ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดีค่ะ หัวข้อนี้ ได้เป็นที่ถกเถียงกันมาก่อนหน้านี้แล้วค่ะ ในห้องสวนลุมของเรานี้ค่ะ ตาม link นี้เลยค่ะ หลายท่านได้แสดงความคิดเห็นได้อย่างน่าสนใจมากๆ แต่ไม่ว่าจะผ่านหรือไม่ ก็คิดว่า บุคคลกรทางการแพทย์คงจะมีหนทางในการปรับตัวอยู่แล้วค่ะ http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L9437140/L9437140.html จากคุณ : athena_b เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 53 20:52:30

ความคิดเห็นที่ 2 ยาวจัด อ่านคร่าว ๆ แล้วคิดว่าเจตนาดี หลักการดี แต่ดูเหมือนจะเอาใจประชาชนมากกว่าให้ความเป็นธรรมแก่ทั้งสองฝ่าย จากคุณ : HotSmile เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 53 20:52:41

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นพรบ.ที่ผมเห็นแล้วขนหัวลุกซู่เลยครับ คุณหมาป่าดำได้ตั้งกระทู้นี้ไว้แล้วครับ  ด้านล่างๆ และผมแตกขึ้นมาแล้ว ลองอ่านความเห็นดูกันได้ครับ จากกระทู้ในห้องศาลาฯ  กับห้องสวนลุม  ทำให้ผมทราบว่าประชาชนกับหมอมีความเห็นต่างกันมากครับ หลายท่านที่ไม่ได้อยู่ในวงการสาธารณสุข  มีทัศนคติกับหมอรุนแรงมาก  ซึ่งผมก็เข้าใจครับ  เพราะคุณแม่ผมท่านก็มีความคิดเช่นนี้บ้างเหมือนกัน  จนผมคิดว่า  แล้วผมจะมาเรียนหมอทำไม มีแต่คนไม่ดี จนผมได้เข้ามาในระบบจริงๆครับ  ถึงรู้ว่าไม่ใช่เลย  อย่างน้อยก็ในโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยที่ผมศึกษา  หมอดีๆยังมีมากมายครับ  ดีจนคุณคิดไม่ถึงเลยด้วยซ้ำ  หลายท่านอายุมากแล้วก็ยังมาผ่าตัดนอกเวลาฟรีๆก็มีครับ แต่บางครั้งเหตุการณ์หลายอย่างก็ทำให้เกิดความเข้าใจผิดกับคนไข้ได้โดยที่เราไม่ได้ตั้งใจ  และคนไข้ไม่ตั้งใจ  หมอดีก็มี  หมอไม่ดีก็มี  คนไข้ก็เช่นกันครับ  คนไข้แย่มากก็มีครับ  หลายเคสที่ผมถึงกับอึ้ง  มีด้วยเหรอนี่คนแบบนี้ ผมอยากเห็นสักวันที่หมอกับคนไข้จะได้มีสัมพันธภาพที่ดีต่อกันนะครับ  แต่การพรบ.ฉบับนี้อาจทำให้สิ่งที่ผมหวังเป็นไปไม่ได้  หมอจะทำเพื่อถึงประโยชน์สูงสุดของคนไข้ไม่ได้อีกต่อไป  เราจะมีแต่ความหวาดระแวงเคลือบแคลงใจกัน  มีการส่งตรวจเพิ่มที่ไม่มีประโยชน์  การส่งต่อที่ไม่ควรส่ง  และอื่นๆอีกมากมายครับ จากคุณ : เสี่ยวฉา เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 53 21:07:38

ความคิดเห็นที่ 4 เห็นด้วยกับความเห็นที่ว่า หมอดี มีมากมายกว่าหมอไม่ดีเยอะ  แต่ปัญหา หมอที่ไม่ดี แล้วไปมีบทบาทแสดงบทบาท จนทำให้หมอดีๆ พลอยถูกสังคมมองไม่ดีไปด้วย  แถมองค์กรที่ทำหน้าที่ควบคุมการประกอบวิชาชีพได้เปลี่ยนบทบาทไปเป็นสมาคมวิชาชีพ   จึงควรควบคุมหมอไม่ดีให้พ้นไปจากวงการวิชาชีพแพทย์เสีย ความนับถือ ความศรัทธาจะกลับมาสู่ระบบสังคมไทยระหว่างหมอกับคนไข้เหมือนเดิม  แต่คงจะยากส์ เพราะระบบเศรษฐกิจ และระบบการแพทย์เชิงการค้าพานิชย์มันเปลี่ยนไปจากระบบเดิมๆ จากคุณ : กอบพงษ์ เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 53 21:33:59

ความคิดเห็นที่ 5 ต่อไปคงไม่มีใครอยากเป็น จากคุณ : psybuster เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 53 22:48:00

ความคิดเห็นที่ 6 อาชีพแพทย์เป็นอาชีพ  เราไม่แนะนำลูกหลานมาเรียนเด็ดขาด   ทั้งเราและน้องสาว ต่างก็เตรียมตัว มาตั้งแต่เรียนจบใช้ทุนไม่นาน  คิดว่าตัดสินใจไม่ผิดเพราะเริ่มเห็นแวว ความเลวร้าย ตั้งแต่เมื่อ5-6ปีก่อน ตอนนั้นเรากับน้องสาวก็ตัดสินใจ  ออกนอกระบบราชการ)   เตรียมที่จะเปลี่ยนอาชีพ   ก็หวังว่าอาชีพที่เราจะนำมาแทน  จะสำเร็จในเร็ววัน  น้องสาวเราก็จะไปทำงานด้านกฎหมายแทน  (ดีที่ป๊าเข้าใจว่าทำไมถึงเลือกที่จะยุติอาีชีพนี้)  ก็เลือกไปตามความถนัดที่เิพิ่งค้นพบหลังจากเรียนจบ   การเรียนแพทย์ให้อะไรกับเราหลายอย่าง  และเราก็รักในตัวงาน  การได้รักษา ให้ความช่วยเหลือ  แต่เรารับไม่ได้กับความกดดันจากปัจจัยภายนอก เราเชื่อว่า  ความสัมพันธ์ระหว่างแพทย์และผู้ป่วย จะแย่ลงเรื่อยๆๆๆๆๆ ยอมรับว่าหนีปัญหา   แต่ปัญหาบางอย่างมันใหญ่เกินกว่าที่เราจะแก้ไขได้     สิ่งที่ทำได้คือ  ละทิ้งจากปัญหานั้นๆ  บางทีอาจเป็นทางออกที่ดี     บางครั้งต้องใช้เวลาจนเรียนจบ  ทำงานไปถึงได้รู้ว่า  ตัวเองไม่เหมาะกับอาชีพนั้นๆ   ก็ไปแสวงหาอาชีพที่ถนัดอย่างอื่นแทน  น่าจะดีกว่า  ดันทุรังทำไปทั้งที่รู้ว่าทำได้ไม่ดี ขอเอาใจช่วยแพทย์และผู้รับบริการทุกท่าน   ขอให้หาจุดสมดุลย์ได้ในเร็ววัน จากคุณ : สาวน้อยกระป๋องแป้ง เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 53 22:54:30

