วันเสาร์ที่ 13 ธ.ค. 2551
เวลา 10.00 น.
พ่อพาเราและแม่ไปเดินซื้อของที่บิ๊กซี พอตอนบ่าย เราแวะตลาดเพื่อซื้อกับข้าวมากินกันตอนเย็น พ่อซื้อไอติมมะพร้าวอ่อนมาให้คนละแก้ว แล้วก็ขับรถกลับกัน
เวลา 20.00 น.
อุ่นกับข้าวเย็น ทานกัน 3คน พ่อ แม่ ลูก หลังจากทานอาหารเย็นอาบน้ำ แล้วก็เปิดเพลงฟัง พ่อแม่คุยกันงุ้งงิ้งๆ ส่วนเราเองก็ดูทีวีในห้องนอน
เวลา 21.30 น.
ได้ยินเสียงพ่อปิดประตูรถ เดินเข้ามาในบ้าน เราเลยชะโงกไปดู เห็นพ่อหน้านิ่วคิ้วขมวด พ่อบอกว่าเดินเข้าบ้านมาหยิบบ๊วยให้แม่ แต่ยังไม่ทันได้เดินออกจากบ้าน พ่อก็ลากเก้าอี้มานั่ง แล้วบอกว่าพ่อปวดหัวมาก หยิบพารา2+บรูเฟน1มากิน พ่อบอกว่านวดท้ายทอยให้ที เรายังไม่ทันได้ลงน้ำหนัก แค่เอามือวางพ่อก้บอกเราว่า เบาๆ พ่อเจ็บมาก พ่อวิ่งเข้าห้องน้ำไปอาเจียนอย่างรุนแรง เราตกใจมาก เพราะพ่อตัวสั่นไปหมดเลย อาเจียนไม่หยุด เราเลยไปเรียกแม่มาดูพ่อ เราเองรีบไปปิดทีวีในห้อง
แม่เข้าไปดูพ่อ เราเข้าไปห้องน้ำไม่ได้ เพราะพ่อนั่งอาเจียนอยู่ตรงประตูเลย มีแค่แม่เข้าไปได้เท่านั้น 10นาทีต่อมา แม่กรี๊ดเสียงดังลั่น เราววิ่งไปที่ประตูห้องน้ำ ได้ยินแม่ร้องไห้เสียงดังแต่ไม่ได้ยินเสียงอาเจียนของพ่อ เราตบประตูพลางบอกแม่ว่าให้เปิด แม่บอกว่าเปิดไม่ได้ หัวพ่อดันประตูอยู่!!!!!!
ทำอะไรไม่ถุกเลยจริงๆ ได้แต่กรี๊ด ร้องช่วยด้วยๆๆๆๆ แต่ไม่มีใครเข้ามาช่วยเลย โทรศัพท์ก็หาไม่เจอ ตอนนั้นก็ตบประตูบอกแม่ให้พยายามเปิดให้ได้ แม่บอกว่าเอาหัวพ่อหนุนขาแม่ก่อน แม่เลยเปิดประตูให้เราเข้าไปได้ น้ำตาเราไหล ทำอะไรไม่ถูก เพราะสภาพคือ คราบเศษอาหารกระจายเต็มพื้น พ่อชัก ตาเหลือก น้ำลายฟูมปาก
แม่เอาแต่กรี๊ดๆ ทำอะไรไม่ถุก เราง้างปากพ่อก่อน ให้พ่อกัดมือเราไปก่อน แล้วให้แม่ไปเอาช้อนมา (ตั้งแต่เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็นคนชัก) พ่อกัดมือเราแรงมากๆๆๆๆๆๆๆ มือเราเริ่มเลือดออกแล้ว ช้อนมาถึง เอาช้อนใส่ปากพ่อ เอาหัวพ่อวางกับพื้นเบา เรากระโดดขึ้นคร่อมตัวพ่อ ปั๊มหัวใจ+ตบหน้า แม่ก็ช่วยบีบแขนขา
พ่อรู้สึกตัว พ่อลุกขึ้นมาอาเจียนอีก เราบอกแม่ให้โทรหาใครก็ได้ แม่เราโทรหาลูกพี่ลูกน้องที่บ้านใกล้เราที่สุดบอกให้มารับไป รพ.
เวลา 22.00 น.
พ่อพ่อหยุดอาเจียน แล้วบอกเราว่า พ่อขอถ่ายหน่อยลุก เราพยุงพ่อขึ้นนั่งชักโครก พ่อบอกว่าเอาผ้าเช็ดตัวด้วยพ่อจะอาบน้ำ พ่ออาบน้ำเสร็จ เราพยุงพ่อมานอน พ่อหอบเหนื่อยๆ แล้วเอาผ้าห่มอุ่นๆให้ เรานวดขาพ่อ ขาพ่อเย็นมาก สังเกตดูแล้ว ตามเนื้อตัวเป็นจ้ำๆแดงๆ พี่ชายเรามาถึงพอดี พาพ่อไปโรงพยาบาลกัน พ่อพุดในรถว่า เกิดอะไรขึ้นกับพ่อ พ่อเป็นอะไรก็ไม่รู้
เวลา 22.30 น.
พอถึงโรงพยาบาล พ่อก็บอกอาการให้พยาบาลฟัง เราเลยพูดแทรกว่าพ่อชัก พยาบาลถามเราว่ากี่นาที เราบอกว่า4นาทีค่ะ ซักพัก พ่อตัวงอ นั่งกุมหัว ร้องเสียงดัง พ่อชักอีกครั้ง............
จากคุณ :
Natthanuch1 
- [
8 ม.ค. 52 14:59:53
]
เร็วมาก เสียใจมาก แต่ยังดีที่พ่อไม่ทรมานเป็นเดือนๆ T T
RIP นะคะ
