ความคิดเห็นที่ 1 พอสิ้นเดือน พฤษภา เพื่อนของน้องก็บอกว่า มีวัดที่มีหลวงตารักษาโรคนนี้ มีคนหายจนถวายรถเบนซ์ให้เลย เป็นพวกรากไม้ ใบไม้ ต้มให้แม่กินแทนน้ำ แต่พี่บอกว่า กลัวพวกเชื้อราจากใบไม้ เศษดิน เลยเลิกให้แม่กิน แต่พี่สาวก็หาข้อมูลในเน็ต ได้ไปเจอยาที่อยุธยา บอกกินแล้วหาย มีลงเบอร์โทรคนที่กินแล้วหายเพียบเลย ก็เลยพาแม่ไปกัน ปรากฎว่ากินแล้ว แม่หายท้องอืด กินได้ 2 วัน เราก็แบบเห้ย ยานี้มหัศจรรย์มากเลยอ่ะ สรุปกินยานี้ แม่หายท้องอืดประมาณ 90 % ตัวยาก็มี โสม เห็ดหลินจือ หญ้าปักกิ่ง แต่แม่ก็ยังปวดหลังอยู่ดี แต่ช่วงนี้เราไม่ได้ไปโรงพยาบาลไหนเลย เพราะที่หมอที่คลอง 16 พูด ทำให้รู้สึกว่า ไปโรงพยาบาลไหนก็ไม่ช่วยแล้วใช่ไหม พอเดือนมิถุนา พี่สาวอีกนั้นแหละที่ไปเจอแพทย์ทางเลือก เราก็ไปกัน ไปเข้าคอร์ส 10 วัน แล้วก็ฉีดยาจีน + วิตามิน ทำได้เกินครึ่งเดือน หมดไปเกือบ 2 แสน แม่ดีขึ้น ดูแข็งแรง ไม่ค่อยปวดหลังมาก แต่ก็ต้องหยุด เพราะเงินเริ่มหมด หมุนไม่ทัน จนพ่อต้องขายรถไป ซึ่งคันนี้แม่รักมาก หาเงินมาได้จากน้ำพักน้ำแรง จากคุณ : H-bobo เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 15:31:01

ความคิดเห็นที่ 2 พอเงินหมด ก็ได้ไปเจอหมอฝังเข็ม คนขายประกันของแม่ พี่สาวเค้าเป็นมะเร็งเต้านม ผ่าตัดไปแล้ว แต่ยังไม่หาย ไปรักษากับหมอฝังเข็มคนนี้ปรากฎว่าเค้าหาย แม่ก็เชื่อ ก็ไปกัน ฝังครั้งละเกือบ 2000 บาท ไปได้เกือบ 20 วัน เพราะแม่บอกว่าฝังแล้วหายนะ แต่ในระหว่างที่หยุดแพทย์ทางเลือก เราก็ไปหาหมอเพื่อใช้สิทธิ์ 30 บาท อันดับแรก ก็ไปคลีนิค ทำเรื่อง ส่งไปโรงพยาบาล ไปโรงพยาบาล 3 วันติด หมอโยนกันไปมา สรุป ส่งตัวไปรักษาต่อที่ คลอง 10 ศูนย์มะเร็งแห่งชาติ ซึ่งที่นี่ก็นัดนานมากกกกก นัด 5 อาทิตย์ ในระหว่างที่รอ แม่ก็ไปฝังเข็มตลอด เพื่อให้นอนหลับ แต่ก่อนถึงวันนัดประมาณ 1 อาทิตย์ แม่ก็ตัวเหลืองตาเหลืองมาก หมดแรงไปเฉยๆ  ผ่านไปซัก 3 วันก็ท้องบวมถึงขา ตัวกลมเลย คนในบ้านก็ตกใจกันหมด ก็เลยแบบรอวันหมอนัดไม่ไหวแล้ว เราก็เลยพาแม่ไปศูนย์มะเร็งกรุงเทพ ซ.อารีย์ แต่คุณหมอบอกให้ไปคุยกับทางโรงพยาบาลก่อน เพราะฟิลม์ที่เรามีมันตั้งแต่เมษา ซึ่งก็นานแล้ว พวกเราก็เลยไปรพ.พญาไท 2 กัน คุณหมอก็ไม่อยู่อีก ซึ่งมันตรงกับวันอาทิตย์พอดี คุณหมอจะอยู่ช่วงจันทร์ตอนเย็น ทีนี้พอกลับบ้านมาคิด ๆ อืมค่ารักษาโรคนี้คงจะแพง ก็เลยเลือกเป็นโรงพยาบาลรัฐดีกว่า เลยไปรพ. จุฬาภรณ์ตรงหลักสี่ ในวันจันทร์ ก็ไปถึง พยาบาลก็แนะนำว่าให้เราไป โรงพยาบาลที่ใช้สิทธิ์ก่อนดีกว่า แต่เราไม่อยากรอแล้ว เราเลยบอกว่า จะรักษาแม่แบบจ่ายเอง เค้าก็บอกว่า ค่ารักษาแพงมาก ต่อให้ขายทรัพย์สินจนหมดก็ไม่พอ เพราะต้องรักษาอีกนาน แถมวันนี้หมอไม่มาอีก เราก็เลยพาแม่กลับมาบ้าน โทรหาโรงพยาบาลที่คลอง 10 ที่เค้านัดไว้ว่าไปก่อนนัดได้ไหม เค้าก็บอกให้รีบมา พอมาคุณหมอก็ให้เจาะเลือดอีก แล้วนัดเป็นวันนี้ วันที่ 15 ซึ่งเป็นวันที่ทำให้เรารู้สึกท้อมาก ๆ จากคุณ : H-bobo เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 15:42:01

