ความคิดเห็นที่ 1 อ่านแล้วก็ตอบให้ไม่ได้ แต่เกิดคำถามแทน 1. ทำไมไม่รู้สึกอะไรล่ะคะ แล้วทำไมไปบ้านคนอื่นจึงทำล่ะ ทำไมบ้านตัวเองไม่ทำ แล้วคนที่บ้านก็ไม่ทำเหมือนกันเหรอคะ  อยู่ได้ยังไงคะแบบนั้น 2. คุณผิดปกติหรือเปล่า ไม่แน่ใจค่ะ แต่รู้แน่ๆ ว่าคนปกติธรรมดาไม่น่าจะทนดูได้นะคะ ยิ่งไม่รู้สึกอะไรนี่แปลกๆ ค่ะ จากคุณ : ก๋าสะลองเงิน - [ 7 พ.ค. 52 02:52:43 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เราอยู่อพาร์เมนท์ค่ะ ไม่ได้บอกว่า เราไม่ทำของเราเอง แล้วไปทำบ้านคนอื่น เราก็ดูแลสถานที่ที่เราอยู่ เพียงแต่เวลาเราไปบ้านคนอื่น เราเห็นสิ่งเหล่านี้ ที่ถูกมองข้ามไป เราเพี่ยงแต่ไม่เข้าใจ สิ่งที่อยุ่ใกล้ตัวเรา เดินผ่านทุกวัน นอนกับมัน ทำไมไม่มีใครใส่ใจ เราคิดว่า มันเป็นเรื่องสำคัญ แต่คนอื่นคิดว่า มันไม่สำคัญ มองผ่าน เดินผ่าน สิ่งของผุผัง เน่าเหม็นทุกวัน จากคุณ : จขกท - [ 7 พ.ค. 52 05:07:03 A:63.214.184.6 X: TicketID:167327 ]

ความคิดเห็นที่ 3 รูมเมท(อดีต) ของเรา เป็นคนที่สวยมาก และซกมกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ชนิดที่มาเห็นแล้วต้อง ตะลึง!!! ตะลึง ตึง ตึ่ง ตะลึง ตึง ตึ่ง เลยค่ะ เป็นแบบที่ จขกท ยกตัวอย่างมาทุกประการ ช่วงที่เรากลับมาบ้านเป็นเดือนๆ พอกลับกทมไป แทบกรี๊ดค่ะ ชามมาม่าอยู่บนโต๊ะ ขึ้นราเรียบร้อย ขวดน้ำกองพะเนิน ถุงขยะ(ขยะเปียกซะด้วยแม่คุณ)ถุงเบ้อเริ่ม ส่งกลิ่นเหม็น ระเบียงฝุ่นเขระ สภาพห้องรกร้างเหมือนขาดคนอยู่มาแรมปี ฝุ่นหนา ผมเต็มห้อง ฯลฯ เรากลับห้องไปทีก็ต้องสังคยานา(เขียนแบบนี้ป่าวหว่า) กันใหม่ทุกครั้ง แรกๆพอทนทำให้ได้ ไปๆเริ่มช่วยทำ หลังๆ ไม่ทำให้แล้ว หล่อนมาจัดการเองให้เรียบร้อย สุดจะทน - -* แต่ทำไงได้ ก็มันเพื่อนรักนินา >_< แปลกมั๊ยคงไม่แปลกหรอกค่ะ แต่เราว่าซกมกอ่ะ เป็นคนขี้เกียจแล้วก็ไม่ใส่ใจมากกว่า จากคุณ : -0- - [ 7 พ.ค. 52 05:41:44 A:118.172.242.64 X: TicketID:172388 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ซกมกมั้งคะ เราเองก็ใช่จะเรียบร้อยนะ ในห้องทำงานส่วนตัว พวกกองหนังสือ โต๊ะทำงานเนี่ย อย่างรก แต่ก็ไม่้ถึงขนาดที่คุณว่าอะ จานชาม ยังไงก็ต้องล้าง เสื้อผ้ายังไงก็ต้องซัก เคยอยู่หอ เพื่อนไม่ค่อยซักผ้าเลย ชอบเอาเสื้อผ้าเก่าๆมาใส่ซ้ำ (ผู้หญิงนะ) ซักก็ ตากแบบ ... อืม มันไม่ค่อย สะอาด เท่าไหร่ จาน ชาม ก็กองไว้ก่อน จะใช้ค่อยล้าง