ความคิดเห็นที่ 1 การคลอดปกตินั้นเป็นเรื่องจิ๊บจ้อย หมอมีหน้าที่ตัดปากช่องคลอดเพื่อให้แผลเรียบเย็บง่าย คอยกันฝีเย็บอย่าให้ฉีกขาดรุ่งริ่ง พอหัวคลอดออกมาแล้ว ไหล่ก็ออกตามมา ที่เหลือก็ไหลพรวดออกมาอย่างง่ายดายแทบรับไม่ทัน ไหลออกมาด้วยแรงเบ่งของแม่บวกกับการบีบตัวของมดลูก หมอมีหน้าที่เพียงคอยรับเด็กดีๆ อย่าให้หลุดมือร่วงลงพื้นก็พอ เด็กเกิดใหม่ตัวลื่นจากไขที่เคลือบผิว ช่วยหล่อลื่นให้คลอดง่าย แต่ทำให้จับไม่ค่อยอยู่ ต้องใช้นิ้วคีบเท้าทั้ง 2 ให้แน่นคล้ายการคีบตะเกียบ แล้วยกขึ้นสูง ระวังอย่าให้เด็กสำลักน้ำคร่ำ รีบเช็ดหน้าเช็ดตา แล้วใช้ลูกยางดูดเสมหะและน้ำคร่ำในปากออกให้หมด หลังจากนั้นจึงผูกสายสะดือให้แน่น แล้วตัดด้วยกรรไกรปลอดเชื้อ แค่นี้ก็เรียบร้อย ตำรวจที่ผ่านการอบรมการทำคลอด (ไม่รับทำคลอดที่ไม่ปกติ) จึงทำคลอดเด็กท่าปกติในรถได้อย่างปลอดภัย อัตรารอด 100% การแพทย์เอาแน่เอานอนไม่ได้เอาเสียเลย ผู้ป่วยแต่ละคนมีปัญหาแตกต่างกัน มีปัญหาเฉพาะหน้ามาให้หมอแก้ไขเสมอ ปัจจัยทางพันธุกรรมที่ต่างกันมีส่วนทำให้ผลการรักษาต่างกัน แม้รักษาด้วยวิธีเดียวกันก็ตาม ผู้ป่วยน้อยรายที่มีภาวะแทรกซ้อนในการคลอด แต่ถ้ามีขึ้นมาแล้ว มักรุนแรงและอันตรายต่อทั้งแม่และลูก บางอย่างก็ป้องกันและรักษาได้ แต่บางอย่างก็เป็นสิ่งที่คาดไม่ถึง ตัวอย่างเช่น :- - ครรภ์เป็นพิษ เท้าบวม ความดันโลหิตสูงขณะตั้งครรภ์ (pregnancy induced hypertension) ซึ่งมีโอกาสชัก เลือดออกในสมอง เมื่อวินิจฉัยแล้ว ต้องรีบรักษา หากอายุครรภ์ครบกำหนด ควรทำคลอดให้เร็วที่สุด อาการต่างๆจะหายไปหลังคลอด - รกลอกตัวก่อนคลอด (abruptio placenta) ทารกมีโอกาสเสียชีวิตสูง เพราะขาดเลือดไปเลี้ยง - รกเกาะต่ำ (placenta previa) มักมีอาการเลือดออกผิดปกตินำมาก่อน มีโอกาสเสียเลือดมากจนช็อก - รกเกาะแน่นและลึก (placenta accreta, percreta, increta) ทำให้รกคลอดยาก ถ้าติดแน่นมาก อาจต้องตัดมดลูก - ขนาดศีรษะเด็กโตกว่าอุ้งเชิงกราน (cephalo-pelvic disproportion) อาจทำให้มดลูกแตกได้ มักต้องคลอดด้วยการผ่าตัด - มดลูกไม่บีบตัว (uterine inertia) ทำให้คลอดยากและเสียเลือดหลังคลอดเกิดภาวะช็อก - สายสะดือยื่นย้อยออกมานอกปากมดลูกขณะคลอด (prolapsed umbilical cord) เป็นเหตุให้สายสะดืออันเป็นท่อน้ำเลี้ยงถูกกดกับปากมดลูกและกระดูกเชิงกราน ทำให้เด็กมีโอกาสขาดเลือดและเสียชีวิต ถ้าตรวจภายในเห็นสายสะดือย้อยออกมมาที่ปากมดลูกเมื่อใด หมอที่ตรวจภายในต้องคานิ้วมือไว้ในช่องคลอดเพื่อดันเด็กไว้ไม่ให้กดสายสะดือ แล้วรีบเข็นไปห้องผ่าตัด โดยหมอนั่งไปบนรถเข็นพร้อมคนไข้ รีบผ่าตัดด่วนโดยหมออีกคน เมือดึงเด็กออกจากมดลูกแล้ว จึงถอนนิ้วออกจากช่องคลอดได้ - น้ำคร่ำเข้าสู่กระแสเลือดไปอุดหลอดเลือดที่ปอด (amniotic fluid embolism) เป็นภาวะแทรกซ้อนทางสูติกรรมที่ร้ายแรงที่สุด เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วในชั่วพริบตา เฉียบพลันแบบไม่ทันตั้งตัว โดยไม่มีอาการนำมาก่อน ไม่สามารถคาดการล่วงหน้าได้ จึงป้องกันยากยิ่ง ส่งผลให้ปอดสูญเสียหน้าที่แลกเปลี่ยนออกซิเจนในเลือด วินิจฉัยได้ก็เมื่อออกซิเจนในเลือดต่ำ ผู้ป่วยเข้าสู่ภาวะช็อก ถ้าน้ำคร่ำใส อาการรุนแรงน้อยกว่าน้ำคร่ำขุ่นข้น ปริมาณน้ำคร่ำที่รั่วเข้าสู่กระแสเลือดน้อย อาการรุนแรงน้อยกว่าปริมาณมาก ไม่มีการรักษาเฉพาะ ได้แต่รักษาตามอาการ โดยเฉพาะ ภาวะน้ำคร่ำเข้าสู่กระแสเลือดไปอุดหลอดเลือดที่ปอด (amniotic fluid embolism) เป็นภาวะแทรกซ้อนทางสูติกรรมที่ร้ายแรงที่สุด เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วในชั่วพริบตา เฉียบพลันแบบไม่ทันตั้งตัว โดยไม่มีอาการนำมาก่อน ไม่สามารถคาดการล่วงหน้าได้ จึงป้องกันยากยิ่ง ส่งผลให้ปอดสูญเสียหน้าที่แลกเปลี่ยนออกซิเจนในเลือด วินิจฉัยได้ก็เมื่อออกซิเจนในเลือดต่ำ ผู้ป่วยเข้าสู่ภาวะช็อก เลือดไม่แข็งตัว เลือดออกทุกทวาร... ถ้าน้ำคร่ำใส อาการรุนแรงน้อยกว่าน้ำคร่ำขุ่นข้น ปริมาณน้ำคร่ำที่รั่วเข้าสู่กระแสเลือดน้อย อาการรุนแรงน้อยกว่าปริมาณมาก ไม่มีการรักษาเฉพาะ ได้แต่รักษาตามอาการ น้ำคร่ำเข้าสู่กระแสเลือดจึงเป็นภาวะที่กระทบกระเทือนจิตใจอย่างรุนแรง คนไข้มาโรงพยาบาลด้วยสภาพปกติแข็งแรงดี หวังจะได้ลูกกลับไปเชยชม แต่กลับไม่เป็นดังหวัง เป็นโชคร้ายของคนไข้และเป็นฝันร้ายของสูติแพทย์ ส่วนใหญ่เสียชีวิตทั้งคู่ บางรายโชคดีลูกรอดชีวิต เป็นลูกกำพร้าแม่แต่เกิด พ่อกลายเป็นพ่อม่ายลูกติด ต้องเลี้ยงลูกอ่อนโดยลำพัง เป็นครอบครัวพ่อเลี้ยงเดี่ยว ร้ายแรงเกินกว่าจะยอมรับได้ Cry Cry Cry Cry Cry เป็นเหตุการณ์ที่ทำให้สูติแพทย์ถูกฟ้องร้องบ่อย จนมีข่าวว่า ไม่มีสูติแพทย์รับทำคลอดในบางรัฐของสหรัฐอเมริกา แม่ท้องแก่ต้องเดินทางไปคลอดที่รัฐอื่น สูติแพทย์หลายคนเลิกทำคลอด เลือกรักษาเฉพาะนรีเวช ฉันมีโอกาสเห็นคนไข้แบบนี้รอดชีวิต 1 ราย เป็นคนไข้หมอสูติ คงเป็นชนิดไม่รุนแรงนัก สูติแพทย์จึงช่วยชีวิตไว้ได้ทัน แต่รอดชีวิตแบบเป็นเจ้าหญิงนิทรา.... นอนอยู่โรงพยาบาลหลายเดือนกว่าจะเสียชีวิตด้วยโรคติดเชื้อ โดยทาง รพ. ช่วยบรรเทาทุกข์... ด้วยการไม่คิดค่าใช้จ่าย.... ทั้งหลายทั้งปวงที่กล่าวมาข้างต้น ไม่ได้ว่าวิชาสูติศาสตร์ไม่ดีนะ Undecided ทว่าเกิดจากความไม่สันทัดทางด้านสูติกรรมเป็นการส่วนตัวของฉันเอง แบบลางเนื้อชอบลางยาน่ะ แถมตอนใช้ทุนก็ไม่ได้ผ่านแผนกสูติ จึงเป็นผู้ไม่สัดทัดกรณีด้านสูติกรรม คนไข้มาตรวจสุขภาพทำประกัน ให้ประวัติว่า LMP ปกติ ฉันตรวจหน้าท้องแล้ววินิจฉัยว่าเป็นเนื้องอกเฉยเลย Tongue เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า เค้ามาตรวจร่ายกายทำประกันแต่หลอกเราเรื่อง LMP พอเราคลำได้ก้อน cystic mass ความรู้เท่าจบ พบ. ที่ไม่เคยตรวจ ANC เลยหลังเรียนจบ เคยเจอแตฉี่ค้างกระเพาะ ทีแรกคิดถึง full bladder บอกให้คนไข้ไปฉี่ก่อนค่อยมาตรวจใหม่ เธอบอกว่าเพิ่งเก็บฉี่เพื่อตรวจประกัน ก็เลยแนะนำให้พบ gyne หรือทำ U/S เธอทำหน้าไม่ตกใจ ที่มีก้อนในท้อง เราก็ไม่เอะใจเล้ย ไม่กี่เดือนให้หลัง เธอกลับมาตรวจทำประกันใหม่ เราก็คิดว่าครั้งที่แล้วไม่ผ่านเพราะมีก้อนเนื้อ ดูประวัติย้อนหลัง ครั้งนี้คลำไม่เจอก้อนเนื้อแล้ว คงไปรักษาหายแล้วมาตรวจใหม่ ก็เลยถามด้วยความอยากรู้ ว่าก้อนที่ท้องตกลงเป็นอะไร เธอบอกว่า เธอเพิ่งคลอดลูก ตอนนั้นตั้งท้องได้ 4 เดือน บอกอีกด้วยว่าบริษัทไม่รับทำประกันคนท้อง ก็เลยไม่ส่งผลการตรวจ คลอดแล้วค่อยมาทำใหม่ คงด้วยเหตุผลที่ว่าการคลอดเหมือนเข้าสู่สมรภูมินั่นแหละ หน้าแตกดังเพล้ง .... เพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าคนท้องนอกจากเป็นกลุ่มเสี่ยงของหมอแล้ว ยังเป็นกลุ่มเสี่ยงของบริษัทประกันด้วย รู้ๆกันอยู่ว่าความรู้แค่ พบ.ตอนจบใหม่นั้น สำหรับฉันแค่หางอึ่ง ประสบการณ์น้อยนิด ไม่ได้ผ่านสูติกรรมตอนใช้ทุน จึงทำเป็นแต่ normal labor, C/S ทำ F/E, V/E ไม่เป็น กว่าจะทำงานได้คล่อง ก็ต้องสั่งสมประสบการณ์อย่างน้อย 3 ปี ในช่วงแพทย์ฝึกหัดและใช้ทุน นอกจากนี้..... ช่วง 3 ปีที่เรียนแพทย์เฉพาะทาง... ที่ต้องทำงานอย่างหนัก... อดตาหลับขับตานอน... อยู่เวรคืนเว้นคืน... เป็นช่วงที่ได้ความรู้มากที่สุด... โดยเฉพาะจากการเฝ้าคนไข้หนักใน ICU, CCU รวมถึงคนไข้หนักในหอผู้ป่วย เป็นความรู้ที่ใช้ประกอบสัมมาชีพถึงทุกวันนี้.... ต้องขอขอบคุณบรรดาตนไข้ที่เป็นดังอาจารย์ โดยเฉพาะคนไข้ที่ป่วยด้วยโรคแปลกๆ ถือว่าเป็น super อาจารย์ นอกเหนือไปจากขอบพระคุณอาจารย์ใหญ่ผู้มีพระคุณสูงยิ่ง ที่ให้ความรู้พื้นฐานสำคัญ วิชากายวิภาคศาสตร์ ด้วยสำนึกในบุญคุณ.... เมื่อชีวิตลงตัวย้ายมาอยู่บ้านเกิด ฉันรีบทำการบริจาคอร่างกายให้สภากาชาด ในกรณีถ้าแก่ตายหรือป่วยตาย บริจาคอวัยวะ ในกรณ๊ที่สมองตายก่อนแก่ แค่ทำงานหนักยังไม่พอ จบออกมาแล้วยังต้องอ่านหนังสือสม่ำเสมอ ต้องเรียนรู้ไปตลอดชีวิต ควรกลับไปประชุมวิชาการทุกปี ไม่งั้นตามวิชาการไม่ทัน ความก้าวหน้าทางการแพทย์ก้าวหน้าเร็วมาก มีความรู้ใหม่ๆแทบทุกวัน เผลอไม่ไปประชุมแค่นิดเดียว ฉันแทบกลายเป็นหมอโบราณไปแล้ว ใครที่ไม่ใช่แพทย์ผู้เชี่ยวชาญหรือมีประสบการณ์สูงในโรคนั้น จึงไม่ควรเที่ยวได้ comment คนอื่นผ่านสื่อสาธารณะโดยไม่เห็นคนไข้หรือสอบถามข้อมูลกันก่อน เดี๋ยวหน้าแตก ถ้า discuss กันเองเพื่อเรียนรู้เป็นอีกเรื่องนึง ด้วยการชักแม่น้ำทั้งห้า... ดังกล่าวข้างต้น.... ฉันไม่เคยคิดเรียนต่อเฉพาะทางสูติศาสตร์ นี่ยังไม่รวมการทำแท้ง ที่แม้จะมีข้อบ่งชี้ทางการแพทย์โดยไม่ผิดกฎหมาย ฉันก็ไม่อยากทำ Sad Sad Sad ขนาดกฎหมายทำแท้งน่ะ แท้งแล้วแท้งอีกนะเนี่ย... ถ้าออกมาได้ หมอสูติคงต้องทำแท้งอีกโข ถึงวันนี้.... ฉันรู้สึกแล้วว่า... ตัวเองโชคดี... ที่ไม่ถนัดวิชาสูติและไม่เคยคิดจะเรียนวิชาสูติเล้ยในตอนนั้น Grin Grin Grin เอ.... แล้วที่เรียนแพทย์เนี่ย... โชคดีหรือโชคร้ายหว่า.... Wink Wink Wink Grin Grin ส่งโดย: ppom จากคุณ : หมอหมู - [ 4 ก.พ. 52 16:49:32 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าฟ้องกันบ่อยๆ จะกลายเป็นโชคดีที่ไม่เรียนหมอครับ จากคุณ : Epinephrine - [ 4 ก.พ. 52 16:53:33 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นกำลังใจให้หมอสูติค่ะ จากคุณ : LWWW - [ 4 ก.พ. 52 17:08:56 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สนุกดีจังครับ จากคุณ : scozember - [ 4 ก.พ. 52 17:25:50 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ถูกใจกระทู้นี้มากๆค่ะ ชอบๆ จากคุณ : elin - [ 4 ก.พ. 52 17:40:03 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จากที่ไม่อยากจะเรียนสูติ คดีนี้ทำให้คิดได้เลยว่า "ไม่เรียนสูติแน่ๆ" จากคุณ : Umiki - [ 4 ก.พ. 52 17:48:57 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เดี๋ยวจะทำให้หมอสูติดีๆลดน้อยลงรึเปล่าหว่า สงสารแม่จัง จากคุณ : shusei - [ 4 ก.พ. 52 18:24:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ถ้าคิดว่าตั้งใจทำดีแล้ว..สมควรแล้วตามวิสัยและพฤติการณ์ในขณะนั้น...ก็ไม่ต้องกลัวในการที่จะถูกฟ้องร้อง....หน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหนก็เอาผิดไม่ได้... ผมเสียใจสำหรับการนำเสนอของเจ้าของกระทู้...มันแสดงออกถึงเจตคติต่อวิชาชีพที่ไม่ดี....ไม่มีความกล้าหาญในการทำงาน...ต้องการอภิสิทธิ์ทางสังคม...เสมือนหนึ่งว่าสิ่งที่แพทย์ทำมันไม่เคยผิดพลาดหรือไม่เคยประมาทเลินเล่อในการปฎิบัติหน้าที่ ผมไม่แปลกใจหรอกที่แพทย์บางคนคิดได้อย่างนี้....เพราะสังคมแพทย์รับเอาคนแบบนี้เข้ามา....มันเป็นเพราะระบบคัดกรองทางการศึกษาที่มุ่งแต่จะวัดผลทางการเรียนเพียงอย่างเดียว....มันจึงรับเอาพวกคนลักษณะนี้มาเรียนแพทย์ด้วย....ซึ่งคนที่กล้าหาญเสียสละในวิชาชีพจริงๆ ....มีอุดมการณ์ในการรับใช้สังคม....กลับมีลดน้อยลง.... แพทย์บางคนมักจะคิดว่าตนเองอยู่เหนือกว่าผู้ป่วยเพราะเป็นผู้รักษา....เลยลืมที่จะเอาใจเค้ามาใส่ใจเรา...การปฎิบัติหน้าที่ที่อ่อนล้า....นำมาซึ่งการเรียกร้องอภิสิทธิ์ทางสังคมค่อนข้างสูง....โดยไม่พิจารณาถึงสิ่งที่สังคมได้ตอบแทนให้แก่แพทย์.... อาชีพแพทย์เป็นอาชีพที่สามารถทำกุศลต่อผู้อื่นและทำบาปต่อผู้อื่นได้ในเวลาเดียวกัน...อยู่ที่ความตั้งใจ  ใส่ใจ  ในการรักษา.... ทุกอย่างมันอยู่ที่สามัญสำนึกต่อวิชาชีพของแพทย์ในแต่ละคนเองว่า....คุณมาเป็นแพทย์เพราะอะไร??? เรียนจบมานานแล้วอย่าได้ลืมคำนี้นะครับ... “อัตตานัง อุปมัง กะเร”..... “พึงเอาใจเขามาใส่ใจเรา” จากคุณ : อินทร์นิล - [ 4 ก.พ. 52 23:18:31 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ผมไม่เคยกลัวการถูกฟ้องร้อง เพราะผมมั่นใจในสิ่งที่ทำเสมอว่าไม่ออกนอกลู่นอกทาง แต่ผมเคยถูกร้องเรียนด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง และเสียกำลังใจทุกครั้ง ผมถูกร้องเรียน 2 ครั้งในชีวิต 1.ผมใช้ภาษาไทยภาคกลางในการตรวจคนไข้ ทำให้โดนร้องเรียนจากชาวบ้านในพื้นที่ว่า ผมไม่รู้จักฝึกภาษายาวี ทำให้การตรวจรักษาขาดประสิทธิภาพ (อึ้งมั้ยล่ะ) 2.ผมปฏิเสธที่จะจ่ายยา 2 ชนิดที่มีฤทธิ์เสริมกันและกัน โดยคนไข้นำตัวอย่างยาจากคลินิก 2 แห่งที่เขาเคยไปรับบริการมาให้ดู  ผมได้อธิบายสาเหตุที่ผมไม่จ่ายยาพร้อมกัน 2 ตัวให้คนไข้ และให้เขาเลือกรับตัวใดตัวหนึ่งแทน เขายินยอมรับไป 1 ชนิดในวันนั้น  พร้อมกับใบร้องเรียนผมหาว่าตระหนี่ในการจ่ายยา ในวันถัดมา ผมเสียใจกับสังคมที่เอาแต่ด่าทอ ผมอยากให้คุณๆทั้งหลายที่มีจิตสำนึกมากกว่าพวกผมไปทำใจให้ชอบวิชาแพทย์ และตั้งหน้าตั้งตาเรียน สอบเข้าให้ได้แล้วมาลองทำงานดู  ผมอยากเห็นหน้าตาของพวกมีจิตสำนึกเหล่านี้จริงๆ ไม่ใช่สักแต่โทษระบบการสอบ  ไม่ใช่อ้างว่าตนเองไม่ชอบเรียนวิชานี้  ไม่ใช่อ้างว่าตนต้องเที่ยวเตร่ทำโน่นนี่ไม่มีเวลาอ่านหนังสือได้คะแนนน้อยจึงสอบไม่ได้ เห็นไหมว่าพอผมแนะนำในสิ่งที่สักแต่ว่าพูดไป โดยไม่คำนึงถึงทางปฏิบัติเลยว่าคนอ่านจะทำได้หรือไม่  พวกคุณก็คงจะว่าผมบ้าหรือเปล่า คนเรามีปัจจัยอื่นๆมากมาย ใครจะทำได้ตามนั้น มันก็ไม่ต่างจากความรู้สึกของผมเวลาอ่านคำแนะนำของสังคมโดยไม่คำนึงถึงการปฏิบัติจริงเช่นกันครับ จากคุณ : natefang - [ 5 ก.พ. 52 12:45:15 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ================================================================================================= ถ้าคิดว่าตั้งใจทำดีแล้ว..สมควรแล้วตามวิสัยและพฤติการณ์ในขณะนั้น...ก็ไม่ต้องกลัวในการที่จะถูกฟ้องร้อง....หน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหนก็เอาผิดไม่ได้... ================================================================================================= .....บางคนกว่าจะพิสูจน์ได้ ก็หมดไปทั้งชีวิต..... จากคุณ : ..... - [ 5 ก.พ. 52 12:49:21 A:114.128.60.89 X: TicketID:113240 ]

