ความคิดเห็นที่ 1 มาให้กำลังใจก่อนจ้า เข้มแข็งไว้นะค่ะ จากคุณ : ลินตินติน - [ 26 ก.พ. 52 12:13:26 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ยัง...ยังไม่ไปหาหมอ แต่คิดว่าจะต้องไปแน่นอน แต่ขอลองอย่างอื่นดูก่อน คือยังไปโยคะอยู่ แต่ก็รู้สึกแปลกใจตัวเองเหมือนกันว่าหยุดโยคะไปประมาณเดือนนึงทำไมกลับมาเล่นถึงได้เหนื่อยจัง ลองไปเข้าคลาสโยคะร้อน....โอ๊ย...ไม่ไหว...หายใจไม่ออก หันซ้าย หันขวา มีแต่ผู้สูงวัยทั้งนั้นเลย ยังยืนไหวเลย ทำไมนะเราไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว....ฟุบหมอบจนจบคลาส ยัง....ยังไม่เลิก...หาคลาสใหม่ที่ไม่ร้อนแล้วใช้นอนเล่นเอา....เออ...เล่นได้แฮะ...เหนื่อยแหละ ก็แหมคนออกกำลังกายนี่นะ ก็ต้องเหนื่อยซิ ใจชื้นขึ้นมาหน่อย กะว่าออกกำลังกาย พักผ่อนให้เพียงพอ น่าจะกลับมาหายเป็นปกติ........แต่..... ไอ้อาการคล้าย ๆ กับจะเป็นหวัดเนี่ย แต่ไม่เป็น แต่ก็ไม่หายไป มันทำไมนะ เมื่อจะต้องเดินทางไปทำงานที่พม่าประมาณ 2 อาทิตย์ แต่หวัดก็ยังไม่หายก็เลยตัดสินใจไปเอายาชุดใหญ่จากหมอเพื่อพกไปด้วย จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 12:13:51 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขณะนั้นที่พม่าเพิ่งเกิดพายุนากิ๊ซไปหยก ๆ ดังนั้นถือเป็นเรื่องที่โชคดีมาก ๆ ที่เมื่อมาพบคุณหมอแล้ว คุณหมอจำเป็นต้องเจาะตรวจเลือด เพราะเกรงว่าจะไปติดเชื้อที่นั่นกลับมาได้ จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 12:15:59 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เข้ามาอ่านค่ะ เป็นกำลังใจค่ะ จากคุณ : meaning_me - [ 26 ก.พ. 52 12:20:40 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มารออ่าน และเป็นกำลังใจให้นะครับ  สู้ๆครับ จากคุณ : ZoXigEn_TonG_x_Zhi - [ 26 ก.พ. 52 12:23:14 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โอ่วววว จั่วหัวมา ไม่อยากอ่านเลยยยยย มันซึมเศร้าอ่ะตัว แต่ขอเป็นกำลังใจให้ตัวแข็งแรงในเร็ววันนะจ้ะ จากคุณ : ป้าย่น - [ 26 ก.พ. 52 12:26:26 A:125.24.166.213 X: TicketID:120649 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ สู้ค่ะ จากคุณ : pk_koh - [ 26 ก.พ. 52 12:36:54 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ......เราอยากให้เป็นวิทยาทานจริง ๆ... .............................................................................................. ในที่สุดก็นัดหมอได้ในเย็นวันหนึ่งซึ่งจะต้องเดินทางในวันรุ่งขึ้นพอดี ในตอนแรกให้คุณหมอดูคอก่อนว่าแดงมั้ย รู้สึกเหมือนจะพ่นไฟได้  แต่คุณหมอก็บอกว่าคอไม่แดง เราก็ได้ชี้แจงให้คุณหมอฟังว่าเรากินยาอะไรไปบ้าง...ซึ่งคุณหมอก็โอเค ไม่ว่าอะไร พอคุณหมอทราบว่าจะเดินทางไปพม่า ซึ่งขณะนั้นมีเชื้อแพร่ระบาดเต็มไปหมด คุณหมอจึงขอให้เจาะเลือดทิ้งไว้ ไม่ต้องรอผล เดี๋ยวจะโทร.ไปบอกที่บ้าน  (พอดีว่าเป็นคุณหมอที่คุ้นเคยกัน) จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 12:37:26 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เนื่องจากบ้านใกล้ รพ.ค่ะ ก็เลยวางใจมารอผลที่บ้าน อ่อ....แต่ก่อนหน้านั้น รู้สึกไม่ค่อยดีนิดนึงตรงที่คุณหมอคลำที่ต่อมน้ำเหลืองบริเวณคอ แล้วพบว่ามีเหมือนเป็นเม็ด ๆ กระจาย ๆ อยู่ ซึ่งเมื่อก่อนตอนไปนวดสปา หรือนวดไทย หมอนวดก็เคยบอกว่ามีเม็ด ๆ อะไรประมาณเมล็ดถั่วเขียวอยู่ด้วยนะคะ เราก็ อือ ๆ ไป ยังคุยเล่นกับคุณหมอเลยว่า...หมอคิดว่าหนูจะเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลืองเหรอคะ  คุณหมอก็บอกว่าแหมเธอ...ก็ถ้ากลับจากพม่ามาเจาะตรวจไว้หน่อยก็ไม่เสียหลายนี่ ถ้าเป็นจะได้รียรักษาซะ ไอ่ตอนกลับบ้าน ก็ใจไม่ค่อยดี คิดว่าถ้าเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลืองจริง ๆ จะทำไง ใจก็ยังกังวลอยู่นิด ๆ ไม่เกินครึ่ง ชม.  คุณหมอโทร.มาเอง คุยเองเลย ไม่ได้ให้ผู้ช่วยคุย .... หมอ : นี่เธอ...ผลเลือดเธอไม่ค่อยดีเลยนะ ฉัน :  ทำไมเหรอคะ มันเป็นยังไง หมอ : ค่าเม็ดเลือดขาวมันผิดปกติน่ะ ฉัน : แล้วมันยังไงล่ะคะ  ...หมอคิดว่าหนูจะเป็นมะเร็งเหรอคะ หมอ :......ใช่ ๆ ๆ  ๆ เธอรีบ ๆ มา รพ.เลย เดี๋ยวนี้เลย ฉันนัดหมอโรคเลือดไว้ให้เธอแล้ว ...... ...... จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 12:43:58 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : RiOtGaL - [ 26 ก.พ. 52 12:44:13 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ใจตอนนั้นมันบอกไม่ถูก  ไม่ได้คิดอะไรเลย ไม่ได้คิดว่าจะเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว เพราะกังวลกลัวว่าจะเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลือง กระโดดจากเตียง วิ่งเข้าห้องน้ำ.....อาบน้ำ....สระผม....แต่งตัว วิ่งไป รพ. พร้อมกับตะโกนบอกพ่อกับแม่ว่า หมอคิดว่าน้องเป็นมะเร็ง แล้วก็วิ่งไป รพ. คนเดียว เหนื่อย...หอบ...ผมเปียก....รีบโทร.หาสามีซึ่งกำลังขับรถกลับจากที่ทำงาน บอกเค้า  เค้าก็ตกใจบอกว่าเป็นไปได้ไง  สักพักก็ตามมาสมทบ จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 12:48:14 ]

