PANTIP.COM : L9402284 ถามคุณ Getcha และเพื่อนๆที่มีความรู้เกี่ยวกับเรื่องแคลอรี่กับการกินอาหาร [คลับลดความอ้วน]

ความคิดเห็นที่ 7

เป็นคำถามที่ดีค่ะ! ก่อนอื่นอยากให้อ่านกระทู้นี้ก่อน น่าจะได้คำตอบนะคะ http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L9355876/L9355876.html

ถ้าน้ำหนักตัวเป็นร้อยโดยเฉพาะผู้หญิงแล้วไม่สูงมากลดน้ำหนักลงแล้วเรื่องเนื้อหนังก็ต้องมีบ้างค่ะไม่มากก็น้อย การออกกำลังกายและลดอย่างค่อยเป็นค่อยไปรวมถึงการทานอาหารที่มีประโยชน์จะช่วยให้มีน้อยลงได้ค่ะ แต่ถ้าให้ไม่มีเลยนี่เรายังไม่เคยเจอนะคะ เว้นแต่จะลดลงมาระดับที่ยังอวบๆอยู่ เช่นหนัก 120 แล้วลดเหลือสัก 70-80 ก็เป็นไปได้ที่อาจจะยังไม่มี แต่ไม่มีเลยนี่เราว่ายากมากๆ
ในผู้ชายสร้างกล้ามเนื้อได้ง่ายกว่าผู้หญิงก็อาจจะได้เปรียบกว่า ยังไงเรื่องหนังหย่อนยาน ระยะเวลาที่อ้วน อายุ กรรมพันธุ์ก็มีส่วนค่ะ ให้อ้วนเป็นร้อยผอมแล้วยังฟิตเปรี้ยะแบบคนไม่เคยอ้วนไม่อยากพูดว่าเป็นไปไม่ได้แต่น่าจะเป็นไปได้ยากมากค่ะ ดีที่สุดคือให้มีน้อยที่สุดเท่านั้นเอง

เราเองเริ่มลดความอ้วนจากที่ก็ไม่ได้รู้อะไรมากนัก ลดๆไปเราก็พยามหาข้อมูลเพิ่มลดๆไปมันก็ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง... คลับนี้ก็มีส่วนช่วยเราได้เยอะมาก แล้วก็ค่อยๆมาปรับใช้กะตัวเองอีกที

เราจะบอกเสมอเรื่องการคุมแคลอรี่ว่า จะคุมกำหนดอยู่ที่เท่าไหร่นั้นขึ้นอยู่กะหลายปัจจัย เช่น เพศ กิจกรรม เป้าหมาย ระยะเวลา น้ำหนัก etc. ส่วนมากก็จะอยู่ที่ 1000-BMR

และจากการที่เราหาข้อมูลการทานน้อยกว่า BMR เล็กน้อยทำให้ร่างกายผลักดันใช้สารอาหารและแคลอรี่อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยมีประสิทธิภาพมากขึ้นด้วยซ้ำ แต่ย้ำนะคะว่าต่ำกว่า BMR เล็กน้อย และมันก็ต้องมีเทคนิกที่เราเขียนเล่าไปในลิ้งกระทู้คือต้องรู้จักการกินซิกแซกสลับบ้าง

เราเองเริ่มต้นด้วยการคุมแคลอรี่ที่ 1000-1200 ต่อวันก็จริง แต่ถ้าคุณสังเกตเรามีวันหลุดบ่อยๆค่ะ นั่นทำให้แคลอรี่รายวันถัวเฉลี่ยออกมาแล้วไม่ต่ำมากค่ะ

จริงๆมันมีข้อมูลที่เรากำลังกาเพิ่มเติมอีกเยอะเรื่องแคลอรี่กะระบบเผาผลาญ เช่นถ้าคุณคุมแคลอรี่ที่ 1000 คุณสามารถกินระดับนี้ได้ประมาณ 14 วันโดยที่ไม่มีผลกระทบใดๆต่อร่างกายรวมถึงระบบเผาผลาญ ถ้าคุณกิน 1200 อยู่ได้ประมาณ 21 วัน แต่ข้อมูลพวกนี้เรายังไม่อยากเอามาเล่าเพราะเรากำลังศึกษาเหมือนกัน

