เรากำลังทำให้ตัวเองเจ็บเรื้อรังอยู่ใช่ไม่คะ??????????????
|
|
เรากับแฟนเลิกกันมาได้เกือบปีแล้ว แต่กว่าเราจะทำใจยอมรับได้จริงๆ มันก็ไม่นานมานี้เอง ที่ผ่านมาเรายื้อเขาตลอดยังรักษาสถานะไว้ สาเหตุที่เลิกกัน มันเป็นเหตุผลสุดคลาสสิคคือเราไปด้วยกันไม่ได้ หลักๆก็สาเหตุมาจากเราเองแหละคะ คือเรางี่เง่าเองเอาแต่ใจ ไม่เคยรักษาน้ำใจเขา สุดท้ายเขาทนไม่ไหวเลยขอไป
เราขอโอกาสเขาหลายต่อหลายครั้ง ว่าเราจะปรับปรุงตัว แต่เขาก็ไม่เคยเปิดโอกาสให้เราเลยคะ เหตุการณ์มันก็วนๆซ้ำๆ พอเขาไม่ให้โอกาสเราก็เร่งจะเอาคืน ทำทุกวิถีทางให้ได้เขา กลับมา แต่เขาก็เดินจากไปแสนไกลห่างออกไปทุกที
จนมาวันหนึ่งเราก็ทำใจยอมรับความเป็นจริง ว่าเราไม่มีทางยื้อ เขาคืนมาได้แล้ว เราบอกเขาว่าที่ผ่านมาเรารู้แล้วว่าเรารักแต่ ตัวเองเราไม่เคยรักเขา ถ้าเรารักเขาเราก็ต้องยอมให้เขาจากเราไป แต่.....................มันยากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก มาก คะ เราแทบเป็นแทบตาย มันก็เหมือนคนอกหักทั่วไป อย่างเพื่อนๆหลายคน ในนี้ กินไม่ได้นอนไม่หลับ ร้องไห้ตลอดเวลา จนต้องอ่านหนังสือ ธรรมะ มันก็ทำให้เรามีสติเพิ่มากขึ้นแต่ก็ยังไม่หายขาดอยู่ดี เราพยายามไม่ยึดติด คิดว่าเด๋วมันก็จะผ่านไป
แต่อีกนั่นแหละคะ เราก็มีอาการวูบๆวาบๆ อยู่ร่ำไปเพราะอะไรเหรอคะ เพราะเขายังโทรมาหาเราทุกวัน วันละ หลายๆรอบอีกต่างหาก เป็นเพราะเรายังทำงานร่วมกับเขา แต่อยู่คนละจังหวัดกัน บางทีก็โทรมาคุยเรื่องงาน เรื่องงานก็เรื่องเดิมที่เรารู้แล้ว เหมือนเขาหาเรื่องจะคุยมากกว่า พอไม่มีเรื่องงานก็โทรมาคุยกับเรา เรื่องส่วนตัว เช่นทำอะไรอยู่ กินข้าวหรือยัง ไปไหนมาบ้าง อ้อ ถ้าเราจะไปไหนมาไหนก็ต้องรายงานตัว ไม่งั้นเขาจะโกรธเรา
เราเลยมีเครื่องหมายคำถามอยู่ในหัวตลอดเวลา ว่าจะเอาอย่างไง เขาก็บอกว่าให้เราตัดใจ ทำใจยอมรับความจริง เราเคยบอกเขาไปว่า ถ้าเรายังต้องทำงานร่วมกันเราจะทำใจได้อย่างไง เราจะไปทำงาน ที่อื่นเขาก็ขอให้เราทำงานร่วมกับเขาต่อได้มั๊ย อย่างน้อยๆก็ได้คุยกัน ไม่อยากให้หายออกไปจากชีวิตกัน อย่างไงเราสองคนก็ตัดกันไม่ขาด นั่น ! พูดให้เรามีความหวังอีก
ทั้งสับสน ทั้งงง ทั้งมีความหวัง ปนๆ กับความเศร้า ความเหงา ความอึดอัดใจ แล้วเต็มไปด้วยคำถาม เขาบอกเราว่าอย่างไง เราก็คือแม่ของลูก ให้กลับไปเตรียมตัวให้พร้อม ให้ไปรู้จักใช้ชีวิต ตอนนี้แยกจากกัน สัก 5 ปี ดีมั๊ยแล้วเขาจะกลับมาถามเรา ว่าเขาคือคนที่เราต้องการอยู่หรือปล่าว เราไม่รู้ว่าเขาอย่างนี้เพื่ออะไร
เราไม่อยากมีความหวังลมๆ แล้งๆ อีกต่อ อีกตั้ง 5 ปี อะไรๆ ก็เปลี่ยนแปลงไป เรารู้ว่าเด๋วเขาก็มีคนใหม่เข้ามา จะให้เราทำใจได้ อย่างไง มันเลยเรื้อรังคาราคาซังแบบนี้ คั้นเราจะตัดใจจากเขา ยอมเดินออกไปเลย เราก็กลัวว่าเรายังไม่มีความพยายามมากพอ เพราะเขาก็ยังไม่หายไปไหน จะเปิดใจรับคนใหม่ก็ยังไม่พร้อม
มีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้างคะ ขอคำแนะนำด้วยว่าเรา จะทำอย่างไงต่อไปดี ที่จะไม่ทำให้ตัวเองทุกข์ จริงเหรอคะ ที่เลิกกันไปแล้วยังจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ถ้าฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด ความรู้สึกยังไม่หมด มันจะเหมือนในละคร อย่าง เป็นต่อ กับ ทิพย์ งั้นเหรอคะ
จากคุณ |
:
ลาวีนา
|
เขียนเมื่อ |
:
29 ส.ค. 53 13:22:56
|
|
|
|