ความคิดเห็นที่ 1 อ่านมาแนะไม่ถูก มีคำตอบเดียววิ่งสู่มันสมอง ไม่เกี่ยวกับหัวใจ(เพราะท่าจะไม่เหลือรักล่ะหากเป็นเรา) ดิฉันจะเลิกคะ ไม่ต้องรอใครอนุญาต - -" 7 ปีเชียวน๊า การให้โอกาสคน จากคุณ : จูหน่านพ เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 52 14:51:44

ความคิดเห็นที่ 2 อยากให้มองในแง่ดีของเขาบ้างค่ะ นอกจากเขาจะช่วยคุณทำงานบ้านเล็กๆน้อยๆแล้ว เขายังเป็นคนไม่เจ้าชู้ใช่ไหมคะ เขาไม่เที่ยวกลางคืนใช่ไหมคะ เขาไม่ติดอบายมุขใช่ไหมคะ เขาไม่เล่นการพนันใช่ไหมคะ เขาไม่เคยทำร้ายร่างกายคุณใช่ไหมคะ ถ้าคุณตอบว่าใช่ แสดงว่าสามีของคุณจัดว่าเป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่งเลยค่ะ และที่เขาเฉย เพราะเขาเข้าใจคุณว่าคุณเป็นคนแบบนี้ จะให้เขาเต้นตามอารมณ์คุณ ก็คงมีเรื่องทะเลาะกันอีก ลองคิดดูนะคะ ว่าเมื่อก่อนคุณรักผู้ชายคนนี้เพราะอะไร แต่ถ้าหากว่าคุณคิดรอบด้านแล้ว คุณยังอยากเลิกกับผู้ชายคนนี้อีก ก็แล้วแต่การตัดสินใจของคุณค่ะ เพราะชีวิตเป็นของคุณ จากคุณ : BIOTOMNEG เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 52 15:01:00

ความคิดเห็นที่ 3 เหอะๆ 7 ปี ...  ต้องถามว่าเมื่อร่อนข้อดีข้อเสียแล้ว สิ่งที่เหลืออยู่  พอจะนำความชุ่มชื่นมาสู่ใจคุณได้บ้างมั้ย? หรือ มีดีข้อเดียวคือยังอยู่กับคุณ.. จากคุณ : พิพิม เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 52 15:23:06

ความคิดเห็นที่ 4 ครอบครัวแม่เราไง... แม่เป็นผู้นำครอบครัวอ่ะ ดีที่พ่อเรา (โชคดี) มีงานที่ดีทำ  แม่เลยยังไม่ต้องเหนื่อยมาหาเลี้ยงพ่ออ่ะ ตั้งแต่จำได้ทุกอย่างในบ้าน ก็แม่นี่แหละ ตั้งกะซ่อมข้าวของ เปลี่ยนหลอดไฟ ต่อเติมบ้าน อะไรพวกนี้ ถ้าจะให้พ่อทำ... แม่ต้องสั้งอ่ะ และต้องบอกว่าให้ทำยังงี้ๆ นะ อะไรประมานี้ ถ้าไม่บอก พ่อก็ไม่ทำ หรือถ้าทำแต่เป็นทำเจ้งซะงั้น (บ่อยมาก) แม่รำคาญ แม่ก็จะไปทำไปแก้เอง แม่เราเขาก็อยู่กันมาแบบนี้สามสิบกว่าปีหล่ะ ทนไม่ได้แม่ก็อาละวาด ดีที่พ่อไม่เถียงและใจเย็น และพ่อเราเขาเป็นพ่อที่ดีและรักแม่มาก อีกทั้งไม่ดื่ม ไม่เที่ยว ไม่สูบ ไม่เจ้าชู้ และแม่เราตอนเราจะแต่งงานนี่... แม่เน้นมากๆ เลยว่า อย่าเป็นเหมือนแม่นะ เพราะแม่เหนื่อย หา ผช ที่ไม่ต้องมาเป็นผุ็นำ แต่แค่เดินไปข้างๆ เราได้ก็พอ ไม่ใช่อะไรก็มาปล่อยให้เราทำหมด ส่วนบ้านคุณ... ลองดูข้อดีข้อเสียกันเองนะคะ แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 52 15:39:44 จากคุณ : thangthai_ladypink เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 52 15:36:28

ความคิดเห็นที่ 5   เค้าเป็นคนดีค่ะ เค้าเป็นคนดีจริง ๆ ดิฉันยืนยัน และบอกทุกคนอย่างภาคภูมิใจว่า " สามีดิฉันเป็นคนดี " เหมือนอย่างที่ คห. 2 บอกค่ะ ส่วนที่บอกว่าการที่ยังอยู่กับดิฉันจนถึงปัจจุบันนี่ ถือเป็นข้อดีรึป่าว ดิฉันไม่อาจทราบได้ ที่บอกว่า เค้ารู้ว่าดิฉันเป็นอย่างนี้เลยไม่ริเริ่มอะไรเลยนี่ ดิฉันว่าไม่น่าจะเกี่ยวกันนะคะ สิ่งนี้งัยคะ ที่ทำให้ดิฉันยังอยู่กับเขา และคิดว่าจะส่งเขาไปให้ถึงฝั่ง คือ ยืนได้ด้วยตนเอง โดยดิฉันเริ่มต้นให้ นี่เป็นความมุ่งมั่นตั้งใจที่สูงสุดของดิฉัน ถึงขนาดคิดยอมสละโอกาส + ความเติบโตทางการงานของตัวเอง เพื่อให้เค้าไปได้ แต่ในบางครั้งบางเวลา ดิฉันต้องการที่จะเป็น " ผู้ตาม " บ้างน่ะค่ะ ไม่ใช่การริเริ่มอะไรหลาย ๆ อย่าง หรือเกือบทุกอย่างในปัจจุบันมาจากดิฉันทั้งหมด แต่ถึงอย่างไรก็ขอขอบคุณทุกท่านค่ะ ที่กรุณาแนะนำ เพราะจริง ๆ ดิฉันก็คงต้องมองหลาย ๆ มุม ทั้งในมุมของตัวเอง - มุมของเขา สิ่งที่ต้องการรู้ก็คือ มีคนอื่น ๆ ที่เป็นเหมือนดิฉัน / ยิ่งกว่า แต่เค้ายังอยู่ด้วยกันได้ คือ เค้ามีวิธีการยังงัย / มีแนวคิดยังงัย ที่จะทำให้มันสำเร็จในทุกด้านน่ะค่ะ ( สำเร็จหมายถึง นำพาชีวิตของแฟน/สามีไปในทางที่ดีขึ้น และตัวเองก็ดีขึ้น มีความสุขขึ้นน่ะค่ะ ) จากคุณ : จขกท. เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 52 15:44:39 A:58.9.97.254 X: TicketID:226302

ความคิดเห็นที่ 6   ไม่รู้จะช่วยตอบยังไง -*- แต่จะบอกว่าคุณเหมือนแม่เราเลย ขอเล่าเรื่องแม่เราแล้วกัน พ่อเราไม่มีความเป็นผู้นำ แม่เราต้องเป็นผู้นำตลอด ไม่วางแผนชีวิต ไม่คิดอะไรไกลๆ ไม่มองอะไรล่วงหน้า พ่อเราตกงานมา 10 กว่าปีจน อายุวัยเกษียณ เงินเก็บที่ลาออกจากที่เก่า เกือบล้าน ก็หมดไป ตอนแรกไม่บอกว่าออกเพราะอะไร แต่มารู้เมื่อ ตอนหลังจากนั้นนานมากกกก แล้วว่าเพราะไม่ชอบนาย ตกงานตอนแก่จนอายุตัวเองเกษียณ แม่ก็พยายามหางาน ให้ทำที่อยู่กับบ้าน เพื่อหารายได้เข้าบ้าน แต่พ่อไม่เอาซักอย่าง บอกว่าไม่ชอบ ทั้งๆที่แม่เป็นคนหาเงินเข้าบ้านคน เดียว จนเราเรียนจบมาช่วยอีกแรง แต่รายได้ มันก็ไม่พอรายจ่ายหรอก บ้านเอาไปจำนอง จนจะโดนยึดไม่โดนยึด แหล่ แม่ให้แบ่งที่ขายก็ไม่ยอม ปรึกษากับพ่อก็เหมือนไมได้ปรึกษา ไม่ยอมให้ขายแต่ก็ไม่หาทางออกให้แม่เราก็ เครียดนะ แต่มาลงกับเรากับน้อง ไม่เห็นอะไรกับ พ่อเลย ก็คุยเล่นเฮฮาทุกเย็น เราไม่รู้ว่าแม่เรารับมือยังไง ก็คงรัก มากละมั้ง แต่แม่เคยเปรยว่า ตอนที่ตัดสินใจแต่งงาน เพราะเห็นว่าพ่อดูเป็นผู้ใหญ่ดี เราคิดเอาเองว่าที่แม่ไม่หย่า คงเพราะสงสารพ่อ อยู่กันไปเป็นเพื่อนแก่เฒ่าแบบนั้นแหละ ไหนๆก็แต่งกันมาแล้ว มีทุกข์ สุขก็ร่วมไปด้วยกัน เพราะพ่อไม่ติดต่อญาติฝั่งเค้าเลย ไม่มีใครเลย แต่เราก็ไม่เข้าใจทำไมเค้าไม่สงสารภรรยาตัวเองมั้งหรอ ที่ต้องทำ งานงกๆ แต่ข้อดีของพ่อเราเหมือนแฟนคุณเลย ทำงานบ้านให้บ้าง ไม่เจ้าชู้ ไม่เล่นการพนัน ไม่สูบบุหรี่ เหล้ากิน ถ้ามี ไม่รู้จะช่วยคุณได้ป่าว เหมือนเข้ามากึ่งบ่น ลองแชร์ให้คุณฟังค่ะ อยากให้คุณวางแผนให้ดีเผื่อตัวคุณเองตอน แก่ด้วยค่ะ เราไม่อยากให้คุณเป็นเหมือนแม่เราตอนแก่ค่ะ คนเราเกิดมาครั้งเดียวในชีวิต ใช้ให้คุ้ม ทำอะไรที่ไม่เดือด ร้อนแล้วมีความสุขทำไปเถอะค่ะ ถ้าเค้าดูแลเราได้ไม่ดี ก็ทางใครทาง มันเถอะค่ะ เราคิดแบบนี้นะ คนเราแต่งงานกัน แล้วควรดูแลซึ่งกันและกัน ช่วยกัน ไม่เอาเปรียบกัน ถ้าคุณกลัวคนมานินทาว่า เป็นผู้หญิงไม่ดีตอนหย่า อย่าแคร์ เลยค่ะ คนที่สุขหรือทุกข์คือคุณ แนะว่าลองคุยจริงจังครั้งสุดท้ายกับสามี ถ้ายังไม่มีอะไรเป็น ชิ้นเป็นอัน ก็ทางใคร ทางมันค่ะ ตัวเค้าเองยังรับผิดชอบตัวเองไมได้เลย โชคดีค่ะ จากคุณ : เด็กหญิงอับโชค เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 52 16:58:38 A:124.121.225.14 X: TicketID:145300

