ความคิดเห็นที่ 1 เพิ่งจะบริจาคเลือดไปสองครั้งเองครับ ครั้งแรกวิงเวียน คลื่นไส้ อาเจียนด้วย นอนแบ่บอยู่ครึ่งชม.ถึงจะลุกยืนขึ้นได้ นั่งต่ออีกพักนึงถึงกลับ ประทับใจมาก= = ครั้งที่สองมีอาการเวียนหัวอยู่นิดหน่อย แต่น่าจะเป็นเพราะไม่ได้กินข้าวไปก่อน หวังว่าครั้งที่สามจะกระโดดลงจากเตียงได้^^ จากคุณ : อัศเจรีย์ - [ 1 มิ.ย. 52 20:36:28 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ของเราเองไม่กลัวเลย ภุมิใจทุกครั้งที่บริจาค บริจาคครั้งแรกอายุ 16 หรือ 17 นี่แหละ ที่กาชาดไทย บริจาคมาเรื่อยๆต่อมาเลือดจาง เกือบถึงเกณฑ์แต่ไม่ถึงเค้าไม่ให้บริจาคมาหลายปีเลย ก็ผิดหวัง จากนั้นหันมาทานผักมากขึ้นเนื้อน้อยลง เลือดเข้มขึ้นดีเลย กลับมาบริจาคเลือดได้อีกแล้วค่ะ     ที่ประทับใจเป็นของแฟนค่ะ พอดีพี่ชายเพื่อนป่วยเป็นโรคเลือด เค้ากรุ๊ปเลือดตรงกับแฟนพอดี เราก็ไปด้วยไปที่โรงพยาบาล ไม่เยี่ยมคนป่วยที่บริจาคให้ เห็นแล้วอยากจะร้องไห้ เค้าป่วยมาปีกว่า นอนอยู่ที่ รพ.เป็นปี เป็นไข้ตลอด ตัวร้อนหน้าแดง  อ่านหนังสือก็ไม่ได้ ปวดหัว ฟังธรรมมะก็ไม่ได้ปวดหู แล้วต้องนอนอยู่ที่เดิมๆเป็นปีๆ สงสารมาก กลับไปก็ไปบอกเพื่อนให้มาช่วยบริจาคเพิ่ม เผื่อเลือดไม่พอ แล้วก็ติดตามข่าวเขา ต่อมาไม่ถึงปีเขาก็เสีย เศร้ามาก เป็นครั้งแรกที่เห็นๆว่าเลือดของเราเป็นประโยชน์ต่อชีวิตคนจริงๆ จากคุณ : nongnou - [ 1 มิ.ย. 52 20:39:55 ]

ความคิดเห็นที่ 3 บริจาคไป 14 ครั้งแล้วค่ะ ตอนครั้งที่ 12 จำได้ว่า นอนดึกไปหน่อย แต่คิดว่าร่างกายแข็งแรงดี เช้ามาก็เลยไปบริจาคตามที่ตั้งใจเอาไว้ พอตรวจเลือดเสร็จ เจ้าหน้าที่บอกว่า โอเค เลือดไม่ลอยค่ะ บริจาคได้ นอนไปสักพัก ก็ขอลุกมาดื่มน้ำตามปกติ แล้วก็ยืนรอพี่สาวที่กำลังไปถอยรถ ตอนนั้นเวลาประมาณ 10 โมงกว่าๆ แดดแรงมาก เรารู้สึกวิงเวียนเหมือนจะเป็นลม ก็เลยนั่งยองๆ มันตรงหน้าประตูทางเข้านั่นหละ พอรู้สึกตัวว่า ไม่ไหวแล้วจริงๆ ก็พาตัวเองเดินเข้ามาหาที่นั่งข้างในอาคาร ด้วยอาการเหงื่อออกมาก หน้ามืด เราไม่เกรงใจใคร ล้มตัวลงนอนบนเก้าอี้ยาว แล้วก็มีเสียงเจ้าหน้าที่วิ่งมา บอกว่า คนเป็นลมๆๆ เรารู้สึกว่า มีคนมาบอกให้นอนหงาย เหยียดขาไว้ แล้วก็มีเจ้าหน้าที่นำน้ำหวานมาให้ดื่ม ผ่านไปครึ่งชั่วโมง อาการเริ่มดีขึ้น ก็เลยไปทำงานต่อ แล้ววันนั้นทั้งวัน เราก็อาเจียน หน้ามืด ต้องนอนมุดใต้โต๊ะอยู่ที่ทำงานทั้งวัน - -" จะจำไว้ค่ะ ว่าอย่านอนดึก จากคุณ : A little dark girl - [ 1 มิ.ย. 52 20:44:50 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หวัดดีคะ  มีอยุ่ครั้งหนึ่งพ่อของเพีื่อนต้องการเลือดกรุ๊ป o ด่วน ก็เลยไปเพื่อบริจาค กรอกเอกสารเรียบร้อย รอตรวจเลือด ผลออกมาเลือดจาง ไม่สามารถบริจาคได้ เสียดายมากอุตสาห์ตั้งใจไป ทั้งๆที่เป็นการบริจาคครั้งแรกด้วย อุตสาห์เตรียมใจในรถตั้งนาน T_T สาเหตุมาจากการนอนดึก จากคุณ : BB LOVE - [ 1 มิ.ย. 52 20:50:59 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ไปบริจาคครั้งแรกและล่าสุดเมื่อต้นปีนี้ค่ะ ช่วงนั้นปิดเทอม กลับมาอยู่ที่ไทย ก็เตรียมตัวฟิตเต็มที่เลย เรากับแฟนบริจาคเตียงใกล้ๆกัน แต่เราบริจาคถุงเล็กกว่า.... คิดในใจไม่ยอมอ่ะ...ต้องโชว์พาวนนิดนึง แล้วอีกอย่างก็ไม่เห็นจะเจ็บเลย พอดีว่าตอนนั้น มัวแต่มองหน้าคนอื่น ไม่ได้บีบแท่งเหล็กในมือ เลือดเลยไม่ค่อยไหล พอพยาบาลมาบอก ก็เลยเร่งจังหวะบีบใหญ่ กะไว้ว่าเสร็จแล้วจะกระโดดไปเย้ยคุณแฟน - -! เป็นไปตามคาด.. เสร็จเร็วมาก พยาบาลก็ยิ้มๆแล้บอกว่าถ้าหายมึนแล้วก็ลงจากเตียงได้ค่ะ เราก็ลงเลย แล้วรีบวิ่งไปยิ้มหน้าระรื่นที่หน้าเตียงคุณแฟน โอ้ว..มีความสุขจริงๆ แฟนเราก็เตือนว่าเดี๋ยวเป็นลมหรอก แต่เราไม่เชื่อ เดินๆ กระโดดๆยิ้มแก้มปริไปรับขนมที่ห้องข้างๆ พอแฟนเดินตามมา...ก็หาเราไม่เจอสิ เพราะเราก็นะ..เป็นลมนอนคลุมผ้าขาวราวกับศพที่โซฟาแทน ปล. ต้องขอบคุณลุงคุณอาคุณพยาบาลมากๆ ที่ช่วยปฐมพยาบาลเราค่ะ ดูแลดีห่มผ้าให้ จนแฟนหาไม่เจอเลย ^^ จากคุณ : B RH - (นางฟ้าคล้ายนางมาร) - [ 1 มิ.ย. 52 21:01:36 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แอบสารภาพบาปว่าการบริจาคเลือดครั้งแรกของเราเป็นผลมาจากการอยากโดดเรียนค่ะ พอดีมีงานครบรอบโรงเรียน ช่วงที่เค้ามารับบริจาคเลือด เป็นวิชาเคมีที่เราไม่ชอบพอดี เรากับเพื่อนก็เลยแบบว่า เฮ้ยไปบริจาคเลือดดีกว่า ตอนบริจาค พอตอนท้ายๆ เลือดมันเริ่มจะไม่ไหล คุณพี่ชุดขาวก็มาบอกว่า น้อง บีบอีกสิคะ บีบอีกๆ เอ่อ พี่คะ หนูบีบจดปวดแขนไปหมดแล้ว พี่เค้าคงเห็นว่าไปต่อไม่ไหวแล้ว เลยให้พอ -*- กลับมาที่ห้อง โดนหักคะแนนกันถ้วนหน้าเลยค่ะ ฮ่าๆ สมน้ำหน้าตัวเองจริงๆ แก้คำผิดค่ะ แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 52 21:14:18 จากคุณ : วันนี้วันอะไร - [ 1 มิ.ย. 52 21:02:42 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ครั้งแรกเกิดจากความคิดโง่ๆ  ว่า  พักนี้ ร่างกายสมบูรณ์ไปหน่อย + ดื่มบ่อย + ใช้ร่างกายทำอะไรมาเยอะ อยากจะถ่ายออก +++ ประมาณถ่ายเลือดใหม่น่ะครับ แต่ พอเข้าไปที่บริจาคเลือด(ที่ มหาวิทยาลัย) ได้อ่าน บอรด์ต่างๆๆ แมกกาซีน ทำให้ หูตาสว่างขึ้น ว่าที่เราทำไปนั้น เพื่อใคร เพื่ออะไร เหตุและผล มากกว่านั้น บางอย่างที่เราคิดจะกำจัดออกไป มัน สำคัญ และ มีค่ามากกว่านั้นมากมาย   แต่ก็ต้องขอบคุณความคิดโง่ๆๆ เหล่านั้น ที่ทำให้ผม ก้าวเท้าเข้าไปเพื่อบริจาคเลือด โดยไม่ลังเล สักนิด และขอบคุณ พยาบาล สุดสวยมากวันนั้น ที่ทำให้ผมไม่กลัวเข็มและ ไม่เจ็บเลย เพราะ ตา และ รอยยิ้ม คุณสวยมาก ปล.ครั้งแรก เมื่อ 8 ปีที่แล้ว และ ทุกวันนี้ ผมทำด้วยความตั้งใจเสมอ แถม ปล. วันนี้ ชวนที่บริษัท บริจาคเงิน ให้เด็กโสสะ ด้วยล่ะ ได้เงินพอสมควรเลย  ถ้ามีโอกาส อย่าลืม ทำบุญกับ คนที่มีโอกาสน้อยกว่าเราด้วยนะครับ ยังมีอีกเยอะเลย ที่เค้าต้องการเรา ขอบคุณครับ จากคุณ : MASTERSMITH - [ 1 มิ.ย. 52 21:08:42 ]

ความคิดเห็นที่ 8 บริจาคมาหลายปีแล้วค่ะ เกือบเป็นลมสองครั้งแต่ไม่ใช่ที่สภากาชาดนะคะ เพราะนั่งพักดื่มโอวัลตินแล้วดีขึ้น แต่วันนั้นไปไหว้พระต่อที่วัดระฆัง จอดรถเสร็จก็ต้องข้ามเรือไป พอเข้าไปในโบสถ์หลวงพ่อโตรู้สึกใจเต้นแรง เหงื่อออกมาก รู้สึกหน้ามืด หวิวๆเหมือนใจจะขาดต้องนั่งลงสักพักดีที่มีน้ำติดมาด้วยก็ดื่มๆๆจนน้ำหมด สักพักดีขึ้นจึงไหว้พระได้ อีกครั้งเมื่อปลายปีที่แล้วเองวันนั้นไม่ได้เอารถไป บริจาคเสร็จจากสภากาชาดต้องออกไปขึ้นรถเพื่อไปต่อ BTS ที่สยาม ต้องเดินไปรอรถเมล์มันร้อนมากมาย รถก็ไม่มาซะทีเลยขึ้นมอ'ไซค์ไปลงตรงแถวหน้าร้านโคคา แล้วต้องเดินไปขึ้น BTS มันค่อนข้างไกล เริ่มรู้สึกหน้ามืด เหงื่อออกมากๆ หวิวๆเหมือนใจจะขาดอีกแล้ว ก็เลยต้องหาที่นั่งพักแถวหน้าสยามตรงที่มีบ่อน้ำหรือน้ำพุอะไรสักอย่างไม่ได้สังเกต (บนสถานี BTS ไม่มีที่นั่งเลย) คิดว่าคราวนี้ตายแน่มันรู้สึกเหมือนหัวใจถูกบีบจนจะขาด ดีที่เอาน้ำผลไม้จากสภากาชาดติดมาด้วย รีบหยิบมาดูดทานแล้วนั่งค่อนข้างนานมากจนรู้สึกดีขึ้นเลยเรียกแท็กซี่กลับบ้าน เป็นประสบการณ์ที่เข็ดมากๆไม่เอาอีกแล้ว ถ้าจะไปบริจาคเลือดอีกถ้าไม่เอารถไปก็คงต้องหาเพื่อนไปด้วยสักคน ครบรอบวันบริจาคเมื่อเดือนมีนา แต่บริจาคไม่ได้อีกเพราะเลือดจาง เป็นอย่างนี้สองครั้งแล้ว คุณหมอเช็คเลือดให้แล้วให้ยาบำรุงเลือดมาทานเยอะเลย... จากคุณ : tukkies - [ 1 มิ.ย. 52 21:08:55 ]

ความคิดเห็นที่ 9 บริจาคครั้งแรกตอนอยู่ม.ปลายค่ะ ไปกัน 4-5 คน  บริจาคได้อยู่ 2 คน เพราะอายุ + น้ำหนักถึง คนที่เหลือได้กินโอวัลตินด้วย เรื่องประทับใจ มีแบบไม่ดีได้มั้ยอ้ะ มีอยู่ครั้งนึง ไปบริจาคแบบที่มีรถมารับน่ะค่ะ เค้าเจาะพลาดหรือไงไม่รู้้ เลือดไม่ออก  แล้วคุณพี่ก็เอาเข็มควานแขนหนูใหญ่เลย เจ็บมากๆ   สุดท้ายต้องไปนั่งพัก  แล้วมาเจาะใหม่อีกแขนนึง คุณพี่คนเจาะมีหงุดหงิดด้วยนะ หาว่าเราไม่ยอมกินน้ำ เลือดเลยไม่ออก ทั้งๆ ที่เราไม่เคยมีปัญหาอะไรเลย แล้วพอเปลี่ยนแขน เลือดก็เต็มถุงอย่างรวดเร็วด้วย   อีกทีนึงฮามาก  เจาะปุ๊บ แขนเขียวปั๊บเลย คุณพี่คนเจาะก็เอาฮีรูดอยด์มาโปะ เอาสำลีแปะ ติดพลาสเตอร์ ยังงงๆ ถึงทุกวันนี้ว่ามันช่วยได้หรือนั่น เมื่อเดือนกุมภาไปบริจาคเลือดมา  แจ๊คพอทเป็นวันวาเลนไทน์  คนเยอะมากกกกกกก เราเสร็จก็ประมาณ 4 โมงเย็นได้มั้ง  ยังเหลือคิวอีกเยอะมากค่ะ ไม่รู้วันเจ้าหน้าที่ได้เลิกงานกันกี่โมง ตอนนี้ก็ยังบริจาคเรื่อยๆ  พยายามให้ได้ทุก 3 เดือนค่ะ  อาจจะมี 4 เดือนบ้างเป็นบางครั้ง จากคุณ : lalabel - [ 1 มิ.ย. 52 21:11:25 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แอบดีใจกับคนได้ทำบุญด้วยการบริจาคเลือดจังเลยค่ะ คิดอยู่หลายครั้งมากจะไปบริจาค กระทั่งไปถึงแล้วก็ตาม สุดท้ายก็ นน.ไม่ถึง ทุกทีเลย แอบกินข้าวก่อนชั่ง นน.ก็ไม่ถึง กรุ๊ปเลือดเรายิ่งหายากๆอยู่ นะเมื่อไหร่ นน.จะถึง 45 ซะทีเนี่ย แง้ๆๆ จากคุณ : เปาเปาจัง - [ 1 มิ.ย. 52 21:11:36 ]

ความคิดเห็นที่ 11 วันที่ 29 เดือนที่แล้วเป็นวันเกิดผมครับ พอดีที่ฟิวรังสิตเขาจัดทุกปีให้ช่วง เวลานี้ก็ไปครับ นี่ก็พึ่งครั้งที่ 4 เอง พอถึงที่นั้น ก็ทำให้ผมดีใจครับเพราะคน เยอะดี ถึงปกติผมรออะไรนานๆจะรู้สึกเบื่อเซง แต่วันนั้นไม่ครับเพราะผม รู้สึกถึงความตั้งใจ ของคนที่มาบริจาคครับ แต่ผมรู้สึกสงสารพี่วินคนหนึ่งที่เช็คความดันไม่ผ่าน หน้าเสียเลยครับ เขาคง อยากจะบริจาคจริงๆ พี่เจ้าหน้าที่ ก็ยังพูดเลยว่า เสียดายตั้งใจมาแล้วแท้ๆ แล้วก็พี่ผู้หญิงอีกคนหนึ่ง เจ้าหน้าที่เช็คข้อมูลไม่ผ่าน เพราะประวัติญาติของ เขาเป็นไวรัสตับบี ก็บริจาคไม่ได้เช่นกัน เสียดายจริง ผมมีโอกาสได้บริจาคครับ เจ้าหน้าที่ก็ได้เลือดของผมไปถุงอ้วนๆเลย^^ ผมเป็นคนกลัวเข็มครับ แต่ความอยากบริจาคมันมีมากกว่า ทำไปได้เพราะ ความอยากแท้ๆครับ เอิ๊กๆ จากคุณ : lordhunter - [ 1 มิ.ย. 52 21:14:58 ]

ความคิดเห็นที่ 12 หุหุ พึ่งไปบริจาคมาเมื่อวานค่ะ สถานการณ์ปกติดี แต่ครั้งที่ไปบริจาคก่อนหน้านี้สิคะ คิดแล้วอาย แต่จะเล่าให้เพื่อนๆ ฟังนะ ครั้งที่แล้วไปบริจาคคนเดียว (เหมือนครั้งนี้) เปรี้ยวค่ะ พอบริจาคเสร็จนั่งกินโอวันติล คุณแฟนก็โทรมาหา เราก็บอกว่าตะเองจะบริจาคป่าว อ๋อไม่กล้าบริจาคเหรอ ป๊อด ว่ะ อิอิ ก็พยายามพูดโน้มน้าวจนเค้าจะบริจาคด้วย เราเลยรีบเลย บอกว่าเออๆ เดี๋ยวเราไปกรอกข้อมูลลงทะเบียนให้นะ ตอนนั้นนั่งได้ประมาณ 5 นาทีมั้งคะ พอลงมาชั้นล่าง เลยเข้าห้องน้ำก่อน ดันไปเป็นลมในห้องน้ำ ระหว่างนั้นคุณแฟนก็โทรมาพอดี เราก็บอกว่าตัวเองไม่ไหวแล้วเราจะเป็นลม เราก็วางสายไป  แฟนเรากำลังขับรถมาก็ร้อนใจ โทรมาอีกเราก็ไม่รับ เพราะรับไม่ไหวจริงๆ นั่งทรุดอยู่ในห้องน้ำ ตะโกนเรียกใครก็ไม่กล้า เพราะยังไม่ได้ใส่กุงเกง ซักพักได้ยินเสียงคนโหวกเหวก หน้าห้องน้ำ แล้วได้ยินเสียงพี่ จนท. ผู้หญิงมาเคาะๆประตู เราถึงเปิดออกไปได้ พอคุณแฟนเล่าให้ฟังเค้าบอกว่า เค้าโทรหาเราไม่ติด โทรเข้า สภากาชาดไทยก็ไม่ติด เค้าเลยโทรไปร่วมด้วยช่วยกัน  บอกว่า ช่วยด้วยคับ ภรรยาผมไปบริจาคเลือดที่สภากาชาดไทย แล้วเป็นลมในห้องน้ำครับ ทีนี้ล่ะเป็นเรื่องเลย  มาหมด ศูนย์นเรนทรเอย ป่อเต็กตึ็งเอย  มาถามหาเรากันใหญ่เลย   อ๊าย อาย ...  แต่ก็ไม่กลัวค่ะ เราจะบริจาคเลือดต่อไปเรื่อยๆ แล้วจะฟิตร่างกายให้พร้อมก่อนไปบริจาคเลือดทุกครั้งค่ะ อ้อ เมื่อวานเราลงชื่อเป็นอาสาบริจาค stem cell ด้วยนะคะ ชวนเพื่อนๆ ไปทำบุญด้วยการบริจาคเลือดกันค่ะ เราถือว่าการทำบุญด้วยการบริจาคเลือดเป็นการทำบุญที่ได้บุญมากๆ เลยค่ะ ได้ช่วยเหลือชีวิตคน รู้สึกภูมิใจทุกครั้งเลย จากคุณ : jujuonline - [ 1 มิ.ย. 52 21:16:22 ]

ความคิดเห็นที่ 13 บริจาคไปทั้งหมด 6 ครั้งครับ รู้สึกประทับใจทุกครั้งครับ ครั้งแรกบริจาคที่มหา'ลัย ตอนแรกเข้าใจผิดว่าตัวเองมีหมู่เลือด B มาตลอด จากการบริจาคครั้งแรกถึงได้รู้ว่าจริง ๆ แล้วผมมีหมู่เลือด O แต่จำไม่ได้ว่าตอนนั้นทราบผลว่าเป็น Rh- ทันทีรึเปล่า แต่การบริจาคครั้งแรกนี้แหละที่ทำให้รู้ว่าตัวเองมีหมู่โลหิตหายาก O Rh- ครั้งที่บริจาคแล้วจำได้อีกครั้งนึงก็คือ บริจาคโลหิตตอนช่วงสึนามิครับ เหตุการณ์ครั้งนั้นน่าจะมีเพื่อน ๆ หลายคนในนี้ไปบริจาคกันเยอะมากครับ ครั้งก่อนล่าสุดก็ไปบริจาคกับแฟนเป็นครั้งแรกครับ ครั้งล่าสุดไปบริจาคให้ ดร.ณัฐวุฒิ (รึเปล่า) ที่โพสต์ขอเลือด O Rh- ในห้องนี้ครับ ไม่ทราบว่าตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง ทุกครั้งก็ประทับใจพยาบาลที่เจาะเลือดครับ เจาะแค่ครั้งเดียวไม่ต้องหลายรอบครับ อิอิ แล้วก็เจ้าหน้าที่ทุกท่านครับ ของว่างหลังบริจาคเลือดด้วยครับ อร่อยดี 55 รู้สึกภูมิใจตัวเองด้วยครับ เพราะว่าผมเป็นคนกลัวเข็ม ทุกครั้งที่บริจาคก็จะมือเย็นตลอด แต่ก็พยายามบริจาคให้บ่อยที่สุดเท่าที่เวลาอำนวย เพราะคิดว่าเราสามารถช่วยชีวิตผู้อื่นได้แลกก้บการเจ็บตัวนิดหน่อย แล้วเลือดผมเป็นโลหิตหายาก ก็คงจะจำเป็นสำหรับคนอื่นที่มีโลหิตหายากเหมือนกัน จากคุณ : Biolab - [ 1 มิ.ย. 52 21:16:46 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เข้ามาอ่านเรื่องราวดีๆ ของการบริจาคเลือดคะ ส่วนตัวเราเอง สารภาพ ยังไม่เคยบริจาคเลือดเลยคะ ทั้งที่สุขภาพก็แข็งแรงดี เคยมีรถจาก ร.พ มารับบริจาคที่โรงเรียน อุตส่าห์ทำใจตั้งนานว่าต้องบริจาคเลือดให้ได้ แต่พอถึงคิวตัวเองกลับไม่กล้าซะงั้น ยืนมองดูเพื่อนแล้วจะเป็นลม จนถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่กล้า เอาละ ..ตั้งใจไว้แล้วว่าจะต้องไปบริจาคเลือดให้ได้ ...  สู้ สู้ .. จากคุณ : I_aMtOy - [ 1 มิ.ย. 52 21:19:39 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ประสบการณ์ ครั้งแรกที่บริจาคเลือด ตอนนั้นอายุ สิบเจ็ดค่ะ คิด อยากจะบริจาคเลือดมาตั้งนานแล้ว แต่อายุไม่ถึง  (ส่วนน้ำหนักเกินมานานแล้ว  ฮา) ตอนนั้น ไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนอยู่ที่ อเมริกา ช่วงเมษา เค้าก็มี Blood drive กัน อายุก็ถึงแล้ว  ก็เอ้า ไปบริจาคละกัน ตอนแรกก็ไม่กลัวหรอกค่ะ  แต่ พอไปรอคิว มองเห็นเข็ม ชักกลัวละ ว้ายย ทำไมเข็มใหญ่จัง  บอกตามตรงว่าเริ่มเสียวซะแล้วววว พอกรอกข้อมูลเสร็จ เค้าก็พาไปตรวจเลือดโน่นนี่ ก่อน  พอเค้าเห็นเราไม่ใช่ Native เค้า ก้อ สอบถามเรานานหน่อยว่าเรามาจากไหน  ไปเปิดสมุดเช็คดู ว่าที่ที่เรามาเป็น ประเทศกลุ่มเสี่ยงหรือไม่ ปรากฏว่าผ่านก็โชคดีไป พอถึงคิดเราก็ไปนอนรอ  เค้าก็มาตีๆ  หาจุดเจาะ ตอนนั้นตื่นเต้นมาก  จนคนเตียงข้างๆ สังเกตเห็น ว่า ตัวเราสั่น บอกเรา  "Are you shaking?   Ohh  it's OK, it's Ok" กำลังใจดีมากเลยเรา แหะ แหะ จากนั้นเค้าก็เจาะ  เจ็บนิดเดียว ไม่เท่าไหร่ แต่ พอดีเลือดเรามันค่อนข้างจะข้น กว่าจะเต็มถุง ก็ บีบๆ กันนานอยุ่  แต่ปรากฏว่า  ตอนที่เจาะเสร็จ  เค้าไม่ได้  เอาเลือดเราใส่หลอดเล็กๆ สี่หลอดไป  เราก็นึกว่า โอเค เสร้จแล้ว เรานอนพักอยุแปปนึง  เค้าก็มาบอกว่า  ขอเจาะแขนอีกข้างนึงนะ เพราะว่า ต้องเก็บตัวอย่างเลือดใส่หลอดเล็กๆไปด้วยสี่หลอด   ตะกี้นี้เค้าไม่ได้ทำ จ๊ากกกกก   เลยต้องเจ็บตัวอีกรอบเลยยยย แต่ก็ดีค่ะ   อิ่มบุญ (กริ้ววววววว) จากนั้น กลับมาเมืองไทย ก็จะบริจาคทุกครั้งที่ มี Blood drive แต่  ไม่ผ่านไปสองสามครั้ง  เสียดายอยู่  ที่พลาดโอกาสไปตั้งสองสามครั้ง เพราะ ร่างกายไม่พร้อม วันนั้นไปอ่านกระทู้ stem cells ก็ว่าจะไป บริจาคกะเค้าบ้างง   เดี่ยวอีกสามเดือนไปแน่นอน  รอให้ครบกำหนดสามเดือนก่อนน  คอนเฟิม จากคุณ : d2bill - [ 1 มิ.ย. 52 21:21:28 ]

ความคิดเห็นที่ 16 วันอาทิตย์นี้จะไปบริจาคครั้งที่ 113 ครับ ตั้งเป้าไว้ว่าชาตินี้จะบริจาคให้ได้ซัก 132 ครั้งน่ะ แต่ที่ประทับใจมากๆ กลับเป็นการบริจาคเกล็ดเลือดครับ แค่เตรียมเครื่องมือก็ครึ่งชั่วโมงเข้าไปแล้ว นอนให้เลือดไหลเข้าๆออกๆอีก 1 ชั่วโมง เก็บเครื่องมืออีกครึ่งชั่วโมง รวมๆแล้วใช้เวลาถึง 2 ชั่วโมง ถ้าใครยังไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้ แนะนำเลยครับ ต้องใช้ความตั้งใจและความพยายามมากกว่าการบริจาคโลหิตทั่วๆไปมากๆเลยครับ จากคุณ : ss2498 - [ 1 มิ.ย. 52 21:23:41 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ^ ^ #16 อยากบริจาคเกล็ดเลือด แต่เค้าไม่เอาค่ะ จนท. บอกว่าเส้นเลือดเราเล็กเกินไป จากคุณ : lalabel - [ 1 มิ.ย. 52 21:26:58 ]

ความคิดเห็นที่ 18 บริจาค ครั้งแรก นั้น รู้สึกเครียดกับปัญหาส่วนตัวมาก อยากจะทำบุญ เลยเลือกไปบริจาคโลหิต หลังจากนั้นก็รู้สึกเหมือนเป็นหน้าที่ ในการช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ พรุ่งนี้เช้าก็ว่าจะไปบริจาค ครั้งที่ 38 ครับ ก็ตั้งใจว่าจะบริจาคจนกว่าจะครบ 60 ปี จากคุณ : esteem - [ 1 มิ.ย. 52 21:36:18 ]

ความคิดเห็นที่ 19 #17 ^ ^ ^ เมื่อวานเราเห็นผูู้หญิงคนนึงอยากบริจาคเกร็ดเลือดเหมือนกันค่ะ แต่เห็นพี่เจ้าหน้าที่บอกว่าเค้ารับบริจาคเฉพาะผู้ชายนี่คะ จากคุณ : jujuonline - [ 1 มิ.ย. 52 21:36:21 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ประสบการณ์บริจาคเลือดครั้งแรก เมื่อ 13 มีนาคม ที่ผ่านมาค่ะ เป็นคนที่กลัวเข็ม กลัวเลือดมาก แต่ตั้งใจไว้แล้วว่าอยากจะทำบุญวันเกิดตัวเอง และ ต้องการช่้่วยเหลือน้องผู้หญิงที่ต้องผ่าตัดหัวใจ ข่มความกลัวเดินไปบริจาคคนเดียว พอเสร็จแล้วรู้สึกดีมากๆค่ะ เพราะเราได้ทำบุญ และที่สำคัญ คือ สามารถเอาชนะใจตัวเองได้ และจะบริจาคต่อไปเรื่อยๆ ค่ะ จากคุณ : ParS - [ 1 มิ.ย. 52 21:40:25 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ครั้งแรกที่ไปบริจาคเขาไม่ให้บริจาค เพราะอายุยังไม่ถึง 17ปี ทำให้เกิดความตั้งใจว่าเราจะต้องมีครั้งแรกให้ได้ และเหตุผลที่ทำให้ตั้งใจบริจาคทุกวันนี้เพราะเราเห็นคนที่ดีขึ้นจากการรับเลือดได้มีโอกาสในชีวิตที่ดีแม้บางคนจะเป็นช่วงเวลาอีกเพียงไม่กี่วัน ไม่กี่ชั่วโมง ไม่กี่นาทีในชีวิตที่เหลือ แต่นั่นคือคุณค่าของการมีชีวิตที่ได้จากการช่วยเหลือของเรา ตอนนี้บริจาคเกร็ดเลือดครับ พรุ่งนี้ก็มีนัดไปบริจาคอีกครั้ง และที่ปลาบปลื้มใจคือวันที่ 5นี้จะได้มีโอกาสเข้าเฝ้าสมเด็จพระเทพ ที่โคราช นี่คือความสุขของการที่ได้ช่วยเหลือ ความสุขของการให้ครับ-- ---มากระทู้นี้รอบสองครับ เมื่อเช้านี้กำลังนั่งทำงาน มีโทรศัพท์เข้ามาถามว่าว่างรึเปล่า ตอนนี้อยากได้เกล็ดเลือดกรุ๊ปบี หมอจะผ่าตัดบ่ายยังหาไม่ได้ ครับพี่ เดี๋ยวผมไป ตอบไปทั้งที่ยังไม่รู้ว่าตัวเองว่างรึเปล่า 555  ผมไม่ค่อยปฏิเสธการขอรับบริจาคเลือด เพราะรู้สึกว่ามีคนหลายคนรอความช่วยเหลือจากเราอยู่ ที่สำคัญอย่างยิ่งของผู้ที่จะบริจาคเลือดคือการดูแลสุขภาพให้แข็งแรงเสมอ ครับ--- --แก้ไขอีกรอบ ความปลาบปลื้มใจที่ได้เข้ารับพระราชทานเข็มกาชาดผู้บริจาคโลหิตจากสมเด็กพระเทพ เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาที่ จ.โคราช ผมเคยถามตัวเองว่าต้องการบริจาคเพื่อทำสถิติรึเปล่า เป็นพวกต้องการสิ่งตอบแทนเหล่านั้นหรือ ทำให้ช่วงนึงผมไม่บริจาคโลหิต เพราะกลัวคนอื่นคิดว่าทำไปโดยหวังสิ่งตอบแทน จนวันนึงที่แม่ตัวเองต้องการเลือดในการผ่าตัดแล้วหาเลือดไม่ได้ผมต้องเดินทางข้ามจังหวัดเพื่อไปช่วยแม่ จากนั้นผมตั้งใจที่จะบริจาคโลหิตเป็นประจำอย่างน้อยเราก็ช่วยทำให้คนคนนึง มีความหวังในการมีชีวิตอยู่ต่อบนโลกใบนี้แม้จะเป็นไปได้หรือไม่ก็ตาม แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 52 19:35:07 แก้ไขเมื่อ 02 มิ.ย. 52 18:11:30 จากคุณ : pooly_a - [ 1 มิ.ย. 52 21:41:24 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ผมยังบริจากไม่ได้ครับ เพราะ อายุไม่ถึงครับ ต้องรออีกพอสมควรเลย แต่เวลาเห็นปริมาณการปริจากเลือด Group ของผม และ ความต้องการ มันยิ่งทำให้ผมอยากบริจากเลือดเร็วๆครับ แต่ว่าตอนบริจากครั้งแรกนั้น ผมจะเป็นยังไงนะครับ เพราะ ผมกลัวเลือดตัวเอง แต่เลือดคนอื่นนี่จ้องเลยครับ ปล.ผมโรคจิตหรือเปล่าครับ จากคุณ : M-force333 - [ 1 มิ.ย. 52 21:41:42 ]

ความคิดเห็นที่ 23 พี่ SS2498 นำผมไปเกือบ 2 รอบ ตอนนี้เพิ่งได้แค่ 52 ครั้ง แล้วมาหยุดเพราะไทรอยด์เป็นพิษ แต่อย่างไรก็ตาม เดาจาก login คาดว่าเมื่อผมอายุเท่าพี่ - คงแซงพี่แหงม .. ฮี่ๆๆ ปล. จริงๆ บริจาคเพราะอยากได้เครื่องราชฯ เมื่อบริจากครบ 100 กว่าครั้ง ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจำมาผิดๆ รึเปล่า เพื่อนๆ ที่รู้ช่วยบอกหน่อยนะครับ จากคุณ : teeranet - [ 1 มิ.ย. 52 21:43:40 ]

