Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com


    ผู้หญิงที่หลงทางกับความรักและต่อสู้กับความเป็นจริงที่ขมขื่น

    สวัสดีชาวโลกไซเบอร์ทุกคน
    ชั้นเป็นคนหนึ่งที่เล่นอินเตอร์เนตมาตั้งแต่ชั้นเรียนมหาวิทยาลัย ตอนนี้เรียนจบปริญญาตรีแล้ว เรียกว่ามีวุฒิภาวะทางการศึกษาพอสมควร แต่ถ้าหลายๆคนได้อ่านเรื่องราวของชั้น ก็จะมีคำถามมากมายตามมาว่า แล้ววุฒิภาวะทางความคิดล่ะ ชั้นไม่มีเลยหรือไง

    ก่อนที่จะมองชั้นในหลายๆแง่ หรือมีคำถามหลายๆคำถาม ชั้นอยากบอกว่า สิ่งที่ชั้นเป็น และชั้นผ่านมาทั้งหมด ชั้นไม่ได้ตั้งใจทำให้ใครเดือดร้อน หรือเสียใจเลย สิ่งที่ชั้นเล่า ชั้นแค่ต้องการหาคำตอบในการตัดสินใจที่จะเลือกชีวิตให้กับตัวเอง นอกเหนือจากคำตอบที่สับสนของชั้นเอง เป็นคำตอบจากหลายๆความเห็นที่ชั้นสามารถเล่าความจริงให้ฟังได้ โดยไม่อาย และกลัวคนอื่นในโลกความจริงรังเกียด สิ่งที่ชั้นพิมพ์ต่างจากการเล่จากปากมันถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือ ทำให้ชั้นกล้าที่จะเล่ามันได้สนิทใจ และชั้นก็เตรียมใจรับคำติเตียนทุกๆอย่าง ค่ะ

    ตั้งแต่เด็ก ชั้นมาจากครอบครัวที่ขาดความอบอุ่น พ่อแม่เลิกกัน ชั้นมีพี่น้อง4คนผู้หญิงทั้ง4คน พี่คนโต ชั้น และน้องอยู่กับพ่อ ลูกคนเล็กแม่เอาไปอยู่กับแม่ ตั้งแต่แม่เลิกไป นานๆจะไปมาหาสู่กับแม่สักครั้ง ชีวิตของชั้นและพี่ และมีพ่อคอยส่งเสียการเรียน การอยู่การกินมาโดยตลอด ชั้นเรียนโรงเรียนประจำจังหวัดมาตั้งแต่ชั้นประถมศึกษา ชั้นสอบติดโรงเรียนอันดับ1ของจังหวัด อยู่อันดับ 4 ของโรงเรียนทั้งประเทศในระดับชั้นมัทยมศึกษา การเรียนของชั้นก็อยู่ในขั้นดี 3.0 ขึ้น เทียบกับเด็กที่มีปัญหาทางครอบครัวอย่างที่สังคมชอบใช้เหตุผลกับเด็กที่มีการเรียนแย่ปัญหาทางการเรียน การติดยา การเรียนการพนัน เพราะมาจากครอบครัวที่ล้มเหลว

    ทุกอย่างน่าจะไปได้สวย กับการเรียนในโรงเรียนที่ดีและหลักสูตรแน่นใช่ไหมคะ แต่จุดหักเหชั้นมาสะดุด พ่อซึ่งเลี้ยงชั้นมาตั้งแต่เด็กๆ พ่อมาด่วนจากไป ด้วยอุบัติเหตุ ตอนชั้นอยู่ม.3 คนที่ชั้นรักและชั้นมีในชีวิต ได้จากชั้นไปแล้ว หลายๆคนคิดใช่ไหมคะ ว่ามีแม่อยู่อีก1คน แต่จริงๆแล้ว แม่มีครอบครัวใหม่ค่ะ มีน้องใหม่ 1 คน ชีวิตชั้นไม่ได้ติดต่อกับแม่มาตลอดที่ชั้นอยู่กับพ่อค่ะ

    จากนี้ไปดิชั้นต้องอยู่อย่างลำพัง ดิชั้นตัดสินใจย้ายไปอยู่กับ พี่สาวที่เรียนจบ กับน้องสาวอีก1คน ทำงานพาร์ทไทม์นอกเวลาเรียน เพื่อหาเงินเรียนต่อมัทยมศึกษาตอนปลาย ซึ่งเป็นโรงเรียนเดิมกับตอนต้นที่ชั้นเรียน(พี่ชั้นก็มีส่งเสียบ้าง แต่ไม่มากค่ะ) จำได้ตอนนั้น เรียน จ-ศ. ส-อา. ทำงาน ก็เป็นงานพวกเสริฟบ้าง งานร้านอาหารฟาสฟู๊ดบ้าง ยิ่งช่วงตอนปิดเทอมจะชอบ เพราะได้ทำทุกวัน และได้เงินเยอะดี เป็นความภูมิใจสมัยเด็กๆค่ะ และการทำงานทำให้ชั้นพบเจอกับผู้คนมากมาย ชีวิตหลายรูปแบบ ชั้นนั่งคิดกับตัวเองว่า เด็กในวัยอย่างชั้นต้องไปเที่ยวกับเพื่อนสิ เรียนพิเศษสิ ได้ไปดูหนัง ได้ไปทะเลสิ แต่ทำไมชั้นต้องมาอยู่ตรงนี้ ได้แต่น้อยใจในโชคชะตา แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ถ้ามัวแต่คิด ก็จะอดตาย และจมดิ่งลงสู้จุดต่ำสุดของชีวิต จึงทำให้ชั้นสู้กับชีวิต และบอกตัวเองไว้ว่า สักวันหนึ่งชั้น จะทำให้คนที่ชั้นรัก พี่ น้อง ญาติที่ชั้นมี สบายไม่ต้องลำบาก และได้ไปไหนก็ได้ ชั้นขยันทำงาน พาร์ทไทม์ ถ้าชั้นว่าง ชั้นขอทำ 10-12 ชม.ต่อวัน เดินจนขาขวิดเลยค่ะ แต่พอเงินเดือนออก มันหายเหนื่อยเลยค่ะ

    ชั้นทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยจนกระทั่งจบม.6 ทำงานพาร์ทไทม์อยู่3ปี ยกระดับตัวเองให้เป็น trainner ของงานนั้น คอยฝึกน้องใหม่ๆและเงินรายชม.ก็เลื่อนขึ้นเพิ่มมา 2บาท จากชม.26บาท กลายเป็น 28บาทค่ะ หลายคนเห็นว่ามันน้อย แต่งานพาร์ทไทม์สมัยนั้น มันต้องแข่งกับอายุงานค่ะ ถึงจะได้มากกว่ามาตราฐานที่ตั้งไว้

    เดี๋ยวมาถ่ายทอดต่อค่ะ

    จากคุณ : S&P - [ 14 ม.ค. 52 18:01:21 A:222.123.180.56 X: TicketID:195965 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป


Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com