ความคิดเห็นที่ 1 การ ลืม ไม่สามารถทำได้ ในทันทีครับ ( แต่ใช้เวลาได้ ) ดังนั้น จะแก้ตรงไหน ท่าน ว. ตอบได้สุดยอดในรายการของวู๊ดดี้ เรื่องกามารมณ์ ท่านตอบว่า ก็อย่าไปต่อยอดมันสิ ความหมายคือ เมื่อรู้แล้วว่าเรื่องนี้ยังโกรธอยู่ ซึ่งเป็นธรรมดา ก็พยายามหยุดคิดเสีย หรือเปลี่ยนไปคิดเรื่องอื่นเสีย อย่าพยายามไปย้ำๆมัน เมื่อมันผ่านไป มันก็จะไม่เกิดอารมณ์ตรงนั้นเองครับ ว่าง่ายคือ โกรธ ก็พยายามรู้ว่า ตัวเองไม่พอใจเรื่องนี้ ให้สติเห็นอารมณ์อย่างแจ่มแจ้ง แล้วจะวางไปเองครับ จากคุณ : the_architect เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 17:08:07

ความคิดเห็นที่ 2 มันยากคะ ต้องใช้เวลาคะ เวลาเท่านั้นที่จะช่วยได้ เราก็ยังทำใจลืมคนที่เคยรักไม่ได้เลย จากคุณ : Khun_mon เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 17:14:48

ความคิดเห็นที่ 3 คุณไม่ได้ให้อภัยเธอจริงๆหรอกครับ  คุณยังฝังใจอยู่กับเหตุการณ์ครั้้งนั้น และรู้สึกเสียหน้า  เสียใจ  เสียความรู้สึก   เพียงแต่คุณยังมีความผูกพันกับเธออยู่มาก ก็เลยตัดใจจากเธอไม่ได้ ถ้าคุณให้อภัยเธอได้จริงๆ  คุณจะไม่รู้สึกเจ็บปวดอย่างที่กำลังรู้สึกอยู่นี่ เพื่อนบ้านผมนะ  ภรรยามีชู้  แล้วตั้งท้องกับชู้   ชาวบ้านนินทากันและไม่คบกับภรรยาของเขา แต่เขาไม่โกรธภรรยาเลย   ไม่เจ็บปวดใดๆด้วย  ยังเลี้ยงบุตรชายที่เกิดจากชู้ไว้เป็นลูกตัวเอง เพื่อนๆรุมกันด่าว่าเขาหน้าโง่ ให้ภรรยาสวมเขา  เขาก็ได้แต่ย้ิมรับ  หน้าตาไม่ได้บอกว่าเสียใจอะไรเลย ได้แต่บอกเพื่อนๆว่า   "เอาน่า...เรื่องมันแล้วไปแล้วน่า...   อย่างน้อยผมก็ได้ลูกน่ารัก" แต่ถ้าเรื่องนี้เกิดขึ้นกับผมนะ... ผมให้อภัย  ไม่ผูกพยาบาท  ไม่เจ็บปวด  ไม่ถือโทษโกรธเคือง   แต่ว่า...เราเลิกกัน ยกให้เธอไปอยู่กับชู้ดีกว่า แล้วก็แล้วกันไปละครับ  ผมหาใหม่ดีกว่า  คนไม่ซื่อสัตย์ผมไม่อยู่ด้วยแน่ๆ ย่ิงถ้าอยู่ด้วยกันแล้วตอกย้ำให้เจ็บใจทุกวันแบบนี้   ห่างๆกันไปเสียยังดีกว่า ถอดใจออกมาได้เมื่อไร   ก็หายเจ็บเมื่อนั้นละครับ ที่คุณยังเจ็บอยู่เพราะคุณยังไม่ถอดใจ คนบางคนอาจไม่ถือเรื่องความไม่ซื่อสัตย์   เขาก็อาจจะไม่คิดอะไรมาก แต่คนบางคนที่ถือเรื่องความซื่อสัตย์   ยังไงๆ  ก็ทำใจยอมรับไม่ได้ และนี่คือที่มาของความเจ็บปวด   แม้จะบอกว่าให้อภัยแล้ว    แต่จริงๆแล้วใจยังยอมรับในการกระทำที่ผ่านมาในอดีตไม่ได้เลย หากคุณยังทำใจไม่ได้   ยังยอมรับในความผิดที่ผ่านมาในอดีตไม่ได้   คุณก็ต้องถอดใจเท่านั้น จึงจะหายเจ็บ จากคุณ : ออนไลน์ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 17:36:54

