ความคิดเห็นที่ 1 ไปถึงที่ประชุมกัน 6 โมงเย็น พวกเรานั่งคุยกับแบบพี่น้องถึงปัญหาที่เราข้างคาใจ ไม่ว่าจะเป็นมาตรา 6 ที่ว่าด้วยการยกเว้นการจ่ายเงิน ถ้าปฏิบัติตามวิชาชีพแล้ว มาตรา 45 เรื่องกฎหมายอาญา และมาตรา7 จำนวนคณะกรรมการ ประเด็นต่างๆ คุณแวว ผู้เป็นพิธีกร และ modulator บอกว่าจะให้พวกเราถามกันสดๆในห้องส่งเลย ไม่ต้องมีการ "เตี๊ยม" กันมาก่อน ทางฝ่ายมีส่วนร่วมร่างพรบก็เห็นด้วย ได้เวลา 1 ทุ่ม พวกเราเดินเท้ากับเข้าไปสู่ห้องอัด ไม่รู้ว่าเพราะ บรรยากาศที่เงียบ ห้องที่จัด สปอร์ตไลท์ที่ส่องหน้า หรือกล้องตัวโตที่จับภาพ ทำให้หมอหลายคน จากที่พูดกันเก่งๆ หัวเราะกันสบายๆ นั่งเกร็งกันเป็นแถว แต่เนื่องด้วยเวลาอันเทปที่มีจำกัด เราเห็นพ้องตรงกันว่า ทางฝ่ายร่วมร่างพรบ.ฯ ยังไม่สามารถตอบคำถามให้พวกเรากระจ่างได้ ส่วนฝ่ายร่ามร่างเอง ก็ไม่สบายใจ เพราะยังไม่สามารถจะอธิบายยาวๆให้พวกเราฟังทั้งหมดในเวลาจำกัดได้ สุดท้าย อัดรายการเสร็จ 3 ทุ่ม  อ.พรพิสุทธิ์ถามว่า "ยังไม่สบายใจกันใช่ไหม" พวกเราพยักหน้า เดี๋ยวใครมีเวลาเชิญไปคุยกันต่อที่ห้องข้างล่างกันไหม? " พวกเรายิ้มๆ แล้วเดินตามลงไป บรรยากาศในห้องประชุมเล็ก แตกต่างกันห้องอัดมาก หมอหลายคนคุยกันอย่างเปิดใจ เราถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน และทางผู้ร่วมร่างฯ ก็ได้ตอบประเด็น หลายๆอย่างที่เราไม่เคยรู้มาก่อน เราคุยกันถึงห้าทุ่มกว่า หมอหลายๆคนตาเริ่มโหลๆ แต่เราก็มีความสุขกันมากขึ้น ถึงแม้ เราจะไม่ได้ "คำตอบสุดท้าย" แต่อย่างน้อย "ปัญหา" ของเราก็มีคนรับปากว่าจะ "ดูแล" ถึงแม้ จะไม่ได้ "คำตอบสุดท้าย" แต่อย่างน้อย "การจับเข่าคุย" เพื่อเป้าหมายให้ผู้ป่วยและแพทย์ได้รับผลประโยชน์สูงสุด ก็น่าจะเป็นการเริ่มต้นที่ดี สิ่งที่จะเขียนต่อไปนี้ คือ ข้อสรุป หรือ สิ่งที่พวกเราได้พูดไปใน คำถามที่เรายกมาถามมีประเด็นดังต่อไปนี้ จากคุณ : CMV เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 10:29:08

ความคิดเห็นที่ 2 ก่อนที่จะพูดถึงประเด็นปัญหาตามแต่ละมาตรา  ขอชี้แจ้งให้ตรงกันก่อนว่า จุดประสงค์หลักของการออก พรบ.ฯ ชุดนี้ ไม่ใช่เพื่อ "ลดการฟ้องร้องแพทย์" อย่างที่หลายคนเข้าใจ แต่เป็นการ "ชดเชย และเยียวยา" ผู้ที่ได้รับความเสียหายกันต่างหาก ลองนึกดูถ้าคุณเป็นหัวหน้าครอบครัว เดินเข้ารพ. เกิดแพ้ยาแล้วตาย คนที่เหลืออยู่ ภรรยา ลูกคุณ จะเอาเงินที่ไหนกินข้าว ไปโรงเรียน พรบ. ชุดนี้ ถูกร่างขึ้นมาเพื่อตอบคำถามนี้ เพื่อให้ผู้เสียหายและครอบครัว ได้รับการช่วยเหลืออย่างทันท่วงที ท่านผู้พิพากษากล่าวว่า หลายกรณีที่ผู้ป่วยมาฟ้อง (ไม่นับผู้ป่วยที่ตั้งใจจะมาหาเงินกับแพทย์) เขามาฟ้องเพราะเขาต้องการ "เงิน" เพื่อดูแล คนที่เหลือจริงๆ เขาไม่มีเงินจะมีชีวิตรอดหลังจาก หัวหน้าครอบครัวหายไปได้ เขาร้องแพทย์สภา แต่ การดำเนินการล่าช้ามาก เขาจึงร้องแพ่ง แต่ ก็ โดนดึงเรื่องจนหมดอายุความ ทำให้เขาต้องร้องอาญา สรุปแล้ว.... ปัญหามาเริ่มแค่เรื่อง "เงิน" ที่อาจจะไม่กี่บาท แต่พอเรื่องมันดำเนินไปแล้ว มันเลยชักจะบานปลาย กลายเป็นประเด็น เรื่อง ความถูกต้อง ความผิด ไปซะนิ หลายกรณีที่ฟ้องแพทย์ ไม่ใช่เพื่อ "เงิน" แต่เป็น เพื่อ "เป็นตัวอย่าง" หรือ "ไม่ต้องการให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก" ซึ่งประเด็นนี้ ทางทีมก็ได้เสนอ ทีมผู้ร่างฯไป เขาก็รับปากว่าจะไป เพิ่มเติมบางข้อเพื่อปรับปรุงตรงนี้ หลายคนบอกว่า "เงิน" ไม่ใช่สิ่งที่ตอบคำถามความผิดพลาด ถูกต้องแล้ว แต่พรบ.ฉบับนี้ไม่ได้สร้างเพื่อตอบปัญหา "ลดความขัดแย้ง" นั่นคือปัญหาที่เราต้องร่วมมือกันแก้ไข น้องแพทย์ใช้ทุน เปรียบเทียบได้ดี ว่า ปัญหาที่แท้จริงเปรียบเสมือนไฟที่กำลังลุกลาม ปัญหา แพทย์ขาดแคลน แพทย์ทำงานมากกว่าคนทั่วไปจะพึงทำได้ต้องอดหลับอดนอน ทำให้เกิดความผิดพลาดในการตรวจ อุปกรณ์ไม่พร้อม ยาไม่มี รถambulance อุปกรณ์ชำรุด นี่ต่างหากเป็น สาเหตุหลักที่ทำให้เกิด "ความเสียหาย และ ข้อผิดพลาด" "ความเสียหาย" เหล่านี้เปรียบเหมือนควันไฟ ซึ่งตอนนี้ มันตลบอบอวน มืดดำไปทั่วฟ้ายิ่งกว่าไฟที่ลุกขึ้นมาเสียอีก พรบฯ จึงทำหน้าที่แค่ "เครื่องดูดควัน" ดูดซับความเสียหาย แต่ไม่ได้แก้ที่ต้นตอของปัญหา "ทำไมเราไม่แก้ โดยการส่งน้ำมาดับไฟแทนการดูดควัน?" ส่งเงินที่เยอะขนาดนั้นมาบางส่วนเพื่อปรับปรุงระบบบริการให้มันดีขึ้น เพื่อลดความผิดพลาดซิ ประเด็นนี้ ทางผู้ร่วมร่างพรบ. รับไปในหลักการ และสัญญาพวกเราว่า เขาจะหาวิธ๊การ ที่ทำให้เงินส่วนนี้ ไปแก้ปัญหาทีพวกเราประสบจริงๆ จากคุณ : CMV เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 10:42:44

ความคิดเห็นที่ 3 ประเด็นที่สอง เรื่องการลดการฟ้องร้องแพทย์ อย่างที่เราเป็นห่วงว่า "การให้เงิน" ก็เปรียบเสมือน "การรับผิด" ยกตัวอย่างบางกรณีที่ ผู้ป่วยเสียชีวิต โดยเราก็ดูแลเต็มที่แล้ว แพทย์หลายคนอยากไปงานศพ อยากใส่ซองไปช่วยเขา แต่ใจหนึ่งก็กลัวว่า คนอีกฝ่ายจะคิดว่า "นี่เอาเงินมาให้ชั้นตั้งใจจะปิดปากกันหรือ" หรือ "ให้เงินก็แปลว่า ยอมรับว่าทำผิดจริงนะซิ" อยากให้ทุกคนทั้งแพทย์และประชาชนทั่วไป ปรับความเข้าใจกันเสียใหม่ว่า การที่เราขอโทษ เราทำไปเพราะเรามีอารมณ์ความรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ การใส่ซองให้เงิน ไม่ได้แปลว่า "ปิดปาก" แต่เป็น การกระทำที่มนุษย์คนหนึ่ง พึงกระทำ ต่อผู้ที่ได้รับความเดือดร้อน ดังนั้น อยากให้ทุกคนทั้งแพทย์และประชาชนทั่วไป ปรับความคิดใหม่ว่า การจ่ายเงิน พรบ.ให้ ไม่ได้แปลว่า เราผิด แต่ เพื่อ "ช่วยเหลือต่างหาก" หลายคนอาจจะแย้งเกี่ยวกับมาตรา 6 ที่มันเขียนเหมือนกับตั้งใจจะบอกว่า "แพทย์ผิด" จริงๆ ซึ่งประเด็นนี้ จะขอกล่าวต่อไปในคห.ข้างล่างค่ะ อีกประเด็นหนึ่งที่เราเสนอไปคือ แพทย์ไม่ว่าจะเกิดความผิดพลาดทั้งจากตัวเราเอง หรือจากเรื่องที่เราไม่สามารถควบคุมได้ เราต้องการ "ขอโทษ" และ แสดงความเสียใจ แต่เราไม่มีสื่อกลาง เราอยากให้ คณะกรรมการฯ มีส่วนร่วมในการ พูดคุยไกล่เกลี่ย อย่าใช้คำว่า "ไกลเกลี่ย" เลย อยากให้ใช้คำว่า "จับเข่าคุย" ซะมากกว่าด้วยซ้ำ หลายคนบอกว่า จะมีทำไมตัวกลาง ก็ผิดเองก็คุยกันเองซิ ลองนึกถึง วันทีคุณทำผิดอะไรซักอย่าง เช่น ทำไม้กอลฟ์สุดโปรดของหัวหน้างาน หัก คุณต้องใช้ความกล้าแค่ไหน ไหนการเดินไปบอก ทั้งๆที่คุณรู้ว่า คุณไม่มีปัญญาจะชดใช้ไม้กอลฟ์ราคาเป็นแสนนั่นหรอก นี่ ยิ่งกว่านั้น แพทย์ ดูแลผู้ป่วยอย่างสุดฝีมือ แต่ "ความตาย" หรือ "การสูญเสียทุพพลภาพ" เกิดขึ้นได้ เราก็ ทั้งกลัว ทั้งเสียใจ เหมือนกันที่จะเดินไป บอกกับ ญาติตรงๆ (บางคนไม่เป็นนะ แต่เราคนหนึ่งละที่ต้องใช้เวลาทำใจซักแป๊บ) ดังนั้น การมีคนกลางในการช่วยให้เราคุยกับผู้ป่วยได้สนิทใจมากขึ้น การมีคนกลางที่อาสาว่าจะออกค่าช่วยเหลือให้ นั่นแหละทำให้เรา สบายใจมากขึ้นที่จะกล่าวคำว่า "ขอโทษ" "เสียใจ" เราทำเต็มที่แล้วจริงๆ เราขอรับปากว่าจะพยายามไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก เราจะระมัดระวังเต็มที่ เราเสียใจกับความสูญเสียของคุณ จากคุณ : CMV เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 10:54:51