ความคิดเห็นที่ 24 บริจาคมาเป็นครั้งที่สามค่ะ เพิ่งสลัดความกลัวเข็มออกไปได้ ทุกครั้งที่บริจาคมันอิ่มเอมใจมากเลยค่ะ เมื่อก่อนกินอะไรก็ได้ และไม่เคยคิดออกกำลัง แต่เดี๋ยวนี้ กินของที่มีประโยชน์ ออกกำลังด้วย อยากให้เลือดสมบูรณ์คนที่ได้รับไป จะได้รับประโยชน์อย่างเต็มที่ ค่ะ จากคุณ : เอื้องเข็มแสด - [ 1 มิ.ย. 52 21:44:18 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เราเป็นคนไม่กลัวเข็มค่ะ เพราะแต่เล็กเป็นภูมิแพ้ ต้องฉีดยาอาทิตย์ละสองเข็ม เรื่องบริจาคเลือดนี่อยากมานานแล้วค่ะ แต่ว่าเป็นคนสุขภาพไม่ดี น้ำหนักก็ไม่ถึง ระยะหลัง ๆ เราก็ฝึกโยคะจนภูมิแพ้ดีขึ้นมาก สุขภาพดี แต่น้ำหนักก็ยังน้อยเกินไป จนต้นปี 50 เราไปเที่ยวไต้หวันกับครอบครัว แล้วกินดีอยู่ดีอย่างมากจนอ้วนท้วนขึ้น กลับมาเห็นว่าสมบูรณ์ดี แต่น้ำหนักก็ยังขาดไปสองโล ก็เลยชวนแม่ไปบริจาคเลือดที่ศิริราช ตอนไปก็ไม่เคยไปบริจาคเลือดกันทั้งคู่ค่ะ ไปแบบกลัว ๆ เพราะไม่รู้ขั้นตอน แล้วก็กลัวเค้าไม่ให้บริจาคด้วยค่ะ เพราะแม่ความดันต่ำ พอไปถึงก็เจอการต้อนรับที่ดี พนักงานใจดี แล้วก็ตรวจแล้วได้บริจาคเลือดทั้งคู่ เจ้าหน้าที่มือเบามากค่ะ ไม่เจ็บเลย พอเสร็จแล้วก็ดีใจมากเลยค่ะ ดีใจที่ได้ทำตัวเป็นประโยชน์กับผู้อื่น ได้เป็นผู้ให้ ได้รู้ว่าตัวเองแข็งแรง และที่สำคัญ ได้ทำให้แม่ปลื้มใจที่ได้บริจาคเลือดด้วยค่ะ พอบริจาคเลือดเสร็จก็พาแม่ไปกินส้มตำแถวศิริราชต่อ ได้ใช้เวลาดี ๆ กับแม่ค่ะ ครั้งล่าสุดที่ไปที่กาชาดก็ประทับใจค่ะ เพราะเจ้าหน้าที่ที่วัดความดัน ถามว่า "นี่หนูหนัก 45 พอดีเลยเหรอ ชั่งเมื่อไหร่" เราก็เอ่อออ "ต้นเดือนค่ะ" "หนูไปชั่งใหม่นะ ตรงป้ายหมายเลข 1" "ค่ะ ๆ" แล้วก็ไปชั่งแล้ววิ่งกลับมา "45.01 ค่ะ" (จริง ๆ ได้ 43 หุหุ) ป้าก็จับ ๆ ขาเรา "ใส่กางเกงยีนส์เนี่ย จริง ๆ ไม่ถึงหรอกนะเนี่ย" แล้วก็ให้เราไปเจาะเลือดได้ หลังจากนั้นก็พยายามดูแลตัวเอง แล้วก็ไปบริจาคเลือดซักปีละ 1-2 ครั้งแล้วแต่ร่างกายจะอำนวยค่ะ จากคุณ : แบ๊น แบน - [ 1 มิ.ย. 52 21:52:43 ]

ความคิดเห็นที่ 26 บริจาคมา 4 ครั้ง แต่ก็ยังกลัวเข็มอยู่เป็นที่สุดค่ะ  แต่ด้วยความที่เราอยากทำบุญบ้างก็พยายามสลัดความกลัวออกไป ครั้งแรกที่ไปบริจาค กลัวแบบสุดๆ แบบว่าบริจาคไปน้ำตาคลอเบ้าไป เพราะกลัวเข็ม แต่ก็มีเพื่อนที่ไปด้วยกัน 2 คนคอยจับมือให้กำลังใจ รวมไปถึงพยาบาล 2 คน และ บุรุษพยาบาล 1 คน ทุกคนยืนล้อมรอบเตียงที่เรานอนอยู่   ทำให้รู้สึกดีมากๆ เหมือนเป็นบุคคลวีไอพี ยังไงยังงั้น เลยหายกลัว หลังจากบริจาคเสร็จก็รู้สึกดีค่ะ  อิ่มบุญ  เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่เรารู้สึกว่าได้ทำอะไรให้กับผู้อื่นและสังคมบ้างค่ะ  จากนั้นก็บริจาคเรื่อยมา กลับเมืองไทยอีกครั้งปลายปีนี้ว่าจะปลีกตัวไปทำเรื่องบริจาคร่างกาย หรืออวัยวะ หรือ สเต็มเซลล์ค่ะ จากคุณ : มาม่าน้ำข้น - [ 1 มิ.ย. 52 21:53:43 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เข้ามาเล่ามั่ง แต่ยาวหน่อยนะ มันประทับใจอ่ะ เลยเล่าละเอียดๆดีกว่า ปกติเราก็บริจาคเลือดบ่อย คือทุกปีอยู่แล้ว เป็นพนักงาน office ธรรมดาเนี่ยแหล่ะค่ะ มีอยู่วันนึงกลับมาจากประชุมเรื่องงาน ก็พอดีมีคนรู้จักคนนึง เห็นทำหน้าเลิกลั่กวิ่งสวนเราไป แล้วก็ตะโกนบอกเพื่อนอีกคนที่อยู่ไกลออกไปว่า "เฮ้ย เมิงกรุ๊ป AB หรือเปล่า"  คนนั้นก็บอกว่าเปล่า  เราได้ยินก็แปลกใจ ก็เลยตะโกนบอกไป "เราเนี่ยแหล่ะ AB ทำไมเหรอ" เท่านั้นแหล่ะคนรู้จักคนนั้น ก็หันมาแล้วก็วิ่งมาดึงข้อมือเรา บอกว่าไปด้วยกันหน่อย หลานเรากำลังจะตาย ต้องการเกล็ดเลือด AB ด่วนๆ  เราก็ "หะ" ตรูทำงานอยู่นา แต่เพื่อชีวิตคน ก็เอาวะ ก็เลยบอก เธอไปรอข้างล่าง เราไปบอกหัวหน้าก่อน แล้วเราก็รีบวิ่งไปบอกหัวหน้า (ไม่เรียกว่าบอกหรอก เรียกว่า ตะโกนดีกว่า ) บอกว่า "พี่คะ ลาครึ่งวันค่ะ ไปช่วยชีวิตคน"  แล้วก็วิ่งออกไปเลย  555+  (เพื่อนที่แผนกก็งงๆ) แล้วก็นั่ง taxi ไปกะคนนี้ สอบถามเขาชื่อ "เก๋" เขาก็เล่าว่าน้องเขาอยู่ๆก็เกล็ดเลือดลด หมอเลยจะผ่าตัดด่วน (เล่าไปก็หน้าเครียดไป ) ตอนนั้นนั่งในบริษัทที่หาได้มีกัน 5 คน (รวมเก๋ด้วย) ก็ช่วยๆกันปลอบระหว่างไปโรงพยาบาลรามา พอไปถึง เราก็ยื่นบัตรกรุ๊ปเลือด AB (จากสภากาชาด) ไปด้วย พยาบาลก็ให้กรอกแบบฟอร์ม แล้วก็พาเราเข้าไปตรวจความเข้มเลือด แล้วก็ขึ้นนอนเจาะเลือดให้เลย (เจาะเจ็บมากอ่ะ พยาบาลเอาเร็ว ไม่ยั้งมือเลย T__T ก็ทนเอา) ระหว่างนอนให้เลือด ก็คุยกะพี่ชายที่ให้ข้างๆ เขาก็บอกว่า เขาเป็นคนขับ taxi ฟังรายการร่วมด้วยช่วยกันประกาศ ก็เลยแวะมาให้ ฟังแล้วก็ประทับใจนะ คนไม่รู้จักกัน ก็อุตส่าห์มาช่วยแบบนี้ ถ้ามีคนแบบนี้เยอะๆ โลกคงน่าอยู่ดีพิลึก แต่ของเราให้เสร็จก่อน พยาบาลก็วิ่งมาจัดการปิดแผล แล้วก็วิ่งเอาถุงเลือดเราวิ่งเข้าไปให้ห้อง เราก็ถามพยาบาลอีกคนว่าเลือดเราจะเอาไปทำอะไรต่อเหรอ พยาบาลบอก เอาไปปั่นค่ะ แล้วก็จะใช้เลย !!! o_O!!! เราก็ เฮ้ยยย... คิดในใจ มะต้องตรวจหน่อยเลยเหรอคะ (แต่ไม่ทันถามอ่ะ คุณเธอวิ่งไปเลย ดูพยาบาลยุ่งๆ ช่วงนั้นแบบว่าวุ่นวายมาก แต่คิดว่าเขาคงมีกระบวนการทางการแพทย์แหล่ะ เลยไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่) เราก็เลยเดินออกไปหารอเพื่อนคนๆอื่นบริจาคเสร็จ ก็ค่อยกลับพร้อมกัน ตอนนั้นตื่นเต้นมาก  ไม่เคยเห็นเลือดตัวเอง ออกจากตัวเอาไปใช้ real time ซะขนาดนั้น เหอๆๆๆ แต่ระหว่างกลับนี่สิ ก็นั่ง taxi กลับกัน แล้ว taxi ดันไปชนกะรถเมล์ซะงั้น ก็เลยลงมา (ไม่ต้องจ่ายตังค์) แล้วเห็นรถเมล์ยูโรเส้นทางวิ่งผ่านที่ทำงานพอดี ก็เลยบอกเพื่อนกระโดดขึ้นรถเมล์กัน  พอขึ้นรถเมล์ก็ไม่มีที่นั่ง ก็เลยยืนกันหมด รถเมล์วิ่งไปได้ซักพักก็รู้สึกหน้ามืด แล้วเราก็ล้มลงในรถเมล์เลย พอได้สตินิดหน่อยว่า คนแตกตื่นกันในรถ แล้วมีพี่ผู้ชายคนนึงก็ลุกให้เรานั่ง มีคุณป้างัดเอายาดมมาให้ดมใหญ่เลย แล้วได้ยินเสียตะโกนเรียกชื่อตลอดเวลา พอตั้งสติได้นิดหน่อย ได้ยินเสียงกระเป๋ารถเมล์ตะโกนบอก "ทุกคนครับ รถเมล์จะจอดป้ายหน้าแล้วจะวิ่งไปโรงพยาบาลพญาไทแทนนะครับ ขอให้ทุกคนลงจากรถป้ายหน้าเลยนะครับ  -_-'' "  แล้วพอคนลงหมด รถเมล์ก็กลับรถวิ่งนอกเส้นทาง ไปส่งเราที่ โรงพยาบาล พญาไทแทน -_-'' ไปถึงมีพยาบาลวิ่งเอารถเข็นมาให้นั่ง ตอนนี้เรากลายเป็นคนไข้ไปซะแล้ว 555+ ตอนตรวจหมอก็มาส่องตา จับชีพจร แล้วก็บอก เสียเลือดความดันเลยตกให้นอนพักถ้าตอนเย็นไม่ดีขึ้นก็ให้ admit เลย กรำ  เพื่อนเก๋ ก็ร้องไห้ขอโทษเราใหญ่เลยว่าเป็นต้นเหตุ ทำให้เราเป็นแบบนี้ ฮ่าๆๆ เราก็บอกไม่เกี่ยวหรอก เดี๋ยวก็หาย บริจาคบ่อยไป ไม่ตายง่ายๆหรอก  พอตอนเย็นความดันก็เริ่มขึ้นมานิดหน่อย หมอก็เลยยอมปล่อยกลับบ้าน ก็เลยโทรให้แฟนมารับแล้วก็กลับบ้าน ตอนเช้าเรื่องมาแดงเอาที่แผนก โดนล้อใหญ่เลยว่า ฮีโร่ตายซะเอง 555 ความประทับใจก็มีเท่านี้แหล่ะค่า ตอนนี้ก็ยังบริจาคเลือดอยู่นะ บริจาคหมดตัวแล้ว ตับ ไต เซี่ยงจี้ ..  ล่าสุดไปเจาะหูมา แล้วไปกรอกประวัติว่าเคยเจาะหูเมื่อสองเดือนที่ผ่านมา เลยโดนพยาบาลสั่งห้ามบริจาคเลือด 1 ปี !!!  เศร้าเลย จากคุณ : มิโนรุ - [ 1 มิ.ย. 52 21:57:57 ]

ความคิดเห็นที่ 28 บอกตามตรงว่าเมื่อก่อนไม่ค่อยใส่ใจกับกระทู้ขอรับบริจาคเลือดมากนัก ส่วนใหญ่ถ้าจะบริจาคก็คือ ตอนที่สภากาชาดมารับบริจาคที่ทำงาน แต่พอเกิดเหตุการณ์ขึ้นกับน้องคนนึงที่เรารู้จัก น้องเค้าต้องผ่าตัดสมอง และต้องการเลือดกรุ๊ปโอด่วน เพื่อนๆ คนที่รู้จักต่างๆ ก็ระดมกำลังติดต่อหาเลือดกรุ๊ปโอกันทุกทาง ทั้งการขึ้นหัว MSN หรือ การตัดสินใจโพสข้อความลงในกระทู้ในห้องหนึ่งที่พันทิป และจากแค่ข้อความเดียวในกระทู้นั้น ก็เริ่มกระจายไปนอกกระทู้ ไปยังห้องต่างๆ ในที่สุดน้องเค้าก็อาการดีขึ้นและพ้นขีดอันตราย เราไม่รู้ว่าคนที่มาบริจาคเลือดให้น้องมาจากแหล่งไหนบ้าง จากที่เห็นข้อความในพันทิป หรือจากหัวเอ็ม หรือจากคำบอกกล่าวต่อๆ กันของหลายๆ คน แต่ที่เรารู้คือ เราเริ่มใส่ใจกับกระทู้ขอรับบริจาคเลือดมากขึ้น แม้ว่าบางทีเราไปบริจาคแล้วพบว่า ตัวเองยังไม่สามารถให้ได้ (เพราะพักผ่อนไม่พอ T__T) แต่ก็ภูมิใจทุกครั้งที่ได้เดินไปติดต่อกับเจ้าหน้าที่แล้วพูดว่า จะมาขอบริจาคเลือดค่ะ  :) จากคุณ : แป้งกระป๋องใหม่ - [ 1 มิ.ย. 52 21:59:40 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เข้ามาชื่นชมคนที่บริจาคเลือดนะคะ โดยส่วนตัวไม่ได้บริจาคเพราะเป็นเลือดกรุ๊ปพิเศษแต่ก็มีทาง รพ เรียกมาบ้าง แต่ไปบริจาคไม่ได้เพราะเลือดจาง แต่เคยไป bleed เลือดไว้สำหรับการผ่าตัดของตัวเองกว่าจะไป bleed ได้ก็ต้องใช้เวลากินยาบำรุงเลือดจนไปตรวจแล้วเลือดไม่ลอยถึงจะ bleed ได้ แต่โชคดีที่การผ่าตัดผ่านพ้นไปได้ด้วยเลยไม่ต้องใช้เลือดถุงนั้น คุณหมอก็เลยบอกให้ยกให้ รพ เพื่อนำไปใช้ประโยชน์ต่อไป การ bleed เลือดก็เหมือนการบริจาคเลือดโดยทั่วไป พอลุกขึ้นมารู้สึกวิงเวียนหน้ามืด กลับถึงบ้านต้องรีบนอนพัก คิดว่าคงไม่ไปทำอีกเพราะเจ็บแต่พอได้ให้เลือดอันนั้นไปให้คนอื่นใช้รู้สึกภูมิใจคะที่ได้ทำความดีแม้จะเป็นสิ่งเล็กน้อย จากเหตุการณ์ครั้งนั้นคิดว่าถ้ามีโอกาสคิดว่าอยากจะไปบริจาคอีกและรุ้สึกยกย่องคนที่ไปบริจาคเลือดช่วยเหลือคนอื่น จากคุณ : O_NeG - [ 1 มิ.ย. 52 22:01:02 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เป็นคนกลัวเข็มมาก ๆ   ถึงขั้นเคยคิดเล่น ๆ ว่า สามารถทำบุญได้ทุกอย่าง เว้นอย่างเดียวคือบริจาคเลือด ชาตินี้คงทำไม่ได้อ่ะ   ถ้าต้องให้เลือดจริง ๆ คุณพยาบาลได้โปรดมามีดมากรีดแขนกันเลยจะเหมาะกว่า (^^") แต่ .. อยู่มาวันนึง แม่เพื่อนที่ออฟฟิศเค้าป่วยเป็นมะเร็ง ต้องผ่าตัดด่วน เลือดก็ไม่พอ เลยเกณฑ์คนในออฟฟิศนี่แหละไปช่วยกันให้เลือด แต่ก็ได้แค่ไม่กี่คน เพราะส่วนมากเอวบางร่างน้อย น้ำหนักไม่ถึงทั้งนั้น ตอนแรกก็ลังเล  เอาไงดีว๊า ~~ ข้าพเจ้าน้ำหนักได้ ร่างกายแข็งแรงทุกอย่าง หันไปมองหน้าเพื่อน  เพื่อนตาแดงก่ำ  นั่งปาดน้ำตาปอย ๆ เลยตัดสินใจนาทีนั้นแหละว่า เอาว่ะ  กะอีแค่เข็มเล็ก ๆ จะตายก็ให้มันรู้ไป จากนั้นมาก็บริจาคมาเรื่อย ๆ จนถึงทุกวันนี้   (^___^) อีกครั้งที่ประทับใจก็ .. เป็นครั้งที่ไปบริจาคที่รพ.ราชวิถี เพราะเปิดเจอกระทู้ขอรับบริจาคเลือดในพันทิพนี้แหละ จริง ๆ เส้นเลือดเราเจาะยาก  มีเจาะได้แค่เส้นเดียว เส้นอื่นมันเล็กเกิน ตอนไปถึงคุณเจ้าหน้าที่เค้าก็บอกเลยว่าเส้นหายากแบบนี้เจาะลำบาก ให้ไปตามอีกคนมาเจาะ  คนนั้นเค้ามืออาชีพมากกว่า ไปตามอยู่สักพักก็ไม่มาสักที  เลยไม่รอแล้ว อีกคนมาเจาะแทน ปรากฎว่าเจาะไปเลือดไม่ไหล   เลยต้องย้ายมาอีกข้าง  ปรากฎว่าก็ไม่ไหลอีก   ตอนนั้นใจคอเริ่มไม่ดีแระ   คุณเจ้าหน้าที่เค้าก็บอกว่า จะขอเจาะอีกที  ถ้าคราวนี้ไม่ได้ ก็ไม่เอาแล้วนะ (หลายรูแล้ว ทั้ง 2 ข้างอีกต่ะหาก) เลยนึกในใจว่า คุณ .... ค่ะ ถ้าเรามีวาสนาต่อกัน ขอให้เราได้บริจาคเลือดให้คุณเถอะนะ ~~ ปรากฎว่า .. ครั้งนี้เจาะได้  (T^T) โล่งมากกกกกก คุณเจ้าหน้าที่เค้าก็ถามว่าเป็นญาติคนนี้เหรอ เราก็บอกว่าเปล่า   เค้าก็ทำหน้างง ๆ  (แต่เราก็ไม่ได้อธิบายต่อหรอกนะว่ารู้มาจากเวปนี้) เค้าก็เล่าว่า เนี๊ยะ .. ตั้งแต่เช้ามีคนมาบริจาคให้คนนี้ 3-4 คนแล้วนะ เราก็ยิ้มมมมมมมมมมมม   ปลื้มไปตามระเบียบ  แห่ะ แห่ะ แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 52 22:30:28 จากคุณ : ข้าพเจ้าคือข้าพเจ้า - [ 1 มิ.ย. 52 22:12:09 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มีความประทับใจอีกเรื่อง เป็นครั้งแรกที่เริ่มบริจาคประมาณ ม 5  ตอนนั้นสภากาชาดมารับที่โรงเรียน ก็กลัวเข็มมากแหล่ะ เข็มอะไรใหญ่โคดๆ  แต่เพื่อนที่มาชวนบอกว่า "เฮ้ยแก  เกิดมาทั้งที ไม่ทำประโยชน์ให้ประเทศชาติ แกจะเกิดมาทำไม เลือดแกช่วยชีวิตคนได้เนี่ย มันยิ่งใหญ๋มากเลยนะ " ไอ่เราก็บ้าตามมัน เกิดอาการฮึกเหิม บอก "พูดงี้ ..เอาเลือดกรุไปเลย"   พอไปถึงก็ไปเจอซุ้มรับบริจาคดวงตา -_-'' ก็งงๆ มารับไงเนี่ย ตรูยังต้องใช้ตาอยู่เลยนะ  แต่สงสัยเลยเดินไปถามพี่เขา พี่เขาก็หัวเราะบอกว่าไม่ได้เอาตอนนี้ เอาตอนที่น้องตายแล้ว ทางมูลนิธิปอเต็กตึ้งเขาจะแจ้งมาเอง พวกพี่ค่อยไปเอาลูกตาน้องมา ภายใน 6 ชมหลังจากเกิดเหตุ (สมองต้องตายแล้วด้วย) ไม่งั้นจะใช้ไม่ได้ เราก็อ้าวเหรอ เหอๆ เข้าใจผิดอ่ะ งั้นเอาตาหนูไปด้วยเลยพี่ ก็ลงชื่อไปเรียบร้อย ตอนบริจาค ตอนนั้นน้ำหนักไม่ถึง แต่ด้วยความบ้า เลยโกงตัวเลขน้ำหนักเอา -_-'' (อยากให้จัด) ก็ผ่านไปได้ สมัยก่อนนะ ใช้วิธีเจาะ 2 เข็ม เป็นยาชาเข็มแรก แล้วก็ตามเข็มใหญ่รอบสอง ไม่เหมือนสมัยนี้ ใช้เข็มเดียวเสียวกว่าเดิม (พยาบาลบอก ไหนๆก็เจ็บแล้วเจ็บครั้งเดียวก็พอ เลยออกแบบให้เข็มเล็กลง เจ็บน้อยลง ) ให้เสร็จก็ไปเชียร์เพื่อนที่นอนข้างๆ ไม่เคยบริจาคเหมือนกันและโดนลูกยุ เลยต้องให้ ปกติตัวคุณเธอดำมาก ระหว่างให้หน้าค่อยๆขาวได้ !!! (หน้าซีด) นึกว่าเสียเลือดหมดตัว ตกใจกันใหญ่ 55+ เป็นที่สนุกสนานกันมากๆ หลังจากบริจาคเลือดไป 1 เดือน มีจดหมายส่งมาที่บ้าน มันคือจดหมายขอบคุณที่บริจาคดวงตาและอวัยวะจากสภากาชาด ..แม่เปิดอ่านแล้วก็กรี๊ดลั่นบ้าน .. แล้วก็เรียกเรามาด่าว่า "ไปบริจาคได้ไง ชาติหน้าเกิดมาไม่มีลูกตาจะทำไงเนี่ย" เราล่ะกลุ้มเลย ก็เลยบอกแม่ไปว่า "เห็นเขาบอกว่า เวลาหนูตายเนี่ยเขาจะโทรมาขออนุญาตทางบ้านก่อนเอาไปใช้นะ ตอนนั้นก็แล้วแต่แม่แล้วกันค่ะ ..อ้อ ไม่ใช่ดวงตาอย่างเดียวนะแม่ มีอวัยวะภายในด้วย บอกไว้ก่อน เดี๋ยวถึงเวลาแล้วแม่จะงง ...  555+ " โดนแม่ด่าเปิงเลย เหอๆๆ จากคุณ : มิโนรุ - [ 1 มิ.ย. 52 22:15:31 ]

ความคิดเห็นที่ 32 บริจาคไป 2 ครั้งค่ัะ... รู้สึกดีทุกครั้งที่บริจาค ครั้งแรกที่บริจาคที่โรงเรียนแทบจะเป็นลม...ทั้ง ๆ ที่ทำแบบที่เขาให้ทำทุกอย่าง ทั้งนอนแต่หัวค่ำ ทานอาหารดีดี แต่ก็ยังเป็นลม...แล้วตอนช่วงกำลังเป็นลม เป็นหลังบริจาคแล้วกำลังไปทานอาหารที่เขาให้ ตอนนั้นหน้ามืดมาก เขาก็มานวด เอายาดมมาให้ดม พอได้สติคำแรกที่พูดกับอาจารย์ที่มาดูแล "อาจารย์ขา...หนูยังไม่ได้เข็มบริจาคเลือดเลย" เหอ ๆ แอบขำตัวเองจนปัจจุบัน ส่วนครั้งที่ 2 บริจาคที่มหาลัย..ไม่มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ แต่ได้ทานน้ำหวาน ตอนบริจาคเสร็จแล้ว อร่อยดีค่ะ ปล.พี่ ๆ ที่มารับบริจาคเลือดน่ารักมาก ๆ เลยนะค่ะ ใจดีอีกต่างหาก จากคุณ : อสูรหัวโต - [ 1 มิ.ย. 52 22:20:23 ]

ความคิดเห็นที่ 33 บริจาคไม่ค่อยบ่อยเท่าไหร่ค่ะ ทั้งๆที่ตัวเองก็อยู่รพแท้ๆนะ ตัวเองเป็นคนความดันตํ่าค่ะ บริจาคทีไรเลยนอนแบ๊บก่อนทุกที จำได้ว่าตอนบริจาคครั้งแรกตอนอยู่ปีหนึ่ง ตอนนั้นทางคณะมีรณรงค์บริจาคเลือด เพราะธนาคารเลือดของรพกำลังขาดแคลน ด้วยเหตุผลหลายๆอย่างทั้งความตั้งใจเดิมบวกแรงยุก็เลยตัดสินใจบริจาคเป็นครั้งแรกค่ะ ^^'' ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนกลัวเข็มฉีดยา(ที่จะมาฉีดตัวเอง)มากๆเลยค่ะ จำไม่ได้แล้วแฮะว่าความรู้สึกหนแรกเป็นยังไง รู้แต่มันไม่ได้น่ากลัวเท่าที่คิดนะ (หัวเราะ) บริจาคเสร็จก็ได้เรื่องเลยค่ะ.. พี่จนทบอกว่าอย่าเพิ่งลุก ไอ่เราก็อวดเก่ง นึกว่าไม่เป็นไร เลยดันตัวเองลุกขึ้นมาจากเตียงจะลงพื้น ผลคือล้มหน้ามืด หน้าไปฟาดกับอีกเตียงข้างหน้าเลยค่ะ วันนั้นก็เลยได้กลับไปอวดแม่ที่บ้านว่า หนูบริจาคเลือดนะคะ แล้วได้ปากเจ่อกลับมาด้วย (หัวเราะ) พูดได้เต็มปากว่าทุกครั้งหลังจากได้บริจาค มันจะเป็นความรู้สึกอิ่มเอมทุกครั้งเลยล่ะค่ะ แม้แต่ครั้งแรก มาจนถึงครั้งถัดๆมาก็ยังรู้สึกดีมิเสื่อมคลาย ----------- แต่จะขอเล่าเสริมเรื่องของคุณพ่อนิดนึงนะคะ คุณพ่อท่านชอบบริจาคเลือดมากค่ะ ครบกำหนดเมื่อไหร่ ถ้ามีเวลาท่านจะไปทุกครั้ง แต่ที่จำได้ดีคือมาจากสาเหตุที่คุณพ่อเริ่มบริจาค เมื่อสักเกือบ 7 ปีมาแล้ว ตอนนั้นน้องชายผ่าตัดช่องคอค่ะ (ปัญหาติดขัดในการหายใจตอนนอนหลับ) ปรากฏว่าเกิดเหตุแผลที่ผ่าตัดในคอเปิด ก็คือเป็นตรงเส้นเลือดใหญ่ด้วย ทำให้เลือดออกไม่หยุด น้องชายเสียเลือดเยอะมากๆ ตอนขึ้น ambulance ก็ช๊อคขาดเลือดไปหลายรอบ เหตุการณ์นั้นยังเป็นอุทาหรณ์ให้ทั้งครอบครัวมาจนถึงทุกวันนี้เลยค่ะ ตั้งแต่นั้นมาคุณพ่อเลยเริ่มบริจาคเลือดตลอด คุณแม่เองก็พูด ว่าถ้าไม่ได้เลือด กรุ๊ปบี หลายถุงในวันนั้น น้องก็คงไม่รอดแล้ว ที่อดขำไม่ได้อีกอย่างคือตอนสอบเข้ามหาลัยค่ะ (ไม่รู้เพราะเป็นคณะเกี่ยวกับด้านนี้ด้วยหรือเปล่า) คุณพ่อเลยอธิษฐานไว้ว่า ผลบุญที่ได้บริจาคเลือดมาตลอดมิได้ขาด ขอให้ลูกสาวเอ็นท์ติด..  โอ้ยย มันจะเกี่ยวกันเหรอเนี่ย = =' อ่อ แต่ผลสุดท้ายก็ติดนะคะ ^^; แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 52 22:25:38 แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 52 22:22:25 จากคุณ : Cheriez - [ 1 มิ.ย. 52 22:22:04 ]

ความคิดเห็นที่ 34 จำความได้ว่า เป็นคนกลัวเข็มมากที่สุด และ กลัวแบบไร้เหตุผล ทำให้ตัว เอง พลาดโอกาสดีๆ มากมาย ตัวอย่างเช่น การได้รับการตรวจร่างกาย โปรแกรมดีๆ และ ฟรีๆ จากหน่วยงานของตัวเองหลายต่อหลายครั้ง จุด เปลี่ยน ที่ทำให้ต้องกลายมาเป็นคนบริจาคเลือด และ ทำอย่างต่อเนื่อง เพราะเห็นน้องผู้หญิงคนหนึ่ง รูปร่างอ้วนมาก แต่ยังหอบสังขารไปบริจาค เลือด แต่น่าเสียดาย น้องคนนี้ เป็นโรคประจำตัว ที่ไม่สามารถให้เลือดได้ น้องเสียใจมากจนร้องไห้ รู้สึกทันทีว่า คนอื่นที่อ่อนแอกว่าเรา ยังปรารถนา ที่จะให้ มากกว่าเรา ซึ่งดูเข้มแข็ง จึงเป็นก้าวแรก ในการบริจาคเลือด ทุก วันนี้ ยังกลัวเข็มอยู่เหมือนเดิม แต่ถ้าบริจาคเลือด ถึงไหนถึงกัน แต่ยังไงก็ ให้ได้แค่สามเดือนครั้ง แม้บางครั้ง ถูกปฏิเสธ เนื่องจาก ความเข้มข้นของ เลือด ไม่เพียงพอ ต้องกำยาบำรุงเลือด ไปกินสะสมความสมบูรณ์ของ เลือด แต่ก็กลับมาบริจาคอีก สามเดือนข้างหน้า ตอนนี้ร่างกายดีมาก คิดว่าอนิสงค์จากการบริจาค ทำให้ใกล้ชิดการตรวจสอบสุขภาพของ ร่างกายไปด้วย จากคุณ : PICCANINNY'S DAD - [ 1 มิ.ย. 52 22:24:36 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เพิ่งไปบริจาคมาเมื่อวานนี้เองค่ะ ที่ศิริราช กว่าจะทำน้ำหนักให้สามารถบริจาคได้ นานมากๆ เมื่อวานชั่งได้ 46 ค่ะรอดตัว ได้บริจาคแล้ว เจ้าหน้าที่เอาไป 350 cc. ใช้เวลา 3 นาทีเองค่ะ แอบจับเวลาอยู่ เพราะอยากรู้ เร็วเหมือนกันเนอะ จากคุณ : งูเขียวค่ะ - [ 1 มิ.ย. 52 22:41:10 ]

ความคิดเห็นที่ 36 บริจาคเลือดครั้งแรก ประทับใจที่สุดค่ะ เพราะมันคือ  ครั้งแรก เป็นคนกลัวเข็ม ไม่น้อยกว่าใคร ๆ  ถ้าเลือกได้ระหว่างฉีดยากับกินยา ขอยอมกินยาดีกว่า  เวลาป่วยจะไม่ชอบไปหาหมอ กลัวโดนฉีดยามาก ตั้งใจที่จะบริจาคเลือด เพราะได้ดูซีดี "กบนอกกะลา" ตอนบริจาคเลือด   ที่แถมมากะหนังสือ ค คน  ได้รู้ว่า เลือดขาดแคลน และมีคนต้องการใช้ มากกว่าคนที่บริจาค  อืม สักวัน ต้องบริจาคให้ได้ และแล้ววันนั้นก็มาถึง  สภากาชาดไทย มารับบริจาคถึงที่ทำงาน ทำใจกล้า  ไปกรอกแบบฟอร์ม  เข้าคิว  ชั่งน้ำหนัก ผ่านได้ทุกขั้นตอน ถึงเวลาจะขึ้นเตียง เตรียมตัวโดนเจาะเลือด  ใจชักหวิว ๆ ๆ   ครั้งแรก น่ากลัวเสมอ  เพราะเราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น  กลัวมาก กลัวจนตัวสั่น  เหงื่อออก  เครียด  จนพี่พยาบาลบอกว่า ไม่ต้องกลัวนะคะ คงเห็นหน้าซีดๆของเรา  พอเห็นเข็มอยากจะกรี๊ด  รูใหญ่กว่าเข็มปกติ (เคยคิดว่า  มันคงเหมือนกัน ^^) เอาน่ะ  ยังไงก็มาจนถึงขั้นนี้แล้ว  ลองสักตั้ง  เจาะจริง เจ็บจริง  แต่ก็แค่ แป๊บเดียว  แต่ความรู้สึกที่ได้หลังเลือดวิ่งเข้าไปในถุง  รู้สึกดีมาก ๆ นอนคิดไปว่า ใครนะ จะได้ใช้เลือดของเรา  ดีจังที่ตัดสินใจมาบริจาค แป๊บเดียวเลือดเต็มถุงละ  พี่พยาบาลมาถามว่า ครั้งแรกเหรอค่ะ พร้อมด้วยยิ้ม ๆ  และยังเอาเข็มผู้บริจาคเลือดมาให้ด้วย ดีใจมาก กรี๊ด ๆ บริจาคเสร็จไม่มีอาการอะไรเลยค่ะ  ลัลลามาก  ชวนคนนู้นคนนี้ คราวหน้าไปด้วยกันนะ  ดีจริง ๆ   ชวนแฟน เพื่อน ญาติโกโหติกา แถมชอบมีคนมาทักว่า  เดี๋ยวนี้ไปทำอะไรมา  หน้าใส๊ ใส ต้องตอบว่า  "อ๋อ  เป็นเพราะผลบุญที่ไปบริจาคเลือดมาน่ะ" จริงนะ  อานิสงค์ จะทำให้เป็นคนผิวพรรณงดงาม  เกิดชาติหน้าก็จะมี สุขภาพแข็งแรง จากคุณ : เทวัต - [ 1 มิ.ย. 52 22:51:50 ]