ความคิดเห็นที่ 11 น่าเห็นใจคุณหมอทั้งหลายที่ตั้งใจเรียนหนักจนมีรายได้สูง งานก็ยุ่งวุ่นวายแล้วยังต้องมารับผิดชอบกับความผิดเล็กๆน้อยๆอีก ไม่ทราบกันหรือไงว่าชีวิตหมออะกว่าจะเป็นได้ลำบากแค่ไหน เป็นชนชั้นหัวกระทิของประเทศเชียวนะ กับข้อผิดพลาดไปบ้างสังคมควรเข้าใจนะคะ ========================================== ปล. เข้ามาเอาใจช่วยคุณหมอค่ะ จากคุณ : แม่น้องหนู - [ 5 ก.พ. 52 13:58:06 ]

ความคิดเห็นที่ 12 หมอดีๆ มีจรรยาบรรณทำทุกอย่างอย่างตั้งใจและดีที่สุดเพื่อรักษาคนไข้ มีแน่นอน แต่ไม่ใช่ทุกคน บางคนสมควรโดนฟ้อง บางคนน่าโดนตบปาก จากเรื่องจริงหญิงชราอายุ 70 กว่าๆ ต้องได้รับการผ่าตัดหลัง โดยบัตร 30 บาท ร.พ.ต้นสังกัดไม่สามารถผ่าได้ จึงส่งไปร.พ.ของรัฐ ซึ่งเป็นโรงเรียนแพทย์ (เค้าว่าเคสนี้ต้องอาจารย์) แต่หมอที่รับมากลับพูดกับคนไข้ว่า ไม่ผ่าให้หรอก รู้ไม๊ค่าผ่าเท่าไหร่ บัตร 30 บาทเค้าไม่ผ่าให้ อายุก็ปูนนี้ใกล้ตายแล้วจะผ่าทำไม" คนเป็นหมอสิ่งที่ควรมีอยู่ในจิตสำนึกเสมอคือ ชั้นต้องช่วยชีวิตเพื่อนมนุษย์ให้ได้ไม่ใช่หรือ ถ้าตั้งใจมั่นแบบนั้นแล้วมันพลาด มันก็น่าให้อภัย แต่บางคนมันไม่มีสิ่งนี้จริงๆ ต้องยอมรับนะว่าบางคนสมควรโดนฟ้องจริงๆ จากคุณ : สวยอินเตอร์ - [ 5 ก.พ. 52 15:51:10 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณ คุณหมอหมูครับ... บอกตรงๆว่าอ่านไม่จบครับ และไม่ค่อยอยากอ่านด้วยครับกับบทความแบบนี้... ผมว่ามันก็เป็นแค่ความเห็นของคนที่...ไม่รู้จะแสดงความเห็นอะไร... ผมยังไม่รู้จุดประสงค์ด้วยซ้ำว่า เค้าแสดงความเห็นเพื่ออะไร..??? มันเหมือนเป็นการบ่นให้ฟังมากกว่า ว่าไม่ค่อยถนัดในเรื่องนี้ เลยคิดว่าไม่ดี อย่างงั้น ไม่ดีอย่างงี้ โชคดีแล้วที่ไม่เรียนสูติฯ... มันเหมือนเป็นการบ่นให้ฟัง บนพื้นฐานโลกทัศน์แคบๆ ว่าฉันเลือกทางที่ถูก ต้องแล้ว ราวกับจะปล่อยให้คนที่เลือกเป็นหมอสูติฯ ต้องคิดดูอีกทีว่าคิดผิดหรือเปล่า และคนที่กำลังจะตัดสินใจเลือกทางเดินนี้ล่ะ จะเปลี่ยนใจดีมั๊ย...??? ท่ามกลางปัญหาการฟ้องร้องแพทย์ เรามาให้กำลังใจกัน เห็นอกเห็นใจกัน จะไม่เกิดประโยชน์กว่าเหรอครับ...พี่น้อง เป็นคนเขียนไม่เก่ง ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ... แต่อยากจะบอกแค่ว่า ผมก็คนนึงครับที่เป็นหมอสูติฯด้วยความตั้งใจจริง... ชอบหรือไม่ชอบ...ไม่รู้... ถนัดหรือไม่ถนัด...ไม่แน่ใจ... แต่ถ้าจะถามผมซักกี่ครั้งว่า ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ จะเลือกเป็นหมออะไร..?? ..."หมอสูติฯ ครับ"... จากคุณ : drc - [ 5 ก.พ. 52 16:37:06 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอไว้อาลัยให้กับความคิดของ คห.ที่ 9 กับคำพูดที่ว่า   "ผมอยากเห็นหน้าตาของพวกมีจิตสำนึกเหล่านี้จริงๆ ไม่ใช่สักแต่โทษระบบการสอบ  ไม่ใช่อ้างว่าตนเองไม่ชอบเรียนวิชานี้  ไม่ใช่อ้างว่าตนต้องเที่ยวเตร่ทำโน่นนี่ไม่มีเวลาอ่านหนังสือได้คะแนนน้อยจึงสอบไม่ได้"   คุณเข้าใจว่าการที่คุณเป็นหมอมันสูงส่งกว่าอาชีพอื่นเหรอครับ  การมาเป็นหมอมันไม่ได้หมายความว่าจะต้องฉลาดกว่าคนอื่นนะครับ  บางคนได้คะแนนดีแต่ไม่เรียนหมอก็เยอะแยะไปเพราะเค้าเลือกเรียนในสิ่งที่เค้าชอบ  แล้วมีใครมาบังคับให้คุณมาเป็นหมอมั้ยครับ  ถ้าคุณเข้าใจว่าการที่เรียนดีแล้วต้องมาเป็นหมอคุณเข้าใจผิดแล้วครับ  และถ้าการมาเป็นหมอแล้วทำให้คุณเข้าใจว่าสูงกว่าคนอื่นเลิกเป็นเถอะครับ   การที่คนจะรวมกันขึ้นมาเป็นสังคมได้มันต้องประกอบกันขึ้นมาจากหลากหลายอาชีพ  มีหน้าที่แตกต่างกันไปพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน ไม่มีใครดีกว่ากันทุกคนทำหน้าที่ในส่วนของตน ดังนั้น อย่ามาทวงบุญคุณในการทำหน้าที่ของตนเองต่อสังคม  เพราะหน้าที่ก็คือหน้าที่  ไม่มีใครบังคับให้คุณต้องมาทำ ไม่แปลกใจเลยครับว่าทำไมคุณถึงถูกร้องเรียน จากคุณ : นามแฝงนี้อีกแล้ว - [ 5 ก.พ. 52 17:05:29 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เห็นไหมว่าพอผมแนะนำในสิ่งที่สักแต่ว่าพูดไป โดยไม่คำนึงถึงทางปฏิบัติเลยว่าคนอ่านจะทำได้หรือไม่  พวกคุณก็คงจะว่าผมบ้าหรือเปล่า คนเรามีปัจจัยอื่นๆมากมาย ใครจะทำได้ตามนั้น มันก็ไม่ต่างจากความรู้สึกของผมเวลาอ่านคำแนะนำของสังคมโดยไม่คำนึงถึงการปฏิบัติจริงเช่นกันครับ """""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""" เห็นไหมครับ คุณคคห.14 ว่าแค่ผมสักแต่ให้ความเห็นเกรียนๆไป ก็โดนว่าแล้วไม่มีสิทธิแม้จะคิด คุณเองก็บอกว่ากะอีแค่เรียนแพทย์น่ะมันก็แค่อาชีพนึงๆ ทำตามหน้าที่ไป มิได้สูงส่งอันใด พวกผมก็น้อมรับและคิดว่าตนเองไม่สูงส่งใดๆ แต่ก็สับสนครับ เพราะบางสถานการณ์  กลับเป็นว่า อยากให้พวกผมสูงส่ง มีอุดมการณ์ เสียสละซะอีก เช่น ความเห็นนี้ "ซึ่งคนที่กล้าหาญเสียสละในวิชาชีพจริงๆ ....มีอุดมการณ์ในการรับใช้สังคม....กลับมีลดน้อยลง.... " มันก็อย่างงี้แหละครับ อย่าบ่นเลย ผมก็แค่พนักงานเงินเดือนธรรมดา ไม่ได้กล้าหาญ มีอุดมการณ์มาจากไหนครับ จากคุณ : natefang - [ 5 ก.พ. 52 19:01:51 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แหะ ๆ ... เริ่มไปกันใหญ่แล้วครับ .... ใจเย็น ๆ  .. ค่อย ๆ อ่าน  คุณหมอ เขาก็ไม่ได้บอกว่า  " หมอสูติ ไม่ดี " .. เพียงแต่ เขาไม่ชอบเป็นหมอสูติ เท่านั้นเอง ... คห. ที่ ๘ ... " ถ้าคิดว่าตั้งใจทำดีแล้ว..สมควรแล้วตามวิสัยและ พฤติการณ์ในขณะนั้น...ก็ไม่ต้องกลัวในการที่จะถูกฟ้องร้อง....หน้าอินทร์ หน้าพรหมที่ไหนก็เอาผิดไม่ได้.. " ส่วนเรื่องการฟ้องร้อง ...  ถ้าใครไม่เจอกับตัวเองหรือคนใกล้ชิด ไม่รู้หรอกครับว่ามันทุกข์ทรมาน ขนาดไหน ... รพ.จังหวัดที่ผมเคยทำงานอยู่  มีคดีอาญา ฟ้องว่า ผู้ป่วยใส้ติ่งแตกแล้วเสียชีวิต ... ผ่านไป ๒ ปี ศาลยกฟ้องว่า หมอไม่ผิด ... แต่หมอทั้ง ๔ คนที่โดนฟ้อง หมอศัลยกรรม ๑ คน ลาออกจากราชการ  หมอเด็ก ๑ คน ขอย้ายไปอยู่ รพ.ที่ใหญ่ขึ้น (และ ภรรยาเป็นหมอเอกซเรย์ ก็ลาออกไปทำงาน รพ.เอกชน ) ส่วนน้องหมอ อีก ๒ คน ก็ไม่เอาทุนไปเรียนศัลยกรรม และ อายุรกรรม ทั้ง ๆ ที่เคยได้มาคุยกันไว้ก่อนแล้ว ... ก็ถือว่า เป็นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ เล่าสู่กันฟัง นะครับ อย่าคิดมาก ...   ไม่มีใครดี ไม่มีใครเลว ไปเสียทั้งหมดหรอกครับ .. ดีมั่ง เลวมั่ง เป็นธรรมดา .. หมอดี ๆ ก็มี หมอเลว ๆ ก็มีเช่นกัน ... จากคุณ : หมอหมู - [ 5 ก.พ. 52 19:13:43 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อ้าว! ขอโทษครับคุณหมอnatefang หลงเข้าใจว่าคุณหมอเกรียนจริงๆที่แท้แกล้งเหรอครับ  อย่างงี้ก็จะไปว่าคนที่วิจารย์ความเห็นคุณหมอไม่ได้นะครับก็ใครมันจะไปรู้ว่าหมอก็แกล้งเกรียนเป็น เนียนจริงๆ นับถือๆ จากคุณ : เมฆวายุ - [ 5 ก.พ. 52 20:39:32 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สังคมไทยคาดหวังกะแพทย์ พอแพทย์ไม่อย่างที่เขาคิด หรือทำตามที่เขาต้องการ เป็นอันว่าแพทย์ไม่ดี ธรรมชาติยิ่งใหญ่มากจนดูเหมือนมนุษย์จะไม่สามารถต่อกรได้ด้วยซ้ำ แต่หมอเป็นอาชีพด่านหน้า พอสู้แพ้ธรรมชาติ แพทย์ต้องเป็น แพะรับบาปไป จะบอกว่าสังคมให้ฐานะทางสังคมสุงกว่าอาชีพอื่น ผมก็ไม่เคยเห็น เวลาแพทย์ไปไหน มีรถนำขบวนกันเขาซักที ก็มีนะเวลาไปชันสูตรบางทีมีตำรวจวิ่งนำไปก่อน จะว่าเงินเดือนมากกว่าอาชีพอื่น ผมว่าไม่สูงอ่ะ ลองเอาเงินที่ทำได้มาหารด้วยเวลาที่ทำ น้อยกว่าหลายอาชีพแน่นอน ไม่นับเวลาเขาใช้ในการฝึกฝนนะ แต่ผมว่าแพทย์ไม่รวยแน่นอน แต่พี่ผมเป้นหมอกระดูก บอกไม่รวย ดีอยู่อย่าง ได้จับขาอ่อนทุกวัน 555+ แต่แพทย์กินข้าวไวมากนับถือ แย่งกับข้าวไม่เคยทัน แถมบอกให้ผมเก็บเงินไว้เยอะๆเดี๋ยวพี่โดนฟ้องพี่จะมากู้ ขำขำนะคับคุยกัน แก้ไขเมื่อ 05 ก.พ. 52 21:28:09 จากคุณ : ชื่ออะไรดี - [ 5 ก.พ. 52 21:27:02 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เรื่องกระบวนการยุติธรรมกับการปฎิบัติหน้าที่ของแพทย์นั้น... ผมอยากบอกตรงๆ ในฐานะที่ทำงานในกระบวนการยุติธรรมนะครับ...ทุกวิชาชีพมีสิทธิถูกฟ้องคดีได้หมด....ถ้าได้จงใจหรือประมาทเลินเล่อในการปฎิบัติหน้าที่และผลของการกระทำเป็นเหตุให้ผู้อื่นได้รับความเสียหาย บาดเจ็บ หรือเสียชีวิต วิศวะกร โยธา ไฟฟ้า สถาปัต ทนายความ ตำรวจ ทหาร ทุกวิชาชีพที่รับใช้สังคมต้องรับผิดชอบต่อสังคมทั้งนั้นครับ...แล้วอาชีพแพทย์มีข้อยกเว้นตรงไหน การปฎิเสธกระบวนการยุติธรรม...การตรวจสอบ...และความรับผิดชอบต่อหน้าที่ที่ทำ...มันไม่ใช่วิสัยแห่งวิญญูชนพึ่งกระทำครับ การปฎิเสธการทำงานเพราะกลัวการถูกฟ้องร้องมันเป็นความคิดที่ไร้วุฒิภาวะมาก....มันเป็นการประชดสังคมโดยจับประชาชนเป็นตัวประกัน...เอาสุขภาพอนามัย....ความปลอดภัย...ความเดือดร้อนเจ็บป่วย....ความเป็นความตาย....ของผู้ป่วยมาเป็นเครื่องมือต่อรอง...ซึ่งเป็นการแสดงออกทางความคิดที่แย่มาก อาชีพแพทย์เป็นอาชีพที่อยู่บนความคาดหวังต่อสังคม....ซึ่งกระบวนการยุติธรรมก็จะใช้ความละเอียดรอบคอบอย่างยิ่งยวดในการพิจารณาคดี...เพราะการเอาหมอมาติดคุกมันไม่ได้ประโยชน์อันใดต่อสังคม....กระบวนการยุติธรรมไม่ใช่เรื่องของความสะใจแต่มันอยู่ที่ข้อเท็จจริงว่าแพทย์ผู้นั้นได้กระทำการโดยประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงจนเป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงแก่ความตายหรือไม่....ทุกวันนี้แพทย์ก็ยิ่งน้อยๆอยู่....เอามาติดคุกมันก็ยิ่งเหลือน้อยเข้าไปใหญ่....ดังนั้นถ้าไม่ผิดจริงๆ...ไม่ประมาทเลินเล่ออย่าร้ายแรงจริงๆ...ไม่มีใครอยากให้ติดคุกหรอกครับ มันก็ไม่ต่างอะไรกับอาชีพอื่นที่กระทำโดยประมาทเป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงแก่ความตายหรอกครับ....