++ KAEW ไดอารี่ ++ กลับมาแล้วจ้า หายไปรักษาตัว รักษาใจ นานมาก
|
|
หวัดดีจ้า เพื่อนพ้องน้องพี่
เราหายหน้าหายตาไปนานมากๆ ไม่ได้เขียนไดอารี่นานมากเลย มันมีหลายสาเหตุเหลือเกิน อย่างแรกก็ งานเยอะมาก ถึงมากที่สุด เดินทางกรุงเทพ -ลพบุรี เป็นว่าเล่น เด็กๆที่บ้านแกร์ด้า โตเป็นวัยรุ่นเยอะมากแล้ว
วัยรุ่นที่ไหนก็เหมือนกัน ดื้อ รั้น ไม่ฟังใครเหมือนกันหมด ไม่เว้นแม้แต่วัยรุ่นติดเชื้อHIV ที่บ้านแกร์ด้า เข้าไปช่วยดูแลเด็กๆบ่อย ปัญหาก็แก้ได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ปวดหัว เสียใจ จนกลายเป็นความเคยชิน เดี๋ยวนี้เวลาน้องที่แกร์ด้าโทรมาเล่าปัญหาเด็กๆก็แค่บอกว่า "อีกแล้วเหรอ"
เสียใจบ้าง ที่เด็กๆโตแล้วดื้อ แต่ก็ไม่ได้โกรธ หรือ เกลียด ยังรักเขาเหมือนเดิม เขาดื้อ เขารั้น ก็เพราะวัยของเขา เพราะความคิดที่ผิดๆ พวกเราก็ทำได้แค่ ให้อภัย และ ค่อยๆสอน ค่อยๆแนะนำ และ รักเขาเหมือนเดิม ที่เหลือก็ทำได้แค่ "รอเวลา" ให้เขาคิดได้เอง
นอกจากเรื่องงานที่บ้านแกร์ด้าแล้ว ก็มีงานส่วนตัว คือ เขียนต้นฉบับเอดส์ไดอารี่เล่ม 7 ให้เสร็จภายในเวลา 3 อาทิตย์ ปั่นงานกันหัวฟู ไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลยค่ะ
เล่มนี้เหนื่อยมากที่สุด เพราะทำในช่วงที่ชีวิตมีปัญหาเยอะ เพราะงานที่แกร์ด้าเยอะก็ทำให้ไม่ค่อยอยู่บ้าน แถมหมาสุดที่รักต้องผ่าตัดขา ซ้ำเป็นรอบที่ 2 ภายใน 1 เดือน คนที่เลี้ยงหมาเป็นลูกอย่างเรานี่เครียดสุดๆ เป็นห่วงหมา พอผ่าตัดเสร็จ ก็ต้องโอ๋ ต้องดูแลกันอีกนาน
และอีกเรื่องก็คือ ความซวยที่เมื่อเดือนมกรา ไปหาคุณหมอเรื่องอาการซึมเศร้า ที่ โรงพยาบาลศรีธัญญา ตามนัด แล้ววันนั้นเป็นวันที่หมาจะต้องผ่าตัดตอนบ่าย เราก็เครียดมาก แถม คุณหมอคนเดิมของเราติดประชุมด่วน ได้คุณหมอคนใหม่มา
เราเดาว่าคุณหมอต้องไม่ได้เลี้ยงหมา หรือ ไม่ใช่คนรักหมาแน่ๆ เพราะหมอถามว่าช่วงนี้เป็นอย่างไร เราก็ตอบตามตรงว่านอนไม่หลับ เครียด เป็นห่วงหมา คุณหมอเลยให้เปลี่ยนยาใหม่ 2 ตัว แล้วเพิ่มปริมาณยาเข้าไปด้วย
ผลก็คือ รู้สึกเหมือนจะตาย ยาที่กินตอนกลางคืน คาดว่ามันจะเป็นญาติกับยาสลบที่เขาเอาไว้มอมสาวเข้าโรงแรม เพราะกินไปไม่ถึง 10 นาที บ้านหมุน ตาลาย หัวหมุนติ้วๆ เหมือนนางเอกโง่ๆ ในละครที่โดนมอมยาเลย
รีบนอนโดยด่วนก่อนจะกลิ้งลงพื้น เดี๋ยวที่บ้านจะตกใจ คราวนี้พอนอนมันไม่หลับทันที น่ะซิ มันหายใจไม่ค่อยได้ คราวนี้ทุรนทุราย รู้สึกเหมือนคนกำลังจะตาย ทรมานแบบนี้อยู่นานเหมือนกัน แล้วอยู่ดีๆก็หลับไปเลย หลับไม่รู้เรื่อง
