บทสรุปของการปวดท้องประจำเดือน... ตลอดระยะเวลา 4 ปี แชร์ประสบการณ์ค่ะ

แนนเคยมาตั้งกระทุ้ก็เกือบปีแล้วมั้งคะ ที่เล่าให้ฟังว่า ถ้าปวดท้องประจเดือน อย่ารอที่จะไปหาหมอ

พ.ค. 2550  ไปพบแพทย์ เพราะเกิดอาการตกเลือด (ไม่เคยตั้งครรภ์มาก่อน) คุณหมอบอกว่าเป็นพังผืด ในมดลุก ซึ่งถ้าผ่าตัดก็๋ยากมาก แต่ก็สามารถทำได้ เป็นสาเหตุของการปวดท้องประจำเดือนหนักมาก และให้ทานยาคุมจนกว่าจะคิดมีลุก เพราะว่าประจำเดือนมาไม่ตรง เดือนละ 2 ครั้งบ้าง

จากนั้น 1 ปี อาการก็หนักขึ้นเรื่อยๆ โดยที่เราก็ยังทำตัวปกติตามแพทย์สั่ง  เมื่อทนไม่ไหว เลยไปหาหมอที่ รพ. เรามีประกันสังคมอยู่ นั่งรอ 3 ชม บอกคุณหมอในอาการที่เราเป็น และบอกว่าเราเป็พังผืด สิ่งที่ได้รับกลับมาคือ.. คุณหมอไม่มีการตรวจใดๆเลย ไม่เรียกตรวจภายใน และบอกเราได้แค่ว่า "อาการปวดท้่องเป็นเรื่องปกติของผู้หญิง ใครๆ เค้าก็เป็นกัน"

เมื่อได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกว่า เฮ้อ.. ไม่มีอะไรดีกว่านี้แล้วใช่มั้ย ก็เลยถามต่อว่า ถ้าหนูปวดท้องอีกหนูจะมีวิธีการปฏิบัติตัวยังไง เพื่อบรรเทาอาการปวดให้ลดลง เพราะเริ่มจะเดินไม่ไหวแล้วนะ คุณหมอบอกว่า "กินยา"

ตอนนั้นโมโหมาก.. นั่งรอ 3 ชั่วโมง ได้คำตอบแค่ "กินยา" แล้วกรูจะมานั่งรอเพื่อให้บอกแค่ว่า กินยาเนี่ยนะ....

หลังจากนั้น 1 ปี ได้บรรจุเข้ารับราชการ มีสิทธิ์เบิกค่ารักษาพยาบาล ก็เลยตัดสินใจไปโรงพยาบาลในกรุงเทพฯ นั่งรถไป 3 ชม เพื่อไปหาหมอ ไป - กลับ 6 ชม

เนื่องจากไปหาหมอมา 2 ปี แล้วอาการไม่ดีขึ้น ปวดหนักมาก ขนาดที่ว่า
-  ปวดท้องตอนเป็นประจำเดือนวันแรก
-  ปวดท้องตอนเป็นประจำเดือน 3 วัน
-  3 วันที่เป็นประจำเดือน มีอาการปวดก้นกบ ปวดหลัง ลามไปปวดที่น่อง และรู้สึกชาที่ปลายเท้า จนเดินไม่ได้ เพราะไม่มีแรง อาการปวดทำให้เราได้แค่นอนน้ำตาไหล
- และสุดท้าย คือปวดอย่างด้านบน ปวดก่อนเป็นประจำเดือน 7 วัน ปวดตลอดที่เป็นประจำำเดือนอีก 3 วัน และหลังจากหายเป็นประจำเดือนอีก 7 วัน

คือมันเกินครึ่งเดือนแล้ว ที่ต้องทนกับอาการปวดท้อง ก็เลยตัดสินใจไปหาคุณหมอทีื่ รพ. ราชวิถี และบอกคุณหมอว่าวันนี้จะมาตรวจภายใน เพราะ.... สาธยายไป

พอคุณหมอเริ่มตรวจ.. คุณหมอพูดประโยคแรกว่า "งานเข้าแล้วคนไข้"
ตอนที่คุณหมอตรวจภายใน รุ้สึกปวดท้องมากๆ เพราะพังผืดที่เราเป็นมันเยอะมาก ขนาดที่ว่าเครื่องมือทางการแพทย์ที่คุณหมอใช้ ทำให้เราเจ็บ (เจ็บเพราะพังผืดเราเยอะนะคะ)

