Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com


    ฉันควรบอกเรื่องทั้งหมด และความจริงทุกอย่าง กับสามีมั๊ยคะ

    ความจริง ฉันเป็นคนที่ค่อนข้างภูมิใจในสิ่งที่ตัวเองทำ และสิ่งที่ตัวฉันเองเป็นมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ตลอด 10 ปีที่ผ่านมาฉันมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องปิดบังคนทุกๆคนที่ฉันรู้จัก
    แต่วันนี้ ฉันอยากจะระบายสิ่งที่ฉันปิดบังมาตลอด 10ปี ฉันอยากมีใครซักคนที่รู้จักฉันที่เป็นฉันจริงๆ ฉันไม่รู้ว่าฉันควรจะทำดีมั๊ย เพราะบางทีความจริงมันอาจย้อนกลับมาทำลายตัวฉันก็ได้

    ครอบครัวของฉันจัดอยู่ในระดับฐานะปานกลาง พ่อเป็นข้าราชการระดับสูงแม่ทำงานบริษัท ฉันเป็นลูกสาวคนโตของน้องชายอีก 1 คน ตั้งแต่เด็กฉันเป็นคนที่ค่อนข้างเรียนเก่ง และเป็นที่รู้จักของทุกๆคนในโรงเรียนเนื่องจากฉันค่อนข้างเป็นคนที่กล้าแสดงออกและพ่อกับแม่ก็สนับสนุนให้ฉันทำกิจกรรมต่างๆของโรงเรียนตลอดมา
    พ่อฉันค่อนข้างเข้มงวดและเจ้าระเบียบกับเรื่องทุกๆเรื่องในบ้านรวมทั้งเรื่องของฉันเริ่มตั้งแต่เรื่องเรียน การใช้เงิน การคบเพื่อน.. ฉันมักจะติดภาพพ่อที่ใจร้อน ขี้โมโห และใช้ความรุนแรงทุกครั้งเวลาที่ฉันคิดจะทำอะไรผิดๆ และนั่น เป็นจุดเริ่มทำให้ฉันสร้างโลกส่วนตัวของฉันขึ้นมาเพื่อให้ฉันมีมุมเล็กๆให้ได้สบายใจ
    พอฉันเริ่มโตเป็นสาว ฉันได้เข้าเป็นเรียนทุนในโรงเรียนสตรีประจำจังหวัด และด้วยการที่ฉันเป็นนักกิจกรรมมาตั้งแต่เด็ก ฉันจึงได้รับเลือกให้เข้าร่วมกิจกรรมต่างๆของทางโรงเรียนและของจังหวัดอยู่บ่อยๆ และนั่นก็ทำให้มีผู้ชายหลายคนเข้ามาทำความรู้จักกับฉัน แต่ด้วยความที่ฉันกลัวพ่อมาก ฉันเลยไม่กล้าแม้แต่จะคิดเรื่องมีแฟน....
    จนกระขึ้นชั้นม.4 ฉันก็ได้ลองเปิดใจรับผู้ชายคนนึงเข้ามาให้ชีวิต เค๊าคนนั้นเป็นพี่รหัสของฉันเอง.. ฉันเริ่มคบกับเค้าโดยที่ไม่รู้หรอกว่าที่บ้านเค้าเป็นใครทำอะไรยังไง ฉันรู้แต่เพียงว่าฉันมีความสุขที่ได้คุยได้อยู่ใกล้กับผู้ชายคนนี้ ทุกๆเย็นฉันจะต้องรีบกลับบ้านเพื่อไปทำงานบ้านให้เรียบร้อยและตอนไปจ่ายตลาดทุกครั้งฉันจะแอบไปเล่น ICQ กับผู้ชายคนนี้เสมอ และพอฉันเริ่มขึ้นม.5 เราก็ตกลงเป็นแฟนกัน
    ฉัน....มีความสุขมากๆที่ได้อยู่กับเค๊า และฉันก็เริ่มหาข้ออ้างกับพ่อและแม่เพื่อที่จะไปเดินเล่น ทานไอติมหลังเลิกเรียนกับเค๊าบ่อยๆ ทั้งที่บางครั้งฉันกลับบ้านผิดเวลาจนพ่อโมโหและหยิบเอาหวายมาตีฉันจนเลือดซิบ..ฉันไม่โกรธพ่อหรอกนะ ฉันรักพ่อ แต่ ฉันก็รักพี่เค้าคนนั้นเหมือนกัน บางครั้งฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อต้องโมโหขนาดนั้นทั้งๆที่การเรียนของฉันก็ไม่ได้ตก และฉันก็ยังกลับมาทำงานบ้านอย่างทุกๆวันไม่ได้ขาดตกบกพร่อง ..