มาตรฐานความยุติธรรมเดียวกัน...กฎหมายเดียวกัน...เพียงแต่พวกคุณจะยอมรับหรือไม่ว่ามันมีปัญหาต่อมาตรฐานในการรักษาของแพทย์ในกรณีที่มีความเสียหายเกิดขึ้น   ซึ่งที่ผ่านมาถ้าไม่ประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงจริงๆ จนเป็นเหตุผู้ป่วยได้ถึงแก่ความตายอันเป็นผลโดยตรงจากความประมาทเลินเล่อนั้น....ก็ไม่เคยเห็นแพทย์คนใดต้องติดคุก...เว้นแต่จะฆ่าเมีย...หรือจ้างวานฆ่าคนไข้ตัวเอง... ปัญหามันจึงอยู่ที่เจตคติของแพทย์ (บางคน) ต่อความรับผิดชอบในการปฎิบัติหน้าที่ของตน.... ดังนั้น....การจะนำเสนอใดๆ ต่อสังคมจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องอยู่บนพื้นฐานของข้อเท็จจริงทางสังคม...มิใช่เอาความคิดความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนของตนเองมาชี้นำสังคมมันไม่ถูกต้อง...มันจะไม่สร้างสัมพันธภาพอันดีระหว่างแพทย์และผู้ป่วย ผมไม่คาดหวังใดๆ ต่อเจตคติของ จขกท. แต่ขออย่าได้นำเสนอในลักษณะเช่นนี้...มันไม่สร้างสรรค์...เราต้องสร้างความเข้าใจอันดีระหว่างแพทย์และผู้ป่วย...ต้องเข้าใจถึงสิทธิของผู้ป่วย....และความรับผิดชอบต่อหน้าที่ของแพทย์ที่ดี...สร้างมาตราฐานในการรักษาผู้ป่วยให้เท่าเทียมกัน...ไม่ว่าคนรวยหรือคนจน...เพราะทุกชีวิตมีค่าและมีสิทธิที่จะได้รับบริการทางการแพทย์ที่ได้มาตรฐานเช่นกัน แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 52 09:42:37 จากคุณ : อินทร์นิล - [ 5 ก.พ. 52 22:39:52 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สูติเป็นวิชาที่เรียนแล้ว ทำคะแนนได้ดีที่สุดเป็นประวัติการณ์ ชอบมากๆเป็นการส่วนตัว แต่ให้เลือกทำงานสายนี้ก็ไม่เอาแล้วคะ ขอทำวิจัยดีกว่า จากคุณ : แม่ขนตางอน - [ 5 ก.พ. 52 22:50:07 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อยากจะเห็นแพทย์มีบทความที่เกี่ยวข้องกับการให้ความรู้ถึงผลเสี่ยงที่อาจจะเกิดขึ้นได้จากการรักษาแก่ประชาชน ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์ฟ้องร้องแพทย์ให้มากขึ้น เมื่อประชาชนมีความรู้นระดับหนึ่งแล้วอาจจะลดการฟ้องร้องแพทย์ได้ (แต่ทั้งนี้ไม่รวมถึงบรรดาผู้หวังประโยชน์จากการฟ้องร้องจนเกินงาม) ซึ่งอาจจะทำเป็นหนังสือขาย แจกจ่ายตามที่ต่าง ๆ หรือขึ้นในเว็บไซต์ ตัวอย่างเรื่องที่ควรเขียน เพราะเป็นเรื่องที่อาจพบได้บ่อย เช่น 1. เมื่อจะเข้ารับการผ่าตัดควรระวังอะไร หรือการเปรียบเทียบเกี่ยวกับผลดีผลเสียเกี่ยวกับการผ่าตัด 2. ลดความอ้วนอย่างนี้ มีข้อเสียอย่างไร 3. ทำไมฉันจึงแพ้ยา 4. ฉันรักษาสิวมานาน ทำไมจึงไม่หาย 5. พฤติกรรมของท่านส่งผลต่อการรักษาโรคหรือความเจ็บป่วยได้อย่างไร 6. ฉันจะหาบทความทางการแพทย์ที่น่าเชื่อถือ และเข้าใจง่ายได้จากที่ไหน 7. ยาตัวไหนดีกว่ากัน 8. ทำไมหมอถึงให้ยานี้มา 9. หมอสั่งตรวจนั่นตรวจนี่ มีเหตุผลอะไร 10. ทำไมราคายาจึงต่างกัน 11. เปลี่ยนหมอบ่อยไป ไม่ดีอย่างไร 12. แพทย์คนไหน เก่งด้านนี้บ้าง 13. ฉันเป็นโรคนี้ ควรไปรักษาที่ไหน 14. ฉีดวัคซีนป้องกันมะเร็งปากมดลูกแล้ว ทำไมจึงเป็นมะเร็งปากมดลูกได้อีก 15. ทำไมโรงพยาบาลจึงไม่แจ้งค่าตรวจให้ทราบล่วงหน้า 16. กินอะไรไป ให้บอกแพทย์ 17. การบันทึกอาการเจ็บป่วยเบื้องต้น 18. ฉันจะท้องไหม 19. กินยาตัวเดียวกัน ต่างยี่ห้อกันได้หรือไม่ 20. เป็นโรคนี้ ต้องระวังอะไร มีความเสี่ยงเพียงใด ฯลฯ จากคุณ : ผู้สังเกตการณ์ - [ 6 ก.พ. 52 00:04:11 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่า... เอิ่ม.... ใจเย็นๆกันน่ะครับ จากคุณ : Future is on my hand - [ 6 ก.พ. 52 10:49:38 ]

ความคิดเห็นที่ 23 มาให้กำลังใจคุณหมอทุกท่านคะ อ่านแล้วเหนื่อยแทนทั้งบทความทั้งความเห็น จากคุณ : +++ กุ้งแช่มะนาว +++ - [ 6 ก.พ. 52 10:54:59 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านจนเหนื่อยเหมือนกันค่ะ คุณหมอหมูเขียนได้ดีจริงจริงเลยค่ะ ดิฉันเข้าใจสิ่งที่หมอกำลังจะบอกนะคะ ทุกคนมีความชอบและเจตคติไม่เหมือนกัน การที่คุณหมอเลือกที่จะเรียนแพทย์สาขาอื่น ถึงจะไม่ใช่สาขาสูติแพทย์ แต่คุณหมอก็ยังได้ช่วยเหลือชีวิตคนอีกมาก ดิฉันเชื่อค่ะ ว่า ไม่มีหมอคนไหนอยากจะปล่อยให้คนไข้ตายไปต่อหน้าหรอกค่ะ ดิชั้นก็เพิ่งมาถึงบางอ้อ เมื่อไม่นานว่าทำไมบิลค่ารักษาพยาบาลที่เมกาทำไมมันแพงนักหนา คำตอบคือ เป็นวิชาชีพที่เสี่ยงกับโดนคนไข้ฟ้องร้องค่ะ ถ้าอยู่เมืองนอกไม่มีประกัน นั่งเครื่องบินไปตายที่ไทยดีกว่าค่ะ แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 52 12:42:39 จากคุณ : มาดามอุ้ย - [ 6 ก.พ. 52 12:30:27 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สำหรับ คห. ๑๘ .... " ผมอยากบอกตรงๆ ในฐานะที่ทำงานในกระบวนการยุติธรรมนะครับ...ทุกวิชาชีพมีสิทธิถูกฟ้องคดีได้ หมด....ถ้าได้จงใจหรือประมาทเลินเล่อในการปฎิบัติหน้าที่และผลของการกระทำ เป็นเหตุให้ผู้อื่นได้รับความเสียหาย บาดเจ็บ หรือเสียชีวิต วิศวะ กร โยธา ไฟฟ้า สถาปัต ทนายความ ตำรวจ ทหาร ทุกวิชาชีพที่รับใช้สังคมต้องรับผิดชอบต่อสังคมทั้งนั้นครับ...แล้วอาชีพ แพทย์มีข้อยกเว้นตรงไหน การปฎิเสธกระบวนการยุติธรรม...การตรวจสอบ...และความรับผิดชอบต่อหน้าที่ที่ทำ...มันไม่ใช่วิสัยแห่งวิญญูชนพึ่งกระทำครับ " ............... เห็นด้วยครับ ...........  ไม่ควรมีข้อยกเว้น ไม่ว่าใคร ก็ตาม ...... " การปฎิเสธการทำงาน เพราะกลัวการถูกฟ้องร้องมันเป็นความคิดที่ไร้วุฒิภาวะมาก..." .............. ผมกลับมองว่า นี่เป็นเรื่องของการปรับตัว ในช่วงระยะเปลี่ยนผ่านนี้ .... ............. ผู้ป่วย (ญาติ) ก็ปรับตัว เรียกร้องสิทธิ มากขึ้น  หมอก็ปรับตัวเช่นกัน ...... ไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจเลย ..... ถ้าใครไม่กลัว โดนฟ้องร้อง นี่สิครับ ผมว่า " แปลก " ............ การทำงานของหมอ สมัยก่อน อุปกรณ์ไม่พร้อม เจ้าหน้าที่ไม่พอ  ก็ทำกันไป ... ผ่าตัด ไส้ติ่ง ทำคลอด ใน รพ.อำเภอ  ก็ทำกันมาหลายสิบปี  ... ตอนผ่าตัด ไฟดับ เอาไฟฉายมาส่อง แบบที่เห็นในละคร ในทีวี .. ในชีวิตหมอรุ่นก่อน ก็เป็นแบบนั้น จริงๆ  .... ทุ่มเทกับการรักษาคนไข้ อย่างเต็มที่ไม่ต้องคิดเรื่องอื่น ๆ .......   แต่ปัจจุบัน เปลี่ยนไป ในรพ.ชุมชน หลาย ๆแห่ง ... ไม่มีใครกล้าทำแบบนั้น อีกแล้ว ... เพราะอะไร ???  ถ้าทำงานเกียวกับด้านนี้ คงเคยได้ยินคำพูดที่ว่า         " รู้ว่า ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ แล้ว ทำไป ทำไม "           " รู้ว่า ไม่พร้อม แล้วทำ ทำไม ... ทำไม ไม่ส่งไปรักษาที่อื่น "       ผมก็เข้าใจว่า ท่าน พูด เพื่อความปลอดภัย ของผู้ป่วย ซึ่งเป็นสิ่งที่ดี แต่ปัญหาก็คือ มาตรฐานบ้านเรา มันทำแบบนั้นไม่ไหว  ... หมอเขา ก็ปรับตัว อะไรที่ เขาเห็นว่า ไม่ปลอดภัยกับผู้ป่วย แล้ว เขาก็ส่งตัวไปรักษาต่อ ที่อื่น ....       เป็นคนละประเด็น กับ การปฎิเสธการทำงาน นะครับ ... ถ้าผู้ป่วยฉุกเฉินมา ก็ต้องรักษา จะเป็นจะตาย จะถูกฟ้อง ก็ค่อยว่ากันอีกที .. เรื่องนี้ไม่ต้องห่วง หมอเราถูกสอนมาแบบนั้น .... ถ้าไม่ทำ ผมก็เห็นด้วยว่า ควรถูกประนาม ควรถูกลงโทษอย่างรุนแรง ...     " ผมไม่คาดหวังใดๆ ต่อเจตคติของ จขกท. แต่ขออย่าได้นำเสนอในลักษณะเช่นนี้...มันไม่สร้างสรรค์..." ................ แหะ ๆ ตรงนี้ ผม ไม่เข้าใจ ว่า การนำเสนอ ไม่สร้างสรรค์ ตรงไหน ??? ................ เท่าที่ผมอ่าน คุณหมอ ผู้เขียน ก็แค่ บรรยายว่า เขารู้สึกอย่างไร กับการทำงานในหน้าที่ของหมอสูตินรี และ เล่าให้ฟังถึงเรื่องที่เกี่ยวข้อง แถมให้ความรู้กับผู้อ่าน อีกต่างหาก ........ ................ การที่หมอคนหนึ่งบอกว่า ไม่ชอบเป็นหมอสูติ   มันก็เหมือนกันกับ ใครสักคนบอกว่า ไม่ชอบเป็น นักแสดง ไม่ชอบเป็น ทนายความ ฯลฯ   แค่ เป็นความรู้สึกว่า  " ไม่ชอบ "  ... ไม่ได้บอกว่า ... สิ่งนั้น " ไม่ดี " ... คนละเรื่องกันนะครับ .... " เราต้องสร้างความ เข้าใจอันดีระหว่างแพทย์และผู้ป่วย...ต้องเข้าใจถึงสิทธิของผู้ป่วย....และ ความรับผิดชอบต่อหน้าที่ของแพทย์ที่ดี...สร้างมาตราฐานในการรักษาผู้ป่วยให้ เท่าเทียมกัน...ไม่ว่าคนรวยหรือคนจน...เพราะทุกชีวิตมีค่าและมีสิทธิที่จะ ได้รับบริการทางการแพทย์ที่ได้มาตรฐานเช่นกัน " ......... เห็นด้วยครับ ........ ......  ปัญหาตอนนี้ ก็คือ สังคมเรียกร้อง " มาตรฐาน " .... ในขณะที่ ทุกสิ่งทุกอย่าง ขาดแคลน ไม่พร้อม มันก็เกิดความขัดแย้ง เหมือนที่เป็นอยู่      ไม่ใช่ว่า ไม่อยากทำให้มันดี แต่บางครั้ง มันทำไม่ได้ ต่างหาก หมอทุกคนอยากรักษาให้คนไข้หาย หมอก็อยากทำให้ดี อยู่แล้วครับ แต่มันมีข้อจำกัด      สังคม เอง ก็ต้อง มาช่วยกันดูด้วยว่า อะไรที่ ขาด แล้ว ช่วยเติมเต็ม ไม่ใช่เรียกร้อง เพียงด้านเดียว ...      อยากให้ทหาร รบชนะ ก็ต้องสนับสนุน ยุทธปัจจัย ยุทธวิธี .. ไม่ใช่ มีแค่ปืนแก๊ป พอรบแพ้กลับมา ก็มาด่าว่า ทำไม ถึงแพ้  รบไม่เป็น  .... ปล. สำหรับ แพทย์ ที อยู่ รพ.เอกชน เป็นอีกเรื่องหนึ่งนะครับ .... ปัญหาตอนนี้ ก็คือ หมอ รพ.รัฐ โดยเฉพาะ ใน รพ.ชุมชน ต่างจังหวัด ซึ่ง ขาดแคลนไปเสียทุกอย่าง ไม่ว่า อุปกรณ์ จำนวนบุคลากร งบประมาณ  ...    บางแห่ง มีหมอแค่ คนเดียว ต้องทำหน้าที่ทั้งวันทั้งคืน ไม่มีวันหยุด ..... แล้วคิดว่า แบบนี้ จะมี " มาตรฐาน "  ได้หรือ ???  ถ้ามีเวลา มีโอกาส ก็ลองแวะไปดูว่า สภาพความเป็นจริง ในบ้านนอก ในชนบท นั้นเป็นอย่างไร .... หมอใน กรุงเทพฯ หมอในทีวี เป็นแค่ ส่วนน้อย ของหมอในประเทศนี้   พูดกันเรื่องนี้แล้ว ย้าว ยาว เนอะ .... ถือว่า แลกเปลี่ยนประสบการณ์ เพื่อความเข้าใจที่มากขึ้น ... จากคุณ : หมอหมู - [ 6 ก.พ. 52 13:18:23 ]

