ประกาศยกย่องคุณความดี (ความดีที่ส่งต่อได้บังเกิดขึ้นแล้ว...ในสังคม)

เมื่อวันเสาร์ที่ 21 พย.52 ดิฉันพาลูกชายไปซื้อเครื่องคอมพิวเตอร์ใหม่ที่เซียร์รังสิต  ขณะนั่งรอดิฉันลืมถุงที่มีกระเป๋าเงินติดอยู่ด้วย  ในกระเป๋ามีเงินสดประมาณ 20,000 บาท บัตร ATM  และ บัตร Credit ประมาณ 6-7 ใบ มูลค่าบัตรทั้งหมดรวมแล้วร่วมล้านบาท  ประกอบกับลืมบัตรประชาชน ใบขับขี่ไว้ด้วย  รหัสบัตรก็น่าจะพอเดาได้จากวันเดือนปีเกิด  


แต่โชคดีที่ดิฉันยังพอมีบุญอยู่บ้าง  ได้พบกับครอบครัวคนดี ของคุณอ้อย ซึ่งมีบ้านอยู่บริเวณ คลอง 2 ปทุมธานี  มาเดินเที่ยว และซื้อเครื่องคอม ฯ มานั่งเก้าอี้ต่อจากที่ดิฉันนั่ง  คุณอ้อยเก็บถุงใส่กระเป๋าของดิฉันได้  ก็รอให้เจ้ามารับคืน..ก็ไม่มีใครมาติดต่อ  เนื่องจากดิฉันและลูกชายอยู่ร้าน JIB computer หน้าร้านซีเอ็ดบุคส์  เพื่อรอสั่งประกอบคอมฯ   กว่าจะรุ้สึกตัวว่ากระเป๋าเงินหายก็ต่อเมื่อทางร้านจะเก็บเงิน  และแจ้งว่าหากใช้บัตรเครดิตจะต้องถูกชาร์ทเพิ่มอีกร้อยละ 5 ดิฉันจึงบอกลุกชายว่า เราไปรูดเงินสดมาจ่ายให้ทางร้านเถอะ  จึงมองหาถุงใส่กระเป๋าเงิน   ได้เดินกลับตรงไปตรงที่ม้านั่งเดิม  ก็มีคนมานั่งแทน  ก็บสอบถาม  ไม่มีใครพบเห็น..


ดิฉันเดินวนหาด้วยความกระวนกระวายใจ  แต่ก็ไม่มีหวังจะได้คืน  จีงลงไปติดต่อประชาสัมพันธ์ห้างฯ  ด้านล่าง แจ้งกระเป๋าเงินหาย  น้องที่รับแจ้งก็รับปากว่าจะประกาศหาให้..เราจึงแจ้งเบอร์โทรศัพท์ของลูก และดิฉันไว้  แต่ในใจก็นึกว่าคงจะไม่ได้คืนแน่นอน  และน้องประชาสัมพันธ์ก็แจ้งว่าส่วนใหญ่เงินจะไม่ได้คืน  แต่ของในกระเป๋าเขาอาจจะส่งคืนให้


ลูกชายสั่งประกอบคอมฯ  จากร้านกว่าจะเสร็จก็เกือบ 2 ทุ่ม โดยลูกชายใช้บัตรตนเองจ่ายไป  ดิฉันก็เริ่มปลงตก ว่าคงจะไม่ได้กระเป๋าคืนแล้ว  นั่งนึกปลงในโชคชะตาของตนเอง  เสียดายก็เสียดายมาก ๆ  ก็ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่า  ชาติที่แล้วเราคงไปเอาของเขามา  เขาเลยมาเอาคืน


ขณะกลับบ้านก็ได้แต่ยกมืออธิษฐานว่า  สาธุ....ขอให้เทวดาช่วยดลบันดาลใจให้คนที่เอาไปรู้สึกนึกสงสารเราเถิด  ในใจนึกว่า  หากเขาเปิดกระเป๋าเห็นบัตรประชาชนคนอายุ 53 คงสงสารคนแก่  แล้วคงนึกอยากจะให้คืนเถิด  


