ความคิดเห็นที่ 1 มีคนเคยบอกผมว่า มนุษย์เรามีกลไกการทำงานของจิตใจอยู่ประการหนึ่ง นั่นคือการหวนคิดถึงวันเก่าก่อนที่งดงาม หรือเหตุการณ์ในอดีตที่ น่าจะเป็น(what could have been) หนึ่งในทางเลือกนับล้านที่ปรากฏ อยู่ตรงหน้าคุณในวันนั้น หรือถ้าขยายไปถึงในองค์รวมของสังคม บางสังคม บางประเทศ ผู้คนมักพูดถึงยุคสมัยที่ถือว่า เป็น "ยุคทอง" (Golden Age) ของชนชาติตนเอง และเก็บมันไว้่ชื่นชมและคิดถึงเสมอ เหมือนที่ผมสัมผัสความรู้สึกนั้นได้ เมื่อคุยกับฝรั่งชาวอังกฤษ หลายๆคนถึงยุคแห่งการสำรวจ ในยุคสมัยที่อังกฤษเป็นเจ้าแห่ง การคมนาคมทางทะเล เป็นต้น ลองมองย้อนมาถึงคนเราแต่ละคน ใช่หรือไม่ว่า กลไกในเชิงจิตวิทยา อันนี้ ทำให้คนเรากำเนิดวรรณกรรม และวรรณคดีจำนวนมากมาย ที่มีโครงเรื่องกล่าวถึงความทรงจำอันหวานชื่นในอดีต หรือความรักครั้งแรกในวัยเริ่มหนุ่มสาว ในวัยที่กำลังจะส่งต่อชีวิตจากความเป็นเด็กสู่ความเป็นผู้ใหญ่ พวกฝรั่งเลยมีคำพูดในทำนองคล้ายๆว่า "Highschool never ends" เพราะคนเรามักระลึกและจดจำชีวิตในช่วงนั้นนั่นเอง จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 27 มี.ค. 52 10:34:45 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สังเกตเห็นว่า ภาพยนตร์ และละครมากหลาย ที่พูดถึงความรักครั้งแรก ที่ลงเอยด้วยการต้องแยกทาง การไม่ได้อยู่ด้วยกัน การพรากจากสิ่งที่รักจริงๆครั้งแรก ซึ่งเป็นหนึ่งหน้ากระดาษชีวิต ที่คนเราจำต้องพลิกผ่าน ในการเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ ภาพยนตร์ หรือละครเมโลดรามาที่ให้อารมณ์ประมาณ sweet sadness นี้ น่าสนใจอย่างหนึ่งว่า จำนวนผู้ชมแฟนประจำที่เป็นผู้หญิง มีมากกว่าแฟนๆที่เป็นผู้ชาย ! ที่ควบคู่มากับปมของจิตใจมนุษย์ ที่ครุ่นคิดถึงอดีตที่แสนหวาน มักจะมีอารมณ์ในเรื่องการหมั่นไส้เด็กรุ่นหลัง ที่กำลังก้าวเข้ามา อยู่ในวัยรุ่นที่พวกผู้ใหญ่หนุ่มสาวในวัยทำงานถวิลหา หรือ การที่ผู้ใหญ่ที่สูงวัยมากขึ้น ในช่วงเกือบปลดเกษียณ หรือวัยชรา มองหนุ่มสาวในวัยทำงานตอนต้น อย่างไม่ค่อยชื่นชม และคิดเปรียบเทียบกับตัวเองในอดีต คลับคล้ายคลับคลาว่า เคยอ่านมาว่า การที่คนเราเกิดอารมณ์ แบบนี้นั้น เพราะลึกๆแล้วเรารู้สึกว่า การมีอยู่(existance) ของตัวตน ของเรา กำลังถูกคุกคามโดยผู้คนรุ่น "ใหม่กว่าเรา" ไปตามลำดับ อารมณ์แบบนี้เกิดกับผู้คนทุกรุ่น ทุกยุค แม้ผู้คนที่ยังเป็นวัยรุ่น ในยุคนี้ เมื่อพวกเขาเติบโตขึ้นในอนาคต เขาก็จะรู้สึกเ้ช่นเดียวกันนี้ กับเด็กรุ่นหลังพวกเขาอยู่ดี ที่จริงแล้วคนเราอยากที่จะหยุดสภาพความเยาว์วัยของตนเองไว้ชั่วนิรันดร์ และก็รู้สึกถูกคุกคามการมีชีวิตอยู่ของตน จากผู้ที่เยาว์วัยกว่าตนอยู่ลึกๆภายใน จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 27 มี.ค. 52 10:36:36 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ผู้เขียนเอง รู้สึกว่ามันสวยนะ แม้มันจะเศร้าเพราะมันได้ผ่านไปแล้ว แต่ก็เหมือนว่ามันจะเป็นชั่วขณะของความดำรงอยู่อันเป็นนิรันดร์ของเราทุกคน ...แล้วคุณผู้อ่านล่ะ คุณยังจำความรักครั้งแรก ในชั่วขณะจิตที่ น้ำพุแห่งชีวิตของคุณยังคงพลุ่งขึ้นมาให้ลิ้มรสอย่างไม่ขาดสายได้ไหมครับ "กึ่งบทความ" โดย ดิจิตอล-เดี้ยง!!! จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 27 มี.ค. 52 10:37:19 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เป็นเพราะรักครั้งแรกนั้นมันตราตรึงในจิตใจมั้งคับ แล้วส่วนมากรักแรกก็ทำให้เจอกับความเจ็บครั้งแรกซะเป็นส่วนใหญ่ มันก็เลยยิ่งตราตรึงลึกเข้าไปอีกนาน :) ส่วนตัวผมเองนั้น รักแรกคงอยู่ประมาณ ป.4 มั้งคับ แอบชอบสาวในห้องเดียวกันอีก เอิ๊กๆ ปล.บทความนี้ของอาจารย์อ่านแล้วนึกถึงสมัยที่ตัวเองยังเป็นด้วงอยู่เลยอ่ะคับ -..- แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 52 11:01:48 จากคุณ : ผมแอบดูกระทู้คุณอยู่ - [ 27 มี.ค. 52 11:00:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5 พอดีมีรักครั้งแรกก็เรียนมหาลัยแล้วอ่ะค่ะ เพราะรักครั้งแรก เจ็บครั้งแรก เลยจดจำได้ พอผ่านมาได้รู้สึกตัวเองเข้มแข็งดี ขำกับตัวเองเสมอ วันนั้นชั้นร้องไห้ทำไมเนี่ย โง่มากๆ 555 ตอนนี้รู้แค่ว่า รักครั้งนี้มีความสุขและสวยงามกว่ารักครั้งแรกเยอะเลย จากคุณ : KS_SK - [ 27 มี.ค. 52 11:09:44 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ดูสิ  กระทู้อาจารย์ทำให้ต้องมือซนเจาะเวลาหาอดีต  เลยไปเห็นไรดีๆเลย ตอบกระทู้ ไม่ลืม  แต่ไม่ได้ให้ความสำคัญค่ะ จากคุณ : พิพิม - [ 27 มี.ค. 52 11:25:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่รู้เป็นคนโชคดีหรือว่าโชคร้าย ไม่มีความทรงจำเรื่องความรักกับคนอื่นเลยค่ะ นอกจากสามี เฮ้ออออออออ ไม่โรแมนติกกับใครเค้าเล๊ย........... จากคุณ : +:+SoMEonE ExacTlY likE yoU+:+ - [ 27 มี.ค. 52 11:32:00 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ในขณะที่เราเก็บเขาเป็นความทรงจำที่ดี แต่เขาอาจจะคิดเพียงแค่ว่า เป็นแค่คนหนึ่งที่ผ่านเข้ามา จากคุณ : LamoonMan - [ 27 มี.ค. 52 11:34:35 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตามมาจากเฮฮาค่ะอ.ดิจิ ความรักครั้งแรก ไม่รุ้เรียกว่ารักหรือเปล่า จำได้นะ -ชอบกันตอน อยู่ ป.6 -แล้วก็พออยู่ ม.3 มีพี่ ม.6 มาชอบ อิอิ ก็มีความสุขดีค่ะรักในวัยเด็ก จากคุณ : iamnid - [ 27 มี.ค. 52 11:35:55 ]

