ความคิดเห็นที่ 1 ถามว่าผมตั้งมาทำไม เมื่อวานตอนไปตรวจตามปกติ ก็เกิดอาการฟุ้งซ่านนั่งนับว่าผมเป็นโรคนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แม่มม~ แปร๊บเดียว 5 ปีแล้วหรือเนี่ย เป็นตั้งแต่ยังเป็นสาววัยขบเผาะ 18 ปี ตอนนี้ก็ 23 แล้ว (-_-") ก็เลยอยากตั้งกระทู้ให้ตัวเองได้จำความคิดของตัวเองในช่วงนี้ไว้ครับ ^^" ย้อนไปเมื่อ 5 ปีก่อน ณ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งกลางเมืองนครปฐม จำได้เลยว่ามันเป็นช่วงของการสอบภาคปลาย ช่วงนั้นก็วุ่น ๆ กับชีวิตนักศึกษา กับการอ่านหนังสือสอบแบบไฟลนก้น (-_-") เพื่อน ๆ ก็พร้อมใจกันทักว่า "ไปทำไรมา ผอมลงนี่" "เป็นอะไรรึเปล่าดูซีด ๆ นะมรึง" ไอ้เราก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะช่วงสอบก็ไม่ได้ออกไปไหน(มันขาวขึ้นก็ไม่แปลก) ผอมลง(ก็ดีซิ ตรูจะได้ผอมซักที -_-") ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรจนกระทั่งปิดเทอม ร่างกายก็เริ่มแสดงอาการผิดปกติออกมา แรก ๆ เลยคือ ปวดท้อง - ปวดท้องแบบทรมาน เหมือนลำไส้มันบีบ ๆ ปล่อย ๆ ท้องเสียสลับท้องผูก - คือไม่สามารถเดาอารมณ์คุณท้องได้เลยว่าวันไหนเอ็งจะท้องเสีย วันไหนเอ็งจะท้องผูก (-_-") ถ่ายเป็นมูกเลือก - ถ่ายออกมาสีมันจะเป็นสีเลือดเก่า ๆ คล้ำ ๆ น่ากินจริงเชียว (-_-") ช่วงนั้นก็เข้าออกโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น แต่ทุกครั้งก็ไม่ได้อะไรกลับมานอกจากคำหมอที่ว่า "ลำไส้อักเสบ" เอายาไปกินแล้วพักผ่อนเยอะ ๆ นะครับ จากคุณ : สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) - [ 28 พ.ค. 52 19:00:38 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ? หายแล้วใช่ไหม? .. เพื่อนเราก็กำลังเผชิญกับมะเร็งเช่นกัน Adenocarsinoma stage 3 เพิ่งให้เคโมฯไปเข็มแรกอ่ะ ... รบกวนเล่าประสบการณ์ให้ฟังบ้างได้มั้ยคะ? จากคุณ : สายลมแห่งความทรงจำ - [ 28 พ.ค. 52 19:28:39 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนนี้ก็นับว่าปกติดีครับ หาหมอเรื่อย ๆ ครับผม ^^" จากคุณ : สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) - [ 28 พ.ค. 52 20:42:09 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ต่อครับ ^^" หลังจากที่โดนหมอพูดย้ำ ๆว่าตัวเองเป็นโรคลำไส้อักเสบบ่อยครับ ซึ่งที่บ้านก็เริ่มไม่สบายใจกับการที่ต้องหอบลูกเข้าโรงพยาบาลบ่อยครั้ง ส่วนไอ้ตัวลูกอย่างผมก็ดันคิดซะว่าตรูก็แข็งแรงดี ๆ จะไปให้หมอเขามากระทำชำเราเราทำไม แต่เมื่อถึงจุดที่มันไม่ไหวแล้ว จะเป็นอะไรกันหนักหนา นั่นล่ะครับถึงจะยอมบังคับหมอล่ะว่าผมไม่ได้เป็นลำไส้อักเสบแน่ ๆ ล่ะ หมอทำหน้าอิดออดอยู่สองที หลังจากนั้นหมอก็พูดมา 1 ประโยคว่า "ขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วถกกางเกงลงให้ด้วยครับ" ม่ายยยยยยยยยยยยยยยย T__T~ คุณหมอจะมาเปิดบอริซุ้ดดผมแบบนี้ไม่ได้นะครับ หมอก็ล้วงเข้าไป (-*-) หมุนไปหมุนมาซักสองที แล้วก็ให้ผมไปใส่กางเกงเหมือนเดิม แล้วนัดมาใหม่เพื่อจะมาส่องกล้องทางทวารหนัก เพื่อตรวจดูบริเวณอื่นต่อไป จากคุณ : สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) - [ 28 พ.ค. 52 20:50:19 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อืมมานั่งรอฟังด้วยคนนะคะ จากคุณ : . (hungerry) - [ 28 พ.ค. 52 21:02:58 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ก่อนกลับหมอก็ให้ยาสีน่ารัก เม็ดเล็ก ๆ มา 1 เม็ดบอกว่ามันเป็นยาระบายอ่อน ๆ เพื่อเวลาส่องกล้องจะได้สะดวกขึ้น อืมม~ ตอนนั้นก็ยังไม่รุ้ว่าไอ้ที่ว่าส่องกล้อง ๆ กันเนี่ยเขาทำกันยังไง กล้องเข้าไปทางไหน แล้วจะออกมายังไง แต่ก็ช่างมันเถอะ คืนก่อนที่จะต้องทำการส่องกล้องผมก็ทำการกิน "ยาระบายอ่อน ๆ" ที่หมอว่าไว้ ปรากฏว่าคืนนั้นมีคนพบซากหมู นอนตายอยู่แถวห้องน้ำด้วยอาการอิดโรยสุดชีวิต (-_-") มันอ่อนตรงไหนฟระครับหมอ พอไปถึงโรงพยาบาล เขาก็ให้เปลี่ยนชุด ถอดเสื้อ ถอดกางเกง ถอดกางเกงใน!! (พอได้ยินไอ้ประโยคสุดท้ายเท่านั้นหล่ะครับ ถึงกับร้องอ๋อว่ากล้องมันจะเข้าทางไหนแล้วก้นลาย ๆ ของผมต้องเจอชะตากรรมยังไงขึ้นมาทันที T_T~) พอถึงเวลาเขาก็พาไปนอนรออยู่ห้องที่จะทำการส่องกล้อง ตอนนั้นอารมณ์เหมือนว่าโดนมนุษย์ต่างดาวลักพาตัวไปทดลองยังไงไม่รู้ รอบ ๆ ข้างก็มีแต่อุปกรณ์ที่ไม่รุ้จักเต็มไปหมด แล้วหมอก็เข้ามา!! มากระซิบที่ข้างหูว่า รับรองพี่จะไม่ทำให้น้องเจ็บ พร้อมกับขยิบตาให้หนึ่งที เง้ออ~ ไม่ใช่และ หมอก็บอกว่าไม่ต้องกลัว หายใจเข้าลึก ๆ แล้วมันก็พรวดเข้าไป (-_-") หมอไม่มีการบอกล่วงหน้าเลย จากนั้นหมอก็ให้ดูลำไส้ผม มันก็ปรากฏว่ามีตุ่มน้ำเหลืออยู่เต็มลำไส้ พร้อมกับมีบริเวณหนึ่งที่มีหนองแล้วก็เลือดไหลออกตลอดเวลา หมอก็เลยบอกว่าเดี๋ยวเจ็บนิดนึงเพราะหมอจะขอเอาชิ้นเนื้อไปตรวจ ความรู้สึกระหว่างการโดนส่องกล้อง เหมือนไส้ตัวเองเป็นยางจักร์ยาน โดนทั้งฉีดน้ำ อัดลม (-_-") จากคุณ : สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) - [ 28 พ.ค. 52 21:20:15 ]

ความคิดเห็นที่ 7 โหวตก่อนเลยนะคะ จากคุณ : sassygal - [ 28 พ.ค. 52 21:30:11 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาเป็นกำลังใจให้น้องนะค่ะ อายุยังน้อยอยู่เลย โรคมะเร็งเนี้ยไม่เลือกวัย เพศ อายุเลยนะค่ะ คุณพ่อของพี่ก้อเป็นมะเร็งลำไส้ค่ะ อยู่ที่เราดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ อาหารการกิน การใช้ชีวิตก้อเป็นสิ่งที่สำคัญมากค่ะ ถ้าน้องมีกำลังใจที่เข้มแข็งจากครอบครัว และดูแลตัวเองอย่างดี เลือกทานอาหารที่ไม่สุ่มเสี่ยง ปฎิบัติตัวตามที่คุณหมอสั่ง รับร้องหายแน่นอนค่ะ สู้  ๆนะค่ะ จากคุณ : blue_angle - [ 28 พ.ค. 52 21:30:46 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ต่อครับๆ จากคุณ : promlikit - [ 28 พ.ค. 52 21:34:32 ]

ความคิดเห็นที่ 10 รอฟังด้วยความระทึก(__!) ฉันเองก็เสียวๆกลัวเป็นมะเร็งลำไส้เข้าซักวัน เพราะเป็นคนไม่ชอบทานผักเลยคะ เขี่ยทิ้งตลอด ตอนนี้อายุ21แล้วก็กำลังพยายามทานให้ได้ แต่เปลี่ยนจากอาหารเป็นการปั่นแทน เพราะกลืนง่ายดี จากคุณ : แพงพวย - [ 28 พ.ค. 52 21:36:50 A:10.218.228.142 X:203.146.63.187 TicketID:215792 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แน่นอนว่าผลออกมาว่าเป็นมะเร็งแน่นอนครับ หมอสันนิษฐานว่ามันอาจจะเกิดจากกรรมพันธ์ ซึ่งเชื้อที่ดีไม่ได้มาจากไหนไกลพ่อผมนั่นเองครับ ^^" หมอก็เลยเรียกผู้ปกครองมาพบเพื่อจะคุยรายละเอียดอะไรต่อไป โดยที่ไม่บอกผมเลยว่าผมเป็นมะเร็งลำไส้ใหญ่ขั้นที่ 4 แล้ว การที่ได้รู้ว่าเราเป็นมะเร็งนั้น ความรู้สึกตอนนั้นก็คือ อืม เหรอ แต่ทำไมต้องเป็นตรูฟระ กลับบ้านไปแบบเบลอ ๆ งง ๆ ว่านี่หลับหรือตื่นกันแน่ หลังจากนั้นผมกับแม่ก็มาตัดสินใจกันล่ะว่าตกลงเราจะทำยังไงกันต่อ แน่นอนว่าคงไม่มีปัญญาไปหาหมอโรงพยาบาลเอกชนแน่นอน บังเอิญว่าตอนนั้นมีโครงการสามสิบบาท แล้วโรคมะเร็งมันเป็นสิทธิ์ครอบคลุมพอดี แต่ปัญหาที่ตามมาคือผมต้องไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลนครปฐมซึ่งเป็นที่เรียนของผมในตอนนั้น แต่บ้านผมอยู่สมุทรปราการนี่ซิ (-_-") เอาฟะ เป็นไงเป็นกัน จากคุณ : สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) - [ 28 พ.ค. 52 21:39:39 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ลุ้นอยู่เหมือนกันครับ จากคุณ : Empirical Man - [ 28 พ.ค. 52 21:55:10 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ^^ แวะมาคะ จากคุณ : Mi Lady & Mi Lord - [ 28 พ.ค. 52 22:13:36 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โหวตให้ค่ะ แจกกิฟต์ด้วย จากคุณ : ดาหลารัศมี - [ 28 พ.ค. 52 22:17:00 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ว่าแล้วสามคนพ่อแม่ลูกก็ลากสังขารกันขึ้นรถทัวร์ไปโรงพยาบาลนครปฐม โดยที่ผมโชคดีมากที่ได้รักษากับคุณหมอสุนัย"ตอนนั้นพยาบาลเขาว่ากันอย่างนั้น" โดยที่หลังจากที่ผมไปถึงคุณหมอก็ซักโน่นนี่ตามระเบียบ ขอดูผลตรวจชิ้นเนื้อ หลังจากนั้นหมอก็ยังบอกอีกว่า "ขอหมอส่องกล้องอีกซักทีนะ" ฮืออ ตรูดผม T__T~ แต่วันนั้นก็ผ่านไป โดยดี(มั้ง - -") หลังจากนั้นหมอก็เลยมาคุยเรื่องการรักษาตัว โดยที่หมอเห็นสมควรว่าควรจะรีบผ่าตัดโดยด่วนที่สุดเท่าที่จะทำได้ พอแม่ได้ยินดังนั้นก็เลยพูดออกมาว่า "คุณหมอว่างวันไหนนัดมาได้เลยค่ะ เด็กกำลังปิดเทอมอยู่" (-_-") ทำไมถึงทำกับผ้มได้~ ผมก็เลยเกิดอาการงอแง เพราะกลัวการผ่าตัดไม่อยากเจ๊บตัว กลัวว่าจะต้องมีถึงหน้าท้องในการขับถ่าย บลา บลา บลา กลัวทุกอย่างเท่าที่สาวน้อยอย่างผมจะควรกลัวได้!! พิมพ์ช้านิดนึงนะครับ ความทรงจำมันนานมากแล้ว - -" จากคุณ : สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) - [ 28 พ.ค. 52 22:35:00 ]

