เปิดสู่วันใหม่ ด้วยใจเศร้าๆ เพราะเจอโรคจิตแต่เช้า
|
|
คือปกติแล้วเราเป็นคนที่ อาจจะหน้าตาไม่ได้ดีมาก แต่ก็ไม่น่าเกลียดอะไร และที่สำคัญไม่คิดว่าจะเป็นที่ชื่นชอบหรือpopular ในหมู่คนโรคจิตขนาดนี้
เริ่มด้วยจากเมื่อก่อนเราเคยเจอโรคจิตบนรถเมล์บ่อยมาก เรียกได้ว่าเป็นประจำวันเว้นวันเลย เพราะอยู่หอกับพี่ที่พญาไทแต่เรียนที่รังสิต ดังนั้นเราจะต้องนั่งสาย ปอ.29 เป็นประจำ โดยถ้าเป็นรถธรรมดาจะไม่เจอโรคจิต
เริ่มแรกพอเราเข้าไปนั่ง พอดีชอบนั่งข้างในติดหน้าต่าง และด้วยรถโล่งด้วยเพราะขึ้นแต่แต่ต้นสาย ทำให้เราสามารถเลือกนั่งตรงไหนก็ได้ แต่เราชอบจะนั่งที่ตรงกับทางลงแต่ถัดลงไป 1 แถวเป็นประจำ เพราะชินและอยากลงง่ายๆ พอนั่งไปได้สักระยะเราง่วงก็เลยเผลอหลับเพราะว่าใช้เวลาในการเดินทางไม่ต่ำกว่า 3 ชม. เราก็เผลอหลับไป จนถึงป้ายรถเมล์จตุจักร เราก็ตื่นขึ้นมาแบบงัวเงียและพอจะรู้ว่ามีคนมานั่งข้างๆ เป็นผู้ชายอายุประมาณ 40 ปี แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็หลับต่อจนกระทั่ง ถึงป้ายรถ สนามเป้า ก็เริ่มรู้สึกว่ามีใครมาจับขาอ่อน ก็เลยพยายามเหลือบตามามอง ตอนที่ยังสะลืมสะลืออยู่ ก็เห็นว่าเค้าพยายามเอามือมาลูบขาแบบเอากระเป๋าวางไว้ที่หน้าตักเพื่อปิดมือตัวเองไว้แล้วพยายามเอามือมาลูบ แล้วเบียดตัวเข้ามาจนเราตัวลีบได้นั่งแต่ครึ่งนึงของเบาะ เราได้แต่สั่นกลัวแต่ไม่กล้าร้องออกเพราะกลัวมาก พยายามเบี่ยงตัวหนี แต่ เค้าก็พยายามกระเถิบเข้ามาใกล้ และ ได้กลิ่นตัวเหม็นๆแกมบุหรี่ ตอนนั้นอยากร้องไห้มากแต่ก็ได้แต่เฉย จนเราทนไม่ไวแล้ว เพราะขาอ่อชาไปหมดเพราะว่าเกร็งเลยจะลง พอจะลงก็ลุกขึ้นและขอทาง มันก็พยายามขืนขาไม่ยอมให้เราออก เราก็เอาขาเราผลักออกอย่างแรงจนมันขืนไม่ไหว พอเราลงเราร้องไห้ออกมาเลย ทั้งๆที่วันนั้นเราแต่งตัวปกติไม่โป๊ ใส่กางเกงยืน เสื้อยืด ซึ่งเราก็งงเหมือนกันทำไมเลือกเรา ไม่ใช่คนอื่นที่แต่งโป๊ๆ
นี่เป็นครั้งแรกที่เจอในกรุงเทพฯหลังจากเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัย ซึ่งเรามาจากต่างจังหวัด ไม่เคยเจออะไรอย่างนี้มาก่อน มากสุดก็แค่โดนผู้ชายโชว์อวัยวะเพศตอนประมาณช่วงม.ปลาย แต่เรื่องโรคจิตแบบมาสัมผัสตัวไม่เคยเจอแน่นอน พอมาอยู่กรุงเทพฯรกๆทำให้เราไม่ชินจริงๆกับการแออัดยัดเยียดของคนบนรถเมล์แล้วก็ความเห็นแก่ตัว แต่ตอนนี้เริ่มทำใจและชินละ เพราะว่าอยู่มาประมาณ 6 ปี ขนาดเมื่อก่อนเราเจอโรคจิตแบบวันเว้นวัน เราก็ยังไม่สามารถที่จะจัดการอะไรได้เพราะ จริงๆนิสัยเราเป็นคนขี้กลัว ขี้อาย ไม่กล้า หรือว่า นิสัยเรามันสามารถสื่อทางบุคลิกหรือทางหน้าได้ พอพวกนี้เห็นเลยจ้องจะมาทำโรคจิตใส่เรา บางครั้งโดนจับหน้าอก ขาอ่อน ก้น แขน สารพัด
