ความคิดเห็นที่ 1   แปะเพลงให้ตัวเอง - - จากคุณ : Cabriolet เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 14:16:03

ความคิดเห็นที่ 2 เศร้าจัง.. นั่งเป็นเพื่อนคุณแล้วกันค่ะ คงยากที่จะลืม..เวลาจะเป็นยารักษาให้คุณดีขึ้นค่ะ อาจไม่ใช่วันนี้ พรุ่งนี้ อาจเป็นเดือน เป็นปี รึอาจหลายๆปี ขอเป็นกำลังใจให้คุณค่ะ.. ต้องอยู่ให้ได้เหมือนที่คุณแม่คุณบอกค่ะ เมื่อก่อนไม่มีใคร เรายังอยู่ได้ .. ซักวันคงหายเจ็บ ..สู้ๆค่ะ จากคุณ : ยายภูธร เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 14:18:24

ความคิดเห็นที่ 3   ขอแสดงความเห็นใจครับ ผมก็เคยประสปกับสถานะการณ์แบบนี้ ลองตั้งสติๆดีๆครับ บางทีเราคนเดียวหรือเปล่าที่เจ็บที่รู้สึก สงสารพ่อแม่ที่ต้องทุกข์ใจเป็นห่วงเรานะครับ ทุกวันนี้ผมจะทำอะไรเป็นอะไรนึกถึงพ่อแม่ก่อนเสมอคนที่รักและจริงใจทุ่มเททุกอย่าวให้เราแน่แท้ตลอดกาล ขอให้หายเร็วๆนะครับเป็นกำลังใจให้ความรู้สึกดีๆเก็บไว้ได้ครับแต่อย่าให้มันมาทำร้่ายตัวเรา จากคุณ : akkradej เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 14:18:37

ความคิดเห็นที่ 4 เป็นกำลังใจครับ ผมก็กำลังอยู่ในสถานการณ์เดียวกันนี้ จากคุณ : ~ Ramamax ~ เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 14:18:44

ความคิดเห็นที่ 5 เอ่...คล้ายเรื่องของใครบางคนแฮะ.. เสียใจให้พอค่ะ...ร้องออกมา ถ้าอยากร้อง "เวลา" จะเยียวยาทุกสิ่ง...สักวันบาดแผลจะต้องทุเลา อาจทิ้งรอยสะเก็ดแผลเป็นไว้บ้าง...แต่ความเจ็บปวดจะจางหายไป อย่าลืมว่า ชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป.. ฟ้าหลังฝน ย่อมสดใสกว่าเดิมเสมอ.. เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ ปล.เค้าบอกว่า ที่เราเจ็บปวดไม่ใช่เพราะ "ความรัก" จากไป แต่เป็นเพราะมันยังอยู่ต่างหาก แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 53 14:21:11 จากคุณ : ยัย..ฉอเล๊าะ เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 14:20:22

ความคิดเห็นที่ 6 แล้วมันจะผ่านไป สู้ๆ ค่ะ จากคุณ : พุดผา เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 14:24:26

ความคิดเห็นที่ 7 เวลา เป็นยาที่ดีที่สุดในเวลานี้ แต่ชีวิตคุณยังมีความหมายเสมอ โดยเฉพาะคนที่ให้ชีวิตคุณ เป็นกำลังใจให้ผ่านช่วงเวลานี้อย่างดีที่สุดค่ะ จากคุณ : ดอกฝิ่นในสายลมหนาว เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 14:25:01

ความคิดเห็นที่ 8 ทำใจนะครับ เราต้องอยู่อย่างมีความสุขให้ได้ครับ ขอเป็นกำลังใจให้ จากคุณ : ผัดไทเส้นหมี่ เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 14:25:25

ความคิดเห็นที่ 9 โสกะปะริเทวะทุกขะโทมะนัสสุปายาสาปิ ทุกขา, แม้ความโศก ความร่ำไรรำพัน ความไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ ความคับแค้นใจ ก็เป็นทุกข์ ; อัปปิเยหิ สัมปะโยโค ทุกโข ความประสบกับสิ่งไม่เป็นที่รักที่พอใจ ก็เป็นทุกข์ ; ปิเยหิ วิปปะโยโค ทุกโข, ความพลัดพรากจากสิ่งเป็นที่รักที่พอใจ ก็เป็นทุกข์ ; ยัมปิจฉัง นะ ละภะติ ตัมปิ ทุกขัง, มีความปรารถนาสิ่งใด ไม่ได้สิ่งนั้น นั่นก็เป็นทุกข์ ; ปล.เป็นกำลังใจให้ครับ.... จากคุณ : I_get เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 14:27:24

ความคิดเห็นที่ 10   ขอบคุณทุกคนนะครับ ผมเสียใจ แต่ลึกๆในใจผมก็ยังรัก ก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน ถ้าเลิกแล้วเกลียดกันไป หรือ มีแต่ความทรงจำแย่ๆ  มันก็คงจะไม่เสียใจมาก แต่นี่กลับมีแต่เรื่องดีๆ  ช่วงชีวิตที่มีความสุขที่สุดของผม ก็คือช่วงที่ผมคบกับเขา จากคุณ : Cabriolet เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 14:27:39

ความคิดเห็นที่ 11 คิดซะว่า มีโอกาสได้พบบรรจบกัน แค่ช่วงเวลาหนึ่งครับ เป็นกำลังใจให้ เคยอยู่ในสถานะนั้นมาก่อน จากคุณ : mangwan เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 14:29:00

ความคิดเห็นที่ 12 คุ้นๆนะ... เป็นกำลังใจให้ครับ ลืมคงไม่ลืม แต่ก็ต้องพยายาม พยามยามให้ดีที่สุด เท่าที่ทำได้ เดี่ยวก็ชินไปเอง กับการที่ไม่มีเค้าอยู่ด้วย... ไปหาเพื่อนเยอะๆ ทำนู้นทำนี่เยอะๆ ออกกำลังกายมากๆ แล้วมันคงจะดีขึ้นเอง...ซักวัน จากคุณ : ax เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 14:33:44

