ความคิดเห็นที่ 1 |
บทที่ 4/1 ทบทวนความทรงจำวัยเยาว์
ที่ต้องทบทวนความทรงจำ เนื่องจากทุกครั้งที่เข้าไปหาหมอ มักจะโดนคำถามว่า ให้นึกซิว่า มันเกิดขึ้นเมื่อไร โหวว..ใครจะได้ละครับ เพราะว่าอาการมันค่อยเป็นค่อยไป รู้ตัวอีกที ก็ให้มาหมอตรวจละเนี่ย กะจะย้อนถามไปก็ใช่ที่ เดี๋ยวโดนหมอเหวี่ยงเอา
ครั้นพออยู่นิ่งๆ มานั่งนึกความคิดต่างๆ เกี่ยวกับตัวเราก็ผุดขึ้นมา บางครั้งผุดมากไป จำไม่ไหวก็มี แต่ก็ไม่ได้ทำให้มันหายจากโรค เลยไม่อยากคิดดีกว่าไหม
บทที่ 4/2 เรื่องแรกเลย คือ เราไม่แข็งแรงตั้งแต่เด็กๆ จริงหรือ
เมื่อผลการตรวจโรคขั้นต้น ออกผลลัพธ์แล้ว อะไรๆดูจะสอดคล้องไปเสียทุกเรื่อง (ยังมีการวิเคราะห์ผลเลือดและแทงเข็มไฟฟ้า และผ่าชิ้นเนื้อ ซึ่งเป็นตอนต่อไป) เมื่อตอนช่วงอายุจำความได้คือ ชั้นประถม มัธยมศึกษา ช่วงเวลาเป็นช่วงใช้ชีวิตสนุกสนาน ไร้สาระมากมาย จำได้ว่า ว่ายน้ำได้ วิ่งได้ กระโดดได้ ขึ้นบันไดได้ กระต่ายขาเดียวได้ แต่เป็นคนผอม ไม่อ้วน แต่เหมือนมีความรู้สึกว่า เรี่ยงแรงจะน้อย คือ กำลังน้อยกว่าเพื่อนๆ ชกกันสามสี่หน ก็พอใจระ ไม่ชกมันจนเลือดออก.. อิอิ
เริ่มรู้สึกว่าร่างกายไม่เหมือนคนอื่น เมื่อมัธยม ผู้ชายทั่วไป เตะบอล อันดับหนึ่งเลย ไม่ซิครับ ย้อนลงไป ป.6 ก่อน มีการเรียนวิชาพละศึกษา เตะบอล ....ไม่นิหว่า เราเตะบอลไม่เป็นนิหว่า ....ไม่ซิครับ ย้อนลงไป ป.3 เห็นจะได้ กลุ่มเพื่อนๆตั้งก๊วนกันเตะบอลพลาสติก เคยเตะอยู่แต่รู้ตัวว่าไม่ถนัด คือ วิ่งไม่ทัน เกี่ยวลูกไม่ได้ เขาเลยขับออกจากทีม เลยคิดว่าเราคงไม่ถนัดกับกีฬานี้ม้าง วันเสาร์เราก็ไปว่ายน้ำอยู่แล้ว ไม่จำเป็นหรอก ถูกดูแคลนว่าเป็นตุ๊ดไปอีก..เอาเข้าไป
จนเมื่ออีกสามปี ชั้น ป.6 เรียนพละศึกษา ตื่นเต้นมาก ได้เตะบอลลูกโตๆ ไอ้เรามันก็เด็กกระจ๊อก เห็นครูและเพื่อนๆเต๊ ป๊าบ ลูกโด่งสุดๆ พอถึงเราเตะบ้าง มันเกิดแป๊กอะ!! พระเจ้า เกิดไรขึ้น ขามันอ่อนแรง ล้มกับสนามหญ้า (คิดว่า เราคงไม่ออกกำลังกายม้าง) พอทดสอบเก็บคะแนน ก็ได้มาแบบเกือบตก ...การสอบเตะบอล ก็ปล่อยให้เพื่อนๆมันไปเตะกัน เราก็นั่งดูอยู่ข้างสนาม
| จากคุณ |
:
หนุ่มรัตนะ  
|
| เขียนเมื่อ |
:
15 ก.ค. 53 07:13:56
|
|
|
|