ในขณะที่ตัวเขาอะ เฮลท์ตี้ มากๆ เลือกกินแต่ของแบบ เฮลท์ตี้ๆ ที่นอนเขาก็ไม่ให้ใครนอน บอกคนอื่นตัวสกปรก ขณะที่เรา โต๊ะทำงานรก ตู้หนังสือไม่เคยเป็นระเบียบ แต่ซักผ้า กินอะไร ก็ล้าง ก็ทิ้งทุกครั้ง อันนี้ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แหะแหะ มันอยู่ที่ความใส่ใจ มักง่ายของแต่ละคนอะค่ะ + ความขี้เกียจด้วย ห้องทำงานเรา แม่ก้บ่น ทำไมไม่เก็บสักที เราก็ว่าจะเก็บ แต่ไม่มีอารมณ์ โดนจี้ๆมากๆก็เลยไม่เก็บเอาซะเลย จนแม่เลิกบ่น เราก็มาเก็บ 555 อันนี้แม่ก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไม รู้แต่ บอกครั้งเดียว ห้ามจี้ ไม่งั้นเราไม่ทำ ... จากคุณ : Kenshin_wife - [ 7 พ.ค. 52 07:18:42 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เราจะคล้ายๆ #4 นะ กินข้าว ล้างจาน หม้อ กะทะ ล้างเก็บทันทีทุกครั้ง เพราะไม่ชอบให้มีอะไรเน่าเหม็นอยู่ใกล้ๆตัว ผ้าปูที่นอน หมอน ซักทุก 1-2 wk ไม่เก็บไว้หรอก แต่ถ้าเป็นโต๊ะทำงาน โต๊ะข้างเตียง รกสุดๆ เพราะเก็บไปแล้ว เดี๋ยวก็ต้องรื้อออกมาใช้อยู่ดี เลยให้มันกองอยู่บนโต๊ะน่ะแหละ หาง่ายดี ข้อเสียอีกอย่างก็คือ การทำความสะอาดมุ้งลวดและกระจกหน้าต่าง ขี้เกียจสุดๆ บางทีปล่อยๆไว้จนเห็นฝุ่นเป็นแผงเลย ก็ช่างมัน มีอารมณ์จะทำ ค่อยทำเสียที แต่พอทำไปวันสองวัน ฝุ่นมาเกาะอีกแล้ว...เซ็ง.... จากคุณ : *Cookies* - [ 7 พ.ค. 52 08:22:06 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เราว่าเป็นการเลี้ยงดูเติบโตในวัยเด็กค่ะ เราเติบโตมากับพ่อแม่ ครอบครัว ที่รักสะอาด เราทนดูของแบบนั้นไม่ได้ รังเกียจความสกปรก เราต้องรีบวิ่งไปกำจัด แต่พี่ชายไปอยู่เมืองนอกตั้งแต่เด็กๆ อยู่บ้านคนเดียว ใช้แต่เครื่องทุ่นแรง... พอไปเยี่ยมที่.. อื้อหือ... ทุกตารางเมตรในห้องเราไม่อยากจะเหยียบเลย ห้องน้ำนี่ คราบ เต็มไปหมด เหลือง เชียว แหวะ ยิ่งคิดยิ่งขนลุก ไม่รู้ว่าทำไมทนอยู่ในสถาพแวดล้อมอย่างนั้นได้ จากคุณ : สาวประเภทสวย - [ 7 พ.ค. 52 08:33:02 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เราเป็นคนเรียบร้อยนะคะ เห็นแบบนี้แล้วทนไม่ได้ค่ะ เป็นเราเราก็ทำ บ้านแฟนสมัยมาอยู่ใหม่ๆก็เป็นแบบนั้น เราค่อยๆเก็บของที่เค้าเก็บจนลืมทิ้งไปเรื่อยๆ ค่อยๆหมดไป พอเราทำเมื่อเค้าไม่ว่าอะไร เราก็ทำไปเรื่อยๆ บ้านเราก็สะอาดขึ้นมาเอง ทนไม่ได้ค่ะ บอกตรงๆ ตอนนี้เรายึดบ้านนี้เป็นบ้านเราแล้ว เราก็ปรับปรุงใหม่ค่ะ จากคุณ : แก้วหนึ่งใบกับเบียร์สองขวด - [ 7 พ.