ความคิดเห็นที่ 26 สำหรับ คห.ที่ ๒๑ ผมทำบล๊อกไว้ มีหลาย ๆ เรื่อง คุณอยากรู้ ... ลองแวะไปดูนะครับ ... http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=cmu2807 ปล. ๑. ขอคุยหน่อย ... บล๊อกผมได้รางวัล ด้วยนะเอ้อ ....  :-P ๒. มีบล๊อก ของหมอ เภสัช หลายท่านเหมือนกันนะครับ ที่น่าสนใจ ... ลองค้นหาดูนะครับ จากคุณ : หมอหมู - [ 6 ก.พ. 52 13:21:35 ]

ความคิดเห็นที่ 27 จากการทำรายงานวิจัยในปัญหาการฟ้องแพทย์ในปัจจุบันนั้น...ผมสามารถสรุปสาเหตุของการฟ้องร้องเป็นคดีได้เป็น 2 กรณี 1.    การสื่อความกับผู้ป่วยและญาติที่น้อยเกินไป...ทำให้เกิดความเข้าใจผิดเกี่ยวกับวิธีรักษาหรือผลกระทบข้างเคียงของการรักษา....ซึ่งกรณีนี้ไม่มีปัญหาอะไร...เพราะส่วนใหญ่เป็นเรื่องของความเข้าใจผิด...เข้าใจไม่ตรงกันระหว่างแพทย์และผู้ป่วยแต่ไม่มีปัญหาในเรื่องของมาตรฐานในการรักษาพยาบาล 2.    ความประมาทเลินเล่อ...ขาดความเอาใจใส่...ขาดความรับผิดชอบ...ซึ่งนี้คือสาเหตุที่แท้จริงของการฟ้องร้องในปัจจุบัน ส่วนเรื่องที่อ้างว่าขาดแคลนอุปกรณ์จนทำให้ถูกฟ้องร้องนั้น...เท่าที่รวบรวมทำรายงานมายังไม่ปรากฎการฟ้องร้องด้วยเหตุนี้นะครับ....แต่ถ้าใครมีเคสนี้ช่วยบอกเลขคดีมาหน่อยนะครับจะได้เอามารวมในงานวิจัย ซึ่งจริงๆ แล้วการขาดแคลนจนเป็นเหตุให้ไม่สามารถช่วยชีวิตผู้ป่วยได้ทันเวลามันเป็นเหตุสุดวิสัย....ไม่มีใครเค้าโทษแพทย์...เพราะมันทำได้ดีที่สุดตามวิสัยและพฤติการณ์ในขณะนั้น...ทุกคนเข้าใจ การขาดแคลนอุปกรณ์หรือบุคคลกรจนเป็นเหตุให้การรักษาบกพร่องมีแน่ครับ...แต่หากเป็นกรณีนี้เค้าจะไม่ฟ้องแพทย์ครับ...แต่จะฟ้องรัฐหรือหน่วยงานของรัฐที่ไม่จัดบริการสาธารณะสุขอย่างเท่าเทียมและได้มาตรฐาน ตามรัฐธรรมนูญ 2550 มาตรา 51 แต่ปัญหาที่ฟ้องๆ กันนั้นมันอยู่ที่แพทย์(บางคน) ไม่อุทิศตนเพื่อการรักษาตามหน้าที่แพทย์อย่างแท้จริง....ปัญหามันอยู่ที่ตัวบุคคล....เอาเวลาไปทำส่วนตัว/เอกชนที่ได้ผลตอบแทนดีกว่า....ซึ่งมันก็ไม่ผิดอะไรเพราะมันเป็นสิทธิที่พวกคุณทำได้ถ้าไม่เบียดเบียนเวลาราชการ....แต่นั้นมันก็ไม่ได้หมายความว่าพวกคุณจะมีสิทธิที่จะละเมิดต่อสิทธิผู้ป่วยด้วยการไม่รักษา...หรือหย่อนการรักษาต่อผู้ป่วยอนาถาตามโรงพยาบาลของรัฐ....ซึ่งเป็นหน้าที่โดยตรง ความจริงแล้วผู้ป่วยที่ตายเพราะการรักษาที่ไม่ได้มาตรฐานนั้นมีจำนวนมากกว่าที่เป็นข่าว...แต่เพราะโรงพยาบาลได้ชดใช้ค่าเสียหาย (โดยเงินภาษีของประชาชน)....และญาติไม่ติดใจเอาความ มีคำกล่าวว่า... ร้อยคนจะมีคนเก่งสักหนึ่งคน พันคนจะมีคนกล้าสักหนึ่งคน แต่หมื่นคนอาจไม่มีคนเสียสละเลยแม้เพียงสักคน ทุกวันนี้เรามีแพทย์ที่เก่ง...เพราะระบบคัดกรองทางการศึกษาทำให้คนเรียนเก่งแข่งขันกันมาอยู่ตรงนี้.... แต่จะมีสักกี่คนที่จะกล้าหาญในการใช้ดุลพินิจในการรักษา....จะมีสักกี่คนที่เสียสละเพื่อรับใช้อุดมการณ์... สิ่งที่ผมพูดมันคงน้ำเน่าเกินไปสำหรับยุคที่การรักษาพยาบาลเป็นธุรกิจเช่นในสมัยนี้ กุญแจสำคัญที่จะทำให้แพทย์ไม่ต้องกังวลในการถูกฟ้องคือ...การเอาใจเค้ามาใส่ใจเรา...ปฎิบัติต่อเค้าเสมือนเป็นญาติมิตรเราเอง....สละเวลาสักนิดในการอธิบายสื่อความให้เค้าเข้าใจเสียหน่อย...เมตตาต่อผู้ป่วยที่ทุกข์ยาก....ใส่ใจในการรักษา....สิ่งเหล่านี้จะช่วยให้เกิดความเอื้ออาทรระหว่างแพทย์และผู้ป่วย...ปัญหาใดๆ ก็จะลดน้อยลง....แต่ไม่ใช่การออกมาโวยวายประชดสังคม...กดดันสังคม...กดดันกระบวนการยุติธรรม...ให้ยอมรับในความผิดพลาด....เพราะมันไม่ใช่ทางออกของปัญหา...การรักองค์กรรักพวกพ้องในวิชาชีพเป็นสิ่งที่ดีครับ...แต่ต้องแยกแยะผิดชอบด้วย...สิ่งใดผิดก็ต้องว่าไปตามผิด...และควรแก้ไขมิใช่กดดันประชดสังคม...มันจะทำให้วิชาชีพเสื่อมไปเอง ผมอยากให้ดูตัวอย่าง...วิชาชีพวิศวะกรรม...หากวิศวะกรคนใดทำผิดเป็นเหตุให้เกิดความเสียหาย....เค้าก็ไม่เข้าข้างกัน...ไม่กดดันสังคม...เอาข้อเท้จจริงมาพิสูจน์กันแก้ไขกันไป....ว่ากันไปตามกระบวนการยุติธรรม....สังคมวิชาชีพมันถึงเจริญมีมาตรฐานได้รับการยอมรับ แต่พอแพทย์โดนศาลพิพากษาว่ามีความผิด...อย่างเช่นในเศสโรงพยาบาลมีชื่อแห่งหนึ่งทางใต้...ซึ่งแพทย์ผู้หนึ่งต้องคดีอาญาโทษประมาททำให้ผู้อื่นถึงแก่ความตาย.... แทนที่แพทย์ (บางคน) จะเอาข้อเท็จจริงมาแสดงต่อสังคมถึงวิธีการรักษาที่ถูกต้องว่าควรเป็นเช่นไร....ในกรณีนั้นการฉีดยาชาก่อนผ่าตัดควรต้องทำอย่างไร....ใช้ปริมาณเท่าไร....แล้วที่ทำไปนั้นมันถูกต้องมั้ย....ผลแห่งความตายเป็นผลโดยตรงในความประมาทเลินเล่อนั้นมั้ย.... เปล่าเลย....ไม่มีใครพูดถึงแต่กลับมาประชดสังคมกดดันกระบวนการยุติธรรมด้วยการโวยวายว่าต่อไปจะไม่รักษาแล้วจะส่งต่อคนไข้ให้ไปตายที่อื่นเอง....ซึ่งไม่มีใครพูดถึงข้อเท็จจริงในคดีเลยว่ามีความผิดพลาดบกพร่องตรงไหน....การแสดงออกเช่นนี้มันเหมาะสมกับวุฒิภาวะมั้ยครับ.... ต้องยอมรับว่าเดี่ยวนี้การคุ้มครองสิทธิมันดีขึ้นกว่าเก่ามาก....ชีวิตคนจนมีค่าและได้รับการคุ้มครองมากขึ้น....ซึ่งคนเหล่านั้นก็ไม่ใช่ใคร...คนไทยด้วยกันเอง มันคงไม่ยากไปใช่มั้ยครับกับการทำงานให้ได้มาตรฐาน สังคมจะเจริญได้ด้วยการยอมรับความจริงและแก้ไข...มันจึงจะเกิดการพัฒนาไปได้อย่างยั่งยืน แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 52 16:45:48 แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 52 16:43:42 จากคุณ : อินทร์นิล - [ 6 ก.พ. 52 16:00:03 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ดีจังเลยค่ะ  ปฏิบัติเหมือนญาติมิตรใช่ไหมค่ะ อาม่าหนูเป็น  DM    หนูด่าประจำเลยค่ะ   ตอนแอบกินขนม งี้วันหลังคนไข้  DM มา  poor  control  หนูเอาเหมือนที่พูดกะอาม่าเลย  ดีป่ะ ก็ดีนะ  พอด่าเสร็จก็บอกว่า  เนี้ย  เราดูแลแบบญาติมิตรนะเนี้ย   ไม่รักกันจริง  ไม่ด่าหรอก จากคุณ : เบื่อจัง อยากเปิดร้านทำเล็บ (พี่สาวเกาลัด) - [ 6 ก.พ. 52 16:40:20 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ซึ่งจริงๆ แล้วการขาดแคลนจนเป็นเหตุให้ไม่สามารถช่วยชีวิตผู้ป่วยได้ทันเวลามันเป็นเหตุสุดวิสัย.... ไม่มีใครเค้าโทษแพทย์...เพราะมันทำได้ดีที่สุดตามวิสัยและพฤติการณ์ในขณะนั้น...ทุกคนเข้าใจ ----------------------------------------------------------------- ผมเถียงข้อนี้เต็มๆเลยครับคุณ  ทุกคน"ไม่เข้าใจ" แน่นอน ว่าทำไมคนที่เค้ารักต้องตาย ทั้งๆที่อยู่ในมือหมอแล้ว และคนส่วนใหญ่เวลาฟ้อง ก็ฟ้องแต่แพทย์ผู้รักษา เป็นส่วนใหญ่ด้วย ที่นี่ประเทศไทยนะครับ   ไม่ใช่    "อเมริกา" เพิ่มเติม ผมว่าปัจจุบันประเทศไทยก็ยังมีคนบางกลุ่มคิดว่า โรคเอดส์ หมอก็รักษาได้ คุณเชื่อไหม?? แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 52 16:43:51 จากคุณ : น้องหนูเอวตัน - [ 6 ก.พ. 52 16:40:25 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ไม่รู้สินะ..คิดว่าคนจะเป็นหมอได้เนี่ย นอกจากจะเก่งพอที่จะสอบเข้าและเรียนจนจบแล้ว ที่สำคัญมากๆ คือจิตใจ ..ถ้าใจไม่พร้อม ก็อย่าไปเป็นหมอเลยค่ะ... เคยอ่านประวัติการทำงานของคุณหมอหลายๆ ท่านที่ทุ่มเทเพื่อคนยากจนไร้ที่พึ่ง ทำงานแม้ค่าตอบแทนน้อยนิด ท่านเหล่านั้นก็ล้วนแต่พบพานปัญหามากมายนะคะ แต่ก็ยังสู้กันต่อไป.. แปลกที่เรื่องดีๆ คนไม่ค่อยรู้กัน หรือสื่อไม่สนใจจะเผยแผ่ก็ไม่ทราบได้.. รู้สึกชื่นชมคุณหมอเหล่านั้นมากๆ ค่ะ.. ขอเป็นกำลังใจให้กับหมอทุกท่าน ผู้มีจิตวิญญาณแห่งการเสียสละอย่างแท้จริง แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 52 16:54:47 จากคุณ : Neuschwanstein - [ 6 ก.พ. 52 16:50:13 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อยากจะบอกว่า ทุกคน หนีความตายไม่พ้นครับ แม้ว่า หมอจะเก่งสักแค่ไหน ผมคิดว่า รพ. รัฐ จะประเมินก่อนว่า ไหวไหม ถ้า 50-50 ก็พยายามรักษา แต่ถ้า ค่อนข้างยาก จะบอกใหญาติทำใจ แต่ถ้าไม่รอดแน่ ก็แค่ใส่ท่อ อ๊อกซิเย่น+ฉีดยาแก้ปวด ไว้ให้ญาติทำใจก่อน แต่ถ้า เป็น รพ. ที่เพื่อการค้า ก็จะพยายามทำทุกอย่าง+คิดตังค์ เพื่อกระตุ้นคนไข้ขึ้นมาให้ญาติ ดีใจนิดหน่อย แต่สุดท้าย ก็หนีไม่พ้นครับ ผมอยากให้รัฐฯออกกฏหมายว่า รพ. สามารถปฏิเสธไม่รักษา หลังจากประเมิน ความรอดแล้วว่าตายแน่ แต่คงจะยาก เพราะกรรมยังเยอะ ให้อยู่ทรมาน นานๆ ก่อนตายดีกว่า จากคุณ : Oh-deh - [ 6 ก.พ. 52 16:56:54 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ความเห็นที่ 29 ครับ... คำว่าทุกคนนั้นหมายถึงทุกคนในกระบวนการยุติธรรมครับ...ไม่ใช่ชาวบ้านทุกคนพลเมืองทุกคนในประเทศ...เพราะเราจะกะเกณฑ์ให้เค้ามาเข้าใจเหตุผลทางกฎหมายทั้งหมดไม่ได้ กระบวนการยุติรรมเราใช้เหตุผลครับ...ไม่ใช้อารมณ์...ว่ากันตามข้อเท็จจริง...บุคคลจะต้องรับผิดทางอาญาก็ต่อเมื่อได้กระทำหรืองดเว้นการกระทำในกรณีที่มีหน้าที่ที่ต้องกระทำการนั้นครับ.... ซึ่งถ้าได้ทำตามหลักวิชาการทางการแพทย์โดยใช้ความระมัดระวังตามวิสัยและพฤติการณ์แล้วก็ไม่เป็นความผิดครับ... แต่ที่โดนฟ้องๆกันนั้น...คุณว่าเค้าได้ใช้ความระมัดระวังตามวิสัยแห่งความเป็นแพทย์และพฤติการในขณะนั้นมั้ยครับ... ประเด็นนี้ต่างหากที่เราควรต้องศึกษาและแก้ไขกัน... แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 52 18:43:39 จากคุณ : อินทร์นิล - [ 6 ก.พ. 52 17:02:16 ]