ช่วงแรกคุณหมอจะทำการผ่าตัดเอาพังผืดออก และฉีดยาตัวนึง จำไม่ได้แล้วค่าว่าชื่ออะไร  แต่่ว่าตัวนี้จะให้เรากลายเปนคนที่หมดประจำเดือนแล้ว ควบคุมออร์โมนในร่างกายเราไม่ให้มีประจพเดือน เพื่อเตรียมพร้อมที่จะผ่าตัด

พังผืดที่เราเป็น ณ ตอนนั้น คือ สิงหาคม 2552 มันเยอะมากขนาดที่ว่าคุณหมอบอกว่าอาจจะต้องตัดมดลุกทิ้ง เพราะมันลามไปที่ลำไส้ใหญ่ด้วย

ผลข้างเคียงจากการใช้ยาเยอะมาก เช่น ต้องถอนฟัน และอุดฟันหลายซึ่ เพราะยาที่ทำให้เราไม่เป็นเม็น มันจะเป็๋นเหมือนคนที่หมดเม็นแล้ว เข้าสู่วัยทอง เมื่อไม่มีฮอร์โมนในร่างกาย ร่างกายก็จะหยุดสร้างแคลเซียม แนนก็ได้แคลเซียมมากิน และยารักษาฮอร์โมนอีกเดือนละกล่อง

มีอาการร้อนวูบวาบ คับยิบๆ ที่แถวๆ คอ หลัง หงุดหงิดง่าย เพระาฮอร์โมนไม่เหมือนเดิม ฟันผุ

พอวันที่หายหมอครั้งล่าสุด ก่อนที่จะเปลี่ยนวิธีการรักษาำไม่ผ่าตัด ก็คุยกับคุณหมอว่า

ถ้าคุณหมอจะผ่าตัด จะไม่ตัดมดลูกหนูทิ้งใช่มั้ยคะ (แนนอายุ 24 ปี ค่ะ ปีที่แล้วที่คุยกับคุณหมอ) เพราะกลัวว่าจะมีปัญหาครอบครัวตามมาทีหลังถ้าวันนี้เราตัดสินใจตัดมันทิ้งไป....

เพระาเมื่อตัดนั่นหมายถึงเราจะมีลุกเองไม่ได้ แล้วเราก็ต้องให้คนอื่นอุ้มบุญให้ แล้วใครจะมาทำให้เราล่ะ ก็เลยแบบว่ีาเลือกทีร่จะไม่ผ่า คุณหมอก็เลยเปลี่ยนวิธีรักษาให้ โดยการใส่ห่วงอนามัย

แนนเริ่มใส่ประมาณช่วงเดือนพฤศจิกายน 2552 และไปตรวจล่าสุดเมื่อ สิงหาคม 2553 หลังจากที่ไปรักษากับคุณหมอตลอด 1 ปีที่ผ่านมา โดยการใส่ห่วง  คุณหมอบอกว่า "ตอนนี้พังผืดลดลงมากแล้ว"

ใส่ประมาณ 9 เดือนได้  ผลข้างเคียงจากการใส่ห่วง คือ ประจำเดือนไม่มา ซึ่งคุณหมอก็เคยบอกแล้วว่า เราอาจจะไม่มีประจำเดือน หรือมากระปิดกระปรอย แต่ก็มีอาการปวดหน่วงๆ ที่ท้องบ้าง

ถามว่าอัดอัดมั้ยที่ไม่เป็นประจำเดือน ก็อึดอัดค่ะ เพราะคนเคยเป็น มันไม่เป็น มันก็กังวล อีกใจก็คิดว่าท้องป่าว แต่คิดในความเป็นจริง จะท้องได้ไง ไม่ได้ไปมี... กับใคร และมีห่วงอยุ่ด้วย มันเลยเหมือนป้องกันกำลังสอง

