Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
เคยอยู่ในภาวะที่ถูกบีบคั้นมากๆจนรู้สึกว่าตัวเองไม่มีที่ยืนบนโลกนี้มั้ยคะ แล้วคุณจะทำอย่างไรกับสถานะของตัวเอง  

คุณเคยเป็นคนที่มีชีวิตดีพร้อมมั้ยคะ

คือ...อาจจะไม่พร้อมทุกด้านนะ แต่สมมติว่าคุณเรียนเก่ง คุณทำงานเก่ง อัธยาศัยดี
เพื่อนคุณมีมากมาย ครอบครัวของคุณน่ารักอบอุ่น
ความสามารถคุณมีหลายด้าน คุณประสบความสำเร็จ ได้รับคำชื่นชมบ่อยๆ

แล้วทำใจได้มั้ย หากวันนึงชีวิตคุณเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
จากคนที่เคยประสบความสำเร็จในทุกๆด้าน ได้รับการชื่มชมจากทุกๆคน
เป็นคนที่คนอื่นเชื่อถือ เชื่อมั่นในความสามารถ

แล้วคุณต้องกลายมาเป็นคนที่ถูกคนอื่นลืม...
เป็นคนที่ทำอะไรผิดพลาดตลอดแม้ว่าจะตั้งใจมากเพียงใดก็ตาม...
จากคนที่เคยเป็นผู้นำ คุณต้องมาเป็นคนที่มีบทบาทน้อยมาก น้อยกว่าผู้ตาม...
คนรอบข้างตำหนิคุณอย่างรุนแรง คุณกลายเป็นบันไดอีกขั้นที่ทำให้คนอื่นได้เหยียบหัวขึ้นไปสู่ที่สูง


คุณทำใจรับได้ง่ายๆมั้ยคะ

หากครอบครัวที่เคยอบอุ่นกลายเป็นครอบครัวที่แตกแยกจนต่อกันไม่ติด
คุณพยายามจะทำทุกทางให้ทุกอย่างดีขึ้น แม้จะฝืนใจตัวเองมากเพียงใด...

แต่ไม่มีประโยชน์...มันเป็นการกระทำที่ไม่มีค่าอะไรเลย
คุณไม่ได้อะไรนอกจากทำให้ตัวเองเจ็บช้ำยิ่งขึ้นกว่าเดิม
คุณทำใจได้มั้ยกับการถูกเมินหมางจากบุพการีของตัวเอง
คุณรู้สึกเหมือนตนเองเป็นคนแปลกหน้า แม้ว่าจะอยู่ท่ามกลางคนในครอบครัวก็ตาม


คุณทำใจได้หรือเปล่า????
หากอนาคตที่คุณหวังไว้และมันก็เคยมีโอกาสสูงมากที่จะเป็นจริง
จู่ๆ ก็พังภินท์ ไม่เหลือซาก
คุณไม่เหลือความมั่นใจในตัวเอง คุณท้อ หมดหวัง สิ้นหวัง เสียใจ

หากอัตลักษณ์ที่คุณสั่งสมมานานพันธนาการจนคุณดิ้นออกจากความสิ้นหวังไม่ได้
คุณจะทำอย่างไร โยนมันทิ้งหรือ ทั้งๆที่มันคือตัวตนของคุณที่คุณหล่อหลอมตัวเองตั้งแต่จำความได้จนวันนี้


คุณจะทำอย่างไรกับชีวิตที่เปลี่ยนไปชนิดที่เปลี่ยนไปจากเดิมชนิดไม่เหลือเค้าเดิมๆให้เห็น
อีกทั้งปัญหายังพุ่งเข้ามาหลายรอบจนคุณไม่มีโอกาสตั้งตัวอีกต่างหาก

คุณจะทำัยังไงหากล้มจนไม่มีแรงลุกอีกแล้ว...









*************
ขอความเห็นพี่ๆในห้องนี้หน่อยนะคะ

ใช่ว่าจะไม่มีใครยืนอยู่ข้างเรานะคะ แต่สิ่งที่ได้จากคนรอบข้างมักเป็นความสงสาร เห็นใจ ซะมากกว่า
ซึ่งเราก็ซึ้งใจนะ แต่ไม่รู้ยังไง คนสิ้นหวังอย่างเราแยกแยะระหว่างความสงสารกับสมเพชจากกันไม่ค่อยได้
ยิ่งฟังคนอื่น เราก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองตกต่ำลงมากๆ แต่ก็รู้นะคะว่าคนรอบข้างปรารถนาดี

เราอายุเกือบ 17 แล้วค่ะ ปัจจุบันก็แยกจากครอบครัวมาอยู่ในจังหวัดที่ไม่มีญาติโกโหติกามาสองปีกว่าแล้ว
ปีหน้าก็ต้องสอบเข้ามหา'ลัยแล้ว แต่ชีวิตในตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าควรทำยังไงต่อไปดี
อาจารย์บอกเราว่า เราเด็กเกินกว่าจะแก้ไขเรื่องทั้งหมดให้ได้ด้วยตัวเอง แต่เราไม่เชื่อ
เพื่อนเราบางคนบอกว่าเราเป็นพวกไม่ยอมรับความจริง ซึ่งก็อาจจะใช่
แล้วเราควรจะทำยังไงดี

หากพี่ๆอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน พี่ๆจะทำยังไงคะ
เรายินดีรับคำแนะนำสั่งสอนจากพี่ๆเต็มที่ค่ะ

จริงๆมีล็อกอินนะคะ แต่ไม่อยากให้เพื่อนรู้


ปล. ภาษาอาจงงไปบ้าง ขออภัยพี่ๆด้วยนะคะ กำลังเบลอค่ะ

จากคุณ : patty
เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 19:28:56 A:114.128.46.194 X: TicketID:248792




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com