ความคิดเห็นที่ 1 บทความเรื่อง สาเหตุที่ทำให้แพทย์ลาออกจากราชการ โดย นายแพทย์สยาม พิเชฐสินธุ์ พ.บ., ว.ว. (ศัลยศาสตร์ทั่วไป) การ ลาออกของแพทย์ที่รับราชการนั้น เกิดขึ้นมานานแล้ว แต่ในช่วง 1-2 ปี ที่ผ่านมาจะพบว่าการลาออกของแพทย์มีจำนวนเพิ่มมากขึ้นจนน่าวิตก และ จำนวนไม่น้อยของแพทย์ที่ลาออกก็เป็นแพทย์เฉพาะทางที่มีประสบการณ์และความเชี่ยวชาญด้วย โดยเฉพาะอาจารย์แพทย์ในโรงเรียนแพทย์ต่างๆ แพทย์แต่ละคนที่ลาออกก็มีสาเหตุแตกต่างกันไป ในอดีตการตื่นตัว เรื่องการลาออกของแพทย์ในระบบราชการยังมีไม่มากนัก แต่ในปัจจุบันมีกระแสต่างๆที่ได้เข้ามาเกี่ยวข้องกับการทำงานและชีวิตความ เป็นอยู่ของแพทย์ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของสิทธิผู้ป่วย ปัญหาการฟ้องร้อง ภาระหน้าที่ความรับผิดชอบที่มากขึ้น ความรู้และวิทยาการทางการแพทย์ที่ก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็ว หรือแม้กระทั่งเรื่องของค่าครองชีพที่เพิ่มขึ้น จนทำให้บางครั้งแพทย์อาจปรับตัวรับกับสภาพต่างๆเหล่านี้ไม่ทัน บทความนี้จะวิเคราะห์ถึงสาเหตุต่างๆที่ทำให้แพทย์ลาออกจากราชการ ซึ่งแต่ละปัจจัยก็มีแนวโน้มที่จะส่งเสริมซึ่งกันและกันให้แพทย์ลาออก ดังต่อไปนี้ จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 17:24:01

ความคิดเห็นที่ 2 1. สาเหตุจากรายได้ไม่เพียงพอ (เงินเดือนต่ำ) เนื่อง จากอัตราบัญชีเงินเดือนของแพทย์ที่รับราชการขึ้นกับอัตราบัญชีเงินเดือนของ สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน (ก.พ.) ซึ่งต่างกับอัตราบัญชีเงินเดือนของสาขาวิชาชีพอื่นที่มีความสำคัญไม่ยิ่ง หย่อนไปกว่ากัน เช่น ผู้พิพากษา อัยการ ทำให้แพทย์ส่วนใหญ่ที่มี ภาระต้องดูแลครอบครัว มีความจำเป็นที่จะต้องหารายได้เพิ่มเติม นอกจากการเปิดคลินิก ทำงานนอกเวลาเพิ่มในโรงพยาบาลเอกชน ซึ่งจะทำให้เวลาพักผ่อนและเวลาของครอบครัวลดน้อยลง การลาออกจาก ระบบราชการเพื่อมาทำงานเต็มเวลาในโรงพยาบาลเอกชน ( พบว่าแพทย์ที่จบใหม่มีค่าตอบแทนมากกว่าบุคลากรส่วนอื่นที่ทำงานมาแล้ว 10-20 ปี ) หรือเปิดคลินิกส่วนตัวเต็มเวลา ซึ่งจะทำให้มีรายได้มากกว่าการรับราชการ 5-10 เท่าขึ้นไป ก็เป็นทางเลือกวิธีหนึ่ง ประชาชนส่วนใหญ่ยังคงเข้าใจว่าแพทย์ร่ำรวย ซึ่งคงจริงถ้านำไปเปรียบเทียบกับกรรมกร แต่ในความเป็นจริงแล้ว แพทย์ที่รับราชการมีรายได้เพียงแค่อยู่ได้ ไม่อดอยาก แต่ก็ต้องทำงานเสริมนอกเวลาราชการด้วย ถ้าแพทย์จะรวย ก็จะต้องร่ำรวยมาจากมรดกของครอบครัว ทำธุรกิจส่วนตัว หรือลาออกไปเป็นนักการเมือง คำว่ารายได้ไม่เพียงพอนั้น ยังมีความหมายในเชิงนามธรรมด้วย หมายความว่าไม่เหมาะสมต่อศักดิ์ศรีของวิชาชีพ วิชาชีพที่จะต้องรับผิดชอบชีวิตและสุขภาพของมนุษย์ ค่าตอบแทนในการทำงานควรจะแปรผันโดยตรงกับความรู้ ความสามารถ และที่สำคัญที่สุดคือความรับผิดชอบต่อสังคมและ เพื่อนมนุษย์ เช่น ผู้พิพากษา อัยการ ทำหน้าที่ดูแลและตัดสินเกี่ยวกับความยุติธรรมในสังคม ก็ได้เงินเดือนระดับหนึ่ง นักการเมืองที่ทำหน้าที่ฝ่ายบริหารและฝ่ายนิติบัญญัติ ก็ได้เงินเดือนในอีกระดับหนึ่ง แต่แพทย์ซึ่งรับผิดชอบดูแลสุขภาพ และชีวิตของทุกชีวิตในสังคมกลับได้เงินเดือนในอีกระดับหนึ่ง โดยที่แพทย์จบใหม่ได้เงินเดือน 8,200 บาท จบมา 10 ปี ได้เงินเดือนประมาณ 13,500 บาท ส่วนเงินที่ไม่ทำเวชปฏิบัติส่วนตัวจำนวน 10,000 บาทนั้น ไม่ใช่คำตอบของการแก้ปัญหา เพราะแพทย์ในโรงพยาบาลส่วนใหญ่รับเพียง 10-15 % และที่รับก็มักจะเป็นแพทย์ใช้ทุนหรือเแพทย์เฉพาะทางที่ไม่ใช่สาขาหลัก เพราะไม่สามารถเปิดคลินิกได้ ไม่มีโรงพยาบาลเอกชนให้ทำนอกเวลา หรือไม่มีแรงจะทำงานเพิ่มอีก (เพราะงานในโรงพยาบาลทั้งในและนอกเวลาก็หนักพอแล้ว) นอกจากเรื่อง เงินเดือนที่ต่ำแล้ว ค่าตอบแทนในการทำงานนอกเวลาราชการก็ยังต่ำกว่าในภาคเอกชน 10-20 เท่าอีกด้วย ( รัฐบังคับให้อยู่เวรนอกเวลาราชการด้วยค่าตอบแทน 400-900 บาท ต่อ 8 ชั่วโมง ) ดังนั้น ทางภาครัฐจึงควรจะแยกบัญชีเงินเดือนของแพทย์ที่รับราชการออกจากข้าราชการ ส่วนอื่น โดยมีการประชุมร่วมของทุกฝ่ายด้วยความจริงใจเพื่อหาฐานเงินเดือนที่เหมาะสม ค่าตอบแทนที่เป็นธรรม และร่วมกับการปรับเงินเดือนเพิ่มเป็นพิเศษตามความกันดารของท้องถิ่น (เพิ่มในโรงพยาบาลชุมชนทุกแห่ง หรือโรงพยาบาลจังหวัดที่อยู่ไกลมาก ไม่ใช่เงินค่าเบี้ยกันดาร 10,000-20,000 บาท ที่ทำอยู่ในปัจจุบัน ซึ่งเป็นการแก้ปัญหาเฉพาะจุด ไม่ยั่งยืนและโรงพยาบาลที่อยู่ในข่ายก็มีจำนวนน้อย ไม่เป็นการแก้ปัญหาในภาพรวม) ซึ่งจะทำให้การกระจายตัวของแพทย์ดีขึ้นกว่าที่ผ่านมา จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 17:24:36

ความคิดเห็นที่ 3 2. สาเหตุจากความรับผิดชอบที่หนักเกินไป โดยเฉพาะนอกเวลาราชการ ใน ช่วงชีวิตของการเป็นแพทย์ ส่วนใหญ่จบการศึกษาเมื่ออายุได้ 23-24 ปี หลังจากนั้นก็ไปทำงานเป็นแพทย์ใช้ทุน และส่วนใหญ่ก็จะไปศึกษาต่อเฉพาะทาง จนจบเมื่ออายุได้ประมาณ 30-31 ปี จากการศึกษาพบว่าแพทย์มีอายุเฉลี่ยประมาณ 59 ปี (ชาย 62 ปี หญิง 55 ปี) ซึ่งน้อยกว่าอายุเฉลี่ยของคนไทยมาก (ประมาณ 70 ปี) ดังนั้นแพทย์จึงมีเวลาทำงานแค่ประมาณ 30 ปี หลังจบเฉพาะทาง จึงมีคำถามที่ว่าจะทำอย่างไรจึงจะทำให้ช่วงชีวิต 30 ปี ที่เหลือนี้มีความสุขอย่างสมดุลได้มากที่สุด สิ่งสำคัญอย่างหนึ่งของ แพทย์ที่รับราชการคือ การอยู่เวร และที่สำคัญก็คือไม่มีการระบุไว้ในระเบียบของทางราชการว่าแพทย์จะต้องอยู่ เวรไม่เกินกี่ชั่วโมงต่อสัปดาห์ หรืออายุเท่าไรจึงจะไม่ต้องอยู่เวร (ในเวลาราชการแพทย์ต้องมาทำงานทุกวันอยู่แล้ว) นั่นหมายความว่า ชั่วโมงการทำงานต่อสัปดาห์ขึ้นอยู่กับจำนวนแพทย์ที่มีในแผนก เป็นสำคัญ เช่น ถ้ามีแพทย์ในแผนก 2 คนต้องทำงาน 108 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ถ้ามีแพทย์ 3 คน ต้องทำงาน 85 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ถ้ามีแพทย์ 4 คนจะต้องทำงาน 74 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ถ้ามีแพทย์ 5 คน จะทำงาน 68 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ซึ่งยังไม่รวมเวรห้องฉุกเฉิน เวรชันสูตรพลิกศพ และเวรอื่นๆอีก ซึ่งหมายความว่าถ้าไปทำงานในโรงพยาบาลที่มีแพทย์เป็นจำนวนมากเท่าใด คุณภาพชีวิตก็จะดีมากขึ้นเท่านั้น มีอายุยืนยาวและสุขภาพแข็งแรงพอที่จะดูแลประชาชนได้นานขึ้น ด้วยเหตุผลดังกล่าวทำให้ 2.1 แพทย์อาวุโส ซึ่งส่วนใหญ่อายุตั้งแต่ 45 ปีขึ้นไป ที่ยังมีภาระต้องอยู่เวรนอกเวลาราชการ ไม่สามารถอยู่เวรนอกเวลาราชการได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยเฉพาะในการทำงานหลังเที่ยงคืน ซึ่งจะทำให้สุขภาพกายและใจทรุดโทรม ตอนเช้าก็จะรู้สึกไม่สดชื่น ประสิทธิภาพในการทำงานก็จะลดลง ซึ่ง แพทย์อาวุโสเหล่านี้ถ้าทนอยู่ได้ก็อยู่ไป ถ้าอยู่ไม่ได้ก็อาจจะคุยกันในแผนกก่อน ถ้าแพทย์ในแผนกมีน้อยอยู่แล้วและจำเป็นต้องอยู่เวร ก็ลาออกจากราชการไป ซึ่งพบได้อยู่เรื่อยๆ และเป็นที่น่าเสียดายซึ่งแพทย์อาวุโสเหล่านี้เป็นแพทย์ที่มีประสบการณ์และ ยังทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพในเวลาราชการ 2.2 เกิดผลกระทบแบบโดมิโน (Domino effect) ในการทำงานของแพทย์ จะเน้นการทำงานเป็นทีม มีการปรึกษาหารือเกี่ยวกับผู้ป่วย มีการช่วยกันทำงาน ช่วยกันอยู่เวรในแผนก ถ้าเกิดมีแพทย์ในทีมลาออกไป จะทำให้แพทย์ที่เหลือมีความรับผิดชอบเพิ่มมากขึ้นทั้งในและนอกเวลาราชการ ถ้าทนได้ก็ทน ทนไม่ได้ก็ลาออกไป ซึ่งอาจจะส่งผลกระทบไปเรื่อยๆจนหมดแผนก หรือจนกว่าจะรับแพทย์เข้ามาใหม่ นอกจากนั้น ในวันหยุดราชการ แพทย์ยังคงต้องมาดูแลผู้ป่วยประจำวันในตอนเช้า (ROUND) ทั้งๆที่ไม่ได้อยู่เวร (จึงไม่ได้ค่าแรงที่มาทำงานนอกเวลาราชการ แต่แพทย์ส่วนใหญ่ก็ยังคงทำอยู่ เพื่อผู้ป่วยและจรรยาบรรณของแพทย์) ซึ่งการทำงานนอกเวลาที่มากเกินพอดี ทำให้แพทย์ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีเวลาออกกำลังกาย ขาดเวลาทำกิจกรรมที่ทำให้คลายความเครียดจากการทำงาน ซึ่งเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้แพทย์มีอายุเฉลี่ย 59 ปี ในประเทศ ฝรั่งเศส มีกฎหมายห้ามแพทย์ทำงานเกิน 35 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ แต่แพทย์ส่วนใหญ่คิดว่าคงยังไม่ต้องถึงขนาดนั้น แต่ก็ควรจะมีการประชุมแก้ไขปัญหาเหล่านี้ เช่น การเพิ่มค่าตอบแทนนอกเวลาราชการและพิจารณาชั่วโมงการทำงานของแพทย์ให้เหมาะ สม เพิ่มสวัสดิการเป็นพิเศษให้กับแพทย์อาวุโสที่จำเป็นต้องอยู่เวรนอกเวลา ราชการ เช่น อายุราชการทวีคูณ หรือผลประโยชน์อื่นๆที่เหมาะสม จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 17:25:05

ความคิดเห็นที่ 4 3. สาเหตุเนื่องจากสภาพครอบครัวและสังคม โดยที่ แพทย์แต่ละคนมีสภาพพื้นฐานทางครอบครัวและสังคมแตกต่างกัน บางคนบิดา มารดา ต้องการให้กลับมาอยู่ด้วยกัน บางคนบิดา มารดา มีสุขภาพไม่แข็งแรงทำให้ต้องกลับไปดูแลใกล้ชิด บางคนไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ได้อย่างมีความสุขในจังหวัดหรือโรงพยาบาลที่ไปทำงานอยู่ บางคนต้องกลับไปอยู่กับบุตรและภรรยา บางคนต้องย้ายเพื่อไปหาสถานศึกษาหรือสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสมให้กับครอบครัว ซึ่งสิ่งต่างๆเหล่านี้ไม่มีใครผิดและบางครั้งไม่สามารถกำหนดล่วงหน้าได้ ทำให้แพทย์ที่กลับไปทำงานในจังหวัดที่ไปรับทุนมาศึกษาต่อหรือโดยทุน ส่วนกลาง มีความจำเป็นที่จะต้องย้ายข้ามโรงพยาบาลหรือย้ายข้ามจังหวัด ซึ่งบางครั้งวิสัยทัศน์ของผู้บริหารหรือระเบียบของทางราชการที่นำมาบังคับใช้กับ  แพทย์ ซึ่งเป็นบุคลากรที่มีคุณค่า มีปัญหา เช่น ผู้บริหารไม่ยอมให้ย้าย ไม่มีเลขที่ตำแหน่งรองรับ ซึ่งสิ่งต่างๆเหล่านี้ต้องมีความยืดหยุ่นและมีข้อยกเว้นสำหรับแพทย์ที่ ตั้งใจจะรับราชการต่อ การแก้ปัญหาเหล่านี้ ควรจะมีหน่วยงานที่รับผิดชอบโดยตรง เปิดโอกาสให้แพทย์ที่ต้องการย้ายเข้าไปคุยถึงเหตุผล สามารถเปิดตำแหน่งข้าราชการให้ได้ในโรงพยาบาลปลายทางที่ต้องการรับ แพทย์เป็นวิชาชีพที่มีทางออกในช่องทางการทำงาน เมื่อขอย้ายไปรับราชการต่อใกล้บ้าน แล้วถูกปฏิเสธ แต่มีความจำเป็นต้องย้าย แพทย์ส่วนมากจึงต้องใช้วิธีการลาออกเพื่อไปทำงานในโรงพยาบาลเอกชนหรือเปิด คลินิกส่วนตัว นอกจากนั้นยังอาจมีแพทย์ในโรงพยาบาลเอกชนอีกบางส่วนซึ่งมีความต้องการที่จะ กลับเข้ารับราชการ แต่ไม่มีตำแหน่งให้ ทั้งๆที่โรงพยาบาลของรัฐยังขาดแคลน นอกจากนั้น รัฐยังต้องเร่งสร้างความเจริญให้ทั่วถึง โดยเฉพาะตามชนบทที่ห่างไกล และต้องเน้นในเรื่องระบบการศึกษา พัฒนาสถานศึกษาให้มีความเจริญทัดเทียมกัน ในทุกภูมิภาคของประเทศ ซึ่งจะทำให้แพทย์ส่วนหนึ่งมีความสุขเพียงพอที่จะรับราชการในจังหวัดเดิมหรือ  ในจังหวัดที่ห่างไกลจากกรุงเทพฯ จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 17:35:55

ความคิดเห็นที่ 5 4. สาเหตุเนื่องจากความเสี่ยงในวิชาชีพมีมากขึ้น ได้แก่ 4.1 ความเสี่ยงในการถูกฟ้องร้อง ในปัจจุบันผู้ป่วยมีการฟ้องร้องเกี่ยวกับการรักษาของแพทย์เพิ่มมากขึ้น ทั้งๆที่โดยเกือบจะทั้งหมดจะเกิดจากเหตุสุดวิสัยต่างๆในการรักษา หรือเกิดจากภาวะแทรกซ้อนของการรักษาซึ่งพบได้ในตำรารักษาโรค โดยที่ปัญหาต่างๆเหล่านี้ไม่มีแพทย์คนใดต้องการให้เกิดขึ้น ซึ่งสาเหตุของความเสี่ยงในการฟ้องร้อง ได้แก่ 4.1.1 แพทย์มีเวลาดูแลรักษาผู้ป่วยน้อยลง เพราะจำนวนผู้ป่วยที่มารับบริการจากโรงพยาบาลของรัฐมีจำนวนมากขึ้น ทำให้แพทย์ส่วนใหญ่ต้องตรวจผู้ป่วยจำนวนมากขึ้นตั้งแต่ 50-100 คนต่อแพทย์หนึ่งคนต่อวัน ในการตรวจและอธิบายถึงสาเหตุของโรค วิธีการรักษา ผลของการรักษา และภาวะแทรกซ้อนของการรักษาให้ผู้ป่วยเข้าใจ ต้องใช้เวลาอย่างน้อย 15-20 นาที ขึ้นไปต่อผู้ป่วยหนึ่งคน (ซึ่งจะมีส่วนทำให้การฟ้องร้องลดน้อยลง) เพราะฉะนั้น ถ้าทำงานโดยไม่หยุดพักเลยใน 1 วันทำการ แพทย์จะรักษาผู้ป่วยได้ไม่เกิน 30 คนต่อวัน แต่ในความเป็นจริงแล้วเป็นไปไม่ได้ที่แพทย์จะทำเช่นนั้น เพราะจะมีผู้ป่วยอีกจำนวนมากที่ต้องรอตรวจ จึงทำให้เกิดคำพูดที่ว่า “ตรวจผู้ป่วยมากถูกฟ้องมาก ตรวจผู้ป่วยน้อยถูกฟ้องน้อย ทำงานมากถูกฟ้องมาก ทำงานน้อยถูกฟ้องน้อย” 4.1.2 ผู้ป่วยมีความคาดหวังในการรักษาสูง ผู้ป่วยส่วนมากเข้าใจว่า เวลามาพบแพทย์เพื่อตรวจรักษา จะต้องได้รับการวินิจฉัยหรือการรักษาที่ถูกต้อง ต้องรักษาหายและไม่มีภาวะแทรกซ้อน แม้ว่าแพทย์จะได้อธิบายถึงความเสี่ยงของการรักษา (morbidity and mortality) แล้ว แต่บางครั้งผู้ป่วยก็ไม่เข้าใจหรือไม่พยายามเข้าใจ ใน ความจริงของการรักษาโรคนั้น อาการบางอาการหรือโรคบางโรคจะมีลักษณะที่คล้ายหรือใกล้เคียงกัน ทำให้ต้องใช้เวลาในการวิเคราะห์ วินิจฉัยโรค หรือบางครั้งต้องรอดูอาการของโรคเพื่อหาคำตอบสุดท้าย ซึ่งถ้าหาก ผู้ป่วยไม่เข้าใจคิดว่าแพทย์ที่ตนเองกำลังรักษาอยู่นั้นไม่เก่ง ก็จะย้ายโรงพยาบาลไปหาแพทย์คนอื่น ซึ่งก็อาจจะต้องตรวจหรือดูอาการต่อไปอีก และผู้ป่วยก็อาจจะย้ายไปอีกจนถึงแพทย์คนสุดท้าย ซึ่งก็อาจจะวินิจฉัยโรคได้เพราะได้ข้อมูลมาพร้อม ผู้ป่วยแสดงอาการของโรคที่ชัดเจนขึ้นจนตัดโรคอื่นๆได้หมด ถ้ารักษาจนหายก็อาจจะไม่มีเรื่อง (หรือแพทย์คนแรกๆอาจถูกต่อว่าหรือตำหนิได้) แต่ถ้ารักษาไม่หายหรือเสียชีวิต แพทย์ที่รักษาคนแรกก็อาจจะถูกฟ้องได้ว่ารักษาโดยไม่รอบคอบหรือประมาท ทั้งๆที่แพทย์คนแรกอาจจะเก่งและดูแลผู้ป่วยดี แต่เนื่องจากเป็นโรคที่ยากทำให้ต้องใช้เวลาในการวินิจฉัยหรือเป็นโรคที่มี ความเสี่ยงในการรักษาสูง ซึ่งลักษณะเช่นนี้พบได้อยู่บ่อยๆ จนหลายครั้งทำให้แพทย์หมดกำลังใจในการรักษาได้ 4.1.3 ความรับผิดชอบต่อผู้ป่วยและสังคมของแพทย์ โรคบางโรคมีความซับซ้อน มีความเสี่ยงและค่อนข้างยากต่อการรักษาหรือการผ่าตัด ถ้าแพทย์ทุกคนหรือแพทย์ส่วนใหญ่ไม่กล้าที่จะรักษาหรือกลัวที่จะถูกฟ้องร้อง ถ้าผลของการรักษาของแพทย์ไม่เป็นไปตามความคาดหวังของผู้ป่วยและญาติ แพทย์จึงส่งต่อผู้ป่วยไปรับการรักษาที่โรงพยาบาลศูนย์หรือโรงเรียนแพทย์แทน ผู้ป่วยก็จะได้รับผลกระทบ ที่แน่นอนก็คือ จะได้รับการรักษาที่ช้าลง เนื่องจากโรงพยาบาลขนาดใหญ่จะรับผู้ป่วยไว้รักษาเป็นจำนวนมาก ทำให้ต้องคอยคิวนานขึ้นในการรักษา อาการหรือความรุนแรงของโรคก็จะลุกลามมากขึ้น จนบางครั้งอาจช้าไปหรือเสียโอกาสในการรักษา ทั้งๆที่การรักษาอาจทำได้เหมือนกันในโรงพยาบาลทั่วไป แต่การรักษาก็ย่อมมีความเสี่ยง แพทย์ที่ทำการรักษาบางครั้งเหมือนยอมแบกรับความเสี่ยงด้วย เพื่อให้ผู้ป่วยได้รับโอกาสในการรักษาที่รวดเร็วขึ้น ซึ่งถ้าผู้ป่วยและญาติไม่เข้าใจ และถ้ามีปัญหาหรือภาวะแทรกซ้อนในการรักษาเกิดขึ้นมา แพทย์ก็อาจจะถูกฟ้องร้องได้ว่าไม่ยอมส่งผู้ป่วยไปรับการรักษาที่โรงพยาบาล ขนาดใหญ่หรือรักษาโดยประมาท นอกจากนั้น การเดินทางเข้าโรงพยาบาลศูนย์หรือโรงเรียนแพทย์ ก็ต้องเสียเวลา เสียค่าใช้จ่ายต่างๆในการไปเยี่ยมไปเฝ้า ทำให้ต้องสูญเสียเงินทองตามมาอีกเป็นจำนวนมาก นอกจากนั้น โรคบางโรคอาจต้องใช้การตรวจทางห้องปฏิบัติการต่างๆ หรือการตรวจทางรังสีเพื่อให้ได้ผลการวินิจฉัยและการรักษาที่ถูกต้อง ตามตำราที่แพทย์ได้ศึกษามา (มักจะเป็นตำราต่างประเทศ) ซึ่งจะต้องมีค่าใช้จ่ายสูง แพทย์ส่วนใหญ่มีความเข้าใจถึงสภาพเศรษฐกิจของประเทศ ว่าประเทศไทยไม่ใช่ประเทศที่ร่ำรวย ต้องนำเข้าเทคโนโลยีในการรักษาเป็นจำนวนมาก เพราะฉะนั้นในบางครั้งแพทย์ก็ตรวจทางห้องปฏิบัติการหรือตรวจทางรังสีไม่ครบ ตามตำราที่ได้ศึกษา (ตรวจตามความจำเป็น ไม่ใช่เป็นการประมาท) เนื่องมาจากงบประมาณอันมีจำกัด ด้วยสาเหตุเหล่านี้ ถ้าผู้ป่วยไม่เข้าใจและเอาข้ออ้างต่างๆเหล่านี้มาฟ้องร้องแพทย์ ต่อไปแพทย์ก็คงจะต้องตรวจและอธิบายผู้ป่วยอย่างละเอียด ส่งผู้ป่วยตรวจทางห้องปฏิบัติการและทางรังสีทุกอย่างที่มีในตำรา จนบางครั้งอาจกลายเป็นการส่งตรวจเพื่อป้องกันตนเองในกรณีที่มีการฟ้องร้อง (protective medicine) ซึ่งแน่นอนจะทำให้ผู้ป่วยต้องรอคอยการรักษาที่ นานขึ้น (แพทย์ตรวจได้ไม่เกินวันละ 30 คน) และจะทำให้งบประมาณของระบบสาธารณสุขไทยจะต้องเพิ่มขึ้นและบานปลายมากกว่า ปัจจุบันอีกหลายเท่าตัว ซึ่งคงไม่มีรัฐบาลไหนอยากเจอสภาพเช่นนี้ 4.1.4 การทำงานนอกเวลาราชการ (โดยเฉพาะหลังเที่ยงคืน) แพทย์ซึ่งทำงานมาแล้วทั้งวันในเวลาราชการ จะมีความอ่อนล้า อิดโรย การทำงานของสมองและการตัดสินใจเริ่มเฉื่อยลง แต่ผู้ป่วยที่มีอาการ หนักมักจะมาตอนกลางคืน ทำให้การรักษาอาจผิดพลาดได้ ซึ่งไม่ได้เกิดจากความตั้งใจ แต่เกิดจากความไม่พร้อมของร่างกายและจิตใจของแพทย์ ซึ่งมีเวลาพักผ่อนไม่เพียงพอ 4.1.5 การขาดประสบการณ์ของแพทย์ใช้ทุนที่ทำงานในโรงพยาบาลชุมชน กระทรวงสาธารณสุขมีนโยบายจัดส่งแพทย์ซึ่งสำเร็จการศึกษาไปทำงานในจังหวัด ต่างๆ เพื่อช่วยเหลือ ดูแลผู้ป่วย ซึ่งเรียกว่าไปเป็นแพทย์ใช้ทุน แต่ประชาชนทั่วไปกลับเข้าใจว่าแพทย์ที่ส่งไปนั้นมีความสามารถรอบด้าน ซึ่ง ในความเป็นจริงถึงแม้ว่าน้องๆแพทย์ใช้ทุนเหล่านี้จะจบแพทย์แล้ว แต่ยังขาดประสบการณ์ในการวิเคราะห์และรักษาโรค โดยเฉพาะในการทำหัตถการต่างๆ ทำให้เหมือนกับว่าส่งน้องๆแพทย์ใช้ทุนไปขึ้นเขียงรอวันผิดพลาด และอย่างที่ทราบว่าในปัจจุบันนี้ผู้ป่วยมีความคาดหวังสูง ถ้าแพทย์ทำผิดพลาดเมื่อใด ก็จะต้องถูกฟ้องร้อง แม้ว่าจะเกิดจากสาเหตุสุดวิสัยหรือภาวะแทรกซ้อนต่างๆก็ตาม และที่สำคัญก็คือ การขาดประสบการณ์ในการดูแลและรักษาเบื้องต้นในผู้ป่วยฉุกเฉิน โดยเฉพาะภาวะฉุกเฉินในเรื่องการคลอด ซึ่งมารดาที่มาคลอดและญาติมาโรงพยาบาลด้วยความหวังที่จะมีสมาชิกใหม่เกิด ขึ้น ถ้าเกิดภาวะฉุกเฉินที่เกี่ยวกับการคลอดในการดูแลของแพทย์ใช้ทุน แล้วมีการสูญเสียขึ้น เรื่องคงจะไม่จบง่ายๆ ซึ่งพบได้เรื่อยๆ ดังนั้นทางกระทรวงสาธารณสุขจึงควรปรึกษากับโรงเรียนแพทย์ให้เน้นในเรื่องภาว ะฉุกเฉินต่างๆก่อนที่จะจบการศึกษาประมาณ 1 เดือน และถ้าเป็นไปได้ให้ทุกคนอยู่ในโรงพยาบาลจังหวัด 1-2 เดือนก่อนที่จะส่งไปโรงพยาบาลชุมชน เพื่อเสริมทักษะในหัตถการต่างๆให้แน่น ความเสี่ยงต่างๆจะได้ลดลง (เนื่องจากพบว่า การฟ้องร้องแพทย์ใช้ทุนจะพบบ่อยที่สุดในช่วงเดือนพฤษภาคมและมิถุนายน เพราะเป็นช่วงที่แพทย์ใช้ทุนเริ่มไปทำงาน) และกระทรวงสาธารณสุขควร ยอมรับความจริงและบอกกับประชาชนว่าแพทย์ใช้ทุนเหล่า นี้เป็นผู้เสียสละมาทำงานในชุมชน แต่ยังขาดประสบการณ์ จึงควรจะมีความเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน ซึ่งถ้าแพทย์ใช้ทุนเหล่านี้ลาออก ก็คงจะไม่มีแพทย์มาทำงานในโรงพยาบาลชุมชน จากที่กล่าวมาทั้งหมด เกี่ยวกับการฟ้องร้องแพทย์นั้น นอกจากแพทย์อาจจะต้องเสียเงิน เสียเวลา เสียชื่อเสียง ผลกระทบที่สำคัญที่สุดคือด้านจิตใจ แพทย์บางคนรักษาผู้ป่วยมาตลอดชีวิต ดูแลผู้ป่วยให้หายเป็นพันเป็นหมื่นคน แต่กลับมาถูกฟ้องร้องในเรื่องที่ไม่ได้ตั้งใจหรือเป็นเหตุสุดวิสัยที่หลีก เลี่ยงไม่ได้ จึงทำให้แพทย์หลายคนลาออกจากระบบราชการ เพราะไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็ถูกฟ้องได้ มาอยู่ระบบเอกชนดีกว่า เพราะงานเบากว่า (หรืออาจจะพอๆกัน) แต่รายได้ดีกว่ามาก แพทย์บางคนถึงกับเลิกอาชีพแพทย์ไปประกอบอาชีพอื่น เช่น ไปประกอบธุรกิจส่วนตัวหรือธุรกิจขายตรงต่างๆ เป็นตัวแทนขายประกัน ชีวิต ไปสอบเป็นผู้พิพากษา เป็นต้น ซึ่งนับวันก็จะมีแพทย์ลาออกจากราชการมากขึ้นเรื่อยๆ และเป็นที่น่า สังเกตว่า ในปัจจุบัน กระทรวงสาธารณสุขได้มีการผลิตแพทย์ขึ้นโดยตรง โดยไม่ได้ผ่านระบบโรงเรียนแพทย์เหมือนที่ผ่านมา ทำให้แพทย์ส่วนใหญ่เริ่มตั้งข้อสังเกตและเป็นห่วงถึงมาตรฐานและคุณภาพของ แพทย์ที่จะจบออกมา ซึ่งอาจจะมีส่วนทำให้การฟ้องร้องเพิ่มขึ้นได้ 4.2 ความเสี่ยงในการติดเชื้อจากผู้ป่วย เชื้อที่พบบ่อยได้แก่ ไวรัสโรคภูมิคุ้มกันบกพร่อง (เอดส์) ไวรัสตับอักเสบ เชื้อวัณโรค ซึ่งถ้าแพทย์ติดเชื้อมาจากผู้ป่วยก็จะทำให้เกิดผลร้ายต่อตนเองและครอบครัว ซึ่งผลที่ตามมาจะหนักหรือเบาก็ขึ้นกับตัวเชื้อโรคที่ได้รับ กระทรวง สาธารณสุขควรจะจัดอุปกรณ์และเครื่องมือที่ได้รับมาตรฐานและ เพียงพอแก่แพทย์และบุคลากรทาง การแพทย์เพื่อป้องกันปัญหาที่จะเกิดขึ้น และมีมาตรการชดเชย สวัสดิการที่เหมาะสมและเป็นธรรมแก่แพทย์และบุคลากรทางการแพทย์ที่ติดเชื้อ จากผู้ป่วย 4.3 ความเสี่ยงจากอุบัติเหตุ บ่อยครั้งที่แพทย์เสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถยนต์ ที่เป็นเช่นนี้ก็เนื่องจากการอยู่เวรนอกเวลาราชการในตอนกลางคืนจนถึงเช้า ทำให้ร่างกายอ่อนเพลีย นอนไม่พอเพียงกับความต้องการ หลังจากออกเวรในตอนเช้า อาจจะมีความจำเป็นต้องขับรถกลับบ้านหรือไปทำธุระส่วนตัว ทำให้อาจหลับในจนเกิดอุบัติเหตุ บางครั้งก็ร้ายแรงจนถึงแก่ชีวิตได้ 4.4 ความเสี่ยงของสถาบันครอบครัว เนื่องจากเงินเดือนของแพทย์ที่รับราชการไม่เพียงพอต่อการใช้จ่าย ทำให้แพทย์ส่วนมากต้องทำงานเสริมนอกเวลาราชการ ไม่เปิดคลินิกก็ทำงานพิเศษในโรงพยาบาลเอกชน จนบางครั้งทำให้ไม่มีเวลาดูแล ให้ความอบอุ่นแก่ครอบครัว และอบรมสั่งสอนบุตร บางครั้งอาจก่อให้เกิดผลเสียตามมาได้ จนกลายเป็นปัญหาสังคม หรือแม้แต่ตัวของแพทย์เองที่มีอายุเฉลี่ยประมาณ 59 ปี ซึ่งเกิดจากการทำงานหนัก สะสมความเครียดในการดูแลรักษาผู้ป่วย ถ้าเกิดแพทย์ผู้นั้นมีอันเป็นไปก่อนวัยอันสมควร ไม่ว่าจะเกิดจากอุบัติเหตุหรือโรคภัยไข้เจ็บ จะทำให้ครอบครัวที่อยู่ข้างหลังลำบากที่จะต้องสู้ชีวิตต่อไปโดยลำพัง ซึ่งก็อาจจะเกิดปัญหาสังคมได้อีก ถ้าไม่มีทุนทรัพย์เพียงพอ จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 17:36:45