ความคิดเห็นที่ 7 จะว่าไปโลกนี้ไม่ได้มีแต่ขาวกับดำเช่นเดียวกับหมอ ที่ไม่ได้มีแค่สองจำพวก คือหมอดี กับหมอไม่ดี ใครเป็นคนตัดสินว่าหมอนี้ดี หรือไม่ดี หมอดีคือหมอที่ทำตัวไม่ให้ถูกฟ้องใช่หรือไม่ ส่วนหมอไม่ดีคือหมอที่ถูกฟ้องใช่หรือไม่ กระบวนการนี้จะสามารถกำจัดหมอไม่ดีให้ออกไปจากระบบได้จริงหรือ กลัวแต่ว่าจะกำจัดหมอดีออกไปด้วย บริการทางสาธารสุข ค่อนข้่างแตกต่างและมีลักษณะพิเศษกว่าบริการประเภทอื่น มีเื่รื่องจริยธรรม ความไม่แน่อน และสิ่งที่จับต้องไม่ได้อีกหลายอย่าง เข้ามาเกี่ยวข้อง เราจึงอาจนำบริการอื่นๆมาเปรียบเทียบได้ยาก และอาจไม่เห็นภาพ บ้านเราหมอไม่เพียงพอ โดยเฉพาะทางภาคอิสานยิ่งแย่ใหญ่ บางจังหวัดมีตำแหน่งว่างพอๆกับชายแดนใต้เลยล่ะ เห็นว่าบ้านเราจน หมอเขาก็ไม่ค่อยลงกันแล้ว อิสานบ้านเราขอแค่หมอที่ใช้ได้ ไม่ต้องดีเลิศเพอร์เฟคก็โอเค มาอยู่ที่โรงพยาบาลอำเภอให้ตรวจคนไข้ให้ครบ รีเฟอร์ที่ควรรีเฟอร์ อันไหนทำได้ก็ควรทำเอง เงินทองไม่ได้มีมากพอจะเดินทางเข้าตัวจังหวัดได้บ่อยๆดอกเ้ด้อ เราควรอยากได้อะไรที่พอดี ที่คนไข้ได้ัรับการคุ้มครอง มีช่องทางที่จะได้รับการทดแทนเมื่อเกิดความเสียหาย ขณะเดียวกันก็ไม่ส่งผลต่อขวัญกำลังใจของผู้ให้บริการ และไม่ส่งผลต่อการบริการที่ประชาชนจะได้รับด้วย บอกตามตรง หมอยังขาดแคลน และมีอำนาจต่อรองอยู่ การทำอะไรไปโดยไม่คำนึงถึงเรื่องนี้ สุดท้ายผลก็ลงกะคนยากคนจน เราๆท่านๆในเว็บบอร์ด โดยมากก็อยู่ในเมือง คงไม่มีอะไรเดือดร้อนถ้าหมอจะหายไปซักคน แต่ถ้าอยู่ตามอำเภอ ซึ่งส่วนใหญ่มีหมออยู่ประมาณ 3 คน หายไปคนนึงนี่ลำบากมากๆเลยล่ะครับ ดังนั้นจะกำจัดหมดสักคนออกจากระบบราชการ ต้องคิดให้หนัก ทั้งนี้ก็เพื่อการบริการที่คนไข้จะได้รับนั่นแหละ ไม่ได้เพื่อหมอหรอก สำหรับกระบวนการนี้ โดยส่วนตัวคิดว่า ยังคิดไม่หนักพอ ในการที่จะกำจัดหมอไม่ดีออกไปจากระบบ จากคุณ : ธัมมนันทิ เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 53 23:02:27

ความคิดเห็นที่ 8 อยากจะบอกว่าทุกวันนี้ถึงไม่มี พรบ นี้ ก็ฟ้องหมอได้อยู่ดี ถึงแม้ว่าเวลาหาหมอแบบเรามีอาการหนักๆ จะมีใบยินยอมมาให้เซ็น คนปกติอย่างเราก็เซ็นๆไปไม่เคยอ่านกัน แต่ว่าก็ยังฟ้องหมอได้นะครับ เพราะ พรบ ว่าด้วยข้อสัญญาอันไม่เป็นธรรม ให้อำนาจไว้ จากคุณ : Ultimatum เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 53 01:09:28