ความคิดเห็นที่ 4   ในเมื่อปัญหาหนึ่งคือแพทย์มีน้อย ทำให้การรักษาผิดพลาด แล้วเหตุใดจึงไม่แก้ปัญหานี้โดยการผลิตแพทย์เพิ่ม   ซึ่งศักยภาพของนักเรียนไทย เชื่อว่ามีจำนวนมากที่สามารถเรียนแพทย์ และสำเร็จการศึกษาเป็นแพทย์ได้อย่างมีคุณภาพ สถาบันการศึกษาทั้งของรัฐ และเอกชน ก็มีศักยภาพพอที่จะเป็นผู้ผลิตแพทย์ได้ แล้วทำไมไม่ผลิตเพิ่ม เอาให้เพียงพอ  ให้มีแพทย์เท่ากับพยาบาลเลยจะได้ไหม เพื่อให้ตรวจคนไข้แต่ละคนให้ละเอียดขึ้น อย่าอ้างว่าเงินไม่มี เพราะปีนี้ งบประมาณรายจ่ายตั้งไว้ตั้ง 2 ล้านล้านบาท จากคุณ : สนเดียวดาย เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 10:57:45

ความคิดเห็นที่ 5 มาตรา 6 ตกลง ถ้าจ่ายแปลว่าฉันผิดใช่ไหม ? มต.๕ ...(อืมฟังดูดี) มต.๖ ข้อยกเว้น ที่จะช่วยไม่ได้ ซึ่งจะเห็นได้ว่า ถ้าจะช่วยเหลือได้ก็ต่อเมื่อ ๑ ความเสียหายที่เกิดขึ้นตามปกติธรรมดาของโรคนั้น แม้มีการให้บริการสาธารณสุขตามมาตรฐานวิชาชีพ (เฮ้ย แบบนี้แปลว่า ถ้าเขาได้เงิน เราก็ไม่ได้ทำตามวิชาชีพซิ) ๒  ความเสียหายซึ่งหลีกเลี่ยงมิได้จากการให้บริการสาธารณสุขตามมาตรฐานวิชาชีพ (เอาอีกละ มาตรฐานวิชาชีพอีกแล้ว) ๓ รักษาสิ้นสุดกระบวนการให้การบริการสาธารณสุขแล้วไม่มีผลกระทบต่อชีวิตตามปกติ นั่นคือประเด็นที่หลายคนคงสงสัยและกังขา เราก็เป็นส่วนหนึ่งในนั้น หลังจากการสอบถาม ทางทีมพรบฯ เล่าให้ฟังว่า แต่เดิม ร่างพรบฯที่ร่างขึ้น มีถึง 7 ฉบับด้วยกัน!! โดยฉบับที่เป็นปัญหาคือ "ฉบับรัฐบาล" แต่ฉบับที่ร่างกันแต่แรกคือ "ร่างฉบับประชาชน" โดยมีใจความแค่ว่า จะไม่จ่ายในกรณี 1.  ความเสียหายเกิดขึ้นตามปกติธรรมดาของโรคนั้น 2. ความเสียหายที่เมื่อสิ้นสุดกระบวนการรักษาแล้วไม่มีผลกระทบต่อการดำรงชีวิตตามปกติ ฟังดูดีไหม? เพราะไม่จำเป็นต้องหาคนผิด แค่ดูว่า ผลกระทบทำให้เขามีปัญหาในการใช้ชีวิตหรือเปล่า แล้วงั้น คำว่า "ตามมาตรฐานวิชาชีพ" มันโผล่มาได้อย่างไรละ?? เป็นที่น่าประหลาดใจมากว่า ผู้ที่เสนอ คำๆนี้ลงไปคือ แพทยสภา ของพวกเรา!! ในการประชุมร่างๆที่ผ่านๆมา "แล้วเราจะแก้คืนได้ไหม" นศพ.คนหนึ่งถาม "ได้ซิครับ" หนึ่งในผู้ร่วมร่างตอบ "สิ่งที่ผมต้องการคือมาจับเข่าคุยแบบนี้แหละ ว่าจะให้แก้ตรงไหน ไม่เห็นด้วยตรงไหน ผมเองก็ว่า ข้อ 6 นี้ ของร่างฉบับรัฐบาล มันไม่ดีจริงๆอย่างที่ว่านั่นแหละ สำหรับคนที่อยากรู้ว่าร่างสองฉบับต่างกันอย่างไร เปิดดูได้ที่ ร่างฉบับรัฐบาล(กระทรวงสาธารณสุข) http://library2.parliament.go.th/giventake/content_hr/d051253-05.pdf ร่างฉบับประชาชน http://library2.parliament.go.th/giventake/content_hr/d051253-13.pdf แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 53 11:49:31 แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 53 11:48:51 แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 53 11:47:42 จากคุณ : CMV เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 11:10:46

ความคิดเห็นที่ 6 จากประเด็นของมาตรา 6 จึงสืบเนื่องมายัง มาตรา 7 ที่คณะกรรมการประกอบด้วย ผู้มีวิชาชีพทางสาธารณสุขน้อยมาก ซึ่งหาก มาตรา 6 ไม่ได้มีคำว่า "มาตรฐานวิชาชีพ" ปัญหาของมาตรา 7 ก็จะเบาบางลง (แต่อาจจะยังไม่ได้ตอบปัญหาเรื่องการบริหารเงินและการจัดการ ได้) จากคุณ : CMV เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 11:15:20

ความคิดเห็นที่ 7 มาตรา 45 การฟ้องอาญา ...(โอ้แม่เจ้า จะเอาเราเข้าคุกเหรอ?) ในการพูดคุยพวกเราเหล่าแพทย์เห็นพ้องต้องกันว่า "ไม่มีแพทย์คนไหนหรอกที่อยากจะให้ผุ้ป่วยเสียชีวิต หรือได้รับผลแทรกซ้อน เราอยากให้เขาหายทั้งนั้นแหละ" (เออ...สำหรับหมอส่วนน้อยนิด ที่เป็นปัญหาจริงๆขอยกไว้นะคะ) ส่วนผู้พิพากษาเขาก็พูดเหมือนกันว่า "ที่ผู้ป่วยฟ้องหมอ ก็ไม่มีใคร สะใจขนาดอยากเอาหมอเข้าคุกหรอกครับ" เอ...เราก็ยืนฝั่งเดียวกันนี่ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นละ?? ปัญหาอยู่ตรงนี้ค่ะ บางครั้งเขาต้องการการชดเชยจริงๆ แต่ไม่ได้รับการใส่ใจ เขาจึงร้องแพทย์สภา แต่ การดำเนินการล่าช้ามาก เขาไปร้องแพ่ง แต่ ก็ โดนดึงเรื่องจนหมดอายุความ ทำให้เขาต้องร้องอาญา ทางทีมร่างพรบฯ อธิบายให้ฟังว่า ถ้าผู้ป่วยรับเงิน ก้อนนี้ไป 1. จะไม่มีสิทธิฟ้องทางแพ่งต่อ เพราะจะมีการไกล่เกลี่ยและทำสัญญากัน 2. แต่ยังฟ้องอาญาได้ อ้าว...ไหงงั้นละ อย่างนี้คะ ผู้พิพากษากล่าวไว้ว่า เราไม่สามารถออกกฎหมายบอกว่า ไม่ให้ร้องศาลอาญาได้ เพราะว่ามันเป็น "สิทธิ" พื้นฐานของประชาชนทุกคน ไม่ว่ากฎหมายฉบับไหนก็เขียน "ห้าม" ไม่ได้ แต่สามารถเขียนได้ว่า "ไม่สามารถนำข้อมูลในการพิจารณารับเงินจากพรบ.ชุดนี้ ไปเป็นหลักฐานในศาล" ได้ค่ะ และทางทีมร่างฯรับข้อคิดเห็นของพวกเราไปแล้ว แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 53 11:50:20 จากคุณ : CMV เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 11:22:48

ความคิดเห็นที่ 8 เงินมาจากไหน??? คำว่าเงินมาจากการหักสถานพยาบาล ทำให้เราหลายคนกังวลใจว่า แล้วอย่างนี้รพ.รัฐไม่ต้องขาดทุนกันจนหาอุปกรณ์มารักษาคนไข้ได้เหรอ สิ่งที่บางคนยังไม่รู้คือ เท่าที่ผ่านมาตั้งแต่ปี  2545 และเริ่มมี 30 บาทรักษาทุกโรค รพ.รัฐทุกแห่งโดนหักเงินเป็นจำนวนหนึ่งเข้ากองทุนของสปสช. ก่อนส่งให้รพ.มาตั้งนานแล้ว ดังนั้น เมื่อพรบ.นี้ออก ผู้ป่วย 30 บาท เงิน cap per head ของ 30 บาทคงไม่ต่างจากเดิม แต่ที่ต่างคงเป็นเงินของ "ประกันสังคม" , "ข้าราชการ" เสียมากกว่า ซึ่งขึ้นอยู่กับทางหน่วยงานนั้นๆ จะหักค่าหัวก่อนส่งที่รพ.เราเท่าไหร่ และทีส่งผลกระทบมากๆ คงจะเป็น รพ.เอกชน ที่ต้องจ่ายเงินเข้ากองทุนนี้ ซึ่งอาจจะทำให้ ค่ารักษาโรงพยาบาลเอกชนแพงขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย แต่สิ่งหนึ่งที่เรายกเป็นประเด็นเสนอทางทีมร่างฯไปก็คือ การให้จ่ายเงินทุกคนไม่ได้เป็นการแก้ไขข้อผิดพลาดที่มีอยู่ เปรียเหมือน มีเด็กคนหนึ่งในห้องทำผิดโดดเรียน แล้วเด็กทุกคนที่เหลือโดนทำโทษ (คาบไม่บรรทัด ยืนขาเดียว) ดังนั้น พรบฯ ควรมีมาตรการชัดเจนในการ ดูแล และพิจารณา อีกทั้งปรับปรุงรพ.ที่มีการร้องเรียนมากๆ (ซึ่งจริงๆแล้ว นี่คือ หน้าที่ของ แพทยสภาที่ต้องทำนะคะ ไม่ใช่หน้าที่ของรัฐบาล) ก็ได้แต่หวังว่า เราคงจะมีการช่วยเหลือ เยียวยา รพ.ที่เกิดการฟ้องร้องด้วย ว่าปัญหาจากอะไร เราช่วยเหลือ ปรับปรุง หรือ อุดรูโหว่ที่ว่านั้นได้ไหม จากคุณ : CMV เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 11:32:29