ความคิดเห็นที่ 6 5. สาเหตุจากแพทย์ต้องการความก้าวหน้าทางการศึกษาต่อเนื่อง โดย ส่วนใหญ่หลังจากแพทย์ใช้ทุนหมดพันธะการใช้ทุนกับรัฐแล้ว แพทย์ใช้ทุนบางส่วนจะเอาทุนจากรัฐไปศึกษาต่อเฉพาะทาง เพื่อเป็นแพทย์ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทางต่อไป (เกือบทั้งหมดจะเป็นทุนของโรงพยาบาลจังหวัด) บางส่วนก็จะลาออกจากราชการเพื่อไปสมัครศึกษาต่อเฉพาะทางเอง (free training) ซึ่งมีจำนวนไม่มากนัก แต่ ในช่วง 1-2 ปี ที่ผ่านมาจะพบว่ามีการลาออกของแพทย์ใช้ทุนเพิ่มมากขึ้น เนื่องจากทางกระทรวงสาธารณสุขซึ่งเป็นผู้กำหนดทุนให้กับโรงพยาบาลต่างๆที่ เป็นของรัฐ ได้จัดสรรทุนโดยเน้นไปยังแพทย์เวชศาสตร์ครอบครัว เพื่อสนองนโยบาย 30 บาทรักษาทุกโรค และได้ลดจำนวนทุนแพทย์เฉพาะทางสาขาอื่นลงไปอย่างมาก ซึ่งการจัดสรร ดังกล่าวไม่ตอบสนองต่อความต้องการของแพทย์ใช้ทุนส่วนใหญ่ซึ่งต้องการศึกษา ต่อเพื่อเป็นผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทางมากกว่าเป็นแพทย์เวชศาสตร์ครอบครัว จึงทำให้มีการลาออกของแพทย์ใช้ทุนเพิ่มมากขึ้น ดังจะเห็นได้จากมีการเพิ่มขึ้นของการศึกษาต่อแบบ free training อย่างมากในโรงเรียนแพทย์ต่างๆ ซึ่งผลดังกล่าวสะท้อนให้เห็นถึงการ ที่รัฐคิดอยู่ฝ่ายเดียว ยึดติดกับรูปแบบเดิมๆคือรัฐเป็นผู้กำหนดนโยบาย โดยไม่ปรึกษาหรือสอบถามความต้องการศึกษาต่อของแพทย์ใช้ทุน และคาดว่าผลกระทบที่จะเกิดขึ้นในอีก 4-5 ปีข้างหน้า คือ ผู้ป่วยที่จะมารักษาต่อกับแพทย์เฉพาะทางจะต้องเข้าคิวรอนานขึ้นอย่างมาก เนื่องจากแพทย์เฉพาะทางจะมีจำนวนลดลง แต่ความต้องการของผู้ป่วยที่จะมาพบแพทย์เฉพาะทางจะมีจำนวนมากขึ้น ส่วน แพทย์เฉพาะทางที่จบแบบ free training และต้องการที่จะกลับเข้ารับราชการอีกก็ค่อนข้างลำบาก เพราะเลขที่ตำแหน่งของข้าราชการจะมีจำนวนลดน้อยลง ถึงแม้จะมีก็อาจจะไม่ได้อยู่ในโรงพยาบาลที่ต้องการ ทำให้พอมองเห็นภาพในอนาคตว่าคงจะเกิดวิกฤติขึ้นแน่ กระทรวงสาธารณสุข ควรจะเปิดศูนย์ศึกษาต่อเนื่องของแพทย์เฉพาะทาง (ให้แยกจำนวนทุนที่จัดสรรออกมาจากแพทย์เวชศาสตร์ครอบครัว) เพื่อให้แพทย์ใช้ทุนได้มาแจ้งความจำนงเกี่ยวกับสาขาและโรงพยาบาลที่ต้องการ แล้วจึงประสานงานกับโรงพยาบาลที่เกี่ยวข้อง หลังจากนั้นจึงจัดสรรทุนออกมา ซึ่งจะทำให้แพทย์ใช้ทุนลาออกจากราชการน้อยลงอย่างมาก และกระทรวงสาธารณสุขควรจะเปิดตำแหน่งข้าราชการไว้พอสมควร ให้กับโรงพยาบาลที่ขอตำแหน่งสำหรับแพทย์ที่ต้องการจะกลับเข้ามารับราชการอีก ครั้ง จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 17:37:22

ความคิดเห็นที่ 7 6. สาเหตุจากคำสั่งให้ย้ายไปปฏิบัติงานในต่างจังหวัด (มักพบในแพทย์ที่สังกัดกระทรวงกลาโหม) ส่วนใหญ่มักจะต้องย้ายเพื่อไปติดยศ หรือย้ายหลังจากจบแพทย์เฉพาะทางซึ่งได้ทุนจากกองทัพ ทำให้แพทย์ที่มีครอบครัวหรือมีที่ทำงานนอกเวลาราชการลงตัวแล้ว มีความจำเป็นต้องลาออก บางกองทัพมีแพทย์ลาออกถึงปีละประมาณ 20-40 คน นอกจากนั้นยังพบได้ในส่วนของกระทรวงสาธารณสุข ที่ให้ทุนเรียนต่อแพทย์เฉพาะทางแบบทุนส่วนกลาง ซึ่งทางกระทรวงสาธารณสุขจะเป็นผู้กำหนดโรงพยาบาลที่จะต้องไปปฏิบัติงานให้ เอง จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 17:37:52

ความคิดเห็นที่ 8 7. สาเหตุจากปัจจัยเสริมอื่นๆ ได้แก่ 7.1 ผู้บริหารโรงพยาบาลบางคนขาดวิสัยทัศน์ในการบริหารหรือบริหารแบบรวบอำนาจ ไม่รับฟังความคิดเห็นของแพทย์ด้วยกัน หาผลประโยชน์จากโรงพยาบาลมาใส่ตนเอง ทำให้แพทย์ที่ตั้งใจทำงานรับไม่ได้ 7.2 ปัญหาในเรื่องพนักงานของรัฐ พนักงานของรัฐมีความแตกต่างกับข้าราชการค่อนข้างมากในเรื่องของความมั่นคงใน  วิชาชีพ เพราะต้องถูกประเมินทุกปี (ทำให้บางครั้งไม่กล้าเสนอความคิดเห็น หรือเปลี่ยนแปลงระบบการทำงานไปสู่สิ่งที่ดีขึ้นได้ เพราะอาจไปขัดใจผู้บังคับบัญชาได้) อำนาจในการสั่งการโดยตรงต่อข้าราชการก็ทำได้ไม่เต็มที่ กฎ ระเบียบต่างๆก็ยังไม่พร้อม ทำให้แพทย์ส่วนใหญ่ที่เป็นพนักงานของรัฐรู้สึกไม่มั่นคงในอาชีพการทำงาน 7.3 กฎหมายต่างๆที่ออกมาบังคับใช้กับแพทย์ เช่น พรบ.หลักประกันสุขภาพแห่งชาติ พร บ.ยา (โดยเฉพาะมาตราที่ห้ามแพทย์ รวมถึงทันตแพทย์ สัตวแพทย์ จ่ายยาที่คลินิก แต่กลับไม่ห้ามร้านขายยาที่ขายยาโดยไม่มีใบสั่งแพทย์ เหมือนกับมี double standard ซึ่งถ้าต้องการให้เป็นมาตรฐานสากล ก็ควรห้ามเภสัชกรขายยาโดยไม่มีใบสั่งแพทย์ด้วย มิเช่นนั้นอาจทำให้ดูเหมือนมีเงื่อนงำซ่อนอยู่ พบว่าใน สหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่น แพทย์สามารถตรวจ วินิจฉัย และจ่ายยาให้แก่ผู้ป่วยได้ที่คลินิก และร้านขายยาห้ามขายยาโดยไม่มีใบสั่งแพทย์ ) กฎหมายชันสูตร (โดยเฉพาะถ้าต้องไปชันสูตรในพื้นที่ที่เป็นป่าเขา หุบเหว หรือที่ห่างไกลความเจริญ และถ้าเป็นในเวลากลางคืน ทำให้เป็นห่วงสวัสดิภาพและความปลอดภัยของแพทย์ โดยเฉพาะถ้าเป็นแพทย์ผู้หญิง นอกจากนั้นยังเบียดบังเวลาที่จะไปดูแลผู้ป่วยที่รอตรวจและผู้ป่วยฉุกเฉินอีก  ด้วย) ซึ่งกฎหมายต่างๆที่ออกมาบังคับใช้กับแพทย์ ส่วนใหญ่จะพบว่าผู้ที่ร่างกฎหมายแทบจะไม่มีส่วนในการถูกบังคับใช้กฎหมาย แต่แพทย์เกือบทั้งหมดที่ไม่ได้มีส่วนรับรู้มาก่อน กลับต้องมาถูกบังคับใช้โดยคนเพียงไม่กี่คน ไม่เคยมีการสอบถามความคิดเห็นหรือประชาพิจารณ์โดยแพทย์มาก่อน ซึ่งสะท้อนให้เห็นมุมมองของรัฐกับแพทย์ซึ่งเป็นผู้ให้บริการ 7.4 จากนโยบาย 30 บาทรักษาทุกโรค ซึ่งมีส่วนทำให้ 7.4.1 โรงพยาบาลบางแห่ง มีเงินบำรุงลดลง ทำให้การรับแพทย์เฉพาะทางเข้ามาช่วยงานและดูแลผู้ป่วยที่มีจำนวนมากขึ้นเป็น  ไปไม่ได้ หรือเป็นไปได้ยาก (เพราะเงินเดือนที่จะต้องจ่ายให้แพทย์รวม อยู่ในงบรายหัวของประชากร ซึ่งต่างจากสมัยก่อนที่รับจากกระทรวงการคลัง) ซึ่งมีผลทำให้แพทย์ที่มีอยู่เดิมทำงานหนักเกินไป จนมีการลาออกกันอย่างมาก และจากการที่มีเงินบำรุงลดลง พบว่า โรงพยาบาลบางแห่งได้ตัดค่าเวรของ แพทย์ (รวมข้าราชการส่วนอื่นด้วย) บางแห่งตัดถึง 20-25 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งค่าเวรของแพทย์ที่รับราชการก็ต่ำอยู่แล้ว ทำให้แพทย์ที่ต้องพบกับสภาพเช่นนี้หรือแพทย์ที่ได้ทราบข่าวหมดกำลังใจในการ ทำงาน ทั้งๆที่แพทย์ไม่ได้มีส่วนผิดเลยแม้แต่น้อย 7.4.2 ผู้ป่วยมีความคาดหวังกับรักษาสูงมากขึ้น มีการฟ้องร้องมากขึ้น ทั้งๆที่ไม่ว่าจะมีหรือไม่มีโครงการ 30 บาทรักษาทุกโรค แพทย์ก็รักษาผู้ป่วยเหมือนเดิม ไม่แตกต่างกัน ตามกำลัง ความรู้ความสามารถ และเงินบำรุงที่มีในโรงพยาบาล แต่ผู้ป่วยและรัฐกลับลืมคำว่า “ไม่มีของดี ราคาถูก บนโลกใบนี้ ” และผู้ป่วยส่วนหนึ่งคิดว่าแพทย์จะต้องรักษา ให้ได้ทุกอย่าง โดยที่ไม่ยอมดูแลสุขภาพตนเองเลย ยังดื่มเหล้า สูบบุหรี่ เที่ยวกลางคืน ไม่ออกกำลังกาย นอกจากนั้นยังมีเรื่องของอุบัติเหตุต่างๆ เมาแล้วขับ ทะเลาะวิวาท ซึ่งสาเหตุต่างๆเหล่านี้อาจทำให้การรักษาไม่เป็นไปดังความคาดหวัง ของผู้ป่วยและแพทย์ และผู้ป่วยบางคนไม่เข้าใจและต่อว่าหรือฟ้องร้องแพทย์ โดยที่ลืมไปว่าโรคภัยต่างๆที่เกิดขึ้นก็ล้วนแต่ทำตัวเองทั้งสิ้น 7.4.3 ภายหลังจากที่มีนโยบาย 30 บาทรักษาทุกโรค รัฐเอาใจใส่ ดูแลห่วงใยผู้รับบริการมากเป็นพิเศษ แต่รัฐกลับลืมฟันเฟืองตัวที่สำคัญที่สุดในระบบสาธารณสุข นั่นคือ ผู้ให้บริการ โดยเฉพาะแพทย์ รัฐขาดความเอาใจใส่ ดูแลแพทย์ด้วยความจริงใจ รัฐดูแลแพทย์เหมือนข้าราชการธรรมดาทั่วไป ซึ่งคงไม่ผิด ถ้าแพทย์ไม่ได้รับผิดชอบชีวิตเพื่อนมนุษย์ รัฐได้เพิ่มงานต่างๆให้ กับแพทย์ที่รับราชการ เช่น งานออกหน่วยปฐมภูมิ โดยที่แพทย์เกือบทั้งหมด ไม่ได้มีความต้องการที่จะทำ ซึ่งเป็นการใช้คนไม่ตรงกับงาน และงานในโรงพยาบาลก็มีมากพออยู่แล้ว และถ้ามองลึกลงไปในหน่วยงานราชการต่างๆของรัฐ จะพบว่าหน่วยงานที่มีภาคเอกชนให้การบริการคู่กับภาครัฐ นอกจากหน่วยงานการศึกษาแล้ว ก็ยังมีหน่วยงานทางสาธารณสุขนั่นเอง ซึ่งถ้ารัฐไม่ดูแลแพทย์ในระบบราชการให้ดีแล้ว ก็เหมือนเป็นการบังคับให้ย้ายไปอยู่ในภาคเอกชน ซึ่งจะส่งผลกระทบต่อการบริการทางสาธารณสุขในภาครัฐ และ ก็ทำให้ดูเหมือนว่ารัฐได้ไล่ ผู้ป่วยให้ไปสู่ระบบเอกชนโดยอ้อมนั่นเอง จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 17:38:29

ความคิดเห็นที่ 9 จากบทความทั้งหมดที่กล่าวมานี้ ทำให้มีการพูดถึง “สิทธิแพทย์” ซึ่งสิทธิแพทย์นี้ไม่ได้เป็นการต่อต้านหรือขัดแย้งกับสิทธิผู้ป่วย แต่เป็นการเสริมให้สิทธิผู้ป่วยได้รับการปฏิบัติที่ดีขึ้น “สิทธิ แพทย์” คือ สิทธิ์ของแพทย์โดยชอบธรรมที่จะได้รับการดูแลตั้งแต่ในเรื่องของสภาพความเป็น  อยู่ คุณภาพชีวิต สภาพการทำงานและความเสี่ยงต่างๆที่จะเกิดขึ้นกับแพทย์ นั่นก็คือ การกำหนดเรื่องของเงินเดือนและค่าตอบแทนที่เป็นธรรม กำหนดชั่วโมงการทำงานที่เหมาะสมกับสภาพร่างกายและจิตใจ การป้องกันความเสี่ยงต่างๆที่จะเกิดขึ้นกับแพทย์และช่วยเหลือเมื่อมีความ เสี่ยงเกิดขึ้น เป็นต้น ซึ่งแพทย์ทุกคนมุ่งหวังที่จะให้มีสิทธิแพทย์เกิดขึ้น เพื่อผู้ป่วยและสิทธิผู้ป่วยจะได้รับการดูแลและปฏิบัติอย่างดีที่สุด สุด ท้ายผู้เขียนยังเชื่อในมาตรฐาน คุณภาพ และจรรยาบรรณของแพทย์ส่วนใหญ่ ที่เสียสละทำงานเพื่อผู้ป่วยทั้งกายและใจ ถึงแม้ว่าจะได้เงินเดือนหรือค่าตอบแทนน้อยเพียงใดก็ตาม และยังต้องแลกกับความเสี่ยงต่างๆที่จะเกิดตามมาด้วย เวลามีผลกระทบต่างๆเกิดขึ้นกับแพทย์ แพทย์ไม่เคยรวมกลุ่มกันประท้วงหยุดงาน ไม่เคยปฏิเสธผู้ป่วยเหมือนในบางประเทศ นั่นก็แสดงถึงความรับผิดชอบต่อผู้ป่วยและสังคมของแพทย์ แต่แพทย์ส่วนใหญ่จะใช้วิธีแก้ปัญหาเฉพาะตัว เช่น ลาออกจากราชการหรือเลิกอาชีพแพทย์ จึงหวังว่าทางภาครัฐคงจะรับรู้ และเข้าใจความรู้สึกของแพทย์ แพทย์ซึ่งเป็นทรัพยากรบุคคลที่สำคัญของกระทรวงสาธารณสุข เพื่อจะได้หาทางออกร่วมกันในอันที่จะรักษาจำนวนแพทย์ที่มีอยู่ในภาคราชการ ให้อยู่ต่อไปได้อย่างมีความสุขและเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ เพื่อสนองตอบความต้องการของประชาชนที่ยากไร้ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป ตัว ผู้เขียนเองก็ยังมีความเสียใจจนถึงปัจจุบัน ที่ได้ลาออกจากระบบราชการ แต่เพราะผู้บริหารไม่อนุมัติให้ย้ายมายังโรงพยาบาลใกล้บ้านเพื่อกลับ มาดูแลครอบครัว ทำให้มีความจำเป็นต้องลาออกจากราชการ แต่ก็หวังว่าสักวันหนึ่งคงจะได้กลับเข้ารับราชการอีกตามที่ใจต้องการ และ อยากจะขอให้แพทย์ผู้ซึ่งทำหน้าที่เป็นผู้บริหารทุกท่าน ที่ไม่ได้ประกอบวิชาชีพเวชกรรมแล้ว (หรือทำแต่น้อยมาก) หรือไม่ได้อยู่เวรต่างๆนอกเวลาราชการ ได้โปรดอย่าลืมสิ่งที่พวกท่านเคยผ่านมาตั้งแต่สมัยเป็นแพทย์จบใหม่ งานที่หนัก ค่าตอบแทนที่ต่ำ และที่สำคัญคือความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันของวิชาชีพแพทย์ ได้โปรดอย่าให้บุคคลอื่นซึ่งไม่ใช่แพทย์มาทำลายความสัมพันธ์ฉันท์พี่น้อง มาทำลาย SENIORITY ของพวกเรา และถ้าจะออกกฎ ระเบียบ หรือข้อบังคับต่างๆ มาใช้กับแพทย์ส่วนใหญ่ที่ยังประกอบวิชาชีพเวชกรรมอยู่ ก็ขอให้ได้สอบถามความเห็นของแพทย์หรือมีการทำประชาพิจารณ์โดยแพทย์ส่วนใหญ่ เสียก่อน ซึ่งผลประโยชน์สุดท้ายจากการร่วมมือกันระหว่างภาครัฐกับ แพทย์ที่เป็นผู้ปฏิบัติงานก็จะเกิดกับประชาชนในที่สุด และผู้เขียนคิดว่าคงจะสายเกินแก้แน่ ถ้าทุกฝ่ายไม่ร่วมมือกันทำงานอย่างจริงจังและแก้ปัญหาด้วยความจริงใจ ตั้งแต่บัดนี้ จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 17:39:01

ความคิดเห็นที่ 10 ทุกครั้งที่แพทย์พูดเรื่องเกี่ยวกับเงินเดือน สวัสดิการ หรือชีวิตความเป็นอยู่ของแพทย์ มักจะถูกสื่อมวลชน ประชาชน หรือแม้แต่นักการเมือง ถามคำถามเหล่านี้ ถาม รัฐบาลออกเงินให้เรียนแพทย์จนจบ ได้เปรียบคนอื่นตั้งมาก ยังไม่พอใจอีกหรือ แล้วจะเอาอะไรอีก ตอบ 1. ไม่ใช่วิชาชีพแพทย์อย่างเดียวที่เอาทุนไปเรียน วิชาชีพอื่นที่ศึกษาในมหาวิทยาลัยของรัฐ รัฐบาลก็ให้เงินอุดหนุนการศึกษาด้วยเช่นกัน และการเรียนแพทย์ก็ยังคงต้องจ่ายค่าเล่าเรียนด้วยเช่นเดียวกัน 2. ไม่ใช่แพทย์เรียนฟรี เพราะหลังจากจบเป็นแพทย์แล้ว ต้องไปปฏิบัติงานชดใช้ทุนตามหน่วยงานต่างๆที่เป็นของรัฐ เป็นเวลา 3 ปี ด้วยเงินเดือนเริ่มต้นเพียง 8,200 บาท และถ้าจะลาออกก็จะต้องชดใช้เงินจำนวน 400,000 บาท คืนแก่รัฐ สรุปได้ว่า แพทย์ไม่ได้เรียนฟรี ต้องชดใช้ในรูปแบบของการปฏิบัติงานหรือจำนวนเงิน (ถ้าลาออก) 3. ถ้ารัฐบาลไม่ให้เงินสนับสนุนในการศึกษา ก็จะมีแต่บุตร หลานของคนร่ำรวยมาเรียนแพทย์ ทำให้หลังจากจบเป็นแพทย์แล้ว โอกาสที่จะไปปฏิบัติงานในต่างจังหวัดก็จะลดน้อยลงด้วย เพราะฉะนั้นจึงยังมีความจำเป็นที่รัฐจะต้องให้ทุนการศึกษาต่อไป ถาม เป็นแพทย์ต้องรู้จักคำว่าเสียสละต่อสังคมและประชาชน ตอบ แพทย์ ก็เป็นมนุษย์ปุถุชนธรรมดา มีอารมณ์ มีความรู้สึก มีความต้องการปัจจัย 4 เหมือนคนทั่วไป (ปัจจัย 4 ที่เหมาะสมกับฐานะและศักดิ์ศรีแห่งวิชาชีพ) และ ขอให้สังคมมองภาพในความเป็นจริงบ้าง ว่าที่ผ่านมาแพทย์ยังทำเพื่อสังคมไม่พออีกหรือ และจะต้องให้แพทย์ทำเพื่อสังคมอีกนานเท่าไร แพทย์ถึงจะทำเพื่อตนเองและครอบครัวได้บ้าง โดยเฉพาะแพทย์ที่ทำงานภาครัฐ จากคุณ : siktp - [ 5 ก.ย. 46 07:51:31 ] จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 17:39:35

ความคิดเห็นที่ 11 สำหรับ " แพทย์ ใน รพ.รัฐ " .... อ่านแล้ว ก็คงเข้าใจได้ไม่ยาก เพราะเป็นสิ่งที่ พบเห็น กันอยู่ประจำ  อ่านแล้วก็อาจต้องทำใจนิดหนึ่งว่า  ผ่านไป ๖ ปี ... ทำไม ปัญหา ต่าง ๆ ยังเหมือนเดิม ... สำหรับ " ประชาชน " ... ... อ่านแล้ว ก็หวังว่า จะเข้าใจ สภาพความเป็นจริง ของ แพทย์ส่วนใหญ่ ในประเทศนี้  .. ผมไม่ได้หวังว่า จะได้รับ ความเห็นใจ  แต่ ขอแค่ " เข้าใจ "  ก็พอแล้ว .. " แพทย์ ผู้ป่วย ญาติ เจ้าหน้าที่ ฯลฯ  .. ก็เป็น คนธรรมดา ที่มีทั้ง ดี  และ ไม่ดี ... .   ผมเชื่อว่า คนส่วนใหญ่ เป็น คนดี ... ระบบสาธารณสุข ถึงคงอยู่มาได้ถึงตอนนี้ ...   แต่ ก็ต้องระมัดระวังตัวไว้บ้าง เผื่อว่า ท่าน จะได้พบกับคนส่วนน้อย ที่ ไม่ดี ... "   " จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 17:49:09

ความคิดเห็นที่ 12 เค้าพูดมาตั้งแต่ปี 2546 หรือเมื่อ 6 ปี ก่อน แต่เมื่อมาดูในปีนี้ ผ่านไป 6 ปี ปี 2553 ปัญหาก็ยังมีอยู่ แล้วผู้ที่มีหน้าที่แก้ไขปัญหา ไปมัวทำอะไรกันอยู่  ??? จากคุณ : หมอก้อนหิน เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 17:52:45

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณสำหรับบทความครับ จากคุณ : Nonfire เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 18:14:56

ความคิดเห็นที่ 14 ตอนจบใหม่ๆ ผมไม่เคยคิดจะลาออกแม้แต่นิดเดียว แต่สุดท้ายผมก็ต้องลาออก สุดท้าย ผมก็พูดกับตัวเองว่า รู้ยังงี้ทำไมไม่ลาออกตั้งแต่วันแรกเลย และถ้าให้ดีกว่านั้นผมเองไม่ควรเรียนเลยด้วยซ้ำไป ผมเองมองว่าหมอก็คือมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น เองไม่ใช่เทวดา มีความรู้สึกนึกคิด เหมือนๆกัน ขอบคุณหมอเจ้าของกระทู้มากครับ(ผมเคยอ่านมาจากหลายๆที่เป็นสิบๆรอบแล้วครับ) จากคุณ : thongchai9309 เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 18:25:36

ความคิดเห็นที่ 15 ขอให้กระทู้นี้เป็นจุดเริ่มต้นของการทำความเข้าใจปัญหาร่วมกัน ระหว่างภาครัฐ แพทย์ และประชาชน เมื่อทุกฝ่ายมองเห็นปัญหา เข้าใจต้นเหตุของปัญหาเหมือนๆกัน ทางแก้ปัญหาก้อคงจะเกิดขึ้นเอง ถ้าต่างคนต่างคิด แตกแยก ไม่หันหน้าคุยกัน คงไม่มีทางที่จะแก้ปัญหาลุล่วงไปได้แน่ค่ะ จากคุณ : เด็กหญิงกล้วยบด เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 18:50:36

ความคิดเห็นที่ 16 บทความเมื่อ 6 ปีก่อนจริงเหรอเนี่ย หรือผู้เขียนมีญาณรู้ล่วงหน้าได้หว่า...... จากคุณ : HotSmile เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 18:51:15

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณสำหรับบทความครับ จากคุณ : Are Yoi เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 18:58:32

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านแล้วตรงเป๊ะเลย ผ่านมา6ปีแต่ทันสมัยตลอดเวลา เพราะปัญหาไม่ได้รับการแก้ไขที่ถูกทาง แต่ปัญหาใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เหมือนระเบิดเวลาที่รอวันระเบิด ปล.ผมลาออกมา8ปีแล้ว หันมาทำธุรกิจด้านอื่นไปด้วย แต่ก็ยังตรวจOPD อยู่บ้างบางวัน เลิกทำหัตถการทุกชนิด เพื่อป้องก้นการถูกฟ้องครับ และไม่เคยคิดที่จะให้ลูกๆเรียนแพทย์อีก จากคุณ : jek ae เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 19:07:37

ความคิดเห็นที่ 19 ยอดเยี่ยมครับ พี่หมอหมู เมื่อไร จะแก้ได้ซักที จะได้มีกำลังใจทำงานกันเน้อะ จากคุณ : อรุณรุ่งที่ต่างแดน เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 19:13:15