ความคิดเห็นที่ 3 วันนี้ก็ไปตามนัด รอคิวนาน 2 ชม. สงสารแม่มาก แม่ปวดหลังสุด ๆ แต่ก็ต้องรอ พอเข้าไป คุณหมอ ก็บอกว่าทำคีโม ไม่ได้ เพราะตับถูกทำลายไปมากแล้ว กำลังไม่น่าจะพอ เลยถามคุณหมอว่าทำอะไรได้อีกบ้าง เช่นใส่ท่อ คุณหมอก็บอกว่า อาจจะทำได้ คือ ทำทางเบี่ยงท่อน้ำดีให้ จะช่วยเรื่องตัวเหลือง แต่คุณหมอศัลยกรรมอาจจะไม่ทำให้ เนื่องจากยาก แล้วแม่ยังมีปัญหาเรื่องลิ่มเลือด แล้วก็เกร็ดเลือดแข็งตัวน้อยกว่าคนทั่วไป 50 % ซึ่งคุณหมอกลัวเรื่องเลือดออกแล้วก็ติดเชื้อ เราเลยให้คุณหมอสรุปว่า ตอนนี้ทำอะไรได้บ้าง หมอก็บอกว่าต้องรักษาตามอาการ ถึงให้คีโมก็เพื่อบรรเทาอยู่ดี เพราะงั้นกินยาแก้ปวด แล้วก็แก้ท้องบวม อีก 2 อาทิตย์นัดใหม่ เรารู้สึกว่าคำว่า รักษาตามอาการ มันดูเศร้ามากเลย T_________ T แล้วเราถามหมอว่า อีก 2 อาทิตย์นี่นัดทำอะไร คุณหมอบอกจะดูเรื่องบวม กับเกลือแร่ อาการแม่ตอนนี้ ภายใน 1 อาทิตย์ ก็มี ตัวเหลือง ท้องบวม แรงไม่มี เริ่มเดินไม่ค่อยได้ แต่ยังอาบน้ำเองได้ ถ่ายเองได้ ปัสสาวะได้ ใจเราก็รู้สึกว่า ถ้าหมอนัดเร็วกว่า 5 อาทิตย์อาจจะทำอะไรได้บ้าง นี่ก็นัดซะนานจนเราคิดว่า มันช้าเกินไปรึเปล่า จนทำให้รักษาอะไรไม่ได้เลย คนไข้มะเร็งก็ยิ่งมีแต่ทรุด ยิ่งช้าก็ยิ่งทรุด แต่ทีนี้เมื่อวันที่ไปจุฬาภรณ์ พี่พยาบาลบอกว่า ถ้าทางนู่นไม่ทำอะไรให้ ก็ให้โทรหาเค้า เผื่อจะนัดคุณหมอที่นี่ดูให้ แต่ยังไม่ได้โทรเลย ตอนนี้รู้สึกมึนมาก  พิมพ์ไปก็เรียบเรียงไม่ค่อยถูก อยากถามทุกคนค่ะ ว่าโรคแบบแม่มีทางไหนรักษาได้บ้าง หรือหนูต้องปล่อยให้เป็นอย่างนี้ เราควรไปอีกโรงพยาบาลเผื่อเค้าจะมีทางเลือกอื่นได้อีกไหมค่ะ หรือฟังหมอคนเดียวก็ตัดสินแม่ได้แล้วคะ เศร้ามากเลย รู้สึกเราทำอะไรไม่ได้เลยหรอ T__________________T จากคุณ : H-bobo เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 15:51:44

