ความรู้สึกนี้ ไม่ได้เป็นมานานแล้ว แต่มันกลับมาวันนี้เองค่ะ ^__^
พอดีช่วงพักกลางวันมีสายจากน้องชายคนนึง โทรเข้ามาตอนที่เรากำลังจะเดินถึงร้านข้าวพอดี๊.....
น้อง: ฮัลโหล พี่ตาล พี่อยู่ไหนเนี่ยะ
ตาล : อ้าว...ไงเรา, พี่เพิ่งพักกลางวัน แล้วเราอ่ะอยู่ไหน มีไร...กินข้าวยัง
น้อง : ผมอยู่เซ็นทรัลเวิลด์อ่ะพี่ พี่มาหาผมหน่อยดิ
ตาล : เออๆ เดี๋ยวพี่เดินไปหาละกัน เจอกันๆ
ตัดสายปุ๊บก็รีบเดินไปเลยค่ะ ผู้ชายโทรหาทีนึง ลืมไปเลยว่าจะไปกินข้าว 555+
พอไปเจอน้องก็ได้ทราบว่าเจ้านี่เค้ามารับรางวัล วันนี้จะมีการตัดสินรางวัลประกวดแบบ เค้ามารอลุ้นกับพี่ร่วมทีมเค้า
ขอบอกว่าเงินรางวัลเป็นแสนเลยค่ะ โอ้โห....สมัยเรียนเราได้กันหลักหมื่นเอง นี่ตั้งหลักแสน ไอ่ตาลลุกวาว~~
ที่สำคัญคือ รางวัลที่หนึ่งยังได้รับถ้วยพระราชทานจากพระหัตถ์สมเด็จพระเทพฯด้วย
จาก 400ทีมทั่วประเทศคัดเหลือ 5 ทีม และทีมน้องเราเป็นหนึ่งในนั้น (แหม่! มันเก่งแฮะ)
สรุปน้องเราได้ที่สองค่ะ ได้เงินมา 150,000 พร้อมถ้วยรางวัลและใบประกาศฯ
ถึงแม้จะไม่ได้มีส่วนร่วมกับงานนี้เลย เป็นแค่คนรู้จักกัน
แต่พอเค้าประสบความสำเร็จแบบนี้ และเราได้อยู่ด้วยในสถานการณ์ตอนนั้น มันทำให้รู้สึกดีไปด้วยน่ะค่ะ
จะว่าไปแล้วเด็กคนนี้เค้าอายุน้อยกว่าเราปีเดียว แต่ประสบการณ์ทำงานเค้าไประดับโลกแล้ว
เจ้านี่เค้าเก่ง ถ้าคนทำงานด้านนี้จะรู้ว่าเค้าไม่ใช่เด็กธรรมดา ตาลเองยังไม่ได้ 5%ของเค้าเลยค่ะ
แต่ถึงแม้จะรู้มาก่อนว่า เออ...มันเก่งอยู่แล้ว กวาดรางวัลมาเยอะ
แต่พอได้มีส่วนร่วม มันก็อินอ่ะ ดีใจด้วย ปลื้มไปกับเค้าด้วย อิจฉาพ่อแม่เค้าที่มีลูกเก่งๆแบบนี้
.
.
.
.
แห่ะๆๆ ไม่มีอะไรค่ะ....มาบอกความรู้สึกดีๆที่ได้เจอในวันนี้
หลังจากอึนๆมาสักพัก วันนี้ก็มีเรื่องดีๆเกิดขึ้นจนได้ ถึงไม่ใช่ของเรา แต่ก็ทำให้เรายิ้มออกแฮะ ^^
อ่อ...แอบเอางานน้องมาโชว์ด้วยค่ะ ไม่ใช่งานประกวด เป็นงานที่เค้าทำเล่นๆ
แต่อยากโชว์ค่ะ มีน้องเก่ง (555+) ตาลชอบคนเก่ง 
ปล. ในงานนี้ สถาปนิกหนุ่มๆน่ากิ๊น..น่ากิน โฮกกกก!!!!
จากคุณ :
++ Herr Hazy Hazlitt ++ 
- [
27 พ.ค. 52 18:16:28
]
เคยรู้สึกปลาบปลื้มดีใจกับความสำเร็จของคนรอบตัวกันบ้างมั้ยคะ?