ความคิดเห็นที่ 20   โชคดีตรงที่ว่า... เมื่อแพทย์ลาออกจากราชการ...ยังมีทางเลือกในการประกอบอาชีพ... ต่างจากข้าราชการพลเรือนอย่างผม...ลาออกไป...ไม่รู้จะทำอะไร... อยู่กระทรวงเกษตรฯ คงต้องไปทำนา...แต่ที่นาก็ไม่มี... จะทำธุรกิจ...ก็ไม่มีเงินลงทุน...พ่อแม่ก็จน...ไม่รู้จะหาทุนจากไหน... ความรู้ที่มีก็ไม่ใช่ความรู้วิชาชีพเฉพาะทาง คงเอาไปทำมาหากินไม่ได้... เงินเดือน..ก็คงไม่ต่างจากแพทย์..เพราะใช้บัญชีเดียวกัน..ได้ไม่พอครองชีพ จะขึ้นเงินเดือนที...ก็ประกาศออกทีวี...ทั้ง ๆ ที่ อะไร ๆ ก็ยังไม่เรียบร้อย... แต่แม่ค้าขึ้นราคาไข่ไปก่อนแล้ว...อีกสามเดือน...เงินเดือนที่บอกจะขึ้น... ถึงจะได้...ค่าครองชีพ..ขึ้นไปแล้ว...อีกสามเดือน..ได้เงินเดือนใหม่.. เท่ากับเงินเดือนไม่ขึ้น..ประกาศที..เป็นเรื่องใหญ่เรื่องโต.. ยังกะขึ้นให้เป็นหมื่น..โถ่..แค่สามสี่ร้อย... โบนัสเหรอ..เรียกว่าเศษเงินดีกว่า...เอกชนได้โบนัส...5+10,000 ... ยังไม่พอใจ..ต้องประท้วง...เรียกร้อง..อยากได้เพิ่ม... ข้าราชการเหรอ...ได้ก้อนใหญ่มาก้อนนึง...หารกันทั้งจังหวัด... ตกคนละ 3 - 4 พันบาท...ยังกล้าเรียกว่าโบนัส...โอ้..พระเจ้า... เวลาคนใหญ่พูดออกทีวี...พูดยังกะได้เป็นแสน...จนชาวบ้านเข้าใจผิด... เดินไปไหน..ใครก็ถาม.."โบนัสได้ตั้งเยอะไม่ใช่เหรอ" 3 - 4 พันเนี่ยนะ... แถมได้ข้ามปีอีก...นี่ของปี 52 ยังไม่ได้...ปีที่แล้ว...ฝ่ายการเงินเอามาให้... ตอนใกล้ ๆ จะเดือนกันยาฯ แล้ว..บอกว่าโบนัสของปี 51 เอ้อ..ลืมไปแล้ว.. ผมปฏิญาณไว้แล้ว..ครบ 25 ปีเมื่อไหร่..ลาออก...อยู่ไม่ได้เหมือนกัน... ถึงตอนนั้น..ก็คงได้บำนาญ...พอจะอยู่ได้...ทำสวนเล็ก ๆ เก็บผักกิน ก็น่าจะพอให้อยู่รอดไปวัน ๆ ยิ่งทำงาน..ยิ่งเหมือนเดินเข้าใกล้คุก... เพราะนักการเมือง (มัน) โยนความผิดมาให้ มีแต่พวก (มัน) น่ะแหละ.. ที่โกงกิน..แล้วก็โยนความผิดมาให้ข้าราชการ... มีงบประมาณมาให้ทำโครงการ..ทำเสร็จ..มานก็อ้างว่า..มานเป็นผู้ประสาน.. งบประมาณมาให้...เพราะฉะนั้น...ทอนมาซะดี ๆ ไม่มีให้..ก็กลั่นแกล้งอีก... ไม่ใช่ไม่รักในหลวง...จนทำงานของพระราชาไม่ได้... แต่อยู่ทำงานไม่ได้...ในสภาพเช่นนี้... ข้าราชการ...แปลว่า..ผู้ที่ปฏิบัติกิจการงานของพระราชา... แต่ทุกวันนี้..กลายเป็น..ข้ารัฐบาล..หรือ..ข้ารัฐการ..ไม่ใช่..ข้าราชการ... ใครอยากเป็นข้าราชการมั๊ยครับ...?? ผมมีหนี้อยู่ประมาณ 1.2 ล้าน กับเงินเดือนเดือนละ 16,480 บาท เหลือเดือนละประมาณ 7,000 แต่ต้องใช้หนี้เดือนละหมื่นกว่าบาท... ภรรยาตกงาน...เพราะหมดสัญญาจ้าง...หาเงินอยู่คนเดียว... ถ้าใครอยากเป็น...บอกผม...ผมจะลาออกให้...มีเงื่อนไขว่า... ใช้หนี้ให้ผม...แล้วผมจะไปคุยกับปลัดกระทรวงให้... ว่าให้คุณมาทำงานในตำแหน่งผม..ได้เงินเดือนเท่ากับผมตอนนี้... ขออภัยนะครับ...นาน ๆ จะมีกระทู้แบบนี้มาให้ระบายมั่ง... ผมเข้าใจหมอขึ้นเยอะเลย... จากคุณ : ขรก. เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 20:13:00 A:125.26.105.4 X: TicketID:251749

ความคิดเห็นที่ 21 คงไม่โพสอะไรต่อ เพราะผมว่าเนื้อหาของเค้าครบถ้วนดีอยู่แล้ว ปล.เดี๋ยวไอ้พวกอคติก็ออกมาพูด ให้เป็นกรรมกรกับหมอเลือกอะไรอีกแน่ๆ จากคุณ : Umiki เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 21:31:20

ความคิดเห็นที่ 22 6 ปี ผ่านไป ปัญหายังมีอยู่เช่นเดิม แต่เด็กเก่งๆ เบนเข็มไปเรียนสาขาอื่น เพราะเค้ารู้ตัวก่อน ....   ส่วนตัวลาออกมาเกือบ 8 ปี  ตอนนี้คิดว่าจะทำยังไงจะเลิกทำงานให้เร็วที่สุด ทุกวันนี้พยายามทำบุญมากๆ ไหว้พระแต่ละครั้งก็พรให้คนไข้ที่ต้องดูแลปลอดภัย .... จากคุณ : I Promise เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 22:24:32

ความคิดเห็นที่ 23 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 22:25:45

ความคิดเห็นที่ 24 วันนี้ Mr.Fusion เดินทางไกลจากหว้ากอ  มาดูถึงสวนลุมเชียวนะคะ... จากคุณ : usbankusa เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 22:50:34

ความคิดเห็นที่ 25 เห็นใจและเข้าใจค่ะ รพ.รัฐหมอต้องตรวจคนไข้เยอะมาก แต่รายได้น้อยกว่าเอกชนมาก (ดูค่าวิชาชีพจากบิล) แต่อยากให้หมอรพ.รัฐดีใจอย่างนึงว่า เรามักแอบชื่นชมคุณอยู่เงียบๆ นะ ผิดกับหมอรพ.เอกชน เราเข้าไปใช้บริการเท่านั้น ไม่ค่อยมีความชื่นชมเท่าไหร่ ความรู้สึกมันต่างกันจริงๆ ค่ะ จากคุณ : anegi เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 53 23:00:42

ความคิดเห็นที่ 26 . . . . . . . . . . . . . อ่านแล้ว จี้ด......... อยากออก ก็ออกไปสิครับไม่ต้องหา เหตุอ้าง  หรอกครับ ผมไม่โทษ ใครหรอกคับ ผม โทษ รัฐ   ถ้าหมอมันเป็นง่ายกว่านี้  ปี ปี นึงจบออกมาก็น้อย  ถ้าขยายหมอคงเยอะกว่านี้ หมอเป็น อาชีพของคนชั้น กลาง ถึง บน   ชั้น ล่างเข้าไม่ถึงหรอกคับ  ถ้าหมอมันเยอะ  ก็คงไม่นั่งบ่นกันหรอกคับ จริงๆ ที่หมอ ลาออก ก็แค่จะบอกว่า เห็นทางเลือกที่ดีกว่า รวยกว่า เหนื่อย น้อยกว่า ก็เท่านั้น ก็แค่คน ธรรมดา . . . . . . . อยาก ออก ก็ ออก เลยครับ ออกให้ มันหมดๆ ไปเลย  เดียวกลไกลตลาดก็ พากลับมาเอง . . . . . . ผม ไม่ชม หมอ รัฐ หรือ  เอกชนหรอกคับ  เพราะสุดท้ายก็เพื่อตัวเองทั้ง นั้น  ไปดู ศิริราชสิครับ หมอใหญ่ไม่ลงเวรหรอกให้ หมอเด็กๆ ตรวจ  เขาไปบริหารกันหมด  เด็ก จบให้ มัน ก็อยู่รัฐให้ครบ ก่ะ ก็ ออกหมด . . . . . ไม่ต้องมาพูดให้ดูดีหรอกคับ........ อยากออก ออกเลย จากคุณ : แก้วคุง เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 07:23:00

ความคิดเห็นที่ 27   ^ ^ ^ แล้วก็มีคน...แบบที่ คห. 21 ว่าจริง ๆ ... จากคุณ : ... เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:06:03 A:125.26.98.56 X: TicketID:251749

ความคิดเห็นที่ 28 1 คนที่ว่าหมอต่างๆนานานั้น คนพวกนี้ส่วนใหญ่ก็ไม่เคยทำอะไรเพื่อคนอื่นอยู่แล้ว คนพวกนี้ไม่มีค่าอะไร และสุนัขที่บ้านผมก็มีหลายตัว ผมชินซะแล้ว 2 หมอเป็นอาชีพที่ต้องอดทนสูงมากและกดดันมาก ผมเคยไปอบรมเกี่ยวกับการช่วยเหลือผู้ประสบภัย และต้องปฐมพยาบาลเบื้องต้น บอกได้คำเดียวว่า ให้หมอเขาทำเหอะ ผมทำไม่ไหว 3 ผมรักษาตัวเองโดยการออกกำลังกายและเลือกกิน(กินให้น้อยลง) เพราะไปให้หมอรักษาไม่ไหว รอไม่ไหว จ่ายไม่ไหว 4 คนบางคนก็สมควรตายอยู่แล้ว จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 08:45:32

ความคิดเห็นที่ 29 ดุเดือด... จากคุณ : The smiling moon เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 09:23:14

ความคิดเห็นที่ 30 ครูก็น่าสงสารนะ น่าจะออกมาเรียกร้องอะไรบ้าง จากคุณ : saturn_eyes เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 12:01:57

ความคิดเห็นที่ 31 ที่ทนไหวก็ทนกันไปครับ ที่ทำงานผมคนนึง จบใหม่ๆ แท้ๆ ออกตรวจ ๙:๓๐-๑๐:๓๐ แล้วหายไปนั่ง รพ.เอกชน ที่เหลือมีปัญหาคนที่อยู่ก็รับกันไป ทำอะไรไม่ได้ บางวันไม่มีคนจริงๆ ผอ. ต้องลงตรวจเอง ผอ.ก็ได้แต่ส่ายหน้า ไม่กล้าแตะต้อง (แตะเดี๋ยวยุ่ง... แกว่า) จากคุณ : ha ha yee เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 13:10:26

ความคิดเห็นที่ 32   ก็เป็นความเห็นแบบ "มุมมองคนใน" อะครับ คงไม่สามารถใช้เป็นเกณฑ์ได้ว่า นี่แหละ มันเป็นเช่นนี้ แต่พอจะใช้เป็นทัศนะหนึ่งได้ครับ ผมไม่ค่อยเห็นด้วย เรื่องค่าตอบแทน เพราะผู้เขียน เลืกที่จะเล่าเรื่องเพียงด้านเดียว เช่น แพทย์จบใหม่ ได้เงินเดือนแค่นั้นแค่นี้ บวกค่านั่นค่านี่ ฟังดูเหมือนได้เท่าๆกับ ขรก. อื่นๆ ทั่วไป ซึ่งในความเป็นจริง ไม่ใช่ครับ แพทย์จบใหม่ กิ๊กๆ.....ในโรงพยาบาลรัฐบ้านนอก 10 เตียง รายรับรวมๆเดือนละ ราวๆ 5 หมื่นอัพ หลายคนเฉียดแสนครับ และคงไม่ต้องพูดถึงว่าภาระงานหนัก อยู่เวรหนัก อะไรยังงั้นเลยนะครับ หากคุณทำงานเอกชน รายได้สูงมากกว่าก็จริง แต่ภาระงานหนักเช่นกัน คงไม่สามารถสั่งยาทางโทรศัพท์ นอนอยู่บ้านพักซักประวัติ ให้พยาบาลตรวจแทน (ตรงนี้ก็มีค่าตอบแทนแฝง) ฯลฯ ส่วนนี้ไม่ขอลงรายละเอียดนะครับ ถ้าโรงพยาบาลมีแต่แพทย์ แพทย์ก็ไม่สามารถทำงานได้ โรงพยาบาลก็จะเป็นโรงพยาบาลไม่ได้ครับ แต่โรงพยาบาลหลายแห่ง ไม่มีแพทย์ บุคลากรอื่นเท่าที่มี เค้าก็ก้มหน้าขับเคลื่อนองคาพยพภายใต้คำว่าโรงพยาบาล (แต่ไม่มีแพทย์) ไปได้ตามมีตามเกิด ประโยคนี้จะบอกว่า มิติของโรงพยาบาลนั้น จะต้องประกอบกันเป็น "ทีม" ครับ ไม่สามารถฉายเดี่ยวได้ จุดนี้ ผู้เขียน ไม่ได้นำเสนอปัญหาโครงสร้างเงินเดือนของบุคลากรอื่นๆในทีมเลย...........จึงเป็นเพียงทัศนะในมุมมอง"คนใน" มุมหนึ่งเท่านั้น ยังมีอีกหลายมุมที่ผู้เขียนละไว้ ไม่กล่าวถึงอีกมากครับ เช่น จำนวนที่เคยลาออกไปอยู่เอกชน แล้วขอกลับเข้ารับราชการใหม่......เพราะอะไร? คนที่เปิดคลีนิค คนไข้ล้นคลีนิค หรือรับพาร์ทไทม์เอกชน รายได้มากกว่าค่าตอบแทนที่ได้จากรัฐหลายเท่า แต่ทำไมไม่ลาออกจากราชการ? (จนเป็นปัญหา ใช้เวลาที่คลีนิคเบียดบังเวลาราชการ) ฯลฯ........................ แค่จะบอกว่า เรื่องของระบบสาธารณสุข ไม่ได้มีแค่มุมที่แพทย์นำเสนอครับ เพราะระบบสาธารณสุข ไม่ได้มีแค่แพทย์ คนใน "ทีม" เค้าก็มีมุมมองที่แพทย์พยายามมองผ่าน และไม่หยิบยกขึ้นมา ถ้าเอามุมของแพทย์ + มุมของทีม แล้วแก้ปัญหาทั้งระบบ แพทย์ก็ไม่เห็นด้วย เพราะอาจจะไม่เห็นประโยชน์ที่จะต้องไปไฟท์โดยพ่วงคนอื่นไปด้วย.......ฯลฯ อีกหลายทัศนะครับ ฝากไว้คิดดูครับ จากคุณ : Fly boy เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 14:52:44 A:112.142.28.171 X: TicketID:149505

ความคิดเห็นที่ 33 ผมก็เห็นใจแพทย์นะครับ ที่บ้านก็มีบุคลกรทางสาธารณสุข(ไม่ใช่แพทย์)อยู่ แต่ผมก็คิดอีกมุมว่าถ้ามันเปนขนาดที่ท่าน จขกท เอามาลง ลาออกเถอะครับ การที่แพทย์ต้องทนอยู่กับระบบแล้วทำให้เกิดปัญหา แล้วที่สำคัญ ปัญหากระทบทั้งแพทย์และผู้ป่วย โดยไม่มีใครแก้ระบบได้ ปล่อยให้ระบบมันพังไปเลยไหม ความเห็น 26 อาจจะพุดรุนแรงและใช้อารมณ์ แต่มันก็มีประโยคนึงที่น่าสนใจว่า "ให้กลไกตลาดจัดการสักพัก" ลองให้ระบบเอกชนเข้ามาแทนระบบราชการสักพัก เผื่อมันจะเปนทางเลือกที่ดีขึ้น ดีกว่าทนกันไปแบบเสียสุขภาพกายและจิต ทั้งหมอและคนไข้ จากคุณ : RAKANG เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 15:03:49

ความคิดเห็นที่ 34   เป็นกำลังใจให้แพทย์ทุกคนครับ เข้าใจความรู้สึกดีครับเพราะมีพี่กับน้องเป็นหมอ จากคุณ : artsecret เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 15:16:25

ความคิดเห็นที่ 35   ฝากบางคำถามที่เป็นคำถามเชิงระบบ -ผู้อำนวยการโรงพยาบาล ซึ่งไม่จำเป็นต้องทำหน้าที่ตรวจรักษา (และแพทย์หลายคนที่เป็น ผอ. ก็ไม่อยากทำงานตรวจรักษา) ดังนั้น ผู้อำนวยการโรงพยาบาล (ซึ่งทำงานบริหารไม่จำเป็นต้องมีวิชาชีพแพทย์และควรมีความรู้ด้านบริหารด้วยซ้ำ ) ต้องเป็นแพทย์เท่านั้นหรือ? -โรงพยาบาลที่มีแพทย์ 1 คน (จบใหม่) ต้องเป็นผู้อำนวยการ + หมอ งานเลยหนัก หมอไม่พอ -โรงพยาบาลที่มีแพทย์ 2 คน เป็น ผอ.ซะ 1 (ไม่ตรวจ หรือตรวจก็ไม่เต็มที่) ก็เท่ากับเหลือทำหน้าที่หมอ 1 คน กลายเป็นแพทย์ไม่พอ? -การเกลี่ยคน เลือกจะเกลี่ยให้ข้างบนเต็มก่อน (ระดับบริหาร อำนวยการ มีครบ แต่ระดับตรวจรักษาขาด) เหลือแล้วค่อยเกลี่ยลงข้างล่าง ฯลฯ.....นี่ยังไม่นับเรื่อง การเมืองภายในของแพทย์ด้วยกันนะครับ ถึงได้บอกว่า ผู้เขียนแค่นำเสนอทัศนะคติบางมุมมอง ไม่ได้สะท้อนปัญหาทั้งหมดออกมาครับ จากคุณ : Fly boy เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 15:16:50 A:112.142.28.171 X: TicketID:149505

ความคิดเห็นที่ 36 เห็นด้วยกับ คห 26 อยากลาออกก็ลาออกไปสิ ทำไมต้องอ้างนู่น อ้างนี่ ก็ไม่ได้มีใครว่าอะไรนิ? หรือเพียงแค่กลัวว่า คนอื่นจะว่าเอาได้ว่า "เห็นแก่ตัว" ก็เลยต้อง  "ร้อนตัว" ???? เรื่องลาออกก็ส่วนเรื่องลาออก เรื่องระบบห่วย ก็เรื่องระบบห่วย เราว่ามันคนละเรื่อง ไม่เข้าใจ ทำไมต้องอ้าง? แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 53 15:44:34 จากคุณ : แพรเพลง เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 15:42:51

ความคิดเห็นที่ 37 แล้วมันก็ไม่ได้เกี่ยวด้วยว่า "หมอเป็นคนนะไม่ใช่เทวดา" แน่นอน ไม่มีใครเห็นหมอเป็นเทวดาหรอก เพราะถ้าหมอเป็นเทวดา ป่านนี้หมอคง "เสก" ให้ "ระบบ" ของหมอในโรงพยาบาลดีขึ้นหรือให้ได้อย่างใจไปแล้วมั๊ง ระบบห่วย อันนั้น "หมอ" ผู้อยู่วงในรู้ดี คนนอกอาจจะไม่ทราบ หมอจะว่า จะติเตียน จะวิพากษ์วิจารณ์ จะแสดงความคิดเห็นต่อ "ระบบ" อันนั้น เราก็ว่าเป็นส่วนหนึ่งที่ คนวงในในวงการนั้นๆ (ไม่ว่าวงการไหนๆ เขาก็ทำกันอยู่แล้ว  เป็นเรื่องปรกติมากๆ) ซึ่งคนนอก (อย่างเรา)  เมื่อมีคนในมาเล่าให้ฟัง ก็คงได้แต่นั่งฟังตาปริบๆ เพราะตนเองไม่มีส่วน ที่จะไปแก้ไขระบบอะไรกะเค้าได้ วิจารณ์มา ระบายมา ก็รับฟังไปตามประสา แต่เมื่อพูดถึงเรื่อง "ลาออก" มันกลายเป็นเรื่อง "ส่วนตัว" หรือ "ส่วนบุคคล" ของหมอคนนั้นๆ ไปแล้วนะเราว่า ซึ่ง ไม่ว่าหมอจะลาออกด้วยเหตุผลกลใด เราก็ว่า ไม่มีใครจะนั่งตำหนิ หรือจับผิดหมอนี่นา มันเป็นเรื่องของการ "หาหนทาง" ให้ตัวเอง อยู่แล้วไม่ใช่หรือ? ซึ่งคนเรา  มันก็มีหนทางที่ชอบ ที่ต้องการ ที่ใช่ หรือ ที่คิดว่าดีที่สุด ให้กับตัวเองอยู่แล้ว  ก็เป็นเรื่องปรกติ เรื่องธรรมดา อยู่แล้วนี่นา ไม่ว่าบุคคลนั้นๆ จะอยู่วงการไหนก็ตามที ไม่เข้าใจว่า ทำไมต้องมาโอดครวญ หรือมาเรียกร้องความเห็นใจ? เราว่าคนที่น่าจะโอดควรญหรือน่าจะได้รับความเห็นใจ น่าจะเป็นหมอ ผู้ที่ยังอยู่ "ในระบบ" ไม่ใช่หรือ? จากคุณ : แพรเพลง เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 15:57:49

ความคิดเห็นที่ 38 ลองไปค้น ๆ ดู ใน คลังข้อมูลและความรู้ระบบสุขภาพของสถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข (สวรส.) และองค์กรเครือข่าย มีเพียบ ... ผล ที่ออกมาก็คล้ายๆ กัน ...   ก็นำมาลงไว้เป็น ตัวอย่าง เผื่อใครสนใจ เข้าไปอ่าน ... ผมว่า งานวิจัย ก็มีเยอะพอแล้ว ...  คงไม่ต้อง ทำวิจัย เพิ่มแล้วมั๊ง http://dspace.hsri.or.th/dspace/handle/123456789/1295 Title: ผลการวิเคราะห์นโยบายการพัฒนากำลังคนด้านสาธารณสุข กรณีความจำเป็นในการแก้ปัญหาขาดแคลนแพทย์ในระบบบริการสาธารณสุขระดับชนบท Other Titles: [Analysis of Health Manpower Development Plan : Shortage of Doctors in Rural Areas and Solutions] Authors: รวินันท์ ศิริกนกวิไล   อำพล จินดาวัฒนะ   สุวัฒน์ กิตติดิลกกุล   สุพัตรา ศรีวณิชชากร   ปราณี ศิริกนกวิไล Issue Date: 2538 http://dspace.hsri.or.th/dspace/handle/123456789/1870 Title: การกระจายอำนาจกำลังคนด้านสุขภาพในพื้นที่ชนบท Other Titles: Human resources for health in Thailand : technical report Authors: สมศักดิ์ ชุณหรัศมิ์ Issue Date: 2542 http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/2552 Title: ปัจจัยที่ส่งผลต่อการลาออกของแพทย์ในภาครัฐ Authors: กำธร พฤกษานานนท์  วิรุฬห์ พรพัฒนกุล  เกริกยศ ชลายนเดชะ   ลักษนันท์ รัตนคูหา   กมลทิพย์ ดุลยเกษม Author's Issue Date: 2546 Publisher: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย http://dspace.hsri.or.th/dspace/handle/123456789/240 Title: การลาออกของแพทย์ Authors: ทักษพล ธรรมรังสี Issue Date: 2546 Publisher: สำนักงานพัฒนานโยบายสุขภาพระหว่างประเทศ Citation: วารสารวิชาการสาธารณสุข 12,6(2546) : 1044-1049 http://dspace.hsri.or.th/dspace/handle/123456789/252 Title: แพทย์ลาออก เขาเป็นใคร Authors: ทักษพล ธรรมรังสี Issue Date: 2547 Publisher: สำนักงานพัฒนานโยบายสุขภาพระหว่างประเทศ Citation: วารสารวิชาการสาธารณสุข 13,6(2547) : 970-982 http://dspace.hsri.or.th/dspace/handle/123456789/1661 Title: การหมุนเวียนของบุคลากรที่ให้บริการในสถานพยาบาลภาครัฐ : รายงานวิจัยเล่มที่5 Other Titles: The Flow of Health Personnel in Public Hopitals Authors: วิโรจน์ ณ ระนอง Issue Date: 2548 http://dspace.hsri.or.th/dspace/handle/123456789/1323 Title: การกระจายแพทย์ทางภูมิศาสตร์ที่เหมาะสมภายใต้ระบบหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า Other Titles: Policy recommendation on geographical of physician's distribution under universal coverage health insurance Authors: ทักษพล ธรรมรังสี Issue Date: 2549 http://dspace.hsri.or.th/dspace/handle/123456789/638 Title: การบริหารจัดการและการสนับสนุนบุคลากรทางการแพทย์ให้สามารถปฏิบัติงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ Authors: ดวงใจ เล็กสมบูรณ์ Issue Date: Sep-2550 http://dspace.hsri.or.th/dspace/handle/123456789/639 Title: การทบทวนระบบการผลิตแพทย์ที่สอดคล้องกับระบบสุขภาพและความต้องการด้านสุขภาพของประชาชนภายใต้แผนงานพัฒนากำลังคนด้านสุขภาพ Authors: ลลิตยา กองคำ Issue Date: Sep-2550 http://dspace.hsri.or.th/dspace/handle/123456789/1102 Title: สถานการณ์การขาดแคลนแพทย์ในประเทศไทย Authors: สุพัตรา ศรีวณิชชากร Issue Date: 2551 Citation: วารสารการวิจัยระบบสาธารณสุข. ปีที่ 6 ฉบับที 2/2541 : p133-142 http://www.hitap.net/backoffice/news/news_display2.php?id=3638 หัวข้อข่าว : การ ประชุมผู้เชี่ยวชาญเพื่อกำหนดคำถามการวิจัยและขอบเขตการวิจัย ในหัวข้อ “การลาออกของแพทย์จากระบบบริการสุขภาพภาครัฐ: ผลกระทบจากโครงการหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า” วันที่เพิ่มข้อมูล : 07 พฤษภาคม 2552     การให้บริการด้านสุขภาพแก่ประชาชนนั้นสิ่งสำคัญที่สุดคือบุคลากรทางการแพทย์ ที่มีทักษะ แม้ว่าจะมีเทคโนโลยีและเครื่องมือที่ทันสมัยเข้ามา แต่บุคคลากรก็ยังเป็นสิ่งจำเป็น แต่ปัจจุบันปัญหาการขาดแคลนบุคลากรทางการแพทย์ และการลาออกจากระบบราชการยังคงเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องและมีแนวโน้มที่รุนแรง มามากขึ้น       การขาดแคลนแพทย์อันเนื่องมาจากการลาออกถือได้ว่าเป็นปัญหาที่มีความซับซ้อน มีหลายปัจจัยเกี่ยวข้องไม่ว่าจะเป็น ปัจจัยด้านบุคคลที่เกี่ยวกับครอบครัว คุณภาพชีวิต สภาพความเป็นอยู่ ความคาดหวังในหน้าที่การงาน ความพึงพอใจต่องานหรือภาระงาน ปัจจัยด้านสังคมสิ่งแวดล้อมที่แพทย์ปฎิบัติงานอยู่ และปัจจัยเชิงระบบทั้งที่เกิดขึ้นภายในโรงพยาบาลและภาพรวมของระบบสาธารณสุข ที่มีอิทธิพลโดยตรงต่อการเลือกออกนอกพื้นที่หรือลาออกจากระบบราชการ       โครงการหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า เป็นอีกหนึ่งนโยบายของรัฐบาลที่ต้องการให้ประชาชนสามารถเข้าถึงบริการสุขภาพ ของรัฐโดยไม่มีอุปสรรคเรื่องค่าใช้จ่าย ซึ่งผลจากโครงการดังกล่าวพบว่าแพทย์มีชั่วโมงการปฏิบัติงานที่เพิ่มขึ้น และอีกหลายปัจจัยที่ทำให้แพทย์เกิดแรงกดดัน นำไปสู่การตัดสินใจลาออกจากพื้นที่หรือลาศึกษาต่อ หรือแม้กระทั่งลาออกจากราชการ       โครงการประเมินเทคโนโลยีและนโยบายด้านสุขภาพ (HITAP) ได้รับข้อเสนอจากหน่วยงานภายนอกให้ศึกษาผลกระทบจากโครงการหลักประกันสุขภาพ ถ้วนหน้าที่ทำให้แพทย์ลาออกจากราชการ แต่จากการทบทวนวรรณกรรมที่กล่าวข้างต้นพบว่า มีงานวิจัยที่ศึกษาปัจจัยที่เป็น     สาเหตุของการคงอยู่และการลาออกของแพทย์ในประเทศไทยอยู่แล้วจำนวนหนึ่ง ซึ่งชี้ว่าปัญหาดังกล่าวมีความซับซ้อนและเกี่ยวข้องกับปัจจัยที่หลากหลาย       ดังนั้น HITAP จึงจัดการประชุมระดมสมองผู้เชี่ยวชาญในหัวข้อ “การลาออกของแพทย์จากระบบบริการสุขภาพภาครัฐ: ผลกระทบจากโครงการหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า” ขึ้น ในวันพฤหัสบดีที่ 7 พฤษภาคม 2552ณ ห้องประชุม HITAP ชั้น 6 อาคาร 6 กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อรับฟังสถานการณ์ปัจจุบันของการวิจัยในประเด็นสภาพของ ปัญหาการขาดแคลนแพทย์ และปัจจัยที่เป็นตัวกำหนด หรือมีความสัมพันธ์กับการคงอยู่และการลาออกของแพทย์จากระบบบริการสุขภาพภาค รัฐ ความจำเป็นต้องทำการวิจัยเพิ่มเติมเพื่อศึกษาผลกระทบจากโครงการหลักประกัน สุขภาพถ้วนหน้า การกำหนดคำถามการวิจัยและขอบเขตการวิจัย HITAP : Health Intervention and Technology Assessment Program จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 16:33:36

ความคิดเห็นที่ 39 "  ไม่เข้าใจว่า ทำไมต้องมาโอดครวญ หรือมาเรียกร้องความเห็นใจ? เราว่าคนที่น่าจะโอดควรญหรือน่าจะได้รับความเห็นใจ น่าจะเป็นหมอ ผู้ที่ยังอยู่ "ในระบบ" ไม่ใช่หรือ? จากคุณ : แพรเพล  " เห็นด้วยครับ ... ไม่ใช่เรื่องที่จะมา โอดครวญ เรียกร้องความสนใจ ... แล้วก็เห็นด้วยว่า ... คนที่น่าจะโอดควรญหรือน่าจะได้รับความเห็นใจ น่าจะเป็นหมอ ผู้ที่ยังอยู่ "ในระบบ" ... ก็มีกระทู้ คนในระบบ " บ่น " ไว้ เหมือนกัน ... เผื่อสนใจ ...         สาเหตุหนึ่งที่หมอลาออก.. ในความคิดของหมอก้อนหิน         http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L8826063/L8826063.html ส่วนตัวผม ยืนยันอีกครั้งว่า ไม่เคยที่จะมาเรียกร้องความสนใจ เพราะ ผมออกจากราชการมาแล้วเรียบร้อย ... เพียงแต่ อยากให้คนที่สนใจ ได้อ่านว่า มีเหตุผลอะไรบ้างที่  หมอคนหนึ่งตัดสินใจลาออกจากราชการ ...   จะได้มองภาพกว้างกว่า เรื่อง " เงิน " ... นะครับ .... ปล. ( อีกครั้ง ) ....  ช่วงนี้ กระทู้ หมอ ๆ เยอะหน่อยนะครับ ... บาง ท่าน ก็อาจรำคาญ ที่ " หมอ มา บ่น "  ...  ก็พิจารณา ด้วยว่า บ่น แบบไหน .. บ่น ไปเรื่อย กับ บ่น เพราะ ทนไม่ได้ อยากให้มันดีขึ้น   มันต่างกันนะครับ ... ถ้าบ่น เพราะ อยากให้ระบบมันดีขึ้น .. .บ่น แล้ว ทำต่อ ก็ให้เขาบ่นไปเถอะครับ ... เพราะ อย่างน้อย ก็ดีกว่า ผม ที่ เคยบ่น เคยทำ เคยพยายาม หลังจากทำงานราชการผ่านไป สิบห้าปี  ....   ตอนนี้ ผม ก็เลิกบ่นแล้ว ..  หุ หุ จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 16:46:09