ความคิดเห็นที่ 4 สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ กำลังใจ ค่ะ ตั้งสติให้ดี ถ้าไม่มีทางเลือกไหน ก็ลองโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ก็ดีค่ะ พ่อรักษามะเร็งตับอยู่ ขอเป็นกำลังใจให้ผ่านเรื่องต่าง ๆ ไป ให้ดีที่สุดค่ะ จากคุณ : zx_kop เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 16:01:30

ความคิดเห็นที่ 5 ขอเป็นหนึ่งกำลังใจ ให้ จขกท และครอบครัว ผ่านพ้นช่วงเวลาเลวร้ายนี้ไปด้วยดี ไม่ว่าจะหนมีทางหรือไม่ แต่ขอให้คุณแม่ จขกท หายจากโรคร้ายนี้โดยเร็ว จากคุณ : เป็ดเสรี เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 16:04:04

ความคิดเห็นที่ 6 อย่าท้อครับ บางครั้งเราทำได้แค่ประคับประครองจิตใจของผู้ป่วยให้ดีที่สุด ก็ต้องทำ การไปรักษาแบบเหวี่ยงแห ซึ่งถ้าถามจริงๆคุณก็ทราบดีว่าโอกาสหายน้อยมาก และเสียเงินมากมาย  อย่างท้องอืดบ่อยๆก็เพราะถุงน้ำดี ไม่ทำงานก็ลองหาอาหารที่ทานแล้วย่อยง่ายๆให้นะครับ งดอาหารปิ้งย่าง เนื้อก็ควรเป็นเนื้อปลา ผักก็คววรเป็นผักปลอดสารพิษ พี่สาวคงพอหาความรู้เรื่องอาหารผู้ป่วยในเนตได้ครับ คนในครอบครัวคือกำลังใจของผู้ป่วย การรักษา คงจะต้องร่วมกันระหว่างโรงพยาบาลที่ใช้สิทธิ์ กับศูนย์มะเร็ง ซึ่งเชี่ยวชาญกว่า ขอเอาใจช่วยครับ จากคุณ : ลุงน้อยลำปาง เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 16:04:39

ความคิดเห็นที่ 7 คุณแม่ของพี่ก็เป็นมะเร็งค่ะ ... ท่านเป็นมะเร็งที่ตา .. ซึ่งพบได้น้อยมาก .. ยังสามารถมีชีวิตยืนยาวมาอีกถึงปัจจุบัน สิ่งสำคัญ .. คือ .. กำลังใจค่ะ .. และอย่าเครียดเป็นอันขาด .. โรคมะเร็ง มันไม่ถูกกับความเครียด .. ขอให้น้องดูแลคุณแม่ให้ดี ๆ นะค่ะ .. คุณแม่พี่รักษาที่โรงพยาบาลรามาค่ะ .. รักษามาตลอด .. ตอนนี่เจอก้อนที่ ตับ .. มดลูก .. แต่แม่ของพี่ท่านก็ยังสู้ ๆ ... เพราะฉะนั้น .. ขอให้คุณแม่ของน้องสู้ ๆ และมีกำลังใจที่เข้มแข็งต่อสู้ต่อไปนะค่ะ .. เป็นกำลังใจให้ทั้งคุณแม่ และคุณลูกเลยค่ะ จากคุณ : เจ้าหญิงโบราณล้านปี เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 16:06:57

ความคิดเห็นที่ 8 กลับไปที่โรงพยาบาลจุฬาภรณ์นะคะ....อย่าท้อนะคะทำให้เต็มที่เท่าที่จะทำได้นะคะ.... จากคุณ : แก้วแต้มสี เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 16:10:41

ความคิดเห็นที่ 9 ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : เนยถั่ว กะ นมสด เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 16:29:55

ความคิดเห็นที่ 10   ใช่ค่ะ กำลังใจ สำคัญมากที่สุดเลย อาจจะให้แม่นั่งสมาธิแบบกำหนดลมหายใจด้วยก็ดีนะคะ เพราะท่านจะได้ไม่จิตใจจดจ่อกับอาการที่เป็นจนเกินไป จากคุณ : คุณแม่มือใหม่ (Radiantnista) เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 16:35:29