แต่ช่วงหลังๆเนื่องจากย้ายมาอยู่แถวท่าพระจันแล้วนั่งเรือเลยไม่เจอโรคจิต
แต่พอตอนนี้มาทำงานแล้วตอนเช้าต้องขึ้นรถเมล์ ก็เลยเจออีกแล้วค่ะ
เมื่อไม่นานมานี้ก็ขึ้นรถเมล์ได้ยืนเพราะว่าคนแน่นมาก ตอนแรกก็ไม่มีอะไร พอผ่านไปซักพักมีผู้ชายคนนึงอายุประมาณ40 ปี มายืนข้างๆ เราก็เริ่มระแวงว่าจะเป็นโรคจิตหรือเปล่า เพราะแต่งตัวแบบมอซอ แต่ก็ไม่คิดอะไรๆจนพอขึ้นขึ้นใหม่มาทำให้เค้าเบียดเข้ามาหาเรา ส่วนมือมันมาอยู่ตรงขาอ่อนเราพอดี พอโดนตอนแรกเราตกใจ เราเลื่อนตัวออกซึ่งก็ไม่ได้มาก พอเลื่อนตัวออกเค้าก็ชิดเข้ามาอีก แล้วเอามือมาโดนขา แล้วก็ลูบ เราก็เริ่มสงสัยละ แต่ไม่สามารถดูได้ว่า เค้าพยายามจับจริงหรือเปล่า เพราะรถแน่นมากทำให้ไม่สามารถก้มลงไปดูขาตัวเองได้ แต่ระหว่างนั้นเราก็พยายามหมุนตัวไปทางอื่น จนพอเราจะลง เราก็ขอทาง พอเราเดินผ่านมันก็ยังเอามือมาจับขาอีกเป็นครั้งสุดท้ายเลยรู้ว่าจับจริงๆ
พอวันนี้เราก็เจออีกแล้ว เหตุการณ์คล้ายเดิมทุกประการและเราก็ระแวงคนนี้อีกด้วย เพราะ ส่วนมากคนโรคจิตมักจะแต่งตัวแปลกๆหรือมีบุคลิกแปลกๆ ใส่เสื่อสีเหลือง กางเกงสีเขียว แต่ก็ไม่คิดอะไร ปกติคนถ้าหากไม่จำเป็นคงไม่อยากเอาเนื้อตัวไปสัมผัสกับคนอื่นใช่ไหม แต่นี่เค้าพยายามเอาแขนมาโดนแขนเราตลอดเวลา เบี่ยงตัวออกแล้วก็ยังตาม แถมเราเหลือบตามองเห็นมองมาหาเราด้วย เราเลยทำหน้าบูดที่สุด หงุดหงิดมากๆๆๆ คิดว่าถ้าไม่ทำหน้าอย่างนี้คงโดนเยอะกว่านี้ ตอนนี้ก็คิดว่าวันนี้คงไม่เกิดอะไร พอตอนเราจะลง เราก็ขอทางอีก ต้องผ่านมัน ก็เกือบผ่านไปละ ปรากฏว่าเอามือมาลูบตรงท้องน้อยเรา ก็ตรงจิ๊มิ๊อาค่ะ พอโดนอย่างนี้เราเลยมั่นใจว่ามันต้องจงใจอย่างแน่นอน เพราะมือมันไม่มีทางที่จะมาโดนเราได้ หากว่ามันไม่พยายาม
เราเครียดมากเลย เวลาขึ้นรถเมล์ทุกครั้ง ทำให้เราระแวงตลอดเวลา + ไม่ชอบให้ผู้ชายมายืนใกล้ๆหรือนั่งข้างๆ เวลาขึ้นลิฟท์ก็ไม่กล้าอยู่กับผู้ชาย 2 ต่อ 2 คือกลายเป็นกลัวผู้ชายที่ไม่รู้จักไปเลย เพราะจะวิตกจริต กลัวเป็นไมเกรนเหมือนกัน ไว้วางใจใครไม่ได้เลย ไม่เข้าใจว่าทำไมเจอบ่อยขนาดนี้ทั้งๆที่เรามั่นใจว่าไม่แต่งโป๊ พอไปบอกพ่อแม่เราก็จะโดนด่าหาว่าแต่งตัวยั่วยุ เราก็ไม่อยากเถียง เพราะเถียงไปก็ไม่เชื่ออีก อีกอย่างหุ่นเราไม่ได้ดีอะไร ตัวเตี้ยๆ แต่เราแบบค่อนข้างขาว + อวบอะ หรือโรคจิตมันจะชอบแบบนี้
อยากรู้ว่าเพื่อนๆเจอกันบ้างไหม แล้วทำยังไงเวลาเจอแบบนี้ ตอนนี้เราก็พยายามทำตัวมั่นใจขึ้นละนะ เพื่อไม่ให้คนมาเอาเปรียบแต่สงสัยคงยังไม่พอ
แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 52 13:24:45
| จากคุณ |
:
dfh  
|
| เขียนเมื่อ |
:
21 ส.ค. 52 13:21:40
|
|
|
| 