ความคิดเห็นที่ 40 ขออนุญาตพูดสั้นๆ ข้อหนึ่ง อย่าเอาสุขภาพของคนไทยเป็นตัวประกัน ถ้าคุณต้องการเรียกร้องอะไรบางอย่าง อย่าขู่ว่าจะลาออก ซึ่งคุณหมอๆ ก็รู้ดีกว่า การลาออกเพื่อไปแสวงหา "โอกาส" และ "สิ่งที่ดีกว่า" จะกระทบกระเทือนสุขภาวะโดยรวมของประชาชน  ถ้าคุณขู่ว่าจะลาออก แล้วสามารถลาออกได้ โดยไม่จ่ายค่าทดแทนอะไร (เพราะอ้างว่า ใช้ทุนหมดแล้ว) ไม่ต้องรอให้ใครมาแทนที่ (เพราะ การสร้างบุคคลากรทางการแพทย์ถูกกำหนด และควบคุมโดยกลุ่มวิชาชีพหมอเหมือนกัน) . . คุณรู้ว่า จะทำให้คนอื่นเดือดร้อน . . สุดท้าย คุณอาจจะไม่ลาออก แต่คุณได้รับเงินเพิ่มมากขึ้น ได้รับผลตอบแทน และ ได้ ได้ ได้ หลายสิ่งหลายอย่างตามที่คุณต้องการ . . พูดง่ายๆคือ . .  "คุณเอาสุขภาวะของคนไทย มาเป็นตัวประกัน เพื่อสร้างความมั่งคั่ง ความสุข ให้กับกลุ่มวิชาชีพของตัวเอง" . . ซึ่งต่อไปในอนาคต เงินภาษีต่างๆ จะมากองอยู่ที่คนในกลุ่มวิชาชีพนี้  ในภาพกว้าง คนไทย จะต้องโดนบังคับจ่ายค่าบริการทางสาธารณสุข ในราคาที่สูงขึ้น (ผ่านระบบภาษี และการจัดสรรรายได้ของรัฐ) . . อีกหน่อย ระบบมันจะแย่ลง คนไทย จะมี สุขภาวะ "โดยรวม" แย่ลง เพราะค่าดูแลรักษาที่ "อาจจะ" เกิดขึ้น แพงเหลือเกิน และเค้าไม่สามารถเลือกเองได้อีกด้วย ข้อสอง . . การ(ขู่ว่า?)ลาออก เพราะงานหนัก ผมแนะนำให้ คุณเปิดโอกาสให้หมอจากต่างประเทศเข้ามาทำงานแทน (อย่ามาอ้าง และกีดกันหมอจากต่างประเทศ ด้วยการให้เขาสอบ "ด้วยภาษาไทย" หรือการกีดกันอื่น) และ ปิดโอกาส ไม่ให้คนต่างชาติ เข้ามารับบริการจาก "หมอไทย" เพราะสิ่งนี้เป็นการ "แย่ง" การบริการทางการแพทย์จากคนไทย . . คนไทยที่ จ่ายภาษี สร้าง "บุคคลากรทางการแพทย์" ขึ้นมา (และให้เก็บภาษี โรงพยาบาลเอกชน และหมอ ที่ทำงานในโรงพยาบาลเอกชนให้หนัก โดยทำให้ หมอที่รักษาในโรงพยาบาลเอกชน ได้รายได้สุทธิ เท่ากับหมอที่ทำงานใน รพ.รัฐบาล และโรงพยาบาลเอกชน ได้รายได้สุทธิเพิ่มขึ้น จาก "การอำนวยความสะดวก เท่านั้น) ข้อสาม . . การสร้างองค์ความรู้ของ งานวิจัย ที่อ้างมาใน คหข้างต้น ได้รับการ "จ่ายเงิน" ผ่าน สวรส. ซึ่ง เป็นผู้จ้าง และมีผู้ดูแลเป็นแพทย์เอง . . ดังนั้น ไม่ต้องมาอ้างความชอบทำอะไรมากมาย จาก ผลงานวิจัย ที่ "หมอจ้างเอง" . . เพราะสุดท้าย ผลงานวิจัยเหล่านี้ ก็ได้รับผมออกมา "อวยหมอ" และ "เข้าข้างหมอ" ทั้งนั้น ผมไม่ได้เรียกร้องให้หมอเป็น "เทวดา" เพื่อมาโปรดคนไข้ . . ผมเรียกร้องให้ คนไทย ได้มี "สุขภาวะ" ที่ดี มีความปลอดภัยในชีวิต และได้รับการบริการทางการแพทย์อย่างดี (ดีที่สุด เท่าที่เราจะทำได้) . . ผมเรียกร้อง "ความเป็นมืออาชีพ" ของบุคคลากรทางการแพทย์ (เหมือนดั่งเช่น ความเป็นมืออาชีพ ของกลุ่มวิชาชีพอื่น) . . ไม่ใช่ อะไรเอะอะ (เหนื่อย? เงินน้อยกว่าที่อยากได้?) จะมา เอาสุขภาพของคนไทยเป็นตัวประกัน เพื่อเรียกร้องให้ตัวเอง "ได้มากขึ้น" และ "สบายขึ้น" (ทำไม ระบบการสร้างบุคคลากรทางการแพทย์ ถึงถูกจำกัดในวงแคบ? กีดกันด้วยวิธีต่างๆ ไม่ให้แพทย์จากที่อื่นเข้ามารักษา? และกีดกันการรักษาทางเลือกอื่นๆ การเผยแพร่ การเติบโต ของทางรักษาทางเลือกอื่นๆ?) . . ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่า เวลาเศรษฐกิจแย่ๆ หมอที่ลาออกไปทำงานภาคเอกชน หรือออกไปเล่นหุ้น . . ซมซานกลับมาขอทำงานในภาครัฐ กันเป็นแถว . . พวกหมอๆ ที่อยากลาออก จะพูดกันยังไง อย่ามาขู่คนไทยทั้งประเทศแบบนี้นะครับ . . ผมไม่ชอบ จากคุณ : AmoreVincitOmnia เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 16:59:45

ความคิดเห็นที่ 41 จากความเห็นข้างต้น คห 40 นะครับ ผมว่า แพทย์ที่อ่านๆ แล้วอยากลาออก ก็ช่วยกันลาออกไปให้หมด อย่างเงียบๆ เลยครับ อย่าจับคนไข้มาเป็นตัวประกัน ลาออกไปให้หมดน่ะครับ แล้วขอให้หมอพม่าหมอเขมรหมอลาวหมอแขก เข้ามารักษากัน พวกนี้ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว ฟ้องเขาให้เต็มที่ พวกนี้สุด ท้ายก็หนีกลับประเทศไป รพ ไหน โดนคนไข้ เรียกร้อง ขอช่วยปิดโรงพยาบาลนั้นชั่วคราวด้วยครับ เพื่อแก้ไขข้อบกพร่อง หากเกิดซ้ำอีก ก็ ปิดอีก อิอิ รอดูเถอะ พวกหมอซมซาน อิอิ ปล ผมยังไม่ออก เพราะไม่รู้จะไปไหน อยู่ภาครัฐต่อไป ก้มหน้าก้มตาทำ ปล สอง ผมจ่ายภาษี ด้วยครับ ไม่เคยหลีกเลี่ยงโดนทุกเม็ดทุกหน่วย จากคุณ : อรุณรุ่งที่ต่างแดน เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 17:37:32

ความคิดเห็นที่ 42 จากคุณ : น้าวัชร-จัดให้ เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 17:37:49

ความคิดเห็นที่ 43 ชักจะดราม่า จากคุณ : HotSmile เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 17:42:41

ความคิดเห็นที่ 44 แต่หมอสมัยก่อนเขาก็อยู่กันได้นะ ก็ได้เงินเดือนไม่เยอะ เทียบอัตราส่วนก็พอๆกับปัจจุบัน ผมว่าอยู่ที่คนมากกว่าหรือเปล่า หลายครั้งผมเห็นแต่มีคนโทษระบบ แต่ไม่รู้ว่าได้วิเคราะห์กันบ้างไหมว่ามันเป็นเพราะว่า ทรรศนคติ ความคิด และการใช้ชีวิตของคนที่จบเป็นหมอในปัจจุบันเขาเปลี่ยนไปด้วย ?? ผมยังมองเป็นกลางๆครับ ปัญหานี้ผมก็รับทราบและเข้าใจมานมนาน จนเริ่มคิดถึงสิ่งอื่นๆมากกว่าการแก้ไขระบบ หรือเราต้องเลือกตั้งแต่ตอนคัดเลือกเด็กเข้าเรียนเป็นหมอไปเลยดี จะได้ไม่บ่นเวลาจบมาทำงาน จากคุณ : kennyG เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 17:48:57

ความคิดเห็นที่ 45 มาเพิ่มเติม ในการเก็บรายละเอียด ของ จขกท ครับ ประเด็นแรก ที่ดูเป็นประเด็นสำคัญที่สุดคือ เรื่องการทำงานของแพทย์ เป็นประเด็นที่ "ไม่จริงใจที่สุด ของระบบ" คำถาม ปัญหาการขาดแคลนบุคคลากรทางสาธารณสุข (โดยเฉพาะแพทย์) เป็นที่รับรู้ในสังคมไทยเป็นเวลานานแค่ไหน? . . ไม่ต่ำกว่า สามสิบปี ครับ . . ถ้าเราทราบว่าปัญหานี้เรื้อรังเป็นเวลา "หลายทศวรรษ" ทำไมถึงไม่มีการแก้ไขอย่างเหมาะสมสักที อย่ามาอ้างว่า การเพิ่มของประชากร สูงเกินกว่าการคาดการณ์ เพราะไม่จริง!! ประเทศไทยมีการเพิ่มของประชากรจริง แต่ไม่ได้สูงเกินกว่าการคาดการณ์ และเมื่อรู้ว่า จะมีการเพิ่มของประชากรในอนาคต การรักษาและเปลี่ยนแปลง ของจำนวน หมอ ต่อประชากร ให้อยู่ในระดับเหมาะสม สามารถแก้ไขได้ด้วยการเพิ่มจำนวนแพทย์ในระยะยาว . . ในระยะยาวหมายถึง การเพิ่มการสร้างจำนวนแพทย์ ซึ่งไม่สามารถแก้ไขได้ในระยะเวลา ห้าปี หรือ สิบปี แต่สามารถแก้ไขได้แน่นอนในระยะเวลา ยี่สิบปี หรือ สามสิบปี . . ดังนั้นที่ผ่านมา เมื่อมีการรับรู้ปัญหา ทำไม ไม่มีการแก้ไขเมื่อตั้งแต่ ยี่สิบปี หรือสามสิบปีที่แล้วครับ? เป็นความไม่จริงใจของ "ระบบ" หรือเปล่า? ที่อยากให้มีแพทย์จำนวนไม่มาก เพื่อให้อัตราค่าตอบแทน และสถานะทางสังคม ต่างกระจุกตัวอยู่ในกลุ่มคนเหล่านี้ นอกจากแพทย์แล้ว ปัญหาการขาดแคลนบุคคลากรทางการแพทย์อื่นๆ เช่น พยาบาล และผู้สนับสนุนอื่นๆ ก็สำคัญไม่แพ้กัน แต่ทำไม ดูเหมือนกว่า "แพทย์" ไม่ค่อยให้ความสำคัญกับกลุ่มคนเหล่านี้ ที่ทำหน้าที่ ใกล้ชิด คนไข้อย่างแท้จริง? เป็นความไม่จริงใจของระบบหรือเปล่า? จะเห็นว่า ถ้าจำนวนบุคคลากรทางการแพทย์เพียงพอ หมอ (และพยาบาล ฯ) ไม่จำเป็นต้องทำงานมากเกินไป มีบุคคลากร มาทดแทน ในชั่วโมงการทำงานที่ยาวนาน ไม่จำเป็นต้องอยู่เวรดึกในช่วงที่คุณทำงานมาทั้งวัน (หมอ ก้อจัดกะได้นี่ครับ) ดังนั้น ปัญหาเรื่องสุขภาวะ การทำงานดึก ฯลฯ สามารถแก้ไขได้ หรืออย่างน้อย ก็ทำให้สถานการณ์ดีขึ้นได้อย่างทั่วถึง แต่ที่ผ่านมา นอกจากจะสร้างแพทย์ไม่เพียงพอกับ "ความจำเป็นภายในประเทศแล้ว" คุณยังเปิดโอกาสให้ คนต่างชาติ เข้ามารับการรักษาในเมืองไทย ผ่านทางโรงพยาบาลเอกชน . . ดังนั้น โรงพยาบาลเอกชน ก็จะ จ้างหมอในภาครัฐ (หมอในระบบ) ไปทำงาน . . เมื่อมีการจ้างหมอไปทำงานเอกชนมากขึ้น ด้วยรายได้ แรงจูงใจจากภาคเอกชน ก็ทำให้ หมอทำงานในระบบลดลง . . จะเห็นได้ว่า คนไทยส่วนใหญ่ ที่ไม่สามารถจ่ายค่ารักษาในโรงพยาบาลเอกชนได้ (เพราะสู้ รายได้จากคนต่างชาติไม่ได้ . . แต่เสียภาษี เพื่อสร้างหมอ) ก็ต้องทนแบกรับ การให้บริการทางการแพทย์ที่แย่ลง เพราะหมอน้อยลง แต่ต้องตรวจคนไข้ มากขึ้น (ตอนนี้อย่ามาพูดเรื่อง "โครงการประกันสุขภาพถ้วนหน้าตอนนี้นะครับ . . ไม่งั้น อีกยาว) . . ถ้าเข้าใจประเด็นแรกแล้ว มาคุยกันประเด็นที่สองต่อครับ . . (ถ้ามีใครจะเถียงอะไร กรุณาลำดับความคิด และตรรกะ ก่อนโต้แย้งนะครับ) ประเด็นที่สอง เรื่องผลตอบแทนของแพทย์ ผมมองว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ ค่อนข้างเปราะบาง . . แต่มีหลายประเด็น ที่ผมอยากตั้งข้อสังเกต . . เรื่องค่าตอบแทน ในถิ่นทุรกันดาร ผมคิดว่าเป็นเรื่องที่ดี (ให้หมอกระจายไปหาคนไข้ แทนที่จะให้คนไข้ วิ่งเข้าหาหมอในเมือง)  . . แต่มีบางประเด็นที่ น่าสงสัย เช่น "ค่าตอบแทนแพทย์ ที่ไมได้ทำงานในภาคเอกชน" . . กล่าวคือ ถ้าคุณเป็นหมอทำงานในภาครัฐ แต่ไม่ทำภาคเอกชน . . ทำไม ประชาชน ต้องเอาเงิน ไปจ่ายให้คุณเพื่อ "คุณจะไม่ต้องทำงาน" ด้วย . . หรือคุณคิดว่า คุณ "ควร" ที่จะทำงานภาคเอกชนอยู่แล้ว . . อยากบอกให้ทราบเลยว่า ปัญหาเรื่อง "ผลตอบแทน" (ที่สูงขึ้น) ของหมอ เป็นปัญหาที่แก้ได้เร็วที่สุด ผ่านการจัดสรรงบประมาณต่างๆ . . และผลตอบแทน ของแพทย์ในรัฐ ไม่ได้น้อย อย่างที่สร้างภาพกันเลย (ถ้ารวมหลายอย่าง โดยไม่ได้ทำงานภาคเอกชน ก็มีรายได้ ห้าหมื่น เป็นต้นไป หรือถ้า อย่างต่ำ แพทย์จบใหม่ ก็ได้เฉลี่ย สามหมื่นห้า . . แน่นอนครับ บางคน ได้มากกว่านี้ อีกหลายเท่าตัว) . . แต่ประเด็นนี้ อยากฝากให้ไป "แก้ไข้กันเอง อย่างโปร่งใส" มากกว่า . . เรื่องเงินเนี่ย "เปราะบาง" ครับ สิ่งที่น่ากลัวในตอนนี้คือ ความคาดหวังของแพทย์ (โดยเฉพาะอย่างยิ่ง แพทย์จบใหม่) ที่ "คาดว่า" ตัวเองควรได้รับเงินเดือนเป็นแสน . . หรือมากกว่านั้น (แม้ว่า คุณจะให้บริการทางการแพทย์ทั่วๆไป หรือ การบริการทางการแพทย์ ที่มิได้ใช้ฝีมือ ขั้นสูง ในระดับผู้เชี่ยวชาญ เช่น ศัลยกรรม เฉพาะที่ต่างๆ) . . จึงหาทางออกด้วยการ ไปให้การรักษา "คนที่รวยกว่า" (เช่น โรงพยาบาลเอกชน ที่เปิดให้คนต่างชาติที่มีรายได้สูง เข้ามารักษากับหมอไทย) เป็นต้น . . ถ้าคุณต้องการผลตอบแทน "มาก และ ทำงานสบาย" แบบนั้น โดยไม่คำนึงถึงคุณภาพชีวิตของประชาชน . . ผมแนะนำให้ลาออกไปประกอบอาชีพอื่น . . และก่อนลาออก จ่ายเงินสร้างหมอดีๆ และรอเวลาให้เขาคนนั้น มาทำงานแทนคุณก่อนนะครับ ประเด็นที่สาม การเปรียบเทียบ กับระบบแพทย์ระหว่างประเทศ ที่กล่าวไว้ข้างต้นว่า ในประเทศฝรั่งเศส กำหนดให้ หมอทำงานไม่เกินอาทิตย์ละ 35 ชม. . . อยากบอกให้ทราบครับว่า กฎหมายแรงงานของฝรั่ง กำหนดให้ทำงานไม่เกินอาทิตย์ละ 35 ชม. ทุกอาชีพ ครับ "ไม่ใช่เฉพาะแพทย์" . . แต่ถ้าคุณจะทำงานมากกว่านี้ นายจ้าง จะต้องจ่ายคุณเพิ่ม (ซึ่งก็เป็นไปตามข้อตกลง หรือข้อบังคับ แต่ละองค์กร) . . อย่ามา "แถ" ครับ . . นอกจากนี้ หมอในประเทศอื่นๆ เช่น อังกฤษ เยอรมัน อเมริกา ล้วนทำงานมากทั้งนั้น . . แต่ก็ได้รับผลตอบแทน ตามสัดส่วน  . . ซึ่ง โดยทั่วไปแล้ว ก็เหมือนกับการที่ "หมอไทย" ทำงาน "มากขึ้น" ไม่ว่าจะในคลีนิกพิเศษของรัฐ หรือ คลีนิกเอกชน . . ถ้าหมอ "ให้บริการทางการแพทย์อย่างเดียว" ก็ควรจะได้อัตราผลตอบแทนเท่ากับที่ "ให้บริการในภาครัฐ" เช่นกัน ถ้าจะอ้างเรื่องการทำงานหนัก . . เพิ่มจำนวนหมอ ให้เพียงพอ เหมาะสม และสมเหตุสมผล นะครับ . . ถ้าจะมาอ้างเรื่องความยาก ความเหนื่อย แรงกดดัน . . มืออาชีพในสาขาวิชาอื่น ก็ได้รับ ความยาก ความเหนื่อย และแรงกดดันเช่นกัน ผมไม่ได้บอกว่า "หมอแต่ละคน" ไม่ดี . . แต่ อยากให้หมอแต่ละคน ทำให้ดีที่สุดก่อน แสดงความเป็นมืออาชีพ . . เสร็จแล้ว ปัญหาที่เกิดขึ้น มาแก้กันที่ระบบ ครับ . . จะได้ไม่ต้องมาโทษกันไป โทษกันมา **แก้ไขคำผิด** แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 53 20:04:15 จากคุณ : AmoreVincitOmnia เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 19:50:59

ความคิดเห็นที่ 46 และแล้วก็วกมาเรื่องเดิม "หมอรุ่นเก่าก็ทนได้ ไม่เห็นบ่น" "อย่างน้อยหมอก็ทำงานหนักน้อยกว่ากรรมกร รายได้ก็เยอะกว่า" "พยาบาล และวิชาชีพอื่นๆ ไม่เห็นออกมาบ่น" ซึ่งข้างบน ผมก็ตอบไว้หมดแล้วตั้งแต่กระทู้ก่อน กระทู้ก่อน คุยไปคุยมาเกือบ 400 คห. สุดท้ายก็เหมือนพายเรือในอ่าง ช่างเถอะ "ทนได้ก็ทนไป ทนไม่ได้ก็ลาออก" คำนิยามที่มีผู้หนึ่งกล่าวไว้เมื่อ 3 ปีก่อน คำนี้ก็ยังศักดิ์สิทธิ์อยู่เสมอ โดยที่ผมจะยังใช้สำหรับแพทย์ใน รพ.รัฐที่มาปรับทุกข์กับผมเรื่องการทำงาน แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 53 22:42:35 แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 53 22:40:21 จากคุณ : หมอก้อนหิน เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 22:12:38

ความคิดเห็นที่ 47   ไม่รู้จะเถียงคนเป็นหมอไปทำไม ก็พวกคุณทั้งฉลาดกว่า อะไรๆก็ดีกว่าเยอะเลย เถียงไปคุณก็คิดเหตุผลมาแก้ต่างได้อยู่ดีนะสิ (เค้าถึงมีคำว่าคนหัวหมอไงครับฮุๆ) ผมเปลี่ยนมาให้กำลังใจหมอที่ทำงานโดยไม่บ่นจนเกินเหตุละกันอิอิ จากคุณ : Turdthai.n เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 22:12:59

ความคิดเห็นที่ 48 เราเป็นนักวิทยาศาสตร์นะคะไม่ใช่หมอ    แต่เรารู้ว่าคนที่จะเป็นหมอต้องใช้ความอดทนอดกลั้นสูง...และเสี่ยงต่อการติดเชื้อโรคถ้าไม่ระวังตัว.. แพทย์ที่อดทนทำงานอยู่ในโรงพยาบาลของรัฐ  เมื่อหมอรู้สึกท้อ  ผู้ป่วยควรให้กำลังใจนะคะ  หมอเขาก็มีทางไปที่ดีกว่า(ทั้งเงินและความสบาย) แต่เขาสู้เสียสละมารักษาผู้ป่วยจำนวนมากที่เงินน้อย  บ่นบ้างรับฟังไม่ได้เชียวหรือคะ  แพทย์ก็เป็นคนนะคะ  เครื่องจักรกลใช้งานมากมันยังพัง.. แค่ให้กำลังใจ  พูดและปฎิบัติตัวกับหมอแบบให้เกียรตินะคะ  หมอก็ชื่นใจแล้วค่ะ  ส่วนโครงสร้างอื่นๆให้ผู้ที่มีอำนาจเขาตามแก้กันไปค่ะ... จากคุณ : usbankusa เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 22:24:59

ความคิดเห็นที่ 49 เอาน่า .. ลองคุยกันดู แลกเปลี่ยนข้อมูลความคิดเห็น ... ความคิดเห็นที่ 40   [ ขออนุญาตพูดสั้นๆ ข้อหนึ่ง อย่าเอาสุขภาพของคนไทยเป็นตัวประกัน ถ้า คุณต้องการเรียกร้องอะไรบางอย่าง อย่าขู่ว่าจะลาออก ................ เห็นด้วยครับ .......   ข้อสอง . . การ(ขู่ว่า?)ลาออก เพราะงานหนัก ผมแนะนำให้ คุณเปิดโอกาสให้หมอจากต่างประเทศเข้ามาทำงานแทน (อย่ามาอ้าง และกีดกันหมอจากต่างประเทศ ด้วยการให้เขาสอบ "ด้วยภาษาไทย" หรือการกีดกันอื่น) .......... อืม ...  ลองคิดดูนะครับ   ถ้าเป็น ต่างชาติ พูดภาษาต่างชาติ ( อังกฤษ อเมริกัน โปรตุเกส เยอรมัน ญี่ปุ่น จีน ฯลฯ )  แล้วพูดภาษาไทยไม่ได้เลย ไม่เคยเรียนว่า โรคในเมืองไทย มีอะไรบ้างที่สำคัญ พบบ่อย ( ในแต่ละประเทศ ก็แตกต่างกัน ) ....   หมอ ต่างชาตินั้น จะมารักษา คนไทย หรือครับ ???  หรือ จะให้เขามาทำงานที่ รพ.เอกชน รักษาเฉพาะคนของเขา ??? หรือ รักษาผ่านล่าม ??? แล้วคิดว่า หมอต่างชาิติเก่ง ๆ จะมาทำงานในเมืองไทย ในรพ.รัฐ เงินเดือนไม่กี่หมื่นบาท หรือครับ ?? แพทย์ไทย หรือ แพทย์ต่างชาติ ถ้าจะไปทำงานที่ประเทศไหน ทุกประเทศเ้หมือนกัน ก็คือ ต้องสอบผ่าน การทดสอบของประเทศนั้น ๆ ก่อน ( แน่นอนว่า สอบเป็นภาษาของประเทศนั้น ) จึงจะได้รับอนุญาตเข้าไปทำงานได้ .. เป็นการคุ้มครอง คนในประเทศนั้น  ไม่ใช่การกีดกัน ... ข้อสาม . . การสร้างองค์ความรู้ของ งานวิจัย ที่อ้างมาใน คหข้างต้น ได้รับการ "จ่ายเงิน" ผ่าน สวรส. ซึ่ง เป็นผู้จ้าง และมีผู้ดูแลเป็นแพทย์เอง . . ดังนั้น ไม่ต้องมาอ้างความชอบทำอะไรมากมาย จาก ผลงานวิจัย ที่ "หมอจ้างเอง" . . เพราะสุดท้าย ผลงานวิจัยเหล่านี้ ก็ได้รับผมออกมา "อวยหมอ" และ "เข้าข้างหมอ" ทั้งนั้น ............  นำข้อมูล สวรส. มาให้ดูก่อน http://www.hsri.or.th/th/about/index.php สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข (สวรส.) เป็นองค์กรของรัฐที่มิใช่ส่วนราชการจัดตั้งขึ้นตามพระราชบัญญัติสถาบันวิจัย ระบบสาธารณสุข พ.ศ.2535 ....  ถ้ามีเวลา ก็ลอง ศึกษา ความเป็นมา ลองดู รายชื่อผู้ที่ำทำวิจัย ขั้นตอนวิธีการทำวิจัย ฯลฯ ว่ามีความน่าเชื่อถือถูกต้องตามหลักการวิจัย หรือไม่ ...   วิธีการทำวิจัย เป็นมาตรฐาน มีหลักวิชาการ อยู่แล้วครับ ... ถ้ามีตรงไหนไม่ถูกต้องหลักวิจัย ก็สอบถามชี้แจงกันไป ตามประสา " นักวิจัย " ....  แล้วก็ เข้าไปดูผลงานวิจัย ที่เก็บรวบรวมไว้  มีเยอะแยะเลยครับ .. แล้วก็ค่อย ตัดสินว่า " หมอจ้างเอง อวยหมอ เข้าข้างหมอ "  .. อย่าพึ่งสรุป ง่าย ๆ เพียงแค่ เห็นว่า มีชื่อหมอทำวิจัย ..         http://dspace.hsri.or.th/dspace/ ........ ถ้ายังกังวลว่าเป็น สวรส. .. งั้นก็ลองเข้าไปอ่าน ผลงานวิจัย ของ. จุฬา ก็ได้ครับ ...  ผลก็คล้าย ๆ กัน http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/2552 Title: ปัจจัยที่ส่งผลต่อการลาออกของแพทย์ในภาครัฐ Authors: กำธร พฤกษานานนท์  วิรุฬห์ พรพัฒนกุล  เกริกยศ ชลายนเดชะ   ลักษนันท์ รัตนคูหา   กมลทิพย์ ดุลยเกษม Author's Issue Date: 2546 Publisher: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ปล. ผมอ่านแล้วผมก็ยัง สงสัยว่า มีตรงไหน ที่เรียกว่า " ขู่ " ??? จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 23:39:07

ความคิดเห็นที่ 50 ความคิดเห็นที่ 44   [ถูกใจ]  [แจ้งลบ]   แต่หมอสมัยก่อนเขาก็อยู่กันได้นะ ก็ได้เงินเดือนไม่เยอะ เทียบอัตราส่วนก็พอๆกับปัจจุบัน ผม ว่าอยู่ที่คนมากกว่าหรือเปล่า หลายครั้งผมเห็นแต่มีคนโทษระบบ แต่ไม่รู้ว่าได้วิเคราะห์กันบ้างไหมว่ามันเป็นเพราะว่า ทรรศนคติ ความคิด และการใช้ชีวิตของคนที่จบเป็นหมอในปัจจุบันเขาเปลี่ยนไปด้วย ?? ......... ปัญหา ก็รวม ๆ กันหลายอย่างครับ ไม่ใช่แค่ " ระบบ " .......  ทัศนคติ ความคิด สภาพชีวิต สิ่งแวดล้อม ฯลฯ ....  ด้วยครับ ...  ทั้ง ในบทความ และ งานวิจัย ก็ผลออกมาแบบที่คุณ  kennyG  บอกไว้ ... .......... ส่วนที่ บอกว่า " หมอสมัยก่อนเขาก็อยู่กันได้นะ "  ...       ผม ก็ไม่แน่ใจว่า อ้างถึงแค่ไหน แต่ถ้าดูจาก ผลงานวิจัยนี้ ตั้งแต่ปี ๒๕๓๘ - ๒๕๔๖  ปัญหา ลาออก ก็เกิดขึ้นแล้ว   แต่ถ้าบอกว่า สมัยก่อนกว่านี้อีก ผมหางานวิจัยไม่ได้ ก็ไม่ทราบเหมือนกัน ...     ก็ลองโหลดมาอ่านดูนะครับ http://dspace.hsri.or.th/dspace/handle/123456789/240 Title: การลาออกของแพทย์ Authors: ทักษพล ธรรมรังสี Issue Date: 2546 Publisher: สำนักงานพัฒนานโยบายสุขภาพระหว่างประเทศ Citation: วารสารวิชาการสาธารณสุข 12,6(2546) : 1044-1049 จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 53 23:50:17

ความคิดเห็นที่ 51 นอกจากเรื่อง เงินเดือนที่ต่ำแล้ว ค่าตอบแทนในการทำงานนอกเวลาราชการก็ยังต่ำกว่าในภาคเอกชน 10-20 เท่าอีกด้วย ( รัฐบังคับให้อยู่เวรนอกเวลาราชการด้วยค่าตอบแทน 400-900 บาท ต่อ 8 ชั่วโมง ) เอ่ออ คุณหมอคะ เรทสี่ร้อยบาทนี่เท่ากับเรทของเจ้าหน้าที่ปกติเลยอ่ะค่ะ  เคยได้ยินแม่บอกว่าหมอได้พันสอง แต่ละที่ไม่เท่ากันหรอคะ นึกว่าเท่ากันซะอีก จากคุณ : มิสพรหล้า เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:00:02

ความคิดเห็นที่ 52 เอ่อ คุณหมอคะ รบกวนนิดนึงค่ะ พอดีได้ FWD เรื่องน้ำซุปเซี่ยงจี้(กับเมล็ดลูกลิ้นจี่)สำหรับคนป่วยโรคไตที่กินแล้วไม่ได้ฟอกไต  มันได้ผลจริงๆหรอคะ จากคุณ : มิสพรหล้า เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:01:35

ความคิดเห็นที่ 53 ความคิดเห็นที่ 45   [ถูกใจ]  [แจ้งลบ]   มาเพิ่มเติม ในการเก็บรายละเอียด ของ จขกท ครับ ประเด็นแรก ที่ดูเป็นประเด็นสำคัญที่สุดคือ เรื่องการทำงานของแพทย์ เป็นประเด็นที่ "ไม่จริงใจที่สุด ของระบบ" คำ ถาม ปัญหาการขาดแคลนบุคคลากรทางสาธารณสุข (โดยเฉพาะแพทย์) เป็นที่รับรู้ในสังคมไทยเป็นเวลานานแค่ไหน? . . ไม่ต่ำกว่า สามสิบปี ครับ . . ถ้าเราทราบว่าปัญหานี้เรื้อรังเป็นเวลา "หลายทศวรรษ" ทำไมถึงไม่มีการแก้ไขอย่างเหมาะสมสักที .......................  เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยครับ ......   ผมก็ สงสัย เหมือนกันเลยว่า ทำไม ??? นอกจากแพทย์ แล้ว ปัญหาการขาดแคลนบุคคลากรทางการแพทย์อื่นๆ เช่น พยาบาล และผู้สนับสนุนอื่นๆ ก็สำคัญไม่แพ้กัน แต่ทำไม ดูเหมือนกว่า "แพทย์" ไม่ค่อยให้ความสำคัญกับกลุ่มคนเหล่านี้ ที่ทำหน้าที่ ใกล้ชิด คนไข้อย่างแท้จริง? เป็นความไม่จริงใจของระบบหรือเปล่า? ............ มีผลงานวิจัยเรื่องนี้ เยอะเ้หมือนกันครับ แต่พอดีไม่ได้นำมาอ้างอิงไว้ กลัวจะเยอะ เกินไปนะครับ .. เท่าที่มีอยู่ ผมก็คิดว่า ไม่น่ามีคนเข้าไปอ่าน ตามลิงค์ที่ผมลงให้ ... วิชาชีพอื่นในระบบสาธารณสุข มีปัญหาทั้งนั้นครับ ไม่ว่า จะเป็น ทันตแพทย์ เภสัช พยาบาล จนถึง เจ้าหน้าที่ สอ. ผสส อสม ... ถ้าสนใจ ก็ลองเข้าไปค้นดูงานวิจัยนี้เวบนี้ครับ มีเพียบ ..        http://dspace.hsri.or.th/dspace/ หรือ จะลองอ่านงานวิจัย นี้ก่อนก็ได้ครับ ...          Title: การหมุนเวียนของบุคลากรที่ให้บริการในสถานพยาบาลภาครัฐ : รายงานวิจัยเล่มที่5 Other Titles: The Flow of Health Personnel in Public Hopitals        http://dspace.hsri.or.th/dspace/handle/123456789/1661 แต่ ที่ผ่านมา นอกจากจะสร้างแพทย์ไม่เพียงพอกับ "ความจำเป็นภายในประเทศแล้ว" คุณยังเปิดโอกาสให้ คนต่างชาติ เข้ามารับการรักษาในเมืองไทย ผ่านทางโรงพยาบาลเอกชน . . ดังนั้น โรงพยาบาลเอกชน ก็จะ จ้างหมอในภาครัฐ (หมอในระบบ) ไปทำงาน . . เมื่อมีการจ้างหมอไปทำงานเอกชนมากขึ้น ด้วยรายได้ แรงจูงใจจากภาคเอกชน ก็ทำให้ หมอทำงานในระบบลดลง . . ................ เรื่องนี้ ก็เห็นด้วยครับ .......   ไม่อยากบอกว่า มีไม่กี่ประเทศในโลกนี้ ที่ให้ " โรงพยาบาลเอกชน " เข้า ตลาดหุ้น แบบบ้านเรา ... ................  เอ้อ ... ที่ว่า " คุณ " .... คงไม่ได้หมายถึง " ผม " .... น่าจะหมายถึง คนอื่น  ... ประเด็นที่สอง เรื่องผลตอบแทนของแพทย์ ผม มองว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ ค่อนข้างเปราะบาง . . แต่มีหลายประเด็น ที่ผมอยากตั้งข้อสังเกต . . เรื่องค่าตอบแทน ในถิ่นทุรกันดาร ผมคิดว่าเป็นเรื่องที่ดี (ให้หมอกระจายไปหาคนไข้ แทนที่จะให้คนไข้ วิ่งเข้าหาหมอในเมือง)  . . แต่มีบางประเด็นที่ น่าสงสัย เช่น "ค่าตอบแทนแพทย์ ที่ไมได้ทำงานในภาคเอกชน" . . .............. เรื่องนี้ ผมก็เห็นด้วยครับว่า ไม่ได้เป็นการแก้ปัญหาเลย ... เพราะ แพทย์ที่ทำเอกชน หรือ คลินิก เขาก็ยังไปทำอยู่ ดี ..  กลายเป็นว่า ผู้ที่ได้รับ ส่วนหนึ่ง ก็เป็นผู้ที่ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ...      แต่ก็มี ยังแพทย์ อีกส่วนหนึ่งเหมือนกัน ที่ทุ่มเททำงานได้เต็มที่มากขึ้น ... เพราะมีรายได้เพิ่ม ซึ่ง แพทย์เหล่านี้ ก็พึงพอใจ แล้ว ... จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:09:29

