ความคิดเห็นที่ 1 เอารูปแสดงอารมณ์มาใช้ดีมั้ยคะ รูปเหนื่่่อย หิว ฯลฯ ให้อาม่าชี้เอา เราไม่ได้ล้อเล่นนะคะ มันอาจจะใช้ได้แต่ต้องพยายามอธิบายให้อาม่าเข้าใจด้วย หรืออย่างเราสมัยดูแลคุณปู่คุณย่าก่อนท่านจะเสีย ทั้งสองก็แทบจะพูดไม่ได้ บางครั้งเราจะใช้ความรู้สึกเอาก็มี ถามท่านว่าต้องการแบบนี้รึเปล่าคะ คุณปู่คุณย่าใช้การพยักหน้าเอาค่ะ *มาแก้คำผิดค่ะ พิมพ์เร็วไปผิดเยอะเลย แก้ไขเมื่อ 07 ก.พ. 52 23:58:18 จากคุณ : เสียงจากบ้านนา - [ 7 ก.พ. 52 23:29:15 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุรมากนะคะ เป้นตัวเลือกอย่างหนึ่งทีดีค่ะ เราจะเก้บเอาไปปรึกษาและเสนอกับแม่และลูกอาม่าคนอื่นๆดูนะคะ ขอบคุณจริงๆค่ะ จากคุณ : BerRum* - [ 7 ก.พ. 52 23:40:19 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอเล่าประสบการณ์ตรงจากตัวเราเองนะคะ . . แม่เราเส้นเลือดในสมองแตกแล้วต้องผ่าตัดที่สมองเมื่อปีที่แล้ว หลังผ่าตัด ช่วงสามเดือนแรกในห้องไอซียู แม่พูดไม่ได้เลย กล้ามเนื้อปากไม่ทำงาน โดนเจาะคอ แถมใส่ท่อช่วยหายใจในลำคออีก แม่ของเราอยู่ในอาการที่สื่อสารไม่ได้เกือบหกเดือน เราเฝ้าไข้แม่อยู่ทุกวัน แต่ละวันก็เกือบยี่สิบสี่ชั่วโมง  นี่คือวิธีที่เราสื่อสารกับแม่ค่ะ . . ๑. ทำชาร์จรูปภาพ  -   รูปภาพแต่ละใบมีคำบรรยายประกอบอยู่ด้านล่างของรูปภาพนั้นๆ   โดยแต่ละรูปแสดงถึงอาการและความรู้สึกพื้นฐานของคนเราทั่วไป เช่น . . "หิวข้าว"  "หิวน้ำ"  "เมื่อย" "เครียด"  "กลัว" "ดีใจ"  "หนาว"  "ร้อน" "อยากได้กำลังใจ" "ปวดเบา" "ปวดหนัก"  "เจ็บแผล" "ตามหมอ"  “ขอยา”  ฯลฯ ๒. ทำชาร์จระดับความเจ็บ -  เวลาที่แม่สื่อสารมาว่าเจ็บหรือปวด เราจะถามแม่ว่าปวดหรือเจ็บในระดับไหน เพื่อให้แม่ตอบ คำตอบในชาร์จมีตั้งแต่ ระดับหนึ่ง ถึง สิบ  ( ระดับหนึ่งนี่หมายถึง ปวดแต่พอทนได้  ระดับสิบนี่คือ ทรมาณมาก โทรเรียกหมอหรือตามพยาบาลด่วน ) ๓. ใช้วิธีหว่านคำถาม และให้แม่ตอบด้วยการกระพริบตา เช่น ถามคำถามผู้ป่วย ซึ่งถ้าคำตอบคือ ใช่ ให้กระพริบตาหนึ่งครั้ง ถ้าคำตอบคือ ไม่ ให้กระพริบตาติดกันหลายๆครั้ง หรือ ถามคำถามผู้ป่วย โดยให้ผู้ป่วยหลับตาเอาไว้ ถ้าคำตอบคือใช่ ให้ลืมตา ถ้า ไม่ใช่ ให้หลับตาเอาไว้คงเดิม