ความคิดเห็นที่ 1 เลยกลับมานั่งคิดนอนคิด..มาั่นั่งทบทวนชีวิตประจำวันของตัวเองดู.. จึงเห็นจริงตามที่คุณหมอท่านไว้ไม่มีผิด นั่นคือ ไม่มีวินัยกับตัวเอง นอนตีสามตีสี่..นั่งเขียนโน่นเขียนนี่..หิวขึ้นมาเมื่อไหร่ก็หยิบของใส่ปาก กินจุบกินจิบ พิซซ่ามั่ง มาม่ามั่ง ไก่อบมั่ง ทั้งที่หิวและไม่หิว..ออกกำลังกาย..เมินซะเถอะ ปากที่ว่าตีกอล์ฟนั่นก็จริง..แต่ตีแบบเทวดาตีคลี นั่นคือ ขับรถกอล์ฟปร๊าดๆราวกับเหาะตีลูกตกลงตรงไหน ก็จอดกึกมันตรงนั้น แค่สะบัดก้นลงมาจากรถ ก็ตีกอล์ฟต่อไปได้ทันที นอกจากนั้นแล้ว..ก็ ไม่ได้ออกกำลังกายอะไรอย่างอื่นอีกเลย..ว่างจากงาน ก็นั่งแหมะมันที่หน้าจอทุกวัน อ่านโน่นเขียนนี่ไปตามประสา จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 16:34:06

ความคิดเห็นที่ 2 ความรู้สึกผิด ความรักตัวเองประเดประดังมาจากไหนก็ไม่รู้..ฮึดสู้ชีวิตขึ้นมาแบบไม่มีปี่มี ขลุ่ย.. เริ่ม ปฏิวัติตัวเอง จัดบ้านใหม่  จัดหนังสือทั้งหมดลงกล่องเอาเข้า storage เก็บของสดของแห้งที่มีสะสมไว้มากมาย..ทิ้งไปหมด เหลือตู้เย็นไว้โล่งๆ จัดที่ไว้เฉพาะสำหรับผักสลัด ผลไม้ และ เครื่องเคราเท่านั้น..อะไรที่เป็นแป้ง.โละหมด..เรียกเพื่อนมายกข้าวหอมมะลิ ไปสองกระสอบ ข้าวเหนียวอีกหนึ่งกระสอบ ข้าวญี่ปุ่นครึ่งกระสอบ ทั้งหมดนั่นเป็นกระสอบขนาดห้าสิบปอนด์ (ซื้อมาทำไรฟะ..) นอน..สี่ทุ่มตรง..ง่วงหรือไม่ง่วงก็ต้องนอน.. ตื่น..หกโมงเช้า  ออกไปเดิน กลับมาอาบน้ำไปทำงาน อาหารเช้า..ผักต้ม กับ น้ำร้อน หรือ ใข่ต้มสองฟอง กับ สลัดผัก กลางวัน..สลัดอย่างเดียว.. เย็น..เนื้อย่าง หรือ ไก่ย่างชิ้นจ้อย กับสลัดอีกแล้ว.. เริ่มจากตรงนี้..จากนั้นก็สลับไปเรื่อย แต่ผักต้มเป็นหลัก เว็บ..เลิกเข้าทุกชนิด..ไม่ว่าไวน์ที่นี่ หรือไวน์ที่ไหน แม้แต่พันทิีบส์เจ้าประจำ..ก็เลิกหมด ขอเวลาดูแลตัวเองก่อน ถ้าอยากจะให้มีแรงเขียนกันต่อไปนานๆ เพราะนี่คือการ"หักดิบ" ประมาณว่าน้องๆถ้ำกระบอกเลยเจียว.. ไวน์จิบได้บ้าง..แต่..น้อยมาก ความจริงก็ไม่มีผลอะไร เพียงแต่เกรงว่ามันจะไปยั่วกิเลศให้เกิดอยาก Foie Gras ขึ้นมาแล้วจะลำบาก อาทิตย์ แรกผ่านไปด้วยดี..และรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาเพียบ..เนื่องจาก ไม่มีความหิวโหยเหมือนกับที่เราได้กริ่งเกรงเอาไว้  เมื่อได้อ่านหนังสือสุขภาพจึงได้ทราบว่า..จริงแล้่ว อายุขนาดดิฉันที่ไม่ได้ทำงานแบกหาม ร่างกายก็ไม่ได้ต้องการพลังงานอะไรมากมาย นับวันมีแต่จะลดน้อยลงไป..อีกทั้งพลังย่อยของเรานั้นเหนื่อยล้าเต็มที ดังนั้นจึงสมควรที่จะถนอมให้เขาทำงานให้สบายที่สุด จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 16:36:09