ความคิดเห็นที่ 54 ประเด็นที่สาม การเปรียบเทียบ กับระบบแพทย์ระหว่างประเทศ ที่กล่าวไว้ข้างต้นว่า ในประเทศฝรั่งเศส กำหนดให้ หมอทำงานไม่เกินอาทิตย์ละ 35 ชม. . . อยากบอกให้ทราบครับว่า กฎหมายแรงงานของฝรั่ง กำหนดให้ทำงานไม่เกินอาทิตย์ละ 35 ชม. ทุกอาชีพ ครับ "ไม่ใช่เฉพาะแพทย์" . . แต่ถ้าคุณจะทำงานมากกว่านี้ นายจ้าง จะต้องจ่ายคุณเพิ่ม (ซึ่งก็เป็นไปตามข้อตกลง หรือข้อบังคับ แต่ละองค์กร) . . อย่ามา "แถ" ครับ . . นอกจากนี้ หมอในประเทศอื่นๆ เช่น อังกฤษ เยอรมัน อเมริกา ล้วนทำงานมากทั้งนั้น . . แต่ก็ได้รับผลตอบแทน ตามสัดส่วน  . . ซึ่ง โดยทั่วไปแล้ว ก็เหมือนกับการที่ "หมอไทย" ทำงาน "มากขึ้น" ไม่ว่าจะในคลีนิกพิเศษของรัฐ หรือ คลีนิกเอกชน . . ถ้าหมอ "ให้บริการทางการแพทย์อย่างเดียว" ก็ควรจะได้อัตราผลตอบแทนเท่ากับที่ "ให้บริการในภาครัฐ" เช่นกัน ............. ผมลองเอาข้อมูล งานวิจัยนี้มาให้ลองอ่านดูละกัน ...  ตัดมาบางส่วนนะครับ เพราะยาวมากกกกกก ......... ส่วนจะ " แถ " หรือไม่ ผมไม่เกี่ยวนะครับ ...  ต้องไปคุยกับ ผู้ทำวิจัย .. ชั่วโมงการทำงานของแพทย์ในโรงพยาบาลสังกัดกระทรวงสาธารณสุข Working Hours of Physicians in Thai Public Hospitals ฉันทนา ผดุงทศ, คนึงนิจ นิชานนท์, ภัทรินทร์ คณะมี สำนักโรคจากการประกอบอาชีพและสิ่งแวดล้อม กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข (สนับสนุนโดยแพทยสภา) บทคัดย่อ คณะ อนุกรรมการพิจารณากำหนดมาตรฐานการทำงานของแพทย์ แพทยสภา ได้จัดให้มีการสำรวจข้อมูลการปฏิบัติงานของแพทย์ในภาคราชการ เพื่อประกอบการพิจารณากำหนดมาตรฐานการทำงานของแพทย์ โรงพยาบาลที่ทำการสำรวจข้อมูล ระหว่างเดือนมกราคมถึงกรกฎาคม พ.ศ. 2549 ประกอบด้วย โรงพยาบาลศูนย์ โรงพยาบาลทั่วไป โรงพยาบาลชุมชนขนาด 120, 90, 60, 30 และ 10 เตียง ขนาดละ 1 แห่ง ทำการเก็บข้อมูลโดยอาศัยแบบสอบถาม การสังเกตการปฏิบัติงานและการสัมภาษณ์ ข้อมูลการสำรวจประกอบด้วย ระยะเวลาที่แพทย์ใช้ในการตรวจผู้ป่วยนอกแต่ละราย, จำนวนชั่วโมงการปฏิบัติงานต่อสัปดาห์ของแพทย์ และปัจจัยที่อาจมีผลต่อชั่วโมงทำงานของแพทย์ ผลการสำรวจพบว่า ผู้ป่วยนอกส่วนใหญ่ (ร้อยละ 85) ได้รับการตรวจ ภายในเวลาไม่เกิน 5 นาที โดยแพทย์ใช้เวลาตรวจผู้ป่วยนอกโดยเฉลี่ย 4 นาทีต่อราย และพบว่าแพทย์ 154 คนจากโรงพยาบาลที่ทำการสำรวจ มีชั่วโมงการปฏิบัติงานเฉลี่ย 94 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ โดยแพทย์โรงพยาบาลขนาด 120 เตียงปฏิบัติงานมากที่สุดและมีเวลาพักน้อยที่สุด (เฉลี่ย 128 และ 40 ชั่วโมงต่อสัปดาห์) ขณะที่แพทย์โรงพยาบาลทั่วไปปฏิบัติงานและพักโดยเฉลี่ยเท่ากับกับแพทย์โรง พยาบาล 10 เตียง (122 และ 46 ชั่วโมงต่อสัปดาห์) ทั้งนี้ ปัจจัยสำคัญที่ทำให้แพทย์ปฏิบัติงานหนัก คือ การจัดระบบหมุนเวียนปฏิบัติงาน (คำสำคัญ : ชั่วโมงทำงาน, แพทย์, โรงพยาบาลรัฐบาล) ประเด็นที่น่าสนใจมากไปกว่าจำนวนชั่วโมงที่แพทย์ต้องปฏิบัติงาน คือ การต้องปฏิบัติงานอย่างต่อเนื่องโดยมีเวลาพักไม่เพียงพอ เช่น การอยู่เวรติดต่อกัน 36 ชั่วโมง แม้จะเป็นเวรที่สามารถพักได้ (on call) เพราะแพทย์มีโอกาสที่จะเกิดความเหนื่อยล้าอันอาจส่งผลให้เกิดอันตรายต่อผู้ป่วย เช่น การสั่งการรักษาผิดพลาด และอันตรายแก่ตัวแพทย์เอง เช่น เกิดอุบัติเหตุจราจรขณะเดินทางกลับที่พัก (12) ชั่วโมงการทำงานของแพทย์ โดยเฉลี่ยแล้วแพทย์ที่ได้รับการ สำรวจข้อมูลครั้งนี้ ปฏิบัติงาน 94 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ซึ่งถือว่าอยู่ในเกณฑ์สูงกว่าประเทศอื่น เช่น การสำรวจชั่วโมงการปฏิบัติงานของแพทย์ในประเทศนอรเวย์ในปีพ.ศ.2536 พบว่ามีค่าเฉลี่ย 52.8 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ซึ่งสำหรับประเทศนอรเวย์เองแล้ว ถือว่าแพทย์ปฏิบัติงานมากกว่าอาชีพอื่นถึงร้อยละ 40 (9) ขณะที่ การสำรวจในประเทศสหรัฐอเมริกา โดยสำนักงานสถิติแรงงาน (US Bureau of Labor Statistics) ในปี พ.ศ.2547 พบว่ามากกว่าหนึ่งในสามของแพทย์ที่ปฏิบัติงานเต็มเวลาปฏิบัติงานมากกว่าหรือ เท่ากับ 60 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ (10) นอกจากนั้น Accreditation Council for Graduate Medical Education (ACGME) แห่งสหรัฐอเมริกา ได้เล็งเห็นถึงผลกระทบต่อคุณภาพการให้บริการของแพทย์ฝึกหัดจากการมีชั่วโมง ปฏิบัติงานนานเกินไป และได้กำหนดให้แพทย์ฝึกหัดทำงานไม่เกิน 80 ชั่วโมงต่อสัปดาห์เท่านั้น (11) ค่าตอบแทนแพทย์ต่ำกว่ามาตรฐาน โดยเปรียบเทียบค่าตอบแทนแพทย์ไทยกับต่างประเทศดังนี้ ประเทศ     เงินเดือน(US$) เปรียบเทียบกับประเทศไทย จีน                  242                 0.37 ไทย                 622                  1.00 ฟิลิปปินส์           979                  1.48 มาเลเซีย            998                  1.51 สิงคโปร์           4,386                  6.63 เกาหลีใต้         4.777                  7.22 ออสเตรเลีย      5,879                  8.88 ฮ่องกง           10,184                  5.38 สหรัฐอเมริกา   10.402                 15.71 ญี่ปุ่น             11,011                 16.63 ....................  ผมก็ยังเชื่อว่า "  ส่วนใหญ่ ของ ผู้ที่ยังรับราชการอยู่  ไม่ว่าจะเป็น แพทย์ ทันตแพทย์ เภสัช พยาบาล เจ้าหน้าที่สถานีอนามัย " เป็นผู้ที่ อดทน เสียสละ และ มีความเป็น มืออาชีพ  .... ....  ระบบสาธารณสุข บ้านเรา ถึงยังดำรงอยู่ได้ แบบนี้ ...  ซึ่งบางทีผมคิดว่า  ดีกว่า อเมริกา อังกฤษ เสียอีก .. เป็นการตอบกระทู้ที่ยาวมากกกกกกก ... . ก็ถือว่า เป็นการแลกเปลี่ยนข้อมูล  .. เพื่อความเข้าใจกันมากขึ้น .. สุดท้าย ขอชี้แจงเพิ่มเติมนิดหน่อย ... ตอนนี้ ผมลาออกจากราชการ (หลังจากทำมา ๑๕ ปี )  เปิดคลินิกส่วนตัวอยู่ต่างจังหวัด .. ใช้สิทธิ บัตรสุขภาพ (บัตรทอง)  เหมือนกับประชาชนทั่วไป  .... ไม่ได้เกียวข้องอะไรกับกระทรวงสาธารณสุข หรือ แพทยสภา  ไม่ได้มีหน้าที่อะไรกับรัฐ  ... เป็นแค่ หมอไทย คนหนึ่ง ... ที่สนใจเรื่องเหล่านี้ มาสิบปี เท่านั้นเอง .. จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:29:50

ความคิดเห็นที่ 55 ถ้าหมอรุ่นก่อนๆ ไม่ลาออก แล้วอยู่ช่วยกันทำงานในร.พ. รัฐอย่างเต็มที่ ไม่ใช่โยนภาระให้หมอรุ่นต่อไปที่จะเข้ามา จะเกิดปัญหาแบบนี้หรือไม่?? จากคุณ : Marquez เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:36:44

ความคิดเห็นที่ 56 มาคุยกับ หมอหมู ต่อครับ เรื่องแรก "คุณ" ที่ผมใช้ ในความเห็นข้างต้น ไม่ได้หมายถึงคุณหมอหมู (หรือคุณหมอท่านใด โดยเฉพาะเจาะจง) แต่กล่าว "โดยรวม" (ไม่ใช่เหมารวม) สำหรับแพทย์ที่มีความคิด ที่จะออกจากระบบ หรือย้ายจากรัฐไปเอกชน (ขอเรียกว่า representative agent ละกันครับ) เรื่องที่สอง ที่ผมใช้คำว่า "ขู่" เพราะหลายครั้ง การบ่น ซ้ำๆ ในที่สาธารณะ แม้ว่าจะเป็นการแสดงออกโดยสุจริตใจ และถือเป็นความเห็นส่วนตัว . . ในฐานะของ "วิชาชีพ" การกล่าวซ็ำในเชิงไม่พอใจ และบอกว่า ตนเอง "มีทางเลือก" ที่จะไม่ทำตามวิชาชีพนั้น ผมคิดว่า ไม่ต่างจากการขู่ หรอกครับ (เพราะคงไม่มีใคร เปิดเผยตัวเอง โดยใช้คำพูดรุนแรง หยาบคาย ในการขู่ ในที่สาธารณะ อยู่แล้วครับ)  ตัวอย่างเช่น การสร้างตึก ถ้าวิศวกร บอกว่า ตึกที่สร้างอยู่ ไม่ดี มีปัญหาเยอะแยะกับผู้รับเหมา ลูกค้า ฯลฯ  เดี๋ยวเลิกคุมงานต่อ ไปสร้างตึกอื่นก็ได้ ได้ค่าจ้างมากกว่าอีก . . แบบนี้ เรียกว่า ขู่ ล่ะครับ (หมายเหตุ ถ้าจะบ่น คุณหมอต่างๆสามารถเขียน แสดงออกได้ในน้ำเสียงแบบอื่น อีกทั้ง สามารถบ่น เหมือนเพื่อนกันได้อยู่แล้วครับ คนที่นี่ มีน้ำใจให้หมอดีๆเยอะแยะ . . แต่ ไม่ต้อง ขู่) เรื่องที่สาม เรื่องงานวิจัยของ สวรส. คุณหมอหมูกล่าวมาข้างต้น เป็นการพูดโดยหลักการครับ ซึ่งถูกต้อง แต่ในส่วนของการปฏิบัติการ ในการทำวิจัย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง งานวิจัย ทางสังคมศาสตร์ที่เกี่ยวกับการแพทย์ และการสาธารณสุข นั้น เท่าที่ผมเปิดค้นคว้าดู ผมประเมินว่า ประมาณ เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ (เมื่อหลายปีก่อน) มีคุณภาพ เพียงแค่ "รายงาน สรุปข้อมูล และการวิเคราะห์เบื้องต้น" เท่านั้น ซึ่งหลายสิ่งหลายอย่าง แทบจะเปล่าประโยชน์สำหรับการดำเนินการตัดสินใจเชิงนโยบาย และการแก้ไขปัญหาทางสังคม แม้ว่า การวิเคราะห์ และระเบียบวิธีวิจัย ที่ใช้ในงานดังกล่าว จะถูกต้อง แต่อย่าลืมว่า ข้อมูลดังกล่าว ถูกป้อน มาจาก คนที่ "ต้องการผลงานวิจัย" เหล่านั้นอยู่แล้ว ด้วยตรรกะง่ายๆ ถ้าคุณรู้วิธีการทำงานวิจัยแบบง่ายๆ (และไม่เป็นมืออาชีพ) คุณก็ให้ข้อมูล และแนะนำประเด็น ในการศึกษา เพื่อให้ผลที่ "คาดว่าจะได้รับ" สอดคล้องกับสิ่งที่คุณต้องการอยู่แล้ว . . เรื่องพวกนี้ เป็นเรื่อง "ง่ายๆ" ของคนมองเกมการวิจัย ที่คอยหลอกใช้ คนที่เรียกตัวเองว่า "นักวิจัย" ล่ะครับ (หมายเหตุ งานวิจัยที่ผมพูดถึง ตีกรอบถึงงานวิจัยทางสังคมศาสตร์ที่เกี่ยวเนื่องกับการแพทย์ และงานสาธารณสุข) . . มีเพียงงานวิจัยไม่กี่ชิ้นเท่านั้น ที่ถือว่ามีประโยชน์อย่างแท้จริงครับ (ผมไม่อยากลากยาวเรื่องานวิจัยของ สวรส ไปมากกว่านี้ เพราะเรื่องยาว  และจะลงรายละเอียดมาก) ปล. เอารูปมาโชว์บ้าง (ถ้ารูปขึ้น) จะเห็นว่า ช่วงที่เศรษฐกิจแย่ลง หมอที่เคยลากออกไป ไหลกลับเข้ามา ในระบบ (เห็นได้ชัดเจนในปี 1999) (หมายเหตุ ผมเอาของเก่ามาให้ดูน่ะครับ เพราะของใหม่ ไม่มีรูปนี้แล้ว เพราะมีวิธีการดัดแปลงข้อมูล เพื่อให้เกิดความเข้าใจ และการตีความ ตามที่ผู้ "ทำวิจัย" (จริงๆคือ ผู้จ้างงานวิจัย และผู้ตรวจรับงาน) ต้องการ) จากคุณ : AmoreVincitOmnia เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:46:38

ความคิดเห็นที่ 57 [ขออนุญาต ลบข้อความ เพราะรูปไม่ขึ้นครับ] แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 53 00:51:14 จากคุณ : AmoreVincitOmnia เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 00:50:28

ความคิดเห็นที่ 58 อธิบายตัวเลข รายได้เปรียบเทียบของแพทย์ ที่หมอหมูอ้างมาข้างต้น ในคห 54 คำวิจารณ์แรก . . ผู้ทำงานวิจัย ไม่เป็นอิสระต่อ "สิ่งที่ศึกษา" . . ทำให้ความน่าเชื่อถือของผลงานวิจัย อ่อนด้อยลงไปมาก (ดูสังกัดของผู้วิจัยนะครับ) คำวิจารณ์ที่สอง ตัวเลข เก็บจาก แพทย์กลุ่มใด? เนื่องจาก ความเหลื่อมล้ำของรายได้แพทย์ในประเทศไทย สูงกว่า ประเทศอื่นข้างมาก (ประเทศอื่น หมอ มีรายได้ไม่แตกต่างกันมาก) ดังนั้น นักวิจัย สามารถนำตัวเลข จากแพทย์ไทย ที่ "มีรายได้ค่อนข้างน้อย" (จากเหตุผลใดก็ตามแต่) มาเปรียบเทียบ จะทำให้ดูเหมือนว่า หมอของไทย ได้รายได้อยู่ในระดับค่อนข้างต่ำ คำวิจารณ์ที่สาม ตัวเลขดังกล่าว ยังไม่ได้ปรับเป็น "ค่าจ้างที่แท้จริง" เนื่องจาก ระดับค่าครองชีพของประเทศในตะวันตก หรือ ในสิงคโปร์ อยู่ในระดับที่สูงกว่าไทยหลายเท่า คำวิจารณ์ที่สี่ ค่าจ้างของต่างประเทศที่สูงกว่า ควรจะต้องถูกปรับชดเชย ด้วยปัจจัยทางสถาบันอื่นๆ ที่ ทำให้แพทย์ "มีความเสี่ยงสูง กว่าไทยหลายเท่า" ในการถูกฟ้องร้อง (ประเทศไทยเอง จัดการความเสี่ยงนี้ ในรูปแบบที่ต่างจากประเทศอื่น) . . เล่าเรื่องให้ฟัง เช่น รายได้ของแพทย์ในสหรัฐฯ เกือบครึ่งหนึ่ง เป็นเงินประกัน ที่ต้องจ่ายให้บริษัทประกัน เผื่อในกรณีที่ตนเองถูกฟ้องร้อง เพราะค่าปรับจากการฟ้องร้องนั้น สูงอย่างน่าตกใจเลยทีเดียว . . และเมื่อปรับค่าครองชีพ และปัจจัยอื่นๆ ความแตกต่าง "อาจจะ" ไม่ต่างกันเลยก็ได้ ผมถึงบอกไงครับว่า . . งานวิจัยพวกนี้ เป็นสิ่งที่ "ควรระวัง" เป็นอย่างยิ่งในการ "อ้างความชอบธรรม" ใดๆ . . โยงไปถึง "ผู้จัดให้มีการทำวิจัย" ดังกล่าวด้วยว่า มีความจริงใจ และ เข้มงวด มากน้อยเพียงใด (หรือว่า สักแต่ว่า มีคนมาบอกเล่า เพื่อสนับสนุนความต้องการของตัวเอง ก็เพียงพอแล้ว?) ปล. ไม่ได้โจมตีหมอหมู จขกท หรือ คนใดเป็นการส่วนตัวครับ จากคุณ : AmoreVincitOmnia เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 01:03:45

ความคิดเห็นที่ 59 อีกเรื่องที่สงสัยคือ บรรดาสาวสวยถือถุงกระดาษตามโรงพยาบาล ช่วงก่อนที่ยายผมจะเสีย ผมพาท่านไปรักษาที่ รพ ใหญ่ แห่งนึงย่านปทุมวัน ตอนแรกก็งง ว่าทำไมสาวๆพวกนี้ถึงมากันมากมาย นึกว่าบริษัทให้มาตรวจสุขภาพประจำปี ตอนหลังพอเห็นบ่อย หลายครั้ง เลยถามนางพยาบาล เค้าก็อ้อมแอ้มตอบว่า เป็นเซลจากบริษัทยา ไม่รู้ว่า มีการเสนออะไรให้แพทย์มั้ย ถ้าแพทย์มีรายได้เพิ่มเติมจากส่วนนี้ แล้วผู้ป่วยจะโดนผลกระทบจากราคายาที่เพิ่มขึ้นรึเปล่า ยาที่หมอจ่ายให้มา จะตรงกับอาการป่วยของเราร้อยเปอร์เซนท์จริงหรือ จรรยาบรรณแพทย์ สามารถต่อกรกับ บริการหลัง(หรือระหว่าง)การขาย ที่เซลเสนอให้ได้อยู่รึเปล่า จากคุณ : ritjit เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 02:42:11

ความคิดเห็นที่ 60 คคห.๔๐ อยากได้แพทย์จากต่างประเทศ??? ถ้าเคยเห็นระบบการเรียนการสอนของโรงเรียนแพทย์บางแห่งในประเทศแถวใกล้ๆ บ้านเรา เช่น อินเดีย ปากีสถาน ฟิลิปปินส์ จีน รัสเซีย ฯลฯ ย้ำว่าบางแห่งนะครับ แล้วจะหนาววววว บ้านเราเรียน ๖ ปีจบ บางประเทศรวบรัดหลักสูตร เหลือแค่ ๔-๕ ปีก็มีครับ บางที่เรียน anatomy ผ่านตำราอย่างเดียวครับ ไม่ต้องผ่าศพ บางที่เรียนตลอดหลักสูตรโดยไม่ต้องเห็นคนไข้เลย เรียนทฤษฏีล้วนๆ มาฝึกปฏิบัติกับคนไข้จริงหลังจบ ร้ายกว่านั้น โรงเรียนห้องแถวบางแห่งมีราคาเลยครับ อยากผ่านวิชาไหนเสียเท่าไหร่ มีที่มาหากินในประเทศไทยเหมือนกัน ค่ารักษาไม่แพง คุยเก่ง แค่ฟังคุยคนไข้ก็หายป่วยไปครึ่งนึงแล้ว อยากให้ผมแนะนำให้ซักสองสามคนมั๊ย ส่วนแพทย์ที่จบจากประเทศใหญ่ๆ ที่คิดว่ามีมาตรฐานสูง รายได้ดีๆ เขาไม่มากินเงินเดือนถูกๆ ในบ้านเราอยู่แล้ว หลายปีก่อน รพ.เอกชนดังใจกลาง กทม. มีสูติแพทย์ฝรั่งอิตาลี หน้าตาดี พูดไทยคล่อง คนไข้เห่อหมอฝรั่งไปรักษากันแน่นห้องตรวจทุกวัน อยู่ได้ไม่นาน เกิดตัดมดลูกคนไข้ผิดพลาด คนไข้ตาย ญาติฟ้อง สอบไปสอบมา ไอ้แพทย์ฝรั่งคนนั้น เป็นผู้ช่วยพยาบาลครับ แอบปลอมเอกสารว่าเป็นแพทย์มาทำงานในไทย ปิดข่าวกันแทบตาย ชอบมั๊ยๆ แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 53 08:36:54 จากคุณ : ha ha yee เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 08:31:17

ความคิดเห็นที่ 61 เวลาที่แพทย์ป่วย  แพทย์ก็ต้องใช้ยาเหมือนกันนะคะ... แพทย์ก็คือประชาชนคนหนึ่งค่ะ.... เริ่มดราม่าแล้ว....555 จากคุณ : usbankusa เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 08:49:45

ความคิดเห็นที่ 62   ผมได้โปรยประเด็นไปบ้างแล้ว ใน #32 เรื่องค่าตอบแทน...ยืนยันอีกครั้งว่า แพทย์ป้ายแดง ในโรงพยาบาลเล็กๆ บ้านนอกๆ รับไม่น้อยอย่างที่อ้างครับ ให้ข้อมูลเล่นๆ พยาบาลจบใหม่ ในโรงพยาบาลที่ได้ซักเดือนละ 9 OT/คน รายรับรวมคนละสองหมื่นกลางๆค่อนไปทางปลายครับ คุณคิดว่าแพทย์จบใหม่ ควรจะได้ซักเท่าไหร่? ไม่ต้องช่วงวิกฤตเศรษฐกิจหรอกครับ ในปัจจุบัน ก็มีแพทย์ที่ลาออก แล้วไปอยู่เอกชนไม่เท่าไหร่ ก็ขอกลับเข้ารับราชการ ตรงนี้ละครับ มันมี % ของจำนวนที่กลับ และมีเหตุมีผล ที่ผู้เขียน ไม่พยายามกล่าวถึง (ซึ่งผมก็จะไม่สาธยาย เป็นการสาวใส้ให้กากิน) งานวิจัยก็ไม่ค่อยจะบอก รวมไปถึง หลายคนไม่รับเงินค่าไม่เปิดคลีนิคเดือนละหมื่น โดยไปเปิดคลีนิคเอง รายได้หลักแสนต่อเดือน แต่ไม่ลาออกจากราชการ มันก็มีเหตุและผลอยู่ เป็นเหตุผลที่เรียกว่า "เอื้อต่อกิจการของตนเอง" ออกแนว "ผลประโยชน์ทับซ้อน" ด้วยซ้ำไป และก็มีเหตุและผลอีกละว่า ควรจะทำไปซักกี่ปี ค่อยลาออก....มันมีเหตุผลทั้งนั้นครับ เหตุผลเรื่องเสียสละมาพอแล้ว ทนมามากแล้ว มันก็เป็นหนึ่งในเหตุผล แต่ไม่ใช่ทั้งหมดครับ (ไม่สาธยายเช่นกัน) ส่วนเรื่องทำไมคนใน "ทีม" เค้าไม่ออกมาบ่นกันบ้าง ตอบชัดๆเสียงดังๆว่า ออกมาบ่นกันทุกวัน ทุกเดือน ทุกปีครับ แต่ก็ถูกระดับบริหาร (ซึ่งคุณก็รู้ว่าคือแพทย์) ปัด เบรค และทำลายเกมรุก ด้วยคำพูดเช่นเดียวกับคำแสลงใจที่แพทย์ได้ยินเมื่อไหร่ก็ออกอาการงอนว่า "ถ้าทนไม่ไหว ทำไม่ได้ ก็ลาออกไปซิ"... แพทย์เองก็ใช้คำนี้ กับกลุ่มคนในวงการเดียวกันที่เค้าเรียกร้องในเรื่องของเค้า..... แต่พอมีคนวงนอกมาใช้คำนี้กับแพทย์บ้าง......???? สุดท้าย ว่ากันเรื่องที่แพทย์บอกว่า ทนไม่ได้ รับไม่ไหวกับระบบ.....ฟังดูเผินๆ เหมือนมีคนอื่นมากลั่นแกล้งนะครับ แต่ ในความเป็นจริง ผู้ควบคุมระบบ ผู้บริหารระบบ ผู้ออกแบบระบบ และใครต่อใครที่เกี่ยวข้องกับระบบ ล้วนแล้วแต่เป็นแพทย์ด้วยกันทั้งนั้น เคยเป็นแพทย์ตัวเล็กๆมาก่อนทั้งนั้น พูดง่ายๆก็คือ ก็รุ่นพี่ของคุณๆทั้งนั้นละ อย่าไปโทษนักการเมืองเพียง 2-3 คนที่มาเป็นรัฐมนตรีคุมกระทรวง ถ้ารุ่นพี่ๆเหล่านั้น ไม่ไปเล่นกับการเมือง และช่วยไฟท์เพื่อแก้ปัญหาระยะยาวให้น้องๆ อะไรๆมันก็ดีขึ้น เห็นกันชัดๆครับว่า ก็แพทย์ทั้งนั้นละ ที่ดูแลระบบอยู่ ปล.ผมพาเรือออกจากอ่างแล้วนะ แต่คงไม่สาธยายรายละเอียดที่ละไว้ เป็นที่รู้กันในวงในดีกว่าครับ จากคุณ : Fly boy เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 11:01:54 A:112.142.28.139 X: TicketID:149505

ความคิดเห็นที่ 63 ร่วมติดตามชมไปกับหมอหมูครับ ถ้ากล่าวถึงที่ผมอ้างว่า "หมอสมัยก่อนเขาอยู่กันได้" อันนั้นผมยอมรับว่าใช้ความรู้สึกเอาครับ ไม่ได้มีข้อมูลใดมาอ้างอิง บางทีอาจจะมีปัญหานี้มานมนานแต่ข้อมูลและสื่อสมัยนั้นมันน้อยก็เลยไม่ทราบ ทำให้ผมขาดการวิเคาระห์ไป ในเรื่องปัญหาสมองไหลของกลุ่มแพทย์เชื่อว่าปัญหามันมีหลายอย่างเกี่ยวพันกันอย่างยากที่จะแยกเป็นส่วนๆ การแก้ปัญหาเองก็ไม่สามารถแก้ได้ง่ายดายนัก ส่วนตัวผมค่อนข้างสนใจในระดับปัจเจก ว่าหมอคนๆนึง สภาพ สิ่งแวดล้อม ความคิด ทรรศนคติเขาเป็นอย่างไร สามารถฟันฝ่าหรือดำรงร่วมในสังคมในฐานะแพทย์รัฐบาลได้หรือไม่ ได้อย่างไร ไม่ได้อย่างไร รออ่านและแสดงความเห็นครับ แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 53 12:08:59 จากคุณ : kennyG เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 12:02:13

ความคิดเห็นที่ 64   อยากให้ลองย้อนกลับไปคิด วันแรกที่จะสอบเข้ามหาวิทยาลัย เพราะอะไรคุณถึงอยากเป็น "หมอ" จากคุณ : ดอกแก้วสีส้ม เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 13:57:03

ความคิดเห็นที่ 65 ตามมาอ่านครับ จากคุณ : สายลมปุยเมฆกับฟ้าสีคราม เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 15:45:33

