ความคิดเห็นที่ 1 * เรื่องของใหญ่ ภาพชายหนุ่มร่างเล็ก ผิวสีแทน หน้าตาซื่อๆ แบบคนชนบททั่วไป พูดน้อย แต่ความขยันกลับไม่น้อยตามคำพูด ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอยู่ตลอดทักทายทุกคนอย่างจริงใจ จนเป็นที่รักของทุกคนในโรงพยาบาล เขาชื่อ “ใหญ่” เป็นคนสวน ผมกับใหญ่คุยกันน้อยมาก แต่กลับรู้สึกสนิทกันอย่างบอกไม่ถูก อาจเป็นเพราะรอยยิ้มที่ทักทายกันทุกเช้า ทันใดนั้น ภาพผมกำลังใช้อุ้งมือกดที่หน้าอกเพื่อปั๊มหัวใจช่วยชีวิตใหญ่กลับผุดแทรก ขึ้น ใหญ่โดนยิงขณะขี่รถมอเตอร์ไซด์มาทำงานในตอนเช้า แต่เป็นเช้าที่เช้ากว่าปกติ เพราะมีงานค้างอยู่มาก ใหญ่จึงมาเช้าเป็นพิเศษ หลังทราบข่าวว่าใหญ่ถูกนำส่งโรงพยาบาลใกล้ที่เกิดเหตุ ผมจึงตามไปดูอาการ ผนังหน้าอกของใหญ่ส่งเสียงดังกรึ๊บกร๊าบตามแรงมือของผมที่กดลงบนผนังปอด ที่ถูกยิงทะลุจนลมรั่วออกแทรกตัวอยู่ใต้ชั้นผิวหนัง เสียงนั้นยังดังก้องอยู่ในหูผม ใบหน้าของใหญ่ที่คอยยิ้มแย้มตลอดเวลาดูอ่อนล้าเต็มที หัวใจใหญ่หยุดเต้นแล้ว แต่ผมยังไม่หยุด ผมยังปั๊มหัวใจอยู่ด้วยความหวัง ..หวังจะให้หัวใจของคนดีคนหนึ่ง กลับมาเต้นใหม่ หวังจะเห็นรอยยิ้มของใหญ่กลับมาทักทายผมทุกเช้าอีก ผมต้องพยายามเต็มที่ เหงื่อบนใบหน้าผมหยดลงบนหน้าอกใหญ่ หยดแล้วหยดเล่า ไม่ต่างไปจากน้ำตาที่มีให้เพื่อนที่ลาจากไป ...ปาฏิหาริย์ไม่มีจริง รอยยิ้มนั้นหายไปกับกระสุนปืนที่วิ่งผ่านร่างของใหญ่ไปในเช้าวันนั้น * คิดถึง "อัมรัน" ภาพพยาบาลหนุ่มที่ชื่อ อัมรัน ปรากฏชัดเจนไม่แพ้ภาพของใหญ่ หนุ่มร่างท้วม มีเคราน้อยๆ ผิวคล้ำ บุรุษผู้เสียสละท่ามกลางเพื่อนพยาบาลสาว อาสามาอยู่แทนในอำเภอแห่งนี้ที่กันดารและเสี่ยงภัย เป็นพยาบาลน้องใหม่อยู่มาประมาณ 1 ปี อัมรันเป็นผู้ชายนิสัยดี คอยช่วยเหลือพี่ๆ พยาบาลเท่าที่ตัวเองทำได้ จนเป็นที่รัก และเมื่อข่าวอัมรันถูกยิงมาถึงโรงพยาบาล ผู้ที่อยู่เวรวันนั้นแทบช็อก บางคนถึงกับร้องให้โฮ ส่วนผมแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง "ทำไม" ผมเปรยกับตัวเอง แม้รู้ว่าไม่มีคำตอบ แต่คำถามนี้กลับยังวนเวียนอยู่ในหัวตลอด จนผมมายืนอยู่หน้าศพอัมรัน บรรยากาศมีแต่ความโศกเศร้า การจากอย่างกะทันหันย่อมนำไปสู่การทำใจไม่ได้ของผู้เป็นพ่อแม่ เสียงร้องไห้ปนเสียงสะอื้น ช่างรันทดเหลือเกิน ขณะกำลังอาบน้ำศพก็พบว่า แผลที่ถูกยิงบริเวณกลางหลังมีเลือดไหลไม่หยุด ราวกับจะฟ้องคนที่ยิงว่าเจ้าของเลือดยังไม่อยากหยุดชีวิตที่ยังหนุ่มแน่นไว้ แค่นี้ ความฝันของคนเพิ่งจบการศึกษาที่อยากทำอะไรมากมาย ไม่อยากหยุดที่ตรงนี้ สีแดงของเลือดดูร้อนแรง ราวกับจะบอกว่า เขายังมีพลังมากมาย พลังที่พร้อมช่วยเหลือคนอื่นตามวิชาชีพที่ได้ร่ำเรียนมา แต่ทำไมต้องมาทำกับเขาแบบนี้ ผ่านไปเนิ่นนาน ผู้ตกแต่งศพยังไม่สามารถหยุดการไหลของเลือด ทำให้ไม่สามารถประกอบพิธีกรรมทางศาสนาอิสลามต่อได้ จนผมต้องมาเย็บแผลนั้นด้วยมือของผมเอง ...คิดถึงทั้งใหญ่ และอัมรันแล้ว ผมรู้สึกว่าขาทั้งสองข้างที่เดินอยู่นั้นมันล้าเต็มที ภาพศพอื่นๆ อีกมากมายยังประดังมาไม่ขาดสาย ศพทหารผู้กล้าที่โดนยิง โดนระเบิด แล้วต้องจบชีวิตบนปลายด้ามขวานนี้ ภาพศพของชาวบ้านที่รู้จัก ทำไมมันมากมายจนผมนับตามไม่ไหว เหนื่อยเหลือเกิน จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 16:57:10