สรุปง่ายๆตอนนี้แค่ว่าหากคุณกินแคลอรี่ไม่ต่ำมาก ต่ำมากคือต่ำกว่า 800 ต่อวัน และคุณกินแบบซิกแซกก็จะช่วยเรื่องระบบเผาผลาญได้ค่ะ

อย่าลืมว่าตัวแปรที่มีผลต่อระบบเผาผลาญมันไม่ได้มีแค่เรื่องปริมาณแคลอรี่ มันยังมีเรื่องความถี่ในการกิน การออกกำลังกาย อาหารที่กิน หรือแม้แต่กรรมพันธุ์ มันมีตัวแปรหลายอย่างค่ะที่อาจส่งผลกระทบถึงระบบเผาผลาญได้ ไม่จำเป็นว่าต้องอย่างใดอย่างหนึ่งแล้วระบบจะเสียหมดเลยก็ไม่ใช่ คือมันอาจจะนิดหน่อยไม่มากถ้าเราพยามดูแลตัวแปรอื่นให้ดีไว้น่ะค่ะ

จริงๆแล้วช่วงหลังๆนอกจากมีวันหลุดแล้วเราได้พยามปรับมาทานแบบซิกแซกคือมากบ้างน้อยบ้างแต่จะไม่ต่ำกว่า 1000 และที่สำคัญที่สุดเมื่อเราทานได้น้อยแล้วเรายิ่งต้องเลือกทานที่มีประโยชน์ให้มากๆ อย่างน้อยก็ให้มากกว่าที่ไม่ค่อยมีประโยชน์

โดยเรายังคง concept...

1. กินให้อิ่ม มันทำให้เราสบายท้อง มีพลังงานรู้สึกดี ไม่โหย ลดการกินจุกจิก รู้จักเลือกอาหารให้เป็น อาหารไหนที่ให้ปริมาณอิ่มท้องแต่แคลอรี่ต่ำเป็นต้น บางคนลดแบบนับแคลแล้วบอกว่าหิวไม่ไหว อันนี้ก็ต้องมาดูในรายละเอียด

จริงๆพอเรากินน้อยไปสักพักกระเพาะหดเล็กลงก็อิ่มไวขึ้นเองอยู่ดีค่ะ

2. กินให้อร่อย กินได้น้อยกว่าเดิมแล้วต้องกินให้อร่อยแล้วมันจะมีความสุข กินของที่ชอบบ้างไม่ต้องอดหรืองด พอมีความสุขแล้วก็จะทำให้เราลดน้ำหนักอย่างสบายใจทำได้เรื่อยๆ จนตอนนี้รู้สึกว่าลดก็เหมือนไม่ได้ลดเพราะรู้สึกชิวๆมาก ที่สำคัญการกินให้อร่อยช่วยลดกินจุกจิกได้ กินไม่อร่อยแล้วมันคาใจเนอะ

3. อันนี้สำคัญที่สุด กินอย่างมีคุณค่าให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ ข้าวขาวเปลี่ยนมาเป็นข้าวกล้อง แป้งขัดขาวเปลี่ยนมาเป็นโฮลมีตพยามให้มีผักในทุกมื้อ มื้อเย็นเน้นไฟเบอร์กะโปรตีน นม โยเกิร์ตก็เป็นของหวานที่เราต้องมีติดบ้าน

อย่างที่เราเคยบอกว่าวิธีลดความอ้วนของเราอาจจะไม่ได้ healthy หรือ perfect 100% เพราะเราคิดว่าการลดน้ำหนักไม่ใช่แค่เรื่องกายภาพแต่มันมีเรื่องของสภาวะจิตใจอารมณ์มาเกี่ยว เพราะฉะนั้นการลดก็ต้องปรับให้สอดคล้องกัน ปรับให้เหมาะกะตัวเองเพื่อนำไปสู่ความสำเร็จได้ในที่สุด ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องไม่เสียสุขภาพจนเกินไป คือความเห็นส่วนตัวนะเราคิดว่าจะลดแบบ healthy มากๆเลย เช่นกินเท่า BMR แล้วเน้นออกกำลังกาย เรามีน้ำหนักที่ต้องลดอย่างน้อย 70 โล ถ้าคุณอ่านลิ้งจะเข้าใจ และยิ่งถ้าเป็นช่วงที่เราทำงานประจำการให้มาออกกำลังกายอย่างจริงจังอย่างน้อยอาทิตย์ละ 3-4 วันสำหรับเราแล้วมันคงยาก ยิ่งตอนนั้นเราไม่เคยออกกำลังกายมาก่อนแค่ความคิดที่จะมาฟิตเนสตอนนั้นยังไม่มีในหัวเลยด้วยซ้ำ อย่าว่าแต่ 70 โลเลย

