++ KAEW ไดอารี่ ++ หลายเรื่อง and หลายโรค กับฮีโร่ในดวงใจ
|
|
สวัสดีจ้าพี่น้อง
มารายงานตัวค่ะ หายหน้าหายตาไปนาน เพราะชีวิตโดนมรสุมพัดผ่านจ้า เจ็บไข้ได้ป่วย เป็นโน่นนี่นั่นตลอด ไม่ป่วยก็ต้องมีเรื่องให้เดือดร้อนใจ มีเรื่องถูกนินทา ถูกเข้าใจผิด เรียกว่าช่วงที่ผ่านมานี่ ทุกข์ทั้งกาย และ ใจ เลยจ้า
มรสุมชีวิต เริ่มตั้งแต่ช่วงก่อนวันเกิด ช่วงนั้นแพ้อะไรไม่รู้ ผื่นขึ้น แขน ขา ฝ่ามือ ผื่นแดงๆ เป็นวงๆ เหมือนหมาขี้เรื้อน ต้องไปหาหมอเฉพาะทางด้านภูมิแพ้ ได้ยามาทั้งทา ทั้งกิน เต็มสูตรเลย ทุกวันนี้ก็ยังกินยาแก้แพ้ทุกวันวันละ 2 เม็ด ทายาของหมอ แล้วต่อด้วยสารพัดครีม และ โลชั่นสำหรับผิวโคตรแห้ง
พอผื่นหาย ผิวก็แห้งสุดๆ ลอกเป็นขุยๆ เป็นด่างๆ จนหมอสงสัยว่าเป็น ซิฟิลิสแฝงรึเปล่า เล่นเอานอนไม่หลับ เครียด และ น้อยใจ ทำไมหมอสงสัยเรื่องซิฟิลิส ทั้งๆที่เรามีแฟนคนเดียวในชีวิต และแฟนตายไปนานแล้ว ก็ไม่เคยมีใครอีกเลย
อดรนทนไม่ได้ ต้องไปตรวจซิฟิลิสก่อนกำหนดนัด ก็โชคดีที่ไม่ได้เป็น ดังนั้นเจ้าอาการต่างๆ ก็น่าจะเป็นเพราะโรคภูมิแพ้ หรือไม่ก็ภาวะที่ภูมิต้านทานกำลังเริ่มขึ้น อันนี้ยังงงๆอยู่ ว่ามีภูมิคุ้มกันเพิ่มขึ้นก็ดีแล้วนี่นา ทำไมพอเริ่มมีภูมิ(หลังจากที่ไม่ค่อยมีมานาน) มันกลับป่วย
เรื่องสภาพผิวแห้งๆ ด่างๆดวงๆ ยังไม่หายดี ก็ถึงกำหนดตรวจสุขภาพประจำปี ก็ว่าตัวเองปกติดีแล้วเชียว หมอสูติ ตรวจภายใน ดันเจอว่ามีการติดเชื้อในช่องคลอด (ทั้งๆที่ไม่ได้ใช้งานใช้การกับเขาเลย) ต้องกินยาฆ่าเชื้อ รวมไปถึงเหน็บยาที่ช่องคลอดด้วย
เหน็บยาไปหลายวันก็เพิ่งรู้ว่าทำผิดวิธี มิน่าเล่า เจ็บเชียว แล้วพอกินยาฆ่าเชื้อในช่องคลอดเม็ดสุดท้ายหมดปุ๊บ ก็โดนหมากัดเลยจ้า หมาไทยไซส์ใหญ่ งับแบบจมเขี้ยว ทั้งๆที่เราเดินจูงหมาของเราเองอยู่ดีๆ แท้ๆ
ปกติเราจะมีปัญหาเวลาเลือดออกอยู่แล้ว เพราะมันจะหยุดยาก ครั้งนี้ก็เลยเลือดโชก ไปทำแผล ฉีดวัคซีนพิษสุนัขบ้า วัคซีนบาดทะยักที่โรงพยาบาล ตอนหมากัดว่าเจ็บแล้ว ตอนทำแผลนี่เจ็บกว่า ตัดแต่งกันสดๆ เอาผ้าก๊อซแยงๆ ถูๆไปในแผล เจ็บน้ำตาแทบร่วง ยาบาดทะยักก็ปวดสุดๆ