ความคิดเห็นที่ 9 และอีกหลายประเด็นที่นำเสนอเช่น 1. วันหลังก็ถ่ายทอดสดการประชุมร่างพรบ. ทั้ง 3 ฝ่าย ออกทีวีไปเลย เราทั้งแพทย์และประชาชนจะได้เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นภายในนั้นจริงๆ ไม่ใช่ว่า ร่างจะดันเข้าสภาอยู่แล้ว แต่หมอหลายคนเพิ่งรู้ 2. จัดให้มีการชี้แจง ถกประเด็นปัญหา กันแบบไม่ใช้อารมณ์ หลายๆเวที ไม่ว่าจะเป็น โรงเรียนแพทย์ โรงพยาบาลจังหวัด หรือ อื่นๆ (เข้าใจดีว่ากลุ่มผู้ร่างฯ คงจะเหนื่อย แต่เป็นการลงทุนที่คุ้มค่า เพราะหนึ่งปากที่เขามาฟัง เขาจะพูดสิ่งที่เขาได้ยิน ไปให้อีกสิบคนแล้วมันจะขยายเป็นลูกโซ่ไปเอง นั่นเป็นประเด็นคร่าวๆที่เราคุยกัน ตั้งแต่  6 โมงเย็นถึง 5 ทุ่มค่ะ รายการที่เราอัดกันคือ "เวทีสาธารณะ" ช่องไทย PBS ออกอากาศวันเสาร์นี้ 14 สิงหาคม 2553 เวลา 14.05 แต่ขอบอกว่า บรรยากาศหลังการอัดเทป ตั้งแต่ 3 ทุ่ม ถึง 5 ทุ่ม เราได้ประเด็นกันมากกว่าที่ออกทีวีอีกคะ (ไม่รู้เพราะว่าพวกเราตื่นกล้องกันหรือเปล่า ทั้งทีมแพทย์และทีมร่างฯ) สิ่งสุดท้ายที่ฝากไว้คือ 1. อย่าเพิ่งเชื่ออะไรทั้งหมด หากคุณได้รับข่าวสารเพียงฝ่ายเดียวหรือ ข้อความบางส่วนที่ตัดแปะมา ให้อ่านร่างทั้งฉบับ และหลายๆฉบับ (รวมถึงสิ่งที่ ข้าพเจ้า post วันนี้ด้วย ให้เป็นแค่ส่วนหนึ่งของข้อมูลในการตัดสินใจ ไม่ใช่ "ข้อสรุป"   (ใจเองอยากคุยกับแพทยสภาเหมือนกันนะคะ อยากรู้เขาคิดไง) 2. คำตอบไม่ได้มีแค่ เหลือง กับ แดง ไม่ได้มีแค่ รับ กับ ล้ม เรามีทางเลือกอีกหลายอย่างคะ 3. จงคิดเสมอว่า ประชาชน และ แพทย์ ยืนอยู่ฝั่งเดียวกันเสมอ เราคิดแตกต่างได้ แต่ไม่แตกแยกคะ รัก หมอและ คนไข้ทุกคนนะคะ จุ๊บๆๆ (ลงท้ายซะหน่อมแน๊มเชียว) จากคุณ : CMV เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 11:40:16

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณที่ให้ข้อมูลครับ  แต่คงต้องรอกันอีกเพราะที่เสนอไปอาจไม่มีแก้ไขเลยก็ได้ ผมว่าพวกแพทย๋ถ้าโดนฟ้องก็ไม่ต้องไกล่เกลี่ยหรอกครับ  ถ้าไม่ผิดจริง เอาให้เรื่องจบไปเลย ถ้าตัดสินไม่ผิด ก็ฟ้องกลับบ้างที่ทำให้เสียเวลา โดนต่อยอยู่ฝ่ายเดียวไม่สนุกหรอกครับ ให้รู้ว่าไม่แน่ใจจริงอย่าฟ้องไม่งั้นจะโดนสวนกลับ จากคุณ : พี่ไก่ (kai golf) เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 15:48:56

ความคิดเห็นที่ 11 ในฐานะคนจ่ายภาษี คงต้องเห็นด้วยกับรัฐบาลเรื่องมาตรฐานวิชาชีพ เราคงไม่มีเงินไว้หว่านไปให้ทุกกรณีมังคะ จากคุณ : Deckard เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 53 16:55:14

ความคิดเห็นที่ 12 ขออนุญาตตอบนะครับ "ในเมื่อปัญหาหนึ่งคือแพทย์มีน้อย ทำให้การรักษาผิดพลาด แล้วเหตุใดจึงไม่แก้ปัญหานี้โดยการผลิตแพทย์เพิ่ม   ซึ่งศักยภาพของนักเรียนไทย เชื่อว่ามีจำนวนมากที่สามารถเรียนแพทย์ และสำเร็จการศึกษาเป็นแพทย์ได้อย่างมีคุณภาพ สถาบันการศึกษาทั้งของรัฐ และเอกชน ก็มีศักยภาพพอที่จะเป็นผู้ผลิตแพทย์ได้ แล้วทำไมไม่ผลิตเพิ่ม เอาให้เพียงพอ  ให้มีแพทย์เท่ากับพยาบาลเลยจะได้ไหม เพื่อให้ตรวจคนไข้แต่ละคนให้ละเอียดขึ้น อย่าอ้างว่าเงินไม่มี เพราะปีนี้ งบประมาณรายจ่ายตั้งไว้ตั้ง 2 ล้านล้านบาท" ขออนุญาตตอบอย่างเป็นปิยมิตรนะครับ... ตอนผมเรียน... อาจารย์เคยพูดประโยคนึงที่ผมชอบมาก "แพทย์เป็นวิชาชีพที่ไม่สามารถสอนทางไปรษณีย์ได้ ไม่สามารถลงเรียนทางไปรษณีย์  แล้วพอถึงเวลาก็ไปสอบได้ เพราะ มันคือการถ่ายทอดประสบการณ์จากรุ่นสู่รุ่น" ยกตัวอย่างง่ายๆ การตรวจร่างกายผู้ป่วยเพื่อจะบอกว่าเป็นโรคอะไร ใช้ทักษะพื้นฐาน คือ ดู คลำ เคาะ ฟัง เป็นหลัก ซึ่งจะคลำได้อย่างไรว่าตับโต บางครั้งอาจารย์แพทย์แทบจะต้องจับมือนักศึกษาแพทย์คลำ กว่าจะฟังได้รู้ว่าเสียงปอดคนนี้ผิดปกติ ก็ไม่รู้ว่าจะต้องสอนให้ฟังคนกี่ร้อยคน หัตถการอย่างนึง กว่าจะสอนให้ นศพ. ทำได้ ก็สอนกันตั้งไม่รู้กี่รอบ.... ในเมื่ออาจารย์แพทย์ทั่วประเทศก็มีอยู่แค่นั้น คณะแพทย์ ในประเทศนี้ ก็มีอยู่แค่นั้น จะไปเร่งกำลังการผลิตให้มากกว่านี้ คงจะลำบากครับ ดังนั้นปัญหาเรื่องนี้ จึงไม่ใช่ปัญหาเรื่องเงินแต่เพียงอย่างเดียว การเร่งผลิตแพทย์มากเกินไป...แล้วได้คนที่ไม่มีคุณภาพออกมาทำงาน ผมคิดว่าเดี๋ยวก็จะมีปัญหาทางด้านวิชาชีพตามมา จริงๆ แล้วจำนวนแพทย์ที่จบมาแล้วทั้งหมดในประเทศนี้ไม่ได้น้อยหรอกนะครับ แต่แพทย์ที่ "ทน" อยู่ในระบบของประเทศนี้ มีน้อย เท่านั้นเอง... คนที่ทนไม่ได้ ก็ไหลไปอยู่เอกชน หรือไปอยู่ต่างประเทศกันหมด ดังนั้น ถึงแม้จะเพิ่มอัตราการผลิต แต่อัตราการไหลออกไม่ได้ลดลง แพทย์ในระบบ หรือแพทย์ที่ยอมอยู่ "โรงพยาบาลของรัฐ" จึงน้อยครับ อีกอย่าง....... คนไข้ที่ไปตรวจรักษาตามโรงเรียนแพทย์สมัยนี้เปลี่ยนไป (ซึ่งด้วยความเคารพนะครับ ก็เป็นสิทธิของผู้ป่วย) ซึ่งผมอยากให้ทำความเข้าใจด้วย ว่า "คำว่าโรงเรียนแพทย์" หมายถึงสถานที่ที่ให้ "นักศึกษาแพทย์" ตลอดจน "แพทย์ประจำบ้าน" ได้ฝึกปฏิบัติงานด้วย ผู้ป่วยบางท่าน ไม่ยอม แม้กระทั่งจะให้นักศึกษาแพทย์ เข้าไปเรียนด้วย ขณะอาจารย์แพทย์ตรวจ ไม่ยอมแม้กระทั่ง ให้นักศึกษาแพทย์ซักประวัติ ส่วนการที่จะให้นักศึกษาแพทย์ทำหัตถการ... ก็ยากมากขึ้น.... ถึงแม้จะไม่ใช่หัตถการที่อันตรายและมีผู้คอยควบคุมการทำหัตถการเหล่านั้นอยู่แล้วก้ตาม ในขณะเดียวกัน ผมก็ต้องขอขอบพระคุณผู้ป่วยอีกจำนวนไม่น้อยที่เข้าใจ และยินยอมให้เรา ซึ่งเป็นนักศึกษาแพทย์ ได้เข้าไปซักประวัติ ตรวจร่างกาย + เรียนรู้ที่จะรักษา "เรานับถือพวกท่านเป็นครูของพวกเราเสมอ" นะครับ ขอทิ้งท้ายไว้ว่า ถ้าไม่มีนักศึกษาแพทย์ ก็จะไม่มีแพทย์ครับ จากคุณ : ซ่าหริ่ม (นศพ. เด็กโข่ง) (PeaceBREAKER) เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 53 02:32:02

