ยืมลอคอิน น้องมาใช้ครับ
เรื่องที่ไม่น่าเป็นเรื่องสำหรับครอบครัวทั้งหลายก็กลายเป็นเรื่องจนได้
แม่กับผม
เรามีกันสองคนมานานมากแล้ว แม่หวงผมสุดๆ ลูกชายอายุยี่สิบปลาย แม่ไม่ชอบที่ผมไปเที่ยวไหนกับเพื่อนๆคนไหนทั้งสิ้น เทิดทูนบูชาผมเหมือนเป็นพระเจ้าคนหนึ่ง พูดเรื่องผมกัยเพื่อนเขาได้ไม่หยุด วันหยุดผมต้องพาแม่ไปเที่ยวมากกว่าไปเที่ยวกับเพื่อน อึดอัดมากขึ้นเรื่อยๆ
แม่
มีแฟน แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน สวยและเคยเป็นคนมั่นใจและประสบความสำเร็จมาก่อน บ้าพระเจ้า สิ่งศักด์สิทธิใช้เงินเปลือง ใจดี เอาแต่ใจตัวเอง พร้อมที่จะร้องให้เยอะๆ ไม่มีสังคมเยอะหรือเพื่อนมากนัก ไม่ถูกกับพี่น้องตัวเอง ไทยมากๆไม่ชอบลองของใหม่ๆ หรืออยู่ต่างประเทศนานๆ เชื่อว่าลูกที่ดีคือลูกที่เชื่อฟังพ่อแม่แบบที่เชื่อกันทั่วไปนั่นแหละ
ผม
หล่อมั่นใจ เรียนที่อเมริกาตั้งแต่สิบเจ็ดถึงยี่สิบหก ไม่ก้าวร้าวแบบฝรั่ง แต่มีชีวิตของตัวเอง ไม่อยู่กับแม่ตั้งแต่กลับจากนอก ทำงานประสบความสำเร็จมาก มีเพื่อนสนิทเกือบทุกทวีปเว้นที่ไทย ชอบเดินทาง ผจญภัย ไม่ชอบอะไรเป็นสูตรสำเร็จ ไม่เชือว่าผมเกิดมาเพื่อตอบแทนบุณคุฯใคร แต่เราต่าวมีความฝันที่ตัวเองต้องรับผิดชอบ เข้ากับคนง่ายสุดๆตั้งแต่แขกยันฝรั่ง คนดำยันจีน
ปัญหา
หลังกลับไทยได้สามปี ทำงานไปๆมาๆระหว่างกทมกับฮ่องกง ที่แม่ไม่ชอบเพราะไม่ได้เจอผมบ่อยนัก ตอนนี้ได้งานที่ซูริค อาชีพเดียวกัน เงินพอๆกับที่ได้ที่ไทยคือราว หนึ่งแสนปอนด์ต่อปี แน่นอนว่าผมจะไม่ได้เจอแม่บ่อยนัก จริงๆแม่ไม่ได้ทำงาน เงินมีเหลือแยะจะบินไปอยู่ด้วยก็ได้ แต่พูดอังกฤษไม่ค่อยได้ และไม่ยอมเรียน ไม่อยากไป ตอนนี้คลั่งหนักหาว่าผมจะทิ้งเค้าไป ทำไมลูกคนอื่นยังไม่ต้องไป เราเป็นคนไทยต้องอยู่เมืองไทย ทำไมไม่รักเมืองไทย อยู่เมืองไทยก็สบายดีอยู่แล้ว
ความคิดมันจูนกันไม่ติดครับ ผมทำงานมาหลายที่แล้ว และตอนนี้ก็อยากไปลองดูที่นีด้วย อยู่เป็น expat สามปีแล้วอาจย้ายไปดูไบหรือปารีส ผมมีความคิด ความฝันของตัวเอง เหมือนที่แม่ต้องมีชีวิตของเขาเองให้ได้ ตอนนี้ไม่ได้คุยกันหลายวันแล้ว
ผมคงกลับมาไทยปีหนึ่งสองสามครั้ง ไม่ได้คิดจะทิ้งเขาอยู่แล้วแต่เขาต้องให้ผมทิ้งความฝันของผม ซึ่งสำหรับเขาแล้วเป็นคนไทยอยู่เมืองไทยต้องดีที่สุด ผมไม่เสียอะไรซักนิด
จากคุณ :
C Legal 
- [
11 มี.ค. 52 22:50:47
]
ในสถานการณ์อย่างนี้ คุณจะทิ้งแม่คุณไปหรือไม่ เครียดครับ
