ความคิดเห็นที่ 1 เห็นทู้นี้แล้วอยากกลับบ้านนนนนน จากคุณ : ลูกหมูร้องจิ๊บ เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 13:48:30

ความคิดเห็นที่ 2   ตอนนี้ยังไม่เป็นค่ะ....แต่คิดว่า คงเป็นเหมือนกัน เมื่อในอนาคต เพราะเราเองก็วางแผน จะไปปลูกบ้านที่ ตจว. เหมือนกัน แม่เราก็คัดค้านอยู่  เพราะแม่บอกว่า คนแบบเรา...อยู่ไม่ได้ ถึงอยู่ได้ ก็คงไม่นาน  เดี๋ยวมันก็บ่นอยากกลับกรุงเทพฯ ถึงตอนนั้น มันยังไม่มาถึง  แต่แค่ตอนนี้...แค่ไปบ้านยาย ที่ จังหวัดอ่างทอง ไปนั่งได้แค่ 2-3 ชั่วโมง เรายังเบื่อแล้วเลยค่ะ เร่งแม่ให้กลับทุกที แม่ชอบสวนมาว่า "แค่นี้ยังบ่น แล้วบอกอยากอยู่บ้านนอก" น่าแปลกใจเหมือนกันนะ...เราเกิด และโต มาจากบ้านนอกนี่แล่ะ (เด็ก'ยุดยา) แต่พอเข้ากรุงเทพฯ ร่ำเรียนหนังสือ เราก็แทบจะไม่เคยกลับไปเยี่ยมเลย เหมือนลืมไปเลย...หนำซ้ำ ขนมไทย ต่างๆ ที่เคยกินเมื่อสมัยอยู่บ้านนอก มาอยู่กรุงเทพฯ เราไม่กินอีกเลย...เรากำลังลืมกำพืดอยู่ใช่ไหมเนี่ย?? จากคุณ : ++SMILE LOGIN++ เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 13:56:34

ความคิดเห็นที่ 3 สำหรับดิฉันจะรู้สึกอบอุ่นและ Happy มากๆๆๆๆ ทุกครั้งที่ได้กลับบ้านค่ะ แทบจะเรียกได้ว่าโหยหาอยู่ตลอดเวลา...ทุกวันนี้อยู่กับสามี 2 คน บางครั้งก็เหงาเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน อยากจะย้ายสำมะโนครัวไปอยู่เชียงใหม่วันละ 3 รอบ..นี่ก็ถือว่าเป็นความทรมานอีกรูปแบบนึงนะคะ ^^" จากคุณ : shewant เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 14:18:49

ความคิดเห็นที่ 4   ไม่เคยรู้สึกชัดเจนมาก อาจมีบ้างตามวัย เวลาทะเลาะกับพ่อแม่ โตแล้วก็ไม่มีอะไร ปกติจะรู้สึกอบอุ่นเมื่ออยู่กับบ้านเสมอ จากคุณ : pop เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 14:24:14 A:117.121.220.58 X: TicketID:070123

ความคิดเห็นที่ 5 ต้องถามคุณ ใหม่มีจุดมุ่งหมาย -เป้าหมายอะไรในชีวิต อะไรที่เป็นความสุขแท้จริง  อะไรที่เป็นความสุขเทียม แบบไหนที่คุณต้องการ ? อยู่ ร่วมกับคน มีสังคมก็ มีปัญหาทั้งนั้น ..ก็ทุกที่แหล่ะค่ะ หนีไม่พ้น มันอยู่ที่ว่าคุณจะจัดการกับปัญหายังไง มากกว่า .. ตอนนี้เรา ทำมาหากิน ขายแรงงาน ที่ กทม. คิดถึงบ้านทุกลมหายใจเข้าออก ไม่มีวันไหน ไม่คิดถึงบ้าน .... คิดถึง ครอบครัว พ่อ แม่  ธรรมชาติ อากาศดีๆ นก กระรอก หมา แมว ปลา ฯ    รวม ดอกไม้สวยๆที่บ้าน  ไม่มีที่ไหนๆสุขใจเท่าที่บ้าน ที่มี คนที่รัก รอเราอยู่น่ะค่ะ  ข้างนอกบ้านน่ะ  ความสุขจอมปลอมทั้งนั้นค่ะ... ใส่หน้ากาก คนละอัน ...ไม่มีทางรู้หรอก ว่าเค้าจะจริงใจกับเราแค่ไหน อ่อนแอก็อยู่ยาก ..ต้องเข้มแข็ง บางครั้งก็เหนื่อยจนท้อ ... ความสุข อย่างเดียว ที่ยึดเหนี่ยวก็คือ "บ้าน"...  ส่วนตัว ออกจากบ้านมาเรียนหนังสือตั้งแต่เด็กๆแล้วก็ทำงานมาตลอดหลาย10 ปี เวลาที่จะได้กลับบ้านในแต่ละครั้ง ตื่นเต้น ..หัวใจพองโต ใช้เวลาให้เกิดประโยชน์มากที่สุด ........ บ้านคือ อาณาจักร ส่วนตัว  รู้สึกว่าตัวเอง เป็นส่วนหนึ่งของบ้านค่ะ ... จากคุณ : honeybfit เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 14:50:54