ความคิดเห็นที่ 11 ขอให้กำลังใจก่อน อ่านว่าจะมีทางไหนอีก นึกว่าทุกทางที่ไปเป็นวิทยาศาสตร์ ดังนั้นสรุปว่าคุณยังไม่ได้ไปทางไหนอีกเลย ที่บางท่นแนะนำให้กลับไปที่เดิมนั่นคือทางดียว ส่วนทางอื่นๆ ไม่ต้องนับ เพราะไม่ใช่ทางของการรักษาสักทางเดียว หยุดเชื่อการโฆษณา หยุดเชื้อหน้าม้า หยุดบ้าเนต เริ่มทางวิทยาศาสตร์คือไปหาหมอหลวง ไปรพ.ใหญ่ๆ จอให้ทางปฐมภูมิ(ถ้าเป็นบัตรทอง) ส่งไปรพ.ใหญ่ ขอว่า อย่าไปบอกว่าเป็นโรคอะไรขั้นไหน หมอเบื่อกับคนไข้รู้มาก สรุปว่าคุณยังไม่ได้ไปไหนสักทาง ขอให้คุณแม่หายไวๆนะครับ จากคุณ : prasit123 เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 19:45:29

ความคิดเห็นที่ 12 เห็นใจทั้ง จขกท และคุณแม่นะคะ และเข้าใจดี เพราะพี่ก็ผ่านช่วงเวลาเหล่านี้มาแล้ว คุณพ่อพี่เองก็เป็นมะเร็งที่ตับและปอด วันที่ทราบว่าเป็นก็เป็นระยะที่ไม่สามารถรักษาได้แล้ว ไม่ว่าวิธีไหน ลูกๆ ก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ วิ่งหอบประวัติคุณพ่อตระเวนไปปรึกษาคุณหมอหลายโรงพยาบาล ก็ได้คำตอบเหมือนๆ กันว่าทำอะไรไม่ได้แล้ว คุณหมอที่สถาบันมะเร็งให้คำแนะนำที่เป็นประโยชน์ต่อคนไข้มากค่ะ แม้ว่าลูกๆ ฟังแล้วจะรู้สึกขัดใจในตอนแรก คือให้ลืมไปซะว่าคุณพ่อกำลังเป็นมะเร็ง แต่ให้คิดซะว่าท่านเป็นโรคคนแก่ เจ็บออดๆแอด แค่นั้นพอ และไม่ต้องไปทำอะไรกับมัน ในที่สุดครอบครัวก็เลยตัดสินใจเลือกที่จะรักษาแบบประคับประคอง (ดูแลรักษาตามอาการที่มีค่ะ)  โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อลดความทุกข์ทรมานจากมะเร็งและให้ท่านอยู่อย่างมีคุณภาพชีวิตที่ดีที่สุดค่ะ สิ่งที่คุณพ่อได้รับจากการรักษาแบบประคับประคอง คือ ไม่ต้องตระเวนไปหาหมอบ่อยๆ แต่มีคุณหมอจาก รพ.รามาฯ กรุณามาเยี่ยมเดือนละ 1 ครั้ง คุณพ่อทานยาเท่าที่จำเป็น ได้รับอาหารที่มีประโยชน์ต่อร่างกายครบ 5 หมู่ตามสูตรของ รพ. ได้ไปเที่ยวในทุกๆที่ๆคุณพ่ออยากไปทั้งในกรุงเทพฯและต่างจังหวัด และที่สำคัญได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิดจากสมาชิกในครอบครัวค่ะ ตอนนี้ผ่านมา 6 เดือนแล้ว คุณพ่อมีสุขภาพดีตามสมควร อยู่ในระดับที่ลูกๆ พอใจ แต่ที่สำคัญคือไม่ต้องทรมานจากโรคที่เป็นและจากการรักษาที่หนักหน่วงค่ะ สิ่งที่อยากจะแนะนำคือ *** ขอให้ลูกๆ ยึดคุณแม่และความสุขของคุณแม่เป็นศูนย์กลางในการดูแลรักษาท่านค่ะ *** ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งครอบครัว จขกท และคุณแม่นะคะ ขอให้มีสุขภาพแข็งแรงค่ะ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 53 20:34:02 จากคุณ : นิจจัง (นิจจังสังขารนั้นไม่เที่ยง) เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 20:20:33