ความคิดเห็นที่ 10 รักครั้งแรก... แต่ไม่ได้เป็นคนแรกของเธออ่ะ กรำ จากคุณ : แมวหง่าวตัวอ้วน - [ 27 มี.ค. 52 11:38:03 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตามกลิ่นธูปมาครับ //อิอิ << ไม่มีอีโมชั่น ยังจำได้ครับ ตอนนี้ก็ยังรักอยู่เหมือนเดิม แม้ว่าเขาจะมีคนอื่นซึ่ง อาจจะมีโครงการแต่งงานกันในอนาคตก็ตาม ยังจะขอรักอยู่ห่างๆต่อไปครับ ต่างคนก็ต่างมีรักใหม่ แต่ยังจะขอรักต่อไปมิอยากลืม เริ่มด้วยเพื่อน จบด้วยเพื่อน(ได้)ก็ดีแล้วครับ (อดีตรัก ตั้งแต่ ม.ต้น ^^") จากคุณ : เร้าใจเกินพิกัด - [ 27 มี.ค. 52 11:48:15 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ทำไมผู้คนถึงเก็บความรักครั้งแรกเอาไว้ในความทรงจำ >> จำได้ -- เพราะมันไม่เคยลืมเลยค่ะ -- จำได้ชัดเจน ทุกช๊อต ทุกฉาก คนคนนั้น อยู่ในใจเสมอมา -- แม้ว่าต่างคน ก็ต่าง มีวิถีชีวิตของตัวเอง จากคุณ : ปังจิ้มนม - [ 27 มี.ค. 52 12:35:54 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จำได้ค่ะ อยู่ตอนม.ปลาย (ก็ไม่นานนี้เองนี่นา)  ... เก็บเอาไว้เป็นความทรงจำที่ดี เพราะมีเรื่องสิ่งดีๆเกิดขึ้น และสุดท้าย เราก็ได้เพื่อนที่ดีที่สุด เพื่อนที่มีแต่ความปรารถนาที่ดีต่อกัน จดจำไว้เสมอ จากคุณ : Extremely Chocolate - [ 27 มี.ค. 52 12:45:28 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ไม่อยากเก็บหรอก  แต่มันลืมไม่ลงตะหาก จากคุณ : แฟนนายแบบ - [ 27 มี.ค. 52 13:25:13 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ครั้งแรกตอนมหาลัย คบกันนานสามปีได้ แต่ลืมหน้าตาไปแล้ว แม้แต่ชื่อนามสกุลยังลืมเลย แปลกดี แต่คนเราก็มีชีวิตของตัวเองเนอะ คิดแล้วปลงๆ เหมือนตอนนั้นจะรักกันมาก พอเลิกกันจริงๆ กลับไม่เสียใจและไม่เสียดาย ก็ดีใจที่เราโตและคิดได้มากขึ้น จากคุณ : thangthai_ladypink - [ 27 มี.ค. 52 13:30:06 ]

ความคิดเห็นที่ 16 รักครั้งแรกตอนมัธยม ไม่ได้คบกันเป็นแฟน แต่ต่างคนก็ต่างมีความรู้สึกดีๆที่มากกว่าเพื่อนทั่วๆไปมอบให้กัน เรียกว่า... เพื่อนชายคนสนิทแล้วกัน อาจเพราะปัจจุบันนี้ยังได้เจอกันอยู่เรื่อยๆ ทำให้จำเรื่องราวเมื่อก่อนได้เป็นอย่างดี แม้ว่าตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนเพราะเขาและเราต่างก็มีคนจับจองพื้นที่ในหัวใจไปแล้ว แต่ทุกครั้งที่เจอกันได้รับรู้เรื่องราวของเขา ก็รู้สึกยินดีด้วยความบริสุทธิ์จริงๆ เหมือนมีสายใยบางๆเชื่อมระหว่างอดีตและปัจจุบันที่นึกถึงเมื่อไหร่ก็ต้องแอบอมยิ้มด้วยความรู้สึกที่ดี จากคุณ : sorry about that - [ 27 มี.ค. 52 14:06:17 ]

ความคิดเห็นที่ 17 รักครั้งแรกหนูลืมไปแล้วคะ.. แต่ครั้งล่าสุดยังไม่ลืมเลย... [ไม่กล้าเรียกครั้งสุดท้าย...แหะ ๆ] จากคุณ : จิ้งจอกสาวฝึกหัด - [ 27 มี.ค. 52 14:14:36 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เพราะตอนนั้น..เนื้อที่สมองยังเหลือเยอะ แถมสมองก็ยังใหม่เอ๊าะกว่านี้มังคะ.. แถเรื่องรักๆวัยเด็ก มันไม่คอมพลิเคทเหมือนวัยผู้ใหญ่..เลยจำง่าย จำนานค่ะ จากคุณ : อินทวา - [ 27 มี.ค. 52 14:16:55 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ไม่เก็บอ่ะค่ะ ชอบอยู่กับปัจจุบัน จากคุณ : cardiogenic - [ 27 มี.ค. 52 14:31:07 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เก็บความรักครั้งแรกไว้ในความทรงจำ แต่ไม่มีผลกระทบกับชีวิตปัจจุบันค่ะ ครั้งนั้น เกิดขึ้นเมื่อ ม.4 วัยใสมากๆ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย  นอกจากเดินข้างๆกัน เดินผ่านกันทีก้อยิ้มกันที อยุ่แบบนั้น สองปีกว่า ไม่พัฒนาเร้ยยยย จากคุณ : ladywitch - [ 27 มี.ค. 52 14:45:38 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ไม่รู้ว่าทำไมไม่ลืม  แต่นึกถึงกี่ทีก็มีความสุข จากคุณ : อสูรหัวโต - [ 27 มี.ค. 52 14:45:50 ]