ความคิดเห็นที่ 2 * ธงชาติแด่คุณครู ภาพต่างๆ หยุดฉายลงพร้อมเท้าที่หยุดชั่วขณะ ผมมาถึงตัวโรงพยาบาลแล้ว แต่ภาพที่เห็นทำให้ผมต้องเบือนหน้าหนี ศพที่ปรากฏเบื้องหน้า นอนอยู่บนเปลหน้าห้องฉุกเฉิน ไม่สามารถเข็นเข้าไปในห้องได้ อันเป็นผลจาก แขนทั้งสองข้างของร่างที่ไร้วิญญาณ กางออกกว้างและแข็งเกร็งจากเปลวไฟที่เผาไหม้จนเอ็นและกล้ามเนื้อทั้งตัวแข็ง ตึงจนไม่สามารถดัดงอได้ สภาพศพที่ดำเกรียมโดยเฉพาะส่วนศีรษะที่ถูกเผาจนไม่เหลือสภาพเดิม ผสมผสานกับกลิ่นไหม้ฉุนคลุ้งไปทั่ว กลิ่นแรงจนชวนอาเจียน ศพที่น่าอเนจอนาถนี้ย่อมไม่เหมาะที่จะตั้งไว้ประเจิดประเจ้อ ผมจึงให้คนงานเข็นเปลเคลื่อนย้ายศพเข้าในห้องเอ็กซเรย์ที่ประตูกว้างพอ แล้วผมก็เริ่มขั้นตอนการพิสูจน์ศพ โดยมีพยาบาลคอยจดบันทึกลักษณะบาดแผลตามคำบอกของผม ผมเพ่งพินิจมองศพอย่างตั้งใจ ไล่เรียงตั้งแต่ส่วนศีรษะลงไป เห็นส่วนกะโหลกศีรษะซ้ายหลุดหายไปประมาณอุ้งฝ่ามือเนื่องจากแรงกระสุน เปิดให้เห็นเนื้อสมองสีขาวปนไขมันเยิ้ม เนื้อก้อนนี้เคยทำให้ร่างไร้วิญญาณร่างนี้อ้าปากสั่งสอน ยกแขนหยิบชอล์คเขียนกระดานดำเพื่อบ่มเพาะคนจำนวนนับไม่ถ้วนให้มีความรู้ ใบหน้าผู้ตายไม่สามารถบอกถึงเค้าหน้าเมื่อครั้งมีชีวิตอยู่ได้เลย เนื่องจากแรงไฟที่ร้อนจนทำให้เนื้อหนังหายไปหมด ถัดจากศีรษะ ก็เป็นส่วนลำตัว แขน และขาที่ถูกเผาจนไหม้ ยกเว้นส่วนมือและแขนท่อนล่างขวาที่ไม่โดนเผา นับว่าโชคดี เพราะลายนิ้วมือบนมือขวาข้างนี้จะช่วยพิสูจน์ตัวบุคคลได้ ปัญหาใหญ่ต่อมาหลังพิสูจน์ศพก็คือการตกแต่งศพ เพราะหากญาติมาเห็นสภาพศพตอนนี้คงทำใจไม่ได้ แต่ตอนนี้พยาบาลมา รวมตัวกันไม่น้อย เมื่อมีกำลังคนมากขึ้นการแต่งศพกลับไม่ยากอย่างที่กังวล กระบวนภาพแห่งความร่วมมือร่วมใจเริ่มจากการนำผ้ามาผูกบริเวณขาที่กางออก เนื่องจากขากางออกไม่มากเท่าแขนจึงผูกให้ชิดกันได้ง่าย แล้วจึงจัดแจงใส่เสื้อผ้าผู้ป่วยของโรงพยาบาลให้กับผู้ตาย เนื่องจากญาติไม่ได้นำเสื้อผ้ามาด้วย เสื้อใส่ลำบากมาก แม้จะเป็นเสื้อโรงพยาบาลที่สวมใส่ได้ง่ายโดยสอดแขนทีละข้างแล้วผูกเชือกตรง กลาง แต่ด้วยความกว้างและแข็งตึงของแขนทั้งสองข้าง กว่าจะใส่ได้ก็เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน นี่หากญาติเอาเสื้อผ้าของผู้ป่วยมาก็คงใส่ให้ไม่ได้แน่ หลังจากใส่เสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อย เราจึงค่อยมาผูกมืออันเป็นขั้นตอนที่ยากสุด ต้องค่อยๆ ดันแขนทั้งสองข้างเข้าหากัน ถ้าดันหรือดัดแรงเกินไปอาจทำให้ข้อต่อบางส่วนที่ถูกไฟเผาจนเนื้อกรอบเกรียม นั้นหักหรือหลุดออกได้ แต่เราก็ผูกมือทั้งสองเข้าหากันจนสำเร็จด้วยความตั้งใจและประณีต ไม่มีชิ้นส่วนที่หักหรือหลุดเลย ขณะช่วยกันทำอยู่นั้น ผมสังเกตว่าพวกเราทุกคนมีความตั้งใจจะช่วยอย่างเต็มที่ ไม่ได้มีเส้นแบ่งของคำว่าศาสนา ไม่มีเส้นแบ่งของคำว่าพุทธหรือมุสลิม ไม่มีเส้นแบ่งทางวัฒนธรรมหรือชาติพันธุ์ และไม่มีความรังเกียจใดๆ ให้เห็นเลย เมื่อศพห่อด้วยผ้าขาวแล้ว เราก็ช่วยกันกางผืนธงชาติห่มร่างครูผู้ล่วงลับ มองดูเหมือนมีพลังอย่างน่าประหลาด ธงชาติอันประกอบด้วยสีแดง ขาว น้ำเงินคล้ายจะรวมเอาจิตวิญญาณของผู้กล้าผู้เสียสละทั้งหมดไว้ที่ผืนธงชาติ ผืนนี้ ช่างเป็นเกียรติและศักดิ์ศรีสำหรับข้าราชการผู้ล่วงลับไปแล้ว สักพักหนึ่ง นายอำเภอพร้อมด้วยญาติผู้ตายเดินทางมาถึง นายอำเภอแนะนำผมให้รู้จักกับพ่อของครู สีหน้าท่านเคร่งขรึม สายตาที่แฝงด้วยความเศร้ามากมายกลับไม่พบรอยน้ำตาเลยในดวงตาคู่นั้น ท่านพูดกับผมว่า “ขอดูศพลูกชายได้ไหม” “ได้ครับ” ผมตอบกลับ หลังประเมินด้วยสายตาว่าบุคลิกที่เข้มแข็งพอๆ กับหินผานั้นคงจะเพียงพอที่จะเผชิญกับสิ่งที่จะอยู่ตรงหน้า เมื่อเดินมาถึงศพ พ่อผู้ตายถามว่า “ไหนส่วนหัว ส่วนขา ” เนื่องจากศพที่ถูกธงชาติคลุมนั้นดูไม่เห็นเป็นรูปร่างคน ผมจึงชี้ไปส่วนศีรษะ และบอกว่า “ตรงนี้ส่วนหัวครับ” พ่อผู้ตายพยักหน้าเชิงรับทราบ สายตาท่านเพ่งมองบนร่างไร้วิญญาณ มือซ้ายยกขึ้นช้าๆ ลูบศีรษะ และไล่ลงช้าๆ อย่างทะนุถนอมเท่าที่พ่อจะทำต่อลูกเป็นครั้งสุดท้ายได้ และตบลงบนลำตัวอย่างหนักแน่นหลายต่อหลายครั้ง ประหนึ่งจะบอกถึงความภูมิใจ ความรักต่อลูกชายคนหนึ่ง แล้วคำพูดที่แทรกขึ้นท่ามกลางความเงียบ “ขอให้ลูกไปสบายเถอะ ตัวพ่อแก่แล้ว คงทำได้แค่นี้” ประโยคสั้นๆ แต่ทำไมมันถึงเย็นเฉียบจนจับจิตเช่นนี้ ทิ้งระยะชั่วครู่ เขาก็พูดซ้ำ “ขอให้ลูกไปดีเถอะ พ่อแก่แล้ว คงทำอะไรมากกว่านี้ให้ลูกไม่ได้แล้ว” อีกแล้ว คำพูดนี้เหมือนกับเคยได้ยินซ้ำๆ ใช่ มันเป็นคำพูดเมื่อ 2 - 3 เดือนก่อน คำพูดของพ่อของทหารพรานที่ถูกยิงเสียชีวิต และเดินทางมารับศพของลูกชายคนเดียว นึกแล้วเศร้าอย่างบอกไม่ถูก หลังจากเคลื่อนศพมาไว้บนรถ และมีทหารขึ้นนั่งบนท้ายรถกระบะ คอยคุ้มครองศพและญาติผู้ตายส่งกลับไปจังหวัดยะลา ก่อนก้าวขึ้นรถ พ่อของครูผู้ล่วงลับ หันมาทางผมพร้อมยกมือไหว้ พร้อมกล่าวว่า “ขอบคุณมากนะครับคุณหมอ” ผมได้แต่ยกมือไหว้ตอบ พูดอะไรไม่ออก พูดไม่ออกเพราะสายตาคู่นั้นแสดงความขอบคุณอย่างมากมาย มากมายอย่างที่ผมนึกไม่ออกว่าผมทำอะไรมากมายให้เจ้าของสายตาคู่นั้น จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 16:57:46

ความคิดเห็นที่ 3 พระจันทร์เคลื่อนคล้อยจนเกือบจะวางตำแหน่งตรงกับศีรษะ ดวงดาวบนท้องฟ้าในค่ำคืนนี้ทำไมจึงฉายแสงพร่างพราวชัดเจนเช่นนี้ แสงอันสุกสว่างของมันวาววับขับกับท้องฟ้าที่มืดสนิท ผมคิดว่าผมไม่เคยเห็นแสงดาวสดใสอย่างนี้มาก่อนเลย ถ้าดาวที่ทอแสงงามนี้มีหัวใจ ใจของมันจะงดงามสดใสเหมือนใจของผมในเวลานี้ไหมนะ จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 17:00:30

ความคิดเห็นที่ 4 จุกอก อย่างที่ จขกท ว่าจริง ๆ ด้วยค่ะ น้ำตามันไหลออกมาเอง... จากคุณ : Devastrator เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 19:46:21

ความคิดเห็นที่ 5 มันจุกในอกและร้องของมาเสียใจกับทุกๆๆครอบครัวที่เสียชีวิตไปน่ะค่ะ จากคุณ : Tumble เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 20:15:24

ความคิดเห็นที่ 6   เรื่องมันเศร้าจริงๆ ครับ เป็นกำลังใจให้เจ้าหน้าที่ทุกคนครับ จากคุณ : กัปตันโฮคิ้นส์ เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 20:56:10

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านแล้วร้องไห้...ถ้าอยู่ในเหตุการณ์ด้วยคงตาบวมทุกวันแน่ๆค่ะ... คนที่เราไม่รู้จัก  แต่ต้องมาเสียชีวิตแบบนี้  ก็รู้สึกสงสารมาก แต่ถ้าเป็นคนที่เรารู้จักและคุ้นเคย  ต้องมาเสียชีวิตแบบนี้  เกินคำบรรยายของคำว่าเสียใจค่ะ  มันสุดๆ คงไม่มีแรงเข่าอ่อน และร้องไห้ไม่หยุดแน่ๆเลย... จากคุณ : usbankusa เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 20:57:59

ความคิดเห็นที่ 8 T^T เมื่อไหร่นะ ที่ด้านขวานทอง จะสงบสักที มันผ่านไปกี่ปี กี่เดือนกันแล้วนะ ไว้อาลัย ผู้ที่เสียสละอย่างมากมาย มา ณ ที่นี้ด้วยครับ ขอให้ไปสู่สุขคติครับ จากคุณ : ทาสเทคโนโลยี เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 21:21:58

ความคิดเห็นที่ 9 เศร้าจริงๆค่ะ  ขอพระคุ้มครองผู้เลียสละทุกท่านที่ทำงานเพื่อปกป้องและรักษาแผ่นดินด้ามขวานทองของเรา จากคุณ : phuketian เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 22:16:39

ความคิดเห็นที่ 10 ขอให้ท่านเหล่านั้นสู่สุขคติ เป็นกำลังใจให้คุณหมอและเจ้าหน้าที่ใน 3 จังหวัดภาคใต้ ขอให้พระคุ้มครองค่ะ เฝ้ารอคอยความสงบกับสู่ >ประเทศไทย< จากคุณ : คุณหนูวายร้าย เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 22:44:54

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านแล้ว เศร้าใจจัง 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้นั้น  เค้าลำบากกว่าคนในเมือง อย่างเราเยอะ เยอะมาก ๆ ด้วย   ขนาดแค่เรา โดนระเบิดขู่ตอนปีใหม่ เมื่อหลายปีก่อน ยังด่าไอ้พวกนั้นกระจาย   แต่ชาวบ้าน ตำรวจ ทหาร อาสาสมัคร เค้าโดนกันเป็นประจำ แทบทุกวัน  มีญาติที่เค้าสูญเสียอีกมากมาย  ... ให้กำลังใจทุก ๆ คนที่อยู่ในพื้นที่ด้วยนะครับ จากคุณ : ... กระซิบรัก จากความทรงจำ ... เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 22:48:49