ความคิดเห็นที่ 4 แนะนำให้ศึกษาธรรมะค่ะ อาจไม่ได้ช่วยให้ลืมเร็วขึ้น แต่น่าจะช่วยทำให้เข้าใจอะไรๆได้มากขึ้น และช่วยลดความยึดมั่นถือมั่นในตัวคู่ครองของคุณลงได้ เรียนรู้ที่จะอภัยจากส่วนลึกของใจ ที่คุณบอกว่าอภัยให้แล้ว คิดว่านั่นคือการไม่ติดใจเอาโทษ แต่ยังอภัยไม่หมด คุณไม่ได้อยากโกรธเธอ แต่ใจมันโกรธเอง ลองศึกษาดูนะคะ มีอะไรที่น่าสนใจอีกมาก แนะนำให้โหลดซีดีที่นี่มาฟังค่ะ http://www.wimutti.net/pramote/ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : ช้อนบุญ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 17:53:07

ความคิดเห็นที่ 5 ถ้าคุณคิดถึงมันเมื่อไหร่มันก็ยังอยู่อย่างนั้นแหละค่ะ เพียงแต่อารมณ์หนักหน่วงมันจะไหลย้อนมาแค่ไหน มันไม่บั่นทอนแค่คุณเองหรอกนะ แฟนคุณก็คงกล้ำกลืนเหมือนกัน ไหนๆก็คิดเสียว่ายังไงคุณก็ต้องร่วมหัวจมท้ายด้วยกันแล้วแน่นอน คิดแต่เรื่องสร้างสรรค์ๆดีกว่า จากคุณ : แดงเร็กเก้บาร์ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 17:57:19