ความคิดเห็นที่ 66 ุคุยกันต่อ .... ความคิดเห็นที่ 58   [ถูกใจ]  [แจ้งลบ]   อธิบายตัวเลข รายได้เปรียบเทียบของแพทย์ ที่หมอหมูอ้างมาข้างต้น ในคห 54 คำ วิจารณ์แรก . . ผู้ทำงานวิจัย ไม่เป็นอิสระต่อ "สิ่งที่ศึกษา" . . ทำให้ความน่าเชื่อถือของผลงานวิจัย อ่อนด้อยลงไปมาก (ดูสังกัดของผู้วิจัยนะครับ) ................เห็นด้วยครับ ว่า  ถ้าดูจาก ตำแหน่ง สังกัด หรือ ผู้ให้ทุนวิจัย ทำให้ความน่าเชื่อถือลดลง ...  แต่ถ้าใช้เหตุผลนั้น อย่างเดียว ผมก็คิดว่า น่าจะไม่เป็นธรรม ต่อ " นักวิจัย " เท่าไหร่ นะครับ ... .............. น่าจะต้องดู ปัจจัยอื่น ๆ ประกอบด้วย ...  โดยเฉพาะความน่าเชื่อถือ ชื่อเสียงของคณะผู้วิจัย  ขั้นตอนกระบวนการที่ใช้หลักของการวิจัย ตั้งแต่เริ่มเก็บข้อมูล ไปถึงการแปลผลว่า " ตะแบง " หรือเปล่า ... ......... ผมลองนำผลงานวิจัย ฉบับนี้มาให้ดู อยากให้ลองอ่านก่อนนะครับ ..  ในฉบับนี้ ก็มีข้อมูลที่ ตอบคำถาม ข้อ ๒ - ๔ ได้ .. http://dspace.hsri.or.th/dspace/handle/123456789/1323 Title: การกระจายแพทย์ทางภูมิศาสตร์ที่เหมาะสมภายใต้ระบบหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า Other Titles: Policy recommendation on geographical of physician's distribution under universal coverage health insurance Authors: ทักษพล ธรรมรังสี สำนักงานพัฒนานโยบายสุขภาพระหว่างประเทศ จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 15:48:56

ความคิดเห็นที่ 67 ขอแจม ประเด็นที่ ๕ .... คำวิจารณ์ที่สี่ ค่าจ้างของต่างประเทศที่สูงกว่า ควรจะต้องถูกปรับชดเชย ด้วยปัจจัยทางสถาบันอื่นๆ ที่ ทำให้แพทย์ "มีความเสี่ยงสูง กว่าไทยหลายเท่า" ในการถูกฟ้องร้อง (ประเทศไทยเอง จัดการความเสี่ยงนี้ ในรูปแบบที่ต่างจากประเทศอื่น) . . เล่าเรื่องให้ฟัง เช่น รายได้ของแพทย์ในสหรัฐฯ เกือบครึ่งหนึ่ง เป็นเงินประกัน ที่ต้องจ่ายให้บริษัทประกัน เผื่อในกรณีที่ตนเองถูกฟ้องร้อง เพราะค่าปรับจากการฟ้องร้องนั้น สูงอย่างน่าตกใจเลยทีเดียว . . และเมื่อปรับค่าครองชีพ และปัจจัยอื่นๆ ความแตกต่าง "อาจจะ" ไม่ต่างกันเลยก็ได้ ................  ปัจจุบันนี้  รพ.เอกชน ในเมืองไทย ก็เป็นเหมือนกันแล้วครับ ... จ่ายเบี้ยประกัน ระดับหมื่น จนถึงแสน ต่อปี ขึ้นอยู่กับความเสี่ยง ...  แต่ที่น่ากังวลกว่า ก็คือ  แพทย์ ใน รพ. รัฐ .. ก็เริ่มมีคนทำประกัน แล้ว แต่ ก็ยังถูกกว่าหน่อย ระดับหมื่น .... ................ ค่าใช้จ่ายส่วนนี้ ก็ทำให้ ค่าใช้จ่ายโดยรวมของการรักษาแพงมาก และ ยังทำให้ต้องมีการส่งตรวจมากขึ้นเพื่อป้องกันการฟ้องร้อง .... ตามมาตรฐานของแนวทางรักษาอาการนั้น ... ถ้าไม่ทำตามนั้น ทางบริษัทประกันก็อาจปฏิเสธการรับผิดชอบ หมอก็เลยส่งเพียบ .. ไปพบแพทย์ครั้งหนึ่งจึงใช้เงิน หลายร้อยเหรียญ จนบางครั้งเป็นหมื่นเหรียญ ...  ประชาชนที่ไม่มีประกัน ก็ไม่สามารถเข้าถึงบริการได้ เกือบ ๒๐ % ของประชาชนอเมริกัน เลยนะครับ ( ถ้าพูดถึงการเข้าถึงระบบสุขภาพ บ้านเราดีกว่ามาก ๆ  ) ................. จึงเป็นที่มาของค่าใช่จ่ายรวมทางสุขภาพที่แพงมาก จน ปธ.โอบามา ต้องประกาศ ปฏิรูป ระบบสาธารณสุข ในขณะนี้ ... ปัจจุบัน คนไทยที่เจ็บป่วย บางคน ก็ยอมเสียค่าเครื่องบิน บินกลับมารักษาที่เมืองไทย ... มีคนไทย อยู่แอลเอ .. ยอมบินมาเมืองไทย เพื่อ พา สามี มาผ่าตัดเปลี่ยนเข่าเทียม กับอาจารย์ที่เชียงใหม่ ... เพราะคิดค่าใช้จ่ายแล้ว ถูกว่า ผ่าตัดที่โน่นมาก ( รวมค่ากินอยู่ ค่าเดินทาง ยังแค่ หนึ่งในสาม ของที่อเมริกา ) แถม การดูแลยังดีกว่าอีกต่างหาก ... เห็นว่า อีกสองเดือนจะกลับมาผ่าอีกข้าง .. .........   เคยมีคนบอกว่า " บ้านเรา ตามหลังอเมริกา ประมาณสิบปี .. อเมริกา เกิดอย่างไร บ้านเรา ก็จะเป็นแบบนั้น "  ... คิดแล้วน่ากลัวเหมือนกัน .... ปล. ถ้าใครสนใจ เรื่องของ ระบบบริการสาธารณสุข ลองเข้าไปดูในเวบนี้นะครับ .. มีการวิเคราะห์วิจัย เกี่ยวกับเรื่องนี้ เยอะมาก ...  ทั้งในเมืองไทยเอง และ เปรียบเทียบกับที่อื่น ๆ ทั่วโลก ... http://dspace.hsri.or.th/dspace/ จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 16:14:03

ความคิดเห็นที่ 68 ความคิดเห็นที่ 63   [ถูกใจ]  [แจ้งลบ]   ส่วนตัวผมค่อนข้างสนใจใน ระดับปัจเจก ว่าหมอคนๆนึง สภาพ สิ่งแวดล้อม ความคิด ทรรศนคติเขาเป็นอย่างไร สามารถฟันฝ่าหรือดำรงร่วมในสังคมในฐานะแพทย์รัฐบาลได้หรือไม่ ได้อย่างไร ไม่ได้อย่างไร จากคุณ   : kennyG ............ ถ้าสนใจ ผมคิดว่า กระทู้ เหล่านี้ บอกได้ครบถ้วน นะครับ ... สาเหตุหนึ่งที่หมอลาออก.. ในความคิดของหมอก้อนหิน http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L8826063/L8826063.html การตรวจรักษาในรพ.ชุมชน เปรียบเทียบกับ รพ.เอกชน(ต่างจังหวัด) ในความเห็นของหมอคนนึง http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L8903747/L8903747.html ผมไม่ได้บอกว่า หมอทุกคน เป็นคนดี ....  หมอที่ไม่ดี ก็มี ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติ ธรรมดา ของ " คน " .. ไม่ได้แตกต่างจากอาชีพอื่น .... ในปัจจุบันนี้ ก็ยังมีแพทย์อีกจำนวนมาก ที่ยังยึดมั่นใน ความเป็นแพทย์  ยึดมั่นในอุดมการณ์ เสียสละ ... เหมือน ๆ กับ อาชีพอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นครู ทหาร ตำรวจ ฯลฯ ... .......... สิ่งที่น่าจะเป็นก็คือ " การสนับสนุน และ กำลังใจ " .... ไม่ใช่ ปล่อยให้เขา (เธอ) เหล่านั้น กินอุดมการณ์ เสียสละ ไปจนถึงจุดที่เขา (เธอ) หมดแรงกาย หมดแรงใจ ที่จะทำต่อ .... ผมเองก็ไม่ใช่ หมอที่ดีนัก แต่ ผมก็คิดว่า สิ่งที่ได้ทำ ในขณะที่รับราชการ ๑๕ ปี ... ผมก็ได้พยายามทำหน้าที่อย่างดีที่สุด อย่างเต็มที่ ...  แต่เมื่อเวลาผ่านไป ได้พบได้เห็นได้เจอกับสิ่งต่างๆ มากมาย .. ผมก็ต้องขอ ยอมแพ้ ... ตอนนี้ ผมก็ยังพยายามเป็น " หมอที่ดี " ... พยายามช่วยเหลือ ทำประโยชน์ให้กับคนอื่น ๆ ตามกำลังที่มี ทำเท่าที่ได้ โดยไม่เบียดเบียนตนเองและครอบครัว เหมือนสมัยก่อน ...             " ไม่ว่า อยู่ที่ไหน ก็เป็นหมอที่ดี ได้เสมอ " จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 16:41:03

ความคิดเห็นที่ 69 อ่านกระทู้ที่ตัวเองตั้งและคอมเม้นต์กว่า 400 ความเห็นแล้วมานั่งคิดว่า "ผมจะมานั่งเสียเวลาบ่นหาอะไรเนี่ย" และพิจารณาว่า ที่เราเป็นทุกข์ เพราะว่าเราเอาปัญหาของผู้อื่นมาแบกรับเองหรือเปล่า เริ่มทบทวนว่าหน้าที่ของผมคืออะไร มากน้อยแค่ไหน ขอบเขตแค่ไหน พอคิดได้อย่างนั้น ก็พอจะลดทุกข์ได้เปลาะหนึ่ง ก็คือ จะพยายามไม่เอางานหรือปัญหาที่ไม่ใช่ปัญหาของตัวเองมาคิด และทำเฉพาะหน้าที่ของตนเองต่อไปอย่างเต็มที่และระมัดระัวัง คือ ไม่ว่าคนไข้เยอะหรือน้อย ก็จะตรวจอย่างละเอียด ได้เท่าไหนก็เท่านั้น ถ้าตรวจไม่หมด ก็ให้เวรตรวจต่อ ถ้าเวรตรวจไม่หมด ก็ให้รอตรวจวันถัดไป เพราะยิ่งเร่งตรวจไป ความเสี่ยงมันก็ตกไปอยู่ทั้งตัวแพทย์และคนไข้เอง ตรวจเสร็จเร็วก็ไม่ได้เห็นได้โล่ห์อะัไร (ไม่มีกฎระเบียบไหนบอกให้แพทย์ต้องตรวจคนไข้ให้หมดในเวลา) ในทางกลับกัน ถ้าหากพลาดขึ้นมา ก็จะมีแต่คนด่าว่า ตำหนิ ติเตียน สรุป อยู่เฉยๆ ทำงานตามหน้าที่ พอแล้ว ขอบคุณครับ จากคุณ : หมอก้อนหิน เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 17:31:40

ความคิดเห็นที่ 70 อีกเรื่อง คือ ผมว่าความเห็นบางความเห็นพูดถูกที่ว่า "แำพทย์คาดหวังในวิชาชีพตัวเองมากเกินไปหรือเปล่า" ใช่ครับ ผมหวังไว้สูงจริงๆ ตอนผมเริ่มเข้ามาเรียน ผมหวังไว้ว่าผมจะลงมาทำงานชุมชนอย่างดี จนเป็นที่เคารพ นับหน้าถือตาของคนในชุมชน พูดง่ายๆ คือ จะเป็นฮีโร่ในชุมชนนั้น เพราะได้ model มาจากหนังสือนิยาย หนังสือการ์ตูนหมอๆ ที่อ่านมาในตอนเด็ก แต่เมื่อมาทำงานจริง มันไม่ได้เป็นดังหวัง เราไม่ได้เป็น "ฮีโร่" อีกต่อไป เพราะชาวบ้านเขามองว่า เราทำงานตามหน้าที่ ทำงานเพื่อแลกค่าตอบแทน ไม่ได้มีคุณค่าอะไรที่จะเป็น "ฮีโร่" อะไรเลย ขอบคุณจริงๆ ที่พูดให้ผมได้คิดได้ ต่อไป ผมจะไม่คาดหวังอะไรอีกแล้ว และขอโทษอย่างสูง สำหรับกำลังใจทุกอย่างที่ส่งมาทั้งในกระทู้และข้่อความที่ทำให้ผิดหวัง แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 53 17:37:54 จากคุณ : หมอก้อนหิน เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 17:36:56

ความคิดเห็นที่ 71 นู๋ตามมาอ่านด้วยคนค่ะ  แต่ว่ายังอ่านไม่จบ เดี๋ยวว่างๆมาอ่านต่อ   จากคุณ : สาวหน้าใส เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 17:49:07

ความคิดเห็นที่ 72 มาคุยต่อครับ ก่อนอื่นเลย ขอบคุณ หมอหมู ที่สละเวลา อ่าน และนำบทความต่างๆ มาเสนอนะครับ หมายเหตุ . . ชอบคำกลอน ของท่านพุทธทาสนะครับ แต่โดยหลักการแล้ว "แนวทาง" ที่เสนอไว้ ในบทกลอน เป็นแนวทาง "สันโดษ" ให้ตนเองพ้นทุกข์ครับ . . แต่คงปรับใช้ไม่ได้กับแนวทางการศึกษา และวิเคราะห์ภาพใหญ่ของ สังคม ซึ่งประกอบด้วยการ "พึ่งพา และปฏิสัมพันธ์" ของกลุ่มคนมากมาย ที่มีความแตกต่างกัน ซึ่งบางครั้ง สองสิ่งไม่ได้ขัดแย้งกัน แต่ ควรจะต้องมีแนวทางที่ประสานกันอย่างเหมาะสม . . มิใช่ ให้ คนกลุ่มหนึ่ง (เช่นโจร) มาเอาเปรียบ สุจริตชน . . ใช่มั้ยครับ? (ยกตัวอย่างให้เห็นชัดเฉยๆนะครับ ไม่ได้กระทบใคร หรือตั้งใจจะเปรียบเทียบกับหมอนะครับ) ขออธิบาย ตารางใน คห. 66 ก่อนนะครับ . . เอาตามหลักวิชานะครับ การปรับรายได้ตามค่าครองชีพด้วย "Purchasing Power Parity" เป็นการแก้ปัญหาความแตกต่างระหว่างประเทศในมิติเดียว คือ "ด้านราคาสินค้า โดยเฉลี่ย" นะครับ . . ยังมีปัจจัยอื่นๆ ที่ต้องพิจารณาอีกเยอะแยะ เช่น ระดับความรับผิดชอบ และ accountability (เช่นความเสี่ยง และการชดเชยของแพทย์ส่วนบุคคล จากความผิดพลาดในการรักษา ฯลฯ ที่ประเทศอื่นแบกรับ แต่ไม่ได้ปรับ อยู่ใน การเปรียบเทียบดังกล่าว) น่าสังเกต นะครับว่า จากตัวเลข ใน คห 54  และ คห 66 . . ลองดูประเทศจีน กับประเทศสหรัฐฯ นะครับ ว่าเพียงแค่ปรับ "มิติเดียว" ประเทศจีน "เด้ง" ขึ้นมาเท่าตัว (0.37 to 0.67) และประเทศ สหรัฐฯ ลดลงไป หลายเท่าตัว (15.71 to 4.35) . . เห็นมั้ยครับ ว่าแค่ การปรับแค่ มิติเดียว (คือเพียงแค่ ราคาเฉลี่ย ของข้าวของเครื่องใช้ "จำเป็น" ในการดำรงชีพ ตาม ความหมายของ purchasing power parity) ก็ทำให้ ตัวเลข บิดเบือนมากมายขนาดนี้ (สังเกตนะครับว่า ตัวเลข "เปรียบเทียบ" ในสิ่งเดียวกัน แต่ วิธีการต่างกันนิดเดียว มีความแตกต่างมากมายขนาดนี้) ดังนั้น ผมจึงบอกว่า งานวิจัยหลายๆชิ้น แม้จะมีความตั้งใจดี แต่ "ไม่มีความน่าเชื่อถือ" และไม่เหมาะสมเป็นอย่างยิ่ง ในการ นำมาเป็นฐานในการออกนโยบาย หรือเป็นแหล่งอ้างอิง ในการตัดสินปัญหาในเชิงนโยบาย . . มิหนำซ้ำ . . ยังเป็นการ สร้างความเข้าใจผิดในสังคม ซึ่งนำไปสู่ความรู้สึก ที่ "ถูกบิดเบือน" จากความจริง ครับ . . ผมคิดว่า อันนี้ "องค์กรที่เกี่ยวข้อง" (โดยเฉพาะอย่างยิ่ง องค์กร ที่ จ้างวาน สนับสนุน และ ตรวจสอบงานวิจัย เหล่านี้ จะต้องปรับปรุง แก้ไข และรับผิดชอบ สิ่งที่เกิดขึ้นนะครับ) มาคุยกันต่อเรื่อง การจ่ายค่าประกันของหมอ . . ตลกตรงที่ว่า มีองค์กรกลาง ของวิชาชีพนี้ "ตั้งกองทุน" ชดเชย ความเสียหาย และเดือดร้อน ที่เกิดจากการรักษา . . ผมก็คิดว่าแนวคิดนี้ดีนะครับ (ต่อทั้งหมอ และคนไข้ . . ผมชอบ) ช่วยให้ หมอ ไม่จำเป็นต้องแบกรับความเสี่ยงมากเกินไป . . อันนี้เป็นอีกปัจจัยหนึ่ง ซึ่ง "โดยทั่วไปแล้ว" หมอไม่จำเป็นจะต้องจ่ายค่าเบี้ยประกัน สูงมากมาย . . ดังนั้น ค่าใช้จ่ายส่วนนี้ของหมอ "โดยทั่วไป" ไม่ได้สูงเลยครับ หรือ อาจจะไม่มีด้วยซ้ำ (หมายเหตุ ถ้าหมอคนใดทำประกันส่วนตัว ก็ถือว่าเขา ป้องกันตัวเอง ซึ่งอาจจะเกิดจากลักษณะเฉพาะเจาะจง ของงาน และรายได้ของเขา . . แต่ไม่ควรนำ "ข้อยกเว้น" มา ทำให้เป็น "การพิจารณาอย่างกว้างขวาง" นะครับ) ผมยังเชื่ออยู่เสมอ (และพบเห็นเสมอ) ว่า มีหมอดีๆอยู่มากมายในเมืองไทย . . แต่ผมก็ยังกลัวอยู่เสมอว่า ด้วยระบบ ด้วยวิธีคิดในปัจจุบัน และ "สัญญาณ" หลายๆอย่าง ประกอบกับ สิ่งที่เกิดขึ้นในสังคม หลายประการในช่วงหลายปีที่ผ่านมา จะนำพาประเทศไปสู่ ความเดือดร้อนทางด้าน "สุขภาวะ" ของคนไทยโดยรวม ถ้ายังเป็นเช่นนี้ต่อไป ประชาชนส่วนใหญ่เดือดร้อนแน่ครับ (เพราะ หมอ ถึงแม้จะดี แค่ไหน ถ้าแรงกดดันมันเยอะเกินไป และวิธีคิดในสังคม กดดัน และเปลี่ยนมากเกินไป . . หมอดีๆ ก็ทนไม่ไหวหรอกครับ ก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปเหมือนกัน . . ไม่อยากให้หมอดีๆ เปลี่ยนแปลงในทางที่แย่ลง และ เห็นแก่ตัวขึ้น ครับ) ตอบ คห 60 . . คุณมองด้านเดียวครับ และเลือกที่จะมองในด้านที่ "เข้าข้างตัวเอง" เสียด้วย . . (ลองสวมแว่นของ หมอหมู ดูนะครับ มองให้เป็นกลาง) ในความเป็นจริงแล้ว ตัวอย่างที่คุณยกมานั้น ปัญหาเกิดจากการ "ไม่ตรวจสอบ ข้อเท็จจริง" ถึงความสามารถ ของผู้ที่ "อ้างว่า" เป็นแพทย์จากต่างประเทศครับ . . อย่านำมาปนกันนะครับ . . อย่าแถ (คุณก็รู้อยู่ แต่อาจจะใช้อารมณ์ ในการตอบมากเกินไป . . ถ้าคุณไม่รู้ ตรรกะคุณก็ไม่ชัดเจนล่ะครับ) ถ้าประเทศยอมให้เปิดกว้าง และมีระบบในการ คัดเลือก (screen) บุคคลากรทางการแพทย์ให้เข้ามาทำงานในไทยได้ แพทย์จากต่างประเทศ ที่เก่ง (แม้ว่า ในอินเดีย จีน รัสเซีย เอง ก็มีแพทย์ที่เก่งๆมากมายครับ . . อย่าเหมารวม) จากหลายประเทศ ก็ยินดีที่จะมาอยู่เมืองไทยเช่นกันครับ . . คุณไม่เชื่อเหรอ? . . หมอเก่งๆ (หรือแม้กระทั่งคนรวยๆ) ในหลายประเทศ อยากมาอยู่ประเทศไทย อาจจะ ปีนึง สี่เดือน หกเดือน . . เพราะความเป็นอยู่ อาหาร ฯลฯ ของไทย ดีกว่าประเทศของเขา และถือเป็นการพักผ่อน เปลี่ยนบรรยากาศด้วย (เขาถือว่า คุณภาพชีวิตของเขาดีขึ้น) . . ถ้าคุณอนุญาตให้หมอเหล่านี้ รักษาในไทยได้ (แม้ว่า คนไข้ของเขา จะเป็นชาวต่างชาติ ที่ยอมให้เขารักษา หรือแม้จะเป็นคนไทยเอง ที่ยอมรับเขา) . . ก็จะทำให้ แพทย์ไทย ไม่จำเป็นต้องไปรักษาคนต่างชาติ แล้วทำให้จำนวนแพทย์ในภาครัฐ ลดลง และ แพทย์ไทย ก็ไม่ต้องทำงานหนักเกินไป หรอกนะครับ . . ถ้าจะมีคนมาเถียงเรื่องนี้ เดี๋ยวก็ได้ยกประเด็นเรื่อง การค้าระหว่างประเทศ ในภาคบริการ ฯลฯ . . อะไรก็แล้วแต่ . . แต่ผมบอกได้เลยว่า พวกข้ออ้างเหล่านี้ เป็นเพียงแค่ "ข้ออ้าง" ที่จะกีดกัน และผูกขาด บริการทางการแพทย์ของ "คนกลุ่มหนึ่ง" เท่านั้นครับ (ถ้าจะให้ลงรายละเอียด คงต้อง ค้น และคุยกันอีกยาว เพราะจะรวมไปถึง กฎหมายการค้า และบริการ ระหว่างประเทศด้วย) ขอบคุณ คห 62 Fly Boy สำหรับการแชร์ข้อมูล และมุมมองนะครับ อยากจะเพิ่มเติมอีกอย่างหนึ่งนะครับ . . จะเห็นว่า องค์กร ใดที่ถูกผูกขาด (ทำให้ขาดการแข่งขัน และการตรวจสอบจากสังคมในวงกว้าง) ไม่ว่าจะด้วย ความรู้เฉพาะเจาะจง "บางประการ" . . เส้นสาย . . ประสบการณ์บางอย่างที่มี "ร่วมกัน" . . มักจะเป็นแหล่งที่ ก่อให้เกิด ความไม่มีประสิทธิภาพต่างๆ การคอร์รัปชั่น (ทั้งทางตรง และทางนโยบาย) . . บางครั้ง การเปิดโอกาสให้ผู้อื่นตรวจสอบ ด้วยความจริงใจ ไม่กีดกัน และให้ความเข้าใจ ในวงกว้าง จะทำให้ องค์กรนั้น ปลอดโปร่ง เปิดกว้าง และเป็นประโยชน์ต่อสังคม จริงๆ (ดูตัวอย่าง GT200 ก็ได้นะครับ ว่า แย่ และ น่าเกลียด ขนาดไหน) . . และองค์กรบางองค์กร ที่มีความสำคัญอย่างมาก ต่อประชาชนทั่วประเทศ ก็ควรที่จะเปิดกว้างเช่นกัน มิใช่ รังแต่จะอ้างถึง "ความรู้เฉพาะ" และพาลแต่จะ ผูกขาดไปเสียทุกอย่าง แม้กระทั่ง พื้นที่ๆ ผู้มีความรู้ในสายอื่น สามารถเข้าไปร่วมตรวจสอบ และช่วยกันทำงานได้ . . ฝากไว้ครับ จากคุณ : AmoreVincitOmnia เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 18:00:26

ความคิดเห็นที่ 73 รู้สึกว่า คห. ทั้งสองข้างต้น (คห.69-70) มันจะดราม่ามากไป ขอเปลี่ยนบรรยากาศมาตอบดีกว่า คห.62 แพทย์ป้ายแดงที่โดนผลักออกมาเป็นด่านหน้า เพื่อตรวจชาวบ้านในชุมชน เงินเดือนและค่าตอบแทน เช่น ค่าเวร ค่าไม่ทำเวชต่างๆ รวมทั้งหมดประมาณ 50,000 - 60,000 บาทครับ แต่บางคนก็ได้เยอะกว่านั้น ถ้าหากว่าอยู่ใน รพ.ที่กันดาร ระดับ 1 ระดับ 2 หรือควงกะเวรแบบหามรุ่งหามค่ำ จะเห็นว่า ผมไม่เคยบ่นเรื่องค่าตอบแทนได้น้อยเลย แต่ผมบ่นแค่ว่า ผมทำงานหนัก ไม่ได้พักผ่อน แล้วมันจะมีความเสี่ยงต่อคนไข้ คนขับรถทัวร์บางบริษัท จะให้พนักงานขับรถนอนให้เพียงพอก่อน จึงค่อยให้ขับรถ นั่นแสดงถึงเค้าใส่ใจและรับผิดชอบในชีวิตของลูกค้า แต่แพทย์ที่ทำงานเสี่ยงต่อความเป็นความตาย ถ้าพลาดมีโอกาสพิการหรือตาย แต่จะให้หมอที่อยู่เวรมาทั้งคืน แล้วมาตรวจต่อในตอนเช้า คุณคิดว่ากระทรวงใส่ใจและรับผิดชอบต่อชีวิตของประชาชนไหมครับ อาจจะมีบางคนถามผมว่า ทำไมผมอยู่เวรเยอะ งกเหรอ อยากได้เงินเยอะๆ เหรอ ผมขอตอบว่า ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากอยู่เวรเท่าที่ตัวเองจะอยู่ไหว โดยไม่ต้องมีผลกระทบต่อสุขภาพตัวเองมากนัก เพียงแต่ที่ต้องมาขึ้นเพราะไม่มีใครขึ้น! แล้ว รพ.ของรัฐ ไม่มีวันปิด จะต้องมีแพทย์ประจำอยู่ตลอด 24 ชั่วโมง พูดง่ายๆ ก็คือ ถึงไม่อยากจะขึ้นเวร ก็ต้องโดนบังคับขึ้น หรือไปขอร้องแพทย์ที่อื่นมาขึ้นให้ โดยก็ได้บางครั้ง บางครั้งก็ไม่ได้ เพราะแพทย์คนอื่นก็มีภาระในเวรของตนเองเหมือนกัน คนที่เปิดคลินิค แล้วขลุกแต่คลินิค ไม่ยอมมาตรวจคนไข้ใน รพ. แต่ไม่ยอมลาออกไปให้รู้แล้วรู้รอด เพราะต้องการรักษาฐานลูกค้าไว้ครับ อย่างเช่น ถ้าตนเองยังเป็นแพทย์ใน รพ.อยู่ ก็สามารถจะแอดมิทคนไข้มาจากคลินิคตัวเอง และตามดูแลรักษาคนไข้ใน รพ.ได้ แต่ถ้าลาออกไปแล้ว ไม่สามารถแอดมิทคนไข้จากคลินิคได้ ต้องให้แพทย์ของ รพ.นั้นๆ ดูแลต่อแทน ส่วนแพทย์ด้วยกัน (โดยเฉพาะแพทย์รุ่นเก่าๆ ที่ส่วนมากไปเป็นผู้บริหาร) บางคนลืมนึกไปว่า ความสัมพันธ์ระหว่างแพทย์และคนไข้ มันไม่เหมือนเมื่อก่อน  ปริมาณคนไข้มันไม่เหมือนแต่ก่อน และบริบทอื่นๆ ไม่เหมือนกัน การจะเอาคำพูดว่า "แต่ก่อนก็อยู่กันได้" มาใช้ มันก็เลยไม่ถูกต้องไงครับ ส่วนที่ปัญหาไม่แก้ ผมก็โทษแพทย์ที่เอาแต่เล่นการเมืองด้วย แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 53 18:05:59 จากคุณ : หมอก้อนหิน เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 18:03:17

ความคิดเห็นที่ 74 คห.72 โดยส่วนตัว ผมไม่ได้กีดกันเรื่องการ import หมอจากต่างประเทศมารักษาคนไข้ เพราะในปัจจุบัน ก็ import คนไข้มารักษาในประเทศไทยเหมือนกัน ลองไปดู รพ.แถวๆ ชายแดน จะมีคนไข้เขมร ลาว พม่า ข้ามฝั่งมารักษาที่ไทยเพียบ ซึ่งคนเหล่านี้ไม่มีสิทธิการรักษา และไม่มีเงิน รพ.เหล่านั้นก็เดือดร้อน เพราะงบประมาณที่จัดสรรมา สำหรับคนไทยในพื้นที่ ไม่ได้จัดสรรมาเผื่อคนต่างด้าว บุคลากรที่ รพ.นั้นก็เดือดร้อน เพราะบุคลากรที่จัดสรรมา สำหรับคนไทยในพื้นที่ ไม่ได้จัดสรรมาเผื่อคนต่างด้าว แต่ผมเกรงว่า มันจะเป็นไปได้ยากในทางปฏิบัติ โดยเฉพาะหมอที่มาจากประเทศที่เค้ามนรายได้สูงอยุ่แล้ว แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 53 18:52:41 จากคุณ : หมอก้อนหิน เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 18:52:17

ความคิดเห็นที่ 75 มาให้กำลังใจ และขอบคุณคุณหมอหมูไว้ก่อน พรุ่งนี้จะมาอ่านจนจบค่ะ จากคุณ : cultureclub เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 20:01:56

