เคยอยู่ในภาวะที่ถูกบีบคั้นมากๆจนรู้สึกว่าตัวเองไม่มีที่ยืนบนโลกนี้มั้ยคะ แล้วคุณจะทำอย่างไรกับสถานะของตัวเอง
|
|
คุณเคยเป็นคนที่มีชีวิตดีพร้อมมั้ยคะ
คือ...อาจจะไม่พร้อมทุกด้านนะ แต่สมมติว่าคุณเรียนเก่ง คุณทำงานเก่ง อัธยาศัยดี เพื่อนคุณมีมากมาย ครอบครัวของคุณน่ารักอบอุ่น ความสามารถคุณมีหลายด้าน คุณประสบความสำเร็จ ได้รับคำชื่นชมบ่อยๆ
แล้วทำใจได้มั้ย หากวันนึงชีวิตคุณเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง จากคนที่เคยประสบความสำเร็จในทุกๆด้าน ได้รับการชื่มชมจากทุกๆคน เป็นคนที่คนอื่นเชื่อถือ เชื่อมั่นในความสามารถ
แล้วคุณต้องกลายมาเป็นคนที่ถูกคนอื่นลืม... เป็นคนที่ทำอะไรผิดพลาดตลอดแม้ว่าจะตั้งใจมากเพียงใดก็ตาม... จากคนที่เคยเป็นผู้นำ คุณต้องมาเป็นคนที่มีบทบาทน้อยมาก น้อยกว่าผู้ตาม... คนรอบข้างตำหนิคุณอย่างรุนแรง คุณกลายเป็นบันไดอีกขั้นที่ทำให้คนอื่นได้เหยียบหัวขึ้นไปสู่ที่สูง
คุณทำใจรับได้ง่ายๆมั้ยคะ
หากครอบครัวที่เคยอบอุ่นกลายเป็นครอบครัวที่แตกแยกจนต่อกันไม่ติด คุณพยายามจะทำทุกทางให้ทุกอย่างดีขึ้น แม้จะฝืนใจตัวเองมากเพียงใด...
แต่ไม่มีประโยชน์...มันเป็นการกระทำที่ไม่มีค่าอะไรเลย คุณไม่ได้อะไรนอกจากทำให้ตัวเองเจ็บช้ำยิ่งขึ้นกว่าเดิม คุณทำใจได้มั้ยกับการถูกเมินหมางจากบุพการีของตัวเอง คุณรู้สึกเหมือนตนเองเป็นคนแปลกหน้า แม้ว่าจะอยู่ท่ามกลางคนในครอบครัวก็ตาม
คุณทำใจได้หรือเปล่า???? หากอนาคตที่คุณหวังไว้และมันก็เคยมีโอกาสสูงมากที่จะเป็นจริง จู่ๆ ก็พังภินท์ ไม่เหลือซาก คุณไม่เหลือความมั่นใจในตัวเอง คุณท้อ หมดหวัง สิ้นหวัง เสียใจ
หากอัตลักษณ์ที่คุณสั่งสมมานานพันธนาการจนคุณดิ้นออกจากความสิ้นหวังไม่ได้ คุณจะทำอย่างไร โยนมันทิ้งหรือ ทั้งๆที่มันคือตัวตนของคุณที่คุณหล่อหลอมตัวเองตั้งแต่จำความได้จนวันนี้
คุณจะทำอย่างไรกับชีวิตที่เปลี่ยนไปชนิดที่เปลี่ยนไปจากเดิมชนิดไม่เหลือเค้าเดิมๆให้เห็น อีกทั้งปัญหายังพุ่งเข้ามาหลายรอบจนคุณไม่มีโอกาสตั้งตัวอีกต่างหาก
คุณจะทำัยังไงหากล้มจนไม่มีแรงลุกอีกแล้ว...
************* ขอความเห็นพี่ๆในห้องนี้หน่อยนะคะ
ใช่ว่าจะไม่มีใครยืนอยู่ข้างเรานะคะ แต่สิ่งที่ได้จากคนรอบข้างมักเป็นความสงสาร เห็นใจ ซะมากกว่า ซึ่งเราก็ซึ้งใจนะ แต่ไม่รู้ยังไง คนสิ้นหวังอย่างเราแยกแยะระหว่างความสงสารกับสมเพชจากกันไม่ค่อยได้ ยิ่งฟังคนอื่น เราก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองตกต่ำลงมากๆ แต่ก็รู้นะคะว่าคนรอบข้างปรารถนาดี
เราอายุเกือบ 17 แล้วค่ะ ปัจจุบันก็แยกจากครอบครัวมาอยู่ในจังหวัดที่ไม่มีญาติโกโหติกามาสองปีกว่าแล้ว ปีหน้าก็ต้องสอบเข้ามหา'ลัยแล้ว แต่ชีวิตในตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าควรทำยังไงต่อไปดี อาจารย์บอกเราว่า เราเด็กเกินกว่าจะแก้ไขเรื่องทั้งหมดให้ได้ด้วยตัวเอง แต่เราไม่เชื่อ เพื่อนเราบางคนบอกว่าเราเป็นพวกไม่ยอมรับความจริง ซึ่งก็อาจจะใช่ แล้วเราควรจะทำยังไงดี
หากพี่ๆอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน พี่ๆจะทำยังไงคะ เรายินดีรับคำแนะนำสั่งสอนจากพี่ๆเต็มที่ค่ะ
จริงๆมีล็อกอินนะคะ แต่ไม่อยากให้เพื่อนรู้
ปล. ภาษาอาจงงไปบ้าง ขออภัยพี่ๆด้วยนะคะ กำลังเบลอค่ะ
จากคุณ |
:
patty
|
เขียนเมื่อ |
:
8 ม.ค. 53 19:28:56
A:114.128.46.194 X: TicketID:248792
|
|
|
|