ความคิดเห็นที่ 6 เราเป็นคนกรุงเทพฯตั้งแต่เกิดอะ โตมาพร้อมกับเสียงรถยนต์ ไฟแดง ตึกสูง แสงสี และ ความสะดวกสบาย ให้เราไปอยู่ต่างจังหวัด 2-3 วัน แบบไปเที่ยว เราอยู่ได้นะ แต่ให้ไปอยู่นานๆ อยู่ไม่ได้อะ อยู่ไป ไม่รู้วันเดือนปีจริงๆ ชีวิตมันเหมือนกันทุกวันเกินไป  ให้ไปนอนสวน นอนไร่ พวกนี้ทำใจไม่ได้ นานๆเห็นควายที ก็ตื่นเต้นนะ แบบว่าแถวบ้านไม่มีให้ดูอะ แต่ให้ไปอยู่กับควายก็ไม่เอาเหมือนกัน บ้านที่ต่างจังหวัดก็มีนะ  แม่ยกให้หลังหนึ่ง ที่ชลบุรี ทิ้งไว้เป็นบ้านร้าง ไม่เคยไปอยู่ และไม่คิดจะไปอยู่ด้วย โดนขโมยตัดสายไฟไปหมดแล้ว ในบ้านก็โดนยกเค้าไปหมดแล้ว เหลือของทิ้งไว้ไม่กี่อย่าง ต้นหญ้าขึ้นรถ จนไม่กล้าเดินเข้าบ้านตัวเอง ทิ้งไว้อย่างนั้นแหละ เราก็ไม่ชินที่จะอยู่ต่างจังหวัด ถึงมีบ้านก็ไม่ไปอยู่ เราก็ว่า ยังไง กรุงเทพฯ ก็น่าอยู่เสมอนะ สำหรับเรา เพราะมันเป็นบ้านเราเหมือนกัน จากคุณ : ..ฟ้าใส.. เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 16:09:23