ความคิดเห็นที่ 13 เห็นด้วยมากๆกับความเห็นที่12ครับ ถึงจุดนี้แล้วต้องยอมรับความจริงครับ พยายามใช้ช่วงเวลาที่เหลืออยู่ให้มีคุณค่ามากที่สุด อย่ามัวไปเสียเวลาและเสียเงินกับสิ่งต่างๆที่คนนั้นคนนี้ว่าดีเลยครับ เท่าที่อ่านดูคิคว่าญาติๆพยายามเต็มที่แล้ว ไม่ต้องรู้สึกผิดว่าทำอะไรให้คุณแม่ไม่ได้ คุณแม่ก็คงรู้สึกเช่นกัน ปรึกษาคุณหมอที่โรงพยาบาลเรื่องที่จะช่วยลดอาการปวดของคุณแม่่ถ้าปวดมากจะขอพาคุณแม่มาฉีดยาแก้ปวดเป็นครั้งๆไปได้ไหม ถ้าท้องบวมมากจนอึดอัดจำเป็นต้องเจาะระบายน้ำในช่องท้องออกหรือเปล่า ซึ่งสิ่งเหล่านี้เราเรียกว่ารักษาแบบประคับประคอง(เลือกโรงพยาบาลที่คิดว่าสะดวกที่สุด หรือคุณหมอที่เราคิดว่าพูดคุยด้วยรู้เรื่อง) เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : babeheart เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 21:30:38

ความคิดเห็นที่ 14 เป็นกำลังใจให้นะครับ ขอให้คุณแม่แข็งแรงขึ้นนะครับ อย่างน้อย จขกท และครอบครับก็ได้ทำเพื่อแม่อย่างเต็มที่แล้ว จากคุณ : โทนี่ (ChadChad) เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 22:24:50

ความคิดเห็นที่ 15 ลองไปหาคุณหมอที่เมืองกาญจน์ไหม  ที่นี่เขารักษาคนเป็นมะเร็งหายแล้วหลายราย   รู้สึกที่นี่ไม่ต้องกินยา ไม่ต้องผ่าตัดอะไร   เป็นหลักวิชาปัญจศาสตร์   แต่ที่นี่จะยุ่งยากหน่อยตรงที่ ต้องตรวจร่างกายจากรพ.มาก่อน  แล้วเอาผลตรวจมาด้วย  เพื่อยันกับการรักษา ของเขา  ส่วนอาการของคุณแม่คุณ จะรักษาได้หรือไม่ คงต้องโทร.ไปคุย หรือไปหาดูก่อน หากเขารักษาไม่ได้เขาก็จะบอกเลยว่าไม่ได้  เขาก็ไม่รับเป็นคนไข้ จากคุณ : ลูกนกหลงทาง เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 02:03:07

ความคิดเห็นที่ 16 จขกท. กลับไปดู คห.12 อีกครั้งครับ คุณแม่ของ จขกท.เลยจุดที่จะรักษาให้หายไปแล้ว เหลือแต่รักษาแบบประคับประคองให้เจ็บปวดหรือทรมานน้อยที่สุดครับ จากคุณ : ส.มโนมัย เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 06:16:54

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากๆ นะคะ บางทีใจนึงเราก็คิดว่า อืม พยายามทำใจรับกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นให้ได้ บางทีก็ทำได้ แต่บางทีก็แว้บขึ้นมาในใจว่า จะปล่อยให้เป็นแบบนี้หรอ บางทีก็คิดว่า ต้องมีคุณหมอสักคนสิที่รักษาได้ เราเชื่อว่าอย่างนั้น แต่พออ่านคห.12 ทำให้เรารู้สึกดีขึ้น ความคิดก็เปลี่ยนไปทางที่ดีขึ้น เมื่อเช้าก็ลองถามแม่ว่า เราจะลองไปอีกโรงพยาบาลมั๊ยแม่ แม่ก็บอกว่า แม่เหนื่อย ไม่อยากนั่งรถ เพราะนั่งทีไรอาเจียนทุกที  แม่บอกว่ารักษาที่เดิมก็ได้  เห้ออ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นยากที่จะทำใจจริง ๆ ไม่อยากให้ถึงวันนั้นเลย ไม่อยากคิดมาก ทำยังไงให้หายคิดมากดี กำลังใจที่ทุกคนมอบให้ ขอบคุณมากๆ นะคะ เพราะบางทีเรารู้สึกว่าหมดแรง เหนื่อยใจ ก็ได้อ่านความเห็นของทุกคน เราก็รู้สึกมีแรงขึ้น ขอบคุณนะค่ะ จากคุณ : H-bobo เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 11:21:48