ความคิดเห็นที่ 13 ในวันที่ความรักมันโบยบินจากไป แทบทุกคนก็จะมีอาการแบบคุณครับ จะไปในที่ๆเคยไปด้วยกัน ก็ทำไม่ได้เพราะนึกถึงเธอ จะฟังเพลงก็ไม่ได้ เพราะเพลงมันจะเศร้าเกินกว่าปกติ หรือบางทียังเลยเถิดแอบนึกไปด้วยซ้ำว่า คนแต่งเขาทำเพลงนี้ออกมาเพื่อเราหรือเปล่า ?? บางทีความรักมันเหมือนกับ การที่ใครซักคนจะก้าวข้ามผ่านการอยากครอบครอง แต่หากเป็นการอยากให้คนที่เรารักมีความสุขในทุกอย่างของชีวิต หากหญิงชายซักคู่หนึ่ง เกิดมาเพื่อที่จะเป็นของกันและกันแล้วละก็ ต่อให้วันนี้มีอันต้องแยกกันเดินไปตามทางของตน แต่วันหนึ่ง...ทั้งคุณและเธอจะกลับมาเป็นของกันและกันครับ เพราะนั่นคือลิขิตจากฟ้าที่เขาขีดมาให้เราแล้ว ทำอย่างไรทั้งคุณและเธอก็คงหนีกันไม่พ้นแน่ๆ เพียงแต่มันอาจมีช่วงเวลาที่แต่ละคนต้องเดินทางครับ แต่ถ้าหากคุณทั้งสองไม่ใช่คู่กัน ต่อให้ฝืนอย่างไรมันก็ไม่มี่ทางลงเอยได้ อุปสรรคที่เกิดขึ้นตอนนี้ อาจเป็นเพียงการทดสอบของสวรรค์ ที่อยากทดสอบคุณทั้งคู่ก็เป็นได้ เพื่อที่จะดูความมานะอดทนที่คุณมี เพื่อทดสอบความแข็งแกร่ง...ก่อนที่จะมอบของขวัญให้คุณ หากคิดถึงเธอในตอนนี้ ก็จงจดจำช่วงเวลาดีๆที่เคยมีด้วยกัน และเอาใจช่วยให้เธอมีความสุขในทุกๆวันที่ไม่มีคุณอยู่ใกล้ ระหว่างนี้คุณเองก็ลองหาเวลาทบทวนตัวเอง ทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา ทบทวนวันเวลากับเธอ จงอยู่กับครอบครัว และใช้เวลาให้คุ้มค่า เพราะไม่ว่าคุณจะเป็นอย่างไรก็ตาม พ่อแม่คุณยังคงรักคุณเสมอแบบไม่มีข้อแม้ นี่คือความงดงามของความรัก ที่อยู่ใกล้ๆตัวคุณเลยก็ว่าได้ครับ โลกนี้ไม่มีอะไรเลยที่เป็นของเรา ในความเป็นจริงแม้แต่ร่างกายก็ยังไม่ใช่เลย เราแค่ยืมเขามาใช้ชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้นเอง เมื่อถึงเวลาก็ต้องคืนทุกอย่างกลับสู่ธรรมชาติ เราต่างพบกันก็เพื่อจากทั้งนั้นครับ ผมเอาใจช่วยให้คุณประคองตัว เพื่อเดินผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากให้ได้ และหวังลึกๆว่าวันหนึ่งข้างหน้านี้ ถนนชีวิตของคุณและเธอจะได้มีทางมาบรรจบกันอีก หากคุณและเธอเกิดมาเพื่อกันและกันจริงๆแล้วละก็ ต่อให้ห่างกันครึ่งโลก ต่อให้พลิกฟ้าตามหากัน คุณและเธอก้จะตามหากันจนเจออีกครั้งครับ จากคุณ : ตุ้ม แม็คคาร์ทนี่ย์ (Toom McCartney) เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 14:37:07

ความคิดเห็นที่ 14 ชีวิตต้องดำเนินต่อไปนะคะ สู้ๆ แล้วมันจะผ่านพ้นไป จากคุณ : FangAngel เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 14:38:04

ความคิดเห็นที่ 15 ของของเราอย่างไงมันก็เป็นของเราครับ ของที่ไม่ใช้ของเรายังไงมันก็ไม่ใช่ของเราครับ  อย่างไปซีเรียสอะไรมากครับ  เพราะอะไรๆมันไม่แน่ไม่นอนครับ  คิดซะว่า  เขาก็ไปดีแล้ว เราก็ได้มีโอกาสที่จะมองคนอื่นครับ   ปล.ถ้าคิดมากก็อย่าว่างครับหาไรทำเยอะจะได้ไม่คิดมาก จากคุณ : johnnatt เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 14:44:32

ความคิดเห็นที่ 16 ป้าบีเข้าใจน๊า ป้าบีก็เคยผ่านจุดนี้มาแล้ว ในวันหนึ่งเราจะลืมเขาได้  แต่ก็บอกไม่ได้หรอกนะคะว่า วันหนึ่งที่พูดไว้คือวันไหน  อาจจะเป็นวันนี้ พรุ่งนี้ หรือวันตายก็ได้ "ไม่ลืมน่ะไม่มีหรอก  มีแต่ลืมช้าหรือลืมเร็ว" (หนังเรื่องอารายแว้ จำไม่ได้ ฮ่า ๆๆ) ช่วงนี้เป็นภาวะที่ขื่นขมสุด ๆ เฮ้อ...นึกย้อนไปแล้วเข้าใจหัวอกเลยค่ะ จากคุณ : biebie999 เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 14:49:59

ความคิดเห็นที่ 17 พี่ตุ้ม  ตอบได้ใจหนูอีกแระ กีบหมด เอาใจไปแทนละกัน จากคุณ : พรุ่งนี้สวย เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 14:51:11

ความคิดเห็นที่ 18 ความจำสั้น แต่สันหลังยาวจ้า ป้า B คิคิ จากคุณ : ยัย..ฉอเล๊าะ เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 14:53:09

ความคิดเห็นที่ 19 ก๊ากกกกก ขอบพระคุณมากค่ะ  จู่ ๆ ก็ลืมค่ะ เป็นภาวะอัลไซเมอร์หรือเปล่าเนี่ยะ ฮ่า ๆๆ จากคุณ : biebie999 เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 15:01:46

ความคิดเห็นที่ 20 อย่างน้อยก็ได้รัก เน๊าะ จากคุณ : ลึกลับซับ_tui เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 15:07:14