ความคิดเห็นที่ 3 เชื่อไหมคะ..เพียงอาทิตย์เดียวเท่านั้น.อาการท้องอืดที่เคยเป็น หายไปจ้อยไม่มีมาเยี่ยมกรายอีกเลย แทบอยากจะกลับไปกราบหมอ..พร้อมบอกว่า..ป้าขอโต๊ดดด..(ที่แอบด่าพร้อมอาฆาตไปหลายยก) แต่พอถึงเวลานัด เจอหน้ากันจริงๆ ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก นอกจาก ชมเขาว่าเก่ง..และ ขอบคุณจากใจจริง และ จากอาทิตย์นั้นจนถึงวันนี้....รู้สึกภาคภูมิใจกับวัตรปฏิบัติที่มีวินัยใหม่ ให้กับตัวเองอย่างเหลือเกิน ยังคงกระทำอยู่อย่างต่อเนื่อง อาหารแป้ง และข้าว ขนมปังทุกชนิดละเลิกมาเด็ดขาดนับจากวันนั้น..แน่นอนว่า น้ำหนัดลดลงไปเพียบ.. แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญมากไปกว่า..การได้สุขภาพที่ ดีกลับคืนมา ส่วนเรื่องไวน์นั้น..การเทสติ้งลดลงไปเหลือเพียงอาทิตย์ละครั้ง. ไม่"ดวด" หกเจ็ดขวดอย่างแต่ก่อนเลย..เวลาที่จะร่วมสังสรรกันนั้นยังมีอีกยาวไกล.. จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 16:37:11

ความคิดเห็นที่ 4 ผลที่ได้ไม่ใช่แต่จะหายจากอาการจุกแน่นอย่างเดียวค่ะ..น้ำหนัดลดลงได้อย่างมหัศจรรย์ ... อ้ะ..ว่าแล้วต้องมีภาพปลากรอบ... ภาพนี้..ถ้าจำไม่ผิด ว่าถ่ายตอนไปตีกอล์ฟในช่วงต้นปี  2009 (นี่เอง)  น้ำหนักไม่อยากจะบอกเลยว่า..น้ำหนักร่วม 180 ปอนด์ค่ะ (หารให้เป็นกิโลแล้วแทบช๊อคแน่ะ..) จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 16:38:49

ความคิดเห็นที่ 5 After  หมายถึง ตอนนี้..(และยังมีเหลืออีกมาก) คือ 152 ปอนด์ค่ะ บอก เพื่อนๆไว้แล้วว่า..ถ้าลงไปต่ำกว่า 145  เมื่อไหร่จะเลี้ยงใหญ่ เพราะ ครั้งสุดท้ายที่น้ำหนัก 145 นั้นก็ร่วมสามสิบกว่าปีมาแล้ว... อ้อ..ดิฉันสูง ห้าฟุต หกนิ้ว หรือ เท่ากับ 165 ซ.ม. เป็นคนที่มีรูปร่างสูง กระดูกใหญ่มาแต่ไหนแต่ไร ไม่เคยอ้อนแอ้นกะเขา..จึงไม่ค่อยนำพาในเรื่องน้ำหนักตัว... พอมาถึงคราวรักตัว..กลัวตาย..จนต้องหันมาใยดีกับสุขภาพก็คราวนี้ละค่ะ จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 16:45:36