การลดน้ำหนักยิ่งลดช้าๆยิ่งมีผลดีที่สุด แต่ถ้าจะทำให้ได้สำเร็จจากที่เขาทำสถิติการลดนั้นต้องไม่เร็วหรือช้าจนเกินไป
ซึ่งสำหรับเราว่ามีผลจริงถ้าเราต้องลดถึง 70 โล แต่น้ำหนักเราลดแค่เดือนละครึ่ง-1 โลหรืออย่างเก่ง 2 โลถ้าออกกำลังกายจริงจังมากๆ เรายอมรับว่าเราไม่เข้มแข็งพอที่จะมีกำลังใจทำต่อเพราะสำหรับเรามันช้าเกินไป

เราถึงบอกคุมแคลอรี่ที่เท่าไหร่ขึ้นอยู่กะหลายปัจจัย หากคุณไม่ได้อ้วนมากควรจะใจเย็นลดช้าๆ หากคุณอ้วนมากคุณใจเย็นลดช้าๆได้นั่นยิ่งดีมากๆ แต่ในความเป็นจริงคนที่น้ำหนักตัวเป็นร้อยเราทราบความรู้สึกดีค่ะ คนที่เขาไม่ได้อ้วนเป็นร้อยเขาไม่เข้าใจเราทั้งหมดหรอก เพราะฉะนั้นวิธีลดของเราจึงปรับให้เหมาะกะตัวเราโดยพบกันคนละครึ่งทาง

อย่างน้อยสิ่งที่เราได้จากการลดครั้งนี้นอกจากน้ำหนักที่ตอนนี้ลดไปได้ 34 กิโลแล้ว เรายังได้ความรู้ที่สำคัญได้ทัศนคติ นิสัยการกินการใช้ชีวิตใหม่ซึ่งทำให้เรารู้สึกดีๆมากๆและคิดว่าเราจะทำได้เรื่อยๆต่อไปค่ะ

ไปไหนมาไหนมีแต่คนทักว่าเราลดยังไงดูไม่โทรมเลย น้องที่ร้าน Squeeze บอกดูมีความสุข ลูกค้าคนอื่นมาถามแคลอรี่พอรู้ว่าแคลอรี่เยอะก็จะแบบไม่กินหรือเครียด...

ของเราแคลอรี่ไม่เกี่ยงอยู่ที่จะกินยังไงให้ไม่อ้วนพูดง่ายๆจะแบ่งส่วนทานยังไงหรือทานเมื่อไหร่ ซึ่งบ่อยครั้งเราจะทานครึ่งนึงแบ่งให้คุณแฟนสุดเลิฟ หรือเก็บไว้มาทานวันหลุด
แถมลดเหมือนไม่ลด คือเหมือนเรื่องการกินเราไม่ได้ตะกละน้อยลงเลย ยังอยากนู่น กินนี่ตลอด 55555

พยามดูแลการกินให้ครบหรือมากกว่าวันละ 3 มื้อ ออกกำลังกายสม่ำเสมอ ออกกำลังกายทั้งในส่วนของการเบินและการเสริมสร้างกล้ามเนื้อคู่กันไป ถ้าตัวเล็กลงมาหน่อยแล้วลองออกกำลังกายแบบยืดเส้นด้วยก็ดี เช่นโยคะ พิลาตีส หรืออะไรก็ได้ เราเองก็เพิ่งหัดเข้าค่ะยังทำไม่ค่อยได้หรอก
เลือกทานอาหารที่มีประโยชน์ ทำจิตใจให้สดชื่นแจ่มใสไม่เครียด มีวันหลุด วันหย่อน วันพักผ่อนให้ตัวเองบ้าง ทุกเดือนเรายังชั่งน้ำหนักที่ฟิตเนสที่เขาจะมีวัดค่าทุกอย่าง กล้ามเนื้อเราเพิ่มๆลดๆไม่เกิน 1-3 โล เราคิดว่าอยู่ที่เวลาที่ชั่งด้วยถ้าชั่งตอนเพิ่งออกกำลังกายมาใหม่ๆค่ามันจะเคลื่อนหน่อย ล่าสุดกล้ามเนื้อเราเพิ่มา 3 โลค่ะ ตอนนี้แขนเราเริ่มมีกล้ามขึ้นให้เห็นจางๆแล้ว แฮบปี้มากอ่ะเลยเห่อเล่นแต่แขนจน instructor บอกว่าต้องเล่นเอาพุงลงมั่ง 55555