ความคิดเห็นที่ 12 ขอสารภาพตรง ๆ ว่า ... ครั้งนึง นายเคยถามว่า จะตามไปดูการทดสอบโครงการวิจัยที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ไหม ... เรานิ่งสนิทเลย ... ไม่มีคำตอบ เงียบกริบ ... ในตอนนั้น คิดอย่างเดียวเลย ... ค่าเสี่ยงภัย กับธงชาติคลุมศพ ... คือ คิดอย่างเดียวว่าลงไปก็ต้องตายแน่ ๆ ... แต่ที่ไม่มีคำตอบ เพราะ คำสั่ง ก็คือ คำสั่ง แล้วถ้าเราปฏิเสธว่าไม่ไปได้ ก็ต้องมีคนอื่นไปแทน เท่ากับโยนความเสี่ยงไปให้เค้า ตอนแรกที่แม่รู้ว่าลูกอาจจะต้องไปสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ แม่ก็เงียบเหมือนกัน ... แม่ไม่พูดอะไร เพราะรู้ว่า คำสั่ง ก็คือ คำสั่ง ... แต่ในที่สุด ... เราก็ไม่ได้ไป ... เพราะนายสั่งยกเลิกการทดสอบโครงการวิจัยในพื้นที่จริง ... รู้สึกว่าตัวเองขี้ขลาดเหมือนกัน กลัวตายตั้งแต่ยังไม่ได้ลงพื้นที่จริงเลย เพราะฉะนั้น เราจึงนับถือจิตใจของทุกคนที่ลงไปปฏิบัติหน้าที่ในเขตพื้นที่นั้นมาก ... และสะเทือนใจทุกครั้งกับการจากไป ... อ่านบทความของหมอก็น้ำตาไหล ... มันจุกอ่ะ ... เพราะผู้ที่จากไป คือ "ผู้กล้าที่เสียสละ" อย่างแท้จริง จากคุณ : น้องบั๊ฟ เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 23:20:50

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย  ขอบคุณอย่างจริงใจต่อผู้เสียสละทุกคนค่ะ จากคุณ : มิสพรหล้า เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 23:45:24

ความคิดเห็นที่ 14 ร้องไห้เลยอ่ะ สงสาร พวกเค้าเสียสละจริง ๆ จากคุณ : โมชิคุง เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 53 23:53:53

ความคิดเห็นที่ 15 ผมจุกเหมือนกันครับ...  อ่านแล้ว  ตื้อไปหมด จากคุณ : Captain_A เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 00:07:12

ความคิดเห็นที่ 16 ..อาลัย... ขอให้แผ่นดินที่ลุกเป็นไฟ สุขสงบได้สักที จากคุณ : CoCo Chateux เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 00:19:03

ความคิดเห็นที่ 17 สักวันนึง เราเชื่อว่าสามจังหวัดจะต้องสงบ เพราะ้เราคือชนชาติไทยด้วยกัน เรามีพระสยามเทวาธิราช เรามีพ่อหลวง เรามีแม่หลวง องค์เดียวกัน สุดท้าย เมื่อทุกอย่างถึงที่สุด เราเชื่อว่า ประเทศไทยจะไม่สิ้นคนดี ยามใดที่ประเทศไทยเหมือนจะหมดสิ้นคนดี  ยามนั้นเราจะได้เห็น คนอย่าง จ่าเพียร ,ผู้กองแคน,หมวดตี้,ทหาร,ตำรวจ,ครู,หมอ,และบุคลากรที่เสียสละเพื่อชาติ ออกมาทำหน้่าที่ของเค้าอย่างไม่ท้อถอย ในฐานะคนที่อยู่แนวหลัง ก็ขอให้คนที่จากไปแล้วจากไปสู่สวรรคาลัยอย่างสงบสุข ส่วนคนที่ยังอยู่ ขอให้สิ่งศักสิทธิ์และพระสยามเทวาธิราชคุ้มครองท่าน สักวันแผ่นดินทองของเราจะต้องสงบสุขเหมือนเดิม จากคุณ : puy_naka63 เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 00:36:29

ความคิดเห็นที่ 18 T_T ไม่รู้จะพูดว่าอะไร จากคุณ : คนภูธรGO ONนครบาล เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 00:58:27

ความคิดเห็นที่ 19 จุกอกจริงๆ ค่ะ อ่านแล้ว รู้สึกว่า.... มันทรมานนะค่ะ ที่เราต้องเห็นคนมากมายตายไปต่อหน้า แล้วเราไม่สามารถต่อลมหายใจของเค้าไว้ได้ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคนที่ทำเค้าได้อะไร สงสารครอบครัวทั้งหลายที่ต้องสูญเสีัยกับเหตุการณ์ที่ด้านขวาน ของเราและยังไม่มีเคล้าว่าจะจบสิ้นสักที ไม่รู้ว่าเค้าทำไปแล้วได้อะไร มีแต่ชีวิตและชีวิตที่ต้องหมดสิ้นไป ทั้งที่เค้ายังไม่สมควรจะได้จากไปด้วยซ้ำ จากคุณ : นางสาวมีค.สุข เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 01:47:42

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบุญกุศลที่ได้ทำมาทั้งหมด ขออุทิศ ให้กับเหล่าผู้เสียสะระเพื่อชาติ ขอให้ไปสู่สุขติ ด้วย......สาธุ จากคุณ : กล้วยไม้สีเงิน เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 02:54:23

ความคิดเห็นที่ 21 ผมอยู่ ที่ยะลามาตั้งเเต่เกิดเหตุ อยากจะบอกว่าถ้าใครมาอยู่ 3 จชต.เเล้วตายทุกคน ผมคงมีมากกว่า 9 ชีวิตแล้วแหละครับ (แต่ก็เข้าใจคนที่อยู่นอกพื้นที่นะครับ ว่าอันตรายใันมีจริง ๆ ) งานของผมต้องเข้าทุกพื้นที่ของทั้ง 3 จังหวัด ขับรถล่อโจรไปเรื่อย ๆ ถ้าโดนก็ถือว่าแจคพ๊อต พูดไปพูดมาวันนี้ก็เป็นงานพระราชทานเพลิงศพ ของพี่ทีททำงานครับ โดนยิงหลังเลิกงาน ไม่อยากพูดอะไรต่อเหมือนกัน แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 53 07:44:03 จากคุณ : @Server ! maN@ เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 05:01:29

ความคิดเห็นที่ 22 ได้แต่ส่งกำลังใจให้หมอเดชา ทุกครั้งที่มีเหตุการณ์คนนึงที่นีกเป็นห่วงคือ เดชา ครั้งสุดท้ายที่เจอคือวันที่เดชาเดินทางมารับรางวัลศิษย์เก่าที่คณะ นั่นก็หลายปีแล้ว วันนี้ได้ข่าวว่าเดชายังอยู่ในพื้นที่ อยากบอกว่าภูมิใจ เป็นกำลังใจให้เพื่อนตลอดเวลา และขอให้คุณพระคุ้มครองเพื่อนให้ปลอดภัย จากคุณ : dogaholic เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 06:06:42

ความคิดเห็นที่ 23 ขอให้พระคุ้มครองคนดีทุกๆคนที่นั่นให้อยู่รอดปลอดภัยค่ะ จากคุณ : นู๋แก่แต่นู๋สวย เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 09:24:35

ความคิดเห็นที่ 24 ขอให้สันติสุขจงกลับคืนมาในเร็ววันครับ จากคุณ : jek ae เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 09:52:36

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณคุณหมอค่ะ ที่นำเรื่องราวมาให้อ่าน ปล.เรียกน้ำตาหนูเยอะไปหน่อยค่ะ อิอิ จากคุณ : kikujung_angle เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 10:32:37

ความคิดเห็นที่ 26 น้ำตาใหลค่ะ นึกภาพตามทุกเรื่อง ภาษาง่ายๆ อ่านสบายๆ แต่กินใจคนอ่าน จนต้องร้องให้ออกมา ขอพระคุ้มครองคุณหมอ นะคะ จากคุณ : ยายภูธร เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 10:38:24

ความคิดเห็นที่ 27 ศพแล้วศพเล่า  เมื่อไหร่จะหยุดกันนะ เป็นกำลังใจให้คุณหมอเดชา และ จนท.ทุกคนที่ปฎิบัติหน้าที่ในเขตอันตราย จากคุณ : samr เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 12:46:53

ความคิดเห็นที่ 28 นายแพทย์เดชา แซ่หลี ผู้อำนวยการโรงพยาบาลกะพ้อ หรือจะแวะไปเยี่ยมชม รพ.กะพ้อ ก็ได้นะครับ .. http://kaphohos.sasukpattani.com/about.html ช่วยกันเผยแผ่ ความดี .. คนทำดี จะได้มีกำลังใจ ทำดีต่อไป จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 13:23:15