ความคิดเห็นที่ 6 ก็เลยอยากแวะมาเล่าสู่กันฟัง..ในชีวิตของดิฉัน เรื่องลดความอ้วนนั้น ลองมาหมดแล้วค่ะ..ไม่ว่าโปรแกรมไหนที่เขาว่าดี ไปมาหมด..เสียเงินเสียทองไปมากมาย เพราะ"หวัง"พึ่งคนอื่น.."หวัง" ให้ได้ผลทันใจ  อดไปสองสามวัน หวังที่จะลดได้เป็นกิโลๆ เมื่อ"ผิดหวัง" ก็หันไปโซ้ยใหม่..รอ"หวัง"พึ่งโปรแกรมอื่นต่อไป วนเวียนอย่างนี้เป็นวัฏจักร อย่างเดียวที่ไม่เคย"หวัง" นั่นคือ หวังพึ่งใจของตัวเอง.. จนมาครั้งนี้..ที่ดิฉันรู้สึกได้ชัดเจนว่า..ถ้าเราไม่แกร่งพอ..โรคภัยใข้เจ็บจะตามมา กลัวที่จะอยู่ในสภาพของคนป่วย อีกทั้งกลัวอยู่ลึกๆว่า..อายุปูนนี้แล้ว อะไรก็อาจเกิดขึ้นได้ ฉะนั้น...เราต้องทำตัวเองให้แข็งแรง..รักษาและดูแลให้ดี.. ซึ่งปรากฏว่าได้ผลดีค่ะ..ระยะเวลาร่วมแปดเดือนที่ได้ทำตัวใหม่..มีวินัยกับการกินการอยู่..ดิฉันนอนง่ายขึ้น..หลับยาว...ไม่มีปัญหาในเรื่องท้องใส้ และ..ที่สำคัญคือ.. จากเมื่อก่อนที่..ฟาดทุกอย่างที่ขวางหน้า กลายเป็นคนที่เลือกชนิดของอาหารก่อนใส่ปากทุกครั้ง..งดของทอด ไม่แตะของหวาน ไม่ทานแป้ง เรียกว่าระวังตัวจนเป็นนิสัยไปแล้ว (อย่างไม่น่าเชื่อ) จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 17:03:36

ความคิดเห็นที่ 7 ผอมลงไปมากมายเลยค่ะ คุณวิวันดา นานๆจะได้เห็นคุณวิวันดา แวะเวียนมาที่นี่ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดีนะคะ ต้องพยายามปฏิบัติบ้าง เพราะใกล้ๆจะกลิ้งได้แล้ว จากคุณ : Batgirl 2001 เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 17:30:44

ความคิดเห็นที่ 8 ...........โห  ...............เยี่ยมมากค่ะ คุณแม่..........ทำได้ไงเนี่ย.......... จากคุณ : mee_poo เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 18:38:07

ความคิดเห็นที่ 9 จำลอคอินพี่วิได้ค่ะ ขอบคุณมาก สำหรับเรื่องเล่าดี ๆ ที่ผลต่อสุขภาพที่ดีขึ้นของพี่วิ การมีวินัยกับตัวเอง จะช่วยให้เอาชนะความอยากกินจุบจิบไปได้ จุกเองก็พยายามอยู่ ว่าจะไม่เอาอะไรเข้าปากหลังสามทุ่มไปแล้ว แต่เรื่องนอนดึกยังเลิกไม่ได้ค่ะ แหะ ๆ จากคุณ : Jookjik เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 20:17:32

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านแล้วมีกำลังใจที่จะลดน้ำหนักอีกรอบค่ะ แต่คงจะปฎิวัตขนานใหญ่แบบนี้ไม่ได้แน่ ใจไม่เข้มแข็งพอค่ะ แหะ แหะ ขอบคุณกับเรื่องเล่าดีๆ ด้วยค่ะ จากคุณ : ปองดาว เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 20:26:43

ความคิดเห็นที่ 11 เก่งจังเลยค่ะ พยายามลดน้ำหนักมาตลอด(ชีวิต) แต่ไม่เคยสำเร็จซักที มีแต่จะเพิ่ม!!!!! .... คราวนี้จะพยายามให้ได้ เพื่อสุขภาพ (ที่เริ่มย่ำแย่) ..จะสำเร็จไหมหนอ... จากคุณ : iampkd-bee เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 22:26:41

ความคิดเห็นที่ 12 รักษาสุขภาพด้วย ครับ  พี่ จากคุณ : เทพพิสดาร เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 09:08:59