ความคิดเห็นที่ 7 we all need a place to call 'home' เพคะเด็จน้องแก้ว แม่พี่แดงพูดเสมอ ลื้อน่ะเกิดปีม้า ตะลอนไปไหนๆเหมือนม้าไม่มีผิด แต่ต้องรู้จักทิศทางซะมั่งสิ เป็นคนเอาแต่ใจตัวมากด้วย คิดไม่เหมือนคนในครอบครัว ก็เลยใช้ชีวิตแบบไปเรื่อยๆ ได้จังหวะทำอะไรก็ทำ แล้วก็เปลี่ยนไปตามครรลอง อยากรู้อยากเห็น อยากสัมผัสไปหมด พี่แดงเลยตะลอนๆบ่อยค่ะ ครอบครัวเป็นห่วงก็ช่วงแรกๆ แต่ตอนนี้เค้าคงเข้าใจว่าพี่แดงเป็นแบบนี้ ช่างหัวมัน ทุกวันนี้ก็ไม่มีบ้านที่หมายถึงที่อยู่อาศัยเป็นหลักแหล่ง บ้านของพี่แดงคืออะไรก็ได้ที่อยู่แล้วมีความสุข หมดสุขกับมันก็ไปต่อค่ะ นิยามคำว่าบ้านของพี่แดงมันช่างฝันนัก แล้วก็ทำลำแบกมาก เช่น อยากมีบ้านพกพา มีของที่เรารักทุกชิ้นในนั้น อยากไปไหนก็ขับบ้านไปค่ะ ด้วยองค์ประกอบที่ไม่ลงตัวหลายอย่างก็เลยทำให้หารันเวย์ไม่เจอด้วย หรือเพราะพี่ไม่เอาถ่านนะ (ก็ใช้แต่แบตเตอรี่นิหว่า วู้ยใช้ถ่าน แกร่ (ฮา)) แต่น้องแก้วคะ ปีนี้ดันเป็นปีที่พี่แดงอยากได้บ้านเป็นหลักแหล่งเพราะกระต่ายบุญหล่นค่ะ เตรียมตัวไว้อย่างนี้เลยทีเดียว แต่โชคชะตาแท้หนอ ที่บุญหล่นไม่รอพี่แดงไปสวรรค์เสียแล้ว สิ่งที่เรารักผูกพัน คือสิ่งที่ทำให้พี่แดงอยู่ติดบ้านมากขึ้นน่ะ (ก็แค่มากขึ้นนะ) กระนั้นเลย ยังไงพี่แดงก็ยังเป็นม้า ฮี้กั่บๆค่ะ รู้ตัวเองดีว่าต้องแจ้นไปเรื่อยๆ ครอบครัวพี่แดงบ้านหลายหลังไปอยู่หลังไหนเค้าก็ต้อนรับค่ะ แบบสงสารนังนี่จริงๆ มันเป็นเพียงแค่ความคิดถึงในตัวบุคคลมากกว่า มาหามาเยี่ยมแล้วก็ไป แต่ความแก่ตัว ก็ทำให้ตะลอนช้าลงเรื่อยๆ พี่แดงคงจะเจอบ้านจริงๆของพี่สักวันหนึ่ง จากคุณ : แดงเร็กเก้บาร์ เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 16:09:28

ความคิดเห็นที่ 8 ตัวเรา เราพยายามจะทำทุกที่ที่เราอยู่ให้รู้สึกเหมือนบ้านให้ได้ แต่เราก็มีอาการเหมือนจขกทน่ะ อาการเราจะเป็นแบบ... ตอนอยู่บ้านนานๆก็อยากไปที่อื่นแหละ ที่นั้น ที่นู้น แต่พอไม่ได้อยู่บ้านนานๆ มันก็อยากจะกลับบ้านขึ้นมา คิดถึงบ้าน จากคุณ : นกฮูกกระเบื้อง เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 16:21:22

ความคิดเห็นที่ 9 เคยเป็นสมัยวัยรุ่น ตอนั้นเรียนที่กทม. อยู่กับน้าสาว ปิดเทอมน้าก็ไล่ให้กลับบ้านตจว. แต่พอกลับมาบ้าน แม่ก็ชอบบอกว่าไม่ต้องรีบกลับมาให้อยู่เป้นเพื่อน้าบ้าง อนั้นคิดว่าที่ไหนๆก็ไม่อยากให้เราอยู่ด้วยเลยวุ้ย ออกแนวเซ็งๆ และเหมือนกับว่า อยู่ที่ไหนก็ไม่ใช่ที่ของตัวเอง รู้สึกว่าบ้านน้าเป็นที่ผมอาศัยเค้าอยู่ แต่บ้านตัวเองก็ไม่คุ้นเคย เลยไม่รู้จะพักพิงที่ไหนได้เต็มตัวซักที แต่พอโตขึ้น ใครๆก็อยากให้ผมไปอยู่ด้วย อาจเพราะตอนโตก็เข้าใจคนรอบตัวมากขึ้น แม่ก็อยากให้ผมดูแลน้าเพราะน้าเค้าก็ดูแลผมตลอด น้าก็อยากให้ผมมาอยู่กับแม่ เพราะนานๆปิดเทอมทีจะได้ใช้เวลากับแม่บ้างก็เท่านั้น ตอนนี้ไม่รู้สึกแบบนั้นแล้ว กลับรู้สึกว่า ทุกที่เป็นบ้านของผม เพราะคนในบ้านนั้นต้อนรับผมด้วยใจ จากคุณ : +ฟ้างามยามค่ำ+ เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 16:44:26