ความคิดเห็นที่ 29 ไม่รู้จะพูดว่ายังไง   นอกจากคำว่า "เสียใจ"  และ "จุกคอ"  เมื่ออ่านจบแล้วนั้น จำได้คลับคล้ายว่า  คุ้น ๆ ชื่อคุณหมอคนนี้  นานแล้ว และแล้วนึกได้  ใช่เลย มาจากนสพ. ฉบับนี้   สมัยทำงานที่เก่า  หลังจากพยายามนึก ๆ อยู่ตั้้งนานตั้งแต่เมื่อวานเย็น --------------------------------------------------------- บน"ควันปืน-เสียงระเบิด" รพ.กะพ้อ ..เรียนรู้ด้วยใจ รัฐบาลจัดสรรงบประมาณกว่าแสนล้านบาท เพื่อแก้ไขความไม่สงบในพื้นที่ภาคใต้กว่า 5 ปี ที่ความไม่สงบในพื้นที่ยังคงลุกลามบานปลายจนหาทางออกไม่พบ ปัญหางบประมาณถูกหยิบยกมาถกเถียงกันในสภาฯ ด้วยว่า "งบกว่าแสนล้าน” ทำไมยังแก้ไขปัญหาไม่ได้ เป็นปัญหาคาใจของคนทั้งประเทศ ในภาวะที่ความไว้วางใจกลายเป็นเป็นเรื่องห่างไกลใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ การทุ่มงบประมาณอย่างเดียว ใช่หรือไม่ว่ารัฐกำลังหลงทาง “แค่ความเข้าถึง นโยบายโดนใจ” ก็น่าจะแก้ปัญหาได้ คำตอบง่ายๆ ที่ชาวบ้านในพื้นที่ย้ำหนักหนา รัฐไทยไม่เคยนึกถึง จริงใจ เข้าใจ คำธรรมดาสามัญที่ถูกหยิบยกมาถกเถียงน้อยที่สุดในเวทีการแก้ไขปัญหาชายแดนภาค ใต้ แต่ในพื้นที่ กลางดงปืนและกลิ่นระเบิด ใจกลับเป็นเรื่องที่สำคัญอย่างยิ่ง นพ.เดชา แซ่หลี ผู้อำนวยการโรงพยาบาลกะพ้อ ต.กะรุบี อ.กระพ้อ จ.ปัตตานี ได้พิสูจน์แล้วว่า เงินไม่ใช่คำตอบของทุกปัญหา แต่หัวใจ เข้าใจ เข้าถึง คือคำตอบของทุกสิ่ง โรงพยาบาลกระพ้อ เป็นโรงพยาบาลชุมชนขนาด 10 เตียง ตั้งขึ้นมาตั้งแต่ปี 2540 อยู่ในเขตสีแดง เป็นพื้นที่เสี่ยง ต่อสถานการณ์ไม่สงบ แต่เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลกว่า 80 ชีวิต เรียนรู้ที่จะรับมือความไม่สงบโดยไม่มีใครคิดจะหลีกหนี “โรงพยาบาลถูกขู่บ่อย และมีเหตุการณ์ไม่สงบเดือนละ 2 ครั้ง ทำให้เจ้าหน้าที่พร้อมจะรับมือ“ ความไม่สงบที่เกิดขึ้นทำให้เจ้าหน้าที่เรียนรู้ที่จะสร้างมาตรการความปลอดภัย รวมไปถึง การร่วมมือร่วมใจ ที่จะดูแลกันและกัน “ครั้งหนึ่งโรงพยาบาลถูกขู่ จะฆ่าหมอ และพยาบาล ทำให้เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลต้องอพยพมานอนรวมกัน แต่ไม่มีใครคิดจะทิ้งโรงพยาบาล เพราะกลัวว่าจะไม่มีใครดูแลผู้ป่วย เหตุการณ์ความไม่สงบในพื้นที่ทำให้เจ้าหน้าที่ เรียนรู้ที่จะเข้าใจ และพร้อมที่จะร่วมมือในการวางมาตรการ ความปลอดภัยร่วมกันโดยไม่ต้องร้องขอความช่วยเหลือ “เราคงไม่รอให้เรื่องร้ายๆ เกิดขึ้นก่อน” นพ.เดชาบอกและว่า ไม่ต้องรองบประมาณ คิดถึงความปลอดภัยของทุกคนเป็นเรื่องสำคัญที่สุด “ผมติดกล้องวงจรปิดเอาไว้ทั้งหมด 30 ตัวทั่วโรงพยาบาล” ซึ่งจอมอนิเตอร์ไม่ได้ติดตั้งเพียงแห่งเดียว แต่เพื่อให้ทุกคนได้มีส่วนร่วมในการสอดส่องดูแลความปลอดภัย จึงไม่ติดจอมอนิเตอร์เอาไว้ที่ยามแห่งเดียว แต่ติดเอาไว้บริเวณที่พยาบาลนั่งทำงานเยอะๆ เผื่อว่าเกิดอะไรขึ้นจะช่วยดูแลกันได้ ด้วยความร่วมมือของเจ้าหน้าที่ ซึ่งไม่ส่งผลแค่เพียงอุ่นใจในการทำงาน หากผลในการสร้างเสริมสุขภาพก็บรรลุเป้าหมายเช่นกัน ด้วยการลงพื้นที่ให้ความรู้กับชุมชน แบบไม่ย่อท้อต่อความไม่ปลอดภัย ทำให้สามารถลดอัตราการขาดออกซิเจนในเด็กแรกเกิดได้จาก 50 ต่อ 1,000 เหลือ 20 ต่อ 1,000 นอกจากนี้ในปัจจุบันการฝากครรภ์ครบ 4 ครั้งตามเกณฑ์เกือบ 100% ซึ่งการสร้างความเข้าใจไม่ได้ใช้งบประมาณมากนัก เพียงแค่ใช้เครือข่ายสถานีอนามัยในพื้นที่ในการรณรงค์สร้างความรู้ให้แก่ชาว บ้านก็เพียงพอที่จะทำให้บรรลุเป้าหมายที่วางไว้แล้ว ใจคือคำตอบ "จิตใจผมเติบโตขึ้น” นพ.เดชา บอกว่า 8 ปีหลังจากบริหารโรงพยาบาลกะพ้อตั้งแต่ปี 2544 ไม่เพียงบริหารงานแต่เขาได้บริหารใจด้วย เพราะทีมงานในโรงพยาบาลและเหตุการณ์ความไม่สงบในพื้นที่ภาคใต้ทำให้เขาเติบ โต “ตอนนี้ผมไม่คิดจะย้ายไปไหน” เขาบอกการทำงานที่นี่ทำให้เขามีความสุข แม้ว่าหลายครั้งเคยคิดจะไปเรียนต่อเฉพาะทางเช่นเดียวกับแพทย์ที่จบรุ่นเดียว กัน ซึ่งขณะนี้เหลือเพียง 4 คนจาก 300 คน ที่ไม่ไปเรียนต่อเฉพาะทาง “ทำงานตรงนี้ผมมีความสุขและมีอีกหลายอย่างที่ผม อยากทำ” ผู้อำนวยการหนุ่มยืนยันด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเริ่มบรรยายถึงความโชคดีในการค้นพบกุญแจสำคัญในการพัฒนาจิตใจ เขาบอกว่า โชคดีเพราะบางช่วงเจอเหตุการณ์ร้าย และทำงานเหนื่อย เมื่อไปเรียนรู้การพัฒนาจิต ทำให้พบว่า บางช่วงเราตรวจคนไข้เหมือนหุ่นยนต์ ทำให้เริ่มมองตัวเองว่าต้องทำอะไรอย่างมีสติ สมาธิมากขึ้น มองคนไข้แบบองค์รวม ไม่ได้มองแค่ตัวคนไข้ที่มีปัญหาและต้องรักษาตามอาการ แต่มองลึกไปมากกว่าปัญหาด้านร่างกาย “โรคบางอย่างยาแก้ไขไม่ได้ เพราะต้นเหตุ มาจากเรื่องจิตใจ คุยกับคนไข้มากขึ้นทำให้เข้าใจมากขึ้น” ผู้อำนวยการหนุ่มคนนี้บอกว่า เมื่อเขาเอาหัวใจเป็นที่ตั้งทำให้การทำงานเหนื่อยน้อยลง เพราะทุกครั้งที่เขาเหนื่อย เขามักจะนึกถึงนิทานของอาจารย์ท่านหนึ่งเสมอ อาจารย์ท่านนี้มักจะถามว่า อะไรสำคัญที่สุด ใครสำคัญที่สุด ซึ่งเป็นคำถามที่ใครหลายคนมักจะหลงทาง เพราะคำตอบไม่ใช่เรื่องไกลตัว แต่เป็น “คนที่อยู่ตรงหน้าคือคนที่สำคัญที่สุด” เพราะฉะนั้นทุกครั้งที่เขาตรวจคนไข้เขาจึงคิดเสมอว่า คนที่สำคัญที่สุดของเขาคือใคร “ณ ปัจจุบันคนที่อยู่ตรงหน้าเราสำคัญที่สุด” นพ.เดชาบอกว่า เมื่อเขาพบความสุขในการทำงาน เขาก็ต้องการทำให้เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลกระพ้อทำงานด้วยความสุขเช่นเดียวกัน “อยากให้ทุกคนทำงานอย่างมีความสุข” เขาบอกว่า ในช่วง 2 ปีที่ผ่านมา พยายามจะพัฒนาระบบ HA ให้มีคุณภาพ แต่ดูเจ้าหน้าที่เหนื่อยมากพยายามเสนอผลงานอย่างเดียว “ผมไม่อยากให้ทุกคนทำงานเพื่อเสนอผลงานอย่างเดียว แต่ให้เข้าถึงการทำงานด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์ตามเป้าหมายของระบบ HA” เน้นผู้ป่วยศูนย์กลาง ทำงานเป็นทีมเกิดความต่อเนื่อง คือเป้าหมายที่ผู้อำนวยการหนุ่มคนนี้ต้องการนำพาโรงพยาบาลเล็กเดินไปให้ถึง “ถ้าเจ้าหน้าที่มองไม่ออก การทำงานก็จะรู้สึกเหนื่อย คนทำงานเกิดความทุกข์ จิตอาสาคือการทำงานให้มีความสุข ผมไม่ได้หวังอะไรเยอะ แค่คนทำงานมีความสุขสิ่งที่ดีก็จะเกิดขึ้นเยอะ” ชุมชนคือเป้าหมาย ไม่เพียงความพยายามสร้างมุมบวกให้แก่คนทำงาน หากในการทำงานร่วมกับชุมชนก็คืออีกเป้าหมายที่ผู้อำนวยการหนุ่มคนนี้บอกว่า เป็นเรื่องที่เขาตั้งใจทำ แม้ว่าขณะนี้การสร้างเครือข่ายชุมชนยังเป็นไปได้ยากจากเหตุการณ์ความไม่สงบ “ผมอยากดึงชุมชนทำให้เป็นเครือข่าย เพราะโรงพยาบาลอย่างเดียวไปไม่รอด อยากพัฒนาหลายส่วน แต่ติดตรงที่เกิดเหตุการณ์ส่งเจ้าหน้าที่ลงชุมชนได้ไม่มากนัก” ในสถานการณ์ความไม่สงบ นพ.เดชาบอกว่า อาจจะสร้างเครือข่ายชุมชนได้ไม่มากนัก แต่เขาเชื่อว่า อุปสรรคมีเอาไว้เพื่อข้ามผ่าน และอัลเลาะห์จะคุ้มครองคนดี และที่สุดแล้ว แค่จริงใจ คือความสำเร็จ ส่วนการแก้ไขปัญหาในพื้นที่ภาคใต้ เขามองว่า รัฐยังเข้าไม่ถึงใจชาวบ้าน ภาพกิจกรรมที่ทำในพื้นที่มันผิวเผินเข้าไม่ถึงอย่างแท้จริง เจ้าหน้าที่ยังมองความแตกต่างของเชื้อชาติ ทำให้ดูเหมือนขาดความจริงใจ “เขาบอกว่า เข้าใจ เข้าถึง และพัฒนา น่าจะเป็นคำตอบในพื้นที่” และยืนยันว่า เงินเป็นเพียงส่วนเดียวแต่การเรียนรู้ที่จะเข้าใจตัวเองเข้าใจคนอื่น คือเรื่องสำคัญที่สุด ที่มา :  http://www.bangkokbiznews.com/2009/06/08/news_28889264.php?news_id=28889264 ขอเป็นกำลังใจแก่โรงพยาบาลแห่งนี้ด้วย   แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 53 14:31:45 จากคุณ : KJ_FBI เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 14:30:49

