ความคิดเห็นที่ 1 ยังครับ  แค่คิดถึง คงต้องใช้เวลา คนเคยผูกพันกันมานาน จากคุณ : cc (bcsx) เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 53 21:45:46

ความคิดเห็นที่ 2 จขกท. ใส่บาตรกรวดน้ำให้แม่บ้างหรือเปล่าคะ   จขกท. เชื่อว่าคนเราตายแล้วก็สูญหายไป  หรือเชื่อในการเวียนว่ายตายเกิด ตอบคำถามสองข้อนี้หน่อยได้ไหม จะได้แนะนำถูก เราเคยผ่านประสบการณ์คล้ายๆ คุณค่ะ จากคุณ : ดอกไม้ใต้หมอน เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 53 21:47:26

ความคิดเห็นที่ 3   ก่อนอื่นต้องขอแสดงความเสียใจต่อการจากไปของคุณแม่น่ะค่ะ คุณกะแม่คุณผูกพันกันมาก น่ะค่ะ ทุกวันนีแแม่ของคุณไม่ได้อยู่กะคุณแล้ว แต่คุณก็ยังระลึกและปฏิบัติกับท่านประหนึ่งว่าท่านยังอยู่รอบๆตัวคุณ อาการแบบนี้ เราว่าคุณยังคงอยู่ในช่วงช๊อค ต่อการจากไปของแม่ ยังคงทำใจไม่ได้ คุณไม่ได้บ้าหรอกค่ะ ทุกอย่างต้องให้เวลา คุณแค่ต้องการเวลา เยียวยาจิตใจของคุณ เปนกำลังใจให้น่ะค่ะ จากคุณ : ฝักนุ่น เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 53 22:00:21 A:202.149.25.234 X: TicketID:239537

ความคิดเห็นที่ 4 ผมมีอาการเพียงแต่คิดถึงแม่ จำทุกอย่างได้แม่น แล้วก็ฝันถึงแม่เป็นประจำ ถ้าไม่ฝันถึงนานๆ ผมจะอุธรณ์ในใจ ว่าแม่ไม่มาหา ผมรู้ว่าในโลกความจริง แม่ไม่อยู่แล้ว ผมไม่สามารถเห็นแม่กอดแม่ได้อีก แต่ถ้าผมฝันเห็นแม่ ผมยังกอดแม่ได้ ผมรักแม่ครับ จากคุณ : อย่าให้ต้องพูดซ้ำอีกนะ เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 53 22:28:22

ความคิดเห็นที่ 5 กลัว..........วันนึงจะต้องเสียแม่ไป เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : ยัย..ฉอเล๊าะ เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 53 22:35:43

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นกำลังใจให้คุณคับ ที่นี่เป็นที่ที่คุณมาระบายความในใจได้คับ พูดอะไรออกมาให้หมดแล้ว คุณจะสบายใจขึ้น จากคุณ : kamenriderkiva เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 53 22:42:34

ความคิดเห็นที่ 7 ความรักความผูกพันมันเป็นอย่างนี้แหละ คุยไปเถอะ คุยกับแม่เราเอง  คุยแล้วทำให้เราสบายใจขึ้น พยายามหาอะไรทำและอย่าอยู่คนเดียว เป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : samr เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 00:46:31

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านแล้วสัญญากับตัวเองเลยว่า จะใช้เวลาทุกวินาที ที่พ่อกับแม่ยังอยู่กับเราให้มีค่าที่สุด เพื่อเวลาที่ท่านจากไปจะได้ไม่มานั่งเสียดายที่เราไม่ได้ทำดีกับท่าน จากคุณ : นอนยันเย็น เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 01:11:32

ความคิดเห็นที่ 9 สำหรับผม แม่จากไป จะ 13 ปีแล้วครับ ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงอยู่เหมือนเดิม ยิ่งเวลาที่เห็นคนอื่นพาแม่ไปกินข้าว หรือ พาไปเที่ยว จะยิ่งคิดถึงเลยครับ คิดถึง แหมะ มากๆ วันนึงเราคงได้อยู่ด้วยกันเหมือนเดิม จากคุณ : Mellow Mark เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 01:27:13

ความคิดเห็นที่ 10 คุณไม่บ้าหรอกค่ะ มันเป็นความรัก ความพูกพันระหว่างคุณกับแม่ ขอแสดงความเสียด้วยค่ะ ..สัญญากับตัวเอง จะรักแม่ให้มาก ๆ ถึงจะห่างไกลกันคนละขอบฟ้า จากคุณ : บาร์บี้vsนักกล้าม เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 01:52:00