ความคิดเห็นที่ 10 เคย...เป็นเอามากสมัยอัตตาสูงๆ    เอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางไงคะ ไอ่นั่นก็ไม่ดี ไอ่นี่ก็ไม่ใช่ ไม่เคยถูกใจอะไรเลยยยย  ชีวิตถูกดีไซน์มาแล้ว เปล่าๆไม่ใช่คนขวางโลก ปฏิบัติตามกฎระเบียบเป๊ะ..  แต่วิเคราะห์แล้ว ว่า..ไม่ยอมรับและเข้าใจธรรมชาติของคนอื่น ถ้ามันจะหลุดจากนอร์มไปบ้าง  ทำนองนี้.. จนกระทั่งเมษาปีที่แล้ว...ที่หมู่บ้าน  รวมตัวกันจัดกลุ่มบรรดากลุ่มหนุ่มสาว แม่บ้านพ่อบ้าน รวมถึงเด็กๆ ไปรดน้ำดำหัวผู้เฒ่าผู้แก่ที่อายุหกสิบปีขึ้นไปตามบ้านต่างๆ  เราก็ร่วมขบวนไปกับเขาด้วย  รวมถึงที่บ้านเรามีพ่อแม่ที่อายุมากกว่าหกสิบทั้งคู่  ก็มีคนทั้งหมู่บ้านมารดน้ำดำหัว มาไหว้ขอพร ทำกันง่ายๆใครมีอะไรก็เอามารวมกัน  จัดของเป็นสำรับ มีน้ำขมิ้นส้มป่อย ใส่รถเข็น บ้างช่วยกันหิ้ว หาบ มีกลองก็ตีกลอง  ร้องไชโยโห่ไปให้รู้ว่ามีขบวนลูกหลานมาถึงแล้วนะ  พ่อเฒ่าแม่เฒ่าให้เตรียมตัวรับ ใครที่จากบ้านไปนาน ก็ได้มาเจอกันในกิจการงานครั้งนี้ เออ..มันก็ได้เห็น ได้สัมผัสอะไรหลายอย่างนะ คนที่เราคิดว่าเขาไม่มีอะไร  จริงๆแล้วเขามีนะในแบบของเขา .. อเมซิ่งมากๆ ทั้งหมู่บ้าน  กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไปตั้งแต่บ่ายๆจนค่ำ จากวันนั้น  ทำให้เรานึกรักหมู่บ้านที่เราเติบใหญ่ รักผืนแผ่นดินที่เราเคยเหยียบย่างเมื่อตอนเด็กๆ รักตัวเองขึ้นมา เราไหว้คนที่เขาเคยไหว้เรา ทานข้าวทานขนมกับคนท้ายบ้านที่เราแทบไม่เคยคุยกันเลย ทุกคนเท่าเทียมกันหมด เสียงที่ผู้ใหญ่ให้พร  เสียงสาธุจากพวกเรา ความร่วมมือร่วมใจกัน ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ มันก้องเข้าไปข้างใน จากที่เคยมองแต่ภาพลบๆกับทางบ้านตั้งแต่เล็กจนโต  เรามีความรู้สึกว่าอยากทำอะไรๆดีๆตอบแทนให้กับหมู่บ้านบ้าง ไม่นึกนะ ประเพณีที่เราปฏิบัติสืบสานกันมา  และเราผดุงรักษามันไว้ด้วยความรู้สึกอยากทำ ไม่ใช่หน้าที่ มันทำให้เราเห็นรากเหง้าของเราเอง มันดึงเอาจิตวิญญาณ(ด้วยคน)ของเรา(ชุมชน)ออกมา ลองเข้าร่วมกิจกรรมกับเพื่อนบ้านอย่างไม่มีอคติดูสิคะ  แล้วจะรู้ว่า ที่ๆเรากำเนิด  หรือเติบโตมา  ใช่ที่ของเราหรือเปล่า จากคุณ : พิพิม เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 16:59:55

