ความคิดเห็นที่ 1 เหตุการณวันนั้นค่ะ http://www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J7247198/J7247198.html จากคุณ : เต้าหู้สู้ชีวิต - [ 29 พ.ย. 51 23:18:23 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ยังไม่เคยตอบกระทู้ใครเลย ประเดิมกระทู้คุณเป็นครั้งแรกเลยก็แล้วกัน (ปกติไม่ค่อยอ่านปัญหาของคนอื่น อ่านมากๆ แล้วปวดหัว) -------- ฉันคงบอกวิธีที่จะให้อภัยไม่ได้ แต่ถ้าให้ฉันสมมุติว่าฉันเป็นคุณ... ในสถานการณ์ตอนนั้น ฉันคงยอมรับได้ว่าคนเราหน่ะ มัน "เห็นแก่ตัว" คนที่ไม่ค่อยมีความอ่อนโยนในหัวใจไม่ว่าคุณจะพูดอะไรไป เค้าก็ไม่รับรู้หรอก (เค้าไม่อยากให้สถานทีี่เค้าเสียหาย เราก็ไม่อยากให้น้องหมาลำบาก คิดดูดีๆ แล้วมันก็เหมือนๆ กันนะ) ถ้าเป็นฉันในขณะนั้นหน่ะนะ ฉันคงเลือกวิธีที่จะทำให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ ด้วยการ ขอร้องเค้าให้เต็มที่ก่อน แล้วค่อยเพิ่มน้ำหนักให้กับสิ่งที่เราต้องการ ด้วยการใช้เงิน (คนแบบนี้ บางครั้งต้องใช้เงินเข้าช่วย) ฉันอาจจะพูดทำนองว่า ช่วยผ่อนปรนให้หน่อยได้มั้ย จะเพิ่มเงินก็ได้นะ (100-500-1000 ก็ว่าไป) การตอบแทนด้วยการแลกเปลี่ยนแบบนี้ บางครั้งมันก็ช่วยได้จริงๆ... ฉันคิดว่าคนเรามันคิดไม่เหมือนกัน เพราะฉะนั้นวิธีจัดการกับคนแต่ละประเภท ก็ต้องใช้วิธีที่ต่างกัน แต่ถ้าสมมุติว่าฉันกำลังโกรธเค้าแบบที่คุณเป็นอยู่ตอนนี้ ฉันคงไม่โทษเค้าหรอกที่เค้าไร้น้ำใจ ฉันเข้าใจว่าเรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้เป็นธรรมดาของมนุษย์อยู่แล้ว พบเจอได้ทั่วไปเป็นปกติมากๆ... ฉันคงจะต้องบอกตัวเองว่า ความสามารถของฉันในการจัดการกับจิตใจของคนอื่นยังไม่สูงพอ ฉันคงจะฝึกตัวเองให้หนักขึ้นอีก คือจะโทษเค้าไปมันก็ไม่ได้อะไร ฉันจัดการกับตัวคนอื่นไม่ได้ ถึงจะจัดการกับคนคนนี้ได้ แต่ถ้าเจอคนอื่นที่เป็นแบบนี้อีก ฉันคงไม่มีปัญญาทำให้ทุกคนคิดในแบบที่ฉันต้องการได้...  ฉันเลือกที่จะบอกตัวเองดีกว่าว่าฉันไม่เก่งพอ ถ้าฉันเก่งพอ ฉันต้องได้ในสิ่งที่ฉันต้องการแน่ๆ ก็ฉันยังฝึกตัวเองได้นี่นา จากคุณ : tryinghard01 - [ 29 พ.ย. 51 23:43:08 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ปกติให้เริ่มจากการปรับร่างกายของคุณก่อนครับ พยายามให้หายใจเข้าลึกๆ และพยายามให้หายใจออกยาวๆ จนเริ่มคงที่หรือเริ่มจะนิ่งแล้ว ปล่อยให้มันเป็นอย่างที่เป็น มันจะค่อยๆสั้นลงเองครับ คราวนี้ คิดซะว่า ลมหายใจ เสมือนแสงสว่าง ขาวๆ ดูดมันเข้ามาในตัว จนมันเต็ม (บางสำนักอาจใช้วิธีการดูดจากก้นกบขึ้นมายังกระหม่อม แถมห้ามทำใกล้เครื่องใช้ไฟฟ้าและแสงไฟฟ้าด้วย) เมื่อมันเต็มให้คิดว่า ตัวเองเหมือนแสงที่พลังงานเต็มเปี่ยมแล้ว ให้นึกว่า ขอให้ตัวเอง มีความสุข มีความสงบ จากนั้น ให้นึกต่อว่า ขอให้คนที่เรารัก มีความสุข มีความสงบ เหมือนเรา ให้นึกต่อว่า คนทั่วๆไปที่เราไม่ได้รัก มีความสุข มีความสงบ เหมือนเรา ต่อไปถึง คนที่เราเกลียด มีความสุข มีความสงบ เหมือนเรา ทำจนรู้สึกว่า จิตใจเริ่มผ่อนคลายแล้ว ก็พอ อย่างนี้ เรีกยว่า แผ่เมตตา อีกอันหนึ่ง คือ วิปัสนา เริ่มต้นเหมือนกัน จากลมหายใจยาว สู่ ลมหายใจสั้น จากนั้น เมื่อเกิดความคิดไม่ดี ก็ให้พยายามยิ้มให้เขา แล้วปล่อยไป ให้เห็นตลอดว่า กระบวนการคิดเป็นอย่างไร จากคุณ : the_architect - [ 29 พ.ย. 51 23:45:38 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ถ้าเค้าเป็นคนจิตใจดี มาจากครอบครัวที่ดี คงไม่มาทำให้คุณขุ่นใจแบบนี้หรอกค่ะ ให้อภัยเค้าไปเถอะ จากคุณ : ลิเซิ่ล - [ 30 พ.ย. 51 00:03:30 ]

ความคิดเห็นที่ 5 บางที่เค้าเข้มงวดค่ะ ไม่ก็คือไม่ นั่นเป็นกฎของเค้า แล้วคนแบบคนเค้าไม่เข้าใจหรอกค่ะ ว่าเพราะอะไร ทำไมต้องเอามาให้เกะกะด้วย ปล่อยวางเถอะค่ะ เรื่องมันผ่านมาแล้ว เก็บไว้เป็นบทเรียนในคราวต่อไป ถ้าคุณรู้สึก ซึมเศร้า โกรธ หรือ โมโหอีก หายใจเข้า-ออก ลึก อย่างที่ข้างบนแนะนำนั้นแหละค่ะ จากคุณ : หลงรักเธอตั้งแต่วันแรกที่เจอ - [ 30 พ.ย. 51 00:20:59 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มันผ่านไปแล้ว ... มันผ่านไปแล้ว...มันผ่านไปแล้ว... จากคุณ : =me= - [ 30 พ.ย. 51 00:28:56 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เขาทำร้ายน้ำใจเราหนึ่งครั้ง.. ทำให้เราลำบาก หนึ่งคืน... หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา... ใครทำร้ายใจคุณครับ... เขา... หรือใจคุณเองที่หยิบมันขึ้นมา... แล้วเจ็บ...แค้น... ใครกันครับที่เป็นทุกข์.... คุณ... หรือเขา... เมื่อเข้าใจ... การปล่อยวางก็ง่ายขึ้น เป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : รายทาง (Waterman) - [ 30 พ.ย. 51 01:12:02 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณเป็นคนโกรธ เป็นคนร้องไห้ เป็นคนเจ็บ เป็นคนที่ทุกข์ ใช่เปล่าคะ แล้วอีกฝ่ายที่เป็นผู้กระทำเค้าได้มารับรู้รึเปล่าคะ ไม่เลยแม้แต่นิดเดียว เราแก้ไขที่ตัวเองได้แต่แก้ไขที่คนอื่นไม่ได้เพราะฉนั้น ปล่อยวางกับเรื่องนี้เถอะค่ะให้อภัยเค้าไปเถอะ คนเราเกิดมาต่างกัน การเลี้ยงดูมาไม่เหมือนกัน ทำให้ต่างกัน อีกทั่งสภาวะแวดล้อม ทำให้จิตใจต่างกัน ให้อภัยเถอะค่ะแล้วคุณจะได้สบายใจ จากคุณ : gaew (gaew) - [ 30 พ.