หวัดดีค่ะ
หายไปนานเหมือนเช่นเคย พอจัดกีฬาสีให้เด็กกำพร้าที่บ้านแกร์ด้าเสร็จ ก็เร่งปั่นต้นฉบับเอดส์ไดอารี่ 6 ค่ะ ปั่นงานหัวฟู เพราะที่ผ่านมามัวแต่ยุ่งเรื่องของชาวบ้าน งานตัวเองเลยไม่ได้ทำ พอโดนทวงต้นฉบับทีไรก็ร้อนรน วุ่นวายไปหมด แต่ก็ทำจนเสร็จค่ะ แทบตายเหมือนกัน เพิ่งส่งไปเมื่อนต้นอาทิตย์
แต่ไม่รู้พี่เขาจะพิมพ์ให้มั้ย ส่งต้นฉบับไปทีไร พี่ บ.ก จะอึ้ง เงียบทุกที ไม่รู้ซาบซึ้ง หรือ โยนทิ้งแล้ว จะโทรไปถามก็ยังไม่กล้า เดี๋ยวรออีกสักพักก่อนค่ะ
พอเสร็จต้นฉบับ ก็ปั่นงานบัญชีของมูลนิธิ ที่เราไปช่วยทำอยู่ อันนี้ก็ดองไว้เยอะ กว่าจะเสร็จก็ตาลาย เพิ่งเสร็จเมื่อวานค่ะ
วันนี้ก็เป็นวันที่ได้พักสักที เย็นนี้จะไปเชียงรายค่ะ พักผ่อนประจำปี ไปกินตำมะเขือ อาหารโปรด เราชอบกินมากที่สุด แต่ก่อนแฟนทำให้กินตลอด พอแฟนตายก็ไม่ได้กิน เคยพยายามหัดทำเอง ตำมะเขือก็กลายร่างเป็นน้ำพริกหนุ่มซะอย่างงั้น
เราไปเชียงราย 1 อาทิตย์ ก็จะไปกินตำมะเขือทุกวัน กับนอนพักให้เต็มที่ ไม่มีอินเตอร์เนท ไม่ต้องรับผิดชอบอะไร พักนิ่งๆ ทบทวนตัวเอง
เดือนหน้า 18 มีนา ก็ครบ 8 ปีเต็มๆ ที่เรารู้ว่าติดเชื้อเอชไอวี แล้วนะคะ เร็วมากๆเลยเนอะ ครบ 8 ปี ที่โพสกระทู้ในห้องสวนลุม พันทิพด้วย
ของที่ระลึกครบรอบ 8 ปี ก็น่าภูมิใจค่ะ กรมควบคุมโรคติดต่อ เขาติดต่อขอเอาเรื่องชีวิตเรา ไปสร้างเป็นละคร เพื่อทำเป็นแผ่นซีดี ไปฉายตามโรงเรียนต่างๆ ให้ความรู้ ความเข้าใจที่ถูกต้องเกี่ยวกับเอชไอวี
เขาอยากให้คนเข้าใจว่า ผู้ติดเชื้อ ไม่จำเป็นต้องมีสภาพยับเยิน น่าเกลียด และให้เข้าใจว่า เอดส์อยู่ใกล้ตัวมากนะ ไม่ว่าคุณจะไม่เคยมั่ว หรือคุณจะมีชีวิตที่ดี เรียนสูงแค่ไหน ถ้าประมาท ถ้าไว้ใจคู่ของตัวเองมากเกินไป เอดส์มาหาคุณได้เสมอ
ในเรื่องที่เขาทำ มีส่วนที่เกี่ยวกับห้องสวนลุม พันทิพ เยอะเหมือนกันค่ะ เป็นการนำเสนอเรื่องมิตรภาพในโลกอินเตอร์เนทด้วย
เขาฉายโชว์ วันอาทิตย์ที่ 15 กุมภานี้ เวลา 5 ทุ่ม ช่อง NBT นะคะ
เราได้แค่อ่านบท แต่ยังไม่ได้ดูค่ะ ได้ฟังแค่เพลงประกอบ เพราะมากมายค่ะ เขาดัดแปลงจากกลอนที่เพื่อนในพันทิพยุคแรกๆ แต่งส่งมาให้เรา แล้วเราเอาไปใส่ในหนังสือ คนที่แต่งมาให้มี 2 คน ค่ะ คุณหลานปู่ กับคุณGoang67 ไม่รู้ยังเล่นเว็บพันทิพอยู่รึเปล่านะคะ
เพลงเพราะจริงๆ แต่งใหม่โดยวงกะทิกะลา ของคุณจุ้ย ศุ บุญเลี้ยง เราจะเอาไว้เปิดในงานศพด้วยอ่ะ ชอบมากๆ
เป็นของที่ระลึกครบรอบ 8 ปี ที่น่าภูมิใจนะคะ หนึ่งชีวิตของเรา คงได้ช่วยคนอีกมากมายให้ปลอดภัยจากโรคเอดส์
ขอบคุณเพื่อนๆในอินเตอร์เนท ทุกคนทั้งสองเว็บเลย ทั้งพันทิพ และ เว็บแก้ว ที่ให้กำลังใจช่วยเหลือดูแลกันมา 8 ปีแล้ว ขอบคุณแฟนหนังสือเอดส์ไดอารี่ทุกคนด้วยค่ะ
เรารู้จักกันมาตั้ง 8 ปี แก่ไปตามๆกันเลยเนอะ วันก่อนมีน้องคนนึงมาบอกว่า หนูอ่านหนังสือพี่ตั้งแต่ ม.3 จนตอนนี้จบมหาวิทยาลัยแล้วอ่ะ รู้สึกแก่ๆ ยังงัยไม่รู้ ไม่รู้ต้องอยู่อีกนานเท่าไหร่ด้วยสิ
อยู่นานๆ มันก็เหนื่อย ชีวิตผู้ติดเชื้อเอชไอวี แม้จะสบายกว่าเมื่อก่อนเยอะ แต่มันก็ไม่ปกติอ่ะคะ เดี๋ยวนี้ยาต้านไวรัสฟรี มีแจก แต่ปัญหาอื่นๆมันก็เยอะ มันเหนื่อยในการพยายามรักษาสภาพให้เหมือนคน
เราเหนื่อยกับการไปฟิตเนสอาทิตย์ละ 3-4 วันมาก แต่ไม่ไปก็ไม่ได้ เดี๋ยวแขนขามันจะลีบ เพราะผลข้างเคียงของยาที่กิน ไปออกกำลังกาย จนจะเป็นนักกีฬาได้แล้วค่ะ ตัวล่ำปึ๊กมาก
แต่ในเมื่อยังมีลมหายใจอยู่ ก็ต้องสู้กันต่อไป แล้วใช้ชีวิตให้ดีที่สุด พยายามทำบุญ ทำประโยชน์เยอะๆค่ะ เกิดใหม่อีกที ได้ไม่เป็นโรคร้าย ลำบากมากมายเหมือนชาตินี้อีก
เอาเพลงประกอบละครมาให้ฟัง แต่เราแปะในกระทู้ไม่เป็น ตามลิงค์ไปฟังในเว็บแก้วนะคะ
http://www.kaewdiary.com/webboard/show.php?CateID=0&No=44359
ไปเก็บกระเป๋า เตรียมไปเชียงราย หล่ะคะ
จากคุณ :
++MooKaew++ 
- [
13 ก.พ. 52 12:43:53
]
++ KAEW ไดอารี่ ++ 1 ชีวิต ถ้ามีประโยชน์กับคนอื่น ก็คุ้มเนอะ
//
