 |
[ผลกรรมจากการไม่ดูแลตัวเอง]ฮานะ VS. หมอเฉพาะทาง ....{แตกประเด็นจาก L8221168}
|
|
บทนำ- กระทู้นี้ไม่ทางการ และไม่ประสงค์ให้ผู้อ่านเกิดความเครียดจนเกินไป จึงขอให้ใช้วิจารณญาณในการอ่านอย่างเดียวไม่ต้องจับผิดคำ,กริยา หรือคุณศัพท์ใดๆๆ เนื่องจากผู้เขียนไม่ได้เขียนเรียงความประกวด เข้าใจนะค่ะ^^ โปรดฟังอีกครั้งหนึ่ง!!!.. ที่นี่ห้องสวนลุมฯ ไม่ใช่ห้องสมุดหรือถนนนักเขียนนะเจ้าค่ะ
คำเตือน!! ก่อนอ่านห้ามเครียดค่ะ เพราะคนเขียนยังไม่เครียดเลย (~ทั้งๆที่ขาGuจะหลุดอยู่แล้ว T^T)
----------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ และคุณหมอทุกท่าน
หลังจากที่ฮานะไปหาหมอมาเมื่อวานนี้ ทำให้ได้ข้อคิดหลายๆอย่างตามมา ในเรื่องของการเลือกหมอ เลือกโรงพยาบาล เมื่อก่อนฮานะคิดว่า เออ.. รักษายังไงก็ได้ให้มันหายเจ็บ จบแล้วจบกัน (อันนี้ใช้ได้เฉพาะบางโรคนะค่ะ) แต่สำหรับอวัยวะบางส่วน อย่างที่ฮานะเป็นคือ เกี่ยวกับกระดูก,ข้อ และเส้นเอ็น มันเป็นอะไรที่ ถ้าปล่อยประละเลย-อยู่ไปวันๆก็จะเป็นเยี่ยงนี่แล คือ เรื้อรัง
ฮานะขอระลึกชาติ และความหลังครั้งยังประทับใจก่อนหน้านี้ซักเล็กน้อย เพราะคิดว่ามันเป็นกรรมเก่า...เอ้ย ไม่ใช่ ...เป็นเหตุเป็นผลของทุกวันนี้ค่ะ
เมื่อ 5 ปีที่แล้วฮานะเกิดพลาดท่า เสียทีให้กับบันไดสะพานลอยแถวบ้านตัวเอง T^T เลยทำให้ร่างน้อยๆ หมุนตัว 30 ตลบ ราวด์ออฟ + ลังกาหลังเหยียดเกลียว 2 รอบ และตกถึงพื้นอย่างสวยงาม
โดยมีส่วนที่กระทบพื้นนั้น หาใช่ฝ่าเท้าไม่แต่.............มันคือข้อเท้าซ้ายของเจ้เอง!!เจี๊ยกกกกกก
หันซ้าย-หันขวา แทนที่จะมีกรรมการให้คะแนน กลับมีคนมาพยุงฮานะแทน T^T นี่แหละคนไทยไม่ทิ้งกัน ... พี่คนนั้นคือ แท๊กซี่ที่พาฮานะไปโรงพยาบาลนั้นเองล่ะ
ชีวิตนี้ บอกตรงๆว่าประสบการณ์ในโรงหนังยังมีมากกว่าเข้าโรงพยาบาลอีก ก็เลยไม่รู้จะไปที่ไหน แต่จำได้ว่าตอนไปเยี่ยมญาติ ครั้งล่าสุด แล้วมีร้านข้าวหมูแดงอร่อยๆ อยู่แถวโรงพยาบาลนั้น จึงตัดสินใจได้ในเสี้ยววินาทีนั้นเลยว่า โรงพยาบาลนี้แล้วกันนะ เผื่อขากลับได้ข้าวหมูแดงติดไม้+ติดมือมาฝากแม่กับน้องด้วย แผล๊บๆ
ฮานะพาขาน้อยๆ ซึ่งตอนนี้มันเริ่มขยายตัวหน่อยๆ พร้อมกับสีแดงระเรื่อๆอันเนื่องมาจากแรงเสียดสีบนพื้นผิวโลก เข้ารักษากับโรงพยาบาลหนึ่งแถวบางปะกอก ... พอลงจากรถได้บุรุษพยาบาลก็เอาเตียงมารับเลย ประหนึ่งแขกVIP มันทำให้เราดูโด่งดังในชั่วพริบตา เค้าพาเราผ่านฝูงชนที่น่าจะมารอหมอตั้งแต่เช้า แต่..... เราได้เจอหมอก่อน 555+ คิดดูล่ะกัน ขนาดใช้แค่ประกันสุขภาพนะเนี๊ย ถ้าจ่ายตังเองมีหวังได้ไปวินิจฉัยกันในห้องผ่าตัดเลย