ความคิดเห็นที่ 76   ชอบความคิดเห็นของคุณ AmoreVincitOmnia จังค่ะ อธิบายและมองได้ลึกมากๆค่ะ  ถ้าให้กิ๊บได้คงให้อย่างแน่นอนค่ะ เพราะเป็นระบบโทรศัพท์เลยไม่สามารถ สำหรับความคิดเห็นที่ 59 เกี่ยวกับสาวๆที่เห็นคือ ผู้แทนยาค่ะ หรือ medical representative ส่วนใหญ่มักจะเรียกกันสั้นๆค่ะ detail ยา  ถ้าให้พูดกันตรงๆ ก็คงจะต้องบอกว่าเป็นแบบ "น้ำพึ่งเรือ-เสือพึ่งป่า" ค่ะ  ไม่กล้าอธิบายมาก เพราะลักษณะนั้นเป็นกลยุทธทางการตลาดค่ะ  ดังนั้นการที่จะพิจารณายาเข้าโรงพยาบาล หรือมีการเลือกใช้ยาได้อย่างมีประสิทธิภาพและราคาที่สมเหตุสมผลมากที่สุด ก็ต้องพิจารณาจากหลักฐานและงานวิจัยในหลายๆส่วนประกอบกันตามส่วนใหญ่ค่ะ  ก็ได้แต่หวังเช่นกันว่า evidence based จะเป็นปัจจัยแรกในการพิจารณาเลือกใช้ยาอย่างมากที่สุดค่ะ โรคที่เป็น-ยาที่ใช้-ราคายาที่เป็นเหตุเป็นผลกัน ตัวเองก็รับราชการค่ะ แต่ไม่ได้เป็นแพทย์  สาเหตุที่รับราชการตั้งแต่เรียนจบก็เพราะที่บ้านอยากให้เป็นแบบนั้น  งานหนักมาก คนไข้โดยเฉลี่ย 900 คน/วัน ทำงานอยู่แผนกผู้ป่วยนอก 1 ส่วนเงินเดือนก็ ok ค่ะ อยู่ได้อย่างสบายใจและไม่ต้องดิ้นลนอะไรมาก สามารถหาเลี้ยงตัวเองได้อย่างดี  เรื่องอยู่เวรก็อยู่ไปตามที่ได้รับมอบหมาย  ถ้าเหนื่อยมาก ก็ยกให้เพื่อนอยู่ให้ค่ะ เงินเดือนก็คงน้อยกว่าแพทย์อย่างแน่นอนถ้าเปรียบลทียบต่อรายชั่วโมง หรือเหมาจ่าย ปัญหาที่เจอในการทำงานก็หลายรูปแบบค่ะ ทั้งในส่วนการเมือง การบริหาร ระเบียบในการทำงานที่ต่างฝ่ายจะเอาแต่ใจตนเอง   สำหรับเรื่องผู้ป่วยที่เคยเจอก็เยอะค่ะ  ผู้ป่วยเหล่านั้นมาด้วยไม่ว่าจะใช้สิทธิในการรักษาแบบไหน เช่น ต้นสังกัด ผู้ป่วยนอกเบิกจ่ายตรง 30บาท ประกันสังคม ชำระเงินสด ก็เป็นปัญหาคล้ายๆกัน  ด้วยความคาดหวังการบริการจากโรงพยาบาลว่าจะต้องดีที่สุด เร็วที่สุด ให้ความพึงพอใจมากที่สุด  คนไข้บางคนก็ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่มีแสดงพฤติกรรมที่ไม่สุภาพต่อเจ้าหน้าที่  ถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้มันช่างเหนื่อยใจยิ่งนัก  แต่จากประสบการณ์ขอบอกว่ายิ่งเข้าใกล้เมืองความสัมพันธ์ระหว่างคนไข้และบุคคลากรทางการแพทย์จะลดลงค่ะ   ที่พูดได้เพราะเคยไปทำงานที่ต่างจังหวัดเช่นกันค่ะ  คนไข้น่ารักมากๆ เกือบทุกคน จนอยากจะย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด ยิ่งเขียนยิ่ง.....หลงป่า....พอดีกว่า อีกนิดถ้าเทียบรายได้กับต่างประเทศในทุกกลุ่มวิชาชีพ และอาชีพ ประเทศไทยก็ได้น้อยอยู่แล้วค่ะ เพราะเคยเข้า web เหล่านั้นเหมือนกัน  และระบบการทำงานก็แตกต่างกัน จริงๆแล้วทุกวิชาชีพ ทุกอาชีพ ก็มีปัญหาด้วยกันทั้งนั้น ความกดดันในการทำงานก็ไม่แตกต่างอะไรกันมากมายนัก ถ้าจะคิดให้ดีๆ   การเปรียบเทียบอาชีพโน่น-อาชีพนี้ แล้วให้มาตีกันคงไม่เหมาะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งรายได้ เนื่องจากแต่ละคนมีความถนัด และความชอบในการทำงานแตกต่างกันค่ะ การแก้ปัญหาที่ดี ต้องแก้กันที่ระบบของโรงพยาบาลนั้นๆ ที่มีปัญหา ถ้าผู้บริหารมีเมตตาธรรม ก็คงจะกระตือรือล้นที่จะรับฟังความคิดเห็นของผู้ปฏิบัติงาน แต่การแก้ระดับประเทศคงจะอีกนานมาก   สรุปที่ตนเองเขียนมา ก็ไม่ได้มีสาระอะไร ก็แค่มาระบายเท่านั้น เพราะก็แค่เหนื่อย  แต่เหนื่อยนักก็ฟักซะบ้างค่ะ ตอนนี้ก็นั่งฟักใน pantip อยู่ ถ้าคิดว่าไม่ตรงประเด็นก็กดลบได้ค่ะ ถามว่าทำงานราชการ เงินเดือนน้อย งานหนัก และอีกมากมาย  แล้วอยากลาออกไหม  ก็ตอบว่า  คงจะไม่ค่ะ  เพราะอะไร ก็เพราะว่าการทำงานราชการไม่มีอะไรแย่ไปหมดค่ะ  ส่วนที่ดีก็มีอีกมากมาย  ข้อดีมีมากกว่าข้อเสีย ไม่เช่นนั้นก็คงลาออกไปแล้วค่ะ การจะลาออก หรือไม่ลาออก ไม่ได้อยู่ที่ตัวระบบทั้งหมดค่ะ  อยู่ที่มุมมองทัศนคติของแต่ละคนของผู้ปฏิบัติงานเองด้วยค่ะ    แค่ความพึงพอใจจะทำต่อไปหรือไม่ก็เท่านั้น ซึ่งทั้งหมดก็คือความคิดส่วนตัว กระทู้ก่อนหน้านี้ที่ตกอันดับไปแล้ว  หรือกระทู้นี้  ส่วนตัวคิดว่าเป็นเสมือนสถานที่ ที่ขอความเห็นใจในการทำงานเท่านั้นค่ะ    และทุกอาชีพก็อยากได้รับการเห็นใจเช่นกัน จากคุณ : athena_b เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 21:20:06

ความคิดเห็นที่ 77 ยังไงก็ใหลครับ สธ ดูแลปัญหาปากคอกมาหลายสิบปียังแก้อะไรไม่ได้เลยนอกจากผลิตเพิ่มๆ เท่าใหร่ก้ใหลหมดครับรูรั่วไม่อุดจ้องตักน้ำใส่อย่างเดียว จากคุณ : Dr.Eagle เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 53 22:39:33

ความคิดเห็นที่ 78 เพื่อนสนิทเราที่เป็นหมอมันบอกเลยอ่ะว่า ที่ออกจากราชการเพราะเงินน้อยแถมเหนื่อย ไม่คุมกะที่ชีเรียนมา อิอิ จากคุณ : อาซาริจอมแก่น เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 00:00:01

ความคิดเห็นที่ 79 เอามาฝาก เผื่อเป็นแนวความคิดบางอย่าง สำหรับเรื่อง "การฟ้องหมอ" ครับ http://www.ted.com/talks/philip_howard.html http://www.youtube.com/watch?v=IWdzrZdRa38 ABOUT THE TALK The land of the free has become a legal minefield, says Philip K. Howard -- especially for teachers and doctors, whose work has been paralyzed by fear of suits. What's the answer? A lawyer himself, Howard has four propositions for simplifying US law. ** แก้ไข ลิงก์ เพราะแปะวีดีโอไม่ได้ครับ ** แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 53 04:39:06 แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 53 04:37:31 แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 53 04:33:11 จากคุณ : AmoreVincitOmnia เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 04:28:59

ความคิดเห็นที่ 80 อ่านมายืดยาว สรุปสั้นๆดีกว่าค่ะ   ต้องการอะไรคะ ? แล้วหมอลาออกจากรพ.รัฐแล้วใช่มั้ยคะ ? แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 53 07:52:02 จากคุณ : The smiling moon เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 07:50:05

ความคิดเห็นที่ 81 เป็นกำลังใจให้คุณหมอทุกท่านค่ะ จากคุณ : เฟรินเดอเบอโรว์ เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 08:37:29

ความคิดเห็นที่ 82 เพิ่งได้เห็นอีกมุมของผู้ที่คอยรักษาผู้ป่วยอย่างเราๆ จากคุณ : เด็กใหม่อ่อนฝึก (under_class) เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 09:00:17

ความคิดเห็นที่ 83 อ่านมานาน อยากแบ่งปันบ้าง เคยเป็นบุคลากรทางการแพทย์คนนึงที่ต้องรับ order จากหมอ ทำงาน รพ รัฐ เงินเดือน รวมเงินเวร รวมไปรับ case นอก ทำแบบสุดๆยังแค่ สองหมื่นเศษๆ ลาออกมาอยู่เอกชนไฮโซแถวสุขุมวิท (ใช้งานกันคุ้มเชียว ) ยังรับแค่สามหมื่นกว่าๆเอง 555+ เลยลาออกไปถือถุงเดินตาม รพ ดีกว่า (มั๊ง) พบเจอหมอมาพอสมควร ทั้งที่ดีจนประทับใจ ทุ่มเทกับคนไข้แบบไม่มีบ่น  และ หมอแบบที่ตรงกันข้าม หมอที่สนิทกันตั้งแต่ทำงานกับคนไข้มาด้วยกันก็เคยถูกคนไข้ฟ้อง จนแทบหมดอนาคต ด้วยเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องที่ถึงแก่ชีวิต... ก็มี ตอนนี้ได้มีโอกาสมาเห็นการทำงานของระบบโรงพยาบาลของประเทศใกล้ๆกันที่แข่งกันเป็น Medical hub กับเมืองไทยอยู่ ที่นี่คนทำงานไม่เฉพาะหมอถ้าเป็น full time คือ อาทิตย์ละ 35 ชม. คนที่นี่ทุกคนจำเป็นต้องมีประกันสุขภาพ เนื่องจากค่ารักษาพยาบาลแพงมหาโหด นิดที่บางคนบอกว่า ยอมตายดีกว่าไป รพ ถึงแม้รัฐจะบังคับเก็บเงินส่วนที่เป็นค่ารักษาพยาบาลบางส่วนไว้แล้ว ( แต่ถ้าเป็นหนักๆ มันก็ไม่เคยพอ ) คนเลยนิยมการดูแลตัวเองด้วยหลักการ 3 อ / อาหาร อากาศ ออกกำลัง  (โลกนี้ไม่มีของฟรีและดี หรือ ไม่มีของดีราคาถูก) รัฐก็ส่งเสริม แบบทำได้ทั่วถึงซะด้วย คงเป็นเพราะประชากรแค่สีล้านกว่าๆ (หรือเปล่า) ทันทีที่เหยียบเข้า รพ ต้องจ่ายเงินเลย อยากได้หมอซีเนียร์ ต้องจ่ายเงินเพิ่ม  หมอทุกคนจำกัดจำนวนคนไข้ OPD ที่นัดให้เวลา 15 นาทีต่อคนไข้ 1 คน เป็นเวลาขั้นต่ำ ( นี่คือ รพ รัฐของเค้า ) หมอที่นี่ก็มีปัญหาสมองไหล และผลิตได้ไม่เพียงพอเหมือนกัน อาจไม่มากเท่าบ้านเรา กำลังเร่งผลิตให้มากขึ้น ที่นี่เลย import หมอเก่งๆมาซะเลย ( บ้านเราอย่าปิดกั้นเลย บางทีอาจมีการแลกเปลี่ยนความรู้ทางการแพทย์ใหม่ๆ บ้างก็ได้ เราเองก็เคยเจอ อ. หมอ คนไทยที่กลับมาจากเมกา ผ่าคนไข้เก่งมาก...แต่สุดท้ายก็อยู่ไม่ได้ )  เพราะ รพ ที่นี่ไม่ใช่เป็นแบบรองบประมาณจากรัฐอย่างเดียว ต้องเลี้ยงตัวเองด้วย รพ รัฐ มีมากกว่าเอกชน และระบบของเอกชนก็ไม่ใช่ระบบแบบบ้านเรา หมอที่เข้าไปส่วนใหญ่ (ไม่ใช่ทั้งหมด ) เลยเป็นหมอที่มีชื่อเสียงแล้วและค่าตัวแพง   เล่ามาทั้งหมดไม่มีอะไร อยากให้คนไทยภูมิใจที่ไม่ต้องบอกว่า ยอมตายดีกว่า หมดตัว ( ถึงจะไม่ได้ดีที่สุด เพราะโลกนี้ไม่มีของดีราคาถูกหรอค่ะ ) เชื่อเถอะว่าบุคลากรทางการแพทย์ทุกคนพยายามทำดีที่สุด ในฐานะทีจะทำได้ อาจจะไม่ถูกใจใครที่สุด เหรียญมีสองด้านค่ะ ส่วนคุณหมอ อยากให้คุณหมอพอใจว่าประเทศเราการฟ้องร้องจัดว่าน้อยแล้วหล่ะ มาอยู่ในที่ๆเราอยู่ ลงหนังสือพิมพ์กันเป็นว่าเล่นเลย ส่วนเรื่องอื่นๆ บางเรื่องก็เป็นเรื่องของระบบจริงๆ ที่คุณหมอทั้งหลายนี่แหละที่จะต้องเป็นคนผลักดันในการสร้างระบบที่ดี ให้เกิดขึ้น ไม่ใช่เฉพาะกับกลุ่มของคุณหมอเอง แต่ต้องรวมถึงตาสีตาสาตาดำๆ ที่รอความหวังการบริการสาธารณสุขจากรัฐด้วย เพราะแน่นอนว่ายังมีคนอีกมากที่ยังอยู่ในที่ๆ แม้แต่ถนนยังเข้าไม่ถึง ไม่ใช่เพราะผลักภาระ แต่เป็นเพราะบุคลากรทางการแพทย์ในแขนงอื่นๆ ไม่มีโอกาสที่จะเติบใหญ่ได้เท่ากับกลุ่มแพทย์ และเราเชื่อว่าคนที่เข้ามาเป็นหมอ ก่อนเข้ามาเรียน ทุกคนต้องตระหนักถึงภาระที่ยิ่งใหญ่ และมีอุดมการณ์ ที่ต้องเข้ามาดูแลปัญหาด้านสุขภาพของทุกคน ไม่จำกัดเฉพาะคนที่มีเงินอยู่แล้ว ไม่งั้นมันจะกลายเป็นการสร้างค่านิยมที่ว่า "เธอเห็นแก่เงินมากนัก ถ้าเธอพลาด ชั้นก็จะฟ้องเอาเงินคืนจากเธอซะเลย" ลองหันหน้ามาคุยกัน ช่วยกันคิด ช่วยกันแก้ พบกับครึ่งทาง มองในมุมของทุกฝ่าย และทำหน้าทีของตนให้ดีที่สุด อย่าประชดประชันกันเลยค่ะ จากคุณ : Pocoyo's เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 10:13:28

ความคิดเห็นที่ 84   ในส่วนความเห็นของผมที่ใช้คำว่า ผู้เขียน ผมไม่ได้หมายถึงคุณหมอก้อนหินครับ ผมหมายถึงผู้เขียนบทความที่คุณ ยกมาเล่าให้ฟังครับ ดังนั้น เหตุผลเรื่องรายรับที่ผู้เขียนเขียนในบทความนั้น จึงเป็นข้อมูลเพียงด้านเดียวที่นำเสนอเรื่องเงินเดือนแพทย์แค่ 8 พันกว่าบาท บวกค่าไม่เปิดคลีนิค 1 หมื่น.......ประมาณนั้นครับ ทั้งที่จริงแล้วมีมากกว่านั้นแต่ละไว้ ส่วนเรื่องการพักผ่อนไม่เพียงพอนั้น ผมเห็นด้วยครับ ...ก็อย่างที่ผมเสนอความเห็นไว้ใน #35 ครับ...เรื่องการที่แพทย์มีน้อยอยู่แล้ว ยังจะยัดเยียดงานบริหารไว้ให้อีก ทั้งที่ไม่จำเป็นเลย มีโรงพยาบาลบ้านแพ้วนำเสนอโมเดลการแก้ไขปัญหาคนไข้ล้น OPD ในเวรเช้า แต่ร่อยหรอในเวรบ่าย-ดึก ไว้ ด้วยแนวคิด ไม่มีกฎหมายข้อไหนระบุไว้ว่า จะต้องตรวจคนไข้ให้เสร็จภายในเวลาราชการ และไม่มีกฎข้อไหนห้ามเปิด OPD หลังเวลาราชการ และในเมื่อ รพ.ต้องให้บริการ 24 ชม.อยู่แล้ว ทำไมไม่เดินเครื่องเต็มระบบตลอด 24 ชม.? ทุกแผนก เทิร์นเวรทั้งหมด ตั้งแต่ห้องบัตรยันห้องการเงิน เว้นไว้แต่งานที่ไม่เกี่ยวกับการแพทย์ แพทย์ถ้ามีซัก 2-3 คนก็ไม่จำเป็นต้องอยู่เวรควบ เพราะผลัดกันขึ้นมา ราวด์วอร์ดไม่จำเป็นต้องทำเฉพาะตอนเช้า ฯลฯ.....น่าสนใจไม่น้อยครับ ไม่เข้าใจว่า ทำไมโรงพยาบาลอื่นไม่นำไปปรับใช้ เรื่องเปิดคลีนิค แต่ไม่ลาออกจากราชการ หมอก้อนหินก็สาธยายมาได้ตรงจุดแล้วครับ....และอยากจะเสริมว่า ใน ตจว. หมอที่ยังทำงานในโรงพยาบาลรัฐ จะสามารถสร้างความนิยมได้สม่ำเสมอมากกว่าหมอที่เปิดคลีนิคอย่างเดียว การแอดมิทก็มีจากทั้งคลีนิคไป รพ. หรือตรวจที่ รพ. (ฟิล์ม แลป) แต่ให้ไปรับยาที่คลีนิค ก็มีครับ..... ผมว่า สุดท้ายมันก็จะไปจบที่ระดับบริหารข้างบนละครับ ไม่มีความจริงใจที่จะแก้ไขปัญหา ไม่ได้ยึดผลประโยชน์ของระบบ ลืมเส้นทางที่ตัวเองผ่านมา พอแก่ตัวเข้า ไม่รู้จะไฟท์เพื่อคนอื่นทำไม ในเมื่อตัวเองก้เหลือเวลาไม่มาก สู้ทำเพื่อตัวเองดีกว่า...........พอจนกระทั่งปีสุดท้ายก่อนเกษียณนั่นละครับ จะหันมาจับผิดโครงการใหญ่ๆซักชิ้น เพื่อให้เป็นข่าวครึกโครม แล้วก็ลอยหน้าว่า ผมยอมให้เกิดการทุจริตโดยใช้ชีวิตประชาชนเข้าแลกไม่ได้ แล้วก็เป็นข่าวรายวัน เพื่ออะไรหรือครับ?..........................ตอบให้ก็ได้ ก็พอปลดเกษียณแล้ว จะลงสมัคร สส. นั่นเอง เลยต้องเป็นข่าวไว้ก่อน ส่วนเรื่องค่าตอบแทน...ผมว่า ต่อให้ปรับลดเป็นค่าครองชีพอย่างไรแล้ว ก็ไม่ควรเอาไปเทียบกับประเทศกลุ่มโลกที่ 1 เพราะเราต้องยอมรับว่าเราคือประเทศล้าหลังกว่าเค้า (ถึงเปรียบเทียบก็ไม่ควรจะต้องเอาให้ได้เท่าเค้า) เราทำงานแลกค่าตอบแทนเพื่อจะใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ ไม่ได้ทำงานแลกค่าตอบแทนเพื่อจะไปใช้ชีวิตที่โน่นซะหน่อย จากคุณ : Fly boy เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 11:09:43 A:112.142.54.23 X: TicketID:149505

ความคิดเห็นที่ 85 คห.84 ถ้าหากแพทย์ไม่ขึ้นเวรควบ จะไปไหนไม่ได้เลยครับ เช่น รพ.หนึ่ง มีหมอ 3 คน รวม ผอ. แต่ต้องมีหมออย่างน้อย 1 คน อยู่ใน รพ.ที่เปิดตลอด 24 ชม. โอเค ในเวลาราชการ หมอทั้ง 3 คนมีหน้าที่ตรวจคนไข้นอกที่มีปริมาณมหาศาล ส่วนนอกเวลาราชการ หมอที่มีหน้าที่อยู่เวรอยู่ก็อยู่เวร ส่วน ผอ.ส่วนใหญ่มักจะไม่ได้มาอยู่เวรด้วย ก็เหลือหมอที่อยู่เวร 2 คน ถ้าหากไม่อยู่เวรควบกะ เช่น หมอ A อยู่เวร 16.00-24.00 น ต่อมา หมอ B อยู่เวร 24.00-8.00 น เท่ากับว่า ทั้งหมอ A และหมอ B อยู่เวรทุกวัน!!! ไปไหนไม่ได้เลย เพราะตอนที่หมอ A อยู่เวร 16.00-24.00 น หมอ B ก็ต้องไปนอนเพื่อมาอยู่เวรต่อไป ตอนหมอ B อยู่เวร 24.00-8.00 น หมอ A ก็ต้องไปนอน เพื่อเตรียมตรวจคนไข้นอกตอนเช้า นี่แค่ภาระใน รพ.เท่านั้น ยังไม่ได้นับรวมภาระอื่นๆ เ่ช่น การไปประชุมในจังหวัด หรือต่างจังหวัด หลายๆ วัน การลาป่วย ลาคลอด ลากิจ ลาบวช ฯลฯ สรุป ถ้าทำอย่างทีุ่คุณ Fly boy พูด ถึงได้พักผ่อนเพียงพอ แต่คงอยู่ รพ.นั้นได้ไม่นาน เพราะหงอยครับ ชีวิตอยู่ใน รพ.ตลอด ขยับไปไหนไม่ได้เลย เหมือนคุกก็ไม่ปาน ที่ไม่สามารถเดินเครื่องเต็มระบบ 24 ชม.ได้ เพราะเจ้าหน้าที่อื่นๆ มีครอบครัวครับ ต้องไปหาครอบครัว ไปเลี้ยงลูกมั่ง อย่าง รพ.ผม ถือว่าเป็น รพ.ขนาดใหญ่หน่อย แต่เจ้าหน้าที่เอกซเรย์มีแค่ 2 คนเท่านั้นนะครับ บาง รพ.มีแค่คนเดียว หรือไม่มีเลย ใช้เวรเปลมาฝึกแล้วมาทำแทน  ถ้าหากเดินเครื่องเต็มระบบอย่างที่ว่า คงเดี้ยงพอดีครับ แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 53 12:01:48 แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 53 11:53:10 จากคุณ : หมอก้อนหิน เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 11:50:02

ความคิดเห็นที่ 86 การคืนความเป็นมนุษย์ ให้กระบวนการรักษาและระบบสุขภาพไทย ในรอบหลาย ปีที่ผ่านมา วงการสาธารณสุขของไทยมีความเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วในหลายด้าน ทั้งด้านข่าวอื้อฉาว และภาพความขัดแย้งมากมาย ที่สะท้อนให้เห็นถึงเรื่องผลประโยชน์ทับซ้อน และปัญหาของระบบราชการและการมืองไทย รวมไปถึงด้านความตื่นตัวในเรื่องสุขภาพ การรณรงค์เพื่อการบริโภคเหล้าและบุหรี่ การฟ้องร้องระหว่างหมอและคนไข้ ฯลฯ ประชาชน กำลังเฝ้ามองและวิตกกังวลกับผลกระทบกับตัวเอง จึงได้ไปพูดคุยกับคุณหมอโกมาตร จึงเสถียรทรัพย์ ฐานะทีเ่ป็นแพทย์อาวุโสและนักวิชาการประจำกระทรวงสาธารณสุข ที่มีความสนใจในเรื่องวัฒนธรรม สังคม ศาสนา และปรัชญา และนำความรู้ความเชี่ยวชาญด้านการแพทย์แผนปัจจุบัน มาผสานกับความรู้ด้านมานุษยวิทยา หมอโกมาตรบอกว่า อย่าแปลกใจถ้าเราได้พบข่าวความขัดแย้งในกระทรวงสาธารณสุขบ่อย ๆ เช่น ข่าวนักการเมืองทุจริตยา 1,400 ล้านบาท เพราะบุคลากรของที่นี่ มีลักษณะเฉพาะที่กล้าออกมาต่อสู้และแสดงความคิดเห็น เมื่อพบว่า มีอะไรไม่ชอบพามากลเกิดขึ้น คดีทุจริตยาจึงถือเป็นคดีแรกในประวัติศาสตร์การเมืองสมัยใหม่ของไทย ที่ทำให้นักการเมืองติดคุกได้จริง ๆ นอกจากนี้ ประชาชนไม่ต้องกังวลมากเกินไป เพราะพัฒนาการของระบบสุขภาพไทยยังสามารถดำเนินไปในทิศทางที่ค่อนข้างดี ท่ามกลางปัญหาและความขัดแย้งมากมาย อย่างน้อยที่สุด ในบ้านเราก็มีการรองรับสิทธิของประชาชนส่วนใหญ่ได้ดีขึ้น อย่างเช่นการมีนโยบายหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า ในมุมมองของหมอโกมาตร สิ่งที่ท้าทายที่สุดในเรื่องสาธารณสุขของไทย ไม่ใช่เรื่องข่าวคราวเหล่านั้น แต่กลับเป็นวิธีคิดในเรื่องสุขภาพที่ฝังลึกอยู่ในใจ ซึ่งยังคงล้าหลังอยู่มาก "ไม่เฉพาะในเมืองไทย แต่กำลังเป็นกันทั่วโลก คือ การคิดว่า สุขภาพเป็นเรื่องของผู้เชี่ยวชาญเข้ามาจัดการให้เรา สุขภาพเป็นเรื่องที่ต้องพึ่งพาเทคโนโลยี เครื่องไม้เครื่องมือทางการแพทย์ชั้นสูง นี่เป็นวิธีคิดที่ต้องปรับแก้อย่างมาก" ยกตัวอย่างเช่น การทำคลอดในปัจจุบัน ซึ่งน่าจะถือว่า เป็นช่วงเวลาสำคัญที่สุดของผู้หญิงคนหนึ่ง ที่เธอกำลังจะเข้าสู่ความเป็นแม่ เป็นเรื่องของความหวังในชีวิต เรื่องความฝัน เรื่องคุณความดี แต่เมื่อเธอถูกนำมาคลอดที่โรงพยาบาล แทนที่เราจะเทิดทูนความเป็นแม่ ให้เธอรู้สึกภูมิใจกับการคลอด แต่การแพทย์ปัจจุบันกลับเอาเธอไปนอนรอคอยบนเตียงในห้องที่โ่ล่งเปล่าเปลี่ยว มีพยาบาลมาจับท้องทุก ๆ 1 ชั่วโมง รอบๆ ตัวเธอ มีผู้หญิงท้องคนอื่นกำลังนอนรอ หรือร้องโอดโอย นอกจากนี้ เรื่องสุขภาพกำลังถูกนำไปใช้การแสวงหาผลกำไร และทำให้กลายเป็นสินค้าหรือบริการแบบสำเร็จรูป ยกตัวอย่างเช่น สิวฝ้า ซึ่งเคยถือเป็นเรื่องปกติธรรมดา แต่ปัจจุบันกลับทำให้กลายเป็นโรคผิวหนัง แล้วก็ีมีธุรกิจที่เข้ามาเกี่ยวข้องมูลค่ามหาศาล เรื่องธรรมดา ๆ เกี่ยวกับร่างกายเรา ถูกทำให้กลายเป็นโรค ตั้งแต่เด็กจนแก่ เราอาจจะเรียกว่า เป็นกระบวกการ" โรคยานุวัตร" คือการทำเรื่องปกติให้กลายเป็นโรคและโรคยานุวัตรนี้เอง จะทำให้ปักเจกบุคคลต้องหันมาพึ่งผู้เชี่ยวชาญ  เครื่องไม้เครืื่องมือที่เป็นสินค้าหรือบริการสำเร็จรูปในการที่จะทำให้ตัวเองมีสุขภาพดี "เขาบอกว่า คุณกินไอ่นี่สิ แล้วจะสุขภาพดี กินไอ่นี่อย่างเดียวเลยนะ แล้วไม่ต้องทำอะไรอย่างอื่น สิ่งนี้เกิดขึ้นกับการแพทย์ปัจจุบัน และการแพทย์ทางเลือกทั้งหลายด้วย มันคือการผลิตซ้ำการมองสุขภาพแบบมีคำตอบสำเร็จรูปให้กระจายไปทั่ว เรื่องสุขภาพของเรากำลังดำเนินงานกันอยู่บนตรรกะของลัทธิบริโภคนิยม ผมว่ามันไม่ใช่ทางออกสำหรับปัญหาสุขภาพของเราได้ เราคงต้องกลับมาหาพื้นฐานของการมีสุขภาพดีโดยทั่วไป ที่มันกินความกว้างกว่าการจะกินอะไรสักเม็ดหรือพอเป็นอะไรที แล้วไปหาหมอที" หมอ โกมาตรเสนอว่า สุขภาวะหรือการทำให้มีสุขภาพที่ดีนั้น มีเหตุปัจจัยหลายอย่างประกอบกัน โดยอาจจะแบ่งออกคราว ๆ ได้เป็น 4 มิติ ประกอบด้วย มิติทางกาย ทางใจ ทางสังคม และทางจิตวิญญาณ ทั้งหมดนี้จะต้องพัฒนาไปพร้อม ๆ กัน ถ้าผู้กำหนดนโยบายทุ่มงบประมาณทั้งหมดไปในเรื่องการรักษาพยาบาลทางร่างกาย แล้วละเลยมิติอื่น ๆ ในที่สุดแล้วปัญหาจากมิติอื่น ก็จะวนกกลับมาสู่เรื่องสุขภาพทางกายอยู่ดี ยกตัวอย่างเรื่องนโยบาย ควบคุมการบริโภคสุราและบุหรี่ ถ้าเราไม่รณรงค์ทางสังคมให้คนตื่นตัวต่อพิษภัย และไม่ออกนโยบายควบคุมการบริโภค ในอนาคตอันใกล้นี้ เราก็ต้องใช้งบประมาณไปกับการรักษาผู้ป่วยจากมะเร็งปอด หลอดลม ถุงลมโป่งพอง และการรักษาผู้บาดเจ็บพิการจากการดื่มสุราอยู่ดี การมีสุขภาพที่ดี แท้จริงจึงขึ้นอยู่กับความสมดุลกันของทั้ง 4 มิติดังกล่าว บางคนเกิดมาร่างกายพิการ หรือบางคนมีโรคประจำตัว แต่ในมุมมองของหมอโกมาตร พวกเขายังถือว่า เป็นผู้มีสุขภาพดีได้ เพราะยังมีตั้ง 3 มิติให้พิจารณา อย่างคนพิการ ถึงแม้ร่างกายเขาไม่สมบูรณ์ แต่ถ้าสังคมรอบตัวดี ดูแลให้ความพิการนั้นไม่เป็นอุปสรรคในการใช้ชีวิต ให้โอกาสในการทำงาน และการงานนั้นได้เปิดโอกาสให้เขาค้นพบคุณค่าของชีวิต ถ้าเป็นเช่นนั้น เขาก็เป็นคนมีสุขภาพดีได้ "ปัจจุบันเราไม่สามารถจะเข้าถึงศักยภาพ ด้านในของมนุษย์ที่จะเข้าถึงความดี ความงาม ความจริง และคุณค่าที่แท้จริงของมนุษย์ เราลดทอนทุกอย่างลงเหลือแค่วัตถุ เรื่องทางชีววิทยาและวิทยาศาสตร์ แล้วก็อยู่ไปวัน ๆ กินไปวัน ๆ สำเร็จรูปไปวัน ๆ ผมห่วงว่า สักวัน ปัญหาเรื่องจิตวิญญาณนี้จะวนกลับมาสร้างปัญหาต่อสุขภาพร่างกายของเราอยู่ดี" หมอ โกมาตรเสนอว่า การเปิดให้หมอสนใจในมิติของ สังคม มนุษย์ และจิตวิญญาณ จะเป็นคำตอบในการพัฒนาสาธารณสุข เขาเคยสอนนักศึกษาให้ลงมือเขียนหนังสือเริ่มต้นที่การเขียนเรื่องราวของคน ไข้ที่ประทับใจ เขาสังเกตความเปลี่ยนแปลง ในมุมมองของนักศึกษา จากแต่เดิมเขามองข้ามความเป็นมนุษย์ สังเกตแค่ส่วนที่เกี่ยวกับอาการเจ็บไข้ของเขาเท่านั้น แต่พอเป็นนักเขียน ทำให้เขาเก็บรายละเอียดได้มากกว่า และเห็นคนไข้ในมติอื่น ๆ มากกว่า ซึ่งแน่นอนว่า ทำให้เขารักษาเียียวยาความเจ็บไข้ได้อย่างดียิ่งขึ้น พิมพ์คัดลอกจาก  : นิตยสาร GM เดือนเมษายน 2007  (เก็บไว้อยู่)   คุณ หมอโกมาตร จึงเสถียรทรัพย์ ปัจจุบันดำรงตำแหน่ง ผู้อำนวยการสำนักวิจัยสังคมและสุขภาพ (นักวิเคราะห์นโยบายและแผน เชี่ยวชาญ) สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์ สังกัดกระทรวงสาธารณสุข เว็บไซต์  http://www.shi.or.th/ edit :  แก้ไขคำผิด   แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 53 13:02:23 จากคุณ : KJ_FBI เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 12:57:45