ถามว่า.. ทำไมต้องใส่ห่วง และใส่นานเท่าไร

-  แนนต้องใส่จนกว่าแนนพร้อมจะมีลุกค่ะ
-  ทำไมถึงไม่ผ่าตัดแค่พังผิดออกล่ะ ไม่ต้องตัดมดลุกทิ้งก็ได้ เพราะว่าแนนยังไม่ได้แต่งงาน ยังไม่พร้อมจะมีลุก และอายุยังน้อย ถ้าเราผ่าตัดแค่พังผืดออก คุรหมอบอกว่าต้องมีลูกเลย แต่ถ้ายังไม่มีโอกาสที่พังผืดจะกลับมาเป็นใหม่ก็สูงภายในระยะเวลา 2 ปี

เพราะด้วยปัจจุยหลายๆ อย่าง เลยทำให้ต้องเลือกวิธีการรักษาแบบนี้ คุรหมอเคยบอกว่า คิดจะมีลุกเมื่อไหร่ การมีลุกอาจจะทำให้ร่างกายปรับสภาพออร์โมนดีขึ้น และบางคน (หลายคนที่รู้ัจัก)  ก่อนมีลุกก็ปวดท้องเหมือนกับเรา แต่พอมีลูกไม่ปวดแล้ว..

บางคนปวดท้องประจำเดือน กินยาคุมอาการก้ดีขึ้น ไม่ปวด แต่แนนไม่มีผล แถมเป้นมากขึ้นเรื่อยๆ การใช้ยา หรือวิธีการรักษาต่างๆ ก็ขึ้นอยุ่กับแต่ละบุคคลด้วยค่ะ

ก่อนกลับบ้านคุณหมอถามว่า ก่อนมาหาหมอกับหลังจากรักษาด้วยวิะีนี้แล้ว คนไข้ปวดเท่าไหร่ถ้าเทียบจากเต็มสิบ เราเลยบอกว่า ก่อนมา 10 หลังจากมาแล้วก็เหลือ 2 ถ้าเราไม่เป็นประจำเดือนนะ แตุ่้ถ้าเป็นก็ปวดหนักเหมือนกัน แต่เราไม่เป็นเท่านั้นเอง

แนนก็ถามคุณหมอว่า เราใส่ห่วงนานๆ จะมีผลอะไรกับการตั้งครรภ์ในอนาคตมั้ย คุณหมอบอกก็มีอย่างที่เราปเ้น คือประจำเดือนไม่ค่อยมา มีอาการปวดหน่วงๆ ท้องบ้าง แต่ถ้าจะคิดมีลูก คุณหมอบอกแนนว่า ยังไม่อยากให้มีตอนนี้ ให้รอไปอีก 2 ปี เพราะพังผืดมันอาจจะยุบตัวลงจนไม่มีเลยก็ได้

การมีพังผืดมีผลในการตั้งครรภ์ เช่น การฝังตัวของไซโกต อาจจะไม่มีอการฝังตัด ประมาณว่าติดยาก ไรเงี้ยอ่ะค่ะ

คุณหมอบอกว่าถ้าจะมีลุกก็ต้องมาพบคุณหมอ แล้วก็เว้นระยะให้ร่างกายปรับสภาพสัก 6 เดือน ถึงควรจะมี

ก่อนกลับก็เลยถามคุณหมอว่า แล้วต่อไปหนูจะมีผลค้างเคียงในการมีลูกมั้ยคะ คุณหมอบอกว่า ถ้าไม่มาหาหมอปล่อยให้ปวดต่อไปเรื่อยๆ มีแน่ๆ แต่ตอนนี้คิดว่าคงไม่มี

เลยอยากฝากเพื่อนๆ สาวๆ ทั้งหลายนะคะ ถ้ามีอาการปวดท้องประจำเดือนหนักๆ ล่ะก็ ไปปรึกษาแพทย์ดีกว่าค่ะ เพราะอย่างน้่อยๆ เราก็จะได้ไม่เสียโอกาสไป ซึ่งเรื่องบางเรื่องมันอาจจะกลายเป็นปัญหาครอบครัวในอนาคตก็ได้ค่ะ

รู้และเข้าใจว่ามันทรมานมากๆ เมื่อเป็น เลยอยากแชร์ประสบการณ์อยากให้เพื่อนสาวทุกๆ คน ไม่ต้องมาเป็นเหมือนแนนค่ะ

จากคุณ	: ][NuUnAn--
เขียนเมื่อ	: 26 ส.ค. 53 15:10:42