ความคิดเห็นที่ 1 อีกสักหน่อยคุณก็จะค่อยๆ ฝึกเข้าสังคม ฝึกทำงานได้เองละคะ  บางคนกว่าจะกล้าหันหน้าสู้ ก็ต้องใช้เวลา ไม่ได้หมายความว่าชาตินี้เค้าจะทำไม่ได้นะคะ   เรื่องมรดกอย่าไปยึดติดกับมันเลย  มันปวดหัวนะ  พอถึงเวลาขายก็ต้องมายื้นแย่ง มาเรียกร้องกัน  เราว่าคุณถ้าไม่อยากสมัครงาน  ไปขอปั่นเงินที่บ้านมาค้าขายเล็กน้อยๆดีมั้ย  แล้วค่อยๆส่งเงินคืนทีหลัง   สมัยนี้จบมาไม่ต้องทำงานอะไรเลิศเลอ  แค่พอมีพอกินก็หรูแล้ว  เราก็อยากค้าขาย มีกำไรกินไปเรื่อยๆ เก็บๆนิดๆ  ไม่มีอะไรหรูหรา  แต่ไม่ต้องหวาดกลัวอะไร  ไม่ต้องกังวลว่าจะต้องได้จากใคร  มันก็ดีนะ จากคุณ : คนข้างหน้าต่าง เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 20:15:14

ความคิดเห็นที่ 2   ค่อยๆตั้งสติดีๆค่ะ ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น คุณต้องบอกตัวเองบ่อยๆ ว่าเราเป็นคนมั่นใจในตัวเอง บอกกับตัวเองซ้ำๆ มันจะเพิ่มความมั่นใจได้บ้าง หรือไม่ก็ลองไปออกค่ายฯ จบมาแล้วก็ยังมีค่ายให้ไปนะคะ พวกค่ายที่เปิดรับอาสาสมัครน่ะค่ะ ลองหาดูก็ได้ตามเว็บของมูลนิธิกระจกเงาอะไรพวกนี้ แต่ว่าต้องเสียเงินเองนิดหน่อย อย่างน้อย ค่ายแบบนี้จะฝึกให้เราเข้าสังคม ให้เรากล้าแสดงออกมากขึ้น กล้าเข้าหาคนอื่น เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : RaiN เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 20:55:38 A:118.173.99.27 X: TicketID:230743

ความคิดเห็นที่ 3 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : ช็อกโกแลตกับสตรอเบอรี่ เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 21:05:53

ความคิดเห็นที่ 4 จากประสบการณ์ส่วนตัวนะคะ ความกลัวจะหายไปเมื่อคุณกล้าเผชิญหน้ากับมัน ความกลัวก็คืออาการขาดสติชนิดหนึ่งนะคะ ทุกปัญหาจะดูยิ่งใหญ่เกินจริงเสมอ เมื่อคุณอยู่ในอาการกลัว เวลาที่ต้องทำอะไรที่คุณกลัว ให้ท่องเอาไว้ว่า "ทุกอย่างต้องมีก้าวแรก"   ความกลัวมักจะมีสาเหตุมาจากความไม่รู้ เช่นคุณกลัวการสัมภาษณ์งาน อาจเกิดจากคุณไม่รู้ว่าในกระบานการสัมภาษณ์คุณจะต้องเจออะไรบ้าง ถ้าคุณอยากเอาชนะความกลัว แนะนำว่าให้กัดฟันลองไปสัมภาษณ์งานดูซักครั้ง ถ้าถึงเวลาที่กลัวมากๆแล้วเกิดความคิดว่าไม่อยากไป ให้ท่องไว้ว่า "ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่จะเกิดคือ เค้าไม่รับเราเข้าทำงาน ถึงเราจะตอบคำถามได้แย่แค่ไหน ก็จะไม่มีใครตาย ไม่มีใครต้องติดคุก เสร็จจากการสัมภาษณ์แล้วเราก็จะยังมีชีวิตอยู่ ยังหายใจได้ ดำเนินชีวิตได้ตามปกติ" ลองดูนะคะ เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : PiNk*BloSsom เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 21:06:40

ความคิดเห็นที่ 5 ลองสักครั้ง รับรองว่าจะรู้ว่าไม่มีอะไรยากเย็น จากคุณ : Alex on the rock เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 21:38:52

ความคิดเห็นที่ 6 ก็คิดเสียว่า จะอยู่เป็นภาระให้กับครอบครัวไปอีกนานแค่ไหนก็แล้วกันนะ แค่ออกไปหางานทำ คิดไว้สิ ว่าเรื่องแค่หางานทำ คุณยังทำไม่ไหว แต่ดันกลับเอาเรื่องอื่นๆมาคิดแทนหางานทำ หวังจะนอนกินเพราะขายที่ดิน ขายนั่น ขายนี่ แล้วคุณจะร่ำเรียนมาหลายๆปีหาพระแสงอะไรกันละ ขอโทษนะ ขอติหน่อย จะคิดได้หรือโกรธก็สุดแล้วแตุ่คุณละนะ จากคุณ : แดงเร็กเก้บาร์ เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 21:52:46

ความคิดเห็นที่ 7 ความกลัวเป็นสิ่งที่คุณสร้างขึ้นมาเองทั้งนั้นค่ะ . . . ถ้าไม่อยากเป็นloser ลุกขึ้นสู้ค่ะ ทั้งเรื่องถูกหลอกขายของ อะไรนั่นน่ะ อยู่ที่ตัวคุณตัดสินใจว่าจะซื้อหรือไม่ . . ไม่มีใครมาบีบคอคุณให้ซื้อได้นะคะ เรื่องงาน . . ค่อยๆวิเคราะห์ดูว่าตัวคุณ ถนัดหรือชอบอะไรเป็นพิเศษ แล้วก็เอาตรงนั้นมาช่วยตัดสินว่าจะ ทำอะไรดี ทั้งการเป็นลูกจ้าง หรือจะทำธุรกิจส่วตัวก้ได้ ค่อยเป็นค่อยไปค่ะ แล้วไอ่เรื่องวันๆกดเครื่องคิดเลขคิดถึงแต่ ๒๐ ล้านนั่นน่ะ . . . เลิกฝันเถอะค่ะ อยู่กับความเป็นจริง จะว่าไปที่ตรงนั้นเค้าให้ทำนา ทำไมไม่ให้ชาวนาเค้าเช่าทำนาล่ะคะ . .ถ้าทุกคนคอยหวังจะปลูกสร้าง . . หรือขายเป็นทอดๆ ที่นาในประเทศไทยคงลดน้อยลงทุกที อีกหน่อยคงซื้อข้าวเมืองนอกเค้ากินค่ะ(คิดอย่างงี้ดีกว่า) แล้วคุณก็ยังดีกว่าหลายๆคนที่ไม่มีทรัพย์สินอะไรเลยนะ อ่อ . . ถ้าไม่คิดจะทำอะไรเลย . . มัวจิตตกคิดวนไปวนมา มันก็ไม่มีอะไรดีๆเกิดขึ้นหรอกค่ะ ถ้าไม่ลงมือทำอะไรซักที ก็ไม่มีอะไรซักทีค่ะคุณ . .  ชีวิตก็จะมีเท่านั้นล่ะคะ . . สู้หน่อย! จากคุณ : กระดูกหมู เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 23:03:06