แต่แล้วฮานะก็เหลือบเห็นที่ป้ายก่อนเข้าห้องหมอ .. เอ๊ะ !! ชื่อหมอทำไมตัวใหญ่จัง?? และเท่าที่จับใจความได้มันคือ "ห้องฉุกเฉิน" 0.0 พระเจ้าช่วยกล้วยอาบน้ำผึ้ง!!!!!! นึกในใจ "ชั้นไม่ได้ชนกับ10ล้อมานะ... แค่ตกบันไดเองงงง"
ฮานะจำได้ว่าตัวเองประสบเหตุตอนกลางวันนะ แต่ได้เข้ารักษาที่ฉุกเฉิน แรกๆก็โอเค นะไม่เป็นไร มันอาจฉุกเฉินจริงๆ หมอก็จัดการเอกซเรย์เลยอ่ะ จริงๆฮานะชอบนะ เพราะมันเป็นการถ่ายภาพที่ "ฮานะดูผอมที่สุด" จากนั้นหมอก็จับที่ข้อเท้าด้านซ้ายอย่างนุ่มนวล ราวกับเอานิ้วจิ้มกองขี้หมายังไงยังงั้น (นี่เท้าชั้นมันซกม๊กขนาดนั้นเลยหรือไงย่ะ!!?) แต่ก็อาจเป็นไปได้ว่า หมอคงกลัวฮานะเจ็บมั้ง เพราะหน้าตาของข้าพเจ้าตอนนี้มันบ่งบอกไปถึงความกลัวสุดขีดที่มนุษย์ธรรมดาหน้าตาดีอย่างเราได้ประสบพบเจอ
ในหัวมันคิดไปหมดอ่ะ เพราะไม่ว่าจะหันไปทางไหน สิ่งที่เห็นมันไม่ได้บันเทิงใจแม้แต่น้อยเลย ไหนจะเข็ม ไหนจะสายน้ำเกลือ ไหนจะไอ้เตียงข้างๆที่เสียงมันร้องยังกะหมอเฉือดมันในนี้อย่างงั้นแหละ (ไม่รู้ทำไร..ผ้าเขียวๆมันบัง)
ใจนึงฮานะอยากจะบอกว่าจะทำไรก็ทำๆซะที จะผ่า จะนอนโรงพยาบาลเลย ก็ว่ากันไป จะได้ไปจากตรงนี้ ไปที่ไหนก็ได้ที่มันไม่ใช่ ตรงนี้กับห้องดับจิต
ไม่ทันที่จะคิดอะไรออก หมอคนเดิมก็พูดอะไรไม่รู้จำไม่ได้ สรุปสั้นๆคือ ไม่มีอะไรแตก หรือหัก แต่เอ็นข้อเท้าอักเสบ และจากนั้นบุรุษพยาบาลกับพยาบาลก็พากันเข้ามาปลุกปล้ำขาซ้ายของฮานะเป็นการใหญ่เลย ทั้งห่อ..ทั้งพัน..และขั้นตอนสุดท้ายคือเอาอะไรไม่รู้มาเคลือบๆๆทับคล้ายพลาสติกเหลว จากนั้นมันก็แข็งขึ้น... จนตอนนี้เท้าอันบอบช้ำกลายสภาพประมาณหนึ่งว่าขามัมมี่ - - มันคือ..การเข้าเฝือกนั้นเอง
ฮานะก็เลยได้~ลั้ลล้า~อยู่ในเฝือกประมาณเดือนเศษๆ และพอกลับมาพบหมออีกครั้ง ก็ได้เจอกับหมอตรงฉุกเฉินอีกแหละ (งง..เหมือนกันนะ ทำไมไม่ให้เจอกับหมอกระดูก หรือโรงพยาบาลนี้ไม่มีแผนกกระดูก...) หมอถอดเกราะที่หุ้มขาออก ... (อึ้ม...กลิ่นมันดีอย่างนี้นี่เอง) และหมอก็บอกให้เอาผ้ายืดพันข้อเท้าไว้ และยาอะไรก็ไม่ให้ชั้นนะ แค่นั้นอ่ะจบการรักษา ... ไอ้เราก็คิดว่า เออ ... ขาเราหายแหละนะ ฮานะก็ทำตามหมอบอกนะ ก็พันขาไว้ แต่ด้วยความที่ไม่เอาใจใส่ของตัวเองและเห็นว่าขาหายเจ็บแหละ ก็เลิกพัน ...