ความคิดเห็นที่ 7 ในฐานะที่เคยอยู่กับผู้ชาย 2 คน และเดี๊ยนเป็นผู้นำครอบครัวค่ะ ืทั้งรัก และ หน่ายแหนงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก พอน้ำตาเจ้ากรรมมันไหลออกมาก็เริ่มคิดว่า เออ ต้องเลือกแล้วใช่ไหม กับคนแรก เดี๊ยนคบนานมากค่ะถึง 8 ปี วิธีที่ทำให้เราคิดได้ก็คือ เค้าสวนกลับมาค่ะว่า กลัวเดี๊ยนต่อว่าไม่ถูกใจอีก ก็เลยรอแต่คำสั่ง แล้วทำตามอย่างเดียวจะได้ไม่ปากมาก ปากเสียใส่เค้า อืม..... แล้วตอนนั้นก็รักค่ะ เงินลงทุน หรืออะไรทุกอย่างก็มาจากทางเดี๊ยนเป็นส่วนใหญ่ คือตัวเค้ามีของติดตัวมานิดเดียวจริงๆ เหมือนกับเราเอาเค้ามาชุบตัวน่ะค่ะ พอได้ดิบได้ดีก็รู้สึกเหลิงและเปลี่ยนไป ขี้เกียจ อยากเป็นเสี่ย แต่ไม่นำพา เดี๊ยนปากเปียกปากแฉะ พูดวิสาสะ ชี้นำ ชี้แจง สั่ง ไม่เคยขอความเห็นอะไรเลย สิ่งนี้ละมังที่เป็นความบกพร่อง และกระทำจนชินชา ไม่รู้จักคิดว่าคนฟังจะรู้สึกอย่างไร ประกอบกับเดี๊ยนรักคนนี้เป็นรักแรกจริงๆ รักแบบตายแทนได้ตอนคบกันใหม่ๆ ถึงคิดจะแต่งงานด้วย คิดจะมีลูกอยู่กันจนแก่เฒ่า มาขนาดนี้แล้วก็เอาละ ต้องแก้ไข หลังจากนั้นเดี๊ยนจะไม่พูดแบบเดิมอีกเลยค่ะ จากที่พูดประมาณว่า "เคยคิดจะทำบ้างไหม" "ทำไมถึงไม่ช่วยอะไร" , "ช่วยทำอะไรให้มันเสร็จได้ไหม", "แบบนี้เมื่อไหร่จะก้าวหน้า" เดี๊ยนเปลี่ยนไปพูดประมาณว่า "ป๊าลองทำดูมั้ย น่าสนใจมั้ยอยากให้ลองดูนะ" "นี่ฉันเอาของใส่ขยะได้หลายถุงแล้ว เด๋วฉันจะไปเก็บของทิ้งต่อ ป๊าช่วยเอาถุงขยะไปไว้หน้าบ้านทีนะ" "ป๊า เหนื่อยมากหรือเปล่า ไปทำงานมาเป็นยังไงบ้าง" "ป๊า ทำงานนี้เสร็จแล้วเราไปเที่ยวกันดีมั้ย รอแค่ตรงนี้เองจ้ะ" คือจะฝืนให้หวานก็ต้องฝืนละค่ะ เพื่อพยุงและประคองนาวาชีวิตคู่ไม่ให้ล่ม (แต่เดี๊ยนก็เลิกกับเขาเพราะเขาไปมีเมียน้อยค่ะ กรี๊ด) คนที่สองนี่นะ อายุน้อยกว่าเดี๊ยนหลายปี เลยกลายเป็นสภาพเดิมอีก และตลอดเวลา มีอยู่คราวหนึ่งที่เขาสวนพูดขึ้นมาว่า "ทำไมเธอต้องพูดถูกตลอดไปหมดทุกครั้งเลย" ก็เลยสะอึก พูดจาดีๆกับเขาค่ะ ก็ช่วยชีิวิตคู่ไปได้ดีนะคะ เสียแต่ว่าเขาช้ามากกกกกก ก็ช่วยไปจนถึงเขาสำเร็จในหน้าที่การงาน ได้ดิบได้ดีกว่าเดี๊ยนเสียอีกนะ แต่ก็มาเลิกกันเพราะเค้าไปเจอคนใหม่ แล้วบอกว่าเดี๊ยนไม่ใช่ (กรี๊ด กรี๊ด) **เดี๊ยนคงไม่มีดวงดีเรื่องคู่ครองละมั้ง แต่ก็ไม่ได้เป็นประเด็นกับคุณ จขกท นะคะ** หากเขายอมรับให้เราเป็นผู้นำในบ้านแล้ว ผู้ำนำที่ดีต้องมีพระเดชและพระคุณน่ะค่ะ ถูกแล้วค่ะ ลองมองถึงจุดบกพร่อง จุดที่เป็นปมจริงๆ ของทั้งสองฝ่าย แล้วค่อยๆปรับนะคะ หน่ายแหนงแค่ไหน แต่ถ้ารักเขา เราก็ต้องพยายามค่ะ จะให้ได้ดีวันนี้เดี๋ยวนี้ก็เป็นไปไม่ได้ ใช้เวลาหน่อยนะคะ เดี๊ยนว่าแก้ไขได้ค่ะ เป็นกำลังใจให้ รักกันนานๆนะคะ มาเพิ่มเติมว่า คุณเองก็อยากเป็นผู้ตามบ้าง เข้าใจค่ะ แต่ด้วยบุคลิกของคุณเป็นลักษณะผู้นำไปแล้ว และเป็นแบบนั้นจริงๆมาตลอด เชื่อว่าคุณคงเป็นผู้ตามตลอดทุกเรื่องไม่ได้แล้วค่ะ แนะนำว่าอย่าคาดหวังตรงนี้มากนะคะ เอาแค่ว่า เค้านำบ้างในเรื่องที่เค้าถนัด คุณนำในบางเรื่อง หรือหลายๆเรื่อง แต่ถ้าเค้าขยันตามกับคุณมาเดินเคียงคู่เท่าเทียมกันบ้าง เดี๊ยนว่าแค่นี้คุณก็ยิ้มแฉ่งมีความสุขแล้วละ แต่หากว่าความรักมันไม่หลงเหลืออีกแล้ว เดี๊ยนว่าคุณเองก็คงไม่อยากจะลำบากอีกเป็นแน่ คิดดูให้ดีๆ อย่างกำซาบ ซาบซึ้ง คิดให้รอบคอบ คิดให้ลุแจ้ง ก่อนค่ะว่า คุณยังต้องการเขาไว้หรือไม่ ตัดสินใจให้ดีๆก็แล้วกันนะคะ แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 52 17:10:17 แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 52 17:03:07 จากคุณ : แดงเร็กเก้บาร์ เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 52 16:59:51

ความคิดเห็นที่ 8 แจ้งให้ทราบก่อนว่า เราตอบกระทู้โดยไม่ได้เจาะจงถึงคู่ของ จขกท. แต่ตอบกระทู้ เพราะรู้สึกทะ แ ง่ ง ๆๆ กับวิธีคิดบางอย่าง นี่คือ...ความเห็นส่วนตัว "ล้วนๆ" ไม่ปนอย่างอื่น 1. ไม่กินเหล้า ไม่เจ้าชู้ ไม่ตบตี ไม่เป็นผีพนัน ฯลฯ สังคมไทยบอกว่า ผู้ชายแบบนี้คือผู้ชายที่ดี เราเอียนตรรกะแบบนี้มาก อ่านเจอทีไรอยากจะอ๊วกทุกที ให้ตายเถอะวะ คนที่ต้องทนคือคนเป็นเมียนะโว๊ย "เมีย" คือคนเดียวที่นอนร่วมเตียง กินข้าวร่วมหม้อ ใช้ห้องน้ำห้องเดียวกัน และหายใจเอาอากาศในบ้านหลังเดียวกัน เป็นปีๆ ห้าปี สิบปี ยี่สิบปี ผู้หญิงต้องการ"ความสุข"ในการใช้ชีวิตคู่ ไม่ใช่แค่ต้องการผู้ชายที่ไม่ทำผิดกฎหมาย การที่ผู้ชายสักคน จะไม่กินเหล้า ไม่เจ้าชู้ ไม่ตบตี ไม่เป็นผีพนัน มันเป็นสิ่งที่เขาต้องทำ เพราะเขามี"สามัญสำนึก" เหมือนกับที่เราๆท่านๆไม่ขโมยของ ไม่โยนขยะใส่รั้วข้างบ้าน ไม่ขับรถฝ่าไฟแดง ฯลฯ เราทำเพราะเราเห็นมันเป็นสิ่งดีงาม ไม่ใช่ว่าเราจะทำ เพราะว่าคนส่วนใหญ่บอกว่าดี เหมือนกับที่หญิงคนหนึ่งจะรักชายคนหนึ่ง มันน่าจะมีเหตุผลมากกว่า เพียงเพราะเขาบอกว่า ผู้ชายคนนี้ไม่ตบตีเมียครับ ไม่ใช่ความสุขหรือเรอะ ที่เป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้เราเลือกใช้ชีวิตอยู่กับใครสักคน 2. ชีวิตคู่ คือการแบ่งปันความทุกข์ ร่วมแชร์ความสุข ถ้าฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด นอนกระดิกตรีนหน้าทีวี ในขณะที่อีกคนเหงื่อไหลอยู่นอกบ้าน เราถามหน่อยว่า ผู้ชายแบบนี้ จะมีค่ามากกว่าสาก กะ เบือ ตรงไหนคะ ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ผู้ชายต้องมีรายได้มากกว่าผู้หญิง ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ผู้ชายต้องมีภาวะผู้นำ หรือลุกขึ้นมาเป็นช้างเท้าหน้า สมัยนี้ผู้หญิงเก่งกว่า หาเงินได้มากกว่า เป็นเรื่องพบเห็นได้ดาษดื่น ธรรมดามากๆ แต่ปัญหาอยู่ที่"ความรับผิดชอบ"  มีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ร่วมต้าน เขารู้สึกอะไรไหม เวลาเปิดแอร์ที่คุณคอยจ่ายค่าไฟ เขาคิดยังไง เวลาเปิดตู้เย็น แล้วเจอแต่ของกินที่คุณซื้อมาใส่ไว้ให้ เขาแสดงออกยังไง เวลาเห็นบิลค่าผ่อนบ้าน ผ่อนรถ เติมน้ำมัน ค่าทาสีรั้ว ที่คุณเป็นคนจัดการ ตอนคุณล้างบ้าน 5 ส. เขาทำหน้ายังไง เขาคิดอะไรมั่งไหม ในหัวของเขานะ เวลาแม่ค้าโกงตาชั่ง เราบอกว่า ครั้งเดียวก็เกินพอ แล้วกับสามีที่เอาเปรียบ เบียดบัง กินแรง ทั้งๆที่ต้องทนเห็นทนเจอเป็นสิบๆปี ทำไมคนส่วนใหญ่ถึงบอกว่า ต้องให้อภัย ให้โอกาส ให้ความเข้าใจ ต้องจ่ายเท่าไร ถึงจะพิสูจน์น้ำใจของคนเป็นเมียหรือคะ แลกกับชีวิตทั้งชีวิตเลย พอไหม 3. การลุกขึ้นมาล้างชาม ถูบ้าน ถ้าผู็ชายทำ ทำไมเราเรียกว่า "น้ำใจ" แต่พอเวลาผู้หญิงทำ ทำไมเราถึงเรียกว่า  "หน้าที่" ไหน ใครตอบหน่อยเถอะๆๆๆๆๆๆๆ อุวะ 4. เราไม่ได้บอกว่าคุณควรเลิกหรืออยู่ต่อ นั่นมันเรื่องของคุณ แต่เวลามีกระทู้แบบนี้ เราแค่อยากเข้ามาบอกว่า " คุณต้องชัดเจน ว่าคุณอยากดำเนินชีวิตต่อไปอย่างไร " บางคนบอกว่า ทนประคับประครองต่อไป เพื่อไม่ให้ได้ชื่อว่าเป็นแม่ม่าย บางคนก็ยึดมั่นถือมั่นกับจำนวนปี อยู่กันมาตั้งXXปีแล้วนะ จะเลิกทำไม เหมือนกับที่คุณก็ถือคติว่า "ไม่อยากได้ชื่อว่าเลิกกับสามี คนจะมองดิฉันร้าย" นานาจิตตังนะ คนตอบกระทู้ มาแล้วก็ไป สามนาทีเขาก็ลืมแล้ว คุณต่างหาก ที่ต้องใช้ชีวิตต่อไป กับหนทางที่คุณเป็นคนตัดสินใจ ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าใจของคุณเองหรอก คุณต่างหาก ที่จะอยู่กับความสุขหรือความทุกข์ คุณกำหนดเองทั้งนั้น จากคุณ : แม่ขวัญข้าว เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 52 17:03:38