ความคิดเห็นที่ 37 บริจาคครั้งที่ 4 ล่าสุดเดือนเมษยนที่ผ่านมา ลงรถไฟฟ้าที่สยามเดินมาทำธุระหน้าห้างมาบุญครอง หาทาง จะไปสภากาชาดต่อ เดินไปถามมอเตอร์ไซด์รับจ้าง เซน : พี่ๆ ไปสภากาชาิด พี่มอ:  50 เซน:  50 เลยเหรอ พี่มอ:  โห มันไกลนะน้องต้องขับอ้อมจุฬาไปโน่น เซน:  คิดในใจ "ไกลยังไงฟะ ก็อยู่แค่เนี้ยยย" เฮ้อ ไม่ไปค่ะ พี่มอ:  40 ไปมั้ย เซน:  มันอยู่แค่ตรงนี้เองนะพี่ ชี้ทางให้ดู (กรู เคยไปเฟ้ยย) พี่มอ:  งั้นน้องจะไปเท่าไหร่ เซน:  30 ค่ะ พี่มอ:  ไป อันนี้ขาไปค่ะ --------------------------------------- ถึงจะบริจาคเป็นครั้งที่ 4 แต่เพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งที่ 2 ยังเอ๋อๆ กับขั้นตอนอยู่ ในใบถามประวัติที่ให้ติ๊กแต่ละข้อ รีบทำไปหน่อย พอไปตรวจวัดความดันเช็กประวัติคุณป้าท่าทางใจดีบอกว่า "หนูจ๋า หนูตอบแบบนี้ก็อดบริจาคน่ะซิลูก" ก้มลงไปอ่าน เป็นข้อที่ถามประมาณว่ามีความพร้อมในการบริจาคเลือดรึเปล่าอะไรประมาณนี้ ดันตอบ ไม่  อายเลยค่ะ สาวๆ ห้องพยาบาลยังคงเจาะได้เบามือเหมือนเคย แป๊บเดียวก็เต็มถุงไป นั่งพักกินน้ำกินหนมได้ ---------------------------------------- พอขากลับ จะต้องไปมาบุญครองต่อ เรียกพี่มอหน้าสภากาชาดนั่นแหล่ะ คำถามเดิม มุขเดิม โปรดกลับไปอ่านบทสนทนาข้างต้นอีกครั้ง แค่เปลี่ยนสถานที่กลับกันค่ะ พี่น้องงงง อะไรกันเนี่ย แต่ไปทำบุญเลยไม่ได้อะไรมาก ขำๆมากกว่า ไปทำบุญอยู่แล้วก็ขอรับแต่ ความสบายใจกลับบ้านละกันค่ะ จากคุณ : เซนทาโร่ - [ 1 มิ.ย. 52 22:58:40 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ของผมนี่นานแล้วสมัยเรียน รด.ปี3 เข้าค่ายวันสุดท้ายผมก็เป็นเวรนอนดึก ปรากฏว่าตอนเช้าต้องให้เลือด ตอนแรกก็ไม่กลัวเท่าไร ก็มองเลือดตัวเองไหลเข้มเชียว ...... พอให่เลือดเสร็จคุณพยาบาลก็ดึงข็มออกบอกให้กดไว้สักพัก ก็กดนานเหมือนกัน ตอนแรกลอเอาออกเลือดไม่ไหล ก็นึกว่าเลือดหยุดแล้วพอเอาออกปุ๊บเลือดพุ่ง จนพยาบาลต้องเอาสำลีมาอุดให้ผมก็มองหน้าสักพักก็ล้มเลย คุณพยาบาลคนสวยกับเพื่อนผมก็พยุงไปนอนพัก แล้วเธอก็อายาดมมาให้ดม พออาการดีขึ้นก็ออกจาเต้นท์ เพื่อก็แซว ว่าเห็นพยาสวยเลยแกล้งเป็ลมเชียวนะเมริง ได้เบอร์พยาาลมาหรือปล่าว ก็เลยมีอะไรฮาๆคุยกันก่อนจาก เพราะ เรียนวันสุดท้าย และได้เจอกันครั้งสุดท้ายแล้วด้วย เรื่องของผมก็มีเท่านี้ละครับ.... จากคุณ : เด็กขายก๋วยจั๊บ - [ 1 มิ.ย. 52 23:04:39 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ปกติไปบริจาคเลือดอยู่แล้วตั้งแต่เริ่มบริจาคได้ค่ะ จะขาดจะอะไรก็เพราะบ้านไกลสภากาชาดมากๆ  ต้องเข้าเมืองถึงจะได้บริจาค ตั้งแต่บริจาคมา เคยเกือบเป็นลม 2 ครั้ง (หน้ามืดน่ะค่ะ บริจาคแล้วซ่า - -* สมน้ำหน้าตัวเอง)   แต่ว่าบริจาคทุกครั้ง จะต้องบอกพี่พยาบาลว่า  "พี่คะ เส้นหนูหายาก ขอโทษด้วยนะคะ เอาแบบเจาะทีเดียวแล้วเจอเลือดพุ่งเลยนะพี่" แล้วก็ "พี่คะ เอาเข็มออกเบาๆนะคะ"  เพราะถ้าไม่บอกอย่างงี้ จะหาเส้นไม่เจอ ควานอยู่นั่นก็หาไม่เจอ  เวลาเอาเข็มออกจะมีพี่บุรุษพยาบาลอยู่คนนึงที่ชั้นสองเตียงหน้าๆ จะมือเบามากๆ เอาเข็มออกให้แล้วจะช้ำไม่นาน  แต่ถ้าเป็นคนอื่น แม้จะเข็มเล็กแค่ไหน จะช้ำอยู่เป็นเดือนอ่ะค่ะ เคยช้ำมากที่สุด ใหญ่เท่ากำปั้นพาดอยู่บนแขนซ้าย ยกแขนไม่ขึ้นเลยสามสี่วัน แต่ก็ยังตั้งใจจะบริจาคต่อ เพราะเราเจ็บแค่นี้ เดี๋ยวมันก็หาย  แต่คนอื่นที่รอเลือดอยู่เค้ารอไม่ได้  พอคิดอย่างงี้ในใจเลยยอมเจ็บตัว บริจาคมาเรื่อยๆ จนครั้งนี้ครั้งที่ 10 แล้วค่ะ ที่บริจาคเป็นประจำ ส่วนนึงอาจจะเป็นเพราะที่บ้านด้วย ที่บ้านมีขวัญบริจาคได้อยู่คนเดียว คนอื่นไม่เป็นโรคประจำตัว ก็เลือดจาง ไม่ก็กลัวเข็มจนเป็นลม ครั้งที่บริจาคล่าสุด  ไปมาวันที่ 26 พฤษภาคมที่ผ่านมาเนี่ยล่ะค่ะ ไปปุ๊บ ตั้งใจเต็มที่ แต่บริจาคไม่ได้เพราะเลือดจาง คุณหมอเจาะค่าความเข้มข้นเลือดแล้วไม่ถึง 12 เลยจับไปตรวจละเอียดเพราะเห็นว่ามาบริจาคบ่อยๆ ปรากฏว่าเป็นโรคขาดสารอาหาร โดยเฉพาะธาตุเหล็ก ขาดมากๆ  เลยได้ยามากินวันละ 7 เม็ด แถมยังต้องกินอาหารเสริมอีกวันละ 2 ครั้ง (หมอคะ แค่นี้หนูยังอ้วนไม่พอหรอคะ 5555 ) แต่ว่าก็ตั้งใจว่าเดือนหน้าที่กินยาครบๆ จะไปบริจาคใหม่ คราวนี้หวังว่าจะบริจาคได้ เพราะคุณหมอให้โด๊ปโฟลิควันละ 3 เม็ดเลย แถมขวัญยังกินผักใบเขียวทุกวัน ออกกำลังกายเกือบทุกวัน (เมื่อก่อนไม่ค่อยได้ออก) เพื่อให้ธาตุเหล็กในเลือดสูงขึ้น   ถ้าคราวหน้าบริจาคไม่ได้ คราวนี้จะฟิตหนักๆ หนูจะไม่ดื้อ ไม่ยอมกินยาอีกแล้ว  T^T อยากบริจาคเลือดดดดดดด จากคุณ : =เด็กเอ๋ยเด็กดี= - [ 1 มิ.ย. 52 23:06:24 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ไปบริจาคมาครับ ก็รู้สึก ว่าจะได้ช่วยคนอื่นด้วย แต่หลังจากนั้นก็มีผลแจ้งมาว่า ผลเลือกไม่ผ่านไขมันเยอะ ให้ ออกกำลังกายซะบ้าง อยากกลับไปบริจาคอีกครับ แต่ยังไขมันเยอะเหมือนเดิมเลย อยากลดอะ จากคุณ : ฮักอ้ายเตอะ - [ 1 มิ.ย. 52 23:28:51 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ชื่นชมค่ะ.. ส่วนตัวอยากบริจาคมาก แต่มีโรคประจำตัว เลยอด จากคุณ : หน้ากาก - [ 2 มิ.ย. 52 00:02:39 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ตั้งใจมานานมาก ตั้งแต่เด็ก ว่าอายุครบเมื่อไร จะต้องบริจาคทันที (น้ำหนักไม่ต้องห่วง เกินอยู่แล้ว) ซึ่งก็ทำได้ตามนั้น เรื่อยมา ทุก 3 เดือน ตอนแรกๆที่บริจา8ก็ไม่รู้สึกอะไร เจ็บนิดเดียว แต่ได้ช่วยคน เป็นการทำบุญครั้งยิ่งใหญ่  แต่ก็ไม่ได้รู้ซึ้งอะไรมากมาย จนกระทั่ง เมื่อพ่อเราป่วย ต้องผ่าตัด และต้องให้เลือด   เรารู้ซึ้งถึงคุณค่าของการบริจาคเลือด ณ เวลานั้น  มากมาย ความเจ็บป่วยที่สามารถเกิดได้กับทุกคน ความเจ็บป่วยที่บางครั้งรุนแรงถึงต้องผ่าตัด  ให้เลือด ความเจ็บป่วยที่รุนแรงถึงชีวิต หากแม้นขาดเลือดเพียงแค่ถุงเดียว   ความเจ็บป่วยที่สามารถพรากคนที่เรารักได้ แม้เพียงเสี้ยววินาที การผ่าตัดแต่ละครั้ง อาจจะไม่ใช้ได้ใช้เลือดแค่ถุงเดียว ....มันมากกว่านั้น พ่อเราต้องใช้เลือดถึง 3 ถุง วันนั้น ถ้าไม่มีเลือด พ่อเราจะเป็นอย่างไร เราจะให้เองก็ไม่ได้ เพราะพ่อเรา โอ แต่เรา เอ  เป็นลูก แต่ก็ช่วยท่านไม่ได้ เรื่องการให้เลือด ถ้าไม่มีผู้บริจาคเลือดเลย ไม่มีเลือดเลย จะเกิดอะไรขึ้น !!!! รู้ซึ้้ง ถึงการทำบุญครั้งยิ่งใหญ่เช่นนี้   รู้ซึ้งถึงคำว่า "ชีวิตของบุคคลอันเป็นที่รัก นั้นมีค่าแค่ไหน" รู้สึกสำนึกบุญคุณผู้บริจาคทุกคน ขอขอบคุณทุกคนที่มีจิตใจอันเป็นกุศล ที่บริจาคเลือดเพื่อให้ "ต่อชีวิต" แก่บุคคลอื่น แม้ไม่ใช่ญาติพี่น้องก็ตาม และดิฉันสัญญา  ตราบใดที่ร่างกายยังพร้อมในการให้เลือด ดิฉันยินดี ให้เลือดทุกๆ 3 เดือน ตราบจนสภากาชาดไม่ต้องการเลือดของดิฉันแล้ว ปล. ดิฉัน เลือด กรุ๊บ เอ Rh+ ค่ะ ตอนนี้ใครต้องการกรุณาบอก ได้เวลาแล้ว ปล. บริจาค stem cell ด้วยนะเออ ^^ จากคุณ : กาแฟบนดอย - [ 2 มิ.ย. 52 00:20:19 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ขอสวนกระแสนิดหน่อยนะคะ คือเราบริจาคมาเป็นครั้งที่ 8 ค่ะ คือว่าความประทับใจทุกครั้งก็คือ อิ่มบุญ อิ่มใจตลอด แต่ครั้งล่า สุดที่ไปมาก็คือเมื่อวันที่ 26 พค.ที่ผ่านมาอะค่ะั แล้วปรากฏว่า ตอนที่เจาะ เราสะดุ้งเลย เพราะ รู้สึกว่าเจ็บกว่าทุกครั้งมากๆๆๆๆอะค่ะ แล้วพอบริจาคเสร็จตอนที่ถอดสาย เจ็บมากกกก แล้วพี่พยาบาลเค้ากดแผลเราแน่นมากๆๆๆ แล้วเอาเทปพันผลมาพันแขนเราไว้แน่นมากๆๆ พี่เค้าบอกว่า รู้สึกจะลึกไป  - -'' พอกลับมาบ้าน แขนเราเขียว จนม่วงมากๆๆๆๆ อะค่ะ เอารอยมาให้ดู่ะ เพิ่งถ่ายเมื่อกี้นะเนี่ย สดๆร้อนๆ อาทิตย์นึงแล้ว ยังไม่ดีขึ้นเลย จะเป็นแผลเป็นมั้ยคะ?์? แอบเครียดนะเนี่ย แก้ไขเมื่อ 02 มิ.ย. 52 00:32:36 จากคุณ : aorp - [ 2 มิ.ย. 52 00:31:25 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เอามาให้ดูกันอีกสักภาพนะคะ คือว่าสงสัยมากๆว่าเพราะอะไร บริจาคทุกครั้งไม่เคยเป็นแบบนี้นะคะ แล้วมันจะหายมั้ยคะ?? ทำยังไงให้มันหายคะ?? แต่ยังไงก็ยังยืนยันที่จะบริจาคต่อไปนะคะ เพี้ยงงง แ ต่อย่าให้เป็นแผลเป็นเลยนะคะ แงแง จากคุณ : aorp - [ 2 มิ.ย. 52 00:40:27 ]

ความคิดเห็นที่ 45 K.aorp คะ เราเคยเป็นค่ะ โทรไปถามที่สภากาชาด เจ้าหน้าที่บอกอาจเป็นเพราะเจ้าหน้าที่ หรือพยาบาลถอดเข็มออกเร็วเกินไป หรืออาจเป็นที่เราไม่ระวังแขน หรือสะพายกระเป๋าหนักและอีกหลายกรณีค่ะ จำไม่ค่อยได้แล้ว แต่ไม่เป็นอันตรายค่ะ สีม่วงจะค่อยๆ จางลง ใช้เวลาประมาณ 1-2 เดือนแล้วแต่สภาพร่างกายแต่ละคน ส่วนของเราใช้เวลา2เดือนค่ะกว่าสีจะจางจนเป็นปกติ ต้องใส่เสื้อแขนยาวเวลาออกข้างนอกกลัวผู้คนตกใจ คิดว่าโดนทำร้ายมาค่ะ บริจาคมาเกือบ 30 ครั้ง เพิ่งเคยแขนช้ำครั้งเดียวค่ะ ประมาณครั้งที่ 20 กว่า วันที่บริจาค หลังจากถอดเข็มออกแล้วประมาณครึ่งชั่วโมงเองค่ะเป็นสีเขียวเลย วันที่สองเปลี่ยนเป็นสีม่วง วันที่สาม สี่ ห้า ก็จะเข้มขึ้นเรื่อยๆ จนเป็นสีน้ำตาลแล้วสีจะค่อยจางลง เอง สนับสนุนให้คนไทยร่วมกันบริจาคโลหิตเยอะๆ  ช่วยเหลือชีวิตเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกค่ะ จากคุณ : vocanomee - [ 2 มิ.ย. 52 02:29:55 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ผมบริจาดครั้งแรกก็เรียนรด.นั่นล่ะครับ  รู้สึกจะตอนปีสองนะ แบบว่าโดนเปิด.....ง(ครั้งแรก) ด้วยการโดนเข็มเจาะเข้าไปที่ข้อพับเเขนด้านซ้าย โอ้ว.....เลือดพุ่งกระฉูดออกไปตามสายยางอย่างรวดเร็ว ----------------------------------------------------------- ครั้งแรกนั้นกลัวมากครับ ก่อนที่จะโดนเจาะ แต่ก็นะ....มีเพื่อนร่วมชะตากรรมหลายราย ต่อแถวเรียงคิวในชุดเขียวหม่นๆ(ชุดรด.) ให้นางพยาบาล(ในชุดขาว)ทำการจิ้มครั้งแรกกันทุกคนแหละครับ เพราะแต่ละคนก็หนุ่มๆอายุ17ทั้งนั้น 555+ หลังจากโดนไปครั้งนั้น ก็ทำให้เกิดอาการติดใจครับ มีความรู้สึกอยาก...โดน...อีกครับ เอ๊ย อยากบริจาคอีก  เพื่อจะได้เอาเลือด(ชั่ว) ออกบ้างอิอิ ผมบริจาคทุก3-5เดือนครับ ตามแต่สะดวกอ่ะ ตอนนี้มาอยู่อังกฤษได้สองปียังไม่ได้บริจาคเลยครับ ไม่รู้จะไปที่ไหนดี ปล.ทุกครั้งที่บริจาคผมจะเจาะด้านซ้ายทุกครั้งครับ....เพราะถือว่าครั้งแรกโดนข้างไหน ก็อยากโดนซ้ำอีก........555+  ป่าวครับล้อเล่น คือถ้าเจาะขวาแล้วมันเขียนหนังสือไม่สะดวกอ่ะ ครับ จากคุณ : เจฟ (joseptjostar) - [ 2 มิ.ย. 52 03:46:45 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ทุกครั้งที่บริจาคเลือด จะรู้สึกว่าตัวเองสวยขึ้นมากๆๆๆภูมิใจมีความสุขแบบบอกไม่ถูก ขอเล่าเรื่องการบริจาคที่ประทับใจ 1.ครั้งแรก อายุไม่ถึงแต่ว่าทางโรงพยาบาลเค้าขาดเรื่อดแบบฉุกเฉินมาก อายุเราขาดไป4เดือนครบ18  เค้าเลยอนุญาต(ตอนนั้นมีอุบัติเหตุใหญ่ โรงพยาบาลขาดกรุ๊ฟBด่วนมาก) 2.ตอนซึนามิ พอดีตอนนั้นอยู่ภูเก็ตพอดี อุสาถ่อไปไกลมากๆๆๆเพื่อบริจาคเลือด5555ขำตัวเอง 3.ปกติจะเจาะที่แขนขวา  ทีนี้อยากเปลี่ยนข้างบ้างเลยให้เจาะข้างซ้าย  พี่ที่เจาะให้แกก็พยายามวนไปวนมา สรุปหาเส้นไม่เจอ เจาะแล้วไม่ได้ ต้องวนมาข้างเดิม  กลายเป็นวันนั้นเจ็บ2รอบซะงั้น 4.มาอ่านเจอข้อความหลังไมค์ว่าต้องการเลือดกรุ๊ฟBด่วน เลยลงทุนลางานครึ่งวันไปบริจาคเลือด  แล้วกลับไปประชุมต่อ  วันนั้นอารมณ์ดีมากๆไม่ด่าใครในที่ประชุมเลย  สงสัยหมาในปากเราจะอิ่มบุญ5555 จากคุณ : วิดวะหน้าตาดี - [ 2 มิ.ย. 52 06:40:41 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ทุก ๆ ครั้งที่บริจาค คิดอยู่เสมอว่า "เขาจะได้รับเลือดที่ดีที่สุด..จากเรา" ทุก ๆ ครั้งที่บริจาคก็รู้สึกเหมือนเดิม ..ภูมิใจที่ได้เป็นผู้ให้ ไม่ว่าครั้งใหนๆๆ... ตอนนี้ 14 ครั้งแล้้ว ครับ และก็จะเป็นอย่างนี้ตลอดไป จากคุณ : khonkuy - [ 2 มิ.ย. 52 07:52:57 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เคยบริจาคเลือด แล้วได้รับจดหมายว่าเลือดมีปัญหา ตอนปลายปี48 ปรากฎว่ามีไขมันในเลือดสูงมากไม่สามารถนำเลือดไปใช้ได้ เลยต้องทำการลดไขมันอย่างแรง งดข้าวมันไก่+ขาหมู 1 ปี แล้ว พอตรวจคอเรสเตอรอลปลายปี ok ตำกว่า 200 แระ เลยไปบริจาคเลือดดู พอเจอพยาบาลที่จะเจาะเลือด เค้าทักมาว่า "เป็นไงบ้าง ไขมันปกติแล้วใช่มั้ย" งงครับ ยังไม่ได้ดูชื่อแต่จำได้ด้วยว่า เคยบริจาคเลือดแล้วมีปัญหา เหอๆ จำแม่นจริงๆ จากคุณ : Dragonia - [ 2 มิ.ย. 52 08:27:01 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ครั้งที่ 36 แล้ว..................... สแต็มเซลล์...........ก็บริจาคแล้ว............... ครั้งแรกๆๆ.........บริจาคเพราะอยากกระโดดเรียน................ เพราะครูบอกว่า.............บริจาคเสร็จ....กลับบ้านได้.............. กลัวเข็มก้กลัว..............แต่เดี๋ยวนี้......เฉยๆๆ........แถมได้บุญด้วย......... เคยครั้งนึง......น้องที่ไปด้วยกันเป็นผู้ชาย.........บริจาคแล้วเป็นลม แล้วพยาบาลก็หัวเราะยิ้มๆๆ...........น้องเค้าอายมากเลยๆๆๆๆๆๆๆ....แบบว่าหน้าบาง ตั้งแต่นั้นเขากลัวเลยกับการเป็นลม.................เพราะบริจาคเลือด.... เคยไปบริจาคที่สภากาชาดครั้งนึง...........เพราะต้องการบริจาคสแมเซลล์ด้วย........... นั่งรถไฟใต้ดินจากฟอร์จูนไป................... ลงสถานีได้ก็เดิม..........เอ้อเดินก็ได้........นึกว่าไม่ไกล........... ที่ไหนได้....เดินมาจากรถไฟฟ้า....กับเดินเข้าจากประตูสภากาชาดนพอๆๆกัน. กว่าจะกลับไปทำงานได้ปาไปบ่าย2 จากคุณ : sagurahi - [ 2 มิ.ย. 52 08:31:52 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ของผมส่่วนมากไปบริจาคให้คนที่ต้องการครับ ครั้งแรกไปบริจาคที่สภา กาชาดไทย ใจเต้นตุ้มๆต๋อมๆเพราะเป็นคนกลัวเข็มมาก แต่พยาบาลที่มา เจาะเลือดน่ารักมากบอกให้ทำใจให้สบาย ไม่ต้องเกร็ง ก็เลยติดใจบริจาค เรื่อยมา จนวันนี้ก็ 29 ครั้งแล้วครับ อิอิ...เปิดเผยอายุแล้วมั๊ยล่ะ... จากคุณ : หัวไพล - [ 2 มิ.ย. 52 08:37:32 ]

ความคิดเห็นที่ 52 หากมีเวลา จะมาเล่าค่ะ เรื่องเล่าเชียว vote จากคุณ : โสมรัศมี - [ 2 มิ.ย. 52 08:52:17 ]

ความคิดเห็นที่ 53 บริจาคมาได้ 40 ครั้งแล้ว จริงๆถ้าไม่เว้นช่วงให้บริจาค ก็จะมากกว่านี้ จะขอเตือนผู้ที่บริจาคทุกท่านนะคะว่าเวลาบริจาคแล้ว อย่าลืมกินธาตุเหล็กที่เขาให้มานะคะ กินจนหมดเลยนะคะ เพราะมันกันการเกิดเลือดจางค่ะ เนื่องจากแรกๆที่ดิฉันบริจาค ชอบคิดว่าตัวเองเลือดดี (มีหมอบอก เขาดูจากรายงาน) ก็ชะล่าใจค่ะ ธาตุเหล็กที่เขาให้มา กินแค่วันสองวันก็เลิก ทีนี้พอบริจาคไปเรื่อยๆ เลือดมันจางค่ะ ต้องงดบริจาคเลือดเป็นปีเลย เพื่อทำให้ความเข้มข้นเลือดเพิ่มขึ้น หมอก็ถามว่าส่วนใหญ่หลังบริจาคได้ทานธาตุเหล็กที่ให้ไปหรือเปล่า ก็ตอบว่าทานแค่วันสองวัน หมอบอกว่าต้องทานให้หมด เพราะถ้าไม่ทานในระยะยาว จะทำให้เลือดจางได้ เพราะเราบริจาคเรื่อยๆ มีประสบการณ์ในการบริจาคเยอะค่ะ อย่างที่แขนเขียวเหมือน คห. 44 ก็โดนมาแล้วค่ะ แล้วอีกหลายเหตุการณ์ แต่ครั้งที่จำได้แม่นสุดและขำๆคืออย่างนี้ค่ะ มีครั้งหนึ่งก็ไปบริจาคเลือดเป็นปกติ รถของสภากาชาดเขามารับบริจาคที่หน้าตึกที่ทำงานค่ะ ตอนรอนอนบริจาค เขาก็จะให้ลูกยางมาไว้บีบก่อนใช่ไหมคะ ทีนี้พอเจ้าหน้าที่เตรียมเข็มมาเรียบร้อย มาถึงก็เริ่มเจาะ พอเข็มเริ่มแทงเข้าไปในเนื้อเรา พยาบาลก็พูดขึ้นมา "อุ๊ย...ลืมถุง" (หมายถึงถุงใส่เลือด คือเมื่อสมัยก่อน เขาจะแยกถุงเก็บเลือดกับเข็มค่ะ ไม่เหมือนสมัยนี้ที่ถุงจะมีเข็มมาพร้อมเลย) แล้วคุณพยาบาลก็เอาเข็มพักไว้ แล้วเดินไปหยิบถุงมา ทีนี้พอพี่เขาจะเจาะใหม่ เขาก็เห็นเลือด เขาก็ว่า "เอ๊ะ..ยังไม่ได้เจาะเลย ทำไมเลือดออก" โห..พี่ขา ก็พี่อ่ะเจาะหนูไปแล้ว แต่พี่ดันลืมถุง แล้วก็ปล่อยหนูไว้อย่างนี้อ่ะ สรุปต้องเจาะที่ใหม่ แล้วรูนั้นมันมีเลือดคลั่ง เขียวด้วย กว่าจะหายใช้เวลาเป็นเดือน แล้วมีแผลเป็นคีลอยด์มาจนถึงทุกวันนี้ นึกทีไรก็ขำๆทุกที แก้ไขเมื่อ 02 มิ.ย. 52 09:08:39 จากคุณ : แม่ลูกตาล - [ 2 มิ.ย. 52 09:08:05 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ผมเอง อายุ 28 บริจาคเลือด 22 ครั้ง กรุ๊ปเลือด A Rh-   ผมก็จะได้รับโทรศัพท์จากสภากาชาดเพื่อตามไปบริจาคเลือด ในทุกครั้งเช่นกัน แต่ส่วนใหญ่ผมจะบริจาคเกร็ดเลือดแทนไม่ได้บริจาคเป็นเลือด หรือถ้าบริจาคเป็นเลือดผมก็จะบริจาคเป็น เฉพาะเม็ดเลือดแดง คือเอาเลือดไปปั่น เอาแต่เม็ดเลือดแดง 2 ถุง (สามารถเก็บเป็น ธนาคารเลือดของตัวเองไว้กรณีฉุกเฉินได้)  การบริจาค ก็จะต้องไปห้องสีขาวๆพิเศษด้านขวาในสภากาชาด หลายครั้งที่ผมมีความรู้สึกดีมากเมื่อรู้ว่าเลือดของเรา มีความสำคัญกับคนที่ต้องการอยู่ เพราะเกือบทุกครั้งที่ผมไปบริจาค  จะทราบชื่อผู้ป่วย และโรงพยาบาลในทุกๆ ครั้ง รู้สึกดีจริงๆครับ และที่ทำงานผมก็ให้ความสำคัญมากทุกครั้งที่ผมแจ้งว่าทางสภากาชาดต้องการเลือด บริษัทก็อนุญาตในทุกๆ ครั้งครับ มีครั้งนึง รู้สึกขำ กับพยาบาลที่ทำการตรวจเลือดมาก พยาบาล : (ถามเรื่องทั่วไป)แล้วมาหยุดเอาคำถามนึง มีภาวะเสี่ยงหรือป่าวเรา ผม :  ป่าวครับ ผมไม่เคยเที่ยว พยาบาล : อย่ามาโกหกเลย หน้าตาแบบนี้ วัยขนาดนี่ บอกมาเลยนะว่าเที่ยวมาหรือป่าว ไปกี่ครั้งแล้ว แล้วป้องกันหรือป่าว (ทำเสียงดุ) ผม  : ขำๆ แล้วมองที่คนอื่นๆ (ที่แอบยิ้มมาที่ผม) ป่าวครับ ไม่เคยเที่ยวจริงๆ  อย่างอายอะ พยาบาล : ขำๆ แล้วบอกว่าล้อเล่น และหลายๆครั้งที่พยาบาลในห้องพิเศษจะต้องเครียดกับการเจาะเลือดผมไปตรวจมาก เพราะเนื้อเยอะ หาเส้นเลือดไม่เจอ มีการบอกว่าพอเจาะแล้วเส้นมันหนี ซะงั้น เอาเป็นว่าทุกๆ ครั้ง ผมต้องโดนเจาะไม่ต่ำกว่า 3 รู  (1. สำหรับตรวจครั้งแรก 2.สำหรับตรวจหาไขมัน 3.สำหรับเจาะบริจาค)  ซึ่งจะต้องเรียกตั้งแต่พยาบาลทั่วไปยันหัวหน้ามาช่วยกันเจาะเลย นึกแล้วยังเจ็บไม่หาย 5555 แต่มีบางครั้งก็มีความรู้สึกผิดในบางครั้ง จะเล่าให้ฟังนะครับเพื่อเตือนใจคนชอบทานหมูปิ้ง    มีวันนึงตอนเช้าก่อนทำงาน  ผมไปทานหมูปิ้ง 2 ไม้ ตอนซื้อยังคิดอยู่ในใจ ว่าวันนี้คงไม่ต้องบริจาคเลือดม้าง หรือถ้ามี หมูปิ้ง 2 ไม้คงไม่ส่งผลไร      10 โมงกว่าสภากาชาดโทรมาจริง ต้องการเกร็ดเลือด เพราะมีคนไข้รอผ่าตัดสมองอยู่ที่โรงพยาบาลรามา  (เกร็ดเลือดสามารถหยุดเลือดในระหว่างการผ่าตัดได้)  ตรงกรุ๊ปเดียวกับผม ผมก็รีบบอกทางโทรเลยว่า เมื่อเช้าทานหมูปิ้งไป ไม่แน่ใจ  แต่ทางสภากาชาดให้ลองมาทดสอบดู  (ไขมันในเส้นเลือดส่งผลต่อการทำเกร็ดเลือดมากๆ)   หลังจากเจาะเลือดแล้วไปปั่น เป็นไปตามคิดเลย มันหมูที่ติด(นิดเดียวจริงตอนกิน) เห็นเป็นสีชัดเจน ยังกะน้ำมันตามขวด หรือมันหมูที่ออกมาที่เห็นตามร้านขายเนื้อหมูเลย สยองมาก   สรุปคือวันนั้นผมไม่สามารถบริจาคเกร็ดเลือดได้ แล้วผมก็เป็นคนเดียวของคนในกรุ๊ปเลือดนี้ ที่ 3 วันนั้นสภากาชาดติดต่อได้ ความรู้สึกแย่เลย หลังจากนั้น ผมกับหมูปิ้งก็อย่าขาดกัน เลิกกินกันตลอดมาผ่านมาได้ 4 เดือนแล้วครับ ไม่อยากจะนึกถึง คนไข้ที่รอผ่าตัดสมองอยู่ คิดแล้วเศร้า แต่แอบหวังว่าเค้าจะหาย หรือสามารถติดต่อคนอื่นได้  แต่หลังจากนั้น อีก 3 วันผมก็ได้มาบริจาคใหม่ แต่รายชื่อคนไข้ที่รออยู่เปลี่ยนไปแล้วนะครับ   เป็นข้อเตือนใจนะครับ เมื่อรู้ว่าจะไปบริจาค มีข้อแนะนำ ยกตัวอย่าง นอนให้เพียงพอ ทานอาหารตามมือ ไม่ได้ใช้ยาปฎิชีวนะ ไม่ทานของมันมากๆ ก่อนบริจาค  และปฎิบัติตัวมากมาย ลองศึกษาดูนะครับ  เชิญชวนกันไปบริจาคเลือดกันเยอะๆ เพราะมีผู้ที่ต้องการเลือดอีกเยอะนะครับ จากคุณ : taeonshow - [ 2 มิ.ย. 52 09:33:46 ]

