เรื่องเล่าจากครอบครัว ปวดหัวเป็นรายวัน
|
|
ณ เวลาสายๆ ในวันหนึ่ง ...
ขณะที่ปุเลงๆรถรุ่นบุเรงนองของรัก พาอาม่ากับเหล่าอี๊ไปเที่ยวสวนสามพราน ที่จริงควรไปซื้อลอตเตอรี่งวดนี้ก็ดี เพราะปกติแล้วแม่กับเหล่าอี๊สองศรีพี่น้องเป็นไม้เบื่อไม้เมากัน ไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนด้วยกันเท่าไหร่ เพราะสันทัดกรณีสุดขีดทั้งคู่
ใครว่าใช่ อีกคนต้องเถียงว่าไม่ เป็นแบบนี้ตลอดระยะเวลา 70 กว่าปีที่จำความได้ของทั้งสองท่านกันเลยทีเดียว เป็นที่รู้กันในครอบครัวยันรุ่นหลาน และพวกเราถือเสียว่าสิ่งที่ท่านทั้งสองเป็นนั้นมันคลาสสิกเสียเลยดีกว่า มันไม่ใช่ปัญหา แต่มันคือทัศนะและลีลาของอาม่าและเหล่าอี๊เท่านั้นเอง
"อาแดงๆ จอดป้ายหน้าล่วยนะ อาม่าจะซื้อดอกไม้ กับผลไม้"
อาม่าโพล่งออกมาทันควันที่นึกอะไรออก มีหรือที่เหล่าอี๊จะไม่สวนทันควันเช่นเดียวกัน
"ซื้อตรงนี้จะดีเหรอ อั๊วะว่าของมังไม่ดีโลย แถมเห็งลื้อมาซื้อ อีโขกราคาเท่าไหร่ ลื้อก็จ่ายๆๆๆ ฮึ"
เอาล่ะ บรรยากาศคลาสสิกมาแล้ว
อาม่า -- "ลื้อไม่ต้องมาพูกนะ อั๊วะซื้อมาเป็งยี่สิบปีเลี้ยว อีก็ขายขึ้นราคาตามภาวะเศรษถะกิก"
เหล่าอี๊ -- "อาแดงๆ ลื้อเห็งตำหลวกอ๊ะป่าว โน่งๆๆ ยืงหัวเหม่งตรงโน้ง ลื้อจอดรถโดนปรับ งั้นอาม่าจ่ายนะ"
อาแดง -- "(แง๊.....)....ตกลงอั๊วะ เอ๊ย หนูจะจอดดีมั้ยเนี้ยะ รถมันติดอะอาม่า เดี๋ยวตำรวจจับอีกนะ"
อาม่า -- "(โบกไม้โบกมือ) จอดโลยๆ มีช่องว่างนินา เดี๋ยวอาม่าคุยกับตำหลวกเอง ไม่ต้องห่วง"
รถยังมากอยู่จริงๆ ยังไม่ถึงเวลาอนุญาตจอดข้างทาง แต่กลัวอาม่ามากกว่า นักเลงสาวหัวตะเข้เก่าเสียด้วย เขี้ยวกลายเป็นฟันชุดที่สามหมดแล้ว ก็ยังไม่วายชอบทิ้งทวนลายเก่า
เปิดไฟเข้าซ้าย บรรจงจอดด้วยความงึกงัก ที่จริงยังมีที่จอดสำหรับรถขนส่งข้าวของอยู่พอจอดได้ ก็เลยเข้าไปเสียบเทียบท่า คุณตำรวจหัวเหม่งเจ้าเก่ายืนเท้าเอวดูด้วยความระอาใจ
"ปิ๊ด ปิ๊ด ปี๊ดดดดด" เสียงนกหวีดเหมือนจอดเทียบท่าเลยแฮะ พี่ตำรวจเดินหน้าดำมาทันที "ยังไม่ถึงเวลาจอดครับ ตรงนี้สำหรับจอดเฉพาะรถมาส่งของ จะกีดขวางทางจราจร กรุณาย้ายรถด้วยครับ"
"ชั้นจะมาซื้อดอกไม้กับผลไม้แป๊บนึง จอดตรงนี้ไม่เห็นมีปังหาอาไรโลย" อาม่าเริ่มสนทนาฉะฉาน พร้อมกับเปิดประตูหยิบไม้เท้ายันกายออกไปยืนด้วยความสูง 132 ซม. คู่กับคุณตำรวจ
"อย่าให้มีปัญหาเลยครับ ไม่งั้นจะฝ่าฝืนกฎจราจร ต้องขอใบอนุญาตขับขี่เพื่อเทียบปรับนะครับ" คุณตำรวจก็ไม่ยอม
"ชั้นบอกว่าไม่มีปังหาก็คือไม่มีอะสิ เสียเวลาจริงๆ อั๊วะไปล่ะ..." แล้วก็เดินจ้ำไปที่ร้านขายของเจ้าเก่าทันที ไม่สนใจคุณตำรวจแม้แต่น้อย