ความคิดเห็นที่ 21   ครั้งหนึ่งที่เรานั่งร้องไห้อยู่ในห้องนอน..เหมือนกับจะขาดใจ... ..พ่อ...เปิดประตูเข้ามา..แล้วก็เดินเข้ามากอดเรา..พร้อมกับถามว่า... "ลูกเอ๋ย... ใครมาทำให้ลูกสาวของพ่อร้องไห้อย่างนี้" จากนั้นเราถึงรู้..ไม่มีใครรักเราเท่าพ่อกับแม่..และครอบครัวแล้ว.. เป็นกำลังใจให้ผ่านไปได้นะคะ.. คุณยังมีพ่อกับแม่ที่รักคุณอยู่ และท่านพูดถูกแล้วว่า..ก่อนหน้านี้ไม่มีเค้า..พวกคุณก็อยู่กันมาได้อย่างมีความสุข... เข้มแข็ง...อยู่เพื่อคนที่รักคุณบ้างนะคะ   จากคุณ : เจ้าหญิงน้อยรสส้ม เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 15:09:37

ความคิดเห็นที่ 22 เป็นเหมือนกันค่ะแรกก็เหมือนจะตายจะตายจริงๆแต่พอผ่านมาซักพักชักดีขึ้น ตอนนั้นเพลงอะไรมันเข้ากับตัวเองหมดเลย ทำอะไรก็คิดถึง เอาแบบนี้มั้ยคะ  อย่าเก็บรูปที่มีไว้เลย ทิ้งให้หมด ถ้าเขากลับมาใหม่จริงค่อยเริ่มถ่ายใหม่ก็ได้ ตอนนี้เข้มแข็งก่อนนะคะ คู่กันแล้วมันไม่แคล้วกันหรอกค่ะ จากคุณ : sentmind เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 15:13:24

ความคิดเห็นที่ 23 ขออนุญาตแชร์ประสบการณ์ให้ จขกท. หน่อยนะครับ เผื่อว่าจะช่วยอะไรได้บ้าง คือเมื่อประมาณ 4-5 เดือนก่อน ผมถูกผู้หญิงที่ผมรักมากและคบกันมานานบอกเลิกไป ลักษณะคล้ายๆ จขกท นี่ล่ะครับ คือ รักเค้ามาก ไม่เคยโกรธ ไม่เคยว่า และทำได้ทุกอย่างเพื่อเห็นเค้ามีความสุข แต่ดูเหมือนสาเหตุที่เค้าต้องเลิกมันไม่ยุติธรรมกับเราเลย ตอนนั้นก็ได้แต่โทษฟ้าดิน โทษสิ่งต่างๆรอบตัว โทษคนโน้นคนนี้ เสียใจและคิดว่าคงหมดแล้วชีวิตนี้ที่จะอยู่ต่อไปอย่างมีความสุข และมักจะตั้งคำถามกับตัวเองอยู่บ่อยๆว่า ทำไม เพราะอะไร และเหตุใด มันถึงต้องเกิดเรื่องแบบนี้กับตัวเรา ทั้งๆที่เราก็ดีแสนดี เวลาผ่านไปประมาณ 1 เดือนได้มั้งครับ เริ่มได้สติหันมามองดูตัวเองว่า อะไรคือปัญหาของตัวเรา ที่ทำให้คนที่เรารักมักจะอยู่กับเราได้ไม่นาน ก็เลยลองสมมุติว่าเราคือผู้หญิงซักคนนึง แล้วมีแฟนเป็นผู้ชายแบบเราคือ ถึงจะดูเป็นคนรักแฟน พอมีหน้าที่การงานที่ใช้ได้ แต่ก็ซุ่มซ่าม ไม่รู้จักกาละเทศะ เล่นไปเรื่อยจนดูไม่มีความจริงจังในชีวิต อ้วน(มาก) แถมสกปรกอีกต่างหาก จะกินจะอยู่ก็แสนจะมูมมามและรุ่มร่าม และอื่นๆอีกมากมาย ที่เป็นเราเองก็คงไม่อยากมีแฟนแบบนี้ คิดได้เช่นนี้แล้ว มันเหมือนกับเข้าใจอะไรๆได้มากขึ้น เกิดปัญญาขึ้นมาและบอกตัวเองว่า "เป็นเมิง เมิงก็ไม่เอาหรอกคนแบบกรูเนี่ย" แล้วก็มานั่งหัวเราะแต่หัวเราะเพราะดีใจที่เจอสาเหตุของปัญหา ที่เหลือก็คือการแก้ไขล่ะครับ ก็เอาใหม่ จะทำอะไรก็ใช้สติมากขึ้น หันมาดูแลตัวเอง ทั้งรูปร่างและวิธีการเข้าสังคมและอนาคตของตัวเอง ก็ทนฝืนทรมานตัวเองอยู่พักใหญ่ มาจนวันนี้ ผมกล้าพูดเลยครับว่า ผมไม่ได้เป็นคนหน้าตาดีเลยครับ แต่กลับมีคนดีๆเข้ามาในชีวิตเยอะมาก ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้มีผู้หญิงหลายๆคนที่ผมได้แต่แหงนมองเค้า เพราะคิดว่าไกลเกินที่เราจะเอื้อมถึง ก็ยังเปิดโอกาสให้เราได้พิสูจน์ตัวเอง แต่เวลานี้ผมนึกขอบคุณเธอคนนั้นจริงๆครับ ว่าถ้าหากวันนั้น เค้าไม่สะกิดเตือนผมแรงๆแบบนั้น ผมก็คงไม่มาทบทวนถึงสิ่งที่ตัวเองควรปรับปรุง และผมก็มั่นใจว่า ความเสียใจในครั้งนั้น กับสิ่งที่ผมได้รับในวันนี้ มันคุ้มค่าและเป็นประสบการณ์ที่ดีในชีวิต ที่ผมพิมพ์มายาวๆนี้ ไม่รู้ว่าจะทำให้ จขกท รู้สึกเบื่อรึเปล่า แต่ทั้งหมดนี้ ผมเพียงแค่อยากจะบอกว่า เรื่องที่คุณ จขกท เจอนี้ มันเป็นทางที่ใครหลายๆคนเคยเดินผ่านมาแล้ว และผ่านมันไปได้แล้ว บางคนก็ผ่านไปแบบไม่สวยงามเท่าไหร่ บางคนก็ได้อะไรติดไม้ติดมือกลับไป และเปลี่ยนชีวิตกันได้เลยทีเดียว มันอยู่ที่ว่า เราจะมีสติแค่ไหนเวลาที่เจอกับปัญหาแบบนี้ ผมว่ามันอยู่ที่ตัวคุณ จขกท เองแล้วล่ะครับ ในฐานะที่เคยเจออะไรมาคล้ายๆกัน ผมขอเป็นกำลังใจให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ด้วยดีนะครับ ... ^_^ จากคุณ : หัวหยิก เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 15:16:15

ความคิดเห็นที่ 24 เศร้าจังเลย ทำไมเลิกกันเหรอค่ะ ทั้งๆๆที่คุณดีกะเขาจังเลย เขาทิ้งคุณเหรอ จากคุณ : หมูอ้วนอยากไปเที่ยว เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 15:20:10

ความคิดเห็นที่ 25 เรื่องราวของเราก็คล้ายๆ เรื่องของคุณ แต่มันเลยไปไกลกว่านั้น จนบางทีอดนึกไม่ได้ว่า เรื่องของคุณยังนิดเดียวเอง ยังมีโอกาสอีก อาจเป็นโชควาสนาของคุณที่ต่อไปคุณจะได้เจอคนที่ดีกว่า ส่วนเราวันที่เสียใจ โชคดีที่มีแม่เป็นกำลังใจ หยั่งรู้ ทำให้ทุกอย่าง ที่คิดว่าถ้าเราเห็นเราจะเสียใจ แม่เก็บของทุกอย่าง เก็บรูป รูปที่เคยถ่ายด้วยกัน แม่ฉีกออกเหลือแต่เพียงรูปลูกของแม่ ใส่กรอบไว้เหมือนเดิม นึกไม่ออกเหมือนกันว่าวันนั้นถ้าไม่มีแม่ จะอยู่ได้ยังไง T_T ผ่านมากว่า 5 ปีแล้ว ยังอดไม่ได้ถ้านึกถึงแล้วจะไม่ร้องไห้ แต่ทำไงได้ ทำบุญร่วมเวรร่วมกรรมกันมาแค่นี้ จากคุณ : Emmanuel เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 15:29:39

ความคิดเห็นที่ 26 เป็นกำลังใจให้ครับ... ต้องใช้เวลาครับ จากคุณ : Phak Phoom เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 15:45:40

ความคิดเห็นที่ 27 เราก็เป็นคนหนึ่งที่รักและมั่นคงกับความรัก และก็เป็นคนหนึ่งที่เจ็บปวดกับความรักเช่นกัน เรื่องของเราอาจจะไม่เท่ากับเรื่องของ จขกท. อาจจะไม่ได้ใช้เวลาร่วมกันมามากมายเท่าคุณสองคน แต่เราก็มีความรู้สึกไม่ต่างจากคุณเลย  เราเข้าใจดีว่ามันเป็นยังงัย ถึงแม้วันนี้เราอาจจะยังไม่ได้เลิกกับคนของเรา เหมือนที่คุณเลิกกันไปแล้ว แต่ความเจ็บปวดหลายๆอย่างมันไม่ต่างกันเท่าไหร่ เราเคยวางแผนทำอะไรต่างๆมากมาย เพื่อให้ได้อยู่กับคนรักของเรา เคยคิดแพลนว่าจะแต่งงานแบบไหนดี เคยคิดวาดฝันถึงชุดที่จะใส่  เคยคิดว่าจะมีบ้านแบบไหน ห้องนอนสีอะไร จะดูแลเค้ายังงัย จะทำไรให้เค้าทานบ้าง เคยคิดอะไรไปไกลแสนไกล แต่มันก็คือความคิดของเราคนเดียว มันคงไม่ได้ต่างอะไรกับคุณหรอกน่ะ อย่างที่คุณพูด.... "ถึงขนาดบ้าเลือกแบบบ้านเตรียมไว้อยู่ตั้งนาน  ผมคิดคนเดียวไปไกล เพิ่งจะรู้ว่าคิดเองเออเองแต่ฝ่ายเดียว"   เราก็เหมือนกันกับ จขกท.นั่นแหละ มีหลายครั้งที่เราร้องไห้ เพราะเรื่องคนรัก ร้องไห้มากมาย  เสียใจกับสิ่งที่คนที่เรารักทำกับเรา แต่เรากลับลืมคนที่รักเรามากที่สุดคือ พ่อกับแม่ ลืมไปว่าถ้าเราเจ็บปวดใจแค่ไหนท่านคงเจ็บปวดมากมายกว่าเรา ที่เห็นลูกของท่านเป็นแบบนี้ วันนึง... เรา..พ่อค่ะ พ่อช่วยโทรหา...ให้หนูหน่อยได้ไหม? พ่อช่วยบอกเค้าให้ทีว่าหนูไม่สบาย หนูโทรไปหา เค้าก็ไม่ยอมรับสาย พ่อ.. พ่ออยู่นี่แล้วไงลูก ทำไมต้องโทรหาเค้า เค้าไม่เห็นคุณค่าลูก ลูกจะไปแคร์เค้าเพื่ออะไร ลูกลืมพ่อกับแม่แล้วหรอ ลูกเห็นเค้าสำคัญกว่าพ่อกับแม่หรอ? พ่อกับแม่ที่รักลูกมากขนาดที่ตายแทนลูกได้ ลูกเจ็บ พ่อกับแม่ก็ยอมแลกที่จะเจ็บแทนลูกได้ ลูกลืมไปแล้วหรอ? ทำไมลูกเป็นอะไรถึงไม่บอกพ่อ ทำไมลูกป่วยถึงไม่นึกถึงพ่อ พ่อกับแม่รักลูกมากน่ะ ถ้าลูกไม่สบายมาก พรุ่งนี้พ่อกับแม่จะไปหาทันที วันนั้น บ่อน้ำตาแตกเลย ....เราละอายใจจริงๆ และก็สัญญากับตัวเองว่า จะไม่เป็นแบบนี้อีกแล้ว ตอนนี้เราเข้าใจอะไรได้หลายอย่างว่า  การตั้งความหวังและวาดฝันอะไรไว้ แล้วมันไม่เป็นอย่างที่หวังมันรู้สึกอย่างไร เรารู้ซึ้งถึงความรู้สึกนั้นดี และพยายามจะทำใจให้สบายและยอมรับความเป็นจริงที่เป็นอยู่ และเลือกที่จะรักและเห็นคุณค่าของคนที่เราควรรักค่ะ ที่เล่ามาทั้งหมดเราเองก็อยากให้ จขกท.คิดว่า ชีวิตคนเราต้องเดินและสู้ต่อ รักและทะนุถนอมคนที่รักคุณมากๆอย่างพ่อแม่ไว้ให้ดีที่สุด และก็สู้ต่อไปน่ะค่ะ ยังมีคนที่เคยเป็นแบบคุณมากมายบนดลกใบนี้ อาจจะหนักกว่าหรือเบากว่า แต่เขาเหล่านั้นล้วนผ่านมาได้ทุกคน สู้ต่อไปค่ะ จขกท.เองก็อย่าท้อเลยค่ะ และก็ไม่จำเป็นต้องพยายามลืมอะไรเกี่ยวกับเธอด้วย เก็บความทรงจำสวยงามนั้นไว้ แต่คุณก็อย่าย่ำอยู่กับที่ เดินหน้าต่อไปค่ะ จากคุณ : feeme' เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 16:07:39