ความคิดเห็นที่ 9 Consent Form หรือ Inform Consent หนังสือยินยอมให้รักษา  อันนี้เป็นข้อสัญญาครับ   ขอบอกว่า ไม่ต้องไปกลัวครับ เพราะอะไร เพราะมีกฎหมายคุ้มครองอยู่อย่างน้อยก็ 2 ฉบับครับ ฉบับหนึ่งคือ พรบ.ว่าด้วยข้อสัญญาที่ไม่เป็นธรรม  ข้อสัญญา หมายความว่า ข้อตกลง ความตกลง และความยินยอมรวมทั้งประกาศ และคำแจ้งความเพื่อยกเว้นหรือจำกัดความรับผิดด้วย   แถม สัญญาดังกล่าว ยังเป็นสัญญาสำเร็จรูป เพราะเขาทำสำเร็จเอามาให้เซ็น  สัญญาสำเร็จรูปหมายความว่า สัญญาที่ทำเป็นลายลักษณ์อักษรโดยมีการกำหนดข้อสัญญาที่เป็นสาระสำคัญไว้ล่วงหน้า ไม่ว่าจะทำในรูปแบบใด ซึ่งคู่สัญญาฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดนำมาใช้ในการประกอบกิจการของตน     จะเห็นได้ว่า แบบฟอร์มที่สถานพยาบาลให้เซ็น เป็นข้อสัญญาและเป็นสัญญาสำเร็จรูป     ทีนี้ตามมาดูต่อมา     ข้อตกลงในสัญญาระหว่างผู้บริโภคกับผู้ประกอบวิชาชีพ หรือในสัญญาสำเร็จรูป หรือในสัญญาขายฝากที่ทำให้ผู้ประกอบวิชาชีพหรือผู้กำหนดสัญญาสำเร็จรูปได้เปรียบคู่สัญญาอีกฝ่ายหนึ่งเกินสมควร เป็นข้อสัญญาที่ไม่เป็นธรรม และให้มีผลบังคับได้เพียงเท่าที่เป็นธรรมและพอสมควรแก่กรณีเท่านั้น     ก็หมายความว่า ถ้าข้อตกลงระหว่างผู้บริโภคกับผู้ประกอบวิชาชีพนั้นๆได้เปรียบคู่สัญญาอีกฝ่ายเกินสมควร ก็ถือว่าข้อสัญญานี้เป็นข้อสัญญาที่ไม่เป็นธรรม  ให้มีผลบังคับได้เท่าที่เป็นธรรมเท่านั้น     ถ้ามีกรณีสงสัยให้ตีความเป็นคุณแก่ฝ่ายที่ไม่ได้กำหนดสัญญานั้น      ข้อตกลง ประกาศ หรือคำแจ้งความที่ได้ทำไว้ล่วงหน้า เพื่อยกเว้น หรือจำกัดความรับผิดเพื่อละเมิดหรือผิดสัญญาในความเสียหายต่อชีวิต ร่างกาย หรืออนามัยของผู้อื่น อันเกิดจากการกระทำโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่อของผู้ตกลง ผู้ประกาศ ผู้แจ้งความ หรือของบุคคลอื่นซึ่งผู้ตกลง ผู้ประกาศ หรือผู้แจ้งความต้องรับผิดด้วย จะนำมาอ้างเป็นข้อยกเว้นหรือจำกัดความรับผิดไม่ได้     ข้อตกลง ประกาศ หรือคำแจ้งความที่ได้ทำไว้ล่วงหน้าเพื่อยกเว้นหรือจำกัดความรับผิดในกรณีอื่น ซึ่งไม่เป็นโมฆะ ให้มีผลบังคับได้เพียงเท่าที่เป็นธรรมและพอสมควรแก่กรณีเท่านั้นนำมาอ้างเป็นเหตุยกเว้นหรือจำกัดความรับผิดเพื่อละเมิดมิได้      ความตกลงหรือความยินยอมของผู้เสียหายสำหรับการกระทำที่ต้องห้ามชัดแจ้งโดยกฎหมาย หรือขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน จะนำมาอ้างเป็นเหตุยกเว้นหรือจำกัดความรับผิดเพื่อละเมิดมิได้     เห็นไหมครับ ถ้ามีข้อตกลงยกเว้นหรือจำกัดความรับผิดว่าจะไม่เอาเรื่องทั้งคดีอาญาและคดีแพ่ง และในเอกสารดังกล่าวพิมพ์มาสำเร็จรูป ไปแก้ไขเปลี่ยนแปลงก็ไม่ได้  ข้อความดังกล่าวใช้บังคับเพื่อยกเว้นความรับผิดไม่ได้ครับ  พรบ.ว่าด้วยข้อสัญญาที่ไม่เป็นธรรม คุ้มครองผู้เสียเปรียบในสัญญาครับ      ส่วนกฎหมายอีกฉบับคือ ข้อบังคับแพทยสภาว่าด้วยจริยธรรมแห่งวิชาชีพเวชกรรม พ.ศ.2549 อันนี้เป็นกฎเหล็กที่เป็นจริยธรรมแพทย์ครับ  ไม่มีสัญญาใดมาลบล้างมาตรฐานการประกอบวิชาชีพได้     ไม่ใช่ว่าจะรักษา แต่ต้องมาเซ็นยินยอมว่า หากรักษาผิดพลาด ไม่ได้มาตรฐาน แล้วก่อความเสียหายแก่ผู้ป่วย  หรือหากเสียชีวิต   ผู้ป่วยยินยอมจะไม่ฟ้องร้องเรียกค่าเสียหายทางแพ่ง และไม่ฟ้องร้องเป็นคดีอาญา หรือ สละสิทธิการฟ้องร้องไปยังแพทยสภา      อย่างนี้ ใช้บังคับไม่ได้หรอกครับ ถือว่าเป็นข้อตกลงที่ขัดต่อความสงบเรียบร้อย และศีลธรรมอันดีของประชาชน  ครับ      อย่าไปสนใจ สัญญายินยอมให้รักษาเลยครับ  หมอเขาให้เซ็นไว้ อุ่นใจหมอ หรอกครับ   พอมีเรื่องทีไรก็ต้องฉีกทิ้งทุกที parabellum จากคุณ : กอบพงษ์ เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 53 07:26:26