ความคิดเห็นที่ 33 วิศวะ เป็นสิ่งที่คำนวณได้แม่นยำ ผิดก็คือผิด ถูกก็คือถูก แต่ทางการแพทย์ไม่ใช่  แค่เอามาเทียบกันก็ผิดแล้ว จากคุณ : ZtahC - [ 6 ก.พ. 52 19:56:52 ]

ความคิดเห็นที่ 34 สวัสดีครับคุณอินทร์นิล อยากคุยเรื่องมาตรฐานของวิชาแพทย์ จากคุณ : natefang - [ 6 ก.พ. 52 19:58:26 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ไม่เถียงว่าแพทย์ที่ไม่รับผิดชอบต้องมีการลงโทษ แต่ถ้าไม่ใช่ละ อย่างตัวอย่างที่สำคัญเลยคือฉีดยาชาแล้วเสียชีวิตดังที่ยกมา การป้องกันไม่ให้เกิด มีวิธีเดียวคือไม่ทำ ถ้าทำสักวันก็มีโอกาสเกิดขึ้น จากคุณ : ZtahC - [ 6 ก.พ. 52 19:59:58 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ถึงแม้จะเกิดกรณีอย่างนี้ก็ยังรู้สึกอยากเรียนสูติอยู่นะ แต่กลัวเหมือนกันว่าถ้าโดนฟ้อง ที่ที่พ่อมีจะพอขายใช้หนี้ไหมนี่ 555+ จากคุณ : ชื่อนี้ไม่มีในสารบบ - [ 6 ก.พ. 52 20:22:26 ]

ความคิดเห็นที่ 37 กะลังจะไปเรียนสูติอะ... T^T จากคุณ : buzzispice - [ 6 ก.พ. 52 20:47:02 ]

ความคิดเห็นที่ 38 สรุปง่าย ๆ ถ้าเห็นว่าดีก็ Keep Walking และใจเย็น ๆ ฝึกมธุรสวาจา จากคุณ : Dr.boyze (Dr.boyze) - [ 6 ก.พ. 52 22:51:18 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เข้าใจและเห็นด้วยกับประเด็นที่คุณอินทร์นิลต้องการจะสื่อนะคะ พี่ชายดิฉันเป็นหมอศัลยกรรมสมองที่โรงพยาบาลรัฐบาลแห่งหนึ่ง จะดึกดื่นค่ำคืนถ้าถูกตามก็ต้องไป ใครว่าเป็นหมอแล้วรวย? หมออย่างพี่ชายดิฉันกลับเงินเดือนน้อยที่สุดเมื่อเทียบกับเพื่อนนักธุรกิจด้วยกัน แต่ก็อยากเล่าประสบการณ์อีกด้านนึงให้ฟังบ้าง คือบังเอิญมีคนรู้จักเป็นหมอศัลยกรรมตกแต่งค่ะ เคยมีโอกาสได้คุยกันสองสามครั้ง และในครั้งนั้นจึงทำให้เข้าใจว่าหมอก็เป็นเพียงคนธรรมดาๆคนหนึ่ง คือมีทั้งดีและเลว และไม่ใช่ว่าทุกคนที่เป็นหมอจะต้องเป็นคนดีและมีจรรยาบรรณเท่ากันไปเสียทุกคน ตอนที่รู้จักกันก็ทราบว่านอกจากจะประจำอยู่ที่โรงพยาบาลรัฐบาลแล้ว ก็ยังมีคลีนิกศัลยกรรมตกแต่งส่วนตัว จำได้ว่าตอนที่คุยกันเป็นช่วงที่เกิดเรื่องคลื่นซึนามิที่ภาคใต้ ก็ยังถามเล่นๆเลยว่าหมอไม่ลงไปเหรอคะ? ความตั้งใจคือแค่ชวนคุยเฉยๆ ไม่ต้องการคำตอบอะไรจริงจัง แต่คำตอบที่ได้รับฟังกลับมาคือ... ให้พวกหมอที่อยากได้หน้าเค้าทำกันไปเถอะครับ ทุกวันนี้ที่ผม "ทน" ทำที่โรงพยาบาลก็เพราะต้องการยศ ลำพังเงินเดือนอย่าไปพูดถึง "แค่กรีดมีดทีสองทีที่คลีนิค" ก็ได้เท่ากับทำงานที่โรงพยาบาลทั้งเดือนแล้ว ฟังแล้วก็อึ้งไปพักนึง ถามว่าคุณหมอพูดถูกไหม? ก็พูดถูกค่ะ รายได้ก็คงเป็นไปตามอย่างที่คุณหมอว่า แต่...ความจริงบางอย่างคุณหมอเก็บเอาไว้ในใจโดยไม่ต้องพูดออกมาจะดีกว่าไหมคะ? ยังคงชื่นชมคุณหมอที่เสียสละและตั้งใจดีทุกคน และทุกๆคนที่เคยรักษามาในชีวิตก็เป็นคุณหมอที่ดีจริงๆ ที่เข้ามาในกระทู้นี้ก็แค่อยากแบ่งปันประสบการณ์และเอา มาเป็นกำลังใจให้หมอหมูเท่านั้นเองค่ะ จากคุณ : มีวันดีๆมาฝาก...อยากได้ไหม? - [ 6 ก.พ. 52 23:45:01 ]

ความคิดเห็นที่ 40 อืม ... ประเด็นเริ่มไกล จากหัวข้อกระทู้ ไปเรื่อย ๆ ... แต่ก็ดีครับ อย่างน้อย ก็เป็นการพูดคุย กันโดยที่ ไม่ได้ใส่อารมณ์ มากไปนัก .... เหตุผล ของทุกสิ่งทุกอย่าง ย่อมมีในตัวเอง อยู่แล้ว .. .ถึงแม้จะมีคนบอกว่า " ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว ... แต่ว่า สิ่งที่พูดกันมาก็ถูกทั้งนั้น เพราะเป็นความจริง ในมุมมองที่ต่างกัน " คงเคยได้ยินเรื่อง ตาบอดคลำช้าง ...  ทุกสิ่งที่ คนตาบอด ทุกคนบอกมา เป็นความจริง ถูกต้องด้วยกันทั้งนั้น ... การที่จะมาเถียงกัน ว่าใครถูกใครผิดนั้น คงไม่ได้ประโยชน์อะไร เพราะ ถูกทุกคน เพียงแต่ จะมองมุมไหน เท่านั้นเอง ... ประเด็นที่ ผมพยายามชี้ ก็คือ  สิ่งที่หมอ ได้พบ จริงๆ  .... ซึ่งแน่นอนว่า อาจแตกต่างจาก สิ่งที่ผู้ป่วย ญาติ หรือ ประชาชน ทั่วไป ได้พบ จริง ๆ ผมก็ยอมรับว่า หมอแบบที่หลาย ๆ ท่านบอกนั้น มีจริง  ... หมอ ก็เป็น คน ธรรมดา ย่อมมี ดี มี เลว ... เพียงแต่ ก็อยากให้ ยอมรับด้วยเช่นกันว่า ผู้ป่วย หรือ ญาติ ... ก็เช่นกัน .... มีอีกเรื่อง ที่อยากจะฝาก ก็คือ ... ถ้า คนที่เขา ไม่รักไม่ห่วงใยอาทร เขาไม่มาสนใจหรอกครับ ... การที่เขาออกมาพูด มาบอก ก็แสดงว่า เขายังมีความรัก ความห่วงใย อยู่ ... โดยส่วนตัวผม จึงคิดว่าการที่มีคนมาบอก มาบ่น มาว่า ก็แสดงว่า ยังมีความรัก ความห่วงใย อยู่ ...   ถึงแม้บางที จะออกมาด้วยอารมณ์โกธร ก็ตามที ...  แต่ก็ยังดีกว่า การเฉยเมย ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น .... ไม่ว่า หมอ หรือ คนไข้ ก็ล้วนแต่ เป็นแค่ สถานะ อย่างหนึ่งเท่านั้น ...หมอ ก็อาจกลายเป็น ผู้ป่วย เป็น ญาติผู้ป่วย ... ผมก็คิดเช่นนั้น .. จึง มาแสดงความคิดเห็น ว่า อีกด้านหนึ่ง ในมุมมองของหมอ สิ่งที่หมอทำกันอยู่ นั้นเป็นเช่นไร ... เพื่อที่จะได้เข้าใจกันมากขึ้น .... ปล.  ขอความเห็นใจ กับหมอที่ทำงาน อยู่ใน รพ.รัฐ โดยเฉพาะ รพ.ชุมชน ( รพ.อำเภอ ) งานของ รพ.รัฐ หนักจริงๆ ครับ ... ้อ้อ ... เดี๋ยวจะมีบางคนว่า ผม เขียนเพื่อ ตนเอง ...  ตอนนี้ ผมไม่ได้อยู่รพ.รัฐ แล้วนะครับ ลาออก ได้สัก ๒ ปีกว่าแล้ว หลังจากทำงานมา ๑๕ ปี แต่ตอนนี้ ยังรักที่จะเป็น " หมอ " อยู่ ... จากคุณ : หมอหมู - [ 7 ก.พ. 52 10:44:26 ]

ความคิดเห็นที่ 41 มีบทความต่อเนื่อง จาก คุณหมอ เจ้าของเรื่อง ... แวะไปติดตามกันนะครับ !@! มดลูกเกือบแตก !@! http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7501733/L7501733.html#5 แถมอีกหน่อย ... ผมเคยนำ  " เรื่องเล่า นักเรียนแพทย์ " มาให้อ่านกัน ... ถ้าใครยังไม่ได้อ่าน  ก็ลองแวะไปอ่าน นะครับ ...  บางเรื่องอาจมีคำศัพท์ คำพูดทางการแพทย์ ที่ไม่เข้าใจ ก็ข้าม ๆ ไปก็ได้ ครับ ... เรื่องเล่านักเรียนแพทย์   รวม links ... เกริ่นนำ   หรือ ถ้าใครต้องการซื้อหนังสือ ติดต่อมูลนิธิแพทย์ชนบท ราคาเล่มละ 60 บาท  160 หน้า http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=cmu2807&date=08-11-2008&group=12&gblog=1 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7187261/L7187261.html บทบรรณาธิการ http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=cmu2807&date=08-11-2008&group=12&gblog=2 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7187265/L7187265.html เรื่องเล่านักเรียนแพทย์..... สุจิณโณ http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=cmu2807&date=08-11-2008&group=12&gblog=3 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7187278/L7187278.html เรื่องเล่านักเรียนแพทย์..... ในวันที่แสนธรรมดา http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=cmu2807&date=09-11-2008&group=12&gblog=4 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7190062/L7190062.html เรื่องเล่านักเรียนแพทย์..... คุณครูผู้ยิ่งใหญ่ http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=cmu2807&month=10-11-2008&group=12&gblog=5 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7193249/L7193249.html เรื่องเล่านักเรียนแพทย์ โดยมูลนิธิแพทย์ชนบท .... กังวลอะไรไหม ?? http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=cmu2807&month=11-11-2008&group=12&gblog=6 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7196963/L7196963.html เรื่องเล่านักเรียนแพทย์ โดยมูลนิธิแพทย์ชนบท .... ผู้เสียสละแห่งชุมชน http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=cmu2807&month=13-11-2008&group=12&gblog=7 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7204073/L7204073.html เรื่องเล่านักเรียนแพทย์ โดยมูลนิธิแพทย์ชนบท .....  กำลังใจ http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=cmu2807&date=15-11-2008&group=12&gblog=8 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7209110/L7209110.html เรื่องเล่า นักเรียนแพทย์ โดยมูลนิธิแพทย์ชนบท ....    ก่อนใบไม้จะร่วงโรย http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=cmu2807&month=16-11-2008&group=12&gblog=9 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7212752/L7212752.html เรื่องเล่า นักเรียนแพทย์ โดยมูลนิธิแพทย์ชนบท ....    น้ำเมาที่เลิกยาก http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=cmu2807&month=17-11-2008&group=12&gblog=10 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7216484/L7216484.html#1 เรื่องเล่า นักเรียนแพทย์ โดยมูลนิธิแพทย์ชนบท ....    เสียงจากใจ http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=cmu2807&month=18-11-2008&group=12&gblog=11 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7220170/L7220170.html เรื่องเล่านักเรียนแพทย์ โดยมูลนิธิแพทย์ชนบท ....  ก็เพียง นศพ. คนหนึ่ง http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=cmu2807&month=23-11-2008&group=12&gblog=12 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7236672/L7236672.html#1 เรื่องเล่านักเรียนแพทย์ โดยมูลนิธิแพทย์ชนบท ....  บทเรียนว่าด้วยความรัก http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=cmu2807&month=26-11-2008&group=12&gblog=13 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7250220/L7250220.html เรื่องเล่านักเรียนแพทย์ โดยมูลนิธิแพทย์ชนบท ....  ทำไมฉันต้อง….เรียนหมอ http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=cmu2807&month=27-11-2008&group=12&gblog=14 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7255669/L7255669.html เรื่องเล่านักเรียนแพทย์ โดยมูลนิธิแพทย์ชนบท ....  Progression กับสิ่งที่ทำได้ http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=cmu2807&month=28-11-2008&group=12&gblog=15 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7261318/L7261318.html เรื่องเล่านักเรียนแพทย์ โดยมูลนิธิแพทย์ชนบท ....  ใบไม้กลางป่า http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=cmu2807&date=29-11-2008&group=12&gblog=16 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7265396/L7265396.html เรื่องเล่านักเรียนแพทย์ โดยมูลนิธิแพทย์ชนบท ....  “อย่าสร้างความหวังลมๆแล้งๆ..แต่ก็อย่าทำลายมัน” http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=cmu2807&month=30-11-2008&group=12&gblog=17 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7267874/L7267874.html#1 เรื่องเล่านักเรียนแพทย์ โดยมูลนิธิแพทย์ชนบท ....  ไม่ใช่แค่โรค http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=cmu2807&month=02-12-2008&group=12&gblog=18 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7279032/L7279032.html เรื่องเล่านักเรียนแพทย์ โดยมูลนิธิแพทย์ชนบท ....  เรื่องเล่า..นักเรียนแพทย์ http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=cmu2807&month=03-12-2008&group=12&gblog=19 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7282786/L7282786.html เรื่องเล่านักเรียนแพทย์ โดยมูลนิธิแพทย์ชนบท ....  แยมโรลของคุณยาย http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=cmu2807&month=04-12-2008&group=12&gblog=20 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7287409/L7287409.html เรื่องเล่านักเรียนแพทย์ โดยมูลนิธิแพทย์ชนบท.... ชิฟฟ่อนเค้ก  ( ได้รับรางวัลดีเด่น ) http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=cmu2807&month=06-12-2008&group=12&gblog=21 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7292282/ เรื่องเล่านักเรียนแพทย์ โดยมูลนิธิแพทย์ชนบท.... ทุกข์ในใจ ( ได้รับรางวัลดีเด่น ) http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=cmu2807&date=07-12-2008&group=12&gblog=22 http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7295150/L7295150.html#1 จากคุณ : หมอหมู - [ 7 ก.พ. 52 10:47:09 ]

