ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องแรก มต.๕ กับ มต.๖ เห็นด้วยกับ มต.๕ ผู้ได้รับความเสียหาย ควรได้รับการช่วยเหลือ ประเด็นนี้ คงไม่มีใครเห็นต่าง .. ปัญหาก็คือ มต.๖ ข้อยกเว้น ที่จะช่วยไม่ได้ ซึ่งจะเห็นได้ว่า ถ้าจะช่วยเหลือได้ก็ต่อเมื่อ ๑ ความเสียหาย ไม่ใช่สิ่งปกติธรรมดา ทั่วไป .. ( ถ้าทั่วไป เกิดได้ แบบนี้ ยกเว้น ) ๒ ความเสียหาย หลีกเลี่ยงได้ ( ถ้าหลีกเลี่ยงไม่ได้ แบบนี้ ยกเว้น) ๓ รักษาสิ้นสุดแล้ว มีผลกระทบต่อชีวิตตามปกติ ...........ดูแล้ว ก็คือ " ผิดพลาด " (ไม่ปกติ ทั่วไปไม่เกิด) ใช่หรือเปล่าครับ ??? มันขัด ๆ กันหรือเปล่า ??? ประเด็นนี้ ถือว่าเป็นที่ ค้างใจ กับ ผู้ประกอบวิชาชีพ ที่ยังดูแลรักษาผู้ป่วยอยู่   ซึ่ง ผู้ (เคย) ประกอบวิชาชีพ ตอนนี้ ไม่ได้ดูแลรักษาผู้ป่วย ไม่ได้ดูแลสุขภาพ ประชาชน ไม่เข้าใจ แล้วก็ไม่ต้องมารับผลกระทบที่เกิดขึ้น จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 18:32:15

ความคิดเห็นที่ 2 เรื่องที่ ๒ ที่มาของกองทุน ตาม มต.๒๑ ประเด็นที่น่าสงสัย ใน พรบ.คุ้มครอง ฯ ..และ..ลิงค์กระทู้บทความที่น่าสนใจ จะได้เข้าใจตรงกันมากขึ้น ผมใช้ข้อมูล จาก ร่าง ๑ ที่เสนอโดย รัฐบาล ในการอ้างอิงมาตรา นะครับ ..ร่างที่เสนอเข้าสภา มีทั้งหมด ๗ ร่าง ซึ่งรายละเอียดต่างกันนิดหน่อย .. ถ้าไม่อ้างอิงจาก ร่างฯ เดียวกัน จะทำให้สับสน นะครับ เรื่องแรก มต.๕ กับ มต.๖ เห็นด้วยกับ มต.๕ ผู้ได้รับความเสียหาย ควรได้รับการช่วยเหลือ ประเด็นนี้ คงไม่มีใครเห็นต่าง .. ปัญหาก็คือ มต.๖ ข้อยกเว้น ที่จะช่วยไม่ได้ ซึ่งจะเห็นได้ว่า ถ้าจะช่วยเหลือได้ก็ต่อเมื่อ ๑ ความเสียหาย ไม่ใช่สิ่งปกติธรรมดา ทั่วไป .. ( ถ้าทั่วไป เกิดได้ แบบนี้ ยกเว้น ) ๒ ความเสียหาย หลีกเลี่ยงได้ ( ถ้าหลีกเลี่ยงไม่ได้ แบบนี้ ยกเว้น) ๓ รักษาสิ้นสุดแล้ว มีผลกระทบต่อชีวิตตามปกติ ...........ดูแล้ว ก็คือ " ผิดพลาด " (ไม่ปกติ ทั่วไปไม่เกิด) ใช่หรือเปล่าครับ ??? มันขัด ๆ กันหรือเปล่า ??? ประเด็นนี้ ถือว่าเป็นที่ ค้างใจ กับ ผู้ประกอบวิชาชีพ ที่ยังดูแลรักษาผู้ป่วยอยู่   ซึ่ง ผู้ (เคย) ประกอบวิชาชีพ ตอนนี้ ไม่ได้ดูแลรักษาผู้ป่วย ไม่ได้ดูแลสุขภาพ ประชาชน ไม่เข้าใจ แล้วก็ไม่ต้องมารับผลกระทบที่เกิดขึ้น เรื่องที่ ๒ ที่มาของกองทุน ตาม มต.๒๑ สถานบริการของรัฐ ก็ต้องจ่ายเพิ่มด้วยนะครับ ... แถม รัฐ ก็ไม่มีงบให้เพิ่ม (จากหนังสือตอบของ สน.งบประมาณ) แล้ว สถานบริการของรัฐ จะเอาเงินจากไหน ..ก็ต้องเอาเงินจากงบที่จัดสรรมา (ซึ่งไม่พออยู่แล้ว) มาแบ่งให้กองทุนนี้ .. รพ.ใหญ่ ๆ ก็เป็นสิบล้านต่อปีเลยนะครับ ??? จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 18:35:01

ความคิดเห็นที่ 3 ถึงแม้ว่าจะดูแล้วไม่มีอะไร แต่ สิ่งที่แอบแฝงไว้ก็คือ " ประชาชน คนไทยทุกคน ก็จะเป็น " ผู้จ่ายเงิน " เข้ากองทุนนี้ ทางอ้อม " - รพ.รัฐ เงินที่เข้ากองทุน นี้ก็คือ เงินที่รัฐ ( ซึ่งก็คือ ภาษี ที่เก็บไปจากทุกคน เป็นการจ่ายทางอ้อม ) จัดสรรให้กับ รพ. เป็นเงินที่จะนำไปจ้างเจ้าหน้าที่ ซื้อวัสดุอุปกรณ์ ยารักษาโรค ปรับปรุงฯลฯ ทำให้เงินส่วนหนึ่ง ต้องหายออกไป จากระบบ เข้าไปสู่กองทุน ??? แทนที่จะนำเงินนั้น มาให้บริการกับผู้ป่วย ก็ต้องส่งไปเก็บไว้สำรอง เผื่อมีการชดเชยที่เกิดน้อยมาก ๆ ๆ ๆ - คลินิก + รพ.เอกชน ... ก็จะเพิ่มค่าบริการ ( ซึ่งก็คือ เงินที่ผู้รับบริการ ประชาชน จ่ายทางตรง กับ คลินิก + รพ. ) เพื่อนำไปเข้ากองทุนนี้ เช่นกัน ไม่ว่าจะเป็นทางไหน ประชาชน ก็เป็น ผู้จ่าย อยู่ดี ก็คงต้องขึ้นอยู่กับ ประชาชนคนไทยทุกคนว่า ยินยอมจ่ายตรงนี้หรือเปล่า ??? จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 18:36:31

ความคิดเห็นที่ 4 ปัญหา ก็ตามมาคือ ระบบการเก็บข้อมูล ซึ่งมหาศาลมาก เพราะต้องเก็บจากสถานบริการทุกแห่ง ทุกครั้งที่มีผู้ป่วยไปรับบริการว่าไปรักษาที่ไหนบ้าง โรคอะไร ได้รับการรักษาอะไรไปบ้าง (ยา ผ่าตัด ฯลฯ ) เพื่อจะได้ " เก็บเงิน เข้ากองทุนได้ครบถ้วน " และ " เป็นหลักฐานยืนยันว่า ผู้ป่วยไปรับบริการจริง " ลองคิดถึง ระบบข้อมูลที่ต้องรวม ทั้ง ข้าราชการ ประกันสังคม สปสช. ซึ่งรวมคนไทยทั้งหมด ๗๐ ล้านคน ข้อมูลก็อาจต้องโยงไปที่ กรมการปกครอง เพื่อใช้ เลขที่บัตรประชาชน เป็นตัวกลางในการเก็บข้อมูล ไม่ว่าจะไปตรวจรักษาที่ไหน ก็จะใช้เลขที่บัตรประชาชน จะได้เป็นข้อมูลของแต่ละคนครบถ้วน ใครที่งานเกี่ยวกับ ระบบข้อมูลฯ คงนึกภาพออกว่า มันจะยุ่งยากซับซ้อน ขนาดไหน ทั้งจำนวนข้อมูล ระบบโปรแกรม การเชื่อมโยงข้อมูล แต่ยังมีอีกอย่างหนึ่งก็คือ " ความปลอดภัยของข้อมูล " ลองคิดถึง ถ้าไปรักษาโรคเอดส์ หรือ รักษาเกี่ยวกับการทำแท้ง ฯลฯ แล้วข้อมูลที่ไปเก็บไว้ มีคนเข้าไปดูได้ ( ซึ่งก็ทราบกันดีว่า ไม่มีระบบไหนที่ปลอดภัย ) แล้วนำข้อมูลนั้นไปใช้ประโยชน์ ในทางที่ มิชอบ จะเป็นอย่างไร จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 18:37:13

ความคิดเห็นที่ 5 พรบ.นี้ ยังมีข้อสงสัย ข้อถกเถียงกันอยู่มาก แล้วทำไม ไม่ชะลอ แล้วนำมาพูดคุยชี้แจงกันให้เข้าใจตรงกันก่อนละครับ ??? จะบอกว่า ทำมาแล้ว ๓ ปี ... แล้วจะรอไปอีกสองเดือนสามเดือน ไม่ได้หรือ ??? ผม เชื่อว่า ผู้ประกอบวิชาชีพ ( แพทย์ ทันตะแพทย์ พยาบาล เภสัช เทคนิก กายภาพ ฯลฯ ) เป็นผู้ที่มีเหตุผล มีการศึกษา ถ้าคุยกันด้วยเหตุด้วยผล เขาก็รับฟังอยู่แล้ว .. ในเมื่อมีความขัดแย้งแบบนี้ จะดันทุรังไป ผมว่า ก็คงไม่เหมาะนะครับ .. ยืนยันอีกครั้งว่า " เห็นด้วยกับการชดเชยให้กับผู้เสียหายฯ " แต่ก็อยากให้ปรับบางประเด็นที่อาจเป็นปัญหา .. จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 18:37:32

ความคิดเห็นที่ 6 ผมลองเสนอ แนวทางเผื่อมีใครสนใจ .. อาจเป็นทางออก ที่ " สมดังตั้งใจไว้ใน พรบ. นี้ " ๑ .เรื่อง เงินกองทุน ถ้าจะระบุไปเลยว่า " ยกเว้น สถานบริการของรัฐ " ได้หรือเปล่าครับ ??? ผม คิดว่า เป็นบริการพื้นฐาน ที่รัฐ ต้องดูแล จัดให้กับประชาชนทุกคน และ รพ.ของรัฐ ก็เป็น หน่วยงานของรัฐ อยู่แล้ว มันก็แปลก ๆ เหมือนกันที่จะต้องให้ รพ.รัฐ เอาเงินที่ได้จัดสรรมาจากรัฐ มาแบ่งเข้ากองทุนอีกที ??? ถ้ายกเว้นไปเลย รพ.รัฐ ก็จะได้สบายใจว่า "ไม่ต้องหาเงินมาเข้ากองทุน ไม่ต้องเอาเงินที่ได้รับจัดสรร ซึ่งไม่ค่อยพออยู่แล้ว มาแบ่งเข้ากองทุนอีก " แล้วรัฐ ก็จัดงบ เพิ่มเป็นก้อนใหญ่ ให้กับ กองทุนไปเลย ทีเดียว แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่า จะซ้ำซ้อนกับ งบที่รัฐจัดสรรให้ตาม มต.๔๑ หรือเปล่านะครับ .. จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 18:39:53

ความคิดเห็นที่ 7 ๒. คณะกรรมการ ในเมื่อบอกว่า เป็นการขยายมาจาก มต.๔๑ การพิจารณาของคณะกรรมการ การดำเนินการช่วยเหลือดีอยู่แล้ว เลย อยากขยายให้ครอบคลุมทั้งหมดทุกคน แต่ ตาม มต.๔๗ กลับให้ย้าย "เงิน" มาอย่างเดียว ( เปลี่ยน คณะกรรมการใหม่ เปลี่ยนวิธีดำเนินการใหม่ ) มันขัดกับที่อ้างหรือเปล่า.. รู้สึกแปลก ๆ อยู่นะครับ ผมเสนอว่า ยกมาทั้งหมดเลย ทั้งรูปแบบ คกก. และ วิธีดำเนินการชดเชย ตาม มต.๔๑ ไม่ต้องเปลี่ยน .. ก็บอกว่า ดีอยู่แล้วนี่นา ไม่เห็นต้องเปลี่ยน ให้เกิดปัญหา ความไม่ไว้วางใจ คกก.ชุดใหม่ (เป็น NGO ซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่า ใครเป็นคนเลือก มีสมาชิกเท่าไหร่ ฯลฯ ) จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 18:41:09

ความคิดเห็นที่ 8 ๓. ตัด มต. ๖ ทิ้งไป ซึ่งก็จะโยงไปถึง มต. ๑๘ ด้วย ในเมื่อบอกว่า ไม่พิสูจน์ถูกผิดอยากช่วยเหลือ ง่าย เร็ว .. ก็ไม่ต้องมีแล้ว มต. ๖ เพราะ ถ้ามี ก็ต้องมีการสอบถามข้อมูล ส่งเอกสาร หรือ อาจต้องไปให้ปากคำกับ คกก. อีกอยู่ดี ( ไม่ให้ความร่วมมือ ก็ถูกปรับ หรือติดคุกได้ ตาม มต.๔๖ ) แล้วการตีความข้อยกเว้น ก็กลายเป็นว่าจะจ่ายได้ก็ต่อเมื่อ ผิดพลาด ในกรณีตัด มต. ๖ ออกไป ก็อาจทำให้บางคนไม่สบายใจ เพราะเหมือนกันเซนต์เช็คเปล่าให้กรอกเงินเอง อยากจะเอาไปใช้อะไรก็ตามสบาย .. แต่ผมว่า ไหน ๆ อยากจะช่วย เห็นดีด้วยกันทุกฝ่ายว่า ผู้ได้รับความเดือดร้อน ควรได้รับความช่วยเหลือ ก็ให้เป็นดุลพินิจของคณะกรรมการไปเลย .. ดี ไม่ดี ก็ขึ้นอยู่กับ คกก. และ คนตั้ง รับผิดชอบไป เสียเงินอีกปีละพันสองพันล้าน ให้ คณะกรรมการ ใน พรบฯ นี้ แจก คงไม่เท่าไหร่มั๊ง ??? ( ไม่รวมค่าบริหารจัดการ จัดการ อีก ไม่เกินร้อยละสิบของกองทุน (มต.๒๐) ปล. ตามที่มีการเสนอข้อมูล คาดว่า กองทุนนี้จะมีเงินประมาณ ๔,๐๐๐,๐๐๐,๐๐๐ บาท ( อ่านว่า " สี่พันล้าน " ) ในขณะที่ สปสช. ชดเชยตาม มต.๔๑ ไป ไม่ถึง ร้อยล้านบาท ต่อปี มีเงินที่เหลือกันไว้ ตาม พรบ.สุขภาพฯ อีก สองสามพันล้าน แล้วกองทุนใหญ่ขนาดนี้ เอาเงินมาทำไมเยอะแยะ ??? จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 18:44:45

ความคิดเห็นที่ 9 ๓ ใน มต.๓๔ ตัดวรรค ๓ ออก .. ในเมื่อไม่ยอมรับตามที่คกก.ชดเชยให้ ไปฟ้องศาล ถ้าศาลยกฟ้อง หรือ ตัดสินว่า " ไม่ผิด" ก็ไม่ควรได้รับการพิจารณาจ่ายชดเชย อีกแล้ว แบบนี้ ผมว่า น่าจะลดการฟ้องร้องลงไปได้ ตามเจตนารมย์ ไม่เช่นนั้นก็จะกลายเป็นว่า ฟ้องไป ถ้าแพ้ ก็กลับมาขอชดเชยได้อีกรอบ ( คกก.ที่เป็น NGO ก็อาจให้เงินเพิ่ม ) ถ้าตัดความหวังนี้ไป คนที่จะไปฟ้องก็ต้องคิดหนักหน่อย .. ว่าจะรับเงินชดเชย ตามที่ คกก.จัดให้  หรือจะไม่เอาเงิน ไปฟ้องต่อเอง ปล. ชี้แจง เพิ่มนิดหน่อย .. ตาม พรบ.นี้ ผู้ร้องเรียนจะเงิน ๒ ส่วน ๑ เงิน ช่วยเหลือเบื้องต้น ( มต. ๒๗ ) จ่ายภายใน ๖๐ วัน ๒ เงิน ชดเชย ความเสียหาย ( มต. ๓๐ ) ซึ่งถ้าไม่พอใจที่ คณะอนุกรรมการให้ ก็มีสิทธิ์อุธรณ์ ได้ จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 18:47:01