ความคิดเห็นที่ 6   จากที่เขียนมา เรามองว่าเจ้าของกระทู้ยังอยู่ในกระบวนการให้อภัยนะคะ มีเจตนาจะให้อภัย อยากให้อภัย แต่ใจยังให้อภัยไม่ได้โดยสมบูรณ์ เพราะถ้าให้อภัยได้แล้ว จะไม่นึกอยากเอาคืน ไม่นึกอยากแก้แค้น แต่ถ้าความคิดเหล่านี้ยังอยู่ ก็แสดงความโกรธ ความขุ่นข้องยังอยู่มีค่ะ ส่วนตัวเคยรู้สึกเหมือนถูกทรยศหักหลัง เคยโกรธมากๆเช่นกัน แล้วก็พยายามบอกตัวเองว่าไม่โกรธ ไม่อยากเป็นคนอาฆาต แล้วพยายามกอบกู้ความสัมพันธ์กลับมาใหม่ ทั้งๆที่ใจยังลืมไม่ลง ผลปรากฏว่ากลับทำให้รู้สึกแย่กว่าเดิม เพราะความโกรธนั้นยังอยู่ และยิ่งทวีคูณเมื่อเราพยายามกดมันไว้ ด้วยเชื่อว่าความโกรธเป็นสิ่งไม่ดี ทำให้เรื่องเล็กน้อยอะไรที่มากระทบแผลเก่า มักระเบิดออกมารุนแรง ไม่ได้ช่วยให้สถานการณ์ดีขึ้นเลย... สิ่งที่อยากถามเจ้าของกระทู้ก็คือ คุณได้เปิดโอกาสให้ตัวเองโกรธเต็มที่หรือยัง โกรธในที่นี้ไม่ได้หมายถึงต้องไปแก้แค้น เอาคืน หรือต่อว่ากันแรงๆ แต่หมายถึงการอยู่นิ่งๆแล้วยอมรับว่าคุณโกรธ ว่าคุณเจ็บ ว่าคุณเสียใจ โดยไม่ต้องพยายามปัดความรู้สึกเหล่านั้นทิ้งไป เพราะรู้สึกว่ามันไม่ควร จากประสบการณ์ของเรา เรามองว่าคนเราจะสามารถให้อภัยจากใจจริงได้ ก็ต่อเมื่อเราปล่อยตัวเองให้โกรธจนถึงที่สุด และรับรู้ถึงความโกรธนั้น พูดสิ่งที่รู้สึกให้อีกฝ่ายรับทราบอย่างตรงไปตรงมา โดยไม่ต้องโจมตี แค่ให้เขารับทราบ รับรู้ แทนที่จะนิ่งเสียแล้วบอกว่าไม่เป็นไร ช่างมัน วิธีนี้อาจช่วยคุณให้สบายใจขึ้น และปลดปล่อยคุณเป็นอิสระได้นะคะ ถ้าความโกรธถึงขีดสุดเกิดขึ้นแล้ว ในที่สุดมันก็จะค่อยๆคลายตัวลง และเมื่อนั้นโอกาสที่เราจะให้อภัยได้จากใจจริง ย่อมจะเกิดได้ง่ายขึ้น การให้อภัย แท้จริงแล้วเป็นสิ่งที่เกิดประโยชน์ต่อตัวเรามากที่สุด และไม่ได้แปลว่าเรายอมรับว่าสิ่งที่อีกฝ่ายกระทำนั้นเป็นเรื่องที่สมควร แต่เป็นการที่เราปลดปล่อยตัวเองจากความเจ็บปวด ความทรงจำร้ายๆ เพื่อที่เราจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข เป็นอิสระ โดยไม่ต้องยึดติด หรือตั้งเงื่อนไขว่าอีกฝ่ายต้องถูกลงโทษ เราจึงจะสบายใจและเป็นสุขได้ การให้อภัยคือการที่คุณมอบของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดให้ตัวเอง อีกฝ่ายเป็นแค่ผู้ได้รับผลพลอยได้เท่านั้น ที่ได้ประโยชน์จริงๆคือตัวเรา เราอยากแนะนำให้เจ้าของกระทู้เคารพความรู้สึกตัวเองให้มาก ค่อยๆปล่อยให้มันดำเนินไป อย่าไปบังคับหรือเร่งรัดตัวเองจนเกินเหตุ ตั้งสติว่าเราก็คือมนุษย์ปุถุชนธรรมดา ย่อมมีความรู้สึกโกรธ อยากแก้แค้น แต่ก็อย่าไปหมกมุ่นกับมัน อย่าไปปล่อยให้มันขยายอิทธิพล พยายามหาวิธีทำให้ตัวเองเป็นอิสระและมีความสุขความสงบเข้าไว้ เรื่องแบบนี้ต้องใช้เวลาและความอดทน แต่สักวันคุณต้องทำได้ค่ะ ส่วนความสัมพันธ์นั้น บางทีคุณอาจต้องการเวลาเพื่อทบทวนตัวเอง ว่านี่คือสิ่งที่คุณสามารถยอมรับ ให้อภัย แล้วเริ่มใหม่ได้จริงๆหรือไม่ เพราะบางครั้งการให้อภัยก็ไม่ได้แปลว่าคุณต้องกลับไปเป็นเหมือเดิม แต่ในตอนนี้ เราอยากแนะนำให้คุณพยายามปล่อยวางความโกรธเสียก่อน เมื่อคุณให้อภัยได้ ไม่ถือโทษต่อไป คุณจะคิดอะไรได้ทะลุปรุโปร่งขึ้นค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : * เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 17:57:24 A:92.4.68.40 X: TicketID:152752

ความคิดเห็นที่ 7 ตาม  คห.4 เลยค่ะ เวลาจะช่วยทำให้ดีขึ้น  พยายามก้าวไปในบุญมากๆ  คุณจะค้นพบ ความสุข สบายใจได้ ค่ะ .. คุณ น่ารัก ที่ยังยืนหยัด อยู่ ข้างแฟน  ของคุณ ขอให้คุณโชคดี จากคุณ : honeybfit เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 18:17:54