ความคิดเห็นที่ 42 แต่งงานมา 10 กว่าปี เมียไม่ท้อง หมอสูติทำกิฟท์เหรอ เอ ตะก่อนพวกนี้มันเคยมีอยู่นี่นา ช่างมันเหอะ ดีนะที่บินไปขอลูกจากพระที่ฮ่องกง ศักสิทธิ์มากๆ เลยมาท้องตอน 40 น่าจะบินไปภาวนาตั้งแต่แรกๆ กะลังจะไปให้คุณอินทิราข้างบ้านดู เมียท้องตอนอายุมากไปหน่อย บ้านแกเต็มไปด้วยมีดตัดสายสะดือ ไมโครเวฟต้มน้ำ บ้านแลนด์นะเนี่ย แกปรับเป็นศูนย์ผดุงครรภ์รับฝากครรภ์ในหมู่บ้าน ภาวนาว่าอย่าเป็นแฝดเลย แต่ก็ช่างเหอะ ถ้าคลอดได้ กะว่าจะเอารกมาฝังไว้ข้างๆสระน้ำหน้าข้างคลับเฮ้าส์นี่แหละ เอ...แต่ถ้าลูกหรือเมียเป็นไรไป เราจะฟ้องยัยอินทิราเท่าไรดีนะ ถึงจะคุ้ม สมัยตอนเราเด็กๆอ่านข่าว รู้สึกว่าตอนยังมีหมอสูติ ถ้าฟ้องพวกมันแล้ว จะได้เงินแยะพอดู คุ้มมากๆเชียวแหละ แต่ก็ช่างเหอะ ดีกว่าไม่ได้อะไรเลย ช่วยไม่ได้ ยัยนี่อยากมาเรียนเป็นผดุงครรภ์เองนี่นา ใครไปบังคับให้เรียนล่ะ แถมเอาเงินภาษีเราไปเรียนด้วย มันช่วยไม่ได้จริงๆ จากคุณ : Enceladus - [ 7 ก.พ. 52 11:02:23 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ลุงเคยทำคลอดนะ แต่หยุดไป15ปีแล้ว เพราะความลำบากยากเย็นของชีวิต ลุงเคยวินิจฉัย ตับแตกในคนท้องครบ ก่อนเด็กตายก่อนผ่าท้อง ความดัน140/100ค่อยลดลงเหลือ90/50 หัวใจเด็กช้าลงเรื่อยๆ ตามหมอศัลยกรรมมาให้ผ่าท้อง เขาบอกว่าไม่เคยได้ยิน ลุงบอกเข้าไปด้วยกัน ผลลูกตายก่อน แม่ตายหลังจากหมอศัลย์ผ่าหนที่สอง ทำเอาหดหู่มาก ชีวิตหมอทำคลอดบางคนไม่ได้สบายหรือรวยอย่างที่ดูเหมือนคนส่วนมากเชื่อ ลุงเห็นหมอสูติบางคนรวยเป็นร้อยล้านก็งุนงงว่าทำได้ไงนะ ลุงบอกลูกให้ไปเรียนหมอฟันจะได้มีชีวิตที่สบายกว่า ลูกไม่เชื่อยังไปเรียนเป็นหมออีก สมัยนี้เด็กมันดื้อ ลูกบอกลุงว่าถ้าลำบากมากก็จะไปทำงานอื่น จบมาแล้วจะรู้สึก ถ้ากลับไปได้ลุงจะเรียนเกษตรนะ จากคุณ : 2513 - [ 7 ก.พ. 52 11:36:46 A:118.174.99.66 X: TicketID:201770 ]

ความคิดเห็นที่ 44 รู้จักกับหมอคนหนึ่ง ตั้งแต่ยังเป็น นศ.แพทย์ เค้าบอกว่า อยากเป็นหมอสูติ เพราะอยากจะเห็นคนดีใจ ยินดี โลกสดใสดี อะไรทำนองนั้น ดีกว่าเจอแต่คนไข้ คนป่วย เวลาผ่านไป เจอกันอีกที เค้ากลายเป็นหมอดมยา และเป็นอาจารย์สอน นศ.แพทย์ ยังไม่มีโอกาสได้ถามเหตุผล จากคุณ : SurfersParadise - [ 7 ก.พ. 52 11:54:22 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ความเห็นที่ 27 มีคำกล่าวว่า... ร้อยคนจะมีคนเก่งสักหนึ่งคน พันคนจะมีคนกล้าสักหนึ่งคน แต่หมื่นคนอาจไม่มีคนเสียสละเลยแม้เพียงสักคน ทุกวันนี้เรามีแพทย์ที่เก่ง...เพราะระบบคัดกรองทางการศึกษาทำให้คนเรียนเก่งแข่งขันกันมาอยู่ตรงนี้.... แต่จะมีสักกี่คนที่จะกล้าหาญในการใช้ดุลพินิจในการรักษา....จะมีสักกี่คนที่เสียสละเพื่อรับใช้อุดมการณ์... จากคุณ : อินทร์นิล  - [ 6 ก.พ. 52 16:00:03 ] ^^^ ความเห็นที่ 40 ขอความเห็นใจกับหมอที่ทำงานอยู่ในรพ.รัฐ โดยเฉพาะรพ.ชุมชน (รพ.อำเภอ) งานของรพ.รัฐหนักจริงๆครับ จากคุณ : หมอหมู     - [ 7 ก.พ. 52 10:44:26 ] ^^^ ปกติแล้วไม่ค่อยได้ใช้บริการของโรงพยาบาลรัฐบาลซักเท่าไหร่ ยอมรับว่าเพราะไม่พอใจในการให้บริการ แต่เมื่อต้นปี คุณป้าที่เป็นโรคหัวใจมีความจำเป็นต้องผ่าตัดด่วนคืออาจจะต้องทำบอลลูนหรือใส่ขดลวด เมื่อพี่ชายที่เป็นหมอทราบจึงปรึกษากับคุณหมอกัมปนาท วีรกุลที่อยู่โรงพยาบาลเดียวกันคือภูมิพล พอคุณหมอกัมปนาทเห็นผลตรวจก็บอกว่าให้ย้ายคุณป้าออกมาวันนี้เลยนะเพราะต้องทำอย่างเร็วที่สุด ซึ่งถ้าตัดสินใจทำที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งนั้น ทางโรงพยาบาลก็จะเชิญหมอกัมปนาทมาทำให้เช่นกัน โรงพยาบาลเอกชนที่รักษาอยู่ในตอนนั้นประเมินค่าใช้จ่ายไว้ที่ประมาณ 300,000-400,000 บาท ซึ่งตอนที่จะย้าย เราไม่ได้คิดถึงค่าใช้จ่ายว่าโรงพยาบาลรัฐบาลจะเป็นเท่าไหร่ แต่ก็คิดว่าคงถูกลงพอสมควร สิ่งเดียวที่คิดตอนนั้นคือจะพูดอย่างไรเพื่อเป็นการรักษาน้ำใจของคุณหมอโรงพยาบาลเอกชนที่ดูแลกันมานาน แต่เพราะมีเวลาให้ตัดสินใจไม่นานนัก จึงจำเป็นต้องเรียนคุณหมอตามตรงว่าคงต้องทำตามที่พี่ชายเห็นสมควร ระยะเวลาที่ใช้ในการผ่าตัดและพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นเวลา 5 วัน หลังจากนั้นจึงขอกลับบ้านมาดูแลกันเอง ค่าใช้จ่ายทั้งหมดแสนต้นๆ ที่ดูๆล้วนเป็นค่าอุปกรณ์ทางการแพทย์ ค่ายา และค่าใช้จ่ายของทางโรงพยาบาล ...ส่วนค่าแพทย์...คุณหมอไม่คิด... ความรู้สึกตอนที่ทราบไม่ได้ปลาบปลื้มหรือดีใจที่ไม่ต้องจ่าย ความรู้สึกเดียวที่เกิดขึ้นตอนนั้นคือ "เกรงใจ" อาจเพราะเป็นป้าของเพื่อนหมอรุ่นน้อง จึงทำให้คุณหมอไม่คิดเงิน แต่สำหรับครอบครัวเรา...มันมากเกินไป เราจึงทำเช็คของขวัญให้คุณหมอจำนวนหนึ่งซึ่งไม่มากเลยเมื่อเทียบกับราคาที่โรงพยาบาลเอกชนประเมินไว้ ...วันที่เรายื่นให้คุณหมอ...คุณหมอไม่ใช่แค่ไม่รับ แต่ไม่...แม้กระทั่งเปิดซองดูจำนวนเงิน... หลังจากนั้นคุณหมอก็นัดคุณป้าให้ไปหาทุกๆหนึ่งเดือนและค่อยๆห่างออกไปเป็นทุกสองเดือน ครั้งแรกที่ไปตามนัด ในใบนัดระบุว่าเป็นวันพุธ ตั้งแต่ 9.00-12.00 น. พยาบาลย้ำนักย้ำหนาว่าให้มาแต่เช้านะ วันนั้นไปถึงก่อนแปดโมงค่ะ ไปแบบคนไข้ธรรมดาๆคนนึง ไม่ได้ไปในฐานะของน้องสาวหมอในโรงพยาบาล ก่อนแปดโมงเช้ากับบัตรคิวใบที่ 193 และคุณหมอสองคน ไม่กล้าคิดเลยว่าจำนวนคนไข้ทั้งหมดจะเป็นเท่าไหร่ คุณหมอทั้งสองตรวจได้ไม่เคยเกินครึ่งชั่วโมงก็ถูกเรียก ถูกตามตัวไปดูเคสด่วนตลอด...และตลอดเวลาที่นั่งรอ เราอ่านหนังสือ ดูทีวี เดินไปเดินมาด้วยความเบื่อ แต่คุณหมอกลับเดินเหมือนวิ่ง!!! มันทำให้โกรธหมอไม่ลงจริงๆ พยาบาลที่เคาน์เตอร์เล่าให้ฟังว่าบ้านของคุณหมออยู่ที่ "นครปฐม" และต้องขับรถมาทำงานที่นี่ทุกวัน!!! สามชั่วโมงหรือ 360 นาทีกับจำนวนคนไข้ที่คงไม่ต่ำกว่าสองร้อยต่อแพทย์เพียงสองคน...สองห้องตรวจ!!! ลองคิดดูเล่นๆสิคะว่า คนไข้หนึ่งคน...คุณหมอต้องใช้เวลาในการตรวจนานเท่าไหร่? เอาง่ายๆสมมุติว่าแค่คนละห้านาที...คุณหมอทั้งสองจะได้ทานข้าวกลางวันกันกี่โมงนะ? คุณตาคุณยายหลายคนที่เดินออกมาจากห้องหมอ มียาติดไม้ติดมือกันมาด้วยคนละกล่องสองกล่อง คงจะเป็นยาตัวอย่างที่คุณหมอได้รับมาฟรี และวันนั้นคุณหมอก็เตรียมจะหยิบให้คุณป้าด้วยเช่นกัน เราไม่ได้รับมาเพราะคิดว่าค่าหมอตอนผ่าตัดคุณหมอก็ไม่คิด แล้วนี่ยังจะมาเอายาฟรีจากคุณหมออีกได้ยังไง อีกใจนึงก็คิดว่าค่ายาคงไม่เท่าไหร่...น่าจะจ่ายเองได้ไม่มีปัญหา เราขอแค่ใบสั่งยาแต่ไม่รอรับยาเพราะไม่อยากรอแล้ว ซื้อเองข้างนอกถึงจะแพงหน่อยแต่ก็เร็วกว่ามาก พยาบาลจึงบอกให้ไปที่การเงินได้เลย และทุกครั้งเราไปหาหมอแบบคนธรรมดาที่ไม่เคยใช้สิทธิอะไรทั้งนั้น โรงพยาบาลเอกชนที่เคยรักษาประจำเฉพาะค่าแพทย์ก็ครั้งละสี่ร้อย แต่ครั้งนี้การเงินแจ้งว่า "สี่สิบบาทค่ะ" เราถามย้ำอีกที...จ่ายเงิน...และเดินจากมาอย่างงงๆ...ขากลับก็แวะร้านขายยาข้างบ้านที่ซื้อกันประจำ ยา Olmetec ที่คุณหมอยื่นให้ในห้องแล้วเราไม่ได้รับมา หนึ่งกล่องราคาพันกว่าบาท!!! เราไม่ได้ร่ำรวยอะไรแต่ก็พอที่จะจ่ายเงินจำนวนนี้ได้อย่างสบายๆ แต่ภาพที่นึกขึ้นมาในหัวตอนนั้นคือภาพของ... คุณตาคุณยายแก่ๆ แต่งตัวธรรมดาๆที่ได้รับยาฟรีจากหมอ...อย่างน้อยมันก็คงช่วยให้แกประหยัดไปได้อีกเยอะ ^^^ เรื่องทั้งหมดที่เล่ามานี่คงพอจะแสดงถึงความเข้าใจ เห็นใจและความรู้สึกดีๆจากคนไข้ธรรมดาๆคนนึง ที่มีต่อแพทย์ในโรงพยาบาลรัฐบาลที่ทำงานหนักจริงๆอย่างที่คุณหมอหมูมักจะเล่าให้ฟังอยู่เสมอ เพราะอย่างน้อยมันก็พอจะชดเชยให้ความรู้สึกที่เสียไปกับคุณหมอที่เล่าไว้ในความเห็นที่ 39 และก็คงพอจะช่วยยืนยันกับคุณอินทร์นิลว่าเราอาจจะรู้จักคุณหมอไม่มากนัก...แต่อย่างน้อยเท่าที่เรารู้จัก ก็ยังมีคุณหมออีกหนึ่งคนที่พร้อมจะเสียสละเพื่อรับใช้อุดมการณ์... ...และเพราะอย่างน้อยทุกครั้งที่เราไปหาหมอกัมปนาท เราก็มักจะมีคำถามในใจว่าที่คุณหมอทำอยู่ทุกวันนี้                                                    คุณหมอจะทำไปเพื่ออะไร...ถ้าไม่ใช่เพื่ออุดมการณ์และการเสียสละ...   อ้อ ... เดี๋ยวจะมีบางคนว่าผมเขียนเพื่อตนเอง ...  ตอนนี้ผมไม่ได้อยู่รพ.รัฐ แล้วนะครับ ลาออกได้สัก ๒ ปีกว่าแล้ว หลังจากทำงานมา ๑๕ ปี แต่ตอนนี้ยังรักที่จะเป็น "หมอ" อยู่ ... จากคุณ : หมอหมู     - [ 7 ก.พ. 52 10:44:26 ] ^^^     ** แก้ไขคำผิดค่ะ ** แก้ไขเมื่อ 07 ก.พ. 52 17:17:54 จากคุณ : มีวันดีๆมาฝาก...อยากได้ไหม? - [ 7 ก.พ. 52 13:43:52 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ชอบครับ ความรู้ใหม่ๆ จากคุณ : ฮักอ้ายเตอะ - [ 7 ก.พ. 52 15:29:39 ]

