Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com


    ++ KAEW ไดอารี่ ++ ขี้เรื้อนกลับมาใหม่ คราวนี้แพ้บ้านนอก

    หวัดดีค่ะ เพื่อนๆ

    จริงๆกลับจากบ้านแกร์ด้าที่ ลพบุรี ตั้งแต่วันอาทิตย์แล้วค่ะ แต่เซ็งๆ ไม่อยากทำอะไร เลยอยู่นิ่งๆ รักษาแผลกาย และ แผลใจก่อน

    จากกระทู้ 2-3 กระทู้หลัง ของเรา เราเล่าให้ฟังเรื่องอาการภูมิแพ้กำเริบ มีผื่นแดงๆ ขึ้นเต็มขาเลย มีมาที่แขน ที่ลำตัวบ้างนิดหน่อย ผิวก็แห้งสุดๆ แห้งจนแตก ลอก เจ็บ แสบ และ คัน ไปทั้งตัว

    ไปหาหมอเฉพาะทางด้านภูมิแพ้มาแล้ว ได้ยาเต็มที่ ทั้งกินทั้งทา อาการก็ดีขึ้นมาก แต่คุณหมอก็บอกว่า มันไม่หายขาดนะ เจ้าภูมิแพ้นี่ มันกำเริบได้เรื่อยๆ เวลาเจอสิ่งที่แพ้ หรือ ร่างกายอ่อนแอ โดยเฉพาะเราเป็นภูมิคุ้มกันบกพร่อง หรือ เอดส์ ด้วย เรียกว่า โคตรซวยเลย อาการมันก็ยับเยินมากกว่าคนอื่นหน่อย

    ก่อนไปบ้านแกร์ด้า อาการผื่นต่างๆ ดีขึ้นมากแล้ว ไม่แดง ไม่แสบ ไม่คัน แม้จะกลายเป็นรอยด่างขาวๆแทน แต่ก็ รู้สึกดีขึ้นเยอะ ไม่ค่อยทรมาน

    แต่พอไปบ้านแกร์ด้า เจอ อากาศร้อน เจอยุง แมลง เจ้าผื่นแดง จากโรคภูมิแพ้ พร้อมใจกันกลับมาเหมือนเดิมเป๊ะ ทรมานมากๆ ไม่ได้เอายาสเตียรอยด์ไปด้วย เพราะทาครบ 1 อาทิตย์แล้ว ต้องหยุดพักก่อน

    ก็เลยต้องทนแสบตัว เจ็บ และ คันไป นี่ขนาดอากาศเย็นขึ้นแล้วนะ แต่มันก็ยังร้อนสำหรับเรา ไม่มีแอร์ด้วยอ่ะ ผื่นเลยขึ้นกันใหญ่

    มีแอบๆน้อยใจในชีวิตนิดหน่อย จะทรมานกันไปถึงไหน เป็นแต่ละโรคนี่ เอดส์ ใครๆเขาก็รังเกียจ ชีวิตก็ต้องพังหมด เป็นภูมิแพ้อย่างหนักอีก แพ้โน่นนี่นั่น ร้อนไม่ได้ สกปรกไม่ได้ โดนฝุ่น โดนยุง แมลงไม่ได้ แล้วจะให้อยู่ยังงัยเนี่ย

    เฮ้อๆๆๆๆๆๆๆ

    แต่ คราวนี้ ไม่อยู่ในสภาวะ "จิตตก" เหมือนครั้งก่อน อาการทางใจก็เลยไม่ค่อยหนัก ก็เลย "ป่วยแค่กาย ใจไม่ป่วย"

    ทำอย่างไรได้ ก็ต้องอดทน ยอมรับความจริง แล้วสู้ต่อไปเรื่อยๆ

    เข้าไปบ้านแกร์ด้า ตั้งแต่วันอังคารค่ะ กลับมาวันอาทิตย์ ไปครั้งนี้ก็เหนื่อยมากค่ะ ทั้งทรมานกาย จากอาการภูมิแพ้ ยังทรมานใจ กับการเปลี่ยนแปลงของเด็กๆที่นั่น

    ตอนนี้บ้านแกร์ด้า มีเด็กกำพร้าที่ติดเชื้อ HIV อยู่ 82 คน ค่ะ และ เด็กที่ไม่ติดเชื้อ 3 คน รวมเป็น 85 คน มีตั้งแต่อายุ 6 เดือน ถึง 17 ปี เรียกว่าครบทุกวัย

    เด็กๆเริ่มโตกันขึ้นมาก ไม่ใช่เด็กเล็กๆ ว่านอนสอนง่ายเหมือนแต่ก่อน เห็นแล้ว เป็นห่วงค่ะ แต่เด็กก็คือเด็ก เขาดื้อ เขาซนตามวัย พอเข้าวัยรุ่น ก็เป็นวัย ก้าวร้าว รั้น ไม่ฟังใคร

    ไปอยู่หลายวัน ก็เห็นหลายปัญหา ปวดตัวตึ๊บๆๆเลยค่ะ ปลอบใจตัวเองว่า โชคดีแค่ไหนเนี่ย ไม่มีลูกเป็นของตัวเอง เด็กๆเดี๋ยวนี้เลี้ยงยากจะตายไป