ความคิดเห็นที่ 10 อยากแตกประเด็น คต 7 หมอดี หรือหมอไม่ดี ในสายตาประชาชนผู้รับบริการทางการแพทย์....       หมอดี คือ       1. หมอที่มีมีจิตใจและประกอบวิชาชีพด้วยความเมตตาต่อผู้ป่วยและญาติเป็นที่ตั้ง       2. หมอที่มีจิตใจ ตั้งใจและเต็มที่ ในการให้การรักษาผู้ป่วย โดยคำนึงถึงความปลอดภัย และคำนึงถึงความสิ้นเปลืองของผู้ป่วย       3. หมอที่ใส่ใจผู้ป่วยและเห็นแก่ประโยชน์ของผู้ป่วยมากกว่าประโยชน์ของตน       4.หมอที่รักษามาตรฐานการรักษาในระดับที่ "ดีที่สุด"แก่ผู้ป่วย ที่ในสภาวะที่ตนให้การรักษาได้       5. หมอที่ มิได้ใช้วิชาชีพและความสามารถเพื่อหวังกอบโกยสถานะทางการเงิน       6. หมอที่อ่อนน้อมถ่อมตน มีสัมมาคารวะ ไม่แบ่งชนชั้น รู้จักวิธีอธิบายการรักษาให้ผู้ป่วยข้าใจและมีส่วนร่วมในการรักษา       7. หมอที่เมื่อทำผิดพลาดแล้ว ยอมรับในความผิดพลาดและดำเนินการทุกวิถีทางที่จะบรรเทา แก้ไขความผิดพลาดรวมไปถึงเยียวยาผู้ได้รับความเสียหายเท่าที่จะทำได้       หมอที่ไม่ดีคือ 1. หมอที่มีจิตสำนึกขาดความเมตตาต่อผู้ป่วยและญาติ 2. หมอที่ไม่มีความตั้งใจ และไม่เต็มที่ต่อการรักษาผู้ป่วย อีกทั้งการให้การรักษาผู้ป่วย ไม่คำนึงถึงความสิ้นเปลืองและไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของผู้ป่วย 3. หมอที่ไม่ค่อยใส่ใจต่อผู้ป่วยอย่างเต็มที่ เห็นแก่ประโยชน์ของตนมากกว่าประโยชน์ของผู้ป่วย 4. หมอที่ไม่รักษามาตรฐานการรักษาในระดับที่ดีที่สุดแก่ผู้ป่วย ทั้งๆที่ตนสามารถอยู่ในสภาวะหรืออยู่ในสถานการณ์ที่ให้การรักษาในระดับที่ดีที่สุดอย่างเหมาะสมแก่ผู้ป่วยได้ (ดีที่สุดไม่ได้หมายความว่า ให้การรักษาโดยเสียค่าใช้จ่ายแพงที่สุด ส่วนหนึ่งอง”ดีที่สุด” อาจหมายถึงการตรวจวินิจฉัย ให้การรักษาที่ รอบคอบ  รัดกุมที่สุด) 5. หมอที่มุ่งหวังใช้วิชาชีพของตนเพื่อหวังกอบโกย สร้างฐานะ สร้างความร่ำรวยบนอาการเจ็บป่วยของประชาชน 6. หมอที่ถือตน อัตตาสูงเกินไป ไม่มีสัมมาคารวะต่อคนผู้ป่วยหรือผู้อาวุโส(ตามธรรมเนียมไทย) แบ่งชนชั้นว่าตนเป็น ชนชั้นเลิศ บุคคลอื่นเป็นชนชั้นรอง  มองแต่ประโยชน์ของกลุ่มวิชาชีพฝ่ายตนเป็นที่ตั้งเท่านั้น 7. หมอที่รู้ตัวว่าทำผิด หรือ ทำผิดแล้วไม่ยอมรับในความผิดพลาด พยายามทุกวิถีทาง หาทางให้ตนพ้นผิด ไม่พยายามแก้ไข หรือบรรเทาความเสียหาย  ปฏิเสธความรับผิดชอบ และหากว่าจะต้องชดใช้ค่าเสียหายก็จะพยายามชดใช้ค่าเสียหายให้น้อยที่สุด           ทีนี้ก็ลองคิดดูว่า มีหมอคนไหนอยู่ในคุณสมบัติข้อไหนของ “หมอดี-หมอไม่ดี” ในสายตาประชาชน บ้าง ปัญหาต่อมาคือ จะมีหมอสักกี่คน  ที่ยอมรับ “ข้อเท็จจริงทางวิชาชีพ” เหล่านี้หรือไม่         ส่วนประเด็น หมอไม่เพียงพอในถิ่นทุรกันดาน  ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ตัวหมอ อันนี้ โทษหมอฝ่ายเดียวไม่ได้  แต่ปัญหาใหญ่มันอยู่ที่ระบบ การใช้ทุน ระเบียบการใช้ทุนของทางราชการ  ประเด็นนี้สามารถนำมาทำวิทยานิพนธ์ ดุษฎีนิพนธ์ได้เลยทีเดียว        ปัญหาก็คือ ปัญหาการกระจุกตัวของแพทย์ทันตแพทย์ ปัญหาระยะเวลาการใช้ทุนและ จำนวนเงินที่ใช้ทุน ไม่สัมพันธ์กับทุนที่รัฐบาลออกค่าเรียนให้        เพราะระยะเวลาที่ผลิตแพทย์แต่ละคนแต่ละรุ่นไม่น้อยกว่า 6 ปี  แต่กำหนดให้ชดใช้ทุน เพียง 3 ปี ก็พ้นภาระผูกพันเรื่องเวลา  ทำให้อัตราส่วนการผลิดแพทย์ ทันตแพทย์ใหม่มาทดแทนผู้ที่ พ้นภาระเรื่องเวลาอยู่ใช้ทุนรัฐบาล ไม่สัมพันธ์กัน  ประกอบกับอัตราค่าใช้จ่าย คือภาษีอากรที่รัฐอุดหนุนสถาบันทางการศึกษา ไม่ว่า งบประมาณ เครื่องไม้เครื่องมือการศึกษาแพทย์ อาคารสถานที่ที่สร้างจากงบประมาณแผ่นดิน ค่าตอบแทนอาจารย์แพทย์ ฯลฯ มาจากงบประมาณแผ่นดินทั้งสิ้น โดยเคยมีการคิดค่าใช้จ่ายต่อหัวของนักศึกษาแพทย์ ทันตแพทย์ จนเรียนจบ เป็นเงินหัวละหลายล้านบาท   แต่เมือจบออกมาแล้ว หากไม่ต้องการทำงานใช้ทุนรัฐบาล อยากไปทำงานเอกชน หรือออกไปตั้งคลินิกเองก็สามารถ ชดใช้ทุนแก่รัฐบาลเพียงหัวละ 400.000 บาท เท่านั้น  รัฐขาดทุนเห็นๆเป็นล้านๆบาทต่อคน          ทำให้อัตราการปฏิบัติงานในพื้นที่ชนชทของแพทย์ขาดแคลนเพราะ การชดใช้ทุนด้วยจำนวนเงินน้อยกว่าค่าใช้จ่ายที่อุดหนุนจริง ระยะเวลาที่สั้นกว่าการผลิตรุ่นต่อไป          ทำให้ คนหนุ่ม คนสาวที่ ต้องการสร้างอนาคตตัวเอง ต้องการสร้างฐานะ  ความก้าวหน้า ของตนเอง ในเมืองใหญ่ๆ มีโอกาสง่ายที่จะเคลื่อนย้ายกำลังคนเข้ามากระจุกตัว ในแหล่งที่สามารถทำงเงิน สร้างรายได้และสร้างความสบายได้ดีกว่าอยู่ โรงพยาบาลชุมชน  แต่ไม่อยากโทษ หมอใหม่ๆเหล่านั้น          อยากโทษระบบของกระทรวงสาธารณสุขที่ไม่อาจฝ่าด่านความเป็นจริง ไม่อาจฝ่าด่าน ผู้ปกป้องผู้ประกอบวิชาชีพ ที่เป็นแพทย์รุ่นพี่ รุ่นพ่อ ที่ทำงานมีอำนาจใน กระทมรวงสาธารณสุข          เพราะที่จริงแล้ว แพทย์ไม่ได้ขาดแคลน เพราะแพทย์ทั่วประเทศที่ขึ้นทะเบียนกับแพทยสภา มีเกือบครึ่งแสนคน  มีจำนวนไล่ๆกับทนายความด้วยซ้ำ          ตราบใดที่ยังไม่แก้ปัญหาระบบการชดใช้ทุนให้ เป็นไปตามความเป็นจริง เช่น ตอนสัมภาษณ์ผู้ที่สอบผ่านเรียนแพทย์ แจ้งเลยว่า หากเรียนแพทย์โดยสถาบันของรัฐ จบแล้วต้องชดใช้ทุนในระยะเวลาไม่น้อยกว่าระยะเวลาที่เรียน และหากจะชดใช้ทุนให้รัฐโดยจ่ายเงินเงิน จะต้องชดใช้ทุนในอัตราตามทุนที่รัฐใช้จ่ายในการผลิตแพทย์ ยกตัวอย่างและสมมติตัวเลขเช่น ถ้าลาออกทันทีที่จบ ก็จ่ายหัวละ 6 ล้านบาท ถ้าทำงานไป 1 ปี ลาออกก็จ่าย 5 ล้าน ถ้าทำงานไป 4 ปีลาออก ก็จ่าย 2 ล้าน เป็นต้น  น่าจะแก้ปัญหาการขาดแคลนกำลังคนได้ดีในระดับหนึ่ง  และยังกลั่นกรองความตั้งใจของคนที่จะมาเรียนแพทย์ ว่ามาเรียน เพื่อตนเอง หรือเพื่อต้องการมารักษาประชาชน จากคุณ : กอบพงษ์ เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 53 09:33:51