ความคิดเห็นที่ 11 ผมพูดแบบขออนุญาตนะครับ...คือว่า คุณอาจจะยึดติดรึเปล่ากับคำที่หลายๆคนชอบบอกว่า "เมืองกรุงไม่ดีเลย อยู่ต่างจังหวัดดีกว่า" เพราะผมเอง ผมถามตัวเองและได้คำตอบมาว่า ที่ของผมก็คือกรุงเทพ เมืองที่ผมอยู่และเติบโตมาตลอด ต่อให้ชนบทอากาศดีแค่ไหน แมกไม้สีเขียวดีแค่ไหน แต่ผมมันเป็นคนติดเทคโนโลยีไปซะแล้ว ผมชอบสีขาวของอาคารคอนกรีตมากกว่า ไม่ว่าใครจะว่าไงก็ตาม คุณเองก็อาจจะคล้ายๆกัน คือคุณอาจจะโหยหา place บางแห่งที่มันเป็นที่ของคุณ โดยที่คุณอาจจะยังไม่แน่ใจว่ามันคือที่ไหนกันแน่ คุณอาจจะอยู่เมืองกรุงมานานจนอยากไปผ่อนคลายที่ต่างจังหวัดบ้าง พอไปอยู่นานๆ มันก็โหยหาเมืองที่คุณเคยอยู่ก็ได้ ถ้าเป้นงั้น place ของคุณมันก็ขึ้นอยู่กับช่วงเวลา อาจจะย้ายกลับไปกลับมาเปลี่ยนบรรยากาศก็ได้ครับ ไม่ผิดหรอกเน้อ จริงๆชีวิตคนเราควรจะทำให้ได้แบบเพลง Life for Rent น่ะครับ คืออย่าไปยึดติดกับที่ใดที่หนึ่ง ชีวิตเรามันเช่าเค้าอยู่ ไม่ต้องคิดจะซื้อเป็นเจ้าของหรอก ถ้าทำงี้ได้ คุณก็สามารถเปลี่ยนทุกที่ให้เป็น place ของคุณได้ครับ (ผมก็พยายามอยู่เมหือนกัน แหะๆๆ) จากคุณ : CARAGIO เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 17:27:58

ความคิดเห็นที่ 12 ขอตอบเรื่องแม่บ่นเก่งแล้วกันนะครับ จริงๆ สำหรับที่บ้าน ผมก็เคยรู้สึกว่าเป็นปัญหาและเบื่อหน่ายเหมือนกัน แต่ผมอยากแชร์วิธีคิดอย่างนึงว่า คนสมัยก่อน (รุ่นพ่อแม่ หรือรุ่นปู่ยาตายาย) เมื่อเวลาผ่านมาถึงสมัยปัจจุบัน หรืออาจจะด้วยลักษณะวัฒนธรรมด้านการแสดงออกของคนไทยไม่ได้ชัดเจนแบบสังคมสมัยนี้ หรือสังคมฝรั่ง นั่นแปลว่าอะไร? แปลว่า บางทีพ่อแม่อยากจะพูดจากับลูกบ้างด้วยความรักและเป็นห่วงต่างๆ นานา ก็ไม่อยากพูดดีๆ เพราะอายที่จะแสดงออก ซึ่งผมมักจะคิดว่าการบ่นของพ่อแม่ ก็เป็นการแสดงออกอย่างนึงที่พ่อแม่ชอบที่จะทำเพื่อกลบเกลื่อนความเป็นห่วงเป็นใยของเค้า แต่เค้าอายที่จะพูดดีๆ หวานๆ ก็เลย แสดงออกด้วยการบ่น เพราะไม่ว่าจะบ่นหรือพูดดี สิ่งที่พ่อแม่เค้ารู้สึกก็คือเค้าเป็นห่วง และเค้าแค่หาเรื่องคุยกับลูกของเค้าน่ะครับ แต่พูดดีๆ ไม่ได้ มันอาย :P :) แก้คำผิด แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 53 19:19:29 แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 53 19:16:06 จากคุณ : Attjoe เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 19:14:12