ต่อจากนั้นก็ต้องไปทำแผลที่โรงพยาบาลทุกวันเพราะแผลลึกมาก 3-4 วันแรก แผลอักเสบ ติดเชื้ออีก ขาบวมและเจ็บแผลมาก ทำให้ต้องสละสิทธิ์ ไม่ไปปฏิบัติธรรมในช่วงวันเกิด เสียดายมากๆ เพราะตั้งใจจะไปมากเลย จัดกระเป๋าไว้รอแล้วเชียว
ไปทำแผลทุกวัน กินยาแก้อักเสบทุกวัน แล้วก็ไปฉีดวัคซีนตามกำหนด เดินไปไหนก็ลำบาก เพราะเลือดไหลอยู่เรื่อย ก็เลยได้แต่นั่งๆ นอนๆ อยู่บ้าน พอแผลเริ่มค่อยยังชั่ว ก็ได้รับข่าวไม่สู้ดี จากต่างแดน คือพ่อเราสุขภาพแย่ลง และตรวจเจอมะเร็งระยะเริ่มต้น บวกกับ พ่อแม่เริ่มทนความหนาวในรัฐที่อยู่ไม่ได้ ต้องพยายามย้ายรัฐ หาซื้อบ้าน เงินก็ไม่ค่อยมี
ในฐานะลูก ถึงแม้จะเป็นลูกที่พ่อแม่ไม่เคยเลี้ยง มันก็อดรู้สึก มึนๆ เศร้าๆ เป็นห่วงไม่ได้นะ แต่ก็ไม่รู้จะช่วยอย่างไร เพราะลูกคนนี้ก็เป็นเอดส์ ร่ำเรียนมาจนสูงแต่ก็กลับไม่ได้ทำงานทำการอะไร ไม่มีเงินเดือนพอจะเลี้ยงตัวเองด้วยซ้ำ ไม่ต้องไปคิดว่าจะเลี้ยงดูพ่อแม่ได้มั้ย
มึนๆเรื่องพ่อ ไปสักพัก ก็แอบๆดีใจที่แผลหมากัดใกล้จะหายสักที แต่คุณเชื่อหรือไม่ว่าจะมีคนที่ซวยได้สุดๆ ขนาดนี้ เราเริ่มมีอาการปวดท้อง ปวดมาก แล้วก็มีอาการจุก เสียด แน่นๆท้อง แล้วก็ท้องเสีย และท้ายสุด เริ่มเป็นไข้
เท่านั้นยังไม่สะใจ คนบนฟ้าค่ะ ระหว่างที่ยังไม่ได้ไปหาหมอ นอนไข้ขึ้นอยู่บ้าน ก็ยังทำงานอาสาโดยการรับโทรศัพท์ตอบคำถามเรื่อง HIV/AIDS ตามปกติ ก็มีสายหนึ่งที่เรารับ เป็นสายสุดท้าย ก่อนที่ไข้จะสูงมาก จนต้องปิดโทรศัพท์ ก็ตั้งใจตอบคำถาม ตั้งใจคุยอย่างดี เต็มที่เหมือนทุกครั้ง เพราะเราคิดว่าการรับโทรศัพท์แต่ละครั้งของเราก็เหมือนการได้ทำบุญ ได้ช่วยคนอื่น
สายนี้ก็คุยกันด้วยดี สนุกสนาน เราก็เล่าโน่นนี่นั่น ให้ฟังตามที่เราเคยเจอมา ก็จบลงด้วยดี ต่อจากนั้นก็ไม่ไหวไข้ขึ้น ปิดโทรศัพท์นอน วันรุ่งขึ้นไปหาหมอที่โรงพยาบาล ปรากฎว่าเป็น ลำไส้อักเสบ ได้ยามากินอีกเพียบ ยาแก้ไข้ ยาฆ่าเชื้อ (อีกแล้ว)