ความคิดเห็นที่ 22 รักครั้งแรก..จำได้ค่ะ.. เป็นความรักสมัยกระโปรงบานขาสั้น.. รุ่นพี่ที่ป๊อบที่สุดในโรงเรียนมาชอบเรา.. วันเวลาผ่านไป ต่างคนต่างแยกย้ายไปมีชีวิตของตัวเอง.. รักครั้งนั้นกลายเป็นความทรงจำสีจางๆ ค่ะ ที่ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน.. รักครั้งนั้นยังคงอยู่กับเราเสมอ.. ยังทำให้ยิ้มได้ทุกๆ ครั้งที่คิดถึง..^^ จากคุณ : ยัยวายร้าย - [ 27 มี.ค. 52 14:55:00 ]

ความคิดเห็นที่ 23 จากคุณ : เลอนัก - [ 27 มี.ค. 52 15:01:59 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คงเป็นความทรงจำที่ดี ๆ มั่งคะ  เลยจำ ^^ จากคุณ : LeeLin Actually~* - [ 27 มี.ค. 52 15:37:52 ]

ความคิดเห็นที่ 25 รักก็ดี ไม่รักก็ดี เอิกๆ เกี่ยวกันไหมเนี้ย จากคุณ : หูลา (หูชา) - [ 27 มี.ค. 52 16:58:00 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ไม่มีวันลืมเลยค่ะ จะเก็บๆไว้เป็นความทรงจำดี ๆ ตลอดไปค่ะ จากคุณ : ชามะนาวเย็น ๆ - [ 27 มี.ค. 52 16:59:22 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ลืมไปแล้วครับ จากคุณ : CARAGIO - [ 27 มี.ค. 52 17:13:51 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เหลือความทรงจำอยู่น้อยมากค่ะ แค่จำได้ว่า เค้าชื่ออะไรก็บุญแล้ว จากคุณ : อาซิ่ม - [ 27 มี.ค. 52 17:17:09 ]

ความคิดเห็นที่ 29 รักครั้งแรก >>> พี่เขามีสามีไปแล้วง่ะ ลืมไม่ลง... เพราะยังเป็นหัวข้อให้เพื่อนกัดและฮาเฮจนกระทั่งทุกวันนี้อยู่เลย ปัจฉิมฯ : รุ่นพี่เป็นปู้ชายค่ะ จากคุณ : หมาฉันมันเป็นตุ๊ด - [ 27 มี.ค. 52 20:16:23 ]

ความคิดเห็นที่ 30 รักครั้งแรก >>> พี่เขามีสามีไปแล้วง่ะ ^ ^ อ่านๆของทุกๆ คห ข้างบนที่มาตอบ ซึ้งๆ พอเจออันนี้อย่างฮาเลยครับ (แต่แอบเศร้านิดๆ) จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 27 มี.ค. 52 20:30:43 ]

ความคิดเห็นที่ 31 จำไม่ได้แล้วววว กั๊กก มีบ่อยเกิน จากคุณ : แก้วคุง - [ 27 มี.ค. 52 21:00:14 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เกิดอาการ nostalgia อยู่บ่อยๆค่ะ บางเรื่องราวมันก็สวยงามเกินกว่าจะลืม >< จากคุณ : Idealistic Identity* - [ 27 มี.ค. 52 22:30:36 ]

ความคิดเห็นที่ 33 รักครั้งแรก .... มันไปอยู่ไหนแล้วฟ้ะ!!! แต่มันทำชั้นเจ็บ!! เจ็บใจมากกกก ........ จากคุณ : Happiiz - [ 27 มี.ค. 52 23:24:44 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ลืมไม่ลงจริงๆครับ ถึงตอนจบมันจะเลวร้าย แต่ก็ไม่เคยลืมช่วงเวลาดีๆ จากคุณ : ปีกแห่งรัก - [ 28 มี.ค. 52 01:02:23 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ผมเพิ่งลองใส่สืบค้นชื่อแฟนคนแรกจากกูเกิ้ลมาเหมือนกันครับ ได้ข้อมูลมาด้วย รู้สึกผิดเหมือนกันที่ทิ้งเขามา   ป่านนี้เธอคงแต่งงานไปแล้วมั้ง จากคุณ : palermos - [ 28 มี.ค. 52 04:21:24 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ผ่านมา 16 ปียังจำได้ค่ะ ทั้งชื่อ นามสกุล ใครรู้จัก พ. อิงภานุวงศ์ อายุ 32 ปี หลังไมค์เราที แค่อยากรู้ว่าเป็นไงบ้างเฉยๆ แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 52 13:37:41 จากคุณ : คุณหนูซุรุกิ (เทพบุตรหมัดดาวหาง) - [ 28 มี.ค. 52 10:58:40 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ตอนเป็นวัยรุ่น เป็นยัยหมูอ้วนอะ ไม่มีหนุ่มคนไหนสนใจเราหรอก ได้แต่แอบมอง แอบชอบ คุยยังไม่มีโอกาสได้คุยเลย จะเรียกว่า ความรัก ได้หรอ รักในโรงเรียนไม่มีอะ เพราะเรียนหญิงล้วน มองหน้าก็มีแต่พวกเดียวกัน รักไม่ลง แฟนคนแรก พึ่งมามีตอนอายุ 28 มันไม่มีความทรงจำ น่ารักๆแบบในหนังให้คิดถึงอะ จากคุณ : ..ฟ้าใส.. - [ 28 มี.ค. 52 11:24:32 ]

ความคิดเห็นที่ 38 5555 ขอมอบเหรียญกล้าหาญให้ คห 36 ค่ะ รักครั้งแรกสมัยกระโปรงบานขาสั้นไ่ม่มีนะ เพราะตอนนั้นไม่มีใครหน้ามืดมาจีบเลยค่ะ มีแต่แอบปิ๊งรุ่นน้องตอนม.ต้นที่หล่อๆ แล้วก็รับประทานแห้วตลอดค่ะ วีรกรรมทุกอย่างที่เราเคยทำไว้ เรายังจำได้จนทุกวันนี้ นึกถึงทีไรก็รู้สึกดีค่ะ อดีตฝันวันวานของเรา จากคุณ : henna_neko (henna_neko) - [ 28 มี.ค. 52 15:22:29 ]

ความคิดเห็นที่ 39 แอบกลับมานอกเรื่องกระทู้นิดนึง.. ถ้าจำกันได้ ในหนังเรื่องที่เอาคลิปมาประกอบกระทู้นี้ บ้านนางเอกเรื่อง Bridge to Terabithia ไม่มีทีวีนะ แต่มีหนังสือนิยาย กับหนังสือสาระความรู้ต่างๆเต็มเลย แล้วพ่อของนางเอกก็เป็นนักเขียน ที่ให้ความรู้กับลูกสาวเอง โดยไม่ได้ขาดข่าวคราวต่างๆจากโลกภายนอก (ชอบทาสีบ้านเองด้วย งานช่างซ่อมแซมเล็กๆน้อยๆ เป็นทั้งครอบครัวเลย) ครอบครัวของนางเอก เขาดูอบอุ่นดีนะครับ เต็มไปด้วยความรู้ และจินตนาการ เห็นไหม ทีวี ไม่จำเป็นสักหน่อย ปล.แต่ก็ต้องยอมรับว่า พอนางเอกไปโรงเรียน ก็เลยกลายเป็นว่า แปลกเด็กกว่าชาวบ้านเค้า แหะๆ จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 28 มี.ค. 52 20:10:03 ]