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณ จขกท. มากๆที่ส่งข่าว+สรุปข่าวกันนะครับ ไม่ทราบว่าจะมีคุยกัน จะได้ลงไปกรุงเทพไปคุยด้วย จะไปถามหอคอยงาช้าง สุขสบายดีใช่ไหม 555 คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็อยากเห็นลูกเกิดเป็นธรรมดา 555 จนบางครั้งมองข้ามความบกพร่องไปหรือไม่"สนใจคำท้วงติงจากคนอื่น" เพราะตัวเองรู้สึกว่าดีแล้ว-ชอบแล้วหรือคนอื่นรู้ไม่จริง 555 ผมก็เป็นในบางครั้งเพราะเป็นนักวิชาการเหมือนกัน เข้าใจเลย 555 "ตัวเรา-ของเรา"มันลดลงยาก (แต่ก็พยายามอยู่ได้แค่ไหนก็ว่ากันไป) เข้าสู่ประเด็นก่อนออกทะเลครับ 555 ผมเห็นด้วยที่ต้องมีกฎหมายที่จัดการเรื่องพรรค์นี้นะครับ แต่ผมยังยืนยันจุดยืนเดิมในการออกกฎหมายนะครับ การส้ราง พรบ.นี้โดยเอา "ความรวดเร็วในการจ่ายเงิน" และ "ความเห็นอกเห็นใจ" เป็นตัวตั้งในการออกกฎหมายนี้ เป็นตรรกะแนวคิดที่ถูกแล้วหรือ สมเหตุผลแล้วหรือ คิดในมุมกลับบ้างไหมว่า ความเสียหายของรัฐที่เกิดจากการเจ้าพนักงานของรัฐไม่ได้ทำผิดแต่รัฐต้องจ่ายเงิน ใครรับผิดชอบครับ มันไม่ง่ายไปหน่อยหรือ จ่ายเงินโดยง่ายๆอย่างนี้โดยไม่สนว่าถูกหรือผิดน่ะ ประเทศไทยไม่ได้มีแต่เรื่องการรักษาพยาบาลนะ งบฯต้องเอาไปใช้เรื่องอื่นด้วย เกิดสมมติจ่ายปีละเป็นร้อยล้าน-พันล้าน ใครรับผิดชอบครับ สมมติจ่าย 1 พันคน คนละ 1  แสนบาท เท่ากับต้องจ่าย 1 ร้อยล้านบาท เงิน 1 ร้อยล้านเยอะไหมครับ อีกอย่าง กรรมการรับ"ผิด-ชอบ"อะไรบ้างครับ คิดเล่นๆ -รพ. ฟ้องกลับกรรมการได้ไหมว่าจ่ายเงินไม่สมเหตุผล แถมทำให้เสียชื่อ -ญาติคนป่วยฟ้องกลับกรรมการได้ไหมว่าจ่ายเงินน้อยไป ฯลฯ ผมเคยออกตัวไว้แล้วว่า ผมไม่เชื่อในรูปแบบคณะกรรมการ บ้านเมืองเรามีปัญหาเพราะมีองค์กรหรือคณะกรรมการ(อิสระ)ใช้อำนาจคล้ายตุลาการ(แต่ไม่ใช่)เยอะแยะไปหมด เป็นไงล่ะ เกิดปัญหาไหมครับ มองความจริงที่ผ่านมาซิครับ อย่า"คิดฝันถึงสิ่งสวยงาม"เลย มองด้านลบบ้างก็ดีนะ เห็นมั้ย อันโน้นมาวินิจฉัยแบบนึง อีกอันมาอีกแบบ เป็นไงล่ะ แล้วจะจบยังไงล่ะแถมช้าลงอีก แล้วยังมีการฟ้องแพ่ง-อาญาไปได้อีก เรื่องทั้งหมดจบไหมครับ ไม่จบอยู่ดี ทำไมจะออกกฎหมายทั้งทีไม่ทำให้จบไปเลยล่ะ อย่าเอาความเห็นใจหรืออารมณ์มาอยู่เหนือหลักการและเหตุผลซิครับ เข้าใจว่าครอบครัวขาดผู้นำ-ผู้หาเลี้ยงเป็นอย่างไร แต่ บ้านนี้เมืองนี้ขาดหลักการมานานพอแล้ว เอาความชอบ-อารมณ์เป็นที่ตั้งจนละทิ้งหลักการซิ อยากทำให้จบทีเดียว(one-stop service ของแท้) ไม่ออกไปในลักษณะ กฎหมายพิจารณาคดีทางการแพทย์ หรือไม่ก็ กฎหมายประณีประนอมความเสียหายทางการแพทย์ ล่ะครับ ทำไมละครับ กลัวอะไรกันแน่ครับ ??? กฎหมาย "คน"เป็นผู้บัญญัติและกำหนดระบบทั้งนั้นไม่ใช่หรือครับ จะช้าเร็วขึ้นกับความซับซ้อนของระบบ และสิ่งเหล่านี้คนกำหนดได้ไม่ใช่หรือครับ ถูกและดีในโลกนี้ก็มีนะครับ อย่านึกว่าถูกแล้วต้องไม่ดีหรือดีแล้วไม่ถูก ออกกฎหมายทั้งที ทำให้จบเรื่องดีกว่า อย่าเอา"เร็วเข้าว่า" อย่าทำเรื่องนี้เป็น"บริการจ่ายเงิน one-stop service" อย่า"ผลาญเงินเล่นแล้วเรื่องก็ไม่จบ" และ อย่า"เอาความเห็นใจเป็นที่ตั้ง" อีกอย่าง ต้นตอปัญหาความสัมพันธ์แพทย์-คนป่วยมาจากไหน ทำไมไม่แก้ที่ต้นเหตุ แพทย์ไม่พอ---แก้ซิ ประชากรเยอะ---แก้ซิ แพทย์ไม่ถึงมาตรฐาน---แก้ซิ ฯลฯ แต่ที่สำคัญที่สุดคือ แนวความคิดที่ว่า "การแพทย์=การบริการ, คนป่วยไข้=ลูกค้า/ผู้รับบริการ, หมอพยาบาล=ผู้ให้บริการ" ผมว่าเป็นต้นเหตุหลักเลย มันมาจากระบบโน่นนี่ที่พยายามแข่งกันทำหรือประกวดประชันกันไม่ใช่หรือ คิดดีๆ รู้ไหม...สิ่งนี้กำลังทำให้การแพทย์หมดคุณค่าในตัวมันลงมา ทำให้คนทั่วไปมองว่าจะต้อง"ได้รับบริการ"เหมือนเวลาเดินเข้าศูนย์การค้าหรือเลือกซื้อของ ฯลฯ ระบบประกันคุณภาพ ระบบ iso อะไรนั่นนะ แข่งกันเข้าไป ไม่มีมันน่าอายหรือไง หารู้ไม่ สิ่งเหล่านี้ทำให้เกิดความคาดหวังแบบผิดๆ จากคำหรือถ้อยความที่เขียนลงในกระดาษหรือประกาศหน้า/ใน รพ. นั่นแหละ ตราบใดที่ยังไม่เลิกทัศนะที่ทำให้การแพทย์การสาธารณสุขเป็น "ของที่ซื้อ-ขายได้" นั้น ปัญหาก็ไม่จบหรอก ลองเอาไปคิดดูนะครับ แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 53 10:14:09 จากคุณ : หลักการอยู่เหนือความรูสึก (buddhi) เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 53 10:01:16

ความคิดเห็นที่ 14 ผมอยากให้มี คณะกรรมการที่จะช่วยเหลือ และเยียวยาแพทย์ด้วย หากแพทย์ถูกฟ้องร้องครับ หากแพทย์ถูกฟ้องร้อง ซึ่งมันก็ทราบกันอยู่ว่าไม่มีแพทย์คนใหนจงใจให้คนไข้ตัวเองต้องเกิดปัญหาขึ้น ก็ช่วยกรุณาหาคณะกรรมการมาช่วยเหลือแพทย์ด้วยเหอะครับ ช่วยเป็นธุระในการจัดหาทนาย (กรณีโดนฟ้องอาญา) ช่วยพิจารณา เป็นที่ปรึกษาให้ด้วยเหอะครับภายในเมื่อผู้ป่วยทุกคนมีสิทธิ์ในการฟ้องร้อง และขณะเดียวกัน หากผู้ป่วยได้รับเงินชดเชยจาก พรบ. ฉบับนี้ไปแล้ว และได้ทำการฟ้องร้องอาญาเพิ่ม ก็ให้เพิกถอนสิทธิ์ในการรับเงินชดเชยจาก พรบ. นี้ไปเลย และโอนอำนาจทั้งหมดให้กับศาลเป็นผู้ตัดสินว่า ผู้ป่วยควรจะได้รับเงินชดเชจในกรณีนี้หรือไม่ ผมว่ามันคงเป็นการ fair ต่อทั้งฝ่ายที่ต้องจ่ายเงิน และฝ่ายที่จะได้รับเงินมากกว่า และน่าจะลดปัญหาอัตราฟ้องร้องได้จริง ปล. ขอร่วมเป็น 1 คนที่ไม่เชื่อใจในคณะกรรมการ หากยังคงมีอัตราส่วนดังที่ร่างไว้อยู่ครับ จากคุณ : Umiki เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 53 10:42:54

ความคิดเห็นที่ 15   ^^^^ (+10)  คห. 14  ครับ มองในทางกลับกันบ้างนะ จากคุณ : aroonaroonaroon2009 เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 53 10:59:41

ความคิดเห็นที่ 16 คคห 4 ครับ เฉพาะสถาบันที่ผมเรียนอยู่ตอนนี้ รุ่นผมราวๆ 200 คนก็มากเกินความสามารถแล้วครับ ไม่ใช่ว่าเงินซื้อได้ทุกอย่างครับ แต่มันมีหลายๆ ปัจจัย เช่น... รุ่นผม จบออกไปได้ทำคลอดธรรมดาๆ ไม่เกิน 3 คนต่อ นิสิต 1 คน เพราะไม่มีคนไข้ให้ทำ หรือไม่กล้าให้ันิสิตทำเพราะกลัวมีปัญหา จบออกไป ทำคลอดธรรมดาอาจจะไม่ได้ทำครับ แต่ต้องทำคลอดในรายที่มีปัญหา ต้องใช้เครื่องดูดสูญญากาศดึง ใช้คีมดึงเด็ก ฟังดูแปลกๆ ไหม คนจะกล้าทำคลอดกับแพทย์จบใหม่ตามโรงพยาบาลจังหวัด/โรงพยาบาลอำเภอไหมครับ ถ้ารู้ว่าเขาเป็นแม่คนที่ 4 ที่ 5 ที่จะคลอดกับหมอคนนี้ แถมคลอดแล้วตายโดนฟ้องอีก (ตอนนี้รุ่นน้องผมกลายเป็นรุ่นละ 300 คนไปเรียบร้อยแล้ว ยังนึกไม่ออกเลยว่ามันจะเรียนกันยังไง อนาคตมีแต่คุณภาพจะต่ำลงเรื่อยๆ) จากคุณ : - WelL - เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 53 11:09:00

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านเมื่อวาน แต่ยุ่ง ๆ กับการงาน เลยไม่ได้แจม ... ก็ต้องขอบคุณ จขกท. ที่นำมาฝากนะครับ .. เผอิญ ผมเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย .. เลยอยากแจมด้วย .. ๕๕๕๕๕ ขอแจมเป็นช่วง ๆ เลยนะครับ เหมือนเวลาเราคุยถามตอบกัน .. ลืมคำตอบไปหรือเปล่าว่ามันมีคำตอบที่สามอีก 3. เห็นด้วย แต่ขอแก้ไขในประเด็นที่ทำให้เกิดปัญหาได้ไหม .................... ใช่แล้วครับ ... ก่อนที่จะพูดถึงประเด็นปัญหาตามแต่ละมาตรา  ขอชี้แจ้งให้ตรงกันก่อนว่า จุดประสงค์หลักของการออก พรบ.ฯ ชุดนี้ ไม่ใช่เพื่อ"ลดการฟ้องร้องแพทย์" อย่างที่หลายคนเข้าใจ แต่เป็นการ "ชดเชย และเยียวยา" ผู้ที่ได้รับความเสียหายกันต่างหาก .............. ถูกต้องครับ จาก ชื่อ พรบ.ฯ ก็เป็นแบบนั้น ..  แต่ก็มีบางคนเข้าใจว่า พรบ.นี้ ช่วยลดการฟ้องร้องแพทย์ด้วย .. ซึ่งผมคิดว่า บางคนนั้น ไม่น่าจะเป็น " หมอที่ทำงานในหน้าที่หมอ รักษาผู้ป่วยอยู่ นะครับ " "ทำไมเราไม่แก้ โดยการส่งน้ำมาดับไฟแทนการดูดควัน?" ส่งเงินที่เยอะขนาดนั้นมาบางส่วนเพื่อปรับปรุงระบบบริการให้มันดีขึ้น เพื่อลดความผิดพลาดซิ ประเด็นนี้ ทางผู้ร่วมร่างพรบ. รับไปในหลักการ และสัญญาพวกเราว่า เขาจะหาวิธีการ ที่ทำให้เงินส่วนนี้ ไปแก้ปัญหาทีพวกเราประสบจริงๆ  ??? ...................  สัญญา ??? ................... ใน พรบ. หลักประกันสุขภาพ ปี ๒๕๔๕  ก็มีกำหนดไว้เหมือนกัน อาจไม่ระบุชัดนัก แต่ก็ไม่เคยมีการนำเงินจากกองทุนฯ มาใช้ เพื่อส่งน้ำมาดับไฟเลย .. คุณหมอ นพ.พงษ์พิสุทธิ์ จงอุดมสุข ผอ.สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข น่าจะพอมีข้อมูลอยู่บ้าง ละมั๊ง ว่าทำไม ...        ( ผมจึงไม่ค่อยเชื่อว่า พรบ. คุ้มครองจะทำได้ตามที่รับปากไป ??? ) จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 53 11:22:31