ความคิดเห็นที่ 11   ไม่ได้บ้าแน่นอนครับ การที่คุณรู้สึกถึงปัญหาของตัวเอง แสดงว่ามีสติอย่างดียิ่ง ยังสามารถกลับเข้าสู่เหตุการณ์โลกแห่งความเป็นจริง และการที่คุณมาโพสถาม ปัญหา ปรึกษาในบอร์ดพันทิพนี่ ก็แสดงว่าคุณยอมรับกับปัญหา และพร้อมที่จะสู้กับมัน ก็นับว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีที่ผมประทับใจตัว จขกท ครับ เรื่องการรักษาแนะนำแผนกจิตเวช ร.พ.รามาธิบดีครับ สะดวกรวดเร็วแน่นอน ส่วนตัวผมคิดว่าอาการแบบนี้คล้ายกับโรคฮิสทีเรียร่วมกับอาการซึมเศร้า ซึ่งผมก็ไม่แน่ใจว่าจะเป็น dysthymia หรือ depression ทางที่ดี ต้องให้คุณหมอจิตเวชเป็นผู้ทำการตรวจวินิจฉัยหาสาเหตุอาการที่แท้จริงน่าจะดีที่สุด แต่การตรวจวินิจฉัยนั้นจำเป็นต้องได้รับการร่วมมือจาก จขกท ด้วยเหมือนกัน เรื่องบางเรื่อง ถ้าไม่บอกแพทย์ แพทย์ก็ไม่สามารถวินิจฉัยและทำการรักษาได้ตรงจุดหรอกครับ จากคุณ : อีกด้านหนึ่งของดวงจันทร์ เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 02:18:43

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่บ้า 100 เปอครับผม มั่นใจได้เรย ถ้าบ้าคุณคงไม่มาเล่าบอร์ดนี้หรอกครับ สุ้ๆครับ ชีวิตต้องดําเนอนต่อไปครับ จากคุณ : หน้าใหม่อยากกรอบ เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 02:53:00

ความคิดเห็นที่ 13 ทรมานใจอย่างยิ่งครับ ผมเสียแม่ เช่นกัน ผ่านมาได้ 49 วันแล้ว ผมร้องไห้บางครั้งเมื่อตื่นนอน สะอื้นเมื่อคิดถึง แต่ต้องเข้มแข็มต่อไปครับ จากคุณ : อ่อน (augaug) เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 07:24:41

ความคิดเห็นที่ 14 คุณไม่บ้าหรอกค่ะ เป็นความผูกพัน มากกว่าค่ะ หลอกตัวเองว่าแม่ยังอยู่กับเรา การได้พูดคุยแล้วมีความสุข คุณก็ทำไปเถอะค่ะ กลัวจัง กลัวเป็นแบบ จขกท. กลัวพรากจากคนที่รัก แล้วทำใจไม่ได้ คงทุกข์ ทรมานน่าดู ถ้าเป็นไปได้ เราอยากไปก่อน คนที่เรารักนะ เราคงทนไม่ได้ที่เราจะไม่เห็นเค้า ขณะที่เรายังมีชีวิตอยู่ จากคุณ : ยายภูธร เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 08:01:38

ความคิดเห็นที่ 15 ผมสียพ่อไปตอนอยู่ ป 1 ครับ พ่อตายด้วยโรคเบาหวานตอนนั้นยังเด็กไม่คิดอะไรมาก ตอนนี้ผมอยู่ ปี 1 เวลาเห็นพ่อคนอื่นมารับลูกจาก รร มารับผลการเรียนลูก หรือว่าเห้นพ่อพาลูกไปทานข้าวก็เศร้าใจเหมือนกันนะครับ แต่ผมบอกกับตัวเองว่าเศร้าไปพ่อก็ไม่ได้ฟื้นขึ้นมายังไงผมก็ยังเหลือแม่ให้ผมดูแลได้อีกคน ผมก็คิดว่าทำทุกวันเพื่อแม่ครับ จากคุณ : มดง่ามหากิน (lightday) เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 08:06:46

ความคิดเห็นที่ 16 คุณไม่ได้บ้าหรอกค่ะ  ยังปกติดีทุกอย่าง เพียงแต่คุณรักและผูกพันมาก มันก็เลยทำให้คุณนึกถึงท่านอยู่ตลอดเวลา  ทำใจให้ยอมรับความจริงค่ะว่าท่านไม่ได้อยู่กับเราแล้ว รู้ว่ามันยาก  แต่ขอให้คุณเข้มแข็งนะคะ จากคุณ : ถึงอ้วนก็รัก เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 08:19:26