ความคิดเห็นที่ 11   เพราะที่จริงแล้ว แพทย์ไม่ได้ขาดแคลน เพราะแพทย์ทั่วประเทศที่ขึ้นทะเบียนกับแพทยสภา มีเกือบครึ่งแสนคน  มีจำนวนไล่ๆกับทนายความด้วยซ้ำ ^ ^ O_O! จากคุณ : ปรายภพ เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 53 16:03:38

ความคิดเห็นที่ 12 ขอร่วมแจมด้วยนะครับ .. ร่าง พรบ. คุ้มครองผู้เสียหายจากการรับบริการสาธารณสุข ... ปัญหา หรือ โอกาส ... http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L9460294/L9460294.html จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 53 17:52:32

ความคิดเห็นที่ 13 ในเมื่อหมอดีและหมอไม่ดีเป็นดังที่ท่านกล่าว กระบวนการนี้สามารถกำจัดหมอไม่ดีออกได้จริงหรือไม่ เห็นได้ชัดว่า คุณสมบัติที่ว่ามา มีทั้งเรื่องนามธรรม และหลักวิชาการที่เป็นรูปธรรม ซึ่งกระบวนการนี้ไม่ครอบคลุมเอาเสียเลย สุดท้ายก็กลัวแต่หมอดีๆจะโดนไปด้วย เชื่อหรือไม่ว่า หมอส่วนมากก็มีคุณสมบัติที่ดี แต่ความหวั่นไหวมันก็มีขึ้นได้ หมอจะมีจิตใจมั่นคงดุจหินผาเสียทุกคนนั้นก็ไม่ได้หรอก ถ้าพูดถึงตัวเลขจำนวนหมอนั้น มันก็ไม่ได้ดูขลาดแคลนเท่าไรดอก อันนี้เป็นเรื่องจริง ก็เป็นดังท่านว่า ปัญหา คือการกระจายไม่ทั่วถึง  ดังนั้น สุดท้ายผลที่ออกมาก็คือ คนยากคนจนตามชนบทนั้นก็ขาดแคลนแพทย์นั่นแหละ บางครั้งการที่หมอเลือกที่จะเรียนต่อก็ไม่ได้มุ่งหวังเรื่องเงินซะทีเดียวหรอก ที่เขาเลือกที่จะอยู่ในที่ที่มีความพร้อมนั่นก็เพราะเรื่องปัญหาฟ้องร้องนี่หล่ะ  หมอบางคนมีใจช่วยเหลือไม่หวังเงินทอง แต่ครั้นจะอยู่ในชนททก็กลัวความไม่พร้อมและการฟ้องร้อง จึงเลือกเรียนต่อเฉพาะทางแล้วอยู่ในโรงพยาบาลรัฐที่ใหญ่หน่อย (โรงพยาบาลใหญ่ค่าตอบแทนน้อยกว่าตามชนบทอีกนะ) นี้เป็นตัวอย่าง ว่าการสร้างความหวาดหวั่นเช่นนี้ ไม่ได้มีผลต่อหมอที่ไม่ดีเพียงฝ่ายเดียวหรอก แล้วแพทย์เฉพาะทางเอง ก็ยังขาดแคลน บางสาขาถึงขนาดกำหนดว่าสามารถสมัครได้โดยไม่ต้องใช้ทุนให้ครบด้วยซ้ำ หากการกำหนดให้ใช้ทุนมากขึ้นก็เป็นการซ้ำเติมปัญหานี้อีกด้วย ทำอะไรก็แต่พอดีเถิด จากคุณ : ธัมมนันทิ เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 53 18:09:40