สุดท้ายแล้วที่อยากฝากคุณ จขกท ว่าเราคงต้องเลือกหรือทดลองหาวิธีที่เหมาะกะเรา อย่างการนับแคลอรี่บางคนเขานับแล้วเครียด แต่เรานับแล้วสนุก ทำให้เราได้รู้จักอาหารมากขึ้นด้วย

อย่างใน คห. คุณ red-racket ที่ถามว่าระหว่าง ข้าวสวย 300แคลอรี่.....กับ อกไก่ต้ม 500แคลอรี่ จะเลือกกินอะไร ซึ่งถ้าเป็นเราจะเลือกกินไก่ครึ่งนึง 250 แคล และเลือกข้าวอีกครึ่งนึง 150 แคล รวมเป็น 400 แคล พบกันคนละครึ่งทางได้กินอร่อยทั้งสองอย่างและได้สารอาหารหลากหลายกว่าการกินไก่อย่างเดียว

แล้วไม่ว่าคุณจะเลือกลดด้วยวิธีใดก็ตามควรจะศึกษาหาข้อมูลเยอะๆ อย่างสมมุติมีคนสองคนลดแบบนับแคลอรี่เท่ากันทั้งคู่ คนนึงเขากินอิ่มไม่โหย กะอีกคนกินแคลอรี่เท่ากันแท้ๆแต่โหย มันอยู่ที่การเลือกกินด้วย เป็นต้น
หรือคนนึงกินแคลอรี่สูงแต่อาหารไม่มีประโยชน์ทั้งนั้นกะอีกคนกินแคลอรี่ต่ำแต่ล้วนเป็นอาหารที่มีประโยชน์ เป็นต้น

สำหรับตัวเราอ้วนมาแต่เด็ก ที่บ้านช่างกินกินเก่งกันทั้งบ้านทุกคนจะท้วมๆหมดมีเราอ้วนสุด ซึ่งเราพิจารณาตัวเองแล้วอ้วนจากการกินเก่งนี่แหละ ถ้าเรามานั่งย้อนทบทวนตัวเองดูนะไอ้ที่เมื่อก่อนเรากินเก่งมากมายกว่า 80% มันเกินความจำเป็นทั้งนั้น ทั้งขนม ของว่าง จุกจิก อาหารขยะ ถ้ามาดูไอ้ที่เรากินมีประโยชน์ต่อร่างกายจริงแค่ 20%

แรกๆเราเริ่มแค่ แค่นะแค่ลดอาหารเกินความจำเป็นใน 80% ลดลงซะเท่าที่ทำได้แล้วแค่เพิ่มการออกกำลังกายเข้าไปแค่นี้น้ำหนักก็ลดแล้วค่ะ

เหมือนซ้อมใหญ่กะตัวเองก่อนพอเริ่มทำได้ค่อยมาจริง
จัง ทำให้เราได้รู้ว่ากินแค่พันกว่าแคลอรี่สำหรับเราก็พอแล้ว คือมันก็อิ่มดี มีแรง มีความสุขดี สักพักเราก็ไม่ได้รู้สึกว่ากินน้อย เดี๋ยวนี้กินแค่สองพันเราก็ว่าเยอะมากแล้ว
อย่างที่บอกอยู่ที่วิธีการกินอาหารที่เราเลือกกินด้วย

ทุกอย่างที่เราพูดมาไม่ได้เป็นสิ่งที่เรารู้มาก่อนแต่แรก หากแต่ลดไปลดมามันก็เรียนรู้ไปเอง แล้วก็ปรับให้เหมาะกะตัวเราเองอาจจะไม่ healthy 100% แต่ก็ไม่ได้เสียสุขภาพมากมายและยังลดได้ แค่นี้เราก็มีความสุขแล้ว ถ้าหากเราใช้วิธีที่ healthy100% แต่เราไม่สามารถทำได้จนสำเร็จแล้วจะมีประโยชน์อะไร ใครทำได้ก็นับว่าเก่งและโชคดีมากๆ