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่บ้าหรอก แต่กำลังเศร้า ค่อยๆๆ ทำใจ และบอกความจริงกับตัวเองนะ อย่าพยายามหลอกตัวเอง เราเคยเสียคนที่เรารักมากมาย พ่อเราเสียตั้งแต่เราอยู่ ป 4 แม่ทิ้งเราไปตอนเรา ป 2 ย่าเลี้ยงเรามาจนเราเติบโต ตอนนี้ย่าเป็นอัมพาตครึ่งซีก ทั้งเจาะคอ พูดก็ไม่ได้ แค่อยากให้คุณรู้ว่า ไม่ใช่คุณคนเดียวที่เสียคนที่คุณรักไป ยังมีคนอีกมากมายที่ลำบากกว่า เด็กเล็กที่ไม่รู้แม่แต่ชื่อหรือหน้าของพ่อ แม่ล่ะ คุณยังดีกว่าพวกเค้าอีกนะ คุณยังมีชีวิตอยู่ มีลมหายใจ อยู่เพื่อทำความดี ทำบุญให้แม่ของคุณนะ ไปปฏิบัติธรรม ตักบาตร ทำสังฆทานอุทิศกรรมดีที่คุณสร้างให้ท่าน เชื่อสิว่าบุญน่ะส่งถึง ท่านไปสบายจริงๆๆนะ ละสังขารจากกายเนื้อ ร่างกายเนื้อที่คนยังมีลมหายใจอย่างเรายังมีความรู้สึก หนาวเย็น ร้อน เจ็บ ปวด เมื่อถึงเวลานึง สังขารก็ต้องเสื่อมไปเป็นธรรมดา เป็นธรรมชาติ แม่เค้าไม่เจ็บ ไม่ปวดแล้ว และท่านคงไม่สบายใจหรอกนะถ้ารู้ว่าท่านจากไปอย่างสงบ แต่คุณยังเศร้าอยู่อย่างนี้ ขอให้ท่านมองดูคุณอยู่ข้างบนอย่างสบายใจดีกว่า ว่างๆ ไปทำบุญที่บ้านเด็กอ่อน ไปเลี้ยงอาหารเด็ก ไปทำบุญ รพ.สงฆ์ บ้านเด็กพิการ ตามที่เดินทางสะดวก แล้วคุณจะเข้าใจสัจธรรมมากขึ้นว่าเราเกิดมาเพื่ออะไร เราไม่ต้องรู้ว่าเกิดมาทำไม แต่เราควรจะรู้ว่าเราเกิดมาเพื่อทำอะไรจะดีกว่า ถ้าคุณรู้....คุณจะมีความสุขกับชีวิตมากขึ้นนะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : watree เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 09:15:16

ความคิดเห็นที่ 18 เราก็ยังพูดคุยกับคุณแม่เราอยู่ตลอดนะคะ เวลาเราเศร้า เสียใจ หรือ ท้อแท้ เรามักจะไปยืนอยู่หน้ารูป (หิ้ง) คุณแม่ แล้วก็เล่าๆๆๆ เรื่องที่เราคิดอยู่ให้คุณแม่ฟัง (ทั้งๆ ที่ท่านจากไป 5 ปีกว่าแล้ว) ตอนเราจะออกจากบ้าน หรือ กลับเข้ามาบ้าน เราก็ยังพูดกับแม่ว่า "ม้าไปแล้วนะ" หรือ ตอนกลับมา เราก็จะพูดกับแม่ว่า "ม้าหวัดดี" เราทำแบบนี้ เหมือนกับตอนที่แม่เรายังอยู่อะค่ะ (ทำมา 5 ปีกว่าแล้วค่ะ) คุณไม่ได้บ้าหรอกค่ะ แต่แค่คุณรัก และผูกพันกับคุณแม่มากๆ แค่นั้นเองค่ะ หมั่นทำบุญ กรวดน้ำไปให้ท่านบ่อยๆ นะคะ อย่าเศร้าไปเลยค่ะ ชีวิตเรา มันยังต้องดำเนินต่อไป (ที่สำคัญ อย่าลืมดูแลคุณพ่อด้วยนะคะ^o^) จากคุณ : ~~ LucKy_RiN ลัล..ล้า..~~ เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 10:30:28

ความคิดเห็นที่ 19 ต้องทำใจนะครับ ท่านจากเราไปแล้ว แต่เรายังอยู่ เป็นกำลังใจให้ครับ  สู้กับชีวิตที่เหลืออยุ่ของเราดีกว่าครับอย่าคิดมาก จากคุณ : โทรจัน เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 10:38:20

