Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
(เกย์)เพิ่งรู้ว่ารักเธอที่สุด? ควรทำยังไงต่อไปดี...  

จะเกริ่นว่ายังไงดีล่ะ...

คือ เราพึ่งบอกเลิกกับแฟนมา หลังจากที่เราคบกับเขาได้แค่หนึ่งเดือน
และได้ใช้ชีวิตอยู่กับเขามาประมาณ20วันในหอของตัวพี่เขา

ในตอนที่เราเจอกันวันแรก ตัวเราเองรุ้สึกได้ว่าพี่คนนี้คือคนที่ใช่ เรารักเขาตั้งแต่วันแรก
สำหรับเขาเองเขาก็รู้สึกรัก(หรือชอบ)เราตั้งแต่วันแรกเช่นกัน
ไม่รู้ว่า เพราะด้วยต่างคนต่างเหงา ต่างฝ่ายต่างมีปัญหาเดียวกันหรือเปล่า
(อันนี้ไม่ขอบอกว่าเจอกันยังไง แต่เป็นเรื่องที่ค่อนข้างซีเรียส และไม่มีsex)
ทำให้ทั้งคู่ตัดสินใจคบกันหลังจากที่รู้จักภายในวันเดียว

เขาพยายามเทคแคร์เราทุกอย่าง เขาเลี้ยงข้าวเรา โทรหาเรา คุยกันเป็นชั่วโมง
เขาบอกเขาจะไปเป็นเป็นครูที่แพร่นะ เราก็คิดไปไกลว่า เราจะไปทำงานที่แพร่ตามเขา

เขามักจะถามว่า เบื่อผมหรือยัง
เราก็มักจะยิ้มกลับไป แทนคำตอบที่ว่าจะเบื่อได้ยังไงเล่า

และแล้วเราตัดสินใจไปอยู่หอเขา เขาก็บอกว่า แล้วแต่

ช่วงชีวิตที่เราเริ่มอยู่ด้วยกัน เราทั้งคู่เริ่มแสดงถึงความเป็นตัวเองมากขึ้น
เี่ีีรา นั่งเล่นเกมส์ เวลาเขาพูดอะไรบางทีก็ไม่ตอบเพราะมัวแต่วุ่นอยู่กับเกมส์ งานบ้านไม่ค่อยได้ทำ มีแต่เล่นเกมๆๆๆเล่นเนต
เขา ก็เล่นเนต เล่่นFB ดูทีวี นอน

เราเริ่มขัดแย้งกัน
เราสบายๆ เขาเรียบร้อย

เราเริ่มแสดงความป้ำเป๋อๆให้เขาเห็น จนกลายเป็นกิจวัตรประจำวันที่เขาจะต้องเตือนเราเสมอ
ที่้ายไปกว่านั้นเรามักสัญญาว่าจะทำนู้นทำนี่แล้วเราก็ลืม

เช่น
เราสัญญากับเขาว่าเราจะไปซักผ้า แล้วเราก็เผลอหลับไป
เราสัญญาเราจะหาหนังให้ เราไม่หา
เราสัญญาว่าเราจะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น แต่มันยังไม่ดีพอ

เราทั้งคู่รู้สึกว่ารักที่เราเคยมีให้มันเริ่มน้อยลงทุกทีๆ

ในขณะเดียวกันเราเปิดใจให้กันเกือบทุกเรื่อง

เขามักจะเล่าเรื่องแฟนเก่าให้เราฟังอยู่เสมอ ซึ่งในตอนแรกเราก็เฉยๆ เพราะยังไงเราก็เป็นแฟนเขาในตอนนี้
แต่หลังๆ เราก็เริ่มรู้สึกน้อยใจ เพราะแฟนเก่าเค้าทำให้เค้ามีความสุขมากกว่าที่เราทำ

เคยมีครั้งนึงเราเปิดใจกันเรื่องที่เราขี้เกียจ ไม่ยอมทำงานบ้าน
เขาบอกว่าเราว่า เขาสงสัยว่าเราไปอยู่กับเขาในฐานนะแฟนกัน หรือในฐานะคนขออาศัยกันแน่
เรารู้สึกผิด

หลังจากนั้้นเราพยายามทำทุกอย่างที่เราจะทำให้ได้
เราซักผ้า ซักกางเกงใน จัดรองเท้า รีดผ้า เติมน้ำ
เราพยายามทำให้ดีที่สุดเท่าที่คนที่ไม่เคยทำอะไรเป็นเลยจะทำได้
แค่อยากจจะทำให้เขาภูมิใจ

ในบางครั้งเาอยู่ห้องกันทั้งๆที่ไม่ได้คุยกันเลย
เรารู้สึกอึดอัดมาก เรารู้ว่าเค้ารู้สึกยังไง
เราจึงพยายามปรับตัวขึ้นเรื่อย
แค่อยากจะทำให้เขารู้สึกดี

เราเป็นคนไม่เก่งเรื่องอย่างว่าเลย เพราะเขาก็คือคนแรกของเรา
เราพยายามเรียนรู้ไปทีละนิด พยายามทำให้เค้ารู้สึกดีมากที่สุด
เท่าที่เราจะทำได้

สุดท้ายเราก็ต้องเลิกกัน...