ความคิดเห็นที่ 30   ร้องไห้เลยอ่ะ ขอกราบที่หัวใจของผู้เสียสละทุกท่านนะคะ ขอคุณพระคุณเจ้าคุ้มครองทุกชีวิต ไม่ว่าจะเป็นทหาร ตำรวจ คุณครู คุณหมอ เมื่อไหร่หนอสงครามจะจบสิ้นลงสักที จากคุณ : ข้าวปั้นหมูจุ่ม (ข้าวปั้นหมูจุ่ม) เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 14:31:25

ความคิดเห็นที่ 31   ขอพระเจ้าคุ้มครองคนดี คนเสียสละเพื่อชาติทุกคนค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้คุณหมอและเพื่อนร่วมงานในการปฏิบัติหน้าที่เพื่อชาติค่ะ จากคุณ : จอย เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 14:57:12 A:95.172.224.85 X: TicketID:202805

ความคิดเห็นที่ 32 “ขอให้ถือประโยชน์ส่วนตัวเป็นที่สอง ประโยชน์ของเพื่อนมนุษย์เป็นกิจที่หนึ่ง ลาภ ทรัพย์และเกียรติ จะตกแก่ท่านเอง ถ้าท่าน ทรงธรรมแห่งอาชีพไว้ให้บริสุทธิ์" สมดังพระราชดำรัสของพระบิดาเลยค่ะ จากคุณ : ลูกพระบิดาเหมือนกัน (Daniala) เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 15:18:40

ความคิดเห็นที่ 33 ขอบคุณ ความคิดเห็นที่ 29  คุณ KJ_FBI ที่นำข้อมูลมาลงเพิ่มเติม .. ผมขออนุญาต นำไปลงเพิ่มในบล๊อก ผมด้วยนะครับ .. http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=cmu2807&date=02-04-2010&group=8&gblog=94 จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 15:23:09

ความคิดเห็นที่ 34 กลั้นน้ำตาจนปวดหัวเลยค่ะ ขอแสดงความเสียใจกับทุกชีวิตที่จากไปค่ะ จากคุณ : ถึงอ้วนก็รัก เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 15:55:15

ความคิดเห็นที่ 35 สงสารญาติของผู้เสียชีวิตค่ะ T_T คนดีๆจากไปคนแล้วคนเล่า... หลายคนอายุยังน้อย แต่เราเชื่อว่าพวกเขาเหล่านั้นใช้ชีวิตได้คุ้มกว่าคนหลายๆคน เพราะชีวิตของพวกเขาได้อุทิศให้กับผู้อื่น อุทิศให้กับส่วนรวม เป็นกำลังใจให้ผู้เสียสละทุกคนค่ะ จากคุณ : april_29_me เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 16:08:03

ความคิดเห็นที่ 36 อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ คุณพระคุ้มครองทุกท่านนะคะ จากคุณ : ทอฝัน...ในวันเหงา เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 17:03:43

ความคิดเห็นที่ 37 เศร้ามากค่ะ เป็นกำลังใจ ให้คุณหมอเดชา  แซ่หลี ด้วยคนค่ะ และหวังว่า คนไทยจะกลับมารักกันเหมือนเดิม ให้ขวานทอง เล่มนี้คงอยู่ตลอดไป ขอบคุณ คุณหมอหมูมากค่ะ ที่นำเรื่องดีๆ มาให้อ่านค่ะ จากคุณ : ~นู๋อ้อนจัง~ เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 17:19:19

ความคิดเห็นที่ 38 เศร้าค่ะ กลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลออกมา ขอให้พระคุ้มครองคนดี จากคุณ : วุ้นผลไม้ลอยแก้ว เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 17:36:11

ความคิดเห็นที่ 39 ขอเป็นกำลังใจให้คุณหมอเดชา คุณ @Server ! maN@ และทุกท่านที่เสียสละเพื่อประเทศชาติ ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองค่ะ จากคุณ : โกโก้ชุ่มนม เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 17:58:06

ความคิดเห็นที่ 40 ขอเป็นกำลังใจให้คุณหมอ และบุคคลากรของ โรงพยาบาลกะพ้อ ทุกท่านค่ะ จากคุณ : บ้านนี้มีสุข เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 18:01:50

ความคิดเห็นที่ 41 เสียน้ำตาให้กระทู้นี้ซะแล้ว ขอบคุณคุณหมอสำหรับ บทความดีๆๆค่ะ ขอให้บุญกุศลที่เคยทำมาช่วยคุ้มครองทหาร แพทย์ ตำรวจ พยาบาลและผู้ที่เกี่ยวข้องทุกท่านให้แคล้วคลาดปลอดภัยด้วยค่ะ ขอให้วิญญาณผู้เสียชีวิตทุกท่านไปสู่สุคติค่ะ จากคุณ : tRechin เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 18:08:58

ความคิดเห็นที่ 42 เพิ่งกลับมาจากงานพระทานเพลิงศพ พนักงานที่ทำงานที่เสียชีวิตระหว่างปฏิบัติหน้าที่ ได้ยินคำที่ได้ยินมาตลอด และไม่รู้ว่าจะได้ยินอีกหรือไม่ว่า "ขอให้(ชื่อผุ้เสียชีวิืต) เป็นรายสุดท้ายจากสถานการณ์ และขอให้สถานการณ์ บ้านเกิดของเราสงบสุขโดยเร็ว" ได้ยินมาหลายงานแล้วครับ เมื่อไหร่จะไม่ได้ยินคำคำนี้สักทีเวลาไปงานศพ จากคุณ : @Server ! maN@ เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 19:01:09

ความคิดเห็นที่ 43 เป็นกำลังใจให้หมอเดชาด้วยคนค่ะ อ่านแล้วดีใจที่มีหมอที่ดี มีจิตวิญญานของความเป็นหมอ... และดีใจแทนคุณพ่อ คุณแม่ ... ครูบาอาจารย์ทุกท่านของหมอที่มีส่วนหล่อหลอมให้หมอเป็นผู้มี จิตอาสา ดีใจจริง ๆ ค่ะ จากคุณ : Sara_Less เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 19:09:16

ความคิดเห็นที่ 44 อ่านแล้วจุกในลำคอ  พร้อมกับน้ำตาไหลมาโดยไม่ต้องส้่ง เพื่อนเป็นพยาบาล ร.พ.กะพ้ออยู่2ปี  ตอนนี้ย้ายมาที่ ร.พ.สายบุรี กลับมาประจำที่บ้านตัวเองเลยไม่ต้องไปกลับให้หวาดเสียว  ก็ได้แต่เตือนให้ระวังตัว  และคอยห่วงใย โทรหาเท่าที่ทำได้  ขอให้สุขสงบโดยเร็วค่ะ  ขอบคุณหมอหมูด้วยค่ะที่ทำให้ได้รับรู้  ในสิ่งที่ไม่เคยได้รุ้ค่ะ ขอให้ทุกท่านที่จากไปสู่สุขคติด้วยค่ะ เคยไปอยู่ อ.สายบุรีสิบกว่าปี ได้ย้ายกลับมาปี 41 เนื่องจากโดนเรียกค่าคุ้มครอง  ทางบ้านสามีเป็นห่วงเลยต้องย้ายกับมาทีบ้านสามีค่ะ แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 53 20:30:12 แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 53 20:28:41 จากคุณ : chapa66 เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 20:24:25

ความคิดเห็นที่ 45 เป็นกำลังใจให้เจ้าหน้าที่ ที่เสียสละทุกคนครับ จากคุณ : natashi เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 21:40:51