ความคิดเห็นที่ 20 ไม่บ้าหรอกค่ะ แต่มันต้องใช้เวลา อย่างเราตอนนี้พ่อ เสียเกือบ 2 ปีแล้วเรายังนึกถึงเขาตลอดเวลา ในงานศพเราเป็น:-)าน แต่พอผ่านมาแล้ว เรากับ งง ๆ ว่าทำอะไรตอนไหน จำไม่ได้ว่ามีเพื่อนคนไหนมางานบ้าง  เหมือนความจำมัน ว่างไปชั่วขณะ เพื่อนบอกเราทักทายและคุยอย่างดี แต่เรากับจำไม่ได้  ไม่ใช่คนเดียวด้วย และทุกครั้งที่เจอปัญหาในครอบครัว (กงสีฝั่งพ่อค่ะ)  เราก็ร้องไห้ไปพูดกับเขาไป คุยกับแม่ กับใครเราก็พูดถึงพ่อตลอด  อยากได้กำลังใจก็พูดกับพ่อ เสียใจก็พูดกับพ่อ ดีใจก็พูดกับพ่อ พูดคนเดียว  เราเป็นเป็นปีค่ะ จนทุกวันนี้เราก็ยังคิดถึงพ่อตลอด  แต่ก็พูดถึงพ่อน้อยลง แล้วก็จะดีขึ้นเองค่ะ เป็นกำลังใจให้  ^__^ แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 53 11:04:32 แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 53 11:03:06 แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 53 11:01:19 จากคุณ : tonnaor เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 11:00:32

ความคิดเห็นที่ 21 ขอแสดงความเสียใจก่อนนะค่ะ .. อยากให้คุณ จขกท. เข้มแข็ง ในช่วงที่คุณแม่ท่านยังมีชีวิตอยู่ หากคุณได้ทำหน้าที่ลูกได้ดีที่สุดแล้ว ก็ถือว่าดี    เยี่ยมแล้วล่ะค่ะ .. ส่วนตอนนี่สิ่งที่คุณควรทำ .. คือ หมั่นทำบุญอุทิศ ส่วนกุศล ให้ท่าน ให้มาก ๆ รักษาสุขภาพของตัวเองด้วยนะค่ะ .. เข้มแข็งไว้ .. ท่านอยู่ในใจของเราเสมอค่ะ .. เป็นกำลังใจให้นะค่ะ จากคุณ : เจ้าหญิงโบราณล้านปี เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 11:10:05

ความคิดเห็นที่ 22   เราเสียพ่ออย่างกระทันหันเมื่อต้นปี 52 เราเคยผ่านช่วงที่รู้สึกว่าต้องพบจิตแพทย์ไหมเหมือนกัน แต่ก้อไม่ได้หา ตอนนั้นเรารู้สึกเหมือนปีกหัก บรรยายไม่ถูกจริงๆ เราอยู่กับพ่อ-แม่  ใช้ชีวิตกัน 3 คน พอพ่อหายไป เหมือนปีกหักไปข้าง เซ ทำอะไรไม่ถูก คิดถึงพ่อตลอดเวลา คิดถึงทุกๆอย่างที่ทำที่เห็นโยงไปถึงพ่อหมด แบกข้อสงสัยว่าเรารึป่าวที่เป็นต้นเหตุให้พ่อเสีย  แบกมาปีกว่า  เมื่อ 2 วันก่อนพึ่งกล้าเอ่ยปากถามความจริงจากผู้รู้ ถึงพึ่งได้คำตอบ ว่าสิ่งที่เราเข้าใจมาตลอดมันไม่เป็นความจริง   สบายใจแล้ว แต่ก้อยังคิดถึงพ่ออยู่  สู้...สู้นะ จากคุณ : out of way เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 11:28:22

ความคิดเห็นที่ 23 แม่เสียไปปีนี้ย่างเข้าปีที่สี่ ไม่เคยลืมเหมือนกัน  ดูรูปเก่าๆ ยังร้องไห้ทุกที เรายังไม่บ้ากันหรอก เพียงแต่อยู่ในช่วงเวลาที่ยังเศร้ากันอยู่ จากคุณ : dutch master (dutch master) เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 11:58:25