ความคิดเห็นที่ 9 ^ ^ คุณแม่ขวัญข้าว..แจ่มมมมค่ะ อยากให้กิ๊ฟ 3 ครั้งซ้อน จากคุณ : พิพิม เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 52 17:17:42

ความคิดเห็นที่ 10 ความคิดเห็นที่ 2 มีแค่นั้น ยังเป็นสามีที่ดี ไม่ได้หรอกครับ ^ ^ จากคุณ : espucino-ccj เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 52 18:15:59

ความคิดเห็นที่ 11 สุดยอดมากๆ แม่ขวัญข้าว ขอปรบมือให้ค่ะ จขกท หากจะรับฟังใครสักคน ฟังคนมีประสบการณ์นะคะ ผู้ใหญ่อาบน้ำร้อนมาก่อนค่ะ จากคุณ : cardiogenic เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 52 19:04:17

ความคิดเห็นที่ 12 ................... ^___^ ขอบคุณค่ะ ที่แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับสิ่งที่เราคอมเม้นให้ จขกท. อะไรคือความดี แค่ไหนถึงเรียกว่าความดี เป็นสิ่งที่แต่ละคนนิยามไม่เหมือนกัน ตัวอย่างเช่น สำหรับแม่บางคนที่มีลูกเรียนได้เกรด 3.9 พอปีถัดมาลูกได้เกรด 3.6 แม่บอกว่าลูกเรียนแย่ลง แต่แม่อีกคนลูกเรียนได้เกรด 3.00 ก็บอกกับลูกว่า ลูกเราเรียนเก่งแล้ว แค่เรียนได้สามขึ้นก็เก่งแล้วล่ะลูก ทำไมแม่สองคนนี้พูดต่างกัน ก็เพราะความคาดหวังต่างกัน  ยิ่งคาดหวังสูงเท่าไหร่ก็ยิ่งมีข้อจำกัดมากยิ่งขึ้นเท่านั้น ความสุขในชีวิตที่ควรจะมีก็ต้องไปผูกติดกับข้อจำกัดมากมายนั้น เพราะถ้าทำไม่ได้อย่างที่คาดหวังก็จะเป็นทุกข์   ทำไมไม่ลองมองสิ่งที่เรามีตอนนี้ แทนที่จะไปเรียกร้องหาความสุขที่มาพร้อมข้อจำกัดเหล่านั้น  เช่นบอกว่า ถ้าฉันเป็นอย่างนั้น ฉันคงดีกว่านี้ หรือ ถ้าฉันได้สามีแบบนั้น แบบนี้ ชีวิตฉันคงดีกว่าที่เป็นอยู่นี้ การยึดติดกับสิ่งเหล่านี้ยิ่งทำให้ทุกข์ เพราะสิ่งที่เรายึดมันอยู่ มันเปลี่ยนไปตลอดเวลา ไม่แน่นอน ลองใช้หลักพรหมวิหารสี่ในการดำรงชีวิตดูนะคะ ให้ความรัก ความเมตตากับสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย อะไรที่มันหนักนัก ก็วางมันลงบ้างก็ได้ค่ะ ...... จากคุณ : BIOTOMNEG เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 52 19:21:33

ความคิดเห็นที่ 13 ในยุคที่ผู้หญิงเองก็มีความสามารถไม่ด้อยไปกว่าผู้ชายนี้ คุณ จกท คิดว่าอีกกี่ปี ผู้หญิงจึงจะสามารถทำหน้าที่ผู้นำครอบครัวได้ทัดเทียมกับผู้ชาย อีก 10 ปี......20 ปี......100 ปี  ... 1000 ปี...  หรือ .... หรือ จริงๆแล้ว ..ไม่มีวัน เช่นนั้น  .. แล้วผู้หญิงจะพยายามถีบตัวเองให้เก่งกว่าผู้ชายไปทำไม? ปัญหาอาจไม่ได้อยู่ที่ระดับความสามารถหรือ วิธีทำ หากแต่อยู่ที่วิธีคิด ที่ทำให้ผู้ชายกับผู้หญิงต่างกัน เคยสงสัยมั๊ยว่า ทำไมผู้หญิงให้ความเมตตากรุณาต่อคู่ชีวิตที่ด้อยกว่าไม่ได้ ในขณะที่ผู้ชายแทบไม่รู้สึกอะไรกับการที่คู่ชีวิตด้อยกว่าทุกกรณี หรือเป็นเพราะผู้หญิงคิดว่าตัวเองควรเป็นฝ่ายได้รับความช่วยเหลือดูแลเท่านั้น ไม่ใช่เป็นฝ่ายให้สิ่งเหล่านี้ ถ้าจะมายึดหลักความเท่าเทียมกัน คิดทุกความได้เปรียบเสียเปรียบในชีวิตคู่  คิดว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้องดีอยู่หรือ หากวันใดผู้ชายทั้งโลกลุกขึ้นมาคิดอย่างนั้นบ้าง แล้วทุกครอบครัวจะเป็นอย่างไร คงเพราะคุณเติบโตมาจากการหล่อหลอมของสังคมไทย ที่ยกให้ผู้ชายเป็นผู้นำครอบครัว   และสอนให้ผู้หญิงไทยหาคู่ชีวิตที่เป็นผู้ชายที่ดูแลตัวเองได้ เกิดมาก็เหมือนเป็นง่อยไปเสียครึ่งตัวแล้ว เพราะถูกสอนมาว่าต้องหาอีกครึ่งชีวิตมาดูแล ถามว่าทุกสิ่งที่คุณทำนั้น หากเป็นการทำตอนคุณโสด หรือ ทำเพราะคุณไม่มีสามี คุณทำได้มั๊ย ผมว่าคุณทำได้ และไม่รู้สึกอะไรด้วย หรือถ้าคุณเป็นสาวขึ้นคานทำได้ขนาดนี้คุณอาจจะรู้สึกภูมิใจด้วยซ้ำ ว่าถึงไม่มีสามีคุณก็ดูแลตัวเองได้ Job เดียวกัน แต่เพียงเพราะคุณทำในขณะที่มีสามีเป็นตัวเป็นตนอยู่ คุณจึงรับไม่ได้ เพราะคนทำต้องเป็นสามี ต้องไม่ใช่คุณมันถึงจะถูก ไหนจะรู้สึกแย่ต่อตัวเอง ไหนจะสายตาคนในสังคม ทำไมบ้านอื่นภรรยาเขาไม่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ ทั้งๆที่คุณมีความสามารถ คุณทำได้ แต่แค่ไอเดียคุณมันไม่ได้ แค่เปลี่ยนวิธีคิด ชีวิตคุณก็เปลี่ยนจากความน้อยเนื้อต่ำใจมาเป็นความภาคภูมิใจได้แทน การหายใจด้วยจมูกตัวเอง ยืนบนสองขาของตัวเองโดยไม่ต้องยืมใคร คงไม่ใช่สิ่งที่ผู้หญิงหลายคนใฝ่ฝัน การถูกผู้ชายอุ้มชูต่างหากคือสิ่งที่พวกเธอต้องการ ถึงแม้จะต้องแลกมากับความอึดอัดคับข้องใจในบางครั้งก็ตามที คุณคงต้องสวนกระแสน่าดู  เพราะมันคงเป็นความภาคภูมิใจโง่ๆในสายตาผู้หญิงอีกหลายคน คุณจะว่าผมเหยียดเพศหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่ผู้หญิงยกระดับตัวเองให้เท่าเทียมผู้ชายไม่ได้จริงๆซักทีก็เพราะขาด ความคิดกบฎในตัวเองนี่แหละครับ ยังไงก็ขอให้พบทางออกที่ดีสำหรับปัญหานี้ โชคดีครับ แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 52 20:38:18 จากคุณ : ขอความเห็น (FinalPath) เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 52 20:19:12