ความคิดเห็นที่ 8 คุณคะ พอจะมีทุนมั๊ย ลองเปิดกิจการเล็กๆดีมั๊ยคะ มีลูกจ้างซักคน อาจเป็นญาติๆที่คุณไว้ใจได้ อยู่กันแบบพี่ๆน้องๆ ก็ได้นะคะ หรือไม่ก็ลองรับงานฝีมือที่ไม่ใช่งานเย็บปักถักร้อยมาทำ (เอาเท่าที่คุณทำได้) ทำไปก่อน คุณคะอ่านตรงนี้ซักนิด เพื่อนเราจบมา2ปีแล้วค่ะ ไม่ทำงาน และไม่คิดจะหาด้วย แม่เสียตั้งแต่เด็ก พ่อมีครอบครัวใหม่ ทุกวันนี้ต้องตากหน้าไปขอพ่อทุกอาทิตย์เหมือนเด็กเล็กๆเลยค่ะ ได้เงินมาก็ร้านเกม โทรหากลางวันไม่ติดเพราะหลับ โทรกลางคืนก็ไม่ว่างเพราะเล่นเกมตามร้านเกมตลอด คุณคิดจะทำงาน ทำโน่นทำนี่ แสดงว่าคุณยังเห็นคุณค่าของตัวเองอยู่ค่ะ มองตัวเองในแง่ดีสิ ไม่มีใครแย่ไปทุกอย่างหรอก คนที่บอกว่าเรามันไม่มีอะไรดี=คนไม่มีความหวัง=คนไม่คิดทำอะไร=คนตาย แต่คุณยังมีความคิด คิดถึงตัวเองบ้างแบบนี้ดีแล้วค่ะ รักตัวเองมากๆนะคะ เราเป็นกำลังใจให้ จากคุณ : Natthanuch1 เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 52 23:28:30

ความคิดเห็นที่ 9   ขอบคุณเพื่อนๆที่เข้ามาตอบครับ ผมคิดว่าผมพยายามหลายครั้งแล้วครับ แต่มันก็ไม่สำเร็จสักที คือผมเคยไปสัมภาษณ์งานอยู่ ที่หนึ่งคนสัมภาสมาบอกกับเพื่อนของผมว่า น้องคนนี้พูดจาไม่รู้เรื่องเลยอะ มั่นใจเหรอว่าจะทำงานได้ แล้วดูกลัวๆ รนๆยังไงก็ไม่รู้ทั้งๆที่ผม พยายามทำเต็มทีแล้ว พยายามเก็บความกลัวไม่ให้คนอื่นรู้แต่มันก็ปิดไม่ได้สักที และตอนนี้พ่อแม่ผมก็เกษียณแล้ว ได้บำนาญเดือนละ หมื่นต้นเอง เงินทุนก็ไม่มีจะทำอะไร เหลืออยู่ไม่กี่บาท ก็ต้องเก็บไว้กินไว้ใช้ก่อน พอผมออกไปข้างนอก หรือไปสมัครงาน ผมจะกลับมาคิดถึงเรื่องขายที่ดินทันที พยายามจะขายให้ได้ กระสับกระสาย เหมือนคนบ้า นั่งบ่นอยู่ทั้งวันจนพ่อแม่รำคาน บ่นว่าเมื่อไรจะขายที่ดินได้สักที เมื่อไรๆๆ พอมีคนมาติดต่อเรื่องที่ดินผมก็จะมีกำลังใจมาก แบบว่าคืนนั้นนอนหลับฝันดี นอนยิ้มทั้งคืน แต่พอคนติดต่อเรื่องที่ดินเงียบไป ผมก็จะจิตตกทันทีแบบว่าทำอะไรไม่ได้เลย กินข้าว ไม่ลง ห่อเหี่ยว นอนทั้งวันเหมือนคนอกหัก ผมร้อนรุ่มไปหมด เจ็บปวด ปวดร้าว เหลือเกิน แล้วที่ดินแปลงนี้อะ มันอยู่ติดถนนในกรุงเทพแท้ๆ ตัดถนน 6 เลนสะด้วย แต่เขาเอาพื้นที่ผมเป็นพื้นที่เสียสละรับน้ำ เวลาน้ำจะท่วมกรุงเทพ เขาจะระบายน้ำมาลงที่ดินของผม ซึ่งผมคิดว่ามันไม่แฟร์เลยอะ ทำไม ถึงทำแบบนี้ คนที่มันทำให้พื้นที่ผมเป็นแบบนี้ มันเคยคิดถึงหัวอกคนอื่นบ้างไหมว่าจะเป็นไง ขอบคุณเพื่อนๆมากครับ ที่เขามาตอบ ได้ข้อคิดเยอะ อย่างน้อยไปสมัครงานก็ไม่ตาย แต่คงไม่มีใครรับ เพราะผม สมองไม่ดี ขอบคุณ .....คนข้างหน้าต่าง ,RaiN ,ช็อกโกแลตกับสตรอเบอรี่,PiNk*BloSsom ,Alex on the rock ,แดงเร็กเก้บาร์ ,กระดูกหมู ,Natthanuch1 จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 01:14:13 A:125.27.44.103 X: TicketID:230624

