เมื่อผมไปโรงพยาบาล ศรีธัญญา
|
|
ตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว มีแต่เรื่องให้คิด ให้เครียด ทั้งเรื่องที่คิดไว้แล้วว่าจะเกิด และเรื่องที่ไม่คาดคิดว่าจะเกิด ประมาณว่าเดินอยู่ข้างทางแล้วรถสิบล้อวิ่งเข้าใส่
เรื่องต่าง ๆ ทำให้เครียด เบื่องาน เบื่อคนรอบข้าง เบื่อสังคม เบื่อไปหมด อยากอยู่บ้าน นอนอยู่เฉย ๆ จากที่เคยชอบเดินห้าง ดูหนัง เข้าฟิตเนส ก็ไม่อยากไปไหน ว่างปุ๊บ อยากกลับบ้านอย่างเดียว แม้ว่ากลับไปแล้วก็ต้องอยู่คนเดียวก็ตาม
บางวันทำงานเหนื่อย เครียด ๆ เกิดความคิดว่านี่เราจะทำไปทำไม ตายไปก็เอาอะไรไปไม่ได้ ถึงขั้นจะลาออกจากงานมาหางานอะไรที่มันสบาย ๆ อยู่ไปวัน ๆ
บางวันก็เกิดความคิดว่าแก่ตัวไป ไม่มีครอบครัวแล้วจะอยู่ยังไง งานการไม่เป็นอันทำ มัวแต่หาข้อมูลสถานสงเคราะห์คนชรา
บางวันฟังเพลงเศร้า ก็ร้องไห้ คิดถึงคนโน้นคนนี้ ใส่บาตรเสร็จกรวดน้ำ คิดถึงปู่ย่าตายายก็น้ำตาไหลอีกแล้วตรู ปกติกลับบ้านก็ต้องเปิดเพลงหรือไม่ก็เปิดทีวีให้มีเสียงดังไว้ก่อน ดูไม่ดู ฟังไม่ฟัง ไม่เป็นไรขอให้เสียงดังไว้ก่อน แต่หลัง ๆ ทีวีก็ไม่ดู วิทยุก็ไม่ฟัง ถึงบ้านเปิดไฟสีส้มนอนหมกตัว บางวันน้ำก็ขี้เกียจจะอาบ
วันจันทร์ที่ผ่านมาเริ่มรู้สึกตัวเองผิดปกติ หาข้อมูลโรคซึมเศร้า ลองทำแบบทดสอบ เฮ้ยยยย ตรูเป็นโรคซึมเศร้า เมื่อวานเลยไปหาหมอที่ศรีธัญญามา ไม่ค่อยกล้าบอกใคร กลัวเขาหาว่าบ้า แค่บอกเพื่อนว่าเป็นโรคซึมเศร้าก็ไม่มีใครเชื่อ เพราะเวลาอยู่ในสังคมผมก็ยังทำตัวปกติ ยิ้มได้ หัวเราะได้
โรงพยาบาลอาจจะดูน่ากลัว เพราะไปคลีนิคนอกเวลาตอนค่ำ แทบจะไม่มีคนไข้สักคน ต่างกับคลีนิคนอกเวลาโรงพยาบาลรัฐทั่ว ๆ ไปที่ต้องจองคิวล่วงหน้า อยากบอกว่าไปพบหมอมาแล้วสบายใจมากครับ หมอชื่อ จุมพล จำนามสกุลไม่ได้แล้ว คุยกันนานมากเกือบชั่วโมง สรุปออกมาว่าผมไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้า แค่อยู่ในอารมณ์เศร้า พร้อมกับหมอระบุปัญหาของผมออกมา 2 ข้อ และร่วมกันหาวิธีจัดการ เปลี่ยนวิธีคิดกับ 2 ปัญหานั้น
เดินออกจากห้องแบบโล่งมาก ยังกะเพิ่งกลับจากลาพักร้อน 1 อาทิตย์ ได้ยาบำรุงมา 1 ชนิด 30 บาท ค่าบริการคลีนิคนอกเวลา 280 บาท กลับบ้านอย่างสบายใจ
แค่อยากมาเล่าให้ฟังครับ ขอบคุณโรงพยาบาลศรีธัญญา ขอบคุณหมอจุมพล โรงพยาบาลศรีธัญญาไม่ต้องรอให้บ้า แค่รู้สึกเราผิดปกติก็ไปได้แล้วครับ แล้วจะกลับมาพร้อมความสบายใจ
แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 53 10:59:05
จากคุณ |
:
i_am_np
|
เขียนเมื่อ |
:
11 ก.พ. 53 10:55:21
|
|
|
|