ความคิดเห็นที่ 18 ขอให้กำลังใจ จขกท อีกคนนะคะ รวมทั้ง ครอบครัว คห.12 ด้วย ค่อยๆ คิดนะคะ รักษาตามอาการอย่างที่หมอแนะนำ น่าจะดีกว่าค่ะ ตอนนี้ความสุขของท่านสำคัญที่สุด หมั่นเติมกำลังใจให้ท่านนะคะ จิตใจที่เข้มแข็ง สำคัญมากๆค่ะ เคยได้ยินมาว่า คนที่มีจิตใจเข้มแข็ง เอาชนะโรคร้ายๆ ให้หายมาแล้วหลายราย บางทีการที่เราทำเป็นลืมๆ ว่าเราเป็นโรคอยู่ โรคมันก็ลืมกำเริบไปเอง เอาใจช่วยให้คุณแม่ จขกท กับ คุณพ่อ คห.12 หายป่วยเร็วๆ นะคะ จากคุณ : น้อง!!!...คนนี้พี่ขอ เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 12:55:48

ความคิดเห็นที่ 19 ตอนที่ทราบเรื่องใหม่ๆ ก็ทำใจไม่ได้แบบ จขกท นี่ล่ะค่ะ ความรู้สึกมันเป็นแบบนี้จริงๆ เราจะยอมแพ้ได้ยังไง... คือถ้ารู้ว่ามันพอจะมีหวังบ้าง เล็กๆ น้อยๆ เชื่อว่าลูกทุกคนสู้สุดใจขาดดิ้นอยู่แล้ว แต่นี่... มันถึงที่สุดแล้วจริงๆ เราเองไม่หวังปาฏิหารย์อะไรทั้งนั้น เราจะทำในสิ่งที่เราทำได้คือให้ความรัก ความอบอุ่น ดูแลเอาใจใส่ท่านอย่างดีที่สุด เมื่อมองย้อนกลับไปตั้งแต่เกิดจนถึงวันนี้..ก็เชื่อว่ายังไม่มีเรื่องไหนที่ยังไม่ได้ทำให้ท่าน ครั้งหนึ่ง.. เราคอยแต่จะครุ่นคิดว่าเราพลาดอะไรไป ทำไมปล่อยให้พ่อเป็นมากขนาดนี้ ทำไมเราทำอย่างนั้นไม่ได้ ทำไมเราทำอย่างนี้ก็ไม่สำเร็จ ก็มีคุณหมอท่านหนึ่ง ท่านแนะนำให้เรามองถึงสิ่งที่เราได้ทำให้คุณพ่อไปแล้ว ท่านบอกว่าอาจจะมี 10 เรื่องที่เราต้องทำให้คณพ่อ เราอาจจะทำสำเร็จแล้ว 8 เรื่อง แต่เรามักจะไปติดใจกับ 2 เรื่องทำไม่สำเร็จ ซึ่งคุณหมอก็แนะนำให้เรามองสิ่งที่เราได้ทำสำเร็จไปแล้ว ส่วนอีก 2 เรื่องที่ไม่สำเร็จ มันเป็นเรื่องที่เหนือความสามารถเราไปแล้ว และแม้แต่หมอเองก็อาจจะทำไม่สำเร็จได้เหมือนกัน จขกท. ก็เหมือนกันค่ะ อย่าไปรู้สึกผิดถ้าเราจะต้องยอมแพ้ต่อโรคภัยไข้เจ็บ เพราะในที่สุดก็ไม่มีใครหลีกหนีความจริงแห่งชีวิตไปได้ค่ะ มีเพื่อนคนหนึ่งที่สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักในครอบครัวด้วยโรคมะเร็งถึง 4 คน บอกว่า "พี่คะ... หนูพยายามสู้ถึงที่สุดแล้ว แต่ถ้าเค้า (มะเร็ง) จะเอาชีวิตเราจริงๆ ยังไงเค้าก็จะเอาไปจนได้ค่ะ" ชีวิตต้องดำเนินต่อไปค่ะ อย่าให้โรคภัยไข้เจ็บต่างๆ มาทำร้ายจิตใจเราไปด้วยค่ะ เวลาป่วยก็ให้ป่วยเฉพาะที่กาย ใจอย่าได้ไปว้าวุ่นป่วยตามไปด้วยค่ะ เค้าว่าคนเราจิตเหนือกาย... ขอให้สถานการณ์ต่างๆดีขึ้นเรื่อยๆ นะคะ ขอบคุณสำหรับทุกๆ กำลังใจนะคะ ถ้าหากไม่เกิดเหตุการณ์เหล่านี้ เราจะไม่มีวันรู้ได้เลยว่ากำลังใจของทุกๆ คนเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ที่ช่วยให้ผ่านเรื่องราวต่างๆ มาได้ ในวันที่เพื่อนๆ ทราบข่าวก็จะเข้ามาถามว่า จะให้ช่วยอะไรมั๊ย เรามีคำตอบเดียวเลย คือ ขอกำลังใจให้เราด้วยค่ะ แค่นี้จริงๆ ที่ช่วยเราได้ แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 53 09:20:02 จากคุณ : นิจจัง (นิจจังสังขารนั้นไม่เที่ยง) เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 14:35:34

