ผมอายุ 33 ปี เป็นม่ายเรือพ่วง มีลูกติด 1 คน
แฟนผมอายุ 24
คบกันมาตั้งแต่เธอยังเรียนอยู่ป.ตรี ปีสุดท้าย
ล่วงเลยมา 3 ปีกว่าๆ
เรารักกันดี ความเป็นม่ายลูกติดของผมนั้นเธอยอมรับได้
ระยะหลังผมมีปัญหาเรื่องเศรษฐกิจ ทำให้เครียดและไม่มีเวลาให้เธอเหมือนก่อน
เพราะต้องแบ่งมาให้ลูกซึ่งก็ต้องเอาใจใส่เหมือนกัน
เราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น
เธอเริ่มทำตัวห่างเหินกับผม
วันๆไม่ได้คุยกันเลย นอกเสียจากก่อนที่เธอจะนอนเท่านั้น
ผมถามเธอตรงๆ
เธอก็ตอบตรงๆ
ว่าเธอคิดไม่เหมือนเดิมแล้ว
เธออยากถอนตัว ไม่อยากจะให้เลยเถิดไปมากกว่านี้
เธอไม่อยากพบปัญหาต่างๆนานาที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
กับตัวเธอเองนั้นไม่เท่าไหร่ แต่กับคนรอบข้างโดยเฉพาะกับพ่อแม่ของเธอ
ซึ่งคงไม่เห็นดีด้วยแน่ๆกับการที่ต้องแต่งงานกับพ่อม่ายลูกติด
เธอทำใจได้แล้วที่จะเลิกกับผม
ผมแก้ต่างว่ามันอาจจะไม่เลวร้ายอย่างที่คิดก็ได้
ถ้าผมพร้อมที่จะดูแลเธอจริงๆ พวกท่านน่าจะยอมรับได้
ผมยื่นเงื่อนไขให้เธอ
ขอเวลา 3 ปี ผมจะทำทุกอย่างให้พร้อม แล้วจะไปขอเธอแต่งงาน
โดยในระยะเวลา 3 ปีที่ว่านี้ ขอให้เธอไม่มีใครมาแทนที่ผม
เธอตกลง แต่เธอขอเปิดใจยอมรับคนอื่นๆที่อาจจะมีเข้ามาจีบเธอ
โดยเธอจะบอกคนคนนั้นว่าถ้ารักเธอจริงก็ต้องรอเธอ 3 ปี
เพราะเธอมีสัญญากับผมอยู่ และจะให้ความสัมพันธ์ใหม่ที่มีเป็นแค่เพื่อน
จะไม่ใช่แฟน
ผมยังขอเธอ ให้ผมเป็นคนสุดท้ายที่เธอจะคุยด้วยก่อนที่เธอจะหลับ
เธอตกลง เธอว่าไม่ว่าเธอจะมีใครหรือไม่มี ผมก็จะเป็นคนสุดท้ายที่เธอจะคุยด้วยก่อนเธอหลับ...เสมอ
ผมดีใจที่เธอยอมรับข้อเสนอ
ผมยังมีความหวัง
ไม่อยากเสียเธอไปจริงๆ
เธอเป็นสิ่งมีค่าที่สุดในงชีวิตของผม
แต่หลังจากนั้นผมได้คิดถึงแง่มุมอื่น
ว่าถึงแม้ผมจะพร้อมทุกอย่างพอที่จะดูแลเธอได้ และพ่อแม่ของเธอก็ไม่ขัดข้อง
ยินยอมให้แต่งงานกัน
แต่ชีวิตคู่ของเราก็คงจะไม่ค่อยดีนัก
โดยเฉพาะเรื่องเวลาที่ผมจะต้องแบ่งไปให้ลูกผมด้วย
ไม่สามารถให้เธอได้เต็มที่ทั้งหมด
เธอคงจะไม่มีความสุขมากนัก
แค่เพียงได้รู้ว่าต้องแบ่งไปให้อีกฝ่าย ก็คงรู้สึกไม่ดีแล้ว
เธอคงจะสุขๆทุกข์ๆ
ผมถามเธอว่าจะเป็นอย่างที่ผมคิดไหม
เธอบอกว่าใช่
เป็นอีกเหตุผลที่เธออยากถอนตัวจากผม
ที่ผ่านมาเธอเคยคิดแบบนี้แต่ยังทำใจไม่ได้
ปีนี้เธอโตขึ้น เริ่มทำใจได้บ้าง ว่าขืนอยู่ไปก็ไม่มีความสุขเท่าที่ควร