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีครับคุณ WIWANDA   อ่านที่คุณเขียนแล้วมีกำลังใจขึ้นมากเลยครับ ระยะหลังนี่ผมก็ปล่อยตัวเองให้น้ำหนักขึ้น 4 - 5 กิโลภายใน 2 ปี คงต้องเริ่มดูแลตัวเองบ้างแล้ว ผลเป็นอย่างไรคงมีโอกาสมาเล่าให้เพื่อน ๆ ฟังบ้าง สู้ว้อยยยยยยยยยยย.. จากคุณ : สาระเริง เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 10:21:32

ความคิดเห็นที่ 14 ถ้าหวานลดลงไปได้เหมือนเมื่อก่อนนู้นนนนเมื่อไร คงจะต้องเรียก ป้าเปรี้ยว แทน ป้าหวาน แล้วละ อิ อิ คิดถึงนะ ตะเอง ไม่เจอกันตั้งแต่ Hungry Tiger โน่น น่าจะ 30 ปี กว่าๆได้แล้วนะ จากคุณ : tnu เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 12:23:22

ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีค่ะพี่......สบายดีนะคะ หายไปนานนะค่ะ แต่นู๋จำพี่ได้เสมอ มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยค่ะ.. กำลังหาวิธีลดน้ำหนักตัวเองอยู่ค่ะ ก็แหม..อยากแต่งตัวเปรี้ยวววววว ลุคส์สมาร์ทตลอดเวลา........ เทคแคร์นะคะ จากคุณ : ป้าวิภาฯ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 52 16:09:29

ความคิดเห็นที่ 16 ยินดีด้วยครับ ประสบการณ์ผม เกิดขึ้นเมื่อ ปี 1998 ที่เริ่มชีวิตใหม่ http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L8324772/L8324772.html จากคุณ : K.Senior เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 52 00:19:28

ความคิดเห็นที่ 17 ดีจังเลยครับผม จากคุณ : mcman เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 52 07:22:41

ความคิดเห็นที่ 18 ยินดีด้วครับ ที่สามารถชนะใจตนเองได้ อิอิอิอิ จากคุณ : แดง สุขุมวิท เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 52 07:56:36

ความคิดเห็นที่ 19 เก่งจังค่ะ ขอบคุณที่มาให้ข้อคิดค่ะ อยากลดพุงเหมือนกันแต่ห้ามปากไม่ค่อยใด้ แง๊ จากคุณ : Delicated Flower เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 52 10:07:23

ความคิดเห็นที่ 20 ดีใจด้วยครับ คงต้องลองทำมั้ง เพราะตอนนี้ก็เกินพิกัดเหมือนกัน จากคุณ : coolers เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 52 12:58:41

ความคิดเห็นที่ 21 หวัดดีครับ คุณวิวันดา ลดน้ำหนักได้เยี่ยมครับ เป็นคนละคนเลย ที่สำคัญ ยังสดใส ไม่โทรมเหมือนคนที่ใช้ยาลดน้ำหนัก เยี่ยมมมมมมมม จากคุณ : 447 เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 52 13:26:01

ความคิดเห็นที่ 22 ยินดีด้วยค่ะ และขอบคุณมากนะคะ ที่มาแชร์ประสบการณ์และให้กำลังใจและแรงบันดาลใจให้ จะลองพยายามดูอีกสักตั้งค่ะ จากคุณ : notno เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 52 14:22:16

ความคิดเห็นที่ 23 แวะมาทักทายค่ะ อิช้านไม่ค่อยเหมือนใคร คนอื่นอายุมากขึ้นจะอวบขึ้น อิช้านน้ำหนักกลับลดลง อายุก็รุ่นๆเดียวกันกับคุณ น้ำหนัก 46 กก. โชคดียังไม่ค่อยเหี่ยว นิสัยแย่มากตรงไม่ค่อยดูแลตัวเองเลย กินจุด้วย ออกกำลังกายแทบไม่มีเลยอย่างมากเดินเล่นแถวบ้านช่วงเช้าๆ นอกนั้นนอนอ่านหนังสือ มีคนบอกว่าแค่ยืนแกว่งแขนวันละ 300 ทีก็ถือเป็นการออกกำลังกายแล้วสำหรับคนอายุเกิน 50 ปี อิช้านทำได้แค่4-5 วัน เท่านั้น อ่ะ มันเบื่อ เปลี่ยนมาเป็นนั่งแกว่งขาแทน มันส์ดีก่ากันแยะ จากคุณ : hayashimali เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 52 14:51:35