ความคิดเห็นที่ 10 เอาแค่ ๓ ประเด็นนี้ ถ้าทำได้ ผมว่า แรงต้านก็หายไปเกือบหมดแล้ว .. พรบ.นี้ก็ออกมาใช้ได้อย่างรวดเร็ว สมกับที่หลายคนตั้งใจ .. ปล. ปัญหาที่เกิดขึ้น ส่วนหนึ่งก็เนื่องจาก ความไม่ไว้วางใจของ NGO ต่อ การให้บริการของผู้ประกอบวิชาชีพ ระบบการพิจารณาของสภาวิชาชีพ .. ผู้ประกอบวิชาชีพ ก็มีสิทธิ์ไม่ไว้วางใจ NGO ที่มาเป็นกรรมการ เฉกเช่นเดียวกัน มิใช่หรือ ... แถม .. ร่าง พรบ. คุ้มครองผู้เสียหายจากการรับบริการสาธารณสุข ... ปัญหา หรือ โอกาส ... http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L9460294/L9460294.html ถาม - ตอบ ทุกประเด็นเกี่ยวกับ "ร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้เสียหายจากการรับบริการสาธารณสุข" http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L9524623/L9524623.html ผมนำไปลงในบล๊อกผมด้วย .... ร่าง พรบ. คุ้มครองผู้เสียหายจากการรับบริการสาธารณสุข ... ปัญหา หรือ โอกาส ... http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=cmu2807&date=11-07-2010&group=7&gblog=61 ถ้าไม่มีพ.ร.บ.คุ้มครองผู้เสียหายจากบริการสาธารณสุขแล้ว ประชาชนจะยังได้รับความคุ้มครองอยู่หรือไม่ ? http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=cmu2807&date=22-07-2010&group=7&gblog=63ข่าวปชส. กิจกรรมความเคลื่อนไหว สมาพันธ์แพทย์ รพศ./รพท แห่งประเทศไทย (มีร่าง พรบ. ทั้ง ๗ ร่าง ให้โหลดไปอ่านกันด้วย) http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=cmu2807&date=22-07-2010&group=7&gblog=64 ปีกสองข้างของการบริการสุขภาพและการสาธารณสุขไทย ปัญหาที่ท้าทาย .... เขียนโดย นพ.อุสาห์ พฤฒิจิระวงศ์ ตอน ๑ http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=cmu2807&date=25-07-2010&group=7&gblog=65 ตอน ๒ http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=cmu2807&date=28-07-2010&group=7&gblog=67 ตอน ๓ http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=cmu2807&date=28-07-2010&group=7&gblog=68 จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 18:47:42

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณครับ มันคงต้องปรับปรุงนะครับ หน่วยงายจ่ายค่าชดเชยแล้ว มีการมาไล่บี้เอาคืนกับหมอไหมครับ จากคุณ : พี่ไก่ (kai golf) เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 21:05:43

ความคิดเห็นที่ 12 เห็นด้วยอย่างยิ่งกับทุกประเด็นครับ คุณหมอหมู โดยเฉพาะประเด็นใน #10 <<ปล. ปัญหาที่เกิดขึ้น ส่วนหนึ่งก็เนื่องจาก ความไม่ไว้วางใจของ NGO ต่อ การให้บริการของผู้ประกอบวิชาชีพ ระบบการพิจารณาของสภาวิชาชีพ .. ผู้ประกอบวิชาชีพ ก็มีสิทธิ์ไม่ไว้วางใจ NGO ที่มาเป็นกรรมการ เฉกเช่นเดียวกัน มิใช่หรือ ... >> จากคุณ : 447 เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 21:18:47

ความคิดเห็นที่ 13   ตรงรักษา แล้วไม่เหมือนเดิมยอมไม่ได้หรอกคุณ โรคส่วนนึงคือการติดเชื้อ ส่วนนึงคือการทำร้ายตัวเอง เช่นดื่มเหล้า สูบบุหรี่ ไม่ดูแลตัวเอง หมอไม่ได้เป็นคนทำให้เกิดโรคนั้นๆนะ หรือคนที่นอน รพ แล้วติดเชื้อ ใน รพ เช่นปอดบวม ทำไม รพ หรือ หมอต้องรับผิดชอบ เคลียร์มาให้ชัดๆว่าอะไรคือความผิดพลาดที่กล่าวอ้าง ระบุมาเลย ไม่ใช่กำกวม แล้วก็ถ้าต้องการแบบนั้น ทุกคนในประเทศกรุณา มีประกันนะไม่ว่าเด็กคนแก่ จ่ายประกันให้อ้วกแตกกันไปเลย อย่างนี้ถึงแฟร์ จากคุณ : เดือนดารา เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 21:23:39 A:115.87.17.112 X: TicketID:269521

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณ คุณหมอหมูมากๆค่ะ ที่นำข้อมูลมาเล่าให้ฟัง จากคห.8 ที่ว่าค่าบริหารจัดการ ไม่เกินร้อยละสิบของกองทุน (มต.๒๐) และ คาดว่า กองทุนนี้จะมีเงินประมาณ ๔,๐๐๐,๐๐๐,๐๐๐ บาท แสดงว่าค่าบริหารจัดการ ไม่เกิน 400,000,000 หมายถึงต่อปีเหรอคะ? มันเยอะมากเลยนะ (เงินที่จะจ่ายช่วยเหลือหรือชดเชยนี่ รวมอยู่ในค่าบริหารจัดการ รึเปล่าคะ) จากคุณ : adenium เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 21:46:12

ความคิดเห็นที่ 15 แต่มาคิดอีกที ถ้าเงินช่วยเหลือผู้ป่วยมาจาก 10 % นี้ แล้วเงินอีก 90% เอาไว้ทำอะไรล่ะ งง จากคุณ : adenium เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 21:55:43

ความคิดเห็นที่ 16 เงินช่วยเหลือคือเงินกองทุนทั้งก้อนครับ แต่สำนักงานอาจหักไว้เป็นค่าใช้จ่ายได้ไม่เกินร้อยละ 10 ไม่ใช่ว่าเป็นเงินชดเชยแค่ 10% จากคุณ : พารามีบ้า เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 22:41:44

ความคิดเห็นที่ 17 จริงหรือคะ ที่คณะกรรมการในชุด ไม่มีบุคลากรด้านการแพทย์ หรือเป็นแพทย์เลย แล้วอย่าืงนี้จะทำความเข้าใจกันได้ยังไง? จากคุณ : ~~A new day has come. ~~ เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 22:54:48

ความคิดเห็นที่ 18 ค่าบริหารกองทุน 10% โห กองทุน 4000 ล้าน หักค่าบริหาร เอาไปแบ่งกัน 400 ล้าน มิน่าล่ะ ถึงเร่งทั้งผลัก ทั้งดัน ทั้งถีบนัก ได้ยินว่า ประธานเครือข่ายอะไรสักอย่าง ได้เบี้ยประุชุมกับ สปสช. ครั้งละ 6000 บาทเหรอ ประชุมเดือนละ 10 ครั้ง ก็เท่ากับหมอที่ทำงาน Full time + อยู่เวร เสียงติดเชื้อ เสียงโดนฟ้องแล้ว คาดว่า ถ้าหาก พรบ.นี้ผ่าน คงมี "ประชุม" บ่อยครั้งขึ้น แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 53 23:05:28 จากคุณ : หมอก้อนหิน เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 53 23:03:12

ความคิดเห็นที่ 19 ค่าบริหารจัดการ ปีละ 400 ล้าน นี่มันมากเกินไปรึเปล่า?? จากคุณ : adenium เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 00:54:00

ความคิดเห็นที่ 20 คต.17 ครับ ต้องดูตาม กฎหมายประกอบกับความเป็นไปได้ในความเป็นจริง  ซึ่งแท้จริงแล้วในคณะกรรมการชุดนี้ มีแพทย์ได้ 6 คน จากรรมการทั้งหมด 18 คนครับ   คือ 1 ปลัดกระทรวงสาธารณสุข   1 คน เป็นแพทย์แน่นอน     2. ผู้แทนสถานพยาบาล ที่แน่นอนว่าให้สิทธิตั้งมาจากแพทย์ก็ได้  3 คน ซึ่งในความเป็นจริง จะเป็นไปได้หรือที่จะไม่ส่งแพทย์มาเป็นผู้แทน ทั้งที่วงการแพทย์ต้องการมีสัดส่วนของแพทย์ให้มากที่สุดในคณะกรรมการนี้     3. ผู้ทรงคุณวุฒิด้านเจรจาไกล่เกลี่ยสาธารณสุข 1 คน แน่นอนว่าเป็น  ผอ.ศูนย์สันติวิธี สธ.ซึ่งเป็นแพทย์ แม้ไม่ได้กำหนดว่าต้องเป็นแพทย์ก็จริง แต่ตามข้อเท็จจริงความเป็นไปได้แล้ว สธ.มีศูนย์สันติวิธี ที่เป็นศูนย์ไกล่เกลี่ยทางการแพทย์ในกำกับของ สธ.โดยตรงอยู่แล้ว ไม่มีเหตุผลอื่นใดและเป็นไปได้ยากที่รัฐมนตรีจะตั้งจากที่อื่น     4. อธิบดีกรมสนับสนุนบริการสุขภาพ  1  คน เป็นแพทย์แน่นอน แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 53 08:25:15 จากคุณ : กอบพงษ์ เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 01:30:23

ความคิดเห็นที่ 21 ความเห็นของ doctorlawyer หนึ่งใน คกก.ร่าง พรบ.นี้ (ก่อนปรับเปลี่ยน) .. อ่านแล้วจะเข้่าใจความเป็นมามากขึ้น " ทำไมบุคลากรสาธารณสุขถึงต่อต้าน ทำไมกฎหมายที่มีหลักการและเหตุผลดีเช่นนี้จึงถูกต่อต้าน   วิเคราะห์เจาะลึก แบบที่คมชัดลึก ถึงลูกถึงคน ตรงประเด็น ทำไม่ได้   ทำไมประเทศที่พัฒนาแล้วส่วนใหญ่ถึงยังไม่ยอมใช้กฎหมายนี้ โอบามาชนะการเลือกตั้งเพราะประกาศปฏิรูปกฎหายสุขภาพแห่งชาติ เขาทำอย่างไร " โหลดมาพิจารณากันได้เลยครับ http://www.mediafire.com/download.php?4hf9otizjljweve http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 01:48:30

ความคิดเห็นที่ 22 แค่คำิเริ่มเรื่อง ก็ อืมมมมมม ... จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 01:58:05

ความคิดเห็นที่ 23 ส่วนเรื่อง จำนวนคณะกรรมการ ก็มีกำหนดไว้ ตามที่ คุณ กอบพงษ์ ( คห.๒๐ ) บอกไว้ครับ ใน มต. ๗   ทั้งหมด ๑๘ คน ( มีที่น่าจะเป็นแพทย์ ๔  แค่น่าจะนะครับ ) แต่ที่อาจเห็นต่างหน่อย ก้คือ ใน มาตรา ๗ วงเล็บ ๓ และ ๕  ไม่ได้บอกว่า ต้องเป็นแพทย์นะครับ บอกกว้าง ๆ ก็คือ " ผู้แทนสถานพยาบาล " และ "ผู้ทรงคุณวุฒิด้านเจรจาไกล่เกลี่ยสาธารณสุข " เท่านั้น แต่ที่ อ่านแล้ว แปลก ๆ ก็คือ บทเฉพาะกาล ใน มต. ๕๐  ระบุไว้แบบนี้เลย คิดว่าแปลก หรือเปล่าละครับ จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 02:08:20

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณคุณหมอหมูมากครับสำหรับข้อมูล เพราะผมเรียกร้องด้านข้อมูลมานานแล้ว การขาดข้อมูลแล้วคิดนั้น เป็นเรื่องบ้าเอามากๆ แต่ทำกันเยอะ พอได้ข้อมูลและเหตุผลของหมอหมูผมก็พอเข้าใจว่าทำไมคนถึงออกมาต่อต้าน (ส่วนใหญ่ก็เป็นหมอ) ซึ่งไม่แปลก เพราะคนที่คลุกคลีเกี่ยวกับเรื่องนี้คือ หมอและพยาบาล บางครั้งผมเริ่มเห็นว่าเราจะเห็นหมอเป็นพ่อค้าและเราเป็นลูกค้า ผมว่ามันเป็นความคิดที่รังแต่จะเข้าไปสู่ปัญหา ถ้าผมจะออกกฏหมายใหม่นะครับ ผมว่าออกกฏหมายให้มีผู้แปลภาษาไทยเป็นภาษาไทยระหว่างหมอกับคนไข้ดีกว่า จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 09:14:51

ความคิดเห็นที่ 25 หลักการกฎหมายดี แต่รู้สึกว่า เมืองไทยยังไม่มีอะไรพร้อมที่จะใช้ กม ตัวนี้เลย เรื่องมันต้องว่ากันมาตั้งแต่พื้นฐานเลย การทำ กม มาใช้เมื่อยังไม่พร้อม จะทับถมปัญหาเก่าๆเดิมๆ ที่ไม่เคยถูกเหลียวแลให้ถูกแก้ได้มาก่อนเลย จะไปเอาหลักการจากประเทศพัฒนาแล้วอย่างยุโรป ที่เก็บภาษีแพงลิ่ว มาใช้ในประเทศอย่างเราที่ทุกวันนี้ ของก็ไม่พร้อม คนก็ไม่พอ เงินก็ฝืดๆ ได้อย่างไร เห็นด้วยกับ คห13 ค่ะ....ถ้าอยากได้แบบพร้อมพรั่งจริงๆ คงต้องจ่ายประกันให้สลบไปเลย แล้วได้แบบนั้นจริงๆ....มันก็เหมือนที่คนยุโรปต้องจ่ายภาษีเรทสูงๆนั่นแหละค่ะ จากคุณ : snoopiez เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 10:03:42

ความคิดเห็นที่ 26 1. พรบ. เขียนไม่เคลียร์ มีความคลุมเครืออยู่มาก ช่องโหว่ในรายละเอียดก็เยอะมาก 2. จากข้อ 1 เลยมาดูผู้ที่มีอำนาจชี้ขาดเรื่องที่มันคลุมเครืออยู่แล้ว ก็คือ คณะกรรมการ ซึ่งดูแล้วเป็นไปได้ยากที่จะมีความรู้ ความเข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นดีพอ 3. คณะกรรมการมีอำนาจมากเกินไป แต่วิธีการแต่งตั้งและสัดส่วนก็ไม่เป็นที่ยอมรับ จากคุณ : Mdiic~* เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 15:16:46

ความคิดเห็นที่ 27 สมควรถอนร่างไปเลยจะดีกว่า เห็นด้วยกับ หมอหมูที่สุด จากคุณ : หล่อเกินระบบจะรองรับ เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 16:10:14

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณคุณหมอหมูมากครับ ในฐานะคนเสียภาษี ผมว่าพรบ.โดยสาระน่ะดีนะ แต่มันมีตรรกะประหลาดมากในการจ่ายเงิน เท่าที่อ่าน ครอบจักรวาลเลย จ่ายก่อนไม่สนว่าเสียหายจากอะไร อย่างนั้นหรือ เหมือนรถชน บ.ประกันจ่ายโดยไม่ต้องดูว่าใครผิดหรือสมควรจ่ายมั้ย อย่างนั้นหรือ อะไรคือ "ความเสียหาย" พิจารณาจากอะไร ครอบคลุมแค่ไหน เจาะจงแค่ไหน ที่สำคัญ ใครตัดสิน (เพราะคนต่างกัน คนก็มักจะต่างกัน ทางกฎหมายเลยใช้"ตัวอักษร"บังคับไง) ฉะนั้นทางที่ดีคือการสร้างเกณฑ์การจ่ายว่าให้กรณีใดบ้าง ไม่ให้กรณีใดบ้าง นอกจากนี้ ผมเองเป็นห่วง พรบ.อยู่อีก 3 เรื่อง 1. เราต้องใช่เงินงบฯเท่าไหร่กับการชดเชย"ความเสียหาย"ครอบจักรวาล 2. ใครได้ประโยชน์ แน่นอน NGO ญาติ---และ บ.ประกัน, บ.สารสนเทศ, บ.ยา 3. สัมพันธภาพและความระแวงต่อกันจะยิ่งมากขึ้น โดยเฉพาะหมอจะยิ่งป้องกันตัวเองมากขึ้น มีผลต่อระบบการรักษาแน่นอน เช่น นัดคนไข้วันละ 10 คน เกิดผมได้คิวที่ 100 ไม่ต้องรอไปเป็นเดือนเลยหรือ ปล. อย่าเอาชนะ เพียงเพราะศักดิ์ศรีของตัวเองนักเลย แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 53 17:28:39 จากคุณ : buddhi เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 17:27:15

ความคิดเห็นที่ 29 คุณ Mdiic~*ช่วยแจกแจงรายละเอียดใน 3 ข้อนี้หน่อยได้มั๊ยครับ คลุมเครืออย่างไร มีช่องโหว่ตรงไหน คณะกรรมการนโยบายจะไม่เข้าใจอะไร อำนาจที่ว่ามากเกินไปคืออะไร ควรลดทอนอำนาจเรื่องไหนลงเพียงใด วิธีการแต่งตั้งที่ดีควรทำอย่างไร สัดส่วนเป็นอย่างไร ลองว่ามาหน่อยครับ จากคุณ : พารามีบ้า เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 17:49:42