ค. 52 08:57:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านหัวข้อกระทู้แล้วมึนนึกว่าจขกท.หมายถึงตัวเอง เข้าใจว่าน่าจะหมายถึง "ทำไมคนเรา(หรืออาจใช้คำว่าบางคน)มองข้ามอะไรหลายๆอย่างในบ้าน โดยที่ไม่รู้สึกอะไรเลย..." มันขึ้นอยู่กับนิสัย+ความเคยชินค่ะ ใหม่ๆก็รู้สึกแหยงๆบ้าง แต่ถ้ายอมปล่อยให้มันรก สกปรกไปเรื่อยๆ ก็จะชินกับสภาพแบบนั้นเหมือนกัน ตรงกันข้ามถ้าเค้าทำความสะอาดบ่อยๆ เค้าก็จะไม่ชินกับความสกปรกแบบนี้อีก แต่คงต้องมีอะไรมากระตุ้น มาบังคับให้ลงมือทำก่อน ถ้าทำได้ก็ทำถือว่าทำบุญนะคะ แต่ถ้าเกินกำลังก็อย่าไปคิดมาก เพราะชีวิตเขาเราดูแลไม่ได้ทั้งหมด ต้องทำใจและปล่อยวางค่ะ คนบางคนจะคิดได้ก็ต่อเมื่อมีบทเรียนในชีวิตนั่นแหละ จากคุณ : ร่าเริงเบิกบานสำราญอุรา - [ 7 พ.ค. 52 10:02:16 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อยู่ที่การเลี้ยงดูค่ะ ถ้าเค้าเกิดมากับสภาพรกๆสกปรก เค้าจะชินกับสภาพนั้นแล้ว + กับความขี้เกียจ ทำให้เค้ารู้สึกว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา จัดไปเดี๋ยวมันก็รกอีก แล้วจะทำไปทำไม ของเราจะรกเป็นที่ๆมากกว่า เช่นโต๊ะ ลิ้นชัก = =" แต่จานชามกินเสร็จจะล้างเลย ไม่หมก ไม่งั้นความขี้เกียจจะครอบงำแล้วผลัดไปเรื่อยๆว่าเดี๋ยวค่อยทำ จากคุณ : ข้าวปั้นหน้าไข่กุ้ง - [ 7 พ.ค. 52 10:54:44 ]

ความคิดเห็นที่ 10 หัวข้อกะเนื้อความอ่านแล้ว งง เลย น่าจะเขียนเหมือนที่ คห.8 ว่านะ ตอนเด็กๆ อยู่กะที่บ้าน รกมากก แต่เรื่องทำความสะอาดโดนบังคับจนชิน พอเรียนมหาลัย ต้องอยู่บ้านญาติ ก้อเกรงใจเค้า เลยเป็นระเบียบขึ้นมาหน่อยค่ะ แต่โดยรวม มาตรฐานความซกมกยังไม่เปลี่ยน อิอิ อาจจะงง ยกตัวอย่าง เช่น วางของอย่างเป็นระเบียบ แต่ฝุ่นเขรอะอ่ะ จากคุณ : ~lucky me~ (GniN) - [ 7 พ.ค. 52 12:19:24 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เป็นสภาวะความรับผิดชอบต่างกัน  ทุกคนมีหน้าที่ต้องช่วยกันและกัน ในการดูแลความเรียบร้อยในสังคมที่ตัวเองอยู่  แต่ที่ จขทก่ ไปเจอ เจอแต่คนไม่รับผิดชอบ เห็นแก่ตัว ซึ่งสามารถทำนายต่อได้เลยว่า ที่นั้น มีปัญหาการเงิน สขภาพ การงาน การอยู่ร่วมกับผู้อื่น ในภายหน้าจะเป็นกลุ่มคนสังคมรังเกียจ ไม่มีใครอยากคบ  ทำงานแบบหาเช้ากินค่ำ ไม่มีเงินเก็บ ทั้งหมดที่กล่าวไปนี้ ล้วนเป็นสภาวะกรรม ทำอย่างไร ได้อย่างนั้น เมื่อไม่อยากทำงาน ก็ไม่ต้องมีเงิน เมื่อไม่รู้จักรับผิดชอบตัวเอง ก็ต้องรับความเสื่อมของเขา ไปเอง จากคุณ : nuntiman - [ 7 พ.ค. 52 12:36:12 ]

