ความคิดเห็นที่ 1 วิธีการเก็บ stem cell มีดังนี้ กรณีของเราใช้ของตัวเองเรียกว่า autologous  เราจะต้องได้รับยาคีโมอีก ครั้งซึ่งคุณหมอเลือกที่จะใช้ Ara-C เหมือนเดิมแต่ใน dose ที่น้อยกว่าเดิม แต่เป็น 3 วันติดกัน ซึ่งเราก็คิดว่าเราทนได้ก็เราไม่แพ้ Ara-C นี่......แต่ความกลัว...และกังวลก็ เกิดขึ้น ...... ...... ในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องน่ะ.....แต่เรารู้สึกกลัวจริง ๆนะ......กลัวอะไรเหรอ????? เรากลัวการทำเส้นน่ะ......คือการดูดเลือดไปปั่นเอา stem cell นั้นต้องใช้ จากเส้นเลือดดำใหญ่ ซึ่งจะอยู่บริเวณหน้าอก หรือขาหนีบ เราไม่ได้เล่าว่า....ตอนให้คีโมนั้น เส้นเลือดจะต้องเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ เพราะ ยาจะไปทำให้เส้นเลือดเสีย....แล้วเราก็เส้นเลือดหาได้น้อยมาก จนสุดท้าย ต้องไปเจาะที่หลังเท้า คุณหมอจึงตัดสินใจให้เราไปทำ port ที่หน้าอกด้านขวาสำหรับปักเข็มให้ยา หรือดูดเลือด  (ตอนนี้ที่หน้าอกด้านขวาเราก็จะเป็นกลม ๆ ปูด ๆ ขึ้นมา) ความกลัวที่ว่านั้นมันเกิดจาก....ตอนที่เราไปทำ port นั่นแหละ..... เราว่า....เราเป็นคนที่ทนอะไรสุด ๆ แล้วนะ....ไม่ค่อยกลัวอะไรเลยนะ.... ชอบเสี่ยงนะ.... แต่พอไปทำ port เท่านั้นแหละ ......โอ้โห....ดิ้นจนเข็มน้ำเกลือหลุดจากเท้าเลย (ขนาดเค้ามัดตัวอยู่บนแท่นในห้องผ่าตัดเลยนะ) ตอนหมอบอกว่าจะฉีดยาชาแล้วนะ.... รู้สึกถึงเข็มที่แทงลงไปเลย (มือหนักมาก)  ยังไม่เห็นจะรู้สึกว่าชาเลย... หมอก็บอกว่า ..... ..... ..... จะลงมีดละนะ...อ่าฮ้า.....มีดกรีดเนื้อลงไปยังรู้สึกอยู่เลย....เราแหกปากร้องไห้ลั่นห้องผ่าตัดเลย หมอหาว่าเรากลัวล่ะสิ....เราน่ะคลอดลูกสองคนโดยการผ่าตัด....เดินเข้าห้องผ่าตัดเองเลย....ให้สามีถ่ายวีดีโอด้วย คุยกะหมอไปด้วย ไม่ได้หลับเลย สบายมาก ครั้งสุดท้ายก็ผ่าตัดมดลูกออกเนื่องจากเป็นเนื้องอกเมื่อตอนปี 50 ก็ไม่ได้กลัวอะไร ...สบาย ๆ  ชิว ๆ จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 08:47:22 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตามมาให้กำลังใจ .. จากคุณ : apple_meppo - [ 27 ก.พ. 52 08:57:18 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ หายไวๆนะคะ จากคุณ : Cinderary - [ 27 ก.พ. 52 08:59:41 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ..... ..... หลังจากหมอบอกว่าลงมีดแล้ว....ไอ่ตอนที่เกี่ยวเส้นเลือดนั้น เรายัง ตะโกนบอกหมอไปเลยว่า หมอขา...หมอเกี่ยวเส้นอะไรที่แขนขวาหนู.... หมอยังบอกเลยว่าก็ต้องเกี่ยวซิ จะต้องเอา port ฝังไปในเส้นเลือด.... โอ้โห...นอนแทบจะเห็นภาพหมดเลย .... เราตะโกนไปว่า หนูขอหลับได้มั้ยคะ....หมอบอกว่าไม่ได้.... เราก็โฮลั่นห้องเลย......แล้วดันถามหมอไปอีกว่าแล้วตอนเอาออกหนูขอหลับได้มั้ยคะ .... หมอบอก...ก็ไม่ได้   แถมยังไม่บอกซักคำว่าไอ้ port ที่ทำเนี่ยอยู่ได้เป็น 5 ปีเลย (เรามารู้ทีหลัง) เรานึกว่าทำสองอาทิตย์แล้วต้องเปลี่ยนเส้น ออกมาจากห้องผ่าตัด....ร้องไห้ไม่หยุดไปอีก 2 ชม.  Bad impression มาก ๆ ....... ...... นอกเรื่องไปซะยาว......ที่จะพูดเรื่องกลัวทำเส้นน่ะ....คือเรารู้ว่าทำที่หน้าอก ขวาไม่ได้แล้ว ก็เหลือหน้าอกซ้าย หรือไม่ก็ขาหนีบ  ทีนี้หน้าอกซ้ายก็จะ ใกล้หัวใจมาก ต้องทำโดยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ  คุณหมอที่รักษาก็เลยว่าทำที่ ขาหนีบก็ได้......ตอนแรกก็เฮ้อ...ไกลหัวใจหน่อย.... แต่ไป ๆ มา ๆ ก็ยังกลัวอยู่ดี  เพราะทำสดแล้วต้องสอดเส้นที่ปลายออกมาเป็นสองสาย เหมือนกับคนฟอกไตน่ะค่ะ  เส้นที่สอดเข้าไปยาว 16นิ้ว ฟังดูแล้วหวาดเสียว.... เราก็โรคจิตโทร.หาเพื่อนตลอดว่าจะทำยังไงให้หายกลัว  พยายามกำหนด ลมหายใจก็แล้ว  คิดซะว่ามันยังไม่ถึงเวลาทำซะหน่อย...ก็แล้ว... มันก็ยังดูเหมือนประสาทจะกิน จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 08:59:51 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เข้ามาให้กำลังใจคุณ  tourmaline  อีกครั้ง ค่ะ จะเข้ามาอ่านทุกวัน แป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ สู้ นะคะ จากคุณ : pk_in_melbourne (pk_koh) - [ 27 ก.พ. 52 09:02:39 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ซึ่งความกลัวอันนี้ก็บอกคุณหมอที่รักษาไปตรง ๆ เหมือนกัน คุณหมอก็รับทราบ.... ..... ..... พอถึงวันทำจริง (ทำวันที่ค่าเม็ดเลือดขาวมีค่าเด้งขึ้น) คุณหมอเป็นคนโทร.มาเอง บอกว่านัดแพทย์ที่ทำเส้นให้แล้ว ให้ไปที่หน่วยฟอกไต ไปทำเส้น แล้วก็จัดการให้พยาบาลติดต่อกาชาดเพื่อไปเก็บ stem cell ให้ทัน ในตอนบ่ายวันนั้นเลย....งง....ฉุกละหุกมาก ด้วยความเร่งรีบ ความกลัวก็หายไปพักนึง เพราะมัวแต่งงง ๆ เตรียมตัวแทบไม่ทัน... ก็อะไรจะต้องรวดเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ.....ก็ไม่เคยเก็บ stem cell เหมือนกันนะ ไม่รู้ว่ามันต้องปุ๊บปั๊บขนาดนั้น แล้วดันคิดไปว่า...ถ้าช้ากว่านั้น cell มันจะไม่ขึ้น...รึอย่างไร .... เราก็เตรียมตัวไว้ก่อนแล้วนะเพราะว่าเพื่อนเคยส่งเอกสารการเตรียมตัวก่อนการเก็บ stem cell มาให้อ่าน ....เราก็อ่านทบทวนอยู่หลายรอบหลายครั้งทีเดียว...... ก็บอกแล้ว......ว่าเราน่ะมั่นใจสูง.....เตรียมตัวมาทุกอย่างพร้อมรับทุกสถานการณ์... (ยกเว้นกลัวการทำเส้น.....เอิ๊กส์) ..... .... ตอนไปรอทำเส้น....เจอคุณแม่เพื่อนไปนอนฟอกไตอยู่ ก็เข้าไปคุย แล้วก็ถามเรื่องทำเส้นว่าเจ็บมั้ย..... คุณแม่เพื่อนก็บอกว่ามันก็เจ็บนะ จะบอกว่าไม่เจ็บก็ไม่ใช่ เพราะมันเจ็บจริง ๆ ไอ่เราก็ใจแป้วไปเลย..... (แถมก่อนแม่จะกลับ...ยังย้ำอีกว่า....มันเจ็บจริง ๆ นะลูก)....เอิ๊กส์ โทร.หาสามีด่วน ให้เค้ารีบตามมา เพราะเค้าบอกว่าจะไปเป็นเพื่อนด้วย...... พอถึงเวลาที่คุณหมอเรียกไปทำก็ตื่นเต้นมาก....... แต่ขอบอกคุณหมอที่ทำน่ารักมากเลย คอยบอกว่าหมอจะทำเบา ๆ ไม่ให้เจ็บเลย แถมคุณหมอที่รักษาก็ยิ่งน่ารักใหญ่ อุตส่าห์ขับรถมาจาก รพ.พระมงกุฎฯ เพื่อมาบอกคุณหมอว่า เรากลัวมาก แล้วมาส่งเราถึงห้องทำเส้นเลย จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 09:17:56 ]

ความคิดเห็นที่ 7 โหวตให้อีกรอบค่ะ จากคุณ : sassygal - [ 27 ก.พ. 52 09:21:48 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ระหว่างที่พยาบาลเตรียมทุกอย่าง (ห้องหนาวมาก) คุณหมอก็จับให้เรานอนงอขาเป็นเลข 4 (เราทำที่ขาข้างขวา) คุณหมอก็กำลังคลำหาชีพจร แล้วก็บอกว่าดี ๆ แล้วก็เริ่มลงมือฉีดยาชา....คุณหมอเตรียมยาชาไว้เบิ้ลเลย เพราะรู้ว่าเรากลัวเจ็บ คุณซะมีก็ดันโทร.มาพอดี....ถามว่าอยู่ตรงไหนน่ะ มาแล้วหาไม่เจอ ขณะกำลังคุยบอกซะมีอยู่นั้น....คุณหมอแทงเข็มลงไปแล้ว รู้สึกเหมือนดัง บรึ้ด..บรึ้ด...เลย........น้ำตากระเซ็น พูดกระชาก โทรศัพท์ร่วงไปเลย พอแทงเสร็จ....ก็ถึงคราวที่จะต้องเย็บตรึงให้เส้นติดอยู่กับขา คุณหมอก็ฉีดยาชาให้เพิ่ม ประมาณสักครึ่ง ชม.ก็เสร็จ..........นั่งรถเข็นออกมา...บึ่งไปกาชาดทันที!!!! แก้ไขเมื่อ 05 มี.ค. 52 09:51:39 จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 09:26:55 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตื่นเต้นเหมือนกัน เพราะไม่รู้ว่าเค้าเก็บ stem cell กันอย่างไร ตอนนั้นที่ขามันชาอยู่ก็ยังไม่เจ็บอะไร.....เราไปรถ ambulance เปิด..วี้..หว่อ..ไปเลย เกิดมาก็เพิ่งเคยนอนรถ ambulance โดยที่ไม่ได้เจียนตาย แล้วเปิด วี้ ...หว่อ ขอทางเนี่ยแหละ พอไปถึงที่กาชาด....เค้าก็เตรียมเครื่องไว้พร้อม ที่เค้าให้รีบไปก่อนบ่ายโมง ก็เพราะว่า...ต้องนอนอยู่ประมาณ 4 ชม.เต็ม (เดี๋ยวเค้าเลิกงานช้าน่ะ..อันนี้ก็เข้าใจเค้านะ) .... .... .... ทีนี้เนื่องจากเราทำเส้นที่ขา ก็เลยไปนั่งเก้าอี้ที่เค้ามีอยู่แล้วไม่ได้ เพราะขามันงอ เส้นมันก็จะหักเลือดก็ไม่ flow เราเลยกลายเป็นบุคคลที่ถูกกาชาดจดจำได้ดี เพราะมันต้องนอนเตียงจากรถ ambulance เกะกะที่ทางเค้าไปหมด เค้าก็อธิบายถึงอาการที่อาจจะเกิดขึ้นได้ระหว่างเก็บ stem cell คืออาการชาตามมือ ตามปาก ไรเงี้ย... เราตื่นเต้นมากกว่า...ไม่ได้กลัวนะ...เพียงแต่ไม่รู้ว่า นอกจากอาการที่ว่าแล้ว มันจะมีอาการอะไรอย่างอื่นด้วยมั้ย จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 09:36:08 ]

ความคิดเห็นที่ 10 พอเริ่มเดินเครื่อง..... (ถ้าใครเคยบริจาคเกร็ดเลือด..มันก็จะลักษณะคล้าย ๆ กัน คือดูดเลือดไปปั่นแล้วคืนเลือดกลับมาให้เรา) .... .... ผ่านไปสัก 5 นาที รู้สึกมั่นสั่น ๆ แบบความถี่ต่ำน่ะ ...ก็ถามเค้านะ... เค้าก็บอกว่าเวลาดูดเลือดไปแล้วเอากลับเข้ามามันมีความเร็วอยู่มันก็สั่น ๆ ได้ ไอ่เราก็อือ อือ...ยังบอกให้น้องพยาบาลที่ตามไปด้วยไปกินข้าวซะ พี่อยู่ได้ ผ่านไปอีกสักพัก รู้สึกเหมือนเจ็บ ๆ หัวใจ แน่นหน้าอก มันบอกไม่ถูกเลยนะ เค้าก็จะมาคอยถามเป็นพัก ๆ ว่ารู้สึกยังไง ...เราก็บอกไม่ถูกน่ะ เค้ากลับคิดว่าเรากลัว....ก็พยายามบอกว่าไม่ต้องกลัวนะ ... ... นอนมองนาฬิกาไป...ตรูจะทนไหวมั้ยเนี่ย 4 ชม. แค่ 15 นาที รู้สึกเหมือนจะตายให้ได้ ... ... พยาบาลกลับมาจากกินข้าวแล้ว....ตกใจมาก...เราหน้าซีด...เค้าถามหาที่วัดความดัน ขอโทษ...มีรุ่นโบราณมากกกกกกก ...พยาบาลถามหาออกซิเจน...เค้าบอกว่ามันเสีย.... .... ... พระเจ้าจอร์จ......มันยอดมากเลย....ที่กาชาดไม่มีอุปกรณ์ช่วยชีวิตคนเลย ... ไม่ได้ตำหนิกาชาดนะ....ก็เห็นใจเค้า...เค้าบอกว่าสั่งไปแล้วเป็นปี ยังไม่ได้มาเลย แล้วอีกอย่างคนไปเก็บ stem cell ก็ไม่ได้มีปริมาณมากมายอะไร คนที่ไปกาชาดเค้าก็คนปกติกันทั้งนั้นแหละ .... .... ท้ายที่สุดตัวเราสั่นไปหมด...แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดที่เราอยากจะบอกเสมอก็คือ.....สติ .... .... ถ้าคนเรามีสติ....ไม่หมดสติ....ทุกอย่างแก้ไขได้ .... ... เราตัดสินใจบอกว่า....เราไม่ไหวแล้วจริง ๆ ....ในตอนแรกเค้าเบาเครื่องให้ แต่ปรากฏว่าเครื่องไม่ยอมเบา ท้ายที่สุดพี่พยาบาลที่กาชาดก็ต้องมาหยุดเครื่องให้ .... ... ผลคืออะไรรู้มั้ย....เกิดอะไรขึ้นกับเรา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 09:51:56 ]