ความคิดเห็นที่ 18 จะไม่จ่ายในกรณี 1.  ความเสียหายเกิดขึ้นตามปกติธรรมดาของโรคนั้น 2. ความเสียหายที่เมื่อสิ้นสุดกระบวนการรักษาแล้วไม่มีผลกระทบต่อการดำรงชีวิตตามปกติ ฟังดูดีไหม? เพราะไม่จำเป็นต้องหาคนผิด แค่ดูว่า ผลกระทบทำให้เขามีปัญหาในการใช้ชีวิตหรือเปล่า แล้วงั้น คำว่า "ตามมาตรฐานวิชาชีพ" มันโผล่มาได้อย่างไรละ?? เป็นที่น่าประหลาดใจมากว่า ผู้ที่เสนอ คำๆนี้ลงไปคือ แพทยสภา ของพวกเรา!! ในการประชุมร่างๆที่ผ่านๆมา "แล้วเราจะแก้คืนได้ไหม" นศพ.คนหนึ่งถาม "ได้ซิครับ" หนึ่งในผู้ร่วมร่างตอบ "สิ่งที่ผมต้องการคือมาจับเข่าคุยแบบนี้แหละ ว่าจะให้แก้ตรงไหน ไม่เห็นด้วยตรงไหน ผมเองก็ว่า ข้อ 6 นี้ ของร่างฉบับรัฐบาล มันไม่ดีจริงๆอย่างที่ว่านั่นแหละ .............................  ถ้ากำหนดไว้แค่ ๒ ข้อนั้น .. อาจหนักกว่านี้ ก็ได้นะครับ เพราะ จะเปิดกว้างมากขึ้น ลองคิดว่า “ ปกติธรรมดาของโรคนั้น “  คืออะไร ???   กระดูกหน้าแข้งหัก ปกติธรรมดา ก็มีได้ตั้งแต่ ปกติ เจ็บตึงขัดนิดหน่อย เดินกะเผลก ขาคดผิดรูป ไปจนกระทั่ง ตัดขา ..  ใช่หรือเปล่า ??? รักษาแล้วขาคด เดินกะเผลก ก็ร้องเรียนไปก่อน ได้ชดเชย หรือไม่ได้ก็ว่ากันอีกที .. อย่างนั้นหรือ ...                              ถ้าไม่กำหนด ไว้เลย ก็มีข้อดี คณะกรรมการ ก็จะสามารถให้เงินช่วยเหลือเบื้องต้นได้ง่ายขึ้น แต่ก็อาจเป็นตัวอย่างทำให้การร้องเรียนมากขึ้น .. ซึ่งปกติ ก็จำนวนเพิ่มขึ้นอยู่แล้ว ตัวอย่างจากสวีเดน ตามข่าวนี้ .. http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=cmu2807&date=07-08-2010&group=7&gblog=73   " ก่อนหน้าระบบประกันสุขภาพจะเกิดขึ้นในปี ค.ศ. 1975, มีคนไข้ประมาณ 100 รายต่อปีได้รับค่าชดเชยความเสียหายตามบทบัญญัติในกฎหมายความเสียหาย(tort law rules). ขณะนี้, คนไข้ประมาณ 5,000 รายต่อปี ได้รับค่าชดเชยความเสียหาย "     ผมเสนอให้ตัด มต. ๖ ออกไป  แต่ว่า การจ่ายง่ายขึ้นเร็วขึ้น กองทุนจะเป็นอย่างไร ??? มีหมอนักกฏหมายให้ข้อคิดเห็นใน ประเด็น มต.๕ - ๖ ไว้ น่าสนใจ .. http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=cmu2807&date=06-08-2010&group=7&gblog=72 ับล๊อกนี้เป็นข้อเสนอของผมเอง .. http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=cmu2807&date=02-08-2010&group=7&gblog=69 จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 53 11:27:56

ความคิดเห็นที่ 19 ปัญหาอยู่ตรงนี้ค่ะ บางครั้งเขาต้องการการชดเชยจริงๆ แต่ไม่ได้รับการใส่ใจ เขาจึงร้องแพทย์สภา แต่ การดำเนินการล่าช้ามาก เขาไปร้องแพ่ง แต่ ก็ โดนดึงเรื่องจนหมดอายุความ ทำให้เขาต้องร้องอาญา ...............  ก่อนอื่น ต้องชี้แจงก่อนว่า “ แพทยสภา “ ตรวจสอบมาตรฐานทางวิชาชีพ เท่านั้น ไม่เกี่ยวกับการฟ้องแพ่ง หรือ อาญา ... แต่ ส่วนใหญ่จะเข้าใจคลาดเคลื่อนว่า จะฟ้องแพ่ง ฟ้องอาญา ต้องรอแพทยสภาสรุปมาก่อน ..              ถ้าต้องการฟ้องแพ่ง ฟ้องอาญา  ก็สามารถฟ้องได้เลย โดยไม่ต้องรอคำตอบจากแพทยสภา เป็นคนละเรื่องกันนะครับ ...            การอ้างว่า ต้องฟ้องอาญา เพราะ แพทยสภาพิจารณาช้า ทำให้หมดอายุความทางแพ่ง จึงเป็นความเข้าใจที่คลาดเคลื่อน เน้นอีกครั้งว่า ไม่เกี่ยวกัน ถ้าจะฟ้องทั้งสามทาง ( แพ่ง อาญา แพทยสภา ) พร้อมกันเลยก็ได้ครับ จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 53 11:30:24

ความคิดเห็นที่ 20 มาตรา 45 การฟ้องอาญา ...(โอ้แม่เจ้า จะเอาเราเข้าคุกเหรอ?) ทางทีมร่างพรบฯ อธิบายให้ฟังว่า ถ้าผู้ป่วยรับเงิน ก้อนนี้ไป 1. จะไม่มีสิทธิฟ้องทางแพ่งต่อ เพราะจะมีการไกล่เกลี่ยและทำสัญญากัน 2. แต่ยังฟ้องอาญาได้ แต่สามารถเขียนได้ว่า "ไม่สามารถนำข้อมูลในการพิจารณารับเงินจากพรบ.ชุดนี้ ไปเป็นหลักฐานในศาล" ได้ค่ะ ข้อ ๑ .. ผมไม่แน่ใจว่า เงินก้อนนี้ หมายถึง ก้อนไหน ... เพราะ พรบ.นี้จะมีเงินสองก้อน คือ เงินช่วยเหลือเบื้องต้น  และ เงินชดเชย ... ( ดูสรุปจากภาพประกอบด้วย จะเข้าใจง่ายขึ้น ) ถ้าดูตาม พรบ. นี้  ไม่มีข้อไหนที่ระบุว่า ไม่มีสิทธิฟ้องแพ่งเลยนะครับ ใน มต.๓๓ ก็บอแต่เพียงว่า ทำสัญญาประนีประนอมยอมความ ตามคณะกรรมการกำหนด .. ( ซึ่งจะกำหนดอย่างไร ก็บอกไม่ได้ ??? ) ข้อ ๒ เห็นด้วยว่า ฟ้องอาญาได้ ไม่ควรมีข้อยกเว้น ให้กับวิชาชีพ ให้กับใคร ทั้งนั้น   ใน มต.๔๖ ระบุเรื่องจำคุกไว้ในกรณีที่ไม่ให้ความร่วมมือ ซึ่งโดยส่วนตัวผมก็ยังคิดว่า “ให้สิทธิกับคณะกรรมการมากไป” อย่าลืมว่า ส่วนหนึ่งของ คณะกรรมการ มาจาก NGO นะครับ ( ต่างจาก คกก. ใน มต.๔๑ ) ส่วนที่บอกว่า ไม่สามารถนำข้อมูล ฯ ก็มีเขียนไว้ในร่างนี้อยู่แล้วครับ มต.๔๑  ( ส่วนว่า จะทำได้จริง ตามนั้นหรือเปล่า อันนี้ไม่แน่ใจ ??? ) จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 53 11:33:09

ความคิดเห็นที่ 21 เงินมาจากไหน??? คำว่าเงินมาจากการหักสถานพยาบาล ทำให้เราหลายคนกังวลใจว่า แล้วอย่างนี้รพ.รัฐไม่ต้องขาดทุนกันจนหาอุปกรณ์มารักษาคนไข้ได้เหรอ สิ่งที่บางคนยังไม่รู้คือ เท่าที่ผ่านมาตั้งแต่ปี  2545 และเริ่มมี 30 บาทรักษาทุกโรค รพ.รัฐทุกแห่งโดนหักเงินเป็นจำนวนหนึ่งเข้ากองทุนของสปสช. ก่อนส่งให้รพ.มาตั้งนานแล้ว ดังนั้น เมื่อพรบ.นี้ออก ผู้ป่วย 30 บาท เงิน cap per head ของ 30 บาทคงไม่ต่างจากเดิม แต่ที่ต่างคงเป็นเงินของ "ประกันสังคม" , "ข้าราชการ" เสียมากกว่า ซึ่งขึ้นอยู่กับทางหน่วยงานนั้นๆ จะหักค่าหัวก่อนส่งที่รพ.เราเท่าไหร่ ??? ........... ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าผมเข้าใจผิดเองหรือเปล่า ....  เพราะ ใน พรบ.นี้ มต. ๒๒ เขียนไว้ว่า ข้อ.๑ เงินโอนจาก มต.๔๑ และ ข้อ ๒ เงินจากสถานพยาบาลจ่ายสมทบ        พอย้อนกลับไปดู มต.๓ คำนิยามของสถานพยาบาล รวมถึง สถานพยาบาลของรัฐ ด้วยนะครับ ..  แล้วจะตีความว่า รพ.รัฐ ไม่ต้องจ่ายเงิน ตามข้อ ๒ หรืออย่างไร ???   เงินรายรับ ของ รพ.รัฐ ไม่ว่าจาก สปสช. ประกันสังคม และ ข้าราชการ  ไม่น่าจะต่างจากเดิม   แต่ ต้องจ่ายเพิ่มขึ้น เพื่อเข้ากองทุน  เพราะคงไม่มีใครเอาเงินมาออกแทน สถานพยาบาลของรัฐแน่ และ ใน พรบ.นี้ ก็เรียกเก็บจาก “ สถานพยาบาล “  ไม่ใช่เก็บจากหน่วยงานนั้นๆ ( สนง.กพ กระทรวงการคลัง และ สนง.ประกันสัมคม ) นะครับ    ถ้าจะให้ดี ผมเสนอว่า กำหนดไว้ใน พรบ.เลยว่า มต.๒๒ วงเล็บ๒  “ ยกเว้น สถานบริการภาครัฐ “ จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 53 11:37:11