ย. 51 02:00:15 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อืม เราไม่สามารถเปลี่ยนจิตใจใครได้หรอก ถึงจะหงุดหงิดใจว่า ทำไมตรรกะความเห็นใจระดับพื้นฐานแค่นี้ทำไมให้กันไม่ได้ แต่ยังไงมันก็คือตัวของเค้าน่ะค่ะ เราคงไม่บอกให้คุณให้อภัย แต่อยากให้ เลิกคิดถึงเรื่องเก่าๆมากกว่า เพราะมันก็ผ่านไปแล้ว ถ้าใจยังฟุ้งซ่านวนเวียนก็ลองพยายามหาอย่างอื่นที่มีความสุขทำ จะได้เลิกคิดถึงสิ่งไม่ดี ระยะแรกอาจจะยากหน่อย ยังกะหลอกตัวเอง แต่ถ้าไปคิดเรื่องอื่นดีๆเพื่อจะเลิกคิดถึงเหตุการณ์ในอดีตที่รบกวนจิตใจเราและย้อนกลับไปทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว มันเป็นการหลอกตัวเองก็่าจะลองดูนะคะ สักพักมันจะช่วยได้เอง อะไรที่รบกวนจิตใจมันต้องใช้เวลาในการเคลียร์มันออกไป จากคุณ : SICKHEART - [ 30 พ.ย. 51 02:49:18 ]

ความคิดเห็นที่ 10 วางมันลงสิ มันผ่านไปแล้วน่ะ อีกอย่างเรื่องที่เกิดขึ้นนั้น มาจากการไม่เตรียมพร้อมทางฝ่ายคุณด้วย ถ้าเราเจอแบบยืนกรานไม่ให้ เราก็จะไปหาที่ใหม่ทันที ถ้าหาที่พักไม่ได้ เราจะไปหาอุปกรณ์คลายหนาวให้เค้า ผ้าห่มผืนใหญ่ๆกับมุ้งกันยุงสักอัน นี่ตอบแบบคนเลี้ยงสัตว์แบบตรงๆ เดี๊ยนจะโทษตัวเองดีกว่า คุณเข้าใจดีว่ามันเป็นกฎและยืนกราน แต่คุณไม่ยอมปล่อยให้ภาพเหตุการณ์หายไป นี่คนเหล่านั้นเค้าสนุกสนานในชีวิต ไปถึงไหนๆกันแล้ววววววว อยากให้คุณมองตัวเองแทนดีกว่า คุณรับผิดชอบไม่เต็มที่เองต่างหาก คุณยังอาจให้อภัยตัวเองได้ใช่มั้ย พูดตรงๆแบบนี้ยิ่งเครียดป่าว ขอโทษด้วยนะคะ จากคุณ : แดงเร็กเก้บาร์ - [ 30 พ.ย. 51 03:26:11 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ธรรมชาติของคนเราต้องมีทั้งส่วนดีและไม่ดีทั้งนั้น  ไม่เว้นแม้แต่ตัวเราเอง การฝึกการให้อภัยคนอื่น..ที่เราทำก็คือ  เอาใจเขามาใส่ใจเรา และคบคน+ส่งเสริมคนในส่วนที่เขามีดีค่ะ  ส่วนที่เขามีไม่ดีบ้างเราก็มองข้ามๆไป ยกเว้นคนนั้นสนิทจริงๆเราอาจมาเรียนรู้ร่วมกันเพื่อการปรับปรุงแก้ไข การให้อภัยตัวเอง..