ความคิดเห็นที่ 16 น้องเขียนเก่งมากมาย แวะมาให้กำลังใจก่อนเดวพรุ่งนี้มาอ่านต่อ จากคุณ : แพนด้าหน้าใส - [ 28 พ.ค. 52 22:53:46 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ค่อยๆ พิมพ์จ้า ยังไงพี่ก็เป็นกำลังใจให้น้องเสมอนะคะ สู้ สู้   เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอ่านต่อค่ะ   จากคุณ : สาวหน้าใส - [ 28 พ.ค. 52 22:55:26 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แต่... มันจะผ่ามันก็ต้องผ่า หมอก็เลยนัดให้มานอนที่โรงพยาบาลก่อนวันผ่าตัด 1 วัน เพื่อที่จะทำการให้เลือด เนื่องจากตอนนั้นผมตัวซีดมากแทบจะโปร่งแสงได้(เวอร์ไปนั่น - -") ต้องขอบคุณเพื่อนสาวที่อุตส่าห์มานอนเฝ้าให้ ต้องเข้าใจว่าโรงพยาบาลนครปฐมเป็นโรงพยาบาลกลาง ทำให้คนก็เยอะเป็นธรรมดา เพราะงั้นทางโรงพยาบาลเลยมีเตียงเสริมให้คนไข้นอนทางระเบียง (-_-") ก็ไม่ซีเรียสอะไรครับ นอนได้ แต่คุณเพื่อนสาวผมที่มาเ้ฝ้าเนี่ย นอนแนบไปกับพื้นปูนเลย (-_-") เช้าวันขึ้นเขียงก็มาถึงครับ จำได้ว่าคืนนั้นแทบไม่ได้นอนเลยเพราะ การให้เลือด มันเย็นมากกกกกกกกกกกกกก ทำให้อุณหภูมิในร่างกายต่ำลงด้วย อีกอย่างนึงคือกลัว เช้าก็มีคนลากไปที่ห้องผ่าตัด พยาบาลก็ให้เซนต์โน่นนี่ เกี่ยวกับขั้นตอนการผ่าตัด อื่น ๆ ซึ่งจำไม่ได้ - -" หลังจากนั้นเขาก็เอาออกซิเจนมาให้ผมดม หลังจากนั้นผมก็หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รุ้ ... .... .. ..... ความรู้สึกแรกหลังจากที่หลับคือ "เจ็บชิบหอย (-_-")" รู้สึกได้ว่าที่ท้องมันแยกกันเป็นสองซีก ลืมตามาก็เห็นแม่นั่งอ่านคู่สร้างคู่สมอยู่ พร้อมกับเหลือบไปเห็นคนไข้แต่ละคนในห้องนั่น ร่อแร่(ความรู้สึกตอนนั้นมันเป็นแบบนั้นจริง ๆ ครับ เป็นบรรยากาศที่สร้างเสริมกำลังใจได้ดีเยี่ยม - -") แล้วเราก็เริ่มโวยวายว่าเจ็บ ทรมาน ร้องไห้ จนพยายามทนไม่ไหวมาฉีดมอร์ฟีนไป 1 เข็ม อาห์ หลับสบาย (-___-") จากคุณ : สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) - [ 28 พ.ค. 52 22:55:33 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มารออ่านต่อครับ อ่านไปคิดไปว่าถ้าเกิดขึ้นกับเราแล้วเราจะทำอะไรต่อไปเป็นสิ่งแรก เป็นกำลังใจครับ จากคุณ : jumbara - [ 28 พ.ค. 52 23:05:39 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ตื่นมาก็ยังงอแงอยู่ต่อไป คราวนี้อยากมอร์ฟีนอีก!! ออกแนวเริ่มติดยา ไม่รุ้ว่าเพราะแม่สงสารคนรอบข้างรึเปล่า เลยไปติดต่อหาห้องพิเศษให้ ช่วงนั้นเป็นช่วงเวลาที่ทรมานช่วงนึงในชีวิต แต่สิ่งที่ทำให้ดีใจคือตรูยังถ่ายได้ตามปกติเฟร้ยย~ ฮิ้วววววววววว ร่างเริงเกินเหตุ หลังจากที่ความเจ็บมันเริ่มทุเลา(แต่ก็ยังเจ็บอยู่ดี แหงล่ะแผลยาวเกือบ 12 นิ้ว - -") ช่วงต่อไปก็ตามมา คือกินไม่ได้ เนื่องจากลำไส้ยังไม่ทำงาน หลังจากนั้นก็เคี้ยว ๆ ผลไม้เอาน้ำได้ แต่ห้ามกลืน เพราะเดี๋ยวมันไม่ย่อยแล้วจะมีปัญหาอีก ผมก็ต้องเริ่มหัดเดินใหม่ รู้สึกเหมือนตัวเองกลับไปเป็นเด็ก - -" ระหว่างนั้นผมก็ยังดูดน้ำจากผลไม้ต่อไป แต่วันนั้นด้วยเพราะอะไรไม่รู้ มันดันดันออกมาจากปาก อ๊วกพุ่งเต็มห้องเลย (เต็มห้อง - -") ขออภัยคนที่ทานข้าวอยู่ด้วยนะครับ ^^" ส่วนช่วงเวลาที่สนุกที่สุดของช่วงหลังผ่าตัดอยู่ตรงไหน ผมตอบได้เลยคือช่วงที่แกะแม็กซ์ แม๊กซ์? ใช่ครับ หน้าตามันเหมือนแม๊กซ์เย็บกระดาษที่เราใช้ ๆ กัน แต่คราวนี้เขาใช้แม๊กซ์แผลที่พุงผมให้มันติดกัน (O_o)!! ที่แกะก็ดันเหมือนที่แกะแม็กซ์อีก แกะไปนับไปช่างเพลิดเพลินอะไรยิ่งนัก!! อ่อ ผมลืมบอกไปว่าการผ่าตัดคราวนี้คุณหมอเอาลำไส้ใหญ่ผมออกเกือบหมดเหลือเพียง 10% หรือประมาณ 10cm เท่านั้นจากเมตรกว่า ๆ (คุณหมดว่ามางั้น) ทำให้หลังจากนั้นผมจะเป็นคนที่มีปัญหาทางด้านการขับถ่ายอย่างมาก คือช่วงที่อยู่โรงพยาบาล จนถึงออกจากโรงพยาบาลใหม่ ๆ ผมไม่สามารถควบคุมอะไรมันได้เลย เรียกได้ว่านั่งกินข้าวไป ข้างล่างมันก็ไหลออกมา เฮ้อออ~ จากคุณ : สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) - [ 28 พ.ค. 52 23:25:53 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คนเดี๋ยวนี้ 18 ก็เป็นมะเร็งแล้วหรือ? ทำไมไวจัง? เอาใจช่วย จากคุณ : บลูเรย์ - [ 28 พ.ค. 52 23:34:14 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขอแว่บไปนอนก่อนนะครับ พรุ่งนี้มาใหม่ : )~ อาจจะเขียนไม่ได้น่าสนใจอะร มีแต่เรื่องปัญญาอ่อนไปหน่อยนะครับ ^^" จากคุณ : สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) - [ 28 พ.ค. 52 23:37:57 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ให้กำลังใจค่ะ   ไว้พรุ่งนี้จะมารออ่านต่อนะคะ จากคุณ : มานีดีใจได้ขึ้นป.4 - [ 29 พ.ค. 52 00:20:05 ]

ความคิดเห็นที่ 24 พรุ่งนี้เจอกันใหม่ค่า จากคุณ : เรือนทรายในสายหมอก - [ 29 พ.ค. 52 00:22:00 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เป็นมะเร็งที่พบได้ในคนอายุน้อยครับ ถ่ายทอดทางกรรมพันธ์(มีลูก มีหลาน มีพี่ มีน้อง บอกให้ไปตรวจให้หมดเลยนะครับ) ถ้าตรวจเจอได้เร็ว แน่นอนครับ ผ่าตัดแบบลำไส้ใหญ่คุณแทบจะไม่เหลือ แต่ผลหลังผ่าตัด ก็ถือว่าค่อนข้างดีครับ ผู้ป่วยหลายๆคนรอดชีวิตได้ และใช้ชีวิตได้หลายปีมากๆ แต่ก็ต้องแลกกับการมีปัญหาด้านการขับถ่ายเพราะลำไส้สั้นไปตลอดชีวิต บางคนอาการเป็นมากถึงขนาดกินข้าวไม่ได้ ต้องมาแก้เรื่องการปรับลำไส้ให้รับประทานอาหารทางปากได้อยู่หลายปีเหมือนกัน จากคุณ : Umiki - [ 29 พ.ค. 52 01:23:43 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เป็นเหมือนกันเลย เเต่เราเป็นเด็กกว่านนั้น เป็นตอนปี 2548 ตอนนั้นอายุ 13 ปีเเต่ตอนนี้ จะ 19 เเล้ว พึ่งครบคีโม ปีที่เเล้วนี้เอง นึกอยู่ว่าไมมันรอดมาได้นานจัง ยังไงก็เป็นกำลังใจไห้นะ จากคุณ : sarunthip - [ 29 พ.ค. 52 02:00:04 A:125.25.16.172 X: TicketID:214400 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขอให้หายเร็วๆ นะคะ จขกท. อยู่มหาลัยสีเขียวที่เราอยู่ใช่ป่ะ จากคุณ : chaosy - [ 29 พ.ค. 52 04:00:16 ]

ความคิดเห็นที่ 28 มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ จขกทกำลังใจดีจริงๆ หายไวๆน้า รออ่านต่อ... จากคุณ : Madam_delight - [ 29 พ.ค. 52 05:03:10 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เพื่อนผมก็เป็นแบบเดียวกับคุณ แต่หนักกว่าคุณ หมอต้องเจาะถุงระบาย กากอาหาร ไว้ที่หน้าท้อง คุณลองคิดดูดิ ต้องห้อยถุงไปตลอดชีวิต ทำอย่างนี้มาสองสามปีแล้ว จากคุณ : แดง สุขุมวิท - [ 29 พ.ค. 52 08:12:16 ]

ความคิดเห็นที่ 30 แล้วเวลาหิวมากๆจะกินข้าวได้เยอะมั้ยอะครับ ป.ล ไม่อยากเป็นเพราะกลัวการเสียบตรูดนี่แหละ จากคุณ : ลูกเจ้ามือหวย - [ 29 พ.ค. 52 08:22:58 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มาเขียนต่อนะคะ  รออ่านคะ ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ค่ะ สู้  ๆ  เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : Fluoxtine - [ 29 พ.ค. 52 08:35:26 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เอากำลังใจน้อยๆมาให้ครับผม รออ่านต่อครับ จากคุณ : natashi - [ 29 พ.ค. 52 08:35:51 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ญาติห่างๆ ผมเป็นมะเร็งเหมือนกัน เป็นขั้นที่ 2 รักษาเสร็จต้องห้อยถุงที่หน้าท้องมาถึง 20 ปีทีเดียว ปากก็กินไป ข้างล่างก็ไหลไป -*- ตอนนี้เสียชีวิตไปแล้ว (ฆ่าตัวตาย) จริงๆ หมอบอกอยู่ได้ไม่เกิน 10 ปี แต่ก็อยู่มาได้ 20 ปีแหนะ แถมร่างกายก็แข็งแรงมากๆ สุดๆ อ่ะ กล้ามเป็นมัดๆ   แต่มีปัญหากับธุระกิจก็ลงเอยแบบนี้ ยังไงก็ขอให้ จขกท. หายเร็วๆ นะครับ จากคุณ : amatsuka - [ 29 พ.ค. 52 08:38:56 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ครับ จากคุณ : kaazanova - [ 29 พ.ค. 52 08:39:47 ]

ความคิดเห็นที่ 35 มาให้กำลังใจด้วยค่ะ จากคุณ : *คุณวรมัน* - [ 29 พ.ค. 52 09:20:01 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เป็นกำลังใจให้นะคะจขกท. สุขภาพจิตที่ดี จะช่วยส่งเสริมให้มีสุขภาพกายที่ดีขึ้นด้วยค่ะ สู้ๆนะ จากคุณ : นางมารร้ายผู้ใจดี - [ 29 พ.ค. 52 09:40:00 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อ่านแล้วหดหู่นะครับ แต่จขกท.นำเสนอให้ขำๆสนุกๆ เลยลดอุณหภูมิความเครียดไปได้เยอะเลยครับ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : Athlons - [ 29 พ.ค. 52 09:42:09 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เป็นกำลังใจให้น้องมิลค์ค่ะ จากคุณ : KHIMM - [ 29 พ.ค. 52 09:47:30 ]

ความคิดเห็นที่ 39 พ่อสามีก็เป็นมะเร็งลำไส้ ผ่าตัดเอาถุงอึมาไว้หน้าท้อง ก็อยู่มาเกือบสิบปีแล้ว คิดว่าคงอยู่อีกนาน เบื่อแกอยู่อย่าง เวลามาที่บ้าน เราต้องคอยตามล้าง อึแกเรี่ยราดเลอะเทอะโถส้วมที่สุด เป็นรอยมือแกเลอะอึบนโถด้วย แล้วเวลามาทานข้าวด้วย แกชอบใช้มือจับผักสด จับอาหารกิน โอ๊ย เห็นแล้วจะบ้าตาย อย่างไรก็ตาม จขกท เก่งจัง สู้สู้นะคะ จากคุณ : Funnyfamily - [ 29 พ.ค. 52 09:50:05 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เขียนได้น่าอ่านดีออก รออ่านนะน้อง จากคุณ : BabyBye - [ 29 พ.ค. 52 10:02:22 ]