เธอพยายามที่จะอยู่คนเดียวโดยไม่มีผมให้ได้
ผมเข้าใจและเห็นใจเธอ
ยอมยุติความเป็นคู่รักต่อกัน โดยที่เรายังรักกันอยู่
เธอยอมรับว่าถ้าผมแค่เป็นโสด ไม่ต้องรวยก็ได้
ผมก็จะดีมากกพอที่เธอจะแต่งงานด้วย
เธอขอร้องให้ผมไม่ออกไปจากชีวิตเธอ
ยังคบกับเธอเหมือนเดิม ในฐานะเพื่อนสนิท
เธอรู้ว่าผมยังรักเธอมากๆเหมือนเดิม จะนานแค่ไหนผมก็ยังรักเธอ
ถ้าเธอมีแฟนเธอจะไม่เล่าเรื่องเขาให้ผมฟัง
เพราะรู้ว่าผมไม่ชอบที่จะรับรู้ว่าเธอไปมีความผูกพันกับใครคนอื่น
ผมบอกกับเธอว่าไม่อยากให้เธอมีใครใหม่
เป็นไปได้ไหมที่เราจะคบกันแบบเพื่อนแต่เธอก็จะไม่มีแฟน
เธอบอกเธอไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร เธอกำหนดไม่ได้
แต่ถ้าเธอมีเธอก็จะเล่าเรื่องของผมให้เค้าฟัง
ถ้าเค้ารับไม่ได้เธอก็ยินดีที่จะจบกับเค้าคนนั้น
ผมจะเป็นเพื่อนคนพิเศษที่เธอไม่สามารถตัดออกจากชีวิตได้
ถ้าเธอกับแฟนใหม่มีเรื่องทะเลาะกันเพราะเรื่องของผม
เธอก็ยินดีที่จะเลิกกับแฟนใหม่เพื่อเก็บผมไว้
และถ้าเราเป็นเนื้อคู่็กัน
เราก็จะได้กลับมาเป็นคู่รักกันอีก
ผมบอกกับเธอ
"เราเลิกกันแล้วนะ
อย่างเป็นทางการ วันที่ 29 ธันวา ปีที่อภิสิทธิ์ขึ้นเป็นนายก"
ตลอดเวลาที่เราคุยกันเรื่องนี้
เธอร้องไห้ตลอดเวลา
ผมเองก็กลั้นไม่อยู่ พูดไปสะอื้นไป
เราจบกันด้วยดี
เรายังรักกัน แต่ต้องทำใจตัดไฟเสียแต่ต้นลมทั้งคู่
ก่อนจะวางสายผมถามเธอ
"แล้วต่อไปนี้ชั้นจะไปจุ๊บๆกับใคร เพราะถึงชั้นไม่มีเธอชั้นก็ไม่มีใครใหม่แน่ๆ
เธอบอก
"ก็จุ๊บกับชั้นก็ได้"
แล้วถามเธอว่าจะยังใช้ประโยคเดิมได้อีกไหม "ราตรีสวัสดิ์จ้ะที่รัก"
เพราะนึกประโยคอื่นไม่ออก เคยใช้อยู่ทุกวัน
เธอบอกให้ใช้ได้เหมือนเดิม
บอกเธอว่าจะไปหาช่วงปีใหม่
หลังจากที่ไม่ได้พบเป็นกันมา 2 เดือนกว่าแล้ว
ถามเธอ
"เป็นเพื่อนกัน เดินจับมือไม่ได้แล้วใช่ไหม"
เธอบอก
"จับสิ ต้องจับ จะจับเหมือนเดิม"
ก่อนจะวางสาย
เธอพูด
"ราตรีสวัสดิ์จ้ะ้ที่รัก" แล้วจูบผมหลายครั้งเหมือนที่เคยทำ
ผมก็ใช้ประโยคเดียวกันแต่เน้นคำว่า"ที่รัก"ให้ชัดเป็นพิเศษ
ไม่ต้องสาบานหรือสัญญา
แต่โดยสันดาน ผมจะัรักเธอเสมอ จะไม่มีใครมาทดแทนเธอ
ผมจะทำตัวให้ดี สร้างทุกสิ่งทุกอย่างให้พร้อม
เพื่อจะพร้อมเสมอที่จะได้มีโอกาสดูแลเธอเมื่อถึงวันนั้น แม้ว่าจะไม่มีวันมาถึงเลยก็ตาม
จากคุณ :
CtrlA1tDel 
- [
29 ธ.ค. 51 12:21:33
]
ผมเลิกกับแฟนแล้วครับ