ความคิดเห็นที่ 12 หลังจากคุยกับคุณหมอโรคเลือดแล้ว คุณหมอก็ยืนยันว่าเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้จริง ๆ จำเป็นต้องเจาะไขกระดูกเดี๋ยวนั้นเพื่อส่งตรวจโครโมโซม แล้วต้องให้คีโมเลย!!!!!!!!!!!!!!!!!! ตกใจที่สุดที่จะต้องได้คีโมเลย....ยังทำใจไม่ได้ แต่ก่อนอื่น ....ขอคุณหมอ..โทรหาหัวหน้าก่อนว่าพรุ่งนี้เดินทางไม่ได้แล้ว หัวหน้าก็ยังหาว่าพูดเล่น เพราะใครจะเชื่อล่ะคะ ก็ทำงานด้วยกันอยู่ดี ๆ แล้ว อยู่ ๆ เกิดเป็นมะเร็งขึ้นมาโดยยังไม่เห็นอาการเจ็บป่วย หลังจากนั้นก็รับโทรศัพท์จากเพื่อน ๆ ที่ทำงานเต็มไปหมด ทุกคนส่งข่าวกันเร็วมาก (ในหมู่คนใกล้ชิด) จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 12:53:28 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ในที่สุด...ก็แอดมิดเข้ารพ. ทำการเจาะไขกระดูก... ฟังดูน่ากลัวนะคะ...แต่... ไม่ได้เจ็บอย่างที่คิดค่ะ คุณหมอจะฉีดยาชาบริเวณที่จะเจาะ ซึ่งอยู่ตรงเหนือก้นข้างซ้าย หรือข้างขวา   บางคนจะเข้าใจว่าเจาะที่ไขสันหลัง...ไม่ใช่ค่ะ หลังจากฉีดยาชาแล้ว (เรานอนคว่ำ) หมอเจาะเข็มลงไปได้ยินแต่เสียง กึ้ก ๆ ลงไปในกระดูก แต่ไม่เจ็บอะไรนะคะ แต่ตอนดูดออกนี่ล่ะค่ะ มันเสียว ๆ วื้ด ๆ นิดหน่อย ซึ่งใช้การหายใจช่วยผ่อนคลายได้ จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 12:58:23 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านแล้ว รู้ตัวว่าเป็นแบบกระทันหันมากๆเลยค่ะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : kanchan_ne - [ 26 ก.พ. 52 12:59:04 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สู้ๆนะคะ จขกท. เขียนมา อ่านแล้วเหมือนเข้าไปอยู่ในเหตการณ์ด้วยเลย ยังไงเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : meaning_me - [ 26 ก.พ. 52 13:01:10 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ส่วนเรื่องการให้คีโม...อ้อนวอนขอคุณหมอไว้ก่อน คุณหมอก็เห็นใจ แต่บอกว่ารอไม่ได้นะ เลยให้เป็นยาคีโมแบบรับประทานมา กินกันไว้ก่อน ตอนนั้นงงจริง ๆ ไม่ได้เสียใจกับการเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวเลย คิดแต่ว่าเราป่วย รู้สาเหตุของการป่วยแล้ว ที่เเหนื่อยก็เพราะเม็ดเลือดขาว มันเพิ่มจำนวนมากขึ้นผิดปกติ ทำให้จำนวนเม็ดเลือดแดงลดลง แล้วเลือดก็ไปเลี้ยงสมองไม่เพียงพอ...มีอาการปวดหัว เหมือนไม่สบาย ทุก ๆ คนรอบข้างก็ต่างมาพูดปลอบให้กำลังใจ ให้สู้ ๆ นะ ให้ยึดสิ่งศักดิ์สิทธิไว้นะ เราบอกตรง ๆ ว่าเราไม่ได้คิดอะไรเลย......คำว่าไม่ได้คิดอะไรเลย..หมายถึง - ไม่ได้คิดว่าจะต้องตาย - ไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นโรคร้าย - ไม่ได้กลัวตาย หากว่าถ้าจะต้องตาย - เมื่อร่างกายมันเพี้ยนเอง เมื่อรักษามันก็ต้องหายซิ ฯลฯ จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 13:04:26 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ใช่ค่ะ...โรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวมี 2 แบบ คือ แบบเรื้อรัง กับ แบบเฉียบพลัน เราเป็นแบบเฉียบพลันค่ะที่เรียกว่า AML เราทำให้ทุก ๆ คนรอบข้างเศร้าใจ....ทุกคนเป็นห่วงเป็นใย แม้แต่เพื่อนที่อยู่ญี่ปุ่น และอเมริกาก็ยังโทรมาหา เราซาบซึ้งใจมาก และขอบอกว่าได้กำลังใจจากคนรอบข้างมากมาย คำว่ากำลังใจในที่นี้ คือ ความห่วงใย เรารู้ว่าเค้ารักเรา ต้องการให้เราหาย แม้แต่พี่ที่อยู่ต่างศาสนากันยังสวดมนต์ให้....เราซาบซึ้งใจมาก จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 13:09:31 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คำว่า  "สู้ ๆ " ที่ทุก ๆ คนพูด หรือให้เป็นกำลังใจนั้น เราก็มาคิดนะว่า สู้อะไร แล้วเราก็พบว่า เราไม่ได้สู้กับมะเร็งหรอก แต่สู้กับใจตัวเราเองต่างหาก.....นอกจากสู้กับใจตัวเองแล้ว ยังต้องต่อสู้กับการทรมาณจากการรักษาอีกมากมาย....(ซึ่งจะค่อย ๆ เขียนไปนะคะ) ถามว่าเราร้องไห้มั้ย.....ร้องวันแรกค่ะ แต่ไม่ได้ร้องไห้โฮ ร้องไห้เพราะทุกคนต่างรีบโทร.มาหาให้กำลังใจ และปลอบใจ เรามีลูกเล็ก 2 คน 11 ขวบกับ 9 ขวบ ซึ่งเราไม่อยากให้เค้าคิดว่าแม่เค้า กำลังจะตาย.................. ก็เรายังไม่เห็นรู้สึกว่าเราจะตายสักหน่อย....จริง ๆ นะ...ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย แก้ไขเมื่อ 06 มี.ค. 52 10:09:10 จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 13:15:01 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เข้มแข็งไว้นะครับเจ้าของกระทู้ คนเป็นลูคิเมีย หลายคนยังใช้ชีวิตได้ตามปกติ เคยอ่านเรื่อง อาจารย์ ท่านนึง เป็นลูคิเมีย แต่ทุกวันนี้ ท่านก็ยังใช้ชีวิต ได้ตามปกติ จำได้ว่าลงในหนังสือสุขภาพ เล่ม ไหนสักเล่มครับ ลองหาจากในเวปก็ได้ครับ ชื่อ อ.ภูสิต ยังไงก็เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะครับ ^__^ จากคุณ : ลมพัดก็ปลิว - [ 26 ก.พ. 52 13:26:46 A:58.8.100.238 X: TicketID:206153 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เมื่อเริ่มรับยาเคมีบำบัด....... (ตอนแรกที่ยังทำใจกับการรับคีโมไม่ได้ก็คือ..กลัวผมร่วง แล้วก็กลัวแพ้อาเจียน ฯลฯ) แต่พอตั้ง "สติ" ได้ทุกอย่างก็เริ่มต้น............ ครังแรก....ให้ยาคีโมสองชนิด (จำชื่อไม่ได้) เป็นเวลา 7 วันติดต่อกัน บางคนอาจสงสัยว่าการให้คีโมเค้าทำกันยังไง...ก็มีหลายแบบค่ะ ทั้งแบบยากิน หรือยาฉีด  ยาฉีดนี่ก็ให้ทางสายน้ำเกลือนี่ล่ะค่ะ ระหว่างได้ยา เราโชคดีที่ไม่ได้อาเจียน แต่มีคลื่นไส้ค่ะ เหมือนคนแพ้ท้อง เหม็นอาหาร ทานไม่ได้ รสชาดอาหารเปลี่ยนไปหมด อาการข้างเคียงอื่น ๆ ก็คือ ปากจะสาก ๆ ลอก ๆ และเจ็บ ทำให้ทานอะไรลำบาก แล้วก็มีอาการเดี๋ยวหนาว เดี๋ยวร้อน อาหารที่รับประทานได้คืออาหารสุกเท่านั้น......งด....ผัก และผลไม้ อ๊ะ ๆ งงล่ะซิ คนเป็นมะเร็งต้องกินชีวจิตไม่ใช้เหรอ งดเนื้อสัตว์ !!!! จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 13:27:47 ]