ความคิดเห็นที่ 24 เสียใจด้วยค่ะ การพรัดพราก จากสิ่งที่รัก เป็นความทุกข์ ที่ยิ่งใหญ่ เจริญสติ นะค่ะ  ทำในรูปแบบ สวดมนต์ ไหว้พระ ใส่บาตร  ไปก่อน   หาหนังสือธรรมะ ลองอ่านดู ..แน่ะนำให้ ดูจิตค่ะ ... ชีวิตมันก็มีแต่ความทุกข์ ..ต้องมีสติรู้เท่าทันค่ะ มันจะไม่หลงอยู่ในวังวนแห่งทุกข์   เข้มแข็ง นะค่ะ    คุณแม่ มองดู อยู่บนสวรรค์  ถ้ารู้ว่า คุณ ทุกข์ ไม่มีความสุขในชีวิต  แม่คงเสียใจ ...........ขอให้โชคดีค่ะ ..... จากคุณ : honeybfit เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 13:00:11

ความคิดเห็นที่ 25 เสียใจด้วยนะครับ....14 เมษานี้ ก็ครบ 7 ปีพอดีที่แม่จากไป   ส่วนคุณพ่อก็จากไป 11 ปีกว่าเระ.....เวลาเท่านั้นเระครับที่จะช่วยคุณได้ ผมยังอยากจะจดจำเรื่องราวต่างๆของพวกท่านให้ได้มากที่สุดเรยครับ  ....แต่ละอาทิตย์จะมีซักวันหนึ่งที่ผมจะหยิบรูปภาพของท่านมานั่งดู แร้วก็ร้องไห้คนเดียวให้ห้อง แระหลังร้องไห้เสร็จ คุณเชื่อม่ะ ผมมีกำลังใจ กำลังแรงในการทำสิ่งต่างๆเพิ่มขึ้นนะ...........ผมจะปล่อยให้ตัวเองร้องไห้ในการคิดถึงพวกท่านเดือนล่ะ 2-3 ครั้ง จากคุณ : ถูกทิ้งที่รังสิต เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 14:16:10

ความคิดเห็นที่ 26 เวลา จะช่วยได้ครับ  เราต้องเข้มแข็งและต่อสู้..อยู่กับความเป็นจริงครับ  เสียใจ และเป็นกำลังใจให้กับจขกท. ด้วยนะครับ ตัวผมเองก็เคยเป็นเหมือนกันครับ .. ณ ตอนนี้ก็รู้สึกเสียใจเหมือนกันครับ ที่ตัวผมเองไม่ได้มีโอกาสได้ใช้ คำว่า "พ่อ"  กับคำว่า"แม่" เหมือนคนอื่นเค้าแล้วครับ ท่านไม่ได้อยู่กับผมแล้วครับ ... บางทีคิดถึง ก็ทำได้เพียงมองรูปของท่าน ก็เพียงพอสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างแล้วครับ จากคุณ : เด็กชายแตงกวา เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 15:29:49

ความคิดเห็นที่ 27 เป็นกำลังให้นะค่ะ คนเรา เกิด แก่ เจ็บ ตาย อย่าเศร้าไปนะค่ะ อย่าปล่อยให้ความเศร้ามาทำลายชีวิตคุณนะค่ะ  หากแม่คุณมองอยู่ ท่านจะเสียใจมาก ที่ทำให้คุณเป็นแบบนี้ ค่อยๆตั้งสตินะค่ะ เข้มแข็งไว้ แม่ของคุณไปสบายแล้ว ท่านไม่ได้ไปลำบาก เพราะฉะนั้นคุณก้อไม่ต้องห่วงท่าน หากคุณไม่สบายใจให้คุณคิดถึงคำสอน ของแม่คุณเสมอนะ และท่านก้ออยู่กับเราตลอดเวลา อย่าจมกับความเสียใจนะ จากคุณ : yves554 เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 18:09:25