ความคิดเห็นที่ 8 ตาม คห 6 ค่ะ ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป มั่นคงกับความอยากให้อภัย และพร้อมให้อภัยค่ะ ป้องกันการหลงทางระหว่างค่ะ ^_^ จากคุณ : ยิ้มเดียว เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 18:39:45

ความคิดเห็นที่ 9   ให้อภัยแล้ว ที่เหลือก็ใช้เวลาค่ะ ให้เวลาเป็นตัวปรับสมดุลความรู้สึกค่ะ สู้ๆ จากคุณ : รุ้งเที่ยงคืน เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 19:09:06

ความคิดเห็นที่ 10 พยายามค่ะ เจ็บมาก ก็ลืมยากเป็นธรรมดา เวลาจะทำให้ความเจ็บปวดทุเลาลง ถึงเวลานั้นเดี๋ยวคุณก็ลืมเอง จากคุณ : april_29_me เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 19:26:30

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านทุกความเห็น แล้วสรุปให้ค่ะว่า ใช้เวลา เยียวยาให้ทุกอย่างดีขึ้นค่ะ จากคุณ : LittleSue เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 19:41:58

ความคิดเห็นที่ 13 ผมกลับมองว่า ให้อภัย  แต่ไม่ลืม  ถูกต้องแล้วอ่ะครับ เรื่องราวที่เกิดขึ้น เป็นบทเรียนครั้งสำคัญ ที่ควรจำไว้ ถ้าให้อภัยได้จริงๆ ก็ไม่จำเป็นต้องลืมครับ.... จากคุณ : eMiLe เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 22:45:43

ความคิดเห็นที่ 14 เข้าใจความรู้สึกคุณมากๆเลยครับ ผมเคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง เขาเขียนดีมาก "คนที่ทำให้เราเจ็บปวดที่สุดได้ มีแต่คนที่เรารักมากที่สุดเท่านั้น" เพราะคุณรักเธอมาก คุณจึงเจ็บมาก คุณจึงยากที่จะให้อภัย เป็นเรื่องปกติมากของมนุษย์ครับ คุณไม่ไ่ด้มืดบอดเลยนะครับ   อย่าโทษตัวเองไปเลย ผมเห็นด้วยมากๆกับ #6 คุณ นะครับ คุณได้เปิดโอกาสให้ตัวเองโกรธเต็มที่หรือยัง เรามองว่าคนเราจะสามารถให้อภัยจากใจจริงได้ ก็ต่อเมื่อเราปล่อยตัวเองให้โกรธจนถึงที่สุด และรับรู้ถึงความโกรธนั้น เพราะนี่คือขั้นตอนการ "เยียวยาบาดแผลทางใจ" จริงๆนะครับ ตอนนี้คุณเกิดแผลร้ายแรง แต่คุณรีบปิดแผลด้วยคำว่า "ให้อภัย" ผลจากการรีบปิดแผลเพื่อจะดำเนินชีวิตต่อไปได้(คือกลับมาคบกับคนรักเหมือนเดิม) แผลที่ไม่ได้ทำการเปิดรักษา ทำความสะอาดจึง "ติดเชื้อ"(โกรธฝังใจ) เพราะเราปกปิดเชื้อโรคไว้ให้หมักหมมอยู่ภายใน (การข่มความขมขื่นผิดหวังไว้) คุณยังไม่ได้เปิดแผลนั้นออกให้กว้าง (รับรู้ความโกรธอย่างเปิดใจ) แล้วทำการผ่าตัดและชำระล้างแผลนั้นให้สะอาด  แผลจึงจะหายขาดได้อย่างดีครับ เมื่อคุณผ่านกระบวนการทั้งหมดนี้ได้แล้ว.. เมื่อนั้นแหละกระบวนการสุดท้ายที่งดงามจะเกิดขึ้น คือขั้นตอนที่คุณ Chocolate_x บอกเลยครับ คือ คุณจะปล่อยวางได้อย่างแท้จริง แล้วไม่ว่าคุณจะตัดสินใจอยู่กับเธอต่อหรือจะจากกันด้วยดี คุณก็จะรู้สึกปลอดโปร่งมากเหลือเกิน.. มันใช้เวลายาวนานนะครับ...แต่มันคุ้มค่ามากเลยนะ.. จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 22:52:31