ความคิดเห็นที่ 21 จขกท สู้ๆนะคะ จากคุณ : ใบไม้สีเงิน - [ 26 ก.พ. 52 13:30:31 A:202.176.159.225 X: TicketID:205137 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มาให้กำลังใจค่ะ สู้ๆ !!!! จากคุณ : libra-cat - [ 26 ก.พ. 52 13:31:07 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ช่วงที่ผู้ป่วยที่ได้รับเคมีบำบัดจะทำให้ภูมิคุ้มกันตกลง เมื่อร่างกายอยู่ในภาวะ ที่ไม่มีภูมิก็พร้อมที่จะติดเชื้อได้ง่าย เชื้อมาจากไหน....เชื้อแบคทีเรีย เชื้อรา เชื้อไวรัส อาหารที่ทำทิ้งไว้นาน ก็อาจเกิดเชื้อแบคทีเรียขึ้นได้ ผักและผลไม้เสี่ยงต่อการมีเชื้อรา และยาฆ่าแมลงสูง ส่วนเชื้อไวรัสก็อยู่ในอาการนี่ล่ะค่ะ ดังนั้นผู้ป่วยที่ได้รับยาเคมีบำบัดควรอยู่ในที่ที่สะอาดและปลอดเชื้อ ส่วนคุณหมอก็ต้องคอยเฝ้าดูอาการแล้วให้ยาแก้อักเสบป้องกันโดยตลอด เพราะโรคนี้ส่วนใหญ่เสียชีวิตจากการติดเชื้อในกระแสเลือด หรือเลือดออก ในอวัยวะสำคัญในร่างกาย จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 13:35:24 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ดีใจที่น้องต้องเขียนเรื่องนี้ไว้เป็นวิทยาทานค่ะ เดี๋ยวนี้ สิ่งแวดล้อมเป็นพิษเยอะแยะ โอกาสที่คนจะเจอโรคร้ายอย่างไม่ควรจะเจอก็เจอ เป็นกำลังใจให้น้องต้องแข็งแรงได้ในเร็ววันค่ะ จากคุณ : ป้าปูเป้ - [ 26 ก.พ. 52 13:42:13 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มาให้กำลังใจค่ะ สู้ๆๆ เมื่อวานก็พึ่งดู ซี่รี่ย์เกาหลี เด็กที่ป่วยเป็นลูคิเมีย จากคุณ : นว๙ - [ 26 ก.พ. 52 13:45:51 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ผ่านไปสองสัปดาห์ ผมก็เริ่มร่วง... (เพิ่งไปทำผมมาได้สักอาทิตย์เดียวเองก่อนเข้า รพ.) หยิบออกมาได้เป็นกระจุก ๆ เลย ถ้าไม่หยิบออก มันก็หลุดพันกันเป็นยวง ๆ แล้วก็ร่วงตามหมอน เราก็ต้องหยิบทิ้งถังขยะ....เป็นกำ ๆ (มานั่งเสียดายว่าน่าจะเก็บไปทำวิกท่าจะดี...ได้ผมยาวด้วยเพราะหลุดตั้งแต่โคน) จากนั้นก็ต้องให้คุณแม่เอากรรไกรมาตัดทิ้ง เพราะรำคาญมาก ตอนนั้นยังโกนไม่ได้เพราะเกร็ดเลือดต่ำ เพื่อน ๆ ก็เอาใจโดยการไปหาซื้อวิกมาให้ แล้วเราก็ให้คุณแม่เพื่อนช่วยถักหมวกไหมพรมมาใส่ (กันหนาวหัว) พอเข้าสัปดาห์ที่สาม ...อาการโดยรวมเราก็รู้สึกเริ่มปกติแล้ว ทานอาหารได้แล้ว แต่ว่ามันมีไข้ต่ำ ๆ อยู่ตลอดเวลา หมอก็เลยไม่ให้กลับบ้าน อ่อ... ถามคุณหมอว่าแล้วการให้คีโมครั้งต่อไปจะเมื่อไหร่ค่ะ หมอบอกว่าควรห่างกันประมาณ 1 เดือน ถึงจะเริ่มให้อีกคอร์สได้ แต่นี่!!!!!!!  สามอาทิตย์แล้วนะยังไม่ได้ออกจาก รพ.เลย หมายความว่า... ชั้นต้องอยู่ รพ.ไปตลอดเลยงั้นเหรอ !!!!!!!!!!!!!!!!!! ม่ายด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ปรี๊ดแตกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 13:49:04 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขอขั้นด้วย....ความขอบคุณพี่ตา...."ป้าปูเป้" นะคะ ต้องก็เคยคิดจะเขียนแต่ยังคิดไม่ออกว่าจะออกมาในรูปแบบไหนดี พอได้รับข้อความจากพี่ตา ก็เลยมุ่งมั่นเริ่มทันทีค่ะ เพราะตอนนี้กำลัง suffer กับอาการหลังปลูกถ่ายอยู่ อยากหาอะไรทำที่จรรโลงใจค่ะ จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 13:53:03 ]

ความคิดเห็นที่ 28 มีเพื่อนที่เคยเป็นลูคิเมียชนิดเฉียบพลันแบบนี้เหมือนกัน...และตัวเค้าเองก็เป็นหมอด้วย ตอนนี้รักษาหายมาได้ 3 ปีแล้วนะคะ เป็นกำลังใจให้น้า..สู้ๆๆค่ะ ^_____^ จากคุณ : shewant - [ 26 ก.พ. 52 14:03:12 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เป็นกำลังใจให้ครับ.... แก้ไขเมื่อ 26 ก.พ. 52 14:05:11 จากคุณ : rambleszaa - [ 26 ก.พ. 52 14:04:12 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อย่ายอมแพ้นะ จากคุณ : พระจันทร์หลังเมฆดำ - [ 26 ก.พ. 52 14:13:34 ]

ความคิดเห็นที่ 31 หายไวๆนะครับ จขกท เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : Generals - [ 26 ก.พ. 52 14:14:28 ]

ความคิดเห็นที่ 32 จากนั้น....อาการวีนแตกของข้าพเจ้าก็เริ่มขึ้น..... ชักอารมณ์เสียง่าย แทบจะจ้องจับผิดการทำงานของพยาบาลกันเลยเชียว พยาบาลก็ใจเย้น..เย็น...เข้ามาพูดคุย ปลอบใจ ชวนคุยนั่นคุยนี่ไปเรื่อย อาการอยากจะออกจาก รพ. ก็ยังไม่ดีขึ้น คุณหมอบอกว่าถ้าไข้ลดจะให้กลับบ้านได้.......จากนั้น ก็ตั้งหน้าตั้งตาทำตัวเองให้แข็งแรง จะได้หายไข้ไว ๆ ในที่สุด....วันนั้นก็มาถึง...................เย้!!!!!! จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 14:23:46 ]

ความคิดเห็นที่ 33 หวัด ดี คุณ tourmaline มาเป็นกำลังใจ ให้ครับ ผม ก็ เป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว ผมเป็น ชนิดหายาก หมอ บอกว่า พบน้อย มาก ในคน ไทย เป็น hairy cell พบ ได้ในฝรั่ง ตอน ผม ตรวจ เจอ เมื่อ ปี 50  ผม เพิ่ง แต่ง งานได้ สาม สี่ เดือน ไป ตรวจ พบ ที่ศิริราช โดนเจาะไขกระ ดูก เหมือน กัน โดน เจาะมาหลายครั้ง แล้ว แฟน ผม ยืนเกาะ พาติชั่น ห้อง ตรวจแล้ว ร้องไห้ ผม ไปยิ้ม กะแฟน ว่าร้องไห้ ทำไม ยัง ไม่ตาย หมอยังไม่ได้รักษาเลย เอาไว้ ตายก่อนค่อยร้องให้ นะ แต่ อย่า ร้อง นาน ผม กลัว บาป ทำเมียเสียใจ 5555 ผม ต้อง นอน โรง บาล  เพื่อผ่า ตัด ม้าม เนื่อง จาก ชนิดของ ผม ม้าม โต มาก นอน 15 วัน แล้วผ่าตัด ตัดม้ามออกไป 4 กิโล แนะ เยอะใหม แผล ยาว มาก จาก หน้า อก ถึง หัวเหน่าเลย ก่อน เข้า ห้อง ผ่าตัด หมอ ถา ว่า  กังวล ใหม ผม บอกหมอว่า กังวล หมอถามว่ากัง วลอะไร ผมบอกว่า กลัว แผล จะไม่สวย 55555 ตอนนี้ ผม ให้คี โม มา  14 ครั้ง แล้ว สนุก ดี ตอน แรก แบบ กิน เม็ดละด1750 กิน เดือน ละ 16 เม็ด ไม่รวมยาอย่าง อื่น เด๋วมาเล่าต่อนะ จากคุณ : อักษร (aksorn_ji) - [ 26 ก.พ. 52 14:25:02 ]

ความคิดเห็นที่ 34 สิ้นอาทิตย์ที่สามพอดี.....ไข้ลด คุณหมอบอกว่าให้กลับบ้านไปพักผ่อนสักอาทิตย์นึงนะ..... - -" อาทิตย์เดียวเองเหรอ....อ่า....ก็ยังดี ขอมาพักฟื้นจิตใจก่อน อยากกลับบ้านมากกกกกกกกกกกกกกกกกก ถึงแม้ว่าจะยังไม่แข็งแรงเท่าไหร่ แต่เมื่อจิตใจลิงโลด ทุกอย่างก็ฟื้นตัวได้เร็ว ขอบอกว่า...เร็วมาก  จิตใจที่สบายทำให้สุขภาพกายมันดีขึ้นทันตา เพื่อน ๆ รู้ข่าวก็แวะมารับไปกินข้าว (แถว ๆ บ้าน) ได้ออกไปโน่นนี่บ้าง ก็รู้สึกดี เหมือนกับว่าเราหายแล้วนะ ไม่ได้ป่วยแล้วนะ แต่ก็มีบางคนที่ห่วงเรามากซะยิ่งกว่าเด็กในดักแด้....ให้ระวังตัวอย่างโน้น อย่างนี้ อย่ากินนั่น...อย่ากินนี่....อันนี้ไม่ดี ...แสลง ถ้าคุณเป็นคนป่วย แล้วได้รับแต่ข้อมูลที่ทุก ๆ คนสรรหามาให้ด้วยความหวังดี ซึ่งก็มีหลายแบบ มันเครียดนะสำหรับผู้ป่วย ความเครียดน่ะ...บ่อเกิดของโรคภัยต่าง ๆ เลยล่ะ จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 14:36:51 ]