ความคิดเห็นที่ 28 คุณ I get เป็นพระป่ะคะเนี่ย จากคุณ : หลานยายโก๊ะ เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 16:12:10

ความคิดเห็นที่ 29   คนที่เรารัก ใช่ว่าจะได้อยู่กับเราตลอดไป จงเก็บความรู้สึกที่ดีๆนั้นไว้ ส่งมอบความรัก และส่งความปราถนาดีให้เธอมีความสุขเสมอไป ......เพราะเธอคือคนที่เรารัก ......ในนามแฟนเก่า ขอเพียงรู้ข่าวเท่านั้น .......ไม่ได้ครอง แต่รักคงมั่น จากคุณ : โทนี่ เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 16:28:55 A:61.141.197.89 X: TicketID:228136

ความคิดเห็นที่ 30 >>>> พ่อแม่บอกผมว่าอย่าไปคิดมาก ท่านก็สงสารผมจับใจ ตอนผมเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็นั่งน้ำตาไหล   ปลอบผมว่า เมื่อก่อนพวกเราก็มีกันแค่นี้ ก็ยังอยู่กันได้เลย เราจะบอกให้นะคะ คุณรู้หรือเปล่าว่า....... เค้าทั้ง 2 คน เศร้า กว่าคุณอีก เชื่อเราสิ........ มันเหมือน ใคร ซัก คน มา เหยียบ ย่ำ หัวใจ เค้า อะ คุณ ซึ่งเป็นลูก ก็เปรียบเสมือน หัวใจ ของพ่อแม่ แล้วคุณคิดดูนะ ว่าแม่จะเจ็บแค่ไหน ที่มีใครซักคน มาทำร้าย หัวใจของแม่........... กอดคุณแม่เยอะๆ ขอกำลังใจจากคุณแม่เยอะๆ ค่ะ ความรัก ความห่วงใย ของแม่ คือ ยารักษาที่ดีที่สุด เค้าจากเราไปแล้วอะ...... เค้าไปมีความสุขแล้ว......... แต่คุณ และ "แม่ของคุณ" กลับนั่งอยู่กับที่ ด้วยน้ำตา เมื่อไร ที่คุณลุกขึ้นมาสู้อีกครั้ง... คุณแม่คุณ ก็จะลุกขึ้นมาสู้อยู่เคียงข้างคุณค่ะ อย่าทำร้าย หัวใจ คุณแม่อีกเลยนะคะ สู้ๆ นะคะ เพื่อตัวเอง และ เพื่อ คุณแม่ ของคุณ ไม่มีรักไหน ในโลกนี้ ที่บริสุทธิ์ และไม่หวังผลตอบแทน เท่ารักของแม่อีกแล้วค่ะ เราอิจฉาคุณนะคะ ที่ตอนนี้ คุณ มีแม่ คอยปลอบ คอยให้กำลังใจ... คุณน่าอิจฉามากๆๆๆๆๆ ค่ะ จากคุณ : คนที่ ไม่มี แม่แล้ว T.T (~~ LucKy_RiN ลัล..ล้า..~~) เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 16:36:47

ความคิดเห็นที่ 31 อ่านแล้วคิดตามนะคะ http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=5&t=28753 จากคุณ : พรุ่งนี้สวย เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 17:14:46

ความคิดเห็นที่ 32 เศร้าจัง.......     เป็นกระทู้แรกที่ไม่เกี่ยวกับเรื่อง ของในหลวง  ที่ทำให้เราอ่านไป ร้องให้ไป.......     เวลาจะช่วยเยียวยานะคะ ตอนนี้คุณคงต้องพยายามออกจาก สิ่งแวดล้อมเก่าๆ ที่เคยมีเขา เรารู้ว่ามันยาก  แต่คุณต้องเข้มแข็ง     เราเข้าใจคุณเป็นที่สุด  เพราะเคยผ่าน ตรงนั้นมาแล้ว     เป็นกำลังใจให้คุณค่ะ  แล้วมันจะผ่านไป ไม่ว่าทุกข์หรือสุขใดๆ ก็ไม่เคยที่จะอยู่กับเราตลอดไป จากคุณ : Dokkaewguitar เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 17:24:40

ความคิดเห็นที่ 33 ลองคิดอย่างนี้ดูนะค่ะ "คนเรามีพบก็ต้องมีจากค่ะ ไม่ว่าจะจากเป็นหรือจากตายยังไงก็ต้องจากกันซักวัน" การจากที่เป็นก็ย่อมดีกว่านะค่ะ เรายังสามารถเห็นเขาได้อีก ถึงแม้ว่าเค้าจะ เลือกไปจากคุณแล้ว แต่ความรักที่คุณมีให้เค้าก็ยังอยู่หนิค่ะ รักไม่จำเป็น ต้องเป็นเจ้าของเสมอไปนะค่ะ ลองเปลี่ยนมุมมองความรักดูนะค่ะ มันอาจ ต้องใช้เวลา แต่ยังไงคุณก็ต้องอยู่ต่อไปน้า อยากให้คุณอย่าพึ่งมองแต่อดีต หรืออนาคตที่คุณเคยพบหรือเคยวาดฝันไว้ ขอให้คุณอยู่กับปัจจุบัน ใช้ชีวิตกับปัจจุบัน มองทุกอย่างรอบตัวคุณด้วยแง่บวก ม งทุกอย่างรอบตัวคุณอย่างมีคุณค่า แบบที่ว่าไม่มีเขาเราก็มีความสุขกับสิ่งรอบตัวได้ อยากแนะนำให้คุณลองเป็นผู้ให้ดูค่ะ เริ่มจากสิ่งเล็กๆก็ได้ อย่างเช่นพาพ่อแม่คุณไปทานข้าว คุณจะเห็นคุณค่าในตัวเองมากขึ้นค่ะ ปล.ดิฉันเข้าใจค่ะความรู้สึกนี้เป็นยังไง เพราะก็เคยเป็นแบบคุณเลยค่ะ แต่ทุกอย่างก็จะผ่านไป ตอนนั้นดิฉันก็ทุกข์จนร้องไห้ ไม่เป็นทำอะไร โชคดีที่ได้หนังสือธรรมะมา อ่านแล้วก็ให้กำลังใจกับตัวเอง แล้วเปลี่ยนมุมมอง อยากให้คุณสู้ต่อนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ อย่าหมดหวังกับสิ่งที่เกิดขึ้น อนาคตข้างหน้าจะต้องมีสิ่งที่ดีรออยู่ค่ะ จากคุณ : ann_muchmore เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 17:40:00