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณสำหรับแง่คิดนะคะ กำลังใจนั่นแหละเนอะที่สำคัญที่สุด เมื่อเช้าก็บอกแม่ว่า แม่ถ้าหายบวมน้ำ หรือหายปวดแล้ว เราไปเที่ยวกันนะ แม่ก็ถามว่าจะไปไหนล่ะ นั่งรถไกล ไม่รู้จะไหวไหม เราก็เลยกำลังคิดอยู่ว่าไปไหนดีนะ ที่ไม่ไกลกรุงเทพ นั่งรถไม่นาน อากาศดีๆ แล้วอีกอย่างแม่อยากตัดผมมาก เพราะมันยาวจะถึงเอวแล้ว เราเลยบอกแม่ว่า เดี๋ยวพาไปเที่ยวห้างกัน ไปตัดผม แม่ก็ยิ้ม ๆ สงสัยอยากตัดผมมากเลยตอนนี้ บอกจะตัดให้ก็ไม่เอา เดี๋ยวไม่สวย 55 ขอให้คุณพ่อของคุณนิจจังไม่เจ็บ ไม่ป่วยโรคภัยนะคะ สู้ไปด้วยกันนะคะ ^^ ตอนนี้มีกำลังใจเพิ่มขึ้นเป็นกอง ขอบคุณมากๆ ค่ะ จากคุณ : H-bobo เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 18:25:56

ความคิดเห็นที่ 21   ความสำคัญที่ต้องทำอันดับแรกคือไปโรงพญาบาลขอให้หมอปรับเรื่องยาแก้ปวดให้ครับ ยาแก้ปวดอย่างแรงเช่นกลุ่ม morphine ก็มีแบบกินนะครับ ฤทธิ์การเสพติดต่ำ ไม่ต้องกลัวที่จะใช้ ส่วนการรักษาหลัก จากสภาพร่างกายที่เล่ามาไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่ครับ เนื่องจากการผ่าตัดก้อนที่ติด/กินเส้นเลือดทำไม่ได้ คุณแม่มีเหลือง+ตัวบวม บ่งบอกว่าความสามารถในการทำงานของตับไม่ค่อยดี ไม่สามรถให้เคมีบำบัดได้ และคงทนผลข้างเคียงของการฉายรังสีไม่ไหว แต่ถ้าสู้เต็มที่ก็ยังพอมีทาง คือให้หมอประเมิณว่าสามารถ  bypass ทางเดินน้ำดีได้หรือไม่(ขึ้นอยู่กับตำแหน่งก้อนและผลเลือด) ถ้าทำได้หลังทำรอดูว่าตับฟื้นการทำงานได้แค่ไหน ถ้าฟื้นตัวดี สภาพร่างกายดีขึ้น ก็สามารถให้การฉายรังสีร่วมกับยาเคมีบำบัดได้ แต่ส่วนใหญ่ผลที่ได้คือประคองตัวก้อนไม่ให้โตขึ้นหรือโตขึ้นช้า ลดปวด มีโอกาสที่ก้อนยุบหมดเหมือนกันแต่น้อย ต้องประเมิณว่าประโยชน์ที่ได้รับจากการรักษาเทียบกับผลข้างเคียงเป็นอย่างไร ถึงไม่ได้ทำการรักษาหลัก ก็ไม่ใช่ว่าทำอะไรไม่ได้หรือไม่ทำอะไรเลย เช่นการปรับยาแก้ปวดดังกล่าวข้างต้น สิ่งสำคัญคือใช้เวลาที่เหลือให้มีความสุขและมีค่ามากที่สุด จากคุณ : พอดีผ่านมา (gigaray) เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 20:41:12