ความคิดเห็นที่ 35 รออ่านค่ะ จากคุณ : sorry about that - [ 26 ก.พ. 52 14:37:02 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ขอให้ จขกท. แข็งแรงและหายเร็วๆครับ เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ๆ จากคุณ : Loginman (<<-Logonman<-') - [ 26 ก.พ. 52 14:40:27 ]

ความคิดเห็นที่ 37 สวัสดีค่ะคุณอักษร (aksorn_ji) เราคงรู้สึกเหมือน ๆ กันนะคะ...คือยังไม่ได้ตายสักหน่อย 555555  เป็นก็รักษากันไปใช่มั้ยคะ ที่เราอยากจะเขียนก็เพื่อเป็นวิทยาทาน แล้วก็ให้คนรอบข้างที่ให้กำลังใจ ได้รู้สึกว่าผู้ป่วยน่ะ....เค้ารู้สึกกันยังไง....ไม่ใช่มีแต่ท้อแท้แต่เพียงอย่างเดียว อยากร้องไห้...อยากตาย...อะไรอย่างนั้น  เค้าต้องเผชิญกับความรู้สึกจากคนรอบข้างยังไงบ้าง จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 14:42:37 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อยากฟังต่อจังค่ะ เรื่องของคุณเจ้าของกระทู้เป็นความรู้ที่ดีมากๆ คุณหมอเคยบอกมั้ยค่ะ ว่าเกิดจากอะไร หรือเป็นขึ้นเอง เห็นมีแบบชนิดเฉียบพลันกับไม่เฉียบพลัน หายเร็วๆนะคะ จากคุณ : ลินตินติน - [ 26 ก.พ. 52 14:57:40 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เรื่องหนึ่งที่อยากจะบอกให้ทุก ๆ คนรับรู้มาก ๆ เลย ก็คือเรื่อง "ธรรมะ" ไม่ว่าท่านใด ผู้หลักผู้ใหญ่ ผู้ใฝ่ธรรมะ ก็ต่างจะต้องเข้ามาบอกให้เราเอาธรรมะเป็นที่พึ่ง เราก็เป็นคนพุทธคนนึง ถึงแม้ว่าเราจะไม่เคยได้ไปปฏิบัติธรรม อ่านหนังสือธรรมะ หรือต้องนั่งฟังเทศน์ ฟังธรรม ตลอดเวลา แต่เราก็มีศรัทธาอยู่ในใจตลอด ต้องคอยมาบอกว่าให้สวดมนต์เยอะ ๆ ทำสังฆทานมั่งนะ ทำบุญเยอะ ๆ นะ แล้วเค้ารู้ได้ยังไงว่าเราไม่สวดมนต์ เราไม่ทำสังฆทาน ....เราเครียดนะ รู้สึกว่าตัวเองบาป....หนานักหรือ คนถึงได้มองให้เราทำอย่างนั้น เรื่องนี้เราก็เคยปรึกษาเพื่อนเหมือนกันว่า เรารู้ว่าทุกคนหวังดี แต่เราจะทำใจ ยังไงให้ไม่ไปคิดอย่างนั้นได้ มันไม่ใช่แค่คนเดียว แต่หลาย ๆ คนพูด ทำให้เรารู้สึกสับสนว่าเราน่ะเป็นคนบาปหรืออย่างไร เราน่ะฝึกโยคะ เพราะเราชอบในการทำสมาธิกับโยคะ ได้ฝึกหายใจ มันก็ได้สมาธิไม่ใช่หรือ (เมื่อเทียบกับการนั่งสมาธิ เราชอบเพ่งตัวเองในกระจกมากกว่า) และก็ขอบอกเลยว่า.....อาการ suffer จากคีโมหลาย ๆ อย่างสามารถ release ได้ด้วยการหายใจ ซึ่งเราก็คิดว่าสิ่งที่เราได้ฝึกฝนมา แล้วเราก็ได้นำมาใช้กับชีวิตเรามันก็รู้สึกดี แล้วเราก็เป็นคนประเภทที่ว่าให้ฟังผ่านเลยไป ไม่รับปากไม่ทำ ไม่ได้ซะด้วย เพราะเราไม่ชอบโกหก ถ้าไม่ทำ ก็คือ ไม่ทำ ไม่ใช่รับปากว่าจะทำ แต่ไม่ทำ (อันนี้น่าจะบาปกว่านะ...เราว่า) บางคนมาบอกให้ไปไหว้พระที่โน่น ที่นี่ดี...ศักดิ์สิทธิ.... เราเชื่อนะ...ถ้ามีโอกาสเราจะไป แต่เราจะไม่เป็นประเภท กระเหี้ยนกระหือรือที่จะต้องไปให้ได้ !!!! เค้าให้ไปขอ...ขอ ...ขอ..  เราบอกว่า...เราไม่ขอ...ถ้าเรายังมีบุญที่จะมีชีวิต ต่อไป..ก็อยู่ต่อ  แต่ถ้าหมดบุญแล้ว...ก็ตาย..ก็ไม่เป็นไร เพราะเวลาไปไหว้พระที่ไหน เราก็แค่สวดมนต์ ทำจิตให้สบายเท่านั้น ไม่ขอโน่นขอนี่ ตอนเด็ก ๆ คุณย่าสอนให้สวดมนต์ เราจำบดสวดยาว ๆ ได้หมดแหละท่องได้หมด ไม่ต้องเปิดหนังสือเลย แล้วคุณย่าก็บอกให้ขอให้เรียนหนังสือเก่ง ๆ นะ ....เราจำได้ ผล...เราเรียนพอใช้ได้นะ...ไม่เก่งหรอก เพราะขี้เกียจอ่านหนังสือไง อันนี้ พระก็ช่วยไม่ได้นะ ต่อมา...เราก็เคยขอให้หายปวดหัว  เราทุกข์ทรมานกับการปวดหัวมาตลอดชีวิต หาวิธีรักษาหลายอย่างแล้วก็ไม่หาย นึกว่าเป็นมะเร็งสมองด้วยซ้ำ ..ก็ไม่ใช่ ก็ไม่มีที่ไหนทำให้เราหายปวดหัวได้เลย.... เราก็ค้นพบสัจธรรมว่า...กรรมเวรของตัวเองนี่แหละ....เราทำอะไรมาก็ได้อย่างนั้น ที่พูดนี่ไม่ได้ปลงนะ.....แต่อยากให้ทุกคนยอมรับในตัวของตัวเอง...ไม่ต้องไปโทษใคร แล้วก็ไม่ต้องโทษตัวเองด้วย จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 15:03:32 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เป็นกำลังใจให้อีกแรงครับ จากคุณ : MaeHub - [ 26 ก.พ. 52 15:05:46 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ตอบคุณลินตินติน เราก็ไม่รู้สาเหตุที่แท้จริงค่ะ คุณหมอก็ได้แต่พูดกว้าง ๆ คือสาเหตุมาจากกรรมพันธุ์ หรือเราจะได้ได้รับสารกัมมันตรังสีโดยไม่รู้ตัว หรือเครียด!!!! อย่างนี้คนเครียดทุกคนก็เป็นหมดน่ะสิ...ไม่ใช่หรอกค่ะ คุณหมอบอกว่าโรคบางอย่างถ้ามัวแต่หาสาเหตุก็จะรักษาไม่ทันการณ์ แล้วเมื่อรักษาแล้วก็ไม่จำเป็นต้องไปหาสาเหตุ เพราะมันแก้ที่ปลายเหตุไปแล้ว คนที่เป็นแบบเฉียบพลัน ในรายละเอียดลงไปก็ยังมีอีกหลายแบบนะคะแต่ว่าสามารถเสียชีวิตได้ภายใน 1 เดือนหากไม่ได้รับการรักษา เพราะจะมีเลือดออกในอวัยวะสำคัญในร่างกายทำให้เสียชีวิตได้ ตอนแรกต่อรองคุณหมอว่าขอบินไปพม่าไปทำงานให้เสร็จก่อนแล้วกลับมารักษาได้มั้ย คุณหมอบอกว่าถ้าขึ้นเครื่องบินไป อาจจะต้องนอนกลับมาเลย เพราะความกดอากาศในเครื่องบินอาจทำให้เกิดภาวะเลือดออกในร่างกายได้ค่ะ จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 15:13:14 ]