ความคิดเห็นที่ 41 #27 ผมอยู่มหาวิทยาลัยสีเขียวเวอร์ริเดียนครับ ^^" เขียนถึงไหนแล้วหว่าลืม -_-" จากคุณ : สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) - [ 29 พ.ค. 52 10:25:27 ]

ความคิดเห็นที่ 42 มารออ่านด้วยอีกคน :) จขกท เขียนได้น่าอ่านมากค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : joonz (joonzmaz) - [ 29 พ.ค. 52 10:31:41 ]

ความคิดเห็นที่ 43 จำได้ว่านอนอยู่เกือบเดือนหรือสองเดือนในโรงพยาบาล น่าเบื่อมาก (-_-") นอนทั้งวัน ต้องพยายามพลิกตัว - เพื่อจะได้ไม่เป็นแผลกดทับ พยายามหัดเดิน พยายามปรับตัวยอมรับกับสิ่งที่มันเกิดขึ้น เรียกได้ว่าตอนนั้นแทบไม่อยากเจอหน้าใครเพราะสภาพเหมือนซอมบี้มาก (-_-") จะไอจะจามทีก็เหมือนท้องจะแยก แต่เมื่อกลับมาบ้าน ต้องใส่ผ้าอ้อม(ไม่อยากใส่แต่ก็ไม่อยากทำให้แม่ต้องมาลำบากเช็ดบ้าน) ต้องดูแลตัวเองให้ได้(เพราะที่บ้านยังมีคนเป็นมะเร็งอีก 1 คน แล้วยังมีคนเป็นเบาหวาน ไต ความดันอีก 1 คน ครอบครัวสุขสันต์มากครับ - -") สามเดือนผ่านไปไวเหมือนคนเล่าขี้เกียจ - -" สภาพร่างกายดีขึ้น แต่ก็ยังถ่ายบ่อยเหมือน แต่พอจะควบคุมอะไรได้บ้างแล้ว เป็นเวลาที่หมอนัดอีกที เพื่อบอกถึงการรักษาขั้นต่อไป คุณหมอบอกว่าอยากจะให้ทำเคมีบำบัดต่ออีก 6 ครั้ง ซึ่งไอ้เคมีบำบัดที่หมอว่ามันก็คือการที่ผมต้องไปนอนเล่นที่โรงพยาบาลเป็นเวลา 1 สัปดาห์ทุกเดือนตลอดเวลาครึ่งปี ((มันจะดีเหรอครับหมอ)) พูดไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรกับตัวเอง เลยนอน ๆ ไปก็แล้ว หมอใจดีเลยบอกว่า งั้นพรุ่งนี้มานอนเลยละกัน !!! ปีนั้นมีอะไรหลาย ๆ อย่างเกิดขึ้น เป็นครั้งแรกที่ผมได้เล่นพันทิป เพราะอยู่บ้านไม่มีอะไรทำเลยมานั่งอ่านกระทู้เล่น เป็นครั้งแรกที่ผมได้รับมิตรภาพจากเพื่อน ๆ พี่ ๆ ในห้องเฉลิมไทย เป็นครั้งแรกที่ผมต้องมาฉลองวันเกิดในโรงพยาบาลพร้อมขวดน้ำเกลือ เป็นครั้งแรกที่มีคนไม่เคยเห็นหน้ากัน กลับมาทำ Surprise กันโดยการมาสุขสันต์วันเกิดถึงโรงพยาบาลทั้ง ๆ ที่ทุกคนต่างมีภาระของตัวเองทั้งนั้น ขอบคุณครับ : ) การให้เคมีบำบัดครั้งนี้ก็ผ่านไป โดยที่ไม่เกิดอาการแพ้อะไร - ออกแนวเจริญอาหารกว่าเดิมด้วยซ้ำ - -" ผมไม่ร่วง - ถึงจะมีคนแย้งว่าหัวเถิกก็เถอะ(อันนั้นก็กรรมพันธุ์เฟร้ยยย~) แต่ถ้าใครถามว่าผ่าตัดแล้วได้อะไร ได้น้ำหนักที่ลดลงไป 20 กิโลกรัม แต่พุงผมยังอยู่เหมือนเดิม ทำไมตอนหมอผ่าไม่ยอมเอาพุงออกไปด้วย T__T~ จากคุณ : สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) - [ 29 พ.ค. 52 10:47:16 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เข้ามาอ่านเป็นกำลังใจให้จ้า จากคุณ : Nong@tacoma - [ 29 พ.ค. 52 10:57:28 ]

ความคิดเห็นที่ 45 สู้ๆ คะ จากคุณ : ปลาพะยูนน้อย - [ 29 พ.ค. 52 11:07:28 ]

ความคิดเห็นที่ 46 สู้ๆครับ สู้เพือแม่และคนรอบข้าง ^^ จากคุณ : kittipatr - [ 29 พ.ค. 52 11:16:18 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เป็นกำลังใจคับ จากคุณ : แก้วคุง - [ 29 พ.ค. 52 11:25:46 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ต่อไปนะคะ จากคุณ : Because of Love - [ 29 พ.ค. 52 11:25:50 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เป็นกำลังใจให้ค่ะ แม่เราเพิ่งเสียไปจากโรคนี้(วันเสาร์ที่ผ่านมา) แต่แม่เราเป็นที่สมองค่ะ มันโตไวกว่าที่อื่น เดือนตุลา 2.3 เซนต์ พ.ย. 6 นิ้ว ธ.ค. 13 นิ้ว ทั้ง ๆ ที่ปรับมาทานชีวจิต และทำตามที่หมอแนะนำทุกอย่าง โรคนีน่ากลัวจริง ๆ ค่ะ คุณพ่อเราก็เป็นมะเร็งลำไส้ค่ะ แต่ยังไม่ต้องถึงกับมีถุงหน้าท้องอะค่ะ พี่ชายเรา เรา และน้อง เลยต้องหันมาดูแลตัวเองมากขึ้น เพราะเป็นทั้งคุณพ่อ คุณแม่เลยค่ะ เลยนัดกันว่า ทุก ๆ วันเกิดคุณแม่ในทุก ๆ ปี จะไปทำ MRI ทั้งครอบครัวค่ะ แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 52 11:37:15 จากคุณ : เดินโซเซ - [ 29 พ.ค. 52 11:36:18 ]

ความคิดเห็นที่ 50 สู้ๆนะครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : nikku - [ 29 พ.ค. 52 11:37:19 ]

ความคิดเห็นที่ 51 มาเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : Beauty and the beast - [ 29 พ.ค. 52 11:39:00 ]

ความคิดเห็นที่ 52 อยู่มหาลัยสีเขียวเวอริเดียนเหมือนกัน แต่อยู่คณะสีส้ม ^^ จขกท เขียนได้อ่านง่ายมากเลยค่ะ ทั้งๆที่เรื่องจริงมันออกจะยาก กำลังใจดี อารมณ์ดี (ดูจากชื่อก็รู้) ขนาดนี้ ขอให้สุ้กับมันได้สำเร็จ ชนะขาดลอยนะคะ รออ่านต่อไปค่ะ ปล ชอบประโยคนี้มาก >>>> " สามเดือนผ่านไปไวเหมือนคนเล่าขี้เกียจ - -" " จากคุณ : โกโก้ชุ่มนม - [ 29 พ.ค. 52 11:40:29 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ขอให้คุณหายไว ๆ น่ะค่ะ โรคภัยจะหายขาดได้ถ้ามีกำลังใจที่เข้มแข็งค่ะ สู้ ๆ จากคุณ : piggy-pepper (Piggy-Pepper) - [ 29 พ.ค. 52 11:53:04 ]

ความคิดเห็นที่ 54 จขกท. กำลังใจดีมากๆ เลยนะคะ แถมอารมณ์ดีอย่างมากอีกต่างหาก สุขภาพจิตดีขนาดนี้ สุขภาพกายต้องดีขึ้นเรื่อยๆ อย่างแน่นอนค่ะ เอาใจช่วยนะคะ ... รออ่านต่ออยู่นะคะ จากคุณ : minty girl - [ 29 พ.ค. 52 11:55:00 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ,เกาะกระทู้ อ่านครับ จากคุณ : maxxx123 - [ 29 พ.ค. 52 11:55:54 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ขอบคุณ จขกท. ที่มาเล่าให้ฟัง ... จากที่เล่ามา .. .แสดงว่า กำลังใจดีเยี่ยม ... สู้ สู้ .. จากคุณ : หมอหมู - [ 29 พ.ค. 52 12:57:08 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เข้ามารออ่านค่ะ ... จากคุณ : walaiws - [ 29 พ.ค. 52 13:16:48 ]

ความคิดเห็นที่ 58 มาอ่านต่อ พร้อมให้กำลังใจค่ะ ^^ จากคุณ : armearn - [ 29 พ.ค. 52 13:28:36 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ว้าว ได้เป็นกระทุ้แนะนำด้วย แอบดีใจ ปล อิจฉา มีหมอหมุ มา comment ด้วย จากคุณ : พียอร์ (พียอร์น้อยต่อยเตะ) - [ 29 พ.ค. 52 13:29:40 ]

ความคิดเห็นที่ 60 เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะคะ อยู่มหาวิทยาลัยสีเขียวเวอร์รีเดี่ยนเช่นกันค่ะและอยู่คณะสีฟ้าค่ะ จขกท. อยู่สีอะไรคะ แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 52 13:48:24 จากคุณ : โกโก้ร้อนแก้วนึงฮะ - [ 29 พ.ค. 52 13:45:26 ]

ความคิดเห็นที่ 61 "สัญญาว่าจะอยู่เคียงข้างกัน นานเท่าที่จะทำได้ ตราบที่ยังมีลมหายใจ จะคอยเป็นกำลังใจให้เสมอ" จากคุณ : ลุงหมีขี้เมา กะเจ้าชายหัวเหม่ง (LittlE_KuMa) - [ 29 พ.ค. 52 13:47:50 ]

ความคิดเห็นที่ 62 เริ่มร้อน (-_-") อากาศอบอ้าว หลังจากที่ให้เคมีบำบัดครบแล้ว ผมก็ทำอะไรไม่ได้ก็เลยต้องดรอปจากมหาวิทยาลัยไป 1 ปี ระหว่างนั้นก็ "ไม่นอน ก็ออนเอ็ม" ไม่ก็โดนเพื่อนแซวว่า "ออนเอ็มเพื่อสุขภาพรึไงเมิง (-_-")" แต่แล้วผมก็ได้รับข่าวร้ายอีกครั้งนึง เมื่อผลการส่องกล้องครั้งล่าสุด บอกว่าพบว่ามันมีอะไรบางอย่างเริ่มกลับมาลุกลามอีกแล้ว (T__T) หมอก็เลยบอกว่าอย่าเพิ่งวิตกจริตแบบที่เป็นอยู่ตอนนี้ก่อน หมอเลยแนะนำให้ทำการฉายรังสี เพื่อที่จะทำการรักษาบริเวณนั้น แต่เนื่องด้วยโรงพยาบาลนครปฐมคงจะไม่สะดวก หมอเลยทำการส่งตัวมาที่สถาบันมะเร็งแห่งชาติครับ ^^" กี่โรงพยาบาลแล้วฟระ (-_-") เมื่อมาที่สถาบันมะเร็งแห่งชาติก็เข้าสู่ขั้นตอนอื่นๆ  ตามปกติ ตรวจ ทำทะเบียน ติดบาร์โค้ด(อันนี้มันหมาแล้ว - -") ซึ่งเมื่อพบหมอแล้วหมอก็พูดอย่างเดียวกัน แต่...ถ้าจะทำที่นี่มันจะต้องต่อคิวซึ่งคิวยาวไปอีกครึ่งปี (-_-") รอไหวไหม ไม่งั้นก็แนะนำให้ไปรักษาต่อที่ศูนย์มะเร็งมหาวิชราลงกรณ์ ธัญบุรี คลอง 10 อืมใกล้บ้าน เรอะ!! มันก็ใกล้บ้านนะครับถ้ามีรถส่วนตัว แต่มันไม่มี T___T แล้วผมก็เลยต้องระเห็จไปต่อที่รังสิตคลองสิบครับ ^^" จากคุณ : สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) - [ 29 พ.ค. 52 14:06:25 ]

ความคิดเห็นที่ 63 รอๆๆๆ เปงกำลังใจให้น้าาา แอบเก็บความรู้ อิอิ จากคุณ : fah_999_9 - [ 29 พ.ค. 52 14:10:20 ]

ความคิดเห็นที่ 64 สีเหลืองครับ ^^" จากคุณ : สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) - [ 29 พ.ค. 52 14:14:34 ]

ความคิดเห็นที่ 65 รออ่านต่อนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : MaBuRo - [ 29 พ.ค. 52 14:24:29 ]

ความคิดเห็นที่ 66 อยู่ปากน้ำเหมือนกันครับ เป็นกำลังใจให้เช่นกัน ต้องสู้ ต้องสู้จึงจะชนะ จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 29 พ.ค. 52 14:26:12 ]

ความคิดเห็นที่ 67 คุณกำลังใจดีมากๆเลยครับ คิดไม่ออกเลยว่าถ้าเป็นกับตัวเองจะทำไงดี จากคุณ : Pu'Chew - [ 29 พ.ค. 52 14:29:49 ]