เช้ามาก็ไม่ยอมตื่น คุณอาต้องปลุก แล้วทั้งวันทำอะไรไม่ได้เลย นอนทั้งวัน หลับตลอดเวลา ก็พักไม่กินยาไป 2 วัน แล้วอยากรู้ว่าวันนั้นคิดไปเองมั้ย ก็ลองกินอีกที ผลก็เหมือนเดิม ก็เลยต้องหยุดกินยาก่อนนอน กินแต่ยา เช้า กลางวัน เย็น ซึ่งเพิ่มปริมาณเหมือนกัน
อาการก็ดีกว่ายาก่อนนอน แต่ก็ทำให้ง่วงๆ อยู่ตลอดเวลาเหมือนกัน แต่ต้นฉบับก็ต้องส่งให้ทันเวลา ก็เลยเหนื่อยสุดๆ ด้วยประการฉะนี้แล
แต่ผลของการนอนเยอะๆก็มีนะคะ ช่วงนี้มีแต่คนทักว่า หน้าใสมาก ใสสุดๆ เพื่อนถามกันใหญ่ว่าไปทำสวยที่ไหนมา เลยบอกว่า ไปทำสวยที่ศรีธัญญา ค่ะ
เมื่อวานก็ครบกำหนดนัดที่ศรีธัญญาค่ะ เลยได้บอกคุณหมอว่ายาแรงเกินไป เรากินไม่ไหว คุณหมอก็ปรับยาลงให้ แต่มีเรื่องฮาๆหล่ะ ระหว่างนั่งรอรับยา มีผู้ชายขอเบอร์โทรด้วยหล่ะจ้า เขาบอกว่า "คนสวย ขอเบอร์หน่อยสิ" ว้าววววววววว
แต่ไม่ให้ค่ะ สวยเลือกได้ อิอิ ป่าวหรอก ไม่กล้าให้นะคะ เพราะพี่เขาดูจะอาการหนักมาก เขานั่งพูดคนเดียวอยู่นานแล้ว แล้วหันมาเจอเรา เลยขอเบอร์ พอไม่ให้ เขาก็บอกว่า ผมน่ะรวยนะมีตังค์เป็นแสนๆ แล้วก็ควักกระเป๋าเงิน เอาตังค์มาโชว์ แบงค์ยี่สิบตรึมเลย
นอกจากนั้น พี่เขายังบอกว่า เขาเรียนลูกเสือมารุ่นเดียวกับ ...... ด้วย โอ เห็นทีจะอยู่ไม่ได้แล้ว เดี๋ยวจะได้เข้าไปสวยในคุก เลยบอกว่า ไปรับยาก่อนนะคะ
เราชอบไปศรีธัญญานะคะ สนุกดี แล้วได้เห็นหลายๆชีวิต ไปแล้วมีกำลังใจขึ้นนะ เพราะจะรู้สึกว่าถึงเราจะทุกข์ จะมีปัญหาอะไรบ้าง แต่ก็ยังโชคดีกว่าอีกหลายๆคน ที่ดูแลตัวเองเกือบจะไม่ได้แล้ว
มาเล่าให้ฟังแค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวจะต้องออกไปโรงพยาบาล ไปรับยาต้าน แล้วต้องไปลุ้นว่า เดือนหน้าต้องเปลี่ยนคุณหมอรึเปล่า เพราะเห็นเพื่อนบอกว่า ตั้งแต่เดือนหน้า โรงพยาบาลเขาเปลี่ยนกฎใหม่ จะแยกพวกใช้บัตรประกันสังคม ไปอีกตึกหนึ่งเลย ไม่ให้ปะปนกับคนที่เสียตังค์เอง
นั่นอาจจะหมายถึง ต้องเปลี่ยนคุณหมอด้วย ก็รู้สึกกลัวค่ะ เพราะเราอยู่กับคุณหมอคนนี้ตั้งแต่รู้ว่าติดเชื้อเดือนแรกๆ เลย ก็จะ 9 ปีแล้วนะคะ ถ้าต้องเปลี่ยนหมอ ก็กลัวถูกหมอรังเกียจ แต่ก็นั่นหล่ะ ไม่มีทางเลือก เพราะไม่มีเงินซื้อยากินเอง ต้องใช้ยาฟรีประกันสังคม
ตอนนี้ก็พยายามไม่คิดอะไรมาก อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด เป็นเอดส์ต้องอดทน ต้องท่องไว้ให้ดี
| จากคุณ |
:
++MooKaew++  
|
| เขียนเมื่อ |
:
25 ก.พ. 53 19:31:34
|
|
|
| 