ความคิดเห็นที่ 14 ในเมื่อค่าเล่าเรียนของแพทย์ กับทนาย ในแต่ละปีการศึกษา ของสถาบันเอกชนก็แทบไม่ได้แตกต่างกันมาก ผมคิดว่า ถ้าแพทย์ต้องใช้ทุนเท่ากับจำนวนเงินที่เรียนไปจริงๆ คณะอื่นๆ ที่เรียนในมหาวิทยาลัยรัฐทั้งหมดก็ควรต้องทำเช่นกัน หรือว่าอาชีพอื่นๆ ไม่จำเป็นต้องมีจริยธรรมสูงส่งเท่าแพทย์? จากคุณ : vandalism เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 53 21:04:14

ความคิดเห็นที่ 15 "ในเมื่อค่าเล่าเรียนของแพทย์ กับทนาย ในแต่ละปีการศึกษา ของสถาบันเอกชนก็แทบไม่ได้แตกต่างกันมาก"   อืมมมม  ....น่าสนใจ  ผมว่าลองยกตัวอย่างค่าเล่าเรียน คณะนิติศาสตร์ ของมหาวิทยาลัยรังสิต  กับค่าเล่าเรียนคณะแพทยศาสตร์ของมหาวิทยาลัยรังสิต  มาซิครับ   อยากทราบเหมือนกันว่า  ค่าเรียน หมอที่ ม.รังสิต พอๆกับค่าเรียน นิติศาสตร์จริงหรือครับ   ใครทราบ ช่วยแจ้งด้วยครับ จากคุณ : กอบพงษ์ เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 53 22:24:06

ความคิดเห็นที่ 16 #10 ค่าปรับเนื่องจากไม่ชดใช้ทุนตามสัญญา ตอนนี้ปรับจาก 400,000 เป็น 1 ล้านบาทแล้วนะครับ (ถ้าจำไม่ผิดจะเริ่มมีผลกับ รุ่นที่กำลังจะจบปีหน้า) และขอถามหน่อยครับ ในสถานการณ์จริงคนไข้มารอเกือบๆ 200 คนต่อวัน หากต้องทำการตรวจรักษาตามมาตรฐานทุกอย่างจริงๆ(ตามตำรา) นั่งเขียน chart อย่างละเอียดเพื่อเป็นการป้องกันตัวเอง  ชั่วโมงหนึ่งคงตรวจได้ประมาณ 4-5 คนเป็นอย่างมาก คนไข้อีกร่วมๆ 150 ที่เหลือควรจะทำอย่างไรครับ ระหว่าง 1. พยายามทำตัวเป็น "หมอที่มีมีจิตใจและประกอบวิชาชีพด้วยความเมตตาต่อผู้ ป่วยและญาติเป็นที่ตั้ง" ด้วยพยายามเฉลี่ยๆเวลากันไป ลดเวลาการตรวจแต่ละ case น้อยละเพื่อให้ตรวจได้ทุกคน คนไข้จะได้ไม่ต้องเสียเวลามาใหม่ในวันพรุ่งนี้ บางคนต้องเดินทางไกลหลายสิบกิโลเพื่อมา รพ. บางคนยิ่งเจอหมอช้า อาการก็ยิ่งหนัก ปัญหา เวลาที่น้อยลง และทำงานหนักขึ้น ทำให้มีโอกาสผิดพลาดและกลายเป็น "หมอที่ไม่มีความตั้งใจ และไม่เต็มที่ต่อการรักษาผู้ป่วย อีกทั้งการให้การรักษาผู้ป่วย ไม่คำนึงถึงความสิ้นเปลืองและไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของผู้ป่วย" หรือ 2. เป็นหมอที่ดี ด้วยการเป็น "หมอที่มีจิตใจ ตั้งใจและเต็มที่ ในการให้การรักษาผู้ป่วย โดยคำนึงถึงความปลอดภัย และคำนึงถึงความสิ้นเปลืองของผู้ป่วย" ฉะนั้นทุกอย่างต้องทำตามตำราหมด และส่งผลให้เป็น "หมอที่รักษามาตรฐานการรักษาในระดับที่ "ดีที่สุด"แก่ผู้ป่วย ที่ในสภาวะที่ตนให้การรักษาได้" ปัญหา  คนไข้อีก 150 กว่าคนที่เหลือจะเอาไปไหน จะกลายเป็น"หมอที่มีจิตสำนึกขาดความเมตตาต่อผู้ป่วยและญาติ" หรือไม่ ช่วยตอบด้วยครับ จากคุณ : Chanin.U เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 53 11:46:37