ความคิดเห็นที่ 30 คุณ buddhi ได้ศึกษากฎหมายมาอย่างละเอียด รวมถึงศึกษาที่มาที่ไปของกฎหมายฉบับนี้มาหรือเปล่าครับ หลักการของกฎหมายฉบับนี้ ก็คล้าย ๆ กับหลักการของ พรบ. หลักประกันสุขภาพแห่งชาติ ที่เราใช้กันมาเกือบ 10 ปีแล้ว เพียงแต่ขยายขอบเขตผู้ได้รับประโยชน์ตามกฎหมาย จากเดิมเฉพาะคนที่ใช้สิทธิบัตรทอง มาเป็นคนไทยทุกคน เปลี่ยนที่มาของเงินกองทุน โดยให้เพิ่มการจ่ายเงินสบทบจากสถานพยาบาลด้วย แนวคิดที่ว่า เยียวยาให้ก่อนโดยไม่ต้องพิสูจน์ถูกผิด เราก็ใช้กันมานานแล้วนะครับ ทั้งในกฎหมายหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ และกฎหมายคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ ที่ให้จ่ายก่อนเลยโดยไม่ต้องพิสูจน์ถูกผิด เพราะกระบวนการพิสูจน์ความจริงที่ผ่านมา มันยาวนานมากครับ หรือบางกรณีเมื่อพิสูจน์แล้ว พบว่าเป็นเหตุสุดวิสัย เช่น การแพ้ยาอย่างรุนแรง หรืออย่างกรณีที่เกิดขึ้นที่โรงพยาบาลขอนแก่น ซึ่งไม่มีใครผิด แต่ความเสียหายได้เกิดขึ้นแล้ว คนไข้อาจจะเสียชีวิตหรือพิการไปแล้ว แล้วจะทำอย่างไรครับ จะบอกว่า ซวยเอง ตายแล้วก็แล้วไป ตาบอดแล้วก็แล้วไป คนไข้จะไปเรียกร้องเอากับแพทย์ก็ไม่ได้ เพราะแพทย์ทำการรักษาตามมาตฐานวิชาชีพแล้ว กรณีอย่างนี้ สังคมจะไม่เยียวยาอะไรให้เขาเหล่านั้นเลยเหรอครับ ไม่เป็นสังคมที่แล้งน้ำใจไปหน่อยเหรอครับ ถ้าให้ผู้เสียหายไปร้องเรียนที่แพทยสภา แพทยสภาซึ่งมีผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์เต็มไปหมด ก็ใช้เวลาพิจารณากันเป็นปี ๆ นานเสียจนบางคดีจะหมดอายุความทางแพ่ง จนผู้เสียหายต้องไปฟ้องเป็นคดีอาญาเพื่อไม่ให้อายุความการเรียกค่าสินไหมทดแทนสิ้นสุดลง หรือผู้เสียหายไปฟ้องศาล กว่าจะเสร็จคดีของศาลชั้นต้น ก็นานเป็นปี ๆ เหมือนกัน ยิ่งถ้าต่อสู่กันหลายศาลด้วยแล้ว บางทีผ่านไป 5 ปีแล้ว ผู้เสียหายก็ยังไม่ได้รับการเยียวยา กรณีอุบัติเหตุจราจร เมื่อมีความเสียหายเกิดขึ้น ก็ย่อมต้องมีใครสักคนที่ต้องรับผิดชอบในความเสียหายที่เกิดขึ้นนั้น และผู้รับประกันภัยก็จะต้องมีการพิสูจน์ความถูกผิดอยู่แล้ว เผื่อดูว่า ฝ่ายไหนจะต้องรับผิดชอบค่าเสียหายที่เกิดขึ้น แต่กฎหมายคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถก็ได้กำหนดให้ ผู้ประสบภัยได้รับ "ค่าเสียหายเบื้องต้น" ก่อนโดยไม่ต้องรอให้กระบวนการพิสูจน์ความรับผิดเสร็จสิ้น ทำไมหลักการของกฎหมายหลักประกันสุขภาพกับกฎหมายคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถในลักษณะนี้ ถึงได้รับการยอมรับและมีการบังคับใช้มาเป็นเวลานานแล้้วโดยไม่มีใครเรียกร้องให้แก้่ไขหลักการข้อนี้ล่ะครับ .......... "...ฉะนั้นทางที่ดีคือการสร้างเกณฑ์การจ่ายว่าให้กรณีใดบ้าง ไม่ให้กรณีใดบ้าง..." - เกณฑ์ดังกล่าว กำหนดหลักการไว้ในมาตรา 6 แล้วครับ เท่าที่พิจารณาดู ผมเห็นว่ามีความชัดเจน และจะไม่ทำให้เกิดปัญหาในทางปฏิบัติแล้วครับ หรือหากท่านใดที่คิดว่า อาจมีความเสียหายบางกรณีที่อาจจะเป็ญหาได้ ช่วยกรุณายกตัวอย่างให้ดูด้วยครับ 1. เราต้องใช่เงินงบฯเท่าไหร่กับการชดเชย"ความเสียหาย"ครอบจักรวาล - ความเสียหายที่จะทำให้ได้รับเงินชดเชยจากกองทุนตามกฎหมายนี้ ไม่ได้ครอบจักรวาลนะครับ เพราะข้อยกเว้นตามมาตรา 6 ก็ตัดทอนความเสียหายบางประเภทออกไปมากแล้ว ค่าเสียหายตามกฎหมายนี้ คล้ายคลึงกับความเสียหายตามกฎหมายหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ ดังนั้น อาจจะพออนุมานได้ว่า เงินงบประมาณที่ใช้ก็น่าจะอยู่ในระดับที่ใกล้เคียงกัน แต่เนื่องจากเป็นเหตุการณ์ที่ยังไม่เกิดขึ้น ในข้อนี้คงทำได้เพียงคาดการณ์เท่านั้นครับ 2. ใครได้ประโยชน์ แน่นอน NGO ญาติ---และ บ.ประกัน, บ.สารสนเทศ, บ.ยา - ผู้ที่จะได้รับประโยชน์จากกฎหมายนี้ คือ     1. ผู้เสียหายหรือทายาทของผู้เสียหาย โดยจะได้รับเงินชดเชยรวดเร็วขึ้น ไม่ต้องรอไปฟ้องศาล     2. ผู้ให้บริการสาธารณสุข (แพทย์ พยาบาล ฯลฯ) เนื่องจากมีกองทุนมาช่วยจ่ายเงินชดเชยให้ผู้เสียหาย และอาจได้ประโยชน์จากการทำสัญญาประนีประนอมยอมความในกรณีที่ผู้เสียหายยินยอมรับเงินชดเชยจากกองทุน และอาจได้รับประโยช์ในการได้รับโทษทางอาญาลดลงหรือไม่ได้รับโทษเลย     ส่วน NGO บ.ประกัน บ.สารสนเทศ บ.ยา จะได้รับประโยชน์อะไร ผมมองหาประโยชน์ที่เขาจะได้รับโดยชัดเจนไม่ได้เลยครับ รบกวนช่วยอธิบายมาด้วยนะครับ 3. สัมพันธภาพและความระแวงต่อกันจะยิ่งมากขึ้น โดยเฉพาะหมอจะยิ่งป้องกันตัวเองมากขึ้น - ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นครับ เพราะตามกฎหมายนี้ ไม่มีผลกับการร้องเรียนหรือฟ้องคดีโดยตรงครับ ช่วยอธิบายด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 53 18:34:33 จากคุณ : พารามีบ้า เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:25:27

ความคิดเห็นที่ 31 ความเห็นของ doctorlawyer หนึ่งใน คกก.ร่าง พรบ.นี้ (ก่อนปรับเปลี่ยน) .. อ่านแล้วจะเข้าใจ ความเป็นมา มากขึ้น " ทำไมบุคลากรสาธารณสุขถึงต่อต้าน ทำไมกฎหมายที่มีหลักการและเหตุผลดีเช่นนี้จึงถูกต่อต้าน   วิเคราะห์เจาะลึก แบบที่คมชัดลึก ถึงลูกถึงคน ตรงประเด็น ทำไม่ได้   ทำไมประเทศที่พัฒนาแล้วส่วนใหญ่ถึงยังไม่ยอมใช้กฎหมายนี้ " โหลดมาพิจารณากันได้เลยครับ http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i ปล. ผมตัดเป็นส่วนๆ  มาลงไว้ให้ลองศึกษากันก่อน  แต่ถ้าเป็นไปได้ อยากให้โหลดมาอ่าน จะได้อรรถรส ยิ่งขึ้น .. จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:41:33

ความคิดเห็นที่ 32 นำมาจาก ต้นฉบับ .. ลองโหลดมาอ่านศึกษา พิจารณาดู นะครับ http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:42:44

ความคิดเห็นที่ 33 นำมาจาก ต้นฉบับ .. ลองโหลดมาอ่านศึกษา พิจารณาดู นะครับ http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:43:06

ความคิดเห็นที่ 34 นำมาจาก ต้นฉบับ .. ลองโหลดมาอ่านศึกษา พิจารณาดู นะครับ http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:43:30

ความคิดเห็นที่ 35 นำมาจาก ต้นฉบับ .. ลองโหลดมาอ่านศึกษา พิจารณาดู นะครับ http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:44:07

ความคิดเห็นที่ 36 นำมาจาก ต้นฉบับ .. ลองโหลดมาอ่านศึกษา พิจารณาดู นะครับ http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:44:37

ความคิดเห็นที่ 37 นำมาจาก ต้นฉบับ .. ลองโหลดมาอ่านศึกษา พิจารณาดู นะครับ http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:45:24

ความคิดเห็นที่ 38 นำมาจาก ต้นฉบับ .. ลองโหลดมาอ่านศึกษา พิจารณาดู นะครับ http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:45:57

ความคิดเห็นที่ 39 นำมาจาก ต้นฉบับ .. ลองโหลดมาอ่านศึกษา พิจารณาดู นะครับ http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:46:24

ความคิดเห็นที่ 40 นำมาจาก ต้นฉบับ .. ลองโหลดมาอ่านศึกษา พิจารณาดู นะครับ http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:46:53

ความคิดเห็นที่ 41 นำมาจาก ต้นฉบับ .. ลองโหลดมาอ่านศึกษา พิจารณาดู นะครับ http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:47:18

ความคิดเห็นที่ 42 นำมาจาก ต้นฉบับ .. ลองโหลดมาอ่านศึกษา พิจารณาดู นะครับ http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:47:46

ความคิดเห็นที่ 43 นำมาจาก ต้นฉบับ .. ลองโหลดมาอ่านศึกษา พิจารณาดู นะครับ http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:48:17

ความคิดเห็นที่ 44 นำมาจาก ต้นฉบับ .. ลองโหลดมาอ่านศึกษา พิจารณาดู นะครับ http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:48:35

ความคิดเห็นที่ 45 นำมาจาก ต้นฉบับ .. ลองโหลดมาอ่านศึกษา พิจารณาดู นะครับ http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:49:12

ความคิดเห็นที่ 46 นำมาจาก ต้นฉบับ .. ลองโหลดมาอ่านศึกษา พิจารณาดู นะครับ http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:49:45

ความคิดเห็นที่ 47 นำมาจาก ต้นฉบับ .. ลองโหลดมาอ่านศึกษา พิจารณาดู นะครับ http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:50:14

ความคิดเห็นที่ 48 นำมาจาก ต้นฉบับ .. ลองโหลดมาอ่านศึกษา พิจารณาดู นะครับ http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:50:37

ความคิดเห็นที่ 49 นำมาจาก ต้นฉบับ .. ลองโหลดมาอ่านศึกษา พิจารณาดู นะครับ http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:50:56

ความคิดเห็นที่ 50 นำมาจาก ต้นฉบับ .. ลองโหลดมาอ่านศึกษา พิจารณาดู นะครับ http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:51:32

ความคิดเห็นที่ 51 นำมาจาก ต้นฉบับ .. ลองโหลดมาอ่านศึกษา พิจารณาดู นะครับ http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:51:56

ความคิดเห็นที่ 52 นำมาจาก ต้นฉบับ .. ลองโหลดมาอ่านศึกษา พิจารณาดู นะครับ http://www.mediafire.com/download.php?33u653voii3ct7i จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 18:52:14

ความคิดเห็นที่ 53 ขอบคุณมากๆค่ะ พี่หมอหมู    อ่านแล้วเข้าใจขึ้นเยอะๆ (แต่ที่ยังไม่เข้าใจอีกเยอะๆๆๆๆ) แนวคิดมันดี อุดมคติเลยล่ะ    แต่อ่านไปอ่านมา แนวทางปฏิบัติมันเว่นเว้อสุดๆ  (ภาษาวัยรุ่นน่ะ   แปลว่ายุ่งยาก  มากเรื่อง   ใช้ไม่ได้จริง)   หนับหนุนพี่หมอหมูค่ะ จากคุณ : ต้มยำทะเล เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 21:25:10

ความคิดเห็นที่ 54 แหะ แหะ สมองหนูกลวงๆๆๆ คงต้องอ่านซ้ำอีกหลายรอบอ่ะค่ะ ขอบคุณนะคะ ที่มา update กัน จากคุณ : t_taeng เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 21:40:18

ความคิดเห็นที่ 55 แล้วบรรดาคณะกรรมการทั้งหลาย มีใครยังจำการปฏิบัติจริงได้บ้าง clinical practice มันไม่ได้เหมือนกันทุกที่นี่นา ขอบคุณกระทู้นี้  ที่ช่วย update ให้นะค่ะ (จากที่อยู่หลังเขา เริ่มมาได้ที่ teen เขา แล้วค๊า ^^) จากคุณ : gunapide เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 53 22:22:26

ความคิดเห็นที่ 56 #29 1.เอาแค่ที่พี่หมอหมูชี้ให้ดูก็แสดงให้เห็นแล้ว ว่ามันไม่พร้อมเอามากๆ 2.คณะกรรมการ ที่เป็นแพทย์ปฏิบัติการจริงๆ มีน้อยมาก จะมีในส่วนผู้แทนสถานพยาบาล ซึ่งไม่ได้ระบุให้ชัดด้วยว่าเป็นแพทย์ หรือวิชาชีพทั้ง 6 แล้วเรื่องพวกนี้ มันมีความละเอียดอ่อน ซับซ้อน อ่อนไหว จนคนนอกเข้าใจได้ยากมาก แถมเรื่องวิชาการ ก็เป็นศาสตร์เฉพาะเอามากๆด้วย 3.เรื่องอำนาจนี่ดู คห. 3-7-8 นี่ยังไม่รวมกรณี ขัดคำสั่ง คกก.ด้วยนะ คุณพารามีบ้า เห็นเข้าไปติดตามข้อมูลมาหลายกระทู้อยู่ น่าจะทราบข้อมูลมาบ้าง ไม่เห็นต้องให้ผมแจกแจงอะไรเลย จากคุณ : Mdiic~* เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 00:04:14

ความคิดเห็นที่ 57   ต่อความเห็น 30 กรณียกตย. "หรือบางกรณีเมื่อพิสูจน์แล้ว พบว่าเป็นเหตุสุดวิสัย เช่น การแพ้ยาอย่างรุนแรง หรืออย่างกรณีที่เกิดขึ้นที่โรงพยาบาลขอนแก่น ซึ่งไม่มีใครผิด แต่ความเสียหายได้เกิดขึ้นแล้ว คนไข้อาจจะเสียชีวิตหรือพิการไปแล้ว แล้วจะทำอย่างไรครับ จะบอกว่า ซวยเอง ตายแล้วก็แล้วไป ตาบอดแล้วก็แล้วไป คนไข้จะไปเรียกร้องเอากับแพทย์ก็ไม่ได้ เพราะแพทย์ทำการรักษาตามมาตฐานวิชาชีพแล้ว กรณีอย่างนี้ สังคมจะไม่เยียวยาอะไรให้เขาเหล่านั้นเลยเหรอครับ ไม่เป็นสังคมที่แล้งน้ำใจไปหน่อยเหรอครับ" ถ้าพรบ. ออก เข้ามาตรา 6 วรรค 2 นะครับ(เหตุสุดวิสัย = หลีกเลี่ยงไม่ได้) ไม่สามารถจ่ายเงินช่วยเหลือต่างๆให้ได้ จากคุณ : สงสัย No.2 เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 02:44:11 A:114.128.13.127 X: TicketID:278779

ความคิดเห็นที่ 58 #57 ถ้ามันเกิดขึ้น รพ. ก็ได้ติดตามดูแลอย่างเต็มที่แล้วไม่ใช่เหรอครับ จากคุณ : Mdiic~* เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 04:11:37

ความคิดเห็นที่ 59 #57  คงต้องการสื่อว่า ถ้าพรบ. ผ่านออกมาจริงตามนี้ละก็ มาตรา 6 วรรค 2 ไม่ต้องจ่ายเงินช่วยเหลือ เพราะเป็นเหตุสุดวิสัย ผู้เสียหายอาจไม่ได้รับการชดเชย ดังนั้น พรบ. นี้อาจไม่เป็นคุณต่อผู้เสียหายอย่างที่หลายท่านเข้าใจก็ได้ จากคุณ : 447 เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 08:46:04

ความคิดเห็นที่ 60 ขอโทษทีนะครับ ด้วยความเคารพคุณหมอหมู ผมชอบนะที่มี พรบ.แต่อันนี้มีช่องโหว่เพียบ โดยเฉพาะการนำไปสู่การใช้งบฯอย่างไม่สมเหตุสมผล รายละเอียด เมื่อกี้พิมพ์ตอบใช้เวลาประมาณ 1/2 ชม. แต่เครื่องแฮงก์แล้วไม่ได้เซฟไว้ เซ็งเลย - -" เดี๋ยวขอนึกก่อนนะครับ แล้วจะมาตอบครับ จากคุณ : buddhi เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 11:31:32