ความคิดเห็นที่ 14 จัดไปสามแต้ม แม่ขวัญข้าวตอบได้ใจมากๆ โดยเฉพาะข้อ 1. ค่ะ คนเรานอกจากจะไม่เบียดเบียนคนอื่นแล้ว ต้องอย่าเบียดเบียนตัวเองด้วยค่ะ จากคุณ : Why-Not-T-Shirt เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 52 21:02:32

ความคิดเห็นที่ 15 ...ขออนุญาตคิดต่าง ด้วยความเคารพ... ถ้าคนหนึ่งต้องทำงานงกๆทุกวัน กลับมายังต้องเก็บกวาดเช็ดถู ในขณะที่อีกคนนอนกดรีโมทอยู่หน้าทีวี การลุกขึ้นมาตั้งคำถามกับสิ่งที่เกิดขึ้น มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องความเท่าเทียมทางเพศไม่ทราบ !!!!!!!!!!! ต่อให้เปลี่ยนตัวละครในกระทู้นี้ จากหญิงเป็นชาย สลับเพศกันไป เราก็ยังเห็นว่า การเอาเปรียบคู่ชีวิต  เป็นเรื่องที่ไม่สมควร และน่ารังเกียจ จะหญิงเอาเปรียบชาย หรือชายเอาเปรียบหญิง ใครเป็นฝ่ายทำ มันก็อีเดียทพอกันทั้งคู่นะหละ จะหลอกตัวเองให้คิดบวก เปลี่ยนวิธีคิด สะกดจิตตัวเอง ให้ภาคภูมิใจ ที่หาเลี้ยงคู่ชีวิตได้ ก็.. เอาเฮอะ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ความเป็นจริงที่ว่า ฝ่ายหนึ่งเอาเปรียบ กินแรง เบียดเบียน อีกฝ่ายหนึ่ง แปรเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไปได้เลยสักนิด ผู้หญิงที่หาเลี้ยงตัวเองได้ เขาภาคภูมิใจเองเป็น ไม่ต้องไปบอกเขาหรอก แต่ผู้หญิงที่มีสามีงอมืองอเท้า แล้วไปทะลึ่งสอนให้เขาภาคภูมิใจ สิทธิเท่าเทียมชายหญิง นี่มันสอนให้ผู้หญิงฆ่าตัวตายชัดๆ!!!! จากคุณ : อย่าหลงประเด็นดิพ่อคู๊ณ (แม่ขวัญข้าว) เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 52 21:21:05

ความคิดเห็นที่ 16 กำลังจะแย้งคุณ #13 โดยแนะให้กลับไปอ่านประเด็นที่ 2-3ในความเห็นที่ 8 ของคุณแม่ขวัญข้าวอยู่เชียว เพราะการเป็นผู้นำครอบครัวกับความเท่าเทียมของชายหญิงมันคนละเรื่องกัน เจ้าของความเห็นตัวจริงเสียงจริงก็มาเองก่อนซะแล้ว อย่างไว อิอิ ส่วนมุมมองของคุณBIOTOMNEG เราก็เข้าใจนะคะ(แต่เข้าใจถูกรึเปล่าก็ไม่รู้) ว่าบางคนอาจจะเลือกที่จะยอมรับกับสิ่งที่ตัวเองเจอและมีความสุขกับมันด้วยการคิดว่าแค่นี้ก็ดีแล้ว แต่บางคนเช่นเรา ถ้าเราทำอะไรแล้วไม่มีความสุขเราก็เลิกทำไม่ฝืนไม่ทนดันทุรังต่อไป แม้ว่าจะมีเหตุผลข้อดีเป็นสิบเป็นร้อย...แต่ถ้าไม่มีความสุข มันก็เท่านั้น จากคุณ : ลิง (~๐o.ลิงน้อยเคลือบชอคโกแลต.o๐~) เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 52 21:38:04

ความคิดเห็นที่ 17   กรี๊ดดดด แม่ขวัญข้าว ถูกใจค่ะ ถ้ามีกีบจะเทให้ทั้งกระบุงเลย สมเป็นขวัญใจ ไอด้อลของดิฉันเสียจริงๆ จุ๊บๆ ทุกครั้งที่มีกระทู้คล้ายๆแบบนี้ แบบที่อีกฝ่ายไม่ได้เรื่อง ดักดาน ก็ต้องมีคนมาบอกว่าเค้าดีเพราะไม่เจ้าชู้ กินเหล้า บลาๆ ซึ่งเราไม่เห็นด้วยนะ ไม่เจ้าชู้กินเหล้าเนี่ย ควรจะเป็นคุณสมบัติพื้นฐานของคนธรรมดาทั่วไปทั้งหญิงและชายค่ะ มีผัวแบบนี้เราอยู่เป็นโสดให้สดชื่นดีกว่า มีผัวงี้ไปก็เหนื่อยหน้าเหี่ยว คู่กัน มันต้องเดินไปด้วยกันค่ะ ถ้าอีกฝ่ายล้า ก็ผลัดกันนำได้ แต่ถ้าให้ลากถูลู่กังเดินตลอดไม่งั้นไม่กระดิก แบบนี้ ไม่เอาค่ะ จากคุณ : KissAddicted เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 52 23:07:21

ความคิดเห็นที่ 18 เห็นด้วยกับ  แม่ขวัญข้าว อ่ะค่ะ ขอเดินไปด้วยกัน ไม่ต้องมีใครนำใครหรอกค่ะ จับมือเดินไปพร้อม ๆ กันดีที่สุด หรือผลัดกันนำก็ได้  ในแต่ละเรื่องที่ต่างฝ่ายต่างถนัด เรื่องที่  จขกท  ถามว่าควรทำยังไง   -___-'  ตอบไม่ถูกเลยค่ะ   เอาเป็นว่าถ้าเป็นเรา  ถึงกับต้องก่ออิฐฉาบปูนเอง แล้วเค้านอนดูทีวี   เราคงเอาปูนไปทุ่มใส่เค้า แล้วสตาฟเป็นหุ่นซะเลย อยู่คนเดียวน่าจะสบายใจกว่า   จขกท ลองปรึกษาครอบครัวแล้วหรือยังคะ  ^__^ จากคุณ : ลีลิน~* (LeeLin Actually~*) เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 52 23:29:02

ความคิดเห็นที่ 19 แม่ขวัญข้าวเอ้ย มะขวิด หายาดมๆหน่อยนะคะ เป็นห่วงกลัวตับจะแล่บ ฉันก็เห็นด้วยกับเธอนั่นเลย คือคิดจะทำไปแล้วคือปักใจทำ ช่างมัน แต่ไม่ใช่มีคนมาย้ำอีกอะ ว่าจงภูมิใจที่ทำซะเหอะ แบบนั้นเราไม่ได้ต้องการ จากคุณ : แดงเร็กเก้บาร์ เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 52 23:30:23

ความคิดเห็นที่ 20 สถานการณืเดียวกัน ต่างแค่ ยังไม่ได้แต่งงาน ความคิดตอนนี้คือ จะไม่ผูกมัดไปมากกว่าเท่าที่เป็น ถ้าเธอเองไม่สามารถเดินเคียงข้างไปด้วยกันได้ วันหนึ่ง เรา ก็ คงเดินนำ เธอไป แน่นอน จากคุณ : MaGeNTA SLoT เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 52 23:50:32

ความคิดเห็นที่ 21 #15 ไม่ได้เข้าใจอะไรผิดหรอกครับ เรื่องทำนองนี้ ถ้าตอบแบบ เอาตามใจแม่บ้าน  ทุกคนก็รู้คำตอบดีอยู่แล้ว อาจรวมถึงคำตอบสุดท้ายในใจของ คุณ จกท เองด้วย แต่ คุณ จกท. ถามหาวิธีคิด และ ผมคิดว่าคุณ จกท.ควรได้มุมมองที่แตกต่าง จากคุณ : ขอความเห็น (FinalPath) เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 01:25:19

ความคิดเห็นที่ 22 ชี่นชมและเห็นด้วยกับ คุณแม่ขวัญข้าวค่ะ อยากแมนได้ซักครึ่งนึงของคุณแม่ฯจัง จากคุณ : luckycatty เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 01:26:06

ความคิดเห็นที่ 23 ความสุขในชีวิต เลือกได้ครับ ตอนนี้เหลืออยู่อีกกี่ปี จะเครียด จะทุกข์ไปอีกนานมั้ย ที่ผ่านมาพอรึยัง? เกิดมาทั้งที จะเลือกก็เลือกให้มันดีๆหน่อย ถ้าหาดีไม่ได้ก็อยู่คนเดียวดีกว่านะครับ จากคุณ : DON'T CARE NEVER DIE เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 02:09:26

ความคิดเห็นที่ 24 เค้าคงหมดไฟมั้งครับ หาวิธีเติมเชื้อให้เค้าหน่อย อาจจะกลับเป็นอย่างเดิม ผมเชื่อว่า ก่อนที่คุณจะตัดสินใจอยู่กินกะเค้า เค้าน่าจะดีกว่านี้ มั้ง รึเปล่า? จากคุณ : LamoonMan เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 02:20:31

ความคิดเห็นที่ 25 เลิกไม่ได้ มันก็อยู่ที่เค้าและคุณแล้วค่ะ ว่าจะเลือกทางไหน ***ชอบความคิด แม่ขวัญข้าว ที่สุดค่ะ มันโดนใจจริงๆ ของเราตรงกันข้ามกับ จขกท เลยค่ะ แฟนเรา   -กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน ซักผ้า ตากผ้า  เก็บขี้หมา  พาหมาไปวิ่งเล่น ล้างห้องน้ำ  ต่อโต๊ะทีวี ดูดฝุ่น ตีแมลงสาบ  เรื่องกิน ก็จัดการหามาให้เรากิน  บางคนคิดว่าเราเป็นง่อย แฟนเรา- ไม่เจ้าชู้ ไม่มีเรื่องผู้หญิง  (ข้อนี้ชัวร์มากเพราะแฟนเราหน้าตาขี้เหล่มากๆ ) แฟนเรา- กินเหล้า ดูดบุหรี่  กินเหล้านี่เพื่อนชวนปฏิเสธไม่เคยเป็น  มีมากกว่ากินเหล้า  ขอไม่เอ่ย แต่เราคบแล้วมีความสุข เราไม่ได้ว่าแฟนตัวเองดีนะ  แต่อยากบอก  คุณ  ว่า ผู้ชายที่เรียกว่าดี ไม่จำเป็นต้อง ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เล่นยา ไม่เที่ยว ไม่เจ้าชู้ บลาๆๆ ขอแค่ คนคนนั้นเราอยู่ด้วยแล้ว เออเรามีความสุขที่มีเค้าอยู่ข้างๆ แบบ เออ เรายิ้มได้ อบอุ่น ถึงจะมีทะเลาะกันบ้างนิดๆหน่อย  มีอะไรก็บอกก็พูดกันตรงๆ อย่างแฟนของเราอ่ะ ไม่ใช่ว่าเราไม่บ่นนะ เราก็บ่น เหมือนกัน คุณต้องถามใจตัวเองแล้วว่าคบกับเค้า แล้วมีความสุขไหม มีความสุขตรงไหน หรือมีความสุขตรงที่ เค้าไม่ กินเหล้า ไม่สุบบุหรี่หรือ ?  ถ้าอย่างงั้น มันเป็นความสุขของคุณที่แท้จริงหรือเปล่า? หรือ อยู่ด้วยกันช่วยกันทำเดินไปด้วยกัน   จริงๆแล้วเรื่องนี้ คุณน่าจะพูดกับแฟนคุณไปตรงๆ จากคุณ : voonzent เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 03:26:42