    ไปแกร์ด้าทีไร เราก็นึกโกรธพ่อแม่ของเด็กๆพวกนี้ทุกทีค่ะ ตัวเองเป็นเอดส์แล้วยังไม่พอ ดันจะมีลูกอีก ลูกออกมาก็ติดเชื้ออีก แล้วมันทรมานมากนะคะ ทั้งตอนเด็กๆป่วย หรือ พอไม่ป่วย แต่ต้องอยู่บนโลกที่โหดร้ายใบนี้ โลกที่คนเขายังรังเกียจคนติดเชื้อ HIV เราว่ายิ่งอยู่นานก็ยิ่งทรมาน

    คนเด็กสุด อายุ 6 เดือน ถึงเวลากินยาต้าน HIV แต่ละที ต้องใส่ซริงค์กรอกปากเข้าไป ทั้งร้องทั้งดิ้น น่าสงสารมากค่ะ

    เด็กอื่นๆ หลายคน ก็มีผลกระทบ จาก โรค จากยา ทำให้พัฒนาการช้า ทั้งร่างกาย และ สมอง ตอนนี้เด็กบางคนก็ตามองไม่เห็น พวกที่โตขึ้นมาเรื่อยๆ ปมด้อยในใจมันก็เยอะขึ้นเรื่อยๆ เลี้ยงยากขึ้น

    เราไม่โทษเด็กๆ หรอกค่ะ ที่ดื้อ หรือ มีปัญหามาก เราโทษพ่อแม่เขามากกว่าที่ทำให้เขาเกิดมา เด็กเขาไม่ผิดหรอก เขาไม่รู้เรื่อง เกิดมาก็ติดเชื้อเลย แล้วชีวิตที่เกิดมาท่ามกลางปัญหา ท่ามกลางความขาด มันจะสุขสบายได้อย่างไร

    ตอนนี้ ก็ได้แต่พยายาม สอนเด็กๆ ให้เป็นคนดี ก็ต้องอภัยในความผิดที่เขาทำ แต่บางทีก็ต้องลงโทษให้จำไว้ ว่าอย่าทำแบบนี้อีก

    อยู่กับเด็กๆ ก็ได้ฝึก ให้ใจเย็นขึ้นค่ะ ต้องให้อภัยเยอะมาก ให้โอกาส ต้องพูดซ้ำๆๆๆ เพื่อสอนให้เขาจำ เพื่อสอนให้เขาเป็นคนดีให้มากที่สุด

    ไปครั้งนี้เราไปสอนเด็กที่โตๆหน่อย ให้เล่นเกมส์ดีใจ เป็นการฝึกให้คิดในแง่บวก คือแรกๆมันคงคิดบวกเองไม่ได้ ก็ต้องฝึก ต้องเสแสร้งกันหน่อย แต่ฝึกบ่อยๆ พอติดเป็นนิสัย ต่อไปก็จะเป็นคนมองโลกในแง่ดี คิดแง่บวกได้เอง

    สอนให้เด็กๆหัดมองทุกสิ่ง ทุกเหตุการณ์ให้มีแง่บวก แง่ดีให้ได้ เราชอบยกตัวอย่างตัวเอง เราบอกเด็กๆว่า พี่แก้วปลอบใจตัวเองอยู่เรื่อยๆ ว่าเป็นเอดส์ก็ดีเหมือนกัน ไม่ต้องทำงานประจำ ไม่ต้องหาเงินเยอะๆ ทำงานอิสระแบบนี้ถึงเงินน้อยมาก แต่ก็พออยู่รอด ที่ดีคือมีเวลาให้ตัวเองมากมาย

    สอนให้เด็กๆคิดว่า แม้บางมื้อ อาหารที่โรงครัวทำ มันจะไม่อร่อยเลย แต่มันก็ดีนะ ทำให้เราไม่กินเยอะ เราจะได้ไม่อ้วน อิอิ ต้องฝึกไปเรื่อยๆ ฝึกตั้งแต่เด็กค่ะ ให้คิดบวกเข้าไว้ จิตใจจะได้เข้มแข็ง

    "เป็นเอดส์ ต้องอดทน" คำนี้ต้องจำไว้ดีๆ โรคนี้ มันสำคัญที่ "ใจ" ค่ะ ถ้าใจไม่เข้มแข็งก็จะแพ้มัน เราอยู่รอดมาได้จนทุกวันนี้ก็เพราะ "ใจ" นี่หล่ะ ตอนนี้ก้เลยต้องพยายามฝึกเด็กๆ ให้มีใจที่เข้มแข็ง พร้อมจะออกมาเผชิญโลกภายนอก

    กลับกรุงเทพ มารักษาตัว รักษาผื่นต่อ แต่ดูตารางงานแล้ว มันจะเป็นอย่างนี้อีกหลายรอบแน่ๆเลย เพราะเดี๋ยวพอรักษาจนอาการแพ้ดีขึ้น ก็ได้เวลาเข้าไปหาเด็กๆที่บ้านแกร์ด้าอีก ผื่นก็จะขึ้นอีก เพราะแพ้บ้านนอกอ่ะคะ

    ไม่รู้จะทำงัย ก็ได้แต่ทน และ สู้ต่อไปเรื่อยๆ สู้โว้ยยยยยยยยยย ไม่ยอมแพ้หรอก

    ป.ล  ดูรูป ขี้เรื้อน Version ล่าสุด ในเว็บแก้วกระทู้นี้ค่ะ
    http://www.kaewdiary.com/webboard/show.php?No=45201&CateID=7

    จากคุณ : ++MooKaew++ - [ 9 มิ.ย. 52 22:28:13 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป


Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com