นอนพักวันกว่าๆ พออาการดีขึ้นก็เข้าไปคุยกะเพื่อนในเว็บ ได้เรื่องเลย เพื่อนถามว่า แกรู้เรื่องรึยัง ก็งงๆ เรื่องไรเหรอ เพื่อนลิงค์กระทู้ให้ดู โอ้โห อ่านแล้ว น้ำตาร่วงค่ะ ไม่ได้ร้องไห้เสียใจอย่างนี้มานานแล้ว ปรากฎว่าคนที่เรารับสายเขา เขาเอาเราไปต่อว่าซะนี่ แล้วธรรมชาติสังคมในอินเตอร์เนท เมื่อมีใครขึ้นกระทู้ ต่อว่าอะไร จะมีคนเข้ามาช่วยด่า มาช่วยกระทืบซ้ำ ทั้งๆที่ตัวเองไม่รู้อะไรด้วย แต่เห็นเขาด่า ก็ด่าด้วยเลย ตามน้ำไปตลอด โดยไม่มีการเช็คข้อมูล เราก็เลยโดนเละจ้า โดนด่าน่วมเลย ทั้งๆที่มันไม่เป็นความจริงๆ ทั้งๆที่เราตั้งใจช่วยแท้ๆ ดันแปลเจตนาเป็นอย่างอื่น แถมเอาไปว่าอีกแน่ะ
ร้องไห้ซะตาบวมค่ะ แล้วก็ไม่ยอม จะมารังแกกันอย่างนี้ไม่ได้ โทรกลับเลยจ้า เคลีย์ให้ชัด ทำไมทำแบบนี้ ก็ได้รับคำขอโทษมาทางสายโทรศัพท์ ก็เลยต้องเขียนกระทู้ชี้แจงอีก เพราะเวลาด่าเรา ด่าทางเนท ด่าแบบเวิลด์วาย แล้วจะอุ๊บอิ๊บขอโทษเบาๆทางโทรศัพท์มันไม่ได้
ได้ชี้แจง ได้เคลีย์ ก็จบค่ะ อโหสิกรรมกันไป ไม่ถือโทษโกรธกัน มันก็อาจจะเป็นความเข้าใจผิด ตีความผิด หรือ อะไรบางอย่างที่คงไม่มีใครตั้งใจให้เกิดขึ้น(มั้ง) หรือไม่เราก็อาจจะพูดให้เขางงเองรึเปล่า มันก็ต้องเอามาทบทวนเพื่อปรับปรุงตัวเองด้วย
ก็เอาบทเรียนนี้ มาเตือนตัวเองให้ระมัดระวังตัวเองมากขึ้น เวลารับโทรศัพท์จากคนที่เราไม่รู้จัก เพราะเราไม่รู้ว่าจิตใจเขาเป็นอย่างไร วิธีคิดเขาเป็นอย่างไร ตัวเราเองอาจจะหวังดีเต็มร้อย แต่คนโทรมาเขาอาจจะไม่ได้คิดดีๆกับเราก็ได้ อันนี้เป็นบทเรียนที่ต้องระวัง
และเดี๋ยวนี้ใครโทรมาปรึกษา ก่อนวางสาย เราจะมีการเช็คว่า โอเคนะคะ เข้าใจถูกต้องตรงกันนะคะ วันหลังว่าจะทำแบบบริการทางโทรศัพท์ที่บอกว่า ก่อนวางสายกรุณากดให้คะแนนความพึงพอใจในการบริการด้วยนะคะ
ร้องไห้ตาบวม เพราะเรื่องนี้ ไป 1 คืน รุ่งขึ้นเปิดเนท ก็ได้ร้องไห้อีก คราวนี้ร้องหนักกว่าเดิม แต่ร้องเพราะสงสาร ไม่ได้ร้องเพราะโดนใครทำร้าย เรื่องของเรื่องคือ เข้าไปห้องจตุจักร แล้วเจอข่าว เจ๊ฮอลล์หมาหางชมพู ที่เราแอบรักมานาน ตายไปอ่ะคะ ไม่เคยเจอเขาหรอก ดูแต่รูปในเว็บ แต่รัก และ ผูกพัน เขาตาย เราก็ร้องไห้ไปด้วย