ความคิดเห็นที่ 10 อย่าเพิ่งคิดจะพึ่งที่ดินเลยค่ะ พึ่งตัวเองก่อนดีกว่า เราเองก็ไม่ได้เก่งอะไรตอนนี้ก็ว่างๆอีกต่างหาก ลองพยายามหาอะไรที่ทำได้มากลายเป็นอาชีพก่อนดีกว่า อย่างเช่น งานอดิเรกของเรา พวกโมดิฟายโมเดลอะไรพวกนี้ก็ได้เงินดีนะ หรือไ่ม่ก็งานค้าขายทางเน็ต ไม่ต้องคุยกับผู้คเท่าไหร่ด้วย ยกตัวอย่าง เรื่องความกลัว แต่ก่อนตอนเราเพิ่งย้ายมาอยู่ต่างประเทศใหม่ๆ พูดไม่ได้ซักคำ ไม่ได้ไปไหนเลยเพราะกลัวหลง กลัวโดนหลอกไปขาย ตอนนี้พูดไม่ได้เหมือนเดิม แต่เราไปเที่ยวที่ๆพอจะไปเองได้คนเดียวโดยที่ไม่ต้องพึ่งใครได้ เราว่าอย่างนี้น่ากลัวกว่าอีกนะ อยู่ในประเทศที่เกือบจะไม่รู้จักใครเลย อ่านไม่ออก พูดไม่ได้ด้วย ลองพยายามเริิ่่่มต้นดู หนแรกมักจะน่ากลัวเสมอ จากคุณ : เทพบุตรหมัดดาวหาง เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 01:53:06

ความคิดเห็นที่ 11 ถ้าทางการแพทย์ เรียกว่าโรคกลัวสังคม   ถ้าไม่อยากไปหาหมอด้านจิตเวช  และต้องทานยาปรับ   คุณก็ต้องฝึกจิตใจ  ฝึกความกล้าหาญ  เข็มแข็งคะ  มั่นใจ   ทุกคนต้องมีก้าวแรกคะ  และ ต้องอดทน  คำว่าอดทน จะทำให้เราผ่านไปได้คะ เราก็เคยเป็นคะเมื่อก่อน  สัมภาษณืงานแล้วไม่ค่อยทำ แต่ไม่ได้กลัวคนนะคะ  แต่ขี้เกียจ  พอเป็นบ่อยๆ เราก็เลยว่าง พอว่างเราเลยเป็นโรคเครียดเลยคะคราวนี้ หวังว่าคุณคงจะต้องหาอะไรทำนะคะ  สู้ๆ  เพื่อจะได้ไม่ว่างไปคิดกะอะไรกะตัวเรามากนะคะ  จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน อ่านหนังสือธรรมมะนะคะช่วยได้.... จากคุณ : มี่ (meepanda22) เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 01:58:03

ความคิดเห็นที่ 12 เอากำลังใจมาให้ค่ะ สังคมน่ากลัวก็จริงอยู่ค่ะ แต่คุณก็ไม่มีทางหนีพ้นไปจากสังคมแบบนี้ได้ คุณต้องลุกเอาความกลัวไปเก็บ ไปซ่อน ไปทิ้ง เลยค่ะ สังคมนี้มีทั้งคนดีและคนไม่ดี ปะปนกันอยู่ค่ะ เราก็เคยเป้นค่ะกลัวค่ะ กลัวสารพัด กลัวคนหลอกเอา กลัวทำโน้นนี่ ไม่ได้ กลัวจะไม่เป็นแบบนั้นแบบนี้ที่เราคิดไว้ แต่สุดท้ายก็หนีไม่เคยพ้นเลย เลยมาคิดว่าจะกลัวไปทำไม เพราะเราก็เป็นคนเหมือนคนที่เรากลัวอยู่นี่ละค่ะ จากคุณ : +sugar jeed+ เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 02:23:55

ความคิดเห็นที่ 13   จบด้านไหนมาล่ะ จะได้แนะนำถูก ไอ้อาชีพเซลล์ไม่เหมาะกับคุณ แต่อาจมีอาชีพอื่นๆที่เหมาะก็ได้ ตอนนี้อยู่ว่างๆก็ออกกำลังกายบ้าง รูปร่างจะได้สมส่วนแล้วความมั่นใจจะกลับมา ฟันหลอ-ก็ไปใส่ฟันปลอมซะ ไม่มีอะไรน่ากังวลหรอกไอ้รูปลักษณ์ต่างๆมันแก้กันได้ ส่วนเรื่องจิตใจก็ตามคห.บนๆนั้นแหล่ะ กลัว ใครๆก็กลัว ยิ่งคุณมีประสบการณ์แย่ๆ-โดนหลอก มาหลายครั้งก็ยิ่งกลัวไปกันใหญ่ แต่ยังไงๆก็นะ ปรับเปลี่ยนกันได้ เริ่มทำตั้งแต่วันนี้ ต่อไปจะได้ไม่ลำบาก เริ่มจากอะไรง่ายๆก่อน เช่นไปจ่ายบิลโทรศัพท์-น้ำ-ไฟ พอทำได้ความมั่นใจจะเพิ่มขึ้นเอง จากนั้นค่อยทำในสื่งที่ยากขึ้นแม้กระทั่งออกไปเต้นแอโรบิกที่หลังบ้านน่ะ เอาใจช่วย สู้ๆนะคุณ จากคุณ : ไกลหูไกลตา เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 02:48:15 A:110.49.14.6 X: TicketID:111476

ความคิดเห็นที่ 14 ลองไปหาหมอไหมคะ ไปแบบไม่ต้องคิดว่าตัวเองเป็นโรคนะคะ (ที่แนะนำแบบนี้ เราไม่ได้คิดว่าคุณเป็นโรคค่ะ) ขอให้คิดซะว่าไปปรึกษาเพื่อนที่เชื่อใจได้ เพื่อนเราเคยไป (เราเองเพิ่งรู้ว่าเพื่อนไปมา) บอกว่าหมอเหมือนเพื่อนคนนึงค่ะ แต่เป็นเพื่อนที่สามารถให้คำแนะนำที่ถูกต้องให้เราได้ รู้ว่าจะทำยังไงให้เราสบายใจ มีกำลังใจ ปล. หาหมอที่มีประสบการณ์หน่อยก็ดีค่ะ พวกรพ.รัฐ หมอที่มีอายุหน่อย มีประสบการณ์ชีวิต ใจดี ใจเย็น ขอให้โชคดี สู้ๆนะคะ แก้ไขเมื่อ 28 ส.ค. 52 03:21:44 จากคุณ : - TezcatlipocA - เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 03:21:01

ความคิดเห็นที่ 15 สู้หน่อย  ไอ้น้อง... อายุยังน้อย  หาแรงดลใจแล้วลองทำมันดูสักครั้ง ไม่ได้ก็เริ่มต้นใหม่  ชีวิตเรามีโอกาสเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ จากคุณ : nttukta เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 06:07:40