ความคิดเห็นที่ 55 บริจาคครั้งแรกเพราะอยากทำบุญค่ะ เพิ่งจบมหาลัยหมาดๆ ชวนเพื่อนรุ่นน้องไปงานกาชาดกัน แต่ไปถึงแล้วป๊อดค่ะ รถกาชาดดูคันใหญ่ คนพลุกพล่าน เห็นรถเข็นถุงเลือดกับอุปกรณ์ผ่านตาไปมาแล้วหนาวๆ เลยเดินวนอยู่รอบๆนั้นล่ะ 3-4 รอบ ในที่สุดก็เอาวะ มาจนถึงที่แล้ว ก้าวเข้าไปเลย..พอถึงขั้นตอนลงเข็มนั่นล่ะ ไม่กล้ามองค่ะ แต่ก็รู้สึกเจ็บแปล๊บ แว๊บเดียวเท่านั้น พยาบาลก็บอกให้ค่อยๆบีบลูกเหล็กไปเรื่อยๆ ไม่นานเลยค่ะ เห็นเลือดเราสีแดงเข้มไหลไปตามสายแล้วก็ เออ..เลือดเราเป็นงี้นี่เอง 55 พอเสร็จแล้วก็พักกินน้ำกินหนมแป๊บนึง ไม่รู้สึกอะไรเลยค่ะ ไม่เวียนหัวไม่หน้ามืด ลงจากรถไปหาเพื่อนแล้วก็เดินเล่นงานกาชาดต่อตัวปลิวๆเลยค่ะ แข็งแรงโคตรๆ 55 แต่มีอยู่หนนึงที่เกิดอาการ ไปบริจาคที่ม.รามคำแหง เสร็จแล้วเดินเข้าห้องสมุดที่รามฯ แอร์เย็นมากๆ เดินไปสักพักวูบค่ะ ต้องนั่งพักฟุบอยู่นานเหมือนกัน ผิดเอง ดันเดินเข้าที่เย็นๆอย่างนั้น..ส่วนช่วงสึนามินั่น นอนน้อยไปหน่อย เลือดจางเค้าไม่เอา อุตส่าห์ลางานไปรพ. เสียเที่ยวจริงๆเลย ล่าสุดก็เมื่อวันที่ 13 พค. ที่ไทยพาณิชย์ปาร์ค เลือดวัดได้ 12 พอดีเป๊ะ เกือบไปแล้วเหมือนกัน ดีใจที่บริจาคได้ค่ะ (กินยารักษาสิวมานาน เว้นไปหลายปี เสียโอกาสทำบุญไปมากมาย ตั้งใจว่าจะพยายามไม่กินยาอีกค่ะ) ใครยังไม่เคย ไม่ต้องกลัวนะคะ เจ็บเพียงนิดแต่ได้ช่วยชีวิตเพื่อนมนุษย์ด้วยกันอย่างที่คุณไม่คาดคิดเลยค่ะ จากคุณ : takiendeutsch - [ 2 มิ.ย. 52 09:39:15 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ผมบริจาคกี่ครั้งแล้ว  จำไม่ได้เหมือนกัน ขอเล่ามุกตลกฝืดๆ  ในการบริจาคครั้งหนึ่งให้ฟังละกันครับ เคยบริจาค ที่โชร์รูมรถ Benz จ.ปทุมธานี ครั้งนึงครับ  พอดีวันที่ผมเอารถไปเข้าศูนย์  มีกาชาดจังหวัด มารับบริจาคเลือด  ซึ่งก็ไปรับบริจาคที่นั่นเป็นประจำ ก็ตั้งโต๊ะ เตียง อยู่กลางโชร์รูมรถเลยครับ  เซลขายรถ ก็มาช่วยบริการในเรื่องเอกสาร ทะเบียน  ในระหว่างที่ผมกำลังกรอกเอกสารอยู่หน้าเซลสาวๆ    ก็มีคนเป็นลม ผม   " คราวก่อน ที่ศูนย์นี้  ผมก็เกือบเป็นลมครับ " เซลสาวๆ   " อุ๊ย ! พี่มาบริจาคเลือดที่นี่บ่อยหรือค่ะ?? " ผม   " เปล่าครับ ..  เกือบเป็นลม ตอนผมเห็นบิลค่าซ่อมเบรครถครับ ! " เซลสาวๆ   "  !?!?!?!?!?!  " แก้ไขเมื่อ 03 มิ.ย. 52 09:27:48 จากคุณ : ปากหวาน - [ 2 มิ.ย. 52 09:48:32 ]

ความคิดเห็นที่ 57 บริจาคเลือดตั้งแต่ สมัยอยู่มัธยม โรงเรียนที่เราเรียนสมัยมัธยม เป็นโรงเรียนประจำ ดังนั้น ทั้งอาจารย์ และ เด็กนั้นเรียน จะรู้จักกันทั่ว โดย ทุกคนคือพี่น้องกัน มีอุบัติเหตุ เกิดขึ้นกับพี่คนหนึ่ง พี่เขาลื่นล้มในห้องน้ำ ต้องส่งโรงพยาบาล แล้วก็ต้องการเลือดเยอะมากด้วย เพราะเลือดพี่เขาไหลไม่ยอมหยุด เพื่อนๆ พี่ๆ ที่โรงเรียนก็ร่วมใจกันบริจาคเลือดให้พี่คนนั้น และหลังจากเหตุการนั้น ทางห้องพยาบาลก็จะมีชุดตรวจสอบกรุ๊ปเลือด และนักเรียนทุกคนจำเป็นต้องรู้กรุ๊ปเลือดของตัวเองไว้ เหตุผล 2 อย่างคือ มั้ง - - * เริ่มไม่แน่ใจ 1. ถ้ามีอุบัติเหตุแบบนี้จะได้รู้ทันที 2. คนไหนเลือดกรุ๊ปตรงกันจะได้ช่วยกันได้ ** เบรคนิดหนึ่ง เพื่อนเราบ้ามากๆ พอรู้มีการเจาะเลือด เขาก็จะเข้าห้องพยาบาลทุกวัน เพื่อน เอาเข็มทิ่มนิ้วตัวเอง แล้วเขาก็บอกเนี้ยชั้นเลือดกรุ๊ป เอบี - - * ** ไม่รู้จะภูมิใจอะไรมากขนาดนั้น อิอิ หลังจากนั้นทางถ้าทางโรงพยาบาล หรือ สภากาชาดไทย มีกิจกรรมบริจาคเลือดทางโรงเรียนก็จะพาเด็กนักเรียนไปทุกครั้ง ครั้งล่าสุด ไปบริจาคที่ศิริราช บังคับแฟนให้ขับรถไปที่ รพ. แฟนบริจาคไม่ได้เพราะเขาเป็นความดันสูง แต่เราบริจาคได้ปกติ ไปบริจาคเพาะอ่านกระทู้จาก ห้อง ลุมพินี พร้อมทุกอย่างเลยอยากช่วยคนอื่นบ้าง เดี๋ยวสิ้นเดือนก็จะครบรอบบริจาค (ตามจริง ศิริราชบอก เว้นไว้ 6 เดือน ) แต่เรานับแค่ 3 เดือน กะว่าจะไปบริจาค ที่สภากาชาด ** ประสบการณ์ เจอเข็มครั้งแรก โห ทำไมมันใหญ่จัง ครั้งแรกไปบริจาคที่ โรงพยาบาลจังหวัด เจ้าหน้าที่บอกว่า ไม่ต้องกลัว ถ้ากลัวก็หลับตา เขาก็รัดแขน เอาลูกยางมาให้บีบ ซักพัก ลืมตามา อ้าวเข็มทิ่มเข้าแขนแล้ว เจ้าหน้าที่มือเบามาก แต่ครั้งแรกเลือดจะไหลช้ามาก เพราะห้องที่บริจาคเลือด แอร์เย็นมากๆ แล้วก็บริจาคที่โรงพยาบาลจังหวัดอีก 4 ครั้ง สภากาชาดไทยเขามีมารับบริจาค ที่ อำเภอ ไปบริจาคราวนั้น โดยเข็มทิ่มแขน ไป สามครั้ง เจ้าหน้าที่คนแรกแทงไปแล้ว ถอดๆ รู้สึกเขาไม่มั่นใจ ไอ้เราก็ งง คนที่สองเปลี่ยนแขน ทิ่มไปอีก แล้วถอด บอกไม่ได้ๆ จนสุดท้ายหมอมาทิ่มเอง จึก ครั้งเดียว แล้วก็บอกเจ้าหน้าที่มาดู ครั้งสุดท้าย น้ำหนักตัวเองเพิ่มขึ้น กลัวเจ้าหน้าที่หาเส้นไม่เจอ บอกเขาไว้ก่อนเลย พี่เส้นหนูหายากไหมค่ะ เขาบอก กลับมา มากกว่านี้ก็มี จึ๊ก เลือดไหลเร็วมาก ประมาณ 8 - 10 นาที เรียบร้อย แฮ่ๆ กะจะถ่ายคลิปไว้ แต่ เขาบอกห้ามใช้โทรศัพท์มือถือ เลยอด จากคุณ : มิติเดิม - [ 2 มิ.ย. 52 09:58:50 ]

ความคิดเห็นที่ 58 บริจาคมาได้หลายครั้งแล้วครับ บริจาคครั้งแรกก็ตอนขึ้นม.6 เพราะอายุถึงเกณฑ์พอดี ไปบริจาคครั้งแรกก็ตื่นเต้นพอควรเลย วันนั้นผมนั่งรถเมล์สาย8 เข้ามข.ไปลงที่คลังเลือด สถานที่เป็นอาคารชั้นเดียวสีทึมๆ มีสวนเล็กๆอยู่ด้านหน้าอาคาร เดินเข้าไปพบเจ้าหน้าที่ทำการเขียนประวัติเช็คความดัน ตรวจชีพจรและตรวจเลือดด้วยใบมีดที่คล้ายๆใบมีดโกนเวลากดจึ๊กลงไปที่นิ้วก็เจ็บเหมือนกัน เวลานี้ไม่มีคนอื่นเลย อาจจะเพราะเป็นช่วงเย็นๆรึเปล่าก็ไม่รู้ หลังจากนั้นก็เดินเข้าไปห้องบริจาค สถานที่เป็นเตียงบริจาคเรียงรายกันไปสัก5-10เตียงมั้ง(โทษทีครับจำจำนวนไม่ได้แล้ว) ดูสภาพแล้วเป็นห้องกระจกเหมือนจะติดแอร์ แต่ไม่ได้เปิดเขาใช้วิธีเปิดประตูกระจกให้ลมธรรมชาติเข้ามาแทน ยังดีที่ตัวอาคารค่อนข้างเย็นเหงื่อก็เลยไม่ตกสักเท่าไหร่ จากนั้นเจ้าหน้าที่ก็เข้ามารัดต้นแขนด้วยสายยางและยื่นยางบีบให้บอกว่าให้บีบเป็นระยะ ต่อมาเจ้าหน้าที่ก็ทำการทำความสะอาดจุดที่จะเจาะ +พ่นสเปรย์ซึ่งเขาว่าทำให้ชา( แต่มาคิดในภายหลัง หลังจากมีช่วงนึงที่เขาเลิกใช้สเปรย์ไปสักระยะแล้วผมอยากบอกว่าไม่ต้องพ่นจะดีกว่า เพราะยิ่งเย็นยิ่งเจ็บนะ ) และแล้วเวลาที่ตื่นเต้นเร้าใจที่สุดก็มาถึงเจ้าหน้าที่กำลังจะเจาะที่เส้นเลือดแล้ว ดูหวาดเสียวพิกล แต่ผมก็ไม่อยากพลาดช่วงสำคัญ ก็เลยมองม้องมองเวลาที่เข็มกำลังแทงเข้าเส้นเลือด ตอนแรกก็คิดว่าคงจะเจ็บมากแหงๆ แต่จริงๆแล้วมันเจ็บแป๊บเดียวเอง จากนั้นก็ไม่มีอะไรตื่นเต้นอีกที่ผมทำได้ก็แค่บีบบีบบีบแล้วก็บีบยางที่เขาให้บีบจนเลือดเต็มถุงก็แค่นั้น  จากนั้นเจ้าหน้าที่ก็มาจัดการเอาเข็มและถุงเลือดออกไปพร้อมกับให้ผมพับแขน+พักผ่อนสักระยะ แล้วค่อยลงมาปิดพลาสเตอร์และกินน้ำกับขนม หลังจากออกมาผมก็ขึ้นรถเมล์กลับ ตอนที่ยกแขนข้างที่บริจาคขึ้นมาโหนรถเมล์(ซึ่งมารู้ภายหลังว่าแขนข้างนี้ไม่ควรใช้งานหลังบริจาคเสร็จใหม่ๆ) ผมรู้สึกว่ามันเท่ยังไงพิกล แหมอยู่มาตั้งนาน พึ่งจะรู้สึกว่าเท่เหมือนเป็นพระเอกก็วันนี้เอง แก้ไขเมื่อ 02 มิ.ย. 52 10:20:59 แก้ไขเมื่อ 02 มิ.ย. 52 10:19:53 จากคุณ : สายลมปุยเมฆกับฟ้าสีคราม - [ 2 มิ.ย. 52 10:16:57 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ปรกติบริจาคเลือดที่ รพ.จังหวัดบ้านเกิด  อุบัติเหตุมอเตอร์ไซค์เยอะ ใช้เลือดเยอะ คนบริจาคน้อย  เวลาไปทุกครั้งจะร้องขอ คนเจาะเลือดมือฉมัง ย้ำ!!!! ขอมือฉมัง  คือเป็นคนเส้นเลือดเล็ก หาไม่ค่อยเจอ ตบไปเหอะ กว่าจะขึ้น  แต่ใจมันเกินร้อย จำได้แม่นเลย   พนักงานในเสื้อกราวน์ คนนี้จะเจาะประจำ เจาะไปข้างซ้าย อืมมมมม ยังไม่เจอแฮะ   เอาใหม่นะคะ.... ......  ข้างขวาหละกัน  ข้างที่แล้วอาจจะหลบ แน่ะ!!! มาโทษเส้นเลือดชั้นอีก  แต่เอ.... ไม่เจออีกแล้วคะ.......เอ่อ  ขอมือฉมังๆ ได้รึป่าวคะ   ทีนี้คุณป้ามาเอง  ฉมังสุดๆ   ไม่เคยมีใครรอดมือพี่ไปได้คะ ...........  รัดๆ  ตบๆ  ทิ่ม..........  เอ่อ  พี่ทำเส้นเลือดหนูแตกคะ  .........  -.-" แตกเหรอ!!!!   เนี่ยเล็กมากเลย  อีกข้างยังเหลือเนอะ   ลองมั๊ยจ๊ะ  ^_^       คะ ไหนๆ ก็มาแล้ว  ตั้งใจคะ ตบๆ ทิ่มๆ   ว้า!!!! แตกอีกข้างแล้ว   วันนี้คงเจาะไม่ได้แล้วหละคะ   ไว้มาใหม่แล้วกันเนอะ อุตส่าห์มา  ^_^ แล้วป้าก็หายไปเลย ป้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไหนบอกมือฉมังไง   ทำไมทำแตกแบบนี้   แล้วประชาชีจะเข้าใจแบบไหนเนี่ย  ไม่ต้องเอาป้ายแขวนคอบอกไว้เหรอ ไอ้ที่เส้นเลือดแตก สองข้างเนี่ย  ไปบริจาคเลือดมาแล้วพนักงานทำไม่ประสบความสำเร็จ  เดินไปไหนมาไหน คนก็มองแขนก่อน ไอ้นี่ไปทำอะไรมา T_T แต่ไม่เข็ดคะ รอหายแล้วไปใหม่ คราวนี้ขู่ไว้คะ  ถ้าเจาะไม่ได้ จะไม่มาบริจาคที่นี่อีกเลย  >_< จากคุณ : qawaii_nene - [ 2 มิ.ย. 52 10:25:54 ]

ความคิดเห็นที่ 60 สำหรับเราการบริจาคเลือดเป็นเรื่องที่ภูมิใจ และดีใจที่สุดในชีวิตที่ทำได้ ก่อนหน้านี้เราบริจาคอวัยวะหมดแล้ว รวมทั้งดวงตาด้วย แต่เลือดไม่เคยบริจาคเพราะกลัวเข็มสุดชีวิต ที่บริษัททุกปีจะมีหน่วยงานของกาชาดมารับบริจาค เราเป็นฝ่ายอาคารสถานที่ก็ขึ้นไปช่วยอำนวยความสะดวก จัดห้อง ดูแลเจ้าหน้าที่ทุกปี และคิดจะบริจาคทุกปี แต่ความกลัวทำให้เครียดจนนอนไม่หลับ บริจาคไม่ได้ เสียดายตลอด ครั้งแรกที่บริจาค เราไปเป็นเพื่อนเพื่อนที่จะไปบริจาคที่รถของกาชาดที่จตุจักร ก็กะจะไปเดินเล่นต่อ ไม่ได้เครียด กินอิ่มนอนหลับมาอย่างดี พอเพื่อนขึ้นรถ เราก็ขึ้นไปนั่งรอ แล้วตัดสินใจว่าร่างกายพร้อมขนาดนี้ ลองซักตั้ง ก็เลยได้บริจาคเลือดแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัวสมความตั้งใจ เจ็บนะ แต่ไม่มากเท่าที่คิด แต่ปรากฏว่าซ่าส์ไปหน่อย ร้อนๆ ไปเดินซื้อของต่อเลยวูบหัวทิ่มกลางจตุจักร เพื่อนเลยเอามาล้อจนทุกวันนี้เลยค่ะ ครั้งที่ 2 ไปเล่นโยคะกับญาติพอเสร็จเค้าก็นึกครึ้มจะไปบริจาคเลือด ก็เลยไปเป็นเพื่อน ปรากฏว่าเลือดเค้าความเข้มข้นไม่พอเลยอด เราเลยบริจาคแทนซะงั้นค่ะ ทั้งหมดที่เราบริจาคคือแค่ 4 ครั้ง แต่ก็ภูมิใจมากๆ เพราะปกติเป็นคนกลัวเข็มที่สุด ทุกครั้งต้องเชียร์ใจตัวเองสุดๆ และน้ำหนักก็น้อย มีอยู่ 2 ครั้งที่ตั้งใจไปถึงปรากฏว่าน้ำหนักขาดนิดหน่อย คุณป้าเจ้าหน้าที่ (ใจดีจัง) บนรถบริจาคก็เลยให้กลับไปกินเยอะๆ ก่อน เลยอด แต่ถึงจะบริจาคไม่ได้ แต่พยายามเชิญชวนคนใกล้ชิด เพื่อนๆ ญาติ ใครอยู่ใกล้ เราชวนหมดค่ะ พาไปด้วย เราชอบไปที่รถกาชาดที่จตุจักรเพราะเสร็จแล้วได้ช้อปปิ้งต่อซะเลย อิอิ แก้ไขเมื่อ 02 มิ.ย. 52 10:59:24 จากคุณ : pyramidas - [ 2 มิ.ย. 52 10:57:06 ]

ความคิดเห็นที่ 61 จำได้ว่าบริจาคครั้งแรกตอนอยู่มอห้า  เขามารับบริจาคที่โรงเรียน  หน่วยก้านนักกีฬาอย่างเราก็ไม่กลัวอยู่แล้ว  แต่ปรากฎว่าหลังจากนั้นสองชั่วโมงได้ก็อาเจียนเป็นลมไป มาคิดดูอีกทีอาจจะเพราะนอนน้อย หรือทานอาหารไม่พอ  ช่วงนั้นที่บ้านเลยขอให้อย่าบริจาคอีก กลับมาบริจาคตอนทำงานแล้ว  ครั้งล่าสุดก็นับสิบครั้ง ไม่รวมครั้งแรก พยายามบริจาคให้ตรงช่วงวันเกิดตัวเอง วันเกิดพ่อ และวันเกิดคุณอา  แต่ก็มักจะต้องคลาดเคลื่อนเพราะมีโรคประจำตัวเยอะ  ต้องทานยาต่อเนื่อง ทำเรื่องบริจาค stem cell ไปด้วย  เคยเกือบตรงครั้งนึง  น่าเสียดาย  เพราะถ้ารู้ว่าชีวิตเราได้มีโอกาสช่วยใครได้  คงจะอยากมีชีวิตอยู่มากกว่านี้ พยายามดูแลเพื่อจะบริจาคครั้งสุดท้ายอยู่ จากคุณ : ลั่นทมขาว - [ 2 มิ.ย. 52 11:16:40 ]

ความคิดเห็นที่ 62 หลังจากบริจาคเลือดครั้งแรกไป พอได้ 3 เดือนก็ไปอีกเป็นครั้งที่ 2 แต่ก็ให้ไม่ได้รู้สึกว่าความเข้มข้นจะไม่พอมั้ง  จากนั้นก็ลองไปอีกเรื่อย ๆ แต่ก็เว้นระยะหน่อย ไม่รู้ทำไมว่าบริจาคครั้งที่ 2 ถึงยากเย็นนักไม่รู้ 55 คือบางทีไม่ได้ตั้งใจว่าวันนั้นวันนี้จะบริจาคแล้วบังเอิญไปแถว ๆ ร.พ. ก็เอาสักหน่อยแต่ก็ไม่ได้อีก เง้อ อาจเพราะไม่ได้เตรียมตัวมั้งเลยแบบ ไม่ได้พักผ่อนให้เพียงพอด้วย  รู้สึกว่านานมากกับการบริจาคเลือดครั้งที่ 2 กว่าจะได้ก็หลายรอบมากเลย แต่ตอนนี้ก็สบายมากบริจาคทุก 3-6 เดือน ครั้งล่าสุดนี่ตื่นเต้นอีกนึกว่าจะไม่ได้ซะแล้วดีที่ความเข้มข้นพอดีเป๊ะเลย... เราประทับใจทุกครั้งที่บริจาคเลยค่ะ รู้สึกมีความสุขอิ่มอกอิ่มใจ และก็ดีใจ ที่หลังจากบริจาคทุกครั้งร่างกายปกติ ไม่มีอาการอ่อนเพลียหรืออะไรเลย ((^_______________^)) จากคุณ : The End Of The DaY - [ 2 มิ.ย. 52 11:18:18 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ส่วนตัวบริจาคไม่ได้ค่ะ เพราะว่าเลือดลอย เล่าเรื่องขำๆของเพื่อนดีกว่า จนท. : น้องนอนก่อนนะคะ พักก่อนเดี๋ยวพี่มาเจาะให้ เพื่อน : (นอนรอ มีเรากะเพื่อนอีกหลายๆคนมาให้กำลังใจเพียบ) จนท. : ว้ายย พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไมอึดแล้วหล่ะ เพื่อน : o_O" !!? แก้ไขเมื่อ 02 มิ.ย. 52 11:27:46 จากคุณ : Saruwatari Miwa~* - [ 2 มิ.ย. 52 11:27:27 ]

ความคิดเห็นที่ 64 เราเคยบริจาคมาตั้งแต่เรียนมหาลัย ห่างหายไปหลายปี จนกระทั่งเพิ่งมาบริจาคเมื่อต้นปีนี้ที่ผ่านมา ที่โรงพยาบาลสวนดอก เชียงใหม่ ถ้าใครไปบริจาคที่นี่คงคุ้นเคยกับพี่พนักงานที่มนุษยสัมพันธ์ดีมาก โดยเฉพาะ พี่ที่ผมมีน้อย คนนั้น เค้าปลอบใจเราดีมาก ๆ ตอนกำลังเอาเข็มทิ่มแขน "เส้นเลือดของน้องนี่บางมากเลยเนาะ แทบจะมองไม่เห็นเลย นี่เข็มเบอร์ใหญ่ที่สุดแล้วนะ เบอร์ 16 อ่ะ ดูดเลือดได้เยอะดี" ^^ เอ่อ ....... คุณพี่ค่ะ คือหนูกลัวอ่ะ จากคุณ : HoneyMoonBlossom - [ 2 มิ.ย. 52 11:44:40 ]

ความคิดเห็นที่ 65 วันที่ 5 มิ.ย. 52 ก็จะครบรอบ 20 ปีของการบริจาคเลือดแล้วค่ะ ให้เลือดมา 50 คร้ง ตั้งแต่อยู่ มัธยมปลาย จำไม่ได้ว่า เจ้าหน้าที่กาชาดพูดอะไรในโรงเรียน แต่จำได้ว่าตนเองประทับใจคำพูดของเจ้าหน้าที่มาก เลยบริจาคเลือดตั้งแต่นั้นมา ตอนเข้ามหาวิทยาลัย ก็ยังอยากบริจาคต่อเนื่องนะ ก็ไปให้เองที่ข้างสนามหลวง วันอาทิตย์ ประสบการณ์ เจอมาหลายอย่าง เหมือน คห.43 ก็เคย แขนช้ำแขนม่วงเลย ขนาดให้มา 49 ครั้ง ครั้งล่าสุด ยังพึ่งมาแพ้แอลกอฮอล์ แขนแดงเป็นเถือกเลย ให้เลือดเสร็จ ลุกเดินไปเข้าห้องน้ำ เลือดไหลเป็นทางก็เคย ต้องกลับมานั่งพัก ลุกเร็ว ก็ทำให้หน้ามืด ไม่ถึงกับเป็นลม แต่ก็เดินเซไปหลายก้าว และที่เจอบ่อยมาก คือ ไปแล้วบริจาคเลือดไม่ผ่าน เลือดจางเกินไป ต้องกลับมา ทานยาบำรุงเลือด ดูแลตนเองใหม่ แล้วกลับไปให้เลือดใหม่อีกครั้ง กว่าจะได้บริจาค แต่ละครั้ง ต้องไปไม่ต่ำกว่า 2 รอบ บางครั้งไป 3 รอบ ก็ยังให้ไม่ได้เลย เลือดไม่ผ่าน เจ้าหน้าที่ก็ไม่รับ ก็ต้องกลับมาบ้าน เสียเวลา เสียกำลังใจ แต่ก็ยังกลับไปใหม่ เหตุผลแรกๆ เมื่อ 20 ปีที่แล้ว ที่บริจาค จำไม่ได้แล้ว แต่เหตุผลต่อมาที่จำได้ คือ ช่วงที่เสียคุณพ่อ ตอนเรียนจบมหาลัยใหม่ๆ คุณพ่อโดนรถชนเสียชีวิต โดยที่เรา ไม่สามารถช่วยคุณพ่อได้เลย มันเป็นการสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ และเข้าใจว่าคนที่เสียคนรักไป รู้สึกยังไง เลือดของเราให้คนอื่นได้แต่กลับช่วยพ่อตนเองไม่ได้ ตอนนั้นเสียใจมาก แล้วก็ไม่อยากให้คนอื่นต้องสูญเสียเหมือนเรา บางทีเลือดของเราก็อาจจะช่วยคนอื่น ไม่ต้องสูญเสียคนที่รักไป  ทุกวันครบรอบวันตายของคุณพ่อ ก็จะไปบริจาคเลือดทุกครั้ง เวลาบริจาค บางทีก็จะระลึกว่า บุญครั้งนี้ ขอยกให้พ่อเรานะ แล้วการบริจาคเลือด ก็เหมือนเป็นการเช็คสุขภาพ ว่าตนเองแข็งแรงหรือไม่ ถ้าให้ไม่ได้ ก็แสดงว่าร่างกายเราไม่ค่อยดีนัก กลับไปดูแลตนเองซะ ถ้าให้ได้ ก็สบายใจ อย่างน้อยเราก็แข็งแรง พอจะแบ่งปันให้คนอืนได้นะ การให้เลือด ไม่ใช่ว่าเราจะให้ได้ทุกคน เพราะสิ่งที่ฉันทำ พี่ๆน้องๆ เพื่อนๆของฉัน ไม่มีใครให้ได้สักคน พื่สาวพี่ชาย มีเชื่อไวรัสบี ก็บริจาคไม่ได้ อีกคนก็ความดันต่ำ ให้ไปก็ไม่ดีต่อสุขภาพ ไม่แข็งแรงก็บริจาคไม่ได้ ขนาดเพื่อนกลัวเข็มก็ลองไปบริจาค แต่ว่าเคยไปโรคติดต่อ ที่กาชาดไม่รับบริจาคอีกเช่นกัน  ในเมื่อชวนคนอื่นไม่ได้ แต่ใจเราอยากให้ เราก็ยังคงไปให้ของเราเหมือนเดิม ให้ไปนานๆ ก็ชักจำไม่ได้นะ ว่าตนเองให้เลือดทำไม มีช่วงที่สงสัยตนเองเหมือนกัน ว่าเราทำไปทำไม เป็นหน้าที่ของเราหรือเปล่า ที่ต้องไปบริจาค ทำไปเพื่ออะไรเนี่ย ต้องมาย้อนถามตนเองอีกครั้ง เราทำเพื่ออะไร ลืม แต่ครั้งล่าสุดนี้ ตั้งใจค่ะ ตั้งใจบริจาคมาก เตรียมตัวตั้งแต่ต้นเดือน ก่อนประจำเดือนมา นับว่าเลย หลังประจำเดือนมา 2 สัปดาห์ ดูแลตนเองให้ดี ทานยาบำรุงเลือด ตลอด 2 สัปดาห์เลย เพื่อที่จะได้ไปบริจาคครั้งเดียวผ่าน ไม่ต้องไปซ้ำ รอบ 2 รอบ 3 เพราะเลือดจาง เพื่อ บริจาคเลือดครั้งที่ 50 ฉลองครบรอบ 20 ปีของการบริจาคเลือดเลย  แล้วก็เพื่อความภาคภูมิใจในชีวิต เพราะครบ 50 ครั้ง จะได้ขึ้นรับเหรียญกาชาด ชั้นที่ 1 ได้มีโอกาส เข้ารับเหรียญ จากสมเด็จพระเทพฯ เป็นเกียรติกับชีวิตตนเองเลย จากคุณ : ..ฟ้าใส.. - [ 2 มิ.ย. 52 11:52:21 ]

ความคิดเห็นที่ 66 บริจาคครั้งแรกตอนอายุ 22 ไม่อาการอะไรค่ะลุกเดินสบายมาก แสดงว่าเราแข็งแรงพอ จากนั้นก็ให้เลือดมาอีกหลายครั้งจนมามีลูก ถึงได้หยุดมาหลายปีค่ะ  พอลูกโตถึงได้มาบริจาคต่อ รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้บริจาคเลือดให้กับคนที่เขาต้องการเลือดค่ะ รู้สึกว่าคนบริจาคกันมากแค่ไหนเลือดก็ยังไม่พอใช้อยู่ดี  แรงบันดาลที่ทำให้เรามาบริจาคเลือดก็แฟนค่ะเขาให้เป็นประจำทุก3เดือน จนถึงตอนนี้ก็ร้อยกว่าครั้งแล้ว ทุกวันนี้เวลาไปบริจาคเลือดเราก็พาลูกไปด้วยเขาก็จะถามเราว่าเจ็บไหม เราก็บอกว่าไม่เจ็บเลยลูก อีกหน่อยพออายุเขาได้ก็จะแนะนำให้เขาบริจาคเป็นรุ่นต่อไป  ประมาณว่าเป็นมรดกตกทอดเลย อิอิ จากคุณ : เจ๊ดา - [ 2 มิ.ย. 52 11:58:31 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ถือว่าประทับใจป่าวคะ โดนบุรุษพยาบาลหม้อ ฮ่าฮ่า แต่ถ้าถามว่าประทับใจอะไรมากที่สุด ก็ประทับใจที่ได้บริจาคเลือด ได้ช่วยชีวิตคน บริจาคครั้งแรกตอนอายุ 17 หรือ 18 นี่อะค่ะ ที่เค้าให้บริจาคได้ก็เริ่มบริจาคเลย แล้วก็ชักชวนเพื่อนๆให้มาบริจาคด้วยกัน เพื่อนบอกว่า เค้าเอาเลือดชั่วด้วยหรอ -*- ละก็ลงชื่อบริจาคสเตมเซลล์ด้วยค่ะ หวังอยู่ลึกๆว่า ถ้าได้ตรงกับใครซักคนก็คงดี แต่ถ้าไม่ตรงก็ไม่เป็นไร เพราะอย่างน้อยเราก็พยายามเต็มที่แล้ว จากคุณ : ใจเขาใจเรา - [ 2 มิ.ย. 52 12:25:32 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ดูเหมือนจะเป็นลมกันเยอะนะคะ ^^  เรายังไม่เคยเป็นลมค่ะ  แต่มีทีนึงหน้าซีดๆ  ก็มีคนรีบเข้ามาถามเลยว่าจะเป็นลมรึเปล่า  น่ารักมากๆค่ะ ล่าสุดเพิ่งไปบริจาคมาเมื่อวันเสาร์ค่ะ  เสียดายเหมือนกันว่าเว้นหลายเดือนมาก  เนื่องด้วยเหตุผลบางประการ  รู้สึกดีใจมากค่ะ  ได้เห็นป้ายรณรงค์ให้บริจาคสเต็มเซลล์  และก็มีคนไปติดต่อที่เคาน์เตอร์อยู่พอสมควร  และมีน้องๆจากรร.อะไรไม่ทราบ  มาช่วยบำเพ็ญประโยชน์ในวันนั้นค่ะ  น่ารักมากๆเลย ไปทีไรก็ได้แต่ความอิ่มใจทุกครั้งค่ะ  รอยยิ้มมันผุดขึ้นมาเอง  คำขอบคุณมากมายที่เราและทุกๆคนพูดให้กันมันออกมาเองโดยอัตโนมัติ  ถ้าใครยังไม่เคย  ลองบริจาคดูซักครั้งนะคะ  แล้วคุณจะรู้ว่าความสุขที่แท้จริงมันเป็นยังไง ป.ล.หวังว่าจะมีใครได้รับสเต็มเซลล์ของเราบ้างซะที  สาธุ -/\- จากคุณ : _toon_ - [ 2 มิ.ย. 52 12:36:20 ]

ความคิดเห็นที่ 69 บริจาคต่อเนื่องมาจะ 5 ปีแล้วครับ ก่อนหน้านี้จะบริจาคประปรายเนื่องจากเค้าบังคับ เหอๆ มีอยู่ครั้งหนึ่งวันนั้นพาแม่ไป รพ.ครับ ครบกำหนดตรวจ ไอ้เราก็ไปด้วย ประกอบกับครบกำหนดบริจาคเลือดเลยแวะว่าจะไปบริจาคเลือด ระหว่างที่แม่ผมรอตรวจเลือดซึ่งคนเยอะมากกกกกกกกกกกก ก็แวบขึ้นไปที่คลังเลือด พอไปแจ้งขอบริจาคเจ้าหน้าที่เค้าสอบถามว่าวันนี้พอจะสะดวกมั้ย ว่างมั้ย?? O_o" เพราะตอนนี้มีคนไข้ด่วนผ่าตัดสมองหรือหัวใจนี้แหละครับจำไม่ได้ ต้องการได้รับ "เกล็ดเลือด" ด่วน ไอ้เราก็ไม่มีธุระเร่งด่วนอะไรก็เลย รับคำ ครับ ซึ่งก็ได้รับการช่วยเหลือจากเจ้าหน้าที่โดย ไปลัดคิวตรวจเลือดให้แม่ผม เหอๆ หลังจากแม่ผมตรวจเลือดเสร็จก็ไปส่งท่าน แล้วก็กลับมาบริจาคเกล็ดเลือดครับ ^^" เป็นการบริจาคเกร็ดเลือดครั้งแรก เมื่อยมาก แต่ภูมิใจมากเลยครับ ^^" จากคุณ : เอเอง (obiwan001) - [ 2 มิ.ย. 52 13:34:11 ]