ความคิดเห็นที่ 15 เข้าใจค่ะ คนเรานั้นเป็นมนุษย์  ถึงเราจะมีอุดมคติที่เราอยากจะทำให้ได้ อยากเป็น แต่พื้นฐานเรานั้นก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์รูปแบบต่างๆ เวลา และสิ่งต่างๆที่ผ่านเข้ามา อาจจะมีส่วนช่วยได้ค่ะ ถ้าวันหนึ่งเราจะให้อภัยได้ ก็จะให้อภัยได้เอง เป็นไปตามกระบวนการของมัน ณ ตอนนี้ยังไม่ถึงจุดนั้น การจะพยายามบีบบังคับตัวเองให้อภัยให้ได้ มันก็เท่ากับฝืนความรู้สึกตัวเอง และผิดธรรมชาติค่ะ กลายเป็นหลอกตัวเองด้วยซ้ำ เราเคยโกรธเพื่อนคนหนึ่งหลายปีมา  ตลอดมาโกรธ เกลียด ทำเหมือนเค้าเป็นอากาศธาตุ สุดท้ายมีอยู่วันหนึ่ง หลายปีผ่านไป อยู่ๆเราก็เลือกให้อภัยเค้าได้เอง อาจจะเพราะเวลาผ่านไปนานแล้ว ความรู้สึกมันไม่เข้มข้นเหมือนตอนเกิดเรื่อง อาจจะเพราะเราผ่านอะไรเยอะขึ้น เห็นสิ่งต่างๆ มีประสบการณ์หลายแบบ ความคิด ความอ่าน สิ่งที่เรายึดถือก็เปลี่ยนไป จากคุณ : #^_^# นู๋อายยย เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 00:19:25

ความคิดเห็นที่ 16 ถ้าลืมไม่ได้ ก็ไม่ต้องลืมสิคะ ยิ่งคุณพยายามจะลืมเ่ท่าไร กลับจะทำให้นึกถึงมากเท่านั้น ทำใจสบายๆ เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้ ทำวันนี้และพรุ่งนี้ให้ดีที่สุดดีกว่าค่ะ และเห็นด้วยกับความคิดเห็นที่ 6 ค่ะ คุณยังไม่ได้อภัยเธอจริงๆ หรอก เพราะยังมีความคิดที่จะเอาคืนอยู่ เรามองว่าคุณยกโทษให้เธอในสิ่งที่เธอทำ แต่ยังไม่ได้ให้อภัย เข้าใจว่าสิ่งที่เธอทำคงยากที่จะอภัยให้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นไปไม่ได้ เรื่องแบบนี้ต้องใช้เวลาค่ะ จากคุณ : Fah เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 00:25:47

ความคิดเห็นที่ 17 เห็นด้วยกับคุณออนไลน์ นะคะ คำว่าไม่ซื่อสัตย์ สำหรับเราครั้งเดียวก็เกินพอค่ะ อาจจะอภัยได้ในเวลาต่อมา.....สักพัก แต่ไม่อาจทำใจรักได้อีก ที่สำคัญไม่ลืมค่ะ บางสิ่งบางอย่าง เราว่าจำไว้ก็ดีกว่าลืมนะ จะได้ไม่ต้องกลายเป็นคนอ่อนแอ ถ้ารู้ว่านอกใจ คำเดียวสั้นๆคือ จบ ค่ะ !!! จากคุณ : แฟนสาวฮัตโตริคุง เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 02:11:23

ความคิดเห็นที่ 18 ก็ไม่เห็นต้องลืม คนเราน่าจะหัดเรียนรู้จากอดีตแล้วเข้มแข็งขึ้น เจอความเจ็บปวดอะไร เอะอะจะลืมๆ ผมว่ามันเหมือนหนีความเป็นจริง ส่วนไอ้ที่คุณทุกข์ใจเวลานึกถึง ผมว่าคุณควรปล่อยวางบ้างและรับความจริง ถ้าคุณคิดจะเลือกอยู่เคียงข้างเธอคนนั้นต่อไป โชคดีครับ จากคุณ : -ATICUS_T- เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 02:53:50