ความคิดเห็นที่ 87 ติดตามอ่านมาตั้งแต่กระทู้ก่อน ๆ จนมาถึงกระทู้นี้ ไม่ได้โพสออกความเห็น เพราะดูทิศทางลมแล้ว  ดู ๆ แล้ว โอเค เพราะ บางอย่าง มันแบบว่า ต้องบอกว่า มันยังมีอะไรที่ประชาชนไม่สามารถหาความจริงได้เต็มที่ อันนี้ ต้องยอมรับนะ ส่วนตัวเอง เคยทำงานใน "ระบบ" มาก่อนแล้วลาออกเพราะรับ"ระบบ" ไม่ได้ การเมืองข้างในค่อนข้างรุนแรงอยู่ และ ระบบไม่เอื้อต่อการทำงานด้วย หน่วยงานที่เคยทำงานมานั้น เชื่อมโยงกับหลายหน่วยงานในจังหวัด รวมทั้ง "โรงพยาบาล" "อบต" "อบจ" ด้วย หมอ ตำรวจ ก็เคยแล้ว เคยลงไปคลุกมาหมดแล้ว ตั้งแต่ล่างไปจนบนสุด เชื่อว่า คนที่เข้ามาอ่าน ก็ต้องเคยทำมาแล้วแน่นอน ในสนง. ระดับจังหวัด จะทราบดีที่สุด ว่า ปัญหามันอยู่ตรงไหน คนเดียวมันแก้ไขทั้งระบบไม่ได้ ต้องขอความร่วมมือจากหลาย ๆ ฝ่าย ที่ นี้.. สำหรับบทความข้างต้น ที่หยิบยกมาฝากให้อ่านกัน อยากให้รู้ว่า ยังมีคนดี ในระบบยังคงทำต่อไป เพื่อประชาชน ใช้เวลาหน่อยแต่ยังดีกว่าไม่ทำ ค่อย ๆ ก่อเป็นตัว ซึมเข้าไปในระบบ เสียดาย คนน้อยมาก ๆ ส่วนตัวติดตามมานานแล้วตั้งแต่เข้าทำงานราชการในปีแรกหลังเรียนจบ ก็ต้องอ่านมาใช้ประยุกต์ในการทำงานเช่นกัน  เพราะโตมากับพ่อแม่ที่ทำงานราชการด้วยน่ะ  เรียกว่า คลุกกับระบบราชการมาตั้งแต่เล็กจนโตล่ะนะ.. ส่วนตัวเชื่อว่า คนที่ทำงานใน "ระบบ" รู้ดีที่สุดและยังคงคิดเรื่องนี้ต่อไปอย่างเต็มความสามารถที่มีอยู่ บ่นแล้ว แต่ยังทำต่อ ขอนับถือจริง ๆ เราเอง ยอมแพ้เลย เพราะตัวเล็ก สู้เขาไม่ได้ คนไม่ดีมีเยอะ แก้ไขลำบาก นี่ก็มีคนยื่นโอกาสให้เรากลับไปทำงานในระบบอีก ยังต้องคิดหลายตลบเลย เพราะส่วนตัวจบด้าน BA ดันมาทำราชการ สไตล์กับทัศนคติการทำงานค่อนข้างสวนทางกันเยอะอยู่  โดยเฉพาะผู้บริหารระดับบน ๆ จัดประชุมบ่อยมาก วิธีการทำงานก็หละหลวม ทำให้ล่าช้า ยกเว้นเคสฉุกเฉิน ประมาณว่า ลงนสพ. ไม่ว่า ข่าวเล็ก ข่าวใหญ่ "ผมเสียหน้าน่ะซี สั่งเราไปจัดการทำยังไงก็ได้ สร้างภาพให้มันดูดีหน่อย" ก็เคยทำมาแล้ว  รับไม่ได้จริง ๆ  ผลประโยชน์ทับซ้อนมากอยู่   ถามว่า งานหนักไหม ? ราชการน่ะ หนักจริง ๆ ในบางหน่วยงาน บางตำแหน่งที่มีคนมาทำน้อย แต่ปริมาณงานเพิ่มขึ้น เพราะมันไม่มีเลขที่ตำแหน่งน่ะ ตอนเราทำ กลับสามทุ่ม สี่ทุ่ม ยิ่งใกล้วันประชุม ก็ ห้าทุ่ม กว่าโน่นเลย เฮ้อ.. ไม่วาย ต้องมาทำเสาร์อาทิตย์ด้วย  จังหวัดใดใหญ่ ประชาชนเยอะ ยิ่งงานหนักไปอีก จังหวัดเล็ก ก็อีกแบบไป แต่ไม่มีคนทำ เพราะเขาส่งตำแหน่งมาให้คนเดียว เหมือนกับ รพช. แหละ เขาก็บ่น ว่า งานเยอะ แต่คนไม่พอ บรา ๆ เราไม่รู้จะทำไง ได้แต่ฟัง และปลอบใจไปว่า "บ่นก็ได้ ถ้ายังทำต่อ ยินดีฟังเสมอ" เงินเดือนก็หน่วยงานนี้ ก็ใกล้เคียงกับเท่ากับอัตราของทุกกระทรวงนะ เงินเดือนไม่ใช่ปัญหาของขรก. ส่วนใหญ่ จริง ๆ ปัญหาคือ "ระบบ" ตะหาก มีรายละเอียดปลีกย่อยไปอีก ส่วนหมอ เราเคยเจอมาหลายคน หลายแบบมาเยอะแล้ว เกือบเคยอคติไปว่า หมอทุกคนอยากได้เงิน เพราะเคยมีประสบการณ์ไม่ดีกับหมอ   ก็เลยหมดศรัทธาในตัวหมอ แต่ยังเหลือความหวังอยู่บ้างว่า ยังมีหมอดี ๆ อยู่บ้างไหม และโชคดีได้พบหมอดี เขาคนนี้ยังคงตั้งใจทำงานให้โรงพยาบาลรัฐ ฯ ต่อไป ใจดี คุยกันตรงไปตรงมา ไม่มีอะไรปิดบัง เวลาพูดคุยกันปรึกษากัน ก็จูนกันได้เลย หมอแบบนี้ มีไม่กี่คนหรอก ในโรงพยาบาลใหญ่ ๆ ที่เข้าหาคนไข้แบบเอาใจใส่กันและกันน่ะ ไม่ได้ขอให้หมอช่วยอยู่ฝ่ายเดียว เราด้วย ก็ต้องดูแลตัวเองให้ดีที่สุดเช่นกัน อย่างที่เขาว่ากันแหละ "สุขภาพดีไม่มีขาย อยากได้ต้องทำเอง" ถ้าคุณได้รักษากับหมอดี ก็อย่าลืมให้กำลังใจเขาบ้างก็ยังดีนะ เพราะแค่คำพูดกับความจริงใจกับหมอ หมอเขาดีใจมากเลยนะ มีกำลังใจทำงานสู้ต่อไป ไม่ดราม่าหรอกน่ะ อย่างน้อยก็ให้คนดี ไม่ท้อ สู้ต่อไป ท้อก็ได้ ล้มก็ได้ แต่ต้องลุกขึ้นมาใหม่ได้นะ ทำให้ดีที่สุดนะ   ส่วนตัวเราก็คิด ๆ อยู่  ยังตัดสินใจไม่ได้เลย ว่า จะกลับไปดีไหม ?    เพราะเหนื่อยหน่ายกับ เรื่อง "คน"  น่ะ   จิตมนุษย์นั้นไซร้ยากแท้หยั่งถึง..... เวลาเท่านั้นที่เป็นเครื่องพิสูจน์. สำหรับประเด็น ปัญหา "ลาออก"   ในวงการแพทย์  เราขอข้ามไป    แต่ในวงการ ข้าราชการ นี่.. มีคนทำแล้ว  ลดปัญหานี้ไปได้เยอะมาก  ด้วยการจัดทำระบบ ข้าราชการผู้มีผลสัมฤทธิ์สูง    รุ่นพี่ที่สนิทกัน จบมหาลัยเดียวกัน   ที่เคยทำงานด้วยกันที่เก่า  ก็อยู่ในโปรแกรมนี้   เก่งมาก แต่ระบบไม่เอื้อในการทำงาน เขาจึงเสนอตัวเองเข้าโปรแกรมนี้ ปัจจุบัน พักงานราชการ ไปทำปริญญาเอกที่ตรงกับสายงาน    และโยกย้ายตำแหน่งใหม่ให้อีกด้วย  ก็คือ สร้างบุคลากรที่มีคุณภาพ มาแทนที่ระบบเก่า      คนที่อยู่ในโปรแกรมนี้ มีโปรไฟล์ดีทั้งนั้น   ส่วนใหญ่จบนอก หรือไม่ก็จบโท มหาลัยระดับท๊อป บางคนก็เด็กทุนรัฐบาล ฯ    ไม่ใช่แค่เก่งอย่างเดียว ต้องมีจริยธรรมที่ดีในการทำงานด้วย แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 53 16:02:07 แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 53 14:12:23 จากคุณ : KJ_FBI เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 53 14:11:54

ความคิดเห็นที่ 88 แพทย์ลาออกเพราะว่า มันยังมีที่ไปอีกมากในสายงานเดิมน่ะสิครับ อาชีพรับราชการอื่นๆ ถ้ามันมีงานที่ มั่นคงใกล้เคียงกัน รายได้ดีกว่ามาก ความเหนื่อยน้อยลง ลักษณะงานเหมือนเดิม ผมว่ามันก็ต้องมีคนลาออกมากอยู่ดี แต่ลองหาสาขาอื่นสิครับว่า มีสาขาไหนบ้าง และสาขานั้นขาดแคลนหรือเปล่า แพทย์รัฐจบใหม่ ทำงาน 90+ ชม.ต่อสัปดาห์ ตรวจ 100+ คนต่อวัน กับออกไปเอกชน ทำงานแค่จันทร์ถึงศุกร์ 40 ชม.ต่อสัปดาห์ เงินเดือนพอๆกัน (แถมเอกชนบางที่เยอะกว่า) สามารถอยู่ใกล้บ้าน ใกล้ครอบครัวได้ (ต้องยอมรับว่าแพทย์ส่วนใหญ่ของไทยยังจบมาจากเมืองใหญ่ๆอยู่) นอกจากย้ายไปเอกชนแล้วแพทย์กระทรวงสาธารณสุขบางคน ก็ย้ายไปสังกัดกทม. (ลาออกแล้วสมัครใหม่) รับราชการเหมือนกัน ตรวจ รพ.รัฐเหมือนกัน แต่รายได้ (OT)ดีกว่ามาก งานตรวจก็น้อย แถมทำเอกชน ก็มีให้ทำสบายๆ จากคุณ : Sortai (Sortai) เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 01:07:00

ความคิดเห็นที่ 89 การทำงานทุกอย่างมันก็มีผลตอบแทนของมัน ซึ่งก็ไม่ใช่เงินอย่างเดียว เช่น ความมั่นคง สวัสดิการ ความภาคภูมิใจ ซึ่งก็ต้องแลกมาด้วยความเหนื่อย ความเครียดในการทำงาน ความเสี่ยงในการถูกฟ้องร้อง ถ้าผลตอบแทนน้อยกว่าสิ่งที่ลงแรงไป ก็ไม่มีใครทำหรอกครับ ทุกวันนี้ ความเสี่ยงมันเพิ่มขึ้น ความเครียดมันเพิ่มขึ้น แต่ในขณะเดียวกัน ผู้ป่วยเริ่มมองแพทย์เป็นการบริการ มีหน้าที่ต้องบริการไม่ต่างกับอาชีพอื่นๆ เวลามารักษาก็บอกว่าหมอต้องเก่งต้องรักษาให้หาย แต่เวลาจะฟ้องก็บอกว่าหมอเป็นคนเหมือนกันเราไม่พอใจก็ต้องฟ้อง เมื่อฝั่งผลตอบแทนมันน้อยไปเรื่อยๆ ทุกคนก็ต้องหาทางเลือกที่ดีกว่าครับ จากคุณ : Sortai เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 01:18:40

ความคิดเห็นที่ 90 ถ้าจะโทษว่า แพทย์ทำไมตอนเลือกมาสมัครไม่คิดบ้างว่าจะต้องไปรักษาผู้ป่วยในชนบท ต้องบอกเลยว่า หลายๆคนไม่ได้คิดตั้งแต่สมัครแล้ว มาเรียนตามเพื่อนบ้าง เรียนเพราะว่าฐานะทางสังคมดี บางส่วนที่มีความตั้งใจดีตอนสมัคร แต่พอจบออกมาทำงานจริงๆ (หลังสมัครเรียน 6-9 ปี) สถานการณ์มันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ฟ้องรายวัน ช่วยคนไข้แต่เจอฟ้องเอาเข้าคุก หรือบางคนเมื่อก่อนทางบ้านก็ฐานะดี แต่ต่อมาครอบครัวมีปัญหา ก็ต้องหาทางช่วยเหลือครอบครัวก่อน ทุกคนก็มีเหตุผลของแต่ละคน ไม่มีใครถูกใครผิดหรอกครับ ถ้าจะคัดเลือกคนแบบเข้มข้นจนแน่ใจว่าคนๆนั้นต้องการเรียนแพทย์ด้วยใจมุ่งมั่นเกินร้อย ออกไปแล้วจะอยู่ช่วยเหลือในถิ่นขาดแคลนแน่นอน ผมคาดว่าคงผลิตแพทย์ออกมาได้ไม่พอกับที่ต้องการ แถมการคัดเลือกตอนนั้นก็คือคัดเลือกคนเมื่อ 6-7  ปีก่อนด้วย หลังเวลาผ่านไปไม่มีอะไรจะมาประกันได้ว่าเค้าจะไม่เปลี่ยนไป จากคุณ : Sortai เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 01:21:39

ความคิดเห็นที่ 91 ยิ่งอ่านยิ่งอยากลาออก - -" จากคุณ : Umiki เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 01:23:23

ความคิดเห็นที่ 92 หมอหลายๆคนที่เรียกร้องอยู่ ไม่ได้ขู่ ไม่ได้จับคนไข้เป็นตัวประกัน บางคนเช่นพี่หมอหมูลาออกไปนานแล้วหรือ กำลังจะลาออกก่อนไปเรียนต่อ แต่อยากเห็นอะไรที่ดีกว่านี้ ที่ระบบมันทำได้ เพราะว่าการจะไปชี้โทษตัวบุคคลมันก็แก้ปัญหาโดยรวมไม่ได้ ที่ระบบมันทำได้ก็คือเพิ่มฝั่งด้านสิ่งตอบแทน เช่น สวัสดิการต่างๆดีขึ้น มีทุนไปเรียนต่อได้มากขึ้น เลือกที่ทำงานได้เสรีกว่านี้ (บางคนบ้านอยู่เหนือแต่จบแล้วไม่มีภาคเหนือให้เลือกไปลงเลย ต้องไปอยู่ใต้หรืออีสาน) ลดฝั่งความเหนื่อย เช่น การไม่ฟ้องร้องแพทย์เป็นคดีอาญา จัดประกันความเสี่ยงให้ ส่วนเรื่องเพิ่มค่าตอบแทนผมว่าทำง่าย แต่ว่าระยะยาวแก้ปัญหาไม่ค่อยได้ เพราะฝั่งเอกชน เค้าเพิ่มได้ง่ายกว่าทางฝั่งรัฐเยอะ แล้วก็ไปเก็บกับคนไข้ หรือ บ.ประกันอีกที จากคุณ : Sortai เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 01:30:16

ความคิดเห็นที่ 93 ถ้าลองเช็คข่าวมาตลอดจะเห็นว่า พวกหมอๆไม่ค่อยออกมาก่อม็อบประท้วง หรือนัดหยุดงานเพื่อเรียกร้องอะไร หรือ ทำกิจกรรมอะไรทีจะบอกไปให้รู้ว่าระบบมันแย่ มากไปกว่าการออกมาบ่นโน่นนี่นั่น เพราะเราทิ้งคนไข้และงานเราไปไม่ได้ไงครับ ถ้าทิ้งงานไปทกเรื่องแบบนั้น แล้วคนไข้ที่รอตรวจ คนไข้ที่รอผ่าตัด จะทำยังไง จากคุณ : nightdoc เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 02:21:25

ความคิดเห็นที่ 94 AmoreVincitOmnia  ความคิดแปลกสุด ๆ ครับ พูดเืพื่อเรียกร้องประโยชน์สูงสุดของตัวเองแต่กลับโจมตีหมอที่ลาออกเพื่อประโยชน์ของตัวเอง ทั้ง ๆ ที่ทุกคนก็เล่นตามกฏเท่าที่ทำได้ ถ้าจะพูดอย่างนั้นก็ไปดิ้นรนเปลี่ยนกฏที่เล่นกันอยู แล้วก็ไม่ต้องมาเรียกร้องด้วยวาจากระทบกระเทียบให้หมอ ๆ เขากระเทือนใจเล่นดีกว่าไหมคัรบ จากคุณ : Zkizzik เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 02:24:58

ความคิดเห็นที่ 95 [ขออภัย จขกท นะครับ ที่ต้องใช้ พื้นที่ตรงนี้ พูดเรื่องส่วนตัว] ขออนุญาต อธิบาย คห 94 (เพราะผมคิดว่า คุณไม่เข้าใจในสิ่งที่พยายามจะสื่อ) ข้อแรก . . ผมคิดว่า ความคิดผมไม่ได้ "แปลกสุดๆ" . . คุณอาจจะไม่เข้าใจ และยังไม่ทันได้คิดอย่างถี่ถ้วน หรือ คุณอาจจะไม่มีพื้นฐานของเรื่องราว และวิธีคิด . . เพราะอย่างน้อย ก็มีหลายท่านที่เข้าใจ และคุยกับด้วยตรรกะ อย่างเป็นเรื่องเป็นราว ข้อสอง . . ผมไม่ได้พูดเพื่อเรียกร้องผลประโยชน์ของตนเอง (ในทางตรง) แต่อย่างใด เพราะผมไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสีย กับการอธิบาย การเสนอแนะ ตามที่กล่าวไว้ข้างต้น ในขณะนี้ (หรือในอนาคตอันใกล้) ข้อสาม . . ผมเพียงแค่ให้ หมอ มีความเป็นมืออาชีพ (รับผิดชอบ และทำสุดความสามารถ) ผมก็เข้าใจความเดือดร้อนที่เกิดขึ้น ซึ่งผมมองว่า เกิดจากระบบ . . แต่ปัญหาคือ ที่ผ่านมา มีการ "พยายามแก้ปัญหา" ที่ตัวระบบ แต่ทำไม เหมือนปัญหาจะไม่ถูกแก้เลย . . แก้อย่างถูกต้องรึเปล่า? แก้อย่างจริงใจรึเปล่า? ควาามรู้ที่ถูก "อ้าง" ในการแก้ปัญหา เป็นความรู้ หรือข้ออ้าง ที่ถูกต้อง และสมเหตุสมผล หรือไม่?  เพราะถ้ามองในมุมของผม (ซึ่งคุณอาจจะไม่เข้าใจ ด้วยประการทั้งปวง) ผมมองว่าไม่ถูกต้อง และควรแก้ไขปรับปรุงครับ หลายๆครั้ง ปัญหาในบ้านเมือง แก้ไม่ยากเกินไป แต่มักจะแก้ไขไม่ได้ เนื่องจากการมี hidden agenda, conflict of interest และหลายๆครั้ง ก็เป็นความขัดแข้งภายในองค์กรนั้นเองระหว่าง ผู้บริหาร และผู้ปฏิบัติการ . . และหลายๆสถานการณ์ มีลักษณะเป็น Prisoner Dilemma (ขออภัยที่ต้องใช้คำศัพท์ภาษาอังกฤษ เพราะผมไม่สามารถหาคำแปลภาษาไทยที่เหมาะสมได้) . . และในกรณีนี้ ผมมองว่า ปัญหาหลายประการแก้ไขได้ ถ้าแก้ไขอย่างฉลาด เหมาะสม และถูกจุด ครับ . . อย่างที่คุณหมอหลายท่านในที่นี้ก็บอกเองว่า "เงิน ไม่ใช่ทางแก้ปัญหา" ในสถานการณ์นี้ ผมไม่ได้ตั้งใจพูดกระเทือนใจผู้ใด . . แต่ขอใช้สิทธิ์ ในการแสดงความคิดเห็น และคำอธิบาย ในสถานที่สาธารณะ . . แต่อาจจะกระทบความรู้สึกของหลายคนเพราะสิ่งที่ผมพูด และอธิบาย คงไปกระทบบางสิ่ง (ที่พยายามปิดบัง? และไม่เข้าใจ?) ของบางคน นะครับ เพียงแค่คุณพยายามทำความเข้าใจ มีพื้นฐานความรู้ที่เพียงพอ และมองอย่างเป็นกลาง . . ผมคิดว่า คุณคงเข้าใจสิ่งที่ผมพยายามสื่อ เหมือนกับหลายๆท่าน ณ ที่นี้ที่เข้าใจ (และแสดงออกว่าเข้าใจ) อย่างเป็นกลาง จากคุณ : AmoreVincitOmnia เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 04:19:33

ความคิดเห็นที่ 96   hidden agenda = วาระซ่อนเร้น conflict of interest = ผลประโยชน์ทับซ้อน (ใครแปลคำนี้นะ ผมชอบจริงๆ) prisoner dilemma = ประมาณ ความลำบากในการจัดการเพราะความผูกพันธ์ส่วนบุคคล (หรือเปล่า?) อย่างที่ผมบอก แพทย์ทั้งนั้น ที่ผูกยึดการออกแบบระบบ ดูแลระบบ ควบคุมระบบ และทุกๆอย่างของระบบ (รวมไปถึงการควบคุมวิชาชีพสาขาอื่นในระบบนี้).... ถ้าจะแก้ระบบ สิ่งที่ต้องทำคือ หาคนกล้าฝ่าเข้ากลางวง รื้อโครงสร้างการบริหารจัดการ เปิดม่าน เปิดไฟให้สว่าง ให้คนภายนอกมองเห็นข้างในนั่นละครับ ตราบใดที่"ผู้อำนวยการโรงพยาบาล" ยังต้องเป็นแพทย์เท่านั้น....ระบบก็จะเป็นเช่นนี้ต่อไปครับ จากคุณ : Fly boy เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 10:21:20 A:112.142.50.74 X: TicketID:149505

ความคิดเห็นที่ 97 อืม .. ชักเริ่มร้อนไปเรื่อย ๆ ...  คุยแลกเปลี่ยนข้อมูลความคิดเห็นกัน " เล่น ๆ "  อย่าจริงจังอะไรนักเลยครับ ... เพราะ พวกเรา ทุกคน ก็เป็น คนเล็ก ๆ ที่ไม่ได้มีอำนาจ ไม่ได้มีความรับผิดชอบโดยตรง ที่จะแก้ปัญหานี้ ...   คุยกันแบบ " มิตร " ดีกว่าครับ ... ความคิดเห็นที่ 72   [ถูกใจ]     มาคุยต่อครับ ก่อนอื่นเลย ขอบคุณ หมอหมู ที่สละเวลา อ่าน และนำบทความต่างๆ มาเสนอนะครับ หมาย เหตุ . . ชอบคำกลอน ของท่านพุทธทาสนะครับ แต่โดยหลักการแล้ว "แนวทาง" ที่เสนอไว้ ในบทกลอน เป็นแนวทาง "สันโดษ" ให้ตนเองพ้นทุกข์ครับ . . แต่คงปรับใช้ไม่ได้กับแนวทางการศึกษา และวิเคราะห์ภาพใหญ่ของ สังคม ............ ที่ผมนำมาลงไว้ ๒ ครั้ง ก็เพื่อ " เตือน พวกเรา ที่ได้อ่าน นี่แหละครับ " ... เพราะ คาดไว้แล้วว่า กระทู้แบบนี้ มีโอกาสสูงมากที่จะ "ร้อน" ... ทั้งจากผู้ที่เป็นหมอ และ ไม่ได้เป็นหมอ ...  ก็เลยแปะไว้ก่อนว่า " มองแต่แง่ดีเถิด " ...   มาคุยกันต่อเรื่อง การจ่ายค่าประกันของหมอ . . ตลกตรงที่ว่า มีองค์กรกลาง ของวิชาชีพนี้ "ตั้งกองทุน" ชดเชย ความเสียหาย และเดือดร้อน ที่เกิดจากการรักษา . . ........... แหะ ๆ บางที มันจะเป็น " ตลกร้าย " นะสิครับ ... .......... กองทุนนี้ มาจาก ภาษี ของทุกคนในประเทศนี้ ... แล้วนำมาจ่ายให้ เพื่อชดเชยความเสียหาย ซึ่งในบางครั้ง ก็ถูกจ่ายเพียงเพื่อ " หน้าตา " ของผู้บริหาร แล้วทำให้เกิดความเข้าใจคลาดเคลื่อนว่า " ถ้ามีปัญหา หรือ สงสัยว่ามีปัญหา แล้ว ทำให้เรื่องดัง (แจ้งความ ลงสื่อ ฯลฯ ) ก็จะได้ค่าชดเชย "  .. เรื่องก็เลยกลายเป็นว่า การจ่ายค่าชดเชย ทำให้ เกิดการฟ้องร้อง ร้องเรียนมากขึ้นไปอีก วนไปวนมา  ( มีการศึกษา กรณีของ อังกฤษ อเมริกา และอีกหลายประเทศ ในยุโรป .. ซึ่งก็เป็นต้นแบบส่วนหนึ่งของระบบสุขภาพบ้านเรา ) ....... การชดเชย ความเดือนร้อน เป็นสิ่งที่ดี .. แต่ สิ่งที่ควรมีประกอบด้วย ก็คือ เหตุผล ในการชดเชย เพื่อให้เกิดการเรียนรู้ ของสังคม ประชาชน ไม่เช่นนั้น ก็จะมีเรื่องฟ้องร้อง ร้องเรียนมากขึ้น จนกระทั่ง ไม่มีเงินกองทุนจ่ายชดเชย .. คนที่เดือดร้อนจริง ๆ ก็จะลำบาก เพราะ งบหมด ??? ส่วนความเห็น นี้ .. ผมเห็นด้วยอย่างยิ่ง เลยครับ ... " ผมยังเชื่ออยู่เสมอ (และพบเห็นเสมอ) ว่า มีหมอดีๆอยู่มากมายในเมืองไทย . . แต่ผมก็ยังกลัวอยู่เสมอว่า ด้วยระบบ ด้วยวิธีคิดในปัจจุบัน และ "สัญญาณ" หลายๆอย่าง ประกอบกับ สิ่งที่เกิดขึ้นในสังคม หลายประการในช่วงหลายปีที่ผ่านมา จะนำพาประเทศไปสู่ ความเดือดร้อนทางด้าน "สุขภาวะ" ของคนไทยโดยรวม ถ้ายังเป็นเช่นนี้ต่อไป ประชาชนส่วนใหญ่เดือดร้อนแน่ครับ (เพราะ หมอ ถึงแม้จะดี แค่ไหน ถ้าแรงกดดันมันเยอะเกินไป และวิธีคิดในสังคม กดดัน และเปลี่ยนมากเกินไป . . หมอดีๆ ก็ทนไม่ไหวหรอกครับ ก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปเหมือนกัน . . ไม่อยากให้หมอดีๆ เปลี่ยนแปลงในทางที่แย่ลง และ เห็นแก่ตัวขึ้น ครับ) " จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 13:49:04

ความคิดเห็นที่ 98 ส่วนเรื่องนี้ เป็นเรื่องของระบบ บริการ ระบบบริหารที่อาจทำให้เข้าใจได้ยากหน่อย ก็อธิบาย เท่าที่ได้ละกันนะครับ .. เผื่อท่านอื่นๆ สนใจ เข้ามาอ่านด้วย .. มีโรงพยาบาลบ้านแพ้วนำเสนอโมเดลการแก้ไขปัญหาคนไข้ ล้น OPD ในเวรเช้า แต่ร่อยหรอในเวรบ่าย-ดึก ไว้ ด้วยแนวคิด ไม่มีกฎหมายข้อไหนระบุไว้ว่า จะต้องตรวจคนไข้ให้เสร็จภายในเวลาราชการ และไม่มีกฎข้อไหนห้ามเปิด OPD หลังเวลาราชการ และในเมื่อ รพ.ต้องให้บริการ 24 ชม.อยู่แล้ว ทำไมไม่เดินเครื่องเต็มระบบตลอด 24 ชม.? ................... ปัจจุบันนี้ ก็มี รพ.หลายแห่ง ที่เปิดให้บริการ ตอนเช้า ๗ - ๘.๓๐ น. และ เย็น ๑๗ - ๒๐.๐๐ น.  เรียกว่า คลินิกนอกเวลา ปัญหา ก็คือ  จำนวนแพทย์และเจ้าหน้าที่ ซึ่ง รพ.เล็ก ก็จะทำไม่ได้ แบบที่หมอก้อนหินได้อธิบายไว้ แล้ว ..   และ อีกประเด็นที่สำคัญกว่า ก็คือ รพ.รัฐ เกือบทั้งหมด ในตอนนี้ ไม่มีเงินที่จะนำมาเป็นค่าตอบแทนให้กับแพทย์และเจ้าหน้าที่ ที่มาทำงานเพิ่ม ( คล้ายกับ โอที ในเอกชน ) .. ต่างจาก บ้านแพ้ว นะครับ .. ระบบการเงิน แหล่งรายได้ของบ้านแพ้ว จะไม่เหมือนที่อื่น ...  ซึ่งจะเห็นได้ว่า  ไม่มี รพ.แห่งไหนเลย ที่สามารถทำได้แบบนั้น ... ถ้าทำได้ ผมเชื่อว่า รพ.อื่น ๆ ก็อยากทำแบบนั้นเหมือนกันครับ ..  ไม่ใช่ไม่อยาก .. แล้วก็ เห็นด้วยอย่างยิ่ง กับประโยคนี้ .. " ผมว่า สุดท้ายมันก็จะไปจบที่ระดับบริหารข้างบนละครับ ไม่มีความจริงใจที่จะแก้ไขปัญหา ไม่ได้ยึดผลประโยชน์ของระบบ ลืมเส้นทางที่ตัวเองผ่านมา พอแก่ตัวเข้า ไม่รู้จะไฟท์เพื่อคนอื่นทำไม ในเมื่อตัวเองก้เหลือเวลาไม่มาก สู้ทำเพื่อตัวเองดีกว่า " จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 14:03:05

ความคิดเห็นที่ 99 ขอแจม ตรงนี้อีกหน่อย ... อย่างที่ผมบอก แพทย์ทั้งนั้น ที่ผูกยึดการออกแบบระบบ ดูแลระบบ ควบคุมระบบ และทุกๆอย่างของระบบ (รวมไปถึงการควบคุมวิชาชีพสาขาอื่นในระบบนี้).... ..............  อันนี้ อาจไม่ตรงเท่าไหร่นัก ...   ถ้า คำว่า "ระบบนี้ "  หมายถึง " ระบบสุขภาพ "  ไม่ใช่มีแค่แพทย์หรอกครับ ...  ที่ออกแบบ ดูแล ควบคุม ฯลฯ ......... ตอนนี้ กลไก สำคัญที่สุด ก็คือ นักการเมือง และ ผู้บริหาร "เงิน" ( กระทรวงการคลัง สำนักงานประกันสังคม สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ ) .............. " ข้าราชการ ( หมอ พยาบาล ทันต เภสัช จนทฯลฯ ) และ ประชาชน ( รวมถึง พ่อแม่ ญาติ ของข้าราชการ ) ล้วนได้รับผลกระทบ ตกเป็นเหยื่อของระบบ ที่เป็นอยู่นี้ ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น ..... ตราบใดที่"ผู้อำนวยการโรงพยาบาล" ยังต้องเป็นแพทย์เท่านั้น....ระบบก็จะเป็นเช่นนี้ต่อไปครับ ..........  อันนี้ ผมมองต่างมุม นะครับ ...  ผมกลับคิดว่า รพ.รัฐ ไม่มีใครอยากเป็นผู้อำนวยการ  หรอกครับ ..  ยิ่งน้องหมอจบใหม่ๆ  ยิ่งไม่อยากเป็น เพราะ เขาไม่ได้เรียนมา แต่ต้องมารับผิดชอบบริหารเงิน บริหารคน  ... ......... แต่ ผมก็เห็นด้วยว่า " ผู้บริหาร รพ.   ไม่ควรเป็น หมอ " ...  เพียงแต่ จะหาใครมาเป็น หรือ ใครอยากมาเป็นหรือเปล่า  ??? จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 53 14:12:23