ความคิดเห็นที่ 22 ดัง นั้น พรบฯ ควรมีมาตรการชัดเจนในการ ดูแล และพิจารณา อีกทั้งปรับปรุงรพ.ที่มีการร้องเรียนมากๆ (ซึ่งจริงๆแล้ว นี่คือ หน้าที่ของ แพทยสภาที่ต้องทำนะคะ ไม่ใช่หน้าที่ของรัฐบาล)  ??? ข้อนี้ อาจเข้าใจ คลาดเคลื่อนกันนิดหน่อย เกี่ยวกับการปรับปรุง รพ. (สถานบริการ) ........ จริง ๆ แล้วเป็น หน้าที่ ของ กระทรวงสาธารณสุข และ สำนักงานหลักประกันสุขภาพ ( สปสช) หรือ อีกนัยหนึ่ง ก็คือ “ รัฐบาล “ นั่นแหละ  ไม่ใช่แพทยสภาครับ      แพทยสภา มีหน้าที่ดูแลมาตรฐานวิชาชีพ  “แพทย์”   ไม่ได้มีหน้าที่เกี่ยวข้องกับการปรับปรุง มาตรฐาน รพ. นะครับ ............ รวมถึง การเพิ่มโค้วต้าเรียนต่อของแพทย์ และ การเพิ่มศักยภาพ ของ รพ.รัฐ ( รพ.ศูนย์ รพ.ทั่วไป ) เพื่อให้มีความสามารถ มีความพร้อม ที่จะเข้าเป็น สถาบันผลิตแพทย์เพิ่ม (เพิ่มจำนวนผลิตแพทย์)  ..           รวมถึง คณะแพทย์ต่าง ๆ ด้วย ซึ่งถ้าจะเพิ่ม รัฐ ก็ต้องสนับสนุน ด้านต่างๆ ไม่ใช่ แค่ลมปาก พูดว่า " ให้คณะแพทย์ไปพิจารณารับเพิ่มนักศึกษาแพทย์ "  ( หรือจะเรียกว่า " :-)น้ำลายทิ้ง" ก็ได้ เพราะไม่ต้องรับผิดชอบอะไรเลย :-)เสร็จ ก็เดินไปเฉย ๆ ซะงั้น )      แพทยสภา มีหน้าที่ในการควบคุมมาตรฐาน ของ สถานฝึกอบรมแพทย์ เท่านั้นนะครับ ... ไปเพิ่มจำนวนนักศึกษาแพทย์ เองไม่ได้ครับ จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 53 11:42:58

ความคิดเห็นที่ 23 และอีกหลายประเด็นที่นำเสนอเช่น 1. วันหลังก็ถ่ายทอดสดการประชุมร่างพรบ. ทั้ง 3 ฝ่าย ออกทีวีไปเลย เราทั้งแพทย์และประชาชนจะได้เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นภายในนั้นจริงๆ ไม่ใช่ว่า ร่างจะดันเข้าสภาอยู่แล้ว แต่หมอหลายคนเพิ่งรู้ 2. จัดให้มีการชี้แจง ถกประเด็นปัญหา กันแบบไม่ใช้อารมณ์ หลายๆเวที ไม่ว่าจะเป็น โรงเรียนแพทย์ โรงพยาบาลจังหวัด หรือ อื่นๆ (เข้าใจดีว่ากลุ่มผู้ร่างฯ คงจะเหนื่อย แต่เป็นการลงทุนที่คุ้มค่า เพราะหนึ่งปากที่เขามาฟัง เขาจะพูดสิ่งที่เขาได้ยิน ไปให้อีกสิบคนแล้วมันจะขยายเป็นลูกโซ่ไปเอง .....................  เห็นด้วยอย่างยิ่ง ..  แล้วก็น่าจะทำมาตั้งนานแล้ว เพราะ ถือว่า เป็นผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย กับ ร่าง พรบฯ นี้โดยตรง แต่กลับไม่ค่อยมีใครรู้เรื่อง              ถ้าไม่มีการประท้วงต่อต้าน ก็คงไม่มีใครรู้เรื่องจน พรบ. ออกมาบังคับใช้ ซึ่งก่อนหน้านี้ ก็มีหลายฉบับ ที่มีปัญหา แต่ก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว เช่น พรบ. ชัณสูตรพลิกศพ ซึ่งมีเจตนาดี แต่ทำไม่ได้ แถมตอนนี้ คุณหมอไม่ออกไปชัณสูตรที่เกิดเหตุ ด้วยตนเอง ก็ผิดคดีอาญา ด้วย เพียงแต่ยังไม่มีเจ้าพนักงานตำรวจ เอาจริง ตามกฎหมาย ยวน ๆ กันไปเรื่อย ... ผมว่า คงมีสักวัน ที่ เจ้าพนักงานตำรวจ เอาจริง ฟ้องอาญา คุณหมอ สักคน รับรอง หนาวกันทั้งประเทศ ??? จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 53 11:44:58

ความคิดเห็นที่ 24 สิ่งสุดท้ายที่ฝากไว้คือ 1. อย่าเพิ่งเชื่ออะไรทั้งหมด หากคุณได้รับข่าวสารเพียงฝ่ายเดียวหรือ ข้อความบางส่วนที่ตัดแปะมา ให้อ่านร่างทั้งฉบับ และหลายๆฉบับ (รวมถึงสิ่งที่ ข้าพเจ้า post วันนี้ด้วย ให้เป็นแค่ส่วนหนึ่งของข้อมูลในการตัดสินใจ ไม่ใช่ "ข้อสรุป"   2. คำตอบไม่ได้มีแค่ เหลือง กับ แดง ไม่ได้มีแค่ รับ กับ ล้ม เรามีทางเลือกอีกหลายอย่างคะ 3. จงคิดเสมอว่า ประชาชน และ แพทย์ ยืนอยู่ฝั่งเดียวกันเสมอ เราคิดแตกต่างได้ แต่ไม่แตกแยกคะ รัก หมอและ คนไข้ทุกคนนะคะ จุ๊บๆๆ (ลงท้ายซะหน่อมแน๊มเชียว) ...............เห็นด้วยอย่างยิ่ง อย่างพึ่งเชื่อ  ที่ผมบอกไป         อ้อ ...  จุ๊บ ๆ เช่นกัน ............ ๕๕๕๕๕๕๕ ปล. ขอนำข้อมูลไปลงบล็อก ด้วยนะครับ .. จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 53 11:47:13

ความคิดเห็นที่ 25   ร่วมด้วยช่วยยำ เอ้ย ทำ จุดประสงค์หลัก เพื่อ "ชดเชย และเยียวยา" ผู้ที่ได้รับความเสียหาย กับ การ"ลดการฟ้องร้องแพทย์" อันนี้ทำไมไม่ไปด้วยกันเสียเลย สามารถ ระบุลงในกฏหมายได้ไหมว่า ถ้าประสงค์จะรับ เงินชดเชย จะต้อง สละสิทธิ การฟ้องต่อศาลยุติธรรม (ผมเห็น พูดกันเหลือเกินว่า เป็นสิทธิพื้นฐาน จะระบุห้ามในกฏหมายมิได้ แต่อย่าลืมนะครับ บุคคลสามารถเลือกที่จะใช้หรือไม่ใช้สิทธิที่พึงมีของแต่ละบุคคลได้ ดังนั้นเมื่อสามารถเลือกที่จะรับเงินชดเชย ก็น่าจะสามารถเลือกที่จะไม่ใช้สิทธิฟ้องร้องได้ ไม่ได้ห้ามฟ้องนิครับ ฟังดูเหมือนศรีธนนชัยใช่ไหมครับ แต่จริงๆผมว่าไม่ใช่นะครับ จุดประสงค์ พรบ นี้ เพื่อให้ ผู้ป่วยเข้าถึงเงินได้ง่ายกว่าวิธีปกติ เหมือนกับการขึ้นทางด่วน ก็ต้องเสียค่าทางด่วน แหละครับ ผมว่าก็ยุติธรรมดีนะ) ส่วนเงินช่วยเหลือเบื้องต้น สามารถให้แบบให้เปล่าได้ เรื่องมาตรา 5,6 เนี่ย ส่วนตัวผมเห็นว่าถ้าระบุกว้างไป กรรมการควรจะเป็น"วิชาชีพ" เพราะจะได้ใช้องค์ความรู้ประกอบการพิจารณา แต่ถ้าระบุให้แคบลง ก็ต้องแนบความเห็นของ"ผู้ตั้งมาตรฐานวิชาชีพ"ประกอบด้วย (สรุปยังไงก้ต้องใช้สภาวิชาชีพอยู่ดี) เพราะถ้ากรรมการไม่ดี โอกาสที่เงินจะถูกใช้อย่างไม่เหมาะสมสูงครับ ยิ่งเป็นภาระให้สถานพยาบาลถูกเก็บเงินสูงขึ้นตามตัว ส่วนข้อ อื่นๆ หมอหมู พูดไปหมดแล้วครับ จากคุณ : ขออภัย ความรู้เท่าหางลูกอ๊อด เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 53 22:17:52 A:222.123.209.200 X: TicketID:278779

ความคิดเห็นที่ 26 ผมนั่งอ่านกระทู้แบบนี้มาตั้งแต่6ปีก่อน ผู้ร่วมร่างพรบ.สมัยนั้น และฝ่ายที่ตั้งธงอยู่ตรงข้ามหมออย่างชัดเจน บอกไว้ว่าไม่มีปัญหา บอกไว้ว่าสุดท้ายผลดีจะตกกับผู้ป่วยและแพทย์ ความสัมพันธ์จะดีขึ้น และปัจจุบันเป็นอย่างไร ผมไม่เชื่อครับ อีกอย่าง การที่คุณCMVวิจารณ์มาตรา6แบบนั้น แปลว่าไม่ทราบที่มาของมาตรา6ดั้งเดิม และไม่ทราบว่าประเด็นนี้มีการพูดคุยกันตั้งแต่เมื่อการสร้างพรบ.นี้เมื่อ 6-7ปีก่อน หรือไม่ก็ทราบ แต่มองโลกในแง่ดี แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 53 13:15:34 จากคุณ : หมอแมว เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 53 12:27:07

