PANTIP.COM : L7706892 April fool day ที่ไม่ต้อง fool everyday อีกต่อไป Part 1 [ปัญหาสุขภาพจิต]

ความคิดเห็นที่ 2

ฉัน จะทำยังงัยดี มาถึงนี่แล้ว เค้าจะกลับมากี่โมง เอ แต่ในรถเหมือนไม่ได้มีแค่คนขับนะ..ว่าแต่ว่า คนขับล่ะใช่เค้ามั้ย แต่ก้อนะ..สูงติดเพดานรถขนาดนั้น คงเป็นเค้าแหละ

เอาล่ะ..ตัดสินใจโทรเข้าไป..ที่มือถือเค้า..

ตื้ดดดดดดด จนครั้งที่ 3 กดสายเราทิ้ง

ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะตอนที่คบกันเวลาเราโทรไปเค้าจะโทรกลับเสมอ อาจจะช้าหน่อย แต่ก้โทร เพราะเบอร์เค้าโทรหาเราฟรี

10 นาทีต่อมา โทรอีกครั้งซิ คราวนี้ไม่รับ ไม่กดทิ้ง

ใน ใจคิดว่า ถ้าเค้าออกไปข้างนอกแล้วอีกนานกว่าจะกลับ ฉันคงวางมันไว้หน้าบ้านอย่างนั้น แต่เมื่อไหร่เค้าจะกลับมาเจอ เค้กก็กลัวมีน้องหมาแถวนั้นมาเอาไปหม่ำ ของก็กลัวคนเดินผ่านแล้วจิ๊กไป

เค้ายังไม่โทรกลับมา..ฉันยังนั่งมองและรออยู่ที่เดิม

เกือบครึ่งชั่วโมงผ่านไป

ฮ้า น่านๆ มีรถเข้าซอยมาแล้ว ใช่เค้าจริงๆ ด้วย ทีนี้แหละ..เจอตัวเป็นๆไปเรย ยื่นให้ต่อหน้าเลยละกัน ไหนๆ ก็มาแล้วนี่

หมายเหตุ : ใคร อาจจะคิดว่าฉันโง่และบ้า ทำแบบนั้น .. เลิกกันแล้ว ทำให้ทำไม ฉันเพียงแค่คิดว่า ถึงแม้ฉันจะคบเค้ามาไม่นาน แต่เราไม่เคยได้เป่าเค้กวันเกิดด้วยกันเลย และจากนี้ไปคงไม่มีโอกาสแล้ว ต่อจากนี้ไปเราคงห่างกันไปเรื่อยๆ เหลือแต่ความเป็นเพื่อนที่ห่างกันจนกลายเป็นเพียงแค่ คนอื่นถึงวันเกิดเค้าปีหน้า ฉันคงไม่ได้มีใจมากพอที่จะทำแบบนี้ได้..ดังนั้น ฉันเลือกทำในสิ่งที่ฉันอยากทำให้ และตั้งใจจะทำให้แบบนี้ตั้งแต่ตอนคบกันแล้ว อีกอย่าง ฉันคบกับเค้าไม่นานเท่าไหร่กลัวว่าเค้าจะลืมฉันไปง่ายๆ กลัวไม่ถุกบันทึกไว้ในหน้าประวัติศาสตร์..ฉันอยากให้เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อ กัน จำแต่เรื่องที่ดีของฉันไว้นานๆ ยังอยากรู้สึกได้เสมอว่า เราไม่ได้ไม่รักกัน

5 ทุ่มกว่าแล้ว โทรศัพท์ฉันสั่น..โทรกลับมาแล้ว

ฉัน~ฮาโหล

เค้า~จ้า ว่างัย เป็นอะไรรึป่าว เกิดไรขึ้น เห็นโทรมาหลายที..

ฉัน~ป่าวจ้ะ มะมีรายหรอก แล้วนี่อยู่ไหนล่ะจ้ะ

เค้า~บ้านแหละจ้า โทดที เมื่อกี้ตอนที่โทรมาทีแรก กำลังเป่าเค้กกับที่บ้านอยู่ แล้วตอนที่สอง กำลังล้างจานเลย แต่นี่อ่ะ อยู่บนห้องแล้ว

ฉัน~ออ หลอจ้ะ เอ แล้วนี่สะดวกมั้ย ลงมาข้างล่างหน่อยนะ

เค้า ~ ห้ะ นี่ april fool day รึป่าวเนี่ย

ฉันได้แต่บอกว่าลงมาเถอะ เดี๋ยวก้อรู้เอง

เค้าเปิดประตูลงมาแล้ว..