ความคิดเห็นที่ 61 มาตรา 6 วรรค 1 (2) มุ่งหมายไปที่ ความเสียหายที่เกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้จากการรักษาครับ เช่น การฉายรังสีแล้วมีผลข้างเคียง การใช้เคมีบำบัดแล้วมีผลแทรกซ้อน การใช้ยาบางชนิดแล้วมีผลเสียกับอวัยวะอื่นที่ไม่ใช่อวัยวะที่เกิดโรค เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจากการรักษาตามปกติ เป็นเรื่องที่สามารถพยากรณ์ไว้ก่อนได้ หลีกเลี่ยงผลที่จะเกิดจากการรักษาด้วยวิธีการนั้น ๆ ไม่ได้ มาตรา 6 วรรค 1 (2) บอกว่าไม่ต้องจ่าย แต่ กรณีแพ้ยาโดยไม่มีประวัติ หรือ กรณีโรงพยาบาลขอนแก่น เป็นกรณีที่อาจหลีกเลี่ยงได้ เพราะถ้าเรารู้ว่าคนไข้แพ้ยาอะไรเราก็หลีกเลี่ยงได้ ถ้ารู้ว่าน้ำยาล้างตามมีปัญหา (ตามที่เป็นข่าว) เราก็หลีกเลี่ยงได้ แต่เนื่องจากเราไม่รู้ว่าเขาแพ้ยา ไม่รู้ว่าน้ำยาล้างตามีปัญหา สิ่งที่เกิดขึ้นนี่คือเหตุสุดวิสัย คือ สุดวิสัยที่จะรู้ได้แม้จะได้ปฏิบัติการรักษาตามมาตรฐานวิชาชีพแล้ว และสมควรได้รับการเยียวยา ตรงนี้ มาตรา 6 วรรค 1 (2) จะทำให้แยกแยะระหว่างสองกรณีที่ยกมานี้ได้ครับ จากคุณ : พารามีบ้า เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 11:44:31

ความคิดเห็นที่ 62 เรื่อง มต. ๖ นี่แหละครับ ประเด็นสำคัญเลย เพราะกลายเป็นว่า จะจ่ายได้ต่อเมื่อ ปัญหาก็คือ มต.๖ ข้อยกเว้น ที่จะช่วยไม่ได้ ซึ่งจะเห็นได้ว่า ถ้าจะช่วยเหลือได้ก็ต่อเมื่อ ๑ ความเสียหาย ไม่ใช่สิ่งปกติธรรมดา ทั่วไป .. ( ถ้าทั่วไป เกิดได้ แบบนี้ ยกเว้น ) ๒ ความเสียหาย หลีกเลี่ยงได้ ( ถ้าหลีกเลี่ยงไม่ได้ แบบนี้ ยกเว้น) ๓ รักษาสิ้นสุดแล้ว มีผลกระทบต่อชีวิตตามปกติ ...........ดูแล้ว ก็คือ " ผิดพลาด " (ไม่ปกติ หลีกเลี่ยงได้) .......... ส่วนข้อ ๓ ก็ยังเป็นประเด็นถกเถียงอีก เช่น คนไข้กระดูกหักหลายแห่ง รักษาแล้วกระดูกคด เดินกะเผลก ข้อมือคดผิดรูป มีปัญหาในการดำเนินชีวิตประจำวัน ทั้งที่รักษาเต็มที่ ดีที่สุด (เท่าที่ได้) แต่กระดูกมันเละมาก .. ก็เข้าข่ายนี้ คนไข้ก็ไปร้องเรียนได้ เช่นกัน ..       มองในแง่ดี ก็คือ ผุ้ป่วยได้รับการช่วยเหลือ  แต่ถ้าคิดอีกที แบบนี้จะเรียกว่า " ผู้รับความเสียหายจากบริการสาธารณสุข " อย่างนั้นหรือ ???       มาตรานี้ ผมถึงคิดว่า มันแปลก ๆ ๆ ส่วนประเด็นเรื่อง เงินทุน ที่จะนำมาใช้ และ ค่าบริหารจัดการ .. ซึ่งเยอะมาก ( ประมาณ สี่พันล้านบาท ) ถือว่าเป็น " บริษัท ประกัน ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย " ก็ยังมีข้อสงสัยในเรื่องของความจำเป็นที่จะต้องทำแบบนี้ ตั้งหน่วยงานขึ้นมาใหม่ ระบบข้อมูลใหม่ ฯลฯ ...   ทำไม ไม่ค่อยๆ ปรับ เหมือนในหลาย ๆ ประเทศเขาทำกัน ทำไมต้องเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่ อย่างฉับพลัน ทั้งที่ เรายังไม่รู้เลยว่า ผลกระทบมันจะขนาดไหน มีอะไรบ้าง จะเอาระบบสุขภาพที่มีคนเกี่ยวข้อง ( ผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรม ทั้งหมดก็เป็นแสนคนแล้ว ถ้ารวมผู้ป่วยไปด้วยก็หลายสิบล้าน) และ เงินมหาศาล ( ประมาณสี่พันล้าน ) มาทดลอง ผมว่ามัน ไม่คุ้มเสี่ยงนะครับ   ง่ายสุด ก็คือ ถ้าต้องการชดเชย ดูแลผู้เสียหายฯ ผู้ได้รับผลกระทบฯ ตามที่พูด .. ก็ปรับแก้ มต. ๔๑ เพิ่มให้คุ้มครองคนทั้งประเทศ (ไม่ต้องเปลี่ยน ไม่ต้องยุ่งกับระบบอื่นเลย) แค่นี้ก็ได้แล้ว ทำง่าย ทำเร็ว ทำไม ไม่ลองทำ  ??? จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 11:50:54

ความคิดเห็นที่ 63 "คนไข้กระดูกหักหลายแห่ง รักษาแล้วกระดูกคด เดินกะเผลก ข้อมือคดผิดรูป - ผมเห็นว่า เป็นกรณีตามมาตรามาตรา 6 วรรค 1 (1) ครับ กระดูกหักหลายแห่ง เละมาก รักษาแล้วไม่เหมือนเดิม ถ้านี่เป็น "ผลการรักษา" ที่เกิดขึ้นได้ตามปกติของการรักษาที่เป็นไปตามมาตรฐานวิชาชีพ ก็เข้าข้อยกเว้นครับ .......... แล้วถ้าจะแก้กฎหมายเดิม แก้แค่มาตรา 41 มาตราเดียวไม่พอครับ เพราะที่กฎหมายนี้ต่างไป ยังมีเรื่อง ที่มาของเงิน และ จำนวนเงินชดเชย ซึ่งตามกฎหมายใหม่นี้ การกำหนดเงินชดเชยจะยืดหยุ่นมากกว่าครับ และในกฎหมายใหม่นี้ ก็มีหลักการใหม่เพิ่มขึ้นที่เป้นประโยชน์ต่อฝ่ายแพทย์ คือการกำหนดให้ต้องมีการทำสัญญาประนีประนอมยอมความด้วยครับ อีกประการหนึ่ง หลักการในมาตรา 41 ของกฎหมายหลักประกันสุขภาพแห่งชาติก็คล้ายคลึงกับหลักการของกฎหมายนี้นะครับ เพราะมาตรา 41 กำหนดให้จ่ายเงิน "...ในกรณีที่ผู้รับบริการได้รับความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการรักษาพยาบาลของหน่วยบริการ โดยหาผู้กระทำผิดมิได้หรือหาผู้กระทำผิดได้ แต่ยังไม่ได้รับค่าเสียหายภายในระยะเวลาอันสมควร" มาตรา 41 บอกเราว่า ถึงไม่รู้หรือไม่มีใครผิดก็จ่าย หรือรู้ว่าใครทำผิดแต่ผู้เสียหายยังไม่ได้รับการเยียวยาค่าเสียหาย ก็ให้จ่ายเงินตามาตรา 41 นี้ได้ หลักการตามมาตรา 41 ของกฎหมายหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ ต่างกับ หลักการตามมาตรา 5 ประกอบด้วยมาตรา 6 ของกฎหมายใหม่นี้ตรงไหนครับ แล้วถ้ามันไม่ต่างกัน ทำไมไม่คัดค้านมาตรา 41 กันครับ ปล่อยให้ใช้กันมาเกือบ 8 ปี ทั้งยังบอกว่า เป็นกฎหมายที่ดีแล้ว แถมในกฎหมายหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ มาตรา 42 ยังบอกไว้ชัดเจนว่า ให้กองทุนไปไล่เบี้ยเอากับคนทำผิดได้อีก " มาตรา 42 ในกรณีที่ผู้รับบริการได้รับความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการรักษาพยาบาลของหน่วยบริการ โดยหาผู้กระทำผิดได้แต่ยังไม่ได้รับค่าเสียหายภายในระยะเวลาอันสมควรตาม มาตรา 41 เมื่อสำนักงานได้จ่ายเงินช่วยเหลือเบื้องต้นให้แก่ผู้รับบริการไปแล้ว สำนักงานมีสิทธิไล่เบี้ยเอาแก่ผู้กระทำผิดได้" (แต่จะไล่เบี้ยได้ในกรณีใดบ้าง ต้องไปดูกฎหมายว่าด้วยความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ประกอบด้วย ซึ่งกฎหมายดังกล่าวคุ้มครองเจ้าหน้าที่ของรัฐไม่ให้ถูกไล่เบี้ยในกรณีที่ไม่ใช่การประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงหรือจงใจทำให้เกิดความเสียหาย "มาตรา 8 ในกรณีที่หน่วยงานของรัฐต้องรับผิดใช้ค่าสินไหม ทดแทนแก่ผู้เสียหายเพื่อการละเมิดของเจ้าหน้าที่ ให้หน่วยงานของรัฐมีสิทธิเรียกให้เจ้าหน้าที่ผู้ทำละเมิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนดังกล่าวแก่หน่วยงานของรัฐได้ ถ้าเจ้าหน้าที่ได้กระทำการนั้นไปด้วยความจงใจหรือประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง...") จากคุณ : พารามีบ้า เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 13:03:37

ความคิดเห็นที่ 64 ด้วยความเคารพ ผมศึกษาเรื่องนี้เป็นงานอดิเรก ไม่ได้เป๊ะนะครับ แต่เห็นว่าสังคมต้องการการถกเถียงจากมุมมองต่างๆ เลยเสนอดูบ้าง ผมเห็นด้วยกับการที่ต้องมีการชดเชยแต่ไม่ใช่ชดเชยครอบจักรวาลเช่นนี้ อันนำไปสู่ปัญหาเรื้อรังและงบฯที่ใช้ไปอย่างไม่สวมเหตุผล สงสัยว่าทำไมชอบใช้กันจังคำว่า "บริการทางการแพทย์" นี่ เข้าใจว่าแปลมาจากภาษาอังกฤษว่า medical service ใช่ไหมครับ ตามบริบทแล้ว มองว่าการแพทย์เป็นการบริการประเภทหนึ่งเท่านั้นหรือ การแพทย์เป็นเพียงบริการจริงหรือ ถามใจตัวเองก่อน ถ้าใช่ ถ้ามองว่าเป็นการบริการก็นำไปสู่สถานะ"ผู้ให้บริการ-ผู้รับบริการ" ไม่ได้มองเป็น "บุคลากร-คนไข้" อย่างที่ควรเป็น การมองว่าเป็น "ผู้ให้บริการ-ผู้รับบริการ" เป็นการมองเชิงการค้าการตลาด ทำให้การรักษาพยาบาลเป็นการบริการแล้วก็เป็นเพียงสินค้า นำไปสู่ความพึงพอใจ แล้วอะไรคือความพึงพอใจ ความพึงพอใจของแต่ละคนเท่ากันหรือไม่ เอาเกณฑ์อะไรมาวัด การแพทย์ควรเป็นการค้าจริงหรือ เรารับแนวคิดฝรั่ง บ้าเห่อระบบประกันคุณภาพอะไรมากไปหรือเปล่า เราปลูกฝังอะไรให้กับสังคมกันแน่ ปลูกฝังค่านิยมแบบนี้ ถูกหรือไม่ครับ ประเด็นนี้ เป็นตัวเหตุตัวชนวนของเรื่องทั้งหมด เมื่อไม่พึงพอใจ คนมักผันไปเรียกว่าเกิดความเสียหาย เสียหายต่อร่างกาย (กลายเป็นคดีอาญา) ต่อจิตใจ (เอาอะไรวัดนี่) สัมพันธภาพจะเป็นอย่างไรระหว่างคนไข้กับบุคลากร น่าจะคิดออกนะครับ สิ่งที่ตามมาคือปฏิกิริยาเช่นใดน่าจะเดาได้ - ป้องกันตัวเองด้วยเอกสารเป็นปึก ทำระบบสารสนเทศขนาดใหญ่เพื่อรองรับ แต่ละคนทำประกันเพราะโอกาสเกิด "ความไม่พึงพอใจ" สูงขึ้น เกิดการฟ้องร้องมากขึ้น หมอนัดตรวจคนไข้วัน 2 คน 10 คน ที่เหลือรอ 2-3 เดือน ฯลฯ (ดูอเมริกาเป็นตัวอย่างซิครับ) ถามว่ามันแก้ปัญหาหรือไม่ ซ้ำร้าย ทำให้เกิดล่มสลายของระบบสาธารณสุข และเกิดความขัดแย้งกันระหว่างบุคคลและ/หรือหน่วยงาน อย่างที่ได้เรียนไป ตรรกะของ พรบ. นี้เป็นตรรกะที่ประหลาด 2 ประการ 1. เอา "ความเสียหาย" มาเป็นตัวตั้งต้นในการมอง เมื่อมีความเสียหาย ก็ต้องมีผู้ทำให้เสียหาย-ผู้ถูกทำให้เสียหายใช่หรือไม่ แต่อะไรเล่าคือความเสียหาย ครอบคุลมถึงแค่ไหน มองจากจุดไหน อย่าให้ความเห็นอกเห็นใจหรือความเข้าอกเข้าใจมาอยู่เหนือเหตุผลในการออกกฎหมาย ม.6 บอกไว้ว่าไม่ต้องจ่ายในกรณี 1) เป็นความเสียหายที่เกิดขึ้นตามปรกติธรรมดาของโรคนั้น แม้ให้บริการตามมาตรฐาน --- ช่องโหว่ที่1 อะไรคือ "ความเสียหายที่เกิดขึ้นตามปรกติธรรมดาของโรค" ครอบคลุมถึงการรักษาด้วยไหม ไส้ติ่งอักเสบแล้วเป็นแตก มารพ.แต่ช่วยไม่ทันจัดอยู่ในกรณีไหน อะไรคือ"ปรกติ" อะไรคือ"ไม่ปรกติ" ตีความอย่างไร ใช้หลักการอะไร ที่สำคัญใครตีความใครตัดสิน ตัดสินจากพื้นฐานอะไร-ความรู้สึกตัวเอง หลักฐานทางวิทยาศาสตร์ หรืออื่นๆ เช่นเดียวกัน อะไรคือมาตรฐาน อะไรไม่ใช่ ใครตัดสิน ตัดสินโดยอ้างอิงอะไร 2)เป็นความเสียหายที่หลีกเลี่ยงไม่ได้จากการให้บริการตามมาตรฐาน --- อะไรคือ "ความเสียหายที่หลีกเลี่ยงไม่ได้" คนไข้แพ้ยาแล้วตายเป็นกรณีหลีกเลี่ยงได้หรือไม่ใช่ รู้มาก่อนหรือไม่ว่าแพ้ยามาก่อน คนไข้เองไม่รู้ หมอไม่รู้ แล้วจ่ายยาถือว่ากรณีหลีกเลี่ยงได้หรือไม่ คนแต่ละคนต่างกัน ความคิดความรู้สึกต่างกัน คนไข้แต่ละกรณีก็ต่างกัน ถ้าไม่กำหนดชัดเจนว่าอะไรคืออะไร วุ่นแน่ เธอได้ฉันไม่ได้ ไม่จบไม่สิ้น 3) ความเสียหายเมื่อสิ้นสุดการรักษาแล้วไม่มีผลกระทบต่อการดำเนินชีวิตปรกติ --- อะไรคือ"การดำเนินชีวิตปรกติ" แต่ละคนไม่เหมือนกันนะครับ แล้วยังไม่นับสิ่งที่เป็น subjective อีก อย่างคนไข้บอกปวดไม่หาย แปล๊บๆไม่หาย ชาไม่หายเพราะเส้นประสาทขาด จะเอาอะไรตรวจวัด แล้วจะต้องเสียเงินอีกเท่าไหร่ในการตรวจวัด จะจ่ายหมดเลยไหม มีอะไรเป็นเกณฑ์ นี่เป็นแค่ตัวอย่างมาตราเดียว มาตราที่บอกว่าเขียนข้อยกเว้นไว้นะครับ ผมว่า ก่อนจะถลุงเงินไป น่าจะเขียนให้ชัดแจ้งกว่านี้ได้ไหม เอาแบบเจาะจง ออกเป็นแนบท้าย พรบ.ก็ได้ อย่าทำให้เกิดการตีความไปคนละทิศคนละทาง เพราะกรรมการเองก็มีที่มาและพื้นฐานต่างกัน การรับรู้ต่างกัน ความเข้าใจต่างกัน ที่สำคัญ อารมณ์ร่วมต่างกัน 2. คิดว่า "เงินมา-ปัญหาจบ" หรือ "ไม่รู้แหละ ฉันเสียหาย ฉันต้องได้ตังค์" ตรรกะข้อนี้อธิบายยาว ขอเวลาไปรวบรวมตัวอักษรก่อนนะครับ พอดีมีงานเข้า ขอเวลาไปธุระส่วนตัวก่อน ว่างๆจะมาต่อให้จบนะครับ จากคุณ : buddhi เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 14:30:26