ความคิดเห็นที่ 42 รออ่านต่ออยู่นะคะ จากคุณ : Zeta (*Zeta Beta Zeta*) - [ 26 ก.พ. 52 15:16:02 ]

ความคิดเห็นที่ 43 มาเพิ่มกำลังใจอีกแรง อ่านดู จขกท กำลังใจดีมากเลย (เขียนได้น่าอ่านด้วยล่ะ น่าจะเป็นประโยชน์กับใครๆได้เยอะเลย ) สู้ต่อไปนะคะ จากคุณ : แม็กซิม - [ 26 ก.พ. 52 15:16:02 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เหมือน นางเอก หนังเกา หลี เลย นะ เออ หรือเหมือน น้อง เอย 555555 มี คน หวัง ดี แต่ปราถนา ไม่ดี มีอยู่เหมือนกัน ให้ ไปรักษา ที่โน่น ที่นี่ เขา หาย มาหลายคน แล้ว เป็นหมอพื้น บ้าน แต่ ผมไม่ไปหรอก หมอพวกนี้ หลอกเอาตังค์ นะ เขา ขาย ความ กลัว เอาอาไรให้กินก็ไม่รู้ ไม่ต้องมาหลอกฉันๆๆๆๆๆ ศึกษาธรรมะ ดีนะ แล้ว ไม่จำเป็นต้อง ปลง ไม่จำเป็น ต้อง ทำใจ ด้วย แต่ ให้เข้าใจ เรื่อง เกิดแก่  เจ็บ ตาย เรื่อง ธรรม ดา ปล  ยินดี ที่ได้รู้จัก เพื่อน ร่วม โรค 55555 จากคุณ : อักษร (aksorn_ji) - [ 26 ก.พ. 52 15:17:46 ]

ความคิดเห็นที่ 45 นอกเรื่องไปเสียนาน....ต่อ....การให้คีโมครั้งที่สอง คราวนี้รู้สึกว่าตัวเองพร้อมมาก....ร่างกายแข็งแรง ที่สำคัญต้องกินเข้าไว้ อาหารที่มีประโยชน์ ไม่ต้องเลือกมาก เลือกมากแล้วเครียด....เราคิดว่าที่กินอยู่น่ะก็ดีอยู่แล้ว ก็ปฏิบัติตัวเหมือนเดิม การให้คีโมครั้งนี้จะให้ยา 3 วัน วันเว้นวัน ...... วันแรกที่เข้า รพ.งดน้ำงดอาหารเจาะเลือด แล้วไม่ได้กินกาแฟ ผล.....ไมเกรนขึ้นฮ่ะ.....หลังจากให้ยาไปตอนเช้า (ในวันที่ให้จะให้เช้า-เย็น) อาเจียน...ซะ คุณหมอรีบมาดูอาการ....แต่เราน่ะรู้ว่าเราอาเจียนเพราะไมเกรน แต่คุณหมอ ก็บอกว่ายาที่ให้ dose มันสูงนะ มันอาจเป็นผลข้างเคียงก็ได้ สรุปว่า....อาเจียนไปตลอด ถึงแม้ว่าจะให้ยาแก้อาเจียนก็ตาม จนกว่ายาไมเกรนจะออกฤทธิ์ นั่นแหละ พอเว้นไปวันนึงไม่ได้ให้ยา....ก็สบาย....ปกติดี.... พอให้ยาอีกวัน.....ทีนี้....ไม่มีอะไรเลย...เหมือนให้น้ำเกลือปกติ แล้วพอเว้นวัน.....ชักจะเริ่ม....อีกล่ะ!!!!  อิช้านนนนนนนนน...นิสัยเสีย.... (แต่ยังเก็บอาการพออยู่) หลังจากให้ยาวันสุดท้าย.....แล้วก็ไม่มีอาการอะไรใด ๆ เลย.... อาการวีนแตกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก........ก็เริ่ม....ขึ้น!!!! จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 15:22:07 ]

ความคิดเห็นที่ 46 รออ่านค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ เคยมีน้องที่รู้จักเป็นค่ะ แล้วน้องนั่งแท็กซี่ไป คีโมที่ ร.พ. คนเดียว แล้วมีอาการเลือดออกที่หูค่ะ น้องเขาเลยโทรมาบอกว่าขอมานอนพักด้วย (กลางวันนะ น้องขอมานอนเล่นที่ห้อง แบบว่าขำๆ) อยู่คนเดียวกลัวเป็นลม หรือช๊อก โมโหมากเลย โมโหตัวเราเองมากๆ ทำไมเราไม่ใส่ใจถามเขา ไปคนเดียวได้ไง แต่พอน้องเขามา เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ น้องก็ยังเล่าได้ติดตลกซะอีก ทั้งๆที่หน้าซีด แล้วก็หลับไปทั้งที่มือหนึ่งถือผ้าเย็น อีกมือถือยาดม พูดไม่ถูกค่ะ พูดไม่ออกค่ะ จากคุณ : น.ส.แสงแก้ว - [ 26 ก.พ. 52 15:31:08 ]

ความคิดเห็นที่ 47 สู้ๆครับ กำลังใจที่ดีก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ช่วยได้นะครับ เป็นหนึ่งในกำลังใจที่มีอยู่เยอะๆนะครับ จากคุณ : ฐปนน - [ 26 ก.พ. 52 15:50:31 ]