ช่วงเวลาที่ผ่านมา ฮานะเป็นคนที่ชอบเดิน ชอบเที่ยว ชีพจรรองเท้าเกือบตลอดทั้งปี เวลาฮานะเดินมากๆ มันเหมือนข้อเท้าจะหาโอกาสพลิกเรื่อยๆ แต่ก็ยังไม่เป็นไรนะ พอขาข้างเดิมเจ็บก็ยาทา+ผ้าพันไว้ เมื่อหายเจ็บ ก็ใช้งานมันเหมือนเดิม ...
จนหลังๆ พอมันเริ่มเจ็บหลายวันทำแบบเดิมมันก็ไม่หาย จึงตัดสินใจกลับไปหาหมอคนเดิม ฮานะเข้าใจว่าหมอคนนี้น่าจะรู้ดี เกี่ยวกับขาของเรามากที่สุด ก็เลยกลับไปโรงพยาบาลเดิม(ก็ยังได้ไปฉุกเฉินอีก -.- Guเริ่มงงล่ะนะ.. สงสัยหมอท่านนี้จะประจำแต่ฉุกเฉิน ผู้เชี่ยวชาญด้านกระดูกจะอยู่ฉุกเฉิน... และเวลาคนปวดท้องมาตอนดึกๆนี่ มันปวดกระดูกท่อนไหนว่ะเนี๊ย... ชักสงสัย??) หมอก็จัดยาแก้อักเสบ แก้ปวด พันผ้า+ทายา และบอกว่าเอ็นข้อเท้าอักเสบ
แต่....หมอขา มันหายก็จริงนะหมอ แต่มันก็เป็นๆๆหายๆๆ เฮ้อ... เปลี่ยนๆ
จากโรงพยาบาลแห่งหนึ่งแถวสำเหร่ >> โรงพยาบาลแห่งหนึ่งแถวสีลม >> จนโรงพยาบาลแถวสาธร ... ฮานะก็เปลี่ยนโรงพยาบาลตามคำบอกต่อกันมาเป็นทอดๆ จากรุ่นหนึ่ง ไปสู่อีกรุ่นหนึ่ง .. จนกลายเป็นมรดกทางการคลำหา ก็ยังคงมีอาการเป็นแบบที่แล้วๆๆมา พอเจ็บทีก็ไปหาที เพราะหมอไม่ได้นัดอะไรอย่างต่อเนื่อง แค่บอกถ้ายังเจ็บก็กลับมา แล้วมันไม่เจ็บ ฮานะจะกลับไปหาหมอทำไม จริงมั้ยล่ะ...
แม้ว่าจะต่างโรงพยาบาล ต่างด้วยประสบการณ์ ,อายุ หรือแม้แต่ความหล่อของหมอ ทุกท่านล้วนให้ข้อสรุปที่ไม่ต่างจากกันมาก ผลก็คือ เส้นเอ็นร้อยหวายอักเสบ .. (บางท่านบอกใกล้วันเบาๆ เส้นเลือดเปราะ มันเลยเลือดออกง่าย หลังเท้าเลยบวมๆแดงๆ หยุดงาน+งดใช้เท้าข้างนั้น 2 วัน(ประมาณนี้อ่ะ))
เฮ้ย..เจ๋งๆ หายๆ กรี๊ดๆ ...
ถัดมาอีก 2-3 เดือน โอ้ว..แม่เจ้า เส้นสูงทำตูซะแล้ว ใส่ยังไม่ถึง 1 ชม. พี่ข้อเท้าซ้ายบอก .. ไม่ไหวนะเธอ ลงด่วนๆ .. ไอ้เราก็นึกเถียงในใจ นี่พี่!!....ฮานะหนักแค่ 47 โล พี่ร้องไม่ไหวได้ไง ก่อนหน้านี้หนักตั้ง 60+ ยังเห็นบ่นซักคำ แค่หยุดคิด 1 นาที.... ฮานะก็ต้องร้องเพลงของพี่เจ...
เจ็บไปเจ็บมาทุกวัน..... ก็เลยหมด หมดกำลังจะ.... อดทนไปมากกว่านี้ !!