น้ำหนักตัวยิ่งมากก็ยิ่งยาก ระดับจิตใจก็ยิ่งยากกว่าคนอ้วนน้อย คนที่อ้วนมากเราเชื่อว่าเรื่องจิตใจคงเจอมาไม่น้อยหละ

สุดท้ายแระจริงๆสำหรับเรานะกุญแจดอกสำคัญที่จุดประกายแสงสว่างความหวังขึ้นมาคือ การออกกำลังกายค่ะ การออกกำลังกายดีไงเราทราบกันดีแต่สำหรับเราที่มันให้ความหวังมากๆๆๆคือตรงที่มันช่วยให้ลดหิวและคุมอาหารได้ง่ายขึ้นค่ะ สนุกอีกต่างหาก จากที่ออกกำลังกายครั้งแรกในชีวิต ทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไปเลยค่ะ!

ที่สำคัญอย่าลืมทำทุกอย่างให้เคยชินจนเป็นนิสัยแล้วจะไม่กลับมาอ้วนอีก ทั้งอาหารการกินและการออกกำลังกายนะคะ

ขอให้คุณจขกท เข้มแข็ง สู้เพื่อตัวเองนะคะ ไม่ต้องลดมา 34 โล เอาแค่ 3 โลแรกเราเชื่อว่าคุณก็รู้สึกดีกะตัวเองมากแล้ว เป็นกำลังใจให้ สู้ๆนะคะ ^^

ปล. พรุ่งนี้ไปออดิชั่น The Biggest Loser Asia ด้วยเป่าคะ?

แก้ไขเมื่อ 25 มิ.ย. 53 13:51:02

จากคุณ : GetCha

เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 53 13:42:30

ความคิดเห็นที่ 11

^
^

แอบมีความรู้สึกเล็กๆว่าคุณ จขกท เหมือนอ่านไม่ค่อยละเอียด...

เรื่องระบบเผาผลาญดีไม่ดีมีหลายตัวแปร ลอง search google ดูนะคะ มีหลายวิธีที่ช่วยให้ระบบเผาผลาญดีขึ้นได้ค่ะ ขณะเดียวกันคุณกินเท่า BMR แต่ไม่กินไม่ครบมื้อ ไม่ออกกำลังกาย หรือ กินของไม่มีประโยชน์ก็ไม่ได้ช่วยอะไร..

ลดน้ำหนักไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนสูญเสียกล้ามเนื้อทั้งนั้นแหละค่ะ!!! มากน้อยเท่านั้นเอง กินเท่า BMR ก็ช่วยทำให้สูญเสียกล้ามเนื้อน้อยลง และถ้าคุณจะลดน้ำหนักกินเท่า BMR ก็ต้องออกกำลังกายให้พอสมควรให้สมดุลพอที่จะลดน้ำหนักได้

อย่าลืมว่าคนเรากินแคลอรี่มันง่ายแป๊บเดียวเข้าปาก แต่เวลาจะเบินออกมันยากเป็นชั่วโมงๆ

จะลดให้ได้ 1 กิโล คุณต้องเบินให้ได้ 7700 แคลอรี่นะคะ ก็ลองคำณวนดูว่าคุณจะลดอะไรยังไงได้เท่าไหร่

ลองคิดเล่นๆดูว่า 120 โล เดือนนึงลดได้เท่าไหร่ จะใช้เวลาประมาณกี่เดือน ระหว่างนั้นจะมีอุปสรรคอะไรไหม...

ตอนเราลดก็คิดเล่นๆเหมือนกัน หนุกดี ตอนนี้เราลดมาเยอะแล้วเราไม่ค่อยซีเรียสหรอกว่าจะลงเท่าไหร่ๆเหมือนกัน จะช้าแต่ขอให้ชัวร์ก็พอใจแล้ว

ถ้าคิดแล้วเครียดก็อย่าคิด เอาที่เราสบายๆดีกว่าเนอะ ^_-

แต่ละคนก็แต่ละแนวทางอ่ะเนอะ..