ความคิดเห็นที่ 46 ขอเป็นกำลังใจให้หมอเดชา ครับ ไปแอบดูประวัติมา จบ ม.อ.รุ่น ๒๑ ห่างกัน ๑๕ รุ่นพอดี ไม่ทันเจอกันเพราะผมระหกระเหินออกมาเสียก่อน หวังว่าคุณความดีที่คนอย่างหมอเดชาช่วยกันทำ จะส่งผลให้บ้านเกิดของผมมีสถานการณ์ที่สงบโดยเร็วครับ และขออวยพรให้พี่ๆน้องๆทุกคนจงแคล้วคลาดปลอดภัยครับ จากคุณ : CVTบ้านโป่ง เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 53 22:25:09

ความคิดเห็นที่ 47 ขอให้บุญคุ้มครองคุณหมอนะคะ จากคุณ : joyleeko เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 01:38:48

ความคิดเห็นที่ 48 วันนี้ฉันมีนิทาน อยากเล่าให้เธอฟังนิทานเรื่อง ท ทหาร อดทนเวลาเค้ายืนเค้าแนบปืนกลไว้ข้างกายทั้งที่เค้าไม่เคยใจร้ายและไม่เคยคิดฆ่าคนแต่เป็นอีกคืนที่เค้าต้องออกลาดตระเวนเป็นหน้าที่ของกองพันทหารราบผู้รักตัวเองน้อยกว่าชนในชาติไทยเพราะรู้ว่าเลือดเนื้อเค้าจะสละไม่ให้เราเป็นทาสใครในขณะนั้น ผู้ก่อการร้ายซุ่มโจมตีเสียงปืน ดังสนั่นตอนเวลาเลยเที่ยงคืนกว่าเสียงระเบิดดังก้องกึกไปทั่วทั้งป่าพร้อมเสียงกระสุนปืนทะลุตัวจ่าเค้ารีบยกปืนกลข้างกายประทับบ่าในขณะที่ยิงสวนไปเค้าคิดแต่ว่าถ้าคืนนี้เป็นคืนสุดท้ายของชีวิตเค้าก็ยินดีที่จะสละทุกอย่างด้วยยศอันน้อยนิดขอเพียงคนในชาติได้หลับสบายเค้าจะยืนหยัดปกป้องแผ่นดินแม้ชีพมลายในราตรีที่ด้ามขวานลุกเป็นไฟประเทศไทยเจ้าเอ๋ยมีคนฝากเพลงนี้มาให้หลับตาเถอะนะ ขอให้เธอหลับฝันดีคืนนี้ไม่ต้องห่วง ตรงนี้ฉันจะดูแลด้วยชีวิตของฉันในคืนที่ผมกินเหล้าอยู่นั่งเล่นในคืนที่ป้าข้างห้องยังตั้งวงป๊อกเด้งคืนที่เด็กมัธยมนั่งท่องตำราเอนท์จุฬาคืนที่ใครหลายคนลืมชื่อคนเดือนตุลาคืนที่คุณนอนหลับอยู่บนเตียงทั้งหมดคือคืนเดียวกันกับเสียงปืนที่ดังเปรี้ยงของทหารต่อต้าน ข.จ.ก.ผู้ไม่ยอมให้ใครมาเผาโรงเรียน เผาตำรา ส.ป.ช.และยังไม่มีตอนจบของนิทานมีเพียงแต่ตอนรุ่งสางไม่เป็นศพก็พิการเพราะในทุกเช้าที่เราตื่นมาเมาขี้ตามันคือเช้าแห่งการสูญเสียที่ 5 องศา 37 ลิปดาเขาตายเพื่อคนในชาติจะหลับสบายเขาจะยืนหยัดปกป้องแผ่นดินแม้ชีพมลายในราตรีที่ด้ามขวานลุกเป็นไฟประเทศไทยเจ้าเอ๋ยมีคนฝากเพลงนี้มาให้หลับตาเถอะนะ ขอให้เธอหลับฝันดีคืนนี้ไม่ต้องห่วง ตรงนี้ฉันจะดูแลด้วยชีวิตของฉันฝากดาวบนฟ้า ร้องเพลงนี้ให้เธอฟังหากฉันไม่ได้กลับ อย่างน้อยให้เธอหลับสบายก็พอแล้ว ขอให้ ทุกท่านที่เสียสละ ไปสู่ ภพที่ดีๆนะค่ะ RIP ค่ะ จากคุณ : guinsang เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 02:05:03

ความคิดเห็นที่ 49 น้ำตาคลอเลย ภูมิใจในตัวคุณหมอมาก ๆ ที่เสียสละทุกสิ่งทุกอย่างในความสะดวกสะบายและความก้าวหน้าในอาชีพการงานเพื่อช่วยมนุษย์ด้วยกันในดินแดนที่ห่างไกลและอันตราย ขอให้คุณหมอและครอบครัวพบเจอแต่สิ่งดี ๆ นะคะ จากคุณ : ปลาทูทำอะไรก็อร่อย เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 09:24:05

ความคิดเห็นที่ 50 ขอเป็นกำลังใจให้เจ้าหน้าที่ทุกคน ในพื้นที่เสี่ยงอันตรายค่ะ อ่านเรื่องนี้จบแล้ว น้ำตาไหลออกมาเองค่ะ เศร้ามาก จากคุณ : pin chonburi เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 10:04:16

ความคิดเห็นที่ 51 ชื่นชมคุณหมอที่ทำงานในพื้นที่ค่ะ เราและครอบครัว ก็ได้รับผลกระทบจาก เหตุการณ์ใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้เหมือนกัน ที่บ้านเราและญาติ โดนระเบิดไป 2 ครั้ง ยิงกราดครั้งนึง ลูกพี่ลูกน้องโดนระเบิดฝังที่ขาครั้งนึง แต่ไม่เป็นอะไรมาก ตอนนี้เกือบเป็นปกติแล้ว เมื่อก่อน...สามจังหวัด เป็นเมืองที่น่าอยู่มาก...แต่มันเปลี่ยนไปแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะกลับมาสงบแบบเมื่อก่อนได้อีกมั๊ย ...คนที่อยู่ที่นั่น ก็ต้องระวังตัวเองเยอะๆ และให้กำลังใจตัวเองค่ะ จากคุณ : Halimeda Lover เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 10:36:14

ความคิดเห็นที่ 52 อ่านแล้วหดหู่มากมายครับคุณหมอ ท่านผู้ล่วงลับเหล่านั้นเป็นผู้กล้าและเสียสละมากครับ ขอเป็นกำลังใจให้คุณหมอด้วยนะครับ... จากคุณ : SianpenG เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 10:40:52

ความคิดเห็นที่ 53 ขอให้ภาคใต้ และ ประเทศไทย สงบสุขโดยเร็วเถิดค่ะ ใจนึงก็นึกชื่นชมผู้ที่เสียสละไปทำงานที่ 3 จังหวัดชายแดน แต่พอเห็นข่าวผู้เสียชีวิตบ่อยๆ ก็รู้สึกเศร้าใจทุกครั้ง ขอเป็นกำลังใจให้กับผู้ที่ทำงานอยู่ 3 จังหวัดชายแดน และญาติของผู้เสียชีวิตค่ะ จากคุณ : Winki เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 17:28:19

ความคิดเห็นที่ 54 อ่านเเล้วจุกอก น้ำตาไม่รู้มาจากไหน จะต้องสังเวยอีกกี่ศพ  จะต้องเสียน้ำตากันเท่าไหร่ อยากให้สามจังหวัดชายแดน สงบสุข เห็นใจคนที่สูญเสียอย่างจับใจ และขอให้ดวงวิญญาณที่เสียสละทุกท่าน ไปสู่สุขคตินะคะ จากคุณ : สบายดีไหม เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 18:09:03