ความคิดเห็นที่ 16 ไปหาหมอดีกว่ามั้งครับ จากคุณ : Jump.Jr เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 07:32:24

ความคิดเห็นที่ 17 ขายที่... ที่ดินนี่สมบัติอย่างเดียวที่คุณมีหรือเปล่าอ่ะ.... ถ้าใช่.. เราว่าต่อให้ขายได้ได้เงินมาอยู่กินได้ไม่ถึงแก่หรอกมั้งเนี่ย เพระาเหมือนคุณจะงอมืองอเท้าไปตลอดชีวิตโดยพึ่งแค่เงินก้อนจากขายที่ดินพื้นเดียวอ่ะ กล้าๆ หน่อย... ลองไปหาหนังสือมาอ่านชื่อเรื่อง... กล้าล้มเหลว (DARE TO FAIL) จะได้ข้อคิด ได้สติเสียที... เป็นหนังสือที่ดี ลองดูๆ ความเพ้อฝันจะมีได้ แต่อย่าเอาแต่อยู่ในโลกของความฝัน มันไม่ช่วยอะไรหรอก นอกจากแก่ตายไปอย่างทรมานน่ะ ไม่ทำงาน ไม่มีเงิน คนไม่มีเงินเดี๋ยวนี้ยิ่งกว่าหมาอีก ใครก็ไม่แล โดดเดี่ยวแก่ๆ ใครจะมาดูแล ตอนนี้อายุยังไม่มาก เปลี่ยนได้ก็เปลี่ยน คุณเรียนจบมาได้... ก็น่าจะมั่นใจในตัวเองได้มากพอแล้วหล่ะว่าคุณมีความสามารถน่ะ ไม่งั้นมหาลัยเขาไม่ให้คุณจบล่ะ และอีกอย่างเลิกคืดที่จะขายสมบัติพ่อแม่ได้แล้วมั้งคะ... ถ้าพ่อแม่คุณอยากขายปล่อยให้เป็นเรื่องของท่าน ไม่ใช้ไปหวังมากมาย มันไม่ใช่ของคุณ... อ่านแล้วรู้สีกไม่ดีเลยจริงๆ เป็นกำลังใจให้คะ แก้ไขเมื่อ 28 ส.ค. 52 08:03:48 จากคุณ : thangthai_ladypink เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 08:01:49

ความคิดเห็นที่ 18 ลองค่อยๆหัดไหมค่ะ  ออกไปเดินนอกบ้านบ่อยๆ  ไปเดินห้าง นั่งร้านกาแฟ  ไปเดินตลาดบ้าง  ให้คุ้นเคยกับคนบ่อยๆ ลองสมัครงาน งานอะไรที่เขาเรียกลองไปสัมภาษณ์ ถึงเป็นงานที่เราจะไม่ทำก็ลองไปดู  คิดว่าลองไปคุยกับคนสัมภาษณ์  ลองหัดสัมภาษณ์หน้ากระจก  คิดว่าเขาจะถามอะไร  แล้วเราจะตอบอะไร  จะตอบแบบไหน  ด้วยน้ำเสียงและกิริยาอย่างไร  แล้วไปลองดู  ไม่ได้ก็ช่างมัน  ไม่ต้องแคร์คนสัมภาษณ์วิจารย์  ลองค่อยๆเข้าสังคมดู  ทีละนิดละหน่อย เอาใจช่วยนะคะ  ลืมเรื่องที่ดินไปเถอะค่ะ สวรรค์อยู่ในอกนรกอยู่ในใจ  ถึงขายที่ได้ก็ไม่รู้ว่าคุณจะมีความสุขหรือเปล่า เพราะยังไงคุณก็ยังไม่แก้ปัญหาการกลัวการเข้าสังคม  สู้ๆนะคะ จากคุณ : Hmmm เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 09:42:14

ความคิดเห็นที่ 19   เคยลองปรึกษาแพทย์หรือจิตแพทย์บ้างหรือเปล่าคะ บางทีอาการพวกนี้อาจจะไม่ได้เกิดจากจิตใจอย่างเดียวก็ได้ อาจเกิดจากโรคบางอย่าง หรืออาการผิดปกติของร่างกายก็ได้คะ เมื่อก่อนเรามักจะมีอาการวิตกกังวลบ่อย ๆ นอนไม่หลับ โดยไม่ทราบสาเหตุ ก็เลยปรึกษาหมอ หมอให้อาหารเสริมจำพวกวิตามิน B ตอนนี้หายเป็นปลิดทิ้ง แต่ก็พยายามทานอาหารให้ได้รับสารอาหารครบถ้วนเสมอ กลัวกลับมาเป็นอีก ยังไงลองดูน๊า สู้ ๆ จากคุณ : somethig like that เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 10:14:49 A:61.19.222.8 X: TicketID:146846

ความคิดเห็นที่ 20 ถ้ายังกลับมาอ่านอยู่ เราขอบอกว่าเราเคยเป็นแบบที่คุณเป็นเพราะ ตอนเด็กๆพ่อแม่ทำให้ทุกอย่างไม่ต้องทำอะไรเอง พอมีอยู่คนเดียวทำอะไรเองไม่เป็นโดนหลอกตลอด หากว่าโดนหลอกแล้วถือว่าซื้อประสบการณ์ก็ซื้อมาหลายแสนละ เราเนื่องจากอยู่แต่บ้านตลอดไม่ค่อยรับรู้เรื่องราวอะไรภายนอก พอมีคนอะไรมาก็เชื่อคนง่าย ขี้สงสาร ใครขออะไรก็ให้หมด ให้จนตัวเองลำบากเพราะคิดว่าเค้าลำบากกว่าเรา ทั้งๆที่โดนโกหกอยู่ เรื่องความไม่มั่นใจในตนเอง เมื่อก่อนเป็น กิจกรรมหรืออะไรของโรงเรียนหรือมหาลัยไม่เคยเข้า กับเพื่อหรือคนอื่นก็จะพูดไม่มองหน้า จนมีคนตำหนิมากมาย ที่ทำให้เราสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้คือมีเพื่อนแนะนำให้ทำงานพิเศษ อันแรกที่ทำคือ แจกสินค้าตัวอย่าง เอิ่ม จากที่ไม่เคยทำงานมาก่อน งานแรกก็สุดยอดแล้ว ต้องแต่งตัวแบบกระโปรงสั้นด้วยแทบตาย พยายามข่มความอายและความประหม่าไว้ในใจ กลั้นใจทำจนจบ พอจบก็คิดว่าเราก็สามารถทำได้หนิ เราจะต้องไม่อายเพราะว่าไม่มีใครมาสนใจจำเราอยู่แล้ว อยากทำอะไรทำไปเลย เมื่อก่อนเรามัวแต่คิดว่าคนอื่นจะมองยังไง เดี๋ยวนี้ไม่ละ เพราะเราก็ไม่ได้สนใจคนอื่นเหมือนกัน คนอื่นก็คงไม่มาสนใจเราหรอก อีกอย่างที่ทำให้เราเปลี่ยนแปลงตัวเองได้เนื่องจากโดนหลอกเยอะที่แหละทำให้ไม่ค่อยเชื่อใจใครและต้องทำตัวแข้มแข็งเพื่อให้คคนอื่นไม่กล้ามาหลอกอีกต่อไป จากคุณ : dfh เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 10:20:08

