ความคิดเห็นที่ 1 ....ชีวิตมันก็ต้องเดินต่อไป..... จากคุณ : คาซีโอเพย่า. เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 16:45:12

ความคิดเห็นที่ 2 อืม เหนื่อยใจเป็นเรื่องธรรมดา แต่น่าสงสัยเหมือนกันนะครับ เรามักจะหาคนที่เข้าใจเรา แต่เรามักจะไม่เข้าใจตัวเอง ... เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : the_architect เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 18:25:21

ความคิดเห็นที่ 3 ทานยา  แล้วนอนพักนะจ๊ะ   จะช่วยได้เยอะเลย จากคุณ : แฟนนายแบบ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 18:29:49

ความคิดเห็นที่ 4 มีเราคนนึงที่อ่านจนจบค่ะ ขอให้วันพรุ่งนี้ของคุณดีกว่าวันนี้นะคะ ^^ จากคุณ : PiNk*BloSsom เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 19:57:02

ความคิดเห็นที่ 5 บางครั้งพยายามไปมันก็เหนื่อยนะ เรื่องบางเรื่องไม่ต้องไปเข้าใจมันหรอก แค่ยอมรับในสิ่งที่มันเป็นก็พอ ยิ้มนะจ๊ะ สู้ สู้ จากคุณ : ยาพิษสีดำ (gift1801) เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:06:40

ความคิดเห็นที่ 6   "ถ้าคุณเห็นคนกำลังทำหน้าเศร้า เข้าไปคุยกับเค้าหน่อย แม้เขาจะทำเหมือนไม่ได้เป็นอะไร แต่ในใจเค้าคงเอ่ยขอบคุณ ดังเช่น ฉัน " . . . เอ่อ...ไม่ทราบ จะไปนั่งแถวไหนอ่ะคะ จะได้เดินเข้าไปคุยด้วยถูก 555 (ยิ้มหน่อยน่า..อย่าเครียดไป) ^____^ ขออนุญาตพูดตรงๆ เราอ่านๆ แล้วนึกภาพคุณไปด้วย...คุณมีสภาพเหมือนคนที่นั่งอยู่ท่ามกลาง ผู้คน พลุกพล่าน เดินกันวุ่นวาย ทุกภาพมีการเคลื่อนไหว....ยกเว้นคุณ!! จะว่าเราไหม....ถ้าเราจะบอกว่า "คุณเหมือนคนบ้า" อย่าโกรธเรานะ อ่านที่เราเขียนต่อไปก่อน... เพราะความคิดของคุณ มันพลุ่งพล่านมาก...เหมือนเศร้าๆอยู่ เดี๋ยวคุณ ก็รู้สึก โกรธ แค้นนนน!!!!   ถ้าคุณออกอาการทางร่างกาย ตามที่ความคิดของคุณเป็นอยู่ ล่ะก็ เชื่อเหอะ...คุณต้องร้องไห้บ้าง กร่นด่าบ้าง  บางครั้งอาจหัวเราะบ้างแน่ๆ แต่คนที่นั่งเขียน diary ส่วนใหญ่ จะว่าไป ก็จมอยู่กับความคิด วนไปวนมาแบบนี้อ่ะนะ....พอจะเข้าใจ อย่าเครียดไปเลยนะคะ...มีอะไรอยากระบาย ก็หลังไมค์มาคุยกับเราได้ค่ะ ยินดี รับฟัง ทุกปัญหาที่คุณอยากเล่า  แต่อย่าคิดคนเดียวนะคะ เดี๋ยวสติจะแตกเอา หันหน้าหันหลัง แล้วไม่มีใคร........คุยกับเราค่ะ เรายินดีเป็นเพื่อนคุณค่ะ สู้ๆ จากคุณ : ++SMILE LOGIN++ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 22:11:55

ความคิดเห็นที่ 7 เข้ามานั่งอ่านเงียบๆ หนังสือดีๆซักเล่มจะช่วยคุณได้ครับ จากคุณ : ชีวิตไม่ได้มีไว้ให้ยอมแพ้ (ALTuS) เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:30:29

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาตอบ จริงๆเราไม่เคยเขียนไดอารี่ นี่เป็นครั้งแรกที่เราเขียนมันออกมาจากใจโดยไม่ปรุงแต่ง เราไม่ใช่ขาประจำห้องนี้   แต่เลือกที่จะมาบอกเล่าที่นี่เพราะ เพราะอะไรกันนะ - -* สาบานได้ว่าเราไม่ได้บ้า แต่สุขภาพจิตเราตอนนี้แย่ มันแย่จริงๆ อยากร้องไห้ แต่มันงี่เง่าเกินกว่าจะร้องออก เรารู้สึกว่าไร้ตัวตน : ) จากคุณ : แมงกะพรุนสีรุ้ง เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 00:34:38

ความคิดเห็นที่ 9 ยังมีคนเศร้ากว่าเราอีกตั้งเยอะ~~~ ดีเจนภาพร บอกไว้คะ ลองหาอ่านนะคะ อาจทำให้คุณรู้สึกดีขึ้นได้ จากคุณ : กระเด็นไป เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 13:30:00

ความคิดเห็นที่ 10 อ่ะ เข้ามาอ่านจ้า ^^ ได้ระบายออกมาบ้างคงดีขึ้นบ้างนะ จากคุณ : BIOTOMNEG เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 19:18:24