เริ่มที่การยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น  ยอมรับข้อบกพร่องของตัวเอง  ใครๆก็มีโอกาสพลาดได้ แต่เมื่อพลาดแล้ว  ต้องเรียนรู้เพื่อแก้ไข  ล้มเพื่อลุก   ไม่ใช่ล้มเพื่อนอนแช่อยู่กับปัญหาอย่างนั้น เพราะเรามีสิทธิ์ที่จะมีความสุข  ด้วยการเดินไปข้างหน้าค่ะ   ตามความเหมาะสมของเราเอง  ตามวิถีของเรา  โดยไม่ทำความเดือดร้อนแก่ใคร   ไม่ทำความเดือดร้อนแก่ตัวเอง แต่ไม่ทราบว่าจะใช้ได้ทุกกรณีหรือไม่  ลองคิดดูก็แล้วกันค่ะ ----------------- จากเหตุการณ์ของคุณ น้องหมาเป็นไรมั้ยคะตอนนี้ ถ้าเค้าสบายดี  คุณคิดว่าไงคะ? สำหรับตัวเอง  พิจารณาแล้วคงเอาเหตุการณ์ครั้งนี้เป็นบทเรียนดีกว่าค่ะ จากกระทู้นู้น  ก็มีคนที่เค้าเอาสัตว์เลี้ยงไปด้วยทุกครั้งแต่ที่เค้าไม่มีปัญหา เป็นเพราะเค้าเช็คก่อน มีการเตรียมตัวก่อน  ตรงนี้ไม่ยอมรับคงไม่ได้ และการคาดหวังการต่อรองในกฏที่ทางรีสอร์ทมี ให้เป็นไปตามที่เราคิด  คงต้องเผื่อใจ การถูกสรุปว่าเป็นการไร้น้ำใจ  ถ้าเราเป็นคนของรีสอร์ท  คงลำบากใจนะคะ ตรงนี้ไม่ยอมรับอีกก็คงเป็นไปไม่ได้ คิดต่ออีกนิด..ถ้ามีผลต่ออาชีพเขา  คุณรับผิดชอบได้หรือไม่..คิดแค่นี้ก็พอนะคะ อย่าใช้ความรู้สึกของตัวเองคิดต่ออีก..คงทำให้เห็นความจำเป็นฝ่ายเขามากขึ้น อย่าคิดแค่เขาควรเอาใจเราไปใส่ใจเขา  คุณควรเอาใจเขามาใส่ใจเราด้วย อย่าปัดความรับผิดชอบให้คนอื่นค่ะหรือให้คนอื่นมาร่วมรับผิดชอบในความไม่พร้อมของเราเอง เรื่องราวมันก็ผ่านมาแล้ว  ทุกคนปลอดภัยดี น้องหมาสบายดี คงทำได้แค่วางมันลง  และคราวหน้าเตรียมตัวล่วงหน้า  จะดีกว่าค่ะ หวังว่าคงไม่ทำให้คุณเครียดมากขึ้น  อย่างไรก็ตามขออภัยคุณไว้ก่อนละกันค่ะ เป็นแค่หนึ่งความคิดเห็นเท่านั้นนะคะ แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 51 09:22:32 แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 51 09:09:42 จากคุณ : พิพิม - [ 30 พ.ย. 51 09:04:57 ]

ความคิดเห็นที่ 12 รักมากเคืองมาก รักน้อยเคืองน้อย ไม่รักเลยก็ไม่มีเหตุให้ขุ่นเคือง    คุณรักสุนัขของคุณมากเมื่อมีใครทำไม่ดีกับสุนัขของคุณย่อมทำให้คุณไม่ชอบใจเป็นธรรมดาของปุถุชน    อันว่าธรรมดาสามัญชนคนโลกย่อมมีนิสัยที่หลากหลายบางคนมีน้ำใจดีงามมาก  บางคนแล้งน้ำใจ    การที่เราเกิดมาเป็นส่วนหนึ่งของโลกย่อมต้องโคจรไปพบเจอคนที่ดีบ้างไม่ดีบ้างปนกันไป แต่ไปเที่ยวคราวนี้โชคไม่ดีไปเจอคนแล้งน้ำใจเข้า  เจ้าของรีสอร์ทน่าจะจัดการปัญหาของคุณได้ดีกว่านี้นะแต่เขาก็ทำไม่ได้ อาจจะเพราะจิตใจเขาหยาบกระด้างเกินไปซึ่งคนจำพวกนี้มีอยู่มากในสังคม  คนแล้งน้ำใจส่วนมากมักจะเป็นคนที่ยังขาด.? ยังไม่พอ.?   