ความคิดเห็นที่ 70 บริจาคเลือดครั้งแรก แลกกับคะแนนจิตพิสัยค่า 10 คะแนน กับ 300 ซีซี ไม่คุ้มเลยเนอะ - -* ตอนนั้น อยู่มัธยมค่ะ แล้วอาจารย์ห้องพยาบาล ก็บอกว่าใครอายุถึง น้ำหนักถึง ถ้าบริจาคเลือด ครูให้จิตพิสัย 10      นาทีนั้น ก็นะ ลองดู ปรกติน้าสาวก็บริจาคเลือดอยู่ค่ะ  จำได้ดี เพราะที่บ้านมี กระเป๋าสีแดงสด ของกาชาด เลือด 10 ถุงได้กระเป๋ามา 1 ใบ   ครั้งแรกกลัวค่ะ ไม่กล้ามองเข็ม เพื่อนๆ ก็มา มุง จะมุงกันทำไม๊  หลายคนพยายามช่วย ด้วยการเอาการ์ตูนซีคิดส์มาล่อ - -" อ่าเห็นแก่ความพยายาม พี่พยาบาล เจาะจึ้ก  (เสียงมันแอคโค่ในหูมากๆ ) หาเส้นเลือดไม่เจอค่า T ^ T แบบว่า เป็นคนตัวเล็ก แขนเล็ก เส้นเลือดก็เล็ก   หาไม่เจอไม่ว่านะคะ แต่พี่คะ อย่าคว้านแขนหนู แขนขวาผ่านไป หาไม่เจอ   เจาะแขนซ้ายอีกรอบ กว่าจะเจอเส้นเลือด ต้องรัด และ งัด (โอ๊ว เหนื่อยแท้) คราวนั้น แขนช้ำเป็นจ้ำม่วงๆ เลยค่า   หลังจากนั้น ก็กลัวการบริจาคเลือดไปพักใหญ่ กว่าจะทำใจให้กลับ สู่สังเวียนได้อีกครั้ง ครั้งที่ 2-3 ยังย้ำพี่พยาบาลว่า เบาๆ นะคะ แถมไม่ชอบกินยาบำรุงเลือดด้วยค่ะ (ไม่ชอบกลิ่น) บางทีครบกำหนด 3 เดือนแล้ว เลือดจางเลยบริจาคไม่ได้ แต่ตอนนี้พยายามกินยาบำรุงเลือดที่ให้มาจนหมด ล่าสุดเพิ่งไปบริจาคที่กาชาดมา วันที่ 16 พค.ค่ะ หลังๆ มีบ้าพลัง จะคอยจับเวลา ตั้งแต่ตอนเจาะจนลุกจากเตียง ไม่เกิน 10 นาที  (เอ๊ะ หรือเราจะมาโคฯ) ลงชื่อบริจาคสเต็มเซลล์ไปด้วยค่ะ ทีนี้ก็ตุ้มๆ ต่อมๆ ว่า สเต็มเซลล์ของเราจะตรงกับใครไม๊น๊า จากคุณ : เสี่ยวเอี้ยน - [ 2 มิ.ย. 52 13:48:41 ]

ความคิดเห็นที่ 71 บริจาคครั้งแรกอายุ16ปี ผมโกงอายุครับ โรงพยาบาลมารับบริจาคเดือนกรกฎาคม วันเกิดครบรอบเดือนตุลาคมขาดไม่กี่เดือนครบ17ปีตาม คสบ.ผู้บริจาค ประทับใจที่ได้1คนให้หลายคนรับ วันนั้นผมตัวเบามากยังกะจะเหาะได้ เสียใจที่สุด เป็นหวัดปีที่แล้วโรงพยาบาลมารับบริจาค ผมเสียโอกาสทำบุญ หลังจากนั้นผมก็ออกกำลังกายทุกวัน ทานอาหารครบ5หมู่ ช่วงนี้ผมร่างกายแข็งแรงขึ้นเยอะครับ จากคุณ : เสือเพิก ชุมแพ - [ 2 มิ.ย. 52 14:57:23 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ไม่ได้กลัวเข็มนะครับ แต่พอโดนเสีบยแค่นั้ล่ะ ค่อยๆๆซีดเฉยเลย เส้นเลือดหดเอง ไม่มีเลือดไปหัวเลย จากคุณ : joe_micro - [ 2 มิ.ย. 52 14:59:36 ]

ความคิดเห็นที่ 73 บริจาคครั้งแรก พอถอนเข็มออก ปิดพลาสเตอร์ได้ก็กระโดดลงจากเตียงทันที ผลก็คือ หน้ามืดสิครับ ทำให้เลิกบริจาคไปเลยร่วม 20 ปี กลับมาบริจาคใหม่ คราวนี้ทุก 3 เดือน พลาดเมื่อไหร่หงุดหงิดเมื่อนั้น ตอนนี้ก็ปาเข้าไปกว่า 50 ครั้งแล้วครับ ไม่นับครั้งแรกที่ไม่ประสบความสำเร็จ จากคุณ : phahurat - [ 2 มิ.ย. 52 15:34:08 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ไม่ได้เป็นปัญหาใดๆค่ะ เวลาบริจาค (ยกเว้น บริจาคเสร็จ ไปเดินชอปปิ้งต่อ - -") แต่ที่ประทับใจถึงขั้นน้ำตาไหลก็คือ มีครั้งนึงที่ดูรายการคนค้นคนน่ะค่ะ ที่ดูชีวิตของน้องที่เป็นโรคเลือด แล้วเค้าต้องไปรับเลือดที่กาชาดตลอด... น้องเค้ายังตัวเล็กมากๆเลยนะคะ ไม่กี่ขวบเอง แต่เค้ากำลังใจดีมากๆ ยิ้มแย้มตลอดเลย จุดที่ต่อมน้ำตาแตกก็คือ กล้องซูมไปที่น้องเค้าอะค่ะ(แขนน้องยังมีเข็มคาอยู่) น้องเค้ายกมือไหว้ แล้วพูดว่า ขอบคุณพี่ๆคับ ที่บริจาคเลือดให้ผม(อะไรประมาณนี้อะค่ะ) กล้องก็สโลว์ภาพช้าๆ ตอนน้องเค้าไหว้....เรานี่ ร้องไห้เลย ร้องไห้แบบรู้สึกดีใจอะค่ะ...ว่าเลือดเราคงได้ช่วยอะไรแบบนี้บ้างเนอะ ใครจะไปรู้ เลือดเราอาจจะไปอยู่ที่ตัวน้องก็ได้(แอบสงสารน้องถ้าเป็นเลือดเรา 555) ตั้งแต่นั้นมา เราจำไม่ลืมเลยค่ะ...มันทำให้เราตั้งใจที่จะบริจาคมากขึ้น และรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้ไปกาชาดค่ะ ปล. แต่คราวนี้จะเปลี่ยนพฤติกรรมนิดหน่อยค่ะ คือ ในครั้งต่อไปที่เราครบกำหนดบริจาค เราจะเข้ามาดูในกล่องข้อความ หรือกระทู้ขอความช่วยเหลือแบบนี้ก่อน เพราะว่าหลายครั้งแล้ว ที่มีกระทู้ขอความช่วยเหลือ แต่เราก็ยังไม่ครบกำหนด หรือเพิ่งผ่านครั้งล่าสุดไปไม่กี่วัน ยังไงก็ขอบคุณTBD Team ด้วยนะคะ ที่ทำอะไรดีๆเพื่อสังคมแบบนี้ค่ะ ^^ จากคุณ : raku_z - [ 2 มิ.ย. 52 16:58:27 ]

ความคิดเห็นที่ 75 เส้นเลือดใหญ่ และบวมเปล่ง  พยาบาลไม่ค่อยกล้าแทง บริจาคแต่ละครั้ง ใช้เวลาไม่นาน เลือดพุ่ง แย่งกันออกเลย จากคุณ : โด้ย - [ 2 มิ.ย. 52 17:32:04 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ผมบริจาคเลือดครั้งที่ 10 ที่โรงพยาบาลศิริราช  จากการ ร้องขอความช่วยเหลือ ในพันทิพย์  เมื่อเจาะเข็มเข้าเส้นเลือดแล้ว ปกติทุกที่ จะ เอา เทปมาแปะกับผ้าก๊อซ แต่ที่นี่ เอาผ้าก๊อซ วางไว้เฉย ๆ  เผอิญ ผมดัน พลิกแขนเอียง ผ้าก๊อซ หล่นลงพื้น โอ้แม่เจ้า บริจาคมา 9 ครั้งไม่เคยเห็นเข็ม คราวนี้ ได้เห็น เต็ม ตา อันเบ้อเร่อเลยยย          หลังจากให้เลือด ผ่านไป 1 ปี ผมได้โทรไปถาม กับน้องสาวของผู้ป่วยว่าเขาเป็นอย่างไรบ้าง แล้วก็ ได้ทราบว่า เขาได้เสียชีวิต ไปแล้ว หลังจากนั้นประมาณ 8 เดือน ผ่านไป 5 ปี ผมได้รับเมล์ เมล์นึง  ระบุว่าต้องการเลือด เนื่องจกาอาการป่วย เลย รู้สึกคุ้น ๆ เลยไป ค้นจากที่ผมบันทึำกไว้  สรุปแล้ว คือ คนเดียวกัน ผมไม่รู้ว่า Fwd เมล์นี้ มาได้อย่างไร ไม่ทราบว่า เขาไม่ทราบหรือว่า ตั้งใจแกล้ง รูปข้างล่าง ผม บันทึกไว้เมื่อวันที่  19 ตุลาคม พ.ศ..2545 จากคุณ : ไม้โมก - [ 2 มิ.ย. 52 18:00:48 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ความหล่อ ความรวย ผมยอมแพ้ครับ แต่ถ้าเรื่องช่วยเพื่อนมนุษย์ ยอมไม่ได้ ของผมประเภทยิ่งบริจาคเส้นเลือดยิ่งกลัวครับ คล้าย ๆ กับว่าเส้นเลือดมันพยายามจะเล็กลง ๆ ถ้าเด็กใหม่มาเจาะหรือคนไม่คุ้น ผมจะบอกว่า เจาะยากน่ะ ฟลุ๊ค เจาะเบิ้ลอยู่ 2 - 3 ครั้ง มีอยู่ครั้งหนึ่งการเจาะผ่านไปเรียบร้อย แต่ เอทำไมนานจัง ปรากฏว่าเลือดมันแข็งตัว ถูุกหวยอีกแล้ว เลยแถมด้วยแขนอีก 1 ข้าง ตอนนี้ก็ 65 แล้ว เอ้อ ไม่ใช่อายุผมน่ะ ผมยังเออะ ๆ อยู่ จากคุณ : น้ำเค็ม - [ 2 มิ.ย. 52 18:18:41 ]

ความคิดเห็นที่ 78 บริจาคมารวมทั้งหมด 48 ครั้ง ค่ะ โดยครั้งแรกก็ตอนอายุเบญจเพส คิดว่าทำบุญครั้งใหญ่เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องร้ายๆในชีวิต หลังจากนั้นก็ติดใจค่ะ เลยบริจาคมาตลอดทุก 3 เดือน เรื่องประทับใจตลอด 48 ครั้งนี่เยอะค่ะ เรื่องแรกก็คือ ทำให้ตัวเองมีความสุขใจที่ได้ช่วยชีวิตคนๆนึง เป็นการทำบุญที่เราไม่ต้องลงทุนใดๆทั้งสิ้น จะมีก็คือลงแรงออกกำลังกายให้ร่างกายแข็งแรงพร้อมบริจาคทุก 3 เดือน อานิสงค์นี้ก็ทำให้สุขภาพเราไม่ค่อยมีปัญหา แถมได้ควบคุมน้ำหนักไปในตัวค่ะ อ้อ! แถมผิวพรรณเปล่งปลั่งค่ะ ไม่ได้ชมตัวเองนะคะ แต่คนส่วนใหญ่ที่เจอเราจะบอกว่าเราผิวดีจนน่าอิจฉาแบบขาวอมชมพู (ทั้งที่อายุก็ล่วงหลักสี่แล้ว) พอถามเคล็ดลับการรักษาผิวเราก็จะบอกว่าเป็นผลจากการบริจาคโลหิต เรื่องที่สอง เนื่องจากเราเป็นคนทานยาเม็ดไม่ได้เลย ช่วงระยะแรกที่ไปบริจาคเราไม่เคยทานยาธาตุเหล็กที่ได้รับเลยค่ะ จนผ่านไปประมาณ 16 ครั้ง เราก็ต้องหยุดบริจาคไปครึ่งปี เนื่องจากตรวจพบว่าเลือดจาง นาทีที่เจ้าหน้าที่เค้าบอกว่า "คุณต้องทานยาที่ให้นะคะ ถ้าไม่เช่นนั้นคุณจะไม่สามารถบริจาคเลือดได้อีกต่อไป" เรากลัวค่ะ ไม่ได้กลัวว่าจะเป็นโลหิตจางนะคะ แต่กลัวไม่ได้บริจาคเลือด ^_^ กลับบ้านเลยตัดสินใจใช้วิธีการบดยาทานค่ะ แล้วก็ทำวิธีนี้มาตลอดจนทุกวันนี้ ใครที่ไม่เคยทานธาตุเหล็กบดคงนึกไม่ออกหรอกค่ะ ว่ามันทรมานมากๆๆ กลิ่นยาจะคล้ายสนิมเหล็กค่ะ ทานยากสุดๆ เพื่อนๆรอบตัวมักมีคำถามเวลาเห็นเราทานยาวิธีนี้ว่า จะทำให้ตัวเองลำบากทำไม คำตอบก็คงเป็นข้อความในเรื่องแรกที่เราประทับใจค่ะ เรื่องที่สาม เราไปบริจาคที่ศูนย์บริการโลหิตตลอดตั้งแต่ยังเป็นอาคารเก่า บัตรคิวรอตรวจสุขภาพ+ความดัน ยังเป็นบัตรเคลือบพลาสติกธรรมดา มีครั้งนึงคนรอคิวกันเยอะมาก เป็นร้อยคน แล้วเครื่องแสดงหมายเลขคิวเสีย เจ้าหน้าที่ต้องใช้วิธีตะโกนบอกหมายเลข ทีนี้ห้องตรวจมี 3 ห้อง (เรียกว่าคอกก็ได้ค่ะ) เจ้าหน้าที่เกิดความสับสนกันเองต้องตะโกนว่าถึงเลขที่เท่าไรตลอด ผ่านไปประมาณ 10 คิวเศษๆ ก็มีชายคนนึงเค้าออกไปยืนแล้วขอเป็นอาสาสมัครคอยตะโกนหมายเลขคิวพร้อมกับห้องตรวจให้ พอถึงคิวของเค้า เค้าก็ประกาศหาอาสาสมัครคนต่อไปมาทำหน้าที่แทน เราเห็นแล้วรู้สึกประทับใจค่ะ แม้จะเป็นแค่เรื่องเล็กๆ ก็แสดงให้เห็นถึงความมีน้ำใจของคน เรื่องที่สี่ จะเป็นที่รู้กันในที่ทำงานค่ะว่าเราบริจาคเลือดสม่ำเสมอ หลายๆคนก็จะมาถามว่าเป็นยังไง บริจาคที่ไหน เจ็บมั้ย เราก็จะเล่าให้เค้าฟังแล้วชักชวนให้ช่วยกันไปบริจาคเลือดตลอด ก็มีพี่คนนึงเค้าพยายามไปบริจาค มากกว่า 5 ครั้งที่ตั้งใจไป แต่ทุกครั้งจะต้องติดปัญหาทำให้ไม่ได้บริจาค ครั้งนึงเราก็นัดกันไปบริจาคด้วยกันวันเสาร์ พอวันพุธประจำเดือนเรามา เราก็บอกพี่เค้าว่าเราคงไม่ได้บริจาคแล้ว พี่เค้าก็บอกว่าบริจาคไม่ได้ก็ขอให้ไปเป็นเพื่อนเค้าหน่อย เราก็โอเค เค้าก็ได้บริจาคเลือดครั้งแรกสมใจ พอวันจันทร์พี่เค้าก็มาเล่าให้ที่ทำงานฟังว่า เป็นเพราะบุญเราส่งแน่ๆ แกถึงบริจาคเลือดได้สำเร็จจริงๆ เราก็ปลื้มค่ะ หาแนวร่วมได้อีกคนละ เรื่องสุดท้าย อันนี้เป็นที่สุดแห่งความประทับใจ หลังจากบริจาคไป 42 ครั้ง ไปดูหมอมาค่ะประมาณวันพฤหัส ปลายเดือนกันยายนนะคะ เป็นหมอดูไพ่ สิ่งหนึ่งที่หมอดูบอกมาก็คือ "จะได้เข้าเฝ้าเชื้อพระวงศ์เร็วๆนี้" อึ้งค่ะไม่คิดว่าจะมีหมอดูทำนายแบบนี้ แวบแรกที่คิดในใจก็คือเรื่องเข้าเฝ้ารับเข็มกาชาด แต่ตอนนั้นเหตุการณ์ผ่านไปปีเศษๆหลังจากบริจาคครั้งที่ 36 เลยไม่แน่ใจว่าเค้าให้จริงหรือเปล่า เพื่อนที่ไปด้วยก็บอกเป็นการทายที่แปลกมาก เราก็เฉยๆกับคำทำนายนี้ ปรากฎว่า พอวันจันทร์ถัดมาตอนเช้า มี SMS ส่งมาบอกให้ติดต่อสภากาชาดด่วนเรื่องเข้ารับพระราชทานเข็มต้นเดือนตุลาคม โห....เรารีบเอา SMS นี้ไปให้ทุกคนดูเลย อึ้งกันไปหมดไม่คิดว่าเหตุการณ์จะเป็นจริงได้ เล่าให้คุณแม่ฟัง เค้าก็ปลื้มไปด้วย อารมณ์แบบชาวบ้านค่ะที่ไม่ค่อยมีโอกาสจะได้เฝ้าเชื้อพระวงศ์ ตื่นเต้นยิ่งกว่าเราอีก วันที่ไปรับเข็มเค้าไม่สะดวกที่จะไปด้วยแต่ก็ตามข่าว ดู+ฟังข่าวนี้ทุกช่องเลย สงสัยคงหวังว่าจะมีกล้องซูมมาให้เห็นหน้าลูกสาวบ้าง ^_^ รูปที่ถูกถ่ายตอนเข้าเฝ้า รูปใหญ่คุณแม่ใส่กรอบไว้ดูที่บ้าน ส่วนรูปเล็กจัดใส่กรอบให้เรามาตั้งที่โต๊ะทำงาน ทั้งหมดนี่แหละค่ะความประทับใจที่ได้รับจากการบริจาคเลือด ทุกเรื่องนี่จริงหมดนะคะ ปล. เรื่องหมอดู ไม่สะดวกตอบนะคะว่าที่ไหน แต่เรื่องจริงค่ะ จากคุณ : meyamotim - [ 2 มิ.ย. 52 18:42:18 ]

ความคิดเห็นที่ 79 แต่ก่อนไม่ค่อยได้บริจาคเลือดสม่ำเสมอเท่าไหร่ สะดวกก็ไปบริจาค แต่มีครั้งนึงในชีวิต ที่ย่าป่วย เลือดไหลไม่หยุดและมีความต้องการเลือดอย่างเร่งด่วน จึงรู้ว่าเลือดมีความสำคัญต่อชีวิตคน ๆ นึงยังไง ประทับใจมากคือเพื่อน ๆ ใน pantip.com ห้อง สยามที่เราได้ไปโพสต์คนที่รู้จักก็มาร่วมบริจาคกันครั้งนั้น และที่ประทับใจคงเป็นกลุ่มเด็กธรรมศาสตร์ที่เค้ามาบริจาคเลือดพอดี พอเห็นว่าเรากำลังต้องการ ก็ไม่รีรอที่จะบริจาคและลงชื่อให้ย่าเราด้วย หลังจากนั้นเราก็ทราบจากเจ้าหน้าที่อีกว่า เด็กธรรมศาสตร์กลุ่มนั้นได้พาเพื่อน ๆ มาบริจาคในภายหลังอีก ยังจำเหตุการณ์วันนั้นได้ดีและไม่เคยลืมบุญคุณของทุกคนเลย โดยส่วนตัวทุกวันนี้ก็บริจาคทุก ๆ 3 เดือนเลยจ๊ะ ส่งผลให้สุขภาพดี แข็งแรง ด้วย :D จากคุณ : หน่อยอ่ะนะ - [ 2 มิ.ย. 52 18:50:48 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ของผมครั้งแรก สารภาพเลยว่าเป็นคนกลัวเข็มมากมาย ตอนนั้นอยู่ ม.6 ทางโรงเรียนประกาศว่าจะมีการรับบริจาคเลือด ผมก็กลัวมาก แต่ทำไงได้ เพื่อนในกลุ่้มใจกล้ากันทั้ง บริจาคหมด เอาฟระ มีเพื่อนซี้ อุ่นใจได้หน่อยนึง พอวันบริจาค เดินลงมากันเป็นพรวน (คนหรือไรกันแน่) ไปต่อแถววัดความดัน ตรวจเลือดกัน มีผมผ่านเกณฑ์คนเดียว โอ้ จอร์จ - - ตรวจเลือดเสร็จ ก็ไปนอนรอบนเตียง พวกเพื่อน ๆ ก็มายืนล้อม เฮ้ ช้านไม่ได้เป็นไร ไม่ต้องมาล้อมก็ได้ และวินาทีที่กลัวก็มาถึง ตอนเค้าเอาเข็มทิ่ม เอ๊ะ ทำไมมันไม่เจ็บอ่ะ แต่ต้องแอบเบือนหน้าหนี กลัว 555 และทุกอย่างก็ผ่านมาได้ด้วยดี หลังจากนั้นผมก็จะไปบริจาคที่ซีคอนเป็นประจำทุก 3 เดือนคร้าบ ชอบมาก ๆ อยากบริจาคถี่กว่านี้อีกนะเนี่ย แอบซาดิสไปแล้ว 555 ใครที่กลัวเข็มก็อย่าไปกลัวนะคร้าบ สนุกดี *-* จากคุณ : nanaosan - [ 2 มิ.ย. 52 18:59:36 ]

ความคิดเห็นที่ 81 พึ่งไปบริจาคมาเมื่ออาทิตย์กว่า ๆ ค่า อายุครบ 17 มาครึ่งปีแล้ว ไม่ได้ไปสักที วันนั้นคิดจะไปก็ไปซะงั้นเลย ไปกับเพื่อนอีกคนนึงแต่เค้าไม่มีใบรับรองจากผู้ปกครองเลยบริจาคได้คนเดียวค่า พอไปถึงแท็กซี่เค้าก็จอดให้ลงอีกประตูนึงอ่ะค่ะ ต้องเดินผ่านสวนงูไป ก็งง ๆ เดินผิดเดินถูกกันใหญ่เลย พอจะถึงตึกที่ใช้บริจาคเลือดก็มีรถกอล์ฟที่ใช้รับส่งผู้บริจาคเลือดขับผ่านไป..  - -" เราก็บ่น ๆ กับเพื่อนว่า อ่าว อดนั่งรถเลย พี่ที่เค้าขับรถคงได้ยินเค้าก็เลยบอกว่า เดี๋ยวมารับกลับครับน้อง 55555 เราขำตัวเองตอนที่นั่งรอบริจาคเลือดอ่ะค่ะ พี่พยาบาลเค้าพูดว่า "ขวา ว่างค่ะ" เราก็งง ๆ ขวาอะไรหว่า เลยถามป้าข้าง ๆ เค้าบอกว่า อ๋อ ก็เจาะด้านขวาอะไรประมาณนี้ ไอ้เราก็ยังไม่เข้าใจ เลยลุกไปแบบเบลอ ๆ แล้วพึ่งคิดออกว่า เจาะด้านขวาก็คือเจาะแขนขวา เลยเลี้ยวกลับมานั่งรอต่อเพราะจะเจาะข้างซ้ายอ่ะค่า 5555 แล้วตอนขึ้นเตียงเราก็ถอดรองเท้าผ้าใบหุ้มข้อจัดไว้ข้างเตียงอย่างดี พี่พยาบาลทำหน้าดุเลย ให้ก้มลงไปใส่เพราะตอนบริจาคเสร็จก้มแล้วจะมึนหัว > <" ตอนบริจาคเค้าก็จะมีแท่งเหล็กกลม ๆ มาให้บีบใช่มั้ยคะ เราก็ไม่รู้ว่าถ้าบีบมาก เลือดก็จะออกเร็ว เราก็บีบใหญ่เลย บีบเอา ๆ 5555 ไม่มีอะไรทำ ลืมเอามือถือเข้ามานอนเล่น แล้วก็เลยเสร็จเร็วมาก ลุกจากเตียงก็เร็ว ทำอะไรพึ่บพั่บไปหมด เสร็จแล้วก็ไปขึ้นรถกอล์ฟที่เค้าบอกไว้ว่าจะมารับ 5555 เค้าก็ถามว่าจะไปออกประตูไหน เราก็ไม่รู้ เลยบอกว่า ไหนก็ได้ค่ะพี่ เค้าเลยบอกว่างั้นประตูนู้น (จำไม่ได้ว่าประตูไหน) ละกัน นั่งไกลหน่อย ชดเชยรอบแรกไม่ได้นั่ง 55555 พอไปถึงก็นั่งแท็กซี่ไปพารากอนค่ะ เดิน ๆ ไปชั้นโรงหนังอาการเริ่มออก ต้องนั่งทันทีเลย เหงื่อซึมไปทั้งตัวทั้ง ๆ ที่ปกติเป็นคนเหงื่อออกยากมาก แล้วก็รู้สึกเพลียอย่างแรง เหนื่อย ๆ ไปหมด แถมวันนั้นต้องไปเรียนที่ตึกวรรณสรณ์ต่ออีก ไปนั่งหมดแรงในอาจารย์อุ๊ 5555 แต่ก็รู้สึกดีนะคะ ที่ได้ทำบุญ :) รู้สึกภูมิใจมาก ๆ ค่ะ ตอนนี้รออายุครบ 18 จะไปบริจาคเสต็มเซลล์ค่า ^___^ จากคุณ : Donald Pako - [ 2 มิ.ย. 52 19:19:29 ]

ความคิดเห็นที่ 82 บริจาคครั้งแรกก็ประทับใจค่ะ เพราะเป็นครั้งแรก สาเหตุที่ไปบริจาคเพราะว่า ช่วงนั้นชีวิตไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ไม่มีงานทำ เรื่องส่วนตัวก็แย่ไปหมด เลยมีคนแนะนำว่าให้ทำบุญบ้าง ตอนนั้นเงินก็ไม่ค่อยมี บอกก่อนว่าเราอยู่หาดใหญ่ วันนั้นเราตั้งใจจะไปเดินเล่น ๆ ที่ลีการ์เด้นท์ ไปเช้ามากเค้าก็ยังไม่เปิด เราเห็นป้ายรับบริจาคเลือดของสภากาชาดมารับที่โรงแรมตรงข้าม เราก็เอาวะ เงินก็ไม่ค่อยมี ทำบุญกับการบริจาคเลือดนี่แหล่ะ  เราก็ไปเลย พวกพี่ ๆ เค้าก็ต้อนรับดีมาก ยิ่งพอรู้ว่าเป็นครั้งแรก เข้ามาชวนพูดชวนคุยกันใหญ่ เอาเข็มมาให้ ติดให้เราด้วย เราก็เห่อมาก ให้พี่เค้าช่วยถ่ายรูปในมือถือให้เราด้วย เค้ายังมีหมวกให้ มีปากกา เราก็บ้าเห๋อมาก ๆ ใส่หมวก นอนเจาะเลือดทั้งอย่างนั้นพี่เค้าก็ถ่ายรูปใหญ่เลย ฮากันใหญ่ อีกครั้งที่ประทับใจคราวนี้เค้ามารับที่ลีการ์เด้นท์เลย เราบริจาคเสร็จก็มั่นใจมากว่าเราแข็งแรง นอนพักแปปนึงก็ลุกไปร้องคาราโอเกะต่อ ที่อยู่ใกล้ ๆ ร้องมันส์ เต้นมันส์มากไปหน่อย หน้ามืด เลยกลายเป็นต้องนอนร้องแทน จากคุณ : ตัวอ้วนกลม...ลมพัดปลิว - [ 2 มิ.ย. 52 19:52:50 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ตอนบริจาคเลือดครั้งที่ 4 บริจาคที่โรงพยาบาลสงขลานครินทร์ เนื่องจากเรียนเภสัชอยู่ที่นั่น ตอนนั้นมีเหตุจำเป็นเนื่องจากต้องการบริจาคเกล็ดเลือดให้ลุงแท้ๆซึ่งถูกส่งตัวมาจากโรงพยาบาลประจำจังหวัดในอีกจังหวัดนึง ลุงเกล็ดเลือดต่ำมากๆ และต้องให้เกล็ดเลือดเกือบทุกวัน ลุงมานอนที่นี่นานเกือบ 2เดือน จนวันนึงเกล็ดเลือดหมดคลัง ครั้งนั้นเราก็ไปบริจาคให้ลุงพร้อมๆกับเพื่อนในกลุ่มของเราอีก 2 คน และครั้งนั้นเองเราได้เห็นความมีน้ำใจของเพื่อนร่วมชั้นปี เพื่อนๆในรุ่นผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมาบริจาคเลือดให้ลุงของเรา แม้กระทั่งคนที่กลัวเข็มมากๆ ยังมาบริจาค(ถึงแม้จะต้องดมยาดมขณะบีบลูกยางก็ตาม) บางคนก็ขอต่อรองกับพี่พยาบาลว่าขอพ่นยาชาก่อนนะคะ แต่พี่พยาบาลก็บอกว่าถ้าพ่นยาชาเส้นเลือดจะหดตัวแล้วเจาะยาก ช่วงนั้นต้องขอขอบคุณพี่ๆพยาบาลคลังเลือดที่ต้องมาเจอกันเหล่านักศึกษาเภสัชจอมข้อแม้ต่างๆ มีเพื่อนๆเรามาบริจาคทั้งหมดเกือบ 40 คน จากเพื่อนๆในรุ่น 104 คน คือเพื่อนๆที่ไปบริจาคแล้วมาบอกต่อให้เพื่อนๆช่วยกัน ครั้งนั้นทำให้ประทับใจเพื่อนร่วมรุ่นสุดๆ คุณค่าของความเป็นเพื่อนก็ได้เห็นกันเวลาแบบนี้นี่แหละ อยากบอกเพื่อนๆว่า ถึงมันจะผ่านมาหลายปีแล้วแต่เหตุการณ์ครั้งนั้นเราจะจำไว้ตลอดไป จากคุณ : winniegirl - [ 2 มิ.ย. 52 20:11:13 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ประทับใจ โอวัลติน ของที่สภากาชาดมาก เป็นแรงจูงใจให้กลับไปบริจาคบ่อยๆ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน - [ 2 มิ.ย. 52 20:42:21 ]

ความคิดเห็นที่ 85 บริจาคเลือดไป 3 ครั้ง บริจาคที่ทำงาน (ศาลากลางจังหวัด) ตลอด ครั้งแรกบริจาคในวันพ่อ 5 ธันวา  เจอหมอ (รึว่าบุรุษพยาบาลไม่รู้) เจาะเลือดที่แขนซ้าย แต่หมอเค้าหาเส้นเลือดไม่เจอ เขาเลยใช้วิธีคลำหาเส้น พอดีเราเป็นคนที่ไม่กลัวเลือดและไม่กลัวเข็มอยู่แล้ว ก็เลยกระดกหัวมองแขนตลอดว่าเค้าทำกันยังไง จนหมอบอกว่าอย่ามองมาก เดี๋ยวเจาะผิด (อ้าว....) ปรากฎว่าวันรุ่งขึ้นแขนเป็นจ้ำสีเขียว ใหญ่มาก เป็นอาทิตย์แหน่ะกว่าจะหาย ครั้งที่ 2 บริจาคในวันแม่ 12 สิงหา คราวนี้ขึ้นเตียงที่ให้บริจาคแขนขวา ทุกอย่างผ่านไปอย่างราบรื่น (แม้จะหาเส้นเลือดที่ข้อพับไม่พบก็ตาม) คราวนี้มีพยาบาลเป็นคนเจาะ......ไม่มีอะไร แต่ครั้งล่าสุดครั้งที่ 3 บริจาคในวันที่ 31 มีนา (วันข้าราชการ) เพราะจำได้ว่าเคยบริจาคแขนขวาแล้วราบรื่น ก็เลยขึ้นเตียงที่ให้เลือดด้านขวา ปรากฎว่าหมอ (ผู้ชาย) คลำหาเส้นเลือดแล้วเจาะเข็มเข้าไปแต่เลือดไม่ไหลตามสาย พี่แกก็พยายามยัดเข้าไป จนเราต้องร้องออกมาเบาๆ ว่า "หมอ....มันเจ็บนะ"  อีตาหมอนั่นก็เงยหน้ามาถามว่า "อ้าว เจ็บเหรอ ..... งั้นย้ายเตียง"  ปรากฎว่าหมอให้ย้ายไปเตียงที่บริจาคที่แขนซ้าย แล้วก็เริ่มต้นเจาะเลือดใหม่ สรุปวันนั้นไปกับเพื่อน 5 คน ขึ้นเตียงเป็นคนแรก แต่เสร็จคนสุดท้าย แถมโดนเจาะเลือด 2 แขนเลย ก็ไปขอปาสเตอร์ปิดแผลจากพยาบาลเพิ่มอีกอัน เพราะตอนแรกเค้าให้มาแค่อันเดียว แต่นี่โดนไป 2 ข้าง เฮ้อ....แต่ถามว่าเข็ดไหม ตอบทันทีเลย ไม่เข็ดกับการบริจาคเลือด แต่เข็ดอีตาหมอผู้ชายคนนี้จริงๆ (หล่อก็ไม่หล่อ) T_T จากคุณ : แก่นกะโหลก - [ 2 มิ.ย. 52 20:45:56 ]

ความคิดเห็นที่ 86 มีคราวนึง บริจาคเสร็จ คุณพยาบาลให้เขียน ขออุทิศผลบุญให้...... บริจาคไปตั้งหลายหน ไม่เคยต้องเขียน พอจะเขียนแล้วก็เขิน ประทับใจตรงที่ได้เขียนชื่อคนที่เราหลงรักลงไปอย่างตั้งใจค่ะ ถึงจะไม่สนใจเรา แต่เราก็ดีใจจัง ได้ยกบุญกุศลให้หมดเลย จากคุณ : Sisterter - [ 2 มิ.ย. 52 21:14:20 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ตอนนี้ผมไม่ได้บริจาคแล้วครับ ผมเป็นคนที่ชอบบริจาคเลือดมาก จะทำที่ ศิริราช บริจาคมาตั้งแต่ตอนอยู่ ม.๖ ตั้งแต่นั้นก็ทำมาปีละครั้งเป็นอย่างน้อย จนกระทั่งเมื่อปีที่ผ่านมา หมอบอกว่าน้ำเหลืองมีปัญหา ทำให้มีซีสต์ขึ้นบริเวณลำตัว ผมก็เลยคิดไปว่า น้ำเหลืองเสียก็ต้องมีผลกะเลือดด้วย แล้วถ้าเลือดเราไม่ดี ก็ไม่ควรไปแจกจ่ายให้ใครนิ (ผมคิดอย่างนี้ โดยที่ผมก็ไม่เคยไปถามหมออ่ะนะ หากใครรู้ว่าผมยังบริจาคได้ หรือไม่ ช่วยบอกทีด้วย) หลังจากนั้นผมก็เลยไม่ได้ไปบริจาคอีกเลย แต่ทุกครั้งที่ผมบริจาค ผมก็มีความสุขทุกครั้ง จากคุณ : พี่เข้ม ณ.หัวหมาก - [ 2 มิ.ย. 52 21:20:48 ]