ความคิดเห็นที่ 40 แอบนอกเรื่องตาม จขกท 4 เรื่องในลิงค์ youtube ที่จขกทเอามาแปะ เราก็ดูแล้วเหมือนกัน แล้วรักครั้งแรกของ จขกท เป็นยังไงเหรอคะ จากคุณ : henna_neko - [ 28 มี.ค. 52 21:19:51 ]

ความคิดเห็นที่ 41 V V เล่าแล้วยาว จะอ่านไหวกันมั้ยน้อ.. =============================== เหตุการณ์ และอารมณ์ความรู้สึก ดูเหมือนจะพ้องกับตามคลิป ภาพยนตร์เรีื่อง Bridge to Terabithia ข้างบนเลยครับ คือตั้งแต่ไหนแต่ไร ตั้งแต่เล็กๆจนถึง ม.1 ผมเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่ แล้วผมก็เป็นคนค่อนข้างเก็บตัว ไม่ค่อยเล่นกับเด็กคนอื่นๆ คงเพราะผมชอบอ่านหนังสือนิยายเป็นเล่มๆ ชอบอ่านสารานุกรมอวกาศ ชอบดูหนังอวกาศ ชอบ อ่านหนังสือ มิติที่ 4 (ของซีเอ็ดยูเคชัน ต่อมากลายเป็นนิตยสาร รู้รอบตัว และวารสารอัพเดท(UpDATE) ตามลำดับ) ชอบดูหนังฝรั่งเรื่อง Space 1999 ที่มียานอีเกิ้ลเป็นยานสำรวจ แล้วคนในฐานดวงจันทร์พยายามเอาตัวรอดบนดวงจันทร์ ที่อุบัติเหตุทำให้เกิดระเบิดแล้วดวงจันทร์หลุดลอยออกไป จากวงโคจรรรอบโลก พ่อผมก็สอนให้ผมเล่นหมากรุกฝรั่งจนผมติด แล้วก็มีนัดต้อง เล่นหมากรุกกับพ่อเสมอๆ ซึ่งจนถึงทุกวันนี้ ก็ยังไม่มีใคร มาเล่นหมากรุกกับผมเป็นประจำทุกสุดสัปดาห์อีกเลย นอกจากนี้ของเล่นที่พ่อผมหอบเอามาให้จากอังกฤษ ตอนที่พ่อเรียนจบกลับมา ก็มีแต่พวกของเล่นวิทยาศาสตร์ จำพวกชุดคิทวงจรอเนกประสงค์ ที่ต่อเป็นเครื่องส่งรหัสมอส กับพวกเครื่องรับส่งสัญญาณวิทยุได้ มีเครื่องจักรไอน้ำ ขนาดเล็ก ที่ใช้แอลกอฮอล์เป็นเชื้อเพลิง มีชุดทดลองเคมี แล้วก็เจ้าหุ่นในเรื่อง Lost in Space ที่มีเสียงพูดออกมาได้ เรียกว่า ของเล่น กับความสนใจ ต่างจากเด็กคนอื่นนิดหน่อย แต่ไม่ใช่ว่าเก่งกว่าใครเขาอะไรหรอก พอคุยแต่เรื่องโดราเอมอน ปาร์แมน การ์ตูน กับเพื่อนๆ ผมก็คุยได้แค่นิดหน่อย ไม่ใช่ว่าผมไม่อ่านการ์ตูน ตอนนั้นอ่านหมดแหละ แต่เพราะผมมีเรื่องจะคุยเยอะกว่านั้นเยอะ พอไม่มีใครที่คุยได้หมดทุกเรื่อง ผมเลยปิดตัวเองลง ถอยตัวเองไปในหนังสือ ถอยตัวเองไปในสมุดวาดเล่น ที่ผมวาดยานอวกาศกับสิ่งต่างๆลงไปในนั้น ตามที่ผมคิดจินตนาการขึ้นมา.. แต่วันหนึ่งตอนที่เปิดเทอมใหม่ อาจารย์ประจำชั้น ก็จัดให้ผมนั่ง ติดกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เป็นสาวน้อยลูกครึ่งไทย-ฝรั่งเศส ในตอนนั้นเธอน่ารักมาก ผิวขาวละเอียด ...ผมเส้นเล็กสีน้ำตาลสวย (ตั้งแต่นั้นมา ผมก็แพ้ทางสาวผมเส้นเล็กสีน้ำตาลมาตลอดชีวิต) ริมฝีปากสีแดงชมพูระเรื่อ แล้วเวลายิ้มก็เหมือนโลกทั้งโลกจะสว่างขึ้น ด้วยรอยยิ้มของเธอทีเดียวครับ เข้าใจว่าเพราะตอนนั้น ต่างคนต่างก็ไม่มีเพื่อน เพราะเธอเองก็ ไม่คุ้นกับสภาพสังคมแล้วก็ธรรมเนียมต่างๆของทางเราเหมือนกัน เราก็เลยเริ่มคุยกัน และก็คุยกันมากขึ้นเรื่อยๆ จำได้ว่าพอมาถึงโรงเรียนในแต่ละวัน ผมจะต้องกระวนกระวาย รอเธอมาทุกครั้ง แต่บางวัน ก็พบเธอยิ้มเผล่นั่งรอก่อนอยู่แล้ว เธอเคยขอสมุดเล่มเล็กๆของผมเล่มหนึ่ง แล้วเขียน ตัวหนังสือลงไปทีละหน้าว่า I L-O-V-E Y-O-U ซ้ำๆกันอย่างนั้น จนจบเล่ม แล้วบอกให้ผมลองกรีด นิ้วไล่ไปตามหน้ากระดาษดู (เคยเล่นวาดการ์ตูน ให้มันเคลื่อนไหวตอนเ้รากรีดนิ้วผ่านหน้ากระดาษในสมุดไหมครับ ทำแบบนั้นแหละ) มันก็เป็นตัวหนังสือวิ่งเป็นคำพูด เขาบอกว่าอารมณ์ต่างๆของ เด็กผู้หญิง จะเป็นผู้ใหญ่เร็วกว่า เด็กผู้ชาย เห็นจะจริง เพราะเธอจ้องตาผมนิ่งอย่างนั้น เหมือนรอคำตอบอะไรบางอย่างจากปากผม แต่ผมในตอนนั้นก็เด็กกะโปโลจริงๆ เห็นเป็นเรื่องสนุกไปเสียนี่ แล้วก็ชมเธอจากใจจริงๆว่า โห เธอเก่งจัง เรายังไม่เคยเล่นแบบนี้เลย เธอก็เลยงอนไปนาน เราคงสนิทกันมาก มากจนผู้ใหญ่สังเกตเห็น อย่างตอนพักช่วงสายๆ เรามักจะนั่งใกล้ๆกันเอนหน้ามาพิงกัน คุยกันสองคนไม่ค่อยสนใจเด็กอื่นๆ แล้วก็อาสาลงไปเบิกนม (พวกกลุ่มโรงเรียนสาธิต ตามมหาวิทยาลัย ต่างๆ มักจะมีคิวดื่มนมตอนสิบโมงทุกโรงเรียนละมั้งครับ แต่ตอนนี้สมัยนี้ ทุกโรงเรียนก็มีดื่มนมกันหมดแล้ว) ด้วยกันสองคน ผมเปลี่ยนไป และผมจำได้เลยว่าผมเปลี่ยนไป จากเด็กที่เคยเก็บตัว ไม่ร่าเริง ผมกลับร่าเริงขึ้น คุยกับเพื่อนคนอื่นๆมากขึ้น มันเหมือนเราอยากเปิด ประตูหัวใจ คุยกับคนอื่นๆ เพียงแค่มีเธอคนนี้อยู่เท่านั้น แล้วเด็กในสมัยนั้นยังใสกันอยู่มาก เราไม่ได้คิดเลยไปถึงเรื่องเพศสัมพันธ์ อะไรหรอก เรารัก รักมากกว่าเพื่อนเล่น รักแบบชายหญิง แต่รักในแบบที่ ไม่ได้คิดเรื่องนั้นเท่านั้น แต่ผู้ใหญ่ในสมัยนั้น ก็คงมีมุมมองที่แตกต่างออกไป อาจารย์ประจำชั้น เรียกพ่อแม่ของผมเข้าไปคุย แล้วก็เรียกพ่อแม่ของเธอเข้าไปคุย กันคนละวาระ ผมจำได้ว่า แม่ผมเรียกผมเข้าไปพบในเย็นวันนึง แล้วเทศนาผมเกี่ยวกับเรื่องผู้หญิง เกี่ยวกับเรื่องว่าผมทำตัวไม่ดี แก่แดด ไม่ตั้งใจเรียน(ซึ่งข้อนี้ไม่จริง เพราะตอนนั้นผมไม่เคยสอบได้ ต่ำกว่าที่ 5 ของชั้นเรียนผมเลย จากเด็ก 30 คน) แล้วก็เรื่องเพศศึกษา ฯลฯ เรื่องความผิดของการมีความรักในวัยเรียน ฯลฯ ฯลฯ ซึ่งมันมากกว่าที่ผมจะรับได้ แล้วมันก็เป็นการกล่าวหาที่ไม่จริง จำได้ว่าคืนที่โดนว่า ผมปิดประตูห้องนอนผมดังปังแล้วก็นอนร้องไห้ จากวันนั้นเป็นต้นมา ผมไม่รู้ว่าเธอถูกที่บ้านพูดว่าอะไรบ้าง แรงมากน้อย เท่าไหร่ แต่ดูเธอเนือยๆไป แล้วก็อารมณ์เสียมากขึ้น หาเรื่องทะเลาะกับผม ผมเลยชวนทะเลาะกับเธอบ้าง จนห่างๆกันออกไป แม้ว่าผมจะประท้วง เรียกร้องความสนใจ ด้วยการแซวเธอแรงๆ อย่างโง่ๆให้เธอโกรธ แต่มันก็ดูเหมือนจะยิ่งทำให้เราเหมือนคนสองคน ที่ยืนอยู่บนเรือคนละลำ ที่แล่นห่างกันออกไปเรื่อยๆ เรื่องระหว่างเราเกิดขึ้นและจบลงในเวลาสามปี ช่วง ม.1 - ม.3 จนจบโรงเรียนมัธยมช่วง ม.5 ตอนสอบเทียบได้ และสอบเอนทรานซ์ติด เราสองคนก็ไม่พูดกันอีกเลย ที่จริงผมคิดว่า เธออยากจะพูด อยากจะบอกอะไรผมมากมาย พอๆกับที่ผมอยากจะบอกเธอนั่นแหละ แต่พอนานๆไป ห่างกันไปมากๆ มันคงเป็นความเคยชินไปซะแล้ว นับว่าผู้ใหญ่ที่ล้อมรอบตัวพวกเรา ทำหน้าที่ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ในการทำให้เด็กสองคน เป็นเด็กดี และตั้งใจเรียน ไม่คิดเรื่องมีแฟน หรือคบกับเด็กเพศตรงข้าม มากกว่าเพื่อน ขอบคุณมากครับ ขอบคุณ ผมจะจำไว้สำหรับบาดแผลที่เราทั้งสองคนมี ผมจำได้ว่า เมื่อผมเข้าเรียน ปี 1 ป.ตรี ที่คณะวิทยาศาสตร์ ผมได้ข่าวว่า เธอสอบติดคณะนิเทศศาสตร์ ม.แถวๆสามย่านเหมือนกัน แล้วเธอก็เปลี่ยนไปมาก จากเด็กผู้หญิงน่ารักคนนั้น เธอกลายเป็นสาวชอบเที่ยวกลางคืน สูบบุหรี่จัด แล้วก็ดื่มเหล้าเป็นน้ำ เธอไม่ค่อยกลับบ้าน แต่ชอบอยู่กับเพื่อนๆข้างนอก (ไม่รู้ที่บ้านมีปัญหาอะไร) ผมเคยเจอเธอในงานลอยกระทงปีหนึ่งในช่วงที่เรียน ปริญญาตรี ผมขยับยกมือขึ้นมาทักเธอนิดนึง เธอก็มองมา เห็นผมแล้ว สายตาเธอจำผมได้ แต่แล้วก็เสมองหันไปทางอื่น จำได้ว่าได้ข่าวคราวจากเพื่อนๆสมัยมัธยมว่า สุดท้ายเธอก็เดินทางไปยังฝรั่งเศสบ้านของพ่อเธอ นั่นเป็นข่าวสุดท้ายที่ได้ และเราคงไม่มีโอกาสได้พบกันอีก ไม่มีโอกาสพูดคุยถึงเรื่องในอดีตกันอีก แต่ผมยังจำได้.. และจะจำไว้เสมอ.. ว่าคนแรกในชีวิต ที่ทำให้ผมเปิดใจ และเปลี่ยนแปลงไปจากผมคนเดิม - คือใคร เหมือนเนื้อเพลง "The Reason" ของวง Hoobastank ครับ ว่าคนคนหนึ่ง อาจทำให้เราอยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง จากตัวเราที่เคยเป็นได้ ถ้าคนคนนั้น พิเศษสำหรับเรา จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 29 มี.ค. 52 03:46:18 ]