ความคิดเห็นที่ 26 คุณแม่ขวัญข้าว คห.8 เอากิฟท์ไปเลยคร้าบ ^^ คุณ จขกท. ครับ อย่างครอบครัวคุณนี่ผมไม่เรียกว่าคุณเป็นผู้นำแล้วสามีคุณเป็นผู้ตามแล้วครับ มันเหมือนคุณต้องทำและรับผิดชอบอะไรๆ ในบ้าน แทบทั้งสิ้นเลย เหมือนคุณมีลูกมากกว่าสามีนะ - -" หากยังรักเขาก็ลองกระตุ้นเขาให้กระตือรือร้นในการทำงานทั้งที่ทำงานและที่บ้านอีกสักพัก ถ้ายังเป็นอย่างเดิมตามที่คุณเล่ามา คุณก็ตัดสินใจเลือกทางเดินต่อไปดีๆ แล้วกันครับ ถ้าผมเองมีภรรยาแบบสามีคุณผมไม่ทนและเลิกอยู่กินกันแน่ๆ ครับ จากคุณ : taone เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 04:03:44

ความคิดเห็นที่ 27 ...เรื่องนี้ ต่างจิตต่างใจกันครับ...ถ้าคุณเหมาะที่จะนำ และนำได้ ก็นำไปเลย ให้สามีเป็นผู้ตาม และอย่าไปคาดหวังว่าเขาจะมาเป็นผู้นำคุณได้ ต้องยอมรับว่า เขาเหมาะจะเป็นผู้ตามมากกว่า เพราะเวลาที่ผ่านมาได้พิสูจน์แล้วครับ... มีผู้หญิงมากมายที่เป็นผู้นำครอบครัว และก็อยู่กันได้ดี ถ้ายอมรับกันได้ คุณไม่สามารถเปลี่ยนเขาได้ คุณก็ต้องยอมรับเขาว่าเขาเป็นแบบนี้ ถ้ารับได้ก็อยู่กันได้ครับ...ถ้าคุณยังพยายามหาผู้นำ คุณต้องหาคนอื่นมานำครับ... จากคุณ : หมี่สดล้วน เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 10:06:53

ความคิดเห็นที่ 28 ชอบใจ คห.ที่ แปด ครับ บ่นได้ดี มากมาย แต่ผมเป็นผู้นำครอบครัวนา ถึงจะมีความเจ้าชู้อยู่บ้างก็เถอะ จากคุณ : p_warat เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 10:49:46

ความคิดเห็นที่ 29 เรื่องภาวความเป็นผู้นำนั้นผู้ชายแต่ละคนก็มีไม่เท่ากัน แต่เท่าที่อ่านมา สามีคุณติดจะขี้เกียจมากกว่า  ชอบอยู่แบบสบายๆ ไม่ชอบทำอะไร เค้าคงเห็นคุณเก่งน่ะ  อะไรๆ ก็ทำได้ จากคุณ : ไม้ร่ม เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 11:19:50

ความคิดเห็นที่ 30   ตอบผิดประเด็นครับ     ขอโทษ แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 52 11:50:03 จากคุณ : คนโดนแบน เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 11:46:10

ความคิดเห็นที่ 31 ถ้าจะเปลี่ยนนิสัย หรือความคิดผู้ชาย คุณไปสอนปลาให้มันหัดเดิน จะง่ายกว่า คนมันมีนิสัยแบบนี้ มา20-30 ปี มาอยู่กับคุณไม่ถึง 10ปี จะไปเปลี่ยนความเป็นเขา คงจะยาก คนเราถ้าความคิดไม่เปลี่ยน นิสัยไม่เปลี่ยน จะไปหวังว่าพฤติกรรมของเขาจะเปลี่ยน ฝันไปเถอะ สภาวะความเป็นผู้นำ มันไม่ได้มีในตัวผู้ชายทุกคนหรอกนะ แล้วจะไปหวังว่า เขาจะพัฒนามีมันสักวัน ก็คงเป็นไปไม่ได้ คุณเปลี่ยนเขาได้ คุณสบายใจ แต่เขาอึดอัดใจ ทำได้ไม่นานหรอก กลับไปเหมือนเดิม แล้วคุณก็ต้องบ่น เพื่อให้เขาเปลี่ยนอีก คนเหนื่อย ก็คือ ตัวคุณเอง เดี๋ยวคุณเห็นเขาฝืนตนเอง เห็นเขาเหนื่อยทำในสิ่งที่ไม่ใช่ตนเอง คุณก็ใจอ่อน สงสาร บอกให้เขาเป็นเหมือนเดิมก็ได้ คุณยอมเหนื่อยเอง อะไรที่มันไม่ใช่  ไม่ได้ทำจากใจ  หรือเขาอยากทำเองจริงๆ ไม่นานก็กลับมาเหมือนเดิม ถ้าคุณรักเขา คุณก็คงต้องทนแบบนี้ไปตลอดชีวิตแหละ ทำได้อย่างมาก ก็แค่บ่น  แล้วก็ทำทุกอย่างเหมือนเดิมต่อไป อย่าไปฝัน ไปหวัง ว่าสักวันเขาจะก้าวขึ้นเป็นผู้นำ แล้วคุณจะหายเหนื่อยเลย โอกาสอาจจะมี แต่คงน้อย  เพราะถ้าเขาเป็นอย่างที่คุณต้องการได้ คงไม่ต้องให้คุณบ่นแล้วบ่นอีก และเหนื่อยกับเขามาขนาดนี้หรอก เขาเปลี่ยนตนเองได้ตั้งนานแล้ว แต่ถ้าคุณคิดว่า มันถึงเวลาสิ้นสุดกันเสียที สุดจะทนแล้ว อย่าไปคิดถึงความรักที่เคยมีเลย มันกินไม่ได้และไม่ได้ทำให้คุณมีชีวิตที่ดีขึ้นเลย ความสุขกาย กับ สุขใจ เลือกเอาค่ะ  ชีวิตยังต้องอยู่อีกยาวไกล แก่ตัวลงไป จะทำยังไง ยังต้องการผู้ชายคนนี้อยู่ข้างกายตลอดไปมั๊ย มีเขาเดินเคียงข้าง เป็นกำลังใจ เป็นคู่ชีวิต อยู่ด้วยกันจนแก่เถ้า ( แต่เขาก็ไม่มีความเป็นผู้นำแบบนี้ เหมือนเดิม คุณก็ยังต้องเหนื่อยเหมือนเดิมนะ ) หรือ ขอความสบายใจ สบายตัว เหนื่อยเพื่อตนเองยังดีกว่าต้องอุ้มผุ้ชายคนไปทั้งชีวิต ขอไปใช้ชีวิตคนเดียวดีกว่า  คนอื่นคงตอบแทนไม่ได้ คุณคงต้องตัดสินใจเอง จากคุณ : ..ฟ้าใส.. เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 11:55:32

ความคิดเห็นที่ 32 เราว่าเค้าไม่ใช่ไม่มีความเป็นผู้นำนะ แต่ขี้เกียจและขาดความรับผิดชอบมากกว่า จากคุณ : yaisom เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 12:08:51