ความคิดเห็นที่ 48 อ่านที่คุณแม็กซิมเขียนค่อยยังชั่ว......มีกำลังใจเล่าหน่อย นึกว่าน่าเบื่อ มีคนแก่ที่ไหนไม่รู้มานั่งระบายอารมณ์ 55555 คุณอักษรคะ(เพื่อนร่วมโรค 555) ช่วงที่รักษาอยู่นี่ พวกพยาบาลก็แซวค่ะ ว่าน้องเอย ไอ่เราน่ะไม่ได้ดูก็งง ๆ เหมือนกัน (แถมพวกนั้นยังเรียกสามีเราว่าพี่วิกอีกด้วย) 5555 ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^ ต่อ... อาการวีนแตกทีว่าก็คือ......................อาละวาดจะออกจากรพ.ให้ได้ พยาบาลมาปลอบแล้วปลอบอีก....เราบอกว่าเราเครียดมาก....เราสบายดี เราอยากกลับบ้าน มานั่งปักน้ำเกลือคาอยู่ได้....กินก็กินได้ เดินก็เดินได้ ไม่ต้องมาบริการเราหรอก เราทำตัวเองที่บ้านได้ หมอจ่ายยาคลายเครียดมาให้....เราก็กิน....แต่ก็แล้วก็ไม่ได้มีอาการสงบลงเลย ท้ายที่สุด......เราก็ชนะ.......หมอก็ยอมให้เรากลับบ้านได้ (หนึ่งในคุณหมอที่รักษาเรา) คุณหมอท่านที่รักษาโรคของเราโดยตรงก็ตกใจ นึกว่าเราจะเลิกรักษาเสียแล้ว แต่คุณหมอท่านที่อนุญาตให้กลับท่านบอกว่าเอาศีรษะท่านเป็นประกันให้ (ท่านนี้แหละค่ะที่พบโรคของเรา) ว่ามันจะกลับมารักษาต่อแน่นอน ที่คุณหมอไม่อยากให้เรากลับบ้านนั้นเพราะว่าเมื่อให้ยาคีโมไปแล้วภูมิคุ้มกันจะตก แล้วจะติดเชื้อได้ง่าย ตอนแรกเราสัญญาไปว่าถ้าภูมิตกแล้วเราจะมาเข้า รพ. แต่พอถึงเวลาภูมิตกจริง ๆ.....เราก็ไม่เข้า...เราบอกว่า เราสามารถ isolate ตัวเอง ดูแลตัวเองที่บ้านได้ โดยไม่ยุ่งกับใคร แต่อย่าเอาเราไปนอน รพ. ในห้องสี่เหลี่ยมที่ไม่ได้เป็นส่วนตัวเลยแม้แต่น้อย แต่ระหว่างหลังจากที่ให้ยาเสร็จแล้ว ก่อนที่ภูมิจะตกนั้น ต้องเจาะเลือดกับฉีดยาทุกวัน เจาะเลือดคือดูว่าเม็ดเลือดขาวตกลงรึยัง... ฉีดยา...กระตุ้นการผลิตเม็ดเลือดขาว ทำแบบนี้ทุก ๆ วันจนกว่าผลเลือดออกมาว่าเม็ดเลือดขาวขึ้นแล้วจึงหยุด จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 15:50:49 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เป็นกำลังใจให้นะคะ :) หายไวๆ จากคุณ : Kenshin_wife - [ 26 ก.พ. 52 15:54:28 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เป็นกำลังใจให้อีกคนครับผม จากคุณ : ไข่ดาวหมูสับ - [ 26 ก.พ. 52 16:08:43 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ครั้งที่สองนี้แหละ.... เราเครียดมาก....ทะเลาะกับสามี เพราะเค้าอยากให้เราอยู่ในความดูแลของแพทย์ เราพูดเท่าไหร่ก็ยอมเข้าใจเราบ้างเลย เค้าก็หาว่าเราไม่ใส่ใจดูแลตัวเองเลย เราว่า....แม่เราเข้าใจ....เราโทร.หาเพื่อนสนิท...เพื่อนสนิทเราก็เข้าใจเรา แม้แต่หมอ....เค้าก็แคร์ความรู้สึกด้านจิตใจของเรามาก....แต่สามีคิดเพียงแต่ว่า เอาเราไปไว้ในที่ที่ปลอดภัย เค้าจะอุ่นใจ แต่ว่า...เราเป็นคนนะ!!!!!!!!  คน....ไม่ใช่หุ่นยนต์ จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 16:09:20 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เข้าใจทั้ง 2 คนเลยค่ะ ถ้าแฟนของเราเป็นเราคงคิดแบบแฟนของคุณเจ้า ของกระทู้เหมือนกัน  แต่ถ้าเราเป็นเราก็คงอยากกลับบ้านมากกว่า หุหุ สู้ ค่ะ สู้ จากคุณ : ลินตินติน - [ 26 ก.พ. 52 16:18:14 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ถ้าหุ่นยนต์เหล็ก เมื่อถูกออกซิเจน แล้วจะสนิมขึ้น ดังนั้น เอาหุ่นยนต์ไปใส่ไว้ในตู้สุญญากาศซะ ...อะฮ้า...หุ่นยนต์ชั้นก็ไม่สนิมขึ้น !!!!!!!!! นี่มันก็แค่หลักการทางวิทยาศาสตร์ ซึ่งใคร ๆ ก็ยอมรับ แต่คน...มนุษย์...มีชีวิตจิตใจ แล้วก็เลือกที่จะมีชีวิตในรูปแบบของตัวเองได้ เมื่อเราเลือกที่จะอยู่บ้าน...ความเสี่ยงการติดเชื้อสูง...แต่เมื่อเราเลือกแล้ว เราก็ต้องยอมรับสภาพที่จะเกิดขึ้น ไม่ใช่จะมาโทษว่า รู้งี้...อยู่ รพ.ดีกว่า .... .... เราว่า....เรารู้ตัวเราเองดี.....ว่าเราเป็นยังไง เราไม่ฝืนใจตัวเองเพื่อคนอื่น เรากำลังรักษาโรคของตัวเองอยู่นะ....แต่อยู่ในกรอบความพอดีที่ ร่างกายและจิตใจเราจะดำเนินไปด้วยกันได้  และเราก็ไม่ต้องการให้ใคร มาบั่นทอนจิตใจเราด้วยเรื่องที่เราต้องฝืนใจตัวเอง .... .... ดื้อเนอะ...!!!! ใช่มั้ย....เอาแต่ใจตัวเองเนอะ.... ยอมรับค่ะ.... เราเลือกวิถีชีวิตของเราแล้วแบบนี้ หากเราจะต้องมีอันเป็นไปเพราะการกระทำของตัวเอง...ก็ไม่เสียใจเลยค่ะ จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 16:25:56 ]

ความคิดเห็นที่ 54 หลังจากให้คีโมครั้งที่สองผ่านพ้นไปด้วยดี ดื้ออยู่ที่บ้าน...และก็ไม่ติดเชื้อ เมื่อภูมิคุ้มกันเพิ่มขึ้นเป็นปกติ ก็สามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ เพียงแต่ว่าถูกห้ามไม่ให้ไปทำงาน .... .... ไม่เป็นไร....ยังไม่ไปก็ได้เพราะยังไม่ครบคอร์สนี่ แต่ขอบอกว่าสบายดีจริง ๆ นะ เหมือนปกติเลย (ตั้งแต่เลือดไม่ดีนี่ยังบอกเพื่อนเลยว่าชั้นแทบไม่ปวดหัวเลยอ่ะ) ผลการเจาะตรวจไขกระดูกในครั้งนี้ก็พบว่าเข้าสู่ complete remission แล้ว หมายถึงเข้าสู่สภาวะโรคสงบ แต่ไม่ได้หมายความว่าหายขาดนะคะคือเซลมะเร็งไม่สามารถตรวจพบเจอในกระแสเลือดแล้ว แต่การรักษาจริง ๆ ของเราคุณหมอได้ให้แนวทางไว้ดังนี้.... หลังจากให้คีโมครั้งแรกแล้ว....จะต้องได้ Hi-dose Ara-C อีก 3 ครั้ง แต่ถ้ามี donor ก็สามารถปลูกถ่ายไขกระดูกได้เลย เรามีน้องสาว 1 คน แต่ตรวจเลือดแล้ว match กันแค่ 50% ซึ่งคุณหมอบอกว่าเสี่ยงต่อการที่ร่างกายปฏิเสธได้ แล้วเราก็ไม่มีผู้บริจาค (donor) ที่ match เลือดกันเลยจาก list ที่สภากาชาดไทย จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 16:52:29 ]

ความคิดเห็นที่ 55 เป็นกำลังใจครับ จากคุณ : BOPI - [ 26 ก.พ. 52 17:00:37 ]

ความคิดเห็นที่ 56 การจะเป็นผู้บริจาคไขกระดูกได้นั้น จะต้องมีคุณสมบัติอย่างไรบ้างค่ะ จากคุณ : ลินตินติน - [ 26 ก.พ. 52 17:20:53 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เข้มแข็งมากเลยค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้อีกคน ^^ จากคุณ : เกะกะจัง - [ 26 ก.พ. 52 17:21:52 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ในการให้คีโมครั้งที่ 3-4 ในตัวยาเดียวกันกับครั้งที่สองนั้น ผลก็คือเหมือนกันคือ เราไม่มีอาการแพ้แต่อย่างใด แล้วคุณหมอก็อนุญาตเหมือนครั้งที่ผ่านมาคือ ให้กลับบ้านได้ แต่ต้องระมัดระวังดูแลตัวเองดี ๆ เหมือนที่ทำมา ทุกอย่างก็ราบรื่นดีค่ะ.... อ่อ....มีแทรกเรื่อง donor จากทั่วโลก ..... ..... อยู่มาวันหนึ่งคุณหมอก็มาบอกว่า เลือดของเราไป match กับชาวยุโรปคนหนึ่งถึง 6 จุดแล้ว คืออย่างนี้ค่ะ....ถ้าคนในครอบครัวเดียวกัน ดูเลือดที่ match กัน ดูแค่ 6 จุด (เราจำไม่ได้ว่าจุดหรือคู่นะคะ) นั่นหมายความว่าเรา match กับน้องสาวเราแค่ 3 จุด แต่ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่พ่อแม่พี่น้องเดียวกันต้องดูทั้งหมด 10 จุด ทีนี้... คนยุโรปที่ว่า...เราไป match กับเค้าถึง 6 จุดแล้ว ถ้าจะเอาจริง จะต้อง ตรวจเพิ่มว่าจริง ๆ แล้ว match กันอีกหรือไม่ ซึ่งคาดว่าค่าใช้จ่ายน่าจะสูง แต่เนื่องจากว่าเราไม่ได้มีเชื้อสายยุโรป การได้มาก็เสี่ยงต่อการเกิดกราฟปฏิเสธผู้ป่วยได้เช่นกัน ดังนั้นคุณหมอจึงคิดว่าไม่ควรเอา (ถ้าได้ของคนเอเชียจะดีกว่า) ...... ...... เรายังไปคุยเล่นกะเพื่อนเลยว่า....ถ้าได้มาเราน่าจะจมูกโด่งขึ้นเนอะ ผิวคงขาวขึ้นเป็นฝรั่ง อิอิ ...เอ๊ะ...หรือผมหยิกหว่า ..... ..... เราตัดสินใจใช้ stem cell ตัวเองในการรักษาครั้งนี้ เนื่องจากคุณหมอบอกว่า การรักษาของเราต้องปลูกถ่ายไขกระดูก เพราะผิดปกติมาจากโครโมโซม .... .... ตอนนี้ฟังดูเหมือนว่าทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดีใช่มั้ยคะ....เราก็ไม่แพ้คีโมเลย แถมชนะหมอและทุก ๆ คนอีก....เอิ๊กส์ ... แต่ไม่ค่ะ...ไม่....ยังมีอีก.... ความเสียใจที่สุดในชีวิต .....รู้ว่าเป็นมะเร็งยังไม่เสียใจขนาดนี้เลย แล้วจะมาเล่าต่อนะคะ.... จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 17:24:31 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ติดตามอ่านอย่างใจจดใจจ่อค่ะ จากคุณ : เกะกะจัง - [ 26 ก.พ. 52 17:26:24 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ตอบคุณลินตินติน.....การเป็นผู้บริจาคไขกระดูกให้กับบุคคลทั่วไป เราจะเรียกเค้าว่า donor ซึ่ง donor พวกนี้จะได้มาจากคนที่ไปบริจาคเลือดที่สภากาชาดไทย เป็นจำนวนกี่ครั้ง ๆ แล้วคุณสมบัติดี พร้อมที่จะเป็น donor ทางกาชาดก็จะถามความสมัครใจ แล้วก็ลงชื่อไว้ใน list หากวันหนึ่งวันใดมีผู้ป่วยที่ต้องการปลูกถ่ายไขกระดูก ก็แค่เอาเลือดผู้ป่วยไป match กับ  list ที่กาชาด ก็จะทราบว่าตรงกันหรือไม่ แต่ปัจจุบันเค้ามีวิธีเก็บ stem cell จากกระแสเลือดโดยไม่ต้องเจาะไขกระดูกค่ะ ยกเว้นว่าผู้ป่วยเป็นญาติพี่น้องใคร แล้วเลือด match กัน ก็ใช้ได้เลยค่ะ จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 17:31:58 ]