ความคิดเห็นที่ 34 เข้าใจค่ะ เป็นเหมือนกันเลย สู้ๆนะคะ เราก็ยังผ่านมันไปไม่ได้ จากคุณ : unidon เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 17:41:59

ความคิดเห็นที่ 35 มันจะผ่านไปได้ค่ะ ท่องไว้ มันจะผ่านไปได้ เราเคยเจอมาหนักกว่านี้ กล้าเอาหัวเป็นประกันมันก็ผ่านมาได้ แล้วก็ยังเจออีก กับความเจ็บปวดไม่เคยหยุด ขอให้มีสติให้ดี รักตัวเองให้มากๆ  ย้ำรักตัวเองให้มากๆหลังจากที่รักคนอื่นมามาก ที่สำคัญ หาแมวมาเลี้ยง ช่วยได้เยอะมากมาย เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : ซีเหน่หาx2 เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 18:03:36

ความคิดเห็นที่ 36 มีสุภาษิตอิตาเลียนบอกไว้ว่า ซักวันความรักจะตามหาคุณจนเจอ...อีกครั้ง ขอเพียงคุณอย่าปิดใจตัวเอง มองให้เห็นความรักที่เข้ามา รวมถึงความรักที่คุณมีอยู่แล้ว รักษามันให้ดี นั่นคือความรักของพ่อแม่และครอบครัวของคุณ เพื่อนๆ ของคุณ คงไม่มีใครมีความสุขที่เห็นคุณเสียใจไม่เลิก อาจจะถึงเวลาแล้วที่คุณต้องเดินหน้าต่อไป แล้วซักวัน ความรักจะตามหาคุณจนเจอ...อีกครั้ง จากคุณ : Angel4Phoenix เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 18:43:01

ความคิดเห็นที่ 37 วันพรุ่งนี้มีจริง ( ถ้าไม่ตายไปซะก่อนในคืนนี้ ) ส่วนเมื่อวานมันผ่านไปแล้ว จะไปมีชีวิตอยู่กับมันทำไม? จากคุณ : เผอิญผ่านมา เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 18:44:44

ความคิดเห็นที่ 38 ยอมรับความจริงให้ได้นะคะ ว่าไม่มีอะไรแน่นอน การใช้ชีวิต ไม่ได้ให้ยึดติด แต่การใช้ชีวิตให้อยู่ได้คือจะต้องปรับตัวให้ได้กับสิ่งที่ผ่านเข้ามา จากคุณ : คุ้กกี้สีขาว เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 19:00:51

ความคิดเห็นที่ 39 อาศัยเวลาตัวเดียวค่ะ เราก็เพิ่งผ่านมันมา 2 เดือน แข็งแรงขึ้น แต่บางครั้งก็ยังนอนร้องไห้คนเดียว รักตัวเองให้มากๆค่ะ สุดท้ายก็มีแค่ตัวเรากับคุณพ่อคุณแม่ที่อยู่กับเราค่ะ จากคุณ : kitty_jeedy เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 19:05:04

ความคิดเห็นที่ 40 รีบหาเเฟนใหม่มาคบด่วน   เดี๋ยวจะดีขึ้นทันทีจริงๆนะ  อย่างน้อยก็ไม่ทุกข์เท่าเดิม จากคุณ : borderline เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 19:39:49

ความคิดเห็นที่ 41 ชอบ คห.27 มาก เข้มแข็งไว้นะคะ คุณเป็นผู้ชาย คุณต้องเป็นหลักให้ครอบครัว พ่อแม่เลี้ยงดูคุณมา เขาหวังพึ่งคุณนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ แล้วคุณก็จะผ่านมันไปได้ จากคุณ : abelmosk เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 21:01:24

ความคิดเห็นที่ 42 คนเราพบกันเพื่อจากกัน  ...แค่ช้าหรือเร็ว... จากคุณ : scozember เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 21:36:16

ความคิดเห็นที่ 43 เคยเป็นแบบนี้  กับคนแรกเจ็บเจียนตาย เพราะเป็นคนแรก คบมา 13 ปี พอคนต่อๆมา ไม่เท่าไหร่ มีเสียใจบ้างเล็กน้อย แต่ไม่โศก ไม่ฟูมฟาย  เพราะเริ่มคิดได้แล้วว่า เราไม่สามารถบังคับใคร ให้รักเราและอยู่กับเราไปตลอดได้ เหมือนบททดสอบ ที่ทำให้เรา เข้มแข็งขึ้นเรื่อยๆค่ะ จากคุณ : เค็มอย่างเกลือ เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 22:19:17

ความคิดเห็นที่ 44   สู้ สู้ นะคะ..คิดว่าเป็นประสบการณ์หนึ่งที่ทุกคนเคยผ่านพบเจอ โลกใบนี้ ยังคงมีอีกสิ่งอื่น ๆ อีกมาก ที่ต้องเจอนะคะ จากคุณ : ก่อนจะสายเกินไป เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 22:44:23 A:202.149.25.241 X: TicketID:264742

ความคิดเห็นที่ 45 http://www.youtube.com/watch?v=zOApLDz8qIA จากคุณ : Jose Pasillas ll เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 23:16:48