ความคิดเห็นที่ 33 มาเก็บตกภาคปฎิบัติให้คุณ จกท ครับ 1.ความเป็นผู้นำ ไม่ได้หมายความว่าต้องลงมือทำเองหมดทุกอย่าง แต่หมายถึงการบริหารจัดการ กำหนด ดูแล รวมถึงการ ควบคุม จูงใจ สร้างวิสัยทัศน์ให้แก่ผู้ตาม การที่คุณจะเป็นผู้นำได้คุณต้องมี ภาวะผู้นำที่ผู้ตามยอมรับ หากคุณเป็นผู้นำที่ดีพอ จะสามารถนำพาครอบครัวไปในทางเจริญขึ้นได้ ถึงผู้ตามจะไม่ได้ความก็ตามครับ แต่ถ้าหากคุณบอกซ้ายเขาขวา บอกขวาเขาซ้าย ก็เลิกครับ 2.เป็นเรื่องหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ หลายๆครอบครัวอาจต้องมีสมาชิกในครอบครัวคนใดคนหนึ่ง พ่อ แม่ พี่ น้อง สามี ภรรยา หรือลูก เป็นคน "ไม่เอาถ่าน" คนประเภทนี้ที่ยืนในสังคมก็แทบจะไม่มีที่ยืนอยู่แล้ว นั่นทำให้เขามีปัญหากับที่ทำงาน การตอบสนองต่อคนรอบข้างไม่ออกมาในแนวก้าวร้าว รุนแรง ก็มักกลายเป็นคนเฉื่อยชา ขาดความกระตือรือร้น หรือเป็นโรคซึมเศร้า ไปในที่สุด หากสมาชิกคนอื่นๆในครอบครัวเอาแต่คิดว่าเขาเบียดเบียน เป็นตัวถ่วงความเจริญของครอบครัวแล้ว นอกจากความสัมพันธ์ฉันพ่อแม่-ลูก ซึ่งเป็นรักแบบไม่มีเงื่อนไขแล้ว ความสัมพันธ์แบบอื่น เช่น พี่-น้อง  สามี-ภรรยา  ยากที่จะรักษาครอบครัวไว้ได้ครับ 3.คุณถามว่าระหว่างเรียนโท กับ เอาเงินมาลงทุนให้เขาทำธุรกิจเลือกเอาอย่างไหนดี  ความเห็นผมคิดว่าเรียนโทเพื่อความก้าวหน้าในชีวิตคุณ และการเรียนโทซึ่งเป็นความรู้ติดอยู่กับตัวคุณจะทำให้อำนาจการตัดสินใจว่า จะนำ หรือ ไม่นำ ทน หรือ ไม่ทน อยู่กับตัวคุณตลอดเวลาครับ ส่วนสามีคุณแค่เข็นให้ทำงานประจำได้โดยไม่ลาออกมาก็เต็มที่แล้ว และคุณควรคาดหวังจากเขาแค่นั้นก็พอแล้วครับ  เขาเฉื่อยชาเกินกว่าจะทำธุรกิจ หากคุณเอาทุนเรียนโทไปให้เขาละลายเสียแล้วทางเลือกของคุณจะน้อยลงครับ 4.สิ่งที่คุณกังวลก็คือ เขาอาจเป็นภาระสำหรับคุณไปจนตายนั้นไม่ผิด เพราะเป็นอะไรที่พอคาดการณ์ได้ แต่ชีวิตคนเราไม่แน่ไม่นอนเสมอ ลองพิจารณาอีกแง่มุมนึงดูครับ ว่าถ้าหากวันนึงมีเหตุอะไรที่ทำให้คุณเป็นฝ่ายไม่สามารถทำงานได้ เกิดป่วย  หรือ ทุพพลภาพ ด้วยนิสัยใจคอของเขาที่เป็นอยู่เขาจะเป็นฝ่ายดูแลคุณขัดขี้สีเยี่ยวให้คุณ อยู่กับคุณหรือไม่ ถ้าใช่ก็ให้คะแนนเขาอีกหน่อยครับ แต่ถ้าไม่ใช่ ก็เลิกครับ 5.เรื่องเลิก ปัจจุบันเขาทำงานประจำมา 4-5 เดือนในตำแหน่งระดับผู้จัดการเงินเดือนไม่น่าจะต่ำกว่า 30,000 +  เพียงพอสำหรับเลี้ยงชีพและช่วยเหลือตัวเองได้ การที่คุณเลิกกับเขา คิดว่าคงไม่มีใครมองว่าคุณร้าย แต่หากยังมีเยื่อใยไม่อยากหักด้ามพร้าด้วยเขา ก็ลองคุยเปิดอกกับเขาในสิ่งที่คุณรู้สึก และ การแยกกันอยู่ชั่วคราวก่อนเปลี่ยนเป็นถาวรก็เป็นทางออกที่ไม่เลวครับ โชคดีครับ จากคุณ : ขอความเห็น (FinalPath) เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 12:51:25

ความคิดเห็นที่ 34 ความคิดเห็นที่ 32     เราว่าเค้าไม่ใช่ไม่มีความเป็นผู้นำนะ แต่ขี้เกียจและขาดความรับผิดชอบมากกว่า จากคุณ : yaisom   -- เห็นด้วยค่ะ จากคุณ : อาซิ่ม เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 14:27:26

ความคิดเห็นที่ 35   หลายคนถามว่า " ตอนคบกันเค้าเป็นยังงัย ??? " ตอบ " เค้าก็เป็นอย่างนี้หล่ะค่ะ " เรื่องของดิฉันอาจซับซ้อนนิดนึง เราคบและแต่งงานกันเพราะความเหมาะสม ที่ผู้ใหญ่ทั้ง 2 ฝ่ายเห็นว่าจะไปกันได้ดี เนื่องจาก เค้าจะเป็นคนเย็น ๆ นิ่ง ๆ เฉย ๆ ขณะที่ดิฉันเป็นคนว่องไว และดูเหมือนใจร้อน ( แต่พอมาอยู่ด้วยกันแล้ว อย่างที่บอก แรก ๆ ทะเลาะกันบ่อยมาก แต่ดิฉันค่อย ๆ ปรับตัว จนตอนนี้ 4-5 เดือน ดิฉันก็จะวีนแตกขึ้นมาทีนึง ) อย่างที่บอก ความเหมาะสมมาก่อน อยู่ๆ กันไปก็กลายเป็นความรู้สึกผูกพันกัน ห่วงใยกัน ( เป็นความรักหรือป่าว ดิฉันไม่แน่ใจ ) เค้ามีดีตรงที่ไม่เคยทำให้ดิฉันทุกข์ร้อนใจเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ไม่เคยสร้างหนี้ ถึงแม้ช่วงหนึ่งเค้าจะไม่ทำงานและดิฉันต้องรับภาระทุกอย่าง แต่ดิฉันก็ไม่เป็นหนี้ อาจจะเหลือน้อยกว่าทีเคยเหลือ แต่ไม่ใช่จะไม่เหลือเลย ขอบคุณทุก ๆ ความคิดเห็นค่ะ ที่ทั้งเข้ามาให้คำแนะนำและให้กำลังใจ รู้มั๊ยคะ ความคิดเห็นของทุก ๆ ท่านมีค่า และมีประโยชน์มากจริง ๆ มันช่วยเบรคอารมณ์ -ความคิด หรือความรู้สึกบางอย่างของดิฉันลงได้ ทำให้ดิฉันคิดมากขึ้น มองไปรอบ ๆ มากขึ้น ไม่ยึดเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง แต่ค่อย ๆ ปรับความคิดและทัศนคติให้เป็นบวกมากขึ้น ขณะเดียวกันก็เรียนรู้ถึงสิ่งที่ดีที่ ผช. ควรปฏิบัติต่อ ผญ. และหลาย ๆ อย่าง ซึ่งคิดว่าจะลองนำไปใช้ดู อาจจะทำทั้งการพูด-คุยกันโดยตรง ในช่วงเวลาที่เราทั้งคู่อยู่ในอารมณ์ที่ดี รวมถึงการระมัดระวังการแสดงออกซึ่งอาจทำให้กระทบต่อความรู้สึก/จิตใจ จนทำให้ความรุ้สึกของต่างฝ่ายต่างแย่ลงไป เป้าหมายและความต้องการของดิฉันคือต้องการให้ชีวิตคู่อยู่กันแบบ win-win ค่ะ และท่านทั้งหลายที่กรุณาแนะนำดิฉันก็เป็นผู้ชี้แนะแนวทางให้ดิฉันทั้งสิ้น ขอขอบพระคุณจากใจจริงค่ะ จากคุณ : จขกท. เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 16:28:55 A:115.87.5.170 X: TicketID:226302

ความคิดเห็นที่ 36 คห8 ในข้อ 1 นั้น อยากบอกว่า จะ "อ๊วก!" เหมือนแม่ขวัญข้าวเหมือนกัน ส่วน คห 13 เคยสงสัยมั๊ยว่า ทำไมผู้หญิงให้ความเมตตากรุณาต่อคู่ชีวิตที่ด้อยกว่าไม่ได้ เราว่ามันไม่เกี่ยวกับเพศแล้วค่ะ ไม่ว่าผู้หญิงผู้ชาย ถ้าหาก ขี้เกียจสันหลังยาว ไม่กระตือรือล้น ไม่รับผิดชอบ ถ้าหากพยายาม "ขุน" แล้วมันขุนไม่ขึ้น และไม่มีวี่แววว่าจะว่าขึ้นหรือขยับ มันก็ไม่สมควรได้รับความเมตตากรุณาทั้งนั้นแหละค่ะ ถ้าจะอ้างว่า ที่ผู้ชายยังมีความเมตตากรุณาให้ผู้หญิงประเภทแบบนั้นได้เลย เออ เราว่าอันนั้นมันเป็นความคิดส่วนบุคคลที่บิดเบี้ยวของผู้ชายเองนะ ผู้ชายคนนั้นๆ ไม่ยอมคิดเองนี่คะว่า "ใคร" สมควรได้รับความกรุณาเมตตาจากเค้าแค่ไหน ยังไง หรือไม่ มันไม่ได้เกี่ยวกับสิทธิเท่าเทียมของหญิงหรือชายเลย แต่มันเป็นเรื่องการ แบ่งปัน เอื้อเฟื้อ เอื้ออาทรต่อกัน ของอยู่ร่วมกันของมนุย์ล้วนๆ!! ให้ตายสิ แบร์ลุสโคนี่!! แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 52 16:38:37 จากคุณ : แพรเพลง เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 16:37:21

ความคิดเห็นที่ 37 จขกท ต้องถามตัวเองค่ะ ว่าในขณะนี้ ยังมีแรงเหลืออยู่มั้ย? เหนื่อยพอหรือยัง? ยังไหวไหม? ถ้าไหวก็ไปต่อ แต่ถ้าตอบว่าไม่ไหวแล้ว ก็หยุดค่ะ เท่านั้นเอง สู้ๆ นะคะ ^^ จากคุณ : แพรเพลง เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 16:51:08

ความคิดเห็นที่ 38 อ่านแล้วรู้สึกรักพ่อขึ้นมาเลย.. พ่อเราแอคทีพทำทุกอย่าง แล้วยังสอนลูกสาวว่าอย่าพึ่งผู้ชาย งานต่างๆ เราต้องทำเองมาตลอด แม่เราก็สอน(ลับหลังพ่อ) ว่า ผู้ชายในโลกนี้ไว้ใจไม่ได้ทั้งนั้นแหละ ต้องพึ่งตัวเองให้มากๆ พูดตรงอย่าโกรธกันเลยน่ะค่ะ ชีวิตคู่น่ะ .. ฝ่ายหญิงต้องโง่ครึ่งหนึ่ง ถึงจะอยู่รอดกันได้ค่ะ ถ้าคุณทำท่าทำทางฉลาดอย่างนี้ อย่างไงก็ไม่รอดหรอก่ะ จากคุณ : หวานใจนายโหด เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 19:54:40