ความคิดเห็นที่ 28 เวลาช่วยได้จริงๆ ค่ะ   แต่ถ้ารู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว  ไปพบจิตแพทย์ตาม รพ.ทั่วไปก็ได้ค่ะ ตอนน้องชายเราเสียชีวิต  เรามีอาการคล้ายคุณเลย  แต่น้อยกว่า ส่วนแม่  อาการหนักกว่าคุณ   เพราะวันนึงกลับบ้านมา  เจอแม่นั่งอยู่บ้านเพื่อนที่ปากซอย  กอดผ้าปูที่นอนน้องไว้  แล้วบอกเราว่า  มาคอยน้องกลับบ้าน  ค่ำแล้วน้องยังไม่ยอมกลับบ้านเลย   นี่คือ  สัญญาณที่เราคิดว่า  ควรพาแม่ไปพบจิตแพทย์ ยืนยันว่า  ยาและจิตแพทย์ช่วยได้จริงๆ ค่ะ แต่ระยะยาว  ต้องอาศัยเวลาค่ะ หลายๆ อาการไม่ผิดปกติหรอกค่ะ  น้องเราเสียไป 15 ปีแล้ว เรายังคิดถึง  และร้องไห้บ่อยๆ  แต่ไม่ได้เสียใจคร่ำครวญ  แค่คิดถึงเท่านั้น คุณรู้มั๊ย  เรากลัวอะไรที่สุด   เรากลัวว่า  วันนึงเราจะจำหน้าเค้าไม่ได้  เพราะมันนานเหลือเกิน การที่คุณพูดกับแม่  เหมือนแม่ยังอยู่ด้วย  ก็ไม่ผิดแปลกหรอกค่ะ หลายๆ คนทำอย่างนั้น  เราเองก็ไม่เลี่ยงที่จะพูดถึงน้องชาย เพราะเราคิดว่ามันโหดร้ายมากๆ ถ้าเราทำเป็นลืมคนที่ตายไปแล้ว ทำเหมือนไม่เคยมีเค้าอยู่ในโลกกับเรา  แต่เราต้องรู้ตัวนะคะ  ว่าเค้าจากไปแล้ว ไปทำบุญให้แม่นะคะ   และรักษาเนื้อรักษาตัว  ดำเนินชีวิตให้ดีที่สุด เพราะนั่นคือ  สิ่งที่แม่คุณอยากเห็นนะคะ  ไม่มีแม่คนไหนอยากเห็นลูกจมอยู่กับความทุกข์หรอกค่ะ จากคุณ : Makit เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 18:19:46

ความคิดเห็นที่ 29 คุณทุเรียนสีชมพูคะ เพื่อคุณแม่ของคุณ คุณจะต้องไม่เป็นอะไร  คุณจะต้องผ่านพ้นมันไปให้ได้ สิ่งที่เกิดขึ้นเพราะคุณมีความผูกพันกับแม่มาก ความเศร้าโศกจากการพลัดพรากก็มีมากตามเป็นธรรมดา ถ้าคุณแม่คุณ รู้ว่าคุณเป็นแบบนี้ท่านคงกังวลใจ ท่านคงอยากให้คุณเข้มแข็ง สามารถรับมือกับความเป็นจริง และก้าวไปข้างหน้าด้วยตัวเองได้อย่างมั่นคง นอกจากไปหาหมอแล้ว แนะนำให้ไปวัดค่ะ  ไปสนทนากับพระ  แม่ชี หรือ บาทหลวง ไม่ทราบว่าคุณนับถือศาสนาอะไร ที่่สุดแล้ว ชีวิตคนเรามีแสงพระธรรมนำทางเสมอ โชคดีนะคะ คืบหน้ายังไงเข้ามาเล่าสู่กันฟังบ้าง จากคุณ : หลักสาม เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 19:03:43

ความคิดเห็นที่ 30 นี่คือสัจจธรรมของชีวิตคือ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่จะเป็นของเราได้ตลอดไป วันนึงก็ต้องพลัดพรากจากกัน ไม่เราจาก คนอื่นก็จากไป สิ่งสำคัญคือ เราทำอะไรให้แม่ตอนที่ท่านมีชีวิตอยู่หรือไม่ต่างหาก ถ้าเราทำเต็มที่แล้ว ก็จงดีใจว่าได้ทำสิ่งดีๆแล้ว ซึ่งอาจไม่เหมือนกับบางคนที่ไม่เคยดูแลแม่เลย พอจากไปรับทำโน่นทำนี่ให้แม่ใหญ่ ถามว่าได้อะไรไหม เมื่อจากไปแล้ว บุญกุศลต่างหากที่จะทำให้แม่ได้รับผลบุญนั้น ฉะนั้นก็ทำบุญอุทิศกุศลไปให้บ่อยๆ เศร้าและคิดถึงแม่ที่จากไปก็คงไม่เป็นไร แต่อย่าถึงขนาดที่ทำให้เราใช้ชีวิตแบบปรกติไม่ได้แล้วกัน ไม่ว่าคร่ำครวญขนาดไหน ก็ไม่มีทางที่จะเรียกแม่กลับมาได้ จากคุณ : สิงหล เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 21:10:41

ความคิดเห็นที่ 31 ของผมผ่านมา8ปีแล้ว  ทุกวันก็ยังพูดคุยกับรูปถ่ายของพ่อนะ   ไหว้รูปถ่าย ของพ่อทุกเช้าไม่เคยลืม     พูดไม่ถูกว่าสุขหรือทุกข์นะ จากคุณ : สริตา เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 22:11:26