ความคิดเห็นที่ 21 ปล่อยวางบ้างเถอะค่ะ พ่อคุณ สิ่งที่คุณกำลังคิดอยู่อยู่ หาสาระอันใดไม่ได้เลย กังวลอะไรกับรูปร่างหน้าตาล่ะ  มันเป็นสมมติขึ้นมาทั้งนั้นค่ะ มนุษย์ต่างหากไปยึดติดกับมันเองว่า หน้าตาแบบนี้ถึงเรียกว่าสวย หรือ หล่อ หน้าตาแบบนี้เรียกว่าขี้เหร่  มันไม่ใช่ค่ะ  ความจริงมันก็แค่ผิวหนังที่ห่อหุ้มด้วยตับไตไส้พุง กระดูก ทั้งนั้นแหละค่ะ แล้วมันก็ย่อมเปลี่ยนไปตามกาลเวลาด้วย แล้วจะหาความอะไรกับสังขารล่ะ จริงไหมคะ เราอยากให้คุณมั่นใจในตัวเองนะ พอมั่นใจ ทุกอย่างจะดีขึ้นเองแหละ อ้อ อย่าคิดว่าตัวเองไม่มีความสามารถ  มนุษย์ทุกคนไม่มีใครสมบูรณ์เพอเฟคไปหมดซะทุกอย่างหรอกค่ะ อย่าคิดในแง่ลบกับตัวเอง คิดแง่บวกเข้าไว้ค่ะ จำใส่ใจไว้เลยค่ะ ปัญหาของคุณน่ะ คือการตำหนิตัวเอง ลงโทษตัวเองตลอดเวลาเลย รู้ไหม เลิกคิดแบบนั้นได้แล้วค่ะ จากคุณ : BIOTOMNEG เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 11:58:41

ความคิดเห็นที่ 22 แนะนำให้ปรึกษาจิตแพทย์คะ แล้วคุณจะสบายใจขึ้นมากๆ จากคุณ : karat เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 12:32:27

ความคิดเห็นที่ 23 ถ้าคุณอยากขายที่ดิน ก็ยังต้องเข้าสังคม เข้าหาคนอยู่ดี จริงมั๊ย? ค่อยๆทำลายกำแพงที่มีอยู่ในใจตัวเองนะคะ จากคุณ : fungjai เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 12:56:05

ความคิดเห็นที่ 24   ลองหางานที่ไม่ต้องไปข้องเกี่ยวกับคนมากสิครับ การไม่ก้าวไปข้างหน้าก็เหมือนกับการหยุดอยู่กับที่ มีชีวิตแบบคนขี้แพ้ คุณชอบหรือครับ ไม่สู้แล้วจะชนะมั้ย สะกดจิตตัวเองครับว่าเราต้องทำได้ บอกตัวเองมันทุกวันๆ หาแรงฮึดให้ได้ จากคุณ : Furusato เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 13:42:31

ความคิดเห็นที่ 25 ถ้าไม่อยากเข้าสังคม ต้องฝึกฝนตัวเองครับ มีงานบางประเภทที่คุณสามารถทำอยู่หน้าคอมได้เป็นอาทิตย์ ได้เป็นเดือน โดยไม่ต้องออกมาเจอสังคม แต่ก่อนอื่นต้องถามตัวเองก่อนว่า กลัวสังคม หรือกลัวลำบาก กันแน่ สู้ สู้ ครับ จากคุณ : Kloster_O เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 14:48:23

ความคิดเห็นที่ 26   ขอบคุณเพื่อนๆที่เขามาตอบนะครับKloster_O ,Furusato ,fungjai,karat ,BIOTOMNEG,dfh ,somethig like that ,Hmmm,thangthai_ladypink ,: Jump.Jr,nttukta,เทพบุตรหมัดดาวหาง ,มี่ (meepanda22) ,+sugar jeed+,ไกลหูไกลตา,TezcatlipocA ผมพยายามคิดว่าผมจะสู้ ผมพยายามหลายครั้งแล้วครับ ที่ดินมันเป็นกำลังใจให้ผม ให้มีชีวิตอยู่ได้แต่ละวัน เวลาผมท้อผมจะหยิบเครื่องคิดเลขมากดตัวเงินว่าขายที่ดินได้เท่าไร แต่ตอนนี้ผมควรจะเลิกเผ้อเลิกฝันสักที แต่ลำพังผมจะเก็บที่ดินไว้ก็ไม่ได้ เพราะญาติพี่น้องผมต้องโกงแน่ๆ ตอนแรกก็เกือบจะไม่ได้ที่ดินแปลงนี้แล้ว แต่ความมาแดงสะก่อนเลยต้องมารับส่วนแบ่ง และผมไม่มีหลักฐานอะไรเลยที่จะบ่งบอกว่าพ่อผมมีส่วนเป็นเจ้าของที่ดิน ผมก็เลยอยากให้มันขายได้สักทีในระหว่างที่พ่อแม่ผมยังมีชีวิตอยู่ จะได้สบายใจว่าไม่โดนโกง แต่ตอนนี้ผมคงต้องเลิกเผ้อฝันแล้วละ ต้องอยู่ในโลกแห่งความจริงว่าผมไม่มีอะไรเลยสักอย่างเดียว สิ่งที่ผมคาดหวังว่าจะได้ ว่าจะมีแบบคนอื่น อยากซื้ออะไรได้ซื้อคงหมดลงแล้ว ผมจะพยายามหางานให้ได้ แม้จะกลัวแค่ไหน ยังไงเราไปทำเราก็ยังไม่ตาย ยังมีลมหายใจ ขอบคุณเพื่อนๆมากครับที่ให้ข้อคิดกับผม เสียสละเวลามาอ่านของผม ผมซาบซึงจิงๆครับ ขอบเพือนๆ pantip จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 15:34:39 A:125.27.48.14 X: TicketID:230624