ความคิดเห็นที่ 39 เอ่อ...เดือดน่าดู ไม่กล้าตอบเลยแฮะ ... เจ้าของกระทู้ขา...ลองตอบหัวใจตัวเองดูนะว่ายังอยู่กะเค้ามั้ย เอาง่ายๆ แค่นั้นแหละ ... เราจะเล่าเรื่องเราให้ฟัง (นินทาแม่ตัวเองอีกแย้วววว) คือว่าพ่อเราอ่ะ ออกจากงานก่อนครบกำหนด เราก็ไม่ได้ถามหรอกว่าทำไม พ่ออาจจะขี้เกียจ หรืออยากทำอย่างอื่น หรือ ...โอ้ย เป็นเด็กอะ เรื่องบางเรื่องทำไมรู้นะว่าไม่ควรถาม ทั้งที่ใครก็ไม่ได้สอน เราจำได้ว่า พอเราจำความได้ พ่อเราอ่ะ พาเราไปโน่นนี้ตลอด (แหง เพราะพ่อว่างอยู่คนเดียว) ส่วนแม่กับเราไม่ค่อยสนิทกัน เพราะแม่มัวแต่ทำงาน ตอนนั้นเราเลยติดพ่อมากกว่า ...นั้นเป็นความทรงจำในวัยเด็ก ซึ่งตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้างเราไม่รู้... จนโตขึ้น เรากลับมาที่แม่อีกที เพราะเห็นแล้วว่าแม่เหนื่อย แม่ทำงานน่ะ เพื่อเรานะ รักเราเหมือนพ่อรักเรานั่นแหละ แต่คนละรูปแบบ ... แม่ก็เริ่มบ่นท้อบ้าง เหนื่อยบ้าง ... เราก็ยุเลย เลิกกันดิแม่ (ลูกเจริญ ละครับงานนี้) จำได้ว่าอายุตอนนั้นเรา ยังเป็นกระโปรงบานขาสั้นเลย วางแผนเป็นฉากๆ ตามประสาฝันเฟื่องของเรา แม่ก็แยกออกจากบ้านมาอยู่ บ้านเช่า พ่ออยู่บ้านเดิม ส่วนหนู เดี๋ยวทีไปเทียวมาเอง วันเว้นวัน (คิดไปได้ยังไงว่ะตรู) ไม่ได้รู้ว่าบ้านจะแตกเล้ยยย เพราะก็เห็นว่าแม่ไม่ได้มีความสุข (ส่วนจากสาเหตุไหนนั้น เราไม่ได้ถาม) คงเพราะเราได้รับความรักจากพ่อกะแม่มากพอดู พอจะเข้าใจว่า สถานะพ่อกะแม่เปลี่ยน แต่ความเป็นพ่อแม่ ไม่ได้เปลี่ยน ... แล้วแม่ก็ไม่ได้แยกบ้านกับพ่อ ... เราโตขึ้น ลืมๆ เรื่องนี้ไปแล้ว จนโตมากๆ พ่อเราป่วย แม่ก็ต้องดูแล เพราะมีกันอยู่สองคน ทั้งเราและพี่ก็เรียนและทำงาน ตอนนั้นเรากลับบ้านไปทีไร เรารู้ได้เลยถึงคำว่าคู่ชีวิต ว่าทำไมคนเราต้องแต่งงาน มันคือคู่คิด คู่ใจ คู่ชีวิตนั่นแหละ หากแม่เราเป็นสาวโสด ป่านนี้คงเหงาแย่ เรานั่งถามแม่ แม่รักพ่อมั้ย แม่ไม่ตอบ ตามประสาคนสมัยโน้น ที่จะไม่พูดเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ออกจากปาก เราเลยเปลี่ยนคำถาม ไหนว่าแม่เบื่อไง (หมายถึงหลายสิบปีก่อน ที่แม่เคยบ่น) แม่บอกว่า ...ทำ มันก็ได้บุญนะหนู เค้าเป็นคู่ชีวิตเรา... ... เราไม่รู้ว่า แม่เปลี่ยนความคิดจากที่ "อะไรๆ ก็ชั้น พ่อไม่เห็นทำอะไรบ้าง นั่นก็ไม่แตะ นี่ก็ไม่ทำ" เป็นปลงๆ และคิดว่า พ่อก็เป็นแบบนั้นแหละ จะเอาเค้ามาแบกก็ไม่ใช่ที่ คู่ชีวิต ยังไงก็ต้องมีคนรับ คนส่ง เลิกกดดันกับความต้องการของตัวเอง ว่าสามีจะต้องเป็นแบบโน้นแบบนี้ ก็หายเครียด โมโหพ่อ เพียงเพราะพ่อทำไม่ได้ดังใจ เท่านั้นเอง ... อาจจะดูหมิ่นเหม่นิดหน่อย กะว่าคำว่าเลิกสนใจ แต่เปล่านะ แม่สนใจพ่อมากขึ้น แต่เปลี่ยนรูปแบบการสนใจ จากที่เคยมองว่าทำไมพ่อไม่ทำ เป็นมาดูแลมากขึ้นอีก คอยสนใจว่าพ่ออยากได้อะไรมั้ย ต่อให้พ่อจะแค่นั่งดูทีวีเฉยๆ ก็เหอะ ... ถามแม่กลับอีกที ในวันที่ผ่านมา ทำไมแม่คิดแบบนั้นล่ะ ถ้าพ่อขยันๆ ป่านนี้น่าจะรวยไม่รู้เรื่องไปแล้ว แม่เบรกเราทันที ว่าอย่าคิดแบบนั้น มันบาป เราเลยบอกแม่ว่า หนูคิดแทนแม่เฉยๆ เผื่อว่าแม่จะคิด แม่บอกว่า เกิดเป็นผู้หญิง บางทีคำโบราณมันก็พูดถูก ตอนเป็นเด็ก ชีวิตขึ้นอยู่กับพ่อแม่ เป็นสาวแล้ว ชีวิตก็ขึ้นอยู่กับสามี แก่ตัวลง ชีวิตก็อยู่ที่ลูกหลาน แม่ผ่านมาได้ เพราะไม่อยากให้ลูกได้ชื่อว่า เด็กบ้านแตก และมันก็คุ้ม ... ตามสายตาแม่เราอ่ะนะ ส่วนชีวิตเราก็สุขๆ ดิบๆ มันดี ถ้าให้ถามกลับว่า ตอนนั้น ถ้าพ่อกะแม่จะแยกกันอยู่จริงๆ เราจะทำยังไง ก็ยังคงทำเหมือนเดิมมั้ง ส่วนผลที่ตามมา เราว่าตัวเราคงไม่เปลี่ยนจากเดิมเท่าไหร่ ฮ่ะๆๆ อายว่ะ แม่รู้เข้าจะโกรธมั้ยนี่ แหะๆ ***แก้คำผิดอ่ะครับ*** แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 52 23:01:40 จากคุณ : ยิ้มเดียว เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 52 22:52:24

ความคิดเห็นที่ 40 ถ้าต้องเหนื่อย ต้องขุน ต้องดันขนาดนี้ เรายุให้เลิกกันดีกว่าค่ะ อยู่คนเดียว รับผิดชอบชีวิตของตัวเองคนเดียว หาเอง ใช้เอง คิดเอง ทำเอง ไม่ต้องคิดแทนคนอื่น ทำแทนคนอื่น แถมยังต้องทั้งขุน ทั้งดันอีก คุณอยากสบายใจ สบายตัว หรืออยากเหนื่อยไปตลอดชีวิตกับคำว่า ความผูกพัน ก็เลือกเอาค่ะ ทางเดินชีวิตเป็นของคุณ เราเปลี่ยนเค้าหรือใครไม่ได้ค่ะ เปลี่ยนตัวเอง ง่ายกว่ามาก หรือเปลี่ยนสิ่งแวดล้อม (เอาตัวเองออกจากสิ่งแวดล้อมแบบนั้นๆ ไปซะก็จะง่ายกว่าเปลี่ยนเค้า หรือใครๆ) ดิฉันมักจะบอกตัวเองเสมอเวลาเจอเรื่องเซ็งเคร็งแบบนี้ว่า TAKE IT... OR.... LEAVE IT   เลือกบ่น เลิกฟูมฟายเสียที ชีวิตต้องเดินต่อไป จะเอาไงก็เอา ตัดสินใจให้เด็ดขาด แล้วก็ลุย เดินหน้าอย่างเดียว อย่ามาเสียเวลาคิดกะเรื่องเดิมๆ อีก ถ้าตัดสินใจจะอยู่กับความเส็งเคร็งนี้ต่อไป ก็จบ อนาคตจะเกิดอะไรขึ้น ก็ยอมรับมันซะ มองข้ามมันไป เอาเวลาไปเดินหน้ากะเรื่องอื่นๆ ในชีวิตต่อไป ................ อยุ่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน เดินตามความคิด สติเราให้ทัน อยู่กับสิ่งที่มี ไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งๆ นั้นให้ดีที่สุด... ................ เราเองก็ไม่ต่างจากสภาพคุณเท่าไหร่นะคะ เผลอๆ จะหนักกว่าด้วย ... จากคุณ : คนอยากได้อิสระคืน (MiniPenzman) เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 12:20:34

ความคิดเห็นที่ 41 ผ่านมานะครับ ขอแสดงความคิดเห็น โดยส่วนตัวมีมุมมองและประสบการณ์คล้ายคุณ คห. 12   38  39  ครับ   ผมมีข้อสังเกตอยู่อย่างนึงนะ  (ไม่รู้จะโดนด่ารึเปล่า)   เท่าที่อ่าน ฝ่ายที่ออกมาวิจารณ์หรือพูดถึงข้อเสียของอีกฝ่ายได้เป็นชุดๆ  ชุดละมากๆ    สมมติถ้าให้วิจารณ์หรือพูดถึงข้อเสียของฝ่ายตนเอง จะพูดได้ชัดเจนเท่าเวลาพูดถึงอีกฝ่ายรึเปล่านะ  แล้วถ้าข้อเสียมากจริงๆ  ก็น่าจะรู้บ้างก่อนแต่งไม่ใช่เหรอครับ  คนคนที่กำลังว่าข้อเสียของเค้าเป็นคนคนเดียวกับที่คุณรักและอยากแต่งงานด้วย  แล้วไม่คิดบ้างเหรอว่าที่ตัวผู้ชายเค้าเลือกคุณเป็นภรรยา เค้าก็คิดว่าจะดีจะร้ายก็รักกันไป  คุณคงไม่รู้ข้อเสียตัวเอง เพราะผู้ชายของคุณเค้าไม่เคยว่า ไม่ว่าก็เพราะรัก รักก็เลยตามใจ  แต่ก็แล้วแต่คนครับ  คนเราไม่เหมือนกัน  ผมเองเคยยุให้แม่เลิกกับพ่อเหมือนกันครับ  พอโตขึ้นแล้วรู้สึกผิด  เรื่องชีวิตคู่เป็นเรื่องของคนสองคนจริงๆ  (แม้ผมไม่เคยใช้ชีวิตคู่เลย เคยแต่มองดูในฐานะลูกชาย) แค่อยากให้มองต่างมุมครับ   แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 52 16:30:40 แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 52 16:16:56 จากคุณ : AFRICAN DREAMS เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 16:13:46