โดยเราเองจะมีกระดาษโน๊ตที่จดคำถามพื้นฐานเอาไว้ กระดาษนี้จะเอาไว้ติดตัวตลอดเวลา ขนิดที่ว่าพร้อมทุกสถานการณ์ ในกระดาษนั้น จะมีคำถามทุกคำถามที่คิดว่าเกี่ยวข้องกับอาการเจ็บป่วย โดยจัดแยกเป็นหมวดหมู่เอาไว้ เริ่มแรก จะเริ่มจากหว่านคำถามกว้างๆ เช่น  .. มันเกี่ยวกับอาการเจ็บปวดของตัวแม่หรือเปล่าคะ ถ้าเขาตอบกลับมาว่าใช่ ก็ถึงลงรายละเอียดเจาะลึกไปอีกที ว่าเจ็บแผลผ่าตัดหรือเจ็บสายน้ำเหลือ หรือเจ็บตรงไหน ถ้าไม่ใช่ ก็ข้ามไปหมวดคำถามอื่น เป็นต้นว่า เกี่ยวกับสถาพแวดล้อมรอบเตียงของแม่หรือเปล่าคะ ผู้ป่วยอาจจะอยากให้ปรับระดับเตียง   อยากให้เปิดพัดลม หรือ เปิดหน้าต่าง หรือ หรี่แอร์ หรืออาจจะขอผ้าห่มเพิ่ม หรือ ให้เงียบๆเพราะอยากนอน หรือนอนไม่หลับเพราะเมื่อย  ฯลฯ หรือถามว่า . . เกี่ยวกับระบบขับถ่ายไหม อาจจะปวดหนัก ปวดเบา หรือมีเสมหะ อยากบ้วนน้ำลาย หรืออะไรก็ว่าไป ถ้ายังไม่ใช่อีก ก็แสดงว่า น่าจะเป็นเรื่องอื่นๆ ที่ไม่ฉุกเฉิน  ก็อาจจะถามว่าเป็นเรื่องชวนคุยทั่วๆไปหรือไม่ อาจจะอยากให้เราให้กำลังใจ อยากให้เราแสดงความรัก อยากให้เราคุยเล่น หรือเล่าเรื่องอื่นๆให้เขาฟัง วิธีนี้ เราใช้กับคุณแม่ของเราเมื่อตอนที่ท่านเพิ่งได้รับการผ่าตัดใหม่ๆ น่ะค่ะ ตอนนั้นอาการยังคงหนักมากอยู่ หนักมากขนาดที่ว่าไม่สามารถขยับร่างกายเลยทุกส่วน มีสายน้ำเกลือระโยงระยาง  มีแค่สติรับรู้และกระพริบตาได้เท่านั้น ๔. สื่อสารด้วยการใช้ตารางอักษร ก. ไก่ ถึง ฮ. นกฮูก ซึ่งก็ใช้ตารางตัวอักษร ก. ไก่ ของเด็กอนุบาลนี่แหละค่ะ เอามากางให้แม่ดู แล้วถามก่อนเลยว่า เป็นพยัญชนะหรือสระ   แล้วก็ไล่ไปตั้งแต่ตักอักษรแรก ประกอบกับประมวณผลความน่าจะเป็นจากคำถามพื้นฐานตามหัวข้อด้านบน อาจจะดูตลก แต่เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมาก ทำให้เรากับแม่สื่อสารกันเข้าใจมาแล้วหลายหน เพียงแต่ว่ามันเป็นวิธีที่กว่าจะรู้คำตอบก็เสียเวลาอยู่บ้าง แต่ข้อดีคือมันทำให้ผู้ป่วยได้สื่อสารออกมาตรงตัวความที่เขาอยากจะสื่อ ๕. เราไม่รู้ว่าอาม่าคุณอาการเป็นเช่นไร แล้ววิธีที่เขาเรียกคนเฝ้าไข้เพื่อจะสื่อสารเนี่ยเขาทำอย่างไร แต่ในกรณีของแม่เรา   เราแก้ปัญหาด้วยการ หาซื้อ “ตัวบีบ” ให้แม่ค่ะ   ตัวบีบที่ว่าก็คือของเล่นเด็ก (หรือของสุนัข) ที่เป็นยางลาเท๊กซ์ พวกตุ๊กตุ่นตุ๊กตาบีบแล้วมีเสียงน่ะค่ะ แต่จะพิเศษหน่อยตรงที่ว่า ต้องหาที่ตัวที่นิ่มที่สุด ประเภทที่ว่า แค่แตะหรือกดเพียงปลายนิ้ว เสียงก็ดังลั่นห้องแล้ว ตามแผนกเด็กอ่อนหรือตามร้านขายอุปกรณ์สัตว์เลี้ยงก็มีขาย แต่ส่วนใหญ่แล้วจะเจอแต่ที่ต้องใช้แรงกดมากๆ ( มันไม่ได้ใช้แรงอะไรมากสำหรับคนปกติ แต่สำหรับผู้ป่วยที่อ่อนแรงแล้ว มัน ใช้แรงเยอะสำหรับเขาค่ะ) เราไปได้ตุ๊กตาบีบนี้จากแผนกขายอุปกรณ์สัตว์เลี้ยงที่ Zen  ( หลังจากตระเวณหาทั่ว กทม) มันเป็นยางที่นิ่มมาก ซื้อมาแล้วทำความสะอาดฆ่าเชื้อ แล้วก็เอาไว้ในฝ่ามือแม่ตลอดเวลาเลย พร้อมย้ำว่าถ้ามีอะไร ให้บีบเรียกทันที ( แล้วเราก็กำชับกับพยาบาลอีกีทีนึงว่าให้ช่วยฟังเสียงจากเจ้าตุ๊กตาบีบนี้ด้วย  ) . . พิมพ์ไปเยอะมากเลย เท่าที่นึกออกตอนนี้ ไม่รู้อ่านแล้วงงไหม หวังว่าคงไม่ตาลายกับข้อความนะคะ ถ้ามีอะไรเพิ่มเติมก็คุยกันได้นะคะ ไม่ต้องเกรงใจ **** ทั้งนี้ทั้งนั้น ทุกๆวิธีต้องใช้ความอดทนทั้งจากคนเฝ้าไข้และผู้ป่วยนะคะ เราและและครอบครัวเจอเรื่องนี้กับตัว เลยเข้าใจถ่องแท้เลยว่าคนเราพอมันสื่อสารกันไม่ได้ มันแย่ไหน เป็นกำลังใจให้อาม่าของคุณนะคะ ขอให้ท่านหายป่วยโดยเร็ววัน แล้วตัวคุณเอง ถ้าเป็นคนเฝ้าไข้อาม่า ก็อย่าลืมหาเวลาพักผ่อนบ้างนะคะ จากคุณ : MollyJinx - [ 8 ก.พ. 52 02:37:52 ]

ความคิดเห็นที่ 4 วิธีของ คุณ MollyJinx มีประโยชน์มาก และทำได้จริงๆค่ะ เดือนมีนาสองปีที่แล้ว ตัวเองเป็นเส้นเลือดในสมองตีบ สมองบวม เป็นอัมพาตด้านขวา เดินไม่ได้ พูดไม่ได้เหมือนกัน ต้องไปทำกายกาพบำบัด ฝึกพูด ทำกิจกรรมบำบัด กว่าจะเดินได้ก็ประมาณ 2 เดือน ช่วยเหลือตัวเองได้ สื่อสารกับตนใกล้ชิดรู้เรื่องประมาณ 1 เดือน กว่าพูดได้ประมาณ 4-6 เดือน อาม่าอยู่ไหนค่ะ แนะนำให้ไปที่โรงพยาบาลที่ใกล้บ้าน ติดต่อแผนกกายกาพบำบัด /กิจกรรมบำบัด จะมีหมอและเจ้าหน้าที่ช่วยแนะนำการวิธีฝึกคนดูแลคนไข้และคนไข้ เค้าจะนัดไปดูก่อนช่วงแรก แล้วสอนให้ฝึกเองที่บ้าน ควรไปตั้งแต่เนิ่นๆ จะช่วยให้คนไข้ฟื้นตัวได้เร็วขึ้นค่ะ เข้าใจความรู้สึกและเป็นกำลังใจให้ คุณBerRum*กับอาม่า ขอให้หายเร็วนะคะ :) จากคุณ : มนนจ - [ 8 ก.