ความคิดเห็นที่ 12 บ้านเราเก๊าะสกปรก แต่ไม่มีเวลาจัดการ จากคุณ : พิณณ์อวี - [ 7 พ.ค. 52 13:33:59 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เรื่องงานบ้านเป็นเรื่องที่บางคนแสนจะเกลียดค่ะ ของเราเป็นบางอารมณ์ค่ะ อยู่คอนโดเหมือนกัน ถ้าบางทีขี้เกียจ กินข้าวแล้วก็วางในอ่างล้างจานนะคะ จนเกือบล้นค่อยล้างทีเดียว ส่วนเรื่องซักผ้าจะทำเป็นกิจวัตรค่ะ จะซักเครื่องค่ำวันศุกร์ แล้วเช้าวันเสาร์จะแช่ผ้าบางส่วนที่ต้องซักด้วยมือตอนเช้า พอค่ำวันเสาร์จะซักเสร็จแช่น้ำยาปรับผ้านุ่มไว้คืนนึง เช้าวันอาทิตย์ค่อยตาก ส่วนรีดผ้าจะรีดช่วงเย็นวันอาทิตย์ค่ะ กวาดบ้านเมื่อเห็นมีฝุ่น 2-3 วันกวาดที ถูบ้านก็รอใช้น้ำซักผ้ามาถูบ้านค่ะ ล้างห้องน้ำก็อาทิตย์ละครั้ง ตอนนี้มีงานบ้านที่ควรทำแต่ยังปล่อยดูดายบ้าง หลอดไฟห้องนอนเล็กขาดยังไม่ได้ซื้อมาเปลี่ยน ลูกลอยชักโครกเสียยังไม่ได้ซ่อม เคาเตอร์อ่างล้างจานผุยังไม่ได้แจ้งให้ส่วนบริการเค้ามาเปลี่ยนให้ น้ำดื่มก็เลิกลงไปกดจากตู้ RO มานานแล้ว กรอกน้ำปะปาจากก๊อกนี่ล่ะ ขยะบางทีก็เต็มถัง สองวันหิ้วไปทิ้งที แล้วแต่อารมณ์ค่ะ ขยันก็ทำ จากคุณ : Rewritable - [ 7 พ.ค. 52 13:43:00 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สงสัยว่า เขากำลังสร้างภูมิต้านทานครับ จากคุณ : Oh-deh - [ 7 พ.ค. 52 15:20:35 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เราก็ขี้เกียจค่ะ แต่ยังไงเรื่องแบบนี้ก็พยายามทำให้ได้ คุณแม่สอนว่าอย่าทนกับความสกปรกนะลูก ใครไม่ทำเราต้องทำ เราเลยจำมาตลอดค่ะ ยอมรับว่าเป็นคนไม่มีระเบียบหรอกแต่จะไม่ทนกับกองเสื้อผ้าไม่ซัก ห้องน้ำไม่ขัด จานชามไม่ล้าง อย่างเด็ดขาด เราเคยไปบ้านของคนที่เป็นแบบจขกท.เล่ามาเหมือนกัน สกปรกจนเหม็น ทั้งที่บ้านเค้าน่ะผู้หญิงอยู่แท้ๆ คนแบบนี้ซกมก ต่อให้เราบ่นมันก็เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาค่ะ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 52 15:21:42 จากคุณ : เสียงจากบ้านนา - [ 7 พ.ค. 52 15:20:49 ]