ความคิดเห็นที่ 13   เมื่อก่อนตอนที่เกรียนๆ(ยอมรับอ่ะ...ป่าวหรอกคับ  ---ป่วย - -") เคยคิดว่า บ้านมันเป็นแค่ที่ซุกหัวนอนเท่านั้นเอง กลับมาเพื่อ นอน พ่อ แม่ พี่ น้อง ไม่ใช่ครอบครัว เป็นแค่คนที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อผูกพัน แต่ไม่รู้สึกผูกพัน แต่ตอนนี้ ครอบครัวเป็นสิ่งที่รักดั่งดวงใจไปแล้วคับ และ บ้าน ก้อคือสวรรค์ดีดีนี่เอง ฮ่าๆๆ เป็นสถานที่ที่อบอุ่นกว่าที่ไหนในโลก จากคุณ : DemoniaC เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 20:44:09

ความคิดเห็นที่ 14   ขอบคุณทุกความเห็นมากนะคะ คุณหมูร้องจิ๊บ...บ้านอยู่ที่ไหนคะ ตัวเอง กลับบ้านกันมั้ย อิอิ   คุณเก่ง...ไม่ใช่การลืมกำพืดหรอกค่ะ ตัวเอง บางทีเรากินบ่อยๆ ตอนเด็ก โตมาก็เบื่อเนอะ ขนมที่พ่อกับแม่ซื้อให้กินตอนเด็กๆ โตมา แก้วไม่เคยกินอีกเลยยยยยย คุณแตคะ...ตอนอยู่ กทม. แก้วก็เป็นแบบนั้นอ่ะค่ะ คิดถึงบ้านมากเหลือเกิน ถึงได้แปลกใจตัวเองไงคะ ว่า ทำไมตอนนี้เป็นอย่างนี้ไปได้ ฮ่าๆ งงตัวเองมากมายค่ะ บ้านคุณแตน่าอยู่ค่ะ คุณ pop...อิอิ หรือเราเองจะอบอุ่นจนร้อนก็ไม่รู้นะคะ ต้องออกไปหาความพอดีนอกบ้านแล้วมั้ง ฮ่าๆ คุณ honeybfit...อืม...เป้าหมายของเราก็มีแต่เรื่องงานอ่ะค่ะ ตอนนี้ อยากให้ออกมาเยอะๆ อยากให้เป็นที่ชื่นชอบ ซึ่งมันก็ต้องใช้เวลาเนอะ ป.ล. ทางเข้าบ้านสวยมากค่ะ คุณ ฟ้าใส...อิอิ เสียดายบ้านจังเลยเนาะ ป.ล. สำหรับเรากับกรุงเทพก็มีความทรงจำดีๆ มากมายค่ะ ไม่ได้เลวร้ายอะไรเลย ออกจะดีมากด้วยซ้ำค่ะ เจอแต่คนดีๆ เพื่อนดีๆ เรื่องราวดีๆ มาแรกๆ ก็คิดถึงแสงสีเหมือนกัน อิอิ พี่แดงขา...ทำไมแก้วรู้สึกว่าชีวิตพี่แดงน่าอิจฉามากล่ะคะ และแก้วก็เชื่อค่ะว่า วันหนึ่งพี่แดงก็ต้องพบ a place to call 'home' ค่ะ คุณ นกฮูกกระเบื้อง ...อิอิ ใช่เลยตัวเอง ตอนนี้ก็พยายามจะแวบไปนั่นมานี่บ้างเหมือนกัน ฮ่าๆ คุณ +ฟ้างามยามค่ำ+...คุณเป็นคนที่น่าอิจฉามากค่ะ คุณ พิพิม...อ่านบรรทัดแรกๆ ของคุณแล้วฮาเลย ชีวิตถูกดีไซน์มาแล้ว ฮะๆ ...กิจกรรมที่บ้านคุณน่ารักจังเลยค่ะ คุณ CARAGIO...แน่ใจว่าตัวเองไม่ได้ยึดติดกับคำเหล่านั้นนะคะ แต่ประเด็นที่คุณบอกว่า place ของคุณมันก็ขึ้นอยู่กับช่วงเวลา อันนี้น่าสนใจและสะดุดใจมากค่ะ บางทีอาจเป็นแบบนั้นก็ได้เนาะ คุณ Attjoe...โอววว ขอบคุณมากค่ะ เราไม่เคยคิดในแง่นี้มาก่อนเลย เราคิดแต่ว่า แม่จะบ่นอะไรนักหนา พูดทำไมบ่อยๆ น้อ ใช่เลยค่ะ เรากับแม่ ไม่ใช่แม่ลูกที่จะกอดหอมกัน ก็คงจะมีแต่คำพูดนี่แหละ ที่แสดงความรัก โอยย เขียนไปน้ำตาซึมไป สงสารแม่ ที่เราคิดเบื่อท่าน ต่อไปนี้จะคิดใหม่ค่ะ ขอบคุณมากๆๆๆ เลยค่ะ คุณ DemoniaC ...^_____^ จากคุณ : บราวนี่รสเสน่หา เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 23:10:30