ความคิดเห็นที่ 27 มต.๖ ข้อยกเว้น ที่จะช่วยไม่ได้ ซึ่งจะเห็นได้ว่า ถ้าจะช่วยเหลือได้ก็ต่อเมื่อ ๑ ความเสียหายที่เกิดขึ้นตามปกติธรรมดาของโรคนั้น แม้มีการให้บริการสาธารณสุขตามมาตรฐานวิชาชีพ (เฮ้ย แบบนี้แปลว่า ถ้าเขาได้เงิน เราก็ไม่ได้ทำตามวิชาชีพซิ) ๒  ความเสียหายซึ่งหลีกเลี่ยงมิได้จากการให้บริการสาธารณสุขตามมาตรฐานวิชาชีพ (เอาอีกละ มาตรฐานวิชาชีพอีกแล้ว) ๓ รักษาสิ้นสุดกระบวนการให้การบริการสาธารณสุขแล้วไม่มีผลกระทบต่อชีวิตตามปกติ BY CMV การเขียนเช่นนี้แปลว่ามีความเข้าใจเรื่องนี้คลาดเคลื่อนไปหน่อย(หรือเข้าใจถูกแต่อธิบายผิด) ตามมาตรา 6 จะไม่จ่ายเงินเมื่อ 1. เป็นความเสียหายที่เกิดจากโรค แม้รักษาถูกต้องแล้ว 2. เป็นความเสียหายที่เกิดจากการรักษา แต่เป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้ 3. เมื่อเวลาผ่านไป ควาามเสียหายนั้นสามารถหายได้เอง นั่นหมายความว่า ถ้ารักษาอย่างถูกต้องแล้วเกิดความเสียหายอันเกิดจากโรคหรือการรักษาตามมา จะไม่จ่ายเงินส่วนนี้ และหมายความว่า การจ่ายเงินส่วนนี้ จะทำในกรณีเกิดความเสียหายอันเกิดจากความประมาท ผิดพลาด หรือความไม่พร้อม ของบุคลากรในโรงพยาบาลหรือโรงพยาบาลเอง คุณCMVต้องย้อนกลับไปดูครับว่าทำไมหมอจึงเสนออย่างนั้น เพราะว่าพรบ.ตัวแรกที่ออกมา ทำออกมาเพื่อเยียวยาประชาชนที่ได้รับผลกระทบอันเกิดจาก"ความไม่พร้อมของประเทศไทย" ไม่ใช่เยียวยาประชาชนทุกคนที่ได้รับผลกระทบจากความเจ็บป่วย เพราะในสมัยนั้น มีการปลุกกระแสการฟ้องร้องแพทย์ ปัญหาคือการฟ้องร้องแพทย์จะทำได้คล่องในกรณี แพทย์รัฐบาล และแพทย์ที่อยู่ในที่กันดารกับมีแพทย์น้อย บางครั้งการฟ้องร้องเกิดจากการรักษาที่ต่ำกว่ามาตรฐานอันเกิดจากความไม่พร้อมของเครื่องมือ อุปกรณ์ บางครั้ง เกิดจากแพทย์มีน้อยจนกระทั่งอดหลับอดนอน บางครั้ง คนไข้อาการหนักเกินไป ถ้าส่งต่อไปหาผู้เชี่ยวชาญอีก2-3ชม. คนไข้ตายแน่ๆ บางครั้ง รถส่งตัวมีคันเดียว คันแรกออกไปแล้วคนไข้ที่หนักกว่ามาพอดี ก็ต้องรักษากันไป ตรงนี้ถ้าเป็นสมัยก่อน ก็ไปฟ้องกันเอาเอง หมอพยาบาลที่ไหนจะอยากอยู่รัฐบาลกัน ในเมื่อมาตรฐานวิชาชีพที่แย่ลง มันเกิดจากความห่วยโดยรวมของระบบ มาตรานี้จึงออกมา โดยหวังว่าจะสร้างความมั่นใจให้คนที่ทำงาน (แม้ว่าผลที่ได้จะไม่เป็นอย่างนั้น) โดยหวังว่าหากเกิดเหตุสุดวิสัยขึ้นจากการผิดมาตรฐาน แต่เป็นการผิดมาตรฐานที่มีเหตุผล ไม่ได้ตั้งใจ จะได้มีการชดเชยกันไป ปัญหาต่อมา ทำไมเราจึงไม่เยียวยาไปหมดทุกคน แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 53 12:44:14 จากคุณ : หมอแมว เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 53 12:43:40

ความคิดเห็นที่ 28 ร่างฉบับประชาชน" ใจความคือ จะไม่จ่ายในกรณี 1.  ความเสียหายเกิดขึ้นตามปกติธรรมดาของโรคนั้น 2. ความเสียหายที่เมื่อสิ้นสุดกระบวนการรักษาแล้วไม่มีผลกระทบต่อการดำรงชีวิตตามปกติ ถ้าเป็นตามนี้ ก็บอกเจตนารมย์ของฉบับประชาชนแล้วว่า ไม่ได้ต้องการเยียวยาผู้ที่ได้รับผลกระทบจากโรค และมีการตัดข้อสอง "๒  ความเสียหายซึ่งหลีกเลี่ยงมิได้จากการให้บริการสาธารณสุขตามมาตรฐานวิชาชีพ" ความหมายของฉบับร่างประชาชนก็คือ หากความเสียหายนั้น เกิดจากการรักษา ต่อให้เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในการรักษาชีวิตของคนไข้ไว้ คณะกรรมการก็ต้องพิจารณาจ่ายเงิน เช่น ผ่าตัดไส้ติ่ง แล้วหลังจากนั้น 10 ปี มีadhesion band ซึ่งเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ป้องกันไม่ได้ ... จากนั้นคนไข้ต้องผ่าตัดซ้ำด้วยลำไส้อุดตัน ... กรณีต้องจ่าย คนไข้แพ้ยา  .... ซึ่งคนไข้ไม่เคยมีประวัติมาก่อน การแพ้ยานั้นไม่สามารถป้องกันได้ ... ก็ต้องจ่ายเงิน คนไข้ได้ยาไปแล้วบอกว่าเวียนหัว หกล้ม ขับรถชน ... ก็ต้องจ่ายเงินทันที ถ้าตัดข้อสองไป แปลว่าต้องจ่ายทุกกรณีที่คนไข้ได้รับการรักษาแล้วมีปัญหาที่ไม่เกี่ยวกับโรค และในเมื่อตัดคำว่า "มาตรฐานวิชาชีพ" ไป แปลว่า ถ้าหมอจ่ายยารักษาความดัน Enalapril ไป คนไข้ไอ ... จนนอนไม่ได้ ...หรือจ่ายยา HCTZไป คนไข้ฉี่มาก ไม่ได้นอน จากนั้นวันต่อมาหกล้ม ... กรณ๊นี้ก็ต้องจ่ายเงิน เพราะแม้นว่ามีการรักษาตามมาตรฐานแล้ว ผลข้างเคียงก็เป็นไปตามปกติ และมีการเตือนแล้วว่ามันทำให้เกิดอาการอะไรได้ แต่ในร่างพรบ.ฉบับประชาชนก็บอกว่า "จ่ายได้" ถ้าหากจะมีเหตุผลของผู้ร่างฯท่านใดที่บอกว่า เจตนารมย์ไม่ใช่เช่นนั้น ก็ต้องหากทางแก้ข้อที่หละหลวมนี้ออกครับ เพราะที่ผ่านมาทุกยุคทุกสมัย การตัดสินของผู้พิพากษาไม่ได้ตั้งบนเจตนารมย์ "หากแต่ตั้งบนตัวอักษร" .... และปัญหาก็จะมาตกตรงที่ว่า เงินจะไหลออกไปจากช่องโหว่ในมาตร 6 และเมื่อเงินไม่พอ ก็จะย้อนกลับไปที่มาตราเก่าตัวนึงที่ระบุว่า ให้ไปไล่เบี้ยกับบุคลากรทางการแพทย์อีกที ในเมื่อเปิดช่องโหว่ขนาดใหญ่ให้เงินไหลออกขนาดนี้ การไล่เบีั้ยจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน อยากให้ตอบครับว่า ตรงนี้ คือช่องโหว่หลักที่ไม่แก้ และไม่ยอมแก้กัน โดยไพล่ไปพูดว่า"แพทยสภาใส่คำว่ามาตรฐานวิชาชีพลงไป" ทั้งที่ประเด็นไม่ได้อยู่ตรงนั้นเลย ประเด็นอยู่ที่6.2 ที่ตัดออกไปจนเกิดปัญหา ส่วนคำว่ามาตรฐานวิชาชีพ เป็นแค่เรื่องรอง ที่มีการใส่ก็เพราะไม่ต้องการให้ไปซ้ำซ้อนกันกับกฎหมายตัวอื่นที่มีอยู่แล้ว อันนั้นคือแบบธรรมดาที่จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน ไม่มีทางเป็นอื่น หากเอาฉบับประชาชนใช้จริง ส่วนเหตุการณ์ที่จะแค่อาจจะเกิดก็คือ อีกทั้งการไม่ใส่คำว่า "ถ้าหากทำตามมาตรฐานวิชาชีพ" ก็เป็นอีกช่องในการมุ่งให้มีการฟ้องร้องมากกว่าเดิม เพราะเมื่อได้เงินจากตรงนี้ไปส่วนนึง ประกอบกับหน่วยงานภาครัฐต้องเสียเงินก้อนนี้ให้กับประชาชน ... ก็ต้องการไล่บี้ คราวนี้จะเข้าสู่การฟ้องแพ่งและอาญาต่อ ประชาชนที่ได้จากงวดแรก บางคนก็ลุยต่อเลย ทั้งแพ่งและอาญา หน่วยงานของรัฐก็เล่นทั้งทางแพ่ง เพื่อจะไล่เบี้ยเอาเงินคืน เพราะตามหลักแล้วเค้ามีหน้าที่ที่จะไม่ให้เสียเงินนี้ไป ซึ่งก็หมายความว่าต้องมาไล่พิสูจน์ให้ได้ว่ามีการกระทำผิดมาตรฐานหรือไม่ ถ้าหาคนผิดได้จริงก็ดีไป แต่อย่าลืมนะครับ ว่าโดนร้องเรียนครั้งนึง โดนสอบครั้งนึง มันหนักหนาแค่ไหน คนที่ไม่เคยโดนคงไม่รู้ ต่อให้ไม่ผิด รอดตัว แต่ว่าการทำดีที่สุด ทำไม่ผิดแล้วเจอสอบ มันแย่แค่ไหน ในระบบงานของรัฐ สมัยที่ผ่านมา มีแต่สั่งว่าให้ทำอย่างนั้นอย่างนี้ มีแต่พัฒนาเรื่องนั้นเรื่องนี้ แต่ไม่ให้ทรัพยากรที่เพียงพอ มีแต่จะมาตัด ผมว่าถ้าฉบับประชาชนออกมา หนาวแน่ครับ สุจริตชนคงนอนตาไม่หลับกันแล้ว ปล. ประโยคที่ว่า ฟังดูดีไหม? เพราะไม่จำเป็นต้องหาคนผิด แค่ดูว่า ผลกระทบทำให้เขามีปัญหาในการใช้ชีวิตหรือเปล่า แล้วงั้น คำว่า "ตามมาตรฐานวิชาชีพ" มันโผล่มาได้อย่างไรละ?? เป็นที่น่าประหลาดใจมากว่า ผู้ที่เสนอ คำๆนี้ลงไปคือ แพทยสภา ของพวกเรา!! ในการประชุมร่างๆที่ผ่านๆมา ไม่แปลกใจที่คุยกันไม่ได้ครับ เพราะในระดับผู้ร่างและผู้ประชุม ยังสาดโคลนใส่ฝ่ายตรงข้ามด้วยวิธีนุ่มนวลเช่นนี้ ผมคิดว่าถ้าจะจริงใจกว่านี้ ก่อนที่จะประชุมกันและเชิญน้องๆนศพ.มาแล้วให้ถ่ายทอดสด ลองเอามาคุยกันหนึ่งครั้ง จากนั้นให้แต่ละฝ่ายเสนอข้อมูลด้านของตน แล้วเชิญแพทย์ นศพ. และผู้เกี่ยวข้องที่ได้รับข้อมูลรอบด้านมาคุยกันอีกครั้งดีหรือไม่ เพราะประโยคนั้น คือการฝังข้อมูลลงไปว่า คำว่า"มาตรฐานวิชาชีพ" คือมูลเหตุของการฟ้องร้องในปัจจุบัน จากนั้นก็ฝังข้อมูลลงไปอีกว่า "แพทยสภา"จงใจใส่ลงไปจนเกิดปัญหา หรือการจงใจบอกว่า ฉบับที่มีปัญหาคือฉบับรัฐบาลที่แพทยสภาร่วมร่าง (ทั้งที่จริงๆอ่านแล้ว ฉบับประชาชนมีช่องโหว่ขนาดใหญ่ที่ไม่สมเหตุผลอยู่ ลองไปพิจารณาจากข้อมูลเดิมๆแล้วกันครับ ว่าการใส่กับไม่ใส่ อะไรคือปัญหา การประชุมเมื่อ 6 ปีก่อนเค้าถกกันเรื่องนี้อย่างกว้างขวางแล้ว ลองไปพิจาณราอีกครั้งแล้วกันครับว่าการเอา 6.2 ออก มันเปิดช่องโหว่ขนาดไหน ... ช่องโหว่ที่ใหญ่และรุนแรงจนไม่น่าเชื่อว่าจะหลุดไปได้ ปีนี้ไม่เหมือนเมื่อ 6 ปีก่อน 6 ปีก่อนยังเป็นวัยรุ่น ยังไม่รู้ข้อมูลอะไรมาก ยังมองโลกในแง่ดี เวลามีนโยบายอะไรที่บอกว่า"เพื่อประชาชน" ผมก็มองในแง่ดี มาตอนนี้ เวลาอ่านเรื่องราวหรือฟังคำพูดแล้ว จับใจความแล้ว .. จากคุณ : หมอแมว เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 53 14:01:17