ความคิดเห็นที่ 11 F5 F5 F5 จากคุณ : sassygal - [ 27 ก.พ. 52 09:54:40 ]

ความคิดเห็นที่ 12 (แหงะ....ลืมเปลี่ยนสี) ................. เลือดสาดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!! เต็มเครื่องเลย.... ................. ................ เครื่องเจ๊ง.....แต่มันไม่มีสัญญาณเตือนออกมา....พระเจ้า...!!!ประสบการณ์การเก็บ stem cell วันแรกของชั้น!!!! เราต้องถูกส่งตัวกลับ รพ.ด่วน ให้เลือดด่วน....เพราะเลือดที่สูบออกไปแล้ว มันไม่กลับเข้ามาในตัวเรา มันแตกกระจายอยู่ในเครื่องไปแล้ว!!!!! วันนั้นเป็นวันศุกร์....ดังนั้นรุ่งขึ้นวันเสาร์...เค้าก็เลยต้องชดเชยให้เราใหม่ และก็ไม่ได้คิดเงินเพิ่ม ทีนี้ตอนแรกกะว่าจะไม่นอน รพ. เพราะคุณหมอทราบว่าเราไม่ชอบนอน รพ. แต่ตอนนี้เราไม่ไหวแล้ว...ขอแอดมิดเอง....ยาชาเริ่มหมดฤทธิ์ เดินไม่ได้... แต่แปลกนะ....ไม่ปวดขา...แต่ดันไปปวดหลังแทน....คืนนั้นนอนไม่ได้เลย คือ...เรื่องการนอนรพ. ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากอยู่ขนาดนั้นหรอกนะ...เพียงแต่ว่าถ้าเราป่วยเราจะอยู่ แต่ถ้าไม่ป่วย...แต่จับไปกักกัน......มันอึดอัดน่ะ....มันไม่สบายใจ พอวันเสาร์ไปเก็ย cell ที่กาชาด....วันนี้ไปเช้า เพราะเค้าเข้าให้ครึ่งวัน วันนี้ไม่มีปัญหาอะไรเลย...ทุกอย่าง smooth เรียบร้อยดี ตอนเย็นกลับมานอน รพ. รอผลการนับเซล......... จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 10:01:05 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่อ....ขอเล่าขั้นนิดนึงเรื่องจำนวนวันที่จะเก็บ stem cell จากที่เราอ่านมา และคุณหมอก็บอก ก็จะอยู่ที่ประมาณ 3 วัน คุณหมอกะว่าจะให้ได้ซัก 4 ล้านเซลจึงจะดี จริง ๆ อันนี้ขึ้นกับ นน.ตัวด้วย ในช่วงที่เก็บก็ ต้องฉีดยากระตุ้นเม็ดเลือดขาวทุกวัน เพื่อให้ตัวอ่อนมันออกมาในกระแสเลือด สรุปว่าที่เก็บ stem cell น่ะ คือเราไปเก็บ stem cell ตัวอ่อนเม็ดเลือดขาวที่เรียกว่า CD34 (ขอโทษวิชาการไปนิดส์นึง) เราหนักประมาณ 50 กิโลฯ ถ้าหนักน้อยกว่านี้ก็ใช้เซลน้อย ๆ ได้เพราะมันหารต่อกิโลกรัม ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^ ประมาณซัก 5 โมงเย็นเค้าก็แฟกซ์ผลมาให้ที่ รพ. ตอนแรกก็ดูไม่เป็นว่ามันเท่าไหร่...ยังไง พยาบาลก็โทร.รายงานให้คุณหมอทราบ....ให้คุณหมออ่านผลให้ฟัง... ผลปรากฏว่า......!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ได้ หนึ่งแสนเก้าหมื่นเซล ครับท่านผู้ชม............ ..... ..... ..... อึ้งค่ะ....งงค่ะ....แล้วไงล่ะ 3 วันจะถึงสี่ล้านเซลมั้ยเนี่ย!!!!!! ..... ..... คุณหมอก็ปลอบใจว่าไม่เป็นไร พรุ่งนี้มันอาจจะขึ้นมากกว่านี้...อ่า...ใจชื้นขึ้นมาหน่อย แต่ว่าพรุ่งนี้คือวันอาทิตย์.....กาชาดหยุด.....แป่ว..... ไม่เป็นไร....หมอบอกว่าพัก 1 วันแล้วค่อยไปเก็บวันจันทร์อีกที..... อือ...ก็ดีนะ...เราจะได้พักด้วย....เหนื่อยเหลือเกิน แต่ละวันต้องคอยเช็คว่าเลือดพร้อมที่จะไปเก็บเซลได้รึเปล่า ถ้าค่าเม็ดเลือดแดงไม่ถึงกำหนด ก็ต้องให้เม็ดเลือดแดง ถ้าค่าเกร็ดเลือดต่ำมากก็เก็บเซลไม่ได้  ต้องให้เกร็ดเลือดก่อน ... ... เฮ้อ....นี่มันมนุษย์...หรือรถยนต์หว่า.....ต้องคอยเช็คน้ำกลั่น เช็คลมยางก่อน start ... ... ยังไงได้ล่ะ...ก็เรามันเป็นผู้ป่วยนี่...ไม่ใช่คนปกติ จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 10:23:39 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อยากไปช่วยพิมพ์จังเลยค่ะ ^ ^" จากคุณ : sassygal - [ 27 ก.พ. 52 10:29:45 ]

ความคิดเห็นที่ 15 พี่ค่ะ พี่สุดยอดมากเลยค่ะ น้องเราป่วยด้วยโรคมะเร็ง พี่สาวป่วยโรคไต เราเองก็ยังสงสัยอยู่ ว่าเราจะเป็นโรคอะไรไหม ไม่ไช่ว่าเราวิตกจริต แต่เราไม่กลัวไงค่ะ ไม่ว่าเราจะเป็นโรคอะไร เราก็จะสู้ เพียงเพราะเรามีกำลังใจที่รออยู่ ยิ่งอ่านเรื่องของพี่ ทำให้เรายิ่งเชื่อมั่นค่ะ ว่าเราจะสู้ด้วยกำลังใจค่ะ พี่ค่ะ หนูเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ พี่เก่งมาก หนูเชื่อมั่นในพี่tourmaline ค่ะ จากคุณ : ปลากัดสีทอง - [ 27 ก.พ. 52 10:36:24 ]

ความคิดเห็นที่ 16 หอบกำลังใจมามอบให้คะ สู้ๆๆ นะ ยังไงพี่ก็ต้องหาย จากคุณ : kpap - [ 27 ก.พ. 52 10:40:06 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตามมาให้กำลังใจค่ะ ยังตามอ่านอยู่นะคะ เหนื่อยมั้ยเนี่ย สู้ต่อไปนะคะ จากคุณ : แม็กซิม - [ 27 ก.พ. 52 10:44:43 ]

ความคิดเห็นที่ 18 หลังจากไปเก็บเซลในวันจันทร์ ก็ราบรื่นดีไม่มีปัญหาอะไร.... มารอลุ้นผลดีกว่า........ รอคอยอย่างใจจด....ใจจ่อ.....(สามีให้พยาบาลโทรไปตามผลที่กาชาดเองเลย) ออกมาแล้วครับท่าน..... หนึ่งแสนหกหมื่นเซล...................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1 ...... ...... มึน...อึ้ง....คิดอะไรไม่ออก....แต่คุณหมอก็ยังให้กำลังใจว่า....ยังเหลือพรุ่งนี้อีกวันน่ะ....มันอาจจะขึ้นก็ได้!!!!! ..... ..... มันจะขึ้นกันวันละเป็นล้านเลยเหรอ....เป็นไปได้เหรอ...เออนะ...ก็อาจจะเป็นไปได้...ก็คุณหมอบอกนี่!!! ชักเริ่มเครียด....กังวลบอกไม่ถูกเลย จากนั้นก็ข้ามมารอลุ้นผลวันที่สามเลยแล้วกัน................ ... ... ... ติ๊กต้อก...ติ๊กต้อก...ติ๊กต้อก.....(เวลาผ่านไปช้าจังเลย) ... ... สองแสนสองหมื่นเซล ... ... โฮ....ลั่นห้องเลย....หมดแล้ว....หมดสิ้นทุกอย่างทำไงดี ... หมอมาบอกว่าไม่เป็นไรนะ....เก็บไม่ได้ก็ไม่เป็นไร...รอ donor เอาก็ได้ ... ... แล้วไงล่ะ....รอ donor เหรอ....ถ้าเราจะรอ donor เราไม่คิดจะทรมานเก็บ stem cell ตัวเองหรอก เรามุ่งมั่น และตั้งใจมากที่จะรักษาชีวิตตัวเอง...ด้วยตัวเอง.... ถ้าเราคิดจะรอความหวัง เรากลับไปทำงานนานแล้ว....ก็อย่างที่บอก เราปกติดีทุกอย่าง (เมื่อค่าเลือดขึ้นเป็นปกติ หลังจากให้คีโม) เราคุยกับสามี...ให้คุยกับหมอว่าเราจะขอเก็บต่อ สามีก็โทร.คุยกับหมอ แต่หมอก็ยังยืนยันว่าไม่ให้เก็บต่อแล้ว เราก็ต้องออกจาก รพ. เอาเส้นที่ขาออก  แล้วกลับมาพักฟื้นต่อที่บ้าน เราร้องไห้คนเดียว คิดมาก....เครียด.....เสียใจที่สุดในชีวิตเลย ผิดหวังกับตัวเองมาก ๆ .....กลายเป็นคนที่ หมดศรัทธาในตัวเองไปเลย ... ... เราร้องไห้มากมาย....มาก...มาก....อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นมะเร็งยังไม่เสียใจเท่านี้เลย...... ... ... ความผิดหวัง....มันรุนแรงมาก..... ... และนี่....คือสิ่งที่อยากจะบอก....ให้ทุกคนรู้ว่า....เมื่อจิตใจเราย่ำแย่สุด ๆ ผลที่ตามมาคือ....ร่างกายเราผิดปกติไป....!!!!!!! จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 10:53:26 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เราตกใจมาก.... ร่างกายเราเป็นอะไรไป.... ... ... โทร.หาเพื่อน...(ก่อนหน้านี้ก็โทร.ไปเล่าให้เพื่อนฟังแล้วเรื่องเสียใจ) ฉัน :  แก...ชั้นเป็นอะไรไม่รู้...แน่นหน้าอกหายใจไม่ออก ชั้นเครียดมากมันเหมือนอยากร้องไห้ แต่ตอนนี้มันร้องไม่ออก เพื่อน : ใจเย็น ๆ ซิแก ทุกอย่างมันก็ต้องมีทางออก ลองคุยกับหมอดูใหม่มั้ย ฉัน : ชั้นยังไม่ได้คิด แต่ตอนนี้กลัวตัวเองมาก มันเป็นยังไงไม่รู้ เสียวสันหลังวาบ ๆ เลย       เหมือนคนตื่นเต้นเวลาออกไปยืนพูดหน้าชั้นเรียนน่ะ เพื่อน : แกกินยาคลายเคลียดรึยัง ฉัน :  หมดแล้ว Xanax หมดแล้ว เหลือ Fresium อยู่ จะลองกินคืนนี้ดู เพื่อน : แหม..ชั้นมีนะ นี่ถ้าอยู่ใกล้กันจะเอาไปให้เลย ฉัน : ไม่เป็นไร อีกสองวันหมอนัด ถ้าชั้นยังไม่ดีขึ้น จะขอยาหมอเอง .... .... กิน Fresium ก่อนนอน ตื่นมาก็มีอาการอีกเป็นพัก ๆ....ก็บอกสามีเหมือนกัน เค้าก็รู้ว่าเราเครียดมาก .... .... นึกยังไงขึ้นมาไม่รู้ เปิดคอมพ์เขียน e-mail ถึงเพื่อนร่วมงานในกลุ่มที่สนิทกัน เล่าให้ฟังเรื่องการเก็บ stem cell ที่ไม่สำเร็จ เขียนเหมือนไร้จุดหมายในชีวิตแล้ว .... .... จากนั้นน้องในกลุ่มคนหนึ่งก็โทร.มาหา.... เราก็พูดไปเล่าไป ทีนี้ร้องไห้โฮเลย พูดไปด้วย ....น้องเค้าก็ตกใจ เราบอกว่าเราเกลียดตัวเอง...เราหมดศรัทธาในตัวเองแล้ว เค้าก็บอกว่าไม่ได้นะ....อย่าคิดอย่างนั้นนะพี่ต้อง...คิดอย่างนั้นนไม่ได้นะ ตอนนั้นอารมณ์มันสุด ๆ ไปเลย ... ... แต่...... ... ... ปรากฏว่าเมื่อได้ร้องไห้ออกไป.....มันดีขึ้น....ร่างกายมันเริ่มกลับมาเป็นปกติแล้ว ... ... ส่วนสามีก็ค้น internet หาเรื่องการเก็บ stem cell อ่านอย่างขมักเขม้น ... ... ในที่สุดก็ print out มาให้อ่านว่าเจอเรื่องอะไรบ้าง เค้าเล่าให้ฟัง เราก็ไม่ฟัง เราปิด mode!!!!!!!! จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 11:07:47 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สู้ สู้ นะคะ คุณ tourmaline เราเชื่อว่า คุณ จะต้องหายดีในเร็ววันนะคะ สู้ สู้ นะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ อย่ายอมแพ้นะคะ แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 52 11:15:24 จากคุณ : pk_in_melbourne (pk_koh) - [ 27 ก.พ. 52 11:09:01 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : เสียงจากบ้านนา - [ 27 ก.พ. 52 11:12:26 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มาเป็นกำลังใจให้คุณ tourmaline นะคะ สู้ สู้คะ จากคุณ : ริน (อาธิริน) - [ 27 ก.พ. 52 11:13:40 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดี ตอนเช้า คุณ tourmaline   เพื่อน ร่วมโรค วันนี้ สบาย ดีใหม วัน นี้ ผม สบาย ดี หลัง จากหยุดยา มาได้ หนึ่งเดือน จากการให้ยา มา 14 เดือน รู้สึก สบาย ขึ้นเยอะ ตอนเช้า ขับมอไซค์ ไป ซื้อ กับข้าวในตลาด มาทำกับข้าว กิน ได้สบาย มาก อยากรู้เรื่อง สเต็มเซล เหมือน กันครับ แต่ ผม ไม่กล้าทำ ใจไม่ถึง กลัว นะครับ แล้ว จะแวะมาอ่าน บ่อยๆ จากคุณ : อักษร (aksorn_ji) - [ 27 ก.พ. 52 11:29:19 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ยังไงดีล่ะ สู้ๆนะคุณ อ่านไปน้ำตาคล้ายจะไหล จากคุณ : tuipeera - [ 27 ก.พ. 52 11:40:06 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอย้ำอีกครั้ง....ให้รู้จริง ๆ ว่า ร่างกาย  กับ  จิตใจ....มันไปด้วยกัน ถ้าร่างกายป่วย แล้วจิตใจป่วย  เราก็จะป่วยหมด แต่ถ้าร่างกายป่วย แล้วจิตใจไม่ป่วย  ร่างกายก็จะค่อย ๆ ฟื้นตัว ถ้าร่างกายไม่ป่วย แต่จิตใจป่วย....ร่างกายจะป่วยตามมา ที่น่าตกใจ..ก็คือ มันไม่ได้ตามมาในเวลาเดียวกัน เพราะหลังจากที่เสียใจสุด ๆ ไปแล้ว ทำใจได้แล้ว (เราทำใจได้เร็ว) ไม่นึกว่าร่างกายจะมาป่วยทีหลัง.....เลยสับสนและตกใจ บางคน....เครียดมานาน...แล้วร่างกายเพิ่งมาป่วย...ก็เป็นไปได้นะคะ ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^ หลังจากที่ทำใจได้แล้วว่าไม่สามารถใช้ stem cell ตัวเองรักษาได้ ก็คิดว่าสุดแท้แต่เวรกรรม ถ้าจะยังมีชีวิตอยู่ก็อยู่ไป.....แต่ขออยู่อย่างคนปกตินะ...ไม่ใช่คนป่วย อยากกลับไปทำงานตามปกติ (จริง ๆ เคยคุยกับพยาบาลที่กาชาดไว้แล้วว่าทำไงดี ซึ่งเค้าแนะนำให้คุยกับคุณหมอว่าขอเจาะไขกระดูกซิ... ดูดจากไขกระดูกมันเก็บได้เลย....แต่เราก็คิดเป็นนะ...ถ้าดูดจากไขกระดูก ก็เสี่ยงต่อการที่จะได้เซลมะเร็งกลับมาด้วย..ไว้ถ้าไม่มีทางเลือกจะลองปรึกษาคุณหมอดู) สามีพยายามให้เราอ่านเอกสารที่เค้า print out มา......ในที่สุดวันหนึ่งก็เลยหยิบมาอ่าน (อยู่บ้านว่าง ๆ ไม่ได้ทำอะไร) แล้วก็พบว่า.....มันสามารถเก็บได้อีกนี่....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ไปคุยกับคุณหมอดีกว่า...... คุณหมอก็เป็นห่วง...ถามว่าหายเครียดรึยัง....ดีขึ้นมั้ย (ตอนที่เราจะขอกลับไปทำงานคุณหมอบอกว่าอย่าเพิ่งเลย) สามีถามว่าที่ stem cell ไม่ขึ้นเลยนั้นเป็นเพราะเราโดนยา hi-dose มาตลอดรึเปล่า คุณหมอก็บอกว่าอาจจะเป็นไปได้ เพราะเราโดนกดเม็ดเลือดขาวไว้เยอะ คุณหมอก็บอกว่าลองใหม่ก็ได้ ทีนี้จะให้ยาอีกตัว เป็นวันเดียว แล้วลองดูว่าจะดีขึ้นมั้ย ยาตัวนี้ชื่อ เอ็นด็อกแซน ให้ 4000mg หนึ่งครั้ง (ก็ hi-dose อีกนั่นแหละ) การให้ยาคีโมก่อนการเก็บ stem cell นี้เรียกว่าการทำ mobilization จะทำในผู้ป่วยที่ใช้ stem cell ของตัวเองที่เรียกว่า autologous ซึ่งเป็นการกดเซลมะเร็งให้เหลือน้อยที่สุด จากนั้นฉีดยากระตุ้นเม็ดเลือดขาวเพื่อให้ไขกระดูกผลิตเซลต้นกำเนิด (stem cell) ออกมามาก ๆ เพื่อให้มันวิ่งออกจากไขกระดูกเข้าสู่กระแสเลือด ด้วยวิธีการเก็บ stem cell นี้เอง จะทำให้ได้เซลที่ดี ๆ ออกมา โดยไม่ปนเปื้อนเซลมะเร็ง .... .... หลายคนที่อ่านคงหายสงสัยแล้วว่า ทำไมถึงรักษาโดยใช้ stem cell ของตัวผู้ป่วยเองได้ ... ... และก็เป็นทางที่เราเลือกอีกนั่นแหละว่า....เราจะไม่ใช้ไขกระดูกของตัวเอง (ได้ปรึกษาคุณหมอไปแล้ว และคุณหมอก็ไม่เห็นด้วยที่จะให้ใช้ไขกระดูก) confirm!!!!! ความหวังครั้งที่สองได้เริ่มขึ้นแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 11:50:31 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อ่านไปลุ้นไปตลอด เหนื่อยเหมือนดูหนังซีรีส์เลย พี่กดโหวตทู้นี้แล้วนะจ๊ะ จากคุณ : ป้าปูเป้ - [ 27 ก.พ. 52 11:57:51 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ อ่านไปก้อลุ้นไป จะตามอ่านต่อไปนะคะ เป็นวิทยาทานที่ดีมากค่ะ จากคุณ : noi_noi (noyjaa) - [ 27 ก.พ. 52 12:39:59 ]