ความคิดเห็นที่ 65 อีกอย่าง โดยส่วนตัว สนับสนุนให้มี พรบ.ประนีประนอมทางการแพทย์ หรือ พรบ.พิจารณาคดีทางการแพทย์พร้อมกับจัดตั้งศาลคดีทางการแพทย์ จะเป็นการแก้ปัญหาได้ตรงจุดที่สุด เพราะไม่ควรให้รัฐต้องจ่ายเงินเพียงเพราะคณะกรรมการวินิจฉัย น่าจะมีการพิจารณาความเหมาะสมในการจ่ายเงินโดยหลักฐานที่นำมาคัดง้างกัน โดยผู้พิพากษา-อัยการ-ทนายที่มีความรู้ทางการแพทย์ด้วย ไม่ใช่ เอาความเห็นอกเห็นใจเป็นที่ตั้ง บางคนอาจจะว่าช้า แต่วิธีการที่ทำให้คดีเดินเร็วก็กำหนดใน พรบ. ซิ คิดว่าถ้าเป็นกรรมการแล้วจะจ่ายเงินง่ายกว่า ตัดสินง่ายกว่า จริงหรือ และหนำซ้ำนั่นเป็นความคิดที่ไม่คิดจะปกป้องงบฯประเทศชาติละมั้งครับ อีกอย่าง ที่เรียกร้อง ขอให้เอารายละเอียดไปทบทวนหรือเปลี่ยนวิธีการพิจารณาซะใหม่ ที่เหมาะสมกับสถานะเศรษฐกิจและสังคมไทย หรืออยากให้มีการแพทย์แบบป้องกันตัว(และ บ.ประกันก็ได้ตังค์) แก้ไขเมื่อ 04 ส.ค. 53 14:40:36 จากคุณ : buddhi เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 14:38:27

ความคิดเห็นที่ 66 ผมเชื่อล่ะ ว่าคุณ buddhi ศึกษาเรื่องนี้เป็นงานอดิเรก เท่าที่ดู คุณไม่เข้าใจหลักการเขียนกฎหมาย และไม่เข้าใจหลักการใช้และการตีความกฎหมายด้วย พูดไปก็คงจะยาว จากคุณ : พารามีบ้า เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 14:48:52

ความคิดเห็นที่ 67 มีบทความดี ๆ มาให้อ่านกันครับ "ปัญหาฟ้องร้องทางการแพทย์และแนวทางแก้ไข" โดยศาสตาจารย์แสวง บุญเฉลิมวิภาส http://www.doctor.or.th/taxonomy/term/6929 จากคุณ : พารามีบ้า เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 15:06:42

ความคิดเห็นที่ 68 คห. ๖๑ "คนไข้กระดูกหักหลายแห่ง รักษาแล้วกระดูกคด เดินกะเผลก ข้อมือคดผิดรูป - ผมเห็นว่า เป็นกรณีตามมาตรามาตรา 6 วรรค 1 (1) ครับ กระดูก หักหลายแห่ง เละมาก รักษาแล้วไม่เหมือนเดิม ถ้านี่เป็น "ผลการรักษา" ที่เกิดขึ้นได้ตามปกติของการรักษาที่เป็นไปตามมาตรฐานวิชาชีพ ก็เข้าข้อยกเว้นครับ " .............. เห็นหรือเปล่าครับ  แค่นี้ การตีความ ก็แตกต่างกันแล้ว ... ผลการรักษาที่เกิดขึ้นได้ตามปกติของการรักษาตามมาตรฐานวิชาชีพ มีได้ตั้งแต่ กระดูกตรงใช้งานได้ดี ไปจนถึง ถูกตัดอวัยวะ .... ผลการรักษาที่แตกต่างกันสุดขั้วนี้ สามารถเกิดได้ในการรักษาตามมาตรฐาน .. ............ ผมถึงคิดว่า "น่าจะตัดมาตรา ๖ ออกไปเลย"  ไหน ๆ จะช่วยเหลือชดเชยก็ไม่ต้องมาตีความกันตาม "มาตรฐานวิชาชีพ" ให้ปวดหัว สับสน จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 20:09:00

ความคิดเห็นที่ 69 ต่อ ..คห. ๖๑  นะครับ คุณ พารามีบ้า บอกว่า " หลักการตามมาตรา 41 ของกฎหมายหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ ต่างกับ หลักการตามมาตรา 5 ประกอบด้วยมาตรา 6 ของกฎหมายใหม่นี้ตรงไหนครับ แล้วถ้ามันไม่ต่างกัน ทำไมไม่คัดค้านมาตรา 41 กันครับ ปล่อยให้ใช้กันมาเกือบ 8 ปี ทั้งยังบอกว่า เป็นกฎหมายที่ดีแล้ว " ในเมื่อไม่ต่างกันทำไม ไม่ใช้ต่อ .....  การแก้ไข ทางกฏหมาย ก็เห็นมีหลายท่านบอกว่า " แก้ไขได้ ไม่ยาก " ??? ผมคิดว่า การเสนอแก้ไขเฉพาะมาตรา ก็น่าจะง่ายกว่า ออก พรบ. ใหม่ ที่ทำให้เกิดความขัดแย้งแบบนี้ อยู่ดี   อีกประเด็น... สิ่งที่แตกต่างกันอย่างชัดเจน ใน พรบ.สุขภาพแห่งชาติ ๒๕๕๐ กับ พรบ.คุ้มครองฯ ก็คือ คณะกรรมการ ครับ .. ใน พรบ.สุขภาพ มต.๑๓ ระบุไว้ในข้อ (๗) ผู้แทนองค์กรวิชาชีพด้านสาธารณสุขที่มีกฎหมายจัดตั้งองค์กรละหนึ่งคน เป็นกรรมการ (๘) ผู้แทนคณะกรรมการวิชาชีพที่จัดตั้งขึ้นตามกฎหมายว่าด้วยการประกอบโรคศิลปะ ซึ่งเลือกกันเองจำนวนหนึ่งคน เป็นกรรมการ .......... ที่ผมตั้งคำถามไว้ ก็คือ " คนที่บอกว่า มต.๔๑ ดีอยู่แล้ว แต่ไม่ครอบคลุมประชาชนทุกคน .. ทำไม ไม่เอา คณะกรรมการ วิธีการพิจารณา ตามเดิม มาด้วย กลับนำมาเฉพาะเงิน ละครับ " ??? ออกตัวไว้ก่อนว่า ผมเป็น " หมอ " ไม่ใช่ " นักกฏหมาย "  อาจ ตีความ หรือ ถามอะไรที่ แปลกในสายตาของนักกฎหมาย ก็แค่รู้สึก สงสัย เท่านั้นเองครับ .. ว่ามีเหตุผลอะไร .. ก็หวังว่าจะได้คำตอบที่ทำให้หายสงสัย จากผู้รู้กฎหมายบ้าง นะครับ.. จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 20:17:50

ความคิดเห็นที่ 70 ตอบความคิดเห็นที่ 68 ตัดมาตรา 6 ออกไม่ได้ครับ ไม่อย่างนั้นจะต้องจ่ายเงินทุกกรณี ความมุ่งหมายของกฎหมายไม่ได้ต้องการชดเชยความเสียหายทุกกรณีครับ แต่จะชดเชยเฉพาะ กรณีที่ "เกิดความผิดพลาด" ขึ้น ไม่ว่าจะเกิดจากความผิดของผู้ให้บริการหรือไม่ก็ตาม ถ้าจะแปลความมาตรา 6 กลับ ก็อาจจะบอกว่า กฎหมายฉบับนี้ จะเยียวยาให้เฉพาะกรณีที่ "(1)ความเสียหายที่เกิดขึ้นไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นตามปกติธรรมดาของโรค และ (2) เป็นสิ่งที่อาจหลีกเลี่ยงได้ (ถ้ารู้ก่อน) และ (3) กระทบต่อการใช้ชีวิตตามปกติหลังสิ้นสุดการรักษา" ซึ่งจะต้องเป็นความเสียหายที่มีครบทั้ง 3 ข้อข้างต้นนนี้ ถึงจะจ่ายเงินชดเชยให้ครับ แม้โรคหรืออาการอย่างหนึ่ง ๆ เมื่อทำการรักษาแล้ว จะมีผลการรักษาที่แตกต่างกัน อย่างเช่นที่ยกตัวอย่างกรณีกระดูกหัก แต่เราย่อมสามารถคาดการณ์ได้ว่า ผลการรักษามันจะออกมาในรูปแบบใดได้บ้าง เช่น กระดูกต่อติดดี ต่อติดแต่ผิดรูป ต่อไม่ได้ต้องตัดทิ้ง (อันนี้เป็นเรื่องทางการแพทย์ ผมไม่มีความรู้ด้านนี้ เดาเอานะครับว่ามันอาจจะเป็นอย่างนี้) เมื่อไม่ได้มีความผิดพลาดในการทำการรักษา (มีการให้บริการสาธารณสุขตามมาตรฐานวิชาชีพ) ผลการรักษาจะออกมาเป็นอย่างไร ก็ย่อมเป็นไปตามข้อยกเว้นของมาตรา 6 วรรค 1 (1) นี้ครับ ซึ่งเรื่องนี้ ผู้ที่จะตอบว่า เป็นความเสียหายที่เกิดขึ้นตามปกติธรรมดาของโรคนั้นหรือไม่ ก็คือแพทย์นั่นเองครับ ไม่ต้องห่วงว่านักกฎหมายหรือนักเศรษฐศาสตร์จะมาวินิจฉัยให้ เราไม่ทำกันครับ จากคุณ : พารามีบ้า เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 21:49:25

ความคิดเห็นที่ 71   มีคำถาม   1. หลักการและจุดมุ่งหมายของกฏหมายนี้คืออะไร? 2. วันนี้ดูข่าว  รพ ขอนแก่น อยากได้พรบ นี้ หลังจากเหตุการณ์ ผ่าตัดต้อกระจกติดเชื้อ 11 ราย  ทำไม รพ ขอนแก่นถึงอยากได้ ? 3. ใน ขณะเดียวกันชาวบ้านที่ตาบอดจากการรักษาของ รพ ขอนแก่น ทำไมไม่มีใครฟ้อง หมอและ รพ นี้เลย. 4. ทำไมวันนี้กลุ่มวิชาชีพหมอไม่เข้าร่วมใน คณะกรรมการ 3ฝ่ายเพื่อหารือหาข้อสรุป 5. จะมีทางไหนที่จะทำให้หมอเข้าใจ ในเจตนาของกฏหมาย และหาทางแก้ไขในประเด็นที่ไม่เห็นด้วย เพื่อให้กฏหมายฉบับนี้ตรงตามเจตนารมย์และยังประโยชน์ต่อหมอและผู้บริโภคที่เสียหาย รบกวนช่วยตอบคำถามด้วย ขอบคุณ จากคุณ : มีน้ำใจ (มีน้ำใจ) เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 22:25:31

ความคิดเห็นที่ 72 ตอบความคิดเห็นที่ 69 หลักการของมาตรา 41 คล้ายคลึงกับมาตรา 5 จริงครับ แต่หลักการของกฎหมายทั้งฉบับ มันต่างกันครับ กฎหมายหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ มีความมุ่งหมายที่จะ "...จัดระบบการให้บริการสาธารณสุขที่จำเป็นต่อสุขภาพและการดำรงชีวิตให้มีการรักษาพยาบาลที่มีมาตรฐาน โดยมีองค์กรกำกับดูแลซึ่งจะดำเนินการโดยการมีส่วนร่วมกันระหว่างภาครัฐและภาคประชาชน เพื่อจัดการให้มีระบบการรักษาพยาบาลที่มีประสิทธิภาพทั้งประเทศ และให้ประชาชนชาวไทยมีสิทธิได้รับการบริการสาธารณสุขที่มีมาตรฐานด้วยกันทุกคน..." ส่วนกฎมายใหม่นี้ มีความมุ่งหมายที่จะ "...(1)ให้ผู้ได้รับความเสียหายจากบริการสาธารณสุขได้รับการแก้ไขเยียวยาโดยเร็วและเป็นธรรมโดยการจัดตั้งกองทุนเพื่อชดเชยความเสียหายให้แก่ผู้เสียหาย (2)ส่งเสริมให้มีการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทและเสริมสร้างความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างผู้รับและผู้ให้บริการสาธารณสุข (3)จัดให้มีการพัฒนาระบบความปลอดภัยและป้องกันความเสียหายจากบริการสาธารณสุขทั้ง (4)ให้ศาลอาจใช้ดุลพินิจในการลงโทษหรือไม่ลงโทษผู้ให้บริการสาธารณสุขในกรณีที่ถูกฟ้องคดีอาญาข้อหากระทำการโดยประมาทด้วย..." (ตัวเลขในวงเล็บ ผมเติมให้่เองนะครับ) ตัวกฎหมายเดิมทั้งฉบับ มีพูดถึงการเยียวยาผู้เสียหายเพียงมาตราเดียว ที่เหลือเป็นเรื่องการจัดระบบการให้บริการสาธารณสุข แต่กฎหมายใหม่นี้ ไม่ได้พูดถึงการจัดระบบการให้บริการสาธารณสุขเลย พูดถึงการเยียวยาผู้เสียหายเป็นหลัก และเมื่อกฎหมายมีความมุ่งหมายที่ต่างกัน ผู้ทำหน้าที่ตามกฎหมายหรือที่เรียกว่าคณะกรรมการ ก็เลยมีความต่างกัน มีองค์ประกอบต่างกัน มีหน้าที่ต่างกัน ทั้งกฎหมายใหม่นี้ก็ยังต้องมีคณะอนุกรรมการอีกอย่างน้อย 2 ชุดเพิ่มขึ้นมา และมีคณะกรรมการวินิจฉัยอุทธรณ์ ซึ่งในกฎหมายเดิมไม่มี วัตถุประสงค์ของกองทุนก็แตกต่างกัน โดยในกองทุนหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ มีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายสนับสนุนและส่งเสริมการจัดบริการสาธารณสุขของหน่วยบริการ ส่วนกองทุนสร้างเสริมความสัมพันธ์ฯ นี้ มีวัตถุประสงค์ 4 ข้อ ได้แก่ (1) จ่ายเป็นเงินช่วยเหลือเบื้องต้นและเงินชดเชยให้กับผู้เสียหายหรือทาายาท   (2) ชำระค่าสินไหมทดแทนตามคำพิพากษา (จ่ายแทนแพทย์) ... (ดูรายละเอียดทั้งหมดได้จากมาตรา 20 ประกอบมาตรา 34 และมาตรา 35 ครับ) ที่มาของเงินกองทุนก็ยังต่างกันอีก (ดูรายละเอียดได้จากมาตรา 39 ของพระราชบัญญัติหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ พ.ศ. 2545 และมาตรา 22 ของร่างกฎหมายใหม่ประกอบมาตรา 21) .......... กฎหมายมันมีหลักการต่างกัน ทั้งยังมีรายละเอียดต่างกันแทบจะทุกส่วนอย่างนี้ ผมคิดว่า ยกร่างขึ้นเป็นกฎหมายใหม่อีกฉบับอย่างนี้เป็นการถูกต้องสมควรแล้วครับ เพราะถ้าแก้กฎหมายเดิม มันก็ไม่พ้นต้องยัดรายละเอียดตามกฎหมายใหม่นี้ลงไปทั้งหมด แล้วเราก็จะได้กฎหมาย 1 ฉบัับที่มีเนื้อหาสองเรื่องที่เกี่ยวข้องกันอยู่นิดหน่อย แต่รายละเอียดต่างกันเยอะ ถ้ามองให่มุมนักกฎหมาย ผมว่า ยกเป็นร่างใหม่อย่างนี้ ดีกว่าครับ ....... หมายเหตุ มาตรา 41 ที่เราพูดถึงกันอยู่นี้ เป็นมาตรา 41 ตามพระราชบัญญัติหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ พ.ศ. 2545 ไม่ใช่ พระราชบัญญัติสุขภาพแห่งชาติ พ.ศ. 2550 ครับ ผมก็งงอยู่ตั้งนานว่าทำไมมาตรา 13 ที่ผมดูอยู่มันมีแค่ (1) - (6) แต่ของคุณหมอหมูมี (7) กับ (8) ด้วย จากคุณ : พารามีบ้า เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 22:39:53

