 |
ความคิดเห็นที่ 45 |
ชอบเรื่องของคุณ kao_poon พี่มอไซต์คันนั้น เป็นคนดีหาได้ยาก
ส่วนของเรานั้น มักเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ
แต่มีเรื่องนึง นึกทีไรก็ขำตัวเอง เรื่องมีอยู่ว่า
ในเช้าเร่งรีบของนศ. ทั้งจะไปรับเพื่อน ทั้งจะเอาผ้าไปซัก
ก็เอาตระกร้าไว้ข้างหน้า ถึง 3 แยก ก็จอดเพื่อรอรถว่าง
รองเท้าส้น 2 นิ้ว ครึ่ง ดันติดกับที่เหยียบเอาออกไม่ได้
เราเลยมีสภาพล้มลงข้าง ๆ เหมือนตุ๊กตาล้มลุก แต่ดันลุกเองไม่ได้ เสื้อผ้ากระจายเล็กน้อย
นศ. ขับมอไซต์ผ่านไปผ่านมาก็หยุดมาช่วยเรา
"เจ็บไหมครับ", "เสื้อเปื้อนเยอะเลยครับ", "ไปไหวไหม"
เราตอบคำถามเหล่านั้นไปว่า "ขอบคุณมากค่ะ ๆ ไม่เป็นไรค่ะ อายจังเลย"
แถมสนามกีฬาข้าง ๆ ก็มีนศ.มาซ้อมกีฬาเยอะมาก
เรามองเห็นตลอดว่าใครมาช่วยบ้าง ขอบคุณอีกครั้งนะคะ
คนที่เห็นเหตุการณ์เค้าก็ต้องขำเราบ้างแหละ คิดอย่างนั้น เพราะเรายังขำตัวเองเลย
ล้มไปได้ยังไง ล้มไปเฉย ๆ ฮาฮ่า
| จากคุณ |
:
Patty_na   
|
| เขียนเมื่อ |
:
12 ก.ย. 52 13:23:09
|
|
|
|
|