ความคิดเห็นที่ 28 มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ ๆ นะคะ จากคุณ : ส้มเช้ง & บุ้งกี๋ - [ 27 ก.พ. 52 12:42:04 ]

ความคิดเห็นที่ 29 สู้นะครับ จากคุณ : artoART (artoart) - [ 27 ก.พ. 52 12:47:58 ]

ความคิดเห็นที่ 30 รออ่านอยู่นะค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ จากคุณ : น.ส.แสงแก้ว - [ 27 ก.พ. 52 12:53:09 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เข้ามาเป็นกำลังให้อีกคนนะคะ ^^ สู้ๆๆๆค่า า จากคุณ : รั๊กท่านชาย - [ 27 ก.พ. 52 13:00:06 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขอคั่นโฆษณา.......นิดนึงนะคะ....... คือที่เขียนทั้งหมดนี้ตั้งใจจะเล่าเรื่องขั้นตอนและวิธีการรักษา ซึ่งในโรคเดียวกันนี้ก็มีแยกย่อยอีกหลายชนิด ซึ่งคุณหมอแต่ละท่านก็มีแนวทางการรักษาหรือให้ยาที่แตกต่างกันออกไปนะคะ เรื่องของเราไม่ใช่แพทเทอร์นเดียวที่ใช้ในการรักษา อยากเล่าประสบการณ์ที่เจอมา และสิ่งที่คนบางคนยังไม่รู้หรือไม่มีโอกาสได้รู้ ได้เข้าใจอย่างง่าย ๆ ดังนั้นการเขียนที่มีออกนอกเรื่อง (ซึ่งเป็นเรื่องส่วนตัว) ที่เล่าให้ฟังก็ถือว่าเป็นน้ำจิ้ม ให้เรื่องมันน่าอ่านมากยิ่งขึ้น ดีกว่าจะเป็นวิชาการเฉย ๆ ที่จะให้เป็นวิทยาทานน่ะค่ะ ส่วนความรู้สึก และอารมณ์ที่อยากระบาย หรือที่ได้เขียนลงไป โดยส่วนตัวเราเป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว (คนที่รู้จัก..จะทราบดี) การที่เราวีนแตก....ปรี๊ดแตก....ใส่หมอหรือพยาบาล....เรากระทำอย่างมีเหตุผลค่ะ ไม่ใช่ กรี๊ด ๆ ๆ ๆ เหมือนเด็ก ๆ แล้วหมอหรือพยาบาลเหล่านั้น ก็ยังรักเราดีค่ะ....(น่าจะจำได้แม่นด้วย) ใคร ๆ ตอนแรกก็นึกว่าเราเป็นหมอด้วยซ้ำ เพราะเราศึกษาโรคของเรามาอย่างดี เดี๋ยวนี้คุณหมอแต่ละท่านจะพูดจะรักษาอะไร ให้ข้อมูลเราเต็มที่เลยค่ะ...ไม่ปิดกั้น เรายังเคยบอกพยาบาลเลยว่า เวลาไปสัมมนาไปจำลองเรื่องการเป็นคนป่วยดูซิ แล้วจะได้รู้ว่าเค้าต้องการอะไร.. พยาบาลเค้าก็คิดนะคะ....แต่ขอบอกเลยว่า เราให้ข้อคิดการพยาบาลหลายอย่าง แม้แต่คุณหมอเอง ยังมาขอร้องให้เราช่วยเขียนเรื่องที่พบเจอเมื่อป่วยใน รพ.ให้เค้าเลย (เขียนไปให้แล้ว) ใครจะชอบ หรือไม่ชอบเรา...อันนี้ก็ห้ามไม่ได้นะคะ.....นิสัยเราเปลี่ยนยาก จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 13:12:15 ]

ความคิดเห็นที่ 33 สู้ๆนะคะ จากคุณ : Pootalayw - [ 27 ก.พ. 52 13:19:24 ]

ความคิดเห็นที่ 34 มารออ่าน...+ ส่งกำลังใจมาให้ค่ะ สู้ สู้นะคะ ป่วยกายแต่ไม่ป่วยใจค่ะ ถ้ามันไม่ไหวเมื่อไหร่ ขอให้หลับตาเบาๆหายใจสบายๆ กำลังใจจากพี่น้องในพันทิป จะเทถ่ายไปให้ค่ะ ขอให้คุณโชคดีค่ะ จากคุณ : พระจันทร์เดือนแรม - [ 27 ก.พ. 52 13:21:44 ]

ความคิดเห็นที่ 35 กำลังใจดีเยี่ยมจริงๆ นะคะ บวกกำลังใจดวงน้อยเพิ่มให้อีก1ดวงค่ะ จากคุณ : noi_noi (noyjaa) - [ 27 ก.พ. 52 13:32:17 ]

ความคิดเห็นที่ 36 (ต่อ)....การเก็บ stem cell ครั้งที่ 2 ครั้งนี้ทำใจสบาย ๆ เพราะเคยผิดหวังมาแล้ว ถ้าเก็บได้มากขึ้นก็ถือเป็นโชคดีไป ถ้าได้น้อยอีกก็ไม่เป็นไร....เพราะ....มันเก็บได้ตั้งหลายครั้งแน่ะ.... แล้วที่เก็บไว้แล้วก็สามารถนำมารวมกันได้ด้วยล่ะ...เค้าเรียกว่าสะสมแต้ม... ความหวังครั้งใหม่เริ่มเกิดขึ้น...แต่คราวนี้มีบทเรียน....ไม่หวังสูงแล้ว อ่อ....เรียกศรัทธาในตัวกลับมาแล้ว...หลังจากที่โกรธแล้วไล่มันออกไป การไปทำเส้นครั้งนี้ก็ทำที่เดิมอีกค่ะ...ที่ขาข้างขวา ทีนี้ความกลัวก็ลดน้อยลง แต่ความเจ็บยังคงเดิม.. (ทั้ง ๆ ที่ใช้การหายใจเข้าออกช่วยแล้วนะ...แต่มันก็เจ็บ...แต่ไม่ร้องไห้แล้ว) ครั้งนี้หมอนัดทำที่ห้องผ่าตัด เพราะว่ามันสะอาด แผลบริเวณขาหนีบจะติดเชื้อง่าย ทุกอย่างราบรื่น.....การไปเก็บ stem cell ครั้งนี้ก็ค่อนข้างราบรื่นดี เริ่มสนิทกับพี่ ๆ น้อง ๆ พยาบาลให้ห้องเก็บ stem cell (ที่กาชาด...ห้องเก็บ stem cell จะอยู่ที่ชั้น 1 ในส่วนที่เขียนว่าห้องเก็บเกร็ดเลือดและพลาสม่า) แต่ก็ทุลักทุเลพอสมควร...เนื่องจากต้องนุ่งแพมเพอร์สค่ะ... ทีนี้มันฉี่ไม่ออกไง....ไม่เชื่อไปลองดูซิ...นอนใส่แพมเพอร์สแล้วเบ่งฉี่ดู กดกระเพาะปัสสาวะก็แล้ว ขยับตัวก็แล้ว ...ผลได้เรื่องเลย...เครื่องร้องปี๊ด..ป๊าด.... เพราะเราขยับตัวไง....โห...นอนเป็นอัมพาตเลยนะนั่น....ห้ามกระดุกกระดิก ทีนี้มันก็เริ่มมีอาการชาตามมือขึ้นมา....แต่ตอนเก็บครั้งแรกไม่เป็นนะ มันก็ต้องกินแคลเซียม....โหย....ไม่อยากกินน้ำเลย...อั้นฉี่จะแย่อยู่แล้ว แต่ก็ต้องกิน...เพราะร่างกายสูญเสียแคลเซียม....แต่ในที่สุดก็ฉี่ได้นะ... ต้องฝึกดี ๆ ทีนี้มีอยู่วันนึง....ยุ่งล่ะซิ....ฉี่ไปเกิน 3 รอบ....แพมเพอร์สล้นอ่ะ...ไหลลงไปที่พื้นอีกตะหาก ที่ก็กว้างขวาง....โล่งแจ้ง....น้องพยาบาลต้องเปลี่ยนแพมเพอร์สให้ตรงนั้นเลย!!!! โอ้ว....สงสารคนแถวนั้นจัง..... อ่อ...ทีนี้ทุกครั้งที่ไปเก็บเซลที่กาชาด เราต้องเตรียมอุปกรณ์ช่วยชีวิต ทุกอย่าง จากรถ ambulance ขึ้นไปเองนะคะ...แต่ก็ไม่ได้ใช้เลยล่ะค่ะ จะมีก็แต่เครื่องวัด EKG ที่จะต้องวัดทุก ๆ ชั่วโมง ดูการเต้นชีพจร ออกซิเจน และความดัน การเก็บ stem cell ครั้งที่สองนี้เราไม่ได้นอน รพ. เพราะเมื่อทำเส้นแล้ว (ครั้งนี้ทำเส้นล่วงหน้าไว้ก่อน...ไม่ฉุกละหุก) เรากลับไปพักที่บ้าน พยายามเดินเอง ทำอะไรเอง แต่ก็ต้องคอยระวังเรื่องความสะอาดเป็นอย่างดี การที่เรากลับมาอยู่บ้านในทุก ๆ ครั้งตั้งแต่เริ่มให้คีโมครั้งที่สองนั้น ..... นอกจากจะโชคดีที่ไม่ติดเชื้อแล้ว....ผลดีที่ตามมาก็คือ "เราฟื้นตัวเร็วมาก" เพราะการที่เราได้ใช้ชีวิตแบบ normal life ทำให้ทุกอย่างกลับเข้าสู่ภาวะปกติเร็ว (ถ้าเรายังนอนอยู่ รพ. มีพยาบาล มีผู้ช่วยคอยประคบประหงม...คงพิการเข้าสักวันล่ะค่ะ!!!) นอกเรื่องไป...นอกเรื่องมา....เลยยังไม่ได้ลุ้นใช่มั้ยคะว่าเก็บ stem cell ได้เท่าไหร่....อิอิ จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 13:39:36 ]