ฉันนั่งอยู่บนรถ จุดเทียนรอ..เค้ามานั่งข้างรถฉันฝั่งคนขับที่ฉันนั่งอยู่ ฉันกดกระจกลงพร้อมกับยื่นเค้กพร้อมเทียนเล่มจิ๋วทีจุดแล้ว Happy Birthday นะจ้ะ ขอให้มีความสุขจ้ะ เป่าเทียนได้เรยจ้า (ฉากนั้นฉันประทับใจจัง)

เค้าเป่าเทียนดับไปแล้ว กลิ่นควันเทียนลอยเข้ามาในรถฉัน หอมดีจัง เค้ายื่นมาลูบหัวฉัน และบอกว่า ขอบคุณมากนะค้าบ

แล้วฉันก็บอกเค้าว่ากลับละนะ มาแค่นี้แหละ แล้วก็ขับรถออกมา มองไม่เห็นทางเลย น้ำตาเต็มตาไปหมด

เค้าโทรเข้ามาหาฉัน ขอบคุณอีกครั้ง..ฉันตอบไปว่า ไม่เป็นไร ได้แต่ถามไปว่า
~เมื่อกี้ออกไปไหนมาเหรอ~ฉันถาม

เค้าตอบฉันด้วยคำถามกลับมา~นี่มารอนานแล้วหลอ ตั้งแต่กี่โมง?~

ฉันเลยบอกไปว่า~มา นานแล้ว ถึงได้ถามไง ว่าออกไปไหนมาเหรอ แต่ตอนนั้นตอบว่า เป่าเค้กอยู่กับที่บ้านนี่นา ก็เพราะว่าเห็นว่าออกไปข้างนอก ถึงได้โทร เพราะไม่รู้ว่าจะกลับมากี่โมง ทำไมต้องโกหกกันด้วย บอกกันตรงๆ ก็ได้~

~ออกไปแถวนี้น่ะแหละ~เค้าตอบ

~ไปส่งใครเหรอ~ฉันถามไปตามที่เห็น

~ก็เห็นแล้วนี่~เค้าตอบ

~ออ ไม่รู้หรอก~ฉันบอกเค้า

~คนนี้มาทางพ่อกับแม่น่ะ พ่อแม่เชียร์มากเลยนะ~เค้าตอบแบบอึกอัก

~นี่มันคือคำตอบของเรื่องทั้งหมดใช่มั้ย ฉันเข้าใจแล้วทุกอย่าง เป็นไปตามที่คิดไว้จริงๆ คำว่าไปกันไม่ได้ มันไม่ใช่หรอก~~~ฉันตอบ

~มัน ไม่ใช่แบบนั้น ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดทุกอย่างหรอก แล้วก็ยังยืนยันได้เต็มปากเต็มคำว่า ผู้หญิงคนนั้นยังไม่ใช่แฟน เค้ามาทางพ่อกับแม่จริงๆ~~เค้าบอกฉัน

ฉันไม่ต้องการรับรู้อะไรอีกแล้ว ทุกอย่างมันคือคำตอบในตัวมันเอง

ฉันมากะว่าจะทำเซอไพรส์ให้เค้า ผลบุญมันส่งรวดเร็วทันใจดีจังฉันก้อได้รับ Big Surprised เช่นกัน

ขอบคุณวันนี้จริงๆ ฝรั่งเค้าเรียกที่ 1 เมษายน ว่าวัน April Fool Day แต่อย่างน้อย ฉันก็คงไม่ต้อง FOOL Everyday อีกต่อไปแล้ว..

ฉันวางสายจากเค้าวันนั้น ไม่รับสายเค้าอีกเลย ไม่แม้รับคำขอโทษ..

จบแระค่ะ~~

ขอบคุณที่อ่านมายาวยืดน้าคะ
แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 52 00:05:35

จากคุณ : Sweet Tiramisu - [ 5 เม.ย. 52 23:33:01 ]