ความคิดเห็นที่ 19 ไม่อยากใช้คำพูดเวอร์ๆเลยค่ะ แต่เป็นเรื่องจริง ที่เค้าว่า เวลาให้อภัยไม่ได้ ใจมันเหมือนโดนสุมด้วยไฟ มีแต่เราเท่านั้นที่เจ็บปวดที่สุด วันวันนึงที่ผ่านไปมันเหมือนจะยาวนานไปทั้งชาติ ลอกประโยคสุดท้ายพี่ผึ้งค่ะ มันใช้เวลายาวนานมาก แต่ก็คุ้มค่านะ จากคุณ : SICKHEART เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 04:56:32

ความคิดเห็นที่ 20 ลืม เดี๋ยวก็คงลืม จะช้า หรือ เร็ว ลืม ได้มาก ได้น้อย หรือทั้งหมด ที่มันเป็นปัญหา ก็คือ เวลาที่ใช้ระหว่างลืมนี่แหละ เพราะเราไม่รู้ ว่ามันจะยาวนาน หรือสั้น แค่ไหน ชื่นชม จขกท นะคะ ที่อภัยได้แต่ไม่ลืม และยังคงอยู่ กับความรู้สึกแบบนี้ได้ เพราะเรา เป็นคน ใจร้าย ที่ไม่เป็นผู้ใหญ่พอ ที่จะให้อภัยคนที่หักหลัง และไม่เข้มแข็งพอ ที่จะยอมรับความเจ็บปวด จากคุณ : หลานข้าว เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 05:28:48

ความคิดเห็นที่ 21 ลืมไมได้ก็ไม่ต้องลืม แค่หาอย่างอื่นคิด แค่หาอย่างอื่นทำ ไปเรื่อยๆ เดี๋ยวมันจะดีขึ้นเอง เชื่อสิ จากคุณ : แพรเพลง เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 09:33:28

ความคิดเห็นที่ 22   เลือกดูครับ รัก แต่ต้องกลุ้ม เพราะคุณไม่อยากไปเริ่ม กับใครๆ อีกรึปล่าว คุณกลัวจะหาแฟน ไม่ได้อีกรึปล่าว คนเราสมัยนี้ นอกจากจุดที่รักกันแล้ว แต่นอกเหนือจากจุดที่รัก ไปแล้วสิ มันยังมีอื่นๆ ในความคิดของคนเราอีกมากมาย เช่น บางคนไม่อยากเลิก เพราะกลัวจะหาได้สวย ถูกใจ กว่าของเดิมๆ จากคุณ : wat&pp เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 11:43:51

ความคิดเห็นที่ 23 ไม่จำเป็นต้องลืมค่ะ เวลาเท่านั้นจะบรรเทาเรื่องที่ทำให้เราเคยเจ็บปวด ไม่สามารถกลับมาทำร้ายเราได้อีก เราก็เหมือนเจ้าของกระทู้ค่ะให้อภัยแล้ว แต่ไม่ลืม แต่ต่างกันที่เราไม่คิดจะเดินกลับไปคบอีก จากคุณ : devilvish เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 12:03:55