ความคิดเห็นที่ 16 จขกท. ตั้งหัวข้อกระทู้ได้มึนดีค่ะ จากคุณ : and then - [ 7 พ.ค. 52 20:00:33 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ข้อดีอย่างนึงของเราที่ทำให้สามีภูมิใจก็คือการไม่ปล่อยให้บ้านเป็นถังขยะ เราต้องเก็บต้องกวาด และไม่ยอมให้มันรก นอกเสียจากมันอยู่ในช่วงปล่อยวางซัก 3-4 วัน แล้วก็มาเก็บอะไรแบบนั้น อยู่ที่นิสัยคนค่ะ  เคยเห็นคนประเภทที่เจ้าของกระทู้กล่าวถึงมาเยอะนะคะ มันมีอยู่(เยอะ) จริงๆในโลกใบนี้ จากคุณ : แม่โบนัส - [ 7 พ.ค. 52 21:42:10 ]

ความคิดเห็นที่ 18 นิสัยคนเราก็แตกต่างกันไป สามีเราขยันมาก อยู่ในบ้าน เก็บจานล้างเรียบ ซักผ้า เติมน้ำตู้เย็นตลอด แต่เขาเป็นคนไม่ทิ้งขยะ โดยไม่รู้ตัว เช่น แกะอะไร ก็ทิ้งซองไว้ที่นั่น       สั่งน้ำมูกเสร็จ ก็ทิ้งทิชชูไว้ อืย พอบอกเขา เขาก็เอ๋อ จริงง่ะ แต่แก้ไม่ได้ ส่วนเรา เปิดอะไร ประตู หน่าต่าง ฝาขวด ยาสีฟัน ก็จะไม่ปิด การอยู่ในบ้านเดียวกันได้ ต้องรับเรื่องน่ารำคาญแบบนี้ได้ บ้านใคร บ้านมัน จากคุณ : แม่น้องหยง - [ 7 พ.ค. 52 21:54:44 ]

ความคิดเห็นที่ 19 จขกท.คงมาบ่นเฉยๆ "คน"ย่อมแตกต่างกัน เค้ามองข้ามเรื่องพวกนี้ เป็นข้อเสียของเค้า แต่อาจมีเรื่องอื่น ที่จขกท.มองข้าม แต่คนอื่นเค้ามองเห็นได้เช่นกัน จากคุณ : LNM - [ 7 พ.ค. 52 23:10:17 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แก้หัวข้อกระทู้ให้นิดนึงนะคะ.. "ทำไมคนเรา มองข้ามอะไรหลาย ๆ อย่างในบ้าน โดยที่ไม่รู้สึกอะไรเลย หรือเป็นเราเองที่ผิดปกติ" (ตกคำว่า..คน..ไปตัวนึง ความหมายเพี้ยนไปเลยอ่ะค่ะ) ^^ มาตรฐานความสะอาด และความเป็นระเบียบของแต่ละคนไม่เท่ากันค่ะ เป็นความหลากหลายทางชีวภาพอ่ะนะคะ << อันนี้ไม่เกี่ยว จากคุณ : i'm not superman - [ วันวิสาขบูชา 14:56:33 ]

ความคิดเห็นที่ 21 กระทู้นี้เป็นแรงบันดาลใจให้เราทำความสะอาดบ้านอย่างมีความสุขในวันนี้ ขอบคุณคุณเจ้าของกระทู้ค่ะ :-) จากคุณ : dreamin - [ วันวิสาขบูชา 15:43:02 ]

ความคิดเห็นที่ 22 นั่นดิ นึกว่า คห. 1 (อิฉันเอง) มืนอยู่คนเดียว เพราะเห็น จขกท. มาเพิ่มเติมข้อมูลแย้งใน คห. ถัดมา  ก็อ่านเนื้อหาแรกแล้วก็คิดว่า จขกท. หมายถึงตัวเอง ว่าตัวเองผิดปกติหรือเปล่า ที่ไม่รู้สึกอะไรขนาดนั้น เลยเกิดคำถามซะเยอะ แต่ถ้าไม่ใช่ตัวของคุณเองแล้วละก็ ช่างมันเหอะ คนเราเลี้ยงดูต่างกัน ความรู้สึกประสบการณ์รับได้ก็ต่างกัน  ถ้าคุณเห็นแล้วทนไม่ได้ แต่ต้องอยู่ร่วมกันกับคนเหล่านั้นก็ต้องบอกไปตรงๆ  แต่ถ้ามีเหตุให้บอกไม่ได้ก็พาตัวเองออกมาจากสถานที่เหล่านั้นดีกว่า  พูดไปก็จะยาว  จบที่ เราไม่สามารถเปลี่ยนพฤติกรรมคนอื่นได้ แต่เราเลือกจะพาตัวเองไปสู่สิ่งที่เราชอบได้ค่ะ ไปถาม อะไร ทำไม กับคนอื่น มันตอบไม่ได้ซิ ขึ้นชื่อว่าคน มันก็ยุ่งเหยิงแบบนี้แหล่ะ จากคุณ : ก๋าสะลองเงิน - [ วันวิสาขบูชา 16:46:15 ]