ความคิดเห็นที่ 27 เรื่องจริงหรอคับเนี่ย ....-_-" ลองหาหนังสือเรื่อง "ใครเอาเนยแข็งของฉันไป"  มาอ่านดูนะคับ ปล....ถ้าคุณไม่กลัว ...ลองคิดดูว่าคุณจะทำอะไรได้บ้าง จากคุณ : HaveAhopE เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 17:49:16

ความคิดเห็นที่ 28 แค่ ลง มือ Just Do It กำแพงอุปสรรคมันดูใหญ่โต แต่จริงๆมันทำจากโฟมนะครับคุณ จากคุณ : CARAGIO เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 18:22:59

ความคิดเห็นที่ 29 คุณ กับ เราตรงข้ามกันเลย เรายังเรียนไม่จบ เราก็ หางาน ไม่ว่าที่ไหน เค้าเรียกไปสัมภาษณ์ เราไปหมด  เราไปสัมภาษณ์งาน มันถือเป็นประสบการณ์นะ ได้พบเจอ คนจริงๆ ที่ไม่ใช่ เหมือน ในมหาลัย คุณ อย่าไปคิดว่า ตัวเอง มีข้อด้อยซิ คุณเปิด ใจ เปิด อะไรใหม่ มานั่งคิดแบบนี้ แล้วเมื่อไรจะ เข้าทำได้ ละ *ขอโทษที่ พูดแรงไป จากคุณ : ++momo_14++ เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 21:13:27

ความคิดเห็นที่ 30 ขอแนะนำด้วยคน อาการแบบนี้  เราก็พอจะเข้าใจนะคะ เอาอย่างนี้สิ  คุณ จขกท.ลองไปเป็นอาสาสมัครพวก มูลนิธิ ลองดูก่อนดีเปล่า  เป็นการฝึกเข้าสังคมได้ดีนะ ไปทำกิจกรรมร่วมกับคนที่เราไม่รู้จัก  ออกค่ายครูบ้านนอก  ขึ้นไปอยู่บนดอยสัก 4-5 วัน  เราว่าอาจจะเป็นก้าวแรกของคุณก็ได้นะ เพราะช่วงที่เราเรียนอยู่  พอปิดเทอม  เราก็ไปฝึกงานที่ มูลนิธิกระจกเงาที่เชียงราย  ได้ลองทำงานในรูปแบบอาสาสมัคร  เจอคนใหม่ๆ เจอเพื่อนจากสถาบันนู่นนี่  ต้องกินนอนด้วยคน ส่วน คุณ จขกท.เรียนจบแล้ว  ก็ไปเป็นอาสาสมัครชายก็ได้ เค้ามีที่พักให้อยู่ในศูนย์แหละค่ะ แต่อยากให้ลองสมัคร ทริปครูบ้านนอก 4 คืน 5 วันก่อน  สนุกดีนะคะ  ไม่อยากกลับบ้านเลยแหละ ลองเข้าไปดูในเวบนะ www.bannok.com  หรือไม่ก็หลังไมล์มาถามเราได้ค่ะ ปล.เราไม่ใช่ พนักงานในองค์มูลนิธิกระจกเงานะคะ  แต่เราเคยไปฝึกงาน กินนอนที่นั้นอยู่ 2-3 เดือน  ทุกวันนี้ยังลืมเชียงรายไม่ลงเลย  แต่งานที่ทำอยู่ปัจจุบันไม่ได้เกี่ยวกับงานอาสาสมัครสักนิดเลย แก้ไขเมื่อ 28 ส.ค. 52 21:24:43 จากคุณ : หง่าวซ่า (คุโระโกะ) เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 21:24:05

ความคิดเห็นที่ 31 ผมเข้าใจคุณครับ ผมเคยมีเพื่อนที่คล้ายกับคุณ คนที่อยากเป็นส่วนหนึ่งของสังคม แต่ก็กลัวมากๆ ที่จะเริ่มต้น แค่เพียงคุณเปิดใจ ไม่น่าจะยากอะไร ผมเอง มองภายนอกเป็นคนปากกล้า วีนแหลก ขี้ประจบ เข้าผู้ใหญ่คล่อง พูดกลางสายตาคนนับพันๆ ได้สบายเหมือนพูดหน้ากระจก แสดงอะไรฮาๆ ได้ไม่อายใคร แต่ลึกๆ ผมก็เคยปิดตัวเองเหมือนกัน คิดว่าตัวกูอยู่ของกูเองบนโลกใบนี้ ต่อให้เด่นดังแค่ไหน เวลาเห็นคนเขาหัวเราะด้วยกัน ผมก็เหงา จนยอมเปิดใจนั่นละครับ อะไรๆ ก็ดีขึ้น ปรึกษานักจิตวิทยาก็ได้ครับ เพราะเขาเหล่านั้นจะเป็นคนที่เข้าใจเราดีที่สุด มันเป็นหน้าที่ของเขา เรื่องที่ดิน ผมว่ามันได้ทำหน้าที่ของมันแล้ว คุณเองก็รู้ว่า มันไม่ใช่อะไรนอกจากความฝัน เปลี่ยนแปลงตัวเอง ปรับปรุงตัวเองสิครับ หุ่นไม่ดีก็ออกกำลัง ท่าทางอ้อนแอ้นก็ฝึกท่าทาง หน้าตาตลกนี่ ผมก็หน้าตลก ถ้ายิ้มแย้มแจ่มใส หน้าแบบเอ๊ดดี้ ผีน่ารักยังน่ามองเลยครับ พอคุณรู้สึกดีกับตัวเอง อาการกลัวสังคมจะค่อยๆ หายไป ห้ามพูดว่าตัวเองน่าเกลียด ไร้ค่า โง่ เพราะคำพูดของเรามีอำนาจ เป็นคำสาป หากคุณท่องเช่นนั้น คุณก็จะเป็นเช่นนั้นครับ จากคุณ : คมลิขิต เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 21:25:20

ความคิดเห็นที่ 32   เฮ้ย ไอ้เต้ เป็นไงบ้าง  คิดมากไปเครียดป่าวๆ   ใจร่มๆ  นะ จากคุณ : สวรรค์ฝากบอก เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 00:46:04