ตัวอย่างเช่นรีสอร์ทของเขาอาจจะขาดสภาพคล่องทำให้เขาเครียดเขาจึงแล้งน้ำใจ หรือคนในครอบครัวของเขาอาจกำลังป่วยหนักหมดทางรักษา ทำให้เขาเครียดเขาจึงแล้งน้ำใจ หรือรถที่เขาใช้อยู่อาจะถูกยึดเพราะขาดส่งค่างวด ทำให้เขาเครียด เขาจึงแล้งน้ำใจ หรือขโมยเข้าบ้านเขาบ่อยหมาที่เขาเลี้ยงไว้ช่วยไม่ได้ทำให้เขาเครียด เขาจึงแล้งน้ำใจ หรือที่ดินของเขากำลังจะถูกธนาคารยึดทำให้เขาเครียดเขาจึงแล้งน้ำใจ หรือเขาทำกิจการมาหลายอย่างแล้วแต่เจ๊งทุกอย่างทำให้เขาเครียดเขาจึงแล้งน้ำใจ หรือทุกอย่างที่ยกมารวมกัน คุณคิดดูสิว่าเขาน่าสงสารเพียงไร    ....มันมีอีกมากมายหลายเหตุผลที่ทำให้คนๆหนึ่งเป็นคนแล้งน้ำใจ  ผมว่าคุณกับสุนัขมีดีกว่าเขามากเลยนะคุณมีเวลาได้เที่ยว ได้พักผ่อนทุกเดือนซึ่งเจ้าของรีสอร์ทนั่นอาจจะไม่เคยได้เที่ยวก็ได้ แล้วคุณจะไปขัดเคืองเขาทำไมกัน วันนึงๆเจ้าของรีสอร์ทนั่นคงวิ่งวุ่นอยู่กับการหาเงิน คนแบบนี้เป็นคนที่น่าสงสารที่ยังไม่พ้น ยังต้องดิ้นรนตะเกียกตะกาย    คนเรามันร้อยพ่อร้อยแม่นะ แต่ละคนย่อมผ่านการอบรมเลี้ยงดูมาต่างกัน  แม้อยากจะให้ทุกคนเป็นคนดีนั้นมันก็เป็นไปไม่ได้หรอกสามัญโลกก็เป็นแบบนี้แหละ  เขาอาจถูกเลี้ยงมาอย่างขาดตกบกพร่องทำให้เขาขาดความเมตตาต่อชีวิตอื่นๆที่เป็นเพื่อนร่วมโลก  แล้วตราบใดที่คุณยังต้องเดินทางไปบนโลกใบนี้ก็หลีกไม่พ้นหรอกที่จะต้องพบเจอคนแบบนี้อีก   พยายามมองว่าเขายังขาด ยังดิ้นรนชีวิตเขายังขวนขวายรีบร้อน  อาจจะช่วยให้คุณรู้สึกดีขึ้นกับคนที่แล้งน้ำใจ       นอกเรื่องหน่อย...สุนัขของคุณดีกว่าผมอีกนะได้เที่ยวปาย   ผมอยากไปตั้งแต่สมัยวัยรุ่นยังไม่ได้ไปสักที เห็นเรื่องของปายทีไรนึกถึงเพลง"อากาศดีๆ" ของเนอสเซอรี่ซาวนด์  //....เมื่อลมหนาวพัดมา โปรยกลิ่นหอมชื่นใจ  อยากให้เธอได้มาชื่นชม...  ความสุขมันอยู่ที่อากาศรอบๆตัวเรานี่แหละนะ เมื่อผมพบว่าต้นไม้ในบ้านผมให้อากาศที่ดีเหมือนกับที่อื่นผมก็ไม่อยากไปไหนอีกเลย. จากคุณ : s.garden - [ 30 พ.ย. 51 11:12:20 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จากกรณีนี้ เราเป็นคนเห็นแก่ตัวหรือไม่คะที่โกรธเค้า T.T จากคุณ : เต้าหู้สู้ชีวิต - [ 30 พ.ย. 51 12:14:50 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ไม่หรอกค่ะ คุณไม่ได้เป็นคนเห็นแก่ตัวนะคะ เพราะคนเราทุกคนก็มีอารมณ์โกรธได้เป็นธรรมดาของมนุษย์เราค่ะ แต่ถ้ามานั่งเจ็บแค้นเสียใจ อยู่คนเดียวมันไม่มีประโยชน์นะคะ ปล่อยวางเถอะนะคะ อย่าไปเสียใจเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ :) จากคุณ : gaew (gaew) - [ 30 พ.ย. 51 12:37:35 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อืมมมค่ะ คุณ คห.10คะ เราเดินทั่วปายกับเพื่อนเพื่อหามุ้งกับผ้าห่ม แต่เพราะมันดึกร้านปิดเกือบจะหมดแล้ว จึงไม่ได้ของมา เต๊นท์ก้ไม่คุ้มเลย ต้องคืนตี 4 ทางร้านเต๊น?