ความคิดเห็นที่ 42 อันที่จริง เนื้อเพลงข้างบนนี้ตรงมาก กับสิ่งที่อยู่ในใจมาตลอด 23 ปี แต่ไม่มีโอกาสได้บอก และบางทีก็คงไม่มีโอกาสได้บอกอีกแล้ว ในชีวิตนี้ ตัวอักษรที่เขียนลงในกระทู้นี้ ก็คงลบหายไปเมื่อวันเวลาผ่านไป มันอาจผ่านสายตาของใครหลายคนที่ผมไม่รู้จัก แต่ผมจะดีใจ ถ้ามันทำให้หลายๆคนรักกันมากขึ้น และไม่ลืมว่าเรามีใคร หรือเคยมีใครอยู่ข้างๆเราในชีวิต ผมเพียงอยากบอกเธอเหลือเกินว่า ตัวตนลึกๆข้างในของผม เปลี่ยนไปได้ครั้งแรก เพราะเธอ บุคคลคนแรกในชีวิต ..ที่ผมรักได้จริงๆจากข้างในหัวใจ จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 29 มี.ค. 52 03:59:14 ]

ความคิดเห็นที่ 43 อยากบอกว่า ย่อหน้าแรกของอาจ เหมือนผมเลยครับ แต่ต่างตรงที่ ผมมีเพื่อนเยอะมาก สมัยนั้น นิตยสาร Update ต้องเข้าห้องสมุดไปอ่านตลอด คอยมองหาเล่มใหม่ๆอยู่เสมอ ความรักของอาจารย์นี่เศร้าจัง ของผม เธอเป็นคนแรก และคนเดียวเลย ที่ผมเอ่ยปากบอกว่ารักก่อนโดยที่ไม่ถูกถาม หรือบังคับให้พูด (^-^) จากคุณ : เร้าใจเกินพิกัด - [ 29 มี.ค. 52 04:26:35 ]

ความคิดเห็นที่ 44 อั่นแน่ จารย์แอบคิดถึงสาวน้อยคนนั้นอ่ะจิ แต่ก็อย่างว่าแหล่ะคับ เพราะสังคมผู้ใหญ่มองอะไรก็ไม่ดีไปหมด อาจเป็นเพราะโตขึ้นมาแล้วมันมีอะไรบางอย่างมาทำให้หัวใจแปดเปื้อน คิดไปไกล คิดถึงสิ่งที่ตัวเองเจอมา พบมาจากประสบการณ์ตัวเอง แล้วยัดเยียดสิ่งเหล่านั้นให้เด็ก ทำให้เด็กๆ พลอยได้รับผลกรรมที่ไม่ได้ก่อขึ้นมา สุดท้ายก็ต้องจบแบบเศร้าๆ ผมอ่านแล้วบอกได้คำเดียวว่า โค_ตร ซึ้งอ่ะ กินใจเหลือเกิน จากคุณ : ผมแอบดูกระทู้คุณอยู่ - [ 29 มี.ค. 52 04:31:13 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ผมว่า ที่เขาหันหน้าไปทางอื่น และทำตัวอย่างนั้น อาจจะเป็นเพราะโกรธ หรือน้อยใจอาจารย์ก็ได้นะครับ ผมว่า เพราะจะต้องได้จากกันสิ่งต่างๆที่ค้างคาใจอยู่ อยากจะพูดก็ไม่ได้ ได้คุยกันเลย ผู้หญิงชอบคิดเล็กคิดน้อย ^^ จากคุณ : เร้าใจเกินพิกัด - [ 29 มี.ค. 52 04:32:59 ]

ความคิดเห็นที่ 46 นั่นสินะครับ ^__^ แต่มันก็ผ่านไปนับยี่สิบกว่าปีแล้วล่ะนะ ฮะๆ (หัวเราะแอบมีน้ำตานิดๆ) แต่ถ้ามีโอกาสได้คุยกันอีก ผมจะบอกเธอ ตอนนั้นถ้าเธอมีลูก แล้วเอาลูกมาด้วย ลูกเราคงโตกันทั้งคู่แล้วละมั้ง จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 29 มี.ค. 52 04:44:11 ]

ความคิดเห็นที่ 47 แม่เล่าให้ฟังว่านักเรียนในชั้นเรียน(ป.4) มีเด็กชายและหญิงที่เป็นเพื่อนกันและรักกันมากแบบนี้เลยครับ วันนึงถูกเรียกไปด่าโดย ครูท่านหนึ่งจากที่ฟังคร่าวๆจากแม่เล่าให้ฟัง ครูคนนี้ด่าน้องสองคนนั้นเสียๆหายๆมาก ต่ำใต้สะดือสุดๆ จนแม่ทนไม่ไหวไล่ครูคนนั้นออกไปแล้วจะอบรมณ์กันเองกับครูอีกท่าน แม่ผมว่าความรักแบบ เด็กๆน่ะมันไม่มีพิษภัยอะไรหรอก ผู้ใหญ่เรานี่แหละที่คิดสกปรกกันไปเอง เมื่อก่อนจะเข้าโรงเรียนชายล้วนไปตอน ป.1 ผมก็จำได้ว่าตอนอนุบาลมีเพื่อนที่รักสุดๆที่เป็นเด็กผู้หญิงหญิงตัวน้อยๆ นั่งข้างๆกันไปไหนด้วยกันเล่นด้วยกันทุกเวลานึกแล้วคิดถึง ตอนนี้ไม่ทราบข่าวเค้ามาหลายปีแล้ว จากคุณ : ปีกแห่งรัก - [ 29 มี.ค. 52 04:57:34 ]

ความคิดเห็นที่ 48 จารย์ผมเคยหาเพื่อนหญิงที่ไม่ได้เจอกัน10กว่าปีในกูเกิ้ลอะปรากฏว่าไปทำงานใน รพ.ที่สุราษฯ วันนั้นผมโทรเข้าโรงพยาบาลนั้น ต่อสายไปห้องยาขอสายเธอคนนั้น เอิ้กๆ แต่จากการที่โทรไปหากลับมาคุยกันอีกครั้งผมก็รู้สึกแปลกๆไปบ้าง วันเวลากว่า10ปี ทำให้หลายๆอย่างเปลี่ยนไปความสนิดสนมอาจจะคล้ายๆเดิมแต่ก็ไม่ใช่เธอคนนั้นที่ผมมักจะนึกถึงในเวลาเก่าๆ (นึกถึงหนังCast away ที่อยู่บนเกาะพระเอกยังคงมีเมียอยู่ด้วยเสมอ) แม้เวลาจะผ่านไปเป็น20ปีผมว่า'จารย์ดิจิน่าจะตามหาเธอได้นะครับ ถึงความทรงจำบางอย่างที่เกี่ยวกับเธออาจเปลี่ยนไปหลังจากได้กลับมาคุยกัน แต่มันก็น่าจะคุ้มค่านะครับ อิอิ (หนีเมียไปฝรั่งเศส XD) จากคุณ : ปีกแห่งรัก - [ 29 มี.ค. 52 05:10:51 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เด็กช่วงวัย 10-14 ปี บางคนโตเร็ว บางคนโตช้า ทางด้านอารมณ์ ผู้ใหญ่ที่ไม่ใช่พ่อ ไม่ใช่แม่ หรือพ่อแม่บางคนก็ดูไม่ออก ว่าลูกเข้าวัยรุ่นหรือยัง ถ้าพ่อแม่คิดว่าลูกตัวเองเด็ก ก็จะมองแบบเด็กๆ คือไร้เดียงสา แต่ถ้าผู้ใหญ่มองว่าเด็กคนนั้น แก่แดด ความไว้ใจในความเดียงสาจะน้อยลง ถ้าไม่รักไม่หวง ผู้ใหญ่คงไม่ห้าม หรือป้องกันเอาไว้ก่อน  ดีกว่าปล่อยแล้วเกิดเรื่องขึ้นมา คิดจะแก้มันก็สายไปแล้ว  เห็นข่าว เด็กอายุ 12-13 เป็นพ่อคน ฟังดูน่าตกใจนะ แต่พอมองดูเด็กผู้หญิงแถวบ้านบางคน ไร้เดียงสาก็แล้วไป แต่ที่แก่แดดทำตัวเป็นสาวก่อนวัย มองแล้วก็ห่วงอนาคต ถ้าพ่อแม่ปล่อยเลยตามเลย สงสัยไม่พ้น ม.3 คงได้มีสามีแน่ๆ เด็กวัยนี้ ยากที่จะเดาใจนะ ว่าโตมาเป็นวัยรุ่นแบบไหน สำหรับคุณDigiTaL-KRASH  ต้องขอบคุณ เพื่อนสาวคนนั้น ที่เปิดหัวใจของคุณให้รู้จักความรัก เป็นความทรงจำ ที่นานๆก็ปัดหยักใยออกมาให้คิดถึงสักที แต่อย่าคิดบ่อยนะคะ เค้าว่า คนแก่ ชอบพูดแต่เรื่องเก่าๆ เดี๋ยวจะแก่ไวนะ อิอิ จากคุณ : ..ฟ้าใส.. - [ 29 มี.ค. 52 10:34:18 ]

