จากกระทู้นี้ค่ะ...
http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7227891/L7227891.html
ตอนแรกเรานึกว่าทั้งเขาและเราคงจะไม่ติดต่อกันแล้ว เพราะเขาเงียบไป คงโกรธและเสียหน้ามากค่ะ
แต่เมื่อเราได้มาอ่านคำตอบใน คห.7 ของคุณ++ Little Miss Someone ++
เราเลยเกิดกำลังใจฮึดสู้ ที่จะบอกเขาไปตรงๆตามความรู้สึกของเราว่าเพราะอะไรจึงทำไปแบบนั้น
แต่เราก็ไม่กล้าโทรหรอกค่ะ เรากลัวจะพูดไม่ออก กลัวน้ำเสียงเข้มๆของเขาทำให้เราประหม่า
เราเลยตัดสินใจเขียนเมลไป...ว่าที่เราไล่เขา ไม่ไปไหนกับเขาเพราะเราอาย เราเขิน
โดยเฉพาะเราบอกเขาไปตามตรงว่าเราชอบเขา เรากลัวเขาจะจับความรู้สึกได้ เราอายมาก
ถ้าเกิดเขาไม่ได้ชอบเรา เขาคงคิดว่าเราเป็นคนไม่ดีที่ไปแอบรักผู้ชายก่อน..
การกระทำด้วยปากที่ไม่ตรงกับใจ ทำให้เราแสดงออกหมือนปฎิเสธ...
ผ่านไป 1 วันเขาเงียบไปไม่ตอบไรเลย เราจึงตัดสินใจที่จะโทรไปขอโทษเขา
พร้อมทั้งจะขอยุติความสัมพันธ์และการติดต่อกันเพียงแค่นี้
เราตั้งใจจะบอกเขาว่า..ในเมื่อเราสารภาพไปแล้ว เรายินดีรับผิดและปรับเปลี่ยนความรู้สึกมาเป็นแค่เพื่อนได้....เขาจะได้ไม่ลำบากใจ
โทร.เขามี 2 เบอร์ เบอร์แรก ปิดเครื่อง เบอร์ที่ 2 เรียก 2 ครั้ง เขาตัดสายทิ้ง..
เราเครียดมาก คิดว่าเขาต้องเกลียดเราแน่เลย..
คืนนั้นเรานอนไม่หลับ คิดว่าจะทำอย่างไรดี ต่อไปนี้...จะไม่มีเขาอยู่ในชีวิตอีกแล้ว
...ดึกแล้ว ..ประมาณ 5 ทุ่ม เขาโทรเข้ามา...
เขาแสดงความเป็นห่วง บอกว่าโทร.เขามีปัญหา เขาไม่ได้ตัดสายทิ้ง..
ถึงเราไม่เชื่อ เราก็ไม่ว่าอะไรเขาเพราะคิดว่าขณะนั้นเขายังไม่พร้อมจะพูดมากกว่า..
เขาสารภาพว่าเขาชอบเรา อยากเป็นให้มากกว่าเพื่อนเขาไม่ให้เราไปจากเขา
ต่อไปจะหันมาดูแล เอาใจใส่ ทำความรู้จักใกล้ชิดกันให้มากกว่าเดิม
นี่คือ...จุดเริ่มต้น ..โลกสีชมพูของเขาและเราล่ะ...
เราสัญญาว่าจะรักษามันไว้...ตราบนานเท่านานค่ะ...
ขอบคุณ คุณ++ Little Miss Someone ++ และเพื่อนทุกท่านที่มาให้คำปรึกษาและเป็นกำลังใจให้ค่ะ...
จากคุณ :
เหมือนผิด
- [
23 พ.ย. 51 16:09:50
A:125.24.145.96 X: TicketID:164842
]