ความคิดเห็นที่ 37 พี่เข้มแข็งและกำลังใจดีมาก ๆ เลยค่ะ  เป็นตัวอย่างที่ดีให้กับคนอื่นๆ ได้เลยนะคะว่า  ถ้าเรามีกำลังใจที่ดี ทุกอย่างก็จะผ่านพ้นไปได้  เชื่อว่า พี่ต้องดีขึ้นเรื่อย ๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : costarica - [ 27 ก.พ. 52 13:41:24 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เดี๋ยวนะคะ...เขียนไปน้ำตามันไหลไปด้วย... เพราะอ่านความคิดเห็นของน้อง ๆ และเพื่อน ๆ มันซึ้งใจค่ะ....พิมพ์ไปก็อินไป จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 13:42:00 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ขอเป็นกำลังใจให้ต่อสู้และผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ ขอบคุณมากค่ะที่มาเล่าให้ฟัง จากคุณ : ลาเต้เย็นหวานน้อยแก้วใหญ่ - [ 27 ก.พ. 52 13:48:45 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ถาม หน่อย ครับ ค่า สเต็ม เซล แพงใหม ครับ จะได้ ขาย หุ้น แมนซิตี้ ไป ทำสเต็มเซลนะครับ จากคุณ : อักษร (aksorn_ji) - [ 27 ก.พ. 52 14:07:06 ]

ความคิดเห็นที่ 41 (ต่อ).... พอไปเก็บในวันแรกเสร็จ.....เย็นนั้นก็ยังไม่รู้ผล....สามีกลับจากที่ทำงานมาก็ถาม เราก็บอกว่ายังไม่รู้  เค้าก็เดินไปถามที่ รพ. ที่ รพ.ก็บอกว่ากาชาดยังไม่ได้แฟกซ์มาให้ เราก็บอกว่า.....ช่างมันเถอะ....ยังไงพรุ่งนี้ไปเจาะเลือด กับฉีดยาตอนเช้าก็รู้เอง .... .... พอตอนเช้าไปเจาะเลือดกับฉีดยา ก็ถามน้องพยาบาลว่าพี่เก็บเซลได้เท่าไหร่ เค้าก็บอกว่าอ้าว...หนูก็ไม่รู้...เพราะแฟ้มอยู่ที่ ER (ฉุกเฉิน)... แล้วก็โทร.ไปถามให้....ทางนั้นก็บอกว่ามันมีกระดาษ 3 แผ่น ดูตรงไหน น้องพยาบาลก็ถามเราว่าดูตรงไหน ......เราบอกว่าช่วยดูที่หน้าสุดท้าย ที่เขียนว่า CD34/kg น่ะ....ไม่ใช่ TOTAL นะ ... ... (รอฟังอยู่...ลุ้น...ลุ้น) ... ... อ้าว....น้องพยาบาลไม่พูดอ่ะ....เขียนลงกระดาษ ยิก ยิก ยิก..... ... ... (ส่งมาให้) ... ... เอ่อ......ความรู้สึกมันบอกไม่ถูกนะ....ว่าตอนนั้นมันรู้สึกยังไง มันเฉย ๆ  เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง..... .... .... (เฉลยก็ได้.....) .... .... .... สองแสนห้าหมื่นเซล - -" .... .... จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 14:08:20 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ตอบคุณอักษร.... ค่าเก็บ stem cell แบ่งเป็นดังนี้ค่ะ 1. ค่าฝากแช่ stem cell /ครั้ง 2,500 บาท ถ้าทำครั้งเดียวเก็บครั้งเดียวค่ะ 2. ค่า set อุปกรณ์+ค่าเครื่อง 6,000 บาท /ครั้ง 3. ค่าเก็บ stem cell 6,000 บาท /ครั้ง 4. ค่านับ stem cell 2,000 บาท /ครั้ง รวม 16,500 บาทในวันแรก ส่วนวันต่อ ๆ มา วันละ 14,000 บาทค่ะ ไม่แพงเลยถ้าเก็บกันประมาณ 3 วัน........ไว้อ่านที่เราจะเล่าต่อไปแล้วกันนะคะ .... .... ว่าเราหมดไปกับมันเท่าไหร่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!11 จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 14:15:19 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เป็นกำลังใจให้คะ อ่านแล้วน้ำตาซึม พี่เป็นคนเข้มแข็งมากๆ คะ จากคุณ : ปลาพะยูนน้อย - [ 27 ก.พ. 52 14:16:14 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เพิ่งได้อ่านกระทู้นี้ค่ะ จขกท. เขียนได้น่าอ่านค่ะ   ทำให้คนอื่นได้เข้าใจมุมมองของคนป่วยด้วย ขอบคุณนะคะ ที่มาเล่าให้ฟัง เป็นกำลังใจให้ค่ะ   ขอให้อาการดีขึ้นเร็วๆ ด้วย   จากคุณ : หมึกปิ้งสีชัง - [ 27 ก.พ. 52 14:17:58 ]

ความคิดเห็นที่ 45 มีกำลังใจดีมากเลยคะ นึกถึงตัวเองแค่เห็นเลือดก้อหน้าซึด ท้องไส้ปั่นป่วนทำอะไรไม่ได้ ตัวเย็น หมดแรง ได้อ่านเรื่องของเจ้าของกระทู้แล้ว ส่งกำลังใจที่มีไปให้หมดเลยคะ สู้ ๆ นะคะ คอยเป็นกำลังใจให้ หายจากโรคนี้เร็วๆ ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี เป็นวิทยาทานที่ดีมากเลย สำหรับคนที่หมดกำลังใจ จากคุณ : น่ารัก น่าหยิก - [ 27 ก.พ. 52 14:19:41 ]

ความคิดเห็นที่ 46 รออ่านต่ออย่างใจจดใจจ่อครับ จากคุณ : taeonshow - [ 27 ก.พ. 52 14:22:01 ]

ความคิดเห็นที่ 47 (ต่อ)..... .... .... เอ่อ.....ก็ไม่แตกต่างจากของเดิมเลยแฮะ.... แต่ครั้งนี้ไม่แปลกใจแล้ว....เพราะนอกจากอ่าน print out ที่สามีหามาให้ เรายังไปค้นใน net เจอว่าเราอาจจะ...เป็นพวกอยู่ในกลุ่ม low mobilizer ซึ่งมีอยู่ประมาณ 10% เท่านั้น.....พวกนี้จะมี stem cell ออกมาไม่มาก ก็ ok นะ.....รับสภาพ....ได้น้อย ก็ได้น้อย....ตั้งหน้าตั้งตาเก็บไป คราวนี้คุณหมอบอกว่า...ให้เก็บซัก 5 วัน ถ้าได้เฉลี่ยวันละประมาณสองแสน คราวนี้ก็จะได้ล้านนึง อ่อ....คุณหมอลด target จาก 4 ล้าน เหลือ 2 ล้านกว่า ๆ แล้วล่ะค่ะ.... (คงเห็นว่า....สี่ล้านมันไม่ไหวแน่ ๆ....แล้วเราก็อ่านพบว่า at least 2 ล้าน มันก็ success ได้....แต่ยังยิ่ง stem cell มาก การฟื้นตัวก็จะยิ่งเร็วขึ้น) ดังนั้น....เราจึงไม่มักมาก....ขอให้ได้วันละสองแสนก็พอ...ครั้งนี้สัก 1 ล้าน รวมกับคราวที่แล้ว 5แสน7 ก็ขาดเหลืออีกนิดหน่อย..... ทำอีกครั้ง.....เริ่ม....ชิว...ชิว....แล้วล่ะค่ะ..... เห็นมั้ยคะ.....ถึงแม้ว่าทุกอย่างจะไม่ได้โรยมาด้วยกลีบกุหลาบ..... อุปสรรค...มันมีไว้ให้ฝ่าฟันค่ะ......มันทำให้เรายิ่งอึดขึ้นไปอีก..... .... .... (อันนี้หมอชมว่า...เราอึดมาก....ทำไมน่ะเหรอ....รออ่านต่อไปซิคะ...ท่านผู้ชม!!!!!!!...ไม่ใช่ตอนนี้) อีกสี่วันต่อมาที่เก็บ......ก็เฉลี่ยประมาณวันละสองแสนจริง ๆแหละค่ะ.... รวมทั้งหมดในการเก็บ stem cell ครั้งนี้ได้ หนึ่งล้านกับอีกแปดหมื่นเซล ครั้งนี้ plan ให้ยามาดี เพราะการขึ้นของเซลตรงกับวันจันทร์ - ศุกร์ของกาชาดทำงานพอดี อยากเก็บต่อวันเสาร์อีกนะ....งกอ่ะ.... ทางกาชาดก็ประมาณว่า คุณหมอบอกให้เก็บต่อเหรอ...อะไรยังเงี้ย... ส่วนคุณหมอก็ happy บอกว่าพอแล้ว เราก็....เอาน่า....เอาแต่พอดี พอดี....ค่อย ๆ ไป...สบาย ๆ ดีกว่า.... จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 14:47:26 ]

ความคิดเห็นที่ 48 มาเป็นกำลังใจให้คุณ tourmaline นะคะ สู้ สู้คะ จากคุณ : ผัดหอยลาย - [ 27 ก.พ. 52 14:52:23 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ ฟ้าหลังฝนสวยเสมอเนอะ ^^ จากคุณ : wipwee - [ 27 ก.พ. 52 14:58:16 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เป็นกำลังใจให้นะคะ หายไวๆค่ะ จากคุณ : Filmmy - [ 27 ก.พ. 52 14:58:28 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เดี๋ยวเราจะต่อด้วยตอน.....เมื่อความผิดหวังอีกครั้ง....มาเยือน ...นะคะ จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 15:10:39 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เข้ามาอ่าน โหวต เก็บเข้าคลัง และให้กำลังใจ จขกท นะคะ บางคนคิดว่าไกลตัวมากเลยนะคะ การเจ็บป่วย ตัวเราเองก็ไม่ค่อยได้ตรวจสุขภาพอะไร ไม่สบายก็ไม่หาหมอ แอบสงสัยตัวเองเหมือนกัน.. ยังติดตามอยู่นะคะ จากคุณ : MaNgKoOd - [ 27 ก.พ. 52 15:17:20 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เป็นกำลังใจให้นะคะ อย่ายอมแพ้นะ คุณจะต้องหายค่ะในเร็ววันนี้ ขอให้คุณพระคุ้มครองค่ะ จากคุณ : ลินตินติน - [ 27 ก.พ. 52 15:30:46 ]

ความคิดเห็นที่ 54 อ่านไปก็ลุ้นตามน่ะค่ะ แอบภาวนาให้ เซลเพิ่มขึ้น ใจก็ตุ้มๆ ต่อมๆค่ะ ให้อารมณ์เหมือนอ่านนิยายเลยค่ะ ขอยกย่องให้กับความกล้าหาญของคุณ tourmaline นะค่ะ เราเองก็เป็นมะเร็งค่ะ (แต่คนละที่ เราเป็นที่ปอด) อ่านเรื่องราวของคุณแล้ว ได้ข้อคิดเยอะแยะไปหมด โดยเฉพาะเรื่อง "สติ" และเรื่องของ "กายป่วย แต่ใจต้องไม่ป่วย" สุ้สู้ นะค่ะ จากคุณ : walaiws - [ 27 ก.พ. 52 15:37:21 ]

ความคิดเห็นที่ 55 สู้ สู้ เป็นกำลังใจให้หายไวไวนะคะ จากคุณ : gissty - [ 27 ก.พ. 52 15:51:20 ]

ความคิดเห็นที่ 56 "การไม่มีโรค เป็นลาภอันประเสริฐ" สะท้อนภาพได้ชัดเจนดีจริงๆๆ ปล. เป็นกำลังใจให้ครับ ขอขอบคุณสำหรับ การถ่ายทอดประสบการณ์แก่สาธารณะชน จากคุณ : rfu - [ 27 ก.พ. 52 15:55:22 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ขอให้คุณ walaiws ได้ข้อคิดจากที่เราเขียนแฝงอยู่ไปเป็นแรงอึดในการดูแลตัวเองนะคะ เราดีใจมาก....ถ้าเรื่องของเราจะทำให้ชีวิตของคนอื่นดีขึ้น....ขออนุโมทนาบุญกับทุก ๆ ท่านด้วยค่ะ ขอบคุณมาก ๆ สำหรับทุก ๆ กำลังที่ให้มานะคะ หากอยากทราบอะไรเป็นพิเศษ แล้วเราสามารถตอบได้ เราจะตอบทั้งหมดค่ะ จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 16:04:51 ]

ความคิดเห็นที่ 58 เข้ามาเป็นกำลังใจให้อีกรอบนะคะ ตามอ่านต่อด้วยค่ะ จากคุณ : roypimz - [ 27 ก.พ. 52 16:21:18 ]

ความคิดเห็นที่ 59 มาเป็นกำลังใจ อายุยังไม่มากเลยนะคะ (พอๆ กับเราเลย) เป็นได้ไงเนี่ย เราเป็นพวกกลัวเข็มกลัวโรงพยาบาลไม่เก่งกล้าเหมือนคุณด้วยสิ ถ้าเป็นคงจอดไม่ต้องแจวเลย นับถือจริงๆ คุณกล้าหาญ เข้มแข็งมากๆ คนเราต้องรู้จักกล้าในทางที่ถูกแบบนี้แหละใช่เลย ขอคารวะ และอวยพรให้หายไวๆ ออกมาซุกซนได้เหมือนเดิมนะคะ จากคุณ : pyramidas - [ 27 ก.พ. 52 16:25:58 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ขอเป็นกำลังใจให้คุณ tourmaline และคุณอักษร (aksorn_ji)  นะคะ คุณอักษรคะ เราเป็นเพื่อนเก่ากัน  ชีวิตแต่ละวันที่เรามีอยู่ นี้คือกำไร  ใช้มันให้มีความสุขนะคะ จากคุณ : kaijae - [ 27 ก.พ. 52 16:28:33 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้นะครับ สู้ ๆ ครับผม จากคุณ : Necessary - [ 27 ก.พ. 52 16:48:13 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ขอบคุณที่มาเล่าให้ฟังนะคะ เรื่องการบริจาค stem cell  มีเพื่อนที่ทำงานเค้าไปบริจาคที่สภากาชาดค่ะ  แต่เค้าแค่ตรวจเลือดเก็บไว้  บอกว่าถ้ามีคน match กับเราแล้วเค้าจะเรียก แต่ผู้บริจาคต้องเคยบริจาคเลือด ทุก 3 เดือน อย่างน้อย 3 ครั้ง จริงๆ stem cell เก็บง่ายที่สุดก็คือตอนคลอดบุตรค่ะ เก็บจากสายสะดือ หลังจากที่เด็กเกิดแล้ว  ใช้เวลาเก็บ 10 นาที คุณแม่แทบจะไม่รู้สึกอะไร เอาเลือดไป ร้อยกว่าซีซีเท่านั้นเอง เคยคิดว่าคนที่ผ่าคลอดเนี่ยเค้าน่าจะเรียกสภากาชาดมารับบริจาคไป เผื่อช่วยใครได้   แต่สภากาชาดก็ดูไม่พยายามหา Donor มา  ไ ม่โ ปรโ มท  คนที่เคยทำงาน ก็ลาออกไปอยู่เอกชน  เนื่องจากมีบริษัทรับฝาก stem cell  ของเอกชน เท่าที่ทราบก็มี 2 บริษัท แข่งกันอยู่     ค่าเก็บ 40000 บาท ค่าฝากอีกแพงโข   เดี๋ยวจะกลับมาอ่านต่อนะคะ จากคุณ : I Promise - [ 27 ก.พ. 52 16:56:40 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เมื่อความผิดหวังอีกครั้ง....มาเยือน จากที่ท่านผู้อ่านอ่านมาทั้งหมด....ดูเหมือนจะราบรื่นบนอุปสรรคขวากหนามที่ต้องฝ่าฟัน...ใช่มั้ยคะ เราเองก็คิดอย่างนั้นค่ะ......แล้วใครจะไปคาดคิดละคะว่า....อุปสรรคในรูปแบบใหม่มันจะมาทดสอบใจเรา ในรูปแบบที่เรานึกไม่ถึง ...... ...... ท่านผู้อ่านคิดออกมั้ยคะ.....ว่ามันน่าจะคืออะไร ...... ..... แน่นอนค่ะ.....มาจากการเก็บ stem cell ครั้งที่ 3 นี่แหละค่ะ !!!!!!! ...... ...... อ๊ะ...อ๊ะ....ไม่ใช่เราเก็บไม่ได้นะคะ......เก็บได้ตามปกตินี่แหละค่ะ อ๊ะ...อ๊ะ....เครื่องไม่ได้เสียนะคะ ...... ..... (เฉลย) ..... ..... เราเก็บ stem cell แทบไม่ได้เลยล่ะค่ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ..... ..... ในวันแรก.....เราเก็บได้แค่หกหมื่นเซล สามีพอทราบก็หดหู่มาก......เราเชื่อว่าคุณหมอเองก็คงคาดไม่ถึงว่าจะได้น้อยขนาดนี้ วันที่สอง.....เราเก็บได้เจ็ดหมื่นเซลค่ะ ...... ..... คุณผู้อ่านรู้สึกอย่างไรบ้างคะ.....แล้วคุณผู้อ่านคิดว่าเรารู้สึกยังไงคะ ..... 570,000 + 1,080,000 =  1,650,000 เซล ...... เหลือแค่อีก 350,000 ก็จะสองล้านแล้ว......เคยเก็บได้วันละสองแสน...แหมแค่สองวันก็ถึงแล้ว คราวนี้เก็บ 5 วัน ได้อีกซักล้านนึง ก็ 2,650,000 สบาย ๆ จบสิ้นการเก็บ stem cell ซะที!!!!!! ....... ...... จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 17:09:04 ]