ความคิดเห็นที่ 50 อ่านเรื่องของ จขกท.ทำให้นึกไปถึงเมื่อก่อน จำได้ว่าทะเลาะกับเพื่อนผู้หญิงในห้องคนนึง ด้วยเรื่องไร้สาระแบบเด็กๆ แต่มีเพื่อนผู้ชายคนนึงเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยความกวนเท้าของมัน อาจารย์เรียกไปอบรมแล้วหาว่าเรากับเพื่อนมีเรื่องทะเลาะกันเพราะแย่งผู้ชายเฉยเลย ... = =" เปล่าซะหน่อย.. โชคดีที่พออาจารย์ไปรายงานแม่(แม่กับอ.รู้จักกันเป็นการส่วนตัว) แล้วแม่ไม่ว่าอะไร ออกจะขำๆ เพราะตอนนั้นเราแค่ ป. 6 เองอ่ะค่ะ กล่องความทรงจำ ไม่ว่าดีหรือร้าย ก็สะท้อนให้เห็นถึงอดีต ประสบการณ์ที่สำคัญและความเปลี่ยนแปลงต่างๆ ที่หล่อหลอมให้เป็นตัวเราในปัจจุบัน ไม่ว่าจะทัศนคติ  ความเชื่อ ความรัก.. จากคุณ : sorry about that - [ 29 มี.ค. 52 12:43:39 ]

ความคิดเห็นที่ 51 อาจารย์ระวังภรรยามาอ่านเนอะ เดี๋ยวถ้างอน เราได้นอนพื้นกันพอดี จากคุณ : palermos - [ 29 มี.ค. 52 13:43:32 ]

ความคิดเห็นที่ 52 อาจารย์ของคุณ คคห 50 เนี่ย จินตนาการบรรเจิดจนน่าจะมาเขียนนิยายเลยนะคะ  ผู้ใหญ่มองเด็กแต่แง่ร้ายๆ แต่ในทางกลับกัน กลับอยากจะให้ลูกศิษย์เคารพรักตัวเอง จากคุณ : เทพบุตรหมัดดาวหาง - [ 29 มี.ค. 52 17:43:34 ]

ความคิดเห็นที่ 53 แอบนึกถึงรักแรกของตัวเอง... ล่าสุดเมื่อซักสามปีที่แล้ว นั่งรถโดยสารกลับ ตจว. เห็นคนคนนึงบนรถ หน้าเหมือนมาก..ชนิดที่ว่า ถ้าเค้าวัยนี้ น่าจะออกมาลักษณะนี้.. เราสบตา... เจอสายตาว่างเปล่า.. แบบมองทะลุไปเลย.. เราไม่กล้าถามว่าใช่เค้าไหม.. นั่งรถคันเดียวกันเจ็ดชั่วโมง แต่เราก็ปล่อยให้มันผ่านไป.. ต่อให้ไม่ใช่.. แค่คล้าย เราก็ยังรู้สึกไม่กล้าพูดด้วยเหมือนตอนนั้นเด๊ะๆ เซ็งตัวเองอยู่เลยค่ะ จากคุณ : อินทวา - [ 29 มี.ค. 52 17:51:06 ]

ความคิดเห็นที่ 54 บางที การที่บางเรื่องราวที่่ผ่านมาแสนนาน จะยังชัดเจนในความรู้สึก ก็คงเพราะเราทำได้แค่เก็บบางเรื่อง บางความรู้สึกไว้แค่ข้างในใจ ไม่มีแม้แต่โอกาสจะพูดออกไปให้เค้าได้รู้ละมั้งคะ อ่านแล้วอินอ่ะ TT^TT แก้ไขเมื่อ 29 มี.ค. 52 19:13:46 จากคุณ : Idealistic Identity* - [ 29 มี.ค. 52 19:13:14 ]

ความคิดเห็นที่ 55 นึกว่า จขกท จะไม่กลับมาเล่าให้ฟังซะแล้ว ถึงยาวก็จะอ่านค่ะ 555 เธอคนนั้นน่ารักดีนะ ที่เขียน I L-O-V-E Y-O-U ในสมุดของจขกท =) อ่านแล้วรู้สึกว่าเค้าทำให้โลกของ จขกท สดใสขึ้นจริงๆ ถึงแม้ว่าเราจะเปลี่ยนแปลงอดีตไม่ได้ แต่บางครั้งเราก็ยังคิดอยู่ว่า ถ้าตอนในนั้นเราทำแบบนั้น แบบนี้ ตอนนี้เราจะเป็นยังไงน้่า ปล. ขอสารภาพ ตอนแรกที่่เห็นชื่อจขกท เราย้อนกลับไปดูหัวกระทู้อีกทีว่าตอนนี้เราอยู่ในสวนลุม หรือห้องหว้ากอ แหะๆ จากคุณ : henna_neko (henna_neko) - [ 30 มี.ค. 52 12:52:39 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ต้องมาสิครับ อุตส่าห์ถามทั้งที จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 30 มี.ค. 52 15:53:58 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เคยมี แต่ตอนนี้ไม่อยากคิดถึง จากคุณ : bigcy - [ 30 มี.ค. 52 17:42:08 ]

ความคิดเห็นที่ 58 แหมไปลากผมมาจากห้องศาสนา ให้มานึกความหลัง ผมก็มีตอน ม.ศ. 4 ชอบๆกันนิดหน่อย เขาเรียนเก่ง แต่ผมเก่งกว่า ( โม้จริงหวะเรา ) มีให้ไปติวที่บ้านด้วยนะ  แต่เขาเป็นเด็กดีมาก คุณพ่อ เขาก็น่ากลัวตอนนั้นผมกลัวมากเลย แล้วเขาก็เข้าหมอ เชียงใหม่ไป ผมเข้าหมอจุฬา มันห่าง  ต่างคนก็มีใหม่ จากนั้นผมก็มีเรื่อยๆ อีกสักสี่คน จึงมาลงเอยกับคนสุดท้ายนี้แหละครับ เรียนมาด้วยกัน ผมไม่เคยอกหักเลย ทำตัวแย่มาก มีแต่หักอกชาวบ้าน หวังว่าจะไม่เป็นกรรมต่อกัน เพราะผมไม่ได้ล่วงเกินใครเลย และรักเขาจริงทุกคน แต่พอเจอใหม่ ผมก็เลือนเก่า สรุปว่า เรื่องนี้ทำตัวแย่มากจริงๆ เป็นอดีตที่ไม่ดี สมัยผมยังเด็กไม่รู้ความนั่นเองครับ คิดแล้วก็ดีใจที่ผ่านมาได้นะ แก้ไขเมื่อ 30 มี.ค. 52 18:23:16 จากคุณ : จักรแก้ว - [ 30 มี.ค. 52 18:02:15 ]