ความคิดเห็นที่ 88 เรื่องแรก... เรื่องนี้เกิดกับกุหลาบเองค่ะ ตอนนั้นกุหลาบเรียนอยู่ปี 3 บริจาคเลือดให้กับโรงพยาบาลของมหาวิทยาลัยมาแล้ว 2 ครั้ง พอจะไปบริจาคครั้งที่ 3 ที่พนักงานที่โรงพยาบาลถามว่า "น้องเลือดกรุ๊ปอะไรคะ" "B ค่ะ" "งั้นน้องมาพรุ่งนี้สัก 10 โมงได้มั้ย" (ตอบอย่างงงๆ)"เอ่อ ได้ค่ะ แล้วทำไมบริจาควันนี้ไม่ได้เหรอคะ" "พรุ่งนี้มีคนไข้มาผ่าตัดหัวใจที่โรงพยาบาลน่ะค่ะ ตอนผ่าตัดต้องใช้เลือดเยอะ แล้วเค้าก็เลือดกรุ๊ปเดียวกับน้องด้วย" "ค่ะ งั้นพรุ่งนี้หนูจะมาใหม่นะคะ" ตลอดอาทิตย์นั้นกุหลาบฯ มีความสุขมากเลยค่ะ ที่ได้รู้ว่าเลือดของเราได้ช่วยชีวิตคนได้ ------------------------------ อีกเรื่องหนึ่งเป็นเรื่องของคุณน้าค่ะ คุณน้าของกุหลาบฯอาศัยอยู่ที่จ.ปัตตานี ซึ่งเราก็รู้กันอยู่ว่ามีเหตุการณ์ความไม่สงบสุขอยู่อย่างต่อเนื่อง วันนั้นหลานๆ พาคุณน้าไปบริจาคเลือด คนบริจาคเยอะพอสมควร คุณเจ้าหน้าที่ก็มาถามว่า "เลือดกรุ๊ปอะไรคะ" "AB ค่ะ" คุณพยาบาลรีบลัดคิวให้ทันที เพราะว่าเป็นเลือดกรุ๊ปที่หายาก และมีทหารซึ่งมีเลือดกรุ๊ปนี้และจะต้องเข้ารับการผ่าตัดด้วย นั่นทำให้คุณน้ารู้สึกดีเป็นพิเศษค่ะ จากคุณ : กุหลาบหนามแหลม - [ 2 มิ.ย. 52 21:25:33 ]

ความคิดเห็นที่ 89 เขียนไว้ใน Blog ตัวเอง กลับไปอ่านทีไร ก็รู้สึกดีทุกครั้ง ดีใจจังที่มีกระทู้นี้ ขอเอาไปแปะไว้ที่นี่เลยละกันนะคะ @@บริจาคโลหิต..มันดีอย่างนี้นี่เอง@@ Mar 25, '09 4:17 AM วันนี้เดินผ่านไปด้านข้าง ๆ office เห็นรถสภากาชาดมาจอดอยู่ ก็เลยนึกได้ว่าวันนี้ เค้ามีบริจาคโลหิตกันด้วยนี่นา ดีจังเลย กำลังรู้สึกแย่ ๆ ยังไงไม่รู้ ทำความดีกับเค้า บ้างดีกว่า ^ ^ หลังกินข้าวเที่ยงก็มาอ่านเมล์ที่ HR ส่งมา ก็เลยได้รู้ว่าเค้าบริจาคได้ถึงบ่ายสาม แน่ะ มีเวลาทำใจอีกเยอะเลย อิอิ...อ่านไปอ่านมา อ่าว..เค้าบอกว่าควรจะดื่มน้ำ เยอะ ๆ  ก่อนมาบริจาคด้วย ก็เลยเดินไปกินๆๆๆๆ น้ำไปหลายแก้วมาก  กินจนเกือบ จะเดินไม่ไหวแน่ะ พอบ่ายสองก็เลยไปดีกว่า อู้ไม่ได้อีกแล้วล่ะ 5555  ก็เดินไปด้วยความมั่นใจ ไป มันคนเดียวนี่แหละ เรามันไม่มีเพื่อนนี่นะ ไม่อยากคุยกะคนแถวนี้เลย น้อยใจสุดๆ แต่ก็ช่างเค้าเถอะ เรามันก็ไม่มีความสำคัญอะไรกับเค้าหรอก ไม่อยากยุ่งด้วย แล้ว ต่างคนต่างอยู่ดีกว่า..(อ้าว นอกเรื่องไปไกลอีกแล้ว) ไปถึงรถก็เปิดประตูไม่ได้อีกนะ อุปสรรคในการทำความดีทำไมมันมากอย่างนี้ฟะ หมอข้างบนเห็น ก็มาทำมือทำไม้ บอกว่าเปิดยังไง เราก็โง่อยู่ตั้งนาน อายเค้าจัง พอขึ้นไปก็นั่งรอ อยากหนีกลับจังเลย กลัววววว แล้วหมอก็มาถาม ๆ เร็วจัง ฟังไม่ทัน คนยิ่งตื่นเต้นอยู่ด้วย แล้วก็มาวัดชีพจร ความ ดัน หัวใจฯลฯ เหงื่อออกเต็มมือไปหมดแล้ว ใจเต้นแรงมาก อารมณ์ประมาณเจอ หนุ่มหล่อ ๆ สมัยเรียนมหาลัยเลยอ่ะ วิ้วววว   แล้วก็ถึงตอนสำคัญที่สกัดดาวรุ่งเราไปรอบที่แล้ว เพราะตอนนั้นหมอบอกเลือด จางบริจาคไม่ได้  รอบนี้ก็เจาะเลือด เช็คกรุ๊ปเลือดและเช็คเกล็ดเลือดอีก ปรากฏว่าผ่าน..แง๊ๆๆๆๆ   เอ๊ยยยย  เย้ๆๆๆๆ   ได้บริจาคแล้ว เลือดกรุ๊ปบีล่ะ จำไม่ได้ซะที แล้วยังไม่ทันได้นั่งทำใจ เจาะเลือดตรงนั้นเสร็จ นึกว่า จะให้นั่งรอ (เผื่อปอดแหกซะก่อนจะได้หนีลงรถได้ทัน) ปรากฏว่ายังไม่ทันได้ลุก เลย ข้างในรถก็บอกมาว่า ข้างซ้ายว่างค่ะ เย้ยยย..เอาเลยเหรอ อยากสั่งเสียใครก่อนจัง ไม่รู้จะพูดกับใคร ระดับความตื่นเต้น สูงมากตอนนี้ เค้าก็ให้ไปนอน มีเพลงลูกทุ่งพร้อมแอร์เย็น ๆ กล่อม เค้าก็ไม่ได้บอกว่าให้ทำ อะไร ให้ลูกยางมากำเล่นหนึ่งอัน เราก็กำซะแน่นเชียว ก็มันไม่เหลืออะไรให้ยึด เหนี่ยวแล้วอ่ะ ถามตัวเองตลอด ตรูมานั่งทำไมตรงนี้ฟะเนี่ย กลัวๆๆๆๆๆ  แล้วก็จากนั้นเค้าก็มาเอาสำลีเช็ด ๆ ตบ ๆ แล้วก็เดินไปไหนอีกไม่รู้ ลุ้นๆๆๆ  ทำซะทีได้ป่ะเนี่ย จะวิ่งหนีตอนนี้ก็ไม่ได้แล้วอ่ะ คนเต็มอายเค้าตายเลย แล้วในที่สุดเค้าก็มา เอาเชือกรัดด้านบน แล้วก็เอาอะไรเช็ด ๆ แปะ ๆ ไม่รู้ ไม่กล้า มอง เสียดายเลยไม่รู้ว่าเค้าทำอะไรไปมั่งเลย เฮ้อ.. แล้วเค้าก็เฉาะ เอ๊ย เจาะ ปวด จังแต่ก็ไม่นาน แต่ถึงอย่างนั้นก็น้ำตาร่วงเลยอ่ะ   แล้วก็นอนรอ...ระหว่างที่นอน ก็มีเวลาคิดอะไรเรื่อยเปื่อย คิดแล้วก็เศร้า อยากจะ ร้องไห้ ต้องรีบเอามือที่ไม่ได้เจาะมาปาดน้ำตา พยาบาลใกล้ ๆ เห็นอีก รีบเข้ามา ถามเลยว่า หน้ามืดหรือเปล่าคะ เราก็เลยรีบตอบไปว่าไม่เป็นไรค่ะ... แล้วก็เสร็จตอนเอาออกก็น่ากลัวพอกัน เค้าเอาถุงออกไปแล้ว ก็มีคนมาเอาเลือด ของเราไปอีก 4 หลอด ถามว่าเอาไปทำอะไร เค้าบอกว่าเอาไปตรวจสุขภาพให้ จากนั้นเค้าดึงสายออก จึ้กกกก  เอ่อ..ร้องไม่ทัน ไม่ได้เตรียมตัวเลยอ่ะ แค่นี้เอง โธ่ให้กลัวอยู่ได้ตั้งนาน แล้วเค้าก็ให้นอนซักพัก แต่เราว่าเราไม่เป็นอะไรนะ รู้สึกดีกับตัวเองด้วยซ้ำ ที่ได้ ทำอะไรดี ๆ เพื่อคนอื่นบ้าง รู้สึกตัวเองมีประโยชน์ขึ้นเยอะเลยนะ จากนั้นเค้าก็บอก ให้ไปนั่งพักกินน้ำข้างหลัง เราก็เดินมากินน้ำไปแก้วนึงรวดเดียวเลย เค้าก็บอกเอา อีกแก้วนะ บอกเค้าว่าอิ่มแล้ว เค้าก็เทจนได้ บอกว่ากินเยอะ ๆ ดี ก็เลยกินหมดไป อีกแก้ว แล้วก็เลยกลับดีกว่า ไม่เป็นอะไรเลยอ่ะ ดีจังเดินมารู้สึกดีกับโลกขึ้นอีกตั้งเยอะ อยากไปทำบุญ อยาก ออกไปทำอะไรเพื่อคนอื่นอีกจัง รู้สึกดีสุด ๆ อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ที่ผ่านมา คงนึกถึงแต่ตัวเองมากไป ก็เลยกลุ้มใจอะไรไร้สาระอยู่ได้ ต้องหัดนึกถึงคนอื่นให้ มากกว่านี้แล้วล่ะ การทำบุญมันช่วยได้จริง ๆ นะ ต่อไปสัญญากับตัวเองเลยว่าจะบริจาคโลหิตให้สม่ำ เสมอ และจะไปทำบุญทำทานให้เป็นนิสัย โลกนี้มันคงสดใสขึ้นได้อีกเยอะเชียวล่ะ แล้วเจอกันนะคะ คุณสภากาชาด หนูรับรองว่าหนูจะบริจาคจนกว่าจะบริจาคไม่ได้ ค่ะ แก้ไขเมื่อ 02 มิ.ย. 52 22:49:27 จากคุณ : fantastic GiRL - [ 2 มิ.ย. 52 22:46:36 ]

ความคิดเห็นที่ 90 เข้ามาอ่านกระทู้ดีดีค่ะ ปรกติก็บริจาคเลือดทุกสามเดือนอยู่แล้ว ล่าสุดไปบริจาคเมื่อวันที่ 19 ที่ผ่านมา มีความสุขทุกครั้งเลยที่ได้บริจาคเลือด ไม่เคยมีปัญหาเลย ขออนุโมทนาบุญให้กับทุกคนนะค่ะ อย่าลืมนะค่ะ บริจาคเลือดแล้ว อย่าลืมลงทะเบียนบริจาคเสต็ม เซลล์กันด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : Moo_junior_na (Moo_junior_na) - [ 2 มิ.ย. 52 23:29:57 ]

ความคิดเห็นที่ 91 เคยเจอแบบหาเส้นเลือดไม่เจอค่ะ พี่บุรุษพยาบาลพยายามตีๆๆๆ หาเส้นเลือดแล้วจิ้มไปหนึ่งทีที่แขนซ้าย ควานเข็มไปมา หยั่งกะ ..กวนขนม -"- แต่เลือดไม่ออกมา พี่เค้าก็พยายามใหม่ ดึงออกมา จิิ้้มที่แขนขวา.....เส้นเลือดเราก็เล่นซ่อนหากะพี่เค้าอีก(พี่เค้าว่าเห็นอยู่นะ แต่จิ้มไม่โดน เค้าว่าเส้นเลือดเรามันดิ้นได้) ร้อนถึงคุณน้ารุ่นใหญ่มาจัดการ พร้อมพวกพี่ๆน้าๆ พยาบาลอีก3-4คน รายล้อมเตียง พี่พยาบาลคนนึงเอามือมาจับมือเราไว้ บอกว่าให้จิกมือเค้าได้ถ้าเจ็บ (เจ็บค่า แต่ทนได้ แต่พี่คะ อย่าควานเส้นเลือดแบบนั้นสิ หนูเสียวววว) สุดท้ายคุณน้าพยาบาลก็ทำสำเร็จ (ก็รอบที่3แล้วอ่ะนะ วันนั้น 55+) เล่นเอาลุ้นกันทั้งห้องบริจาค แต่ที่ฮาคือ พ่อหนุ่มเตียงข้างๆเห็นพี่ๆมารุมเราเลยทนไม่ไหว สละสิทธิ์ไม่บริจาคซะงั้น...แหม....ไม่น่ากลัวหรอก แค่จิ้มๆนิดหน่อยเอง งงเหมือนกันว่าหาเส้นเลือดเจอยากมาก เพราะครั้งก่อนๆก็ไม่ยากเลย จิ้มปุ๊บ เจอปั๊บ สงสัยครั้งนี้เส้นเลือดเราเล่นตัว ไม่ยอมง่ายๆแล้ว ฮา.... ปล. ทุกครั้งที่บริจาคก็อิ่มใจ คิดว่าใครน้อจะได้เลือดบ้าเราไป ดีใจที่ได้ช่วยต่อชีวิตให้ใครสักคน ปล.2 บริจาคมา9ครั้งแล้วค่ะ แต่ก่อนก็ปีละ2ครั้ง ตอนนี้ทำงานหนัก เลยต้องรอให้สุขภาพดีมากๆๆๆก่อน กลัวคนที่ได้รับเลือด ได้เลือดไม่สมบูรณ์ เลยบริจาคนานๆครั้ง เสียดายเหมือนกัน จากคุณ : อูสะจัง - [ 3 มิ.ย. 52 00:18:15 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ครั้งแรกบริจาคที่มหาลัยอ่ะ ปรากฏว่าเป็นลม เพื่อนๆต้องมาช่วยกันแบก ประคอง พัด ลมยากันอย่างมันส์เมา จากนั้นมาทุกคนก็ได้รับรู้ว่า เราหาใช่ สตรีสวยถึกและบึกบึน อีกต่อไป ^^ จากคุณ : ลูกพริกไทย - [ 3 มิ.ย. 52 09:54:12 ]

ความคิดเห็นที่ 93 บริจาคมาตั้งแต่เรียน ม.ปลายค่ะ จนตอนนี้ครั้งที่ 19 แล้ว ตั้งใจจะบริจาคเลือดไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะบริจาคไม่ได้แล้วหน่ะค่ะ จากคุณ : หนูเป็นเด็กดีแล้วนะคะ (Because of Love) - [ 3 มิ.ย. 52 10:25:48 ]

ความคิดเห็นที่ 94 บริจาคมาหลายครั้งแล้วหล่ะ ประทับใจก็หลายครั้ง (เราเลือดกรุ๊บ O NEG) แต่ที่ประทับใจที่สุด คงเป็น ตอนที่ไป บริจาค เกร็ดเลือดให้กับนักทองเที่ยวต่างชาติ จำได้ว่า เรานอนดู TV อยู่ แล้วมีตัววิ่งขอรับบริจาคเลือดกรุ๊ป O NEG ให้กับนักท่องเที่ยว เขาประสบอุบัติเหตุขาขาด แล้วเลือดไหลไม่หยุด เรารีบไปที่โรงพยาบาลทันที ทางโรงพยาบาลบอกเราว่า เขาต้องการเกร็ดเลือด ซึ่งต้องไปบริจาคที่ สภากาชาด (กาชาดมันใกล้บ้านเรามากกว่านะเนี่ย แล้วจะให้เราถ่อไปที่โรงพยาบาลทำไมเนี่ย) พอถึงที่สภากาชาด เราชั่งน้ำหนักตรวจสุขภาพตามปรกติ พยาบาลถามเราว่า น้ำหนักพอดีเกณฑ์ที่จะบริจาคเกร็ดเลือด แต่แน่ใจนะคะว่าจะไหว เราก็งง แต่ด้วยความรู้สึกว่า เราอยากให้ คนที่เราบริจาคให้เขาปลอดภัย ก็เลยตอบไปโดยไม่ลังเลว่า ไหวค่ะ จากนั้นเราก็เข้าไปนอนรอในห้องบริจาคเกร็ดเลือด พยาบาลก็เข้ามาอธิบาย พร้อมทั้งเจาะเข็ม การทำงานของเครื่องคือ จะดูดเลือดออกมาปั่นๆๆๆ ให้เกร็ดเลือดแยกตัวออกมา แล้วเอาส่วนที่เหลือ ฉีดกลับเข้าสู่ร่างกาย ไอ้ตอนที่ดูดออกอ่ะ ไม่มีไรหรอก ปรกติ แต่ไอ้ตอนที่ ฉีดกลับเนี่ย เรา พะอืดพะอม ตลอดเลย แล้วต้องนอนอยู่อย่างนั้น 2 ชั่วโมง แต่เพื่อชีวิตเพื่อนมนุษย์ เราทนได้ พอบริจาคเสร็จ พยาบาลมาบอกเราว่า เก่งจังเลย ปรกติเห็นแต่ผู้ชายมาบริจาค เดือนหน้ามาใหม่นะค่ะ (โอ้ เราขอกลับมาบริจาคเลือดปรกติ 3 เดือนครั้งดีกว่านะ แบบนี้เอาไว้กรณีเร่งด่วนดีกว่า) พอหลังจากนั้น 2-3 วัน ทางโรงพยาบาลโทรมาบอกเราว่า คนไข้ปลอดภัยดีแล้วค่ะ แล้วเขาก็ขอบคุณคนที่บริจาคเกร็ดเลือดให้เขาด้วย (ทางโรงพยาบาลไม่ได้บอกเขาว่าเป็นใครค่ะเป็นจรรยาบรรณ) เราปลื้มสุดๆ เลยหล่ะ จากคุณ : นางฟ้าในฝัน - [ 3 มิ.ย. 52 11:13:22 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ของเราครั้งนี้ครั้งที่ 3 ครั้งแรกที่บริจาคคือโดนศาลสั่งค่ะ คือพอดีไปบู๊มานิดหน่อย ทีนี้พอศาลตัดสินมาก็ให้เราเลือกว่าจะไปทำงานบริการสาธารณะ หรือจะบริจาคเลือด เราก็เลยเลือกไปบริจาคเลือดเห็นว่าง่ายดีไม่เหนื่อย ประสบการณ์ครั้งแรกเลยคือแขนเราตรงที่เจอะเข็มปูดขึ้นมาเป็นสีเขียวได้ประมาณ 1 อาทิตย์กว่าจะยุบ โทรไปทางสภากาชาดก็บอกว่าเส้นเลือดเราอาจจะบางหรือไงนี่แหละไม่แน่ใจ ก็ให้ใช้น้ำแข็งประคบต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าจะยุบ พอต่อมาก็เลยไปอีกคือไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด ทีนี้เต็มใจไปเอง ชวนแฟนไปด้วย แฟนเราครั้งแรกก็ไม่กล้า แต่พอเห็นเราบริจาคเสร็จแล้วก็เลยลงชื่อบริจาคมั่ง คือแฟนเราเป็นต่างชาติเราก็อยากให้เขาทำอะไรไว้บ้าง เผื่ออนาคตมีอุบัติเหตุอะไรผลบุญจะได้ช่วยได้บ้าง ตอนนี้พอครบสามเดือนแฟนเราเป็นคนชวนเราไปเอง  พี่ๆที่สภากาชาดก็น่ารักค่ะ  ชวนแฟนเราคุยบางคนก็พยายามพูดภาษาญี่ปุ่นกับแฟนเรา  ตัวเราเองช่วงนี้ไม่สบายกินยาบ่อยคือเป็นโรคกระเพาะและก็กรดใหลย้อนด้วย กินยามาหลายเดือนแล้ว  คิดว่าหายดีก็จะไปอีกค่ะ แก้ไขเมื่อ 03 มิ.ย. 52 12:20:23 จากคุณ : ดาวสีส้ม - [ 3 มิ.ย. 52 12:05:16 ]

ความคิดเห็นที่ 96 บริจาคเลือดครั้งแรก ตอนเรียน รด. ครับ ตอนนั้นน่าจะอายุ ราวๆ 18-19 มั๊ง ครูฝึกบอกว่า วันรุ่งขึ้น จะมีรถจากสภากาชาด มารับบริจาคโลหิต ใครจะบริจาคโลหิต ต้องไม่นอนดึก ต้องกินข้าวเช้า มาด้วย หลายคน ก็มองหน้ากันเลิ่กลั่ก แล้วเสียงสนทนาก็ดังขึ้น... "ไม่เอาดีกว่าว่ะ กลัว" "ไม่เอาอ่ะ แมร่งเอ๊ย  พี่กรูบอก  แมร่ง ว่า เจ็บ อิ๊บอ๋าย" "ไม่ดีหรอก บริจาคแล้ว เเด๋ยวอ้วนง่าย" และอีกสารพัดที่จะยกตัวอย่างว่าไม่ดีอย่างไร แต่ประโยคนึงที่หยุดเสียงสนทนาเหล่านั้นได้ในพริบตา ครูฝึกบอกว่า พรุ่งนี้ ถ้าใครบริจาคโลหิต จะให้งดฝึก 1 วัน............. เสียง เฮ...ดังลั่นสนามฝึก..... ------------ เช้าวันรุ่งขึ้น....  หลายคนแยกออกไปยืนจับกลุ่มกันนอกแถว กลุ่มใหญ่ที่เหลือ ก็สาละวนกับการกรอกรายละเอียดตัวเอง ในทะเบียนการบลิจาคโลหิต คนที่แยกออกไปเหล่านั้น ยอมที่จะฝึก รด. ท่ามกลางแดดเปรี้ยงจนจบวัน...ด้วยเหตุผลมากมายที่ยกมาอ้าง..... แต่เบื้องหลังคือความกลัวที่ฝังลึก จากคำบอกเล่าของคนอื่นว่า การบริจาคโลหิต ไม่ดีอย่างไร.... นั่นล่ะ ชนกลุ่มน้อย ผมอยู่ในกลุ่มของคนกลุ่มใหญ่ ที่กรอกประวัติตัวเองเสร็จก็เดินไปนั่งรอคิว เพื่อบริจาคโลหิต ตามเตียงผ้าใบ ที่ตั้งไว้นับสิบ ๆ เตียง หลายคน นั่งมองเพื่อนที่มีสายยางต่อจากปลายเข็มอันใหญ่ที่เสียบที่แขน ในท่อยางเล็ก ๆ นั้น เลือดข้น ๆ สีคล้ำ ไหลลงสู่ขวดแก้วเบื้องล่าง ไม่ขาดสาย.....สมัยนั้นใช้ขวดแก้ว พยาบาลต้องคอยเดินเขย่าอยู่เรื่อย ๆ เสียงกระซิบจากเพื่อนคนนึง ถามข้ามหัวผมไปยังคนที่นอนบนเตียงว่า... "เป็นงัยวะ  เจ็บป่าว" "ไม่เจ็บหรอก  เค้าฉีดยาชา"... สมัยนั้นเค้ายังฉีดยาชา อยู่ครับ "อย่าไปเชื่อมัน  แมร่งเจ็บอิ๊บอ๋าย"  เสียงแว่วมาจากเตียงข้าง ๆ สักพักนึง เพื่อนบนเตียงก็เดินลงมา ผมก็ขึ้นไปแทน ในขณะที่เตียงข้าง ๆ ก้เดินลงมา เพื่อนอีกคนก็ขึ้นไปแทน.... "แมร่ง  เกือบตาย".... เสียงเจ้าคนลงจากเตียง เน้นย้ำ.... ผมเฉย ๆ กะคำพูดนั้น เพราะเชื่อว่า ถ้ามันเจ็บมันทรมาณ คงไม่มีใครยอมบริจาคโลหิตกันมาเป็น 10 ปี อย่างนี้หรอก  เต็มที่ก็แค่ เจ็บแบบฉีดยาเท่านั้นแหละ พี่พยาบาลถามชื่อ อายุ กรุ๊บเลือด แล้วก็ถามผมว่า จะฉีดยาชาไม๊.... ผมก็ งง ๆ ว่า ทำไมต้องถามอ่ะ..ฉีดเหอะ  ฉีดยาชาคงเจ็บแป๊บนึง จากนั้นก็จะชา คงไม่ต่องเจ็บต่อเนื่อง 10 นาที ระหว่างที่เข็มเจาะอยู่หรอก... พี่พยาบาลอธิบายต่อว่า ถ้าฉีดยาชา มันก็เจ็บ จากนั้นก็ชา แต่มันก็เจ็บจากการฉีดยาชานั่นล่ะ แต่ถ้าไม่ฉีดยาชา มันก็เจ็บแค่ตอนเอาเข็มทิ่มเท่านั้นแหละ จากนั้นก็ไม่เจ็บหรอก  ที่สำคัญ  ไม่ต้องเสียยาชา และก็ไม่ต้องเสียเข็มฉีดยา..... ผมก้เลย... เอาวะ ลองไม่ฉีดดูสิ.....(ซาดิสม์ดี) "เจ็บนิดนึงนะ" พี่พยาบาลบอกเบา ๆ แล้วก็ ปักเข็มอันใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา ลงที่ท่อนแขน.... ผมเห็นเลยว่าเลือดไหลออกจากเข็ม วิ่งปรู๊ดไปตามสายยาง และตกลงขวดแก้วที่วาง ข้าง หู เสียงดัง กรุ๊ง เบา ๆ ....  แล้วพยาบาลก็เดินจากไปแบบไม่สนใจใยดีอะไรผมอีกแล้ว..... เกือบ 10 นาที พี่พยาบาลก็กลับมา อมยิ้ม นิด ๆ บอกว่า ..."เป็นงัยล่ะ  ไม่ตาย  เห็นมั๊ย" แล้วก็ตัดสายยาง เอาเลือดที่ค้างสายใส่หลอดแก้ว จนนครบ แล้วก็ถอดเข็มออกจากแขนผม ซึ่งจริง อย่างที่พี่พยาบาลบอก มันเจ็บแป๊บเดียวจริง ๆ อย่างน้อยก็ประหยัดยาชากะเข็มฉีดยาไปได้อีกอัน ผมก้าวลงจากเตียง.... สวนกับเพื่อนที่เดินยืนรอขึ้นเตียง แทนผม ไม่วายที่มันจะถามว่า เป็นไงวะ  เจ็บป่าว.... "โห....แมร่งเอ๊ย.... ตายแน่ มรึง..." ผมตอบเบา ๆ  แล้วก็เดินไปนั่งกินน้ำหวาน จากวันนั้น ถึงวันนี้....ผมไม่ได้บริจาคโลหิตมากนัก เพราะเหตุผลเรื่องงาน แต่ ณ วันนี้ ประมาณ 10 ปี มาแล้ว ที่ เตรียมพร้อมเสมอ กับการนับวัน ว่า เมื่อไหร่ จะมีรถสภากาชาด จอดรอที่ทำงาน... แม้ไม่ทุกครั้ง แต่ก็มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แม้บางครั้ง ต้องโดดประชุม ต้องเข้าประชุมสาย ผมก็ยังยอม...เพราะเชื่อว่า ประชุมช้าสักนิด คงไม่มีใครตายในที่ประชุมหรอก  แต่ เลือดที่เราบริจาค อาจเป็นเลือดขวดสำคัญอีกขวด ของชีวิตใคร อีกสักชีวิต จากคุณ : HiPex - [ 3 มิ.ย. 52 12:51:11 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ล่าสุดไปบริจาคมาเมื่อวันที่ 19 พ.ค.52 ที่ผ่านมาอ่ะครับ ไปถึงก็บ่าย 3 ครึ่งได้ละ  ตอนแรกก็กะว่าจะบริจาคเลือดแบบปกติที่เคยไป พอกำลังกรอกเอกสาร ก็มีเจ้าหน้าที่ถามว่า มาบริจาคประจำหรือปล่าว แล้วก็ขอดูบัตร แล้วเค้าก็ขอให้บริจาคเม็ดเลือดแดงได้ไหม ลองตรวจนับเม็ดเลือดก่อนก็ได้ แล้วเจ้าหน้าที่ก็พาไปเจาะเลือดเอาไปตรวจนับจำนวนเม็ดเลือด แล้วก็ให้วัดความดัน และทำเหมืิอนปกติ พอเสร็จก็เข้าไปห้องกระจกชั้น 1 ใต้บันไดเลื่อนนั่นแหล่ะ  แล้วเจ้าหน้าที่ก็ให้นั่งที่เตียงที่มีเครื่องอะไรไม่รู้วางข้างๆ แล้วก็ทำการเจาะ และ เลือดก็วิ่งเข้าเครื่อง ผมก็ถามเจ้าหน้าที่ เค้าบอกว่า เครื่องจะทำการคัดแยกเอาเฉพาะเม็ดเลือดแดงแล้วจะคืนส่วนน้ำเลือดเข้าร่างกายเราเหมือนเดิม และจะทำแบบนี้ราวๆ 2 รอบ ตอนนอนอยู่บนเตียง ก็ดูโน่นดูนี่ พอใกล้เสร็จ ก่อนที่จะคืนน้ำเลือดกลับเข้ามาในรอบ 2 เนี้ย จู่ๆ ก็เกิดอาการ ริมฝีปากชา ซักแปบ แล้วก็หายเหมือนเดิม พอเสร็จก็ได้กินขนมและก็ได้ยาเพิ่มมากินอีกชุดนึง อิอิ คุณเจ้าหน้าที่บอกว่า หลังจากบริจาคเม็ดเลือดให้เว้นระยะการบริจาคเป็น 4 เดือนแล้วจึงค่อยมาบริจาคใหม่ได้ ปล. ก็ดีใจอ่ะ จู่ๆก็ได้บริจาคเม็ดเลือดแดงซะงั้น และคุณเจ้าหน้าที่ก็ให้คิดนับเป็นการบริจาค 2 ครั้ง เลย 55 มาครั้งเดียวได้ถึง 2 ดีใจจัง จากคุณ : เย้ สุดยอด @liveplus - [ 3 มิ.ย. 52 12:56:18 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ครั้งแรก : ไม่อยากบริจาค กลัวเข็ม แต่อยากรู้กรุ๊ปเลือดตัวเอง เอาสักหน่อยก็ได้...               จึ๊ก....บริจาคเสร็จ "พี่ๆ หนาวค่ะ" (ตอนนั้นบริจาคบนรถที่เข้ามาบริการใหมหาลัย)               เท่านั้นแหละ โอ้ว แอมโมเนียเอย ผ้าห่มเอย น้ำหวานเอย เต็มหน้าเราเลย เอิ๊ก ครั้งที่สอง : แก้มือจากครั้งแรกที่เกือบเป็นลม                  ฟิตมาก บริจาคเสร็จพี่พยาบาลเอาเข็มออก "อุ๊ย เลือดไม่หยุดไหล"                  เรา (ในใจ) "เฮ้ย! จ๊ากกก" พี่เค้าก็กดๆ ตรงที่เจาะใหญ่เลย                 สักพักก็แงมดู เราก็เหลือบตาลงมอง อู้ววว เลือดซึมขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ม่ายยยยยย                 สุดท้ายแขนช้ำเป็นวงม่วงๆ แต่ทำไมไม่รู้ภูมิใจ๊ ภูมิใจ เปิดอวดประชาชีไปทั่ว ครั้งที่สาม : เอาฟร่ะ ครั้งแรกเป็นลม ครั้งที่สองแขนช้ำ ครั้งนี้สู้ตาย ok ผ่าน ครั้งที่สี่ : บริจาคเลือดในวันเกิด อธิษฐานถึงบุญคุณพ่อกับแม่ ครั้งที่ห้า : ขณะนอนอยู่บนเตียง ฝั่งตรงกันข้ามเป็นผู้ชายนะคะ ท่าทางมาบริจาคครั้งแรก...               พี่แกทำท่าแบบเจ็บปวด เสี่ยว คือทำซะจนเราที่บริจาคมาหลายครั้งแล้ว....เริ่มกลัว               ในใจก็คิด "โอ้ว อย่าทำท่ากลัวขนาดนั้นได้ม้ายยยย กลัวตามแล้วเฟร้ย" ประสบการณ์บริจาคเลือดของเราค่ะ ยังไม่ได้ไปบริจาคอีกเลย เว้นช่วงไว้นานแล้ว กะว่าไปครั้งนี้จะไปลงชื่อบริจาคสเต็มเซลล์ด้วยค่ะ จากคุณ : oanotai - [ 3 มิ.ย. 52 15:02:10 ]