ความคิดเห็นที่ 55 นึกถึงเพลงนี้ขึ้นมา ทันที ที่ฟังทีไรก้ออดร้องให้ไม่ได้ _________________________________          ราตรีสวัสดิ์                ฟักกลิ้งฮีโร่ Feat. ธีร์ ไชยเดช http://bignose.exteen.com/20090731/goodnight-feat วันนี้ฉันมีนิทาน อยากเล่าให้เธอฟัง นิทานเรื่อง ท ทหาร อดทน เวลาเค้ายืนเค้าแนบปืนกลไว้ข้างกาย ทั้งที่เค้าไม่เคยใจร้ายและไม่เคยคิดฆ่าคน แต่เป็นอีกคืนที่เค้าต้องออกลาดตระเวน เป็นหน้าที่ของกองพันทหารราบผู้รักตัวเอง น้อยกว่าชนในชาติไทย เพราะรู้ว่าเลือดเนื้อเค้าจะสละไม่ให้เราเป็นทาสใคร ในขณะนั้น ผู้ก่อการร้ายซุ่มโจมตี เสียงปืน ดังสนั่นตอนเวลาเลยเที่ยงคืนกว่า เสียงระเบิดดังก้องกึกไปทั่วทั้งป่า พร้อมเสียงกระสุนปืนทะลุตัวจ่า เค้ารีบยกปืนกลข้างกายประทับบ่า ในขณะที่ยิงสวนไปเค้าคิดแต่ว่า ถ้าคืนนี้เป็นคืนสุดท้ายของชีวิต เค้าก็ยินดีที่จะสละทุกอย่างด้วยยศอันน้อยนิด ขอเพียงคนในชาติได้หลับสบาย เค้าจะยืนหยัดปกป้องแผ่นดินแม้ชีพมลาย ในราตรีที่ด้ามขวานลุกเป็นไฟ ประเทศไทยเจ้าเอ๋ยมีคนฝากเพลงนี้มาให้ หลับตาเถอะนะ ขอให้เธอหลับฝันดี คืนนี้ไม่ต้องห่วง ตรงนี้ฉันจะดูแลด้วยชีวิตของฉัน ในคืนที่ผมกินเหล้าอยู่นั่งเล่น ในคืนที่ป้าข้างห้องยังตั้งวงป๊อกเด้ง คืนที่เด็กมัธยมนั่งท่องตำราเอนท์จุฬา คืนที่ใครหลายคนลืมชื่อคนเดือนตุลา คืนที่คุณนอนหลับอยู่บนเตียง ทั้งหมดคือคืนเดียวกันกับเสียงปืนที่ดังเปรี้ยง ของทหารต่อต้าน ข.จ.ก. ผู้ไม่ยอมให้ใครมาเผาโรงเรียน เผาตำรา ส.ป.ช. และยังไม่มีตอนจบของนิทาน มีเพียงแต่ตอนรุ่งสางไม่เป็นศพก็พิการ เพราะในทุกเช้าที่เราตื่นมาเมาขี้ตา มันคือเช้าแห่งการสูญเสียที่ 5 องศา 37 ลิปดา เขาตายเพื่อคนในชาติได้หลับสบาย เขาจะยืนหยัดปกป้องแผ่นดินแม้ชีพมลาย ในราตรีที่ด้ามขวานลุกเป็นไฟ ประเทศไทยเจ้าเอ๋ยมีคนฝากเพลงนี้มาให้ หลับตาเถอะนะ ขอให้เธอหลับฝันดี คืนนี้ไม่ต้องห่วง ตรงนี้ฉันจะดูแลด้วยชีวิตของฉัน ฝากดาวบนฟ้า ร้องเพลงนี้ให้เธอฟัง หากฉันไม่ได้กลับ อย่างน้อยให้เธอหลับสบายก็พอแล้ว จากคุณ : สบายดีไหม เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 18:13:28

ความคิดเห็นที่ 56 T_T ขอบคุณทุกท่านที่เสียสละทำหน้าที่  เพื่อให้พวกเราได้อยู่สบายกันทางนี้ ขอให้เหตุการณ์สงบโดยเร็วด้วยเถิด จากคุณ : ไชโย...โลกนี้ยังดีอยู่ เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 20:40:25

ความคิดเห็นที่ 57 ได้ไปปัตตานีมาครั้งนึงเมื่อไม่นาน บรรยากาศยังน่าอยู่ สวยงาม ... คิดว่าหากไม่มีเหตุการณ์ความรุนแรงแบบนี้ ..3 จังหวัด คงเป็นพื้นที่ที่น่าอยู่ที่สุดอีกแห่งของประเทศ ................................................................... ขอให้ทุกท่านที่เสียสละ ประสบแต่ความสุข และปลอดภัยทั้งกาย-ใจค่ะ พวกคุณสุดยอดจริงๆ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : ใบพัดสีม่วง เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 23:24:35

ความคิดเห็นที่ 58 ชื่นชมในความเสียสละของคุณหมอเดชา และเจ้าหน้าที่ทุกท่าน ในเขตพื้นที่สีแดงทั้งหลาย ท่านได้ทำหน้าที่ของท่านได้อย่างเยี่ยมยอดค่ะ เมื่อเกิดมาแล้ว ทุกคนต้องตาย การตายอย่างมีเกียรติเป็นสิ่งที่น่าภาคภูมิใจของผู้ตายและครอบครัวยิ่งนักค่ะ ขอทุกท่านผู้ล่วงลับ  ได้ไปสู่สุขคติค่ะ  ... ไม่นาน...พวกเราๆ ก็จะต้องตามไปค่ะ... ดิฉัน กำลังเตรียมตัวรับกับความตาย ดุจดังมิตรแท้ที่เราต้องพบ...ไม่ช้าก็เร็วค่ะ จากคุณ : มด2002 เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 53 23:26:08

ความคิดเห็นที่ 59 กราบขอบพระคุณพี่ๆทุกท่านที่เสียสละครับผม จากคุณ : ฟ้าใสดีจังวันนี้ เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 00:16:39

ความคิดเห็นที่ 60 ชื่นชมและเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนที่เคยไปทำงาน และยังทำอยู่ บุญรักษาทุกคนนะครับ จากคุณ : drtoon เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 09:43:09

ความคิดเห็นที่ 61   เสียใจต่อการจากไปของทุกท่านค่ะ และอยากให้กำลังใจเจ้าหน้าที่ทุกส่วนที่ยังปฏิบัติหน้าที่อยู่ในขณะนี้ พวกเราขอเป็นแรงใจให้่ทุกท่าน คนคิดดี พูดดี ทำดี จะได้เจอแต่สิ่งดีๆแน่นอนค่ะ เชื่อว่า "ลูกพระบิดา"ทั้งตัวคุณหมอเดชาเองหรือไม่ว่าศิษย์ม.อ.คนไหนก็ตามระลึกถึงพระราชดำรัสพระราชบิดาอยู่เสมอค่ะ ขอให้คุณหมอเป็นแบบอย่างของแพทย์ ม.อ.ตลอดไปนะคะ จากคุณ : Gelliiz เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 13:32:33

ความคิดเห็นที่ 62 ขอบคุณค่ะหมอ ตั้งแต่ได้ข่าวเหตุการณ์ความไม่สงบในภาคใต้ ก็ใฝ่ฝันมาตลอดขอให้ได้ลงไปทำงานที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ตอนเอนทรานซ์อยากไปเรียนพยาบาลที่ยะลา แต่เค้าจำกัดโควต้าคนในพื้นที่ก็เลยอด ไม่ได้ไป ก็เลยเอ็นฯเข้ามหาวิทยาลัยของรัฐแทน เวลาล่วงเลยมาหลายปีแล้ว แต่ความตั้งใจยังไม่เปลี่ยน อยากจะใช้ชีวิตแบบว่า เช้าไปทำงานบ่ายเข้าโรงเรียนเป็นครูอาสาสอนหนังสือเด็กๆ รู้อยู่แก่ใจว่าสักวันต้องตายแน่ๆ แต่ยังไงก็จะไป รอให้เรียนจบก่อนเถอะนะ และจะทำตามที่ใฝ่ฝันเอย จากคุณ : สาวเจ้าสำราญค่ะ เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 53 18:53:55

ความคิดเห็นที่ 63 คิดถึงเพื่อนๆทุกคนที่ทำงานอยู่ทางโน้นมากๆ จากคุณ : sweet_mu เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 07:45:15

ความคิดเห็นที่ 64 เป็นกำลังใจ ให้ผู้เสียสละทุกท่าน ที่ทำหน้าที่อยู่ทางสามจังหวัดชายแดนใต้ จากคุณ : g_toub เขียนเมื่อ : วันจักรี 53 23:27:45

ความคิดเห็นที่ 65 ิอ่านแล้วรู้สึกสงสารแผ่นดินเกิด สงสารคนไทยด้วยกัน ทำไม ทำไม ต้องเป็นแบบนี้ เมื่อไหร่ปัญหา เหล่านี้จะจบไป จากคุณ : ฮักอ้ายเตอะ เขียนเมื่อ : วันอนามัยโลก 53 08:39:56

ความคิดเห็นที่ 66 อ่านไปน้ำตาไหลไป ร่วมเสียใจกับการสูญเสียทุกเหตุกาณ์ที่เกิดขึ้น และเอาใจช่วยทุกท่าน ขอบคุณท่านผู้เสียสละทุกท่านและขอเป็นกำลังใจนะคะ ขอให้เหตุการณ์สงบสุขโดยไวด้วยเทอญ ขอพระคุ้มครอง จากคุณ : apla เขียนเมื่อ : วันอนามัยโลก 53 12:09:12

ความคิดเห็นที่ 67 ขอบคุณ.. ผู้เสียสละทุกท่านที่ปกป้องเรา เสียสละด้วยความเหนื่อยยากทั้งกายและใจ คนดีไม่สิ้นแผ่นดิน จากคุณ : PhuEsyOnG เขียนเมื่อ : วันอนามัยโลก 53 15:47:06

ความคิดเห็นที่ 68 เคยใช้ทุนอยู่ จังหวัดชายแดนภาคใต้ ได้รู้จักศัลยแพทย์คนหนึ่ง ทำงาน 24 ชั่วโมง ( stand by ตลอด) บางวันผ่าตัดถึงตีสามตีสี่ บ้านพักแพทย์ไม่ได้นอน นอนที่ห้องพักแพทย์บนวอร์ด หรือบางครั้งถ้าคนไข้หนัก ก็นอนข้างคนไข้เลย มีอยู่ครั้ง ญาติคนไข้มาเฝ้าหลายวัน ไม่ได้พัก ถูกหมอไล่ให้กลับไปนอนพักที่บ้าน บอกไม่ต้องห่วง เดี๋ยวหมอนอนเฝ้าให้เอง ตอนนั้นปี 2534 เงินเดือนซีห้า ของศัลยแพทย์ ประมาณเก้าพันบาทเท่านั้นเอง ถามพี่เขาว่า พอใช้เหรอ เขาบอกก็ไม่ได้ใช้อะไร อาหารสามมื้อ ก็ขอให้แม่บ้านช่วยแบ่งอาหารคนไข้ในโรงครัวใส่ปิ่นโตมาให้ คิดเดือนละสามร้อยบาท จะหนักหน่อย ที่ต้องส่งให้พ่อ และให้น้องเรียนหนึ่งคน วันๆไม่ได้ออกจากโรงพยาบาล ตอนผมไปใช้ทุนไม่มีรถ พี่เขาก็ยกมอเตอร์ไซค์ประจำตำแหน่งให้ บอกพี่เองไม่ได้ใช้หรอก ไม่ออกไปไหน เกิดมีคนไข้อุบัติเหตุมากระทันหันจะได้มีหมอ (ตอนนั้นทั้งโรงพยาบาลมีศัลยแพทย์คนเดียว) พี่เขาบอกอย่างภาคภูมิใจว่า ตั้งแต่พี่มาอยู่ที่นี่ อัตราการเสียชีวิตลดลงไปหลายเท่า แต่ก็มีอยู่ครั้งคนไข้เสียชีวิต แล้วพี่เขามานั่งเศร้า น้ำตาซึม บอกว่า ถ้ามีเครื่องมือ........(เป็นภาษาอังกฤษ จำไม่ได้ ) ใน ไอ ซี ยู คนไข้อาจไม่ตาย คราวนั้นเศร้าไปหลายวัน พี่เขาบอกคนไข้ยังอายุน้อย ต้องเป็นเสาหลักให้ครอบครัว เสียใจที่ช่วยเขาไม่ได้ จากคุณ : ปัจจตัง เขียนเมื่อ : วันอนามัยโลก 53 16:09:58