์ไม่มาเอา ทางรีสอร์ทไม่รับฝาก ตอนเช่าก้เที่ยงคืนแล้ว เราสลัดมันออกจากหัวจากหัวไม่ได้ ช่วงนี้เศร้ามาก ทำไมต้องว่าเราด้วย คืนนั้นเราก้ทำเต็มที่แล้ว เราไปกัน 5 คนนะคะ ไม่ได้เราคนเดียว เราเล่นพันทิพมา 8 ปีแล้ว ไม่ค่อยตอบ ไม่ค่อยตั้งกระทู้ เรากลัว ช่วงนี้เราสะวิง แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 51 12:41:57 จากคุณ : เต้าหู้สู้ชีวิต - [ 30 พ.ย. 51 12:40:00 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณค่ะ คุณคห.14 จากคุณ : เต้าหู้สู้ชีวิต - [ 30 พ.ย. 51 12:43:16 ]

ความคิดเห็นที่ 17 โอว รู้สึกว่า คห.13 ของ จขกท. จะหมายถึง คห.2 ที่ฉันตอบไป... จะเคืองมั้ยถ้าฉันบอกว่า ปกติแล้วคนเรามีความเห็นแก่ตัวกันทุกคน (อาจมีข้อยกเว้นในกรณีของ แม่-ลูก) คุณก็อย่าไปคิดมากเลย ใครๆ ก็มักจะนึกถึงตัวเองก่อนเสมอ ฉันก็เป็น คนอื่นๆ ก็เป็น... โกรธไปก็ไม่ช่วยอะไรอ่ะ เผาใจตัวเองเปล่าๆ ฉันว่าคุณกับเค้าคงไม่ได้เจอกันเป็นครั้งที่สองแน่ คนที่ไม่มีความสำคัญกับชีวิตเรา เราจะไปใส่ใจทำไม แต่ที่ฉันพูดถึง การทำให้ได้ในสิ่งที่เราต้องการ เนี่ย ฉันหมายความแบบนั้นจริงๆ ฉันเห็นว่ายังไงเราก็ต้องอยู่ในสังคมมนุษย์ที่แก่งแย่งชิงดีกัน ความสามารถในการต่อรองเป็นสิ่งจำเป็นนะ (หรือคุณคิดว่าไง?) อย่าคิดว่าฉันต่อว่าคุณเลย ฉันไม่ได้ตั้งใจจะสือความหมายแบบนั้น แค่อยากให้คุณยอมรับความจริงให้ได้ว่า คนมันก็เป็นแบบนี้แหละ คุณยังต้องเจอคนเยอะแยะ แล้วแต่ละคนก็ไม่ซ้ำแบบกันด้วย... คุณไม่ต้องให้อภัยเค้าก็ได้ การให้อภัยไม่ใช่สิ่งสำคัญลำดับแรกสุด  แต่ฉันอยากให้คุณยอมรับให้ได้ว่า "คนมันเป็นแบบนี้แหละ" แค่คุณยอมรับในเรื่องนี้ได้ ความรู้สึกของคุณก็จะคลายลงเอง แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 51 12:58:39 จากคุณ : tryinghard01 - [ 30 พ.ย. 51 12:52:56 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณค่ะ คุณคห.17. เราแค่รู้สึกอย่างรุนแรงขึ้นมาขึ้นมาน่ะค่ะ ว่าถ้าชีวิตข้างหน้าต้องผจญกับคนแบบนี้ เราเองจะอยู่อย่างไร ยิ่งเป็นพวกทนอะไรไม่ค่อยจะได้ (อีคิวไม่แข็งแรง) การให้อภัยเป็นสิ่งที่คุณหมอสอนเรามาน่ะค่ะ จากคุณ : เต้าหู้สู้ชีวิต - [ 30 พ.ย. 51 14:17:07 ]