ความคิดเห็นที่ 47 จากประสบการณ์ส่วนตัว จากการคลอดลูก 2 คน ท้องแรกจากการที่ไม่รู้เรื่องอะไรไม่ได้ฝากพิเศษ ตอนคลอดไปนอนรออยู่ 1 คืน2 วัน เพราะปากมดลูกเปิดแต่ไม่เจ็บ มีหมอมาตรวจแค่หนเดียว ตอนคลอดก็คลอดกับพยาบาล แต่เตียงข้างๆฝากพิเศษมีหมอมาดูและทำคลอด  พอท้อง 2 ฝากพิเศษที่คลีนิกตอนท้องหมอคุยดีดูดีปกติค่ะ แต่ตอนท้องหมอให้ยาเร่งแล้วก็หายไปเฝ้าคลีนิก เราบอกแล้วว่าเราคลอดลูกง่าย หมอมาไม่ทันค่ะ ฝากพิเศษแต่คลอดกับพยาบาลอีกแล้ว หมอเดี๋ยวนี้ห่วงแต่ทำธุระกิจของตัวเองกันมากเกินไป ทำให้มีเวลาดูแลคนไข้ได้น้อยลงค่ะ เหมือนกรณีแม่ของเราเป็นความดันแล้วล้มเข้า รพรัฐหมอตรวจบอกไม่เป็นไรค่ะ ทั้งที่ป้าเราถามว่าล้มแถม 2 วันอาการแย่ลงหมอก็ว่าไม่เป็นไรค่ะ จนขอย้ายไปรพ เอกชนปรากฎว่าเส้นเลือดฝอยในสมองแตกค่ะ ถ้ามาช้ากว่านี้อีก 1 วันแม่เราตายแน่นอน นั่นคือความไม่เอาใจใส่ของหมอที่ทำ รพ รัฐทำให้มีคนตายมากมาย อาจจะเพราะบอกว่างานล้นมือ แต่ชีวิตคนมีค่าค่ะ หมอดีๆก็ทราบว่ามีเยอะ แต่หมอที่เอาเปรียบหาแต่รายได้ก็มากมายค่ะ จากคุณ : Peony - [ 7 ก.พ. 52 16:31:10 ]

ความคิดเห็นที่ 48 อ่านแล้วมีความสุข อดอมยิ้มไม่ได้ ดีใจครับที่มีแพทย์ดีดี หลายๆ คนทำงานอยู่ในไทย ส่วนผมขอทำหน้าที่รักษาน้องหมาละกันเนอะ ^^ ... จากคุณ : ~cenobite+ - [ 7 ก.พ. 52 20:21:52 ]

ความคิดเห็นที่ 49 อ่า ไม่ชอบเรียนสูติมากๆเลยค่ะ จากคุณ : redcarpetkorn - [ 7 ก.พ. 52 20:23:42 ]

ความคิดเห็นที่ 50 นับถือคนที่เป็นแพทย์มาก รู้สึกว่าเป็นวิชาชีพที่เสียสละมากๆ ขอเป็นกำลังใจให้แพทย์ทุกท่าน จากคุณ : salamis - [ 8 ก.พ. 52 01:12:07 ]

ความคิดเห็นที่ 51 วิศวกร สถาปนิก ไม่รับสร้างตึก ไม่เซ็นแบบ เพราะมันไม่ดี ไม่ชำนาญ กลัวงานไม่ดี เพราะกลัวถูกฟ้องไม่ผิด หมอ รับรักษา คนไข้ตาย หมอห่วย ซวย หมอ ไม่รับรักษา คนไข้ตาย หมอใจดำ ซวย หมอ ไม่รักรักษา คนไข้ไม่ตาย หมอไม่มีจิตสำนึก ซวย หมอ รับรักษา คนไข้หาย เฉยๆ หน้าที่หมอ นี่คือความแตกต่าง ผมเป็นวิศวกร ผมไม่เซ็นรับรอง เพราะผมมือไม่ถึง ผมผิดไหม ถ้าผมเป็นหมอ ผมไม่รักษา เพราะผมมือไม่ถึง ผมผิดเหรอเปล่า ปล ผมไม่ได้เป็นหมอ แต่ผมมีเพื่อนเป็นหมอ แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 52 20:32:38 จากคุณ : master_zo - [ 8 ก.พ. 52 20:31:12 ]

ความคิดเห็นที่ 52 คุณmaster_zo ครับ... อะไรทำให้คุณเข้าใจเช่นนั้นครับ... คุณทราบมั้ยว่า...เหตุใดแพทย์จึงใช้คำว่า " นายแพทย์ " หรือ " แพทย์หญิง " เป็นคำนำหน้านาม  ทำไม่ไม่ใช้ นาย นาง นางสาว เหมือนเช่นอาชีพอื่น.... แม้แต่ประธานศาลฎีกาประมุขฝ่ายตุลาการยังมีคำนำหน้าว่า......นาย นาง หรือนางสาว แม้แต่นายกรัฐมนตรีประมุขฝ่ายบริหารยังมีคำนำหน้าว่า........นาย นาง หรือนางสาว แม้แต่ประธานสภาประมุขฝ่ายนิติบัญญัติยังมีคำนำหน้าว่า....นาย นาง หรือนางสาว มีวิชาชีพใดบ้างที่สังคมยกย่องให้ใช้วิชาชีพเป็นคำนำหน้านามเพื่อประกาศเกียร์ติคุณแห่งวิชาชีพนั้น เกียร์ติทางสังคมนี้ประชาชนให้มาเพราะในอดีตบรรพชนแพทย์ได้อุทิศชีวิตเพื่อมวลชนเพื่อสังคม....เสียสละเพื่อสังคม....เป็นพันธกิจของแพทย์ที่มีต่อสังคมมาอย่างยาวนาน.... ไม่ว่าจะเป็นใคร....เวลาใด...ที่ไหน....แพทย์ก็พร้อมที่จะเข้าช่วยเหลือผู้ป่วยทุกเมื่ออย่างไม่แบ่งแยกชนชั้น  สีผิว  ศาสนา  หรือแม้แต่ความเป็นมิตรหรือศัตรู.... แม้จะใส่เสื้อการ์วหรือไม่ก็ตาม...แม้จะอยู่นอกเวลางานหรือเวลาราชการก็ตาม....หรือติดธุระอื่นใดก็ตาม...หากมีผู้เจ็บป่วยแพทย์ก็พร้อมที่จะเข้าทำการรักษาพยาบาลตามหน้าที่แห่งตนทันที.... นี้คือพันธกิจต่อสังคมและจิตสำนึกแห่งจรรยาบรรณแพทย์ที่อยู่ในจิตวิญาณของแพทย์ตลอดมา... แพทย์จึงเป็นอาชีพที่เสียสละเพื่อสังคม....มิใช้อาชีพที่เรียกร้องหรือกอบโกยประโยชน์จากสังคม....แพทย์คือผู้ให้ สังคมจึงตอบแทนแพทย์ด้วยการยกย่องให้เกียร์ติทางสังคม....แพทย์จึงเป็นอาชีพที่มีต้นทุนทางสังคมมหาศาล.... ทั้งหมดนี้เป็นเพราะความเสียสละอย่างสูงของบรรพชนแพทย์ในอดีตที่ได้ทำไว้ต่อสังคม ภาระหน้าที่ของแพทย์จึงต่างกับอาชีพอื่น....พันธกิจของแพทย์จึงไม่เหมือนอาชีพอื่น มีหลายคนที่เลือกเรียนวิชาชีพอื่นเพราะไม่อยากเป็นแพทย์.....และมีหลายคนที่ไม่เรียนแพทย์เพราะเพราะตระหนักดีถึงภาระหน้าของแพทย์.... ดังนั้น....ผู้ที่ตัดสินใจมาเรียนแพทย์จึงเป็นผู้ที่ทราบดีถึงภาระหน้าที่อันหนักของตนในอนาคตเมื่อเรียนจบ....จริงมั้ยครับคุณหมอทั้งหลาย อนึ่ง...นอกจากอาชีพแพทย์แล้ว...ยังมีทหารและตำรวจ...ที่ใช้ยศนำหน้าชื่อ....ซึ่งเป็นเกียร์ติทางสังคนที่ประชาชนได้มอบให้กับอาชีพที่เสียสละอย่างสูงเช่นกัน..... แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 52 23:33:40 แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 52 22:56:46 แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 52 22:40:04 จากคุณ : อินทร์นิล - [ 8 ก.พ. 52 22:28:29 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ^^^ ที่อ่านมาในหลาย ๆ กระทู้ เดี๋ยวนี้แพทย์บางท่านไม่ได้ต้องการการยกย่องแบบนี้แล้วครับ เค้าต้องการให้มองแค่ว่า เค้าเป็นคนที่ทำงานในอาชีพหนึ่งทั่ว ๆ ไป ถ้าเลือกได้ คงเลือกใช้ นาย หรือ นาง แบบอาชีพอื่น ๆ ทั่ว ๆ ไปกระมังครับ จากคุณ : pwit - [ 8 ก.พ. 52 23:47:42 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เห็นนศพ.บางคนแล้ว ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะเป็นแพทย์ที่ดีได้อย่างไร จากคุณ : HamyLee - [ 9 ก.พ. 52 16:39:12 ]

ความคิดเห็นที่ 55 คุณอินทร์นิล ไอ้คำนำหน้านาม ผมคิดว่าแค่ไปลอกมาจากประเทศอืนๆ ซะอีก ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะมีความหมายขนาดนั้น แต่ประเทศอื่น หมอปฏิเสธการรักษาไม่ผิดนะครับ อีกหน่อยเมืองไทยก็คงดำเนินรอยตาม ข้ออ้าง ให้โอกาสคนไข้ ได้เจอนายแพทย์ที่มีฝีมือดีกว่า คนไข้ อาการหนัก เข้ามา รักษา แล้วเสี่ยง หมอบอกไม่ชำนาญ ทำเรื่องส่งตัวไปโรงพยาบาลอื่น ไปถึงอีกโรงบาล หมอก็บอกเหมือนกัน ตะเวรหาโรงพยาบาล เป็น 10 แห่ง ไม่มีหมอรับรักษา จนคนไข้ตาย ผมว่า เหตุการณ์แบบนี้ ในเมืองไทย คงมีอีกไม่นาน จากคุณ : master_zo - [ 9 ก.พ. 52 18:27:25 ]

ความคิดเห็นที่ 56 อืม .. ยัง คุยกันต่อ ..แวะมาแจมด้วย ... ... คุณอินทร์นิล เห็นด้วยเลยครับว่า สิ่งที่แพทย์ปัจจุบันนี้ได้รับ ก็เป็นจาก ความดีงามของแพทย์รุ่นก่อนได้ทำเอาไว้ สะสมไว้      "  สังคมจึงตอบแทนแพทย์ด้วยการยกย่องให้เกียร์ติทางสังคม....แพทย์จึงเป็นอาชีพที่มีต้นทุนทางสังคมมหาศาล...." แต่ไม่ค่อยเห็นด้วย กับประโยคนี้เท่าใดนัก  ... ในอดีต อาจเป็นเช่นนั้นจริงๆ ครับ .. แต่ปัจจุบัน ผมว่า เปลี่ยนไปเยอะแล้ว ... ดูจากความเห็นในเนต ในห้องนี้ ก็ได้ครับ ว่าเปลี่ยนไปขนาดไหน... คนไข้ หรือ ญาติ บางคน อย่าว่า แต่ให้เกียรติ เท่ากับประชาชน คนอื่น ๆ เลยครับ ..  ต้องเรียกว่า ไม่ให้เกียรติ เลยดีกว่า ... จนบางที รู้สึกเหมือนกันว่า เขาเป็นเจ้านาย เป็นเจ้าหนี้ เราแต่ชาติปางไหน ... การเปลี่ยนแปลงนี้ ก็เป็นธรรมดาของโลก ซึ่ง ทุก ๆ ฝ่าย  ก็คงต้องปรับตัว กันไป ... ผู้ที่ปรับตัวได้ เท่านั้นที่จะอยู่รอด ... ผมก็ยังเชื่อว่า หมอ ผู้ป่วย และ ญาติ ... ส่วนใหญ่ เป็นคนดี ยังมีความรัก เอื้ออาทร ให้เกียรติกัน ... คล้ายกับในอดีต ... แต่ ก็ต้องยอมรับว่า มี บางส่วน ที่เปลี่ยนไปอย่างมาก เช่นกัน ... ปล. ก็ยังชื่นชม สมาชิกทุกท่าน ที่แสดงความคิดเห็น อย่างผู้เจริญ ผู้ที่ได้รับการศึกษา คิดเห็นต่างกันได้ ไม่แปลก ... แต่ก็อย่างให้ถึงกับ ด่าทอ ด้วยความโกธรแค้น เลยนะครับ ... ชีวิต ไม่แน่นอน อีกไม่นาน ก็ต้องจากกัน .. .  อยู่ด้วยความสุข น่าจะดีกว่า เนอะ .. จากคุณ : หมอหมู - [ 9 ก.พ. 52 18:49:12 ]

ความคิดเห็นที่ 57 คำนำหน้าชื่อว่า นพ., พญ. ใช้เป็นทางการไม่ได้ไม่ใช่หรือครับ จากคุณ : เหวเห้ว - [ 9 ก.พ. 52 19:29:05 ]

ความคิดเห็นที่ 58 เป็นกระทู้ที่หมอดีเข้ามารับรู้ปัญหา และตอบคำถาม แต่หมอที่ไม่ดี ไม่เข้ามาอ่าน   กลุ่มคนที่เราต้องการให้รับรู้ตรงนี้  ยังอยู่ที่คลินิคค่ะ  ไม่ว่างเข้ามาอ่านหรอก จากคุณ : ริต้า (***RitA***) - [ 9 ก.พ. 52 19:53:20 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ความคิดเห็นที่ 57 คำนำหน้าชื่อว่า นพ., พญ. ใช้เป็นทางการไม่ได้ไม่ใช่หรือครับ จากคุณ : เหวเห้ว """"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""" ผมก็ว่าไม่ใช่นะ / อาชีพ ยังต้องใส่ รับจ้างเลย จากคุณ : ตอนจดทะเบียนสมรส - [ 10 ก.พ. 52 10:45:44 A:114.128.60.89 X: TicketID:113240 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ขออัญเชิญเพลงพระราชนิพนธ์ มาเป็นกำลังใจคุณหมอทั้งหลายที่กำลังท้อถอยนะคะ   ขอฝันใฝ่ในฝันอันเหลือเชื่อ ขอสู้ศึกทุกเมื่อไม่หวั่นไหว ขอทนทุกข์รุกโรมโหมกายใจ ขอฝ่าฟันผองภัยด้วยใจทะนง จะแน่วแน่แก้ไขในสิ่งผิด จะรักชาติจนชีวิตเป็นผุยผง จะยอมตายหมายให้เกียรติดำรง จะปิดทองหลังองค์พระปฏิมา ไม่ท้อถอยคอยสร้างสิ่งที่ควร ไม่เรรวนพะว้าพะวังคิดกังขา ไม่เคืองแค้นน้อยใจในโชคชะตา ไม่เสียดายชีวาถ้าสิ้นไป นี่คือปณิธานที่หาญมุ่ง หมายผดุงยุติธรรมอันสดใส ถึงทนทุกข์ทรมานนานเท่าใด ยังมั่นใจรักชาติองอาจครัน โลกมนุษย์ย่อมจะดีกว่านี้แน่ เพราะมีผู้ไม่ยอมแพ้แม้ถูกหยัน ยังคงหยัดสู้ไปใฝ่ประจัญ ยอมอาสัญก็เพราะปองเทิดผองไทย จากคุณ : แม่น้องหนู - [ 10 ก.พ. 52 19:39:35 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เข้ามาขอบคุณกระทู้มีสาระ .. อ่านเรื่องเจ็บท้องทำคลอดแล้วพาลให้กลัวไปนิดหน่อย จากคุณ : Archimandrite - [ 11 ก.พ. 52 10:35:12 ]