ความคิดเห็นที่ 69 อ่านแล้วรู้สึกพูดไม่ออก... "เมื่อไหร่" ขวานของจะกลับมาสงบสุขเสียที เป็นคำถามที่มีคนถามมามากมายเหลือเกิน แต่ผมคิดว่า "ทำอย่างไร" ขวานของจะกลับมาสงบสุขเสียที นั้นเป็นคำถามสำคัญยิ่งกว่า จากคุณ : PolentA (wisuth_c) เขียนเมื่อ : วันอนามัยโลก 53 16:51:50

ความคิดเห็นที่ 70 อ่านแล้วจุกในอกค่ะ น้ำตาไหลเป็นทางเช่นกัน ขอเอาใจช่วยคุณหมอผู้เสียสละนะคะ ทั้งๆที่คุณหมอมีทางเลือกที่จะไม่ต้องลำบากและเสี่ยงชีวิตขนาดนั้น แต่คุณหมอก็เลือกทำเพื่อคนอื่นๆ ซึ้งใจจริงๆค่ะ จากคุณ : SaraSaya เขียนเมื่อ : วันอนามัยโลก 53 18:40:20

ความคิดเห็นที่ 71 นึกๆแล้วก็อยากให้ประเทศสงบซักที เพราะคนเราเห็นแก่ได้ทั้งนั้นเลย อ่านแล้วเศร้า... จากคุณ : ลูกหมูร้องจิ๊บ เขียนเมื่อ : วันอนามัยโลก 53 22:24:02

ความคิดเห็นที่ 72 เป็นกำลังใจให้ผู้ปฏิบัติงานใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ทุกท่าน ขอบคุณที่เสียสละชีวิตเพื่อปกป้องส่วนหนึ่งของผืนแผ่นดินไทยไว้ให้เรา ให้พวกเรานอนหลับอย่างสบายอย่างทุกวันนี้ แทนคำขอบคุณ โครงการสันติภาพชีวิต เพื่อชีวิตที่สันติของคนไทย... คุณทำได้มากกว่ายืนไว้อาลัย มั่นคง ตั้งใจ ช่วยเจ้าหน้าที่ไทย ปกป้องชาติhttp://www.stpcv.org จากคุณ : ซอกงซาล เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 53 10:27:56

ความคิดเห็นที่ 73 เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ ตอนนี้นั่งอ่านอยู่ที่ออฟฟิส อ่านถึงตอนที่พ่อของครูมาขอดูศพ..... ต้องขอพักก่อน เนื่องด้วยเศร้าสะเทือนใจจนกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ขอพักอารมณ์สักครู่ มาแสดงความเห็นก่อน เดี๋ยวจะขึ้นไปอ่านต่อ เศร้ามากค่ะคุณหมอหมู ......เป็นกำลังใจให้ผู้ปฏิบัติหน้าที่ทุกท่านค่ะ ขอให้ความสงบสุขกลับคืนมาได้ในเร็ววัน แก้ไขเมื่อ 08 เม.ย. 53 10:58:55 จากคุณ : ขาหมูแก้มป่อง เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 53 10:40:54

ความคิดเห็นที่ 74 อยากเห็นประเทศชาติของเรากลับมาสงบสุขอีกครั้งค่ะ เหตุการณ์อย่างนี้จะได้หมดไปสักที กี่ครั้งกี่หนแล้วที่คนดีๆทำงานเพื่อประเทศ ไม่ว่าจะเป็นทหารหรือครูกลับต้องมาจบชีวิตลงด้วยน้ำมือของคนที่ชื่อว่าเป็นคนไทยด้วยกัน ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่อยู่ 3 จังหวัดภาคใต้นะค่ะ ขอให้ประเทศไทยกลับมาสงบสุขอีกครั้งค่ะ จากคุณ : ~sTar_aDoRaBLe!!!~ เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 53 11:50:07

ความคิดเห็นที่ 75 ขอบคุณคุณหมอมากนะค่ะ ที่นำเรื่องราวมาถ่ายทอดให้พวกเราได้รับรู้ เป็นห่วงทหาร ตำรวจ ครู หมอ พยายาล และทุกๆ อาชีพ ที่ไปปฎิบัติหน้าที่ ที่นั้นจัง หลังสงกรานต์นี้ พ่อก็กำลังจะไปปฎิบัติหน้าที่ที่นั้น เป็นห่วงท่านจริงๆ ทำไมต้องมีเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นด้วยนะ จากคุณ : นางฟ้าเลือดผสม เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 53 14:41:15

ความคิดเห็นที่ 76   นับถือจิตใจคุณหมอเดชามากๆเลยค่ะ ขอให้วีรบุรุษภาคใต้ทุกท่านพระคุ้มครอง ปลอดภัยทุกท่านนะคะ นึกถึงเพื่อนคนนึงในคณะ เป็นคนยะลา ตอนนี้เรียนเชียงใหม่ค่ะ มันบอกว่าถ้าตอนใช้ทุน ใครจับได้ยะลา ไม่อยากไปขอให้บอก มาแลกกับเราได้  ฟังแล้วซึ้งมาก...   รู้สึกเลยว่าหมอที่ดี ไม่ใช่หมอที่ได้เกียรตินิยม ไม่ใช่คนที่สอบได้ที่1คณะ แต่คือหมอที่เป็นคนของประชาชนที่กำลังเดือดร้อนต่างหาก จากคุณ : happy sunflower เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 53 21:24:12

ความคิดเห็นที่ 77 ขอไว้อาลัยกับการจากไปของผู้เสียสละทุกท่าน และขอเป็นกำลังใจให้เจ้าหน้าที่ทุกคนค่ะ จากคุณ : นักเขียนโปรแกรม เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 53 21:30:41

ความคิดเห็นที่ 78 ขอไว้อาลัยกับการจากไปของทุกชีวิตที่เสียสละเพื่อด้ามขวามทอง และเป็นกำลังใจให้กับเจ้าหน้าที่ที่ปฏิบัติงานอยู่ที่นั่นด้วยค่ะ จากคุณ : 4545xxx ม.อ. ปัตตานี (In-Chem) เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 53 20:39:43

ความคิดเห็นที่ 79 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่แบ่งปันกันนะคะ ร้องไห้เลย จุก จากคุณ : ยัยลีลี เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 53 17:16:00

ความคิดเห็นที่ 80 ไม่ได้อยู่บ้าน  แต่ติดตามข่าวสารบ้านเมืองตลอด เมื่อคืนก็เสียน้ำตาให้กับกรุงเทพ วันนี้ เข้ามาเจอกระทู้นี้ มันก็ยิ่งทำให้ช้ำชอกใจ ที่คนตัวเล็กๆอย่างเรา ทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากให้กำลังใจอยู่เงียบๆ เมื่อไหร่นะ ที่บ้านเมืองของเราจะร่มเย็นเป็นสุข อยากให้พวกเรารักกัน อย่าเข่นฆ่ากันเองเลย เพราะถึงวันหนึ่ง พวกเราก็ต้องทยอยตายตามกันไปเองอยู่แล้ว ขอให้พระคุ้มครองคุณหมอนะครับ จากคุณ : เถียร เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 10:28:00

ความคิดเห็นที่ 81 ขอบคุณ ทุก ๆ ท่านที่แวะมาแจม .. และเป็นกำลังใจให้คุณหมอ เดชา ... กิฟท์หมด เปลี่ยนเป็น น้ำเย็น ๆ นะครับ .. ปล. ผม นำบทความมาเผยแผ่  ...  ไม่ใช่ หมอเดชา นะครับ ... มีสองสามท่านที่หลังไมค์มาคิดว่า ผมเป็นหมอเดชา ... จึงอยากชี้แจงไว้หน่อยนะครับ .. จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 19:51:50

ความคิดเห็นที่ 82 โอ้ยย น้ำตาไหลล เศร้ามาก จากคุณ : marina_rain เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 21:59:57

ความคิดเห็นที่ 83 เศร้ามากเลยค่ะ อ่านแล้วน้ำคลอตลอด ขอป็นกำลังใจ ให้คุณหมอเดชา  แซ่หลี ค่ะ จากคุณ : sa_bkk เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 23:59:12

ความคิดเห็นที่ 84 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 20:59:17

ความคิดเห็นที่ 85 T0T น้ำตาคลอเลยอ่ะ อยากให้ประเทศไทยสงบสุขไว ๆ จากคุณ : nowan เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 12:51:06