พ. 52 03:08:26 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณสำหรับทุกท่านมากนะคะ แต่จะบอกอย่างนึงว่าทุกข้อเสนอดีมากๆๆค่ะ ทำให้เรารู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาเยอะเลย จะนำข้อเสนอไปใช้นะคะ แต่อาม่าเราอ่าน+เขียนไทยไม่ได้ ถ้าใครพอจะมีภาษาจีนตัวเต็มเกี่ยวกับคำศัพท์เหล่านี้ก็รบกวนโพสให้ด้วยนะคะ เพราะเราหาในอืนเตอร์เนตไม่ได้เลยอ่ะค่ะ "หิวข้าว"  "หิวน้ำ"  "เมื่อย" "เครียด"  "กลัว" "ดีใจ"  "หนาว"  "ร้อน" "อยากได้กำลังใจ" "ปวดเบา" "ปวดหนัก"  "เจ็บแผล" "ตามหมอ"  “ขอยา” ขอบคุณทุกท่านมาล่วงหน้าเลยค่ะ จากคุณ : BerRum* - [ 8 ก.พ. 52 09:58:12 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ลืมตอบ คุณ มนนจ  ค่ะ อาม่าพึ่งเป็นเมื่อวันศุกร์เองค่ะตอนเช้า 8 โมง แล้วก็รีบส่ง รพ. เลยค่ะ แต่ที่เรามาหาวิธีนั้นเพราะว่า รู้สึกสงสารแกอ่ะค่ะ จากที่เคยเป้นคนที่ช่วยเหลือตัวเองได้ทุกอย่างและพูดได้ แต่ตอนนี้ต้องนอนอยู่เฉยๆ ทานอาหาร+น้ำไม่ได้ พูดไม่ได้ ซีกขวาขยับไม่ได้ แกคงรู้สึกอึดอัดอ่ะค่ะ กลัวแกจะเครียดและคิดมากไป แกอายุมาแล้วค่ะ 80 แล้ว เค้าว่าคนแก่หมือนเด็กๆขี้ใจน้อย กลัวแกจะคิดมากและหมดกำลังใจ จึงมาขอความช่วยเหลือจากเพื่อนๆในพันทิพเนี่ยละคะ ไม่รู้จะไปหาความช่วยเหลือจากไหนเพราะปกติก็เล่นอยู่ที่นี่แต่ห้องอื่นๆ เพราะคิดว่าพี่น้องที่นี้มีน้ำใจเราได้รับการช่วยเหลือที่ดีจากในนี้มาตลอด ขอบคุณทุกท่านมากนะคะที่ให่ความช่วยเหลือกับเรา จากคุณ : BerRum* - [ 8 ก.พ. 52 10:02:16 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เข้ามาอ่านและขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ  กระทู้นี้เป็นประโยชน์มาก แล้วตอนนี้อาการคุณแม่ของคุณMollyJinxเป็นยังไงบ้างคะ  หายดีรึยังคะ จากคุณ : =TURN ON= - [ 8 ก.พ. 52 13:21:30 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เอ .. ภาษาจีนนี่ ไม่มีความรู้เหมือนกัน ลองแวะไปแปะคำถามนี้ที่ห้องไกลบ้านหรือห้องสมุดดูนะคะ อาจจะได้คำตอบ หรือไม่อาจจะต้องลองแวะไปตามวัดจีนหรือโรงเจล่ะมัง ที่นั่นน่าจะมีคนพอให้ความช่วยเหลือเรื่องภาษาจีนอยู่บ้างนะ เดาเอาน่ะค่ะ . . เรื่องคนแก่กับอาการน้อยใจเป็นของคู่กันไปแล้วค่ะ ยิ่งผู้สูงอายุที่ป่วยยิ่งไปกันใหญ่ เรื่องท้อและหมดกำลังใจของผู้ป่วยนี่เราว่าเลี่ยงไม่ได้หรอก แม้แต่หนุ่มๆสาวๆเองถ้าลองป่วยแบบเดินไม่ได้พูดไม่ได้ขึ้นมาบ้างก็คงอึดอัดเหมือนกัน ครอบครัว ลูกหลานมีส่วนสำคัญมากเลยล่ะค่ะทีนี้ ต้องเฝ้าไข้และไปเยี่ยมไข้แกด้วยความเข้าอกเข้าใจถึงสภาพอาการนะคะ ให้กำลังใจท่านบ่อยๆ แสดงความรักเยอะๆ และให้ท่านเชื่อว่าถึงท่านจะเป็นแบบนี้ คนรอบตัวท่านก็จะไม่ทอดทิ้งท่านไปไหน เราไม่ใช่หมอ ไม่ได้มีความรู้เรื่องพยาบาล  แต่เราพูดจากตัวเองที่ต้องอยู่ดูแลแม่น่ะค่ะ แม่เราเดิมทีท่านป็นพยาบาลชั้นผู้ใหญ่ เป็นผู้หญิงทำงานที่ใครๆก็บอกว่าเป็นคนที่ใจดีมาก และก็รักสุขภาพมาก ทานอาหารชีวจิต แต่อะไรก็ไม่แน่นอนเห็นไหมคะโลกนี้ คนที่ขึ้นชื่อว่ารักษาสุขภาพ เข้าฟิตเนสเล่นโยคะตลอดแบบแม่เรา สุดท้ายก็ยังหนีความเจ็บป่วยไม่พ้น หลังจากผ่าตัด แม่ยังเป็นคนที่ใจดีเหมือนเดิม เพียงแต่อารมณ์ท่านแปรปรวนบ่อยมาก ก็เป็นสิ่งที่พวกเราคนรอบตัวต้องรับมือค่ะ ก็คนเคยทำงาน อยู่ๆต้องมากลายเป็นแบบนี้ แถมโรคนี้ต้องใช้ระยะเวลาการรักษาที่นานมาก ก็เลยยิ่งเครียดเนอะ . . ตอบคุณ =TURN ON= นะคะ   ตอนนี้แม่เราอาการดีขึ้นมากค่ะ  จากที่อาการหนักมากไม่มีใครคิดว่าจะรอด ผ่านไปหนึ่งปี อาการดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ ตอนนี้กลับมาพักฟื้นอยู่ที่บ้าน พอที่จะเดินและพูดคุยได้ หนึ่งปีนี่ ต้องประคับประคองดูแลกันมาแทบจะหมดแรงเลยค่ะ เรียกว่าที่ผ่านมา เรายอมตัดชีวิตสังคมตัวเองเพื่อดูแลแม่เลยล่ะ แต่ผลที่ได้ก็คุ้มมากนะคะ ถึงท่านจะไม่ได้หายร้อยเปอร์เซน แต่ก็มากพอแล้วสำหรับพวกเราพ่อลูกที่เขายังอยู่ตรงนี้  ^__^ แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 52 16:09:39 จากคุณ : MollyJinx - [ 8 ก.พ. 52 16:07:49 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนที่เป็นแรกๆก็เครียด จำได้ว่าตอนนั้นฟังคนอื่นพูด เข้าใจ แต่ไม่รู้จะสื่อสารบอกให้คนอื่นเข้าใจได้อย่างไร แนะนำให้ใช้ภาพในการสื่อสาร สื่อความหมาย ใช้ภาพถ่ายเก่าๆหรือพรินท์จะเน็ตก็ได้ น่าจะหาได้ง่ายและไม่ซับซ้อน เช่น ภาพการทำกิจกรรมใช้ชีวิตประจำวัน อาบน้ำ กินข้าว ยิ้ม กอด หมอ พยาบาล พยายามใช้คำสั้นๆ ออกเสียงซ้ำๆ ถ้าอาม่าพูดไทยได้ก็ใช้ภาษาไทยในการพูดค่ะ การใช้ภาพจะทำให้สมองคิดโดยอัตโนมัติ ไม่ต้องแปลความหมายหลายขั้นตอนกว่าการใช้ตัวอักษร ในการดูแลผู้สูงอายุ คนฝึกพยายามใจเย็นๆอาจจะมีสับสน น้อยใจ ท้อใจ ต่อต้าน พยายามให้กำลังใจ กอด เค้าจะรู้สึกดีขึ้นค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : มนนจ - [ 8 ก.