ความคิดเห็นที่ 32 ขอเป็นกำลังใจให้คุณทุเรียนสีชมพูนะคะ จากคุณ : Page of wand เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 22:50:39

ความคิดเห็นที่ 33   ยายเราก็เสียไปประมาณ 1 ปีกว่าๆ เรารักและผูกพันกับยายมาก เพราะ ยายเป็นคนเลี้ยงเราตั้งแต่เล็กจนโต ทุกวันนี้เวลานึกถึงเรื่องราวในอดีต ที่เกี่ยวกับยาย ยังร้องไห้อยู่เลย ใครเล่าอะไรเกี่ยวกับยาย หรือเราเล่า ก็ไม่ได้ ร้องไห้ทุกที บางทีเดินไปตามที่ที่ยายเคยอยู่ ก็อดน้ำตาไหลไม่ได้ ยายยังติดอยู่ในความทรงจำเราตลอดเวลา เราก็ไหว้รูปยายตลอด ขนาดแค่พิมพ์ตรงนี้ ยังน้ำตาคลอเลย ยายจากอย่างกระทันหันเกินไปที่ใจ เราจะรับทัน ยายสัญญาว่ายายจะมางานรับปริญญาเรา(รับไปเมื่อต้นปีนี่เอง) แต่ยายจากเราไปตอนเราเรียนปีสุดท้าย T___T จากคุณ : หลานยาย เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 23:05:24 A:111.84.75.221 X: TicketID:224993

ความคิดเห็นที่ 34 เศร้าจัง พักนี้เป็นบ่อย จินตนาการ ว่า ถ้า  แม่ ตาย น้องตาย คนในครอบครัว  ที่ รักมาก มาจากไป คิดแล้วก็  กลัววววว จริงๆ จากคุณ : cinta เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 01:40:00

ความคิดเห็นที่ 35 อ่านแล้วน้ำตาไหล แม่เราเสียไป 15 ปีแล้ว ใหม่ๆ เราก็ต้องพึ่งยาคลายเครียด ทุกวันนี้ บางคืนเรายังนอนร้องไห้อยู่เลยค่ะ จขกท จะเศร้า เสียใจ คิดถึง ก็ให้รู้ตัวไว้เสมอว่าเศร้า ว่าเสียใจ ว่าคิดถึงแม่ อย่าไปกังวลกับอาการตัวเองให้เครียดมากขึ้นอีกเรื่อง ก็น่าจะค่อยๆเป็นปกติขึ้นเรื่อยๆล่ะค่ะ จากคุณ : ooh maple เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 10:45:56

ความคิดเห็นที่ 36 คุณไม่บ้าหรอกค่ะ เป็นกลไกการป้องกันตัวของคุณกับการสูญเสีย ดิฉันเอง พ่อจากไป สองปีกับเจ็ดเดือน ยังพูดกับพ่อทุกวัน ก่อนออกจากบ้าน และเมื่อกลับมาจากบ้าน เล่าเรื่องต่างๆให้ฟัง ขอพรจากท่าน ไหว้พระก่อนนอนทุกว้น ขอบุญบารมีที่มีอยู่ทั้งชาติที่แล้ว และชาตินี้ ให้พ่อทั้งหมด ให้ท่านอยู่สุขสบายในสวรรค์ ไปทำบุญทุกวันพระ ไม่เคยขาดตั้งแต่ท่านจากไป ขอให้คุณอดทน ต่อๆไป ความเจ็บปวด ความรู้สึกผิดที่เรามี(กรณของดิฉัน อยู่ไกล ไม่ทันได้ดูใจ) จะค่อยๆจางลง และอย่าลืม เป็นลูกที่ดีของท่าน จากคุณ : ลูกป้อ (mmontp) เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 15:36:33

ความคิดเห็นที่ 37 อ่านได้ 3 บรรทัด น้ำตาไหล คิดถึงพ่อของตัวเองเหมือนกัน พ่อเสียมกราคมปีที่แล้ว และไม่เคยมีวันไหนไม่คิดถึงพ่อ เวลาฝันถึงพ่อจะรู้สึกว่าดีใจโล่งใจ เหมือนพ่อยังอยู่ใกล้ๆ อยากบอกพ่อว่า "พ่อ.. หนูคิดถึงพ่อจังเลย คิดถึงมากๆ เวลาอยู่คนเดียวแล้วใจลอยคิดถึงพ่อ ก็ร้องไห้ตลอดเลย พ่ออยู่ในใจของหนูเสมอ หนูไม่เคยลืมพ่อเลย หนูภูมิใจที่ได้เป็นลูกของพ่อ ภูมิใจมากค่ะ" จากคุณ : AiArmTu เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 22:25:33