    ความผิดครั้งแรกของฉันคือ การที่ฉันได้แอบไปได้เสียกับพี่เค๊า ณ ตอนนั้นฉันคิดว่าในเมื่อเค้ารักฉัน ฉันรักเค๊า มันคงไม่มีปัญหาอะไร หลังจากนั้นเค๊าก็ดีกับฉันมากขึ้น เริ่มพูดเรื่องของที่บ้านเค๊าให้ฉันฟังมากขึ้น พูดเรื่องอนาคตของเค๊ามากขึ้น แต่มันก็ไม่ได้สวยงามอย่างที่ฉันคิด เมื่อพ่อฉันเกิดรู้เรื่องนี้ขึ้น...... พ่อตีฉันแบบไม่ยั้งฉันยกมือไหว้ขอโทษพ่อ แต่พ่อไม่ให้อภัยฉันเลย... และพ่อไล่ฉันออกจากบ้านโดยไม่มองหน้าฉันอีกเลย

    ขึ้นเทอม 2 ของชั้นม.5 ชั้นออกไปเช่าหอ โดยแฟนของฉันได้ออกค่าใช้จ่ายทุกบาททุกสตางค์ให้ฉันหมด และนั่นฉันจึงได้รู้ว่าทำไม แฟนของฉันที่เป็นเด็กมอ 6 อายุ แค่ 18 ปี จึงมีเงินมาเลี้ยงดูฉันและส่งฉันเรียน ... เพราะเค๊าเป็นลูกของเฒ่าแก่คนดังของจังหวัดนี่เอง เค๊าพยามยามบอกฉันเสมอ ว่าทุกวันนี้เค๊าเลี้ยงชั้นได้ แต่ถ้าพ่อแม่เค๊ารู้เค๊าคงทำไม่ได้แน่ แต่เค๊าก็ไม่ได้บอกเหตุผลว่าเพราะอะไร ฉันก็ไม่ได้สนใจเพราะทุกวันฉันก็มีความสุขดีเค๊าก็รักฉันมาก มากเรื่อยๆ จนเมื่อเค้าใกล้จะจบม.6 พ่อและแม่ของเค๊าก็ได้รู้เรื่องของเรา
    แม่ของเค๊าเสนอเงินก้อนนึงให้ฉัน เพื่อแลกกับอนาคตของลูกชายเค้า และให้พ่อกับแม่ฉันมาตกลงกันที่สถานีตำรวจ ฉันรู้ว่านั้นทำให้พ่อของฉันต้องเสียใจมากที่สุดและขายหน้ามากที่สุดฉันขอโทษแต่จะให้ฉันทำยังไง ในเมื่อพ่อกับแม่ก็ไม่ให้อภัยชั้นไม่เคยแม้จะให้อะไรฉันติดตัวออกมาเมื่อตอนที่เค๊าไล่ชั้นออกจากบ้าน
    เมื่อลงบันทึกประจำวัน ฉันได้เงินก้อนนึงมาเพื่อแลกกับการที่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก แต่ฉันและแฟนของฉัน เราสองคนไม่ได้ยินยอมกับข้อตกลงนั้นหรอก เราก็ได้แต่นั่งกันคนละมุมห้องและร้องให้ ฉันถูกอาจารย์แนะนำให้ออกจากโรงเรียน เนื่องจากไม่อยากให้เรื่องนี้บานปลาย ส่วนแฟนของฉันเมื่อเค๊าจบม.6ก็ถูกส่งไปเรียนต่อเมืองนอกทันที
    เราสองคนติดต่อกันเสมอทาง ICQ และ Email โทรศัพท์หากันบ้างสองอาทิตย์ครั้ง และเค๊าก็เจียดเงินค่าขนมส่งมาให้ฉันเสมอ และเราสัญญากันว่าเมื่อฉันเรียนจบมอปลาย เค๊าจะขอให้ฉันไปอยู่กับด้วยกันที่เมืองนอก ฉันดีใจมากที่มีคนรักฉันอย่างจริงใจ แต่บางครั้งก็เสียใจที่ทำไมคนเป็นพ่อเป็นแม่ฉัน จึงตัดฉันได้อย่างไม่มีเยื่อใย