ความคิดเห็นที่ 61 แวะมาอ่านแล้วก็มาให้กำลังใจนะคะ จากคุณ : ชื่อนี้ไม่มีในสารบบ - [ 26 ก.พ. 52 17:35:29 ]

ความคิดเห็นที่ 62 โรคพวกนี้ จะทุเราได้ ต้องมีกำลังใจที่เข้มแข็งของคนไข้เป็นสำคัญ ผมมีเพื่อนที่เป็นมะเร็งเต้มนมระยะสุดท้าย พอตรวจพบ หมอบอกว่าไม่น่าอยู่ได้เกินหกเดือน ทำคีโม เจาะไขสันหลัง ปฏิบัติเคร่งครัดตามคุณหมอสั่ง จากวันนั้นถึงวันนี้ เพื่อนคนนี้ยังแข็งแรงทำงานได้เหมือนคนปกติ เพราะว่าเธอมีกำลังใจที่เข้มแข็งมากๆ คุณtourmaline ก็เป็นคนที่กำลังใจยอดเยี่ยม ผมเชื่อว่าคุณต้องกลับมาปกติเหมือนเดิมแน่นอน จากคุณ : P somnuek - [ 26 ก.พ. 52 17:41:28 ]

ความคิดเห็นที่ 63 จขกท.ดูเข้มแข็งจังค่ะ เป็นกำลังใจให้ทั้งสองท่านเลยนะคะ คุณอักษรด้วย ... จากคุณ : เด็กหญิงเขียบ ณ บ้านนา - [ 26 ก.พ. 52 17:44:44 ]

ความคิดเห็นที่ 64 เป็นกำลังใจ ให้ จขกท. ด้วยนะครับ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่เล่าสู่กันฟัง .. ในฐานะหมอคนหนึ่ง ก็ได้ประโยชน์ว่า มุมมองของผู้ป่วย ความรู้สึกของผู้ป่วย (ญาติ) นั้นเป็นอย่างไร ... ขอให้ดีขึ้นเร็ว ๆ นะครับ ... สู้ สู้ ปล. ที่ สามี  เขาอยากให้อยู่ รพ. ก็เพราะ เขารัก และ เป็นห่วงคุณมาก นั่นเอง .. จากคุณ : หมอหมู - [ 26 ก.พ. 52 18:04:10 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เข้ามารอฟังค่ะ  พร้อมกับหอบกำลังใจมาให้ด้วยค่ะ จากคุณ : rattikorn - [ 26 ก.พ. 52 18:06:11 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ขอบคุณคุณหมอหมูมากนะคะ....ที่ได้อ่าน ยังคุยกะพยาบาลอยู่เลยค่ะว่า.....หมอจะได้รู้บ้างว่าผู้ป่วยแต่ละรายรู้สึกยังไง  (พยาบาลเชียร์ให้เขียนค่ะ) ตอนนี้ก็ยังอยู่ รพ.อยู่ค่ะ ภูมิตกเหลือ 100 เดียวเอง อยู่ห้องปลอดเชื้อ จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 18:19:20 ]

ความคิดเห็นที่ 67 รอเหมือนกัน มาเล่าต่อเร็วๆ นะคะ จากคุณ : Wa-Oo - [ 26 ก.พ. 52 18:44:02 ]

ความคิดเห็นที่ 68 เข้ามาอ่าน เรื่อง ของคุณ tourmaline อีกรอบค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ และคิดว่าอีกไม่นานคุณก็จะหาย เพราะกำลังใจคุณดีมากๆๆๆๆๆ ขอให้คุณหายเร็วๆๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ สู้ นะคะ จากคุณ : pk_in_melbourne (pk_koh) - [ 26 ก.พ. 52 19:00:54 ]

ความคิดเห็นที่ 69 เป็นกำลังใจให้นะคะ .. จากคุณ : apple_meppo - [ 26 ก.พ. 52 19:50:56 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เข้ามาให้กำลังใจครับ จากคุณ : V_Accy - [ 26 ก.พ. 52 19:54:02 ]

ความคิดเห็นที่ 71 วันนี้คงต้องพักผ่อนแล้ว.... พรุ่งนี้มีต่อแน่นอนค่ะ........ ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ.......เราอยากให้เป็นวิทยาทานจริง ๆค่ะ จากคุณ : tourmaline - [ 26 ก.พ. 52 20:55:26 ]

ความคิดเห็นที่ 72 สู้ๆค่ะ จากคุณ : sassygal - [ 26 ก.พ. 52 21:03:56 ]

ความคิดเห็นที่ 73 วู้ แอบมาเขียนเรื่องสั้นอยู่นี่เอง เป็นกำลังใจให้นะยะคุณนาย หายไว ๆ  รอให้เป็นแบบให้อยู่เนี่ย สู้ สู้ !! จากคุณ : ยายปลุก...มาแว้ว... - [ 26 ก.พ. 52 21:12:03 ]

ความคิดเห็นที่ 74 สู้ๆนะคะ พรุ่งนี้จะเข้ามาตามอ่านต่อคะ p(^ 0 ^)q จากคุณ : The White Rider - [ 26 ก.พ. 52 21:39:38 ]

ความคิดเห็นที่ 75 นอนหลับฝันดีนะค่ะ พรุ่งนี้จะมาติดตามตอนต่อไปจ้า จากคุณ : ลินตินติน - [ 26 ก.พ. 52 21:49:00 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ดูเหมือน จขกท จะมีกำลังใจดีมากเลยนะครับ สู้ๆ ต่อไปนะครับ :) จากคุณ : oppertunity - [ 26 ก.พ. 52 22:09:11 ]

ความคิดเห็นที่ 77 เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้คุณเจ้าของกระทู้นะคะ สู้ สู้ค่ะ จากคุณ : สาวหน้าใส - [ 26 ก.พ. 52 22:23:18 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ....สู้ๆคับ..... จากคุณ : คาซีโอเพย่า. - [ 26 ก.พ. 52 22:31:41 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ^^ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : เมมิจัง - [ 26 ก.พ. 52 22:54:28 ]

ความคิดเห็นที่ 80 สู้ๆ นะคะ เราเป็นกำลังใจให้ จากคุณ : อายะจัง (ayakoxx) - [ 26 ก.พ. 52 23:17:15 ]

ความคิดเห็นที่ 81 น้องต้องเขียนอ่านสนุกจริงๆ และพี่ว่ามีประโยชน์มากด้วย อ่านแล้วได้แง่คิดและความรู้ค่ะ พี่รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : ป้าปูเป้ - [ 26 ก.พ. 52 23:22:01 ]

ความคิดเห็นที่ 82 กลับมาอ่านอีกรอบครับ หลังจากอ่านล่าสุดไปเมื่อประมาณเที่ยงครึ่ง 5555 เป็นกำลังใจให้กับการรักษานะครับ  สู้ๆกับคุณมะเร็งนะครับ รออ่านนะครับพี่ต้อง(เรียกแล้วเขิน ชื่อเดียวกัน 555+) จากคุณ : ZoXigEn_TonG_x_Zhi - [ 26 ก.พ. 52 23:46:09 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ได้รับรู้มุมองของผู้ป่วยอย่างนี้ ก็เป็นประโยชน์แก่พวกผมมากๆเช่นกันครับ ^ ^ จากคุณ : Nighthawk121 - [ 26 ก.พ. 52 23:59:56 ]