ความคิดเห็นที่ 99 เราบริจาคมาแล้ว13 ครั้งละ ครั้งแรก กับมหาวิทยาลัยกับโครงการแบรนด์ รวบรวมความกล้านานมาก เพราะทุกคนต่างพูดกันว่าเข็มใหญ่มาก เจ็บมาก ดูดเลือดเราไปเป็นถุงๆเลย เรานะ ก็กลัวจะเป็นลม อายคนอื่นแย่ คิดดูสิ มหาลัยคนเยอะจะตาย แต่ฮึด  คิดว่าเราชอบลองอยู่แล้ว ไม่ลองแล้วจะรู้ได้ไง อยากได้เข็มด้วยอีกใจหนึ่ง แต่ไม่รู้เป็นไง ระยะหลังมานี้ มักจะเกิดเหตุการณ์แย่ๆ กับเรา ก่อนและหลัง การบริจาค ของเราเสมอๆเลย ตอนครั้งที่ 10 รถที่เราขับอยู่ดีๆ ก็ถูกชนซะ เข้าอู่ไปเดือนกว่า แต่โชคดีในความโชคร้ายตรงที่ อีกฝ่ายเค้ายอมรับผิด ไม่งั้นเสียเป็นหมื่นแน่เลยเรา ครั้งล่าสุด ครั้งที่ 13 (ลัคกี้นัมเบอร์จริงๆ) ไปที่สภากาชาดมา ช่างบังเอิญเสียนี่กระไร รถดันมาเสีย ความร้อนสูงปี้ด คิดว่าวันนั้นไปเสียเที่ยวซะละ แต่เราก็ยังพยายามอะนะ ระหว่างรอรถมาลาก ก็เดินเข้าไปบริจาคจนได้  แต่ความเข้มข้นก็เกือบจะไม่ผ่าน ไหงอุปสรรคอะไรแบบนี้ต้องมาเกิดกับเรา  ทั้งที่ เราตั้งใจดี ที่จะทำบุญ ช่วยชีวิตคนอื่นๆแท้ ไม่เข้าใจจริงๆเลย หรือว่า..เลือดเราไม่ดีพอที่จะเอาไว้ช่วยชีวิตคนอื่น ?อืม..เดือนหน้า สงสัยต้องดูปฎิทินก่อนว่าวันนี้วันธงชัยนะ ก่อนไปกาชาด แต่เราจะไม่ ละพยายาม ที่จะเป็นผู้ให้อย่างต่อเนื่องหรอกนะ ถ้าเรายังมีสุขภาพแข็งแรง จะทำความดีเรื่อยๆไป ดังนั้น อย่าลืมนะว่าการเป็นผู้ให้ ย่อมภูมิใจกว่าการเป็นผู้รับ เสมอ!!!จริงๆนะ แก้ไขเมื่อ 03 มิ.ย. 52 15:42:04 จากคุณ : หนมจีน (koijira) - [ 3 มิ.ย. 52 15:30:29 ]

ความคิดเห็นที่ 100 มีสามครั้ง สามที่ สามเวลาที่ประทับใจ ปกติชอบนั่งรถเมล์ไปบริจาคที่กาชาดตั้งแต่ยังเป็นตึกเก่าชั้นเดียว วันนึงตอนรอวัดความดัน คิวเยอะมาก เลยไปนั่งรอข้างนอกแดดร้อน พอถึงคิว คุณหมอ (แอบเห็นป้ายชื่อ) มั้งจับข้อมือ มองหน้าเรา "ไปทำอะไรมา ทำไมตัวร้อน หน้าแดงแบบนี้ แล้วทำไมไม่รอข้างใน..." ประทับใจที่ท่านแสดงความเป็นห่วง แต่แอบโหดไปนิดนะคะ พอทุบตึกเก่าสร้างตึกใหม่ เราก็ต้องเดินไกลกว่าเดิม วันนั้นไม่ค่อยมีคน คุณพยาบาลวัดชีพจรเราแล้วร้องว๊าก "ชีพจรตั้งร้อยสิบ ไปทำอะไรคะ" แล้วท่านก็ไล่เราไปนั่งรอสิบนาทีเพื่อมาวัดชีพจร หนนี้เหลือเก้าสิบกว่า คุณพยาบาลยอมหยวนๆ แล้วก็อบรมให้เราออกกำลังกายซะมั่ง ครั้งที่สาม มีรถไปรับบริจาคตึกที่เราทำงาน เราก็แว่บไปกับน้องฝึกงาน (ผู้ชาย อายุพอๆกับเราแต่ตัวโตกว่าเราหนึ่งเท่า) แอบแข่งกันปั๊มเลือด ใครเสร็จก่อน ลุกก่อนชนะ บริจาคเสร็จขึ้นไปทำงานต่อ...ทำไปได้ จากคุณ : pp_blossom - [ 3 มิ.ย. 52 16:52:04 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ไปบริจาค 2 ครั้งล่าสุด ได้นอนเตียงเดิม ซึ่งเป็นทำเลที่ชอบมาก เพราะติดหน้าต่าง จากคุณ : ลูกจ้างชั่วคราวสำนักง้อไบ๊ - [ 3 มิ.ย. 52 17:56:38 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ติดตามอ่านอยู่นะครับ  อ่านแล้วรู้สึกดีจัง จากคุณ : MASTERSMITH - [ 3 มิ.ย. 52 19:04:04 ]

ความคิดเห็นที่ 103 เพิ่งไปบริจาคเมือ่สัปดาห์ที่ผ่านมาครับ เป็นวันเกิด เป็นการบริจาคครั้งที่ 33 แล้วครับครั้งแรกบริจาคตอนเรียอยู่ม.ปลาย แล้วก็บริจาคเรื่อยมา จนมาอยู่ กทม. ก็ไปบริจาคสภากาชาดทุกสามเดือน บางครั้งก็พลาสมาบ้าง แล้วแต่เขาจะขอครับ ก็ไม่ได้ปฏิเสธครับ ครั้งนี้พิเศษ ลงทะเบียนบริจาคสเต็มเซลล์ด้วยเลย    ขอบอกว่าสุขใจทุกครั้งที่ได้บริจาคครับ จากคุณ : SPORTERO - [ 3 มิ.ย. 52 20:36:30 ]

ความคิดเห็นที่ 104 บริจาคครั้งแรกตอนไปฝึกงานที่ร.พ.ค่ะ ไม่เคยบริจาคมาก่อน ปกติเราเป็นคนไม่กลัวเข็มนะ เพราะเคยผลัดกันฝึกเจาะเลือดกับเพื่อนอยู่บ่อยๆ แต่เข็มที่ใช้มันเบอร์ 21 ส่วนเข็มเจาะเลือดมันจะมีขนาดใหญ่กว่า ก็เลยยังทำใจไม่ค่อยได้ --'' แต่สัปดาห์สุดท้ายที่ฝึกงานอยู่ที่ห้อง blood bank ซึ่งปกติเราจะเป็นคนเตรียมล่วงหน้าก่อน แล้วถึงให้พี่เค้ามาเจาะเลือดจากผู้บริจาค แล้วเราค่อยนำเลือดไปปั่นแยกส่วนประกอบเลือดอีกที แล้วทีนี้ไหนๆก็เป็นวันสุดท้ายแล้ว พี่เค้าก็เลยบอกว่าลองมาเจาะดูดีมั้ย เราก็ เฮ้ยย จะดีหรอคะพี่ ขนาดเข็มเจาะเลือดทั่วไป เรายังเคยเจาะ 2-3 รอบมาแล้ว แล้วคิดดู เข็มที่ใช้บริจาคเลือดจะมีขนาดใหญ่กว่า สงสารคนบริจาคค่ะ แต่พอดีมีเด็กผู้ชายประมาณมัธยม เค้ามากัน 2 คนจะมาบริจาคเลือด พี่เค้าก็ถามน้องว่า เนี่ย จะให้เราเป็นคนเจาะนะ ได้รึเปล่า น้องเค้าก็บอกว่าได้ เราก็ อืมมมม ตื่นเต้นมากกกกก ก็ขออนุญาตเค้า ซึ่งดูๆแล้วเส้นเลือดน้องเค้าใหญ่พอควร เลยคลำหาได้ง่าย พอจังหวะที่จะเจาะ พี่เค้าบอกว่าให้รีบเลยนะ จะได้ไม่เจ็บมาก แต่เราลังเลไง เพราะครั้งแรก เลยแอบช้านิดนึง น้องเค้าก็เลยเจ็บพอสมควรล่ะ พอบริจาคเสร็จแล้ว เรายกมือไหว้เลยนะ ถือว่าเป็นครูคนหนึ่ง ซึ้งมากก บอกขอบคุณค่ะน้อง ทีนี้ก็เลยคิดได้ว่า ขนาดน้องเค้ายังทนเจ็บได้เลย มาเจาะกับเราซึ่งไม่ใช่มืออาชีพ แล้วเราล่ะ ทำงานทางด้านนี้แต่ไม่เคยบริจาคเลยหรอ ก็เลยบริจาคเป็นครั้งแรกเลยค่ะ จริงๆพี่จะให้เพื่อนเราเจาะให้ แต่เราเป็นคนเส้นเลือดเล็กและหายาก ก็เลยขอให้พี่เจาะให้ดีกว่า ซึ่งพอเสร็จก็รู้สึกภูมิใจมาก นั่งมองถุงเลือดตัวเอง แล้วเอาไปแยกส่วนประกอบต่อจนเสร็จเลย คือความรู้สึกแบบ เฮ้ยย เราทำได้แล้วนะ ผลัดมาตลอดว่าจะบริจาคๆ ก็ไม่เคยทำได้ซักที มาวันนี้ทำได้แล้ว ก็ต้องขอขอบคุณน้องคนนั้นด้วยค่ะ เป็นแรงบันดาลใจของเราจริงๆ^^ นี่ก็ครบ 3 เดือนแล้วค่ะ แต่ร.พ.แถวที่เราอยู่เค้ารับน.น.เกิน 50 เพราะเค้าจะใช้ถุงเลือดขนาดใหญ่ ก็เลยว่าจะไปบริจาคที่สภากาชาด แต่มันไกลอยู่ จะขี่มอเตอร์ไซด์ไปก็ไม่ไหว เพราะหลงทางแน่ๆ เลยว่าจะโบกรถไป นี่ก็รอว่างๆอยู่ค่ะ ^^ จากคุณ : แอบมองเธออยู่ห่างๆ - [ 3 มิ.ย. 52 23:09:29 ]

ความคิดเห็นที่ 105 บริจาคตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย ตอนนั้นห้องบริจาคโลหิตที่โรงพยาบาลสวนดอก จะมีทั้งคนที่มาบริจาค และคนที่มาขายเลือด (เยอะด้วย) ตอนนั้นเราไปคนเดียวประจำ เพราะพอเรียนเสร็จ ก็จะเดินเลยไปที่ห้องบริจาคเลย แล้วก็จะโดนมองแปลกๆ เพราะเป็นคนเดียวในห้องที่ใส่ชุดนักศึกษามาห้องนี้ โชคดีที่พี่ๆ ในห้องจะลัดคิวให้ทุกครั้ง และจะคอยบอกบรรดาคนที่นั่งรออยุ่ว่า น้องเค้ามาบริจาคค่ะ พอจบมาทำงานที่กรุงเทพ ก็มีโอกาสได้แวะเวียนไป บริจาคหลายโรงพยาบาล ใช้เวลาระหว่างทำงานนั่นแหละ แว้บไป จนจำได้ว่าที่ไหนมือเบา มือหนัก ไม่เคยนับครั้งว่าบริจาคไปกี่สิบครั้งแล้ว เพราะบัตรสมัยก่อนไม่มีออนไลน์ วันก่อนถามที่สภากาชาด ก็ไม่มี ไม่เป็นไร นับใหม่ก็ได้ เพราะการบริจาคโลหิต ไม่ใช่เพือเก็บสถิติ แต่เพราะเราอยากมีโอกาสได้ช่วยผู้อื่นได้บ้าง ตอนนี้ทุกสามเดือนก็พากันไปสภากาช่าดทั้งบ้านแล้วค่ะ เลือดหยดเล็กๆ อยู่กับเราก็เป็นแค่เลือดที่หมุนเวียนอยุ่ในร่างกายไปวันๆ แต่เมื่อเราไปบริจาค เลือดเดียวกันนี้สามารถต่อชีวิตให้ลูกได้อยู่กับแม่ ให้พ่อแม่ได้อยู่กับลูก ให้คนที่รักกัน ได้อยู่ด้วยกันนานขึ้น มาร่วมกันบริจาคโลหิตเพื่อคงความรักให้แก่โลกเถอะคะ จากคุณ : จันผา - [ 3 มิ.ย. 52 23:40:58 ]

ความคิดเห็นที่ 106 เอาไม่ประทับใจได้มั๊ยครับ ผมบริจาคที่สภากาชาดมาเกือบสามสิบครั้งแล้ว ไม่เคยมีปัญหาอะไร พยาบาลบอกว่าเส้นเลือดใหญ่ เจาะง่าย ก็แทงปุ๊บได้ปั๊บทุกครั้ง เลือดไหลดี มักจะเสร็จก่อนเตียงข้างๆ ที่เจาะพร้อมกันเสมอ (แอบปลื้มเล็กๆ อิ อิ อิ) ครั้งที่มีปัญหา ประมาณต้นปีนี้ พยาบาลเป็นชายตุ้งติ้ง ผิวคล้ำๆ ท่าทางไม่มั่นใจ แทงหลายครั้งกว่าจะได้ แถมพอเลือดไหลช้า เธอจับเข็มควานๆๆๆ อีก กลับถึงบ้านแขนระบม งอศอกไม่ได้ ห้อเลือดเป็นวงกว้างตลอดต้านหน้าท้องแขน ก็ไม่เข็ดหรอกนะครับ หลังจากนั้นก็ยังไปบริจาคอีกครั้งตามกำหนด มีนัดครั้งต่อไปก็จะไป แต่บางคนเจอเข้าแบบนี้ครั้งเดียวก็เผ่นครับ คนที่มือไม่แม่น แทงไม่มั่นใจ ช่วยเอาไปไว้ที่อื่นเถอะครับ หาคนมือเบาๆ แทงแม่นๆ จะช่วยให้คนที่กล้าๆ กลัวๆ อยากเข้าไปบริจาคมากขึ้น ประเภทที่คุยกันจุ๊กจิ๊กๆๆๆ ตอนเจาะเหมือนกัน สนใจคนบริจาคเพิ่มขึ้นซักนิดจะช่วยเพิ่มกำลังใจให้คนบริจาคได้มากขึ้นเยอะเลย ทำเหมือนชีวิตนี้ถ้าไม่ได้คุยกันตอนนั้นจะไม่ได้คุยกันอีกเลยงั้นละ แต่รวมๆ ก็พอใจนะครับ ยังจะไปบริจาคเรื่อยๆ คำตอบผมมันสวนกับหัวข้อกระทู้ ขออภัยด้วย แต่ไม่รู้จะไประบายตรงไหน ส่วนใหญ่ผมอยู่ห้องกล้อง นานๆ แวะมาแถวนี้ที ขอบคุณครับ จากคุณ : ha ha yee - [ 4 มิ.ย. 52 12:43:21 ]

ความคิดเห็นที่ 107 เป็นเรื่องตลกมากกว่า คนที่บ้านจะพูดถึงทุกครั้งเลย คือไปบริจาคเลือดตอนวันปีใหม่ เมื่อสองสามปีมาแล้ว บริจาคเสร็จก็ไปชอปปิ้งต่อกับแม่ พอกลับบ้านมา เราก็ง่วงมากๆ ตอนอยู่ในรถก้หลับไปแล้วนะ ตามันจะปิดจริงๆ พอถึงบ้านเราก็เดินขึ้นข้างบน จะไปนอน แต่มันไปไม่ถึงน่ะสิ ล้มไปก่อน ตึง.... เสียงดังมาก (ที่บ้านบอก) แต่ไม่มีใครสนใจเลย เพราะนึกว่าเราปิดประตูเสียงดัง เป็นลมไปนานมาก สักครึ่งชั่วโมงได้ ก็รู้สึกตัวขึ้นมาเอง แล้วก็ปีนลงมาข้างล่าง หน้าก็ซีดมากเลย แม่ก็ถาม เราก็เล่าให้แม่ฟัง แม่ก็ขำค่ะ (โธ่...แม่) บอกว่าเป็นไงชอบปิดประตูเสียงดัง จะได้เลิกสักที... เป็นงั้นไป จากคุณ : Blue_HaY - [ 4 มิ.ย. 52 14:06:42 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ครั้งแรกที่ไปบริจาคเลือด เพื่อช่วยพี่ชายที่นับถือกันอยุ่คนหนึ่ง เขาป่วยเป็นโรคฉี่หนู พี่คนนั้นใกล้เรียนจบออกมาเป็นเภสัชแล้วเชียว แต่กลับต้องมีโรคร้ายมาพรากเขาไปจากครอบครัว จากเพื่อนๆ พี่ น้อง เราได้ยินเสียงประกาศตามสาย ตอนนั้นเรียนอยุ่ต่างจังหวัด จำได้อยุ่ประมาณ ม.5 เห็นจะได้ ชื่อ-นามสกุล ไม่ผิดแน่ พี่ชายที่เรารู้จักจริงๆ ที่สำคัญเขาต้องการกรุ๊ปเลือด AB ซึ่งเราตรงพอดี ไม่ลังเลที่จะนั่งรถเข้าเมืองเลยค่ะ ยอมรับว่ากลัวมาก เห็นเลือดตัวเองไหลออกจากตัวแล้วมันเป็นอะไรที่น่าประหลาดมาก เราไม่เจ็บเลย แถบยังภูมิใจที่เลือดเราจะช่วยพี่ชานให้หายได้ วันนั้นมีคนมาบริจาคเยอะมาก เราดีใจมากที่พี่ชายเราคงรอดแล้ว เราเดินเข้าไปบอกเขาที่เตียงว่า น้องว่าช่วยพี่แล้ว พี่จะต้องหายกลับมาทำความฝันให้กลายเป็นจริง แต่แล้วคล้อยหลังเราไม่นาน เรากลับถึงบ้านก็ได้รับข่าวว่า พี่เขาจากไปแล้ว น้ำตามากมายไหลทะลักเบ้าตา พี่ชายที่สอนเราเกือบทุกอย่าง บัดนี้ไม่อยุ่บนโลกอีกต่อไป เหลือไว้แต่ความทรงจำดีๆ ที่ผ่านมา จากคุณ : เส้นขอบฟ้าลายสีรุ้ง - [ 5 มิ.ย. 52 09:31:35 ]

ความคิดเห็นที่ 109 บริจาคเลือดครั้งแรกเมื่อวันเกิดอายุ 17 ปีค่ะ ไปบริจาคที่สภากาชาด วันนั้นเจ้าหน้าที่ผู้คัดกรองผู้บริจาค บอกเราว่า "สุขสันต์วันเกิด" ด้วยล่ะ ดีใจจัง ปีนั้นเป็นปีที่เรารู้สึกอิ่มบุญมาก ๆ เลยนะ ตั้งแต่นั้นเราก็พยายามบริจาคเลือดสม่ำเสมอ มีอยู่ช่วงหนึ่งที่เราไปทำงานให้กับ discount store แถวบ้าน เขาก็ให้เราช่วยกันประชาสัมพันธ์ลูกค้า ให้มาบริจาคเลือดกัน เรารู้สึกดีนะ ที่ได้ชักชวนลูกค้ามาทำบุญแบบนี้ด้วยกัน ถึงแม้ว่าจะไม่ได้บริจาคเองบ้างในบางครั้ง แต่การที่เราได้บอกต่อบุญให้คนที่เขาสามารถทำได้มาร่วมกิจกรรม เราก็ถือว่านั่นคือการทำบุญของเราแล้วเหมือนกันนะ จนเมื่อช่วงเข้ามหาลัยปี 1 ช่วงนั้นป่วยบ่อย ทานยาบ่อยด้วย ก็ไปบริจาคเลือดช่วงที่หลังจากงดทานยาแก้หวัดได้อาทิตย์กว่า ๆ พอ 2 อาทิตย์ต่อมามีจดหมายส่งมาถึงบ้านเลยค่ะ บอกว่าเลือดเรามีปัญหาให้มาตรวจที่ lab ด้วย เราก็ไปตรวจตามกำหนด แต่รู้สึกว่าเราป่วยสม่ำเสมอ ทานยาตลอด ตอนหลังเลยไม่ได้บริจาคอีก จนปัจจุบัน เราบอกกับตัวเองว่า ถ้าเมื่อไหร่ที่แข็งแรงขึ้น จะไป lab ให้ทางเจ้าหน้าที่ตรวจเลือดซ้ำอีกครั้งนึง ถ้าสามารถบริจาคเลือดได้เหมือนเดิมแล้ว เราจะดูแลตัวเองดี ๆ ให้สามารถบริจาคเลือดได้ทุก ๆ 3 เดือนค่ะ จากคุณ : kwangkungzaa - [ 5 มิ.ย. 52 10:31:59 ]

ความคิดเห็นที่ 110 บริจาคครั้งแรกสมัยมัธยม อยากทำบุญ + เพื่อนไปกันเยอะ ก็เลยไปกัน แต่ก็รอตอนมีหน่วยไปรับที่ โรงเรียนเท่านั้น พอเข้ามหาลัย ปี1 มีกิจกรรม เลยไปบริจาค แต่ไปแค่ครั้งเดียวเองมั้ง เริ่มมาบริจาคเยอะตอนทำงานใกล้กาชาด มาถึงตอนนี้ก็ 28 ครั้งแล้วครับ ตั้งใจจะไปบริจาคทุก 3 เดือนครับ เพิ่งไปมาเมื่อวันที่ 3 นี้เอง ไปที่ the mall บางแค วันธรรมดานึกว่าคนน้อย ไปถึงอ้าวเยอะเหมือนกัน แต่ไปๆมาๆ ไม่ผ่านกันเยอะ เลยถึงคิวเร็วหน่อย ไม่ค่อยเลือกแขนครับ เอาเร็วเข้าว่า พอบริจาคเสร็จ คนที่รอต่อคิว ไปเจาะแขนซ้าย ไม่ได้ เลยรีบลงจากเตียงให้เขามาเจาะ กลัวเขาเสียเวลาครับ แต่ไม่เป็นไรนะ แต่แอบบกลัวตอนหลัง ธรรมดาที่ศูนย์บริการโลหิต ตอนเอาเข็มออก จะเอาสำลีผ้าก๊อด ปิด จะเห็นเลือดซึมนิดเดียว แต่คราวนี้ทำไมซึมซะเต็มแผ่นก็ไม่รู้ แต่แกะ ออกก็ไม่ไหละออกมานะ ไม่งั้นยุ่งแน่เลย จากคุณ : 821 (บัตรผ่าน 821) - [ 5 มิ.ย. 52 12:05:32 ]

ความคิดเห็นที่ 111 บริจาคเลือดครั้งแรกก็วันที่ 4 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมานี่เองค่ะ (วันเกิดพ่อด้วย) สภากาชาดมารับบริจาคเลือดที่มหาวิทยาลัย ^^ ลุ้นแทบแย่ว่าจะบริจาคได้หรือเปล่า กลัวเลือดลอย สุดท้ายก็บริจาคได้  ตอนที่เค้าเอาเข็มมาจิ้มตรงข้อพับแขน (ไม่กล้ามอง - -") เจ็บเหมือนกัน   พอบริจาคเสร็จก็นอนพักอยู่ครู่นึง แต่ตอนเดินกลับตึกเรียนนี่ล่ะที่ดันเกิดอาการตาพร่า เห็นแสงวิบๆ รู้สึกเหมือนจะเป็นลม แต่ก็กัดฟันเดินกลับมาจนถึงตึก ได้นอนพักครู่ใหญ่ๆ ก็รู้สึกดีขึ้น เลยเข้าไปทำงานต่อ เป็นบทเรียนว่า... ถ้าบริจาคเลือด ห้ามไปคนเดียว ไม่งั้นได้เป็นลมอีก เดือนที่แล้วก็ไปบริจาคเลือดที่สภากาชาด แต่บริจาคไม่ได้ เลือดลอย T_T จนท.ให้ยามากิน 2 ถุง ถ้ากินยาหมดเมื่อไหร่จะไปบริจาคเลือดอีกค่ะ จากคุณ : The Best of Me - [ 5 มิ.ย. 52 13:17:47 ]

ความคิดเห็นที่ 112 บริจาคเลือดครั้งแรกกลัวเหมือนกัน ไปกับเพื่อน 4 คน เผื่อว่ามีใครคนใดคนหนึ่งเป็นลม ครั้งแรกที่เห็นเลือดไหลลงถุง รู้สึกปีติมากว่าเลือดเราได้มีประโยชน์กับผู้อื่น ปรากฎว่าไม่มีใครเป็นอะไร เพราะออกกำลังกายแข็งแรงกันทุกคน ไปช๊อปปิ้งซอยละลายทรัพย์ต่อ บริจาคไป 12 ครั้งแล้ว รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้บริจาค จะโน๊ตไว้ทุกครั้งว่าได้เวลาบริจาคเลือดแล้ว จากคุณ : พลอยแหวนแสนสวย - [ 5 มิ.ย. 52 14:09:41 ]

ความคิดเห็นที่ 113 บริจาคครั้งแรก เพราะเค้ามารับที่บริษัท...อ่ะ ลองดูก็ได้ บริจาคครั้งที่ 2 และครั้งต่อๆ มา เพราะ...ขนมอร่อย....(เห็นแก่กิน) ครั้งหลังๆ บริจาคที่เดอะมอลล์ เพราะเค้าถ่ายรูปตอนบริจาคให้ด้วย.(เห็นแก่ของอีกแล้ว) แต่ไม่รู้ทำไม...บริจาคเสร็จทีไร....เพื่อนบอกหิวข้าวต้มเลือดหมู!!!! จากคุณ : mondhi - [ 5 มิ.ย. 52 15:13:54 ]

ความคิดเห็นที่ 114 ไปบริจาคมาเมื่อเกือบสองอาทิตย์ก่อนค่ะ  ก็ไปตรวจเลือดตามขั้นตอน แต่ว่าบริจาคไม่ได้ค่ะ  " เลือดจาง "  เช็งชะมัด  เพื่อนๆ คนอื่นเค้าไปบริจาค กันตรึมเลย (ไปกันเพื่อนที่ทำงาน เกือบ 20 คน)  ไอ้เราต้องมานั่งรอผล เลือด  คุณเจ้าหน้าที่ก็มาคุยมาอธิบายการรักษาตัวเอง  เพราะว่าเลือดเรา จางมาก ๆ   สุดท้ายก็ได้ยากลับไปกิน  แทนที่จะได้มาบริจาคกลับได้ยามา กินซะงั้น  555+   ยังไงก็ขออนุโมทนากับคนที่บริจาคได้ด้วยนะคะ  เราอ่ะอย๊ากอยากจะ บริจาค TT จากคุณ : costarica - [ 5 มิ.ย. 52 15:42:13 ]

ความคิดเห็นที่ 115 บริจาคมากกว่า10หน  แต่หนที่ประทับใจมีหลายครั้ง ครั้งแรกในชีวิต - ตามเพื่อนไปบริจาค เลยลองมั่ง บริจาคเสร็จเดินออกมา    แปลกใจ เอ๊ะทำไมไฟสลัวลงๆ หรือเขากำลังปิดไฟอาคาร กำลังจะหันไปถามเพื่อน อ้าวเราล้มลงไปเลย อ่อ ที่แท้เราเป็นลมนี่เอง อิ อิ (ไม่รู้นิว่าเป็นลมมันเป็นอย่างงี้) อีกครั้งต้องจดจำ- ไปบริจาคในงานต่างจว. เป็นเต๊นๆ  คนเยอะมาก พยาบาลทำงานกันตัวเป็นเกลียว เธอแทงเส้นเราไว้ แล้วก็เดินไปนู่นนี่   เอ๊ะ นานแฮะ ถุงเลือดก็อ้วนพองขึ้นเรื่อยๆ  ไม่มีใครเดินกลับมาซักคน  อ๊ะ รออีกหน่อย เฮ้ย เริ่มเวียนหัว ยกมือไว้สูงๆ เผื่อใครจะเห็น จะดึงเข็มเองก็ไม่กล้า   โชคดีจริงๆ คุณพยาบาลมาแล้ว พอถอดเข็มปั๊บ เธอยกเตียง ให้หัวต่ำ ปลายเท้าสูง เฮ้อ ค่อยยังชั่ว ต้องนอนหลับตาพักใหญ่ (ลืมตาไม่ได้ บ้านหมุนๆๆๆ)   ต่อมาพยาบาลมาวัดความดัน  แล้วให้นอนต่ออีก2-3ครั้ง ก็พาเราไปกินข้าวต้มที่เขาทำไว้เลี้ยง (ครั้งนี้คงได้บุญใหญ่เพราะเลือดถุงโต) มีอีก- ครั้งนี้ไปช้อบที่ห้างๆกับลูกๆ  บังเอิญเจอรับบริจาค พอคุณพยาบาลแทงเข็มเสร็จ  ลูกคนกลาง(11ขวบ) ที่รออยูด้านนอกกั้นเชือก ทรุดลงไปนั่งอ้วกกับพื้น  ปากคอซีด เธอบอกว่า มันน่าหวาดเสียว ที่เห็นเลือดเป็นถุงๆ ตอนนี้ยังบริจาคอยู่ ไม่นับครั้งละ  จำไม่ได้     เพราะรู้สึกดีที่ร่างกายเรา ได้ทำประโยชน์ให้คนอื่น     ก่อนบริจาค  จะดูแลสุขภาพให้แข็งแรง  ไม่เจ็บป่วย  นอนให้พอ  ทานอาหารดีๆ   คนเจ็บป่วยที่ได้รับเลือดของเรา จะได้ได้สิ่งที่ดีไปด้วย จากคุณ : iampkd-bee - [ 5 มิ.ย. 52 23:14:44 ]

ความคิดเห็นที่ 116 อ่าน(ผ่านๆบ้างดีๆบ้าง)ของแต่ละท่านแล้วรู้สึกดีจังเลยครับ สำหรับผมบริจาคครั้งแรกตอน ม.5 ตอนนั้นอายุถึงผ่านเกณฑ์พอดี มารับบริจาคที่โรงเรียน ตอนแรกก็กล้าๆ กลัวๆ แต่แบบเพื่อนชวนๆ ด้วยความอยากทำบุญ อยากรู้ อยากลอง ก็ไม่รุ้ตัวเองไปกรอกใบได้ยังไง หๆ เสร็จก็ตรวจนุ้นๆนี้ๆ ตามขั้นตอนรับถุงไปบริจาค แป๊บๆก็เสร็จ ไม่เจ็บอยากที่คิดนี่หว่าา แป๊บๆก็ลุกไปกินขนม ไปเตียงนุ่นเตียงนี้ไปหาเพื่อนๆ ได้ซักแป๊บนึงรุ้สึกมึนๆเลยมานั่งพักหน้าซีดลงเรื่อยๆ จนเพื่อนทัก แล้วก็รุ้สึกหน้ามืด จนพยาบาลเอาเตียงมาให้นอนพัก ยกขาสูง กินน้ำหวาน ก็หายดีว่าไม่เป็นลม เขาบอกลุกเร็วไป (ตอนนั้นซ่าไปหน่อย) แต่ก็รู้สึกดี ที่ได้บริจาค (หลังจากนั้นเป็นรอยเขียวๆม่วงๆเล็กๆด้วย) และก็ไม่ได้บริจาคอีก จนตอนไป รด ปี 3 รอบนี้สบายหายห่วง เพราะ นอนเล่นซัก 10 นาที ถึงลุก ก็สบายดี สบายไม่ต้องออกไปฝึกอีกต่างหาก 5555 จากนั้นเข้ามหาลัยก็ได้บริจาคอยู่คณะอีกรอบนึง ก็สบายดี หลังจากนั้นก็ไปบริจาคที่คลังเลือดของโรงพยาบาลที่มหาลัย (อยุ่ ตจว) จนไปอีกครั้ง พี่เขาก็เลยถาม เพราะ เราบริจาคเกิน 4 ครั้งแล้ว ว่าสนใจบริจาคเกล็ดเลือดไหม ใช้เวลาประมาณ 2 ชม พอดีมีคนไข้กำลังต้องการ เราก็ ok ว่างพอดี เขาก็ถามนุ้นนี้ๆ ตรวจเลือด ตอนไปบริจาคครั้งแรกก็ งงๆ กะเครื่อง ถามนุ้นถามนี้เขาไปเรื่อย พี่(จริงๆอา หรือ ลุงแล้วละ) ก็ใจดีตอบตลอด ว่ามันทำงานยังไง เอาเลือดเราไปปั่นแยก ถุงนุ้นเป็นส่วนนี้ ถุงนี้เป็นส่วนนั้น อะไรพวกนี้ และก็นอนดูหนังไปจนบริจาคเสร็จ (แอบนั่งต่อนิดนึง หนังยังไม่จบ 555) หลังจากนั้นเวลามีคนต้องการ จะใช้ก็จะโทรมาตามให้ไปบริจาค เรื่อยๆมา (ด้วยความเป็นคลังเลือดของโรงพยาบาลความต้องการไม่มากนัก และเกร็ดเลือดเก็บได้ไม่นาน เลยใช้วิธีตามเอาไม่รับบริจาคเก็บไว้) ตั้งใจจะบริจาคไปเรื่อยๆ ตามที่โอกาส และ ความตั้งใจ จะอำนวยกัน จากคุณ : Jet_XP - [ 6 มิ.ย. 52 04:33:42 ]

ความคิดเห็นที่ 117 บริจาค มาแล้วยี่- สิบสี่ครั้ง มันยากจัง ที่จะบอก ว่าครั้งไหน ที่รู้สึก ว่ามีความ ประทับใจ เพราะทุกครั้ง ที่ให้ ภูมิใจจัง ได้ให้เลือด ช่วยชีวิต เพื่อนร่วมชาติ แม้ไม่อาจ ได้รับรู้ ว่าใครมั่ง เพราะเลือดถูก แช่เย็นไว้ ในตู้คลัง รอช่วยคน ที่พลาดพลั้ง เสียเลือดมา มีครั้งหนึ่ง ที่จำได้ ในความคิด มันตามติด ในหัว เมื่อนึกหา คิดทีไร ก็อมอิ้ม กริ่มอุรา เป็นเพราะว่า มีสาวสาว เอาเลือดไป เธอเป็นพวก นักศึกษา พยาบาลสาว มีราวราว เจ็ดแปดคน เห็นจะได้ มาเรียนรู้ การเจาะเลือด ตอนผมไป นอนให้เลือด อยู่ใน โรงพยาบาล มีสาวหนึ่ง อยากขอ ลองเจาะบ้าง เธอพูดพลาง ส่งสายตา มายิ้มหวาน ส่วนพี่เลี้ยง ก็ไม่ขัด ช่วยจัดการ เพราะรู้จัก ผมมานาน คุ้นกันดี ส่งเข็มให้ ใส่มือ เธอมาเจาะ พวกเพื่อนเพื่อน เธอหัวเราะ กันอึงมี่ เธอแทงเข็ม เลือดไม่ออก บอกไม่มี ก็จัดการ คว้านซะนี่ จนแขนบวม อีกคนหนึ่ง นึกสนุก อยากลองบ้าง ขอเปลี่ยนแทง แขนอีกข้าง ผมเลยอ่วม สรุปแล้ว ไม่ได้เลือด ไปรวบรวม ผมต้องน่วม เพราะแพ้สาว พยาบาล จนพี่เลี้ยง ต้องบอกให้ พวกเธอเลิก เพราะว่าผม ทำตาเบิก น่าสงสาร เธอก็เลย รีบเข้า มาจัดการ เจาะเลือดผ่าน พ้นไป อย่างโดยดี นั่นแหละความ ประทับใจ ในชีวิต ที่ตามติด ตรึงตรา มาบัดนี้ อาจจะพบ ครั้งใหม่ ในชีวี เพราะยังมี การให้เลือด อยู่เรื่อยไป จากคุณ : cutter007 - [ 6 มิ.ย. 52 17:44:39 ]