ความคิดเห็นที่ 68 เป็นกำลังใจให้นะคะ เรื่องของคุณช่วยเปิดมุมมองในการมองชีวิตให้เรามากเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ เพราะเราเชื่ออยู่เสมอว่าคนที่เข้ามาเล่นในห้องสวนลุมฯมักจะมีเหตุผลที่แตกต่างกันไป เรื่องของคุณ สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) ช่วยยืนยันความคิดและความเชื่อของเราค่ะ เราจึงคิดอยู่เสมอว่า คนที่เข้ามาโพสต์ส่วนใหญ่เลย คือเข้ามาเพื่อต้องการกำลังใจ เพราะฉะนั้น พวกเราจึงควรให้กำลังใจซึ่งกันและกัน ถึงแม้ไม่เคยพบเห็นหน้าตากันเลยก็ตาม เป็นสังคมเพื่อการแบ่งปันและให้กำลังใจกัน เพราะทั้งผู้ให้และผู้รับ ต่างก็ได้รับจากการให้ไปพร้อมกันค่ะ(ความสุขทางใจ) ทางบ้านเราฝ่ายแม่เราก็มีกรรมพันธุ์มะเร็งในท้องค่ะ แม่บอกอย่างนั้น ทางพ่อก็มีอาการชอบมีลมในท้องมาก ย่าเรายังเสียชีวิตจากการกินละมุดมากเกินไป ลมในท้องตีจนเสียชีวิตค่ะ เราเองพอรู้ว่ามีกรรมพันธุ์แบบนี้อยู่ ก็ระวังเรื่องอาหารการกินเพิ่มมากขึ้น เพราะก็ถือว่ามีโอกาสอยู่เหมือนกัน และคอยเตือนๆ แม่อยู่เรื่อยว่า แม่อย่ากินอาหารพวกของหมักดองนะ อย่ากินอาหารพวกกุนเชียง หมูหยอง หมูแผ่น ปลาเค็มบ่อยนะ เลิกกินได้ก็เลิกดีกว่า กินของสดดีกว่า มีให้เลือกกินตั้งเยอะแน่ะ กินข้าวพวกข้าวต้ม หรือข้าวใส่ต้มจืดก็ได้ มีต้มตั้งเยอะแนะ อย่าง ต้มจืดตำลึง  ต้มจืดฟัก-มะระกระดูกหมู  ต้มจืดแตงกวา ฯลฯ และหันมากินให้บ่อยขึ้น กินผลไม้ด้วย จะได้ถ่ายคล่องๆ แม่เราทำกับข้าวอร่อยที่สุดในโลกค่ะ ทำอะไรก็อร่อย ชอบอาหารที่แม่ทำที่สุดเลยค่ะ  ^^ จากคุณ : luckycatty - [ 29 พ.ค. 52 15:05:32 ]

ความคิดเห็นที่ 69 รออ่านต่อค่ะ สนุกจังนะคะ ทำเรื่องจริง เป็นเรื่อง Joke ได้ไงเนี่ย อิอิ กว่าจะผ่านมาได้ อดทน ไม่ใช่เล่นเลยนะคะ จากคุณ : kzy (Kzybear) - [ 29 พ.ค. 52 15:06:48 ]

ความคิดเห็นที่ 70 มุมมองของคนแต่ละคนไม่เหมือนกันอ่ะครับ ถ้าเรามองเรื่องใหญ่ๆ ให้เป็นเรื่องเล็กๆ เราก็ไม่ต้องไปกังวลกับมัน ทั้งๆ ที่เราเองก็รู้ว่าเรื่องนั้นมันใหญ่โตแค่ไหน สร้างความลำบากให้เราแค่ไหน แต่ถ้าเราคิดว่ามันเป็นเรื่องเล็กๆ เราก็จะสามารถแก้ไขปัญหาได้ง่ายขึ้น ต่างกับบางคน  ที่มักจะมองปัญหา หรือสร้างเรื่องเล็กๆ ให้เป็นเรื่องใหญ่ บางทีเรื่องบางเรื่องก็ควรจะผ่านไป หรือไม่คิดอะไร แล้วเอาพลังใจกับเวลา มาแก้ปัญหาที่ใหญ่กว่าในชีวิต  เหมือนเรื่องที่ <Strawberry Milk Shake> ประสบพบเจอมา  มุมมองของเค้าเวลาถ่ายทอดออกมาให้เราได้รับรู้ มันแสดงให้เห็นกำลังใจของตัวเองที่มีมากมาย เข้มแข็งด้วยตัวเอง สร้างกำลังใจให้ตัวเองก่อนที่จะหากำลังใจจากคนอื่น มองปัญหาไม่ให้เป็นเป็นปัญหา ทางธรรมก็คงเรียกว่า "ปลง" คือการวาง ละ ทิ้ง อย่าหยุดมองแค่วันนี้  มองให้ไกลถึงวันพรุ่งนี้  แต่ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เรื่องแบบนี้ถ้าไม่เจอกับตัวเองจริงๆ เราคงได้แต่รับฟังแล้วคิดตาม เราจะเข้าใจเรื่องพวกนี้ดีก้ต่อเมื่อเราไ้ประสบพบเจอกับมันเท่านั้น ดังนั้นเราควรตั้ง "สติ" ไว้เสมอ  เกิด  แก่  เจ็บ  ตาย  เป็นเรื่องธรรมชาติ คนเรานั้นครอง "ประมาท" มากว่าครอง "สติ" "จะคอยเป็นกำลังใจให้เสมอ จะคอยดูแลเวลาหลับ เวลาตื่น เวลาไม่สบาย" จากคุณ : ลุงหมีขี้เมา กะเจ้าชายหัวเหม่ง (LittlE_KuMa) - [ 29 พ.ค. 52 15:24:23 ]

ความคิดเห็นที่ 71 สีส้มแวะมาให้กำลังใจนะ   จากคุณ : เหมียวออก้า (orcahappy) - [ 29 พ.ค. 52 15:30:15 ]

ความคิดเห็นที่ 72 เป็นกำลังใจให้ค่ะ............ โรงพยาบาล ถ้าไปเที่ยวบ่อยๆตามความจำเป็นที่เกิดขึ้น มันจะทราบซึ้ง สาธุ...ความเจ็บป่วย   ขอบคุณที่ทำให้ฉันได้มิตรภาพมากมายในพันทิป ขอบคุณที่ทำให้ฉันมีตามองเห็นปาฏิหารย์ของชีวิต ขอให้คุณมีปาฏิหารย์แห่งชีวิตเหมือนฉันนะคะ จากคุณ : กำลังใจ (พระจันทร์เดือนแรม) - [ 29 พ.ค. 52 15:36:11 ]

ความคิดเห็นที่ 73 พอเราป่วย แล้วจะรู้เลยว่า คนที่รักเราที่สุดก็คือพ่อกับแม่นี่แหละค่ะ จากคุณ : pimm's - [ 29 พ.ค. 52 15:36:55 ]

ความคิดเห็นที่ 74 เข้ามาเป็นกำลังใจให้ด้วยอีกคนนะคะ แต่ดูแล้วว่าเป็นคนที่สุขภาพจิตดีมากๆคนหนึ่งเลย ครอบครัวของพี่ไม่มีใครเป็นโรคมะเร็งนะ แต่จะมีเชื้อเรื่อง เบาหวาน ความดัน คนที่มีเชื้อจากกรรมพันธุ์นี่ต้องดูแลตัวเองเป็นพิเศษ แต่ถ้าเกิดไม่มี เลือกทานอาหารที่ดี มีประโยชน์ไว้เยอะๆนะคะ ทุกอย่างอยู่ที่ของที่เราทานเข้าไปนะ สู้ๆนะ น้อง milk shake รสสตอเบอร์รี่ จากคุณ : puffy_sweet_pie - [ 29 พ.ค. 52 15:46:07 ]

ความคิดเห็นที่ 75 น้องคะ เก่งมากเลยค่ะ สู้ต่อไปนะคะ ตอนแรกอ่าน นั่งน้ำตาซึม อ่านไปอ่านมาเริ่มหัวเราะครึน จากคุณ : pyramidas - [ 29 พ.ค. 52 15:56:58 ]

ความคิดเห็นที่ 76 กำลังใจเป็นสิ่งสำคํญมากค่ะ ตอนนี้คุณพ่อกำลังเป็นที่กระเพาะอาหารอยู่ อยากจะเป็นเหมือน จขกท จัง ที่มีกำลังใจดีเยี่ยม ตัวเองบอกกับตัวเองเสมอว่าต้องเข้มแข็งและต่อสู่กับโรคไปพร้อมๆกับท่าน ว่างๆลองไปอ่าน Blogs ของเราสิค่ะ ได้เขียนถึง "เมื่อรู้ว่าพ่อฉันเป็นมะเร็ง" ....  ขอเอาใจช่วย จขกท นะคะ จากคุณ : ว่าจันทร์ - [ 29 พ.ค. 52 16:40:43 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ขอเป็นกำลังใจให้นะ คิดซะว่าเราไม่สบายก็ต้องรักษากันไป ที่บ้านเคยมีประสบการณ์สูญเสีย คุณแม่ที่เป็นมะเร็งเต้านม และพี่ชายที่ไม่ได้เป็นโรคใด ๆ แต่เกิดอุบัติเหตุรถชนอย่างแรง คอหัก หายใจเองไม่ได้ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ ทุพพลภาพตั้งแต่หัวไหล่ลงไป สมองรู้เรื่องดีทุกอย่าง แต่ต้องอยู่ในสภาพนี้เป็นปี เหมือนตายทั้งเป็น และเสียชีวิตต่อมาอีกเกือบปี อยากจะบอกคุณสตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) หรือทุกท่านที่เป็นมะเร็งหรือโรคใด ๆ อยู่ก็ตาม ถ้าพวกคุณยังสามารถหายใจด้วยตัวเองได้ เดินไปไหนเองได้ กินข้าวเองได้ ดิฉันว่ายังดีกว่ากรณีพี่ชายดิฉันมากมายนัก ที่เขียนมาอยากให้เปรียบเทียบดู คงจะไม่มีกรณีใดโหดเท่ากรณีของพี่ชายดิฉันแล้ว พวกคุณจะได้รู้สึกเบาใจขึ้น  และมีกำลังใจในการรักษาตัวต่อไป ถ้าคนไข้กำลังใจดี ครอบครัวและญาติ ๆ ที่ห่วงใยจะได้รู้สึกดีขึ้นด้วย จากคุณ : โลกกลม (choky_bowvy) - [ 29 พ.ค. 52 16:43:10 ]

ความคิดเห็นที่ 78 สู้นะคะ จากคุณ : ศิษย์ผู้น้อง - [ 29 พ.ค. 52 16:49:57 ]

ความคิดเห็นที่ 79 เห็นใจนะครับ จากคุณ : Ameson - [ 29 พ.ค. 52 16:58:22 ]

ความคิดเห็นที่ 80 มาถึงศูนย์มะเร็ง วชิราลงกรณ์ธัญบุรี ที่ ๆ ผมจะต้องมาทำการฉายรังสี โดยที่ผมจะต้องมาฉายรังสีติดต่อกันทุกวัน ทั้งหมด 20 หรือ 25 วัน (- -") อ่อ มีเว้นเสาร์อาทิตย์ และวันหยุดทางราชการ (- -") การฉายรังสีก็ไม่มีอะไรครับ มาถึงก็ไปตีเส้น แล้วบริเวณที่ตีเส้นห้ามโดนน้ำ และบริเวณนั้นจะแห้งมาก รวมไปถึงระคายเคืองง่ายด้วย ไอ้ข้อห้ามที่ห้ามโดนน้ำเนี่ยเป็นอะไรที่ทำง่ายที่สุดเลย เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงสงกรานต์พอดี แล้วไอ้เพื่อนตัวดีทั้งหลาย ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นหัว วันนี้ดันกลับมาชวนไปไหว้พระรับปีใหม่ไทยกัน "ตรูไปไม่ได้ฟร่ะ หมอห้ามโดนน้ำ เดี๋ยวมันจะแย่" "ไม่เป็นไรหรอกเมิงไปเช้า ๆ เขายังไม่เล่นกันหรอก ไหว้เสร็จก็กลับเลย รับรองไม่เปียก" ไอ้เราก็คิดว่าเพื่อนจะไว้ใจได้ (-_-") เมื่อไหว้พระที่วัดพระแก้วเสร็จ เพื่อนเลิฟก็เสนอความเห็นมาว่า "ไปข้าวสารกัน!!" "สาดดดดดดดดดดดดดด ไหนบอกว่าจะกลับเลย (T__T)" "เออน่า กรุส์มีวิธีไม่ให้พุงเมิงโดนน้ำ" "ทำไง?" แล้วมันก็หยิบอุปกรณ์ของมันออกมาครับ มันคือ!! ถุงพลาสติกที่มันเตรียมมาใส่มือถือ พร้อมกับอีกตัวก็เดินไปซื้อเทปใสมา เพื่อเอามาแปะตรงพุงผมกันน้ำ ซาบซึ้งในน้ำใจเพื่อนเหลือเกิน T__T ตกเย็นวันนั้นก็เปียกซิครับ จะเหลืออะไร ไปถึงโรงพยาบาลก็โดนพยาบาลแว๊กไป 1 ที (-_-") ผลที่ตามมาจากการฉายรังสีคือ เกิดแผลอักเสบขึ้น"ตรงนั้น"ครับ มนุษย์ผู้ชายลองจินตนาการดูว่ามันแหวอะ แผลลอก มันจะรู้สึกยังไง (T__T)~ นรกชัด ๆ แถมมีรอยเป็นที่ระลึกถึงตอนนี้ ไม่ใช่รอยแผลนะครับ แต่เป็นรอยดำที่เกิดจากกว่าฉายรังสี เป็นสี่เหลี่ยมจตุรัสตรงพุงแล้วก็ตรงก้นกบ (-_-") ด่างพร้อยมาก นอกจากนั้นคุณหมอก็เสนอโปรโมชันพิเศษคือ ให้ทำเคมีบำบัดต่ออีกครึ่งปีครับ คราวนี้เปลี่ยนสถานที่มานอนที่คลอง 10 แทน T__T~ เมื่อไหร่มันจะจบเนี่ย การรักษา~ จากคุณ : สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) - [ 29 พ.ค. 52 17:03:56 ]