ความคิดเห็นที่ 73 ตอบความคิดเห็นที่ 71 1. หลักการและจุดมุ่งหมายของกฏหมายนี้คืออะไร? - อ่านได้จากในความคิดเห็นที่ 72 นะครับ หากต้องการอ่านรายละเอียดทั้งหมด อ่านได้ที่บันทึกหลักการและเหตุผลของร่างกฎหมายนี้ครับ เข้าไปอ่านได้ที่ http://library2.parliament.go.th/giventake/content_hr/d051253-05.pdf 2. วันนี้ดูข่าว  รพ ขอนแก่น อยากได้พรบ นี้ หลังจากเหตุการณ์ ผ่าตัดต้อกระจกติดเชื้อ 11 ราย  ทำไม รพ ขอนแก่นถึงอยากได้ ? - เนื่องจาก (1) กองทุนตามร่างกฎหมายใหม่นี้จะเข้ามาจ่ายเงินชดเชยให้ผู้เสียหาย แทนโรงพยาบาลหรือตัวแพทย์ผู้ทำการรักษา (2) ตามร่างกฎหมายใหม่นี้ จะมีคณะอนุกรรมการเข้ามาเป็นคนกลางระหว่างผู้เสียหายกับโรงพยาบาล ซึ่งอาจลดการเผชิญหน้าลงไปได้ (3) ร่างกฎหมายใหม่นี้ช่วยให้แพทย์เบาใจได้ว่า ถ้าผู้เสียหายยอมรับเงินชดเชยจากกองทุนไปแล้ว จะมาเรียกร้องค่าเสียหายจากแพทย์อีกไม่ได้ (ด้วยผลของสัญญาประนีประนอมยอมความ ตามมาตรา 33) (4) ถ้าผู้เสียหายฟ้องเป็นคดีอาญา ร่างกฎหมายใหม่นี้ช่วยให้แพทย์อาจไม่ถูกลงโทษในทางอาญาหรือถูกลงโทษน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้เพียงใดก็ได้ (เฉพาะกรณีที่เป็นการกระทำโดยประมาท ตามมาตรา 45) 3. ใน ขณะเดียวกันชาวบ้านที่ตาบอดจากการรักษาของ รพ ขอนแก่น ทำไมไม่มีใครฟ้อง หมอและ รพ นี้เลย. - ทำไมผู้เสียหายไม่ฟ้อง คงจะต้องไปถามเหตุผลกับตัวผู้เสียหายโดยตรงแล้วล่ะครับ แต่เท่าที่ทราบจากการให้สัมภาษณ์ของ นพ.วีรพันธ์ สุพรรณไชยมาตย์  ผู้อำนวยการโรงพยาบาลศูนย์ขอนแก่น คาดว่าน่าจะเป็นเพราะการที่โรงพยาบาลและผู้ที่เกี่ยวข้องไม่ได้นิ่งนอนใจในการเยียวยาผู้เสียหาย "...พอเกิดเหตุทั้งผมและพยาบาลก็รีบดำเนินการดำเนินเรื่องเข้าสู่การชดเชย ตามมาตรา 41 ซึ่งก็ได้เงินชดเชยไปรายละ หนึ่งแสนสองหมื่นบาท เป็นการชดเชยในกรณีสูญเสียอวัยะ บางรายไม่พอใจเราก็เพิ่มไป..." และ "...ตั้งเวทีในการเจรจากัน คุยกับ รับฟังความคิดเห็นของคนไข้ ของญาติคนไข้ ทางเราเองก็ขอโทษเขา..." เมื่อผู้เสียได้รับความพึงพอใจในการเยียวยาจากทางโรงพยาบาล ก็เกิดสัมพันธภาพอันดีระหว่างกัน จึงไม่มีการฟ้องร้องเป็นคดี (อ่านรายละเอียดได้ที่ http://www.consumerthai.org/main/index.php?option=com_content&view=article&id=1185:2010-07-28-12-31-33&catid=20:2008-12-15-07-09-10&Itemid=67 ) 4. ทำไมวันนี้กลุ่มวิชาชีพหมอไม่เข้าร่วมใน คณะกรรมการ 3ฝ่ายเพื่อหารือหาข้อสรุป - อันนี้ก็คงต้องไปถามเขาเองเช่นกันครับ แต่ถ้าจะให้เดา ก็คงเป็นเพราะ เกรงว่า ถ้าไปประชุมแล้วจะไปเป็นเสียงข้างน้อยในการประชุม แล้วการจะค้ดค้านอะไรในภายหลังจะขาดความชอบธรรมและดูไม่เหมาะสม (เป็นความคิดเห็นนะครับ เหตุผลที่แท้จริงควรถามจากเจ้าตัว) 5. จะมีทางไหนที่จะทำให้หมอเข้าใจ ในเจตนาของกฏหมาย และหาทางแก้ไขในประเด็นที่ไม่เห็นด้วย เพื่อให้กฏหมายฉบับนี้ตรงตามเจตนารมย์และยังประโยชน์ต่อหมอและผู้บริโภคที่เสียหาย - การทำความเข้าใจ ทำได้โดยการลงมือศึกษาครับ หากศึกษาเองไม่เข้าใจ ก็สอบถามจากผู้ที่รู้ก็ได้ เรื่องในทางกฎหมาย ให้หมอไปออกปากถามนักกฎหมายก็คงไม่ดูเป็นการเสียเกียรติอะไรหรอกกระมังครับ ส่วนประเด็นที่ไม่เห็นด้วย ก็นำเสนอเหตุผลให้ผู้ที่มีหน้าที่เกี่ยวข้องรับไปพิจารณา จากคุณ : พารามีบ้า เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 53 23:08:47

ความคิดเห็นที่ 74 ยาวเกินไป ขอไม่อ่านซ้ำ(เพราะอ่านมาหลายรอบแล้ว) แต่ขอเสนอว่า พรบ. นี้ยังมีช่องโหว่อยู่อีกหลายช่อง ซึ่งคงต้องแก้ไขกันต่อไป และอยากให้รับฟังความเห็นของแพทย์ด้วย และอีกอย่าง อยากให้มี พรบ. ควบคุมมาตรฐานการประกอบวิชาชีพมาเพิ่มอีกข้อหนึ่ง ซึ่งน่าะทำให้แพทย์ทำงานได้มาตรฐานมากกว่าเดิม ซึ่งผมก็พูดตรงๆเลยว่า แพทย์พลาดค่อนข้างเยอะ และหลายๆครั้ง เป็นความผิดพลาดเพราะไม่มีเวลาในการดูคนไ้้ข้อย่างละเอียด จากคุณ : Umiki เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 01:16:26

ความคิดเห็นที่ 75   ฉันเหนื่อยฉันท้อแท้ ฉันอ่อนแอฉันสิ้นหวัง สิ่งดีดีที่ยึดถือไว้เป็นพลัง ความเมตตาที่ยึดไว้ในใจ เคยสู้แม้นเหนื่อยยากไม่ท้อแท้ คนไข้คือพ่อแม่ไม่หวั่นไหว ไม่ได้กินข้าวกัดฟันบอกไม่เป็นไร ฉันจะตรวจต่อไปคนไข้ต้องได้ตรวจทุกคน เผลอเหนื่อยนอนหลับยังไม่ได้อาบนำ้เปลี่ยนเสื้อ ตื่นมาคนไข้มากเหลือจะต้องรีบมาตรวจไหม่ สิ่งเหล่านี้ฉันทำไปเพื่ออะไร.......... ในเมื่อทำไปใครก็ไม่เห็นค่าของเรา จากคุณ : capuchino (capuchino.espresso) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 02:07:44

ความคิดเห็นที่ 76 #63 เรียนคุณพารามีบ้าครับ Law 101  ขออนุญาตแสดงความเห็นสักนิด   ผมมองว่า ต่างกันตรงคำนี้ " ภายในเวลาอันสมควร " <<เพราะมาตรา 41 กำหนดให้จ่ายเงิน "...ในกรณีที่ผู้รับบริการได้รับความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการรักษาพยาบาลของหน่วยบริการ โดยหาผู้กระทำผิดมิได้หรือหาผู้กระทำผิดได้ แต่ยังไม่ได้รับค่าเสียหาย ภายในระยะเวลาอันสมควร">> กฎหมายเดิม ต้องแน่ใจก่อน จึงจะจ่ายเงิน พรบ. ใหม่ คณะกรรมการพิจารณาว่าสมควรจ่าย ให้จ่ายภายใน 60 วันหลังรับคำร้อง ถ้าจะต่อเวลา ต้องทำข้อชี้แจง สรุปคือ กรรมการต้องรีบพิจารณา จ่ายเร็วเพื่อบรรเทาความเสียหายเป็นเรื่องดีครับ แต่ในทางปฎิบัติ เป็นช่องทางให้ทุจริตได้ง่าย และการรีบเร่ง ทำให้เกิดความผิดพลาดได้มากขึ้นด้วย ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เรื่องประนีประนอมตามพรบ.ใหม่นั้น ถ้าไม่พอใจ ผู้เสียหายก็ยังมีสิทธิฟ้องศาลอยู่ดี ปัจจุบันอาจไม่ได้เขียนเป็นกฎหมาย แต่ทุกกรณี พยายามประนีประนอมอยู่แล้ว เพราะไม่มีใครอยากถูกฟ้อง พรบ. มีจุดต่างตรงไหนกับปัจจุบันครับ +++++++++++++++++++++++++++++++++ ส่วนเรื่องการไล่จับ เอ๊ยยย ไล่เบี้ย พรบ. ใหม่ ไม่ได้กำหนดไว้ว่า " ห้ามไล่เบี้ย " คณะกรรมการอาจพิจารณาไล่เบี้ยได้เช่นกัน แล้วจะดีกว่าเดิมตรงไหน +++++++++++++++++++++ #66 คุณ buddhi  ไม่ใช่นักกฎหมาย เช่นเดียวกับผมและอีกหลายๆๆๆๆคน ดังนั้น ความเห็นจึงเป็นแบบคนทั่วไป จะให้เนี้ยบ เฉียบคม อ้างกฎหมายประกอบทุกข้อความแบบนักกฎหมาย คงไม่ได้หรอกครับ นี่คืออีกเหตุผลที่ผมไม่เห็นด้วยกับการตั้งกรรมการจากผู้ที่ไม่มีความรู้เฉพาะด้าน วิชาชีพสาธารณสุขคงเข้าใจกฎหมายให้แตกฉานเหมือนนักกฎหมายไม่ได้ แล้วทำไมจึงคิดว่าวิชาชีพอื่น เช่น นักกฎหมาย NGO จะเข้าใจการทำงานด้านสาธารณสุขได้ดีเหมือนคนที่รู้จริงด้านนี้ กรรมการสภามารยาททนายความ คือ ทนายความทุกคน มีเหตุผลใดหรือไม่ ที่ไม่มีสัดส่วนเป็น นักบัญชี วิศวกร ?? ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เรื่องขอนแก่นโมเดล นั้น ผมเคยเสนอแล้วว่่า ขอให้ผอ. เปิดอบรมการจัดการกับเรื่องนี้ เพราะใช้กฎหมายปัจจุบัน +  การจัดการที่ดี ก็แก้ปัญหาได้ คนไข้พอใจ ไม่มีการฟ้องร้อง จากคุณ : 447 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 08:48:58

ความคิดเห็นที่ 77 เรื่องอื่นๆ เดี๋ยวรอคุณ พารามีบ้า มาตอบ แต่เรื่องอ้าง          กรรมการสภามารยาททนายความ คือ ทนายความทุกคน มีเหตุผลใดหรือไม่ ที่ไม่มีสัดส่วนเป็น นักบัญชี วิศวกร ??           ผมขอชี้แจงแทนนิดหนึ่งครับ           ในการร้องเรียนเกี่ยวกับ มรรยาททนายความ (เขียนว่า "มรรยาท  อ่านว่า  "มันยาท"  ไม่ใช่ "มารยาท "มา-ระ-ยาด" นะครับ ) เป็นการร้องเรียนเกี่ยวกับการปฏิบัติหน้าที่ทนายความ หรือความประพฤติทนายความในฐานะทนายความ แก่ศาล แก่ ประชาชนผู้มีอรรถคดีในศาล หรือแม้กับทนายความด้วยกันเอง           เจตนารมณ์ของการให้มีสภาทนายความ และสำนักงานมรรยาททนายความ คือควบคุมความประพฤติทนายความ   เช่นเดียวกับ แพทยสภาที่มีหน้าที่ควบคุมการประกอบวิชาชีพเวชกรรม ผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรม           จึงเป็นการพิจารณาวินิจฉัยเกี่ยวกับการ "ประกอบวิชาชีพ" โดยตรง ไม่ใช่การพิจารณาด้าน สังคม หรือการเยียวยา  แต่อย่างใด เพราะความผิดดังกล่าวเป็นความผิดด้านวินัย  ไม่มีบทลงโทษให้มีการชดใช้ค่าเสียหายแก่ผู้ร้อง ซึ่งกรรมการ อนุกรรมการ ก็ไม่มีอำนาจพิจารณา วินิจฉัยชี้ขาดเรื่องค่าเสียหายแต่อย่างใดครับ           ส่วนเรื่อง ขอนแก่นโมเดล  แหม..... ในใจผมนั้น ผมอยากให้ ผอ.รพศ.ขอนแก่น ดำรงตำแหน่ง นายกแพทยสภา   และทีมแพทย์ของ รพศ.ขอนแก่น เป็นกรรมการแพทยสภา           ผมว่า แพทยสภาคงจะมีการพัฒนา และปฏิรูปองค์กร และอะไรหลายๆอย่าง ตรงกันข้ามกับปัจจุบัน  ซึ่งน่าจะทำให้ ความศรัทธา และศักดิ์ศรีของผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรมในความรู้สึกของประชาชน เป็นไปในทาง Positive มากกว่าปัจจุบันหลายเท่าตัว           นายกแพทยสภาคนปัจจุบัน  ก็เคยจัดอบรมแพทย์ด้วยกัน แบบเดินสายต่างจังหวัดด้วยซ้ำ ในวาระสมัยก่อน           แต่ขอโทษ....แทนที่จะอบรมเกี่ยวกับการจัดการ อย่างที่ คุณ 447 แนะนำ           แต่เป็นการอบรม เรื่อง " ทำอย่างไร เมื่อถูกคนไข้ฟ้อง" คือเป็นเรื่องการแนะนำการต่อสู้คดีกับคนไข้ เมื่อถูกฟ้องคดี คือเป็นการชี้ให้ต่อสู้เพื่อให้ชนะคดี     ไปโน่น?????????? เป็นการก้าวข้ามขั้นตอน  ทำให้เรื่องยืดเยื้อ ไม่จบ           แต่คงเป็นไปไม่ได้  เพราะคนที่ลงคะแนนเลือก บุคคลเป็นกรรมการแพทยสภา ก็คือ แพทย์ด้วยกันเอง           และคงเป็นไปไม่ได้ที่  สมาชิก จะลงคะแนนให้กับคนที่ไม่ได้เข้ามาทำประโยชน์  หรือไม่ได้ ปกป้องผลประโยชน์ของสมาชิกเอง           ไปดู การโฆษณาหาเสียงและการประกาศ 9 ประการของ กลุ่มแพทย์เพื่อวิชาชีพแพทย์บ้าง  มีข้อไหน ตรงกับเจตนารมณ์ของการให้มี แพทยสภา บ้าง           ทุกวันนี้ บทบาทของ แพทยสภา จึงเป็นไปในแนว สมาคมวิชาชีพ  มากกว่า สภาวิชาชีพ แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 53 09:24:39 จากคุณ : กอบพงษ์ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 09:23:50

ความคิดเห็นที่ 78 #77 ขอบคุณที่ช่วยแก้คำผิดครับ ที่ยกเรื่องสภามรรยาททนายความ ( คงไม่ผิดแล้วนะ )  ขึ้นมา เพื่อจะสื่อว่า การพิจารณาข้อขัดแย้ง " ต้อง " ทำโดย " ผู้เชี่ยวชาญ " ในเรื่องนั้นๆครับ เพราะผลการพิจารณาไม่ได้หยุดแค่เสียหายหรือไม่ แต่ต่อเนื่องไปถึงการฟ้องร้องด้วย คุณกอบพงษ์เห็นว่าแพทยสภา นายกแพทยสภาทำเรื่องแย่ๆ ทำแต่เรื่องไม่ถูกต้อง   หรือละเมิดสิทธิ ก็ร้องเรียนได้นี่ครับ จากคุณ : 447 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 09:43:23

ความคิดเห็นที่ 79 ใช่ครับ เป็นงานอดิเรก ก็เห็นอยากได้ความคิดเห็นกันนี่ครับ ผมก็มองจากมุมบ้านๆแบบผมนี่ละ 555 ยังไงก็ยืนยันหลักการเดิม เรื่อง 1. ตรรกะเรื่อง เอาความเสียหายเป็นตัวตั้ง ทำให้กฎหมายออกมาบิดเบี้ยวเช่นนี้ 2. การแปรสภาพ"การรักษาพยาบาล"ให้กลายเป็น"การให้บริการ" ก็เป็นปัญหาพื้นฐานของความสัมพันธ์ระหว่างหมอกับคนไข้ นำมาสู่ พรบ.นี้ 3. การคิดว่า เงินมา-ปัญหาจบ เป็นความคิดที่ไม่เข้าท่ามาก 4.  เงินไม่ใช่ของใครคนใดคนนึง ฉะนั้นต้องมีการตรวจสอบการจ่ายเงินให้สมเหตุสมผล และคนที่อนุมัติจ่าย ต้อง"รับผิด-ชอบ"ในการตัดสินใจของตน จากที่ผมศึกษาเป็นงานอดิเรกผมพบว่า ทางออกที่ดีกว่าคือการจัดทำ พรบ.พิจารณาคดีทางการแพทย์และจัดตั้งศาลพิเศษทางการแพทย์ น่าจะเป็นทางออกที่ยั่งยืนกว่า ผมเชื่ออย่างนั้น เพราะผมไม่ไว้ใจการตัดสินหรือการอนุมัติในรูปแบบของคณะกรรมการครับ ตัวอย่างก็มีให้เห็นเยอะ ประวัติศาสตร์ก็มีให้ดู น่าจะศึกษา-ทบทวนดูบ้างนะครับ คิดว่าออก พรบ. นี้แล้วปัญหาจะจบไหม หรือจะบานปลายไปกันใหญ่ครับ ลองตรองดู จากคุณ : buddhi เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 10:54:32