ความคิดเห็นที่ 38 สู้เค้านะคร้าบบบบบบ เป็นกำลังใจให้ทุกท่านเสมอครับ จากคุณ : อาจารย์โยดา เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 04:03:32

ความคิดเห็นที่ 39 ขอแสดงความเสียด้วยนะค่ะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ จขกท ด้วยนะค่ะ จขกท ไม่ได้บ้าหรอกนะ อย่างที่ทุกคอมเม้นบอก อาจจะเป็นความผุกพันหลายๆอย่าง ด้วยความสนิท คิดถึงกัน  เข้าใจค่ะ เราเชื่อว่า แม่ คุณยังเฝ้ามองคุณอยู่บนสวรรค์ และคอยเป็นกำลังใจให้กับคุณให้การดำเนินชีวิตต่อไป กลัวเหมือนกัน ว่าวันนึงแม่จะไม่อยู่ แต่เราก้อายุขึ้นเลข 5 แล้ว  ตอนนี้เราไม่ได้อยู่กะแม่นะ แม่ไปทำงาน ตปท ไกลมาก ปีนึงจะกลับมาครั้งนึง ครั้งนึงก้มาอยู่ แค่เดือนกว่า แล้วก็ต้องไปทำงานต่อ เราห่างกับแม่มาประมาณ 8 ปี แล้ว คิดถึงมาก แต่แม่ก็โทมาหาทุกาอาทิต   ยังไงก็สู้ๆ ต่อไปนะ จะทำอะไรก็นึกถึงแม่ให้แม่ช่วยเป็นกำลังใจ เอาจจะรู้สึกดี อย่างที่ คุณทำอยู่ จากคุณ : sweetybeller เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 21:58:51

ความคิดเห็นที่ 40 แก้นิดนึง  แม่เรา อายุขึ้นเลข 5  นะ  !! จากคุณ : sweetybeller เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 22:00:39

ความคิดเห็นที่ 41 อ่านทุก คห. แทบร้องไห้ ขอยืนยันว่า จขกท. ไม่ได้เป็นโรคประสาทหรอกค่ะ เราเชื่อว่าเป็นใครๆ ถ้าวันใดที่ไม่มีแม่แล้ว ลูกๆ ก็คงต้องมีอาการกันทุกคน (ไม่มากก็น้อย) เมื่อก่อนเราเคยบอกกับตัวเองว่า ถ้าวันใดเราไม่มีแม้ขึ้นมาเมื่อไหร่ เราก็จะไม่อยู่บนโลกนี้เหมือนกัน แต่วันนี้ เรามีน้อง เราเป็นพี่คนโต เราต้องอยู่ดูแลน้องเรา หากวันนั้นเราจะไม่มีแม่แล้วก็ตาม ทุกวันนี้ เราเลยต้องดูแลแม่ให้ดีที่สุด    อยากจะบอกว่ารักแม่ที่สุด จากคุณ : นางฟ้าเลือดผสม เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 16:43:35

ความคิดเห็นที่ 42   มีสติหน่อยจิ สติมาปัญญาจึงจะเกิด จากคุณ : เจ๊ใหญ่ลานนา เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 19:22:29

ความคิดเห็นที่ 43 เป็นกำลังใจให้ค่ะอ่านแล้วน้ำตาจะไหล จากคุณ : aofart เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 19:35:46

ความคิดเห็นที่ 44 อ่านเเล้วคิดถึงเเม่ขึ้นมาทันทีเลยครับ นึกเลยว่าตัวเองนี่เเย่จริง ไม่ค่อยได้กลับไปหาเเม่เลย ทั้งที่ใช้เวลาเดินทางไม่นาน เวลากลับไปก็อยู๋ไม่นานก็กลับ ทั้งที่เเม่คงอยากให้เราอยู๋ด้วยนานๆ คุณ จขกท ไม่ได้เป็นไรหรอกครับ เพราะว่าเเม่เป็นคนที่ผูกพันกับลูกมาก การที่จะลืมนั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายๆครับ จากคุณ : เด็กส่งข้าว เขียนเมื่อ : วันอนามัยโลก 53 11:57:52

ความคิดเห็นที่ 45   อ่านแล้วน้ำตาไหลค่ะ คิดถึงตัวเอง แม่เรายังอยู่แต่ก้อมีคิดบ้างว่าถ้าแม่เราไม่อยู่แล้วเราจะทำยังไง เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : kakarott_ja เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 14:44:18