ความคิดเห็นที่ 33 ลองไปอ่านหนังสือ เมื่อยักษ์ตื่น ของโค้ชสิริลักษณ์ ดูนะคะ บางทีอาจจะช่วยให้มีพลังมากขึ้น แล้วยิ่งถ้าจะให้หายดี ต้องไปเข้าสัมมนาของเค้าด้วยนะ รับรอง คุณหายชัวร์ ยังไงก็ลองไปดูบรรยากาศตามเว็บเค้าก่อน บางทีอาจรู้สึกอยากเปลี่ยนแปลงขึ้นมาก็ได้ จากคุณ : kurapik เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 01:37:48

ความคิดเห็นที่ 34 น้องต้องเปลี่ยนวิธีคิดนะ ให้มองโลกในแง่ดีไว้น้อง โลกมันไม่ได้แย่อย่างที่น้องเจอหรอก แต่มันแย่ เพราะน้องมองมันแต่ในทางแย่ๆไง ลองฝึกเปลี่ยนความคิดตัวเองดู แล้วจะมีอะไรดีๆ เข้ามาในใจเราเยอะ อย่าไปสนใจว่าผลลัพท์จะออกมาเป็นยังไง ความคิดเป็นตัวกำหนดการกระทำเรานะ เอาใจช่วย จากคุณ : คนหัวฟู เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 12:44:58

ความคิดเห็นที่ 35 ลองคนมันมองทุกอย่างเป็นแง่ลบหมด อะไรๆมันก็ร้ายทั้งนั้น! จากคุณ : -ATICUS_T- เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 13:02:30

ความคิดเห็นที่ 36   คุณสัมภาษณ์งานเป็นอย่างไรไม่รู้นะครับ แต่คุณเขียนหนังสือเล่าเรื่องในใจได้ดีมาก เห็นภาพชัดเจนว่าคุณเป็นคนอย่างไร คิดอะไรอยู่ ดังนั้น ผมว่าคุณควรหางานประเภทเบื้องหลัง หรือที่ไม่ต้องเห็นหน้า หรือพูดคุย จะดีกว่า ปล. คุณเห็นความโลภ โกรธ หลง ที่วิ่งอยู่ในใจคุณไหมครับ? จากคุณ : ความกลัวเกิด (เมื่อธาตุทั้งหลายมารวมตัว) เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 14:19:29

ความคิดเห็นที่ 37 เอ่อออ อย่าอาย อย่ากลัวที่จะไปทำสิ่งดีๆ ด้าน ได้    อาย อด นะเออ เราเห็นด้วยกับที่ จขกท เขียนไว้ตอนcommentหลังๆ อ่ะ เรื่องหยุดเพ้อฝัน คร่ำครวญ เรื่องที่ดินเอาไว้ก่อน แล้วกลับมาสู่ความจริงที่ว่าเราไม่มีอะไร แม้แต่งานเราก็ยังหาไม่ได้เลย แล้วก็ลุกขึ้นสู้ซะนะคะ จากคุณ : น้ำแข็งเผา เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 22:12:12

ความคิดเห็นที่ 38   คุณต้องตั้งสติให้ดีนะ พยายามลบความคิดเรื่องอื่นๆ ออกให้หมดแล้วมุ่งที่การหางานทำอย่างเดียว มันจะสั่น จะขายหน้าอย่างไรก็ต้องยอม คนสัมภาษณ์ส่วนใหญ่เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับอาการประหม่าของคุณ มากเ่ท่ากับที่ตัวคุณเองรู้สึกหรอก ผมรู้ว่ามันทำยาก แต่วิธีแก้ก็คือการก้าวเข้าไปทำ คุณต้องสัมภาษณ์ไปเรื่อยๆ ต้องคิดสะว่าเป็นหน้าที่ไปเลย เหมือนคนไปเรียนหนังสือ ตื่นเช้่ามาก็ไป อะไรแบบนี้ แล้วก็ควรเริ่มที่งานระดับที่ลดลงมานิดหนึ่ง อย่าเพิ่งตั้งเป้าไว้สูง เอาแค่พอว่าได้เข้าไปแล้วสามารถหาหนทางไปต่อได้ก็พอ เพื่อนผมหลายคนเริ่มงานจากบริษัทเล็ก เงินเดือนน้อยๆ ทำอยู่สองสามปีพอมีประสบการณ์แล้ว ก็หางานเงินเดือนเยอะๆ ต่อได้กันทุกคน ส่วนเรื่องความไม่มั่นใจ กลัวสังคม ดูถูกตัวเอง คุณลองฝึกสมาธิทุกวันดูสิ อาจจะดูลมหายใจก็ได้ หรือดูกายเคลื่อนไหวก็ได้ ทำทุกวันวันละอย่างน้อย 30 นาที ก่อนนอนหรือตอนว่างๆ ก็ได้ แล้วระหว่างวันว่างๆ ก็ทำไปเรืี่่อยๆ ก็จะดี เพราะคนที่เป็นแบบนี้ สมองจะมีความคิดวุ่นวาย สับสน ท้อท้อ อะไรๆ พุดขึ้นมาอยู่ตลอด การฝึกจะช่วยให้เรามีสติมากขึ้น วิธีนี้จิตแพทย์เขาแนะนำผมมาเลยนะ ตอนนัี้้นผมก็เป้นแบบคล้ายคุณเนี่ยละ จนที่บ้านต้องพาไปหาหมอเลย หมอเขาว่า จิตใจก็เหมือนตุ่มใส่น้ำที่มีรูรั่ว ถ้าไม่คอยเติม(สติ) น้ำมันก็จะไหลออกไปเรื่อยๆ ความเชื่อมัี่น ความมั่นใจก็จะลดลง แต่ถ้าเราเติมทุกวัน เติมบ่อยๆ ความเชื่อมั่น และจิตใจที่มั่นคงก็จะกลับมาเอง จากคุณ : behappy เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 01:01:29 A:125.27.151.103 X: TicketID:223839

ความคิดเห็นที่ 39   ขอบคุณเพื่อนๆทุกๆคนอีกครั้งครับ ผมจะพยายามเอา ข้อความที่เพื่อนๆช่วยโพส ไปปรับปรุง ขอบคุณที่เสียสละอ่านและตอบ ขอบคุณครับ จากคุณ : จขกท เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 02:31:24 A:125.25.246.201 X: TicketID:230624