ความคิดเห็นที่ 118 อ่านจนจบครับ ขอเล่าเหตุการณ์ของตัวเองบ้างแล้วกันนะครับ ผมได้บริจาคเลือดครั้งแรกตอนที่ชมรมโลหิตของมหาลัยมารับบริจาคที่มหาลัย ตอนนั้นจำได้ว่าเรียน ปี2 (2544) มีเพื่อนในกลุ่มอยู่ชมรมโลหิต เลยเรียกไปบริจาค ก็กล้าๆกลัวๆ แต่ก็อยากลองดูซักครั้ง ครั้งนั้นบริจาคไปก็หนาวไป ไม่รู้เพราะว่าโดนเอาเลือดออกไป หรือเพราะว่าตอนนั้นมันหน้าหนาว แล้วบริจาคใต้ตึกโล่งๆ ลมโกรกกันแน่ รู้แต่ว่าบริจาคเสร็จแล้ว แขนขวาข้างที่บริจาคเป็นจ้ำใหญ่มาก เลยคิดว่าเราคงจะจบกับการบริจาคเลือดเพียงเท่านี้ 3เดือนต่อมาก็ลองเอาวะ เดินไปบริจาคที่สภากาชาดดูอีกครั้ง ดูว่ามันจะช้ำอีกมั้ย ถ้าช้ำก็คงจะจบจริงๆ แต่ครั้งนี้บริจาคแขนซ้าย ก็ไม่เป็นไรแฮะ เลยมีกำลังใจมากขึ้น ก็เลยเดินไปบริจาคเองเรื่อยๆ ตรงกับวันเกิดตัวเองบ้าง อยู่มาวันนึงก็เดินไปบริจาคเป็นปกติ แต่มีพยาบาลเดินมาถามว่ามีเวลามั้ย สนใจบริจาคเกล็ดเลือดมั้ย ก็น่าลองเหมือนกัน อยากรู้ว่าเป็นยังไง ก็เดินตามพี่เค้าข้ามไปอีกตึกนึง (สมัยที่ตึกใหม่ยังไม่ได้สร้างครับ) ตึกบริจาคเกล็ดเลือดก็อยู่ด้านซ้ายมือของประตูทางเข้าฝั่งถนนอังรีฯ น่ะครับ พอบริจาคเกล็ดเลือดไป พยาบาลก็บอกว่าเกล็ดเลือดนี่บริจาคได้ทุกเดือนนะ ดีกว่าบริจาคเลือดด้วย มีทีวีให้ดูส่วนตัว เปลี่ยนช่องอะไรเองได้ตามสบาย หลังจากนั้นก็เลยบริจาคเกล็ดเลือดเรื่อยมา มีบางครั้งที่เกล็ดเลือดไม่ผ่านก็บริจาคเลือดเอา มีช่วงที่ไปอยู่อเมริกา 5 เดือน ก็ไปบริจาคกับเค้าด้วย แต่ที่อเมริกาเค้ารับบริจาคทุก 2 เดือนครับ สงสัยฝรั่งจะแข็งแรงกว่าคนไทยนะเนี่ย เลยบริจาคได้ถี่กว่าคนไทย บริจาคที่อเมริกานี่ ตอนบริจาคเสร็จเค้าพันข้อพับแขนอย่างกับเข้าเฝือกแน่ะ พอกลับมาเมืองไทยก็บริจาคเกล็ดเลือดเรื่อยๆครับ บางครั้งไปบริจาคแล้วโควต้าเต็มก็กลับมาบริจาคอีกวัน มีครั้งนึงนั่งบริจาคไปแล้ว แต่เจอไขมันในเลือดเยอะ แล้วมันออกมาปนกับเกล้ดเลือด พยาบาลรีบวิ่งมาเอาเกล็ดเลือดคืนใหญ่เลย แล้วเราก็รู้สึกผิดเลยครับ เพราะว่าเค้าต้องทิ้งชุดกรองเกล็ดเลือดไปทั้งชุด ชุดนึงก็น่าจะหลายอยู่ หลังจากนั้นก็เลยคิดว่าถ้าเรารักที่จะทำความดีด้วยการบริจาคเลือดแล้ว เราก็ต้องดูแลตัวเองให้ดีก่อน ก็เลยออกกำลังกาย เลี่ยงอาหารไม่มีประโยชน์ไปบ้าง มีครั้งที่ไปบริจาคเกล็ดเลือดแล้วโควต้ากรุ๊ป O ของันนั้นเต็ม พยาบาลหันไปมองตาราง แล้วบอกว่ามาอีกวันได้มั้ย เพราะอีกวันต้องส่งเกล็ดเลือดกรุ๊ปโอเข้าวัง เราก็อยากถามจังว่าวังไหน ให้ใคร แต่ก็ไม่กล้า แล้วพยาบาลก็คงไม่บอก เพราะเป็นสิทธิ์ของคนไข้ เลยไม่ได้ถาม ที่ประทับใจที่สุด คือ วันนึงผมเดินเข้าห้องเกล็ดเลือดสวนกับพยาบาลของโรงพยาบาลอะไรไม่ทราบ เค้าก็ถามว่าเลือดกรุ๊ปอะไร พอบอกไปว่ากรุ๊ปโอ พยาบาลเดินตามเข้ามานั่งรอผมบริจาคเกล็ดเลือด 2 ชั่วโมงเลย ถ้าวันนั้นผมไม่เจอพยาบาลคนนั้น ก็ไม่รู้ว่าคนไข้ที่รอเกล็ดเลือดอยู่จะเป็นยังไง วันนั้นผมอิ่มใจทั้งวันที่รู้ว่าเกล็ดเลือดของเราได้เอาไปใช้ประโยชน์จริงๆ จนถึงวันนี้ ผมบริจาคเลือดไปแล้ว 44 ครั้งครับ ครั้งล่าสุดเมื่อ 2 มิถุนา นี่เอง และผมจะบริจาคเกล็ดเลือดทุกเดือนไปเรื่อยๆครับ หลังๆนี่ต้องเปลี่ยนแขนบ้างแล้ว เพราะว่าบางทีพยาบาลเจาะโดนรอยเข็มเดิมแล้วมันจะเจ็บมากเลยครับ ขนาดฉีดยาชาแล้วนะเนี่ย -*- มีครั้งนึงที่รายการของจอห์นนูโวมาถ่ายทำ แล้วเค้าสัมภาษณ์ผมด้วย แต่ว่าไม่ได้เอามาออกทีวี อุตส่าห์นั่งรอดูตัวเอง 555 แต่ตอนนี้ผมยังไม่ได้เข้ารับพระราชทานเข็มที่บริจาคครบ 36 ครั้งเลยครับ และผมหวังใจว่าจะได้เข้าเฝ้าทุกๆปี เพราะจะบริจาคทุกเดือน ก็ต้องรับพระราชทานครั้งที่ 48 60 72 ... :) อยากให้เสต็มเซลล์ที่ผมลงชื่อบริจาคไว้ตรงกับใครซักคนจัง รอมา 5-6 ปีแล้ว ยังไม่ตรงกะใครเลยครับ รอต่อไปด้วยใจมุ่งมั่นครับ จากคุณ : Foh9 - [ 6 มิ.ย. 52 22:00:39 ]

ความคิดเห็นที่ 119 อ่านไม่ครบทุกเรื่อง แต่ส่วนใหญ่แล้วน่าประทับใจจังเลยค่ะ ที่มาของบริจาคเลือด คือยายเอมไม่สบาย แล้วต้องผ่าตัด... ตอนนั้นใช้เลือดไป 10 ถุงเพื่อให้ยายหายดี คิดว่าถ้าไม่ได้เลือด 10 ถุงนั้น ยายคงไม่อยู่กับเอมแล้ว ตั้งใจไว้เลยว่า ชีวิตนี้ต้องบริจาคให้ได้อย่างน้อย 20 ถุง 2 เท่าของที่ยายเคยได้มา ไปบริจาคตอนแรก เช็คเท่าไหร่เลือดก็ไม่ผ่าน อาจเป็นเพราะช่วงกำลังเรียน นอนน้อย ไม่ค่อยแข็งแรง ก็พยายามบำรุงตัวเอง กินยาบำรุงเลือดเยอะๆ (ท่าทางจะบำรุงตัวเองเยอะไปนิด ตอนนี้เลยอ้วนปุ๊ก อิอิอิ) จำได้ว่ามีครั้งนี้จะไปบริจาคที่ซีคอน เอมก็ไปคนเดียว ข้างหน้าเราเป็นรุ่นน้อง ผู้ชาย ไปกับแฟน รุ่นน้องทำหน้าซีดๆ ประมาณว่ากลัวๆ ไม่กล้าบริจาคเลือด แฟนเค้าก็หันมาทางเอมแล้วก็บอกว่า ดูซิ พี่เค้าเป็นผู้หญิง มาคนเดียว ยังกล้าบริจาคเลือดเลย แต่คราวนั้นเลือดเอมก็ไม่ผ่าน... ยังไม่ได้บริจาค จนกระทั่งฤกษ์ดี วันเกิดแฟน อยากให้แฟนได้ทำบุญ...เลยชวนไปบริจาคเลือด แฟนก็กลัวๆ ไม่กล้า เอมก็เลยบอกเดี๋ยวเอมบริจาคด้วย โชคดีมากๆ วันนั้นเลือดผ่าน เย้ๆๆๆๆ จากนั้นมาเลยได้บริจาคมาโดยตลอด (ส่วนแฟน หลังจากเลิกกับเอม เค้าก็เลิกบริจาคเลือด T_T) อยากบอกว่า การบริจาคเลือด ทำให้เอมได้ข้อคิดที่ว่า สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือใจของเอมเอง เอมกลัวเลือด กลัวเข็ม กลัวมากถึงขนาดที่เคยเป็นลม เห็นเลือดแล้วใจหวิวๆ มือไม่มีแรง ตัดสินใจไม่เลือกเรียนหมอหรือพยาบาลก็เพราะกลัวเลือด กลัวเข็มนี่แหละ ทั้งๆ ที่อยากเรียน อยากได้ช่วยคน แต่พอเอมได้บริจาคเลือดครั้งแรก เอมแผ่เมตตา แล้วก็คิดตลอดเวลา ว่าขอทำบุญ ให้ยายแข็งแรง ให้คนที่ให้เลือดยายได้แข็งแรง... มันช่วยให้หายกลัวได้มากเลยค่ะ... จำได้ว่าบริจาคครั้งแรกได้เข็มก็เอากลับมาอวดที่บ้าน อวดยาย ว่านี่หนูบริจาคเลือดนะ... ทดแทนเลือดที่ยายใช้ไป... ตอนนั้นยายไม่ค่อยรู้เรื่องแล้ว แต่ก็ลูบหัวเอม แล้วก็บอกว่าทำดีก็ดีแล้วลูก ยายเสียไปประมาณ 5 ปีแล้วค่ะ เอมก็ยังบริจาคเลือดอยู่เรื่อยๆ ตอนนี้ได้ 18 ถุงแล้วค่ะ ถึงครบ 20 ถุงก็ยังจะบริจาคต่อไป ทำเรื่องบริจาคไว้หมดแล้ว stemcell ตา อวัยวะ โดยเฉพาะ stemcell ภาวนาว่าอยากให้คนตรงกับเอม เผื่อเค้าจะได้มีโอกาสหายดี ปล. เอมเป็นคนเลือดออกช้ามากค่ะ เลยทำให้บริจาคได้แค่ถุงเล็ก ทั้งที่น้ำหนักถึงให้บริจาคถุงใหญ่ ถุงเล็กเอมใช้เวลาประมาณ 20 นาที ทุกครั้งเหมือนได้สิทธิพิเศษว่าทุกครั้งที่บริจาค พยาบาลจะเอาน้ำมาให้กินด้วย... ทั้งๆ ที่กินน้ำมาเยอะมากแล้ว เลือดก็ยังออกช้า แขนอีกข้างก็หาเส้นไม่เจอ ใครมีเคล็ดลับให้เลือดออกได้เร็วๆ บ้างค่ะ อยากให้ถุงใหญ่กับเค้าบ้างงงง จากคุณ : aimina - [ 7 มิ.ย. 52 09:55:51 ]

ความคิดเห็นที่ 120 เอมคุยกับทางฐานข้อมูลเลือด ว่าถ้าเป็นไปได้ เอมอยากขออนุญาตเอาเรื่องราว ที่มาเขียนเล่าในนี้ ประมาณสัก 20 เรื่อง รวบรวมทำเป็นหนังสือเล่มเล็กๆ บริจาคให้กับสภากาชาดไทย และหน่วยงานอื่นๆ (ตามที่ฐานข้อมูลเลือดแนะ นำมา) เผื่อเค้าจะได้ใช้ในการประชาสัมพันธ์ให้คนมาบริจาคเลือดกันเยอะๆ งานนี้เอมไม่ขอระดมทุนนะคะ คงใช้ทุนของเอมและครอบครัวในการจัดทำ เพราะว่าไม่อยากยุ่งยากเรื่องการเงินค่ะ แค่จะรบกวนของเนื้อหาและเรื่องราว ของแต่ละท่าน รวมทั้งข้อมูลทั่วไปในการบริจาคเลือด ใครมีข้อแนะนำเพิ่มเติมอย่างไร รบกวนช่วยแนะนำหน่อยนะคะ เบื้องต้น เอมขอประสานกับทางฐานข้อมูลเลือดก่อน หากได้ความคืบหน้าอย่างไร จะมาอัพเดตให้ทุกคนได้ทราบค่ะ ขอบคุณมากๆ นะคะ จากคุณ : aimina - [ 7 มิ.ย. 52 10:28:30 ]

ความคิดเห็นที่ 121 ไปบริจาคเลือดเป็นประจำเหมือนกันค่ะ (ทุกๆ6เดือน) ที่โรงพยาบาลศิริราช 18 ครั้งแล้ว ครั้งแรกที่ไปบริจาคเพราะได้ฟังน้องคนป่วยเป็นโรคเกี่ยวกับเลือด คิดว่า อย่างเราคงไม่สามารถช่วยอะไรน้องเค้าได้มากไปกว่าการบริจาคเลือดให้ ตั้งแต่นั้นมาก็ไปบริจาคเป็นประจำเลยค่ะ สะดวก สบาย และไม่เจ็บอย่างที่คิด (เราบริจาคที่โรงพยาบาลศิริราช) เจ้าหน้าที่ใจดี พูดจาสุภาพ น่ารัก บริจาคเสร็จได้นั่งพัก ดื่มน้ำหวานสบายจริง จากคุณ : บริจาคเลือดสามารถต่อชีวิตได้ (หนุกจังตังค์อยู่ครบ) - [ 7 มิ.ย. 52 13:12:57 ]

ความคิดเห็นที่ 122 มาเล่า กับเขามั้ง... ประมาณปี 2523 ผมบริจาคโลหิตครั้งแรก เพราะไม่อยากฝึก รด. ( นักศึกษาวิชาทหาร) พอผ่านครั้งแรก  ก็รู้สึกว่า  ยังมีคนอีกมาก ที่ต้องการเลือด เพื่อทำการรักษา สมัยนั้น ทางสภากาชาด พยายามบอกกล่าวให้ ทุกคนมาบริจาคโลหิตเยอะๆ เพราะต้องการใช้เลือด แต่มีคนมาบริจาคน้อย  เรียกว่า ยังไงก็เอา (แต่ตรวจคุณภาพของเลือดแน่นอนอยู่แล้ว) พอผ่านครั้งแรก เริ่มคิดบริจาคอีกครั้ง... อีกครั้ง... อีกครั้ง... ปี 2524 รุ่นน้องที่โรงเรียน สอบเข้าเรียน พยาบาลสภากาชาดไทย ได้ ก็ถือโอกาสไปบริจาคโลหิต และ เยี่ยมเยือนรุ่นน้อง ในคราวเดียวกัน นั่งรถเมล์ไปเรื่อยๆ จาก บางเขน ไป สามย่าน   (หลับแล้วหลับอีกกว่าจะถึง) บริจาคโลหิตเสร็จแบบไม่ต้องต่อคิว  (คนบริจาคน้อย)  ก็ข้ามฟากมาเยี่ยมเยือนรุ่นน้อง พอถึงเดือนพฤศจิกายน ปี 2524 เดือนเกิด ก็เลยไปบริจาคอวัยวะทุกส่วนของร่างกาย ได้บัตรอันดับที่ 98 หลังจากนั้น ก็เดินทางมาที่สภากาชาด ทุก  3  เดือน   เหมือนไปหาเพื่อน  แต่ไม่รู้จักใครสักคนในศูนย์บริจาคโลหิต บริจาคมาตลอด  แต่หลังๆ 3 ปีมานี้ ก็ไปที่ รพ.ศูนย์ราชบุรี, รพ.สงขลานครินทร์  บ้าง ก็เห็นความเปลี่ยนแปลง ในการบริการ 1.มีผู้บริจาคบริจาค เพิ่มขึ้น  ส่วนใหญ่  ผุ้หญิง ครับ 2.เจ้าหน้าที่ไม่ค่อยสนใจ ผู้บริจาคเดิมๆๆ 2.1 ผมเคยทานอาหาร ก่อน บริจาคโลหิต ประมาณ 1 ชม.       ผล ตรวจเจอ F1 มีไขมันในเลือดมากกว่าปรกติ   ได้รับจดหมายบอกกล่าวโลหิตมีไขมันมาก      (แต่ข้อความที่สื่อออกมาเชิงตำหนิ       ย้ำว่า ข้อความเชิงตำหนิ ที่ ผมไม่ได้ดูแลตัวเอง)       ก็เลยมาหาเหตุ  ได้สรุปคือ ในคำแนะนำเบื้องต้น บอกว่าให้ทานอาหารมาก่อนบริจาค   แต่ไม่ได้กำหนดเวลาก่อน กี่ชม. (ผมรู้ไหมนี่)      ถ้าไม่อยากมีปัญหาประเด็นนี้  แนะนำว่า 2-3 ชม. และเลือกอาหาร อ่อนๆ ดีสุด ครับ   น้องพยาบาลท่านอื่นบอกเล่ามาภายหลัง      (หลายครั้ง  ผมเลือกไม่ทานอาหารเช้า เลย) 2.2 สิทธิที่ ผู้บริจาค มาเนิ่นนาน หลายๆ ครั้ง       ผู้บริจาคไม่รู้สิทธิ ว่าได้รับ สิทธิพิเศษ อะไรบ้าง  เช่น     2.2.1  ส่วนลดค่าห้องพัก, ค่ารักษาพยาบาล ในโรงพยาบาล     2.2.2  และที่ไม่มีใครทราบ คือ   เมื่อบริจาคถึงจำนวนครั้ง   คุณทุกท่าน ที่บริจาคโลหิต                สามารถตรวจเลือดว่า  มีสารเคมีใดบ้าง  เหมือนตรวจสุขภาพ!!     2.2.3 เมื่อบริจาคครบ 100 ครั้ง จะได้เข้าชมรม 100 ครั้ง  ซึ่งได้สิทธิพิเศษเช่นกัน ( ผมมีสิทธิ   แต่ผมยังไม่มีข้อมูลเรื่องนี้) 2.3 บางเวลาที่ไปบริจาคโลหิต  คุณอาจเจอ พยาบาล อารมณ์บ่จอย หรือ มือใหม่หัดขับ     2.3.1 เคยพบพยาบาลท่านหนึ่ง  ท่านสักแต่เจาะเลือด โดยไม่ถามผู้เจาะ (ก็ผมนั้นแหละ) ว่าเจ็บไหม               พอบอกว่าเจ็บ  ช่วยทำเบาๆ หน่อย   คุณพยาบาล บอกว่า ไม่เจ็บหรอกค่ะ....               ครับ คุณพยาบาลไม่เจ็บ  แต่ผมเจ็บ  ห้อเลือดเป็นสัปดาห์ และ ปวดแขน เป็นสัปดาห์เช่นกัน  ( ยังประทับใจไม่เสื่อมคาย )              หลังเหตุการณ์นี้   ผมทำใจครับ  จะเจ็บ ก็ยินยอมเจ็บ ไม่พูดอะไรแล้ว  กลัวไม่รับบริจาคโลหิต    2.3.2 สำหรับท่านที่เจอพยาบาล หรือ เจ้าหน้าที่  มือใหม่หัดขับ   ท่านถูกรางวัลเลขท้าย 3 ตัว   เพราะจะได้รับการทดสอบ เส้นเลือด              กรณีของผม  ก็เจอแบบนี้บ้าง   สมัยหนุ่มไม่น้อย   หาเส้นเลือดเจาะเลือดไม่เจอ              ปัจจุบัน  พบบ่อยหน่อย คือ หาเส้นไม่เจอ เพราะแขนสองข้าง พรุ่นไปหมด หาทำเลเจาะลำบาก ต้องแถมอีก 1 จึก (ยังงี้ต้องถอน) 3.ถ้าบริจาคที่สภากาชาดไทย    บางจังหวะจะได้รับ ของขวัญของชำร่วย     เช่น ของขวัญเนื่องในโอกาสวันมงคลเช่น วันประสูตรของสมเด็จพระเทพฯ เป็นต้น, ได้รับเหรียญหลวงพ่อคูณ,  ของแจกจากบริษัทฯ ต่างๆ   แต่เป็น ต่างจังหวัด       คุณ แวะไปดูซิครับ...ว่าคุณจะได้อะไรบ้าง?? ผมเคยบริจาคพลาสม่า 2 ครั้ง แม้ จำนวนพลาสม่าน้อย แต่ก็รู้ว่า ผู้บริจาคพลาสม่า ต้องสละเวลาที่ให้ 2 ชม. นั่งให้ 2 ชม. จนหิวน้ำ ถึงได้รู้ว่าดื่มน้ำได้   ไม่ได้ห้ามไม่ให้ดื่ม   (พยาบาลไม่ได้บอก  อุตสาห์ทนจนไม่ไหว)  ปัจจุบัน มีดู TV ตามความต้องการ (อิจฉาจัง) ที่เขียนมาข้างต้น   ยังไม่ได้เล่าถึง "เหตุการณ์ประทับใจ จากการบริจาคเลือด"  ตามกระทู้เลย เหตุการณ์ประทับใจของ  ขณะบริจาคเลือด ผมประสบตั้งแต่ ปี 2528 ขณะนั้นทำงานใน รพ.วิภาวดี  สมัยเริ่มแรก มีเสียงตามสายในโรงพยาบาลว่า มีคนไข้ ต้องการเลือด  โดยด่วน   ซึ่งตรงกับกรุ๊ฟเลือดของผม    (ระหว่างรอเลือด จากสภากาชาดไทย) ด้วยความที่ ผมบริจาคบ่อย  จึงอาสา ไปบริจาคให้คนไข้รายนี้   แม้ไม่ผ่าน สภากาชาดไทย   จึงไม่มี record ไว้   แต่ไม่ใช่สาระ ชีวิตหนึ่ง กำลังอยู่ในภาวะเส้นด้าย แล้วได้ช่วย ได้ทำ       ขณะนั้น  ผมมีความรู้สึกอิ่มเอิบ มีความสุข... เหตุการณ์ประทับใจของ  หลังบริจาคเลือด (นอกกระทู้) บริจาคโลหิตมาก็หลายปี  ผมตั้งเป้าไว้ที่ 108 ครั้ง  จำนวนสูงสุดที่ได้รับเข็มกาชาด ช่างเป็นระยะทางที่ไกลมาก    เมื่อนำมาคำนวณ 4 ครั้งต่อปี  ก็ตก 27 ปีเชียว แต่ตอนนี้   ผมได้ถึงเป้า  ทำตามเป้า แล้วครับ!!! (ยังไม่แก่ นะครับ) ผมบริจาคโลหิต ครั้งที่ 108 ที่ รพ.ม.สงขลานครินทร์   สค.ปี 2550 พอปลายปี 2551 ราววันที่ 24 ธันวาคาม 2551   หัวหน้าฝ่ายรับบริจาคโลหิต รพ.ม.สงขลานครินทร์ โทร.มาตามผม ขณะทำงานอยู่ที่ จ.หนองคาย ว่า   ผมมีสิทธิได้รับ พระราชทานเข็มที่ระลึก 108 ครั้ง จาก พระหัตถ์ สมเด็จพระเทพฯ ในวันที่ 5 มค.52   ที่จ.สงขลา  จะสะดวกที่มารับพระราชทานเข็ม ไหมค่ะ ท่านทั้งหลายจะปฎิเสธไหมครับ   ผมมีความฝันส่วนตัว  ว่าอยากได้รับพระราชทานเข็ม จากพระองค์ท่าน แล้วฝันของผมก็เป็นจริง   ผมตอบตกลง,  เมื่อทำงานเสร็จที่จ.หนองคาย ก็เดินทางมา กทม.แล้ว ต่อไปจ.ตรัง ต่อรถตู้ไปหาดใหญ่ (ปีใหม่ตั๋วเต็มครับ เลยเดินทางอ้อม) ทุกสิ่งทุกอย่างผ่านมาด้วยดี   ผมได้เข้ารับพระราชทานเข็ม 108 ครั้ง จากพระหัตถ์ สมเด็จพระเทพฯ ตามฝันที่เป็นจริงของผม ณ  วันนี้   ผมไม่มีเป้าหมาย หรือ บริจาคโลหิตให้ครบกี่ครั้ง เพื่อตามเป้าอีก ผมพอใจที่บริจาคโลหิต  เพื่อช่วยชีวิตคน ผมพอใจที่บริจาคโลหิต  วันที่ 24 มกราคม ของทุกๆๆปี  เพราะเป็น วันเเกิดของหวานใจของผมครับ ผมบริจาคโลหิต แล้ว ผมมีความสุขในการบริจาค ครับ ท้ายนี้   ผมขอเชิญทุกท่านที่อ่านกระทู้นี้   บริจาคโลหิตสม่ำเสมอ   ทำเรื่อยๆ จากเดือนเป็นปี   แล้วเมื่อถึงวันหนึ่ง   ท่านจะตกใจในระยะเวลาที่ท่านทำไป ว่าท่านได้ช่วยคนได้มากขนาดนี้เชียวหรือ ขออนุโมทนาบุญทุกท่านที่ได้บริจาคโลหิต  และได้แวะเข้ามาอ่านกระทู้นี้ หนุ่ม ครั้งที่ # 111 จากคุณ : att_c - [ 8 มิ.ย. 52 03:43:26 ]

ความคิดเห็นที่ 123 จาก คคห16 เมื่อวานผมก็ได้ไปบริจาคครั้งที่ 113 มาแล้วครับ บรรยากาศสนุกสนาน เป็นการบริจาคโลหิตเชิงท่องเที่ยว (อ๊ะ มีแบบนี้ด้วยรึ) เพราะวัดมะขามที่ผมบริจาค อยู่ติดกับวัดศาลเจ้า ที่มี ก๋วยเตี๋ยวเรือนายทองสุข และอาหารขึ้นชื่ออื่นๆอีกมากมาย เพียงเดินไปแค่ 2 นาที เท่านั้น ผมให้ลูกเดินไปถ่ายรูปมาเยอะเลย เดี๋ยวว่างๆจะมาโพสให้ดูกันครับ จากคุณ : ss2498 - [ 8 มิ.ย. 52 09:15:08 ]

ความคิดเห็นที่ 124 ต๊ายยยยยยยยยยยยย ดีใจจังอ่ะ   น้ำตาจะไหล เหมือนได้มงกุฏเลยค่ะ ^^  ขอขอบคุณพ่อแม่พี่น้องทุกคนที่มอบกิฟท์ให้เรานะเค๊อะ อิฉันสัญญาว่าจะรักษาสุขภาพร่างกายให้แข็งแรงอยู่เสมอ เพื่อเป็นผู้บริจาคโลหิตที่มีคุณภาพ ค่ะ จากคุณ : jujuonline - [ 8 มิ.ย. 52 10:25:11 ]

ความคิดเห็นที่ 125 เสียดายที่มาช้าไปหน่อย  >< เมื่อ 11 มีนาคม ผมได้รับข่าวมาจาก  TBD ที่มีน้องคนหนึ่งเป็นลูคีเมีย แล้วเกิดอาการช็อคขึ้นมา ต้องการเลือดจำนวนมาก แล้วก็โทรไปหาคุณแม่ของน้องคนนั้น คุณแม่เขาก็มีน้ำเสียงไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ เราก็ทำได้เพียงปลอบใจ แล้วก็จัดแจงเวลาที่จะไปบริจาคเลือดให้น้องเขาที่ศิริราช เช้าวันที่ 13 ได้ไปบริจาคเลือดที่ศิริราช เป็นครั้งที่สามในชีวิต บัตรบริจาคเก่าๆก็หายไปหมดแล้ว ได้แต่ท่องไว้ในใจว่าเป็นครั้งที่สาม ...ครั้งนี้มุ่งมั้นตั้งใจว่า จะไม่คิดถึงเข็มที่ฉีดลงบนผิวหนังเราอย่างเสียวใส้... แล้วมันก็ไม่เจ็บจริงๆนะครับ เพราะคิดว่า คนที่รอเลือดของเราเขาเจ็บกว่านี้แน่ๆ ออกมาด้วยความอิ่มใจ สุขใจ สบายใจ ที่ได้ทำในสิ่งที่เรากลัวเป็นอย่างมาก แต่แล้ว.. ก็ได้ทราบข่าวจาก  TBD ว่าน้องเขาเสียชีวิตกลางดึกคืนนั้นเอง นั่งเสียใจและก็ไม่คิดว่าจะจากไปไวอย่างนี้ ยังแอบคิดเลยว่าเป็นเพราะเลือดของเราหรือเปล่า? แต่คิดไปก็คงไม่ทำให้น้องเขาฟื้นขึ้นมา จะเสียใจหรือเสียดายอะไรก็ไร้ค่าแล้ว แต่ผมได้สิ่งหนึ่งเพิ่มขึ้นมา คือเพิ่มความกล้าที่จะเอาชนะความเจ็บปวดเล็กๆน้อยๆแบบนี้ และเป็นสิ่งที่จะทำต่อไป เพราะเราไม่มีวันรู้ว่า สักวันหนึ่งเราอาจใช้เลือดของตัวเองช่วยชีวิตตัวเอง ..ก็ได้ ขอบคุณน้องคนนั้น แม้จะจำชื่อไม่ได้ แต่น้องได้จุดประกายให้พี่ทำสิ่งนี้ในอีกทุกๆ3เดือน และตลอดไป นะครับ RIP.... ป.ล.วันที่12 มิถุนายนนี้ ใครครบกำหนดแล้ว  ขอเชิญทุกท่านไปงานบริจาคเลือดที่โรงพยาบาลยันฮี กันนะครับ ^^ จากคุณ : Antonymer - [ 8 มิ.ย. 52 12:31:35 ]

ความคิดเห็นที่ 126 เมื่อเดือนก่อนไปบริจาคเลือดที่รามาที่บอกวาต้องการเลือด AB อะจะ อุตส่าห์หนีงานไปช่วงบ่าย เจ้าหน้าที่ทำเส้นเลือดแตกข้างหนึ่ง อีกข้างเลือดไหลไม่ดี ก็เลยสรุปว่าไม่ได้บริจาค เขาบอกกลับบ้านได้ ไม่สามารถเลือกเส้นอื่น ๆ ได้แล้ว และจะบริจาคได้ใหม่ต้องรอให้แผลหายก่อน ก็บริจาคเลือดมาหลายครั้ง สุขภาพดี เส้นเลือดเห็นชัดเจน เพราะเล่นกีฬาตีแบดอยู่ประจำ ไม่รู้จะว่าไงดี เพราะเป็นครั้งแรกในชีวิต เคยบริจาคทีสภากาชาดไทย ศิริราช ไม่เคยมีปัญหา เซ็งมาก ๆ ปรึกษาเพื่อน ๆ ทุกคนต่างให้ความเห็นว่า เจ้าหน้าที่อาจจะเพิ่งฝึกหัด ก็ถือว่าไม่มีบุญละกัน แต่ก็ไม่อยากไปตำหนิเขามาก ก็คิดว่าทุกสิ่งมีข้อผิดพลาดกันได้ อาจจะผิดที่เราก็ได้ แต่ถ้าความผิดพลาดที่เกิดจากจ.น.ท ซึ่งทำให้มีผลกระทบต่อชีวิตผู้อื่น มันก็ไม่สมควรที่จะเกิด น่าจะมีมาตราการป้องกันข้อผิดพลาดที่ดีกว่านี้ สรุปว่าต้องรอให้แผลหาย พอแผลหายก็มีประจำเดือน ก็ไม่ได้ไปให้ และไม่ได้ตามผลต่อว่าคนไข้เป็นไงบ้าง จากคุณ : ถวิลหาความรื่นรมย์ (ถวิลหาความรื่นรมย์) - [ 9 มิ.ย. 52 23:29:24 ]

ความคิดเห็นที่ 127 อยากจะร่วมมาแชร์ด้วยค่ะ เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาเองพอดีที่ตึกที่ทำงานอยู่มีให้บริจาคเลือดกัน เลยไปบริจาคด้วย เพราะอยากจะให้หลายครั้งแล้ว แต่ติดปัญหาร่างกาย+ความกลัว แต่มาคราวนี้ตั้งใจแน่วแน่คะ เลยไปให้ ทีแรกก็ตรวจๆตามที่ต้องตรวจ ปรากฏ ผ่านหมดทุกขั้นตอน มาจนถึงตอนให้เลือด ตอนคุณพยาบาลเจาะ เราก็ไม่กล้ามองหรอกนะคะ มามองอีกทีตอนเลือดออกจากตัวแล้ว ปรากฏว่า เกือบๆเต็มถุงแล้วเรารู้สึกวูบๆ คือเป็นครั้งแรก แล้วก็กลัวด้วย มือเท้าเย็นเลยค่ะ เลยเอายาดมที่เตรียมมามาดม จนท.ของสภากาชาดเห็น ก็เลยเอาแอมโมเนียมาให้ดมถือให้ดม แกว่งไปมาให้ อีกท่าน ก็เอาน้ำแดงมาให้ทาน ป้อนให้อ่ะค่ะ เพราะนอนให้เลือดอยู่ อีกท่านก็มานวดๆให้ มาช่วยกัน3ท่านเลย พอให้เลือดเต็มถุงแล้ว ก็ต้องนอนอีกพักใหญ่ๆเลยค่ะ คุณพยาบาลกลัวว่าเราจะเป็นลมไป พี่ๆ3ท่านนั้นก็ยังมาคอยดูแลอยู่ ประทับใจมากๆเลยค่ะ ถือว่า เราได้ทำบุญช่วยชีวิตคน แล้วยังได้เจอจนท. ของสภากาชาดดีๆอีก (เห็นว่าพี่ๆเค้ามาจากที่ภูเก็ตมาดูงานที่กรุงเทพค่ะ) ยังไงก็ขอขอบคุณพี่ๆไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ จากคุณ : Khun Vivien - [ 13 มิ.ย. 52 17:17:42 ]