ความคิดเห็นที่ 42 ณ ตอนนี้...ถ้าเจอสถานการณ์แบบคุณ คงทางใครทางมันค่ะ ไม่อยากมีชีวิตที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้นำตลอดเวลา ผลัดกันนำ ผลัดกันตาม ดีกว่าค่ะ จากคุณ : 2nd Ave. เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 18:15:22

ความคิดเห็นที่ 43 กระทู้นี้ถูกใจมากๆ ค่ะ กำลังอึดอัดด้วยภาวะแบบนี้เช่นกันค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ หรือมาแชร์หัวอกเดียวกันที่ msn ได้นะคะ lonely_nay@hotmail.com ของเราเพิ่งแต่งได้ไม่กี่เดือนค่ะ ยังไม่แน่ใจเลยว่าจะไปต่อไหวมั้ย จากคุณ : บางเวลาของทุกวัน เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 18:17:23

ความคิดเห็นที่ 44 กระทู้นี้ร้อนเเหะ.......เเซวขำๆครับ อิอิ จากคุณ : oleowen เขียนเมื่อ : 24 ส.ค. 52 18:18:09

ความคิดเห็นที่ 45 log in เข้ามาให้กิ๊ฟแม่ขวัญข้าว คห. 8 โดยเฉพาะเลยนะเนี่ย อยากจะให้สัก 100 กิ๊ฟ หึๆๆๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่มาตรฐานหญิงไทยในการเลือกคู่ครองมันถึงตกต่ำขนาดขอแค่ผู้ชายไม่ตบตีภรรยา ไม่เจ้าชู้ ไม่ขี้เมา ฯลฯ อย่างนี้ก็ว่าเป็นคนดี เหมาะกับการเป็นคู่ชีวิตได้แล้ว? เราประเมินค่าของเราๆกันน้อยไปหรือเปล่า? อย่าลืมนะคะว่ามาตรฐานที่เรากำหนดให้ตัวเองก็เป็นสิ่งที่กำหนดมาตรฐานของสังคมเช่นกัน เห็นด้วยค่ะว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนขี้เกียจและไม่มีความรับผิดชอบ edit: เพิ่มเติมข้อความ แก้ไขเมื่อ 25 ส.ค. 52 01:21:47 จากคุณ : คนรักแมวตี๋ เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 52 01:16:15

ความคิดเห็นที่ 46 เราชอบความเห็น 13 มากๆเลยค่ะ ผญหลายๆคน ในอดีตและปัจจุบันพยายามยกตนขึ้นมาให้ทัดเทียม ผช แต่พอกลายเป็นช้างเท้าหน้า กลับทำใจที่จะยอมรับไม่ได้ จากคุณ : ธาเนีย เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 11:53:28

ความคิดเห็นที่ 47 ประทับใจคำตอบแม่ขวัญข้าวค่ะ.. โดยส่วนตัว มองว่า อย่างน้อยๆ.. ในเมื่อฝ่ายชาย ไม่ได้เป็นคนรับภาระครอบครัว.. ก็น่าจะช่วยแบ่งเบาภาระในบ้านบ้าง.. อารมณคนนึงนอนกลิ้งเกลือก อีกคนกลับจากที่ทำงานมาทำงานบ้านต่ออย่างที่แม่ขวัญข้าวยกตัวอย่าง. เห็นภาพทีเดียวค่ะ..และเห็นเป็นภาพที่แย่มากๆ ในทางกลับกัน อีกคนทำงาน กลับมาเจอบ้านที่แม้ไม่สะอาด แต่ดูได้รับการดูแลแล้ว.. ไม่ต้องถึงขนาดเสริฟน้ำท่า แค่มองไปรอบๆแล้วไม่ต้องเหนื่อยอะไร..เพราะคนที่นอนว่างที่บ้านจัดการไปแล้ว.. เราว่ามันคงมีความสุขมากกว่า จากคุณ : อินทวา เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 13:09:19

ความคิดเห็นที่ 48 ให้ ใจ แม่ขวัญข้าว มาหลายกระทู้แล้ว มองโลกขาดมาก เอาว่าอายุน่าจะเยอะนะคะเนี่ย แซวเล่นนะคะ เห็นมองโลกแบบคนเห็นอะไรมาเยอะอ่ะ ชื่นชม จากคุณ : Kid wa love Nut เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 22:57:58

ความคิดเห็นที่ 49 ขอเล่านะคะ เราเองก็เคยอยู่ในสภาพนี้เหมือนกัน เพียงแต่ว่ายังไม่ได้ถึงขั้นแต่งงาน เราเคยมีแฟนคนนึง คบมา 1ปี เราลองชั่งข้อดีข้อเสียที่เราจะต้องเจอถ้าแต่งงานกันไป สุดท้ายเราก็บอกเลิกเขาไปค่ะ เพราะกลัวว่าจะต้องคอยหาเลี้ยงและเอาเงินเก็บของเรามาให้เค้าผลาญ เพราะอดีตแฟนเราเค้าใช้เงินเก่ง แต่ว่าตัวเองไม่มีตังค์  เค้ามักจะบอกว่าขอยืมเงินก่อนได้ป่าว เราก็โง่ให้ไปค่ะ เสียใจจนทุกวันนี้!! บางครั้งก็โดนเขาและครอบครัวเอาเปรียบหลายๆอย่าง แต่ก็ยอมเพราะคำว่า "แฟน" ไม่น่าเลย!! เงินที่เขายืมไป เราก็จดไว้นะคะ ก็ยังตามทวงคืนอยู่ แต่ก็ได้เดือนละไม่กี่ร้อย (แต่ติดเราหลายพันมาก) ก็มีที่ไม่ได้จดไว้หลายสิ่งหลายอย่าง เฮ้อ ตอนนั้นเรามันหน้ามืดตามัวเอง ขอบอกว่า ตอนแรกที่จะบอกเลิกมันยากมาก เพราะว่า เราก็รัก และเคยมีความทรงจำดีๆร่วมกัน แต่เมื่อคิดถึงตอนอยู่ร่วมกันในระยะยาว มันช่างไม่มีอนาคตเลยอ่ะค่ะ ตลอดเวลา 5 เดือนแรกที่เลิกกัน บางทีเราก็ยังเป็นห่วงเค้าอยู่นะ ว่าเค้าจะเป็นยังไง จะอยู่ได้มั้ย สบายดีมั้ย แต่เราก็ต้องใช่ความเข้มแข็งค่ะ บางครั้งเราโทรไปถามข่าวคราวบ้าง บางครั้งเค้าก็โทรมาหาเราบ้าง ) บางครั้งเราก็คิดว่าเราเห็นแก่ตัวไปมั้ย แต่เราเคยไปปรึกษาพี่นับถือคนนึง เราบอกว่า เราสงสารเขา ไม่รู้เขาจะเป็นยังไงถ้าไม่มีเรา พี่คนนั้นบอกเราว่า "สงสารตัวเองก่อนดีมั้ย ทำชีวิตตัวเองให้ดีก่อน ก่อนจะไปช่วยคนอื่น" 555 เพราะว่าตอนนั้นเราก็ยังเรียนปริญญาโทอยู่ กำลังทำทีซิส แต่ว่าก็ต้องเอาเวลาไปดูแลแฟน ซึ่งยังเรียนไม่จบป.ตรีเลย(ติดโปรเจคจบอยู่)ต้องคอยเป็นธุระ ขับรถพาไปมหาลัย รอเขาเรียน ช่วยทำงาน จนตัวเองจะเอาตัวไม่รอด เฮ้อ..เพราะว่าเค้าไม่ทำอะไรเองเลยค่ะ รอพึ่งเราตลอด เป็นประเภท ขี้เกียจ แต่ชอบรักสบายและเพ้อฝัน เขาไม่เคยลงมือทำเลยซักอย่างเรียนมา 6 ปีก็ยังไม่จบ และก็ทำท่าว่าปีนี้จะไม่จบอีกแระ เราก็ต้องมานั่งบ่น นั่งจ้ำจี้จ้ำไชเหมือนแม่เขาอะไรงี้ แต่เนื่องจากไม่ได้อยู่ด้วยกัน เวลาเขากลับบ้านก็ไม่รู้ว่าเขาทำโปรเจคหรือเปล่า ทำไมมันไม่เสร็จซักที เฮ้อ ...  ดีอย่างเดียวคือ เขาชอบป้อนคำหวานใส่เราและรักเรา (มั้ง)^^ 555 พอเราเลิกมา เราก็ใช้เวลาของตัวเองอย่างเต็มที่ เราเรียนจบปริญญาโท แล้วก็ได้งานทำ เป็นงานที่ตัวเองชอบด้วย เราใช้เวลาออกกำลังกาย ดูแลตัวเอง ไปเที่ยวกับเพื่อนและครอบครัว จากนั้นเราก็ได้เจอผู้ชายที่ดีคนนึงในสายงาน เขาเป็นคนที่ทำให้เรารู้สึกแตกต่างจากแฟนเก่ามาก คือก็ไม่ได้เป็นคนดีเลิศเลอ แต่เขาก็เป็นคนที่ทำให้เรารู้สึกดี รู้สีกว่าเขาเหมาะสม พ่อแม่ยอมรับ อยู่กับเขาแล้วเราสบายใจ มันลงตัวทุกอย่างเลย เราก็คบกับเขามาจะ2 ปีแล้ว มีความสุขมากๆเลยจ้า (จากเวลาที่ล่วงเลยมาทั้งหมด 2 ปี 5 เดือน เราก็ได้คุยกับเขาบ้างนานๆที เพราะยังมีเรื่องเงินที่เขาสัญญาว่าจะใช้คืน สรุปเขาก็ยังเรียนไม่จบเลย แต่ก็ไปสมัครเรียนรามเพิ่มไว้อีกที่) เราได้ยินแล้วก็ไม่ได้พูดว่าอะไร เพียงแต่บอกให้เขาตั้งใจเรียนละกัน รีบๆเรียนให้จบ เพราะว่าพ่อแม่หวังพึ่งอยู่  เราก็เป็นกำลังใจให้นะ.. นี่แหละค่ะเรื่องของเรา ซึ่งถือว่าเป็นบทเรียนครั้งใหญ่ ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ ทำตามที่หัวใจบอกค่ะ ชีวิตเราเป็นของเรานะ อย่าลืม ^^ จากคุณ : Asia_Lover_1403 เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 09:51:08

ความคิดเห็นที่ 50 เห็นใจค่ะ เรายังไม่ได้แต่งงานนะ แต่อ่านแล้วเหมือนกำลังส่องกระจกอยู่เลย... เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : weena_pop เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 52 13:36:55