ความคิดเห็นที่ 81 มาให้กำลังใจ จขกท . ครับ ปล.เห็นอมยิ้มนี้มานานละ ^^ จากคุณ : vn, man - [ 29 พ.ค. 52 17:05:05 ]

ความคิดเห็นที่ 82 #77 ทุกคนย่อมมีวันที่โหดร้ายครับ แต่เราก็ไม่ควรจะจมอยู่กับวันนั้นครับ เพราะยายผมก็เพิ่งจะเสียไปเมื่อปลายปีที่แล้ว ท่านก็แทบจะไม่มีสติเหมือนกัน แต่พวกเราก็ยังทำให้ถึงที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ ผมไม่เคยเหนื่อยกับการที่ต้องมาเฝ้ายายโดยเดินทางจากนครปฐมเข้าโรงพยาบาลจุฬา เพื่อที่จะมาเยี่ยมยายวันละ 20 นาทีแล้วกลับไปใหม่เลย ปีที่แล้วเป็นปีที่ครอบครัวผมสูญเสียอะไรเยอะพอสมควรครับ ทั้งก๋ง แล้วเดือนต่อมายายก็เสียตาม ซึ่งทั้งสองคนไม่เคยคิดว่าเลยว่าท่านจะไปเร็วขนาดนี้ ^^" บ่นไรเนี่ยเรา จิตตก - -" ไปทำมาหากินก่อนครับ เดี๋ยวกลับมาต่อ ^^" จากคุณ : สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) - [ 29 พ.ค. 52 17:09:59 ]

ความคิดเห็นที่ 83 #79 ขอเป็นกำลังใจแทนคำว่าเห็นใจจะดีมากครับ ^^" อาจจะดูเหมือนผมหยิ่งหรือผมจะโดนใครโกรธมาแล้วเวลาที่มีใครมาบอกผมว่าเห็นใจผมจัง น่าสงสารจัง ผมเลยบอกว่าอย่าพูดอีกได้ไหม เพราะผมไม่ได้เป็นอะไรมากมาย ผมยังมีชีวิตอยู่ดี ถึงแม้ว่ามันจะเป็นตัวการที่ทำให้ชีวิตผมทำอะไรไม่สะดวกเท่านั้นเอง ^^" จากคุณ : สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) - [ 29 พ.ค. 52 17:12:40 ]

ความคิดเห็นที่ 84 เข้ามาติดตาม และเป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : kanchan_ne - [ 29 พ.ค. 52 17:24:44 ]

ความคิดเห็นที่ 85 สู้ๆ นะคะ   อยากบอกว่าวันพุธที่จะถึงนี้หมอก็จะนัดให้ไปตรวจชิ้นเนื้อเหมือนกัน และถ้าเกิดว่า "ใช่" ก็จะสู้ให้เหมือนอย่างคุณค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณด้วยอีกคนนะคะ จากคุณ : พี่ป้า - [ 29 พ.ค. 52 17:42:58 ]

ความคิดเห็นที่ 86 จะเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ต่อไปค่ะ คุณ สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>)  เป็นคนอารมณ์ดีมากๆเลย สังเกตได้จากชื่อเลยนะเนี่ย เห็นชื่อคุณครั้งแรกตอนเพื่อนทักให้ดู ว่าตั้งชื่อได้ตลกมากเลย ถ้าคนไข้เข้มแข็ง โรคอะไรก็ขนะได้ค่ะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : M@kujung - [ 29 พ.ค. 52 18:12:42 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ตามอ่าน+เป็นกำลังใจให้ค่ะ ตอนนี้หายดียังคะ?? รักษาสุขภาพให้มากๆค่ะ เป็นห่วงนะ ^^ จากคุณ : NuckIhT - [ 29 พ.ค. 52 18:27:54 ]

ความคิดเห็นที่ 88 มารอฟัง และ ขอโหวตให้ด้วยค่ะ  แลกะก็ขอเป็นกำลังใจให้สู้ ๆ ต่อไปนะคะ จากคุณ : กระพรุน - [ 29 พ.ค. 52 19:14:28 ]

ความคิดเห็นที่ 89 สู้ ................................................................ โว๊ย ! จากคุณ : ปาป่าป้าป๊าป๋า - [ 29 พ.ค. 52 19:17:08 ]

ความคิดเห็นที่ 90 จขกท.ขอให้ดีขึ้นทุกวันนะคะ^^ จากคุณ : เสียงจากบ้านนา - [ 29 พ.ค. 52 19:41:50 ]

ความคิดเห็นที่ 91 เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : ponyoyaki - [ 29 พ.ค. 52 20:12:25 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ขอให้หายไวๆ เป็นกำลังใจให้ครับ สุ้ๆๆ จากคุณ : Prescott - [ 29 พ.ค. 52 20:14:23 ]

ความคิดเห็นที่ 93 รุ่นพี่คนนึงที่มหาวิทยาลัย เพิ่ง 29 เอง กำลังเรียนต่อเฉพาะทาง อีกไม่กี่เดือนก็จะเรียนจบ แล้ววันหนึ่งก็เตรวจพบว่าเป็นมะเร็งลำไส้ใหญ่เหมือนคุณ แต่ของเขา เจอในระยะที่ไปถึงตับแล้ว กำลังสู้กับมะเร็ง แป๊บเดียวก็ผ่านไปครึ่งปีกว่าๆแล้ว จากคุณ : Carlziess Lens - [ 29 พ.ค. 52 20:19:46 ]

ความคิดเห็นที่ 94 อายุ ยังน้อย แต่มอง โลก ในแง่ดี อะไรก็ ดูสดใสไปหมดนะคะ อย่าเครียด ค่ะ แค่อ่าน เรื่องที่คุณพบมาก็ รู้สึกว่า ถ้าเป็นเรา จะทำยังไง นะ ยังไง ก้อ สู้ๆ ค่ะ จะมารออ่านะคะ จากคุณ : DeoxyDNA - [ 29 พ.ค. 52 21:15:19 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ใจสู้ ดีที่สุดค่ะ คุณเป็นคนคิดเป็น จิตใจจึงแข็งแรง   จะเป็นกำลังใจใหญ่ๆให้ค่ะ จากคุณ : ลินตินติน - [ 29 พ.ค. 52 21:28:11 ]

ความคิดเห็นที่ 96 อุ๊ย เลือดเราสีเขียวเหมือนกันเลยค่ะ สู้ ๆ นะคะ เด็กทับแก้วเก่งอยู่แล้ว ขอองค์พระพิฆเนศคุ้มครองค่ะ จากคุณ : kwai 221 - [ 29 พ.ค. 52 21:35:07 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ขอแสดงความนับถือ และชื่นชมจขกทจากใจจริง อายุยังน้อยแต่มีกําลังใจและทัศนคติในการใช้ชีวิตระดับสุดยอด วิกฤตเป็นตายของชีวิตเล่าเสียกลายเป็นเรื่องตลก ผมแก่แล้วยังไม่แน่ใจว่าจะทําใจได้ขนาดคุณ หายดีแล้วน่าจะแต่งเป็นหนังสือขายนะครับ สํานวนลีลาใช้ได้เลย ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยให้เยาวชนผู้กล้าหาญหายจากโรคร้ายด้วยเถิด เพื่อเขาจะได้อยู่ทําประโยชน์แก่โลก และถ่ายทอดความกล้หาญในการใช้ชีวิตแก่ตนอื่นต่อไป แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 52 21:50:54 แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 52 21:50:51 จากคุณ : drsp - [ 29 พ.ค. 52 21:49:57 ]

ความคิดเห็นที่ 98 สู้ๆ ครับ ผมก็เลือดเขียวเหมือนกัน (คณะที่เป็นไท้สีน้ำเงินครับ) จากคุณ : ฺำBee (mrbee32) - [ 29 พ.ค. 52 21:51:21 ]

ความคิดเห็นที่ 99 จิตใจที่แข็งแรง ย่อมทำร่างกายเราเข้มแข็งขึ้นมาต่อสู้กับทุก ๆ สิ่งได้ค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะน้อง...... จากคุณ : tourmaline - [ 29 พ.ค. 52 21:53:19 ]

ความคิดเห็นที่ 100 เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : หมูป่าขี้งอน - [ 29 พ.ค. 52 22:10:46 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ขอแสดงความนับถือครับ จากใจจริง..... ผมเพิ่งเสียแม่ไปเมื่อมิถุนา ปีที่แล้ว สาเหตุมะเร็งปอด...ตรวจเจอก็เป็นระยะสุดท้ายพอดี   เร็วมาก  ก่อนหน้านี้ไม่มีอาการอะไรเลย.... ขออวยพรให้จขกท. สุขภาพแข็งแรงครับ อายุยืนยาวครับ จากคุณ : Captain_A - [ 29 พ.ค. 52 22:17:54 ]

ความคิดเห็นที่ 102 มาถึงการให้เคมีรอบที่สองของผมคราวนี้อะไรที่ไม่เคยเกิด มันดันเกิดขึ้นหมดเลย ผมร่วง แพ้อาหาร - กินอะไรไม่ได้เลยตลอดอาทิตย์ แถมเป็นช่วงที่ป๊าป่วยเลยไม่มีใครมาดูแลเลยตลอด 1 อาทิตย์ จิตก็ตก แต่มันก็ผ่านไปได้อย่างเรียบร้อยครับ จนถึงตอนนี้ก็ 5 ปีแล้ว ถามว่าหายเป็นปกติไหม ตอนนี้ก็ปกติที่สุดเท่าที่มันจะปกติได้ ยกเว้นเรื่องระบบขับถ่ายนิดหน่อย ยังคงต้องหาหมอตามปกติอยู่ครับ ^^" เอ๊ะ มันเรตติ้งไม่ดีโดนตัดจบรึเปล่าเนี่ย!! : )~ ขอให้คนอ่านทุกคน สุขภาพแข็งแรง ๆ กันนะครับ อ่านเอาขำ ๆ ^^" จากคุณ : สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) - [ 29 พ.ค. 52 22:21:25 ]

ความคิดเห็นที่ 103 "ถ้าพร้อมที่จะสู้  แม้ไม่ชนะ ก็ไม่นับเป็นผู้แพ้" สู้ต่อไป กำลังใจอยู่ข้างๆ เสมอนะ แค่หันมามอง จากคุณ : ลุงหมีขี้เมา กะเจ้าชายหัวเหม่ง (LittlE_KuMa) - [ 29 พ.ค. 52 22:38:14 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ส่งคารวะและความนับถือแด่ จขกท. อย่างสูงสุด (ที่ไม่แน่ใจว่าอาจเคยเจอกันหรือไม่ ที่ศูนย์ฯคลอง10 ) และอยากบอกทุกๆท่านที่ผ่านมาอ่านว่า ผป.อย่าง จขกท. นั้นมีสุดยอดทัศนคติที่หาได้ยากยิ่งนักในการรักษาโรคนี้ สิ่งนี้คือ ความคิดด้านบวกต่อการอยู่กับโรคใดๆก็ตามที่เกิดกับตน มันทำให้โรคไม่ใช่สิ่งเลวร้ายอย่างที่มันจะเป็น เพราะมัน คือ ส่วนนึงของตัวเรา ที่มาแล้ว อยู่กับเราแล้ว และเราก็ต้องอยู่กับมันจนสิ้นไปด้วยกัน ดังนั้นเราก็ต้องอยู่กับมันอย่างดี และมีคุณภาพชีวิตที่สุด พยายามสร้างทัศนคติด้านบวกอย่างนี้กับผป.ที่มาหา แต่น้อยรายมากที่จะจะทำให้เกิดได้ นี่ คือความจริง คารวะอีกครั้งครับ จาก ผู้ที่ไม่อยากให้คนรู้จักใดๆมาใช้บริการความสามารถของตนเองเลย ปล. จขกท.ปฏิบัติธรรมะ หรือไม่ครับ ขอถามเป็นแนวทางแก่ผป.อื่นๆ จากคุณ : อัสสุชลแห่งตารา - [ 29 พ.ค. 52 22:49:05 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ^ ^ เราอาจจะเคยเจอกันก็ได้นะครับ ที่นั่น 55+ ผมรักษาเกือบ 2 ปีได้แล้วครับ โดยส่วนตัวผมไม่ได้ศึกษาหรือปฏิบัติธรรมมะอะไรครับ มันไม่ใช่แนวผมซักเท่าไหร่ แต่ผมเชื่อว่ากรรมคือผลของการกระทำครับ : ) เด็กศิลปากรเยอะแฮะ ^^" จากคุณ : สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) - [ 29 พ.ค. 52 22:54:49 ]

