PANTIP.COM : L7355146 ....คุยกับตุ๊กตามันดูบ้าไปนิด....จริงเหรอ (ที่เราบ้า) [ปัญหาสุขภาพจิต]

ความคิดเห็นที่ 17

ตุ๊กตาและสิ่งของเหล่านั้นคงมีชีวิตจิตใจสำหรับ จขกท. และอีกหลายคนนะคะ

เด็กๆส่วนใหญ่มักมีเพื่อนในจินตนาการ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นตุ๊กตา เพราะมันเป็นสัญลักษณ์ของสิ่งมีชีวิต และน่าจะมีความคิดจิตใจ แถมความคิดของเค้าไม่ค่อยจะขัดใจเรา (ก็ความคิดเราเองนี่นะ)

เราว่าไม่แปลกนะ การรู้จักมองเห็นคุณค่าหรือให้คุณค่ากับสิ่งอื่นๆ คนอื่นๆ และอื่นๆ (งงแล้ว) นอกจากตัวเอง น่าจะเป็นสิ่งที่ดีนะคะ
แต่ถ้าคุยแต่กับตุ๊กตาแล้วขาดหรือมีปัญหากับการมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นๆในสังคมถึงจะถือได้ว่าผิดปกติและควรแก้ไข

ตอนเราเด็กๆ เราก็เคยคุยกับตุ๊กตานะ จำได้ว่าช่วงก่อนเข้าอนุบาล จะมีตุ๊กตาเด็กทารกที่หลับตาลืมตาได้ใส่ชุดเด็กทารกสีแดงที่เราจะสนิทหน่อย
กลับไปดูรูปถ่ายตอนเด็กๆ เราจะยิ้มปากบานหนีบตุ๊กตาตัวนั้นไว้เกือบทุกรูปเลย เรามีน้องทารกชุดแดงนั่นตัวเดียวที่นับได้ว่าเป็นตุ๊กตาจริงๆ ไม่รู้ว่าเราห่างกับตุ๊กตาตัวนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ น่าจะเป็นตอนเข้าเรียนอนุบาล เพราะเราเริ่มมีอย่างอื่นให้ทำนอกจากอยู่บ้านเฉยๆ

เท่าที่จำได้เราไม่เคยอยากได้ตุ๊กตาเลยนะ นอกจากตุ๊กตากระดาษตอนประถม ซึ่งไม่นานก็เบื่อ กับน้องตุ๊กตาของเราที่ห่างกันไปเราก็ไม่ได้โหยหา แต่เพราะกระทู้นี้ก็ทำให้เราได้นึกถึงและรู้สึกดีเหมือนกัน

แต่เดี๋ยวนี้เราคุยกับแมวค่ะ ที่หอและที่เจอทั่วไป แต่ไม่ได้คุยด้วยภาษาคนนะ
สังเกตเสียงร้องของแมวมันมีหลายโทนเสียงมากเลย ฟังๆดูจะพอคาดคะเนอารมณ์มันคร่าวๆได้ เช่นกำลังโกรธ หรืออารมณ์ดี แต่เราไม่รู้ว่ามันพูดว่าอะไร (แหงสิ ใครจะไปรู้ฟระ)
เราทำเสียงได้คล้ายๆ เป็นบางเสียง เวลาเจอแมวเราก็ทำเสียงแมวไป แมวจะมองหน้าและแสดงอารมณ์ต่างๆ กัน เป็นอารมณ์และน้ำเสียงของมัน เราชอบ...ตรงนี้จะต่างกับตุ๊กตาตรงที่ทุกสิ่งที่ตุ๊กตาตอบมาเป็นความคิดของเราเองล้วนๆ

มีแมวตัวนึงที่หอชอบคุยกับเรานะ(ฮ่าๆๆ) พอมันเมี๊ยวใส่เรา เราก็แง๊วตอบไป เสียงเราที่ร้องแต่ละครั้งจะต่างกัน และเสียงแมวที่ร้องสลับกับเราคนละทีก็จะต่างกันด้วย เราชอบอ่ะ แต่ตอนร้องโต้ตอบกับมันไม่ได้นึกถึงอะไรที่มีความหมายเลย แค่ร้องไปและสังเกตมันแค่นั้น แมวตัวนี้คุยกับเราได้ครั้งละนานๆ

ส่วนหมา เราคุยด้วยภาษาคนแฮะ ถ้าหมาของเราเองก็คุยเลย เราว่าเค้ารู้เรื่องนะ อย่างถามว่าอาบน้ำมั๊ยนี่ถอยกรูดเลย ฮ่าๆ แต่ไม่ได้คุยครั้งละนานๆ เพราะหมาเราก็ต้องการเวลาส่วนตัว ไปนอนพัก ไปจับหนู ไปสังเกตการณ์+แกล้งคนที่รั้ว แต่ส่วนใหญ่เค้าจะให้เวลาเราถ้าเรามาคุยมาเล่นด้วย รู้สึกมีการตอบสนองดี

อย่าว่าแต่เราเลยพ่อเรายังคุยอ่ะ คือหมาเราเป็นหมาอัลเซเชี่ยนที่สวย ลักษณะดี มีคนมาขอผสมให้เป็นแม่พันธุ์ พ่อไม่ให้ แล้วพ่อก็มานั่งคุยกับมอมว่า "อย่าไปเป็นแม่พันธุ์เลยเนอะมอม อยู่เป็นสาวแก่กับพ่อนี่แหละ มีลูกแล้วรูปร่างเปลี่ยนนา แล้วเค้าไม่มีคอร์สกระชับหุ่นหลังคลอดให้หมาด้วย" เราฟังก็ขำอ่ะ

เล่าแต่เรื่องของตัวเองยาวยืด สรุปว่าอยากบอกว่ามันไม่ได้ผิดปกติอะไร ตราบใดที่คุณยังเข้าสังคมได้ตามปกติ ถึงเราไม่คุยกับตุ๊กตาแต่เราก็ทักหมาแมวแทบทุกตัวที่เจอ (ถ้ามีคนอื่นอยู่ด้วยบางทีก็จะแค่ยิ้มให้) ยังรู้สึกว่าตัวเองปกตินะ

จากคุณ : *~KingFisho~* - [ 25 ธ.ค. 51 09:09:02 ]