ความคิดเห็นที่ 64 แล้วไงล่ะ....วันละหกหมื่น...เจ็ดหมื่น.....ตีซะเฉลี่ยวันละเจ็ดหมื่น เพราะเราค่อนข้างเป็นคนคงที่นี่...เก็บวันแรกได้เท่าไหร่ก็ได้ประมาณนั้น ก็จะได้แค่ 350,000 หย่อนไปหนึ่งหมื่นด้วย เพราะวันแรกได้ 6 หมื่น.....รวมทั้งหมดยังไม่ถึงสองล้านเลย!!!!!! ....... ....... ครั้งนี้นั่งขำตัวเอง......ไม่ได้บ้านะคะ...คือว่าไอ่ตอนได้วันละสองแสน.....ดันร้องไห้ คราวนี้ได้เจ็ดหมื่น....กลับร้องไม่ออก (ในตอนนี้) ........ ........ แล้วก็เป็นจริงดั่งคาด.......โดยเฉลี่ยต่อวันได้แค่หลักหมื่นนั่นแหละ มีบางวันได้แปดหมื่น ช่วงที่ไปเก็บเซลครั้งที่ 2-3 นี้คุณแม่จะไปเป็นเพื่อนด้วยทุกวัน.....ขณะเก็บเซล....คุณแม่ก็จะนั่งสวดมนต์ให้ตลอด ภาวนาของให้ได้เซลเยอะ ๆ ......เราเองนอนนิ่ง ๆ ก็สวดมนต์บ้าง  เล่นเกมส์ Sudoku บ้างเพื่อฆ่าเวลา อ่านหนังสือไม่ได้ เพราะมันสั่นด้วยความถี่ต่ำ ....ตามันลาย ........ ........ ทีนี้พอครบ 5 วันเมื่อนับรวมแล้ว....มันไม่ถึงสองล้าน!!!!!  อาการผิดหวังเริ่มมาเยือนแล้ว.......... ร้องไห้กับตัวเองนะ.....เราพยายามขนาดนี้แล้ว.....ยังจะทรมานเราไปถึงไหน!!!!!!!!! เรายังอึดไม่พอใช่มั้ย......ไม่ไหวแล้วนะ.....ไม่ใช่ว่าจะมีครั้งที่ 4-5-6 ไปเรื่อย ๆ เราต้องรับยาคีโมทุกครั้งก่อนไปเก็บนะ.......ร่างกายย่ำแย่แล้ว.....(รู้จากผลเลือดที่ขึ้น....ระยะเวลช้ามาก) เราเก็บสถิติตลอด.....วางแผนการให้ยาว่าเป็นวันไหน ๆ เองตลอด......หมอไม่อยู่ก็ไม่เป็นไร...พยาบาลอยู่ก็พอ (อันนี้ไม่ได้ดื้อแพ่งนะคะ.....คุณหมอก็แล้วแต่เรา....เพราะคำนวณวันตกของเซลแล้วขึ้นต้องให้ตรงกับวันจันทร์-ศุกร์พอดี ไม่งั้นติดวันหยุดเสาร์-อาทิตย์อีก) ร้องไห้อีกแล้ว....โฮอีกแล้ว....ต่อหน้าคุณหมอเลย....คุณหมอก็บอก...โถ..โถ...โถ....ใจเย็น ๆ นะ ไม่เป็นไร ครั้งหน้ายังมีอีก เราบอก.....หนูไม่ไหวแล้วค่ะ....ไม่อยากรับยาอีก.....ยาที่ได้ hi-dose ทั้งนั้นเลย .......แล้วยังพูดอีกว่า ....... ....... คุณหมอคะ........เรายังจะหวังน้ำบ่อหน้าอีกเหรอคะ.....ในเมื่อบ่อที่ผ่านมามีให้ตักแล้วเราไม่ตัก มาถึงบ่อนี้.....ถึงจะบ่อน้อย.....แต่หนูก็จะตัก...จะตวงให้หมดค่ะ.....ถ้าบ่อหน้าเกิดเป็นศูนย์ไปเลยล่ะคะ ...... ...... คุณหมอฟังเรานะ....เห็นใจเราด้วย....และก็รู้ว่าเรารับยาไปเยอะมาก ๆ แล้วด้วย (ผลที่รู้คือเม็ดเลือดขาวที่ขึ้นมานี่อยู่ในระดับที่ต่ำกว่ามาตรฐานตลอด) ...... ...... เราไปร้องไห้กับพยาบาลที่หน่วยเคมีบำบัด......เค้าก็ตกใจ....เพราะเห็นเราเข้มแข็งมาตลอด...ไม่เคยเห็นเราร้องไห้ เราบอกว่าช่วยพูดกับคุณหมอให้หน่อยได้มั้ยว่าเราขอเก็บต่อให้ถึงสองล้านไปเลย แล้วช่วยถามให้ด้วยว่าพอสองล้านแล้ว ok เลยนะ พยาบาลก็จัดให้................... โทร.มาบอกเราที่บ้านเลยว่า.....คุณหมอ ok ให้เก็บต่อได้ ติดต่อกาชาดให้ไปเก็บวันเสาร์นี้แล้ว....แต่...เค้ากั๊กอะไรไว้อย่างหนึ่งไม่ยอมบอกเรา ....... ...... เราดีใจมากที่ได้ไปเก็บต่อในวันเสาร์ (จ่าย OT ให้คนที่กาชาด) ...... ...... แต่เราก็มีเรื่องตื่นเต้น.....ให้รอลุ้นอีกอยู่ดีแหละค่ะ........ ก็เพื่อนเราบอกว่า.....แก....ก็หนทางชีวิตแกไม่ได้โรยไปด้วยกลีบกุหลาบนี่นะ ปล.แก้ไขคำผิดนิดหน่อย แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 52 17:22:38 จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 17:20:44 ]

ความคิดเห็นที่ 65 มาติดตามต่อ ... สู้ สู้ เส้นทางชีวิต ยังอีกยาวไกล .. . จากคุณ : หมอหมู - [ 27 ก.พ. 52 17:40:52 ]

ความคิดเห็นที่ 66 เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : BowMaShi - [ 27 ก.พ. 52 17:51:29 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ขอคั่นด้วยเรื่องของเพื่อนร่วมคนละโรคก่อนนะคะ..... เค้าเริ่มไปเก็บในวันอังคาร หลังเรา 1 วัน เค้าเป็นโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลืองค่ะ รักษาที่ รพ.จุฬาฯ (เป็นผู้ชาย) ก็ยิ้ม ๆ ทักกันเฉย ๆ ........ พอวันต่อมา....เราก็เริ่มล่ะ.....สอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้าน....คืองานของเรา.... พูดให้สวย ๆ คือ อยากเก็บข้อมูลไว้เปรียบเทียบกับของตัวเองด้วยน่ะค่ะ ....อิอิ เราก็แอบถามพยาบาลว่า....เค้าเป็นโรคเดียวกับเรารึเปล่าคะ (ไม่งั้นจะรู้เรอะว่าเค้าเป็นโรคอะไร) แล้วเมื่อวานเค้าเก็บเซลได้เท่าไหร่คะ........ พยาบาลบอกว่า 4 หมื่นค่ะ.......อ่า...........เรารู้เลยว่าเค้าต้องรู้สึกแย่แน่ ๆ พอมีโอกาสได้ทักทายกันบ้างก็บอกเค้าไปว่า เราก็ได้น้อยค่ะ.....แต่เค้าเก็บครั้งแรกค่ะ......ให้กำลังใจซึ่งกันและกัน เค้าก็ได้น้อย ๆ แต่ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นทุกวัน......จนในที่สุดวันหนึ่ง....เค้าก็ขึ้นเป็นล้านค่ะ.....เราดีใจกับเค้าด้วย แต่เห็นว่าเค้าก็ยังมาเก็บต่ออีก (วันเสาร์เราไปเก็บ เค้าก็ไปเก็บนะคะ) เค้าก็บอกว่าตอนแรกหมอขอแค่ 3 ล้าน แต่หมอคงเห็นว่าเซลเค้าอยู่ในขาขึ้น.....เลยให้เก็บต่อไปอีก....สรุป...เค้าเก็บไปทั้งหมด 10 วันค่ะ...... นี่ครั้งแรก....เค้าก็ยังไม่ละความพยายาม...เก็บต่อไปเรื่อย ๆ......แล้วเราล่ะ....อ่านะ....มันผ่านมาแล้ว คิดไปก็เจ็บใจตัวเองเปล่า ๆ .......ครั้งแรกเก็บแค่ 3 วัน!!!!!!!!!!!! คุ้มมากเลยนะ....กับความเจ็บความกลัวเรื่องการทำเส้นน่ะ.... ปล.แก้ไขคำผิดอีกแล้วค่ะ แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 52 18:26:21 แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 52 18:18:22 จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 18:15:52 ]

ความคิดเห็นที่ 68 เจ้าของกระทู้ สุดยอดไปเลยคะ    เป็นกำลังใจ รออ่านยังใจจดใจจ่อ  แต่เราเป็น เราคงไม่เข้มแข็งเหมือนเจ้าของกระทู้แน่ๆ จากคุณ : PiNK CuTe - [ 27 ก.พ. 52 18:25:49 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ทั่งอึดทั้งเข้มแข็งมากๆ ที่ต่อสู้ๆได้ขนาดนี้นับถือจริงๆ อย่ายอมแพ้ง่ายๆนะคะ ลงทุนขนาดนี้แล้ว  คุณต้องชนะมันได้ในที่สุด  เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : anchivari - [ 27 ก.พ. 52 18:34:02 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ในครั้งนี้ครึกครื้นนะคะ....เพราะมีเครื่อง 3 เครื่อง เต็มหมดค่ะ.....มีอีกคนนึงมาเก็บ stem cell ให้น้องสาวที่รักษาอยู่ที่ รพ.พระมงกุฎฯ (จริง ๆ มี 4 เครื่อง แต่เสียไปเครื่องไง.........เครื่องนั้นแหละ.......ยังจอดเสียอยู่เลย!!!!!!) เค้าไม่ได้ป่วย ดังนั้นเค้าเก็บแค่ 3 วันก็เสร็จค่ะ ได้วันละเป็นล้าน ๆ เลยค่ะ .....แต่เค้านั่งเก็บไปดมยาดมไปตลอดเลยนะคะ (สองคนนั้นเค้าทำเส้นที่หน้าอกด้านขวาค่ะ......พยาบาลยังพยายามชวนให้เราทำเส้นที่หน้าอกด้านซ้ายเลยจะได้นั่งสบาย ๆ) พอลงมาจากเตียง....หิ้วปีกกันคนละข้างเลย..... พยาบาลบอกว่า....คนป่วย 2 คนกลับแข็งแรงกว่าคนปกติแฮะ.......แต่มันก็เหนื่อย จริง ๆ นะคะ จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 18:42:33 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ย้อนกลับมาเรื่องของเราดีกว่า.........(เถลไถลออกนอกเรื่องไปเรื่อยเลย) พอไปเก็บเซลวันเสาร์เสร็จแล้ว ....เซลทั้งหมดก็จะได้สองล้านนิด ๆ (คำว่านิด....หมายถึงหลักพันนะคะ) เราก็ถามพยาบาลที่หน่วยเคมีบำบัดเลยว่าตกลงครบสองล้าน....พอจริง ๆ เลยนะ.....ใช่มั้ย ..... ..... เค้าก็อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ.....(ก็อย่างที่บอกไปแล้ว....เค้ากั๊กอะไรไว้ไม่บอกเรา) ..... ..... พยาบาล : คือว่า.....คุณหมอบอกว่า อยากได้สองล้านกว่า ๆ น่ะค่ะ.... ฉัน :  พี่นึกอยู่แล้ว.....สองล้านเท่าไหร่ล่ะ.....สองล้านเก้าเหรอ ???? พยาบาล : โอ๊ย....ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ.....คือคุณหมอบอกว่าอยากให้ได้เกินสองล้าน                  สักประมาณสองล้านห้าน่ะค่ะ ฉัน :   โอเค....จริงนะ....ได้.....โทร.บอกหมอเดี๋ยวนี้เลยว่า....อาทิตย์หน้าพี่จะขอไปเก็บต่อ พยาบาล :  เอางั้นเลยเหรอคะ ฉัน  :   ใช่......ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว....เส้นที่ขาทำมา 3 รอบแล้ว....หมอที่ทำเส้นบอกว่าถ้าทำคราวหน้าต้องเปลี่ยนข้างเดี๋ยวเส้นจะเสีย พยาบาล :  ได้ค่ะ  ๆ  เดี๋ยวโทร.ถามคุณหมอให้ ....... ...... (รอคำตอบ...ระหว่างโทร.) ...... ...... พยาบาล :  คุณหมอโอเคค่ะ.....แต่ถามว่าคุณต้องจะเหนื่อยมั้ย ฉัน :  (เราเหนื่อยมากเลยนะ...) ไม่เหนื่อยค่ะ!!!!!!!! (อันนี้จำเป็นต้องโกหก เพราะเหนื่อยก็จริง แต่ทนได้) ฟังดูราบรื่นอีกแล้ว.....ใช่มั้ยคะท่านผู้ชม......โอ้ว.....เปล่าเลย.......อุปสรรคครั้งใหม่ถาโถมเข้ามา!!!!!!!!! จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 18:57:23 ]

