รักก็เจ็บ เลิกก็เจ็บ เอาไงดี
|
|
เราคบกับน้องได้ 2 ปีกว่าแล้ว เริ่มแรกไม่ได้คิดจะจริงจังหรอก ก็กิ๊กกันเล่นๆทั้งคู่ เพราะน้องเองมีแฟนอยู่แล้วที่บ้านต่างจังหวัด และสังคมเราก็ต่างกันมาก การใช้ชีวิตก็ต่างกัน
แต่ไปๆมาๆ ก็รักกันจริงๆ จนได้ น้องพูดเสมอว่าอยากกลับไปอยู่บ้านต่างจังหวัด "ถ้าไม่มีพี่อยู่ที่นี่ หนูกลับไปอยู่บ้านนานแล้ว"
เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันค่อนข้างมาก (แต่ไม่ได้อยู่กินกันนะ) ทำให้ไม่เคยระแคะระคายเรื่องแฟนน้อง ที่เราคิดว่าเลิกกันไปแล้ว เพราะก็ไม่เห็นติดต่อกันเลย
จนน้องกลับบ้านไปเยี่ยมแม่ อีกไม่กี่วัน ก็มีคนโทรมาบอกเราว่า ฝากดูแลแฟนผมด้วย ทำให้รู้ว่ายังติดต่อกันอยู่
เราก็โมโห บอกเลิกไป น้องก็มาง้ออยู่เป็นเดือน ก็ใจอ่อนกลับไปคืนดีด้วย เพราะน้องบอก "หนูรักพี่คนเดียว หนูไม่ได้อะไรกับเขาแล้ว"
เราก็เชื่อสนิทใจ เป็นอย่างนี้อยู่ 2-3 รอบ ง้อทุกครั้ง ไอ้เราก็คืนดีทุกครั้ง จนล่าสุด..
น้องกลับไปบ้านอีกครั้ง ไปเจอผู้ชายคนนั้น แต่ปิดไม่ให้เรารู้ เราก็เซ้าซี้ด้วยความโมโห เพราะได้กลิ่นแปลกๆ จนน้องยอมบอกความจริงว่า..
ตอนแรกจะไปเคลียร์กับผู้ชายคนนั้นให้จบๆไป แต่มันไม่จบ เพราะเขาพร่ำเพ้อพรรณนาว่ารักน้องมาก เลิกไม่ได้หรอก ขาดน้องไม่ได้ รอน้องมาจะ 10 ปีแล้ว จะแต่งงานด้วย
น้องก็ใจอ่อน ยอมกลับไปคบด้วย พอเราถามว่าทำไมทำอย่างนี้ น้องบอกว่า..
"ก็เขาชัดเจนกว่าพี่ เขาขอหนูแต่งงาน ในขณะที่พี่ไม่เคยแม้พาหนูไปบ้าน ไปรู้จักกับครอบครัวพี่ พ่อแม่พี่หนูก็เคยเห็นแค่ในรูป และตอนนี้พี่ก็ยุ่งกับหนูมาก บังคับทุกอย่าง หนูเหมือนนกในกรงของพี่ จะไปไหนได้ต่อเมื่อพี่เปิดกรงให้ หนูอยากมีอิสระ"
ซึ่งเราก็ยอมรับว่าเรามองข้ามตรงนี้ไป เราพลาดเอง แต่เราทนไม่ไหวกับการต้องเสียน้องไป เลยขอโอกาสทำตัวให้ชัดเจน ปรับนิสัยใหม่ แต่น้องกลับบอกว่า
"ยังไงสงกรานต์ปีหน้าหนูก็จะกลับไปอยู่บ้านแล้ว หนูเบื่อที่นี่ เบื่อกรุงเทพ แต่พี่ก็ต้องอยู่ที่นี่ ครอบครัวพี่อยู่ที่นี่ ที่นี่มันที่ของพี่ แต่ไม่ใช่ที่ของหนู ต่อให้ไม่แต่งกับเขา หนูก็อยู่ที่นี่กับพี่ไม่ได้อยู่ดี"
เราเลยถามน้องว่า ยังรักเรามั้ย น้องบอกว่ารักมาก รักมากกว่าคนนั้นด้วยซ้ำ แต่เรื่องของเราเป็นไปไม่ได้ เพราะเราต่างกัน สังคม ครอบครัว
เราเลยยื้อไว้ว่า ถ้ายังรักกันอยู่ งั้นขอให้เราคบกันอย่างเดิมไปจนถึงวันที่น้องจะกลับได้มั้ย น้องก็ถามว่า "แล้วพี่จะทนได้เหรอ ทั้งๆที่รู้ว่าตอนนี้หนูไม่ได้มีพี่คนเดียว หนูไม่อยากทำร้ายพี่อีก"
"พี่จะทนให้ได้ เพราะตอนนี้พี่ทุกข์ที่ไม่มีหนู แต่ถ้ายังมีหนู ถึงจะทุกข์ แต่มันคงพอมีสุขได้บ้าง" เราตอบ
น้องก็ยอม แต่หลังจากกลับมาคบกัน เรารับรู้ตลอดว่าเขาโทรคุยกันดึกๆ รับรู้ว่าน้องร้องไห้เพราะจับได้ว่ามีผู้หญิงอื่นโทรซ้อนเข้ามาหาผู้ชายคนนั้น
เราทนไม่ได้ เราเจ็บ เจ็บที่รู้ว่าน้องแคร์เขามาก แต่พอเราถามน้องบอกว่าไม่ได้เสียใจแต่เจ็บใจ "จะมาขอหนูแต่งงาน แต่กลับยังยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นอยู่"
เมื่อคืนเราถามอีก ยังรักเรามั้ย น้องบอกเหมือนเดิมว่า "รักมาก รักมากกว่าเขาด้วยซ้ำ แต่ทำไมหนูไม่เลือกพี่ก็ไม่รู้" แล้วน้องก็ร้องไห้
มันยิ่งย้ำว่าเรายังทนไม่ได้ที่จะตัดขาดน้องตอนนี้ เราเลยขอให้น้องไม่ติดต่อกับผู้ชายคนนั้นอีก จนกว่าน้องจะกลับบ้าน น้องก็บอกจะทำให้ จะไม่โทรไป เขาโทรมาจะพยายามเลี่ยงไม่คุย
แต่เราก็ยังไม่มีความสุขอยู่ดี เพราะรู้ว่าตอนจบจะเป็นยังไง และตอนนี้ก็อยู่อย่างไม่มีค่า เหมือนลูกไก่ในกำมือ จะบีบก็ตาย จะคลายก็รอด เป็นลูกไล่เขาตลอด
รู้ว่าจะเจ็บมากเมื่อถึงวันที่น้องต้องกลับบ้านจริงๆ แต่ถ้าตัดขาดกันตอนนี้เลยก็เจ็บมากเหมือนกัน
รักก็เจ็บ เลิกก็เจ็บ จริงๆ
| จากคุณ |
:
หมีเคร่ง
|
| เขียนเมื่อ |
:
30 ก.ย. 52 11:17:13
A:10.6.146.118 X:202.28.183.10 TicketID:230429
|
|
|
| 