พ. 52 16:53:11 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณมากๆนะคะ วันนี้อาการของอาม่าดีขึ้นเยอะเลยค่ะ สามารถพยักหน้าได้อละมีการตอบสนองดีกว่าเมื่อวาน แต่ก้ยังคุยกะท่านไม่รู้เรื่องเหมือนเดิม หมายถึงท่าจะบอกอะไรเราไม่ได้เหมือนเดิม ขอบคุณที่เข้ามาช่วยกันแชร์ประสบการณ์นะคะ และอยากให้กันช่วยเก็บกระทู้นี้ไว้ในคลังด้วยเผื่อมีผู้สนใจหรืออยากได้ข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้ จากคุณ : BerRum* - [ 8 ก.พ. 52 21:42:31 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คุณ BerRum*คะ ตอนนี้อาม่าอยู่ที่โรงพยาบาลหรือเปล่า หมอวินิจฉัยว่าเป็นอะไร ทำx-ray MRI เจออะไรมั๊ย จากประสบการณ์ของตัวเองที่เป็นเส้นเลือดสมองตีบ สมองบวมมากจนกดการทำงานของร่างกายซีกขวา ช่วงแรกที่สมองมีอาการบวม คนไข้จะมีอาการของทรุดเร็วมาก ส่วนใหญ่ใช้เวลาประมาณไม่เกิน 24 ชั่วโมง จนถึงสมองบวมเต็มที่ ถ้าได้รับการรักษาทัน สมองจะไม่ถูกทำลายมาก จะฟื้นตัวได้เร็วกว่า อาการเริ่มแรกจะอ่อนเพลีย ร่างกายซีกขวาอ่อนแรงลงเรื่อยๆ บังคับกล้ามเนื้อขา แขน ไม่สามารถพูดได้ เหมือนกับลิ้นแข็ง ไม่สามารถกลืนหรือบ้วนน้ำลายได้ จาก คห.10 ...วันนี้อาการของอาม่าดีขึ้นเยอะเลยค่ะ สามารถพยักหน้าได้อละมีการตอบสนองดีกว่าเมื่อวาน แต่ก้ยังคุยกะท่านไม่รู้เรื่องเหมือนเดิม หมายถึงท่าจะบอกอะไรเราไม่ได้เหมือนเดิม อาการของอาม่าสมองน่าจะบวมน้อยลงแล้ว ถ้าทำ MRI ลองถามหมอผลดู ระยะนี้คนไข้จะงงๆ สับสน จำชื่อคนที่มาเยี่ยมได้ เหมือนจะฟังคนอื่นรู้เรื่อง แต่สื่อสารตอบไม่ได้ จะใช้เวลาประมาณเกือบเดือน สิ่งที่ควรทำคือ ถ้ามีโอกาสพบหมอกายภาพบำบัด หรือนักอรรถบำบัด (นักฝึกพูด) เค้าจะประเมินและจัดกิจกรรมให้ตามอาการ ความจำเป็นเร่งด่วนของคนไข้ เช่น การฝึกกลืน การฝึกกล้ามเนื้อปากและกล้ามเนื้อหายใจ ( oral muscle and breathing exercise ) การทรงตัวจากท่านอนเป็นท่านั่ง