ความคิดเห็นที่ 19 จาก คห.17 อ่านดูแล้วอาจไม่ตรงกับที่คุณหมอแนะนำ... เพิ่มเติมอีกนิดละกัน คุณหมอ ใช้คำว่า "ให้อภัย" เพราะคำคำนี้ฟังแล้วมีเหมือนมีความชัดเจน และเป็นคำที่เราสามารถรับฟังได้โดยไม่คิดโต้แย้ง คำคำนี้มีความเป็นบวกอยู่ในตัว คำคำนี้แฝง "ความดี" เอาไว้ มันเลยเหมือนจะเข้าใจได้ง่ายๆ การให้อภัย - การที่เราจะให้อภัยคนอื่น และให้อภัยตัวเราเองได้ เราจำเป็นต้องวางพื้นฐานให้กับความคิดของเราเสียก่อน นั่นคือ เราต้อง "ยอมรับ" ให้ได้ว่า สิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นมันเป็นแบบนั้นของมันเอง ไม่จำเป็นที่เราจะต้องเข้าใจเหตุผลว่าทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ แค่ยอมรับว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นอยู่นอกเหนือการควบคุมของเรา มันเป็นเรื่องปกติมากๆ ที่โลกเราเป็นแบบนี้... เหมือนกับที่เรารักตัวเองมากกว่าคนอื่น หรือ คนเราทุกคนมีความคิดและการกระทำแต่งต่างกันและไม่ซ้ำแบบกันเลย เราไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือนกัน เราไม่เข้าใจคนอื่นและคนอื่นก็ไม่เข้าใจเรา ถ้าคุณทำใจให้ยอมรับถึงสิ่งเหล่านี้ได้ จิตใจคุณจะไม่ติดลบ จิตใจจะเริ่มอ่อยโยนลง... เมื่อจิตใจคุณอ่อนโยนลง คุณจึงสามารถให้ความเห็นใจ และให้อภัยคนอื่น และตัวเองได้ คุณหมอบอกคุณไม่เหมือนฉัน ก็เพราะว่าการที่จะทำให้คนอื่นเข้าใจถึงเรื่องเหล่านี้ได้เนี่ย มันยากมาก เพราะมันเป็นเรื่องที่จับต้องไม่ได้ มันไม่มีความดีหรือไม่ดีอยู่ในตัว มันเป็นกลาง เราเลยสัมผัสมันได้ยากกว่า... คุณลองเอาไปคิดดูอีกทีก็แล้วกัน ว่า "การยอมรับ" "ความอ่อนโยน" และ "การให้อภัย"  มันสัมพันธ์กันอย่างไร ปล. หลังไมค์ดีกว่า ไม่อยากพิมพ์ให้คนอื่นอ่านเยอะ จากคุณ : tryinghard01 - [ 30 พ.ย. 51 15:04:12 ]

ความคิดเห็นที่ 20 โอเคค่ะ เราอยู่แต่บ้าน ไม่ค่อยพบเจอใคร ไปไหนก้กับคนเดิมๆ เหตุการณ์อย่างนี้เพิ่งผ่านเข้ามาครั้งแรก เราตกใจ รับไม่ได้ เราไม่อยากอยู่ในโลกใบเดียวกันกับคนแบบนี้ ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ มันอาจจะมีอะไรเลวร้ายกว่านี้อีก เราแค่แวะมาขอแนวทางเท่านั้น คุณtryinghard01 ชั้นพอจะเข้าใจที่คุณพูดนะคะ ขอบคุณที่เตือนสติ ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นค่ะ แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 51 18:28:45 จากคุณ : เต้าหู้สู้ชีวิต - [ 30 พ.