    เนื่องจากว่าแฟนฉันก็ไม่ได้อยู่เมืองไทยแล้ว... พ่อกับแม่ก็ไม่ให้ฉันกลับไปอยู่ด้วย ฉันจึงต้องนั่งรถทัวร์เข้ากรุงเทพและ เข้ามาทำเรื่องย้ายเข้ามาเรียนต่อให้จบ โดยได้ขอร้องให้แม่ช่วยเป็นคนเซ็นใบทำเรื่องต่างๆให้ฉัน โดยค่าใช้จ่ายทั้งหมดก็เยอะพอสมควรเนื่องจากย้ายเข้าม.6 โรงเรียนของรัฐไม่ค่อยจะรับกัน ฉันจึงต้องมองหาโรงเรียนเอกชนซึ่งสุดท้ายก็ได้โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง เงินฉันก็เหลือติดตัวไม่ถึงหมื่น เนื่องจากมันต้องหมดไปกับค่าเทอมค่าชุด ค่าที่พัก ทุกๆอย่าง ฉันก็พยามยามใช้เงินให้ประหยัดที่สุด ตอนนั้นฉันคิดว่าอดทนอีกปีเดียวฉันก็จะได้ไปอยู่กับเค้า
    ฉันไปรับจ้างเป็นพนักงานเฝ้าตู้สติกเกอร์หลังโรงเรียนเลิก เพื่อแบ่งเบาภาระของแฟน ได้เดือนละ4 พันก็พอใช้ผ่านไปหนึ่งเทอม เหลือเทอมสุดท้ายชั้นสบายใจมากที่ในที่สุดชั้นก็ไม่มีค่าใช้จ่ายก้อนโตอะไรอีกแล้ว ตอนนั้นก็เหลือเรียนให้จบและเก็บตังค์เป็นค่าอาหารและเป็นค่าเครื่องบินเพื่อไปหาเค๊า ฉันก็คิดได้แค่นั้น
    สุดท้ายแม่ของเค้าก็รู้เรื่องจนได้ และได้ทำเรื่องปิดบัญชีธนาคารของเค๊าและส่งเค้าไปอยู่อีกประเทศนึง ฉันติดต่อเค๊าไม่ได้แม้กระทั้งICQ ฉันไม่รู้จะทำยังไง ฉันคิดไม่ออก ฉันไม่มีใครอีกแล้ว ฉันรักเค้า ฉันควรทำยังไงเพื่อจะติดต่อเค้าให้ได้...ครั้งสุดท้ายที่ฉันได้ติดต่อกับเค๊าก็คือ วันสุดท้ายที่ฉันเรียนจบ เค๊าส่งจดหมายมาหาฉันที่โรงเรียนพร้อมส่งเงินมาให้ฉันก้อนนึงและเขียนที่อยู่ใหม่ให้ฉัน และหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย

    .. เดี๋ยวมาต่อนะคะ

    จากคุณ : คนมีอดีต - [ 7 ม.ค. 52 01:06:48 A:192.168.0.17 X:118.240.71.249 TicketID:200106 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป


Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com