บางกิจกรรมคนดูแลสามารถช่วยฝึกให้คนไข้ได้ตลอดเวลา แต่ที่สำคัญช่วงนี้สมองเพิ่งเริ่มฟื้นตัว ต้องนอนเยอะๆ ตอนที่เป็น สามีให้กินข้าวเสร็จแล้วก็นอน ตื่นแล้วซักพักจึงเริ่มฝึก ครั้งละไม่เกิน 20 นาที อย่าเครียดว่าคนไข้จะทำได้หรือไม่ ทำบ่อยๆ หมั่นเอารูปถ่ายสมัยเก่ามาดูบ้าง ชวนคุย  หรือให้ฟังเพลงที่เคยชอบร้อง ลักษณะนี้ บางครั้งจะมีการสั่งงานของสมองอัตโนมัติ คนไข้จะเผลอพูดออกมาได้เอง จะช่วยฟื้นฟูความทรงจำได้ด๊ค่ะ จากคุณ : มนนจ - [ 9 ก.พ. 52 07:32:32 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อันนี้เป็น การฝึกเองที่บ้าน (ตอนตัวเองเป็นใหม่ๆ สามีหามาให้) หลักการฝึกกล้ามเนื้อปากและกล้ามเนื้อที่ใช้หายใจเพื่อเตรียมการฝึกพูดโดยนักกายภาพบำบัด ของครูกระแต http:.vcharkarn.com/vblog/18747 (เป็นการฝึกให้เด็ก แต่สามารถฝึกให้คนไข้ผู้ใหญ่ได้ จะมีเอกสารเป็นรูปด้วย จะทำตามได้ง่าย แต่ยังหาไม่เจอ ถ้าเจอจะ scan ส่งไปให้นะคะ ) การฝึกพูดเบื้องต้นในผู้ป่วยอัมพาดครึ่งซีกที่มีปัญหาการสื่อสาร http://www.otat.org/index.php?lay=show&ac=article&Id=349033&Ntype=2 แก้ไขเมื่อ 09 ก.พ. 52 07:42:28 จากคุณ : มนนจ - [ 9 ก.พ. 52 07:41:33 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แก้ไข สัญลักษณ์ รูปจดหมาย ให้แทนด้วย mail. นะคะ http:.vcharkarn.com/vblog/18747 จากคุณ : มนนจ - [ 9 ก.พ. 52 07:44:47 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณนะคะ คุณ มนนจ   มันเป้นข้อมูลที่เพิ่มความรู้ความเข้าใจให้กับครอบครัวเรามากขึ้นเลยค่ะ ตอนนี้อาม่าอยู่ รพ. ค่ะ อาม่าทำ MRI แล้วค่ะ ได้คุยกะหมอแล้ว หมอก็เริ่มมีการฉีดยารักษาไปบ้างแล้ว วันนี้อาการน่าจะดีขึ้นค่ะ แล้วหนูจะกลับมาเล่าเพิ่มเติมให้นะคะ ต้องขอตัวไปเยี่ยมอาม่าที่ รพ. ก่อน ขอบคุณมากๆอีกครั้งค่ะ ถ้ามีคำแนะนำหรือข้อมูลเพิ่มเติมก็แนะนำได้อีกนะคะ ขอให้เก็บกระทู้นี้ไว้ในคลังเพื่อเป้นข้อมูลหรือประโยชน์แก่คนอื่นๆต่อไปค่ะ จากคุณ : BerRum* - [ 9 ก.พ. 52 09:56:11 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณข้อมูลดีๆ จากคุณมนนจค่ะ เป็นกำลังใจให้กับเจ้าของกระทู้ด้วยค่า จากคุณ : MollyJinx - [ 9 ก.พ. 52 23:38:19 ]