ความคิดเห็นที่ 11   ชอบ ปล.ของคุณแมงกะพรุนสีรุ้งจังเลยค่ะ... "ปล. ทำไมเพลงไทยเศร้าๆแบบที่ไม่ใช่อกหักมันไม่ค่อยจะมีเลยนะ      คนเราไม่ได้อกหักกันตลอดชีวิตซะหน่อย" นั่นสิเนอะ...คนเราไม่ได้อกหักกันตลอดชีวิตซะหน่อย ...เราจะจำไว้ค่ะ... เห็นมั้ย..มีคนที่เศร้าเหมือนคุณอยู่บนโลกนี้ด้วยนะ...อาจจะต่างเรื่องราว แต่ความรู้สึกก็คงเหงาและไร้ตัวตนไม่ต่างกัน... แต่ชีวิตก็ต้องไปต่อเนอะ...ยังไงก็ต้องสู้...เหงา...เศร้า...พอดีๆ แล้วก็เริ่มต้นใหม่...ลองยิ้มให้ตัวเองก่อนนะคะ...เราชอบทำมากเลย...บางครั้งในใจร้องไห้นะ..แต่ก็ขอยิ้มไว้ก่อน ยิ้มให้ตัวเอง...ยิ้มทั้งน้ำตาก็ยังดี...อย่างน้อยมันต้องมีวันที่เรายิ้มได้จากหัวใจเหมือนกัน... ก็พายุไม่ได้เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ตลอดเวลาซะหน่อย...ผ่านไปสักพักเดี๋ยวฟ้าก็ใสเองแหละ... สู้ๆๆๆๆ จากคุณ : เจ้าหญิงน้อยรสส้ม เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 52 12:51:15

ความคิดเห็นที่ 12 อยากกลับบ้าน  แสดงว่าเบื่อผู้คน สภาพแวดล้อม วรรคทอง ในเหมืองแร่ บอกว่า ทำงานให้เพลิน ทำงานให้สนุก ทำไม่ได้ก็ออกมาซ่ะ อย่าอยู่เป็นผีตายซาก ถ้าเลือกไม่ได้ เลี่ยงไม่พ้น พยายาม ปล่อยวาง ปล่อยผู้คนรอบข้าง วางความคิดที่มีต่อคนอื่น  และอย่าโทษตัวเอง นั่นก็ไม่ดี นู่นก็ไม่ไหว ถ้ายังไงลองปรับเปลี่ยนตัวเองดู ถ้าไม่เปลี่ยน ก็แบมือขึ้นมา นึกถึงเพื่อนสนิทจริงๆ มีไม่ถึง 5 หรอก อย่างน้อยก็น่าจะมีซักหนึ่ง แค่คนเดียวก็มีค่ากว่าทั้งโลก คุยกับมัน อยู่กับมัน เที่ยวกับมัน ถ้าบังเอิญมันไม่ว่าง ก็อย่าโกรธเพื่อน จนแสดงความอ่อนแอออกมา ไม่ไหวแล้วชีวิตนี้ไม่เหลือใคร เพราะเดี๋ยวมันก็ว่าง ถ้ามันเป็นเพื่อนเรา แต่อยากจะบอกว่า มันไม่มีใครหรอกที่เข้าใจเราไปซ่ะทุกเรื่อง บนโลกใบนี้ อย่าไปเสียเวลาหา คนที่ทำร้ายเราได้มากที่สุด คือคนที่เรารัก มีแต่เราเท่านั้นที่ต้องเข้าใจตัวเราเองให้มากที่สุด รักตัวเองให้มากๆ ไม่ค่อยได้เล่นห้องนี้หรอก แต่อ่านแล้ว เป็นห่วง จขกท เพลงฟังไปแล้วก็ฟูๆ หึกเหิมได้ไม่นาน อ่านหนังสือธรรมะซิ จากคุณ : มาเฟียไซเบอร์ เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 52 19:38:02

ความคิดเห็นที่ 13 มีพี่คนนึงเคยสอนผมตอนที่ผมผิดหวังมากๆในชีวิตอะ สอนแบบเซน คิดว่าน่าจะเอามาใช้กับเรื่องนี้ได้นะ เค้าว่า ถ้าเรามัวแต่มองใบไม้ เราจะมองไม่เห็นต้นไม้ ถ้าเรามัวแต่มองต้นไม้ เราจะมองไม่เห็นป่า เรื่องที่เราพบเจอบางครั้งมันก็เป็นแค่เรื่องเล็กๆ เป็นแค่ช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต เพราะฉะนั้นจงมองป่า แล้วค่อยมองต้นไม้ มองภาพรวมของชีวิตเราเต็มๆก่อนแล้วค่อยมองในจุดที่เรารู้สึกผิดหวังท้อแท้เสียใจ มันจะทำให้เราเข้าใจจุดนั้นได้มากขึ้น ชีวิตคนเรายังไงก็ต้องเดินข้ามไปข้างหน้า เรารู้สึกแย่กับสิ่งรอบๆข้างตัวเราได้ แต่อย่าลืมสิ ว่าบางทีก็ยังมีคนที่เข้าใจอยู่ดี สู้ต่อไปครับน้องอั้ม :) เหอๆ จากคุณ : TABASCO เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 52 22:51:33