ความคิดเห็นที่ 24   ขอบคุณทุกความเ้ห็นนะครับ ผมจะเอากลับมาค่อยๆอ่านและคิดตามครับ ตามที่หลายๆความเห็น บอกว่า ผมยังไม่ไ่ด้อภัยจริงๆนั้น ก็ถูกครับ เนื่องจากนิสัยผมเป็นคนอารมณ์รุนแรง แบบรักเแรง เกลียดแรง มีนิสัยชอบเอาคืน (ก็ไม่ใช่คนดีอะไรนักหรอก) ตอนแรกที่รู้ว่าเกิดเรื่อง โกรธมาก ก็ว่าแฟนไปเหมือนกัน อยากจะเลิก แต่พอเห็นว่าผลกรรมที่เค้าได้รับคืออะไร มันกลับกลายเป็นมีความรู้สึกสงสารเค้ามากกว่า ได้แต่กอดปลอบเค้าว่าไม่ต้องกลัว ผมจะอยู่ข้างๆเค้าเอง รู้อย่างเดียวว่าผมคงต้อง support เค้า ไม่งั้นเค้าแย่แน่ ความรู้สึกโกรธ โมโห กลายเรื่องรองลงมาเลย ถ้าถามว่าหายโกรธรึยัง คำตอบก็อาจจะยังไม่ 100% บางทีผมเองก็ยังแขว่ะๆเค้าเรื่องที่ผ่านมาบ้างเป็นบางครั้ง แต่ไม่ได้ว่าแรงๆนะ แค่แข่วะแบบหยิกแกมหยอก แบบว่า"ดูสิ อยู่ดีไม่ว่าดี หาเรื่องนะเธอ" หรือไม่ก้อ "จะแว่บไหนอีก ไม่เข็ดใช่ไหม เดี๋ยวเหอะ" ผมเองก็พยามที่จะทำใจคิดว่า คนเราต่างมีโอกาสผิดพลาดกันไำด้ในชีวิต แฟนผมเองก็เช่นกัน คนเรามันผิดพลาดกันได้ ตอนนี้คงเป็นอย่างที่บางคนบอกไว้คืออยู่ในช่วง process ของการให้อภัย การ recover ซึ่งก็ต้องใช้เวลา แถมนิสัยผมเป็นพวกช่างจดช่างจำ ไม่ค่อยวาง อาจจะต้องใช้เวลามากหน่อย โดยปกติแล้วผมเองก็จะรู้ตัวนะครับเวลาที่เกิดความรู้สึกนี้ขึ้นมาว่าสุดท้ายแล้วมันก็จะหายไปเองความรู้สึกแบบนี้ แต่เมื่อวานนี้ผมอาจจะรู้สึกจิตตกมากเกินไปครับ ผมหวังว่าโจทย์ชีวิตครั้งนี้ ผมจะสามารถผ่านไปได้ด้วยดี ขอบคุณมากๆครับ จากคุณ : Painful เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 16:51:19 A:203.121.170.34 X: TicketID:170548

ความคิดเห็นที่ 25 อยากให้กีบคห. 6 อะ สมัครล็อคอินเถอะค่ะ เห็นคำตอบดีๆ มาหลายกระทู้แล้ว จากคุณ : แมวน้อยสีน้ำตาล เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 17:45:42

ความคิดเห็นที่ 26 ก็ขอให้ จขกท หายจิตตกกับเรื่องนี้ได้เร็วๆ นะคะ ถ้าเราให้อภัยเขาได้จริงๆ ไม่พูดประชดประชันกับเรื่องที่เขาเคยทำผิด เราเชื่อว่าแฟนของคุณ เขาคงซึ้งในน้ำใจที่คุณมีให้เขา และไม่คิดจะกลับไปทำเรื่องผิดๆ อีกหรอก ตอนนี้กลับมาเหมือนเดิมแล้ว ก็ต้องเชื่อใจกัน เพราะเลือกที่จะให้อภัยเขาแล้ว อย่าทำให้เขารู้สึกสับสนว่าตกลงเราให้อภัยเขาหรือยัง การไปพูดจาเหน็บแนมเขา มันอาจจะบั่นทอนความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อกันได้นะคะ ...ขอให้คุณโชคดีค่ะ จากคุณ : Wa-Oo เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 20:08:08

ความคิดเห็นที่ 27 เวลาให้อภัยไม่ได้ ใจมันเหมือนโดนสุมด้วยไฟ มีแต่เราเท่านั้นที่เจ็บปวดที่สุด วันวันนึงที่ผ่านไปมันเหมือนจะยาวนานไปทั้งชาติ จากคุณ   : SICKHEART ^ ^ ชาวสวนลุม คมคายอีกแล้ว ผึ้งน้อย..จด จด จด..ลงสมุด จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 23:10:14