ความคิดเห็นที่ 72 สุดยอดมากๆเลยค่ะ   ขอยกให้คุณเป็นคนเก่งในดวงใจเราเลยค่ะ จากคุณ : love_first - [ 27 ก.พ. 52 19:05:22 ]

ความคิดเห็นที่ 73 มาให้กำลังใจค่ะ  รออ่านต่อไปค่ะ จากคุณ : คุณแม่pp (anwan) - [ 27 ก.พ. 52 19:28:33 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ใช่คุณแม่pp ที่เคยเขียนลงในห้องรับแขกของขวัญเรือนรึเปล่าค่ะ? เราก็เคยอ่านเรื่องของคุณและลูก ๆ ค่ะ .... แต่ถ้าผิดคน...ก็ขอโทษด้วยนะคะ...ชื่อมันคุ้น ๆ จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 19:43:06 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ใชค่ะ ขอบคุณที่ยังจำกันได้ค่ะ  ตอนนี้ยุ่งกับสองสาวเลยห่างไปนิดค่ะ จากคุณ : คุณแม่pp (anwan) - [ 27 ก.พ. 52 20:09:12 ]

ความคิดเห็นที่ 76 สู้ๆนะค่ะ ^ ^ จากคุณ : PPalone - [ 27 ก.พ. 52 20:45:39 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่เกิดขึ้นหลังได้อ่านเรื่องราวของ จขกท ค่ะ และขอเป็นกำลังใจให้ จากคุณ : ขี้เหงา...เอาแต่ใจ - [ 27 ก.พ. 52 20:47:01 ]

ความคิดเห็นที่ 78 เมื่อวันจันทร์มาถึง.....เราก็ไปเก็บเซลตามปกติ ระหว่างที่เดินเครื่องไปได้สักประมาณ 10-15 นาทีแล้วนั้น....อยู่ดีๆ เครื่องก็ร้องเตือนว่าเลือด flow ไม่ดี ขยับท่าทางก็แล้ว อะไรก็แล้วก็ไม่ได้ผล....ที่สำคัญดูดเลือดออกไปแล้ว....แต่ยังไม่ได้คืนเลือดกลับมาเลย!!!! ....... ...... ทางกาชาดต้องหยุดเครื่อง เพราะว่า เส้นที่ขา เส้นหนึ่ง flow ดี....อีกเส้น flow ไม่ดี ลองสลับเส้นกันก็แล้ว....สรุปว่าใช้ได้เส้นเดียว พยาบาลที่กาชาดมาดูเส้นที่แขน....เพื่อที่จะเจาะเลือดคืนกลับให้เรา....แล้วบอกว่าถ้าเจาะได้ ห้ามกระดุกกระดิกนะ ..... ..... โอ้โห....แค่นอนนิ่ง ๆ ก็แทบจะเป็นอัมพาตแล้ว...นี่ห้ามขยับแม้แต่แขน....มันจะทรมานกันเกินไปมั้ง น้องพยาบาลที่ไปกับเราด้วยบอกว่า พี่เค้าเกร็ดเลือดต่ำนะคะ....ระวังเลือดไหลไม่หยุด (เพราะเข็มที่แทง...ไม่ใช่เล็ก ๆ เลยนะ...เบอร์ใหญ่ที่สุด...ที่จะให้เลือด flow ได้น่ะ) ในที่สุดเค้าก็แทงที่ข้อพับแขนซ้าย......มือเบามาก...ไม่เจ็บเลย.....แต่ว่า.....หาเส้นไม่เจอ!!!!!!! ....... ....... ก็บอกไปแล้วไงว่าเราไม่มีเส้น.....ไม่งั้นจะต้องทำ port ที่หน้าอกเหรอ...... ....... ในที่สุดก็ต้องเอาออก.....แถม...เลือดไหลไม่หยุดตั้งแต่ 9 โมงเช้ายันสองทุ่มเลย!!!!!! ทั้ง ๆที่ กดพันสำลีกับพลาสเตอร์ไว้แล้วอย่างแน่นหนา...ผล....แขนเขียวปั้ด......ไปอีกเดือนนึง (วงเบ้อเร่อเลย) แล้วเราก็ต้องถูกรีบส่งกลับ รพ.โดยด่วน.......อีกแล้วครับท่านผู้ชม......เพื่อไปให้คุณหมอดูเส้นที่ขาให้ใหม่ ระหว่างทางพยาบาลโทร.นัดคุณหมอ....ให้ไปรอที่ห้องฉุกเฉินเลย พอไปถึง....คุณหมอก็รออยู่แล้ว.....เพราะคุณหมอทราบแล้วว่า....เส้นมัน....หมดอายุ!!!!!!!! เส้นที่ทำเป็นเส้นชั่วคราว.....สายที่ใช้อยู่ได้ประมาณอาทิตย์เดียว....แล้วอยู่ตรงขาหนีบมันก็ต้องงอไปมา มันก็หักแล้วก็ฟีบเป็นธรรมดา...... คุณหมอบอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวเปลี่ยนเส้นให้ใหม่.....เราก็....ฮ้า!!!!!....... อีกแล้วเหรอ คุณหมอบอกว่าเปลี่ยนง่ายเพราะไม่ต้องแทงใหม่ เอาเข็มสอดไปก่อน ดึงเส้นเดิมออก แล้วใส่เส้นใหม่ได้เลย อือ....ง่ายจริง ๆ  แล้วก็ไม่เจ็บด้วย ทุกอย่างเสร็จสิ้นตอน 11 โมงครึ่ง.......บึ่งรถ ambulance ไปกาชาดใหม่...... ต้องเปลี่ยน set ใหม่ทั้งหมด.....(เสียเงินเพิ่มอีก)  ....เริ่มต้นใหม่ เราเหนื่อยมากเลย.....ช่วงเก็บ stem cell ต้องควบคุมไม่กินอาหารมัน ๆ เพราะจะทำให้เก็บเซลไม่ได้ หรือได้ไม่ดี กลางวันก็ยังไม่ได้กินอะไร  จะกินพวกแซนวิชก็ไม่ได้ มีมายองเนส...มันมัน....กินเค้กก็ไม่ได้เป็นของมันเหมือนกัน ก็อดทน ทนอด...เอาค่ะ.....อ่อ...พกขนมกรอบ ๆ ที่ทางกาชาดเค้าแจกให้กับผู้ที่มาบริจาคเกร็ดเลือด มาเคี้ยวเล่นแก้หิว เก็บไปได้เกินครึ่งทางแล้ว.......รู้สึกแปลก ๆ......หวิว ๆ เลยให้น้องพยาบาลมาวัดความดัน....ปรากฏว่า... เหลือ 70/40 ค่ะ......โอ้ว พระเจ้าช่วยกล้วยทอด.....น่าจะเป็นลมไปแล้วนะนั่นน่ะ พยายามขยับตัวไปมา....เพื่อเพิ่มความดัน....ทำเท่าไหร่ก็ไม่ขึ้น.....น้องพยาบาลรีบโทร.หาหมอทันทีว่าจะทำไงดี พี่ให้น้องพยาบาลดูที่เครื่องว่า....มันจะเสร็จรึยัง....(ทั้งหมดจะทำ 10,000ml) ตอนนั้นไปถึงประมาณ 8พันกว่า ๆแล้ว ลองทนอีกสักพัก.....อืม....ชักไม่ค่อยดีจริง ๆ......บอกแล้วค่ะว่า สติ สำคัญที่สุด....ตราบใดที่สติยังอยู่กับตัว ทุกอย่างก็แก้ไขได้.......เราบอกว่า....พี่ว่าพี่พอดีกว่า......เก็บแรงไว้พรุ่งนี้.....ถ้าวันนี้ฝืน พรุ่งนี้แย่แน่ ๆ เลย น้องพยาบาลก็ไปบอกให้พยาบาลที่กาชาดมาหยุดเครื่อง.......ได้ประมาณ 9,000ml ก็โอเคแล้วนะ...(เราคิด) จากนั้นก็กลับ....... จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 20:57:58 ]

ความคิดเห็นที่ 79 เราเป็นคนที่ไม่มีขาขึ้นขาลงกะเค้าทั้งนั้น....เซลของเราคงที่ค่อนข้างสม่ำเสมอ ก็ได้วันละเจ็ดหมื่น แปดหมื่น ไปเกือบทุกวัน....จนกระทั่งวันศุกร์ ได้หนึ่งแสนค่ะ.....คุณแม่ดีใจใหญ่เลย เก็บต่อวันเสาร์ด้วยอีกวันนะคะ....ขอคุณหมอ...เพราะว่าไหน ๆ ก็อุตส่าห์ทำเส้นมาแล้ว (สงสารที่กาชาด....แต่เราก็จ่าย OT ให้เค้านะ) วันเสาร์ได้แสนหนึ่งหมื่นค่ะ.....ทะลุไปเป็น สองล้านหกแสน เลย!!!!!! เสร็จสิ้นการเก็บ stem cell ซะที....จบแล้ว....พอแล้ว.....เข้าเส้นชัยเส้นที่ 1 แล้ว คุณหมอชมเราว่า....อดทนดีมาก....สำเร็จแล้วนะ....พอแล้วนะ รวมทั้งหมดเก็บไป 20 วันค่ะ 20 ถุง!!!!!!! เยอะมากเลย...... เราลืมเล่าไปว่า.....ตอนที่เราผิดหวังร้องไห้ที่เก็บ stem cell ครั้งที่ 3 ได้น้อยนั้น.... เราโทร.ไปคุยกับเพื่อนกับพี่ที่ทำงานว่า....ทุกคนมาตีกรอบใส่แว่นม้าแข่งให้ต้องวิ่งไปข้างหน้าอย่างเดียว.... ให้รักษาตัวเองอย่างเดียว....เส้นชัยก็อยู่ข้างหน้าแล้ว...ดันหกล้มซะนี่!!!!! มันไม่เจ็บกายหรอก.....แต่มันเจ็บใจ อยากกลับไปทำงานแล้ว...อยากค่อย ๆ เดินไปข้างหน้า...โดยเอากำแพงข้าง ๆ ออก แวะคุยกับเพื่อน ๆ ข้าง ๆ ค่อย ๆเดินไปข้างหน้าเรื่อย ๆ ถึงแม้จะหกล้มก็ยังมี เพื่อน ๆ กับที่ทำงานคอยอุ้มเอาไว้ ...ค่อย ๆ ลุกแล้วเดินใหม่ก็ได้ ..... ..... เราเหนื่อยมากแล้ว.....เราอยากพักบ้าง....เราขออนุญาตคุณหมอขอกลับไปทำงาน เราขอให้คุณหมอเขียนใบรับรองแพทย์ให้เรากลับไปทำงาน........ ฟังดูแปลกมั้ย...เค้ามีแต่ให้เขียนใบรับรองแพทย์ให้หยุดงาน!!!!!! นี่ดันขอไปทำงาน คนบางคนอาจจะคิดว่าการกลับไปทำงานแล้วจะต้องเครียด..... แต่เราขอบอกว่า...เรามีความสุขกับการทำงาน....เรามีที่ทำงานที่ดี...เรามีเพื่อนร่วมงานที่ดี คุยกับหัวหน้า...หัวหน้าก็บอกว่าถ้าหมออนุญาตก็กลับมาทำซิ เราต้องพักฟื้นให้ร่างกายแข็งแรง.....ก่อนที่จะกลับไปปลูกถ่ายไขกระดูกค่ะ การทำตัวเองให้เป็นปกติที่สุด จะทำให้ร่างกายแข็งแรงโดยเร็วค่ะ เรากลับไปทำงานช่วงปีใหม่ที่ผ่านมา....มีความสุขมาก ๆเลยค่ะ อยู่ในช่วงกำลังนัดกันไปกินเลี้ยงปีใหม่กันในกลุ่มต่าง ๆ....เราก็ไปกินค่ะ ทุก ๆ คนจะเป็นห่วง...และถามเราตลอดว่า อันนั้น อันโน้น กินได้มั้ย... .... .... เราก็บอกว่า....เราก็เป็นคนปกตินี่แหละจ้ะ.....กินทุกอย่างเหมือนเดิม เราคิดว่าเรากินดีแล้ว....อาหารที่กินไม่ได้พิศดารพันลึกอะไร....เป็นอาหารที่ดีและมีประโยชน์ เราก็กินตามปกติค่ะ.....(ขืนเลือกกินโน่น ไม่กินนี่....เครียดตายเลย!!!) ..... ..... พอถึงคราวที่หัวหน้าพาลูกน้องในทีมไปเลี้ยง....อาหารญี่ปุ่น.... .... .... เราก็ตักอาหารบุพเฟ่ต์กินตามปกติ....ก็มีปลาดิบบ้าง...แต่ไม่ได้กินเยอะ หัวหน้าถามว่ากินได้เหรอของพวกเนี้ย.... .... .... เราเลยแกล้งตอบหัวหน้าไปว่า.....คุณหมอเค้าห้ามกินผักและผลไม้ค่ะ!!!!! จริง ๆ แล้วเปล่าหรอกนะคะ....หลอกเล่น...เค้าห้ามเฉพาะตอนภูมิตกเท่านั้นค่ะ เราเป็นคนชอบกินผักสด...โดยเฉพาะสลัดด้วย...ขืนให้งด....เครียดตายเลยค่ะ ดังนั้นต่อมา...สิ่งที่กลัวก็คือ...นน.จะขึ้นไปมากกว่า 50 กิโลฯ ที่เค้าหารค่า stem cell เอาไว้ ยังแอบถามหมอว่า....หนูลดนน.ดีมั้ยคะ... stem cell จะได้เพียงพอเยอะ ๆ หมอบอกว่า ....อย่า...อย่า...อย่า....เดี๋ยวยิ่งอ่อนเพลีย เราก็กินอาหารที่มีประโยชน์ทุกอย่างที่อยากจะกิน....แต่คอยชั่ง นน.ไว้ว่าไม่ให้เกิน 50กิโลฯ หมอนัดไปเจาะเลือดตรวจดูเป็นระยะ ๆ.....ผลปรากฏว่า....ค่าเลือดเราดีมาก หมอเลยรีบนัดวันปลูกถ่าย stem cell เลย!!!!!!!!!!!! จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 21:30:34 ]

ความคิดเห็นที่ 80 อ่านไปด้วยก็ลุ้นไปด้วย เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : ต้าปิ่ง - [ 27 ก.พ. 52 21:34:46 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ตามมาให้กำลังใจจขกท. ดีใจที่สติอยู่กับตัวคุณตลอดเวลา และเป็นคนที่กำลังใจฟื้นเร็วมาก ขอให้อุปสรรคที่ผ่านมาของคุณเป็นกำลังใจแก่คนอื่นต่อไปนะคับ ;)) ขอให้วันข้างหน้ามีแต่ความสดใส เหมือนฟ้าหลังฝนที่สดใสเสมอ .. จากคุณ : มดแดง (mpl2004) - [ 27 ก.พ. 52 21:35:55 ]

ความคิดเห็นที่ 82 เป็นกำลังใจให้นะคะ ไม่รู้จะพูดยังไงดี แต่ที่รู้คือ จขกท เข้มแข็งมากๆ ไม่ใช่แต่เรื่องการต่อสู้กับการป่วยเท่านั้น  แต่มันหมายถึงการดำรงชิวิตในเรื่องต่างๆด้วย สู้ สู้ นะคะ จากคุณ : หัวเราะอย่างมีความสุข (AuNsaYanG) - [ 27 ก.พ. 52 21:36:11 ]