จริงๆแล้ว ทุกๆครั้งที่เราอยู่ที่ห้อง เขามักจะถามเราว่า
จะกลับบ้านมั้ย ควรกลับไปบ้างนะ
เราก็ตอบว่าถ้าไม่กลับ ขออยู่ได้มั้ย
เขาก็มักจะบอกว่า แล้วแต่คุณแล้วกัน

เราเข้าใจมาตลอดว่ามันคือคำว่าให้ผมเลือกอย่างบริสุทธิ์ใจจริงๆ
แต่ที่จริงคือ
เขาอยากให้เรากลับบ้านเพราะเขาต้องการspaceของตัวเอง
ยกเว้นกับแฟนเก่าเขาที่เขาสามารถอยู่กับแฟนเก่าด้วยพร้อมกับspaceของเขา
กลายเป็นspaceของพวกเขา
แต่ไม่มีspaceของเราทั้งคู่

เราพึ่งมาเข้าใจว่าคำว่่า "แล้วแต่" ของเขาคืออย่างนี้นี่เอง

ทั้งหมดนั้นเราเริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่พร้อมสำหรับการมีแฟน เราทำทุกอย่างได้แย่่มาก
เรารู้สึกว่าเขาดีเกินไป ไม่ใช่ซิ
เราแย่เกินไปต่างหาก

คำถามที่เขาเคยถามเราว่า เบื่อผมหรือยัง
ค่อยๆหายไปจากปากเขา
นั่นคงหมายความว่า เขาต่างหากที่เริ่มเบื่อเราแล้ว

ในที่สุดเราก็ขอเลิกกับเขา
เราบอกว่าเป็นพี่น้องกันไปก่อนดีมั้ย
เขาถามว่าทำไม
เราก็ตอบตามที่เรารู้สึก
เค้ารับรู้
เค้าตกลง

เราเลิกกัน และลาจากกัน
ก่อนหน้าวันที่เขาจะกลับบ้านเกิดเขาและไปทำงานที่เหนืออย่างถาวร 2วัน

คืนก่อนที่เราจะจากกันนั้น เราคุยกันได้หมดเปลือกมากขึ้น
เขาบอกกับเราว่า การเลิกครั้งนี้เป็นการเลิกที่เขารู้สึกดีที่สุดเลย
เรารุ้สึกดีใจ อย่างน้อยก็มีเรื่องที่เป้น"ที่สุด"ให้เขาภูมิใจซักเรื่อง

ผมเก็บกระเป๋ากลับบ้าน เขาหอมแก้มเราจากลา ก่อนที่เขาจะไปเที่ยวกับเพื่อนเขา1วัน
ในขณะที่เรากลับบ้านพร้อมหัวใจที่เหมือนจะเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขที่ได้จากการเลิกราอย่างเข้าใจกัน

แต่ไม่เลย
เราทุกข์
เราร้องไห้
ทั้งวัน
ทั้งคืน
เรานอนไม่หลับ
เราฝันถึงเขา
เราละเมอถึงเขา
แล้วก็สะดุ้งตื่นขึ้นกลางดึก

เราคิดถึงเขา
เราเป็นห่วงเขา
เราอยากเจอหน้าเขา
เรายังรักเขา

น้ำตาในขณะที่พิมพ์ยังร่วงลงมาไม่ขาดสาย
เพียงแค่หลับตาก้คิดถึงเธอ

ตอนเย็นเราโทรไปหาเขา เราบอกเขาว่า เดี๋ยวดึกๆโทรไปได้มั้ย
เขาบอกว่า แล้วแต่นะ
ความหมายของคำนี้คงไม่เปลี่ยน

และตอนดึกเราก็โทรไป2สาย เขาไม่รับ ไม่โทรกลับ
เราส่งsmsไป เข้าไม่ส่งกลับ

เราคิดถึงเขาแทบบ้า เราไม่เคยร้องไห้เยอะขนาดนี้
เขาจะรูhบ้างมั้ย
เขาจะคิดถึงเราบ้างมั้ย

เราอยากกลับไปหาเขา เราอยากโทรไปจนกว่าเขาจะรับ

แต่อีกใจนึง เราก็นึกถึงคำพูดที่เขาว่า
การเลิกครั้งนี้เป็นการเลิกที่เขารู้สึกดีที่สุดเลย

เราไม่อยากให้ความเป้นที่สุดเพียงสิ่งเดียวของเราต้องถูกลบทิ้ง






อีก2วันเขาก้จะขึ้นเชียงใหม่แล้ว
เราก็คงไม่ได้เจอเขาอีกแล้ว
คิดถึงเขาจัง

เราควรทำตัวยังไงต่อดี
ยังไงก้ต้องตัดใจใช่มั้ย

แล้วเราจะทำยังไงต่อดี???

แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 53 03:47:24

จากคุณ : kenmaker
เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 03:21:32




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com