ความคิดเห็นที่ 106 พี่มิลล์ .... ตามมาอ่านถึงห้องนี้เลยนะเนี้ยยยยย สู้ๆนะคะพี่ .. ว่าแต่ดึกป่านนี้ไปนอนได้แล้วนะคะ อิอิ จากคุณ : เมื่อไหร่จะมีความรักดีๆซะทีนะ - [ 29 พ.ค. 52 23:35:49 ]

ความคิดเห็นที่ 107 สู้สู้น๊า เป็นกำลังใจให้จ้า จากคุณ : ดวงตาสวรรค์ - [ 30 พ.ค. 52 00:01:34 ]

ความคิดเห็นที่ 108 จำได้ว่าเคยเจอ ล็อกอินนี้ครับ  ชอบๆ มีการแปลไทยด้วย สตอร์เบอรี่ นมเขย่า แต่ไม่นึกว่า จะต้องมาเจออะไรแบบนี้  เลยครับ แต่จขกท.กำลังใจสุดยอดดดดดดดดดดด นับถือๆ อยากให้กำลังเป็นแบบนี้ต่อไปเลยครับ จนกว่าจะหายจากโรคนี้ จากคุณ : ผมเชื่อว่า หายแน่นอน (EleMent M@stER) - [ 30 พ.ค. 52 00:32:48 ]

ความคิดเห็นที่ 109 อิอิ ชอบที่พี่สตอร์ นมเขย่าเขียนจังเลย อ่านง่ายดี จากคุณ : กริช (กริชครับผม) - [ 30 พ.ค. 52 01:00:25 ]

ความคิดเห็นที่ 110 - - อ้าว ตกลงไม่ใช่ มะเร็งกระเพาะ อาหารเหรอ -*- จากคุณ : taecu - [ 30 พ.ค. 52 01:27:29 ]

ความคิดเห็นที่ 111 มาร่วมให้กำลังใจค่ะ เชื่อเสมอว่าถ้ากำลังใจดี กายก็จะดีตามไปด้วย จริงๆ ดูจากลักษณะการกินของตัวเอง ก็หวั่นใจเหมือนกันว่าน่าจะเสี่ยงกับโรคเดียวกัน ว่างๆ ไปขอให้หมอส่องกล้องเล่นดูท่าจะดี :P จากคุณ : รุ่นน้า(มั้ง)คณะสีฟ้าค่ะ (พริม @ Santa Monica) - [ 30 พ.ค. 52 01:55:41 ]

ความคิดเห็นที่ 112 ไม่ชอบโรคนี้เลยอ่ะ มันบั่นทอนจิตใจผู้ป่วย แต่กำลังใจสำคัญที่สุด เป็นกำลังใจให้นะคะ :) จากคุณ : น.ส.ค้างคาว - [ 30 พ.ค. 52 01:58:42 ]

ความคิดเห็นที่ 113 แม้อะไรๆจะไม่เหมือนเดิม แต่มันจะดีขึ้น...อดทนนะครับ จากคุณ : เป็ดหัวเขียว บินเลี้ยวลด - [ 30 พ.ค. 52 02:03:50 ]

ความคิดเห็นที่ 114 พี่ชอบที่น้องเขียนคำนี้จังเลย  "...เชื่อว่ากรรมคือผลของการกระทำ" พี่ก็ฝ่าฟันโรคลูคิเมียของพี่มาโดยตัวพี่เอง อย่างไม่ท้อถอย และมี "สติ" เหมือนน้องนี่ล่ะ (แม้อุปสรรคมันจะมากมายมหาศาล) ของน้องผ่านมา 5 ปีแล้ว....ของพี่นี่ ครบ 11 มิ.ย เมื่อไหร่ ก็ปีนึงพอดีเลย จากคุณ : tourmaline - [ 30 พ.ค. 52 07:21:04 ]

ความคิดเห็นที่ 115 อยากจะแชร์ประสบการณ์ด้วยครับ คือว่าแฟนผมมีก้อนเนื้อที่เต้านมด้านซ้าย เรานัดกันจะไปตรวจช่วงหลังปีใหม่ที่ผ่านมานี้ครับ ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีอาการใดๆพอสังเกตุได้เลยนอกจากอาการเจ็บที่หัวนมเป็นแผลคล้ายแผลถลอกจากการถูกับบรา แต่เป็นข้างซ้ายข้างเดียว แฟนเริ่มบ่นมาซักสองปีเห้นจะได้ แต่เราไม่ได้สงสัยอะไรเลย จนคลำดูโดยบังเอิญที่พบก้อนที่เต้านม เราว่าจะไปพบหมอทันที แต่ก็จนหลังปีใหม่ และเริ่มมีอาการเจ็บมาก เราก็นึกว่าเพราะเม็นมา แต่ในใจผมชักไม่ค่อยแน่ใจ แต่คิดว่าไม่น่าเป็นไปได้ว่าจะเป็นมะเร็ง เราไปพบหมอที่โรงพยาบาลบางนา 1 หมอนัดผ่าเพื่อเอาก้อนเนื้อไปตรวจ ผ่าเสร็จแล้วเรากลับบ้านเลย เราอยู่อ่อนนุช ผ่านหน้าซีคอนเราก็แวะทานส้มตำกัน แผลผ่าตัดซักสองนิ้ว แฟนผมไม่เจ็บมากเท่าไร พอเดินได้ หมอนัดฟังผลชิ้นเนื้อวันที่ 28 มกรา52 แฟนผมไปคนเดียวก่อน และผมจะตามไปรับทีหลัง ด้วยความคิดที่ว่าน่าจะเป็นก้อนไขมันเท่านั้น กะเวลาว่าแฟนผมคงทราบผลแล้วผมจึงโทรไปที่มือถือของแฟน ปรากฎว่าเธอร้องไห้พูดอะไรไม่ได้เลยอยู่คนเดียวช่วยตัวเองไม่ได้เลย เท่านั้นผมก็ทราบว่าเป็นข่าวร้าย แล้วผมก็ไปร้บเธอกลับบ้าน เรากอดกันร้องไห้อยู่พักใหญ่ และผมก็ปลอบเธอว่าน่าจะรักษาได้คงไม่ร้ายแรงมาก ทั้งที่ในใจผมสับสนไปหมด ความรู้สึกคงเหมือนเธอ ที่เธอบอกว่า เหมือนกับได้รับคำสั่งประหาร ที่เดียว ผมคิดอยู่อย่างเดียวว่าเราจะใช้เวลาที่เหลือให้มีความสุขที่สุด ที่บางนา 1 คงไม่มีผู้เชี่ยวชาญพอหรือไรไม่ทราบ ได้ส่งตัวมาที่ร.พ.พระมงกุฎ เพื่อวางแผนตรวจรักษาอีกที ตอนหลังเพิ่งมาทราบว่าที่นี่มีทีมแพทย์รักษามะเร็งเต้านม โดยมีนายแพทย์ วิชัย วาสนศิริ เป็นหัวหน้า เรามาพบแพทย์ตามใบส่งตัวจากบางนา1 ก็มาเข้าคิวตามปกติ ว่าจะได้ตรวจก็ใกล้เที่ยง เป็นคนไข้สุดท้ายพอดี ซึ่งได้พบกับนายแพทย์นิกร ไวประดับ คงจะพบแบบโดยบังเอิญที่ได้พบกับคุณหมอท่านนี้ ผมนั่งลุ้นอยู่หน้าห้องตรวจซึ่งแง้มเปิดอยู่ เห็นสีหน้าของหมอค่อนข้างเคร่งเครียด ดูผลจากบางนา ซึ่งเราถือมาพิมพ์เป็นภาษาอังกฤษเป็นศัพย์ทางแพทย์ซึ่งผมพอรู้อยู่บ้างเดาเอาบ้าง ผมแอบอ่านและเข้าใจแต่ไม่ได้บอกแฟนให้ทราบว่าร้ายแรงแค่ใหน ซึ่งแฟนผมพยายามถามผม ผมเลี่ยงบอกไปว่าไม่เข้าใจเลย เดี๋ยวรอถามหมอแล้วกัน ผมได้เข้าไปฟังหมอด้วยในช่วงถัดมา หมอได้เล่าถึงแผนรักษา เรื่องผ่าตัดเราเนื้อร้ายออกโดยด่วน หลังจากนั้นใบสั่งตรวจต่างๆก่อนการผ่าตัดนั้น บนใบสั่งทุกเรื่องตีตรา ด่วน ทุกใบเลย และมิหนำซ้ำทุกหน่วยที่เราไปช่วงบ่าย พอเห็นเราทุกคนเปลี่ยนสีหน้าทันที่ ผมพอสังเกตุได้ ราวกับว่าเราเป็นคนไข้วีไอพิเลย ทุกคนกุลีกุจอบริการ คล้ายกับว่าดผู้ป่วยคนนี้เป็นโรคร้ายแรงจะต้องรีบบริการให้ผู้ป่วยสบายใจ หลังจากที่ออกจากห้องตรวจกะคุณหมอนิกร ระหว่างที่เรารอเอกสารอยู่นั้น เป็นช่วงที่คนไข้หมดแล้วและเริ่มกลับไป เจ้าหน้าที่บางส่วนก็กำลังจะพักเที่ยง ผมเห็นคุณหมอนิกร เดินไปเดินมาบริเวณหน้าห้องตรวจ แล้วตรงเข้ามาหาผมกะแฟน แล้วถามค่อยๆเป็นกระซิบว่า "อยากหายใหม?" แฟนผมตอบหมอไปว่า อยากหายซิคะ ใบหน้าของเธอยังมีรอยคราบน้ำตาอยู่เลย พร้อมกันนั้นคุณหมอได้ยื่นกระดาษชิ้นเล็กๆมาให้แฟนผม ซึ่งมีเบอร์โทรศัพย์กะชือคุณหมอสมหมาย ทองประเสริฐ แล้วคุณหมอสั่งไว้ว่าอย่าบอกใคร แล้วระหว่างเรากะหมอนิกร ก็แลกเบอร์โทรกัน มีหมออีกท่านนึงมาขอเบอร์เราไปด้วย จากนั้นไม่เกินสิบห้านาที แฟนผมเป็นคนโทรไปที่เบอร์ที่หมอนิกรให้มา และแฟนผมได้เล่าเรื่องโรคร้ายของเธอให้ฟัง คุณหมอสมหมาย ได้เพียงบอกว่าให้มาพบเลยเร็วๆ คุณหมออยู่สิงห์บุรี รุ่งขั้นเราก็ไปกันเลย ระหว่างทางผมกะแฟนนึกไม่ออกเลยว่าจะได้พบอะไร หมอเป็นยังไร เราไม่เคยรู้เลย จะรักษาด้วยวิธีใหนเราก็ไม่รู้ หมอนิกร ก็สั่งมาว่าถ้าจะไปให้โทรไปบอกด้วย เราก็โทร หมอบอกว่าถึงหมอสมหมายแล้วให้โทร เราก็โทร ทีแรกเราก็นึกว่าหมอคงจะต้องการคุยกะหมอสมหมายเล่าอาการให้ฟัง หรือนำทางให้เรา สุดท้ายที่ผมคุยกะหมอนิกรก็ได้แต่เพียงบอกว่าให้รักษาตามที่หมอสมหมายจะทำ เราได้พบบ้านคุณหมออย่างง่ายดาย จากการสุ่มถามมอร์เตอร์ไซค็รับจ้าง จากการถามครั้งเดียว ทุกคนดูเหมือนรู้จักหมด เราได้พบคุณหมอสมหมาย เป็นชายที่แก่มากๆ หลังคุ้มงอ ใส่แว่นตา ผมมาทราบที่หลังว่าท่านอายุ 84 แล้ว แต่จากน้ำเสียงที่สดใสทำให้ทราบได้ว่าคุณหมอสมหมายมีสุขภาพโดยรวมแล้วแข็งแรงมาก จากการเดินที่กระฉับกระแฉงว่องไว มีคนไข้อยู่ก่อนหน้าเราไปกลุ่มนึง คงจะเป็นมะเร็งเหมือนกัน จนถึงคิวเรา ก่อนการรักษา ผมกะแฟนได้เล่าเหตุการณ์ให้ฟัง ผมร้องไห้ต่อหน้าหมอ บอกหมอว่าสงสารแฟน คล้ายกะว่าให้หมอช่วยเราด้วย จนหมอบอกว่าเป็นผู้ชายร้องทำไม คุณหมอได้เล่าให้ฟังถึงเรื่องการรักษาที่ผ่านมา มีเคสต่างมากมาย ดูจากการ์คคนไข้ที่เป็นตั้งๆ เรียงกันอย่างเป็นระเบียบ เราคุยกะคุณหมอจนเพลิน เกือบสองชั่วโมง ระหว่างที่คุยกะหมอ จากการที่ผมเองก็เป็นนักวิทยาศาสตร์ ผมเกิดศรัทธาคุณหมอสมหมายมาก จนแฟนผมเคยบอกผมครั้งหนึ่งว่าผม 'งมงาย' แต่ผมเชื่อว่างานของคุณหมอสมหมายคือความจริงที่พิสุจน์ซ้ำๆได้ กะหมอเราคุยกันจนนานถึงเริ่มกรรมวิธีรักษา วันนั้น วันที่ 3 กพ 52 เรากลับบ้านด้วยชุดยา ชุดแรกสำหรับยี่สิบวัน เป็นยาต้ม กับยาเม็ดสีแดง กินวันละสามเวลา วันนั้นเราขับรถกลับด้วยความปิติส่วนนึง แต่ในใจผมยังสับสนอยู่มากว่าใช่หรือเปล่า ผมมีคำถามหลายคำถามซึ่งผมตอบไม่ได้ เช่นทำไมหมอนิกร จึงสั่งไม่ให้บอกใคร แล้วยาสมุนไพรที่ได้รับมาจะดีจริงหรือเปล่า แต่เราไม่มีทางเลือก เราจะเป็นผู้ป่วยมะเร็งที่พอใครรู้ก็จะแนะนำไปต่างๆนาๆ ให้ไปหาหมอที่โน่นที่นี่ สุดหล้าฟ้าเขียว เป็นร้อยเป็นพันหมอ กินยาสมุนไพร ต่างๆ แม้กระทั่งมีคนแนะนำเรื่องธรรมมะต่างๆ ไม่กี่วันตั้งแต่วินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งและญ่าติๆรู้ ก็มีคำแนะนำต่างๆ พี่สาวแฟนโทรมาคุยเป็นชั่วโมง จนแฟนผมสมองแทบระเบิดในสองสามวันแรก จนต้องสั่งไม่ได้รับโทรศัพย์และไม่ให้คุยนาน แฟนผมเริ่มทานยาชุดแรก ในตอนค่ำวันที่ 3 กพ ยาหม้อไม่ได้มีรสขมมากดังคาด คืนแรกหลังจากกินยาไป แฟนมีอาการคล้ายมีเข็มเล็กๆทิ่มแทงอยู่ในบริเวณก้อนเนื้อกะที่รอยผ่าตัด ยิบยับไปหมด ผมก็บอกว่าคงเป็นเพราะตัวยาออกฤทธิ แต่ในใจผมคิดเป็นอีกอย่าง ผมคิดว่าสงสัยเนื้อร้ายน่าจะออกอาระวาดมากกว่าแต่ไม่ได้พูดอะไร วันต่อมาการกินยาเป็นไปตามคำแนะนำอย่างเคร่งครัด ในวันที่ 5 ตอนเย็น แฟนผมบอกว่าก้อนเนื่อหายไป จากตำแหน่งที่เคยเอามือทาบแล้วจะพบทันที กลับว่าวันนี้มันหายไปใหน แต่ได้คล่ำไล่ตามมาก็พบใกล้กลับตำแหน่งที่ผ่าเอาไปตรวจ จริงๆผมก็คลำอยู่ก่อนหน้านี้ แต่วันนี้เป็นอย่างที่แฟนผมบอก ว่าพบอยู่เพียงด้านล่างๆเท่านั้น แฟนผมเก็บความรู้สึกได้เยี่ยมมากเพราะเธอกล้วว่านี่จะเป็นเพียงอุปปาทาน รุ่งขั้นผมทนไม่ได้ โทรไปหาคุณหมอสมหมาย เล่าให้คุณหมอฟัง คุณหมอบอกว่าก็บอกแล้วว่ามันต้องยุบ ขนาดเท่ามะกรูดยังยุบเลย ผมบอกว่าคุณหมอเราเพิ่งทานยาไปเพียงสามวันเองนะครับ คุณหมอก็บอกว่า แล้วเป็นไง สามวันก็สามวัน ในส่วนของร.พ.พระมงกุฎ คุณหมอนิกร นัดผ่าตัดวันที่ 20 กพ. โดยทีมแพทย์ ที่มีคุณหมอวิชัย วาสนศิริ เป็นหัวหน้า การผ่าตัดใช้เวลาประมาณ ห้าชั่วโมง ซึ่งเวลาที่ใช้มากเนื่องจากจะต้องตรวจดูชิ้นเนื้อถึงสามตำแหน่ง แต่ละตำแหน่งจะต้องรอผลถึงสี่สิบห้านาที่ ในห้องผ่าตัดคุณหมอนิกรเล่าให้ฟังภายหลังว่า หลังจากเปิดแผล คุณหมอวิชัยอุทานออกมาว่า 'นี่มันผ่าเอาออกไปหมดแล้วนี่หว่า' เพราะจากข้อมูลที่ตรวจก่อนผ่าตัดจะต้องมีก้อนเนื้อร้ายมีขนาดถึง 3.5 ซม แต่แล้วก็พบก้อนเนื้อซึ่งเหลือขนาดเพียง 1 ซม. เท่านั้นและยังไม่ลูกลามไปที่อื่น นอกจากพบเซลล์มะเร็งที่หัวนม ที่ต่อมน้ำเหลืองอีกสองจุดไม่มี ด้วยเหตุที่พบเซลล์มะเร็งที่หัวนม คุณหมอเลยจำตัองตัดเต้านมออกทั้งเต้า ผมไม่แน่ใจว่านอกจากหมอนิกร แล้วหมอวิชัย วาสนศิริ รู้เรื่องยาสมุนไพรที่เรากินหรือเปล่า ผมคิดว่าไม่น่าจะทราบ แต่ผมคิดว่าน่าจะมีหมออีกท่านที่วัยเดียวกะหมอนิกรต้องรู้ด้วยแน่ๆ ถึงวันนี้ผมได้คำตอบในเรื่องของว่าทำไมหมอนิกร จึงสั่งไม่ให้บอกใคร เพราะมีหมอรักษามะเร็งแผนปัจจุบันที่เรียนมาจากตำราตะวันตก อีกเป็นจำนวนมากต่อต้านการรักษาด้วยสมุนไพร จนผมแปลกใจว่าทำไมไม่มีใครลงมาดูงานของหมอสมหมาย ทองประเสริฐ เลย และหมอสมหมายก็ได้บอกว่าท่านได้พยายามรวมรวมข้อมูลต่างๆ ให้ทางกระทรวงได้ทราบ แต่ก็ไม่ได้รับความสนใจจากใครๆเลย แถมต่อต้านอีกต่างหาก หมอนิกรจึงต้องหลบๆซ่อนๆศึกษาเรื่องนี้เองลำพัง ถึงวันนี้ผมเองก็ยังหาคำตอบไม่ได้ แต่อย่างน้อยวันนี้เพียงไม่ถึงสองเดือนตั้งแต่ตรวจพบ และหมอให้ระยะว่าเป็นระยะ สอง-สาม แล้ว เราไปพบหมอเมื่อวันจันทร์ที่ 2 มีค. ที่ผ่านมา เพื่อฟังผลผ่าตัดโดยละเอียด นอกจากพบว่าเชื้อมะเร็งไม่ได้ลุกลามไปใหน กล้บมีก้อนเนื้อหดตัวเหลือ 1 ซม และ ให้ระยะการเกิดโรคว่า เป็นระยะที่หนึ่ง มีโอกาสหายขาดได้ถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ โดยสรุปในระยะตั้งแต่ตรวจพบจนถึงวันนี้เป็นผลจากยาของคุณหมอสมหมาย ทองประเสริฐ ทั้งสิ้น แต่ในทางรักษาแผนปัจจุบันเรายังต้องทำ เคโม เช่นเดียวกัน คงต้องรอให้แผลผ่าตัดหายสนิทดีก่อน ผมตัดสินใจเล่าเรื่องราวของแฟนผมให้ฟัง ด้วยเหตุผลว่า คุณหมอสมหมาย ทองประเสริฐ น่าจะเป็นทางเลือกอีกทางสำหรับผู้ป่วยมะเร็งต่างๆ เรื่องราวของคุณหมอสมหมาย ทองประเสริฐ และงานของท่านสามารถหาได้จากอินเตอร์เน็ต เริ่มจากพิมพ์ชื่อคุณหมอให้กูเกิลหาให้ และถ้าจะตามงานของผู้ที่พิสูจน์ตัวยาของคุณหมอสมหมาย ก็หาได้เช่นเดียวกัน ทั้งหมดนี้ผมสืบค้นมาพอสมควร และผมได้บอกกับคุณหมอว่าผมจะช่วยงานคุณหมอในเรื่องของสมุนไพรตัวที่หายาก งานที่ผมช่วยคุณหมอได้เริ่มแล้วตั้งแต่วัน่ที่ 4 กพ. และเดี๋ยวนี้มีความคืบหน้าในทางที่ดี และผมได้เรียนให้คุณหมอทราบแล้ว แล้วผมจะเล่าความคืบหน้าในการรักษาของแฟนผมเป็นระยะครับ ทวีศักดิ์ 081-9350053 จากคุณ : ทวีศักดิ์ - [ 30 พ.ค. 52 11:44:07 A:124.121.99.161 X: TicketID:218229 ]