ความคิดเห็นที่ 80 ของคุณbuddhi เป็นอีกแนวความคิดหนึ่ง  ด้วยความเคารพในความคิดเห็น            ที่ว่า"เพราะผมไม่ไว้ใจการตัดสินหรือการอนุมัติในรูปแบบของคณะกรรมการครับ...."            และนำเสนอให้ "ทางออกที่ดีกว่าคือการจัดทำ พรบ.พิจารณาคดีทางการแพทย์และจัดตั้งศาลพิเศษทางการแพทย์ น่าจะเป็นทางออกที่ยั่งยืนกว่า"             วิธีนี้ก็น่าคิดนะครับ และก็ไม่ใช่แนวคิดที่ผิด             แต่ถ้า ไม่ไว้ใจการตัดสินในรูปกรรมการ  นั่นหมายถึง การตัดสินของ กรรมการ แพทยสภา ด้วยหรือไม่  เพราะอันนี้เป็นการตัดสินโดย กรรมการที่เป็นผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรม ที่เป็นวิชาชีพเดียวกับผู้ถูกร้องเรียนล้วนๆ             ถ้าการไม่ไว้ใจการตัดสินในรูปกรรมการ  ในปัจจุบัน ก็ต้องหมายถึง การตัดสินในรูปของกรรมการแพทยสภา หรือกรรมการสภาวิชาชีพทางการแพทย์อื่นๆด้วย และให้ไปฟ้องร้องยังศาลผู้บริโภคดีไหมครับ เพื่อให้ศาลเป็นผู้พิจารณาวินิจฉัย อย่างนั้นหรือครับ            ในความคิดของผม ผมว่า ยิ่งจะสร้างปัญหา ให้แก่ทั้งสองฝ่าย ทั้งฝ่ายแพทย์ที่เรื่องทุกเรื่องต้องผ่านศาลและฝ่ายผู้ได้รับความเสียหายรอคอยว่าศาลจะมีคำพิพากษาให้จ่ายค่าเสียหายหรือไม่อย่างไร   มันก็ไม่ได้แก้ปัญหาปัจจุบันแต่อย่างใดน่ะซิครับ จากคุณ : กอบพงษ์ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 11:58:09

ความคิดเห็นที่ 81 ตอบความคิดเห็นที่ 76 1. ที่คุณยกมา เป็นความต่างในรายละเอียดเรื่องระยะเวลาครับ เนื่องจากการจ่ายเงินตามมาตรา 41 จะจ่ายให้ต่อเมื่อผู้กระทำให้เกิดความเสียหายหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ไม่ยอมจ่ายเงิน (หรือจะไม่มีเงินจ่ายก็สุดแท้แต่) ให้กับผู้เสียหายสักที ซึ่งการกำหนดว่า "ภายในระยะเวลาอันสมควร" นี้เป็นปัญหาที่กฎหมายใหม่ต้องการแก้ไข เนื่องจากกฎหมายเดิม ต้องรอจนมีพฤติการณ์ว่า ไม่ได้รับค่าเสียหายในเวลาอันสมควร ซึ่งแค่ไหนจึงจะเรียกว่าสมควรก็เป็นปัญหาอีก เนื่องจาก ไม่ได้กำหนดไว้แน่นอนตายตัว เช่น ถ้าค่าเสียหายสูง ก็ต้องใช้เวลารวบรวมเงินนานขึ้น ผู้เสียหายก็ได้รับการเยียวยาช้าขึ้นอีก แต่กฎหมายใหม่นี้ กำหนดไว้ชัดเจนที่ 60 วัน หรืออย่างช้าที่สุดไม่เกิน 120 วัน ซึ่งผู้ยกร่างก็คงจะได้พิจารณาแล้วว่า ระยะเวลา 2 - 4 เดือนนี้ก็ไม่ถือว่าเร็วจนพิจารณาอะไรไม่ทัน 2. เรื่องการประนีประนอมยอมความนั้น จริงอยู่ว่าอาจมีการนำไปฟ้องได้ แต่ฝ่ายแพทย์ก็ย่อมใช้สัญญาประนีประนอมยอมความนั้นให้เกิดผลเป็นประโยชน์ต่อตนเองได้ เพราะการที่ผู้เสียหายตกลงรับเงินชดเชยจากกองทุน ต้องทำสัญญาประนีประนอมยอมความสละสิทธิการเรียกร้องในทางแพ่งอีก ต่างจากปัจจุบันนี้ที่ไม่มีการกำหนดให้ทำสัญญาประนีประนอมยอมความ ซึ่งผู้เสียหายแม้จะได้รับเงินชดเชยอย่างอื่นแล้ว ก้อาจะไปฟ้องเอาได้อีก 3. ถึงกฎหมายใหม่นี้ไม่ได้กำหนดว่าห้ามไล่เบี้ย แต่ก็มีกฎหมายความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ ที่ห้ามไล่เบี้ยเอากับตัวเจ้าหน้าที่อยู่แล้วครับ ตรงนี้ได้เคยอธิบายไปแล้ว เรื่องอย่างเดียวกัน ไม่จำเป็นต้องกำหนดไว้ในกฎหมายหลายฉบับครับ 4. วิชาชีพอื่นไม่เข้าใจความรู้ทางการแพทย์ครับ แต่เราสามารถหาคำตอบของแต่ละเรื่องได้ เช่น ทำหนังสือสอบถามไปที่สภาวิชาชีพ หรือผู้เชี่ยวชาญในเรื่องนั้น กรรมการสภาวิชาชีพใด ๆ ก็มีแต่คนในวิชาชีพนั้นเป็นเรื่องปกติครับ แต่คณะกรรมการชุดนี้ไม่ได้ทำหน้าที่ควบคุมของประกอบวิชาชีพคนในวิชาชีพครับ จึงไม่เกี่ยวกับสภาวิชาชีพ และไม่จำเป็นต้องมีตัวแทนจากสภาวิชาชีพ การที่ให้มีตัวแทนจากสถานพยาบาลก็เป็นเรื่องที่เหมาะสมแล้ว เพราะเงินกองทุนนี้ มีที่มาส่วนหนึ่งจากเงินสมทบของสถานพยาบาล ผู้ที่จะรักษาประโยช์ของสถานพยาบาล ก็เป็นตัวแทนของเขาเองย่อมตรงตัวกว่า 5. เรื่องของโรงพยาบาลขอนแก่น เห็นด้วยว่าสมควรส่งเสริมให้ถือปฏิบัติกันเป็นอย่างยิ่งครับ ปล. แก้ไข เจ้าที่ เป็น เจ้าหน้าที่ แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 53 13:38:16 จากคุณ : พารามีบ้า เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 12:00:34

ความคิดเห็นที่ 82 คห. ๗๐ "  ความคิดเห็นที่ 70   [ถูกใจ]  [แจ้งลบ]   ตัดมาตรา 6 ออกไม่ได้ครับ ไม่อย่างนั้นจะต้องจ่ายเงินทุกกรณี ความมุ่งหมายของกฎหมายไม่ได้ต้องการชดเชยความเสียหายทุกกรณีครับ แต่จะชดเชยเฉพาะ กรณีที่ "เกิดความผิดพลาด" ขึ้น ไม่ว่าจะเกิดจากความผิดของผู้ให้บริการหรือไม่ก็ตาม ถ้าจะแปลความมาตรา 6 กลับ ก็อาจจะบอกว่า กฎหมายฉบับนี้ จะเยียวยาให้เฉพาะกรณีที่ "(1)ความเสียหายที่เกิดขึ้นไม่ใช่สิ่ง ที่เกิดขึ้นตามปกติธรรมดาของโรค และ (2) เป็นสิ่งที่อาจหลีกเลี่ยงได้ (ถ้ารู้ก่อน) และ (3) กระทบต่อการใช้ชีวิตตามปกติหลังสิ้นสุดการรักษา" ซึ่งจะต้องเป็นความเสียหายที่มีครบทั้ง 3 ข้อข้างต้นนี้ ถึงจะจ่ายเงินชดเชยให้ครับ ซึ่งเรื่องนี้ ผู้ที่จะตอบว่า เป็นความเสียหายที่เกิดขึ้นตามปกติธรรมดาของโรคนั้นหรือไม่ ก็คือแพทย์นั่นเองครับ ไม่ต้องห่วงว่านักกฎหมายหรือนักเศรษฐศาสตร์จะมาวินิจฉัยให้ เราไม่ทำกันครับ  " .......... ความเห็นนี้ ถูกใจมากเลยครับ .. ........... ถ้าจะต้อง ถูกทั้ง สามข้อ ถึงจะได้รับการชดเชย ผมว่า คนที่ได้รับชดเชยน่าจะน้อยมาก ๆ ซึ่งขัดกับเจตนารมย์ของผู้ร่าง ที่ต้องการช่วยผู้ที่ได้รับความเดือดร้อน ( ซึ่งผมเห็นด้วยว่า ควรมีการช่วยเหลือบ้าง )... ถ้าจะเอาไว้อยู่ ก็เลือกให้ ข้อใดข้อหนึ่งก็พอแล้วมั๊งครับ ...       อีกประเด็น ถ้าจะให้ครบทั้ง ๓ ข้อ ก็ต้องมีการพิสูจน์ตามมาตรฐานวิชาชีพ (ขอข้อมูล เรียกผู้เกี่ยวข้องมาสอบถามข้อมูล ฯลฯ) ซึ่งคนพิสูจน์ก็ต้องเป็น สภาวิชาชีพ หรือ ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะ (ตามที่คุณบอกไว้) ... ผลพิสูจน์ก็ต้องบอกว่า ถูก ผิด ตามมาตรฐาน อยู่ดีนั่นเองครับ ..   ผมก็เลยว่ามันแปลก ๆ ว่าจะไม่พิสูจน์ถูกผิดได้อย่างไร เพราะถ้ามันมีมาตรฐาน (ไม่ว่าจะแบบไหน) คำตอบมันก็น่าจะเป็น ได้มาตรฐาน กับ ไม่ได้มาตรฐาน .. ขอถามเพื่อเป็นความรู้ .. ....... ตามกฎหมายนี้ .. ถ้าคณะอนุกรรมการ บอกว่า ตามมาตรฐาน ... แล้วคณะกรรมการ ตาม มต.๗ จะไม่รับฟัง ... โหวตให้ชดเชย ด้วยเสียงข้างมาก ทำได้หรือเปล่าครับ ???   ปล. ถ้าบอกว่า ต้องตั้ง พรบ.ใหม่ เพราะ หลักใหญ่ ของ พรบ.ไม่เหมือนกัน .. แบบนี้ก็คงต้องตามนักกฏหมายว่า ละครับ   เรื่อง พรบ. สุขภาพ ผมนึกว่าใช้ของ ๕๐ นะครับ ขอโทษที .. ไปดูปี ๔๕ ข้อ ๕ เป็นผู้แทนสภาวิชาชีพ ๔คน และ รพ.เอกชน ๑ คน จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 12:09:04

ความคิดเห็นที่ 83 ตอบ ความคิดเห็นที่ 82 1. ผู้เสนอกฎหมายนี้ มีวัตถุประสงค์ที่ให้ผู้ได้รับความเสียหาย "จากความผิดพลาดของการให้บริการสาธารณสุข" นะครับ ไม่ใช่ว่าจะเยียวยาทั้งหมด ไม่อย่างนั้นจะกลายเป็นว่าอะไร ๆ ก็จ่ายหมด ถ้าถูกทำร้ายมาอาการหนักมาก สุดจะเยียวยาจริง ๆ มาตายที่โรงพยาบาล ก็ต้องจ่าย อย่างนี้ใคร ๆ ก็ย่อมเห็นว่าไม่ใช่ความเสียหายจากรับบริการสาธารณสุข กฎหมายนี้ไม่จ่าย (ส่วนจะได้รับเงินช่วยเหลือตามกฎหมายอื่นหรือไม่ ก็เป็นเรื่องที่ต้องไปว่ากันตามกฎหมายนั้น ๆ ครับ) เนื่องจากโดยกฎหมายแล้ว มาตรา 6 ทั้งมาตราเป็นข้อยกเว้นของมาตรา 5 ซึ่งการเขียนกฎหมายลักษณะนี้ หากเป็นไปตามข้อหนึ่งข้อใดก็เพียงพอแล้ว ไม่จำเป็นไปตามนั้นทุกข้อ แต่เมื่อผมเอามาอธิบายโดยการแปลความกลับ จึงต้องบอกว่า ต้องครบทั้ง 3 ข้อตามที่อธิบายกลับครับ 2. การที่จะได้รับเงินชดเชยจากกองทุน ต้องมีการพิสูจน์ว่า "มีความผิดพลาดและก่อให้เกิดความเสียหายขึ้น" กล่าวคือ 1. พิสูจน์ว่ามีความผิดพลาดในการรักษา 2. พิสูจน์ว่ามีความเสียหายเกิดขึ้น ในกฎหมายนี้ มาตรา 5 ไม่่ได้บอกว่าไม่ต้องพิสูจน์ความถูก - ผิดของการให้การรักษานะครับ แต่บอกว่า ไม่ต้องพิสูจน์ความรับผิด กล่าวคือ ไม่ต้องพิสูจน์ว่าความผิดพลาดนั้นแพทย์ต้องรับผิดชอบหรือไม่ เพราะความผิดพลาดที่เกิดขึ้น ไม่ได้หมายความว่าเป็นความผิดของแพทย์ทุกกรณีไป เช่น การแพ้ยาโดยไม่มีประวัติ เมื่อผู้ป่วยแพ้ยาย่อมแสดงว่ามีความผิดพลาดเกิดขึ้นแล้ว แต่ความผิดพลาดกรณีนี้ ไม่ใช่ความผิดของแพทย์ อาจจะมีหลายท่านไม่เข้าใจในจุดนี้ ระหว่าง (1)ไม่ต้องพิสูจน์ความถูก-ผิด(ความได้มาตรฐาน)ของการให้การรักษา และ (2) ไม่ต้องพิสูจน์ความรับผิด(ของผู้ให้บริการ) อ่านเผิน ๆ เหมือนจะเป็นเรื่องเดียวกัน แต่จริง ๆ มันคนละเรื่องกันนะครับ 3. ต้อขอเรียนว่า คุณหมอหมูมีความเข้าใจผิดเกี่ยวกับบทบาทหน้าที่ของคณะกรรมการตามมาตรา 7 (ผมขอเรียกว่าคณะกรรมการนโยบาย) เพราะคณะกรรมการนี้มีอำนาจหน้าที่ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา 10 ซึ่งเมื่อเราดูตามมาตรา 10 แล้วจะเห็นว่า เป็นหน้าที่ในเชิงนโยบาย เช่น การกำหนดนโยบาย กาำกำหนดประกาศ การกำหนดระเบียบ การกำหนดหลักเกณฑ์ การจัดประชุมรับฟังความคิดเห็น ฯลฯ ไม่ได้มีหน้าที่เกี่ยวกับการวินิจฉัยว่า ผู้เสียหายรายใดควรจะได้รับเงินชดเชยหรือไม่เพียงใด โดยอำนาจในการวินิจฉัยการให้เงินช่วยเหลือเบื้องต้น เป็นอำนาจของ "คณะอนุกรรมการพิจารณาให้เงินช่วยเหลือเบื้องต้น" และอำนาจการวินิจฉัยการให้เงินชดเชย เป็นอำนาจของ "คณะอนุกรรมการประเมินเงินชดเชย" ถ้าผู้เสียหายพอใจก็จบที่คณะอนุกรรมการสองชุดนี้ แต่หากผู้เสียหายไม่เห็นด้วยกับผลการพิจารณาของคณะอนุกรรมการสองชุดนี้ ก็สามารถยื่นขออุทธรณ์คำสั่งได้ โดยยื่นต่อ "คณะกรรมการวินิจฉัยอุทธรณ์" และคำสั่งของคณะกรรมการวินิจฉัยอุทธรณ์ให้เป็นที่สุด (ยื่นไปที่ไหนต่อไม่ได้แล้ว นอกจากเอาไปฟ้องศาลปกครอง) จะเห็นได้ว่า ในกระบวนการพิจารณาว่าจะจ่ายหรือไม่จ่ายให้ใคร ถ้าจ่าย จ่ายเท่าใด ไม่เกี่ยวกับ คณะกรรมการนโยบายตามมาตรา 7 เลยนะครับ ส่วนถ้าผู้ใดเห็นว่า คำวินิจฉัยของคณะอนุกรรมการหรือคณะกรรมการวินิจฉัยอุทธรณ์ไม่ถูกต้อง จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ก็สามารถไปฟ้องขอให้เพิกถอนได้ที่ศาลปกครอง เพราะการวินิจฉัยดังกล่าวเป็นคำสั่งทางปกครอง และถ้าหากการวินิจฉัยนั้นก่อให้เกิดความเสียหาย ก็นำไปฟ้องเป็นคดีแพ่งได้อีก หรือถ้าหากเห็นว่าการทำหน้าที่ของคณะอนุกรรมการเป็นการจงใจทำโดยทุจริต ก็เอาไปฟ้องเป็นคดีอาญา ฐานเป็นเจ้าพนักงานปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบ ได้ครับ จากคุณ : พารามีบ้า เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 13:16:15

ความคิดเห็นที่ 84 เป็นกำลังใจให้คุณหมอทั้งหลายค่ะ จากคุณ : มด2002 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 14:40:03