ความคิดเห็นที่ 83 อ่านมาถึงตอนนี้เห็นถึงความอดทน และความแข็งแกร่งของคุณ tourmaline มาเลยนะคะ ถ้าเป็นเราคงแย่ตั้งแต่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไปแล้ว ถึงตรงนี้แล้วดีใจด้วยนะคะที่จะปลูกถ่ายไขกระดูกได้แล้ว รอลุ้นต่อค่ะ มีอะไรให้ตื่นเต้นอีกมั้ย เป็นกำลังใจดวงเล็กๆมอบให้ด้วยนะคะ จากคุณ : noi_noi (noyjaa) - [ 27 ก.พ. 52 21:37:03 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ภาค 2 ก็จบลงแต่เพียงเท่านี้นะคะ.... ภาคต่อไปคือเรื่อง......การปลูกถ่ายไขกระดูกโดยใช้ stem cell ค่ะ ..... ..... หวังว่า...คงไม่น่าเบื่อจนเกินไปนะคะ.....เล่าซะค่อนข้างละเอียดเลย ..... ..... ยังไงก็จะกลับมาเขียนเรื่องการปลูกถ่าย stem cell แน่ ๆ แต่ว่ายังไม่รู้จะเริ่มวันไหนดีนะคะ .... .... เพราะว่า....เรากำลังอยู่ในขณะปลูกถ่าย stem cell อยู่ค่ะ...ยังไม่ทราบผล แล้วก็ต้องคอยระวังเรื่องการติดเชื้อ (เรานอนอยู่ในห้องปลอดเชื้อค่ะ) .... .... อยู่คนเดียว....กับน้องพยาบาลที่ผลัดเวรกันมาเฝ้าดูแลอย่างใกล้ชิด .... .... กำลัง suffer กับ effect ของคีโมอยู่ พูดไม่ค่อยได้....กินไม่ค่อยได้....เจ็บคอมาก.....(แต่ก็พยายามฝืนกินนะคะ) เพื่อชีวิตของเราค่ะ .... .... ตอนเจ็บแรก ๆ ยังไม่มาก....แต่ก็เริ่มฟุ้งซ่านเล็กน้อย.... พอพี่ตา "ป้าปูเป้" มาบอกให้เขียนเรื่องของตัวเองเป็นวิทยาทาน... ก็เลยเกิดแรงบันดาลใจให้เขียนค่ะ .... .... สนุกดี.....ไม่เหงา.....ลืมอาการเจ็บคอไปด้วย (เพราะพิมพ์...ไม่ได้พูด) ราตรีสวัสค่ะ.............ทุก ๆ ท่าน จากคุณ : tourmaline - [ 27 ก.พ. 52 21:39:35 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ตามอ่านอยู่นะคะ จขกท.เข้มแข็งมากๆเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : kabkaem - [ 27 ก.พ. 52 21:56:19 ]

ความคิดเห็นที่ 86 เป็นกำลังใจให้เต็มที่เลยครับ อยากทราบว่า คุณแม่ มีวิธีบอกลูกท้องสองว่ายังไงบ้างเหรอครับ น้องๆเค้ารู้สึกยังไงบ้าง งอแงไหม เส้นชัยอยู่ข้างหน้าแล้วครับ  แกร่งจริงๆ.. จากคุณ : ^Nobi^ - [ 27 ก.พ. 52 22:04:13 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ขอให้การปลูกถ่ายสำเร็จในเร็ววันนะคะ กำลังใจดีขนาดนี้ รับรองว่าเจ้ามะเร็งไม่ชอบหรอก สู้ สู้ ค่ะ ไม่กล้าคำนวณค่าเก็บ stem cell เลยค่ะ จากคุณ : I Promise - [ 27 ก.พ. 52 22:14:06 ]

ความคิดเห็นที่ 88 เราก็ป่วยเป็นโรคนี้อยู่เหมือนกันค่ะ เพิ่งทราบผลเมื่อวันที่ 12 ม.ค.ที่ผ่านมานี้เอง เรื่องจริงเลยว่า กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญ ถ้ารักษาใจดี กายก็จะดีไปด้วยตอนแรกเราไม่มีกำลังใจอยากจะทำอะไรเลย มันเบื่อโลก เบื่อคนรอบข้างเราโชคร้ายก่อนที่เราจะเป็นเราก็มีปัญหารุมเร้า คิดมาก เครียดย่ำแย่สุดๆ ร้องให้ทุกวี่วัน กินก็ไม่ได้ นอนก็ไม่หลับ ทำให้เราป่วยลงเรื่อยๆ สุดท้ายพอเราตรวจเจอ ก็เศร้าไปเลย กำลังคุณดีมากเลย นับถือสุด ๆ ขอให้หายนะค่ะ อุตสาห์ต่อสู้ เรายังไม่ได้เริ่มต่อสู้ยังรู้สึกท้อๆ เลย เซ็ง แค่คิดก็สยองแล้ว จากคุณ : Hun Gee Hun - [ 27 ก.พ. 52 22:25:56 ]

ความคิดเห็นที่ 89 หลับฝันดีนะคะ  ตื่นมาขอให้ร่างกายแข็งแรง พร้อมกับการรักษาขั้นต่อไป จากคุณ : คุณแม่pp (anwan) - [ 27 ก.พ. 52 23:01:22 ]

ความคิดเห็นที่ 90 มาอนุโมทนากับผลบุญที่คุณต้องมีน้ำใจ เล่าเรื่องของคุณไว้เป็นครูสอนเพื่อนๆค่ะ ขอให้กุศลนี้ส่งผลให้คุณต้องปรารถนาสิ่งใดได้ตามนั้นนะคะ จากคุณ : โมนาLisa - [ 27 ก.พ. 52 23:13:42 ]

ความคิดเห็นที่ 91 สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ น้องชายเป็นโรคเดียวกันค่ะ นับถือกำลังใจมากค่ะ^^ จะติดตามอ่านนะคะ จากคุณ : นางสาวแสนดี..sandy - [ 27 ก.พ. 52 23:27:18 ]

ความคิดเห็นที่ 92 เป็นกำลังใจให้นะคะ  สู้ๆๆค่ะ  อ่านไปก็ตื่นเต้นไป ลุ้นไป ซึ้งไ ป เศร้าไป ดีใจไ ปกะจขกท.คะ  ขอให้หายไวๆนะคะ สู้ๆ เพี้ยงๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : สลัดผักรวม - [ 27 ก.พ. 52 23:40:57 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ตามอ่านมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว วันนี้ขอให้หลับฝันดีนะคะ ขอให้ร่างกายแข็งแรง จิตใจแข็งแรง ขอส่งแรงใจไปช่วยให้สู้ต่อไปนะคะ จากคุณ : sassygal - [ 27 ก.พ. 52 23:40:58 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ สุดยอดจริง ๆ จากคุณ : teddybeer (teddybeer) - [ 27 ก.พ. 52 23:43:00 ]

ความคิดเห็นที่ 95 สู้ๆนะคะ เราเคยแค่เกือบเป็นค่ะ ตอนนั้นก็กำลังใจดีพอๆกับจขกท.เลยนะคะ แบบว่า แม่เรายังกังวลกว่าเรา แต่ตอนหลัง มันก็เริ่มท้อๆ ยังไงก็ต้องสู้เนาะ จากคุณ : pompoko - [ 28 ก.พ. 52 00:27:31 ]

ความคิดเห็นที่ 96 อ่านรวดเดียวจบ ตาลายมากครับ จากคุณ : น้ำเต้าหู้กะปาท่องโก๋ - [ 28 ก.พ. 52 01:44:09 ]

ความคิดเห็นที่ 97 เห้อ~~ คุณเข้มแข็งมากเลยค่ะ ไม่รู้จะพูดยังไง นอกจากคำว่า เป็นกำลังใจ ให้อย่างที่สุดค่ะ ขอให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีนะคะ จากคุณ : Not_me - [ 28 ก.พ. 52 03:43:37 ]

ความคิดเห็นที่ 98 เข้ามาเป็นกำลังให้อีกคนนะคะ จากคุณ : Nuttee (Komvorn) - [ 28 ก.พ. 52 05:28:06 ]

ความคิดเห็นที่ 99 เข้ามาอีกรอบ เชื่อมั่นและศรัทธา ในความเป็นตัวตนและเป็นจริงของชีวิต มะเร็ง รักษาได้ด้วยกำลังใจ ถ้ามีกำลังใจที่แข็งแรง มีจุดมุ่งหมายที่จะอยู่ต่อ ไม่ว่าจะเพื่ออะไรก็ตาม มันจะทำให้มีพลังชีวิต สำหรับนักสู้ผู้ยิ่งใหญ่ค่ะพี่tourmaline คุณHun Gee Hun สู้ๆน่ะค่ะ ลงสนามกันสักรอบ เพียงเราเติมกำลังใจให้ตัวเอง พลังชีวิตก็จะกลับมาค่ะ จากคุณ : ปลากัดสีทอง - [ 28 ก.พ. 52 09:48:51 ]

ความคิดเห็นที่ 100 เข้ามาให้กำลังใจเจ้าของกระทู้นะคะ ติดตามทั้งสองกระทู้เลย อยากบอกว่า จขกท เข้มแข็งมากเลยค่ะ ถ้าเป็นเรา ไม่รู้เลย จะสู้ไหวไหม ไฟ้ท์โตะ ค่า ^^ จากคุณ : เกดจ๋า - [ 28 ก.พ. 52 09:58:42 ]

ความคิดเห็นที่ 101 รออ่าน ภาค3 อยู่นะคะ หายเร็วๆน้า แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 52 12:03:25 จากคุณ : แม็กซิม - [ 28 ก.พ. 52 12:02:30 ]

ความคิดเห็นที่ 102 เราเชื่อแน่นอนค่ะว่าคุณ tourmaline ต้องผ่านทุกอย่างไปได้แน่นอน คุณเป็นคนเข้มแข็งมาก และมีความเชื่อมั่นในตนเอง ความเข้มแข็งและ ความเชื่อมั่นจะพาคุณผ่านทุกอย่างไปได้ด้วยดี และคุณจะได้สุขภาพที่ดี และแข็งแรงกลับคืนมาในที่สุด  ขอเป็นหนึ่งในกำลังใจให้คุณสู้จนชนะ เราจะรอฟังข่าวดีของคุณค่ะ จากคุณ : ลินตินติน - [ 28 ก.พ. 52 12:05:46 ]

ความคิดเห็นที่ 103 สู้ สู้ สู้ จากคุณ : ลินตินติน - [ 28 ก.พ. 52 12:07:33 ]

ความคิดเห็นที่ 104 สู้ๆๆๆๆ ๆ จากคุณ : Pootalayw - [ 28 ก.พ. 52 12:10:03 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ตอบคุณ ^Nobi^ เราก็ทำทุกอย่างเหมือนปกติ ไม่ได้ทำตัวป่วย ทุกวันเสาร์ก็พาลูกไปเรียนเปียโน ไปช้อปปิ้งที่เซ็ลทรัลกันตามปกติ เลี้ยงลูกตามปกติ ตอนเย็นขับรถไปรับลูกที่ รร. (ปกติเช้าพ่อเค้าไปส่ง) ส่วนช่วงที่ภูมิตกนั้น ก็บอกลูกว่า แม่ออกไปข้างนอกไม่ได้นะ เดี๋ยวติดเชื้อ  เค้าก็เข้าใจ คอยถามทุกวันว่าแม่ภูมิขึ้นรึยัง  เหมือนเค้าก็คอยลุ้นไปด้วยน่ะค่ะ พอภูมิขึ้นแล้ว เค้าก็...ดีใจด้วย เพราะเราก็จะได้ใช้ชีวิตกันไปตามปกติน่ะค่ะ ส่วนช่วงที่อยู่ รพ.ตอนให้คีโม...เค้าก็มาเยี่ยมทุกวันในตอนเย็น เราก็คุยกันตามปกติค่ะ ถามเรื่องการบ้าน แล้วก็เตือนให้ซ้อมเปียโน กับอ่านหนังสือ คุณ Hun Gee Hun คะ อย่าไปคิดท้อกับอุปสรรคที่เราเจอนะคะ....แต่ละคนก็จะประสบพบเจอเรื่องที่ไม่เหมือนกัน จงมีสติ...และอย่าทำตัวป่วยนะคะ คุณโมนาLisa ขอบคุณมากค่ะ ขออนุโมทนาบุญด้วยเช่นกันค่ะ หากเรื่องของเราจะยกระดับชีวิตคนอื่นให้ดีขึ้นได้บ้าง คุณปลากัดสีทอง นั่นแหละค่ะคือสิ่งที่เราอยากจะบอกทุก ๆ คน...ความเชื่อมั่นและศรัทธาในตนเอง มันมีพลังที่ยิ่งใหญ่ไม่สามารถวัดได้ในทางวิทยาศาสตร์ แล้วพลังชีวิตอันนี้แหละค่ะ....เราเองเท่านั้นรู้ได้ด้วยตนเอง....ที่เราดื้อไม่ยอมนอน รพ.ทั้ง ๆ ที่ภูมิตก ทะเลาะกับคนรอบข้างทีหวังดีนั้น....ก็เพราะมันมีอะไรบางอย่างที่เรารู้ว่าเราจะไม่ติดเชื้อ....เราจะไม่เป็นอะไรเลย แต่ถ้าเรายอมเชื่อคนอื่น...จิตมันก็จะตก...เพราะมันค้านกับใจเราไงคะ เรารู้สึกได้ว่าเราจะป่วยค่ะ  (อันนี้เป็นความเชื่อส่วนบุคคล..โปรดใช้วิจารณญาณเอาเองนะคะ) และอีกทุก ๆ ท่านที่ส่งกำลังใจเข้ามาและไม่ได้เอ่ยชื่อ ขอบคุณมากค่ะ....การปลูกถ่ายไขกระดูกในครั้งนี้...เราก็ยังเชื่อมั่นว่าเราจะหายค่ะ!!!!! ถึงแม้ว่า process ยังไม่จบสิ้นก็ตาม ไม่ใช่ว่าจะไม่เผื่อใจไว้นะคะ...เพราะช่วงนี้ต้องเฝ้าระวังเรื่องการติดเชื้ออย่างสูงสุด แต่ว่าอะไรจะเกิดเราก็ต้องยอมรับมันให้ได้....อย่าเสียใจ...เพราะเราได้ทำทุก ๆ อย่างดีที่สุดในมุมมองของเราแล้ว (ไม่ใช่ในมุมมองของคนอื่น) เราเลือกทางเดินชีวิตของเราแล้ว จงรักตัวเองให้มาก ๆ .....อย่าคิดไปทำร้ายมะเร็งโดยการทำร้ายตัวเอง....เราหมายถึงเรื่องการกินน่ะค่ะ แล้วแต่ความเชื่อนะคะ แต่เราเชื่อว่าการกินอาหารที่ดีมีประโยชน์จะทำให้ร่างกายแข็งแรง ไม่มีโรคภัยไม่ต้องเลือกกินโน่น ไม่กินนี่ อันนั้นกินไม่ได้ อันนี้กินแล้วดี (เป็นความเชื่อส่วนตัวนะคะไม่ได้ว่าใคร)  เพราะทุกคนมีวิถีชีวิตเป็นของตัวเองค่ะ สิ่งที่คนรอบข้างหวังดีบอกมา บางทีเคยสับสนกันมั้ยคะ เพราะมันไม่เหมือนกันไง....เลือกปฏิบัติในสิ่งที่ตัวเองชอบสักอย่างดีกว่า...แล้วก็เชื่อมั่นต่อสิ่งนั้น!!!!!! แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 52 16:44:39 แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 52 14:34:46 จากคุณ : tourmaline - [ 28 ก.พ. 52 14:33:19 ]

