 |
อุทาหรณ์เมื่อมีเหตุฉุกเฉิน
|
|
เหตุการณ์ที่ผมจะเล่าต่อไปนี้เป็น ประสบการณ์จริง ที่หลายๆ คนทั้งที่ไม่อยากเจอแต่ก็อาจจะต้องเจอเข้าซักวัน เท่าที่เรียบเรียงมาได้จากความทรงจำ เพื่อให้เป็นอุทาหรณ์แก่ ผู้อื่น เพื่อให้สามารถรับมือ เมื่อเผชิญสถานการณ์ ที่กดดัน ด้วยเงื่อนไขของเวลา ด้วยชีวิตคนคนหนึ่งที่กำลังจะตาย ด้วยการประสานงานกันระหว่างโรงพยาบาล การส่งต่อคนไข้,ผู้ป่วย,ผู้ประสบอุบัติเหตุ ที่มีขั้นตอนซับซ้อน สิ่งเหล่านี้อาจจะเป็นปัจจัยให้มีผู้เสียชีวิต หรือ พิการมากมาย ทั้งๆ ที่ประเทศของเราถือได้ว่าการแพทย์ การรักษาพยาบาล วันที่ 28 มีนาคม 2553 เวลา 01.10 น. มีโทรศัพท์เข้ามาหาผม โดยคุณอาโทรศัพท์เข้ามาบอกว่า น้อง(ลูกพี่ลูกน้อง)โดนฟัน ให้ช่วยไปดูหน่อย อากำลังจะตามไป อยู่โรงพยาบาล บางกอก อะไรซักอย่างแถวๆ บ้าน แต่ฟังไม่ชัด พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ก็ลองโทรเข้าเครื่องน้องอีกครั้งหนึ่งเพื่อถามว่า อยู่โรงพยาบาลไหนกันแน่ โทรเข้าไป... แฟนของน้องชายรับ บอกว่าน้องชายถูกย้ายไปมาที่โรงพยาบาล เกษมราษฎร์ เพชรเกษม ผมก็รีบขับรถตามไปดู เวลา 01.30 น. ถึงโรงพยาบาล ห้องฉุกเฉิน เห็นน้องชายนอนอยู่ มีพยาบาลกำลังทำอะไรซักอย่างกับน้องชาย ตอนแรกเข้าใจว่า คงจะปฐมพยาบาล เราก็ถามแฟนน้องว่าเกิดอะไรขึ้น แฟนน้องเล่าให้ฟังว่า โดนลอบทำร้าย โดนฟันที่แขน เหนือข้อมือแขนขาดเกือบหมด ที่หัวโดนฟันที่ท้ายทอย ลึกถึงกะโหลกศรีษะ ที่น่องด้านหน้าเหนือเข่า เป็นแผลลึกเจาะเข้าไปถึงกระดูก และแผลอื่นๆ เต็มตัว กลับไปดูที่น้องชาย เห็นไม่มีพยาบาลอยู่รอบๆ เตียงแล้ว (ผมคิดว่าการปฐมพยาบาลและช่วยเหลือผู้ประสบอุบัติเหตุ นั้นทำเสร็จสิ้นอย่างเต็มที่แล้ว) ก็เลยเดินเข้าไปดู น้องยังคงรู้สึกตัว พูดคุยได้ ก็เลยถามน้องว่า เป็นไงบ้างเกิดอะไรขึ้น น้องเล่าว่า ก็กินเหล้ากับเพื่อนตามปกติ มีน้องคนนึงมานั่งด้วย เด็กที่มานั่งไม่ยอมกลับบ้าน น้องผมก็พยายามไล่เด็กคนนั้นกลับไป เพราะที่พี่ชายมันมาตาม แต่เด็กมันก็ยังดื้อไม่กลับ ….(ไม่ได้ถามรายละเอียดมากนัก) พอวงเลิกกำลังจะกลับบ้าน ซ้อนจักรยานยนต์ เพื่อจะกลับบ้าน พอขับรถมาได้ซักระยะหนึ่งก็มี รถกระบะขับประกบและก็ปาดหน้า คนจากหลังกระบะ อาวุธครบมือ กรูกันลงมาจากรถ เข้ามารุมทำร้ายน้องชายของผม โดยอาการก็เป็นอย่างที่เล่าในตอนต้น ยังโชคดีที่มีคนที่นั่งกินเหล้าแถวนั้นซึ่งเป็น อพปร. วิ่งเข้ามาช่วย ไล่พวกเด็กนั่นไป ถามจากหน่วยกู้ชีพที่นำน้องผมมาส่ง เรื่องอาการ ระยะเวลากว่าจะพามาส่ง หน่วยกู้ชีพ ท่าข้าม 05 พี่ชาญณรงค์ เล่าว่า รถที่ไปถึงเป็นคันแรกคือ รถของ อพปร. แต่ไม่มีอุปกรณ์ในการช่วยชีวิต จึงประสานให้หน่วยกู้ชีพมาช่วย หลังจากช่วยเหลือเบื้องต้นเสร็จ มีคนบาดเจ็บเล็กน้อย 2 คน น้องผมอาการหนักที่สุด จึงเอาไปส่งโรงพยาบาล บางกอก 8 แต่น้องผม อาการหนักมากทางโรงพยาบาลเอง ก็ไม่สามารถรักษาได้ ทางหน่วยกู้ชีพเห็นว่าน้องผมมีบัตรทองอยู่โรงพยาบาลเกษมราษฎร์ เพชรเกษม จึงได้ขับรถมาส่งที่นี่และโทรแจ้งญาติ หลังจากคุยกับหน่วยกู้ชีพเสร็จ พี่เค้ากำลังไปปฏิบัติหน้าที่ต่อ ผมขอบคุณในความกรุณาของเค้าอย่างมาก และได้ขอเบอร์พี่เค้าไว้ เผื่ออาจจะต้องการความช่วยเหลือจากเค้าอีก และก็ได้รบกวนพี่เค้าอีกครั้งจริงๆ เดี๋ยวจะเล่าต่อไป
จากคุณ |
:
cardman
|
เขียนเมื่อ |
:
31 มี.ค. 53 15:07:21
|
|
|
|  |