ความคิดเห็นที่ 29 เชิญชม รายการย้อนหลัง .. สถานี : ไทย พีบีเอส วันที่ 14 สิงหาคม 2553 เวลา 14:00-14:59 http://tv.kapook.com/replay_channelTPBS.php?c=5&d=14&m=8&yr=2010&h=14&x=107&y=29 รายการเริ่มประมาณนาที ที่ ๖ ..   ถ้ามีเวลา ก็เชิญรับชม นะครับ .. อย่างที่ จขกท. ได้สรุปมาให้บางส่วนแล้ว .. จากคุณ : หมอหมู เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 53 19:18:59

ความคิดเห็นที่ 30 อาจจะดูนอกเรื่องหน่อยนะครับ เพราะผมไม่ค่อยทราบรายละเอียดเกี่ยวกับกฎหมายเลยขออนุญาตตั้งคำถามท่านผู้รู้ 1. เคยมีประวัติการฟ้องร้องบุคลากรทางกาารแพทย์อื่นๆที่ไม่ใช่แพทย์หรือไม่ครับ เช่น นักเทคนิคการแพทย์ พยาบาล นักกายภาพบำบัด หรืออื่นๆ 2. มีอาจารย์ท่านหนึ่งเคยบอกว่า ใบยินยอมไม่ค่อยมีผลทางกฎหมายซักเท่าไรนักทำเพียงเพราะแพทยสภาบังคับให้ทำ 3. สุดท้าย ผมอยากทราบว่าสภาวิชาชีพทางด้านสุขภาพอื่นๆเห็นอย่างไรกับ พรบ ฉบับนี้หรือไม่ครับ อย่างไรผมลองไล่เรียงอ่านดู เห็นใจคุณหมอทุกท่านมากครับ จากคุณ : nunumum เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 53 20:52:52

ความคิดเห็นที่ 31 #30 1. เคยมีครับ แต่ไม่ว่าคนอื่นจะพลาดอย่างไร จำเลยที่ 1 ก็เป็นแพทย์เสมอ 2. มีผลในแง่ของการรักษาสิทธิคนไข้ครับ มีผลว่าอนุญาตให้ทำอย่างมีมาตรฐาน ไม่มีใครอนุญาตให้ทำห่วยหรอก และถ้าไม่เซ็น หมอก็ไม่มีสิทธิ์ทำหัตถการกับคนไข้ ยกเว้นในกรณีฉุกเฉินที่เป็นอันตรายถึงชีวิต 3.ไม่ทราบเหมือนกันครับ จากคุณ : Umiki เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 53 00:19:01

ความคิดเห็นที่ 32 คิดว่าหลายชั่วโมงที่พูดคุยกัน คงเป็นเพราะ ทางฝั่งผู้ถามไม่ได้เตรียมประเด็นกันก่อนทำให้คำถามกระจัดกระจาย การตัดต่อที่ทำให้ดูแล้วแทบไม่ได้อะไรเพิ่มเติม   ส่วนตัวหลังจาก ถกกันมากมายแล้ว ผมกลับรู้สึกกังวลใจกับ พรบ นี้มากกว่าเดิมทั้งๆที่คนที่ไปถามเป็นคนที่ไม่ได้ pro หรือ con ชัดเจน ทั้งๆที่คนตอบมีแต่ฝั่ง pro  เรื่องฟ้องแพ่งอาญานั้น  คำตอบสรุปได้ครับว่าผลตัดสินจากคณะกรรมการ (ที่ไม่ใช่วิชาชีพ) สามารถนำไปใช้ฟ้องต่อได้ทั้งแพ่งและอาญา  อย่างไรก็ตาม ผมว่า ตอนพูดคุยกันก่อนและหลังอัดรายการ ผมว่าท่าทีของ NGO ไม่ค่อยสร้างสรรค์และมีความอคติเจืออยู่บ้างพอสมควร ท่าทีแบบนี้จะเป็นตัวผลักให้คนที่เป็นกลางต้องไปอยู่อีกข้างโดยปริยาย    สรุป ตอนนี้ คงต้องกระจาายข่าว ให้เพื่อนพ้องน้องพี่ ตื่นตัวกันมากขึ้น ทั้งแง่คุณภาพและปริมาณ ทิ้งท้ายนิดนึง ผมไม่อยากใช้คำว่า ภาคประชาชน แทน NGO เพราะผมคิดว่า แพทย์ของมาเคลื่อนไหวเพื่อปกป้อง ท้วงทิงเพื่อระบบสาธารณะสุข นั่นหมายถึง ปกป้องประชาชน ครับ แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 53 01:12:32 จากคุณ : dalz (Dalzeno) เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 53 01:11:22

ความคิดเห็นที่ 33 รายละเอียดและผลกระทบที่ตามมามันไม่ได้จบแค่ใน พ.ร.บ. นี้ครับ รายละเอียดปลีกย่อยมันมีช่องโหว่เยอะแยะ ตัวอย่างนะครับ อยากให้ทุกคนทั้งแพทย์และประชาชนทั่วไป ปรับความเข้าใจกันเสียใหม่ว่า การที่เราขอโทษ เราทำไปเพราะเรามีอารมณ์ความรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ การใส่ซองให้เงิน ไม่ได้แปลว่า "ปิดปาก" แต่เป็น การกระทำที่มนุษย์คนหนึ่ง พึงกระทำ ต่อผู้ที่ได้รับความเดือดร้อน เข้าใจครับ ว่าอยากให้เข้าใจแบบนั้น แต่จะให้ทุกคน โดยเฉพาะญาติคนไข้ไม่น้อยเลย เข้าใจแบบนี้ จะไปเปลี่ยนความคิดทุกคนมันเป็นไปไม่ได้หรอกครับ ส่วนใหญ่เค้าก็คิดไปตามที่เค้า "รู้สึก" พอรู้สึกก็เอาไป "บอกต่อ" โชคร้าย ที่คนไทย "เชื่อคนง่าย" ซะด้วย ทีนี้ก็เป็นโดมิโน เลย เสียชื่อเสียง เสียสุขภาพจิต ดูยังไงก็ไม่แฟร์ครับ ถ้าไม่ได้ผิดจริง และพอเค้า"รู้สึก" ทีนี้เค้าก็ไปฟ้องอาญาครับ (ฟ้องได้ครับ เค้าว่าเป็นสิทธิพื้นฐาน) เพราะบางคนเงินที่ได้ เค้าบอกว่า ไม่พอครับ เหมือนที่คุณปรียานันท์ชอบพูดว่า "ต้องกินไข่ไก่วันละ xxx ฟอง สองแสนบาทไม่พอหรอกฮ่ะ" แล้วก็อย่างว่าหละครับ บางคนเค้ามี Benefit จากตรงนี้ แล้วเมื่อโดนฟ้องอาญา ต่อให้ชนะคดี มันไม่จบแค่การไปให้ปากคำครับ มันกระทบต่อขวัญกำลังใจผู้ให้บริการทั่วประเทศ เหมือนที่เคยเกิดขึ้น จากกรณีร่อนพิบูลย์ รพช. ปิดห้องผ่าตัด แนวโน้มการส่งต่อเพิ่มขึ้น ก็แน่หละครับ ใครจะอยากติดคุก ลองนึกดูถ้าคุณเป็นหัวหน้าครอบครัว เดินเข้ารพ. เกิดแพ้ยาแล้วตาย คนที่เหลืออยู่ ภรรยา ลูกคุณ จะเอาเงินที่ไหนกินข้าว ไปโรงเรียน มาอีกแล้ว ความรู้สึกมาก่อนเหตุผล ชีวิตต้องสู้ครับพี่ ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นต่อไป รถชนตาย ไม่ได้เงิน ตกตึกตาย ไม่ได้เงิน โดนยิงตาย ไม่ได้เงิน แพ้ยาตาย เอ็า!!! ได้เงิน สามคนแรกมันซวยเอง *-* จากคุณ : Mdiic~* เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 53 02:43:03

ความคิดเห็นที่ 34 ^ ^ เอาง่ายๆ กว่านั้นดีกว่าครับ สมมติว่า ตกเขาตาย ถ้าตายคาที่ --> ไม่ได้เงิน ถ้ายังไม่ตายคาที่ แต่ส่งไป รพ.ไม่ทัน -->  ไม่ได้เงิน ถ้ายังไม่ตายคาที่ แต่ส่งไป รพ.ทัน แต่ รพ.ช่วยไม่ทัน --> ได้เงิน ถามว่า กรณีที่ 1 และ 2 ต่างจาก กรณีที่ 3 หรือเปล่า.. เมื่อกรณีที่ 1 และ 2 เห็นว่ากรณีที่ 3 ได้เงิน แล้วจะเกิดการเหนี่ยวนำให้กรณีที่ 1 และ 2 นำมาฟ้องหรือไม่ กรณีที่ 1 อาจจะฟ้องเจ้าหน้าที่อุทยานแห่งชาติ ที่ไม่ทำรั้วกั้นดีๆ ทำให้ตกลงไปตาย กรณีที่ 2 อาจจะฟ้องเจ้าหน้าที่กู้ชีพ ที่ช่วยเหลือไม่ทัน ขับรถไป รพ.ไม่ทัน ทำให้ตาย แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 53 20:29:06 จากคุณ : หมอก้อนหิน เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 53 08:28:19

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณทุกๆความคิดเห็นค่า ยินดีอย่างมากที่มีหมอหลายๆคนมาร่วมกันเปิดประเด็น บางด้านที่เรามองเห็นเพียงแต่ด้านเดียว ขอบคุณค่ะ จากคุณ : CMV เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 53 18:01:01

ความคิดเห็นที่ 36 ครัฟ จากคุณ : หมอแมว เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 53 18:17:40

ความคิดเห็นที่ 37 ครับ ยินดีครับ แก้ที่หลักการ แก้ที่เจตนารมณ์ก่อน ต้องมีเจตนารมณ์ "อยากเห็นสังคมเป็นสุข อยากเห็นแพทย์/เจ้าหน้าที่กับคนป่วยไข้เกื้อกูล-ประนีประนอมกัน" ไม่ใช่ว่า "อยากตัดสิน" "อยากคานอำนาจ" หรือ "อยากมีอำนาจ" ฯลฯ มอบให้ศาลท่านไปเถอะครับ กรรมการ(อิสระ)บ้านเรามีเยอะแล้ว แก้หรือก่อปัญหาดูกันเอาเองนะครับ เห็นๆกันอยู่ อีกอย่างเรื่องเงินชดเชยครับ คนละแสนบาท พันคนก็100ล้านบาท 5000 คนก็ 500ล้านบาท เคยคิดมุมนี้ไหม (ลองคิดว่าเป็นเงินตัวบ้างซิครับ ถ้าเป็นคุณ คุณอยากจ่ายง่ายๆตามเงื่อนไขใน พรบ.นี้ไหมล่ะครับ) ปล. ผมเชื่อว่า น่าจะมี"ใครๆที่มีส่วนร่างกฎหมาย"มาอ่านนะครับ แต่ไม่แสดงความเห็นเท่านั้นแหละ จริงไหมครับ ^ ^ จากคุณ : buddhi เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 53 22:52:02