ความคิดเห็นที่ 40 แนะนำหาหนังดีๆซักเรื่องมาดู หาหนังสือการ์ตูนอย่างอิคิงามิมาอ่าน จากคุณ : kenmaker เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 05:33:50

ความคิดเห็นที่ 41 ถ้านี่คือเรื่องจริง!!! เราว่ามันแปลกมาตั้งหลายอย่างแล้ว เช่น เวลาคุณจะซื้อเสื้อผ้า อย่างน้อยๆ คุณเองควรดูข้อเสียของเสื้อผ้านั้นบ้าง โทษแต่ร้านไม่ได้หรอก ของซื้อของขาย เค้าไม่ให้คุณแตะเลยหรอ? ไปหาหมอ หมอเอาซีเมนเคลือบฟันให้ แจ้งความได้เลยมั้งแบบนี้!! อ่านไปนึกภาพไป เรานึกถึงผู้ชายที่ดูเอ๋อๆ เดินแบบไร้ความมั่นใจ ก้มหน้าก้มตา เพราะคิดว่ารอบข้างมีแต่สิ่งเลวร้าย กลัวไปซะหมด ทั้งที่จริงๆ ทุกคนต้องต่อสู้กับสังคมนี้กันทั้งนั้น ไม่ว่ามันจะน่ากลัวแค่ไหน หรือคุณมีทางเลือก คือ ที่ดิน ที่คุณหวังกับมันไว้มาก อย่าเพิ่งไปหวังเลยค่ะ ในเมื่อตอนนี้ก็ไม่รู้จะได้มาเป็นของตัวเองเมื่อไหร่ เราก็เป็นนะเวลาที่ต้องหาพาร์ทไทม์ทำ มันกลัว ไม่กล้าเข้าไปสมัคร แต่พอมองคนอื่นที่เค้าทำอยู่ ดูเด็กๆกว่าเราอีก ก็เลยกรอกๆใบสมัครไป แล้วก็ตามสเตปไปเรื่อยๆ จากที่คิดว่าทำไม่ได้ มันก็ทำได้ค่ะ เวลาเดินไปไหนมาไหน อย่าทำให้เค้ารู้ว่าจุดอ่อนเรามันขี้กลัว ค่ะ..ใครๆก็กลัวกันทั้งนั้น แต่คนมีออกอาการมากที่สุด จะเป็นเหยื่อของมิฉฉาชีพได้ง่ายๆ ข้อนี้เตือนด้วยความเป็นห่วงจริงๆค่ะ หลายๆครั้ง เราเป็นคนที่มีคนทำอะไรให้ตลอด มันจะไม่"เริ่ม"ที่อยากจะทำอะไรเองค่ะ เพราะคิดว่า ไม่ทำ เดี๋ยวก็มีคนทำให้ สุดท้าย พอลองได้ไปใช้ชีวิตคนเดียว สัญชาตญาณของการเอาตัวรอดมันจะช่วยเราเองค่ะ จากคุณ : Ashley_Mary kate เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 15:01:05

ความคิดเห็นที่ 42 สู้ๆๆๆ เพื่อนรัก ทุกคนให้กำลังใจนายน่ะ จากคุณ : ผักชี (ก้อนเพชร) เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 15:55:24

ความคิดเห็นที่ 43 เป็นกำลังใจให้คุณสู้ต่อไปนะคะ บางเรื่องเราก็รุ้สึกกลัว ไม่มั่นใจแบบคุณ แต่อะไรที่ไม่ดี ทำให้เราไม่สบายใจก็อย่าไปคิดถึงมันค่ะ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ จากคุณ : หมูป่าขี้งอน เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 52 00:25:32

ความคิดเห็นที่ 44   ไปซื้อหนังสือ "วิธีชนะมิตรและจูงใจคน" ของเดล คาร์เนกี้ มาอ่านค่ะ ถ้าหาไม่เจอ ก็ไปหาอ่านในห้องสมุดดูค่ะ และลองอ่านหนังสือ "วิธีอยู่อย่างมีความสุข" ของเดล คาร์เนกี้ มาอ่านด้วย หนังสือสองเล่มนี้ เหมาะกับคุณมาก คิดว่าช่วยได้ค่ะ จากคุณ : หวังดี เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 52 09:02:43 A:125.26.176.241 X: TicketID:139926

ความคิดเห็นที่ 45 เข้ามาเป้นกำลังใจให้นะคะ ประการแรก ดูน้องจะหมดความมั่นใจในตัวเอง วิธีแก้ไขคือ ค้นหาตัวเองให้เจอว่าชอบอะไร เช่นทำกับข้าวเก่ง ก็ทำอาหารขาย ง่ายๆ เช่น แซนวิส ข้าวปั้น ขนมอะไรก็ได้ค่ะ พอมีคนชมบ่อยๆ ว่าเราทำอร่อย เราจะเริ่มมั่นใจขึ้น และกำแพงความกลัวจะค่อยๆ หายไป กลายเป็นความภูมิใจในตัวเองค่ะ ทดลองค้นหาตัวเองนะคะ ว่าเก่งอะไร ถนัดอะไร แล้วทำเลยค่ะ สู้ๆ นะคะ จากคุณ : บางเวลาของทุกวัน เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 52 14:40:33

ความคิดเห็นที่ 46 คำเดียวสั้นๆ นะ "ไปหาหมอซะ" จากคุณ : คิงเพนกวิน เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 52 13:08:06

ความคิดเห็นที่ 47 นายไม่ต้องเครียดกับความคิดเห็นของคนอื่นน่ะ  ทุกคนอยากให้นายหาย มีความมั่นใจมากขึ้น  ลองเอาความคิดเห็นของทุกคนมาปรับใช้ดี  อาจจะได้ผลน่ะ จากคุณ : ก้อนเพชร เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 52 19:04:23

ความคิดเห็นที่ 48 ค่อยๆคิดครับ คุณเป็นคนเก่งคนหนึ่งเหมือนกับคนอื่นๆครับ จากคุณ : วิทย์ศิลป์ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 16:18:30

ความคิดเห็นที่ 49 อย่าไปอาย ....... มันไม่ได้มาหุงข้าวให้เรากิน...... ไม่ว่า จะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น  ............. ให้เอา 2 คำนี้มาใช้ "เอาวะ" กับ "ช่างแมร่ง" แก้ไขเมื่อ 08 ก.ย. 52 11:00:31 จากคุณ : Sanya chaina เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 52 10:59:41