ความคิดเห็นที่ 84 เป็นกำลังใจให้นะคะ พักผ่อนเยอะๆนะคะ จากคุณ : PinKoFPriNCesS - [ 27 ก.พ. 52 00:10:16 ]

ความคิดเห็นที่ 85 อ่านถึงตรงนี้แล้ว ... สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ จากคุณ : sorry about that - [ 27 ก.พ. 52 00:31:35 ]

ความคิดเห็นที่ 86 คุณเป็นนักสู้ใช่มั้ยคะ นักสู้จะไม่มีวันแพ้อะไรค่ะ . . . เป็นแรงใจให้ จ.ข.ก.ท. ค่ะ จากคุณ : พี่เลี้ยงจำเป็น - [ 27 ก.พ. 52 00:34:43 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ขอส่งแรงใจให้คุณ จขกท. นะคะ ^__________^ จากคุณ : roypimz - [ 27 ก.พ. 52 01:15:28 ]

ความคิดเห็นที่ 88 เป็นกำลังใจให้นะคะ..เข้าใจความรู้สึกค่ะ เราป่วยเป็นภูมิแพ้เหมือนอยู่กันค่ะ เคยไปเจาะเลือดตรวจ  ตอนคุณหมอ บอกว่าเราอาจเป็น SLE ตอนนั้นหัวใจเราก็วูบไปแล้วค่ะ..เข้าใจความรู้สึกของคนป่วยได้ดีค่ะ โชคดีที่ผลการตรวจเลือดเราระดับภูมิปรกติดี ข้อสัณนิฐานของคุณหมอไม่ถูกต้อง เราเลยได้โอกาสในการดูแลตัวเองใหม่ กำลังใจสำคัญที่สุดเลยค่ะ คุณเข้มแข็งมากๆนะคะ และโชคดีที่มีเพื่อนๆและ ครอบครัว สามีที่ดีคอยห่วงใย เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : Phychexxx - [ 27 ก.พ. 52 04:07:18 ]

ความคิดเห็นที่ 89 เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ สู้นะคะ อย่ายอมแพ้มัน มันต้องแพ้เราคุ่ะ ขอให้จขกท. หายไว ๆ ไม่แพ้ยานะคะ จากคุณ : jaid - [ 27 ก.พ. 52 07:33:44 A:202.176.163.95 X: TicketID:206272 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ไม่เป็นไร กำลังใจเท่านั้นครับ สู้นะ จากคุณ : ชาย - [ 27 ก.พ. 52 08:01:41 A:192.168.0.17 X:192.168.4.35, 58.8.58.75 TicketID:150126 ]

ความคิดเห็นที่ 91 เห็นคุณมีกำลังใจดี ไม่ท้อ ต่อสู้กับสิ่งที่เกิดขึ้น  ผมอ่านแล้ว ผมมีกำลังใจแก้ปัญหาง่ายๆๆในชีวิตของผมเองเลยครับ   ขอบคุณ และรอชมเป็นวิทยาทานต่อไปครับ จากคุณ : taeonshow - [ 27 ก.พ. 52 08:29:23 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ............เมื่อฉันรู้ตัวว่าตัวเองเป็นลูคิเมีย......(ภาค 2) จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 08:37:27 ]

ความคิดเห็นที่ 93 จขกท.เราเป็นกำลังใจให้นะคะ รู้ตัวว่าเป็นคนเอาแต่ใจ ไม่ดีใช่มั้ยล่ะ ทำอะไรให้นึกถึงใจเขาใจเรานะคะ อาละวาดวีนแตกใส่พยาบาล ลองนึกกลับกันถ้าเราเป็นพยาบาล เราเจอคนไข้แบบนี้ เราจะชอบมั้ย วีนแตกใส่สามีเพราะเขาบอกให้ไปอยู่โรงพยาบาล คิดกลับกัน ถ้าคนที่ป่วยเป็นสามีเรา เราจะอยากให้เขาอยู่ในที่ปลอดภัยมีคนดูแลไหม และ คิดถึงใจของคนที่มาให้กำลังใจทุกคน นึกถึงว่าถ้าเป็นเราไปเจอคนที่ป่วย เราอยากจะให้กำลังใจเขา เอาเรื่องดีๆมาแบ่งบัน แล้วเขามาพูดลับหลังคิดลบกับสิ่งที่เราบอกไปแบบนี้ เราจะเสียใจมั้ย เราเป็นคนตรงๆ และก็มองว่าจขกท.เป็นคนที่ตรงเหมือนกัน จึงบอกแบบนี้ ขอให้หายดีนะคะ ทำจิตให้นิ่งค่ะ จากคุณ : เสียงจากบ้านนา - [ 27 ก.พ. 52 11:07:08 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ตอบคุณเสียงจากบ้านนา ขอบคุณค่ะ...ที่บอกตรง ๆ เราคิดซิคะ....แต่ก็อย่างที่บอกเราเป็นคนมีชีวิตจิตใจ และเลือกทางเดินเองได้ คนที่บอกเค้าจะได้รู้ด้วยไงคะว่า....ไม่ใช่ผู้ป่วยจะ happy เสมอไป เค้าก็เสียใจเหมือนกัน !!!!!!!! ถือว่า....มุมตก = มุมสะท้อน จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 12:31:11 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ขอให้หายไว ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ เข้มแข็งนะคะ จากคุณ : น่ารัก น่าหยิก - [ 27 ก.พ. 52 13:36:12 ]

ความคิดเห็นที่ 96 โหวตและเก็บเข้าคลังแล้วค่ะ ไปตามต่ออีกกระทู้ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 27 ก.พ. 52 15:00:40 ]

ความคิดเห็นที่ 97 มาเป็นกำลังใจให้ สู้ๆนะคะ หายไวๆ มีแรงอยู่กับลูกๆต่อไปนะคะ จากคุณ : ตุ๊กตาหน้าโหด - [ 27 ก.พ. 52 17:15:57 ]

ความคิดเห็นที่ 98 มาให้กำลังใจค่ะ นึกถึงหน้าลูกเอาไว้ เราจะได้มีกำลังใจมากขึ้น จากคุณ : คุณแม่pp (anwan) - [ 27 ก.พ. 52 19:01:51 ]

ความคิดเห็นที่ 99 เป็นกำลังใจให้นะคะ จขกท.ดูอารมณ์ดี เขียนได้สนุกดีอ่ะ จากคุณ : สลัดผักรวม - [ 27 ก.พ. 52 23:19:07 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ขอบคุณมากค่ะ  และขอให้คุณเจอสิ่งดี ๆ บ้าง สู้นะ  อย่ายอมแพ้  เราทุกคนที่นี่ให้กำลังใจคุณเต็มเลยค่ะ จากคุณ : เด็กชายมู่ทู่ - [ 28 ก.พ. 52 20:11:37 ]

ความคิดเห็นที่ 101 สู้ๆนะคะ มีญาติเป็นคีโมเหมือนกัน บ่นเหมือนกันเลยค่ะ เหนื่อย เจ็บคอ เพลีย จนวันหนึ่งต้องรีบพาส่งโรงบาลเพราะอาการเริ่มหนัก หมอรีบทำคีโม จำได้ว่าเค้าอยู่โรงพยาบาลนาน(หลายเดือน)ก่อนที่จะพักฟื้นที่บ้านต่อ ปัจจุบันญาติคนนี้กลับมาเป็นปกติแล้วค่ะ(ผ่านมา 5 ปีแล้ว) อาจจะมีเจ็บป่วยเล็กๆน้อยๆ แต่ถ้ารักษาตัวดีทุกอย่างก็โอเคค่ะ ^^ สิ่งสำคัญคือต้องรักษาสุขภาพจิตให้ดีด้วยนะคะ  ถ้าจิตใจคิดสู้  ร่างกายก็จะสู้ตามค่ะ จากคุณ : RTKOW (RTKOW) - [ 1 มี.ค. 52 18:35:17 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่เล่าให้ฟังนะคะ ทั้งของเจ้าของกระทู้เอง และของคนอื่นๆด้วย ขอเป็นกำลังใจให้ผู้ป่วยทุกคนค่ะ ถ้าใจเราแข็งแรง ร่างกายเราก็จะแข็งแรงตามจิตใจ มองโลกในแง่ดี หัวเราะเยอะๆ จิตใจจะได้แข็งแรงนะคะ จากคุณ : น้องมานี - [ 2 มี.ค. 52 17:17:16 ]

ความคิดเห็นที่ 103 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 13 มี.ค. 52 23:20:12 ]