ความคิดเห็นที่ 85 คุณกอบพงษ์ คห.80 ครับ ด้วยความเคารพนะครับขอตอบนิดนึง ใช่ครับ แม้แต่คณะกรรมการแพทยสภาเองก็ผิดได้หรือไม่ถูกใจผู้กล่าวโทษร้องทุกข์ แล้วเราจะตั้งคณะกรรมการอะไรขึ้นมาอีกทำไมครับ เอามาคานอำนาจหรือครับ คิดว่าใช่นะ (สำหรับ NGO ที่ผลักดัน) แต่ทำอย่างนี้มันจบมั้ยครับปัญหา มันยิ่งทำให้ปัญหาลุกลาม ชอบเถียงกันผ่านสื่อฯใช่มั้ยครับ ---------------------------- ทุกท่านครับ ผมได้เรียนไปแล้วว่า อันนี้เป็นแค่ความเห็นของคนคนหนึ่งที่มีในมุมของคนที่เสียภาษีคนนึง ไม่ใช่มุมมองทางกฎหมาย ไม่ใช่มุมมองผู้ร้องเรียน ไม่ใช่มุมมองของ NGO ไม่ใช่มุมมองของหมอและวิชาชีพอื่น ผมไม่ค่อยสนใจรายละเอียด ผมมองแต่ "เจตนา" ในการออกกฎหมายเป็นหลัก มองผลกระทบในวงแคบและกว้างจากกฎหมายมากกว่า ทั้งต่อบุคคลและสังคมโดยรวม โดยเฉพาะผลกระทบต่อประเทศชาติ อย่างที่บอก ถ้าไม่เอา "ความอยากประณีประนอม" มาเป็นตัวตั้ง แต่เอา "ความเสียหาย" "ต้องการให้เร็ว" "one-stop service" และ "เงินมา-ปัญหาจบ" เป็นตัวตั้ง ต่อให้มีอีกกี่ พรบ. กี่กฎหมาย ปัญหาก็ไม่จบครับ ทุกคนอยากให้พอใจ อยากให้จบ ทำไมไม่ทำให้จบครับ ทำ พรบ.ที่ทำให้เรื่องมันจบโดยอำนาจของศาลจะดีที่สุด การพิจารณาของศาลท่าน ผมเชื่อว่าไม่ช้ากว่าที่คณะกรรมการจะพิจารณาจ่ายเงินหรอกครับถ้าจัดการระบบดี พรบ.พิจารณาคดีทางการแพทย์-การสาธารณสุข และ ศาลพิเศษคดีทางการแพทย์-การสาธารณสุข น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด ทำให้เร็วได้แต่รอบคอบ เงินงบฯจะบานปลายแค่ไหน สังคมแตกแยกแค่ไหน คิดดูเอาเองครับ ถ้าคิดแต่จะดึงดันกันไป ถ้าทำให้รัฐเสียหาย-เสียเงิน ใครรับผิดชอบครับ ถ้าพิสูจน์ได้ว่ารัฐไม่ผิดแต่จ่ายเงินไปแล้ว กรรมการโดนฟ้องแบบ กกต.ชุดแรกคือโดนฟ้องแล้วติดคุกได้ไหม อ้อ ที่สำคัญ ปรับทัศนคติให้เป็นอย่างที่ควรเป็น อย่าให้ "การแพทย์เป็นการให้บริการ" อย่าลืม การแพทย์มีแง่มุมมากกว่าการให้บริการ ถ้าไม่ปรับจุดนี้ ปัญหาความสัมพันธ์ระหว่างหมอ-คนไข้ก็ไม่จบครับ อีกอย่างที่สำคัญเลย พื้นฐานของการออกกฎหมายที่ดี อย่าให้เกิดการตีความได้หลายแบบ จริงไหมครับ... แล้วท่านว่าร่าง พรบ.นี้ ดีแล้วหรือครับ (คำคลุมเครือเยอะ) แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 53 15:14:42 แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 53 15:05:57 แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 53 15:03:36 จากคุณ : buddhi เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 15:00:54

ความคิดเห็นที่ 86 ปัญหาเรื่องที่การพิสูจน์ถูก-ผิด ในขั้นตอนของศาลช้า แล้วทำไมไม่แก้ไขตรงจุด โดยทำให้กระบวนการดังกล่าวมันเร็วขึ้นล่ะครับ.. อาจจะตั้งศาลเฉพาะคดีทางการแพทย์ขึ้นมา โดยผู้พิจารณาคดีเป็นผู้ที่มีความรู้ทางการแพทย์ เป็นต้น จากคุณ : หมอก้อนหิน เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 16:21:45

ความคิดเห็นที่ 87 " เนื่องจากโดยกฎหมายแล้ว มาตรา 6 ทั้งมาตราเป็นข้อยกเว้นของมาตรา 5 ซึ่งการเขียนกฎหมายลักษณะนี้ หากเป็นไปตามข้อหนึ่งข้อใดก็เพียงพอแล้ว ไม่จำเป็นไปตามนั้นทุกข้อ " ........ สรุปเป็นว่า " ข้อใด ข้อหนึ่ง ก็ได้นะครับ " " โดยอำนาจในการวินิจฉัยการให้เงินช่วยเหลือเบื้องต้น เป็นอำนาจของ "คณะอนุกรรมการพิจารณาให้เงินช่วยเหลือเบื้องต้น" และอำนาจการวินิจฉัยการให้เงินชดเชย เป็นอำนาจของ "คณะอนุกรรมการประเมินเงินชดเชย" ถ้า ผู้เสียหายพอใจก็จบที่คณะอนุกรรมการสองชุดนี้ แต่หากผู้เสียหายไม่เห็นด้วยกับผลการพิจารณาของคณะอนุกรรมการสองชุดนี้ ก็สามารถยื่นขออุทธรณ์คำสั่งได้ โดยยื่นต่อ "คณะกรรมการวินิจฉัยอุทธรณ์" และคำสั่งของคณะกรรมการวินิจฉัยอุทธรณ์ให้เป็นที่สุด (ยื่นไปที่ไหนต่อไม่ได้แล้ว นอกจากเอาไปฟ้องศาลปกครอง) จะเห็นได้ว่า ในกระบวนการพิจารณาว่าจะจ่ายหรือไม่จ่ายให้ใคร ถ้าจ่าย จ่ายเท่าใด ไม่เกี่ยวกับ คณะกรรมการนโยบายตามมาตรา 7 เลยนะครับ " .... อืม  ถ้าเป็นแบบนี้  คกก.ตาม มต.๗ ก็แค่ ออกนโยบายอย่างเดียว ... .....พอไปดู คณะกรรมการประเมิน กับ อุทธรณ์ .. ผู้ประกอบวิชาชีพ เห็นแล้ว อาจรู้สึกกังวล มากขึ้นไปอีก ??? จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 16:32:15

ความคิดเห็นที่ 88 คณะกรรมการอุธรณ์ ก็คล้ายกัน .. จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 16:33:22

ความคิดเห็นที่ 89 ส่วนกระทบกับ ผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรม โดยตรงจาก คณะกรรมการฯ ก็คือ ข้อกำหนดในมาตรานี้ .. ซึ่งก็เคยคุยกันแล้วว่าเป็น " ปกติ " ของกฏหมายที่ต้องบัญญัติไว้ .. แต่ ผู้ที่เกี่ยวข้อง จะกังวล ไม่สบายใจ .. ผมก็คิดว่า มันเป็น " ปกติ " เช่นกัน จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 16:35:54

ความคิดเห็นที่ 90 ผมคิดว่า ทุกคน เห็นด้วยว่า " ผู้ได้รับผลกระทบฯ ได้รับความเดือดร้อน ควรได้รับความช่วยเหลือ " ...  เห็นด้วย ในหลักการ ของ พรบ. นี้ แล้วก็อยากให้ พรบฯ นี้ผ่าน นำมาใช้ได้  เพราะ ทุกคนมีโอกาสที่จะได้ใช้สิทธิ์ตาม พรบ. นี้ด้วยกันทั้งนั้น ... แต่ในเมื่อมีประเด็นที่ น่าสงสัย ไม่เข้าใจ .. ก็ควรจะพูดคุยทำความเข้าใจ ให้ตรงกันก่อน  .. ดีกว่า ที่จะเอาชนะกัน ( ผลักดันเข้าสภาเลย  หรือ คว่ำร่างฯ ) พรบ. นี้มีส่วนดี แต่ก็มีประเด็นที่เป็นปัญหา .... ( ดังที่ได้ยกตัวอย่างไปข้างต้น และ ตามที่ได้ร่วมแสดงความคิดเห็นกัน ) ก็ฝากกับผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้อง มีอำนาจหน้าที่ ในการปรับปรุงแก้ไข พิจารณา .. ( หวังว่า ข้อมูลที่พวกเราพูดคุยกันนี้ จะส่งไปถึงท่าน ๆ เหล่านั้น นะครับ ) ในฐานะ " ประชาชน ผู้เสียภาษี " ..... ก็ "ต้อง" ติดตาม เพราะ เงินที่จะเข้าไปสู่กองทุนนี้ เป็นเงินที่มาจากประชาชนทุกคน     ทางตรง คือจ่ายให้กับ สถานบริการที่คิดเงินเพิ่ม       ทางอ้อม คือจ่ายเป็นภาษีให้รัฐ และ จ่ายเป็นค่าเสียโอกาสที่จะได้รับบริการอย่างอื่นจากเงินที่เข้ากองทุนนี้   โดยเฉพาะ รพ.รัฐ แทนที่จะเอาเงินไปปรับปรุงสถานบริการ ซื้อยา อุปกรณ์ ฯลฯ ก็ต้องเอาเงินมาเข้ากองทุน ( รพ.รัฐใหญ่ ๆ อาจจ่ายเป็นสิบล้านต่อปี ) จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 16:50:59

ความคิดเห็นที่ 91 ผมขอยก บทสรุปของ อ.อุสาห์ .. ซึ่งผมคิดว่า " ตรงจุด ตรงประเด็น " ที่สุด .. อ้างจาก ..   ปีกสองข้างของการบริการสุขภาพและการสาธารณสุขไทย ปัญหาที่ท้าทาย .... เขียนโดย นพ.อุสาห์ พฤฒิจิระวงศ์ ตอน ๑ http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=cmu2807&date=25-07-2010&group=7&gblog=65 " วิธีการที่บริหารจัดการ เพื่อแก้ปัญหาปกป้องดูแลประชาชน ไม่ให้ได้รับความเสียหาย และ ดูแลผู้ที่ประสบความเสียหาย จากการบริการทางการแพทย์และสาธารณสุข ที่บกพร่องนั้น ประกอบด้วย ๑.การปกป้องไม่ให้ประชาชนได้รับความเสียหาย ๒.การจัดการแก้ไข การบริการทางการแพทย์และสาธารณสุข ที่บกพร่อง ๓.การดูแลประชาชน ผู้ที่ประสบความเสียหายจาก การบริการทางการแพทย์และสาธารณสุข ที่บกพร่อง ๔.การดูแลประชาชน ผู้ที่ประสบความเสียหายจาก การบริการทางการแพทย์และสาธารณสุข ที่ไม่บกพร่อง เป็นหน้าที่ของรัฐบาล ที่จะดำเนินการจัดตั้งกระบวนการใหม่ให้แก่องค์กรของรัฐที่มีอยู่ ทำหน้าที่ทั้ง๔ข้อดังกล่าว จึงไม่ใช่สิ่งที่ แพทย์และบุคลากรผู้ปฏิบัติหน้าที่ กับ ประชาชน ที่จะต้องออกมาทะเลาะกัน และไม่ใช่หน้าที่ของ เอ็นจีโอ ที่จะมาเสนอกฎหมายที่มีผลกระทบต่อผู้เกี่ยวข้องในวงกว้าง แล้วตนเองไปนั่งควบคุมกำกับการใช้เงินกองทุน ที่มาจากภาษีประชาชนและเงินของผู้ที่ถูกระบุในกฎหมาย " ผมว่า แทนที่เราจะมาเถียงกัน ...  " เรามา ร่วมมือกัน กดดัน ให้รัฐบาล ทำหน้าที่ของเขา " .. ดีกว่า นะครับ :-D จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 16:56:19

ความคิดเห็นที่ 92 ตอบ ความคิดเห็นที่ 85 1. ใครที่ทำให้การประนีประนอมไม่สำเร็จครับ ถ้าประนีประนอมกันได้ ผู้เสียหายได้รับเงินเร็ว ในจำนวนที่พอใจ ใครจะไปฟ้องศาลทำไมล่ะครับ ไปฟ้องศาลก็ไม่แน่ว่าจะชนะฝ่ายแพทย์หรือเปล่า ส่วนใหญ่ก็แพ้เสียอีก ถึงชนะก็ไม่รู้ว่าจะได้ค่าเสียหายเต็มตามที่ร้องขอหรือเปล่า กว่าจะพิจารณาคดีกันเสร็จก็นานข้ามปี พิพากษาเสร็จก็ต้องมาบังคับคดีกันอีก เมื่อไหร่จะได้เงินก็ไม่รู้ ถ้าเลือกตกลงกันได้ ผู้เสียหายก็ไม่ฟ้องหรอกครับ 2. ถ้าจะให้เรื่องจบที่ศาล ก็ไม่ต้องทำอะไรครับ ให้ผู้เสียหายไปฟ้องละเมิดเอาตามกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ แต่มันช้าไม่ทันการณ์ครับ กว่าคดีจะถึงที่สุด คนเจ็บอาจจะกลายเป็นคนตายไปแล้วก็ได้ แล้วระบบของศาลก็ถือว่าดีพอสมควรแล้วครับ แต่ที่ยังช้าอยู่ เพราะสัดส่วนผู้พิพากษากับจำนวนคดีมันไม่สัมพันธ์กันครับ และก็เพิ่มได้ช้ามาก แต่ละปีมีผู้พิพากษาใหม่น้อยมาก บางปีมีหลักสิบ บางปีมีหลักร้อยเท่านั้นเอง 3. ถ้ากรรมการกระทำการโดยทุจริต ปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบ ก็ถูกฟ้องอาญาได้ครับ 4. ทัศนคติเกี่ยวกับการแพทย์ของสังคมไทย ที่เปลี่ยนไปเป็นเพราะอะไรล่ะครับ คนไข้เปลี่ยนไป หรือวงการแพทย์เปลี่ยนไป ผมเห็นตามที่อาจารย์ของผมว่าไว้ "การที่วิชาชีพแพทย์โน้มไปหาธุรกิจมากขึ้นเรื่อยๆ เป็นสาเหตุที่ทำให้ฐานะของวิชาชีพในสังคมเสื่อมลงไป" ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ป่วยหรือญาติ กับแพทย์ถือว่ามีความสำคัญมาก งานวิจัยต่างๆ ยืนยันตรงกันว่า สาเหตุการร้องเรียนหรือฟ้องร้องเกิดขึ้นจากความสัมพันธ์ที่ไม่ดี ยิ่งในทุกวันนี้วิชาชีพแพทย์ซึ่งมีพื้นฐานมาจากการให้ช่วยเหลือกันในเชิง มนุษยธรรม สถานพยาบาลหลายแห่งได้ ถูกแปรเปลี่ยนไปเป็นการทำกำไรในเชิงธุรกิจ ซึ่งแพทย์ส่วนหนึ่งมีความคิดเช่นนี้ และที่เลวร้ายไปกว่านั้นก็คือ นักธุรกิจส่วนหนึ่ง มองความเจ็บป่วยของเพื่อนมนุษย์ด้วยกันว่าเป็นกิจการที่จะทำกำไรได้ จึงมีการลงทุนแสวงหากำไรจากสิ่งที่เรียกว่า ธุรกิจโรงพยาบาล โดย อาศัยแพทย์เป็นผู้มีบทบาทที่จะช่วยให้ธุรกิจนี้บรรลุผล เมื่อเป็นเช่นนี้ความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างแพทย์และผู้ป่วยหรือญาติ จึงถูกเปลี่ยนไป โดยปริยาย ประชาชนที่เคยมาพบแพทย์ด้วยความรู้สึกที่นับถือไว้วางใจที่เรียกว่า "fiduciary relationship" ได้ กลับกลายเป็นความรู้สึกที่ว่ามาโรงพยาบาลเพื่อมาใช้บริการ มิใช่มารับบริการ พูดให้ตรงกว่านั้นก็คือ เขาคิดว่าเขามาซื้อบริการ ความสัมพันธ์จึงเป็นไปในเชิงสัญญามิใช่ความนับถือส่วนบุคคล เมื่อเขาไม่ได้รับบริการตามที่คาดหมาย หรือตามที่โรงพยาบาลโฆษณาไว้ การเรียกร้องจึงเกิดขึ้น 5. เท่าที่ติดตามอ่านดู การตีความกฎหมายที่แตกต่างกัน (เท่าที่ปรากฎให้เห็น) เกิดจากการตีตามโดยคนอื่นซึ่งไม่ใช่นักกฎหมายนะครับ กฎหมายนี้เป็นกฎหมายเทคนิค บัญญัติไว้ค่อนข้างชัดเจนในทุกเรื่อง แทบจะไม่ต้องตีความกันเลยครับ 6. คำไหนที่ว่าคลุมเครือครับ ช่วยยกตัวอย่างด้วยครับ เนื่องจากสิ่งที่เรากำลังพูดถึงอยู่นี้คือ ร่างกฎหมาย บางครั้งคำว่าคลุมเครือของคนทั่วไปกับนักกฎหมายอาจจะต่างกัน ถ้าเขียนออกมาแล้วนักกฎหมายตีความกันไปคนละทาง อย่างนี้เรียกว่าคลุมเครือจริงครับ แต่ถ้าคนทั่วไปอ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจ คิดกันไปคนละทาง แต่นักกฎหมายโดยส่วนใหญ่เข้าใจตรงกัน อย่างนี้ไม่เรียกว่าคลุมเครือในภาษากฎหมายนะครับ แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 53 18:59:12 จากคุณ : พารามีบ้า เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 53 18:54:02