ร้องไห้เพราะเจ๊ฮอลล์หลายวัน เพราะมีกระทู้มาลงเรื่อยๆ อ่านทีไรก็ร้องไห้ทุกที แต่เสียน้ำตาให้เจ๊ฮอลล์อ่ะ เราไม่เสียดายหรอกค่ะ เต็มใจร้อง
พอหมดจากเรื่องนี้ ก็เป็นฤดูทำงานหนัก เด็กๆแกร์ด้ามีงานมาโชว์แสดงดนตรีติดๆกันหลายงาน เล่นเอากลับบ้านเที่ยงคืน ตีหนึ่งติดกันหลายวัน แล้วเชื่อหรือไม่ เกือบโดนหมาตัวเดิมกัดอีก เพราะดันลงรถ Taxi ที่หลังบ้าน แล้วเดินมามืดๆ ดีที่คราวนี้มีเป้หลัง เอาเป้เหวี่ยงหมา เลยรอดมาได้
ไปดูเด็กๆซ้อมดนตรีตอนกลางวัน แล้วเดินไปกินข้าวกันกลุ่มใหญ่ ใครๆเดินไปหมดแล้ว ไม่เป็นไร พอเราเดิน หมาแถวนั้นมันเห่าอ่ะ เพื่อนยังแซว เดินยังงัยให้หมาเห่า
เพื่อนเห็นว่าเจอเรื่องมาเยอะมาก ก็ชวนตระเวนทำบุญค่ะ รวมถึงที่บ้านก็พาไปทำบุญ ทั้งตักบาตร ทำสังฆทาน ซื้อโลง ทำกฐิน ไปไหว้พระ ปล่อยวัว ปล่อยควาย ปล่อยปลา และ เลิกกินเนื้อวัว เนื้อควายด้วยเลย ไหว้พระ สวดมนตร์ ทำสารพัดเลย
นึกว่าจะดีขึ้นค่ะ แต่เปล่าเลย เจอของหนักอีก งานที่ร่วมกันทำกับเพื่อน มีปัญหาใหญ่ มีเรื่องราวมากมาย ต้องมีการเปลี่ยนแปลงแบบกระทันหันมาก เล่นเอาปวดหัวตึ๊บๆๆ ก็ช่วยกันกู้สถานการณ์จนพออยู่ไปได้ แต่ปัญหาก็ไม่จบลงง่ายๆ ยังมีเรื่องราวตามมาให้ปวดใจอีกอยู่เรื่อยๆ วันนี้ก็มีเรื่องให้ปวดหัวอีก
พอปวดหัวก็พาลไปปวดท้องอีก ไอ่อาการเดิมๆมันกลับมา เมื่อเย็นก็เลยแวะไปโรงพยาบาล คุณหมอสันนิฐานว่า เป็น ลำไส้แปรปรวน คือมันจะปวดท้อง จุกๆ เสียดๆ แล้วเหมือนมีลมในท้อง คือท้องมันร้องโครกๆอ่ะ แล้วก็มีท้องเสีย หมอว่ามันอาจจะต่อเนื่องมาจาก ลำไส้อักเสบ แล้วมาบวกกับ เครียดและเหนื่อย
ได้ยามากินอีก แล้วก็ต้องงดกิน นม ชา กาแฟ น้ำอัดลม ห้ามกินอาหารรสจัด ให้กินอาหารอ่อนๆ และ เคี้ยวให้ละเอียด
ทั้ง "เรื่อง" และ "โรค" ที่เกิดขึ้นยาวนาน ต่อเนื่องกันมาเป็นเดือนๆแล้ว มันเหนื่อยมากเลยอ่ะคะ เหนื่อยทั้งกาย และ ใจ แต่ก็ต้องทน