ย. 51 18:20:47 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เรื่องมันผ่านไปแล้วค่ะ เก็บมาคิดมันก็บั่นทอนตัวเองนะคะ สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือจำไว้เป็นบทเรียนว่าคนเราไม่ได้เหมือนกันทุกคน เรารักหมา คนอื่นจำนวนมากไม่ได้รักด้วย เพราะฉะนั้น เราต้องเคารพกฏเกณฑ์ของเจ้าของสถานที่ค่ะ คราวหน้าเตรียมตัวให้พร้อมกว่านี้ เช็คเสียก่อนว่าที่พักนั้นให้หมาพักด้วยได้หรือไม่ จะได้ไม่ต้องเก็บมาหงุดหงิดเองนะคะ   พูดมันง่ายเนอะ   จริงๆ เราเองก็ชอบเก็บเรื่องเก่าๆ มาคิดเหมือนกันค่ะ แต่ก็พยายามบอกตัวเองเรื่อยๆ ว่าช่างมันเถอะ อดีตแก้ไขไม่ได้แล้ว  ทำแต่ปัจจุบันให้ดีที่สุดดีกว่า จากคุณ : หมึกปิ้งสีชัง - [ 30 พ.ย. 51 19:19:33 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ค่ะ คุณหมึกปิ้งสีชัง เราพลาดเอง ที่ไม่ทันคิด วันนี้ดีขึ้นกว่าเมื่อวานค่ะ เวลากับคำเตือนสติคงช่วยเราได้อยู่มากทีเดียว จากคุณ : เต้าหู้สู้ชีวิต - [ 30 พ.ย. 51 20:45:37 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อดีต แก้ไขไม่ได้แล้วค่ะ ที่คุณกำลังเป็นอยู่ คือวุ่นวายใจอยู่กะสิ่งที่ผ่านไปแล้ว ถามหน่อย คุณแก้ไขอะไรได้เหรอคะ คนเราโกรธคนอื่นได้ค่ะ แต่อย่าเก็บความรู้สึกนั้นไว้ตลอดไป เพราะมันไม่มีผลดีอะไร ทำร้ายก็แค่ตัวคุณเองเท่านั้นนะคะ อย่าตั้งคำถามเลยค่ะ ว่าทำไมเค้าทำแบบนั้น แต่เปลี่ยนเป็นพยายามเข้าใจดีกว่า ว่าเค้าทำแบบนั้นไปเพราะอะไร คิดในแง่บวกบ้าง ถึงสิ่งที่เราคิดมันจะไม่ใช่ความจริงทั้งหมด แต่ประโยชน์คือมันทำให้เราสบายใจขึ้นนะคะ ถ้ามีเวลาว่าง ลองออกไปหาไรทำบ้างสิคะ ทำเพื่อสังคมก็ได้ค่ะ มีองค์กรมากมายที่ยังต้องการความช่วยเหลืออยู่ คุณจะได้เจอผู้คนมากมาย และเห็นว่าทุกคนก็มีปัญหาในชีวิต ไม่แตกต่างกัน จากคุณ : ชามะนาวเย็น ๆ - [ วันเอดส์โลก 13:08:48 ]

ความคิดเห็นที่ 24 จิตตกไปก็ไม่มีประโยชน์ ครั้งนี้ถือเป็นบทเรียนในการเตรียมให้พร้อมในครั้งต่อไป ความจริงคิดจะพาหมาเที่ยวแล้วควรทราบว่าหลายสถานที่ไม่ต้อนรับหมานะคะ น้องเราก็รักหมามาก เข้าใจคนรักหมาเหมือนกัน ในขณะเดียวกันก็ต้องเข้าใจคนที่ไม่รักหมา หรือเฉย ๆ ก็หมาด้วย จากคุณ : พลอยแหวนแสนสวย - [ วันเอดส์โลก 20:05:55 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เรื่องอภัยเนี่ย ถ้าใจเรามันไม่อภัยให้ ใครพูดยังไงก็ทำให้คุณอภัยให้ไม่ได้หรอกค่ะ แต่จะบอกไว้นิดนึงว่า การอภัยน่ะ คนที่ได้รับคุณค่าจากมันมากที่สุดคือตัวเราเองค่ะ มันคือการปลดปล่อยตัวคุณเอง ไม่ใช่ปลดปล่อยคนที่ทำผิดต่อเรา คุณไม่ต้องลืมก็ได้ค่ะ ถ้าลืมมันไม่ได้ เพียงแต่อย่าไปนึกถึงมัน คุณไม่ต้องอภัยก็ได้ค่ะ ถ้าใจคุณไม่อาจอภัยให้ได้ แต่ ปล่อย และ วาง อย่าไปยึดติดและยึดเหนี่ยวมันไว้ค่ะ มันเผาผลาญตัวคุณเอง จากคุณ : Ponyo - [ วันเอดส์โลก 22:28:56 ]