ความคิดเห็นที่ 46   ไม่ใช่เนื้อคู่ต้องทำใจ ดังนั้น ถ้าคุณคบคนต่อไป ควระมีจะ เฉลียวใจ ผู้หญิงคนไหนที่บอกว่า บ้านพ่อแม่ไม่สวย ไม่รวย น่าจะตัดทิ้งได้เลยนะ แปลว่าเปนผู้หญิงรักสบาย มองแค่สิ่งฉาบฉวยเปลือกนอกเท่านั้น ถ้ารักจริงต้องช่วยกันทำมาหากินช่วยกันสร้าง รู้จักอดออม ไม่ฟุ้งเฟ้อ ฟุ่มเฟือย จากคุณ : เดือนดารา เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 53 10:05:18 A:115.87.16.254 X: TicketID:269521

ความคิดเห็นที่ 47   " ยิ่งฟุ้งเข้าไปในวันวาน  ยิ่งลดความเบิกบานของวันนี้ " ก่อนอื่น..ดีแล้วที่คุณไม่ทำให้ พ่อ แม่เป็นห่วง ยิ่งเราแสดงให้ที่บ้านเห็นความอ่อนแอ  พ่อ กับ แม่เรายิ่ง จะเป็นทุกข์  พยายามเข้มแข็งด้วยตัวเอง หาเพื่อนที่ไว้ใจคุยด้วย  และอ่านหนังสือธรรมะ เราเองก็เป็นอีกคนที่ต้องเสียความรักที่แสนดีไป..โดยที่ไม่คิดจะโกดเค้า เหตุการณ์ผ่านมาแล้วครึ่งปี ก่อนหน้านี้โทดแต่ เบญจเพส.....แต่ตอนนี้เข้าใจว่า  ทุกสิ่ง....มันคือความไม่แน่นอน.. เราเองเคยคิดถึงจะแต่งงานเหมือนกัน..แต่ไม่เคยคิดว่าจะไม่มีวันนั้น..กับคนๆนี้ ที่เรารัก เก็บความทรงจำที่ดีๆไว้  เก็บและกดความเจ็บปวดไว้..เป็นบทเรียน และออกเดินทางต่อ.. ของให้โชคดี  ในทางเดินข้างหน้า   และเข้มแข็งในเร็ววัน ค่ะ จากคุณ : nane kaka เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 53 10:51:03

ความคิดเห็นที่ 48 บางทีมีแฟนที่ดีเกินไป เราก็อึดอัดน่ะ มันบอกไม่ถูกนะ แต่ถ้าใครไม่เคยเจอก็จะไม่รู้ความรู้สึกนี้ จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 53 12:12:33

ความคิดเห็นที่ 49 แล้วมันจะผ่านไปค่ะ เป็นกำลังใจให้ จากคุณ : AnTeA เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 53 13:22:03

ความคิดเห็นที่ 50 คคห 28 คุณหลานยายโก๊ะ พี่ I_get ไม่ได้เป็นพระค่ะ  ^^ จากคุณ : เหมียวสีส้ม เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 53 13:33:20

ความคิดเห็นที่ 51 สงสัยจะเป็นรักแรก รักแรกของผมนะ คบกันมา 7-8 ปี คิดว่าจะได้แต่งงงานกัน มีอันต้องเลิกกัน ผ่ายหญิงขอเลิกเองนะ ตอนแรกก็ทำใจไม่ได้เพราะยอมรับว่า รักมาก แต่ตอนนี้ก็ผ่านไป 5 ปีแล้ว ได้เจอคนใหม่แล้ว ก็เริ่ม มีความสุข ครับ ทำให้ลืมเรื่องเก่าๆ ได้ง่ายขึ้น แนนำว่าอย่าจมอยู่กับอดีต หาใหม่ครับ แต่ผมคิดอีกอย่างนะถ้าเขาทึ้งคุณไปได้ ถ้าเขากลับมา สำหรับผมคงไม่มีทาง อยากเลิกก็ไป แต่อย่ากลับมา จากคุณ : boy_cm เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 53 17:42:58

ความคิดเห็นที่ 52 สถานการณ์เดียวกับคุณเลยค่ะ เรื่องของเราก็เศร้าเหมือนคุณเลย ได้แต่ปลอบใจตัวเอง .. เป็นกำลังใจให้นะคะ ก้าวเดินต่อไปค่ะ :) จากคุณ : ผู้หญิง"อ่อน"..หวาน เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 53 21:54:35

ความคิดเห็นที่ 53 มีคำปลอบโยนมากมายสำหรับคนหัวใจสลายครับ  แต่ที่ดีที่สุดคือ ....เข้าใจ.....คุณต้องตั้งหลักก่อน  ที่คุณทุกข์เศร้า เพราะคุณหวัง คุณหวังว่าเขาจะมาอยู่ใกล้ ๆ    หวังว่าเขาจะมีชีวิตร่วมกับคุณ   หวังว่าเขาจะมาแชร์ความรู้สึกกับคุณ    แต่มันไม่เป็นดังคุณหวัง คุณเลยเศร้าทุกข์ ต้องทำความเข้าใจก่อน ว่า ไม่ว่าคุณจะมีเขา หรือ ไม่มีเขา มันไม่ได้สุขหรือทุกข์ใด ๆ ที่คุณรู้สึกมันไม่ใช่ทั้งนั้น  คุณคิดมันไปเอง  คนเราสุขทุกข์สมบูรณ์แบบในตัวเราเองอยู่แล้ว ไม่ต้องหาใครมาเพิ่มเติมให้สมบูรณ์อีก คุณต้องเรียนรู้ที่จะอยู่คนเดียวอย่างมีความสุขให้ได้ก่อน   ต้องเข้าใจว่าไม่มีเขา เราก็สุข อย่าคาดหวังว่าต้องมีใคร ถ้าเราไม่หวัง เราก็จะไม่ผิดหวัง เราก็จะไม่ทุกข์ เราลืมใคร ลืมเรื่องราว ไม่ได้หรอก  แต่....เราลดความสำคัญมันได้ คุณต้องอยู่กับความจริง  ความจริงคือ คุณกับเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว ดังนั้น  สิ่งที่ผ่านมา มันเป็นประวัติศาสตร์แล้ว มันเปลี่ยนไม่ได้ สิ่งที่จะเกิด มันเป็นอนาคต เราก็กำหนดมันไม่ได้ แต่ สิ่งในปัจจุบัน คือ นาทีนี้ เรามีความสุขกับมันได้ครับ เราไม่จำเป็นต้องมีใคร เราก็มีความสุขในตัวเราได้เองครับ ถ้าเข้าใจแล้ว คำพูดใด ๆ ก็หามีผลอะไรกับเราเลย เราไม่ต้องการใครมาปลอบโยนหรือให้กำลังใจด้วยซ้ำ คนเราสมบูรณ์แบบในตัวเองอยู่แล้ว ไม่ต้องให้ใครมาเติมเต็มอีกครับ สิ่งที่ผ่านมา มองให้เหมือนเราเรียนประวัติศาสตร์ อย่าไปปรุงแต่งมัน ไม่ใช่มองนั่นก็คิด ฟังนั่นก็คิด  นั่นเราปรุงแต่งไปเอง ไม่ว่ารูปใด เพลงใด ของใด สิ่งใดที่เคยมีร่วมกัน มันไม่ได้สื่ออะไรไปสู่ความรักเลย ของเหล่านั้นไม่มีความรัก ความรักมันอยู่ในใจ จริง ๆ อยากบอกมากกว่านี้ แต่เมื่อยมือครับ ถ้าเรายังไม่พร้อมจะอยู่คนเดียวได้อย่างมีความสุข คุณก็ไม่พร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่กับใครหรอกครับ ถึงเริ่มได้ก็ไปไม่รอด ความรักคือการให้โดยไม่หวังตอบแทน เมื่อให้แล้ว เราต้องให้ได้อีกโดยไม่หวังผลตอบแทน ที่คุณทุกข์เศร้าก็เพราะคุณคาดหวังในสิ่งตอบแทนนั่นเองครับ จากคุณ : ไอซาซ่า (ไอซาซ่า) เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 53 22:24:58