ความคิดเห็นที่ 62 เป็นหมอสูติ เหมือนกำระเบิดไว้ในมือ ไม่รู้มันจะระเบิดตูมขึ้นมาเมื่อไหร่ เพราะมันระเบิดได้ 24 ชม. ไม่เว้นวันหยุดราชการ แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 52 11:47:16 จากคุณ : Yippie - [ 11 ก.พ. 52 11:18:21 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ผมว่า ทางรรแพทย์ แพทย์สภา น่าจะมีโครการ เฉพาะพิเศษ เพื่อ เอาบรรดาที่บอกว่า เป็นหมอต้องอย่างนั้นอย่างนี้ หรือ บรรดาญาติคนไข้ที่ฟ้องร้อง เอามาเรียนหมอ ให้หมด ดูสิว่า จะกี่ปีจบ ดูสิว่า จะทนเรียนได้ถึงปีไหน ดูสิว่า ถ้าจบได้จะทำงานเป็นหมอแบบไหน แบบที่ตนเองเคยว่าหรือเปล่า เพื่อที่จะได้ลดปริมาณของ คนที่คิดว่า หมอต้องอย่างนั้นต้องอย่างนี้ คิดไปเองอย่างนู้นอย่างนี้ เสียที เพื่อที่จะได้รู้และเข้าใจในอาชีพนี้ คนอื่นบอก หมอบอกมันไม่น่าเชื่อถือ ต้องให้เจอกับประสบการณ์ตรง ถึงจะรู้ เพื่อที่จะได้เอาไปตอบคำถามสารพัดที่บรรดาญาติๆถาม หรือญาติๆคิดไปเอง จากคุณ : น้องส้มเด็กดี - [ 11 ก.พ. 52 15:01:14 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ผมอยากจะรู้จริงๆว่า บรรดาคนที่คาดหวัง ว่าจะต้องเสียสละ ต้องทำอย่างโน้น ต้องเป็นอย่างนี้ ลองมาเรียนดู ลองมาทำงานดู ดูซิจะทำได้แค่ไหน อย่าสักแต่ว่าพูดดี จินตนาการไปเองคิดไปเอง พูดจาเหมือนยกย่องให้เกียรติ อ้างว่าหมอต้องอย่างนู้นอย่างนี้ มาเจอเองโดนเอง จะทำได้อย่างที่ตัวเองเคยพูด เคยคิดไปเองหรือเปล่า ?? จากคุณ : น้องส้มเด็กดี - [ 11 ก.พ. 52 15:06:01 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ในมุมของ"คนไข้" ที่ผ่านการมีลูกมาแล้ว .. เข้าใจในส่วนนึงของคุณหมอ (อาจไม่ลึกซึ้งของคนเป็นหมอ แต่ขอเข้าใจในตัวเอง) ว่าการเป็นหมอ"สูติฯ" เนี่ยยากมาก ไม่ใช่ว่าจะยากการทำคลอดหรอกนะคะ แต่ยากที่จะ"ทำใจ" หากว่าจะต้องเจอเคสแรงๆ  (จากที่คุณหมอเขียนมา) การกำชีวิตคนๆเดียวมันก็หนักหนาแล้ว ไฉนต้องมา"กำ"ชีวิตอันบริสุทธิ์อีกหนึ่ง ที่คนอีกหลายๆชีวิต ได้ฝากความหวังไว้ ... เข้าใจคะ ว่าบางที มันก็กล่าวมาเป็นคำพูด หรือ คำอ่านไม่ได้   สำหรับตัวเอง โชคดีที่เจอคุณหมอสูติฯ หมอเด็ก ที่ดี มีจรรยาบรรณ มาโดยตลอด (รึเป็นเพราะเป็นอาจารย์หมอ "ที่แอบเห็นพยาบาลเรียกว่า "หมอโบราณ"ก็ไม่รู้) แต่รู้สึกมาอย่างนึงว่า หาก ณ วันไหน วันนึง อ.เหล่านี้ที่ดูแลเราและครอบครัวไม่ตรวจรักษาแล้ว เราจะกล้าที่จะไปรักษากับคุณหมอท่านอื่นรึไม่ (หรือต้องฝากไว้ที่ดวงจริงๆ) ก็คงได้แต่ภาวนา .... จากคุณ : อ้อมแขนอันอบอุ่น - [ 11 ก.พ. 52 18:36:34 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ถึงไหนกันแล้วอ่านไม่ไหว ขอออกความเห็นที่ไม่เกี่ยวกับหมอสูฯหรือเคสในข่าว ฟงฟ้องอะไรทั้งสิ้นว่า มันจริงที่ หมอมีทั้งดีและไม่ดี มีจรรยาบรรณ และไม่มีจรรยาบรรณซึ่งเรามองว่า หมออย่างหลังมีมากกว่านะ เจอมากับตัวไม่รู้กี่ครั้งไอ้ที่ใช้ประกันสังคมแล้วถูกแบ่งแยกเป็นผู้ป่วยระดับติดดินเนี่ยะ  ฮึ  จนเลิกใช้แล้ว  ไม่ใช้มันอีก ส่วนหนึ่งโทษหมอก็ไม่ได้ซะหมด  ก็ประกันสังคมห่วยๆนั่นแหละ ระบบสุดแสนบรรยาย บลาๆๆๆๆ ขี้เกียจพิมพ์ แค่คิดก็เหนื่อยและโมโห  ไม่เอาแระ จากคุณ : แม่โบนัส - [ 11 ก.พ. 52 22:58:43 ]

ความคิดเห็นที่ 67 คุณหมอๆ ทั้งหลาย สู้ต่อไปนะคะ จากคุณ : ลูกกาหยูของแม่นก - [ 12 ก.พ. 52 18:57:57 ]

ความคิดเห็นที่ 68 เมื่อคาดหวังสูง ก็ผิดหวังแรง คงต้องคิดไว้ในใจเสมอว่า ไม่มีอะไร 100% ในทางการแพทย์ ถ้าสุดวิสัยคงโทษกันไม่ได้ แต่ถ้าทำไม่ถูกต้องจริง ๆ ก็ไม่ควรให้อภัยเช่นกัน จากคุณ : eurasianbrown - [ 14 ก.พ. 52 16:07:53 ]

ความคิดเห็นที่ 69 เพิ่งจะได้เข้ามาดูค่ะ พอดีดิฉันได้อ่านบทความนี้ตั้งแต่ตอนที่ยังเป็นต้นฉบับ  ไม่ได้ลงตีพิมพ์ ได้ทราบว่า ข้อเขียนนี้  เขียนในเชิงเล่าเรื่องที่เกี่ยวกับหมอสูติฯ  ที่ผู้อ่านกลุ่มเป้าหมายเป็นคุณแม่ตั้งครรภ์ และคนทั่วไปที่สนใจเรื่องสุขภาพ (เป็นนิตยสารจำพวกแม่และเด็ก)  คุณหมอให้ช่่วยตรวจทานดูหน่อยว่า ข้อมูลในส่วนเหตุการณ์ปัจจุบันนั้นถูกต้องหรือไม่  เพราะหมอเองก็ร้างห่างเรื่องสูติฯไปนานเต็มที ตอนที่อ่าน ยังรู้สึกชื่นชมคุณหมอ  ที่ใช้ภาษาสื่อเรื่องยากๆ ให้เข้าใจง่าย  อ่านสบายๆ ไม่รู้สึกว่าเป็นวิชาการมากนัก  แถมยังเล่าเรื่องซีเรียสให้เป็นเรื่องสนุกได้ (แน่นอนว่าถ้าเกิดเหตุขึ้น  มันไม่เคยสนุกเลยซักกะติ๊ด) เรื่องนี้  ถ้าอ่านในภาวะปกติทั่วไป  ก็คงไม่มีอะไร แต่บังเอิญว่าถูกยกขึ้นมาในช่วงเวลาที่เกิดเรื่องราว เป็นข่าว  ก็คงมีหลายคนอาจรู้สึกเช่นเดียวกับคห.8  ซึ่งก็นานาจิตตัง แล้วแต่ใครจะคิด ไม่ว่าใคร ทำอะไร ก็คงไม่ต้องการให้เกิดความพลาดพลาดในงาน   ไม่แค่วิชาชีพแพทย์ พยาบาล ทหาร ตำรวจ บัญชี วิศวะ กระเป๋ารถเมล์ คนขายของ  หรือกระทั่งน้องๆ ที่ทอดไก่ในแมคโดนัลด์ ถ้าผิดพลาดก็ยอมรับแล้วแก้ไข แต่จะเสียใจ  ถ้าความผิดพลาดนั้นเกิดจากเรามักง่าย  ละเลย ไม่ใส่ใจในหน้าที่ของตัวเอง เป็นกำลังใจให้คนทำงานทุกคนค่ะ จากคุณ : แบกเป้เที่ยว - [ 15 ก.พ. 52 08:40:52 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เราว่าเป็นหมอก็ลำบากนะ.. แต่เงินเดือนก็ได้เยอะกว่าอาชีพอื่น... ถ้าถามว่าคุ้มกันไหม ยอมรับเลยว่า ไม่คุ้ม.. โดยเฉพาะหมอรพ.รัฐ... จากคุณ : elin - [ 15 ก.พ. 52 20:03:45 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 15 ก.พ. 52 23:47:54 ]

ความคิดเห็นที่ 72 กระทู้เรื่องหมอ ๆ ทีไร ต้องวกเข้ามาเถียงกันเรื่องนี้ทุกที แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 52 01:24:42 จากคุณ : Julie_pikaju - [ 16 ก.พ. 52 01:17:56 ]

ความคิดเห็นที่ 73 หมอดีๆก็น่าจะมีเยอะกว่าหมอไม่ดี หมอรวยๆก็น่าจะมีเยอะกว่าหมอจนๆ หรือเปล่าครับ จากคุณ : myheart46 - [ 18 ก.พ. 52 23:47:09 ]

ความคิดเห็นที่ 74 อาเจ็กห่างๆผมเป็นหมอสูติด้วย ควรดีใจหรือเปล่าเนี่ย ในความรู้สึกส่วนตัว เวลาพูดถึงหมอไม่ดีคนจะนึกถึงหมอเห็นแก่เงินที่อยู่ตามรพ.เอกชน/คลีนิค แต่หมอที่เจอการมองแบบนี้ดันเป็นหมอรพ.ของรัฐแทบทั้งนั้น จากคุณ : StoneAge - [ 18 ก.พ. 52 23:59:42 ]

ความคิดเห็นที่ 75 แพทย์สูติ น่าเห็นใจนะ และเข้าใจเลย..ถ้าเคยมีลูก เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : K2r - [ 19 ก.พ. 52 08:03:03 ]

ความคิดเห็นที่ 76 เอาเกี่ยวกับบทความนะ ...ไม่ให้ คห. นอกเรื่องละกัน เคยอ่านมาแล้วบทความนี้ เนื้อหาอ่านง่าย เข้าใจง่าย แต่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ โดยเฉพาะหัวเรื่อง "โชคดีที่ไม่เรียนวิชาสูติศาสตร์" แล้วคนที่เรียนสูติศาสตร์ ถือว่าไม่โชคดี หรือ โชคไม่ดี หรือเปล่า? ป.ล. ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่ตัดสินใจเรียนสูติค่ะ จากคุณ : KwanGZaar - [ 19 ก.พ. 52 09:38:07 ]

ความคิดเห็นที่ 77 เอากระทู้นี้ มาฝาก ... หมอเป็นอาชีพ ที่ "จำเป็น" ต้องมี Service Mind หรือเปล่าครับ ? http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X7531732/X7531732.html เข้าไปอ่าน ก็ได้ข้อคิด ดี เหมือนกันนะครับ ... หมอ ๆ ทั้งหลาย ก็น่าจะเข้าไปอ่านกันเยอะ ๆ จะได้รู้ว่า คนอื่น เขาคิดอย่างไรกัน กับ อาชีพบริการ ทางการแพทย์ ... บางครั้ง สิ่งที่หมอเราคิดว่า ดี คิดว่า เหมาะสม คิดว่าเป็นการเสียสละ ทำงานหนัก .. แต่ ผู้ป่วย (ญาติ) อาจคิดไม่ตรงกัน ... บางครั้ง สิ่งที่หมอทำไปด้วยความเคยชิน ... แต่ ผู้ป่วย (ญาติ) มองว่า ไม่เหมาะสม  ( ซึ่งในบางครั้ง ผมก็คิดว่า มันไม่เหมาะ จริง ๆ ) โดยส่วนตัว ผมก็ยังเชื่อว่า  ส่วนใหญ่ ของ " ผู้ป่วย (ญาติ) และ แพทย์ เป็นคนดี " จากคุณ : หมอหมู - [ 19 ก.พ. 52 13:09:35 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ไมเข้าใจทำไมหมอชอบblameกันเอง เหน็บแนมไปเรื่อยๆ พูดว่าหมอคนก่อนที่รักษามาก่อนหน้า หรือไม่พูดแต่ส่ายหน้าทำหน้าแหยะๆ เหมือนหมอคนที่แล้วรักษาไม่ถูกให้คนไข้เห็น ไม่เข้าใจทำไม รักกันไม่เป็นรึไง หรือว่าพอเก่งแล้วต้องมาblameกัน ตัวเองไม่เคยพลาดเลยซักครั้งหรือ!!! จากคุณ : เซ็งจิต (หนูมินนี่) - [ 20 ก.พ. 52 22:47:20 ]

ความคิดเห็นที่ 79 หมอมีสาขาให้เรียนมากมาย การที่หมอคนนึงหยิบประเด็นของความไม่ถนัดในวิชานึงมาเล่าว่ามันเพราะเหตุใดวิชานั้นถึงเป็นวิชาที่ยาก  นี่มันต้องกลายเป็นประเด็นที่ต้องสาวกันมากมายขนาดนี้เลยเหรอครับ   บางคนเค้าไม่ชอบเรียนคณิตศาสตร์แล้วเอาปัญหาในวิชานี้มาเปรย ๆ  พวกเราต้องระดมสรรพความรู้ทั้งมวลมาปลุกจิตสำนึกของครูสอนภาษาไทยที่ไม่ชอบคณิตศาสตร์กันเลยเหรอ ฮ่วย .. จากคุณ : เฒ่า61 - [ 21 ก.พ. 52 11:14:14 ]

ความคิดเห็นที่ 80 โชคดีที่ไม่เรียนสูติเหมือนกันครับ เป็นสาขาที่ต้องใช้ความเสียสละอีกขั้นหนึ่งเลยถ้าอยากเป็นสูติแพทย์ที่ดี เพราะชีวิตส่วนตัวหายไปเลย คนไข้ที่ฝากไว้จะมาคลอดเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เหมือนอยู่เวร 30 วันต่อเดือน จากคุณ : sortai (Sortai) - [ 22 ก.พ. 52 21:41:23 ]

ความคิดเห็นที่ 81 กรี้ดดดดด เป็นบุญของดิชั้นเหลือเกินที่สละสิทธิ์โควตาแพทย์ที่หนึ่งมา แล้วเลือกมาเป็นพนักงานหาเช้ากินค่ำ เพราะถ้าให้ดิชั้นมีเกียรติสูงส่ง แล้วอะไรๆ ก็กู ดิชั้นคงไม่อดทนเท่าคุณหมอทุกๆ ท่านแน่ๆ ค่ะ หลายๆ ครั้งคนเราก็พูดเก่งในเรื่องที่ตัวเองไม่รู้ ไม่เคยสัมผัสนะคะ จากคุณ : ขนมอาลัว - [ 23 ก.พ. 52 01:47:18 ]

ความคิดเห็นที่ 82 ไม่รู้จักคุณหมอหมูค่ะ แต่คุณหมอหมู รักษาคนหรือหมูค่ะ มาแอบแซวเล็กน้อย หมอค่ะ แสดงว่าหมอมีเวลาพอสมควรนะค่ะ เพราะอ่านดูมีแต่บ่นว่าหมอน้อย คนไข้เยอะ มาทำกระทู้ได้เยอะแยะ เป็นกำลังใจให้หมอ ค่ะ ขอบคุณสำหรับความรู้ค่ะ จากคุณ : นนนี่มาแล้ว - [ 26 มี.ค. 52 13:03:08 ]

ความคิดเห็นที่ 83 กลับมาเห็นคห. ๘๒ ของคุณ นนนี่ .. เข้าใจว่า แซวเล็ก ๆ ... แต่ก็ชี้แจง หน่อย เผื่อใครมาอ่าน ... ผมเป็นหมอโรคกระดูกและข้อ รักษาคนครับ .. พอดีลาออกจากราชการแล้ว เลยมีเวลาเหลือให้ทำอะไรเยอะแยะ .. ถ้ายังอยู่ราชการ คงไม่ได้แวะมาแจมบ่อย ๆ แบบนี้ ... ทำงานให้รัฐ มา ๑๕ ปี น่าจะถือว่าพอสมควร แล้วเนอะ .. ว่าง ๆ ก็แวะไปอ่านบล๊อกผมสิครับ จากคุณ : หมอหมู - [ วันจักรี 18:03:10 ]