ชาตินี้ฮานะยิ่งขาดส้นสูงไม่ได้อยู่ด้วย มันเสียself เพราะมันจะทำให้ดูเตี้ยไปถนัดตา (~สูง 164) ก็เลยเริ่มลำดับความคิด... เอายังไงดี กับชีวิตขาน้อยๆนี้ ถ้ามันยังคงเป็นอยู่แบบก็ต้องเข้าโรงพยาบาลนั้น ออกโรงพยาบาลนี้ไปเรื่อยๆ มันจะยิ่งคล้ายทัวร์ 9 วัดเข้าไปทุกที
ความคิดหนึ่งที่แล่นเข้ามาในสมองคือ ฮานะเป็นชาวพันทิพ ใช่แล้ว ... โรงพยาบาลพันทิพช่วยได้แน่นอน .... ปกติฮานะจะอยู่ห้องสยาม กับห้องเฉลิมไทย แต่ก็ไปห้องนั้น ออกห้องนี้ แล้วแต่ช่วงนั้นสนใจอะไร ก็ไปเรื่อยๆ แต่วันนี้ฮานะสนใจหมอ ^^ อิอิ ไม่ใช่จะจีบหมอนะค่ะ (แอร๊ย!!ความจริงนี่เขิลเป็นบ้าเลยเนอะ) ฮานะจึงตั้งกระทู้ไว้เผื่อว่าหมอท่านใด หรือเพื่อนๆจะผ่านเข้ามาให้คำชี้แนะได้ และแล้วนิ้วก็สะดุด สายตาก็เลยหยุดอยู่ที่ "หมอหมู" ฮานะจึงกดเข้าไปดู Blog ของหมอ หวังว่าหมอต้องสามารถดามหัวใจ ... เอ้ย... ดูแลขาของเราได้อย่างแน่นอน
ฮานะใช้เวลาอ่าน Blog ของหมอหมูไม่ถึงวันค่ะ และPM หาหมอในทันที หวังในใจว่า หมอกระดูกคนนี้เป็นทางออกสุดท้าย ของขาน้อยๆที่จะกลับมาโลดแล่นในโลกนี้ได้เหมือนเดิม แต่แล้วก็เหลือบไปเห็นที่อยู่หมอ .... ขยี้ตา 2 ที ... หัวใจก็ห่อเหี่ยวโดยพลัน ... เพราะหมออยู่ตั้ง "กำแพงเพชร" อยากจะกรี๊ด... ชีวิตนี้ทำไมหนอ บุญไม่เคยทำ กรรมไม่เคยก่อ ... แต่ทำไมต้องมีกำแพง(เพชรด้วย..)มาเป็นอุปสรรคขนาดนี้ว่ะเนี๊ย .....
เอาไงดีล่ะหมอ... ทีนี้ ... แต่ใช่ว่าจะหมดหนทาง เพราะหมอหมูผู้อารีย์ยังเขียนเกี่ยวกับ หมอเฉพาะทางในด้านต่างๆไว้ใน Blog ตัวเองพร้อมกับโรงพยาบาลที่หมอผู้นั้นสังกัดอยู่อย่างคราวๆ ฮานะเองรับเลยว่าแรกๆๆ งงมาก.. เพระไม่คิดว่า หมอกระดูก ยังมีกระดูกอีกหลายเบอร์ ... เอ้ย... หลายสาขา ต่างๆๆกันไป และฮานะจะเลือกคนไหนดีล่ะเนี๊ย .. ซึ่งแต่ล่ะท่าน อยู่โรงพยาบาลรัฐบาลทั้งนั้นเลย และเป็นที่รู้กันในหมู่ของวัยรุ่นไทยว่า โรงพยาบาลรัฐนั้นคิวยาวเหยียด เผลอๆๆนัดชาตินี้ ไปพบหมอชาติหน้า(ล้อเล่นค่ะ^^)
ฮานะก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร การเข้าโรงพยาบาลรัฐบาลก็เป็นตัวเลือกหลักๆ แต่บังเอิญว่า บริษัทที่ฮานะทำงานอยู่นั้นมีเมตตา ให้การประกันกลุ่มมา และวงเงินก็ใช้ได้แบบว่าดีระดับหนึ่ง (ประกันสังคมก็มีค่ะ แต่ล่ะไว้ในฐานที่เข้าใจ...เข้าใจใช่มั้ยค่ะ??? ตามนั้น..ๆ) ฮานะพยายามเซริชหาชื่อหมอแต่ล่ะท่านในList ของหมอหมูใน อากู๋ เผื่อจะเจอว่าท่านอาจมีคลีนิคพิเศษที่ไหนซักแห่งที่ฮานะไม่จำเป็นต้องรอคิวไปถึงดาวอังคาร
ฮานะนั่งหาจนเพลีย น้อยท่านเหลือเกินที่จะอยู่โรงพยาบาล แถวๆที่ฮานะอยู่ บางท่านศรีนครินทร์โน้น บางท่านก็สมุทรปราการ เชียงใหม่ยังมี...(ยังไกลได้อีก) ฮานะหาจนท้อใจ ... เลยตกลงใจว่า คลีนิกพิเศษก็ได้ว่ะ รอหน่อย ไม่เป็นไร ... พอโทรไปที่แรกคลีนิคนอกเวลารพ.จุฬา ปรากฎว่า
แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 52 12:42:47
| จากคุณ |
:
ฮานะจังแห่งPWC  
|
| เขียนเมื่อ |
:
21 ส.ค. 52 12:29:33
|
|
|
| |