ความคิดเห็นที่ 15 ว๊า ตลาดวายซะแระ คิดตลอดว่าบ้าน เป็นอาณาจักรของเราอ่ะคุณน้องแก้ว แม้ว่ามันจะหลังเล็ก   แม้ว่ามันจะเก่ามากๆ   แม้ว่ามันจะไม่สวย แต่เราก็ซ่อมแซม ดูแลมากะน้ำพักน้ำแรงตัวเอง(นี่ใกล้จะได้ซ่อมกันอีกรอบละ) เราสามารถกลิ้ง หรือกองอยู่ตรงส่วนไหนของบ้านก็ได้ ถ้าวันไหนอยากอยู่คนเดียว  ก็จ้างแม่ไปเล่นไพ่  แล้วเราก็ได้อยู่บ้านคนเดียวสมใจครึ่งวัน จะขนสมบัติบ้า  ออกมานั่งเย็บ นั่งทำนั่งเรียง ให้มันร๊กกกกกก ไปทั้งบ้าน  ก็ทำได้ เดี๋ยวนี้แม่เลิกบ่นแล้ว  เพราะถ้าบ่นปั๊บ  เราจะออกไปแร่ดนอกบ้านทันที เราก็ไม่ชอบให้ใครก็ไม่รู้มาบ้านเราเหมือนกันอ่ะ  ถึงจะเป็นญาติ  ถ้าไม่สนิทพอ ก็ไม่ชอบ แค่แม่จ้างหมอนนวดมานวดแม่ที่บ้าน  เรายังไม่ค่อยชอบเลย   ถ้ามาตอนเราไม่อยู่ ไม่รู้ ไม่เห็นก็โอเค  แต่ถ้าเราอยู่บ้าน  ห้ามคนอื่นเข้า ผิดกลิ่นเข้ามา  เด๋วกัดจินๆนะ  แง่งๆๆๆ จากคุณ : KHIMM เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 53 09:51:30

ความคิดเห็นที่ 16 บรรยากาศต่างจังหวัดเป็นอะไรที่มีสเน่ห์จริงๆนะ บ้านเกิดเราที่ระยอง แม้มันจะดูเมืองๆไปซักนิด แต่ก็ชอบแบบนั้น เติบโตกับที่นั่นมานาน จนมาถึงวัยเรียนตั้งแต่ช่วงมอปลายเป็นต้นมา ย้ายมาเมืองหลวง ทุกวันนี้ก็ เจ็ดปีดีดัก มีชีวิตอิสระ พ่อแม่อยากให้รู้จักช่วยเหลือตัวเอง จากอยู่หอคนเดียว เริ่มมาอยู่บ้านคนเดียว อิสระดีไปอีกแบบ แต่บางทีก็เหงาจับใจจริงๆสิ ให้ตาย กินข้าวคนเดียวใหม่ๆนะ ขอบอกว่า เฮ้อ น้ำตาแทบร่วงลงจานข้าว 555 อยู่บ้านนอก สบายที่ซู๊ด เอ หรือคุณบราวนี่ จะอยากแต่งงานจริง >< จากคุณ : g_toub เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 53 11:45:34