ความคิดเห็นที่ 24 ขออภัยค่ะ..หายไปสองสามวันเพราะต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำ เพราะเดือนหน้าจะหยุดยาวไปพักผ่อน เลยต้องเร่งมือนิดนึง ตอบรวมกลุ่มแฟนเก่า รุ่นแฟนฉันก่อนนะคะ คุณ Batgirl 2001, คุณ mee_poo,คุณ Jookjik,คุณปองดาว,คุณ iampkd-bee ,คุณเทพพิสดาร,คุณ  สาระเริง และ คุณ คุณ มี่ (AmeiNa G)คะ.. บอกตรงๆว่า..ดิฉันน่ะเข้าข่าย"ไม่เห็นโลงศพ..ไม่หลั่งน้ำตา" เลยทีเดียวเจียว ปรกติเป็นคนที่ชอบรับประทานมาก..เคยขับรถไปสามสี่ร้อยไมล์ เพียงเพื่อไปหาอะไรอร่อยๆกิน ก็เคยทำบ่อย ขอบคุณค่ะที่ยังจำกันได้..ดิฉันเข้ามาอ่านเสมอเห็นพวกเรายังเกาะกลุ่มกันอยู่ก็ดีใจ เพียงแต่ชีวิจดำเนินไปอย่างเรียบง่าย..ไม่มีอะไรหวือหวาก็เลยไม่ได้เขียนอะไร แต่อีกหน่อยจะมีค่ะ..บอกเกริ่นไปก่อน..รอฟังละก๊านนน.. แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 52 07:08:45 จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 03:36:57

ความคิดเห็นที่ 25 อาจารย์ tnu ที่นับถือ หรือ... ศรที่รัก (อันนี้แบบว่าคนคุ้นเคย) คิอถึงตะเองเช่นกัน..สมัย H/T นั่นมันสามสิบห้าปีแล้วนะศรนะ..ดีใจจริงที่ยังจำได้ในช่วงที่ชีวิตพวกเรายังระหกระเหิน ตามล่าหาฝันกันอยู่ใน ซาน ฟรานซิสโก..ตอนนี้เราถึงได้ซึ้งในพระธรรมคำสั่งสอนแบบชนิดว่าไม่ต้องเข้าวัดฟังเทศน์ฟังธรรมเลยแหละ..ว่า..บุญกรรมเป็นเครื่องชี้บ่งชะตา อะไรที่ใช่ก็คือใช่..เราจะไปวาดหวังอะไรมากมายเกินตัวนักก็ไม่ได้ เราอยู่เมกาก็แค่รอวันเกษียณ ในช่วง 63 ขวบนี่แหละ (จริงๆแล้วมันคือ หกสิบสองปีกับอีกสิบเดือน) แล้วก็จะกลับไปอยู่เมืองไทยถาวร.. ไปปลูกบ้านไว้แล้วที่สามร้อยยอด.. อยากใช้ชีวิตแบบคนบ้านนอก(ที่มีอินเทอร์เน็ตใช้) เต็มแก่แล้วจ้ะ.. นี่คืออยากรักษาสุขภาพให้แข็งเรง เพื่อจะได้พักผ่อน รับเงินเดือนเป็นดอลล่าร์มาทำโน่นทำนี่ได้อย่างมีความสุข..แม้มันจะไม่มากมายแต่ก็เชื่อได้ว่าเหลือเฟือสำหรับชีวิตสมถะ..ที่เราต้องการ คิดถึงศรเสมอ.. หวาน ป.ล. ว่างๆก็ไปเที่ยวปราณฯไปพักที่บ้านโรจน์ได้ มีห้องนอนเหลือเฟือ ไปนอนฟังเสียงทะเลเปลี่ยนบรรยากาศดูมั่ง..ถ้าเบื่อเชียงใหม่ละก้อ... มีเบอร์โรจน์ไหม..ถ้าไม่มีบอกมา..จะส่งหลังไมค์ไปให้ จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 03:50:26