ความคิดเห็นที่ 59 แวะมาเยี่ยมจากห้องศาสนาครับ พุทธศาสนา ได้แสดงสาเหตุแห่งความรักว่า เกิดขึ้นจากสาเหตุ 2 ประการคือ 1. การทำบุญร่วมกันมาแต่ชาติปางก่อน 2. การช่วยเหลือเกื้อกูลกันในปัจจุบัน To All The Girls I've Loved Before - Julio Iglesias จากคุณ : ebusiness - [ 30 มี.ค. 52 19:16:53 ]

ความคิดเห็นที่ 60 แหะๆ ลืมให้กิ๊ฟจขกท จากคุณ : henna_neko (henna_neko) - [ 30 มี.ค. 52 19:28:57 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ตามกลิ่นธูปมาเช่นกันครับ ส่วนคำถามของกระทู้.. ก็ออกเป็นทำนอง puppy love ทั่วไปตามปกติครับ จากคุณ : He-Who-Must-Not-Be-Named - [ 30 มี.ค. 52 20:29:46 ]

ความคิดเห็นที่ 62 เคยแค่ชอบแต่ไม่เคยรักใคร    นอกจากพ่อ แม่ ลูกอีกสองคน และแมวที่เหลืออีกหนึ่งตัวแล้ว ก็ไม่เคยคิดว่าใครจะรักเราจริง ความโรแมนติก ความหวานแหววที่ใครบางคนเคยมีให้เรา และเราเคยมีให้เขา มันล้วนแต่ของปลอมทั้งนั้น มันไม่ใช่ความร๊ากกก......... เอวังด้วยประการฉะนี้ แก้ไขเมื่อ 30 มี.ค. 52 21:34:28 แก้ไขเมื่อ 30 มี.ค. 52 21:34:21 จากคุณ : dcm - [ 30 มี.ค. 52 21:05:52 ]

ความคิดเห็นที่ 63 มาตามเทียบเชิญ มีรักครั้งแรกตอนเรียนป. 5  อิอิ เรียนห้องเดียวกัน นั่งโต๊ะติดกัน  เค้ามาชวนไปเที่ยวดูหนัง เดินห้าง พาไปเที่ยวบ้าน แต่พอเรียนจบป.6 ก็แยกย้ายกันไป ไม่ได้เจอกันอีกเลย ป่านนี้คงจะมีลูกไปหลายคนแล้ว :) จากคุณ : AYXC - [ 30 มี.ค. 52 21:14:13 ]

ความคิดเห็นที่ 64 มาตามคำแนะนำครับ จำได้ครับ My 5 first love แก้ไขเมื่อ 30 มี.ค. 52 22:02:15 จากคุณ : deepspace - [ 30 มี.ค. 52 21:52:44 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เอ้อ...ได้กลิ่นธูปเช่นกันครับ..." รักครั้งแรก" ....จำได้ว่าเสียไปสามสิบบาทอุตส่าห์ รวมไว้ตั้งหลายวัน เหลียวซ้ายขวา แว๊บด้วยความอยากรู้อยากเห็น อายจริงๆ(ค่าขนมไปโรงเรียน มศ.5) กลับออกมารู้สึกโลกนี้เป็นของเรายิ่งใหญ่เหลือเกิน...รักหรือใคร่..ตอนนั้นแยกไม่ออกครับ แต่ประทับใจมาก ไม่ลืม จนทุกวันนี้  เธอมีบุญคุณกับผมจริงๆ..? จากคุณ : เกิดเป็นคนช่างยากแท้ - [ 31 มี.ค. 52 13:38:43 ]

ความคิดเห็นที่ 66 มาจากห้องศาสนาเช่นกันค่ะ รักครั้งแรก เพิ่งมาเริ่มเมื่อตอนเรียนปริญญาตรี เพราะตอนอยู่มัธยม อยู่แต่กับเพื่อน ญ ด้วยกัน และทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียน จนไม่มีเวลาจะไปเหล่หนุ่มที่ไหน หนุ่มที่เรียนด้วยกัน ก็ไม่มีใครน่าเหล่ซักคน พอจากบ้านมาเรียนปริญญาตรีกรุงเทพฯ รู้สึกว่าตัวเองเป็นอิสระจริงๆ แต่เหงาจับใจ พอมีเพศตรงข้ามมาสนิทสนม ถูกอัธยาศัยกัน ก็เทใจให้เค้า เห็นเค้าเป็นโลกทั้งโลก ความรักตอนนั้นเกิดเร็ว และแรง มีแต่อารมณ์แล้วก็อารมณ์ที่นำทาง ได้อิ่มใจกับความรักที่หวานซึ้งและคิดว่า เป็นความรักที่แสวงหามาตลอดชีวิต ถึงกับวางแผนไว้ว่า เมื่อเรียนจบแล้ว ผู้ชายคนนี้แหละค่ะที่เราจะฝากชีวิตไว้กับเค้าจนวันตาย แต่วันหนึ่งเราก็ตาสว่าง เค้าขอให้เราทำในสิ่งที่เราไม่พร้อมจะทำ เรากับเค้าทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้ หลังจากนั้นเค้าให้คนอื่นที่พร้อมจะทำอย่างงั้นมากกว่า มาสาธิตให้เราเห็นบนเตียงนอนของเรา ในห้องพักของเราเอง- -" ก็จบกันไปค่ะกับความรักครั้งนั้น แล้วเราก็ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีความรักแบบนั้นกับใครได้อีก บอกตรงๆ ค่ะ เข็ด แต่แค่ไม่กี่ปีให้หลัง ก็มีคนมารักเรา และเราก็รักเค้าอยู่ในขณะนี้ ความรักครั้งใหม่นี้ ไม่เหมือนเดิมแน่นอนค่ะ เราไม่คิดว่ารักใครแล้วเค้าจะต้องเป็นของเราคนเดียว ต้องรักเราคนเดียว ต้องอยู่ด้วยกัน ๒๔ ช.ม.อีกต่อไปแล้ว เราแค่ขอให้รู้ว่าเค้ายังรักเรา และเรารักเค้า อะไรที่เค้ามีความสุข เราก็ยินดีกับเค้าทุกอย่าง การที่เราได้รักแบบนี้ ทำให้เรารู้สึกว่า เรามีความสุขจริงๆ ค่ะ จากคุณ : หนอนดาวเรือง - [ 1 เม.ย. 52 16:54:44 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ปัจฉิมลิขิต ...เข้ามาปิดท้าย... ขอบคุณทุกๆท่านอีกที จากใจจริง ที่ได้มาร่วมกันระลึกถึงวันเวลาดีๆ (หรือไม่ดีก็แล้วแต่ ^^") ในสมัยวัยแรกรุ่นของทุกๆคนนะครับ ขอให้ภาพเหตุการณ์ดีๆเหล่านั้น อยู่ในใจของทุกๆคนตลอดไป. จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 3 เม.ย. 52 01:37:08 ]