"ขอใบอนุญาตด้วยครับ" คุณตำรวจเริ่มเครียดและเง็งงวยกับอาม่า และในขณะนั้นเอง หาได้รู้ตัวไม่ว่าเหล่าอี๊ได้ลงไปยืนขนาบด้วยความสูง 134 ซม. คู่กับคุณตำรวจเรียบร้อยแล้ว
"ตรงนี้เป็งที่จอดปกติ เพียงแต่พวกชั้นมาผิกเวลาหน่อย จะไปไหว้พระ หิวก็หิว ซื้ออะไรกิงหน่อยไม่ได้เรอะ" เหล่าอี๊เอื้อนเอ่ยฉอดๆๆ
"เอ่อ คือว่า กฎมันก็ต้องเป็นกฎนะครับ" พร้อมกับมองหน้าอาแดง ซึ่งกำลังแสดงสีหน้าชาชินกับบรรยากาศคลาสสิกมาแต่เกิด
"นี่ เห็งป่าว ไม่เห็งรถมังจะติกหลังรถอาแดงโลย เข้ามาที่จอดตรงนี้ไม่ใช่อยู่ในถนน รถคังอื่งมังก็ขับไปล่ายเรื่อยๆ เห็งป่าว" !!! เหล่าอี๊ไม่ลดราวาศอก
"อ้าว แล้วลื้อไม่ไปทำงานโบกจราจรต่อละ มายืงอยู่ล่าย เฮ้อ..." เหล่าอี๊....หนูกลัวแล้ว
"เอ่อ...คุณครับขอใบอนุญาตครับ" คุณตำรวจเอ่ยกับอาแดง
"เดี๋ยวก่อนอะค่ะ ให้น่ะให้ได้ แต่เดี๊ยนกลัวอาม่าค่ะ หากให้ไปอาม่าเอาเรื่องเดี๊ยนหนักกว่าที่สถานีตำรวจนครบาลอีกนะคะ" เอาละซิตู พร้อมใจฝ่าฝืนคำสั่งเจ้าหน้าที่กันทั้งคันเลย
คุณตำรวจเง็งงวยยกกำลังสองและไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับคนเหล่านี้ดี และในขณะเดียวกับที่อาม่า เดินกลับมาพร้อมกับคนขายของ ซึ่งยกกระจาดผลไม้มาเพียบ หนักแปล้ ดอกไม้อีกหลายกำ โห อาม่าซื้อของไวสุดๆ
"อั๊วะซื้อเสร็จแล้วละ เอ้าใส่รถให้หมกโลย รีบซื้อแล้วนะ คุณตำหลวกเอาแอ๊ปเปิ้งไปกิงสิ เอาไปสี่ลูกโลย ของดีๆทั้งนั้ง" อาม่ายัดถุงแอปเปิลให้ พร้อมกับเข้ามานั่งในรถพร้อมเหล่าอี๊ทันที คุณตำรวจรับถุงมาด้วยความงงอีกแล้ว
"เอ้า คุงตำหลวก พวกอั๊วะจาไปแล้ว ลื้อไปโบกรถให้อั๊วะออกด้วยสิ" เหล่าอี๊ตะโกนสั่งคุณตำรวจ
ไม่ทันที่คุณตำรวจจะทำอะไร อาแดงก็ได้ออกรถเข้าสู่เลนถนนปกติ มองไปข้างหลังเห็นคุณตำรวจยืนถือถุงแอปเปิลมองตามหลังมา
"อิอิ อะอะ เห็งป่าว พวกเราไม่โดงตำหลวกจับเพราะอั๊วะนะ" เหล่าอี๊คุยโวลั่นในรถ
"เชอะ อั๊วะว่าเป็งเพราะอั๊วะให้แอ๊ปเปิ้งอาตำหลวกตะหาก ลื้อพูดไม่เข้าเรื่อง" อาม่าหรือจะยอมแพ้
เหล่าอี๊ --"อั๊วะไปยืงเถียงตำหลวกให้หรอกนะ"
อาม่า --"ไม่ใช่ อั๊วะเอาแอ๊ปเปิ้งให้" !!
เหล่าอี๊ --"ไม่ล่ายอั๊วะป่างนี้คงโดนยึกใบขับขี่เลี้ยว"
อาม่า --"เชอะ !! ตกลงลื้อจากิงแอ๊ปเปิ้งหรือลิ้งจี่" ??
เหล่าอี๊ --"แอ๊ปเปิ้ง" !!
กว่าจะถึงสวนสามพราน สองศรีพี่น้องก็อิ่มเริ่มง่วง แต่เอาละๆ วันนี้ยังถือว่าไม่ได้ปะทะคารมกันมากเกินไปนัก
อย่าเอาอย่างพี่แดงนะคะ ต้องขอโทษด้วยค่ะที่ไม่เคารพกฎจราจร และทุกอย่างมันเกิดขึ้นด้วยความรวดเร็วเสมอ กับครอบครัวของพี่ และอะไรๆก็เกิดขึ้นได้....
| จากคุณ |
:
แดงเร็กเก้บาร์   
|
| เขียนเมื่อ |
:
23 ต.ค. 52 17:33:31
|
|
|
| 