ความคิดเห็นที่ 116 น้องเจ้าของกระทู้คะ พี่ก็อยู่มหาวิทยาลัยสีเขียวเวอร์ริเดียนเช่นเดียวกับน้องค่ะ แต่พี่อยู่วิทยาเขตที่ติดกับวัดพระแก้วค่ะ เป็นกำลังใจให้รุ่นน้องนะคะ  สู้ๆ จากคุณ : ครีมเค้ก - [ 30 พ.ค. 52 12:37:48 ]

ความคิดเห็นที่ 117 เข้ามาให้กำลังด้วยค่ะ ให้สุขภาพดีขึ้นๆ นะคะ จากคุณ : iamnid - [ 30 พ.ค. 52 13:05:14 ]

ความคิดเห็นที่ 118 ดีใจจังค่ะที่เข้ามาเล่าต่อ .. .. สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอ จากคุณ : สายลมแห่งความทรงจำ - [ 30 พ.ค. 52 14:06:53 ]

ความคิดเห็นที่ 119 สู้ ๆ ต่อไปนะคะ เอาใจช่วยค่ะ   ปล. คณะสีเหลืองเหมือนกันเลย จากคุณ : Minanosan - [ 30 พ.ค. 52 14:34:30 ]

ความคิดเห็นที่ 120 เหลืองด้วยๆ  รหัส 42 ร่วมเปนกำลังใจแล้วกัน.. จากคุณ : R_C_A_119 - [ 30 พ.ค. 52 14:44:01 ]

ความคิดเห็นที่ 121 เดี๋ยวก็หายแล้ว เล่าต่อครับ จากคุณ : afood - [ 30 พ.ค. 52 16:08:20 ]

ความคิดเห็นที่ 122 นี่เป็นโอกาสแล้วนะครับที่จะฝึกจิตของตัวเองเนื่องจากมีเวลาให้พิจารณาจิต ตัวเองได้นานกว่าในสภาพปกติ (เพราะลุกไปไหนไม่ได้) ก็ลองพยายามทำ ตามที่ครูบาอาจารย์ท่านแนะนำในการทำจิตให้สงบไม่คิดส่อส่ายไปที่อื่น มัน มีผลในทางร่างกายด้วยนะครับ จิตดี ก็พาให้ร่างกายดีตามไปด้วย จขกท. จัดว่าอยู่ในกลุ่มที่มีกำลังใจดีเยี่ยม ผมว่าทำจิตให้นิ่งได้ไม่ยาก ไม่ว่าจะอยู่ ในอิริยาบถใด ก็พยายามทำจิตให้สงบ ไม่คิดอะไรอื่นนอกจากพิจารณาลม หายใจเข้า-ออก หรือภาวนา พุท หายใจเข้า โธ หายใจออก เป็นโอกาสทอง ของเราที่จะทำแล้วครับ ขอให้หายไว ๆ ครับ เคยอ่านมาว่าของพระท่านก็ ภาวนาให้ส่วนที่ร้ายมันหายไปจากร่างกายของเราด้วย (พิจารณาว่ามันไม่ได้ มีอยู่ในตัวเรา) ถ้าจิตเรานิ่งมันก็จะไม่มีอยู่ในตัวเราจริง ๆ (พระท่านว่านะ) ของผมตอนที่หมอเจาะเอาชิ้นเนื้อต่อมลูกหมากไปตรวจก็สภาพคล้ายกันเลยครับ เพียงแต่ของผมมันกว่าตรงที่เขาเจาะทะลุลำไส้ใหญ่ไปหาตัดเอา ชิ้นเนื้อต่อมลูกหมากออกมา 7-8 ชิ้นขนาดท่าเม็ดพริกไทยเพื่อตรวจว่าเป็น เนื้อร้ายหรือเป็นแค่ต่อมลูกหมากโตเฉยๆ จากคุณ : satitp - [ 30 พ.ค. 52 19:07:20 ]

ความคิดเห็นที่ 123 เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้สู้ แล้วมันจะผ่านไปนะ อ้อๆ เราก็อยู่มหาวิทยาลัยสีเขียวเวอริเดียน คณะสีเขียวมะกอกล่ะ จากคุณ : มีแต่มีเขียว -_-' (เรื่อยๆ-เหนื่อยก็พัก) - [ 30 พ.ค. 52 19:08:27 ]

ความคิดเห็นที่ 124 เป็นกำลังใจให้ครับ ปล. ผมเลือดนกครับ อิๆ จากคุณ : nickyagape - [ 30 พ.ค. 52 19:12:12 ]

ความคิดเห็นที่ 125 เป็นกำลังใจให้นะ ชอบกินเค้กไหม  อยากทำเค้กให้ก้อนนึง จากคุณ : แม่สลิ่ม - [ 30 พ.ค. 52 20:11:42 ]

ความคิดเห็นที่ 126 เป็นกำลังใจให้ค่ะ สำหรับโรคมะเร็ง กำลังใจเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด สุ้ สู้ ค่ะ จากคุณ : Roja - [ 30 พ.ค. 52 20:17:11 ]

ความคิดเห็นที่ 127 สู้ๆค่ะ จากคุณ : แม่ขวานฟ้า (kwanfa) - [ 30 พ.ค. 52 20:31:49 ]