ความคิดเห็นที่ 17 อดีตเราเคยเป็นพวกบ้างาน วันๆทำงานงกๆอยู่นอกบ้าน บ้านเลยเป็นแค่ที่ซุกหัวนอน อะไรยังไงก็ได้ ช่างมัน น้ำไม่รั่วพอแล้ว จบ หลังๆ เป็นฟรีแลนซ์ ที่ต้องอาศัยความปลีกวิเวก สงบ สยบเคลื่อนไหว เลยเริ่มกลายเป็นคนติดบ้าน ไม่จำเป็น ไม่มีประชุม นัดหมายกะใคร จะไม่ออกไปไหน แล้วอารมณ์อยากทาสีบ้าน อยากเปลี่ยนหน้าต่าง ปาร์เก้ห้องนอน อยากตัดต้นนั้นปลูกต้นนี้ มันก็เข้ามาเยือน ที่อุบาทว์คือติสต์แตกไง บ้านเรา เราต้องทำเองกะมือ เหนื่อยรากเลือดเป็นจับกังอยู่เดือนกว่า หลอกเพื่อนชายคนสนิทมาเป็นแรงงานหลัก 5555 ออกมาสีแหล่มสมใจจริงๆทุกวันนี้ ใครมาบ้านถามทุกคนว่า บ้าเปล่า เล่นสีซะแปร๋นเชียว เราบอก บ้านตรู ตรูจะทำไร ก็บ้านของตรู 55555 จากคุณ : ปล. คิดถึง จขกท. ว่ะค่ะ (แม่ขวัญข้าว) เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 53 15:58:13

ความคิดเห็นที่ 18   พี่คิ้ม...ฮ่าๆๆๆ ขำตรงจ้างแม่ไปเล่นไพ่นี่แหละ เนอะพี่เนอะ เวลาใครมาบ้านนานเนี่ย มีอาการทุกทีเลย คุณ g_toub ...แง้วว สงสัยเป็นอย่างนั้นแน่ๆ เลย ฮ่าๆ ทำไงดีล่ะ แมขวัญข้าว...บ้านตัวสวยยยยยยย ตอนนี้เค้าก็ออกแบบบ้านไว้ในใจแล้วเหมือนกัน จะต้องไม่เหมือนใครในละแวกนั้น ฮะๆ จากคุณ : บราวนี่รสเสน่หา เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 53 14:05:37

ความคิดเห็นที่ 19 เคยเหมือนกันนะตอนที่ต้องย้ายไปรับราชการที่จังหวัดข้างเคียงบ้านเกิดโดยไม่คาดฝันและไม่ได้ตั้งตัวมาก่อน จากที่เคยอยู่ กทม. มาจนชินแล้วต้องไปอย่ ตจว. กระทันหัน มันปรับตัวไม่ทันเหมือนกัน แล้วก็ต้องกลับบ้านทุกอาทิตย์ๆ เหมือนตัวเองกลับไปเป็นเด็กนักเรียนอีกครั้งหนึ่ง จนที่สุดก็ต้องขอย้ายไปไกลบ้านแสวงหาอะไรใหม่ๆ อีก แต่ตอนนี้ให้กลับไปอยู่ กทม. ก็ไม่ไหว จากคุณ : ความสุขเล็กๆ เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 53 05:13:45

ความคิดเห็นที่ 20 ชีวิตคล้ายความคิดเห็นที่ 19 เลยอ่ะ เคยย้ายไปใกล้บ้าน แล้วกลับบ้านทุกอาทิตย์เหมือนตอนเรียนอ่ะ  แต่อยู่ได้ไม่กี่ปี ก็ย้ายเหมือนกันเลย เนื่องจากรู้สึกชีวิตน่าจะมีอะไรให้พบเจอกว่าที่เป็นอยู่อ่ะ  แต่ตอนจะย้ายโดนบ่นน่าดูเลย ทั้งพ่อกับแม่อ่ะ บอกว่าย้ายมาใกล้บ้านแล้วจะย้ายไปไหนอีกทำไม ต้องโน้มน้าวด้วยเหตุผลต่าง ๆ นา ๆ ตอนนี้เลยยังไม่ค่อยกล้ากลับไปใกล้บ้านอีกอ่ะ กลัวเบื่อ ๆ เด๊วโดนบ่นอีกอ่ะ รออีกสักพักคงกลับแน่อ่ะจ้า จากคุณ : mnk เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 53 12:22:55