ความคิดเห็นที่ 22 ตกลงค่ะ เราจะสู้ไปด้วยกัน มีอะไรที่คิดว่าพอช่วยกันได้ ขอให้บอกมาได้ค่ะ ส่วนการรักษาหลักก็คงต้องตัดสินใจร่วมกับคุณหมอที่ดูแลคุณแม่นะคะ ซึ่งคุณหมอคงจะช่วยประเมินอีกทีว่าคุณแม่จะไหวมั๊ย เพราะถ้าการรักษาทำให้คนไข้บอบช้ำมากขึ้นคุณหมอก็คงจะไม่แนะนำค่ะ พอจิตใจเราเริ่มดีขึ้น เราก็จะตัดสินใจได้อย่างมีสติค่ะ คุณแม่ก็จะมีความสุขขึ้นด้วย เพราะพ่อแม่จะมีเซ้นท์เสมอในเวลาที่ลูกๆเป็นทุกข์ ท่านจะรับรู้ได้ค่ะ ท่านอยากทำอะไร ถ้าทำได้ก็ขอให้ทำทันทีค่ะ ท่านอยากทานอะไร ไปเที่ยวที่ไหน ถ้าดูแล้วไม่อันตรายต่อสุขภาพท่านทำไปเลยค่ะ ระวังอย่าอัดกิจกรรมให้ท่านจนแน่นเกินไปค่ะ วันนึงไปเที่ยวได้ 1 ที่ ใช้เวลาเดินทางรวมไปเที่ยวด้วยซัก 4-5 ชั่วโมง กำลังดีค่ะ ท่านจะได้ไม่เหนื่อยจนเกินไป แรกๆ พี่ก็พาท่านไปทำบุญใส่บาตรที่วัดใกล้ๆ บ้านค่ะ พาไปเที่ยวห้างแถวบ้าน หลังจากนั้นก็ค่อยๆ ขยับขยายไปเที่ยวที่อื่นที่เหมาะกับผู้สูงอายุ เช่น วัดพระแก้ว วัดหลวงพ่อโสธร ซึ่งก็จะไม่ไกลมาก ที่สำคัญช่วยสร้างขวัญกำลังใจให้เราได้อย่างดีเลยค่ะ เมื่อเร็วๆนี้ท่านบ่นอยากไปเที่ยวหัวหิน ก็พาท่านไป ท่านมีความสุขมากค่ะ คุณพ่อทานได้มากขึ้น แล้วก็นอนหลับได้สนิทดีค่ะ ลูกๆเห็นแล้วยิ่งมีความสุขค่ะ ถ้าคุณแม่อยากไปเที่ยวห้าง อยากตัดผม ก็จัดเวลาให้ท่านเลยค่ะ ไปโรงพยาบาลบ่อยๆ ท่านก็คงละเหี่ยใจเหมือนกัน เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง ดีค่ะ อาหารการกินก็สำคัญค่ะ ของคุณพ่อพี่คุณหมอให้ทานได้ทุกอย่างค่ะ อะไรที่ลูกคิดว่าดี อะไรที่ท่านอยากทานให้ทานได้ทุกอย่างค่ะ แล้วก็เน้นพวกโปรตีนจากไข่ (6 ฟองต่อวัน) เนื้อปลาทะเล ผักและผลไม้  ระวังพวกของปิ้ง ย่าง ทอด ของหมักดอง ส่วนของคุณแม่ ถ้ายังไงลองปรึกษานักโภชนาการดูนะคะ สู้ๆ ค่ะ สู้สู้ จากคุณ : นิจจัง (นิจจังสังขารนั้นไม่เที่ยง) เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 21:11:39

ความคิดเห็นที่ 23 คุณแม่ดิฉันก็ป่วยมะเร็งตับ ตอนนี้แม่กำลังเข้ารับการรักษาที่วัดคำประมง สกลนคร เจอผู้ป่วยมะเร็งเหมือนกันก็ทำให้ทราบวิธีปฎิบัติตัว ลองดูเวบไซด์ของวัดน่าจะรู้วิธีปฎิบัติด้วยถ้าสนใจนะคะ จากคุณ : riho เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 53 06:14:47