ความคิดเห็นที่ 106 อ่านรวดเดียวจบเหมือนกัน เขียนเพลินมากเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะว่าธรรมะช่วยได้มาก ถ้าเรามี "สติ" ความทุกข์ก็ทำอะไรเราไม่ได้ค่ะ จากคุณ : ยัยลีลี - [ 28 ก.พ. 52 14:36:48 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ขอบคุณน้องต้องที่ให้เกียรติพี่ค่ะ เมื่อหลายปีก่อน พี่เคยดูหนังเกาหลีเรื่อง Love Story in Harvard ตอนใกล้จบ หลังจากพระเอกนางเอกคืนดีกันแล้ว นางเอกดั๊นเป็นลูคีเมีย ตามสไตล์หนังเกาหลีนั่นแหละ ดูถึงตอนนั้น แล้วสงสารพระเอกสุดๆ เพราะคิดว่านางเอกคงจะต้องตายแน่ เพราะเคยอ่านว่า หนังเกาหลีชอบให้นางเอกเป็นลูคีเมียตาย แต่แล้วในที่สุด นางเอกก็รักษาตัวจนหาย กลับมาแต่งงานมีลูกกับพระเอก จบแบบ แฮ๊ปปี้เอนดิ้ง พี่เชื่อว่า กำลังใจอันเข้มแข็งและมุ่งมั่นรวมทั้งอานิสงฆ์จากการเขียนทั้ง 2 กระทู้ที่เป็นวิทยาทานด้วยความตั้งใจของน้องต้อง คงทำให้น้องต้องต้องเอาชนะโรคร้ายนี้ได้อย่างลีซูอินใน LSIH นะคะ ..ถึงมันจะเหลือเชื่อไปมั่ง ...แต่พี่ก็เชื่อว่า ปาฏิหาริย์มีจริงค่ะ จากคุณ : ป้าปูเป้ - [ 28 ก.พ. 52 14:46:51 ]

ความคิดเห็นที่ 108 อ่านภาค 2 ทีเดียวจนจบ  เป็นกำลังใจให้พี่ต้องนะครับ เชื่อว่าพี่ทำได้  และขอให้หายไวไวนะครับ  สู้ๆๆๆ จากคุณ : ZoXigEn_TonG_x_Zhi - [ 28 ก.พ. 52 20:10:46 ]

ความคิดเห็นที่ 109 มาเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ จากคุณ : lalijune - [ 28 ก.พ. 52 20:41:44 ]

ความคิดเห็นที่ 110 เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้นะคะ   สู้ สู้ ค่ะ จากคุณ : สาวหน้าใส - [ 28 ก.พ. 52 21:54:15 ]

ความคิดเห็นที่ 111 ความยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่นค่ะ จากคุณ : Sofar_ka - [ 28 ก.พ. 52 22:37:59 ]

ความคิดเห็นที่ 112 แวะมาอ่านคำตอบ  ^_____^ ขอบคุณครับ ...  ขอให้หายไวๆนะครับ จะเป็นกำลังใจให้ตลอดไปเลยครับ จากคุณ : ^Nobi^ - [ 28 ก.พ. 52 23:01:18 ]

ความคิดเห็นที่ 113 ในโลกนี้ ไม่มีมนุษย์คนไหน 100% แน่นอนค่ะ .... .... คุณเป็นคนโชคดีที่มีจิตใจเข้มแข็ง และมีกำลังใจดีมากๆ มีครอบครัวที่น่ารัก มีเพื่อนๆ ที่คอยอยู่เคียงข้างเสมอ .... .... แปลกจริงๆ ทำไมเบื้องบนชอบส่งบททดสอบมาให้เราเสมอ กลัวเราจะมีชีวิตที่สุขสบายเกินไปหรือยังไง แล้วส่งเรามาเกิดเพื่ออะไร.. เพื่อมาทำบททดสอบ.. เพื่อให้เราเข้มแข็งขึ้นเหรอ? ..... ..... ชีวิตทุกชีวิตที่เกิดมา ไม่ว่าจะสูงต่ำดำขาว.. ไม่มีใครสุขไปตลอด และไม่มีใครทุกข์ไปตลอดเช่นกันค่ะ ..... ..... ขอบคุณสำหรับความรู้เรื่องโรคนี้ ที่ช่วยให้หลายๆ คนได้หันมามองดูตัวเองมากขึ้น และรักตัวเองมากขึ้น และขอเป็นกำลังใจให้คุณ ขอให้คุณพระคุณเจ้าคุ้มครอง ขอให้คุณหายเป็นปกติโดยเร็ว เพื่อได้ทำในสิ่งที่ตั้งใจไว้ต่อไปค่ะ จากคุณ : AiArmTu - [ 28 ก.พ. 52 23:29:53 ]

ความคิดเห็นที่ 114 เป็นกำลังใจให้นะครับ จขกท. และทุกๆท่านที่ไม่สบายอยู่ สู้ๆครับ แล้ววันที่สวยงามก็จะมาหาเราเอง จากคุณ : [ZofT] - [ 1 มี.ค. 52 00:32:55 ]

ความคิดเห็นที่ 115 นับถือใคณเลย  ใจสู้มาก ๆ กำลังใจคุณเยี่ยมมาก  อ่านไปคิดไป ว่าถ้าเราเป็นอะไรขึ้นมา จะมีกำลังใจได้แม้แต่สักครึ่งหนึ่งของคุณไหม   คุณเข้มแข็งมากเลย  เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้ปลูกถ่าย stem cell ประสบความสำเร็จ ดิฉันมั่นใจว่าคุณต้องชนะมัน  ใจคุณสู้ขนาดนี้ เจ้ามะเร็งมันต้องแพ้คนอย่างคุณแน่ๆ ขอให้คุณแข็งแรงปลอดภัย หายไว ๆนะคะ จากคุณ : Louise Vuitton - [ 1 มี.ค. 52 08:57:03 ]

ความคิดเห็นที่ 116 เป็นกำลังใจให้คะ    สู้ สู้ นะคะ จาก รู่นน้อง มช. อิอิ จากคุณ : saiple (saiple) - [ 1 มี.ค. 52 11:09:47 ]

ความคิดเห็นที่ 117 มาให้กำลังใจกันนะปร้า รอภาค 3 ต่อไป จากคุณ : ยายปลุก...มาแว้ว... - [ 1 มี.ค. 52 13:20:31 ]

ความคิดเห็นที่ 118 มาให้กำลังใจคุณ จขกท.และเพื่อน ๆ ทุกคนที่กำลังต่อสู้กับโรคภัยไข้เจ็บค่ะ.. ขอให้คุณพระคุ้มครองเพื่อน ๆ ทุกคนให้หายดี มีสุขภาพแข็งแรงในเร็ววันนะคะ จากคุณ : i'm not superman - [ 1 มี.ค. 52 13:50:03 ]

ความคิดเห็นที่ 119 เป็นกำลังใจให้กระบุงโตเลยค่ะ จากคุณ : หน้าแง๊ว~* - [ 1 มี.ค. 52 15:37:32 ]

ความคิดเห็นที่ 120 แวะมาให้กำลังใจเพื่อนร่วมโรคเช่นเดียวกันครับ จากคุณ : อ๊ะตี๋ - [ 1 มี.ค. 52 18:08:46 ]

ความคิดเห็นที่ 121 เข้ามาร่วมเป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : คุณหนูตาล - [ 1 มี.ค. 52 19:21:30 ]

ความคิดเห็นที่ 122 จขกท เก่งมากๆค่ะ เรามีเพื่อนเป็น ลูคีเมียแบบเฉียบพลันเหมือนกัน ตอนที่ได้รับข่าวว่าเพื่อนเป็น ก็พยายามพลัดเวรกันไปเยี่ยม บางวันไปเกือน 100 คน บางวันก็ไปไม่กี่คน ตอนนั้นรู้แค่ว่า อยากให้เพื่อนรู้ว่า ทุกคนเป็นกำลังใจให้นะ ตอนนี้ เพื่อนเราก็ปลูกถ่ายไปแล้ว โดยรับมาจากพี่ชาย เข้าใจเลยว่า กำลังใจ สำคัญขนาดไหน แล้วจะส่ง link ไปให้เพื่อนอ่านค่ะ สู้ๆ และก็แข็งแรงนะค่ะ จากคุณ : neppen - [ 1 มี.ค. 52 19:29:56 ]

ความคิดเห็นที่ 123 อ่านแล้วให้กำลังใจดีมากๆๆเลยนะค่ะ สู้ๆต่อไปนะค่ะ พวกเราจะเป็ยกำลังใจนะค่ะ จากคุณ : beem (สาวน้อยตากลม9) - [ 1 มี.ค. 52 20:54:46 ]

ความคิดเห็นที่ 124 ได้แต่เป็นกำลังใจให้คุณ tourmaline เราเชื่อว่าคุณจะกลับมาแข็งแรงอย่างแน่นอนค่ะ สู้สู้นะคะ ^ ^ จากคุณ : SnoOpy_viOleT - [ 1 มี.ค. 52 21:01:32 ]

ความคิดเห็นที่ 125 ต้องเชื่อมั่นอย่างนี้สิคะ ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้หรอก ไม่ต้องสู้ แต่เชื่อมั่นเอาไว้นะคะ จากคุณ : ชนวนกลาง - [ 1 มี.ค. 52 22:49:11 ]

ความคิดเห็นที่ 126 สู้ๆค่ะ เป็นอีก1กำลังใจให้จขกท.^^~ และก็ขอให้การปลูกถ่ายไขกระดูกผ่านไปด้วยดีนะคะ จากคุณ : MYVROCKS - [ 1 มี.ค. 52 23:10:56 ]

ความคิดเห็นที่ 127 แบบนี้ต้องหายแน่นอน  เพราะคุณ tourmaline เข้มแข็งมากค่า อีกหนึ่งกำลังใจ  สู้ๆ จากคุณ : น้ำเพียงฟ้า - [ 1 มี.ค. 52 23:50:46 ]

ความคิดเห็นที่ 128 May the force be with you. จากคุณ : เจ้าแม่โคมเขียว - [ 2 มี.ค. 52 02:27:39 ]

ความคิดเห็นที่ 129 มาขอให้กำลังใจอีกครั้ง ดีใจด้วยนะคะ ที่ความประสงค์ในการปลูกถ่ายไขกระดูก  ได้สมหวัง ระหว่างที่นอนพักในห้องปลอดเชื้อ  ก็หมั่นออกกำลังกายด้วยการ ยืน เดินช้าๆ (ในห้อง) เหมือนเดินจงกรม ถึงจะต้องเดินจูงสายน้ำเกลือไปด้วยก็หมั่นทำนะคะ   หายใจเข้าให้เต็มปอด  หายใจออกหมดจนท้องแฟบ ก็เป็นการบริหารปอดที่ดีอย่างหนึ่ง จากคุณ : kaijae - [ 2 มี.ค. 52 09:52:21 ]

ความคิดเห็นที่ 130 ภาคสุดท้าย....เริ่มแล้วค่ะ...... จากคุณ : tourmaline - [ 2 มี.ค. 52 09:56:37 ]

ความคิดเห็นที่ 131 เพิ่งอ่านตอนแรกจบเมื่อกี้นี้เองครับ เด๋วตอนสองสาม จะเซฟไปอ่านข้างนอกนะครับ เข้ามาบอกว่า ขอบคุณมากสำหรับเรื่องราวที่ถ่ายทอดมาครับ ขอให้หายป่วยในเร็ววันนะครับ ผมเชื่อว่า คุณจขกท จะต้องหาย และแข็งแรงดีดังเดิมแน่นอนครับ จากคุณ : joblovenuk - [ 3 มี.ค. 52 13:47:05 ]

ความคิดเห็นที่ 132 สวัสดีจ้า คุณ tourmaline เราก็เคยเป็นมะเร็งจ้า ตอนนี้หายมาได้ 8 ปีละคะ ตอนนั้นเราเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลือง ได้รับการฉายรังสีและคีโมเหมือนกันจ้า ใช้เวลารักษาประมาณ 1 ปีเต็มๆ   เราค่อนข้างแพ้ยา ตอนนั้นก็ท้อเหมือนกันนะคะ   ตอนที่เรารักษาตัว โด๊บเต็มที่เลยคะ ไม่ได้หนักไปทางชีวจิต เพราะคุณหมอบอกว่า เซลล์ในร่างกายถูกทำลายด้วยคีโมกับฉายรังสี ให้บำรุงเต็มที่ได้เลยคะ อืม..แต่ปกติก็ไม่ใช่คนทานเนื้อสัตว์อยู่แล้วคะ แหะๆ ในส่วนของการรักษาตัว เรื่องสำคัญที่สุดน่าจะเป็นการติดเชื้อคะ เพราะขนาดไม่ค่อยได้เจอคน ยังติดเชื้อได้เลย เท่าที่อ่านเจ้าของกระทู้เข้มแข็งมากๆ หายเร็วแน่นอนจ้า ชัวร์ๆๆ สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้จ้า ปล.อ่านแล้วให้ย้อนกลับไปคิดถึงตอนรักษาตัวมากๆ เลยคะ จากคุณ : nokwan (NOKWAN) - [ 3 มี.ค. 52 20:55:25 ]

ความคิดเห็นที่ 133 ขอเป็นอีก 1 กำลังใจ ค่ะ จากคุณ : Moon~JulY - [ 4 มี.ค. 52 09:06:46 ]

ความคิดเห็นที่ 134 สู้ๆนะคะ เก่งมากๆเลย จากคุณ : OhBoW - [ 5 มี.ค. 52 00:58:25 ]

ความคิดเห็นที่ 135 เพิ่งมาอ่านค่ะ  น้ำตาคลอเลย  โดยเฉพาะเรื่อง  ทำเส้น  มันน่ากลัวจริงๆเลย  เรานั่งนึกภาพไป  อยากร้องไห้จริงๆเลยค่ะ  คุณ จขกท.เยี่ยมจริงๆเลย อ่านกระทู้ของคุณ  มันทำให้เราเลิกฌสร้าเสียใจกับเรื่องทุกอย่างในชีวิตเราเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นปัญหาจุกจิกในที่ทำงาน  เกลียดหัวหน้า  โดนบ่นโดนด่า  โดนว่าโดนนินทา  ปัญหาเพื่อนร่วมงาน  ปัญหาพี่น้อง พ่อแม่ ครอบครัว  แฟนทิ้ง กลายเป็นปัญหาเล็กมากๆๆๆๆๆๆๆๆ  เมื่อเทียบกับคุณแล้ว เราอยากร้องไห้จริงๆเลย  อ่านเรื่องทำเส้น  แต่มันให้ผลที่คุ้มค่าจริงๆ   ขอให้หายไวๆนะคะ  สู้ๆ  เราจะเป็นกำลังใจให้คุณนะคะ จากคุณ : หง่าวซ่า (คุโระโกะ) - [ 5 มี.ค. 52 19:57:32 ]

ความคิดเห็นที่ 136 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 13 มี.ค. 52 23:20:19 ]