แล้วก็เหมือนปาฎิหารย์มีจริง....ถัดจากอธิษฐานได้ประมาณ 1 ชม.  มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นที่เครื่องของลุกชาย  ถามว่าเป็นอะไรกับคุณรัศมี ลูกชายบอกว่าเป็นแม่ผมครับ  ลืมกระเป๋าเงินไว้ที่เซียร์รังสิตครับ  คุณอ้อยจึงนัดให้ไปรับกระเป๋าเงินคืนที่คลอง 2 ปทุมธานี


รุ่งเช้า 9 โมงกว่า  เราก็ได้พบกับคุณอ้อย คุณกมลพร้อมครอบครัว บุตร หลาน  เป็นครอบครัวที่น่ารัก  คุณอ้อยน่าจะรอพบเราอยู่แล้ว  เรากล่าวขอบคุณและยกย่องในคุณความดี  คุณอ้อยชี้ไปที่ลูกชายเล็กตัวอ้วน  บอกว่า คนนี้แหละเป็นคนที่บอกคุณแม่ว่า  คืนเขาไปเถอะ   อย่าไปเอาของเขาเลย  ลูกชายคนนี้มักจะได้รับรางวัลทำความดี  ประกาศเกียรติคุณที่โรงเรียน  เก็บเงินได้ 2 บาทก็ยังไปแจ้งอาจารย์เพื่อหาคืนเจ้าของ  


คุณอ้อยบอกว่า  ในใจก็นึกถึงเจ้าของว่า  กระเป๋าหายคงจะกระวนกระวาย  คิดถึงใจเขาใจเรา  ประกอบกับแรงกระตุ้นของลูกชาย  ทำให้อยากคืน  ในใจคงเป็นคนดีมีมโนธรรม  มีจิตใจใฝ่ดี  จึงไม่นึกอยากจะเอาของคนอื่นมาเป็นของตนเอง  แต่อย่างใด...


ดิฉัน...จึงขอประกาศยกย่องประกาศเกียรติคุณอ้อย และครอบครัว มาไว้ ณ โอกาสนี้  และดิฉันก็ได้แต่ขอบคุณโลกที่ยังมีความยุติธรรมต่อดิฉัน  ที่ทำให้ได้พบคนดีที่คิดไม่เอาเปรียบใครในชีวิต  หากินด้วยความซื่อสัตย์สุจริต  ขอบคุณจริง ๆ  ๆ ๆ

จากคุณ : srisawat    
เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 13:15:41  
 


 ความคิดเห็นที่ 1    

ดิฉันได้มอบเงินรางวัลคุณความดีให้กับเจ้าหนู่ตัวอ้วนเล็ก 1,000 บาท และดิฉันเขย่ามือเจ้าหนู  บอกให้หนูทำความดีเช่นนี้ตลอดไป   ป้าเอง...ก็สัญญาว่าป้าจะเป็นคนดีเหมือนอย่างเช่นหนู  พบเห็นของใครก็จะเอาไปคืนเขา


และได้กล่าวขอบคุณคุณอ้อย  และซึ้งน้ำใจของคุณอ้อยมาก  คุณกมล สามีของคุณอ้อยเป็นคนหนองแซง จ.สระบุรี   คุณอ้อยเป็นคนอุบล  ดิฉันเองก็เป็นคนโคราช ได้สามีคนสระบุรี เหมือนกัน  ก็หัวอกเดียวกัน  ก็คุยกันอีกเล็กน้อย  ดิฉันและลูกก็กล่าวอำลา  แต่แน่นอน  ประสบการณ์ในครั้งนี้..คงทำให้เราไม่ลืมบุญคุณของครอบครัวคุณอ้อยอย่างแน่นอน...ขอบคุณจริง ๆ ๆ ค่ะ


ความคิดเห็นที่ 2    

ชื่นชมด้วยคนนะครับ

ทำดี แล้ว ความดีได้เกิดขึ้นแล้วครับ ^^

จากคุณ : เทพเฮเดส  
เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 14:46:10  

 
 ความคิดเห็นที่ 3    

ขอแสดงความยินดีด้วย
และดีแล้ว
ที่ท่านประกาศเกียรติคุณครอบครัวนั้น

จากคุณ : kongsilp2000  
เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 52 15:19:46

จากคุณ	: srisawat
เขียนเมื่อ	: 22 พ.ย. 52 15:31:08