ความคิดเห็นที่ 17 ที่อ่านในpantip.comหลายท่านมีความตั้งใจดี และก็ไม่ได้ต้องการมาไล่บี้หมอ แต่ขนาดอ่านความเห็นของผู้ที่มีความตั้งใจดี ยังเข้าใจผิดในเรื่อง"การใช้ทุน" และเงินที่รัฐบาลลงไปในการศึกษาแพทย์ รวมทั้งเข้าใจผิดในเรื่องการกระจายตัวของแพทย์และinform consent(หนังสือสัญญายินยอมรับการรักษา) ผมว่าก็ชัดเจนในตัวอยู่แล้วครับว่าสถานการณ์ภายภาคหน้าจะเป็นเช่นไร inform consent ในปัจจุบัน ที่จริงหน้าที่ของมันคือ - ระบุให้ทราบว่าแพทย์จะทำการรักษา สมัยก่อนการทำงานไม่ได้ยุ่งยากมาก การรักาาก็คือหากเห็นว่าควรรักษาก็รักาา คนไข้ส่วนมากก็ยอม ในอดีต เวลาศาลตัดสินเรื่องการยินยอม ถึงกับถือว่าการที่ผู้ป่วยเดินทางมาหาหมอและยอมให้ทำการรักษา ก็ถือเป็นการยินยอมโดยสภาพ แต่ปัญหาที่ตามมาคือ หลายครั้งมีปัญหาว่าการรักษาบางอย่างมีผลข้างเคียง และผลข้างเคียงบางอย่าง หมอคิดว่าคุ้มค่า แต่คนไข้และญาติเห็นว่าไม่คุ้มค่า ... หรือการรักษาที่อาจจะเพิ่มโอกาสแต่ไม่รับประกันว่าจะรอด100% และมีค่าใช้จ่ายสูง จนในช่วงหลังๆ มีปัญหาเรื่องว่า ถ้าไม่ถึงกับชีวิต หมอไม่มีสิทธิรักษาจนกว่าผู้ป่วยจะยินยอม สัญญานี้จึงเป็นตัวระบุว่ามีพูดคุยกันแล้ว มีความตั้งใจที่จะตรวจรักษาจริง อย่าคิดว่าไม่มีปัญหาเรื่องนี้ เพราะว่าแม้แต่ตอนปีที่ผมเรียนจบ มีอาจารย์ท่านหนึ่งถูกฟ้อง ในข้อที่ว่าตรวจร่างกายโดยไม่ได้รับอนุญาต+อนาจาร ทั้งที่คนไข้เดินเข้ามาตรวจเอง หรือในหลายๆกรณีเวลามีข้อพิพาืทระหว่างแพทย์กับผู้ป่วย ก็เห็นอยู่เรื่อยๆที่มีการยกข้อที่ว่ายังไม่ได้ยินยอมให้กระทำการรักษานั้นๆ -ในหนังสือสัญญาปัจจุบัน มักไม่มีส่วนที่เรียกว่าสัญญาที่ไม่เป็นธรรม เรื่องที่กล่าวหากันโดยเฉพาะกล่าวหาผ่านสื่อคือ หมอบังคับให้เซ็นว่าจะไม่เอาเรื่องหมอถ้ารักษาผิดพลาด ความจริงคือ หนังสือสัญญาจะระบุว่า "จะไม่เอาผิดกับหมอหรือฟ้องร้อง หากผลที่เกิดนั้นเกิดจากการรักษาที่เป็นไปตามกระบวนการตามหลักวิชาการ" นั่นก็คือ ถ้าแพทย์รักษาตามหลักวิชาการแล้ว สัญญาว่าจะไม่ฟ้อง ... แต่ถ้าแพทย์รักษามั่ว รักษาผิด ก็เชิญฟ้องตามสบาย เพราะปัญหาที่เกิดขึ้นคือ การรักษาตามหลักวิชาการแต่ขัดความรู้สึกคนไข้และญาติ ทำให้หมอโดนฟ้องหลายครั้งแล้ว และการตัดสินของนักข่าว สังคม และหน่วยงานยุติธรรม ก็มีส่วนที่ทำให้หมอต้องเปลีั่ยนแนวทางการรักษาตามหลักวิชาการ ให้เปลี่ยนมาเป็นการรักษาที่"ไม่ผิดหลักวิชาการ และไม่ถูกฟ้อง" ผลที่ตามมาคือ เกิดปัญหาหมอกระจุกตัวในเมือง และหมอลาออกไปอยู่เอกชนมากขึ้น ผมเองไม่เคยทำเอกชนหรือทำงานคลินิกเลย ... แต่ผมไม่โทษหมอที่ลาออกไปอยู่เอกชนครับ ผมเชื่อว่าท่านทั้งหลายทำถูกแล้ว เพราะสังคมไทย และระบบกฎหมายไทย บีบบังคับให้แพทย์ที่ทำงานในโรงพยาบาลรัฐ มีชะตากรรมที่ต้องถูกฟ้องร้องจากสิ่งที่ไม่ใช่ความผิดของแพทย์ ไม่ว่าจะเป็นการบังคับอยู่เวรที่ไม่เหมือนกระทำกับมนุษย์มนา ไม่ว่าจะเป็นการให้รักษาแบบFirstClassแต่ไม่มีอุปกรณ์และเครื่องมือ ไม่ว่าจะเป็นการให้แพทย์ทำงานผ่ามิติเวลา (ให้ตรวจรักษาคนไข้คนละไม่ต่ำกว่า20นาที แต่ต้องดูคนไข้100คนให้หมดใน1วัน) การลาออกในหลายกรณี จึงเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว เพราะว่าการลาออกไปทำงานเอกชน แพทย์ยังสามารถรักษาคนไข้ได้ แต่การทำงานในรพ.รัฐบาล แพทย์หลายคนอาจจะโดนฟ้องและหมดอนาคตไม่สามารถรักษาคนไข้ได้อีกเลยทั้งที่ตนไม่ได้ทำผิด สำหรับคำถามที่ว่า แล้วพอกฎหมายผ่าน แพทย์จะเกียร์ว่างไหม คำตอบคือ หมอคนแรกที่เกียร์ว่าง จะเจอฟ้องทันทีครับ ผมว่าคำถามคือ พอกฎหมายผ่านแล้ว จะมีคนดีๆโดนทำลายอีกกี่คนดีกว่า จากคุณ : หมอแมว เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 53 19:38:29