ความคิดเห็นที่ 26 สวัสดีค่ะ คุณป้าวิภาฯ,คุณ mcman,คุณ แดง สุขุมวิท,คุณ Delicated Flower,คุณ  coolers, คุณ 447 คุณ notno คุณ hayashimali ดังที่ดิฉันเรียนให้ทราบข้างต้นว่า..ถ้าไม่มีอาการจุก อาหารไม่ย่อย..ก็คงไม่ได้คิดหรอกค่ะ..ยังสวาปามต่อไป..ดิฉันเป็นคนประเภทคิดเผื่อไว้ล่วงหน้าสามสี่มื้อ เรื่องกินเป็นเรื่องใหญ่เหนือสิ่งอื่นใด.. ทั้งที่เชื่อไหมคะ..ว่า..กระเพาะคนเรานั้น เราสามารถใส่ข้าวลงไปได้แค่ยี่สิบกว่าช้อนเท่านั้นก็เต็ม..ลองเปลี่ยนไปใส่ผัก..ใส่ผลไม้แทนที่ก็จะอิ่มเท่ากัน เพียงแต่เราแพ้ต่อกิเลสของ"ปาก"น่ะค่ะ..อยากกินโน่นกินนี่..นานารสนานาชาติ.. ถ้ายังแข็งแรงอยู่ก็ทานกันตามสบายค่ะ..แต่ระวังและถนอมท้องใส้ไว้บ้างก็ดี.... จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 04:04:30

ความคิดเห็นที่ 27 กราบสวัสดีอาจารย์ K.Senior ค่ะ ขอบพระคุณมากที่เข้ามาเม้นต์เอาไว้..ดีใจค่ะที่เห็นว่าอาจารย์เข้ามา.. อยากให้ใครหลายๆคนได้คิดแบบอาจารย์..และหันมาออกกำลังกายแบบจริงจังดังที่เห็น..ทราบว่า"คนใกล้ตัว"ของอาจารย์ก็เป็น"นักปั่น" ที่หาตัวจับได้ยากยิ่ง.. ดิฉันอยากจะเล่าให้ฟังขำๆค่ะ..ว่า..ใหม่ๆที่น้ำหนักลดนั้น..ก็เกิดอาการอยากเป็น"นักปั่น"เช่นกัน..ไปซื้อจักรยาน(ของผู้หญิง)สำเร็จรูปที่ห้างมา..พร้อมเครื่องเคราเรียบร้อย ที่มีผ้านวมหุ้มอาน,ตระกร้าใส่ของข้างหน้า,หมวกกันน๊อค,ถุงมือ,ที่เติมลมยางแบบอัตโนมัติ.. หมดไปหลายร้อยค่ะ.. แต่เพียงแค่คิดก็นึกสนุก เพราะละแวกบ้าน..แนวชายทะเล..ทางซิตี้เขาทำทางเลียบไว้ให้สำหรับ bike lane..โดยเฉพาะ.. ดิฉันก็เลยนึก"มันส์"กะเขาบ้าง..ก็เลยยอมเสียเงินดังว่า.. วันแรกที่ออกลงสนาม..(อ้อ...ลืมบอกไปว่า..ซื้อที่แขวนจักรยานติดไว้ท้ายรถด้วย)..ก็เอาจักรยานขึ้นแขวนท้าย..แต่งองค์ทรงเครื่องราวกับซามูไรจะไปออกศึก แล้วเอารถไปจอด เอาจักรยานลง..ขึ้นขี่.. โอย..แม่เจ้าโวย..กลัวจนตัวสั่นแน่ะค่ะ เพราะขึ้นไปนั่งบนอานแล้ว..รู้สึกว่าสูงมาก กลัวตกจนใจสั่น..ลมก็พัดแรงบังคับจักรยานแทบไม่ไหว..เป๋ไปเป๋มา..คนที่ขี่สวนทางมา หักหลบกันเป็นแถวๆ ในที่สุด..ก็ต้องจูงกลับ..เอาขึ้นรถกลับบ้าน.. และนั่นคือครั้งแรกและครั้งสุดท้าย..ของการขับขี่รถจักรยานราคา(ที่รวมแล้วต่อการใช้งาน)ที่โคตะระแพง..สุดฤทธิ์สุดเดช ต่อมาก็ยกให้กับเด็กที่ทำงานไปเมื่อสองสามเดือนมานี้..หลังจากที่มันจอดสนิทในโรงรถให้รำคาญตารำคาญใจมาหลายเดือน อ้อ..ลืมบอกอีกเรื่องหนึ่งไปค่ะ..ว่า..ครั้งสุดท้ายจริงๆที่ขี่จักรยานแบบสนุกสนานนั้นก็เมื่อตอนอายุสิบสี่สิบห้าเอง.. ดิฉันลืมตัวไปสนิท..ว่าน่าจะเจียมตัว เจียมใจ..หรือไปเริ่มหัดขี่จักรยานเด็กใหม่ก่อน..อิอิอิอิอิ ด้วยจิตคารวะ วิวันดา แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 52 07:06:07 จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 04:20:29