ความคิดเห็นที่ 54 อย่าคิดว่าเศร้าคนเดียวแล้วกันนะคะ เราก็พึ่งโดนบอกเลิกมาซักพักแล้วเหมือนกัน โดนบอกเลิก ไม่รู้สาเหตุ รู้แต่ว่า ขับรถพาไป-รับ เซ็นทรัลลาดพร้าวด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน ซื้อเสื้อให้เรา ระหว่างนั้น หันมาบอกว่า "เราเลิกกันนะ" ช็อค อึ้ง ยัง งง อยู่ เลิกกัน?? ก็พยายามยื้อเค้าไว้ ยื้อจนเหนื่อยเอง เจ็บเอง ช้ำเอง ผ่านอะไรด้วยกันมาตั้งมากมาย ถึงมันจะไร้ค่าสำหรับเค้าในตอนนี้ ไม่มีอะไรไปกว่าคำว่า เกินเสียใจ ร้องไห้ เช้า-กลางวัน-เย็น หมดทิชชู่ไปหลายแพค ป่วยเข้าโรงพยาบาล เค้ากลับถามว่า "เป็นอะไรอีกล่ะ" แค่นั้น คนเราเหมือนจะเห็นสันดานก็ตอนนี้ล่ะมั้ง ทำให้คิดได้ว่า เค้ายังไม่เป็นอะไร แล้วเราจะอ่อนแอไปทำไม เรียนไม่รู้เรื่อง เศร้าไปเกือบเดือน และแล้วก็ถึงเวลาตัดใจ ต้องตัดใจสิ่ ถึงจะถูก เค้าไม่คิดจะอยู่กับเราก็ไม่รู้จะยื้อเอาไว้ทำไม ปล่อยไป อยากไปไหนก็ไป เค้าบอกเราว่า "ดูแลตัวเองด้วยนะ" ส่งSMS วลีนี้อยู๋บ่อยๆ ก็อยากจะบอกกลับเหมือนกันว่า ถ้ารอให้ คุณมาบอก ฉันคงไม่ได้ยืนมาอยู่ตรงนี้หรอก ถึงไม่ฉลาด แต่ก็เรียนรู้ได้เหมือนกันว่า รักตัวเองเหมือนกันโว้ยยย ส่องกระจก นั่งดูตัวเองน้ำตาลไหล สงสารสังขารตัวเอง ข้าวปลาไม่กิน นอนก็ไม่หลับ น้ำตามันก็ค่อยๆแห้งเหือดไป ได้แต่ปลอบใจตัวเอง คิดแต่สิ่งดีๆ แต่ก็คิดได้ว่า คนเราพบกันเพื่อจากกัน จะช้าจะเร็ว ก็ต้องจากกันอยู่ดี แค่วันนี้เราเสียเค้าไปเร็ว แค่นั้นเอง แล้วมันก็จะผ่านไป ค่อยๆ ผ่านไป เรายังข้ามผ่านไปได้ คุณ จขกท.ก็อย่าพึ่งยอมแพ้แล้วกัน จากคุณ : akikomoji เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 53 09:26:48

ความคิดเห็นที่ 55 เราก็เคยมีสภาพเหมือน จขกท. กว่าจะผ่านคืนวันเหล่านั้นไปได้............. แต่เราก็ผ่านมันไปได้ด้วยตัวของเราเอง ปัจจุบันเหลือเพียงรอยอดีตที่นานๆทีก็มีแว๊บเข้ามาในสมองบ้าง เป็นกำลังใจให้นะคะ   คิดเสียว่าเราไม่ใช่เนื้อคู่กัน สักวันคงเจอคนที่ใช่สำหรับเรา......... จากคุณ : หลอดสีรุ้ง เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 53 12:36:05

ความคิดเห็นที่ 56 อย่าคิดถึงอดีตเลยค่ะ ทุกอย่างผ่านมาแล้วก็ผ่านไป   อย่ากลับไปนั่งหาคำตอบว่าอะไร ทำไม เค้าถึงทิ้งเราไป มันไม่มีคำตอบหรอกค่ะ เรามาคิดกันดีกว่าว่าเราจะใช้ชีวิตต่อไปยังงัย เป็นกำลังใจให้นะค่ะ จากคุณ : tinker_nymph (tinker_nymph) เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 53 18:02:39

ความคิดเห็นที่ 57 อยากจะช่วยปลอบ แต่กลายเป็นอ่านแล้วร้องไห้ T_T เราก็กำลังเป็นอยู่เหมือนกัน อยากจะเข้มแข็งขึ้น แต่ก็ยังตื่นมาร้องไห้ได้ทุกวัน ไม่เห็นดีขึ้นซะที สู้ๆ นะคะ (บอกคุณและบอกตัวเองด้วย) จากคุณ : San Siro เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 53 19:55:34

ความคิดเห็นที่ 58 แล้วมันจะผ่านไปได้ค่ะ เข้มแข็งนะคะ จากคุณ : sweet E.T. เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 53 20:43:54