ความคิดเห็นที่ 18 สำหรับ คต. 16 ผมอาจไม่ได้ตามเรื่องการเปลี่ยนแปลงค่าชดใช้ทุน ก็ขอขอบคุณที่ มาบอก แต่ก็ต้องถามหน่อยว่า เงิน 1 ล้านบาท สามารถเป็นค่าใช้จ่ายในการเรียน แพทย์ต่อคน ต่อ 6 ปี ในสถาบันการศึกษาเอกชนได้ไหม?????? หรือว่า จะเท่ากับ ค่าใช้จ่ายที่รัฐสนับสนุนนิสิตแพทย์ 1 คน ทั้ง 6 ปีไหม???????          จะทำอะไร อย่าทำประชด การประกอบวิชาชีพมันมีมาตรฐานวิชาชีพกำกับ อยู่แล้ว ถ้าไม่ทำตามจริยธรรมวิชาชีพ หรือฝ่าฝืนจริยธรรมวิชาชีพ ก็ถือว่าประกอบ วิชาชีพไม่ได้มาตรฐาน  การประกอบวิชาชีพที่ได้มาตรฐานในระดับที่ดีที่สุดหรือไม่  ไม่ได้หมายความว่า  จะต้องตรวจคนไข้แต่ละคนอย่างละเอียดที่สุด จับตรวจ ทุกอย่างทุกขั้นตอนตามตำรา  ก็ต้องถามว่า แล้วตามสถานการณ์เช่นนั้น สภาวะ ของผู้ป่วยคนนั้นๆ  วิญญูชน แห่งผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์เขาทำอย่างที่คุณว่าไว้ อย่างนั้นทุกคนหรือไม่  สภาวิชาชีพเขายอมรับให้ทำเช่นนั้นหรือไม่ มีความจำเป็น เพียงใด คือต้องเทียบกับเหตุและผล  ไม่ใช่ทำอะไรประชดประชัน  ทำอะไรให้รู้จัก ความพอดี ให้รู้ว่า อะไรมากไป อะไรน้อยไป  ศาสนาพุทธ คำสอนของพระพุทธเจ้า บอกให้ทำอะไรอย่าตึงไป อย่าหย่อนไป  อะไรที่ตึงไป ก็เสียหาย  อะไรที่หย่อนไป ก็เสียหาย มิใช่หรือ   การทำอะไรมากไปจนเกินความจำเป็น ก็ใช่ว่าจะไม่ผิด จริยธรรมแห่งวิชาชีพเวชกรรม  กลับไปดูข้อบังคับ กลับไป ดูคำวินิจฉัยของแพทย สภาเสียบ้างนะครับ  ไม่ใช่หาแต่ทางรอดอย่างไร ไม่ให้คนไข้ฟ้องคดีเวลาทำผิด พลาด แต่ไม่รู้จักหาทางเยียวยาให้ผู้เสียหาย    สำหรับ คต.17 ปัญหาการกระจุกตัวของบุคลากรทางการแพทย์ มีรายงานวิจัยที่ ได้รับเงินสนับสนุนจาก สสส.  ถ้าผมเข้าใจผิด คณะทำงานวิจัยของกระทรวง สาธารณสุข ก็คงเข้าใจผิดด้วยเช่นกัน      ส่วน หนังสือยินยอมให้รักษานั้น เจตนารมรณ์แท้จริงเป็นเรื่องการยกเว้นความรับ ผิดทางอาญาฐานทำร้ายร่างกายด้วย เพราะการให้การรักษาผู้ป่วยอาจมีการฉีดยา ผ่าตัด     แต่อย่างไรก็ตามคุณคงเคยเห็นแต่หนังสือยินยอมให้รักษาจากสถานพยาบาล ของทางราชการแต่คงไม่ได้เคยเห็นหนังสือยินยอมให้รักษา จากสถานพยาบาล เอกชน อื่นหรือจากผู้ประกอบวิชาชีพอื่นๆที่หลากหลาย ลองไปหาดูซิครับ   และคงยังไม่เคยเห็นรายงานวิเคราะห์ วิจัย เรื่อง หนังสือยินยอมให้การรักษากับ พร บ.ว่าด้วยข้อสัญญาที่ไม่เป็นธรรม  ถ้าไม้เคยเห็น น่าจะไปหาอ่าน อาจจะเข้าใจขึ้น นะครับ  แค่ในสัญญาบอกว่า "จะไม่เอาผิด ไม่ฟ้องร้องหมอหากหมอได้ทำตามหลัก วิชาการแล้ว ...." แค่ประโยคนี้ ก็ทำท่าจะไม่เป็นธรรมเสียแล้ว เพราะอะไรครับ  ดู เหมือนตามตัวอักษรหมายความว่า ห้ามฟ้องหมอถ้าหมอได้ทำตามหลักวิชาการ..... คล้ายกับเป็นการจำกัดสิทธิการฟ้องร้อง อันเป็นการจำกัดสิทธิตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 29 ซึ่ง หนังสือดังกล่าวมิใช่กฎหมายที่ให้กระทำได้  อย่างนี้ก็ไม่เป็นธรรม แล้วหละครับ....กฎหมายบอกไม่เสียไปทั้งฉบับหรอกแต่ใช้บังคับได้เท่าที่เป็นธรรม ข้อความอันไหนไม่เป็นธรรมก็เป็นโมฆะไป         และอีกประการหนึ่ง ต้องถามว่า แล้วใครจะบอกว่า "เป็นไปตามหลักวิชาการ แล้ว" ????? ก็ต้องฟ้องก่อนมิใช่หรือ ถึงจะให้คนกลางบอกว่า การกระทำ หรือการ รักษาที่เป็นผลเสียหายนั้น เป็นไปตามหลักวิชาการหรือไม่  ถ้าไม่ใช่แพทยสภา บอก ก็ต้องศาลบอก  มิใช่หรือครับ แล้ว หน่วยงานที่จะวินิจฉัย จะวินิจฉัยได้อย่าง ไร ในเมื่อไม่ยื่นเรื่องฟ้องกอน????     สำหรับร่าง พรบ.ฉบับนี้ ผมเคยชี้แจงไปหลายที่แล้วว่า ในทัศนของแพทย์แล้ว มันมีมาตราไหนที่เป็นผลกระทบต่อตัวแพทย์หรือบุคลากรทางการแพทย์ ที่จะทำให้ ประกอบวิชาชีพด้วยความอึดอัดใจ ยากลำบาก ขอให้ยกมาตราที่ว่ามาวิเคราะห์..... แต่ส่วนใหญ่ พูดกันแต่ในภาพรวม ว่า  พรบ.นี้ออกมา ถ้าหมอผิด จะต้องติดคุก.... พรบ.นี้ออกมาหมอจะต้องชดใช้ค่าเสียหาย....พรบ.นี้ออกมา หมอจะต้องถูกคนไข้ ฟ้องร้อง..... พอกฎหมายผ่านแล้ว จะมีคนดีๆโดนทำลายอีกกี่คน..." เรื่องติดคุก เรื่องหมอต้งเป็นคนชดใช้ค่าเสียหาย เรื่องหมอถูกฟ้อง เรื่องกฎหมาย ฉบับนี้ทำลายหมอดีๆ   มันอยู่ในมาตราไหนของ ร่าง พรบ.นี้ครับ หรือแม้แต่พูดว่า "การทำงานในรพ.รัฐบาล แพทย์หลายคนอาจจะโดน ฟ้องและหมดอนาคตไม่สามารถรักษาคนไข้ได้อีกเลยทั้งที่ตนไม่ได้ทำผิด" ขอความกรุณายกตัวอย่างเรื่องจริงมาสักเรื่องได้ไหมครับ  ถ้าแพทย์ไม่ได้ทำผิด จริง แล้วจะถูกฟ้องหมดอนาคตได้อย่างไร??????  มีแต่พูดๆกันไป  สร้างกระแสให้ ตื่นกลัวกันไปเอง แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 53 22:44:06 แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 53 22:41:04 จากคุณ : กอบพงษ์ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 53 22:16:53