แต่ฟ้าก็ยังใจดีกับเรานิดนึงนะ ส่งตัวช่วยมาให้เรา มีกำลังใจสู้ขึ้นมาอีกหน่อย คือเมื่อวันเสาร์ ได้นัดกินข้าวกับกัลยาณมิตรที่น่ารัก คือ พี่เหมียว พี่อึ่ง พี่สองคนที่จริงๆเราต้องไปปฏิบัติธรรมด้วย แล้วอีกคนก็น้องแนน ซึ่งก็เคยไปปฏิบัติธรรมด้วยกัน แต่ช่วงหลังแนนไม่ได้ไป เพราะมัวแต่เป็นมะเร็งอยู่
เรารู้จักกับ พี่เหมียว กะ น้องแนน เมื่อ 7 ปีก่อนอ่ะคะ ตอนนั้นเราเพิ่งรู้ตัวว่าเป็นเอดส์ใหม่ๆ ส่วนพี่เหมียวกะน้องแนน ก็เพิ่งรู้ตัวว่าเป็นมะเร็ง ก็สู้ไปพร้อมๆกัน 3 คน แล้วก็ไปปฏิบัติธรรมด้วยกัน โดยมีพี่อึ่งน้องพี่เหมียวไปด้วย
เรายังไม่มีอาการของเอดส์ แม้ภูมิคุ้มกันต่ำ แต่ก็ไม่ป่วย ก็ใช้ชีวิตปกติมาเรื่อยๆ ส่วนพี่เหมียวก็โชคดี การรักษามะเร็งได้ผลสำเร็จดี แต่น้องแนน นี่ซิ เจ้ามะเร็งกลับมาหนแล้วหนเล่า
ล่าสุดเดือนก่อน น้องแนนก็ไปผ่าตัดเอาอะไรออกอีกไม่รู้เพราะมะเร็งมันกินไปหมด ตอนนี้แนนมีถุงหน้าท้อง 2 ใบ ไว้ใส่อุจจาระ กะ ปัสสาวะ เพราะตัดอวัยวะไปหมดแล้ว
ที่เราบอกว่า ฟ้าส่งตัวช่วยมา ก็คือส่งกัลยาณมิตรที่ดีอย่างพี่เหมียว พี่อึ่งมาให้กำลังใจเรา และ ส่งน้องแนน มาให้เราดูเป็นตัวอย่าง น้องแนนเขาเป็นฮีโร่สำหรับเรามากค่ะ เพราะแนนใจสู้มากๆ เขาไม่ท้อเลย และ ยังสดใส ใช้ชีวิตแบบคนทั่วไป ยังทำงานปกติ
เห็นน้องแนนแล้วต้องยอมรับค่ะ คนอะไร ใจสู้จริงๆ ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาเลย นั่งกินข้าวกัน น้องแนนยังอวดมือ ที่โดนผลข้างเคียงจากยาคีโม มือจะลอกๆเหลือแต่เนื้อ แล้วจะเจ็บแสบ เป็นแผลตามข้อ แล้วเห็นว่า อีกหน่อยเล็บจะหลุดไปด้วย น้องแนนพูดหน้าตาเฉยอ่ะ เขาสู้ และ ยอมรับให้สิ่งที่ต้องเผชิญได้อย่างเข้มแข็งมาก
เห็นแล้วก็ต้องฮึดสู้บ้างค่ะ เรื่องราวของเรา แม้มันจะทำให้เราเสียใจ หรือ เหนื่อยมาก มันยังไม่ได้เศษเสี้ยวของน้องแนนเลยค่ะ น้องเขายังสู้ เราก็ต้องสู้ซิเนอะ
หายใจเข้าลึกๆ หายใจออกยาวๆ แล้วก็ สู้ต่อค่ะ อดทนกับทุกเรื่องให้ได้ สู้ๆๆ เนอะ
| จากคุณ |
:
++MooKaew++  
|
| เขียนเมื่อ |
:
15 ต.ค. 52 22:12:27
|
|
|
| 