อย่างคำว่า "กินอิ่มเต็มที่" สำหรับเราคือการที่กินมากเกินไป กินๆๆๆๆ จนกว่าเราจะพอใจหรือไม่ไหวซึ่งนั่นแหละที่ทำให้เราอ้วน ตอนนี้เราคิดว่าการกิน 'พออิ่มสบายท้อง' และอร่อยน่าจะดีกว่า กระเพาะจะได้หดไม่ครากด้วย

'วันหลุด' จริงๆแล้วแต่จะเรียกนะ...
สำหรับเราการหลุด ก็ไม่ใช่หลุดเพราะอดอยากจากไหน หรือหลุดไม่อั้นตะบี้ตะบันหลุดก็ไม่ใช่ สำหรับเราการหลุดเป็นเพียงส่วนนึงของการจัดระบบระเบียบนิสัยการกินของเราค่ะ โดยเฉพาะคนที่อ้วนง่ายเราคิดว่าที่ผ่านมาเราอ้วนเพราะไม่มีระเบียบวินัยการกินให้ตัวเองนี่แหละ วันหลุดคือวันที่เราพักผ่อนตามใจตัวเองบ้าง ตั้งใจอยากจะกินอะไรก็กินสิ่งนั้นกินของที่เราอยากกินแล้วไม่ค่อยได้กินจริงๆไม่ใช่กินทุกอย่างที่ขวางหน้า กินแบบอดอยาก

ถ้าแบบนั้นต้องย้อนดูแล้วหละว่าเราอาจจะกินน้อยไปไหม หรือ อด งด มากไปไหมทำเราถึงได้รู้สึกตะบะแตกขนาดนั้น เราเห็นด้วยกับ balance diet แล้วก็ให้ลดมากกว่าที่จะอดหรืองดค่ะ

ถามว่าจัดระเบียบอย่างนี้แล้วเราไม่มีพลาดเลยเหรอ ตอบคือว่าก็มีบ้างค่ะ แต่ก็คิดว่าน้อยกว่าที่ไม่จัดระเบียบเลย และที่สำคัญเราหลุดแล้วเราดึงตัวเองกลับได้เสมอ เพราะเราไม่อยากอ้วนอีก ตอนนี้เริ่มรู้สึกลดก็เหมือนไม่ลดก็บอกไม่ถูกค่ะ ^^

ดีแล้วหละค่ะคุณ จขกท เอาที่เราทำได้สบายใจดีที่สุดค่ะ แต่ละคนมีทัศนคติ มุมมอง แม้กระทั่งตีความต่างกันไป

เท่าที่อ่านเราคิดว่าคุณ จขกท ท่าทางจะเป็นคนที่เข็มแข็งมั่นใจและมีแนวทางเป็นของตัวเองดีทีเดียว ซึ่งเราว่านี่แหละจะเป็นตัวช่วยให้คุณลดได้สำเร็จและสุขภาพดีแน่นอน ทำให้ยิ่งน่าติดตามด้วยค่ะ

ยังไงก็ลองจัดดูการออกกำลังกายมีหลายอย่าง เราจะออกอย่างไหนสัดส่วนเท่าไหร่ก็แล้วแต่เราจะแบ่ง
ของเราเน้นเวท 1 ส่วน เบิน 2 ส่วน เล่นวันพักวัน เล่น 2 อย่างคู่กันไป ตอนนี้พยามเพิ่มการออกกำลังกายแบบยืดเส้นเท่าที่เราไหว ทุกอย่างเราทำเท่าที่เราไหวและรู้สึกดี ถ้าหักโหมมากไปมันก็ไม่สนุกก็ลดไม่สำเร็จอยู่ดี

เราออกกำลังกายโดยดูจุดประสงค์หลักของเราโดยตอนนี้ต้องการลดน้ำหนักก็จะเน้นเบินมากกว่าเวท แต่พอลดไปได้สักพักเราคงต้องปรับ อาจจะแบ่งเป็นสัดส่วนเท่ากันหรือเน้นเวทมากกว่าคงดูอีกทีค่ะ

พูดตรงๆนะคนหนักเป็นร้อยแล้วมีพลังใจเต็มเปี่ยมแบบคุณหาไม่ได้ง่ายๆ เยี่ยมจริงๆยกนิ้วให้เลยค่ะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้อีกแรงนะคะ ^^

จากคุณ : GetCha

เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 53 15:09:53