ความคิดเห็นที่ 128 เป็นกำลังใจให้ด้วยคนจ้า จากคุณ : รุ่นน้า คณะสีเหลือง (มหัศจรรย์เขาวงกต) - [ 30 พ.ค. 52 23:27:11 ]

ความคิดเห็นที่ 129 ขอบคุณทุกความเห็นนะครับ : )~ แอบตื่นเต้นเห็นกระทู้ตัวเป็นกระทู้แนะนำ เอิ๊กก~ #109 เรียกพี่!!! ม่ายยยยยยยยยยยยยยยย% #110 ลำไส้ใหญ่ต่างหากล่ะคุณพี่ ชิส์ รู้จักกันมาตั้งนาน ผมสีเหลืองรหัส 46 ครับ แต่เพิ่งไปทำเรื่องลาออกมา เพราะไม่มีปัญญาหาเงินมาจ่ายค่าเรียน เอิ๊กก~ เรื่องปฏิบัติตัวบอกได้เลยว่าผมแทบไม่ทำอะไรที่คนป่วยสมควรทำเลย (- -") แต่อะไรไม่ดีก็พยายามทานให้พออยาก เช่นหมูกระทะก็กินนะครับ นาน ๆ ที (- -") ส่วนเรื่องอาหารรสจัดถือว่าเป็นโชคดีของผมที่ไม่ค่อยติดอาหารรสจัดซักเท่าไหร่ เลยตัดปัญหาเรื่องนี้ ไปได้นิดหน่อย ชอบกินทุกอย่าง โดยเฉพาะของฟรี!! เอิ๊กก~ พรุ่งนี้คงจะหาย ๆ ไม่ได้มาตอบกระทู้นะครับ : )~ พรุ่งนี้จะไปสิงสถิตย์อยู่ที่งานเฉลิมไทยอวอร์ด ใครว่าง ๆก็ไปเจอกันได้ครับ พรุ่งนี้เป็นกรรมกร - -" จากคุณ : สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) - [ 30 พ.ค. 52 23:36:43 ]

ความคิดเห็นที่ 130 ถามว่าการเป็นมะเร็ง ทำอะไรให้ผมลำบากไหม ผมก็ตอบได้เลยครับว่าลำบาก (- -") เช่นอะไรล่ะ? - ถ้าจะต้องเดินทางไกล ถ้าไปรถส่วนตัวก็สบายหน่อยหาห้องน้ำเข้าสบาย แต่ถ้าเป็นรถทัวร์ต้องกะระยะ กินข้าว ระยะปวดท้องเต็มไปหมด เหมือนมีสูตร เลยอดข้าวเอาซะเลย (- -") ยิ่งวันไหนมีเรียนทั้งวัน แล้วต้องกลับบ้านนะ อย่าหวังจะกินข้าว เพราะไม่งั้นแทบไม่ได้เรียนล่ะครับ แต่มันก็แค่ทำให้เราลำบาก แต่ไม่ใช่ว่าจะทำให้เราทำอะไรไม่ได้อีกไม่ใช่เหรอ เดินได้ กินได้ พูดได้ มีความสุขได้อยู่ดี ชิมิ!! คนป่วยเป็นมะเร็งต้องการอะไร - แน่นอนครับว่าไม่มีใครต้องการความเห็นใจ(เอ๊ะ หรือมีบ้าง - -") เพราะคำพูดนั้นมันยิ่งทำให้เขารู้สึกเหมือนว่าตัวเองเป็นภาระ แต่สิ่งที่เขาต้องการคือความเข้าใจ ว่าเขาเป็นแบบนั้นแล้วเขาควรจะต้องปฏิบัตตัวยังไงต่างหาก ก้าวไปด้วยกันไม่ต้องก้าวเร็วหรอกครับ เดินช้า ๆ ไปเรื่อย ๆ มันก็ถึงจุดหมาย บ่นอะไรเนี่ย ล่าสุดผมก็เพิ่งจะไปทำ CT Scan มา เดี่ยวอาทิตย์หน้าไปหาอีกที่สถาบันมะเร็ง ที่ข้างรามาศุกร์หน้า ส่องกล้องอีกแล้วง่าา T_T เจาะเลือดด้วย(เริ่มชินจากการเจาะลือดจากคนที่กลัวเข็ม แต่มีช่วงนึงเจาะเกือบทุกอาทิตย์จนชินแล้ว - -") ฝันดีบุญรักษาครับ : )~ จากคุณ : สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) - [ 30 พ.ค. 52 23:48:48 ]

ความคิดเห็นที่ 131 ขอให้ดูแลสุขภาพให้ดีที่สุดนะครับ แต่ก็พึงจะรู้ไว้นะครับว่าcancerนั้น มีโอกาสกลับมาเป็นอีกได้เสมอครับ สู้ๆครับ ปล.ผมเรียนทางรังสีมาครับ พอจะรู้อะไรพวกนี้อยู่ครับ จากคุณ : HamyLee - [ 31 พ.ค. 52 00:46:59 ]

ความคิดเห็นที่ 132 ขอให้ร่างกายแข็งแรงไวๆนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : โอวัลตินร้อนกับป๋าท่องโก๋ - [ 31 พ.ค. 52 06:22:16 ]

ความคิดเห็นที่ 133 เป็นครั้งแรกที่อ่านเรื่องเครียด ๆๆ แล้วยิ้มได้ ทำให้มีกำลังใจที่จะสู้กับปัญหาที่พบในตอนนี้ ขอบคุณความรู้ที่มอบให้ ครับ จากคุณ : Medicine Man - [ 31 พ.ค. 52 06:43:37 ]

ความคิดเห็นที่ 134 ยิ่งอ่านที่น้องเขียน....พี่ว่า เราคิดอะไร ๆ เหมือน ๆ กันแฮะ บางคนพอรู้ว่าเป็นมะเร็ง...ก็เปลี่ยนวิถีชีวิตตัวเองไปเลย แต่พี่ไม่....ไม่เครียดกับโรคด้วย ....(คนอื่นกลับมาเครียดแทนแฮะ) เราจะชนะทุกอย่างได้ เราต้องชนะตัวเราใจเราให้ได้ซะก่อน ไม่มีใครเข้าใจตัวเราใจเราได้ดีไปกว่า....ตัวเอง...จริงมี้ยน้อง... จากคุณ : tourmaline - [ 31 พ.ค. 52 08:27:18 ]

ความคิดเห็นที่ 135 แล้วจะติดต่อสื่อสารได้ทางไหนคะ  ถ้าทำเค้กให้แล้วเราจะนัดเจอกันได้ที่ไหน  พี่ใช้หลังไมค์ไม่ได้ค่ะ  55555 อีเมล์ จิ้มที่อมยิ้มน่ะ จากคุณ : แม่สลิ่ม - [ 31 พ.ค. 52 10:38:06 ]

ความคิดเห็นที่ 136 เป็นกำลังใจให้นะ จากคุณ : เคยมีล็อกอิน - [ 31 พ.ค. 52 10:59:53 A:118.173.184.116 X: TicketID:123072 ]

ความคิดเห็นที่ 137 หอบดอกไม้มาเยี่ยมค่ะ จากคุณ : Angel in Big City - [ 31 พ.ค. 52 11:21:41 ]

ความคิดเห็นที่ 138 พี่ทำงานอยู่ที่สถาบันมะเร็งค่ะ วันศุกร์หน้าเจอกันค่ะ รับรองพี่จะไม่ทำให้น้องเจ็บ :P จากคุณ : pertgirl - [ 31 พ.ค. 52 13:56:21 ]

ความคิดเห็นที่ 139 เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : bankiiez - [ 31 พ.ค. 52 17:13:42 ]

ความคิดเห็นที่ 140 เป็นกำลังใจให้นะคะ.. สู้ๆ.. จากคุณ : ศิริกานดา - [ 31 พ.ค. 52 20:25:47 ]

ความคิดเห็นที่ 141 เก่งจัง  เป็นกำลังใจให้นะคะ  สู้ๆ จากคุณ : vertical limit - [ 31 พ.ค. 52 22:49:33 ]

ความคิดเห็นที่ 142 ขอให้หายเป็นปกตินะครับ จากคุณ : หลายชื่อแล้วนะ - [ 31 พ.ค. 52 23:16:56 ]

ความคิดเห็นที่ 143 เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ     แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 52 01:33:33 จากคุณ : fungjai - [ 1 มิ.ย. 52 01:32:37 ]

ความคิดเห็นที่ 144 น้องเป็นคนที่เขียนเรื่องได้มีสเน่ห์มากครับ ทำให้น่าติดตามตลอด ^^ --จิ้มไป18 หง่ะ เจ็บหอยได้ไงอ่า เป็นผู้ชายนะ ^^ --จิ้มไป22 ถ้านี่ไม่เรียกว่าน่าสนใจ จะเรียกว่าอะไรหว่า 5 5 5 --จิ้มไป30 ถ้าอายุเยอะๆ ก็ควรไปส่องกล้องบ้างนะครับกันไว้ดีกว่าแก้ ผม28 ก็เคยเจอส่องไปแล้วเหมือนกัน T-T ความรู้สึกแบบหดหู่มากๆ แถมพี่คนที่ ช่วยหมอ ดัน ขาวสวยหมวกx อีก T-T ตอนโดนเสียบนี่เห้อ ยังกับตกนรก แถมตอนเอาออกนี่ ยิ่งนรกกว่าเสียวมีเหลืองๆติดมาอายตายชักเลย T-T --จิ้มไป83 นี่สิลูกผู้ชายตัวจริง ^^ --จิ้มไป102 แหง่ะ ไม่ใช่ โชเน็นจั้ม หรอืว่าชาแมนคิงนะ^^ --จิ้มไป125 ขอหลายๆก้อนมาแบ่งคนที่อ่านมั่งได้ไหมครับ^^ --จิ้มไป138 เอาแล้วงานเข้าแล้วคุณน้อง ^^  ว่าแต่คุณpertgirl อย่าสอด กล้องน้องเค้าแรงล่ะครับ ^^ สุดท้ายๆ ตราบใดที่เราไม่ท้อ มันก็จะฝ่อไปเองนะล่ะจ๊ะ จากคุณ : T-TprincecryT-T - [ 1 มิ.ย. 52 01:41:44 ]

ความคิดเห็นที่ 145 ให้กำลังใจมิ้วจ๊ะ จากคุณ : พี่ช้างเอง (Christian Chang) - [ 1 มิ.ย. 52 05:38:42 ]

ความคิดเห็นที่ 146 ตกลง จขกท ไม่ได้เรียนต่อแล้วเหรอคะ จิ้มที่ 144  เข้าใจขอเนอะ  55555 ยังไม่ได้เมล์สตอเบอรี่นมเขย่าเลยเด้อออออออออออออ จากคุณ : แม่สลิ่ม - [ 1 มิ.ย. 52 14:45:58 ]

ความคิดเห็นที่ 147 แฮะ ๆ เพิ่งจะมีเนตใช้ (-_-") ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ วันนี้เดี่ยว 6 โมงก็ต้องกินยาแล้วก็กินได้แต่ข้าวต้มแล้ว หิว - -" จากคุณ : สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) - [ 4 มิ.ย. 52 13:38:17 ]

ความคิดเห็นที่ 148 เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : sweety home - [ 4 มิ.ย. 52 23:14:24 ]

ความคิดเห็นที่ 149 หุหุ ป่วยเหมือนกัน แต่วันหวัดง่ะ จากคุณ : กริชครับผม - [ 7 มิ.ย. 52 15:24:09 ]

ความคิดเห็นที่ 150 ทจขกท ทำยังงัยไม่ให้จิตตกคะ เราไม่ได้เป็นโรคนี้หรอกแต่คุณพ่อเป็น หลายครั้งที่เรารู้สึกแย่มาก.... จขกท เข้มแข็งจัง สู้สู้ต่อไปนะ จากคุณ : ว่าจันทร์ - [ 13 มิ.ย. 52 22:43:54 ]

ความคิดเห็นที่ 151 เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ตอนนี้แม่ของเราก็เป็นมะเร็งเต้านม หมอวางแผนให้ทำเคมีบำบัด ที่ คลอง 10 ที่เดียวกันเลย (โชคดีที่เราอยู่แถวรังสิตอยู่แล้วเลยไม่ไกลมาก) แต่ตอนนี้ต้องรอแผลที่ผ่าตัดสนิจก่อน น่าจะประมาณสิ้นเดือนนี้ก็จะเริ่มการรักษา ยังไม่รู้ว่าจะต้องให้กี่เข็มเลย จากคุณ : แนน (doungkae88) - [ 18 มิ.ย. 52 12:57:25 ]

ความคิดเห็นที่ 152 เป็นกำลังให้นะคะ  แต่ก็แอบมาได้กำลังใจจากเจ้าของกระทู้มากๆ เลย ตอนนี้คุณแม่ (เคย) เป็นที่ปากมดลูก ตัดออกแล้ว หมอให้ follow up ทุก 4 เดือนค่ะ  แต่ตอนนี้มีอาการ ปวดท้อง ท้องอืด ทานข้่าวไม่ค่อยได้ มา 2 อาทิตย์แล้ว กำลังจะเข้าตรวจละเอียดอีกที ว่ามีอะไรอีกหรือปล่าว จะพยายามเข้มแข็งให้ได้เหมือนน้องค่ะ จากคุณ : PinkJacket - [ 23 มิ.ย. 52 21:13:08 ]