ความคิดเห็นที่ 28   รบกวนสูตรน้ำสลัดค่ะ ขอชื่นชมในความสำเร็จ และจะเอาเป็นตัวอย่าง เพราะดิฉันก็มีอาการท้องอีด เดือนละครั้ง และเคี้ยวยา 1 เม็ด ตอนนี้ได้ยาใหม่ เป็นแบบอมแล้วละลายค่ะ แต่ก็อยากเลี่ยงไม่อยากพึ่งยาค่ะ และอยากได้หุ่นดีๆ ค่ะ สูง 150 ซม. หนัก 68 กก. มีหน้าท้อง มีเซลลูไลท์ น่าเกลียดมาก ไม่อยากส่องกระจกดูหุ่นตัวเองเลย ดิฉันคนเชียงใหม่ค่ะ เห็นคุณคุยกะคนเชียงใหม่ ก็ดีใจ จากคุณ : คนเจียงใหม่แต้ๆ เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 19:46:55 A:202.28.245.32 X: TicketID:214610

ความคิดเห็นที่ 29 คุณคนเจียงใหม่แต้ๆ คะ ไม่มีเคล็ดลับหรือสูตรอะไรหรอกค่ะ..อาจจะเป็นเพราะการที่เราไม่คิดว่าเป็นการลดน้ำหนักต่างหากที่เป็นเคล็ดลับที่เราคิดไม่ถึง.. ดิฉันไม่ได้คิดเรื่องน้ำหนักเลย..ขอเรียนให้ทราบตรงๆ นี่คือสาเหตุที่บอกว่าเป็นผลพลอยได้จากการที่หันมามุ่งแต่การรับประทานอาหารที่ย่อยง่าย เช่นผัก ผลไม้ จำนวนมากในต่อวัน สลัดใส่สารพัดค่ะ..อะโวคาโด ใข่ต้ม ไก่ต้มส่วนอกฉีกละเอียด (นิดหน่อย แบบไม่มีหนัง) น้ำสลัด..ก็ตามสะดวก แต่ที่ชอบคือ vinegrette หรือ แบบน้ำใสน่ะค่ะ เพราะไม่ชอบครีม แต่ถ้าคุณชอบก็ตามสบาย ไม่ได้ลดจำนวนทานเลย..เพียงแต่แทนที่อาหารประเภทแป้ง และ ข้าวด้วยผักและผลไม้ ใหม่ๆอาจจะโหวงอยู่สักหน่อย..ไม่กี่วันหรอกค่ะ..อย่าคิดว่าลดน้ำหนัก ขอให้คืดว่า..สงสารกระเพาะ..ให้เขาทำงานง่ายๆหรอก เราจะได้สบายตัวด้วย ผลพลอยได้อีกอย่างหนึ่ง..คือ..ถ่ายสบ๊าย..สบายค่ะ จากคนท้องผูกกลายมาเป็นคนถ่ายง่าย ถ่ายดาย..บางทีวันละสองหนแน่ะ.. โชคดีนะคะ ป.ล. ดิฉันละ..อิจฉาคนเจียงใหม่ซะจริงๆ..ถ้าเป็นดิฉันอยู่ที่นั่นนะ..จะทาน ผักต้ม น้ำพริกหนุ่ม (งดข้าวเนียว) รวมทั้งพืชผักของโครงการหลวงอีกสารพัดไหนจะผลไม้ทั้ง ลิ้นจี่ ลำใยและที่ชอบที่สุด นั่นคือ สัปประรดลูกจิ๋วๆ แต่หวานสนิทนั่นอีก.. จากคุณ : WIWANDA เขียนเมื่อ : วันมหิดล 01:24:03