ความคิดเห็นที่ 23 มันอยู่ที่ นิสัยส่วนบุคคล และความเกียจคร้านอย่างที่หลายๆ คนคิดแหละครับ เพื่อนผมหลายคน อยู่ในวงการแพทย์ แท้ๆ ทั้งที่เป็นเภสัชฯ พยาบาล อยู่คอนโดเหมือนกัน ไปห้องพวกเค้าทีนี่ อืม... นี่เหรอ คนที่เป็นบุคลากรทางการแพทย์ แต่ไปห้องพวกเค้าทุกครั้ง ก็บอกนะ ว่าไม่กวาดห้องกันบ้างเหรอ เค้าก็บอกแล้วแต่อารมณ์ จนหลายๆ ครั้งผมต้องไปกวาดให้ จานกองไว้ ห้องน้ำมีคราบ ต่างๆ เต็มไปหมด ทั้งราดำ คราบสบู่ โถส้วม เหลืองอ๋อย บางทีมี ... ติดอยู่ตามขอบโถ บางทีกลับจากทำงานก็นอนเลยไม่อาบน้ำ ที่นอนก็ไม่ปูผ้าปูที่นอน จนมีคราบจากกิจกรรมเข้าจังหวะเกรอะกรัง จนกลายเป็นแผ่นดำๆ ถามว่าทำไมไม่ปูที่นอน เค้าบอกขี้เกียจซักเวลามีอะไรกัน และอีกสารพัด สุดจะบรรยาย เป็นเพราะผมเป็นภูมิแพ้แต่เด็กด้วย ทุกอย่างต้องสะอาดหมดจดเลยก็ว่าได้ อย่างปัดฝุ่น กวาดขยะ ถูพื้น วันละ 2 ครั้ง ทุกเช้าและเย็น เช็ดกระจกทุกวัน ทำความสะอาดมุ้งลวดทุกวัน เช็ดใบพัดพัดลมทุกวัน ทำความสะอาดแผ่นกรองหยาบของเครื่องฟอกอากาศและแอร์สัปดาห์ละครั้ง ทำความสะอาด ดูดฝุ่นใน cpu คอมสัปดาห์ละครั้ง คีย์บอร์ด เม้าส์เช็ดทุกครั้งที่ใช้ ล้างห้องน้ำสัปดาห์ละครั้ง เปลี่ยนผ้าขนหนูทุกๆ 2 วัน เปลี่ยนพรมเช็ดเท้า ชุดผ้าปูเตียง สัปดาห์ละครั้ง ม่านซักเดือนละครั้ง จานชามล้างทุกครั้งหลังทาน ผ้านี่มีให้ซักทุกวัน รีดผ้าสัปดาห์ละ 2-3 ครั้ง พวกเครื่องนอนก็รีดทั้งหมด ของพวกนี้ฝึกให้ชินก็จะเป็นนิสัยไปเองครับ จากคุณ : NickySup - [ วันวิสาขบูชา 17:33:20 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ตอนเป็น นักศึกษา ไปห้องเพื่อนสาว อึ๋ย บนหัวเตียงมีเม็ดมะม่วงที่กินเรียบร้อยแล้วตั้งแต่เมื่อวาน กินเสร็จวางไว้ นอนเลย จนเม็ดมะม่วงแห้ง บนพื้นก็เต็มไปด้วยแป้งและเส้นผม ข้าวของวางเกะกะ เดินทีต้องเขย่งก้าวกระโดด อยางกับเล่นเกมหลบหลีกอยู่ เราว่าอยู่ที่คน และพื้นฐานครอบครัว บางคนเค้าไม่ใส่ใจจริงๆนะ ถึงคุณจะไปทำความสะอาดให้ เขาก็ไม่ได้อยากขอบใจคุณหรอก คนแบบนี้ปล่อยเขาไปเหอะ แก้ยาก ประมาณว่าอยู่บนความซกมก เป็นตัวของตัววเองดี ปล่อยไป จากคุณ : pnn2 - [ 9 พ.ค. 52 22:42:44 ]